Το Αφγανιστάν και οι «νέες προκλήσεις»

 

 

20 χρόνια μετά τη ΝΑΤΟική ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Αφγανιστάν, που πραγματοποιήθηκε με πρόσχημα τον περιβόητο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ανακοίνωσαν τη σταδιακή αποχώρηση των στρατευμάτων τους μέχρι τον Σεπτέμβρη.

Ακριβώς όπως όταν εισέβαλαν στο Αφγανιστάν - όπως και σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που ακολούθησαν σε Ιράκ, Λιβύη, Συρία κ.α. - ο στόχος των ΗΠΑ και των συμμάχων τους δεν ήταν η «ελευθερία», η «δημοκρατία» και η «διεθνής ασφάλεια», έτσι και τώρα δεν αποσύρουν τα στρατεύματά τους επειδή «εκπληρώθηκε ο στόχος της καταπολέμησης της τρομοκρατίας», όπως λένε.

Η απόκτηση ενισχυμένων θέσεων σε περιοχές γεωστρατηγικής σημασίας, ο έλεγχος ενεργειακών πηγών, ορυκτού πλούτου και δρόμων μεταφοράς, η υπονόμευση της θέσης και της αντίστοιχης προσπάθειας που κάνουν ανταγωνιστικά ιμπεριαλιστικά κέντρα, ήταν και είναι η «πυξίδα» που καθόριζε και καθορίζει το πότε και το πού των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, τις εκάστοτε προτεραιότητές τους, αλλά και την ανασύνταξη των δυνάμεών τους και των επιθετικών σχεδίων τους, με βάση την εξέλιξη των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Αυτό ακριβώς το κριτήριο τους οδήγησε στο Αφγανιστάν, αυτό τους οδηγεί και σήμερα να απομακρύνουν τις στρατιωτικές τους δυνάμεις από εκεί - συνεχίζοντας βέβαια την πολύμορφη παρέμβασή τους με άλλα μέσα, αφού η περιοχή δεν χάνει τη γεωστρατηγική της σημασία, ούτε το αυξανόμενο «ενδιαφέρον» από Κίνα, Ρωσία και άλλους - ρίχνοντας το βάρος της στρατιωτικής τους προετοιμασίας σε άλλα πιο κρίσιμα μέτωπα για τις βλέψεις τους.

***

«Αντί να επιστρέψουμε στον πόλεμο με τους Ταλιμπάν, πρέπει να επικεντρωθούμε στις προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, όταν ανακοίνωσε προχτές την απόφαση για αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, ξεχωρίζοντας μεταξύ αυτών των νέων «προκλήσεων» την ανάγκη «να ενισχύσουμε την αμερικανική ανταγωνιστικότητα για να αντιμετωπίσουμε τον σκληρό ανταγωνισμό από μια ολοένα και πιο σίγουρη για τον εαυτό της Κίνα».

Η εντεινόμενη διαπάλη ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, όπως και η καθοριστική επίδρασή της σε όλες τις κινήσεις, σε όλα τα μέτωπα των επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, γίνεται όλο και πιο φανερή. Με το βλέμμα σε αυτήν ακριβώς την κύρια αντιπαράθεση, η κυβέρνηση Τραμπ συμφώνησε και δρομολόγησε την αποχώρηση από το Αφγανιστάν, ενώ η κυβέρνηση Μπάιντεν έρχεται τώρα να την υλοποιήσει, προκειμένου να ρίξει περισσότερες δυνάμεις στις «νέες προκλήσεις».

Καθόλου τυχαία, η τελική απόφαση για αποχώρηση του ΝΑΤΟ από το Αφγανιστάν και οι αναφορές Μπάιντεν για τερματισμό του «πιο πολύχρονου πολέμου των ΗΠΑ» έρχονται την ίδια στιγμή που η λυκοσυμμαχία ενισχύει συνεχώς τις δυνάμεις της στη Μαύρη Θάλασσα, στη Βαλτική και όλη την περιοχή γύρω από τη Ρωσία, τη στιγμή που οξύνεται επικίνδυνα η αντιπαράθεση γύρω από την Ουκρανία, ενώ οι ΗΠΑ ανακοινώνουν μαζί με το Βερολίνο αύξηση της στρατιωτικής τους παρουσίας και στη Γερμανία.

Την ίδια ώρα, οι αμερικανικές Ενοπλες Δυνάμεις εντείνουν την κινητικότητά τους στα Στενά της Ταϊβάν, συνολικότερα την περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, αναζητούν χερσαίες βάσεις στην περιοχή για εγκατάσταση νέων επιθετικών οπλικών συστημάτων... Η δε «τρομοκρατική απειλή» παραμένει πάντα στην «καβάτζα», με τον Μπάιντεν να κάνει προχτές λόγο για «τρομοκρατικά δίκτυα και επιχειρήσεις που έχουν εξαπλωθεί πολύ πέρα από το Αφγανιστάν», διασφαλίζοντας έτσι πρόσχημα για επεμβάσεις σε όλο τον πλανήτη.

