Γαλλία: Χημικά και ξύλο στους «ήρωες με τις λευκές ποδιές»

3 days ago Ροη Ειδησεων

Νοσοκόμα συλλαμβάνεται από τη γαλλική αστυνομία. Πρόκειται για 50χρονη ασθματική που επί 3 μήνες βρισκόταν αδιάκοπα στη μάχη ενάντια στον COVID19, από τον οποίο εν τέλει νόσησε και η ίδια

Με δακρυγόνα και ξύλο επέλεξε να αντιμετωπίσει γιατρούς, νοσηλευτές και λοιπό υγειονομικό προσωπικό η γαλλική αστυνομία κατά τη διάρκεια των μαζικών κινητοποιήσεων που έλαβαν χώρα χθες (16/6) σε ολόκληρη τη Γαλλία.
Οι εργαζόμενοι στον χώρο της υγείας, έχοντας προηγουμένως δώσει μια σκληρή μάχη ενάντια στον κορωνοϊό (η οποία και συνεχίζεται με τον ιό να ακολουθεί πια καθοδική πορεία), κήρυξαν εθνική μέρα δράσης, καλώντας σε περισσότερες από 200 συγκεντρώσεις σε κάθε άκρη της χώρας. Βασικά τους αιτήματα είναι η διάθεση περισσότερων πόρων για το γαλλικό δημόσιο σύστημα υγείας και η εκπλήρωση των υποσχέσεων που η κυβέρνηση έδινε κατά την περίοδο έξαρσης της επιδημίας.
Γιατροί, νοσηλευτές-τριες, τραυματιοφορείς, βοηθητικό προσωπικό αλλά και απλοί πολίτες κατέκλυσαν τους δρόμους του Παρισιού και πολλών άλλων πόλεων. Σε αρκετές περιπτώσεις, διαδηλωτές κρατούσαν πλακάτ και πανώ με το σύνθημα «Νοσοκομεία σε ασφυξία» και «I can’t breathe» (δεν μπορώ να αναπνεύσω), συνδέοντας έτσι τον αγώνα τους με τις διαδηλώσεις στις ΗΠΑ μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ.
Ήδη από τα τέλη Μαΐου βρίσκεται σε εξέλιξη ο δημόσιος διάλογος για την Υγεία, όμως οι εργαζόμενοι στον συγκεκριμένο χώρο θεωρούν πως ο πρόεδρος Μακρόν σκοπεύει να αθετήσει τις υποσχέσεις του για ενίσχυση των υποδομών και στήριξη του προσωπικού. Οι υποσχέσεις του Γάλλου προέδρου δόθηκαν σε μια περίοδο που ο ίδιος αποκαλούσε τους υγειονομικούς «ήρωες με λευκές ποδιές» και παρακινούσε τους πολίτες να τους επιβραβεύσουν με το χειροκρότημά τους.

Από την πλευρά της, η γαλλική αστυνομία επικαλέστηκε «βίαιες ομάδες», οι οποίες όπως λέει επιχείρησαν «να διαταράξουν μία ειρηνική διαδήλωση των εργαζομένων στην Υγεία», για να δικαιολογήσει τη χρήση βίας εναντίον της μεγάλης διαδήλωσης στο Παρίσι, όμως οι εικόνες από τη γαλλική πρωτεύουσα μαρτυρούν πως σε αρκετές περιπτώσεις οι δυνάμεις καταστολής στράφηκαν εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών, ενώ η χρήση χημικών ήταν εκτεταμένη.

Ενδεικτική είναι η ιστορία της 52χρονης Φαριντά, νοσοκόμας στο επάγγελμα, την οποία συνέλαβε με βίαιο τρόπο η αστυνομία, χτυπώντας τη με γκλοπ και σέρνοντάς την από τα μαλλιά. Οι εικόνες από τη σύλληψή της, με την ίδια να φωνάζει πως πάσχει από άσθμα και να ζητά τη φαρμακευτική της αγωγή, προκάλεσαν κατακραυγή στη Γαλλία και έκαναν τον γύρο της Ευρώπης.

Η Φαριντά, που σύμφωνα με πληροφορίες που μεταδίδουν γαλλικά μέσα εργαζόταν καθημερινά επί 3 μήνες 12ωρες και 14ωρες βάρδιες στην πρώτη γραμμή ενάντια στην πανδημία, νοσώντας εν τέλει και η ίδια από τον ιό, κατηγορείται πλέον πως πετούσε αντικείμενα στις αστυνομικές δυνάμεις, μια κατηγορία που μπορεί να επισύρει ακόμα και την φυλάκισή της.

Να σημειωθεί πως η  πανδημία χτύπησε με σφοδρότητα τη γαλλική κοινωνία, αφήνοντας πίσω σχεδόν 30 χιλιάδες θύματα και αναδεικνύοντας με τον χειρότερο τρόπο τις ελλείψεις και την υποστελέχωση των δημόσιων νοσοκομείων της χώρας. Όπως είναι φυσικό, κατά την περίοδο της έξαρσης των κρουσμάτων (που υπολογίζονται πλέον στα 158 χιλιάδες) γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή, καταβάλλοντας υπεράνθρωπες προσπάθειες, προκειμένου να κρατήσουν όρθιο το γαλλικό σύστημα Υγείας.

Δυστυχεί… ο Λεχ Βαλέσα – Δεν μπορεί να… δουλέψει λόγω κορονοϊού

Από iraklis

Αδιαφορώντας για τις δυσκολίες που περνούν οι Πολωνοί εργαζόμενοι  – και λόγω κορονοϊού- οι οποίοι αναγκάζονται να τα βγάζουν πέρα με ελάχιστα, το «τσιράκι» των δυτικών Λεχ Βαλέσα κλαψουρίζει (και αυτοαποκαλύπτεται) γιατί δεν μπορεί να ταξιδέψει. «Μου λείπουν τα ταξίδια μου διότι με βοηθούσαν να κερδίζω τα προς το ζην (…) Είχα πολλές επικερδείς δουλειές, σήμερα αναγκάζομαι να τα βγάζω πέρα χωρίς αυτές και γι’ αυτό σκέφτομαι τι να κάνω;».
Αυτός που υποτίθεται αγωνιζόταν για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των Πολωνών, αποκάλυψε ότι τα ετήσια πρόσθετα έσοδά του από ομιλίες και άλλες δραστηριότητες ξεπερνούσαν το ένα εκατομμύριο ζλότι (περί τα 232.000 ευρώ), τα οποία όμως του λείπουν τώρα λόγω της συγκυρίας. «Βιώνω μια χρόνια έλλειψη οικονομικών πόρων» είπε χαρακτηριστικά.

Ο πρωταγωνιστής στην ανατροπή της λαϊκής εξουσίας και την καπιταλιστική παλινόρθωση που οδήγησε τον πολωνικό λαό στο να χάσει δικαιώματα και κατακτήσεις σε όλους τους τομείς, εξασφαλίζει τα προς το (καλο)ζην με διαλέξεις διαφήμισης του πρωταγωνιστικού του ρόλου στην ανατροπή του σοσιαλισμού, με όχημα την αποκαλούμενη «Αλληλεγγύη» που χρηματοδοτούνταν πλουσιοπάροχα από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Οι κάθε είδους υποστηρικτές του τον εξελεξαν Πρόεδρο της Πολωνίας, τον τίμησαν με το βραβείο Νόμπελ, του εξασφάλισαν και του εξασφαλίζουν τα προς το (καλο)ζην με τις διαλέξεις.
Αμετανόητος αντικομμουνιστής και κηφήνας δεν ντρέπεται να κλαψουρίζει συχνά πυκνά όταν λόγω συγκυριών συμβαίνει να κλείνει η κάνουλα των χρηματοδοτών του.

Τέτοιοι άνθρωποι, που βάζαν πάνω από όλα τον εαυτό τους  και την καλοπέρασή τους πρωταγωνίστησαν στην ανατροπή της εργατικής εξουσίας σε μια σειρά χώρες και σήμερα χρησιμοποιούνται ως συκοφάντες του σοσιαλισμού.

