Αντιδραστικές θεωρίες με «προοδευτικό» περιτύλιγμα!

Με αφορμή την συζήτηση που άνοιξε η νομική αντικατάσταση των όρων «πατέρας» και «μητέρα» με το «Γονέας 1 και 2» στη Γαλλία, αναδημοσιεύουμε ένα εξαιρετικό άρθρο που δημοσιεύτηκε πρόπερσι στον Ριζοσπάστη.

Το άρθρο απαντά συνολικά στο ζήτημα και αποκαλύπτει τόσο τα δήθεν «προοδευτικά» ιδεολογήματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όσο και τον αντιδραστικό πυρήνα των απόψεων της (ακροδεξιάς) αντιπολίτευσης,  σχετικά με τη κατάθεση του νομοσχεδίου για την νομική κατοχύρωση της «αλλαγής ταυτότητας φύλου».

Αντιδραστικές θεωρίες με «προοδευτικό» περιτύλιγμα!

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, απασχολούν ιδιαίτερα τον ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο ορισμένα ζητήματα σχετιζόμενα με την πολιτική πρακτική των αντιεπιστημονικών θεωριών για τα φύλα.

Υπερπροβλήθηκε η θεσμοθέτηση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών στη Γερμανία και η στάση της Μέρκελ, που καταψήφισε το νόμο, αλλά τον υπερψήφισαν οι βουλευτές του κόμματός της και του κόμματος που συγκυβερνούν.

Αντίστοιχα, υπήρξε προβολή του αντίστοιχου νόμου στη Μάλτα, όπως και άλλες νομοθετικές αλλαγές που αφορούν στην αναγνώριση των «έμφυλων ταυτοτήτων».

Ανάμεσά τους περιλαμβάνεται η αντικατάσταση των όρων «μητέρα» και «πατέρας» με το «γονέας που γεννά» και «γονέας που δεν γεννά».

Στο ίδιο μήκος κύματος, παρουσιάζεται ως «καλή πρακτική» η αλλαγή της προσφώνησης στα Μέσα Μεταφοράς στο Λονδίνο, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.

Αντικαθίσταται η προσφώνηση «κυρίες και κύριοι» με άλλη, που θα σέβεται το «ουδέτερο φύλο».

Όσον αφορά την Ελλάδα, απασχόλησε η στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος συναντήθηκε με φορείς της ΛΟΑΔΚ κοινότητας και δήλωσε τη θετική στάση της ΝΔ απέναντι στο σχέδιο νόμου για τη:

«Νομική Αναγνώριση της Ταυτότητας Φύλου – Εθνικός Μηχανισμός Παρακολούθησης και Αξιολόγησης του Σχεδίου Δράσης για τα δικαιώματα του παιδιού»

του υπουργείου Δικαιοσύνης.

Αντιδραστικό περιεχόμενο…

Ένα μέρος της αρθρογραφίας στέκεται με αρνητικό τρόπο απέναντι στις συγκεκριμένες απόψεις, από τη σκοπιά της αναπαραγωγής αντιδραστικών, οπισθοδρομικών απόψεων για τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων.

Πρόκειται για θέσεις που συνδέονται με την υπεράσπιση της αναγκαιότητας παραμονής της γυναίκας «στο σπίτι», με στόχο τη φροντίδα της οικογένειας και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών.

Προβάλλουν ότι αμφισβητείται και αλλοιώνεται ο χαρακτήρας της οικογένειας, ως κοινωνικός θεσμός που εξασφαλίζει τη διαιώνιση της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης στην Ελλάδα.

Οι αντίστοιχοι σχολιασμοί απορρέουν από αντιδραστικές θέσεις εκθειασμού της οικογένειας ως πυρήνα αναπαραγωγής της κοινωνίας, κινούμενη στη γνωστή ιδεολογική γραμμή «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια».

Βέβαια, το μεγαλύτερο μέρος των δημοσιευμάτων, σε γραμμή υπεράσπισης των συγκεκριμένων νομοθετικών, θεσμικών πρωτοβουλιών, προβάλλει το αστικό ρεύμα σκέψης που αναπαράγει τις θεωρίες για το «κοινωνικό φύλο».

Πρόκειται για αντιεπιστημονικές θεωρίες που υποστηρίζουν ότι το φύλο είναι «κοινωνική» και «γλωσσική κατασκευή».

Διατυπώνουν τη θέση ότι ο καθένας αυτοπροσδιορίζεται με βάση τις δικές του απόψεις ή απόψεις που κυριαρχούν στην κοινωνία, ότι το φύλο είναι κάτι ρευστό, που μπορεί να αλλάζει οποιαδήποτε στιγμή.

Αφορά την ιδεαλιστική θεώρηση που δεν αναγνωρίζει το φυλετικό διαχωρισμό σε άνδρες και γυναίκες ως αντικειμενικό γεγονός.

Οι θεωρίες αυτές αρνούνται την ύπαρξη της αντικειμενικής πραγματικότητας, η οποία υπάρχει ανεξάρτητα από την ανθρώπινη γνώση και απεικονίζεται από αυτή π.χ. με το βίωμα, τη γλώσσα.

Ορισμένες πιο «εκλεπτυσμένες» κατευθύνσεις αυτών των θεωριών βλέπουν το φύλο ως μορφή και όχι τη σχέση μεταξύ των δύο φύλων, με βάση τα χαρακτηριστικά του καθένα, που πηγάζουν από τη φυσιολογία του ανθρώπινου είδους.

Στην ουσία, δεν παραδέχονται ότι υπάρχει ένα βιολογικό υπόβαθρο στην έλξη άντρα – γυναίκας για την πραγματοποίηση της σεξουαλικής πράξης.

Αντίθετα, υποστηρίζουν ότι η έλξη αυτή έχει αποκλειστικά κοινωνικά αίτια. Το φύλο, όμως, προσδιορίζεται αντικειμενικά.

Αυτό δεν αναιρεί ότι οι κοινωνικές σχέσεις με βάση το φύλο έχουν ιστορικότητα, δηλαδή είναι προϊόν των συνολικότερων κοινωνικών σχέσεων, πρώτα απ’ όλα των σχέσεων ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής που καθορίζουν μια συγκεκριμένη κοινωνία.

Ο πυρήνας αυτών των θεωριών τελικά είναι η αστική αντίληψη περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Διατυμπανίζουν ότι η υπάρχουσα νομοθεσία περιορίζει τα ατομικά δικαιώματα γενικά και με βάση τον αυτοπροσδιορισμό του φύλου, οπότε «απαιτείται η συνταγματική κατοχύρωση δικαιωμάτων της μειονότητας».

Πρόκειται για απόψεις ενταγμένες στην αστική άποψη περί:

«Πλουραλισμού», «δικαιώματος στη διαφορετικότητα», «στην αυτοδιάθεση του σώματος», «στο δικαίωμα της ατομικής επιλογής», «στα ατομικά δικαιώματα».

Η έννοια ατομικό δικαίωμα τοποθετείται έξω από τον κοινωνικό προσδιορισμό της, αποστειρωμένη από κάθε ταξική αναφορά.