***

«Ελευθερία», «ασφάλεια», «σταθερότητα», «διεθνές δίκαιο», «δημοκρατία»... Το παράδειγμα της 20χρονης ΝΑΤΟικής επέμβασης στο Αφγανιστάν αποκαλύπτει για μια ακόμα φορά την απάτη των ιμπεριαλιστικών προσχημάτων. 20 χρόνια μετά την εισβολή, ο λαός μετρά μια κατεστραμμένη χώρα, δεκάδες χιλιάδες νεκρούς αμάχους, εκατομμύρια ξεριζωμένους πρόσφυγες να ζουν σε άθλιες συνθήκες, φτώχεια και εξαθλίωση...

Οι τζιχαντιστές που στρατολόγησαν, εκπαίδευσαν και εξόπλισαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, για να τους ρίξουν απέναντι στη Σοβιετική Ενωση τη δεκαετία του '80, έγιναν η «τρομοκρατική απειλή» και το «κακό που πρέπει να ξεριζωθεί» για να δικαιολογηθεί η ΝΑΤΟική ιμπεριαλιστική επέμβαση από το 2001 μέχρι τώρα. 20 χρόνια μετά, όχι μόνο δεν «ξεριζώθηκαν», αλλά στην ετήσια έκθεσή τους οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ εκτιμούν ότι «οι Ταλιμπάν πρόκειται να ανακτήσουν έδαφος στο πεδίο των μαχών και η αφγανική κυβέρνηση θα δυσκολευτεί να τους συγκρατήσει αν η συμμαχία (σ.σ. ΝΑΤΟ) αποσύρει τη στρατιωτική της υποστήριξη»...

Κι όμως, τα ίδια ακριβώς προσχήματα περί «ελευθερίας», «ασφάλειας» και «διεθνούς δικαίου» επιστρατεύουν σήμερα ξανά οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, στην αντιπαράθεσή τους με την Κίνα, τη Ρωσία, το Ιράν κ.ά., έτοιμοι να ματοκυλίσουν ξανά τους λαούς για να βγουν τα μονοπώλιά τους στον αφρό της ενδοϊμπεριαλιστικής διαπάλης και της νέας οικονομικής κρίσης...

Στο Αφγανιστάν και άλλες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που ακολούθησαν, έσπευσαν να δώσουν το «παρών» και όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, με αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων, με παραχώρηση βάσεων, εναέριου και θαλάσσιου χώρου. Ολα τα τελευταία χρόνια η επικίνδυνη αυτή εμπλοκή βαθαίνει συνεχώς, μετατρέπουν όλη τη χώρα σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο που μπαίνει στο στόχαστρο, διεκδικούν με κάθε τρόπο αναβαθμισμένο ρόλο στο σχέδιο περικύκλωσης της Ρωσίας και άλλους επικίνδυνους σχεδιασμούς.

Εχει πλουτίσει όμως και η πείρα του λαού από τα ψέματά τους, από την ίδια την εξέλιξη των σχεδιασμών τους, δίνοντας εφόδια και δυνατότητες για να δυναμώσει αποφασιστικά η λαϊκή πάλη για την απεμπλοκή από αυτά, για να φωτίζεται η πραγματική διέξοδος για τους λαούς.

Γ. Ε.

 

Ριζοσπάστης 

Προαναγγελίες πολέμου. Τι δεν καταλαβαίνετε φίλοι συριζαίοι;

 

-Σας λέω για τις ψεύτικες αξίες της ΕΕ και μου λέτε ότι είναι τα «κομμουνιστικά μου»,

-Σας λέω ακούτε το ΚΚΕ και χλευάζετε το 5%,

-Σας λέω πως οι βάσεις που δώσατε δεν είναι για την πατρίδα και μου λέτε ότι είναι ασπίδα για την Τουρκία,

-Σας έλεγα για τη συμφωνία των Πρεσπών που είναι υπηρεσία στην ιμπεριαλιστική περικύκλωση της Ρωσίας και μου λέγατε, λύσατε το πρόβλημα!

-Σας λέω τι δουλειά έχουν τα αεροπλάνα μας πάνω από τα Βαλκάνια, οι πάτριοτ στη Σ. Αραβία, τα πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα και άλλα πλοία στον Εύξεινο Πόντο με τα κανόνια κατά της Ρωσίας και σφυρίζετε…, τόσο πολύ σας ενδιαφέρει η ιμπεριαλιστική περικύκλωση του «κακού ιμπεριαλιστή»;

-Σας λέω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ  δεν διαφέρει από τα αστικά κόμματα στις βασικές πολιτικές γραμμές και μιλάτε για «Οράματα της Αριστεράς»! Ποιάς αριστεράς; Των ιμπεριαλιστών του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ΗΠΑ;

-Ούτε βήμα δεν μπορείτε να κάνετε έξω από την πολιτική πολέμου. Υποταγμένοι πλήρως!

-Τώρα, η χώρα είναι χωμένη μέχρι τα μπούνια στις πολεμικές προετοιμασίες κατά της Ρωσίας – και στο βάθος Κίνα - αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει μόνο την «καταστροφική πολιτική του Μητσοτάκη» για τον κορονοϊό, τα κονδύλια  του πακέτου ανάκαμψης, τη Μαρέβα, τις οικογενειοκρατίες και πονηρά βλέπει μόνο Τουρκία. Τίποτα άλλο στη διεθνή πολιτική δεν βλέπει. Αύριο θα ξαναψηφίσει κυρώσεις κατά της Ρωσίας, Λευκορωσίας, Ιράν και Κίνας και θα σφυρίζει αδιάφορα αντί να αντιταχθεί σε όλες τις ιμπεριαλιστικές προκλήσεις που περιγράφει ο Ριζοσπάστης παρακάτω.