Ο κορωνοϊός σκοτώνει, ο καπιταλισμός δολοφονεί!

                

• 
  

Η πανδημία του κορωνοϊού που πλήττει τον πλανήτη είναι η μία όψη του νομίσματος, η οποία περιγράφεται καθημερινά από ενημερωτικά δελτία που εκδίδουν οι οργανισμοί υγείας σε όλο τον κόσμο. Οι αριθμοί έχουν την τάση να λένε την αλήθεια με έναν ψυχρό και ξεκάθαρο τρόπο. Ο ιός έχει ως τώρα προσβάλλει περίπου 8,5 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως και έχει κοστίζει τη ζωή σε περίπου 450.000 συνανθρώπους μας.

Το νόμισμα όμως έχει και άλλη όψη, την οικονομική κρίση που συνοδεύει την υγειονομική και είναι εξίσου σκληρή με την πρώτη. Οι αριθμοί και εδώ μιλούν από μόνοι τους. Πάνω από 1,5 εκατομμύριο απολύσεις έχουν ήδη ή πρόκειται να λάβουν χώρα παγκοσμίως εξ αιτίας, ή εξ αφορμής της πανδημίας του κορωνοϊού και του lockdown που κόστισε στα κέρδη των κεφαλαιοκρατών, κόστος που τώρα (και ως συνήθως) μετακυλούν στους λαούς, στους ανθρώπους του μόχθου που πλήρωσαν τα κέρδη τους, κατόπιν την κρίση τους, στη συνέχεια την ανάκαμψή τους και τώρα ξανά τις απώλειές τους από την πανδημία.

Δυστυχώς κανένας φορέας, παρατηρητήριο ή οργανισμός δεν εκδίδει καθημερινά δελτία τύπου για τις απολύσεις που πραγματοποιούνται στον κόσμο. Επίσης κανένας διεθνής οργανισμός και καμία πολιτική δεν προστατεύει τους εργάτες αυτούς που από τη μία μέρα στην άλλη βρίσκονται στο δρόμο, μόνο και μόνο επειδή οι κεφαλαιοκράτες είδαν τα κέρδη τους να μειώνονται και αποφάσισαν πως αυτά δεν τους καλύπτουν.

Ενδεικτικά, ας δούμε μερικές από τις επιχειρήσεις που προχώρησαν το τελευταίο τρίμηνο σε μαζικές απολύσεις. Η λογική υπαγορεύει να συναντήσουμε μια λίστα με άγνωστα ονόματα μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που ο κύκλος εργασιών τους συμπιέστηκε ασφυκτικά λόγω της πανδημίας και έτσι προχωρούν σε απολύσεις για να εξασφαλίσουν τη διάσωσή τους. Η λογική όμως δεν έχει καμία θέση στον καπιταλισμό.

Ας ξεκινήσουμε με μία πετρελαιοπαραγωγική, την BP που τυγχάνει να είναι η 6η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο και η 2η στον τομέα της ενέργειας. Η BP είχε κέρδη 10 δις δολάρια το 2019 και οι προβλέψεις κάνουν λόγο για περισσότερα από 2 δις δολάρια κερδών για το πρώτο εξάμηνο του 2020, εν μέσω πανδημίας, lockdown και πετρελαϊκής κρίσης. Αυτό λοιπόν το μαγαζάκι της γωνίας, ανακοίνωσε απολύσεις 10.000 υπαλλήλων, λόγω της μείωσης των κερδών του. Ας δούμε έναν άλλο κλάδο που λιμοκτονεί, αυτόν των τραπεζών και συγκεκριμένα την HSBC που ετοιμάζεται να απολύσει 35.000 υπαλλήλους με σκοπό την εξυγίανση των οικονομικών της.

Οι μεγάλοι τηλεπικοινωνιακοί πάροχοι αν και βγήκαν κερδισμένοι από την περίοδο της καραντίνας, εντούτοις προχωρούν και αυτοί σε περικοπές προσωπικού με την AT&T  να απολύει 5.000 υπαλλήλους και την T-Mobile 6.000 υπαλλήλους, φτάνοντας το σύνολο στις 11.000 χαμένες θέσεις εργασίας.

Στον τομέα των κατασκευών, η γερμανική Thyssenkrupp (απόγονος της Krupp που κατασκεύαζε τους φούρνους για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί) προχωράει στην περικοπή 3.000 θέσεων εργασίας λόγω μείωσης των εργασιών της κατά το lockdown.

Οι αυτοκινητοβιομηχανίες επίσης προχώρησαν σε μαζικές απολύσεις και κλείσιμο εργοστασίων, διότι δεν έμειναν ικανοποιημένες από τις πωλήσεις τους, κατά το πρώτο εξάμηνο του 2020. Πιο συγκεκριμένα η Nissan προχωρά σε 20.000 απολύσεις, η Renault σε 15.000, η Mercedes-Benz σε 10.000, η Ford σε 7.000, η Volkswagen σε 7.000,  η BMW σε 5.000, η Volvo σε 4.100, η McLaren σε 1.200, η Bentley σε 1.000 και η εταιρεία κατασκευής ελαστικών Continental σε 5.000 απολύσεις. Το σύνολο ζαλίζει καθώς φτάνει τους 75.300 απολυμένους εργαζόμενους.

Η αεροπορική βιομηχανία προχωράει συνολικά σε τεράστιες περικοπές εργατικού δυναμικού, λόγω της μειωμένης ζήτησης αεροσκαφών από τους αερομεταφορείς. Η Boeing απολύει 16.000 υπαλλήλους, η General Electric (που κατασκευάζει κινητήρες αεροσκαφών) απολύει 13.000, η Airbus 10.000, η Rolls-Royce (που επίσης κατασκευάζει κινητήρες αεροσκαφών) απολύει 9.000 και η καναδική DHC Bombardier 2.500 υπαλλήλους. Στο σύνολο οι απολυμένοι του κλάδου ξεπερνούν τους 50.500.

Οι αερομεταφορές που σαφώς επλήγησαν από την παγκόσμια καραντίνα είναι ο κλάδος με τις μεγαλύτερες απώλειες θέσεων εργασίας, οι οποίες ξεπερνούν τις 155.200. Περισσότερες από 50 αεροπορικές εταιρείες προχώρησαν ήδη και συνεχίζουν τις απολύσεις υπαλλήλων και πληρωμάτων. Στην κορυφή της λίστας βρίσκεται η Emirates που απολύει 30.000 υπαλλήλους και η Lufthansa που παρά τα δάνεια και τις κρατικές ενισχύσεις που έλαβε και τα οποία θα ξεπληρώσει ο γερμανικός λαός, προχωράει σε 26.000 απολύσεις στον όμιλο.  Ακολουθούν η IBERIA και η British Airways με 12.000 απολύσεις η καθεμία και η Delta Airlines με 10.000 απολύσεις, με τη λίστα να μην έχει τέλος.

Ο άλλος χαμένος της αγοράς, είναι ο κλάδος του τουρισμού, στον οποίο ξενοδοχειακές αλυσίδες, διαδικτυακές πλατφόρμες, τουριστικοί πράκτορες, εταιρείες μεταφορών και ενοικιάσεων αυτοκινήτων και άλλες εταιρείες του χώρου προχωρούν σε απολύσεις 77.000 ανθρώπων, μόλις έναν χρόνο μετά το κανόνι της ThomasCook. Ενδεικτικά στο χώρο των ξενοδοχειακών ομίλων έχουμε την Iberostat που απολύει 34.000 ανθρώπους, την διαβολικά καλή Trump Organization που απολύει 2.600, την Hilton με 2.100 απολύσεις, την  Hyatt με 1.300 και τη Marriott με 1.100. Στο χώρο των μισθώσεων αυτοκινήτων με ή χωρίς οδηγό συναντάμε τη Hertz που μετά το κανόνι άφησε στο δρόμο 16.000 υπαλλήλους, την Uber που απολύει 6.700 υπαλλήλους, τη Lyft με 1.000 απολύσεις, την zipcar με 500 και την Beat με 100. Τέλος στην πρακτόρευση και στο χώρο του διαδικτύου έχουμε την TUI να απολύει 8.000 υπαλλήλους, την AirBNB 1.900 και την TripAdvisor 900.

