4 Σεπ 2013

Εισβολή των ΜΑΤ στο νοσοκομείο Παναγία

Εισβολή των ΜΑΤ στο νοσοκομείο Παναγία

Διακόσιοι άνδρες των ΜΑΤ μεταξύ των οποίων 30 άνδρες των ειδικών δυνάμεων οπλισμένοι "σαν αστακοί" εισέβαλαν σήμερα στο νοσοκομείο "Παναγία" λίγη ώρα αφότου οι εργαζόμενοι είχαν ολοκληρώσει την προγραμματισμένη τους συνέλευση. Να υπενθυμίσουμε ότι χθες 200 εργαζόμενοι του νοσοκομείου έλαβαν ηλεκτρονικά ειδοποίηση ότι τίθενται σε διαθεσιμότητα και η συνέλευση γινόταν για να αποφασιστεί η στάση των εργαζομένων σχετικά με το ζήτημα αυτό.
Με την είσοδο των αστυνομικών στο νοσοκομείο επικράτησε ένταση καθώς οι γιατροί αιφνιδιασμένοι ρωτούσαν τον λόγο της επέμβασης αυτής, με την αστυνομία να απαντά με ποικίλους εκφοβισμούς. Να σημειωθεί ότι ενώ η αστυνομία αρχικά ανέφερε ότι είχε δεχθεί τηλεφώνημα στο οποίο αναφερόταν ότι δήθεν γινόταν πλιάτσικο στο νοσοκομείο, στη συνέχεια αποκάλυψε με έμμεσο τρόπο στους εργαζόμενους του νοσοκομείου ότι δέχθηκε πιέσεις από τον κύκλο του διοικητή του Αγ. Παύλου (στο οποίο εντάσσεται διοικητικά το Παναγία μετά τη συγχώνευση) να προχωρήσει στην κίνηση αυτή. Αυτή τη στιγμή η αστυνομία έχει αποχωρήσει από το νοσοκομείο.
Στην συνέλευσή τους οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να παραμείνουν στον τόπο εργασίας τους μετά και τις παρανομίες που διαπίστωσαν σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο βγήκαν σε διαθεσιμότητα. Συγκεκριμένα αποκλειστικά για το νοσοκομείο Παναγία δεν ακολουθήθηκε διαδικασία αξιολόγησης η οποία θα προέκρινε ποιοί εργαζόμενοι θα βγουν σε διαθεσιμότητα με αποτέλεσμα, όπως καταγγέλλει ο νομικός σύμβουλος των εργαζομένων Χρ. Μπακέλας, ο διοικητής του Αγ. Παύλου να υπογράψει τις διαπιστωτικές πράξεις βγάζοντας σε διαθεσιμότητα όποιους ήθελε. Ευθύνη για την παρανομία αυτή έχει και ο γεν. γραμματέας του Υπ. Υγείας καθώς απέστειλε έγγραφο με το οποίο ζητούσε να επιταχυνθούν οι διαδικασίες των διαθεσιμοτήτων για το Παναγία. Το ζήτημα αυτό έθεσαν εκπρόσωποι των εργαζομένων, ο νομικός σύμβουλος των εργαζομένων παρουσία της βουλευτίνας του ΚΚΕ Ελ. Γερασιμίδου και του συντονιστή του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης Ν. Σαμανίδη στον ίδιο τον διοικητή του Αγ. Παύλου μετά από πορεία που πραγματοποίησαν μαζί με όλους τους εργαζόμενους ξεκινώντας από το νοσοκομείο Παναγία. Ο νομ. συμβούλος των εργαζομένων ανέφερε στο alterthess ότι θα γίνει μήνυση στον διοικητή για παράβαση καθήκοντος. Να σημειωθεί ότι στο νοσοκομείο Αγ. Παύλος στο οποίο θα γινόταν η παρέμβαση των εργαζομένων υπήρχε ισχυρή παρουσία των ΜΑΤ τα οποία απέκλειαν για αρκετή ώρα την είσοδο στο κτίριο.
Τέλος να αναφέρουμε ότι οι γιατροί του νοσοκομείου Παναγία παρά το γεγονός ότι έχουν βγει σε διαθεσιμότητα πραγματοποιούν όπως κάθε μέρα κανονικά τα εξ. ιατρεία ενώ σε λειτουργία βρίσκεται και το νεφρολογικό τμήμα.
πηγή:  

Ας τους φιμώσουμε!

Ας τους φιμώσουμε!

Στις Η.Π.Α. υπάρχουν τα λόμπυ. Εκεί, όποιος θέλει να προωθήσει τα επιχειρηματικά συμφέροντά του, είτε ενημερώνοντας είτε πιέζοντας είτε -γιατί όχι;- εκβιάζοντας το πολιτικό προσωπικό κάθε βαθμίδας, στήνει ένα λόμπυ, χαλάει μερικά εκατομμύρια (ή και μερικές δεκάδες εκατομμύρια) δολλάρια και κάνει την δουλειά του. Μάλιστα δε, το σύστημα εκεί είναι τόσο προχώ ώστε όλα αυτά τα εκατομμύρια θεωρούνται "επαγγελματικές δαπάνες" και εκπίπτονται από τα φορολογητέα κέρδη των επιχειρήσεων.

Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Τι λόμπυ και μαλακίες; Εδώ, όποιος θέλει να κάνει μπίζνες φουντάτες, αρκεί να αποκτήσει κάποιο Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης (εφημερίδα, κανάλι κλπ) και να το μετατρέψει σε Μέσο Μαζικού Εκμαυλισμού. Θέλετε παράδειγμα και, μάλιστα, πρόσφατο; Πάρτε τον Μπόμπολα. Αν ο Μπόμπολας δεν είχε το "Έθνος" ή δεν συμμετείχε στο "Μέγκα", θα έπαιρνε ποτέ με άμεση ανάθεση (παρακαλώ!) την εκμετάλλευση των λιγνιτωρυχείων στην Βεύη τής Φλώρινας; Όχι, βέβαια.

Ξέρετε, η πολιτική στην "δημοκρατία" είναι συνυφασμένη με τις συναινέσεις. Μα, δείτε τούς μεγαλοσχήμονες πολιτικούς μας πώς μαλλιάζει γλώσσα τους επαναλαμβάνοντας με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία ότι χρειάζονται συναίνεση και συνεργασία για να πάει ο τόπος μπροστά. Αυτό είναι που κάνουν οι κάθε λογής Μπομπολαίοι: συναινούν και συνεργάζονται.

Έχει, ας πούμε, πρόβλημα η κυβέρνηση στο να περάσει κάποιο αντιλαϊκό μέτρο και σκέφτεται ότι η καλύτερη λύση είναι να τρομοκρατήσει τον κόσμο πως δίχως αυτό το μέτρο θα έρθει η καταστροφή; Έρχεται ο εκδότης και προσφέρεται να αναλάβει εργολαβία την τρομοκράτηση του κόσμου. Αλλά, επειδή το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και για να πάρεις κάτι πρέπει να δώσεις και κάτι, προσφέρει ο εκδότης την εφημερίδα του στην κυβέρνηση και η κυβέρνηση του ανταποδίδει την προσφορά χαρίζοντάς του ένα λιγνιτωρυχείο.

Άλλο παράδειγμα. Θέλει η κυβέρνηση να καταργήσει κάποιο εργατικό δικαίωμα και προσπαθεί να αποφύγει την κοινωνική έκρηξη; Έρχεται ο καναλάρχης και προσφέρεται να αναλάβει εργολαβικά την πλύση των λαϊκών εγκεφάλων μέσα από τις "ειδήσεις των 8" και τις διάφορες εκπομπές "ανάλυσης". Ως λογικό αντάλλαγμα, η κυβέρνηση κανονίζει στα μουλωχτά να πάρει το εν λόγω κανάλι ένα δάνειο καμμιά ενενηνταριά εκατομμύρια, παρ' ότι με τους νόμους της αγοράς δεν θα έπρεπε να πάρει ούτε σέντσι.

Ας πούμε τώρα ότι είσαι δημοσιογράφος, δουλεύεις σε ένα απ' αυτά τα ΜουΜουΕ και σου ζητάνε να γράψεις ή να πεις κάτι για το σχεδιαζόμενο χτύπημα κατά της Συρίας. Τί κάνεις; Σκέφτεσαι και γράφεις ό,τι νομίζεις ή φροντίζεις πρώτα να μάθεις ποια είναι η θέση τής κυβέρνησης ώστε να την υποστηρίξεις; Φυσικά, το δεύτερο. Καθ' ότι το συμφέρον σου είναι ταυτισμένο με το συμφέρον τού αφεντικού σου και το συμφέρον τού αφεντικού σου είναι απόλυτα συνδεδεμένο με το συμφέρον της κυβέρνησης.