-Γιατί ο Ριζοσπάστης δεν είναι μια φυλλάδα. Έχει βαθιά ιστορία στην αποκάλυψη των ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Τις έλεγε πάντα και δυστυχώς ήταν ο μόνος. Οι άλλοι τον κορόιδευαν πάντα, όπως εσείς  το ΚΚΕ. Μόνο όταν ερχόταν η θύελλα ρωτούσαν από τον καναπέ σαν εισαγγελείς «που είναι Το ΚΚΕ», να τους σώσει!

-Προσχωρήσατε σε ένα μέτωπο που χώνει τη χώρα στον πόλεμο και δεν βγάζετε ούτε άχνα για όσα γίνονται.

-Χορτάστε τώρα ημιφασιστική σύμμαχο Ουκρανία και προπαγάνδα για επιθετική Μόσχα του «φονιά» προέδρου της για να δικαιολογηθεί κάθε πολεμική σύγκρουση, βγάζοντας έξω από το κάδρο όλους τους ιμπεριαλιστές και το ΝΑΤΟ που ετοιμάζουν πόλεμο,

-Μέχρι το λαιμό έχετε βουλιάξει στα ιμπεριαλιστικά σχέδια,

-Διάβασε φίλε συριζαίε το άρθρο γιατί εδώ δεν είναι παίξε – γέλασε. Πόλεμος είναι και δεν δικαιολογείται κανένας Έλληνας πολίτης, αριστερός, προοδευτικός, δημοκράτης να παριστάνει τον ανήξερο. Ούτε εσύ.

-Όχι στη λήθη των διαδικασιών έλευσης ιμπεριαλιστικών πολέμων,  κοστίζει στους λαούς πανάκριβα.

Σ.Β.

 

«Προσοχή, στόχος»!

[Οι εξελίξεις στην Ουκρανία, η συγκέντρωση τεράστιων στρατιωτικών δυνάμεων από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία και η απάντηση της τελευταίας «με το δάχτυλο στη σκανδάλη», δείχνουν για μια ακόμα φορά πόσο επικίνδυνη για το λαό είναι η εμπλοκή της χώρας μας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, για λογαριασμό της αστικής τάξης, με ευθύνη όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, συνολικά των κομμάτων του «ευρωατλαντικού τόξου».

Η περίπτωση της Μαύρης Θάλασσας και των Βαλκανίων, που όπως επανειλημμένα έχει δηλώσει ο Αμερικανός πρέσβης, είναι ένας από τους τρεις «κύκλους» (μαζί με Νοτιοανατολική Μεσόγειο και Βόρεια Αφρική) όπου η χώρα αναλαμβάνει να προωθήσει βήμα - βήμα τα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, είναι ενδεικτική. Ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Με «πρόσκληση» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ΝΑΤΟική αρμάδα εγκαταστάθηκε μόνιμα στον «δίαυλο» του Αιγαίου από τη Μαύρη Θάλασσα προς τη Μεσόγειο, τάχα για το Προσφυγικό, στην πραγματικότητα όμως για τον έλεγχο διέλευσης των ρωσικών πλοίων.

Στην αμέσως επόμενη φάση αυτού του σχεδιασμού, το ΝΑΤΟ αναπτύσσει τις δυνάμεις του ακόμα πιο συχνά στη Μ. Θάλασσα και προσπαθεί να επιβάλει μόνιμη ναυτική παρουσία, παρακάμπτοντας και τους περιορισμούς της Συνθήκης του Μοντρέ, με τις ελληνικές κυβερνήσεις να «καμαρώνουν» ότι τα ελληνικά πλοία είναι τα μοναδικά που αυξάνουν σταθερά τις μέρες παραμονής σε ΝΑΤΟικές αποστολές στη Μ. Θάλασσα.

Την ίδια ώρα, η Πολεμική Αεροπορία αναλαμβάνει όλα αυτά τα χρόνια αυξημένους ρόλους στον ΝΑΤΟικό καταμερισμό, μεταξύ άλλων με την «επιτήρηση» του εναέριου χώρου της Βόρειας Μακεδονίας και της Βουλγαρίας, που τη φέρνει στην «πρώτη γραμμή», στο ενδεχόμενο όξυνσης και γενίκευσης της στρατιωτικής αντιπαράθεσης ΝΑΤΟ - Ρωσίας.

Ενδεικτικό είναι ότι ελληνικό ιπτάμενο ραντάρ επιχείρησε προ ημερών σε αυτήν την περιοχή ως «ασπίδα» για αμερικανικό στρατηγικό βομβαρδιστικό, που απογειώθηκε από τις ΗΠΑ και πέταξε ως εδώ για να κάνει «επίδειξη ισχύος».