Για το τέλος αφήσαμε το Λιανεμπόριο, όπου οι αλυσίδες καταστημάτων των πολυεθνικών είδαν τα κέρδη τους να μειώνονται και προχώρησαν στη γνωστή και αντανακλαστική κίνηση των απολύσεων. H H&M διώχνει 11.000 ανθρώπους, ενώ η Zara του κυρίου Amancio Ortega, του γνωστού δισεκατομμυριούχου και 6ου πλουσιότερου ανθρώπου στον κόσμο, με προσωπική περιουσία που ξεπερνά τα 65,4 δις δολάρια το 2020, απολύει 3.600 κακοπληρωμένους υπαλλήλους. Ακολουθούν η Amazon, του πλουσιότερου ανθρώπου στον πλανήτη και δισεκατομμυριούχου Jeff Bezos με προσωπική περιουσία 113 δις δολάρια, η οποία προχωράει σε απολύσεις 3.200 υπαλλήλων. Ακολουθούν η GroupOn με 2.800 απολύσεις και η Primark με 400 απολύσεις, προς το παρόν, όπως δήλωσε ο CEO της. Συνολικά 21.000 άνθρωποι μένουν στο δρόμο διότι τα αφεντικά τους, δισεκατομμυριούχοι στην πλειοψηφία τους, δεν είναι ικανοποιημένοι από τα κέρδη τους.

Μόνο σε αυτό το άρθρο, καταγράφονται σχεδόν 440.000 απολύσεις που συμβαίνουν τώρα, γύρω μας και με αφορμή την πανδημία του κορωνοϊού. Είναι μόλις το 30% των συνολικών απολύσεων που προβλέπουν τα πλέον θετικά σενάρια απωλειών θέσεων εργασίας, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που έφερε η πανδημία.

Στα καθ’ ημάς, το 28% των επιχειρήσεων που απέμειναν ζωντανές δηλώνουν πως θα προχωρήσουν σε απολύσεις εντός του έτους, ενώ περίπου 100.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις φλερτάρουν με το λουκέτο μετά την καραντίνα και ενόψει ενός νέου lockdown, κατά το δεύτερο κύμα της πανδημίας στη χώρα μας. Τέλος, η ανεργία έχει εκτοξευθεί, καθώς τη συγκεκριμένη περίοδο που οι εποχικά εργαζόμενοι στον τουρισμό μασκάρευαν τα πραγματικά νούμερα, φέτος παραμένουν άνεργοι στην πλειοψηφία τους, με τις ουρές του ΟΑΕΔ να μεγαλώνουν μέρα με την ημέρα.

Κατόπιν όλων αυτών…

…

…ήρεμα, ρωτάω!

Οπορτουνιστικό ρεύμα: Πολύτιμος βοηθός στα σχέδια της αστικής τάξης

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο έντονων εξελίξεων που αφορούν τόσο στη νέα καπιταλιστική οικονομική κρίση όσο και στην όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη σε διεθνές και περιφερειακό επίπεδο.

Κρίσιμο στοιχείο για την αστική εξουσία είναι, στο έδαφος αυτών των εξελίξεων, να διασφαλιστεί η συναίνεση της εργατικής τάξης και του λαού στις στρατηγικές επιδιώξεις της αστικής τάξης. Επιδιώκονται δηλαδή αφενός η εμπέδωση του αφηγήματος ότι μπορεί να υπάρξει διαχείριση της κρίσης που να μοιράζει «δίκαια» τα βάρη σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, αφετέρου η στοίχιση του λαού στα σχέδια για τη γεωστρατηγική «αναβάθμιση» της αστικής τάξης της Ελλάδας, η στήριξη των διπλωματικών και στρατιωτικών ενεργειών της, που αποσκοπούν στην εδραίωση συνθηκών συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο έπειτα και από μια πιθανή προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Σε αυτήν την κατεύθυνση αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά πολύτιμη η συμβολή του οπορτουνιστικού ρεύματος στην έμμεση στήριξη των αστικών επιδιώξεων με έναν δήθεν «αντιεθνικιστικό» μανδύα, όπως φάνηκε από τις πρόσφατες διακηρύξεις διαφόρων δυνάμεων αυτού του χώρου (ΑΝΤΑΡΣΥΑ/ΝΑΡ, ΛΑΕ, «Σύλλογος Κορδάτος» κ.ά.).

«ΝΑΤΟικότεροι» των ΝΑΤΟικών

Στο ζήτημα της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών το πιο πρόσφατο στοιχείο ήταν η προσπάθεια του ΝΑΡ1 να απαντήσει - επαναλαμβάνοντας τη γνωστή προβληματική του ανάλυση - σε κριτική που έγινε από τη μεριά μας με αρθρογραφία στο τεύχος 2/2020 της ΚΟΜΕΠ.

Ενα πρώτο ζήτημα αφορά στην υποβάθμιση ή και αποσιώπηση του ρόλου του ΝΑΤΟ στην περιοχή καθώς η αντιπαράθεση των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας προβάλλεται επί της ουσίας αποσυνδεδεμένη από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, μονάχα ως ένα «διμερές» ζήτημα. Η εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην περιοχή, η επίδραση του διεθνούς ανταγωνισμού ΗΠΑ, ΕΕ, Κίνας, Ρωσίας στους ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή της Ανατ. Μεσογείου, οι επιδιώξεις της αστικής τάξης της Ελλάδας να προχωρήσουν άμεσα συμβιβασμοί υπό ΝΑΤΟική εποπτεία ανάμεσα στις δύο χώρες και οι «διευθετήσεις» που περιλαμβάνουν «συνδιαχείριση» και «γκριζαρίσματα» είναι άγνωστα στοιχεία για την ανάλυση του ΝΑΡ.

Σε αυτό προστίθεται η ακόμα πιο προκλητική αθώωση των αμερικανοΝΑΤΟικών επιδιώξεων να επιβληθεί καθεστώς συνδιαχείρισης και συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία, καθώς υποστηρίζουν ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, ότι δηλαδή η αστική τάξη της Ελλάδας προσβλέπει σε ανακήρυξη ΑΟΖ με τη στήριξη των ΗΠΑ. Πρόκειται για λάθος και άγνοια; Πάντως, το ίδιο «λάθος» - χωρίς να έχει μέχρι σήμερα απαντηθεί - είχαμε αναδείξει και σε παλαιότερο άρθρο του «Ριζοσπάστη» (7 - 8/3/2020), όπου είχαμε παραθέσει και τις δηλώσεις Αμερικανών αξιωματούχων διαχρονικά, όπως του Ματ Πάλμερ, βοηθού υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, του πρέσβη Τζέφρι Πάιατ, του Αμερικανού βοηθού υπουργού Εξωτερικών Φίλιπ Γκόρντον, το 2011, που προωθούσαν και προωθούν σταθερά τη γραμμή να αποφεύγεται κάθε μονομερές βήμα στην προσπάθεια ανακήρυξης της ΑΟΖ.

Επίσης, επαναφέρουν με μεγάλες αμφισημίες και αντιφάσεις ακόμα και στο ίδιο κείμενο την επικίνδυνη λογική τους για τις ΑΟΖ και τα κυριαρχικά δικαιώματα στην περιοχή. Το ερώτημα βέβαια είναι πιο ξεκάθαρο: Εχουν τα ελληνικά νησιά κυριαρχικά δικαιώματα και δικαίωμα για ΑΟΖ ή όχι;

Αν δεχτούμε την ανάλυση του ΝΑΡ ότι η αμφισβήτηση εκ μέρους της Τουρκίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι απλά ένα ζήτημα διαφορετικής ερμηνείας του Διεθνούς Δικαίου, όπου απλά προτείνεται κάποια διαφορετική χάραξη της μέσης γραμμής όχι υπολογίζοντας τα νησιά αλλά ανάμεσα στην ηπειρωτική Ελλάδα και την Τουρκία, τότε οδηγούμαστε αναγκαστικά σε δύο συμπεράσματα: Είτε ότι τα ελληνικά νησιά δεν έχουν ΑΟΖ, όπως διατείνεται η αστική τάξη της Τουρκίας, είτε ότι μπορεί να έχουν περιορισμένα διακαιώματα, σύμφωνα και με την πρόσφατη διπλωματική πρακτική της κυβέρνησης2. Σε κάθε περίπτωση, το να παραδέχεται κανείς μια αμφισβητούμενη - «ανοιχτή» κατάσταση στα σύνορα της περιοχής καταντά κάθε επίκληση για σταθερότητα των συνόρων και για ειρήνη ένα απλό ευχολόγιο.