Έτσι, λοιπόν, γίνεται κατανοητό το σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας "Τα Νέα", με τίτλο "Οι Κυριακές και η κοινή λογική", το οποίο αντιγράφω για να το απολαύσετε:

Εκεί που τελειώνει η κοινή λογική, αρχίζουν οι συνδικαλιστές των εμποροϋπαλλήλων της Θεσσαλονίκης: τη στιγμή που η πόλη ετοιμάζεται να υποδεχθεί τις χιλιάδες των επισκεπτών της Διεθνούς Εκθεσης, εκείνοι αρνήθηκαν έστω και να συζητήσουν το ενδεχόμενο να λειτουργήσουν τα καταστήματα τις δύο Κυριακές της κοσμοπλημμύρας! Η αιτιολόγηση απλή: «αν ανοίξουν τα καταστήματα ανοίγει ο δρόμος για  την κατάργηση της αργίας της Κυριακής», αποφάνθηκαν οι συνδικαλιστές. Ουδόλως τους απασχόλησε το ότι οι μαγαζάτορες θα είχαν  την ευκαιρία να βγάλουν κάποια «σπασμένα»... Ακόμα χειρότερα: ουδόλως τους απασχόλησε το γεγονός ότι έτσι θα μπορούσαν να αποφευχθούν κάποια λουκέτα – και να μη χάσουν τις δουλειές τους εργαζόμενοι, τα συμφέροντα των οποίων υποτίθεται ότι υπηρετούν! Από τη μία η χώρα έχει να αντιμετωπίσει τα δεινά του Μνημονίου και από την άλλη τον παραλογισμό ορισμένων συνδικαλιστών. Οσοι διαθέτουν κοινή λογική, ας αντιδράσουν!

Κατανοητό, έτσι; Διότι, σου λέει ο δημοσιογράφος, όποια παπαριά κι αν πω, ποιός θα με μαλλώσει; Αυτοί οι ηλίθιοι που πληρώνουν για να με διαβάζουν και νομίζουν ότι ενημερώνονται; Σιγά! Οπότε, ας τους πω κι εγώ ότι οι δυο Κυριακές τής Έκθεσης αποτελούν την μεγάλη ευκαιρία των δόλιων καταστηματαρχών για "να βγάλουν κάποια σπασμένα" ή ότι χάρη σ' αυτές τις δυο Κυριακές "θα μπορούσαν να αποφευχθούν κάποια λουκέτα" αλλά και "να μη χάσουν τις δουλειές τους κάποιοι εργαζόμενοι". Κι όλα αυτά, μαζί με μια σφήνα για "τα δεινά του Μνημονίου". Δεν μπορεί, κάποιος θα σκεφτεί "ωραία τα λέει, ο πούστης" και θα με χειροκροτήσει.

Παρεμπιπτόντως, είδα με πολύ ενδιαφέρον την χτεσινή αποστροφή τού "έγκριτου" Πρετεντέρη, ότι "ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων". Μου φάνηκε τόσο εμπνευσμένη αυτή η φράση ώστε σκέφτηκα να την αναλύσω:

Στην πρετεντέρεια φράση έχουμε τρεις όρους: αντιαμερικανισμός, σοσιαλισμός, ηλίθιοι. Σύμφωνα με τα μαθηματικά (πλην επί πλην, συν) αλλά και με την γλώσσα (δυο αρνήσεις κάνουν μια κατάφαση), αν αντιστρέψω δυο απ' αυτούς, θα πάρω ισοδύναμες φράσεις. Έτσι έχουμε: (α) ο αντικομμουνισμός είναι ο σοσιαλισμός των έξυπνων, (β) ο αντικομμουνισμός είναι ο καπιταλισμός των ηλιθίων και (γ) ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των έξυπνων. Υποθέτω ότι ο κύριος Πρετεντέρης δεν συμφωνεί με καμμιά απ' αυτές τις φράσεις. Δοκιμάστε τώρα να αντιστρέψετε και τους τρεις όρους, οπότε θα προκύψει -θεωρητικά- μια φράση με ανάποδο περιεχόμενο και θα δείτε ότι ο Πρετεντέρης θα συμφωνούσε άνετα και με αυτήν.


Πάντως, το πρόβλημα δεν είναι το τι γράφουν οι εφημερίδες και το τι λένε τα κανάλια. Στο κάτω-κάτω, την δουλειά τους κάνουν όλοι αυτοί. Το πρόβλημα είναι ότι χιλιάδες λαού επιμένουν να διαβάζουν αυτές τις φυλλάδες και να παρακολουθούν αυτά τα κανάλια.

Άραγε, υπάρχει τρόπος να φιμωθούν όλοι αυτοί που μας πλένουν τα μυαλά; Φυσικά και υπάρχει. Αρκεί να μη τους διαβάζουμε και να μη τους ακούμε. Ας τους αφήσουμε δίχως ακροατήριο, να μιλάνε με τους τοίχους. Ας τους φιμώσουμε!

Στρατιώτες του 21ου Μηχανοκίνητου Συντάγματος Πεζικού (Έβρος): Καμιά συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική επέμβαση

Στρατιώτες του 21ου Μηχανοκίνητου Συντάγματος Πεζικού (Έβρος): Καμιά συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική επέμβαση

Την έντονη καταδίκη στο σχεδιαζόμενο πόλεμο στη Συρία και τη συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτόν εκφράζουν με επιστολή τους στρατιώτες που υπηρετούν στο 21ο Μηχανοκίνητο Σύνταγμα Πεζικού στηνΠλάτη του Έβρου.
Ολόκληρη η επιστολή έχει ως εξής:
«Είμαστε στρατιώτες που υπηρετούμε στο 21ο Μηχανοκίνητο Σύνταγμα Πεζικού στην Πλάτη του Έβρου. Με την επιστολή μας αυτή δηλώνουμε την ανησυχία και την κατηγορηματική μας αντίθεση στη στρατιωτική επέμβαση που ετοιμάζουν από στιγμή σε στιγμή στη Συρία.
Χρόνια τώρα, έχουμε δει πολλές τέτοιες επεμβάσεις από τους ιμπεριαλιστές δήθεν για την αποκατάσταση της δημοκρατίας και της ελευθερίας, με αποτέλεσμα χιλιάδες νεκρούς αμάχους, γυναίκες, παιδιά, καταστροφές κλπ. Από τη Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ μέχρι το Αφγανιστάν και τη Λιβύη ίδιο ήταν το παραμύθι, ίδιοι και οι στόχοι. Όλα γίνονται για τον έλεγχο από τις ΗΠΑ, την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους περιοχών με σημαντικές πλουτοπαραγωγικές πηγές, εμπορικών και ενεργειακών δρόμων. Μπροστά στο κέρδος, σαρώνουν τα πάντα και δεν υπολογίζουν τίποτα.
Γνωρίζουμε ότι ο λαός μας μόνο δεινά μπορεί να περιμένει από τη συμμετοχή της χώρας μας στην επέμβαση αυτή, όπως και με τις παλιότερες.
Εμείς, στρατιώτες, παιδιά του ελληνικού λαού, ενώνουμε τη φωνή μας με το λαϊκό κίνημα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και απαιτούμε:
  • Καμιά συμμετοχή της χώρας και του στρατού μας στη νέα επέμβαση.
  • Να κλείσει η βάση της Σούδας».
από   902.gr

ΚΚΕ και ας μην π... ποτέ

ΚΚΕ και ας μην π... ποτέ

Τι είναι ανώμαλο; -Το σύστημα;
Τι είναι το σύστημα; -Ανώμαλο.
Φώναζαν κάτι τροτσκιστές στις παρελάσεις περηφάνιας των ομοφυλόφιλων (gay pride), με θεωρητικό σκοπό να τους δώσουν κάποιο ταξικό περιεχόμενο.

Τα αστικά επιτελεία σήμερα αποθεώνουν την «ελεύθερη αγορά» όπως έκανε κάποτε το φεμινιστικό –κι όχι μόνο- κίνημα με τον ελεύθερο έρωτα. Κι εδώ κολλάει (και στις δύο) περιπτώσεις το ερώτημα που έβαζε ο βλαδίμηρος, ζητώντας διευκρινίσεις. Ελεύθερος από τι; Από υλικούς περιορισμούς; Από τη μητρότητα; Ελευθερία να εκμεταλλεύεσαι τους άλλους –στη δική μας περίπτωση;

Γιατί όπως γράφει ο πόε, πολλές λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους και μένουν φθαρμένες, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Ακόμα κι η απελευθέρωση χρησιμοποιείται για τις… σκλαβωμένες από τον κρατισμό αγορές. Ενώ η σεξουαλική απελευθέρωση εκφυλίστηκε σε φτηνό αγοραίο εμπόρευμα, ως η άλλη όψη του πουριτανισμού, στο νόμισμα της αστικής υποκρισίας. Κι ενσωματώθηκαν στην χοάνη του συστήματος, που τα αλέθει στον καλό μύλο της αντίδρασης. Σε μια κοινωνία που έχει την αγορά ως μέτρο της ελευθερίας, η τελευταία θα τείνει προς τις αγοραίες –εξ ου και χυδαίες- τυπικές σχέσεις της μιας βραδιάς, σαν απλές εμπορικές συναλλαγές, χωρίς περαιτέρω συναισθηματικές περιπλοκές.