Χαρακτηριστικά πολεμικής προπαρασκευής, με εμπλοκή της Ελλάδας, έχει και η εναέρια άσκηση «Ηνίοχος» που διεξάγεται στη χώρα μας, με συμμετοχή 25 μοιρών πολεμικών αεροσκαφών από ΝΑΤΟικές και άλλες χώρες, με τους Αμερικανούς να λένε ότι προετοιμάζει για «μια μεγάλης κλίμακας σύγκρουση».

Σ' αυτές τις επικίνδυνες «πρόβες πολέμου», τον δικό του ξεχωριστό ρόλο έχει ο ιστός των στρατιωτικών βάσεων σε όλη τη χώρα, που αξιοποιούνται ως ορμητήρια για τα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. Βασικό ρόλο εδώ παίζει η Αλεξανδρούπολη, που στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια αποτελεί βάση πρώτης γραμμής για την ταχεία μετακίνηση δυνάμεων σε Βαλκάνια και Ανατ. Ευρώπη, για τον «έλεγχο» της Μαύρης Θάλασσας και το «σφράγισμα» των Στενών του Βοσπόρου.

Από εκεί άλλωστε πέρασαν προ λίγων εβδομάδων οι χιλιάδες ΑμερικανοΝΑΤΟικοί που βρίσκονται σήμερα «μια ανάσα» από την Ουκρανία, με τον «μανδύα» της άσκησης «Defender Europe».

Με βάση και τη σημερινή κλιμάκωση, καθένας μπορεί να σκεφτεί: Τι λιγότερο από στόχους των αντίπαλων κέντρων είναι όλα τα παραπάνω, οι ναυτικές, αεροπορικές δυνάμεις και υποδομές που αξιοποιούνται ως κρίκοι στην αλυσίδα των ΝΑΤΟικών σχεδίων;

Τι λιγότερο από «βαρίδι», που πάει το λαό ολόισια στην άβυσσο των ανταγωνισμών, είναι η αλυσίδα της εμπλοκής που μακραίνει και βαραίνει χρόνο με τον χρόνο, με βάση και τα ΝΑΤΟικά σχέδια; Πόσο μάλλον που προστίθενται διαρκώς και νέοι κρίκοι, όπως δείχνει π.χ. η Συμφωνία των Πρεσπών για να μπει η Β. Μακεδονία στο ΝΑΤΟ.

Σήμερα που οι ανταγωνισμοί οξύνονται, στο έδαφος και της νέας καπιταλιστικής κρίσης, σήμερα που η ιμπεριαλιστική «ειρήνη» εναλλάσσεται με πολεμικές ιαχές σε απόσταση αναπνοής από τα σύνορά μας, ο λαός χρειάζεται να αξιοποιήσει την πείρα του, να απορρίψει με αποφασιστικότητα τα χυδαία ψέματα της κυβέρνησης ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων ότι η εμπλοκή αποτελεί «ασπίδα» και «εγγύηση» για το λαό.

Να δώσει τη δική του απάντηση, δυναμώνοντας τον αγώνα μέσα από τα σωματεία, τους φορείς, τους συλλόγους του, για να απεμπλακεί τώρα η χώρα από τα σχέδια αυτά, για να κλείσουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, να επιστρέψουν οι δυνάμεις που βρίσκονται εκτός συνόρων. Για να δυναμώσει η πάλη για αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, με το λαό να έχει στα χέρια του την εξουσία και τον πλούτο που παράγει.]

https://www.rizospastis.gr/, 15/4/2021

 

Μένουμε Ευρώπη (version 1941-42)

 

Θ’ ασχοληθούμε σήμερα με την κατοχική προπαγάνδα μέσω του νόμιμου τότε Τύπου.

[...]

Μια θέση στην Ευρώπη

-Ποια ήταν όμως τα βασικά μοτίβα αυτής της έντυπης συνεργασίας; Μπορούμε να διακρίνουμε δυο διαφορετικές περιόδους, με διαφορετικά καθεμιά χαρακτηριστικά της φιλοκατοχικής προπαγάνδας –αν εξαιρέσουμε, φυσικά, τον κοινό τόπο της εξύμνησης του κατακτητή και των ντόπιων οργάνων του.

Στην πρώτη φάση, από τον Απρίλιο του 1941 μέχρι τα τέλη του 1942, τον τόνο δίνει η προβολή των στρατιωτικών επιτυχιών του Αξονα και η απροκάλυπτη εξύμνηση του ναζισμού και του φασισμού ως καινοτόμων «φιλολαϊκών» κοινωνικών συστημάτων, σε συνδυασμό με τις υμνωδίες για τον γερμανικό και ιταλικό πολιτισμό, την υπενθύμιση των «προαιώνιων δεσμών» του Ελληνισμού μ’ αυτές τις χώρες και -σε μια πρώτη φάση- την αισιόδοξη επαγγελία των προοπτικών της Ελλάδας και της οικονομίας της στο πλαίσιο της πανευρωπαϊκής χιτλερικής Νέας Τάξης.

Ορισμένα απ’ αυτά τα επιχειρήματα εμφανίζουν μια περίεργη διαχρονικότητα.  