Ιδιαίτερα σήμερα, το ατομικό δικαίωμα προβάλλεται σε αντιπαράθεση με το κοινωνικό δικαίωμα στην εργασία, στη μόρφωση, στην Υγεία, την Πρόνοια κ.λπ.

Η κάλυψη όλων των παραπάνω θεωρείται ατομική υπόθεση, αποτέλεσμα ατομικής ικανότητας και όχι καθολικό δικαίωμα.

Αλλωστε, αυτές οι θεωρίες και οι αντίστοιχες πολιτικές πρακτικές αποτελούν κεντρικές στρατηγικές κατευθύνσεις διακρατικών – ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.

Η ίδια η ΕΕ, σε έκδοση με τίτλο «Τransgender Europe», χαρακτηρίζει:

«Αναπόφευκτο κομμάτι της κοινωνικής προόδου»

την αμφισβήτηση των εννοιών άνδρας και γυναίκα.

…με πολλές στοχεύσεις

Η πιο μακροπρόθεσμη συνέπεια των συγκεκριμένων αστικών επιδιώξεων είναι ο αποπροσανατολισμός σε σχέση με τις κοινωνικές αιτίες για τα οξυμένα προβλήματα, τους υλικούς όρους ζωής και εργασίας της εργατικής τάξης, του λαού, ιδιαίτερα της νεολαίας.

Επιδιώκεται να προσανατολιστούν οι νέοι και οι νέες στην επιλογή στάσης ζωής με κριτήριο τον ατομισμό, τον ανταγωνισμό – και ανάμεσα στα δύο φύλα – τον εγωισμό.

Προφανώς είναι ιδιαίτερα βολική για τα αστικά συμφέροντα η συγκρότηση σμπαραλιασμένων «ταυτοτήτων» π.χ. φύλου, ως υπόβαθρο ευάλωτο για τη συνειδητοποίηση της ταξικής τους ταυτότητας, της ανάγκης πάλης για τα σύγχρονα κοινωνικά δικαιώματα, καθολικά για όλες και για όλους.

Τελικά, η έννοια της «ατομικής ελευθερίας», του «ατομικού δικαιώματος» ακολουθεί σαν σκιά την ελευθερία του κεφαλαιοκράτη στην κίνηση κεφαλαίου, εμπορευμάτων, εργατικού δυναμικού, υπηρεσιών.

Ταυτόχρονα, αξιοποιείται για τη διάσπαση της εργατικής τάξης, ως ένα επιπλέον εμπόδιο στην κοινή δράση των λαϊκών δυνάμεων, με βάθεμα του περιεχομένου του αγώνα, για την προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.

Είναι μια μορφή ιδεολογικού και κοινωνικού αμοραλισμού, που συνοδεύει τη σήψη του καπιταλισμού.

Ως άποψη και πολιτική πρακτική, είναι εξίσου επικίνδυνη για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, στην οικογένεια.

Από τη στιγμή που δεν αναγνωρίζεται ο φυλετικός διαχωρισμός ως αντικειμενικό γεγονός, παραμορφώνεται η ταξική και φυλετική καταπίεση των γυναικών, κατ’ επέκταση και οι ιδιαίτερες κοινωνικές ανάγκες των γυναικών που προκύπτουν από το ρόλο τους στην αναπαραγωγή.

Ουσιαστικά, αποτελεί την άλλη όψη του αντιλαϊκού νομίσματος ΕΕ, αστικών κυβερνήσεων, μονοπωλίων.

Στο όνομα της «ισότητας» των φύλων, τα όποια μέτρα προστασίας του γυναικείου οργανισμού, της μητρότητας δέχονται αλλεπάλληλα χτυπήματα από την καπιταλιστική εργοδοσία και το αστικό κράτος.

Εξάλλου, η αστική στρατηγική, από τη δεκαετία του ’90, οδήγησε στην εξίσωση προς τα κάτω των εργασιακών, ασφαλιστικών, κοινωνικών δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών.

Η κατάργηση της πενταετούς διαφοράς στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, η άρση της απαγόρευσης εργασίας των γυναικών στη νυχτερινή βάρδια σε ορισμένους κλάδους της βιοτεχνίας και βιομηχανίας ήταν τα πρώτα βήματα σε αυτήν την κατεύθυνση. Η επίθεση αυτή θα συνεχίζεται, πλέον, στο όνομα της «μη διάκρισης» με βάση το φύλο.

Θα πετσοκόβονται άδειες και επιδόματα μητρότητας, τα ελάχιστα μέτρα για την προστασία του γυναικείου οργανισμού στο χώρο εργασίας π.χ. περιορισμοί στην άρση βάρους.

Συνήθως, ο «προοδευτισμός» των αστικών επιτελείων στον σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο εξαντλείται στην προώθηση ποσοστώσεων με βάση το φύλο σε κάποια αστικά όργανα, που ευνοεί κυρίως γυναίκες της αστικής τάξης.

Αλλά και η «ευαισθησία» για τη νομοθεσία της Μάλτας περιορίζεται στην αναγνώριση της «ταυτότητας φύλου», θεωρώντας την βέλτιστη πρακτική, αφήνοντας στην άκρη τις υπάρχουσες νομοθετικές απαγορεύσεις για την άμβλωση.

Επίσης, καμιά ευαισθησία δεν εκδηλώνεται απέναντι στην πρακτική ορισμένων μονοπωλιακών ομίλων που απολύουν εγκύους ή θηλάζουσες μητέρες, που ζητούν έγγραφη διαβεβαίωση από νέες γυναίκες ότι δεν θα τεκνοποιήσουν, ως προϋπόθεση για την πρόσληψή τους.

Εξάλλου, τόσο η «προοδευτική» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση της ΝΔ στηρίζουν απλόχερα τη διάκριση των εργαζομένων σε άνω και κάτω των 25 ετών όσον αφορά στον κατώτατο μισθό.

Κριτήριο η ταξική προσέγγιση των κοινωνικών φαινομένων

Η ικανότητα ταξικής προσέγγισης, διαλεκτικής υλιστικής αντίληψης των κοινωνικών φαινομένων διαμορφώνει κριτήρια, εφόδια μπροστά σε νέα κοινωνικά ζητήματα, σε μια καινούρια όψη της κοινωνικής ζωής.

Στην πορεία εξέλιξης της καπιταλιστικής κοινωνίας, επέρχονται ορισμένες αλλαγές στη θέση της γυναίκας στην κοινωνική παραγωγή, στην κοινωνία και στην οικογένεια, χωρίς να σημαίνει ότι απαλλάσσεται από την καπιταλιστική εκμετάλλευση, όπως και ο άνδρας.

Αυτές οι αλλαγές εκφράζονται κοινωνικά στις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, σε τριγμούς στην παραδοσιακή πυρηνική οικογένεια.

Οι «παραδοσιακοί ρόλοι» μέσα στην ατομική οικογένεια έχουν αλλάξει.

Ταυτόχρονα, οι αρνητικές συνέπειες των αντιδραστικών εξελίξεων, όπως της αντεπανάστασης, των απωλειών που επέφερε για την εργατική τάξη σε όλο τον κόσμο, επιδρούν και στις κοινωνικές σχέσεις, ακόμα και στις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων.