Οι φιλελεύθεροι λοιπόν λένε πως στην αγορά, όπως και στον έρωτα όλα επιτρέπονται κι είναι θεμιτά, ακόμα και τα βίτσια ή η πορνεία. Ο καθένας είναι ελεύθερος πχ να εκδίδει την εργατική του δύναμη στην αγορά ως εμπόρευμα και να έρχεται σε φτηνές αγοραίες σχέσεις με τον εργοδότη του –που του τον φορά κανονικά κι άνευ σιέλου- όχι επειδή του αρέσει, αλλά για να πληρωθεί ένα κομμάτι από την αξία που παράγει και να μπορέσει να βγάλει τα προς το ζην –συνήθως χωρίς μέτρα προφύλαξης γιατί ανεβάζουν το κόστος εργασίας και μειώνουν την απόλαυση για τον εργοδότη.

Κι έτσι ο καθένας μας γίνεται κύριος και νταβατζής του εαυτού του, καθώς πλασάρεται στην αγορά εργασίας και μπορεί να προσδοκά πως μια μέρα θα ανελιχθεί και θα εξελιχθεί σε μια ακριβοπληρωμένη πόρνη πολυτελείας. Αν και τώρα υπάρχουν οργανωμένοι νταβατζήδες, που λέγονται γραφεία ευρέσεως εργασίας και σε νοικιάζουν στον υποψήφιο πελάτη, κρατώντας για λογαριασμό τους ένα μικρό ποσό για το προξενιό που συνήψαν.

Επειδή όμως πρέπει να υπάρχει και λίγο βίτσιο, για να νοστιμίζει η ζωή, ο εκδιδόμενος εργαζόμενος πρέπει να δείχνει πως όλα αυτά του αρέσουν, στην πραγματικότητα τον ενθουσιάζουν ως προοπτική, και ότι είναι πρόθυμος να τα κάνει με ελάχιστο αντίτιμο, ή και εντελώς δωρεάν, να παρακαλά και να βάζει μέσο προκειμένου να εξασφαλίσει έναν πελάτη.
Ναι! Εκμεταλλεύσου με, ξεζούμισέ με, ταπείνωσέ με, κόψε μου τις άδειες και τα επιδόματα, κάνε με απόψε μισθωτό σου σκλάβο αφεντικό, άφησέ με να σε γλείψω για να σε ευχαριστήσω και να κρατήσω τη δουλειά, βάλε με να δουλέψω υπερωρία, στείλε με στην υπερορία πάλι, με τρελαίνεις.

Ο λαός δεν πρέπει να βγαίνει στους δρόμους και να αντιδράει με διαδηλώσεις, γιατί καταστρέφει την αγορά και το ρομαντικό επενδυτικό περιβάλλον ξενερώνοντας τον αστό επιβήτορα. Πρέπει αντίθετα να μένει δεμένος χειροπόδαρα με kinky γούνινες χειροπέδες και trendy αόρατα δεσμά, που ξεπηδάν από οθόνης κι από τη δύναμη της συνήθειας και να χαλαρώσει για να απολαύσει εκουσίως το βιασμό του. Γιατί η βία πηγαίνει πακέτο με τη συναίνεση και εκδηλώνεται πρωτίστως εκεί που την παίρνει –και τον παίρνει ο εργαζόμενος.
Ο οποίος καλείται συνάμα να ακολουθήσει τα προβλεπόμενα από το σύνδρομο της στοκχόλμης και να λατρέψει το βιαστή του σαν ευεργέτη, γιατί μόνος αυτός διαθέτει τέτοια μεγάλα προσόντα, όπως τα μέσα παραγωγής, για να μας ταΐσει. Κι εμείς πρέπει να σκιστούμε στη δουλειά (και γενικώς), να γίνουμε τελειομανείς, εργασιομανείς και νυμφομανείς, προκειμένου να τον ικανοποιήσουμε. Και να απομονώσουμε τους ξενέρωτους με τα μούσια και τα ταγάρια που μας ζαλίζουν με συνδικάτα, αντιτιθέμενα συμφέροντα και ταξική ζάλη.

Γιατί υπάρχουν κι αυτά τα σκουριασμένα μυαλά, κάτι απολιθώματα του περασμένου αιώνα, που έχουν κολλήσει στις ορθόδοξες, μονογαμικές σχέσεις και τη μόνιμη σταθερή δουλειά, λες κι έχουμε παντρευτεί το αντικείμενο των σπουδών μας και τη δουλειά μας. Δε θέλουν αλλαγές που θα τονώσουν τη ρουτινιάρικη εργασιακή μας σχέση, αρρωσταίνουν με την ημιαπασχόληση, τις εποχιακές δουλειές και τα one night standμεροκάματα. Είναι γεμάτοι ταμπού κι αγκυλώσεις και δε θέλουν να ακούσουν για κινητικότητα απελπιστικά διαθέσιμων δημόσιων υπαλλήλων, που εξοικειώνονται με τις καινούριες κινήσεις και στάσεις πληρωμών σε μισθούς και συντάξεις. Δε σκαμπάζουν από βίτσια νεκρόφιλων, με το βαμπίρ του κεφαλαίου που ρουφά άπληστα ζωντανή εργασία για να αναπαραχθεί και έναν κόσμο που θέλει να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα –ή και ο ίδιος ο γείτονας ει δυνατόν- και να φάνε μεταξύ τους τις σάρκες τους, για να τη βρούνε.


Τι είναι όμως φετίχ; Το περιγράφει πολύ καλά ο αρκάς στον ισοβίτη, με ένα γέρο κρατούμενο που έχει ξεχάσει πως ακριβώς είναι οι γυναίκες –τις μπερδεύει με τους μπουφέδες- και τον πρώτο καιρό στη φυλακή του άρεσε να σκέφτεται ότι είναι στο μπαρ ενός ξενοδοχείου με μια όμορφη γυναίκα, το γκαρσόνι τους σερβίριζε σαμπάνια και αυτοί έπιναν το τελευταίο ποτήρι πριν ανέβουν στο δωμάτιο. Όσο περνούσαν όμως τα χρόνια άρχισε να ξεχνά. Στην αρχή ξέχασε πώς ήταν τα ξενοδοχεία, μετά πώς είναι η σαμπάνια και στο τέλος ξέχασε πως είναι οι γυναίκες. Και τώρα πια όταν έχει ερωτικές φαντασιώσεις, σκέφτεται γκαρσόνια.

Το φετίχ βασικά είναι ένα υποκατάστατο, που παίρνει τη θέση της βασικής κατάστασης. Η σημερινή γενιά μακροχρόνια ανέργων, που έχει ξεχάσει πως είναι τελικά να σταυρώνεις μια δουλειά, θα χαίρεται απλά όταν την καλούν σε συνεντεύξεις –γιατί επιτέλους μου απάντησε κάποιος- κι ας μην την προσλάβουν ποτέ και θα ικανοποιείται χαϊδεύοντας την εφημερίδα ή την οθόνη με τις μικρές αγγελίες, σαν τον παππού κρατούμενο.

Ο καπιταλισμός είναι μια κατεξοχήν φετιχιστική και βιτσιόζα κοινωνία, που μπορεί να ικανοποιεί τα πιο εκκεντρικά βίτσια της ελίτ, αλλά να αφήνει ακάλυπτες τις πιο βασικές ανάγκες της συντριπτικής πλειοψηφίας, που προκρίνει το ‘να έχεις’ αντί του ‘να είσαι’, ως το βασικό τρόπο για να εκφράσουμε την προσωπικότητά μας, να νιώσουμε επιβεβαίωση και να οικειοποιηθούμε κάθε τι ωραίο γύρω μας. Ευνοεί το περιτύλιγμα και τη λογική της βιτρίνας αντί για το περιεχόμενο, προβάλλοντας πρότυπα που πρέπει να αντιγράψουμε όλοι για να νιώσουμε ευτυχισμένοι.

Μεταμορφώνει με το ραβδί του τις παραγωγικές σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ του οι άνθρωποι σε σχέσεις μεταξύ πραγμάτων –κι εκεί εδράζεταιο φετιχισμός του εμπορεύματος που αναλύει και ο κάρολος. Καθιστά την εξουσία ‘αφροδισιακό’ και την ιδιοκρησία στο απόλυτο φετίχ που προσκυνά η αστική κοινωνία. Δημιουργεί ψευδείς συνειδήσεις με αντεστραμμένα είδωλα και λανθασμένη αντίληψη-κοσμοθεώρηση της πραγματικότητας, θεωρώντας την αλληλεγγύη και τη συνεργασία, σχεδόν διαστροφικές συμπεριφορές.

Φετίχ είναι η προτεραιότητα της βιωσιμότητας του χρέους και των δανειστών έναντι του λαού που το αποπληρώνει. Κι η ‘παραγωγή για την παραγωγή’ με μοναδικό σκοπό (όχι την κατανάλωση και την ανταλλαγή των προϊόντων με κάτι άλλο που μας λείπει, αλλά) την πώληση και το κέρδος.
Φετίχ είναι και να απομονώνεις ένα μέρος από το όλο, πχ το νόμισμα από την οικονομία και τους σκοπούς που υπηρετεί, ένα αίτημα-κρίκο από την αλυσίδα που απαιτείται για να σπάσουμε τις αλυσίδες μας, τη μορφή από το περιεχόμενο, ένα μέσο (πχ κοινοβουλευτική δουλειά) από το σκοπό, ένα επιμέρους μέτωπο από τα υπόλοιπα –πχ τις σεξιστικές διακρίσεις.