«Η Ελλάς δεν μπορεί να είναι διαρκώς μια χώρα “σούι γκένερις”», ξεκαθαρίζει λ.χ. ο Μελάς από τις στήλες της «Καθημερινής» (7/5/1941), δέκα μέρες μετά την είσοδο της Βέρμαχτ στην Αθήνα. «Για να προσαρμοσθούμε στη σημερινή μορφή της Ευρώπης χρειαζόμαστε κράτος με μορφή κατάλληλη, που να μπορή ν’ ανταποκριθή με όσον το δυνατόν μεγαλύτερη ευστοχία σ’ έναν τέτοιο σκοπό. Να θέλουμε να μπούμε στην καινούρια ζωή της Ευρώπης -και είμαστε υποχρεωμένοι να μπούμε- με κράτος παρωχημένης μορφής, είναι το ίδιο σαν να επιχειρούσαμε να παίξουμε Μπετόβεν με λατέρνα».

Για να μην αφεθεί δε η παραμικρή αμφιβολία τι ακριβώς συμβολίζει η λατέρνα, ο ίδιος αρθρογράφος φροντίζει να επισημάνει την κεφαλαιώδη αντίφαση των προηγούμενων μηνών:

«Οι Ελληνες είμαστε λαός περίεργος. Είχαμε κράτος ολοκληρωτικό και πολεμούσαμε με τη σημαία των δημοκρατιών. Τέτοιου είδους αντίφασις ματάγινε ποτέ στην πολιτική ιστορία; Φανταζόμουνα, για μια στιγμή, νίκη της σημαίας με την οποίαν πολεμούσαμε. Και γελούσα μέχρι δακρύων. Τι θα γινώτανε, την επαύριον, τ’ ολοκληρωτικό καθεστώς μας; Στάχτη και καπνός».

Υπενθυμίζοντας απ’ την πλευρά της πως ο πρόσφατος πόλεμος «είχεν απονεκρώσει τους κυριωτέρους κλάδους της εθνικής οικονομίας» και «καταφέρει σοβαρώτατα πλήγματα εις την ιδιωτικήν οικονομίαν», η «Εστία» τονίζει σε κύριο άρθρο της (4/5/1941) ότι με 

«εργασίαν όχι απλώς επιμελή, αλλά άγρυπνον, ακούραστον, υπεράνθρωπον» όχι μόνο θα επουλωθούν οι πληγές αλλά και «θα καταλάβωμεν την θέσιν μας εις την Ευρωπαϊκήν οικογένειαν», αφού «η νέα οργάνωσις της Ευρώπης, εις την οποίαν ανήκομεν πρέπει κυρίως να βασισθή εις την οργάνωσιν της εργασίας» – οπότε, «διά να έχωμεν από τας άλλας χώρας ό,τι μας λείπει, πρέπει να είμεθα εις θέσιν να δώσωμεν και ημείς, εις τας ποσότητας τας οποίας μας επιτρέπουν αι δυνατότητές μας, ό,τι λείπει από τους άλλους».

Είκοσι μέρες μετά, η ίδια εφημερίδα επιχαίρει για τις λαμπρές προοπτικές του εξωτερικού εμπορίου με τις χώρες του Αξονα, επισημαίνοντας ταυτόχρονα (με προσφυγή στα συνήθη εξωραϊστικά στερεότυπα) πως  

«επιβάλλεται να γίνουν αυστηραί οικονομίαι» στις κρατικές δαπάνες, με κατάρτιση προϋπολογισμού που «θ’ απαιτήση όλην την τεχνικήν δεξιότητα, αλλά και το αίσθημα της αυτοθυσίας και της αλληλεγγύης του ελληνικού λαού»· το κείμενο τιτλοφορείται -πώς αλλιώς;- «Αναγκαίαι θυσίαι».

Η «Καθημερινή», πάλι, υπόσχεται στους αναγνώστες της χρυσά ναζιστικά κουτάλια:  

«Η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία», εξηγεί σε κύριο άρθρο της, «έδειξεν εις όλα τα Εθνη τον δρόμον μιας νέας ζωής και η νέα αυτή ζωή έχει ως κυρίας της βάσεις την διευκόλυνσιν του ατόμου εις τον σκληρόν αγώνα του βίου και την δημιουργίαν ανέσεων προσιτών εις κάθε βαλάντιον, την δημιουργίαν χαράς εις τον μοχθούντα πολίτην [...]. Η συνεργασία με τους Γερμανούς, εμποτισμένους με τα ιδεώδη αυτά, θα είναι συνεπώς χρησιμωτάτη» («Η γερμανική συμβολή», 8/6/1941).

Τις ώρες που γράφονταν όλες αυτές οι αισιόδοξες επαγγελίες, σε Αθήνα κι επαρχία διεξαγόταν από τον γερμανικό στρατό η μεγαλύτερη ομαδική ληστεία που υπέστη ποτέ ο τόπος, με το ξάφρισμα κάθε είδους εμπορευμάτων, αγαθών και τροφίμων, επιτάξεις και λεηλασίες καταστημάτων και ιδιωτικών κατοικιών, όχι μόνο από την κατοχική διοίκηση αλλά και από απλούς αξιωματικούς και φαντάρους για προσωπική τους χρήση.