Επηρεάζουν αρνητικά τις φιλικές, συναισθηματικές, πνευματικές, σεξουαλικές σχέσεις.

Το περιεχόμενο του συναισθήματος, του ψυχικού, πνευματικού, σεξουαλικού δεσμού έχει κοινωνικά, ιστορικά χαρακτηριστικά.

Συνδέεται με το τι αντίληψη διαμορφώνει ένα άτομο για την κοινωνία, με την αντίστοιχη συνείδηση για την κοινωνική πραγματικότητα.

Η αλήθεια είναι ότι ο καπιταλισμός έριξε τα τείχη επικοινωνίας ανάμεσα στα δυο φύλα, που υπήρχαν περίπου 3.000 χρόνια, αλλά δεν μπόρεσε να διαμορφώσει τις νέες ισότιμες σχέσεις ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα.

Σχέσεις που θα στηρίζονται αποκλειστικά και μόνο στην αμοιβαία πνευματική – ψυχική – σωματική έλξη, στον αμοιβαίο σεβασμό και την ειλικρίνεια, όχι από οικονομικό κίνητρο ή νόμο, αλλά από τη δική τους θέληση.

Σπέρματα αυτών των σχέσεων ανάμεσα στα δύο φύλα, και στη μορφή συμβίωσης και στην οικογένεια, εν μέρει διαμορφώνονται στο ζευγάρι των κομμουνιστών.

Όμως, δεν μπορούν να γενικευτούν στην κοινωνία γιατί δεν υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις για το νέο περιεχόμενο, δηλαδή οι νέες μη εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής.

Οι οικονομικές – κοινωνικές – πολιτικές σχέσεις της σοσιαλιστικής, πρώιμης κομμουνιστικής κοινωνίας μπορούν να εξασφαλίσουν τις προϋποθέσεις για την ισότιμη συμμετοχή των δύο φύλων στην οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα.

Βέβαια, οι επαναστατικές αλλαγές στις κοινωνικές σχέσεις, στις σχέσεις του ατόμου με την κοινωνία και της κοινωνίας με το άτομο, στις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, στη συνείδηση, στην κομμουνιστική στάση και σκέψη

έρχονται πολύ αργά και βασανιστικά να ακολουθήσουν τις επαναστατικές ανατροπές που επέρχονται με την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη, με το ΚΚ ως καθοδηγήτρια δύναμη.

Πηγή: Ριζοσπάστης μέσω του Ατέχνως

Υπηρέτριες, δούλες στις ορέξεις των αφεντικών, καταλήγουν στον καταψύκτη ή στην κρεμάλα…

Από Panos 

Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης // 

Sarah Balabagan και Flor Contemplacion. Δύο νέες γυναίκες, υπηρέτριες από τις Φιλιππίνες που αντιστάθηκαν στον Εργοδότη- Αφεντικό τους καταδικάστηκαν σε θάνατο την δεκαετία του ’90.
Η ποινή της πρώτης μετατράπηκε σε 100 δημόσια ραπίσματα και ένα χρόνο φυλακή στο Κουβέιτ, αφού της αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό ότι είχε βιαστεί επανειλημμένα, η δεύτερη εκτελέστηκε (κρεμάλα) στην Σιγκαπούρη.
Και οι δύο είχαν σκοτώσει τα αφεντικά τους. Στα ονόματα αυτά πρέπει να προσθέσουμε και το όνομα Joanna Demafelis.
Το πτώμα της 29χρονης βρέθηκε στην κατάψυξη του σπιτιού που δούλευε στο Κουβέιτ την άνοιξη του 2018. Είχε μείνει εκεί τουλάχιστον ένα χρόνο. Οι συγγενείς της είχαν ανησυχήσει όταν ξαφνικά από το φθινόπωρο του 2016 σταμάτησαν να έρχονται τα χρήματα που έστελνε κάθε μήνα για τις σπουδές των αδερφών της, από το 2014 που πήγε στο Κουβέιτ. Το κορμί της ήταν γεμάτο ίχνη βασανισμού και σημάδια πνιγμού. Η δολοφονία της νέας γυναίκας εντάσσεται σε ένα πλαίσιο εκμετάλλευσης και καταπίεσης των γυναικών που πηγαίνουν να δουλέψουν σαν υπηρέτριες, βασικά στις χώρες του Κόλπου, αλλά και αλλού όπως στον Λίβανο.
Δεν είναι μόνο αυτές οι περιπτώσεις. Εκατοντάδες καταγγελίες έρχονται από τις χώρες υποδοχής για ωράρια δουλειάς από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, με 150 δολάρια μισθό τον μήνα, απλήρωτες πολλές φορές, με κακομεταχείριση, ελάχιστο φαγητό, ύπνο στα πατώματα, στα μπαλκόνια, πάνω στο τσιμέντο, φυσική και σωματική βια, βιασμούς, τραυματισμούς και δυστυχώς και δολοφονίες.
Καταγγελίες που δεν καταλήγουν πουθενά. Οι γυναίκες, ιδιαίτερα από τις Φιλιππίνες, είναι δεμένες με συμβόλαια με το σύστημα Καφάλα. Ο Εργοδότης είναι ο απόλυτα κυρίαρχος. Τους παίρνει αμέσως τα διαβατήρια και δεν έχουν πού να απευθυνθούν. Δεν μπορούν, απαγορεύεται να ζητήσουν αλλού δουλειά, αν το κάνουν θα απελαθούν.
Οι αρχές της χώρας τους πέρα από κάποιες ρηματικές διαμαρτυρίες και παχιά λόγια καταγγελίας, ανέχονται αυτή την κατάσταση προσμετρώντας στο τεράστιο εισόδημα που εισρέει στην χώρα, αφού αυτή την στιγμή 2,4 εκατομμύρια γυναίκες δουλεύουν στο εξωτερικό και στέλνουν εμβάσματα στις οικογένειές τους. Οι γυναίκες αντέδρασαν στην  καταπίεση και σε επανειλημμένα περιστατικά βίας ιδιαίτερα στον Λίβανο και οργάνωσαν διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις ενάντια στην απαράδεκτη κατάσταση που βιώνουν. Προχώρησαν στην ίδρυση Σωματείου για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.
Στο σημερινό σημείωμα αναφέρουμε τις περιπτώσεις της εκμετάλλευσης των γυναικών. Όμως την ίδια τύχη έχουν και όσοι εργάτες, ιδιαίτερα στις κατασκευές, έρχονται από τις Φιλιππίνες, το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν, την Μαλαισία, την Ινδονησία και αλλού και ”νοικιάζονται” στους εργοδότες με το παραπάνω σύστημα που καθιστά τον Εργοδότη πραγματικό δουλοκτήτη.
Η κατάσταση της γυναίκας μπορεί στην συγκεκριμένη περίπτωση να παίρνει ακραία μορφή, είναι όμως ένα συνηθισμένο και αποδεκτό φαινόμενο στον καπιταλισμό. Κυνηγημένες από την φτώχεια και την ανέχεια καταλήγουν να είναι σύγχρονες σκλάβες, «πράγμα» στις ορέξεις των αφεντικών. Παρόμοια καταπίεση δέχονται οι άντρες εργάτες «ενοικιαζόμενοι». Δεν κάνει διακρίσεις στην εκμετάλλευση ο καπιταλισμός.
Μόνο που για τις αυριανές μάνες των παιδιών μας η θλίψη και η αγανάκτηση είναι ακόμη μεγαλύτερη για το άδικο και σάπιο σύστημα που χρειάζεται αντικατάσταση, και στο όνομα των 2,4 εκατομμυρίων γυναικών που σαπίζουν στις σύγχρονες δουλοπαροικίες. 