Όλο το σύστημα είναι άρρωστο και ταυτισμένο με το φετιχισμό και τη διαστροφή. Και η«υγιής επιχειρηματικότητα» υπάρχει μόνο σε αρρωστημένα διεστραμμένα μυαλά της σοσιαλδημοκρατίας, παλιάς και σύγχρονης, που διαστρέφουν κάθε έννοια αριστεράς, κάθε γνήσια ριζοσπαστική διάθεση, και στοχεύουν στην αναστροφή, την επιστροφή στο ευτυχισμένο 2009 προ κρίσης. Αλλά η διάψευση θα έρθει οδυνηρή σα διάστρεμμα.
Το πρόβλημα εξάλλου δεν εντοπίζεται στα πρόσωπα, αλλά στους λόγους για τους οποίους ενεργούν έτσι. {Η αιτία του φασισμού πχ δεν ήταν ο διεστραμμένος νους ενός ημίτρελου ηγέτη, αλλά το διεστραμμένο σύστημα που τον έστρεψε ενάντια στις τάξεις που τον απειλούσαν. Όσο είμαστε μες σε αυτό το σύστημα όμως, ο φασισμός είναι ένα απόλυτα φυσιο-λογικό αποτέλεσμα}.

Αυτό το διεστραμμένο σύστημα λοιπόν αξιοποιεί τη δύναμη της συνήθειας, για να παρουσιάσει ως φυσιο-λογικές τις δικές του ανωμαλίες. Και διαστρέφει τις έννοιες, για να παρουσιάσει ως ‘ανωμαλία’ οτιδήποτε παρεκκλίνει από τα δικά του πλαίσια.

Οι φιλελεύθεροι μας βεβαιώνουν πως ο καπιταλισμός τα πάντα εν σοφία εποίησε. Προνοούν για αυτό ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης και η περίφημη αόρατη χείρα του άνταμ σμιθ. Ενώ την ίδια στιγμή μας βάζουν κανονικά χείρα και μας απειλεί το δυσθεώρητο παλούκι της κρίσης. Γιατί όπως εκλαΐκευε στους εργάτες της εποχής του ένας παλιότερος κομμουνιστής, η κρίση είναι ένα τεράστιο παλούκι που χουν οι αστοί στον κώλο τους και θέλουν να το χώσουν στο δικό μας. Και δε μπορούμε να το εξαφανίσουμε-διαγράψουμε, χωρίς να αλλάξουμε τίποτα άλλο, ώστε να είμαστε άπαντες ευχαριστημένοι και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ούτε να βάλουμε βαζελίνη, για να μην πονάει τόσο, όπως μας συμβουλεύουν οι διάφορες εκδοχές της σοσιαλδημοκρατίας.

Το ‘χε πιάσει πολύ καλά εξάλλου κι ο χάρρυ κλυνν στον αστυνόμο μπέκα.
Βα-ζε-λί-νη.
Αυτό είναι το μυστήριο κι η διαχρονική πρόταση της σοσιαλδημοκρατίας ενάντια στον καπιταλισμό.
Ευχαριστούμε αλλά δε θα πάρουμε.

Αυτή η ακατανόητη, στείρα άρνηση είναι που τρελαίνει τους επίδοξους βιαστές και τη βαφτίζουν ταμπού, χάρη στους δημοσιολόγους και τα παπαγαλάκια τους στις οθόνες, για να δείξουν πόσο καθυστερημένοι, αναχρονιστικοί και συντηρητικοί είμαστε –σα να κυκλοφορούμε με σωβρακοφανέλα ένα πράγμα. Ενώ η τολμηρή κι ατρόμητη κυβέρνηση, θα μας πάρει και τα σώβρακα, σπάζοντας αυγά και μαζί κάθε ταμπού.
Ταμπού η μονιμότητα στο δημόσιο, ταμπού και η σύνταξη στα 65, ταμπού και το ταμείο ανεργίας, εφόσον η δουλειά είναι σαν τις ερωτικές σχέσεις, όποιος θέλει βρίσκει, αλλιώς είναι ανίκανος κι έχει αυτός πρόβλημα ή είναι μπακούρης από άποψη.

Το ταμπού όμως, αν το δούμε ιστορικά, προήλθε ως δαιμονοποίηση και μέτρο περιορισμού της σεξουαλικής πράξης και κατά συνέπεια της τεκνοποίησης, σε συνθήκες που τα πολλά παιδιά ήταν δυστυχία, γιατί δεν μπορούσαν να τα θρέψουν. Και ω τι συγκίνηση, που επιστρέφουμε στις παραδοσιακές αξίες, και τα ίδια ταμπού, σήμερα που ο κόσμος δε μπορεί να θρέψει καλά-καλά τον εαυτό του, πόσο μάλλον ένα παιδί –τουλάχιστον έχει πλέον αντισύλληψη και μπορεί να κάνει ελεύθερο έρωτα. Ελεύθερο από τι όμως, που λέει κι ο λένιν.

Κι έτσι ήδη η απεργία θεωρείται ταμπού για πολλούς εργαζόμενους, ακριβώς με αυτό το σκεπτικό, γιατί φοβούνται πως θα χάσουν τη δουλειά τους και δε θα μπορούν να θρέψουν τα παιδιά τους. Ενώ κάποιες λέξεις, όπως σωματείο, εργατική τάξη, ταξική πάλη, δεν μπορεί καν να τις εκστομίσει, γιατί θα χάσει αυτομάτως –λες και παίζουμε επιτραπέζιο ταμπού, κι είναι στη λίστα με τις απαγορευμένες λέξιεις.

Το θέμα λοιπόν είναι πότε θα σπάσουμε τα ταμπού από την ανάποδη, το μέγα ταμπού της ταξικής πάλης, να βγούμε από το ταμπούρι μας και να κατεβούμε στον ομαλό, να πάρουμε τουφέκι ενάντια στο ανώμαλο σύστημά τους, που ξεζουμίζει τη ζωή από τις χαρές και τους χυμούς της, και να τους δείξουμε τη γλύκα απ’ την ανάποδη.


Να γυρίσει ο τροχός –της ιστορίας, που κινείται από την ταξική πάλη- και να πηδήξει ο φτωχός, εργαζόμενος λαός, στο μεγάλο άλμα προς την κοινωνία του μέλλοντος. Και τότε πια να μην ισχύει το σύνθημα στον τίτλο της ανάρτησης..

Κι ο κομμουνισμός δε θα ‘ρθει να ικανοποιήσει όλα τα βίτσια –μέχρι να ‘χει πχ ο καθένας στη διάθεσή του ένα κρουαζιερόπλοιο- αλλά να τα εξαλείψει και να γιατρέψει τους βιτσιόζους, καλλιεργώντας στη θέση τους κάθε λογής και γούστο που θα αναπτύσσει ολόπλευρα την ανθρώπινη προσωπικότητα. Αλλά αυτό είναι το θέμα μιας άλλης ανάρτησης

να μη ξεχναμε


ΠΑΠΑΡΗΓΑ: ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ! (Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ)