Δεν λείπουν, πάντως, και αυστηρότεροι τόνοι, κατά την αναπαραγωγή ιδίως της αρθρογραφίας των γερμανόγλωσσων «Νέων για την Ελλάδα» (Deutsche Nachrichten für Griechenland). Χαρακτηριστικό -και μάλλον οικείο- δείγμα:

«Οι Ελληνες πρέπει να μάθουν τι εστί εργασία, πρέπει να αποχαιρετίσουν τον προσφιλή των ατομικισμόν και να διαπαιδαγωγηθούν εις την αλληλεγγύην με τους πτωχούς των συντρόφους. Αι γερμανικαί αρχαί έπραξαν ειλικρινώς το παν και πράττουν το παν διά να ελάφρώσουν την τύχην του ελληνικού λαού» (αναδημοσίευση στην «Καθημερινή», 21/5/1941, σ.1).

Πηγή: ΕΦ.ΣΥΝ

Το Αφγανιστάν και οι «νέες προκλήσεις»

20 χρόνια μετά τη ΝΑΤΟική ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Αφγανιστάν, που πραγματοποιήθηκε με πρόσχημα τον περιβόητο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ανακοίνωσαν τη σταδιακή αποχώρηση των στρατευμάτων τους μέχρι τον Σεπτέμβρη.

Ακριβώς όπως όταν εισέβαλαν στο Αφγανιστάν - όπως και σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που ακολούθησαν σε Ιράκ, Λιβύη, Συρία κ.α. - ο στόχος των ΗΠΑ και των συμμάχων τους δεν ήταν η «ελευθερία», η «δημοκρατία» και η «διεθνής ασφάλεια», έτσι και τώρα δεν αποσύρουν τα στρατεύματά τους επειδή «εκπληρώθηκε ο στόχος της καταπολέμησης της τρομοκρατίας», όπως λένε.

Η απόκτηση ενισχυμένων θέσεων σε περιοχές γεωστρατηγικής σημασίας, ο έλεγχος ενεργειακών πηγών, ορυκτού πλούτου και δρόμων μεταφοράς, η υπονόμευση της θέσης και της αντίστοιχης προσπάθειας που κάνουν ανταγωνιστικά ιμπεριαλιστικά κέντρα, ήταν και είναι η «πυξίδα» που καθόριζε και καθορίζει το πότε και το πού των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, τις εκάστοτε προτεραιότητές τους, αλλά και την ανασύνταξη των δυνάμεών τους και των επιθετικών σχεδίων τους, με βάση την εξέλιξη των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Αυτό ακριβώς το κριτήριο τους οδήγησε στο Αφγανιστάν, αυτό τους οδηγεί και σήμερα να απομακρύνουν τις στρατιωτικές τους δυνάμεις από εκεί - συνεχίζοντας βέβαια την πολύμορφη παρέμβασή τους με άλλα μέσα, αφού η περιοχή δεν χάνει τη γεωστρατηγική της σημασία, ούτε το αυξανόμενο «ενδιαφέρον» από Κίνα, Ρωσία και άλλους - ρίχνοντας το βάρος της στρατιωτικής τους προετοιμασίας σε άλλα πιο κρίσιμα μέτωπα για τις βλέψεις τους.

***

«Αντί να επιστρέψουμε στον πόλεμο με τους Ταλιμπάν, πρέπει να επικεντρωθούμε στις προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, όταν ανακοίνωσε προχτές την απόφαση για αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, ξεχωρίζοντας μεταξύ αυτών των νέων «προκλήσεων» την ανάγκη «να ενισχύσουμε την αμερικανική ανταγωνιστικότητα για να αντιμετωπίσουμε τον σκληρό ανταγωνισμό από μια ολοένα και πιο σίγουρη για τον εαυτό της Κίνα».

Η εντεινόμενη διαπάλη ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, όπως και η καθοριστική επίδρασή της σε όλες τις κινήσεις, σε όλα τα μέτωπα των επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, γίνεται όλο και πιο φανερή. Με το βλέμμα σε αυτήν ακριβώς την κύρια αντιπαράθεση, η κυβέρνηση Τραμπ συμφώνησε και δρομολόγησε την αποχώρηση από το Αφγανιστάν, ενώ η κυβέρνηση Μπάιντεν έρχεται τώρα να την υλοποιήσει, προκειμένου να ρίξει περισσότερες δυνάμεις στις «νέες προκλήσεις».

Καθόλου τυχαία, η τελική απόφαση για αποχώρηση του ΝΑΤΟ από το Αφγανιστάν και οι αναφορές Μπάιντεν για τερματισμό του «πιο πολύχρονου πολέμου των ΗΠΑ» έρχονται την ίδια στιγμή που η λυκοσυμμαχία ενισχύει συνεχώς τις δυνάμεις της στη Μαύρη Θάλασσα, στη Βαλτική και όλη την περιοχή γύρω από τη Ρωσία, τη στιγμή που οξύνεται επικίνδυνα η αντιπαράθεση γύρω από την Ουκρανία, ενώ οι ΗΠΑ ανακοινώνουν μαζί με το Βερολίνο αύξηση της στρατιωτικής τους παρουσίας και στη Γερμανία.