Η Google ανακάλυψε σοβαρό κενό ασφαλείας στα Windows 7, αλλά και στον Chrome

Από iraklis3

Η Google ανακάλυψε σοβαρό κενό ασφαλείας στο λειτουργικό σύστημα Windows 7 και προειδοποίησε τους χρήστες του συστήματος (οι οποίοι παραμένουν ακόμη αρκετοί σε όλο τον κόσμο) ότι ο υπολογιστής τους κινδυνεύει να παραβιαστεί από χάκερ. Η Microsoft, που ενημερώθηκε σχετικά, ανέφερε ότι εργάζεται για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Οι χάκερ εκμεταλλεύονται την «τρύπα» στα Windows 7, σε συνδυασμό με ένα ξεχωριστό σφάλμα που η Google βρήκε επίσης στον Chrome, το δικό της πρόγραμμα διαδικτυακής πλοήγησης. Η εταιρεία κυκλοφόρησε ήδη μια ενημέρωση ασφαλείας για να κλείσει την «κερκόπορτα».
Το πρόβλημα στα Windows βρίσκεται σε τμήματα του λειτουργικού συστήματος που σταματούν τα δεδομένα ενός προγράμματος να αλληλεπιδρούν με οτιδήποτε άλλο έξω από αυτή την εφαρμογή. Η Google ανέφερε πως έχει ενδείξεις ότι κακόβουλοι χάκερ βρήκαν τρόπο να εκμεταλλεύονται ένα άγνωστο έως τώρα σφάλμα στο Chrome, ώστε μέσω αυτού να μεταπηδούν σε άλλες εφαρμογές και τελικά να παραβιάζουν τον υπολογιστή του ανυποψίαστου χρήστη.
Η Google κάλεσε τους χρήστες να ενημερώσουν τον Chrome τους, ώστε να «κατεβάσουν» και το «μπάλωμα» που έχει κάνει η εταιρεία για να κλείσει το κενό ασφαλείας. «Είναι σοβαρό, ενημερώστε άμεσα τον Chrome, χωρίς χάσιμο χρόνου», έγραψε στο Twitter ο μηχανικός της Google Τζάστιν Σου, σύμφωνα με το BBC. Μετά την ενημέρωση, ο χρήστης πρέπει να κλείσει τον Chrome και να τον εκκινήσει ξανά για να εφαρμοστεί η ενημέρωση ασφαλείας.
Η Google ανέφερε πως «μέχρι σήμερα έχουμε παρατηρήσει ενεργή εκμετάλλευση (σ.σ. του κενού ασφαλείας) μόνο εναντίον συστημάτων Windows 7 32-bit». Μια λύση για τον χρήστη, προκειμένου να έχει το κεφάλι του ήσυχο, είναι να αναβαθμίσει το λειτουργικό του στην τελευταία έκδοση Windows 10.
Η Microsoft δεν έχει δώσει ημερομηνία πότε θα κυκλοφορήσει το δικό της «μπάλωμα» για το πρόβλημα στα Windows 7, αλλά διαβεβαίωσε ότι θα είναι «το συντομότερο δυνατό». Εκατομμύρια υπολογιστές χρησιμοποιούν ακόμη τα Windows 7, παρόλο που έχουν πια ηλικία σχεδόν δέκα ετών. Αρκετοί χρήστες συνεχίζουν να τα θεωρούν το καλύτερο λειτουργικό σύστημα που έβγαλε ποτέ η Microsoft και αρνούνται να τα εγκαταλείψουν.

Η εργοδοτική αυθαιρεσία και οι μασκοφόροι εκδικητές του διαδικτύου

Κατιούσα

Άλλοι σου ζητάνε να χαλαρώσεις για να το απολαύσεις, αφού δεν μπορείς να το αποφύγεις. Άλλοι πάλι θέλουν να σε βλέπουν χαμογελαστό, να μην είσαι σκυθρωπός, να φαίνεται πως το διασκεδάζεις, το απολαμβάνεις κι εσύ. Ίσως το επόμενο βήμα είναι να ζητήσουν να βγάζουμε και βογγητά ψεύτικης ηδονής, όσο γίνεται πιο αληθοφανή.
Πώς σπάει λοιπόν η εργοδοτική τρομοκρατία; Πώς σκάει ένα χαμόγελο; Πώς θα ανθίσουν τα χαμόγελα μέχρι να έρθει μια επανάταση, που θα δώσει σε όλους μας λόγους να φωτίζουμε, καθώς θα σκοτεινιάζουν άλλοι; Και πώς σκάει αλήθεια μια επανάσταση, ένας αγώνας σε τέτοια κατεύθυνση, μια νίκη, μια διεκδίκηση;