Πλήρες διαζύγιο με τη λενινιστική θεωρία του ιμπεριαλισμού

Βάση όλης της ανάλυσης του ΝΑΡ είναι η απόσπαση της οικονομικής ουσίας του ιμπεριαλισμού από την πολιτική που ασκούν τα καπιταλιστικά κράτη. Οπως γράφουν χαρακτηριστικά στο τελευταίο κείμενό τους, «δεν είναι όμως ποτέ οι "οικονομικές επιδιώξεις" από μόνες τους, που οδηγούν σε εθνικισμούς και πολέμους. Εκεί οι καπιταλιστές τα "βρίσκουν". Είναι όταν αυτές οι επιδιώξεις συμπυκνώνονται στον γεωπολιτικό και γεωστρατιωτικό έλεγχο, σε έδαφος, σε χώρο γενικά και σύνορα!».

Θεωρούν, επομένως, ότι στο ιμπεριαλιστικό στάδιο του καπιταλισμού οι οικονομικές επιδιώξεις διαχωρίζονται από εκείνες που έχουν «γεωπολιτικό και γεωστρατιωτικό» χαρακτήρα και ότι μάλιστα στο επίπεδο των οικονομικών επιδιώξεων οι καπιταλιστές «τα βρίσκουν»! Δηλαδή, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος δεν αφορά οικονομικούς ανταγωνισμούς; Τι άλλο είναι αυτό εκτός από αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει μια διαφορετική, «μη ιμπεριαλιστική» πολιτική που μπορεί να λύνει αντιθέσεις ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, αρκεί αυτές να είναι «οικονομικού επιπέδου»;

Κατηγορούν μάλιστα το ΚΚΕ ότι υποβαθμίζει τάχα τις γεωπολιτικές επιδιώξεις της αστικής τάξης της Ελλάδας, καθώς, όπως λένε, δεν αναδεικνύεται η πρόθεσή της να ελέγξει τον «γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό "χώρο" (χερσαίο, θαλάσσιο, εναέριο) πάνω στον οποίο θα ενισχύσει την "εκμετάλλευση" και τον "οικονομικό της ρόλο"». Παρακάμπτουμε το προφανές αβάσιμο του ισχυρισμού, που μπορεί να διαπιστωθεί από οποιονδήποτε που θα διαβάσει τις θέσεις του ΚΚΕ. Αξίζει όμως να επισημάνουμε τη σχηματική, μη διαλεκτική ανάλυση που θεωρεί ότι οι στόχοι του κεφαλαίου σε γεωστρατηγικό επίπεδο εκφράζονται ή και επιτυγχάνονται πάντα και μόνο μέσα από την εδαφική - χωρική επέκταση. Μένει έξω από το οπτικό τους πεδίο το γεγονός ότι οι γεωπολιτικοί στόχοι επιτυγχάνονται ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές και με «χωρικές» παραχωρήσεις, παίρνοντας άλλα ανταλλάγματα.

«Πρόταση διεξόδου» από την κρίση που οδηγεί στην ενσωμάτωση

Ενα ακόμη βασικό ζήτημα στις θέσεις των διαφόρων δυνάμεων του οπορτουνισμού, που αναδείχθηκε με την εκδήλωση της νέας καπιταλιστικής κρίσης, είναι η επαναφορά της χρεοκοπημένης λογικής του μεταβατικού προγράμματος, που αποτέλεσε τη σημαία της παρέμβασής τους την περίοδο 2012 - 2015 με τα γνωστά και πολύ επιζήμια αποτελέσματα για το εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Υποστηρίζουν ότι πρέπει να υπάρξει «ένα αριστερό, ριζοσπαστικό και ρεαλιστικό πρόγραμμα εργατικής και λαϊκής διεξόδου από την κρίση»3 το οποίο στις διάφορες διακηρύξεις τους περιλαμβάνει μέτρα εκτεταμένης κρατικής παρέμβασης στην οικονομία, κρατικό έλεγχο επιχειρήσεων, εθνικοποίηση των τραπεζών, έξοδο από την ΕΕ, «αναπτυξιακή και κοινωνικά δίκαιη αναθεώρηση χρεών» κ.ά.

Ποιος θα εφαρμόσει άραγε ένα τέτοιο πρόγραμμα;

Η πρώτη απάντηση που δίνεται (π.χ. «Σύλλογος Κορδάτος», ομάδες που έχουν διασπαστεί από ΝΑΡ κ.ά.) είναι το γνωστό αφήγημα της «ανάδειξης μιας λαϊκής, ριζοσπαστικής κυβέρνησης που θα το θέσει σε εφαρμογή»4.

Είναι μια λογική που καλλιεργεί αυταπάτες ότι είναι δυνατόν, χωρίς αμφισβήτηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της εξουσίας του κεφαλαίου και διά μέσου μιας «προοδευτικής κυβέρνησης», στο έδαφος του καπιταλισμού, να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και να υπάρξει πολιτική εξόδου από την κρίση υπέρ των εργαζομένων και του λαού.

Εξάλλου, πρόγραμμα διαχείρισης της κρίσης δήθεν υπέρ των εργαζομένων έχει εξαγγείλει και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και το ΚΙΝΑΛ, πολιτική εκτεταμένης κρατικής παρέμβασης στην οικονομία ακολουθεί αυτήν την περίοδο και η ΝΔ, ενώ κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων εφαρμόζουν και κυβερνήσεις σε χώρες της ΕΕ, μετακυλίοντας τις ζημιές στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων. Αποτελούν άραγε όλα αυτά στοιχεία μιας «προοδευτικής» - φιλολαϊκής διακυβέρνησης με βάση την παραπάνω οπορτουνιστική ανάλυση;

Η δεύτερη απάντηση, που δίνεται από το ΝΑΡ, είναι ότι προτείνει «πολιτικούς κόμβους» που με βάση την αντίληψή του συσπειρώνουν πιο εύκολα και καλλιεργούν εντέλει την αντίθεση στον καπιταλισμό. Βέβαια, ένα πρόγραμμα που προτείνει - ακριβώς όπως και των άλλων οπορτουνιστικών ομάδων - εθνικοποιήσεις τραπεζών και επιχειρήσεων, διαγραφή του χρέους και έξοδο από την ΕΕ, χωρίς να συνδέει αυτούς τους στόχους με το ζήτημα της εξουσίας, παραμένει ένα μεταβατικό πρόγραμμα όσες φορές και αν προσπαθήσει το ΝΑΡ να το βαφτίσει «αντικαπιταλιστικό». Αντικειμενικά, μέσα από ένα τέτοιο πολιτικό πρόγραμμα στοχοποιείται ως αντίπαλος μια μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού (π.χ. η νεοφιλελεύθερη αντίληψη της ΝΔ) και όχι το ίδιο το σύστημα, και συμβάλλει στο να διευρύνονται οι αυταπάτες για τη δυνατότητα μιας «φιλολαϊκής» εκδοχής του, που δήθεν θα επιβάλει από τα κάτω το κίνημα. Είναι η ίδια λογική που οδήγησε το ΝΑΡ και τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην υποστήριξη της κυβερνητικής ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ και στη συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις στήριξης της διαπραγμάτευσης του 2015 που έφερε το 3ο - ΣΥΡΙΖΑίικο - μνημόνιο.