Την ίδια ώρα, οι αμερικανικές Ενοπλες Δυνάμεις εντείνουν την κινητικότητά τους στα Στενά της Ταϊβάν, συνολικότερα την περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, αναζητούν χερσαίες βάσεις στην περιοχή για εγκατάσταση νέων επιθετικών οπλικών συστημάτων... Η δε «τρομοκρατική απειλή» παραμένει πάντα στην «καβάτζα», με τον Μπάιντεν να κάνει προχτές λόγο για «τρομοκρατικά δίκτυα και επιχειρήσεις που έχουν εξαπλωθεί πολύ πέρα από το Αφγανιστάν», διασφαλίζοντας έτσι πρόσχημα για επεμβάσεις σε όλο τον πλανήτη.

***

«Ελευθερία», «ασφάλεια», «σταθερότητα», «διεθνές δίκαιο», «δημοκρατία»... Το παράδειγμα της 20χρονης ΝΑΤΟικής επέμβασης στο Αφγανιστάν αποκαλύπτει για μια ακόμα φορά την απάτη των ιμπεριαλιστικών προσχημάτων. 20 χρόνια μετά την εισβολή, ο λαός μετρά μια κατεστραμμένη χώρα, δεκάδες χιλιάδες νεκρούς αμάχους, εκατομμύρια ξεριζωμένους πρόσφυγες να ζουν σε άθλιες συνθήκες, φτώχεια και εξαθλίωση...

Οι τζιχαντιστές που στρατολόγησαν, εκπαίδευσαν και εξόπλισαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, για να τους ρίξουν απέναντι στη Σοβιετική Ενωση τη δεκαετία του '80, έγιναν η «τρομοκρατική απειλή» και το «κακό που πρέπει να ξεριζωθεί» για να δικαιολογηθεί η ΝΑΤΟική ιμπεριαλιστική επέμβαση από το 2001 μέχρι τώρα. 20 χρόνια μετά, όχι μόνο δεν «ξεριζώθηκαν», αλλά στην ετήσια έκθεσή τους οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ εκτιμούν ότι «οι Ταλιμπάν πρόκειται να ανακτήσουν έδαφος στο πεδίο των μαχών και η αφγανική κυβέρνηση θα δυσκολευτεί να τους συγκρατήσει αν η συμμαχία (σ.σ. ΝΑΤΟ) αποσύρει τη στρατιωτική της υποστήριξη»...

Κι όμως, τα ίδια ακριβώς προσχήματα περί «ελευθερίας», «ασφάλειας» και «διεθνούς δικαίου» επιστρατεύουν σήμερα ξανά οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, στην αντιπαράθεσή τους με την Κίνα, τη Ρωσία, το Ιράν κ.ά., έτοιμοι να ματοκυλίσουν ξανά τους λαούς για να βγουν τα μονοπώλιά τους στον αφρό της ενδοϊμπεριαλιστικής διαπάλης και της νέας οικονομικής κρίσης...

Στο Αφγανιστάν και άλλες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που ακολούθησαν, έσπευσαν να δώσουν το «παρών» και όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, με αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων, με παραχώρηση βάσεων, εναέριου και θαλάσσιου χώρου. Ολα τα τελευταία χρόνια η επικίνδυνη αυτή εμπλοκή βαθαίνει συνεχώς, μετατρέπουν όλη τη χώρα σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο που μπαίνει στο στόχαστρο, διεκδικούν με κάθε τρόπο αναβαθμισμένο ρόλο στο σχέδιο περικύκλωσης της Ρωσίας και άλλους επικίνδυνους σχεδιασμούς.

Εχει πλουτίσει όμως και η πείρα του λαού από τα ψέματά τους, από την ίδια την εξέλιξη των σχεδιασμών τους, δίνοντας εφόδια και δυνατότητες για να δυναμώσει αποφασιστικά η λαϊκή πάλη για την απεμπλοκή από αυτά, για να φωτίζεται η πραγματική διέξοδος για τους λαούς.

Χυδαία ψέματα

Κάθε επιχείρημα, με το οποίο η κυβέρνηση προσπαθεί να υπερασπιστεί το νομοσχέδιο για τη 10ωρη εργασία, είναι και ένας επιπλέον λόγος για τους εργαζόμενους, κυρίως για τους νέους, να το πολεμήσουν οργανωμένα και αποφασιστικά, με αφετηρία τη μαζική συμμετοχή στην πανελλαδική πανεργατική Πρωτομαγιάτικη απεργία στις 6 Μάη. Γιατί είναι τόσο εξόφθαλμα προκλητικός ο τρόπος που η κυβέρνηση διαστρεβλώνει την πραγματικότητα για τις «ανατροπές του αιώνα», που δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για το νέο έγκλημα που ετοιμάζει.

Τι λέει η κυβέρνηση για τη 10ωρη δουλειά; Οτι με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, που θα γίνεται με απευθείας «συμφωνία» εργαζόμενου και εργοδότη, ο ημερήσιος χρόνος εργασίας θα μπορεί να επεκτείνεται κατά δύο ώρες, χωρίς την ανάλογη υπερωριακή αμοιβή, αλλά με την αφαίρεση δύο ωρών από το 8ωρο μιας επόμενης εργάσιμης μέρας.

Ισχυρίζονται μάλιστα τα σαΐνια της ότι σωρευτικά οι υπερωρίες τεσσάρων συνεχόμενων εργάσιμων ημερών θα μπορούν να «ανταλλαχτούν» με ρεπό την πέμπτη μέρα και, άρα, με αυτόν τον τρόπο καθιερώνεται η 4ήμερη εργασία χωρίς μείωση των αποδοχών!