Κάποιοι λένε να μην ψωνίζουμε από τα μαγαζιά που αυθαιρετούν, για να τιμωρήσουμε την εργοδοσία και την ασυδοσία της. Κάποιοι άλλοι χαίρονται με τους εκδικητές, που σπεύδουν να πετάξουν τρικάκια στο χώρο του εργοδοτικού εγκλήματος, όπου υπάρχει αδικία και κάποιος που ξεφεύγει από τα όρια, για να έχει το φόβο τους, να ξέρει πως δε δρα ανεξέλεγκτα. Ποιος βάζει όμως τα πραγματικά όρια;
Να μην ψωνίσεις από μια αλυσίδα γιατί έκανε απολύσεις. Ούτε από την άλλη γιατί εκβιάζει τους υπαλλήλους της να ψηφίσουν το διευθυντή τους. Ούτε από την τρίτη, γιατί χρωστούσε ένα σωρό μισθούς και οδήγησε μια υπάλληλο στην απόγνωση και την αυτοκτονία. Την παράλλη, γιατί ανοίγει τις Κυριακές και καταστρατηγεί την αργία. Την παράλλη γιατί απαγορεύει τις συζητήσεις για πολιτικά και συνδικαλισμό.
Στο τέλος ή παίζεις το παιχνίδι του ανταγωνιστή ή αρχίζεις να ψωνίζεις από τον μπακάλη της γειτονιάς -και από αυτόν μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Εκτός κι αν αρχίσεις να τα παράγεις όλα μόνος σου ή με την παρέα σου “συνδιαχειριζόμενα” και δεν έχεις ανάγκη τους υπόλοιπους -δηλαδή την κοινωνία.
Να έρθει ο τάδε να ρίξει τρικάκια -τα οποία θα σκουπίσει μαντέψτε ποιος, αν κι αυτό είναι όντως το λιγότερο, να κάνει σαματά, να το παίξουν τα κανάλια, να γίνει ντόρος. Την επόμενη μέρα που θα λείπει, δε θα έχει αλλάξει απολύτως τίποτα, θα ζούνε όμως με το φόβο του, με την ελπίδα της επιστροφής, αυτού που θα εκδικηθεί για τους φτωχούς και τους αδύνατους. Αρκεί να τον φωνάξεις και να βάλει την μπέρτα του ή τη μάσκα του, για να σπεύσει…
Ο από μηχανής θεός, ο σωτήρας, ο vigilante, ο τηλε-αστέρας. Πάντα μια δύναμη έξω από εμάς, πάντα με τους όρους της κοινωνίας του θεάματος, πάντα στην επιφάνεια των πραγμάτων, που δε φτάνει ποτέ στο βάθος ενός συλλογικού αγώνα.
Κάποιοι έγραψαν πως το μποϊκοτάζ των κακών εταιριών μοιάζει με το σοσιαλισμό των ηλιθίων. Κατ’ αντιστοιχία το “ντου” κι η αναστάτωση που προκαλεί, μπορεί να είναι η επανάσταση των ηλιθίων. Κι η αιχμή δε στρέφεται απαραίτητα ενάντια σε όσους συμμετέχουν -όπως πχ στο μποϊκοτάζ της 3Ε, στο οποίο καλούν οι εργαζόμενοι της Κόκα-Κόλα. Αλλά σε όσους τα βλέπουν ως πανάκεια, ή ακόμα χειρότερα ως την αποτελεσματική εναλλακτική έναντι των συλλογικών αγώνων και δεν τα χρησιμοποιούν απλά ως συμπληρωματικό μέσο. Στρέφεται ενάντια σε όσους εξαντλούν την αποφασιστικότητά τους στο διαδίκτυο, με οργισμένα μηνύματα, αλλά έχουν ως ταβάνι το μποϊκοτάζ ή το “ντου” – κατά κανόνα των άλλων –  και θεωρούν πως θα δώσουν λύση.
Η πραγματική λύση απαιτεί την άμεση ουσιαστική εμπλοκή μας σε ένα χώρο, για να αλλάξουν τα δεδομένα, να σπάσει η τρομοκρατία, για να δοθεί πραγματική μάχη. Δεν περνάει μέσα από την αποχή μας από την αγορά, την επιβράβευση των “καλών” εργοδοτών ή κάποιου είδους καταναλωτικό αναχωρητισμό. Ούτε μέσα από μια σπασμωδική, έκτακτη παρουσία, χωρίς συλλογικούς φορείς που θα έχουν γερές βάσεις στο χώρο δουλειάς, οργάνωση, ικανότητα να κινητοποιούν τους εργαζόμενους.
Στην ταξική πάλη δεν υπάρχουν απρόσωπες λύσεις, εύκολες διέξοδοι, κόλπα και τεχνάσματα που βρίσκουν παράκαμψη, ακυρώνοντας τον αγώνα, το δύσκολο δρόμο. Δεν υπάρχουν μαγικά ραβδιά και Σούπερμαν ή μασκοφόροι εκδικητές κι επαναστάτες του διαδικτύου.
Η πραγματική ζωή απαιτεί τη δική μας ζωντανή παρουσία και συμμετοχή. Γιατί αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, πώς θα γενούνε τα σκοτάδια φως; Με τη λάμψη της οθόνης και με πυροτεχνήματα;

Περί “πατρίδας – θρησκείας – οικογένειας” και “Έξω τα προσφυγόπουλα από τα σχολεία”

Κατιούσα

Επ, πατριώτη; Σε σένα μιλάω καλέ!
Σε ‘σένα που κάθε Κυριακή, είσαι πρώτος στην εκκλησία πιάνοντας το πρώτο στασίδι, κάνοντας βαθιές μετάνοιες και σταυρούς.
Σε ‘σενα , που από την άλλη βδομάδα , τηρώντας τα ήθη και έθιμα της θρησκείας μας , θα αρχίσεις σαρακοστή , κάνοντας την κάθαρση ψυχής και σώματος.
Σε ‘ σένα, καλέ μου οικογενειάρχη, που τη Μεγάλη Παρασκευή, θα τρέχεις, σπρώχνοντας να σταθείς όσο πιο κοντά στον Επιτάφιο, σέρνοντας τα παιδιά σου από το χέρι, φορώντας τη γραβάτα σου, βάζοντας τη γυναίκα σου να φορέσει το καλύτερο φόρεμά της, θέλοντας να δείξεις στους άλλους πόσο καλός <οικογενειάρχης> και πιστός είσαι.
Αλήθεια όμως, καλέ μου πιστέ οικογενειάρχη, πόσο πιστός είσαι;
Πόσο πιστός και καλός άνθρωπος-χριστιανός είσαι , όταν ξεχνάς το Λόγο του Ιησού;
Βλέπεις καλέ μου οικογενειάρχη , ο Ιησούς μεταξύ άλλων είπε  Αγαπάτε αλλήλους, ο δε έχων 2 χιτώνες να δίνει τον έναν σε αυτόν που δεν έχει. Επίσης, ξεχνάς ότι δέχτηκε στην αγκαλιά του ενα μίασμα, κατά την άποψη της τότε κοινωνίας, την πόρνη Μαρία Μαγδαληνή.
Λοιπόν καλέ μου οικογενειάρχη, πώς θες να σε δεχτώ μέσα σε αυτή την κοινωνία, όταν αφήνεις ή ξεχνάς (it’s up to you) στην άκρη τον Λόγο του, όταν κάθε μερα , βγάζεις μισος , ρατσισμό και φασισμό, για ενα οχτάχρονο παιδί, που η μοίρα το έφερε εδώ, λόγο που και εσύ  εισαι συνένοχος στο έγκλημα που έγινε εναντίον του.
Ναι καλέ μου οικογενειάρχη, το ότι η χώρα του μετατράπηκε σε ερείπια, έχεις ευθύνη και εσύ.
Ξέρεις κάτι καλέ μου οικογενειαρχη, δεν αξίζεις τον όρο χριστιανός, γιατί απλά τον έχεις ξεφτιλίσει.

Υ.Γ. Στην πρώτη φωτό ο μικρός Αϊλάν, δεν πρόλαβε να φτάσει ζωντανός. Στη δεύτερη μερικά προσφυγόπουλα που ίσως δεν αντιμετώπισαν τον ρατσισμό στην πατρίδα μας από τους καλούς θρήσκους οικογενειάρχες.

Ψηφοφόροι για τον Μπέο

Μώμος

Δεκάδες δημότες του Βόλου, ανάμεσά τους και πολλές γυναίκες, επευφήμησαν τον Δήμαρχο Αχιλλέα Μπέο, ο οποίος σε ένα υπέροχο κρεσέντο ανοησίας, κι αφού τόνισε πόσο αγαπάει της γυναίκες, ως τσόντες των κυρίαρχων αρσενικών και όχι ως ανεξάρτητες οντότητες βεβαίως – βεβαίως, ολοκλήρωσε την ομιλία του για τις πουτάνες τις γυναίκες, που τους αξίζει η θεία μήνις κι ο θάνατος δια πνιγμού.