Να γίνουν τα συνδικάτα στρατηγεία του αγώνα

Να γίνουν τα συνδικάτα στρατηγεία του αγώνα

Από τη χτεσινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ
Η οργάνωση της πάλης για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, η αποτροπή των νέων μέτρων που σχεδιάζονται από την κυβέρνηση σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και το συγκεκριμένο σχέδιο δράσης των ταξικών δυνάμεων το αμέσως επόμενο διάστημα συζητήθηκαν χτες στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΠΑΜΕ, στην οποία συμμετείχαν και πρόεδροι Ομοσπονδιών της δύναμης του μετώπου.
Στο κέντρο της προσοχής της Εκτελεστικής Γραμματείας τέθηκαν η ανάγκη για την ανασύνταξη του κινήματος, ο στόχος για την ισχυροποίηση του ταξικού πόλου μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, καθώς και όλα εκείνα τα μέτρα και οι πρωτοβουλίες, ώστε: «Το κάθε συνδικάτο να γίνει το στρατηγείο του αγώνα, αλλά και της κάθε παρέμβασης που αποφασίζει. Η κάθε συνδικαλιστική οργάνωση να έχει την ευθύνη για το σχεδιασμό, την υλοποίηση και τον έλεγχο κάθε δραστηριότητας». Πώς αυτή η δραστηριότητα θα φτάνει σε όσο γίνεται περισσότερους εργαζόμενους, πώς θα μπαίνουν στη δράση και στην ταξική πάλη νέοι εργαζόμενοι και νέες δυνάμεις.
Γιατί, όπως υπογραμμίστηκε στη συνεδρίαση, χωρίς την ενίσχυση του ΠΑΜΕ, χωρίς το ταξικό κίνημα και τα στηρίγματά του στην εργατική τάξη, δεν μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για την απελευθέρωσή της, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης. Ταυτόχρονα, πρέπει ακόμα πιο αποφασιστικά οι ταξικές δυνάμεις να παρέμβουν στο ιδεολογικό μέτωπο, να αναδειχτεί το γεγονός ότι «Ολοι οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί για το επόμενο διάστημα γίνονται με στρατηγική στόχευση, ταξική συνέπεια και προσαρμογή στις ανάγκες του κεφαλαίου και τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δεν πρόκειται για λάθος επιλογές ή για αποσπασματικές αποφάσεις, όπως ισχυρίζονται οι κάθε λογής λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις».
Το αμέσως επόμενο διάστημα, τα συνδικάτα να οργανώσουν τη δουλειά και να δώσουν τη μάχη για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, την Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία, τους πλειστηριασμούς, την Παιδεία, τις ιδιωτικοποιήσεις.
  • Αμεσα να δοθεί απάντηση, με τη διοργάνωση συλλαλητηρίου ενάντια στο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο.
  • Τα συνδικάτα να προετοιμαστούν μαζί με τις Λαϊκές Επιτροπές, για να δοθεί η μάχη ενάντια στις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς.
  • Συλλαλητήριο στις 15 Σεπτέμβρη για να εκφραστεί η αλληλεγγύη ολόκληρης της εργατικής τάξης στους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ, ενάντια στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης για την επιχείρηση.
Να ενταθούν και να πυκνώσουν οι πρωτοβουλίες και κεντρικά και κατά κλάδο, που θα οξύνουν την αντιπαράθεση με την εργοδοσία χωρίς καμιά αναμονή. Για τις ταξικές δυνάμεις, το κέντρο της ταξικής πάλης ήταν και παραμένει ο χώρος δουλειάς, η πάλη κατά της καπιταλιστικής εργοδοσίας.
Κρίσιμο ζήτημα -όπως τονίστηκε στην Εκτελεστική Γραμματεία- είναι η επίτευξη της πραγματικής ταξικής ενότητας της εργατικής τάξης. Βάση αυτής της ενότητας είναι «η πάλη ενάντια στα μονοπώλια για την κατάργησή τους». Γι' αυτό απαιτείται: Ενιαίο σχέδιο δράσης και συσπείρωσης με βάση τον κλάδο, έτσι που να αναδεικνύεται ότι αυτά είναι η κύρια αιτία για τα δεινά της εργατικής τάξης. Σχέδιο δουλειάς σε κάθε μονοπωλιακό όμιλο. Καλύτερος συνδυασμός και συνεργασία κλαδικών και επιχειρησιακών σωματείων. Η πάλη κατά κλάδο να συνδέεται με τα γενικότερα ζητήματα της εργατικής τάξης και την πολιτική που ασκεί το αστικό κράτος (φορολογία, Υγεία, Παιδεία, Ασφαλιστικό).
  • Τιμώντας τη μνήμη του Κώστα Λιαπάτη που «έφυγε» ξαφνικά, οι σύντροφοί του μέλη της Εκτελεστικής Γραμματείας μίλησαν για τη δράση και την προσφορά του αγωνιστή συνδικαλιστή στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας.
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Νέα επιδρομή στα ασφαλιστικά - συνταξιοδοτικά δικαιώματα
Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ
Με αφορμή τις δηλώσεις Βρούτση, από το ΚΚΕ εκδόθηκε η παρακάτω ανακοίνωση:
«Την ώρα που η κυβέρνηση υποκριτικά υπόσχεται ότι το 70% του πρωτογενούς πλεονάσματος από το ξεζούμισμα του λαού θα κατευθυνθεί στην ενίσχυση των χαμηλοσυνταξιούχων, έρχεται νέα επέλαση στις συντάξεις και τα εφάπαξ. Το νέο σύστημα ρύθμισης οφειλών που ανακοίνωσε σήμερα ο υπουργός Εργασίας στο όνομα του "εξορθολογισμού" υποκρύπτει τη νέα επιδρομή στα ασφαλιστικά - συνταξιοδοτικά δικαιώματα, τις νέες μειώσεις σε επικουρικές συντάξεις μέχρι την πλήρη κατάργησή τους, τις δραστικές μειώσεις στα εφάπαξ. Μέσω του συστήματος, στοχεύουν σε ένα ενιαίο σύστημα παροχών και συντάξεων προς τα κάτω.
Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, τα συνδικάτα πρέπει να απαντήσουν με οργάνωση και αγώνες στην κυβερνητική προπαγάνδα. Να απαιτήσουν την πλήρη κρατική εγγύηση όλων των συντάξεων και των παροχών Υγείας, τη χρηματοδότηση των Ταμείων από κράτος και εργοδότες, την άμεση αποκατάσταση όλων των περικοπών και την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων».

Ο σύγχρονος αντικομμουνισμός μέσα από το φωτογραφικό φακό (μέρος πρώτο) Προσοχή εικόνες βίας

Ο σύγχρονος αντικομμουνισμός μέσα από το φωτογραφικό φακό (μέρος πρώτο)

Προσοχή εικόνες βίας

Το παρακάτω άρθρο αποτελεί μια από καιρό οφειλόμενη απάντηση σε ορισμένα διαδικτυακά (και όχι μόνο) δημοσιεύματα που αφορούν τα υποτιθέμενα "κομμουνιστικά εγκλήματα" που συντελέσθησαν κατά την περίοδο των Δεκεμβριανών και του Εμφυλίου, ενώ μικρότερος αριθμός αναφέρεται και στην περίοδο της Κατοχής. Πρόσφατα, το έντυπο όργανο της Χρυσής Αυγής διάθεσε στο κοινό του και DVD με υλικό για αυτά τα εγκλήματα.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει σε ένα δεύτερο επίπεδο, και το γεγονός ότι στον κόσμο του διαδικτύου, τα εν λόγω δημοσιεύματα παρουσιάζονται σε σελίδες με εθνικιστικούς τίτλους που όμως μονάχα χαλαρά συνδέουν τον εαυτό τους με το κόμμα των νεοναζί της Χρυσής Αυγής, ενώ ο ίδιος ο ιστότοπος παρουσιάζεται ως "πατριωτικός". Συχνά δε, ο τίτλος αυτών των δημοσιευμάτων εμπεριέχει την λέξη "αντιπληροφόρηση" και η ίδια η Google παρουσιάζει την εθνικιστική αρθρογραφία τους με την αναζήτηση του λήμματος "εγκλήματα ΚΚΕ".

Ας περάσουμε λοιπόν στην διευκρίνηση του τι είναι τι στο φωτογραφικό υλικό των "κομμουνιστικών εγκλημάτων" προσπαθώντας να αποδόσουμε ιστορική δικαιοσύνη τόσο στον χώρο του ΚΚΕ και της αριστεράς όσο και στα θύματα που εικονίζονται παρακάτω.

Εικόνα 1η και 2η




Πρόκειται για τα σώματα των νεκρών ανταρτών του ΔΣΕ που έπεσαν στη μάχη της Φλώρινας και όχι για νεκρούς των Δεκεμβριανών ή άλλων "σφαγών". Τα κορμιά των περίπου 600 μαχητών του ΔΣΕ συγκεντρώθηκαν με μπουλντόζες σε τοποθεσία έξω από την πόλη όπου τραβήχτηκαν οι παραπάνω προπαγανδιστικές φωτογραφίες από τον αστικό τύπο της εποχής. Αργότερα τα σώματα τάφηκαν μαζικά στο ίδιο σημείο. Σήμερα η έκταση ανοίκει στο ΚΚΕ, το οποίο την αγόρασε ώστε να μπορέσει να στηθεί ένα μνημείο στον τάφο των μαχητών. Το μνημείο έχει βανδαλιστεί πολλές φορές, πιθανότατα από νεοναζί της περιοχής. Η φωτογραφίες αυτές βρίσκονται και στον ιστότοπο www.corbis.com, όπου πωλούνται με τα πνευματικά τους δικαιώματα. 


Εικόνα 3η



Η παραπάνω φωτογραφία εικονίζει την ταφή δύο στρατιωτών ή χωροφυλάκων. Ο κοντινότερος εικονιζόμενος στο φέρετρο φάινεται ότι φορά την χαρακτηριστική χλαίνη ψύχους (παλτό) των στρατιωτών του Εθνικού Στρατού και της Χωροφυλακής. Πιθανότατα λοιπόν δεν πρόκειται για "άγρια δολοφονία" αλλά για ταφή πεσόντων. Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε αρχικά στην εφημερίδα "Ακρόπολις" και πιθανότατα αφορά σύγκρουση τακτικών κυβερνητικών δυνάμεων με αντάρτες του ΔΣΕ.