Να βοηθήσουμε στην εξαγωγή συμπερασμάτων

Η στάση των οπορτουνιστικών δυνάμεων μπροστά στις εξελίξεις στην Ανατ. Μεσόγειο και στο Αιγαίο, η ανυπαρξία τους στην περίοδο των περιοριστικών μέτρων για την πανδημία, η επί της ουσίας σύμπλευση στη γραμμή του αντικυβερνητικού μετώπου του ΣΥΡΙΖΑ, προβληματίζουν τίμιους αγωνιστές που σχετίζονται πολιτικά με αυτόν τον χώρο.

Τα γεγονότα προσφέρονται για να βγουν ουσιαστικά συμπεράσματα. Η στάση κάθε δύναμης κρίνεται απ' την πολιτική που υπηρετεί. Στην περίπτωση του οπορτουνιστικού χώρου πίσω από απ' τα «αντιεθνικιστικά» και «αντικαπιταλιστικά» συνθήματα κρύβονται η υπόκλιση στο σχέδιο του ΝΑΤΟ για συνδιαχείριση και συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και η παραπομπή της πάλης για ανατροπή της αστικής εξουσίας στις ελληνικές καλένδες.

Τώρα είναι η ώρα να πλατύνει η συζήτηση με κόσμο που προβληματίζεται, να συμβάλουμε ώστε να βγουν ουσιαστικά συμπεράσματα για την πολιτική που μπορεί να αντιμετωπίσει προς όφελος των εργαζομένων τους αστικούς σχεδιασμούς, για τους όρους δυναμώματος του εργατικού - λαϊκού κινήματος, για να κερδίζονται ευρύτερες δυνάμεις με τη σύγχρονη επαναστατική στρατηγική, σε αντιπαράθεση με την πολιτική ενσωμάτωσης του οπορτουνισμού.

Παραπομπές

1. «Για τις ΑΟΖ και τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό - Κριτική της κριτικής του ΚΚΕ στις θέσεις του ΝΑΡ», Μπ. Συριόπουλος, Π. Μαυροειδής, 16/6/2020

2. Πιο αναλυτικά: «Συμφωνία Ελλάδας - Ιταλίας για τον καθορισμό θαλάσσιων ζωνών. Στην υπηρεσία της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών», Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «Ριζοσπάστης» 13 - 14/6/2020

3. «Εκτιμήσεις και πρόγραμμα πάλης για την επιδημική και οικονομική κρίση», «Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο», 31/5/2020

4. «Πρόγραμμα διεξόδου», εισήγηση του Δ. Καλτσώνη στην εκδήλωση «Τι μας περιμένει μετά την πανδημία;», 10/5/2020

Συγγνώμη που υπάρχουμε – Αρθρογράφος των Νέων αφρίζει με τα μνημεία του ΚΚΕ σε Γυάρο και Γράμμο

Κατιούσα

Ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται, ιδίως ο δεύτερος, αν είναι συνέπεια αλλεργία και συγκεκριμένα σε οτιδήποτε έχει κομμουνιστική αναφορά.
Ο Ηλίας Κανέλλης των Νέων έψαχνε απλώς μια αφορμή για να μην τα κρατάει άλλο μέσα του και τη βρήκε στην κυκλοφορία του DVD για τη Γυάρο με το Ριζοσπάστη. Λέει πως το ΚΚΕ έχει κάθε δικαίωμα να μιλά γι’ αυτές τις διώξεις αντί για τα λάθη του στον εμφύλιο, ότι η ιδεολογία του ηττήθηκε χάνοντας κάθε νομιμοποίηση, ότι το ίδιο παραμένει μια περίκλειστη σέχτα που δεν απειλεί τη δημοκρατία με τις αντιδημοκρατικές πτυχές του, ενώ αναρωτιέται από πού αντλεί το δικαίωμα να στήνει μουσεία και μνημεία για τα μέλη του σε δημόσιους χώρους που δεν ανήκουν στην ιδιοκτησία του.
Με άλλα λόγια:
-Οι κομμουνιστές έκαναν λάθη στον εμφύλιο, οπότε δε θα έπρεπε να μιλάνε για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις απάνθρωπες συνθήκες και τα εγκλήματα των ανθρωποφυλάκων τους, ενώ οποιαδήποτε αναφορά στον ηρωισμό των εξόριστων πιθανότατα λειτουργεί αποπροσανατολιστικά στη συζήτηση για τα λάθη τους.
-Αυτοί που έστηναν τότε νέους Παρθενώνες στη Μακρόνησο και τα άλλα θανατονήσια, ήταν απλώς κοντόθωροι και εκδικητικοί. Οι πολιτικοί τους απόγονοι μπορούν να ορίζουν ποιος κι αν μπορεί να στήσει ιστορικά μνημεία.
-Tην ιστορία τη γράφουν οι νικητές. Οι νικητές δε χάνουν ποτέ το ηθικό τους έρεισμα και τη νομιμοποίησή τους. Μπορεί να πρεσβεύουν τον κόσμο της φτώχειας και της εκμετάλλευσης, της μαζικής ανεργίας, του απροκάλυπτου ρατσισμού και της καταπίεσης, η νίκη τους όμως σκεπάζει τα πάντα.Ενώ εμείς…
Κι επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσανε…
Στο εξής…
Οι κομμουνιστές με τα δεκάδες χιλιάδες οργανωμένα μέλη και φίλους που κατεβαίνουν ενεργά στο δρόμο είναι περίκλειστη σέχτα. Ενώ τα κόμματα εξουσίας είναι ανοιχτά στον κόσμο, με χιλιάδες ηλεκτρονικά μέλη, διαδικτυακά τρολ και στρατιές μετακλητών.
Η δημοκρατία δε νιώθει απειλή απ’το ΚΚΕ. Φαντάσου και να ένιωθε πόσο θα ασχολιόταν.
-Αν περιμένατε αντίστοιχο άρθρο του Ηλία Κανέλλη περί αναχρονισμού για το μνημείο των μη πεσόντων “Μακεδονομάχων” στη Φλώρινα, πιθανότατα θα απογοητευτείτε.
Κι αν περιμένατε η πολιτεία να στήσει μνημεία τιμώντας τους χιλιάδες εξόριστους στα θανατονήσια, ματαιοπονείτε. Το αστικό κράτος παραμένει εκδικητικό, αλλά φροντίζει να μη σκαλίζει τις βρωμιές του.
Τουλάχιστον ο Ηλίας Κανέλλης επιτρέπει στο Ριζοσπάστη να κυκλοφορεί με dvd για τη Γυάρο. Προς το παρόν τουλάχιστον.

Επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος

«Στον τόπο του εγκλήματος» επέστρεψε την Τετάρτη ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, περιοδεύοντας σε χωριά της Θεσσαλίας, όπου παρουσίασε τις θέσεις του κόμματός του για την αγροτική παραγωγή. Βέβαια, έχουν περάσει πολλά χρόνια από το 2013, όταν ο Αλ. Τσίπρας, ανεβασμένος σε τρακτέρ, πουλούσε «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» στους αγρότες. Προπάντων, μεσολάβησε η κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ, κατά την οποία οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι γνώρισαν από πρώτο χέρι την πολιτική του, υλοποιώντας όπως και οι άλλες κυβερνήσεις τις κατευθύνσεις της ΚΑΠ, ψηφίζοντας μια σειρά από μέτρα που τις συνέπειές τους ζουν στο πετσί τους οι σημερινοί αγρότες και κτηνοτρόφοι. Γι' αυτά τα μέτρα, το οργανωμένο αγροτικό κίνημα, Αγροτικές Ομοσπονδίες και Σύλλογοι πέρασαν μερόνυχτα στους δρόμους και στα μπλόκα, παλεύοντας ενάντια στην εφαρμογή τους, για την ανακούφιση και την επιβίωση των λαϊκών οικογενειών στην ύπαιθρο.