Πόσο θράσος χρειάζεται να «πουλάς» ένα τέτοιο αντιδραστικό μέτρο, που αυξάνει τον απλήρωτο χρόνο της δουλειάς και βαθαίνει την εργασιακή εκμετάλλευση ως μείωση του εργάσιμου χρόνου και ως 4ήμερη εργασία, «χωρίς να μειώνονται οι αποδοχές»; Αραγε, ποιο θα είναι το επόμενο βήμα για την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της; Τριήμερη εργασία, με 13,5 ώρες δουλειάς τη μέρα; `Η μήπως διήμερη εργασία με 20 ώρες δουλειάς;

Το παράδειγμα αυτό δείχνει πόσο επικίνδυνη είναι για τον εργαζόμενο η διευθέτηση του χρόνου εργασίας και, αντίστροφα, πόσο επικερδής είναι για την εργοδοσία. Και δεν είναι καθόλου υπερβολικό, αφού στην ισχύουσα ευρωπαϊκή Οδηγία ο μοναδικός περιορισμός που υπάρχει για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας (και μάλιστα σε ετήσια βάση), είναι να μην υπερβαίνει το ημερήσιο ωράριο τις 13 ώρες! Να μεσολαβούν δηλαδή 11 ώρες ανάπαυσης μεταξύ δύο περιόδων εργασίας.

Επομένως, τα περιθώρια για την εργοδοσία είναι απέραντα, καθώς, ανάλογα με τις ανάγκες της, μπορεί να επεκτείνει μέχρι και κατά 5 ώρες κάθε μέρα τον απλήρωτο χρόνο της δουλειάς, αυξάνοντας κατακόρυφα το ποσοστό του κέρδους της, αφού ο εργαζόμενος παράγει υπεραξία κάθε λεπτό και κάθε δευτερόλεπτο δουλειάς.

Οι συνέπειες όμως για τον εργαζόμενο θα είναι η συσσωρευμένη φθορά της υγείας του από τα απανωτά 10ωρα, η πλήρης απορρύθμιση της οικογενειακής και κοινωνικής του ζωής, που κανένα ρεπό και καμιά μείωση του χρόνου εργασίας κάποια άλλη μέρα (πιθανόν ύστερα από πολλές βδομάδες εξαντλητικής δουλειάς) δεν μπορεί να αποκαταστήσει ή να αντισταθμίσει.

Είναι ψέμα επομένως ότι απ' αυτήν τη ρύθμιση εργοδοσία και εργαζόμενοι βγαίνουν εξίσου κερδισμένοι. Και είναι πρόκληση να ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι νομοθετώντας το 10ωρο «προστατεύει» (!) το 8ωρο και ότι το κάνει για να διευκολύνει τους εργαζόμενους. Αν αυτός ήταν ο σκοπός της, γιατί δεν βάζει φρένο στην απλήρωτη υπερωριακή απασχόληση; Γιατί δεν θωρακίζει τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας; Γιατί δεν τον μειώνει πραγματικά, χωρίς μείωση των αποδοχών, όπως είναι ώριμο και αναγκαίο σήμερα να γίνει;

Φτάνει μάλιστα στο σημείο η κυβέρνηση να ισχυρίζεται ότι σήμερα υπάρχει κατάχρηση της υπερωριακής απασχόλησης. Κι αντί να ενισχύσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς για την αποτροπή της, έρχεται να την κάνει νόμο προς όφελος των εργοδοτών!

Στην προσπάθεια όμως να νομιμοποιηθεί η βαρβαρότητα, λέγονται και αλήθειες: Οτι «η νομοθεσία προσαρμόζεται στις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές». Οτι «στην ΕΕ το 54% των επιχειρήσεων προσφέρουν δυνατότητα ευελιξίας (...) οι οποίες μπορούν στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν ως άδειες σε όλους τους υπαλλήλους». Οτι «με την προσαρμογή της αγοράς εργασίας στα ευρωπαϊκά δεδομένα ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας».

Αυτό σημαίνει πως οι ανατροπές με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας δεν είναι ελληνική ιδιαιτερότητα ούτε «νεοφιλελεύθερη εμμονή», όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στρατηγική κατεύθυνση της ΕΕ για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Αλλωστε, και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση έχει βάλει κάτι περισσότερο από το χέρι του για την επέκταση της «ευελιξίας», διατηρώντας τον νόμο που προβλέπει 10ωρη δουλειά με συλλογική συμφωνία, ή νομοθετώντας τη διευθέτηση του ωραρίου των γιατρών.

Πάνω εκεί έρχονται τώρα να ακουμπήσουν οι αλλαγές της κυβέρνησης της ΝΔ, εναρμονίζοντας μάλιστα το ετήσιο όριο της υπερωριακής απασχόλησης με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, που φτάνει μέχρι και τις 150 ώρες! Με αυτήν τη βαρβαρότητα και τη χυδαία υπεράσπισή της δεν χωράει κανένας συμβιβασμός. Στις 6 Μάη όλοι στην απεργία!