Εικόνα 4η 




Οι "σφαγιασθέντες" της φωτογραφίας είναι οι νεκροί του 43ου Τάγματος Εθνοφυλακής Εδέσσης που σκοτώθηκαν κατά τη μάχη της Έδεσσας από τον ΔΣΕ τον Δεκέμβριο του 1949. Στην φωτογραφία εικονίζονται και στρατιωτικοί επιτελείς που διενεργούν αναγνώριση νεκρών. Η φωτογραφία ανοίκει στο φωτογραφικό αρχείο του Πολεμικού Μουσείου και έχει τιτλοφορηθεί υπό αυτά ακριβώς τα στοιχεία. 


Εικόνες 5η- 6η -7η -8η -9η


Νεκροί των Δεκεμβριανών σε λαικό προσκύνημα μέσα στο νεκροτομείο του Περιστερίου

Εκταφή για την έκθεση Σιτρίν πτωμάτων χωροφυλάκων

Εκταφή για την έκθεση Σιτρίν σε νταμάρι στο Αιγάλεω


Αναγνώριση νεκρών των Δεκεμβριανών μετά από εκταφή για την έκθεση Σιτρίν.

Εκταφή για την έκθεση Σιτρίν σε νταμάρι στο Αιγάλεω

Οι παραπάνω φωτογραφίες ανοίκουν σε μια σειρά φωτογραφιών που τραβήχτηκε από το επιτελείο του βρετανού Γουόλτερ Σιτρίν μετά τα Δεκεμβριανά και κατόπιν διαδοχικών εκταφών σε διάφορα σημεία της Αθήνας. Η επιτροπή Σιτρίν, που κατάληξε και στην ομώνυμη ιατροδικαστική έκθεση έφθασε στην Ελλάδα από τη Μεγάλη Βρετανία για να αμαυρώσει τον αγώνα του ελληνικού λαού και των δημοκρατικών δυνάμεων το Δεκέμβρη του 1944. Η παραχάραξη ξεκίνησε με τις μαζικές εκταφές και τη μεταφορά των νεκρών στο νεκροτομείο Περιστερίου όπου τα σώματα κατακρεουργήθηκαν και βαφτίστηκαν όπως συνέφερε την αγγλόδουλη κυβέρνηση της εποχής. Για την έκθεση Σιτρίν και την παραχάραξη της ιστορίας πληρέστερα μπορεί ο αναγνώστης να διαβάσει στο παρακάτω άρθρο ενός εξαιρετικού και πολιτικά αστράτευτου ιστοτόπου: http://metwpoistorias.blogspot.gr/2010/01/blog-post_10.html


Εικόνα 10η



Η πασίγνωστη από την έρευνα της Πολιτιστικής Εταιρείας "Φωτογραφίζοντας" εικόνα του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών. Σε αυτή εικονίζονται δύο χωροφύλακες να παρατηρούν ομαδικό τάφο. Η φωτογραφία παρά το γεγονός ότι έχει τιτλοφορηθεί ως "Νεκροί υπό των κομμουνιστών κατά τα Δεκεμβριανά", μπορεί να εντοπιστεί και στο βιβλίο της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας του 1945 με τίτλο: "Αι θυσίαι της Ελλάδος κατά των Β' Παγκόσμιο Πόλεμο". Η εν λόγω φωτογραφία φέρει την λεζάντα "ομαδικός τάφος νεκρών υπό τους κατακτητές". 




Σοσιαλισμός των ηλιθίων» ή «πρόθυμοι των σφαγείων»;

«Σοσιαλισμός των ηλιθίων» ή «πρόθυμοι των σφαγείων»;

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

«Πάντα πίστευα ότι ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων».
Το έγραψε χτες στα «Νέα» ο κ. Πρετεντέρης. Ο οποίος είναι τόσο ταραγμένος με τα τεκταινόμενα στη Συρία, που λίγο απέχει να ζητήσει να καταταγεί στα βομβαρδιστικά του Ομπάμα για να σώσει το συριακό λαό...
*
Ο κ. Πρετεντέρης είναι ο ίδιος που, για λογαριασμό της τάξης (τι μπανάλ λέξη!) που σώζει τους λαούς βομβαρδίζοντάς τους, έγραφε λίγο παλιότερα ότι όσοι Ελληνες διαμαρτύρονταν εναντίον του Κλίντον και κατά της επέμβασης στη Γιουγκοσλαβία ήταν «Δέκα Καραγκιόζηδες και πενήντα σαλεμένοι» («Βήμα», 11/11/1999).
Σήμερα, είναι πιο ευγενικός. Περιορίζεται να ειρωνευτεί όσους αντιτίθενται στην επέμβαση στη Συρία, τους οποίους και αποκαλεί - επιστρατεύοντας το ακαταμάχητο (φιλοατλαντικό) φλέγμα του - «ευαίσθητες ψυχές»...
*
Ο κ. Πρετεντέρης, λοιπόν, βγάζει στη φόρα τα άπλυτα των «ευαίσθητων ψυχών» που νομίζουν, οι αφελείς, ότι θα τον κοροϊδέψουν. Αλλά εκείνος ξέρει: Η στάση τους εναντίον του πολέμου είναι μια επιτηδευμένη υποκρισία των «ευαίσθητων ψυχών». Οι υποκριτές - «ευαίσθητες ψυχές» θέλουν να κρύψουν από τον κ. Πρετεντέρη (πράγμα αδύνατο) ότι στην πραγματικότητα έχουν «υιοθετήσει όλα τα καθάρματα της οικουμένης από τον Μιλόσεβιτς και τον Καντάφι ως τον Σαντάμ, τον Μπιν Λάντεν και τώρα τον Ασαντ». Και μάλιστα «με το αζημίωτο» (!), όπως υποθέτει ο κ. Πρετεντέρης...
Παρεμπιπτόντως: Ο κ. Πρετεντέρης είναι αυτός που, όταν Αμερικανοί και Ευρωπαίοι έσφαζαν στο Κοσσυφοπέδιο, διαμαρτυρόταν για τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις στην Ελλάδα. Αναλαμβάνοντας, μάλιστα, να συνετίσει τον ελληνικό λαό, έγραφε τότε («Βήμα», 9/5/1999): «Ποιο είναι το σημαντικότερο για το λαό μας; Οτι περνούν ΝΑΤΟικά οχήματα ή ότι ο πληθωρισμός έπεσε κάτω από 3%;».
Τόσο... φραγκοδίφραγκα τα κάνει τα θέματα του πολέμου ο κ. Πρετεντέρης. Ο ίδιος που σήμερα λέει ότι οι «ευαίσθητες ψυχές» είναι ευαίσθητες «με το αζημίωτο»!
*
Οσο για τον όρκο του κ. Πρετεντέρη ενάντια στα «καθάρματα» είναι δοσμένος από την εποχή του διαμελισμού των Βαλκανίων. Καθότι όπως έγραφε - από τότε - «οι ΗΠΑ έχουν το καρπούζι, αυτοί έχουν και το μαχαίρι». Και επιπλέον: «Δεν είναι θέμα φιλοατλαντισμού. Είναι θέμα εθνικών συμφερόντων. Ο Σολάνα, ο Σρέντερ, ο Μπλερ, ακόμη και ο Κλίντον ή η Ολμπράιτ είναι οι καθημερινοί συνομιλητές μας. Με τον Σολάνα; Με τον Σολάνα! Αλλωστε, υπάρχουν και χειρότεροι...».
Καταλάβατε τώρα την απέχθεια του κ. Πρετεντέρη απέναντι στα «καθάρματα»;
*
Κατά τα λοιπά, αξίζει να κρατήσουμε τη βασική διαπίστωση του κ. Πρετεντέρη. Γι' αυτό και θα την επαναλάβουμε: «Πάντα πίστευα ότι ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων», απεφάνθη.
Σκέψη βαθύτατα ευφυής αν τη δει κανείς από τη σκοπιά των πραιτοριανών και των «προθύμων» του ευρωατλαντισμού, σε όλη την γκάμα τους: Από τα ανά τη Γη «αμερικανάκια» που «ο φιλοαμερικανισμός τους είναι ο καπιταλισμός των ηλιθίων» μέχρι τα «διατεταγμένα τζίνια των ιμπεριαλιστικών σφαγείων».