Αυτά επιλέχθηκαν να ειπωθούν από τον Δήμαρχο Βόλου την Παγκόσμια Ημέρα της Εργαζόμενης Γυναίκας, για τις γυναίκες, οι οποίες ακόμα και σήμερα βιώνουν κοινωνικές ανισότητες, ενώ καθημερινά είναι τα δημοσιεύματα για βίαια εγκλήματα που έχουν ως στόχο το φύλο τους και εκατοντάδες οι καθημερινές περιπτώσεις που παραμένουν άγνωστες.

Άγνωστο επίσης είναι το αν ο κύριος Μπέος σκοπεύει να επιλέξεινα πει ανέκδοτα για φούρνους την Ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος ή αν σε εκείνη για τους Πόντιους, θα αναφερθεί στις ιστορίες του Κωστίκα και του Γιωρίκα.

Προφανώς κάποιοι θα μιλήσουν για πολίτικαλ κορέκτ κριτική. Είναι οι ίδιοι που θα κρυφτούν πίσω από αυτό για να δώσουν άλλοθι σε οποιαδήποτε ρατσιστική ή φασιστική δήλωση ή δράση. Πριν το πολίτικαλ κορέκτνες γίνει λάστιχο για να χρησιμοποιείται εκτός των άλλων ΚΑΙ ως μέσο λογοκρισίας, ήταν ένα μέσο προστασίας των πιο αδυνάτων που αντιμετώπιζαν τον ρατσισμό και τον δημόσιο εξευτελισμό, έστω κι αν ήταν κάποιες φορές ήταν ένα μέσο υποκριτικό. Κανένα άλλοθι λοιπόν σε κανέναν Μπέο.

Όσο για τους υπερασπιστές του Μπέου, που λένε πως εν μέσω τεράστιων ανισοτήτων μεταξύ των δύο φύλων είναι υποκριτικό να ασχολούμαστε με ένα ανέκδοτο, έχω να τους προτείνω, αφού τους ενοχλούν οι ανισότητες, σε πρώτη φάση ας πάψουν να ψηφίζουν μισογύνηδες.

Είναι βέβαιο πως σε ένα σύστημα που στηρίζεται από τη φύση του στις ανισότητες, το πρόβλημα δεν θα λυθεί αν πάψουν τα ηλίθια ανέκδοτα. Είναι βέβαιο όμως πως όσο ανεχόμαστε τέτοιες περιπτώσεις κι όσο ο κόσμος χειροκροτά και ψηφίζει τέτοιες συμπεριφορές, η ολοκλήρωση ενός σύγχρονου Μεσαίωνα δεν απέχει όσο μπορεί να νομίζουμε.

«Εμένα θα με σκοτώσουν μα θέλω και νεκρός να’μαι ανάμεσά

σας»

Μαρίνος Αντύπας: Ο «Ρήγας Φεραίος» του αγροτικού διαφωτισμού
9 Μάρτη του 1907 η δολοφονία της μεγαλύτερης μορφής του αγροτικού κινήματος

Ο Μαρίνος Αντύπας, ήταν η μεγαλύτερη μορφή του αγροτικού κινήματος, παρόλο που ο ίδιος δεν ήταν αγρότης.

Γεννήθηκε στο χωριό Φερεντινάτα της Κεφαλονιάς το 1872. Εκεί έμεινε μέχρι που τελείωσε το Γυμνάσιο.

Αμέσως μετά πήγε στην Αθήνα για να βρει δουλειά και να σπουδάσει Νομικά, αφήνοντας πίσω τη δουλειά του ξυλογλύπτη πατέρα του.

Ως φοιτητής της Νομικής ήρθε σε στενή επαφή με προοδευτικούς, δημοκρατικούς κύκλους της Αθήνας και εντάχθηκε στον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Ομιλο του Σταύρου Καλλέργη, που επηρρέασε σημαντικά τον ιδεολογικό του προσανατολισμό.

«Είμαι Σοσιαλιστής όνομα και πράγμα»

Ο ίδιος, σε ένα γράμμα του, προσδιορίζει με μεγαλύτερη ακρίβεια την ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα στο θολό τότε τοπίο των σοσιαλιστικών θεωριών, απορρίπτοντας τελικά, τον αναρχισμό και τον «χριστιανικό σοσιαλισμό» δηλώνοντας την πίστη του στον επιστημονικό σοσιαλισμό.

Όταν ξέσπασε η Κρητική επανάσταση του 1896, ο Μαρίνος Αντύπας – χωρίς δεύτερη σκέψη – παράτησε τις σπουδές του και πήγε ως εθελοντής στην Κρήτη, όπου σε μια μάχη τραυματίστηκε σοβαρά στο στήθος.

Το 1897 πήρε δραστήριο μέρος στην οργάνωση λαϊκού συλλαλητηρίου στην πλατεία Ομονοίας, όπου κατηγόρησε τη στάση της Βασιλείας και των Μεγάλων Δυνάμεων,

θεωρώντας τους υπεύθυνους για την ήττα της κρητικής επανάστασης και παράλληλα της ήττας στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897.

Στην ίδια ομιλία έβαζε ζητήματα Δημοκρατίας και Σοσιαλισμού.

Η ομιλία του ενόχλησε τόσο πολύ το Παλάτι, με αποτέλεσμα να συλληφθεί και τον Γενάρη του 1898 να καταδικαστεί σε φυλάκιση ενός έτους.

Μόλις εκτίει την ποινή του συλλαμβάνεται και πάλι για «ηθική αυτουργία» σε απόπειρα δολοφονίας κατά του Βασιλιά Γεώργιου Ά. Η δήθεν απόπειρα κατά του Γεωργίου ήταν στημένη, για να κατηγορηθεί ο Αντύπας.

Χαρακτηριστικό είναι ότι οι δήθεν αποπειραθέντες να σκοτώσουν τον βασιλιά φυγαδεύτηκαν στην επαρχία, ενώ η κυβέρνηση γνωστοποίησε στον κόσμο ότι δήθεν καταδικάστηκαν σε θάνατο κι εκτελέστηκαν!

Με την κατηγορία αυτή μεταφέρεται στις φυλακές της Αίγινας και κρατείται για περισσότερους από έξι μήνες, οπότε αποφυλακίζεται κι οδηγείται βίαια στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κεφαλονιά.

Εξέδωσε την εβδομαδιαία εφημερίδα «Ανάστασις», όπου το 1ο φύλλο της κυκλοφόρησε στις 29 Ιουλίου του 1900.

Το περιεχόμενο του 1ου φύλλου προκάλεσε νέα δίωξη εναντίον του Μαρίνου Αντύπα και την παραπομπή του σε νέα δίκη και τη διακοπή της έκδοσης της εφημερίδας.

Στη φυλακή παρέμεινε για 3 μήνες και μετά την αποφυλάκισή του ο Μαρίνος Αντύπας πήγε στο Βουκουρέστι, ως φιλοξενούμενος του πλούσιου θείου του, Γιώργιου Σκιαδαρέση.

Ο Σκιαδαρέσης είχε στον Αντύπα μεγάλη αδυναμία κι δεν ήταν πολύ δύσκολο να τον πείσει να αγοράσει κτήματα στον θεσσαλικό κάμπο και να ορίσει τον γιο του Παναγιώτη και τον Μαρίνο Αντύπα ως επιστάτες του.