* * *

Ποιος δεν θυμάται άραγε το αίσχος των ανοιχτών και εξευτελιστικών τιμών για το σύνολο των αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων, που διατηρήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ; Παρ' όλα αυτά, ο Αλ. Τσίπρας υποκρίθηκε στην προχτεσινή περιοδεία του ότι δεν ξέρει τίποτα για το φόνο και διαπίστωσε ότι οι αγρότες «δέχονται πίεση από τα οργανωμένα καρτέλ»! Ποιος δεν θυμάται το υψηλό κόστος παραγωγής και την κατάργηση της επιστροφής του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο των αγροτών, την ώρα που η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συνέχιζε να μπουκώνει το κεφάλαιο με απαλλαγές δισεκατομμυρίων; Οι αγρότες έχουν και σήμερα να λένε για τη σύνταξη - πείνας των 94 ευρώ, συν το ανταποδοτικό ποσό από τις εισφορές δεκάδων χρόνων, που καταδικάζει την πλειοψηφία όσων βγαίνουν στη σύνταξη να ζήσουν με περίπου 340 ευρώ το μήνα. Ποιος ξεχνάει τα μέτρα που επιχείρησε να περάσει ο ΣΥΡΙΖΑ στο Φορολογικό το 2016, προκαλώντας μεγάλες αντιδράσεις; Ακόμα και το αφορολόγητο όριο αποτέλεσε κατάκτηση του οργανωμένου αγροτικού κινήματος, όταν χιλιάδες τρακτέρ σε όλη την Ελλάδα, επί 40 συνεχή μερόνυχτα, ανάγκασαν την κυβέρνηση να το ψηφίσει. Παραμένει όμως γεγονός ότι με ευθύνη και του ΣΥΡΙΖΑ οι αγρότες, όπως και τα άλλα λαϊκά στρώματα, υπερφορολογούνται, αφού υπολογίζεται όχι το πραγματικό τους εισόδημα, αλλά τα πλασματικά τεκμήρια διαβίωσης.

* * *

Δίπλα σ' αυτά, επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ παρέμειναν και οξύνθηκαν οι ανεπάρκειες και οι καθυστερήσεις στις αποζημιώσεις, «πάγωσε» η εκτροπή του Αχελώου, που θα μπορούσε να δώσει μια ανάσα στους παραγωγούς, συνεχίστηκαν η ποινικοποίηση των αγροτικών αγώνων, η παραπέρα υποβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας για τους αγρότες και τις οικογένειές τους. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ καταλογίζει στην κυβέρνηση «αποσπασματικότητα» στην αγροτική πολιτική και λανσάρει ένα «νέο παραγωγικό μοντέλο, στηριγμένο σε ενώσεις αγροτών και συνεταιρισμούς, σε σύνδεση με την επιχειρηματικότητα (...) που θα επιφέρει προστιθέμενη άξια και θα είναι ανταγωνιστικό». Οι προτάσεις του, όπως και αυτές της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων που στηρίζουν την ΚΑΠ, απευθύνονται σε ιδιοκτήτες μεγάλων εκμεταλλεύσεων, έχουν όμως παράλληλα στόχο να σπείρουν αυταπάτες και ανεκπλήρωτες προσδοκίες σε μικρότερους παραγωγούς ότι υπάρχει διέξοδος και σωτηρία στο πλαίσιο της σημερινής αδιέξοδης πολιτικής, που δοκιμάστηκε και αποδείχθηκε καταστροφική για τους αυτοαπασχολούμενους αγροτοκτηνοτρόφους.

* * *

Το «νέο παραγωγικό μοντέλο» που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φτιαγμένο με τα ίδια παλιά υλικά και στενεύει κι άλλο τα περιθώρια επιβίωσης για μικρές και μεσαίες εκμεταλλεύσεις. Η συγκέντρωση της παραγωγής μέσω μορφών συλλογικής ιδιοκτησίας, όπως οι συνεταιρισμοί, ευνοεί τους μεγάλους, εκθέτει όμως ακόμα περισσότερο τους μικρούς στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό. Το ίδιο ισχύει και με το «ζεστό» χρήμα που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Κερδισμένοι θα βγουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες του αγροτοδιατροφικού τομέα, που επενδύουν στην παραπέρα συγκέντρωση και καθετοποίηση της παραγωγής, στην ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών και καινοτομιών, για την παραγωγή ανταγωνιστικών, «εξωστρεφών» προϊόντων από μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, που θα διεκδικούν μερίδιο στην εσωτερική και τη διεθνή αγορά. Τα παραδείγματα για τις αντιθέσεις που οξύνονται στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής είναι πολλά. Ενδεικτικά, στο νομό Τρικάλων, ο κλάδος της βιομηχανίας μεταποίησης γάλακτος - τροφίμων είναι «πρωταθλητής» της λεγόμενης «εξωστρέφειας», εξασφαλίζοντας μεγάλα κέρδη από τις εξαγωγές. Την ίδια ώρα, όμως, στους χώρους δουλειάς οι περικοπές μισθών διαδέχονται η μία την άλλη, όπως και η επιβολή ατομικών συμβάσεων, η απληρωσιά σπάει κόκαλα, ενώ οι παραγωγοί βλέπουν μεγάλη πτώση στην τιμή του αγελαδινού γάλακτος και του πρόβειου κρέατος.

* * *

Οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν όσο παραμένουν παγιδευμένοι στις συμπληγάδες της ΚΑΠ της ΕΕ και της πολιτικής των κομμάτων που την υπηρετούν. Διέξοδος μπορεί να υπάρξει μόνο με μαχητική διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων τους, μέσα από τους Αγροτικούς Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες, την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, που είναι κατάκτηση των ίδιων των αγροτών και κτηνοτρόφων. Ο αγώνας αυτός, για να έχει μέλλον και προοπτική, θα πρέπει να κοιτάει μπροστά, σε μια διαφορετική οργάνωση της αγροτικής παραγωγής, έξω από τα δόκανα της ΚΑΠ της ΕΕ, με κοινωνική ιδιοκτησία στη γη και σε όλα τα μέσα παραγωγής, που θα εγγυάται στον αγρότη σταθερό και ικανοποιητικό εισόδημα, καλύτερη ζωή στην οικογένειά του, επαρκή και ασφαλή τρόφιμα στο λαό. Αυτός ο δρόμος, σε συμμαχία με τους μισθωτούς του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, τους άλλους αυτοαπασχολούμενους, είναι η μόνη εναλλακτική επιλογή. Και μπορεί να μην είναι εύκολος, έχει όμως θυσίες που πιάνουν τόπο και μπορούν να οδηγήσουν στην πραγματική λαϊκή ευημερία.

Γ. Π.

Προχωρά το σχέδιο «Αρτεμις» της NASA για επιστροφή του ανθρώπου στο φεγγάρι

Η κάψουλα «Ωρίων» και το Ευρωπαϊκό Τμήμα Εξυπηρέτησης σε απεικόνιση με φόντο τη Σελήνη

Παράλληλα, με την κατά τα φαινόμενα επίλυση του προβλήματος της μεταφοράς Αμερικανών αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με αμερικανικά μέσα και συγκεκριμένα με σκάφη που κατασκευάζουν και διαχειρίζονται εξολοκλήρου ιδιωτικές εταιρείες του τομέα αεροδιαστημικής των ΗΠΑ («SpaceX» και «Boeing»), η NASA προχωρά και το πιο μεγαλεπήβολο και μακρόπνοο σχέδιο για επιστροφή του ανθρώπου στη Σελήνη και αργότερα πραγματοποίηση επανδρωμένων πτήσεων στον Αρη. Και σ' αυτό το έργο, χρησιμοποιεί αμερικανικά μονοπώλια για την κατασκευή τμημάτων του όλου συστήματος, αλλά διατηρεί τον έλεγχο και τον συντονισμό τους. Συνεχίζοντας την παράδοση ονοματολογίας που ξεκίνησε με το πρόγραμμα «Απόλλων», η NASA ονομάτισε «Αρτεμις» το νέο πρόγραμμα προς τη Σελήνη, δίνοντάς του το όνομα της δίδυμης αδερφής του Απόλλωνα και θεάς του φεγγαριού κατά την ελληνική μυθολογία.
Το Τμήμα Πληρώματος, δηλαδή το σκάφος που θα μεταφέρει το πλήρωμα, είναι η κάψουλα «Ωρίων» («Orion») και σε άμεση σύνδεση με αυτό θα βρίσκεται το Ευρωπαϊκό Τμήμα Εξυπηρέτησης, που είναι στην ευθύνη του συνεργαζόμενου με τη NASA Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Το «Ωρίων» κατασκευάζει η αμερικανική «Lockheed Martin» και το Ευρωπαϊκό Τμήμα Εξυπηρέτησης το ευρωπαϊκό μονοπώλιο «Airbus». Στο πρόγραμμα «Αρτεμις» συμμετέχουν ακόμη η ιαπωνική διαστημική υπηρεσία JAXA καθώς και οι αντίστοιχες υπηρεσίες του Καναδά (CSA) και της Αυστραλίας (ASA). Αυτές οι συνεργαζόμενες διαστημικές υπηρεσίες αναμένεται να παίξουν ουσιαστικότερο ρόλο στη φάση δημιουργίας αποικίας στη Σελήνη, ενώ απώτερος σκοπός της NASA είναι η οικονομική αξιοποίηση της Σελήνης, φυσικά με τους καπιταλιστικούς όρους.