Για την πολιτική απόφαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Για την πολιτική απόφαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να υποτάξει το εργατικό - λαϊκό κίνημα στο στόχο του να αναδειχτεί κυβέρνηση. Αυτό επαληθεύει η πολιτική απόφαση της ΚΕ του κόμματος που δημοσιοποιήθηκε χτες. Γράφει μεταξύ άλλων: «Χρέος του ΣΥΡΙΖΑ (είναι) να διαμορφώσει τους όρους πολιτικής ανατροπής της μνημονιακής διακυβέρνησης και της συγκρότησης μιας κυβέρνησης της Αριστεράς η οποία θα αλλάξει ριζικά την πορεία της χώρας σε όφελος του λαού. Πολλοί αγώνες, ένας στόχος: Η ανατροπή της κυβέρνησης (...) Απέναντι σε αυτή τη νέα κατάσταση ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει ως κεντρικό κοινό στόχο όλων των κινητοποιήσεων και των αγώνων σε όλους τους τομείς και για όλα τα ζητήματα την πτώση της κυβέρνησης υπό το βάρος της λαϊκής πίεσης (...) Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει τα πάντα ώστε να οικοδομηθεί μια πλατιά λαϊκή ενότητα, ένα παλλαϊκό πολιτικό ρεύμα ανατροπής, αποτέλεσμα της πολιτικοποίησης κάθε επιμέρους αγώνα και κινητοποίησης. Μια πολιτικοποίηση που θα οικοδομηθεί μέσα από ανοιχτές λαϊκές επιτροπές, με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης οι οποίες θα μετατρέπουν κάθε επιμέρους αγώνα σε υπόθεση όλης της κοινωνίας συνδράμοντας τους εργαζόμενους που βρίσκονται στο επίκεντρο της σύγκρουσης με την κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, τα μέλη και οι φίλοι του καλούνται να συμβάλουν ώστε να συγκροτηθούν λαϊκές επιτροπές υπεράσπισης των δημοσίων αγαθών, ενάντια στις απολύσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις σε κάθε πόλη, νομό και περιφέρεια. Ανοιχτές λαϊκές επιτροπές παντού. Επιδίωξή μας είναι να εκπεμφθεί ρητά και πειστικά στην κοινωνία η αποφασιστικότητα του ΣΥΡΙΖΑ για δημοκρατική ανατροπή τώρα (...) Η συνύπαρξη και η συνεργασία του κόμματός μας με στελέχη συνδικαλιστικών και συνεταιριστικών οργανώσεων, οικολογικών κινημάτων, καθώς και με διανοούμενους, πανεπιστημιακούς και καλλιτέχνες θα ενισχύσει ουσιαστικά το πολιτικό αντιμνημονιακό μέτωπο».
Ο ΣΥΡΙΖΑ ομολογεί ότι αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να γίνει ο ίδιος κυβέρνηση, να υπηρετήσει τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Σ' αυτό το σκοπό προσπαθεί να σύρει τα συνδικάτα και τους άλλους φορείς του κινήματος. Προβάλλει μάλιστα σαν μορφή συσπείρωσης τις «λαϊκές επιτροπές», (φανταστείτε μια λαϊκή επιτροπή, ή ένα συνδικάτο, να δρα τάχα για τη λύση λαϊκών προβλημάτων, χωρίς εναντίωση στον αντίπαλο του λαού, δηλαδή τους αστούς και την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά τους), προσπαθώντας από τη μια να μπερδέψει το λαό κι από την άλλη να συκοφαντήσει το περιεχόμενο που έχει η δράση των εκατοντάδων λαϊκών επιτροπών σε όλη τη χώρα, τις οποίες συγκροτούν ταξικά συνδικάτα και αγωνιστικές συσπειρώσεις του κινήματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμυθιάζει το λαό ότι η ανάδειξη του ίδιου στην κυβέρνηση σηματοδοτεί «ριζική αλλαγή στην πορεία της χώρας», επειδή λέει θα ακυρώσει τα μνημόνια και θα επαναδιαπραγματευθεί τη δανειακή σύμβαση. Λέει μάλιστα ότι πολιτικοποιημένο κίνημα είναι αυτό που εναποθέτει στην κάλπη τις ελπίδες για αλλαγές προς όφελος του λαού, προσβλέποντας στη διαχείριση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο κήρυγμα συμβιβασμού των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων με τη φτώχεια και τη μιζέρια που τους καταδικάζει η αντιλαϊκή πολιτική, ανεξάρτητα από το μείγμα της διαχείρισης. Πολιτικοποίηση των λαϊκών αγώνων σημαίνει συνειδητοποίηση από μεγάλο μέρος των εργαζομένων και του λαού των ταξικών αντιθέσεων και πάλη για την ανατροπή της αιτίας που τις γεννά. Σημαίνει οργάνωση και ταξικός αγώνας για την ανακούφιση του λαού από τις συνέπειες της κρίσης, αλλά και πάλη για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος που στηρίζεται στην εκμετάλλευση, σε ανάπτυξη και κρίση. Ενας τέτοιος αγώνας πρέπει αυτονόητα να στοχεύει στην ανατροπή της κυβέρνησης, αλλά και κάθε άλλης κυβέρνησης που θέλει να ασκήσει διαχείριση, στην ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Πρέπει να έχει στόχο όχι την αλλαγή μιας κυβέρνησης αλλά την ιδιοκτησία των μεγαλοεπιχειρηματιών. Πρέπει να στοχεύει στην αποσταθεροποίηση του συστήματος, ανεξάρτητα από διαχειριστή, ώστε να μην μπορεί να ελίσσεται και να παίρνει μέτρα, μέχρι ο λαός να το ανατρέψει οριστικά.
Η πολιτική απόφαση αναπαράγει όλα τα ψευτοδιλήμματα που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάσημα και, για λόγους χειραγώγησης και ψηφοθηρίας, επαναφέρει ξεχασμένες υποσχέσεις όπως «αποκατάσταση στα προ μνημονίου επίπεδα των κατώτατων μισθών, συντάξεων, οικογενειακών επιδομάτων και ανεργίας». Δεσμεύεται για«ακύρωση των προνομίων της ολιγαρχίας και των πολυεθνικών επιχειρήσεων»,υπονοώντας ότι αυτές θα ζουν και θα βασιλεύουν με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δίχως προνόμια! Υπόσχεται, δηλαδή, έναν εξανθρωπισμένο - φιλολαϊκό καπιταλισμό, που πουθενά δεν υπήρξε και ποτέ δεν πρόκειται να υπάρξει. Με ποιες πολιτικές συμμαχίες θα επιδιώξει ο ΣΥΡΙΖΑ να ασκήσει διαχείριση; Γράφει η πολιτική απόφαση: «Η συνεδριακή μας απόφαση για συνεργασία όλων των δυνάμεων από τα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας έως τις δυνάμεις της οικολογίας και αυτές της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς προϋποθέτει ότι (...) με βάση και την πρόσφατη πολιτική εμπειρία, αυτήν που οδήγησε στις ανατροπές των συσχετισμών στις προηγούμενες εκλογές, η αναφορά μας στο εύρος των πολιτικών δυνάμεων δεν είναι καθόλου στατική, δεν αναφέρεται στερεότυπα μόνο στις σημερινές συγκροτήσεις και σε παγιωμένες αντιλήψεις μέσα στα κόμματα και τις ομάδες αυτού του φάσματος που μας ενδιαφέρει, αλλά είναι ανοικτή σε μια δυναμική θετικών διαφοροποιήσεων σε προοδευτική αντιμνημονιακή κατεύθυνση». Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται σαν «ανατροπή των συσχετισμών» την ανάδειξή του σε αξιωματική αντιπολίτευση στις τελευταίες εκλογές, όταν επιβεβαιώνεται μέρα με τη μέρα ότι η στρατηγική του υπηρετεί και βαραίνει αντικειμενικά τον αρνητικό συσχετισμό των μονοπωλίων σε βάρος του λαού. Για τους συμμάχους που αναζητά, είναι φανερό ότι απευθύνεται και σε αστικές δυνάμεις που δηλώνουν «αντιμνημονιακές», έχοντας διακηρύξει ότι θέλει να συγκροτήσει κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας». Ταυτίζει (όπως και οι ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) τα συμφέροντα της αστικής τάξης με αυτά του λαού και θολώνει το ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής που ασκεί η συγκυβέρνηση, αναμασώντας ιδεολογήματα περί υποτέλειας και υποταγής στη Γερμανία. Διέξοδο στο λαό θα δώσει η λαϊκή συμμαχία που παλεύει για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης. Ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιείται αντικειμενικά από το σύστημα για να ελιχθεί απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια, να την ενσωματώσει, να τη χειραγωγήσει στη λογική της διαχείρισης, κόντρα στην αναγκαία ανατροπή.