Αμέσως μετά ο Αντύπας ξαναγύρισε στην Κεφαλονιά όπου επανεξέδωσε την εφημερίδα του και ίδρυσε το «Λαϊκόν Αναγνωστήριον Η Ισότης», ένα είδος λαϊκού σχολείου.

Κορύφωση της πολιτικής του δραστηριότητας ήταν η υποψηφιότητά του ως Βουλευτή Κρανιάς κατά τις βουλευτικές εκλογές του 1906.

Το κατεστημένο συσπειρώθηκε εναντίον του χάνοντας τις εκλογές.

Όμως η ταξική και ξεκάθαρη πολιτική του θέση συγκέντρωσε 2.550 ψήφους κυρίως εργατών και αγροτών.

Ο «Ρήγας Φεραίος» του αγροτικού διαφωτισμού

Μετά την αποτυχία του να εκλεγεί, πήγε στη Θεσσαλία όπου ανέλαβε τη διαχείρηση των κτημάτων του θείου του.

Εκεί, όλη του την ενέργει την αφιερώνει για την αφύπνιση των σκλάβων της Θεσσαλίας.

Από τη θέση του επιστάτη προπαγανδίζει τις ιδέες του στον τυραννισμένο κόσμο της γης και με τις ριζοσπαστικές ιδέες του βάζει μπουρλότο σ’ όλη τη Θεσσαλία.

Στη κτήματα που διαχειριζόταν εφάρμοσε δημοκρατικά μέτρα όπως:

• Η εφαρμογή της Κυριακάτικης Αργίας,
• ο τριπλασιασμός της αμοιβής των κολίγων στο 75% της παραγωγής, από το 25% που ίσχυε τότε σε όλα τα κτήματα
• και διαγραφή των χρεών τους.

Ταυτόχρονα συνέχισε να μιλάει σε συγκεντρώσεις στα χωριά του κάμπου, κινητοποιώντας και οργανώνοντας τους εξαθλιωμένους αγρότες της Θεσσαλίας και επέμενε στο να πηγαίνουν όλα τα παιδιά  σχολείο.

Τα τσιφλίκια της Θεσσαλίας – Ιστορικό

Μετά την τουρκοκρατία το 1881 τα τσιφλίκια του Αλή Πασά αγοράστηκαν και πέρασαν στα χέρια των Ελλήνων τσιφλικάδων. Ο αγώνας των κολίγων ενάντια στην καταπίεση των τσιφλικάδων ξεκίνησε σχεδόν, αμέσως.

Κι αυτό γιατί οι τσιφλικάδες, που ήταν, κυρίως, Ελληνες της διασποράς (Ρωσία, Ρουμανία, Τουρκία) κι αρκετοί από αυτούς (Ζαρίφης, Ζάππας, Ζωγράφος, Σκυλίτσης, Στεφάνοβικ, Καραπάνος, Μπαλτατζής κ.α.)

ήταν άνθρωποι του κεφαλαίου που ασχολούνταν με χρηματικές και τραπεζικές δραστηριότητες, είχαν διαμορφώσει απάνθρωπες συνθήκες ζωής για τους κολίγους.

Κτήματα κατείχαν επίσης και οι Κεφαλονίτες Αριστείδης Μεταξάς από την πλευρά του Πυργετού κι ο Γιώργιος Σκιαδαρέσης με έδρα το Ομόλιο (Λασποχώρι), σύνολο 300.000 στρεμμάτων.

Οι έλληνες τσιφλικάδες υποχρέωναν τους κολλίγους να εργάζονται 12 ώρες (ήλιο με ήλιο), δεν τους επέτρεπαν να φιλοξενούν ανθρώπους στα σπίτια τους, να κυκλοφορούν στους δρόμους μετά τη δύση του ηλίου, ούτε και να παντρεύονται.

Επιπλέον ο τσιφλικάς είχε δικαίωμα επάνω στο σώμα των ανύπαντρων κορίτσια, να περνά την πρώτη νύχτα του γάμου με τη νύφη, το επονομαζόμενο «Δικαίωμα της Πρώτης Νύχτας», να έχει τις παντρεμένες γυναίκες να συγυρίζουν το κονάκι του και να του κάνουν το κέφι κτλ.

«Εμένα θα με σκοτώσουν μα θέλω και νεκρός να’μαι ανάμεσά σας»

Ο Μαρίνος Αντύπας συνέχισε τη δράση του και διδάσκε τους κολλίγους τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στις ενέργειές του αυτές είχε την κάλυψη του θείου του.

Στις 27 του Φλεβάρη 1907, έγραφε:

«Συμφώνως προς τας ανωτέρω σκέψεις είμαι επαναστάτης, υποσκάπτων το άγριον καθεστώς μεθ’ όλων μου των δυνάμεων… Φρονώ ότι το δίκαιον είναι εκεί όπου το συμφέρον των πολλών και όχι των ολίγων, επομένως μεταχειρίζομαι τας δυνάμεις μου υπέρ της εξαφανίσεως του τσιφλικιού και της πλήρους ανεξαρτησίας του καλλιεργητού…»

Ο Αντύπας είχε καταλάβει πως το τέλος του πλησίαζε και γιαυτό έλεγε στους αγρότες:

«Εμένα θα με σκοτώσουν, μα όπου κι αν με βρει το κακό να ΄ρθείτε να με πάρετε, θέλω και νεκρός να είμαι ανάμεσά σας».

Η δολοφονία του οργανώθηκε, όπως αποδείχτηκε, από τους μεγαλοτσιφλικάδες της Θεσσαλίας, που έβλεπαν τον Αντύπα να «οργώνει» τον κάμπο και να μεταφέρει το εξεγερτικό του μήνυμα στους κολίγους.

Εκτελεστικό όργανο των τσιφλικάδων ήταν ο Ιωάννης Κυριακός, έμπιστος επιστάτης του μεγαλοτσιφλικά Αριστείδη Μεταξά,ο οποίος πυροβόλησε πισώπλατα με δίκαννο όπλο τον Αντύπα.

Πρέπει να σημειώσουμε πως ο δολοφόνος του Αντύπα ήταν ο ένας από τους δύο δήθεν επίδοξους δολοφόνους του Γεωργίου του Ά.

Ήταν δηλαδή ένας από τους μετέχοντες στη σκευωρία που είχε οργανωθεί τότε για τη σύλληψη του Αντύπα.

Το 1908 ο Κυριακού παραπέμφθηκε στο Κακουργιοδικείο της Λάρισας και αθωώθηκε για την εκτέλεση του αγωνιστή.

Τα τελευταία λόγια του Αντύπα, που ξεψύχησε στην αγκαλιά του εξαδέλφου του Παναγιώτη Σκιαδαρέση, ήταν:

«Ισότης, Αδελφότης, Ελευθερία»,

το σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης.

Οι κολίγοι τον μεταφέρουν νεκρό στα χέρια τους σε μια μεγάλη απόσταση, από τον Πυργετό στα Τέμπη.

Η σορός του εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα και ενταφιάστηκε στο Ομόλιο.

Οι αρχές κάλυψαν τον δολοφόνο του Μαρίνου Αντύπα.

Η δολοφονία του Αντύπα έμελλε να γίνει ο προπομπός, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για την εξέγερση στο Κιλελέρ, 3 χρόνια μετά τον θάνατό του, στις 6 Μαρτίου 1910.