Από τη διαδικασία οικοδόμησης του πολύπλοκου εσωτερικού του Ευρωπαϊκού Τμήματος Εξυπηρέτησης

Ο ESA έχει σχεδιάσει και επιβλέπει την κατασκευή του Τμήματος Εξυπηρέτησης του «Ωρίωνα», δηλαδή του τμήματος που παρέχει στο διαστημόπλοιο αέρα, ηλεκτρισμό και προώθηση, όπως περίπου η μηχανή ενός τρένου έλκει τα βαγόνια και τους παρέχει Ενέργεια. Στην ουσία αυτό το τμήμα του σκάφους θα οδηγήσει την κάψουλα «Ωρίων» στον προορισμό της και μετά πίσω στη Γη. Ενώ προχωρά η κατασκευή και συναρμολόγηση των σκαφών για τις δύο πρώτες αποστολές του προγράμματος «Αρτεμις», πρόσφατα συμφωνήθηκε μεταξύ NASA και ESA και η κατασκευή του τρίτου σκάφους, αυτού, δηλαδή, που αναμένεται να πραγματοποιήσει την πρώτη επαναφορά αστροναυτών στο σεληνιακό έδαφος. Θεωρείται πολύ πιθανό ότι μεταξύ των αστροναυτών θα είναι και η πρώτη γυναίκα που θα πατήσει το πόδι της στη Σελήνη. Οι δύο πρώτες αποστολές του «Αρτεμις» θα αποσκοπούν στη βήμα - βήμα δοκιμή στην πράξη του συστήματος, κάνοντας μη επανδρωμένη προσέγγιση στη Σελήνη και επιστροφή, ενώ θα ακολουθήσει ανάλογη επανδρωμένη αποστολή, αλλά χωρίς προσσελήνωση και στις δύο περιπτώσεις. Η «Αρτεμις-1» προβλέπεται να πραγματοποιηθεί τον Νοέμβρη του 2021, η «Αρτεμις-2» το 2023 και η αποστολή προσσελήνωσης το 2024.
Το σκάφος «Ωρίων» προβλέπεται να εκτοξεύεται με τον ισχυρότερο πύραυλο που έχει κατασκευαστεί ποτέ, το Σύστημα Διαστημικών Εκτοξεύσεων, ενώ το όλο πρόγραμμα περιλαμβάνει την κατασκευή ενός σεληνιακού τροχιακού σταθμού: Της Σεληνιακής Πύλης και την ανάπτυξη στο φεγγάρι των Εμπορικών Σεληνιακών Υπηρεσιών Φορτίου (κάτι σαν διαστημική μεταφορική εταιρεία). Η κυβέρνηση Τραμπ πριν από έναν μήνα έκανε γνωστό ότι θα επιδιώξει διμερείς συμφωνίες με τις διαστημικές υπηρεσίες, τις εταιρείες και τις χώρες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα «Αρτεμις» (εκτός είναι η Ρωσία και η Κίνα), για την εμπορική αξιοποίηση της Σελήνης, υποτίθεται στη βάση της διεθνούς Συνθήκης για το Απώτερο Διάστημα, του 1967.

ESA-Stephane Corvaja

Σε υπόστεγο της NASA, κατά τη φάση συναρμολόγησης της κάψουλας «Ωρίων» και του Ευρωπαϊκού Τμήματος Εξυπηρέτησης (στο κάτω μέρος, χωρίς προσαρτημένα ακόμη τα φωτοβολταϊκά στοιχεία)

Παρά την πρόοδο στην ανάπτυξη σκαφών και συστημάτων για το πρόγραμμα «Αρτεμις», η ασάφεια που υπάρχει γύρω από αρκετές πλευρές του, η μη οριστικοποίηση των εταιρειών και των σχεδίων σκαφών που θα συμμετέχουν σ' αυτό, οι πολλαπλές μεταβολές που έχουν γίνει στον σχεδιασμό του τα προηγούμενα χρόνια και οι αμφιβολίες για χρηματοδότηση των όλο και υψηλότερων προϋπολογισμών του από το αμερικανικό Κογκρέσο, κάθε άλλο παρά κάνουν βέβαιη την πραγματοποίησή του και ακόμη περισσότερο την εκτέλεσή του στα χρονικά πλαίσια που έχουν καταρχήν τεθεί.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγές: www.nasa.gov, www.esa.int

ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ Καλούνται να επιβιώσουν με ψίχουλα από την κυβέρνηση

Εκπρόσωποι αθλητικών σωματείων της Θεσσαλονίκης, με αφορμή την πρόσφατη κινητοποίηση για ουσιαστικά μέτρα στήριξης, περιγράφουν την οριακή κατάσταση στο χώρο

Με την «επόμενη μέρα» μετά την πανδημία να φέρνει τα περισσότερα αθλητικά σωματεία της χώρας αντιμέτωπα με τον κίνδυνο ακόμα και να βάλουν λουκέτο, η άμεση λήψη μέτρων στήριξης έχει καταστεί πλέον επιτακτική ανάγκη. Πολύ περισσότερο που τα τελευταία πλήγματα ήρθαν να προστεθούν στην ήδη οριακή κατάσταση που βιώνει εδώ και χρόνια ο ερασιτεχνικός αθλητισμός, με άμεσο αντίκτυπο σε αθλούμενους, προπονητές και εργαζόμενους. Παρ' όλα αυτά η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας τις πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων, του «μικρότερου κράτους» και στον αθλητισμό, μέσω του συνεχούς πετσοκόμματος των αθλητικών επιχορηγήσεων ουσιαστικά δίνει τη χαριστική βολή στα σωματεία και στον ερασιτεχνικό αθλητισμό.

Επιχορήγηση - σταγόνα στον ωκεανό

Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά τις νέες μειώσεις στις επιχορηγήσεις προς τις αθλητικές ομοσπονδίες που ανακοινώθηκαν πρόσφατα από τη ΓΓΑ, προκαλώντας σφοδρές αντιδράσεις, η κυβέρνηση ανακοίνωσε μεν επαναφορά της απευθείας επιχορήγησης των σωματείων, συνεχίζοντας όμως στον ίδιο δρόμο, δίνοντας δηλαδή ψίχουλα για την επιβίωση του αθλητισμού. Οι σχετικές ανακοινώσεις του υπουργού Οικονομικών και του υφυπουργού Αθλητισμού χαρακτηρίστηκαν από τις συνήθεις μεγαλοστομίες, τις οποίες όμως διαψεύδει η πραγματικότητα.

Συγκεκριμένα: Η επιχορήγηση θα ανέλθει στο ποσό των 12 εκατ. ευρώ και αφορά τα σωματεία που θα έχουν ολοκληρώσει την εγγραφή ή προεγγραφή τους στο περίφημο Μητρώο Αθλητικών Φορέων. Με δεδομένο όμως ότι ήδη στο Μητρώο έχουν εγγραφεί περίπου 5.000 σωματεία - σύμφωνα με τις κυβερνητικές δηλώσεις - το ποσό που αντιστοιχεί σε κάθε σωματείο στην καλύτερη περίπτωση θα κυμανθεί γύρω στα 2.000 ευρώ, που δεν φτάνουν ούτε για να εξασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία ενός τμήματος υποδομής.