Παραθέτουμε ένα μέρος της αρχής από το τελευταίο του άρθρο, με τίτλο «Τί Είμαι», που φανερώνει τις ιδέες του μεγάλου αγωνιστή:

«Είμαι Σοσιαλιστής όνομα και πράγμα, φέρω τον τίτλο μου πιστώς και υπερηφάνως. Πιστεύω ως Παντοκράτορα, ποιητή ορατών τε και αοράτων, την εργασίαν, και ως ομοούσιον και αχώριστον τριάδα της ευτυχίας και της ειρήνης, την Ελευθερία, την Ισότητα και την Αδελφότητα».

Ροβεσπιέρος

Όλη η αλήθεια για το «κομμένο» άρμα των συριζαίων!

Σύμφωνα με «αποκλειστικές πληροφορίες» μετά τις πιέσεις που δέχτηκε η Δημοτική Αρχή, φέτος ο καρνάβαλος δε θα καεί αλλά θα θαφτεί!

Έχουμε κάνει παράδοση κάθε καρναβάλι να απαντάμε αλλά και να αποκαλύπτουμε την αλήθεια σχετικά με τις κατηγορίες που εκτοξεύουν κάποιοι ενάντια στη Δημοτική Αρχή.

Και φέτος από εδώ θα μάθετε όλη την αλήθεια για το δήθεν κομμένο άρμα με τον Αμβρόσιο.

Όλα όσα λένε καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα.

Το άρμα δε θα παρελάσει γιατί δεν ανήκει στον Δήμο αφού πριν μερικές εβδομάδες αγοράστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ με απόφαση του ίδιου του Α. Τσίπρα.

Η συγκεκριμένη κατασκευή κρίθηκε ιδανική να πλαισιώσει την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία μετώπου ενάντια στην ακροδεξιά ενόψει των εκλογών.

Η κατασκευή με τον Αμβρόσιο θα είναι προπομπός του μεγάλου άρματος ενάντια στην ακροδεξιά.

Πάνω στο άρμα θα είναι κάποιοι από αυτούς που συμμετέχουν στην προσπάθεια δημιουργίας του μετώπου όπως: 

Η Κατερίνα Παπακώστα, που αποκαλούσε τους πρόσφυγες κατσαρίδες, ο Τέρενς Κουίκ και αλλά στελέχη από το κόμμα των ΑΝΕΛ.

Θα είναι, βέβαια, και όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που φημίζονται για τις μάχες ενάντια στην ακροδεξιά, κυρίως όσο συγκυβερνούσαν με το ΛΑΟΣ και τη ΝΔ.

Στο άρμα θα συμμετέχει και ο Νίκος Φίλης ντυμένος παπάς, για να διασκεδάσει τις φήμες ότι τον «έφαγαν» από το υπουργείο Παιδείας λόγω της κόντρας του με την εκκλησία.

Ο Αμερικανός πρέσβης, εκπρόσωπος του «διαβολικά καλού ακροδεξιού Τραμπ», παρόλο που έχει κληθεί για λογούς ασφάλειας δεν θα συμμετέχει.

Μετά την άρνηση του Δήμου Πατρέων «με απόφαση του Περισσού» να κατασκευάσει το ομοίωμά του, τη θέση του θα πάρει ο Κατρούγκαλος.

Από τα ηχεία του άρματος θα ακούγεται το άσμα «Δεν σου κάνω τον άγιο αχ, αμάρτησα…» που αναμένεται να επενδύσει μουσικά την εμβληματική μεταρρύθμιση του ΣΥΡΙΖΑ για τον διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας.

Το τμήμα συριζοτρόλ της ΝΕ του ΣΥΡΙΖΑ στην Πάτρα καταγγέλλει ότι το άσμα έχει κοπεί από το καρναβάλι.

Αίσθηση έχουν προκαλέσει στην Πάτρα οι βαρύτατες εκφράσεις του τμήματος συριζοτρόλ της ΝΕ που χαρακτήρισαν τη Δημοτική Αρχή και τον Δήμαρχο «χουντικούς», «μεσαιωνικούς» και τους σύγκριναν με τον Χίτλερ.

Ακόμα όμως μεγαλύτερη αίσθηση έχει κάνει η ετοιμότητά τους, αφού είχαν έτοιμη και τη δεύτερη ανακοίνωση, σε περίπτωση που θα έβγαινε το άρμα, η οποία θα κατάγγελνε:

• ότι δεν ήταν στο σχεδιασμό που κατατέθηκε πριν 10 μήνες,
• ότι δεν είχαν ενημερωθεί στο ΔΣ, 
• ότι η Δημοτική Αρχή αποφασίζει και διατάζει και είναι «χουντικοί», «μεσαιωνικοί», «χιτλερικοί» κτλ.

Μετά τη σύσκεψη στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισαν να μην αξιοποιήσουν τις «πληροφορίες» που είχαν ότι φέτος, μετά τις πιέσεις που δέχτηκε η Δημοτική Αρχή, ο καρνάβαλος δε θα καεί αλλά θα θαφτεί!!

Σου λένε μην τα σκαλίζουμε γιατί πώς θα συνδυάσουμε ότι υποκύπτουν σε πιέσεις για ένα άρμα αλλά δεν έκαναν πίσω στην κατασκευή του αποτεφρωτηρίου. 

Είναι και αυτές οι κρατικές υπηρεσίες που έχουν χρησιμοποιήσει κάθε εμπόδιο που θα μπορούσαν να εφεύρουν για να καθυστερήσουν το συγκεκριμένο έργο.

Θα θυμηθούν ότι στην πρώτη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου όταν ζητήθηκε να παρθεί η απόφαση ενάντια στη δίωξη του Κώστα Πελετίδη από την ΧΑ, των υποστηρικτών του Αμβρόσιου, σ(φ)ύριζαν αδιάφορα λέγοντας ότι θα αποφασίσει η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη κτλ.

Ο τότε Υπ. Εσωτερικών Νίκος Βούτσης μάλιστα δήλωσε στη βουλή ότι διαφωνεί με τις ενέργειες του Πελετίδη για να εισπράξει κολακευτικά λόγια από τους χρυσαυγίτες για τον «θεσμικό του ρόλο».

Τέλος, θορυβημένα τα συριζοτρόλ από την κατακόρυφη αύξηση των επισκεπτών στο καρναβάλι που τους χαλάει το αφήγημα της Δ.Α. που το καταστρέφει, ετοιμάζουν ημερίδα με θέμα: 

«Η αύξηση επισκεπτών στο καρναβάλι και η σύνδεσή της με την αύξηση του κατώτατου μισθού».

Τους σχετικούς πίνακες θα παρουσιάσει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Τώρα αν το άρμα των συριζαίων είναι της αισθητικής που είχαν πέρυσι θα επανέλθω.

Υ.Γ. Μην παραμυθιάζεστε από τους δήθεν και ντυθεί κανένας Αμβρόσιος και πάει να παρελάσει, γιατί τον βλέπει η Γεροβασίλη και θα τον συλλάβει προληπτικά!!!

Καλό καρναβάλι!

Στέλιος Παλαρμάς