Τακτικές ενόψει των εκλογών στις Ομοσπονδίες

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση θέτει ένα γραφειοκρατικό ζήτημα (εγγραφή στο Αθλητικό Μητρώο) ως προϋπόθεση για τη χρηματοδότηση, και όχι την πραγματική δραστηριότητα ενός σωματείου, βλέπε συμμετοχή στα πρωταθλήματα, αριθμό μελών, λειτουργία ακαδημιών κ.ο.κ. Ετσι, όλο αυτό το διάστημα έχει υπάρξει πλήθος διαμαρτυριών από σωματεία και ομοσπονδίες για την πολυπλοκότητα του συστήματος εγγραφής, που έχει δημιουργήσει ουκ ολίγα προβλήματα σε αυτή τη διαδικασία, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο πολλά σωματεία να μείνουν εκτός Μητρώου.
Η κυβερνητική αυτή τακτική συνδέεται με τα γενικότερα πλάνα και τις βλέψεις της κυβέρνησης ενόψει των εκλογών στις αθλητικές ομοσπονδίες, σίγουρα πάντως όχι με διάθεση για ουσιαστικές λύσεις για τα προβλήματα του ερασιτεχνικού αθλητισμού.

«Τα σωματεία δεν επιβιώνουν με τα ψίχουλα»

Μπροστά σε αυτά τα σημαντικά προβλήματα, τα αθλητικά σωματεία συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους διεκδικώντας άμεσα και ουσιαστικά μέτρα στήριξης. Μετά την πρόσφατη συγκέντρωση σωματείων της Αθήνας στο υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, μέσα στη βδομάδα τη σκυτάλη πήραν αθλητικά σωματεία της Θεσσαλονίκης, πραγματοποιώντας κινητοποίηση στο υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης.
Με αφορμή την κινητοποίηση αυτή και συνεχίζοντας την παρουσίαση των προβλημάτων στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με ανθρώπους του χώρου για τις καταστάσεις που βιώνουν και την ανάγκη λήψης μέτρων στήριξης.
Ο Νίκος Αβραμίδης, μέλος του ΔΣ του Αθλητικού - Πολιτιστικού Συλλόγου «Ι. Παπάφης», δηλώνει πως πέρα από την οικονομική δυσχέρεια «αναδείχθηκαν και μια σειρά από άλλα ζητήματα, όπως το ασφυκτικό περιθώριο που δίνει το υπουργείο για να γίνει η καταγραφή του Αθλητικού Μητρώου, στο οποίο γενικά δεν είμαστε αντίθετοι, όμως φαίνεται πως έχει στόχο απλώς τη διαχείριση των εκλογών των Ομοσπονδιών». Χαρακτηρίζει ψίχουλα τις κυβερνητικές εξαγγελίες για την επιχορήγηση των σωματείων, αφού το ποσό που έχουν λαμβάνειν δεν μπορεί να καλύψει ούτε ένα μέρος από τις πολλές ανάγκες που έχει το κάθε σωματείο. Αναφερόμενος δε στις συνθήκες που επικρατούν στις αθλητικές υποδομές στην πόλη, τις χαρακτηρίζει «απελπιστικές».

Από την κινητοποίηση των αθλητικών σωματείων της Θεσσαλονίκης

Ο Χρήστος Τερζάκης, πρόεδρος του Πολιτιστικού Αθλητικού Σωματείου «Ολυμπιάδα» Ανω Πόλης Θεσσαλονίκης, χαρακτηρίζει το ποσό που ανακοίνωσε το υπουργείο Αθλητισμού «γελοίο», αναφέροντας πως είναι το ποσό που χρειάζονται τα σωματεία μόνο για την ασφάλιση των προπονητών. «Εχουμε προπονητές τους οποίους πρέπει να τους ασφαλίζουμε, να τους πληρώνουμε κανονικά, δεν γίνεται να τους δίνουμε ψίχουλα και ό,τι περισσεύει», τονίζει. Προσθέτει δε ότι η ενοικίαση των χώρων προπονήσεων, όπως το σχολικό γυμναστήριο που μισθώνει ο σύλλογός του από το δήμο έναντι 4.500 ευρώ, είναι ένα συνολικό πρόβλημα για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.

«Τα προβλήματα είναι χρόνια»

Στα προβλήματα που υπάρχουν εδώ και χρόνια και τώρα επιδεινώθηκαν ακόμη περισσότερο στέκεται ο Μανώλης Νικολαΐδης, γραμματέας της Ενωσης Σκακιστών Καλαμαριάς και πρόεδρος της ΣΑ ΕΣΘ «Γ. Ιωακειμίδης». Οπως λέει, η διακοπή της αθλητικής δραστηριότητας λόγω κορονοϊού έχει σημαντικές συνέπειες για τους συλλόγους και ειδικά στο σκακιστικό χώρο υπάρχουν σωματεία που αδυνατούν πλέον να καλύψουν ακόμα και το ενοίκιο ή άλλα πάγια έξοδα. Ενδεικτικό για την κατάσταση που επικρατούσε και πριν ακόμα από την πανδημία, άλλωστε, είναι ότι η συμμετοχή στο πρωτάθλημα κατηγοριών ή στα ατομικά πρωταθλήματα πληρωνόταν από τους αθλούμενους και τις οικογένειές τους. Οπως μάλιστα αποκαλύπτει ο Μ. Νικολαΐδης, ο σύλλογός του κατέθεσε αίτημα στο δήμο Καλαμαριάς να δοθεί χώρος προκειμένου να μην υπάρχει ενοίκιο, ειδάλλως το σωματείο θα κλείσει.
Ο Παναγιώτης Χαραλαμπίδης, μέλος του ΔΣ της Ενωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Μακεδονίας, τονίζει ότι με επιχορήγηση 2-2,5 χιλιάδων ευρώ τα σωματεία δεν μπορούν να λύσουν σε καμία περίπτωση ούτε το ελάχιστο των προβλημάτων. Σχολιάζοντας τις κυβερνητικές τακτικές, υπογραμμίζει ότι τα αθλητικά σωματεία στην Ελλάδα δεν είναι μόνο τα 5.000 του Αθλητικού Μητρώου.

«Ο αθλητισμός να είναι δικαίωμα για όλους »

Τα σωματεία αποτελούν το κύτταρο του αθλητισμού στην Ελλάδα και θα πρέπει να επιβιώσουν, επισημαίνει από την πλευρά του ο Γιώργος Τσιντζιλής, καθηγητής Φυσικής Αγωγής και μέλος του ΔΣ του ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ Θεσσαλονίκης.«Δυστυχώς στην Ελλάδα, επειδή δεν έχουμε σχολικό αθλητισμό, είναι ανύπαρκτος, είμαστε υποχρεωμένοι όλοι να στηρίξουμε τα σωματεία. Ωστόσο, αυτήν τη στιγμή τα σωματεία στηρίζονται μόνο από τις συνδρομές των αθλουμένων και των οικογενειών τους και όχι από την πολιτεία». Τονίζει την ανάγκη η πρόσβαση στον αθλητισμό να είναι δικαίωμα για όλους, και ειδικά για τα παιδιά, και όχι πολυτέλεια για λίγους.
Ο Μπάμπης Σιδηρόπουλος, έφορος ιστιοπλοΐας τριγώνου του Ναυτικού Ομίλου Θεσσαλονίκης, επίσης στέκεται στο χαρακτήρα του αθλητισμού ως λαϊκού δικαιώματος: «Δεν μπορεί ο αθλητισμός να είναι εμπόρευμα, που πουλιέται σε τιμές ευκαιρίας. Αν θέλουμε σωματεία ενεργά και ανοιχτά, πρέπει να χρηματοδοτηθούν άμεσα από την πολιτεία». Τονίζει επίσης τη σημασία της προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων στα σωματεία, για τους οποίους η κρατική χρηματοδότηση πρέπει να είναι επαρκής, ώστε να μην υποστούν μειώσεις μισθών και απολύσεις.