Διεργασίες και ανταγωνισμοί για την «κεντροαριστερά»

Διεργασίες και ανταγωνισμοί για την «κεντροαριστερά»
ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Λοβέρδος και ΣΥΡΙΖΑ διαγκωνίζονται για την εκλογική δεξαμενή που θα αναδείξει εφεδρείες για το σύστημα
Την προσήλωση του ΠΑΣΟΚ στη σταθερότητα του αστικού συστήματος και ταυτόχρονα στην αναμόρφωσή του, με αναπαλαίωση της σοσιαλδημοκρατίας και της λεγόμενης «κεντροαριστεράς», επανέλαβε χτες ο Ευαγ. Βενιζέλος, στις εργασίες του διήμερου πολιτικού - επιστημονικού συνεδρίου που διοργάνωσε το ΙΣΤΑΜΕ για την 39η επέτειο ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ υπερασπίστηκε την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική και τη θέση του ΠΑΣΟΚ στη συγκυβέρνηση και ταυτόχρονα διεκδίκησε απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ και τη ΔΗΜΑΡ την πρωτοβουλία στη συγκρότηση της κεντροαριστεράς.
«Στέλνουμε μήνυμα πολιτικής αποφασιστικότητας, έχοντας πλήρη συνείδηση των δυσκολιών. Αλλά, ξέρουμε πολύ καλά ότι ούτε υπήρχε ούτε υπάρχει "Σχέδιο Β". Αυτός είναι ο δρόμος που οδηγεί με ασφάλεια στην οριστική έξοδο από την κρίση», ανέφερε χαρακτηριστικά, παρουσιάζοντας σαν μονόδρομο για το λαό τα φιλομονοπωλιακά μέτρα συγκυβέρνησης - τρόικας. Είπε ότι το ΠΑΣΟΚ διασφαλίζει την «κυβερνητική σταθερότητα»και προσπάθησε να σπείρει αυταπάτες στο λαό ότι θα σωθεί μαζί με τα μονοπώλια, υποστηρίζοντας ότι «τώρα κρίνεται η τελική στροφή της χώρας για την έξοδό της από την κρίση».
Τους άξονες του σχεδίου του ΠΑΣΟΚ για τη συγκρότηση του χώρου της κεντροαριστεράς, ο Ευαγ. Βενιζέλος αναμένεται να τους παρουσιάσει σήμερα, αφού ολοκληρωθούν οι τοποθετήσεις των στελεχών του ΠΑΣΟΚ και μετά τις ομιλίες των Κ. Σημίτη και Γ. Παπανδρέου. Χτες, ωστόσο, απηύθυνε προσκλητήριο «ενότητας» στο «χώρο της ευρύτερης Κεντροαριστεράς της ευθύνης (...) το μεγάλο χώρο από τη Δεξιά έως την κομμουνιστική Αριστερά», σημειώνοντας ότι «αυτή η παράταξη, υπήρχε και υπάρχει πάντοτε μόνο ως παράταξη ευθύνης».
Να προετοιμάσει το ΠΑΣΟΚ το έδαφος για μετεκλογική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, ζήτησε στην παρέμβασή του ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ Δ. Ρέππας. Οπως είπε, το ΠΑΣΟΚ «μπορεί να υπάρξει μόνο ως κεντροαριστερά» και πρόσθεσε ότι «για τη συγκρότηση της κεντροαριστεράς δεν πρέπει να περιοριστεί το εύρος των συμμετεχόντων».
Στηρίζοντας την πρότασή του για κυβερνητική συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ, που έχει στρατηγικό υπόβαθρο, πρόσθεσε ότι «η χώρα δεν έχει ανάγκη από δύο ΝΔ, ούτε από δύο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από ένα ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες και να δείξει ότι είναι έτοιμο για μια προοπτική σύμπραξη και με τον ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητικό επίπεδο. Δεν είναι περισσότερο επιζήμιο ούτε λιγότερο επωφελές για τη χώρα από ό,τι η συγκυβέρνηση με τη ΝΔ».
Από την πλευρά του, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Κ. Σκανδαλίδης, στην ομιλία του ανέφερε ότι το ΠΑΣΟΚ «πρέπει να ξεκαθαρίσει το χρονικό ορίζοντα των συνεργασιών μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές» και να «αγωνιστεί για μια πραγματικά προοδευτική κυβέρνηση». Οπως είπε, «το ΠΑΣΟΚ της Μεταπολίτευσης έχει πεθάνει προ πολλού. Η κεντροαριστερά τώρα πρέπει να γίνει ο τρίτος πόλος απέναντι σε δύο μονομάχους (ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ) που δεν εκφράζουν ούτε το 40% των ψηφοφόρων».
Από κοντά κι ο Λοβέρδος
Θέση στα σχέδια για αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος με διεργασίες στους κόλπους της σοσιαλδημοκρατίας, διεκδικεί και ο Ανδρέας Λοβέρδος. Ο πρόεδρος του κόμματος «Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα» με επιστολή που απέστειλε στους προέδρους του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, αλλά και άλλων πολιτικών κινήσεων του χώρου κάλεσε «τους πολίτες της κεντροαριστεράς να συσπειρωθούν για την ανασυγκρότηση της δημοκρατικής παράταξης». Ο Ανδρέας Λοβέρδος, ως πρώτο βήμα ζήτησε από τον Ευαγ. Βενιζέλο και τονΦ. Κουβέλη«να καθίσουν γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι και να καταλήξουν σε μία κοινή πρόταση για την αναθεώρηση του Συντάγματος». Οπως υποστηρίζει, με αυτόν τον τρόπο «θα ανοίξει ο δρόμος για μία συντεταγμένη πορεία σε ένα εκλογικό μέτωπο των δυνάμεων του κέντρου της κεντροαριστεράς».

Ανησυχία για την εύθραυστη ανάπτυξη στην Ευρωζώνη

Ανησυχία για την εύθραυστη ανάπτυξη στην Ευρωζώνη
Εκθεση του ΟΟΣΑ σημειώνει ότι βρίσκεται σε κίνδυνο, εξαιτίας και της επιβράδυνσης των λεγόμενων «αναπτυσσόμενων» οικονομιών
Η επιβράδυνση της οικονομίας στις αναπτυσσόμενες οικονομίες απειλεί την αναιμική ανάπτυξη στην Ευρωζώνη, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ
2008 Getty Images
Την εύθραυστη κατάσταση, στην οποία βρίσκεται η οικονομία της Ευρωζώνης, παρά την αναιμική ανάπτυξη στο πρώτο επτάμηνο του 2013, καταγράφει ο ΟργανισμόςΟικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), στην ενδιάμεση έκθεση που δημοσιεύτηκε χτες. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, η ανάκαμψη των μεγαλύτερων αναπτυγμένων οικονομιών ενισχύθηκε στο δεύτερο τρίμηνο του 2013 και ο ρυθμός ανάπτυξής τους αναμένεται να διατηρηθεί σε αντίστοιχο επίπεδο στο δεύτερο εξάμηνο του έτους.
Σημειώνει, ωστόσο, ότι η επιβράδυνση στις αναπτυσσόμενες οικονομίες σημαίνει ότι η ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας θα συνεχίσει να είναι «νωχελική». Αναφέρει, επίσης, ότι δεν έχει εξασφαλισθεί σταθερά η βιώσιμη ανάκαμψη των οικονομιών των χωρών - μελών του και ότι «η Ευρωζώνη παραμένει ευάλωτη σε νέες οικονομικές και τραπεζικές εντάσεις καθώς και εντάσεις σχετικές με το δημόσιο χρέος». Αναλυτικά, ο ΟΟΣΑ σημειώνει ότι η οικονομική δραστηριότητα αυξάνεται με ενθαρρυντικούς ρυθμούς στη Βόρειο Αμερική, την Ιαπωνία και τη Βρετανία, ενώ η Ευρωζώνη ως σύνολο «δεν βρίσκεται πλέον σε ύφεση».
«Ωστόσο -συνεχίζει η έκθεση- η ανάπτυξη επιβραδύνθηκε σε πολλές μεγάλες αναδυόμενες οικονομίες. Αν και η επιβράδυνση της ανάπτυξης στην Κίνα φαίνεται να έχει περάσει το κατώτερο επίπεδο, η αναταραχή στις χρηματοπιστωτικές αγορές -εν μέρει λόγω της συζήτησης για τον περιορισμό των μέτρων νομισματικής χαλάρωσης στις ΗΠΑ- τονίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας αριθμός αναδυόμενων οικονομιών, ιδιαίτερα εκείνων με υψηλά ελλείμματα στα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών τους».
Σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα, ο Β. Σόιμπλε, μετά τη συνεδρίαση της επιτροπής Οικονομικών της γερμανικής Βουλής, επιβεβαίωσε ότι η Αθήνα θα χρειαστεί επιπλέον δάνεια, αρνήθηκε όμως να αναφέρει συγκεκριμένα ποσά. «Ως το τέλος του 2014 έχουμε ένα συγκεκριμένο πρόβλημα στην εφαρμογή του προγράμματος», δήλωσε και αναφέρθηκε στο γεγονός ότι τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις είναι μικρότερα από ό,τι είχε υπολογιστεί, ενώ «είναι ακόμη υπό συζήτηση η συμφωνημένη επιστροφή στην Ελλάδα των κερδών των κεντρικών τραπεζών από τα ελληνικά προγράμματα βοήθειας».
«Από αυτά μπορεί να προκύψει μια επιπλέον ανάγκη το 2014. Σε ό,τι αφορά το μέγεθος, δεν μπορώ να δώσω αξιόπιστη πληροφόρηση», είπε ο Β. Σόιμπλε και αναφερόμενος στις πιθανότητες μιας αναδρομικής ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, δήλωσε ότι δε θεωρεί ότι υπάρχουν.
Διαμάχη για το νέο δάνειο
Η Ελλάδα ενδέχεται να χρειαστεί νέα οικονομική βοήθεια από την Ευρωζώνη, καθώς υπάρχει η πιθανότητα η χώρα να μην μπορεί να αποκτήσει πρόσβαση στις αγορές έως το 2014, αναφέρει σε επιστολή προς το ολλανδικό κοινοβούλιο και ο υπουργός Οικονομικών και πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, Τζ. Ντάισενμπλούμ.«Προφανώς, ένα νέο πρόγραμμα στήριξης θα περιλαμβάνει επαρκείς όρους», προσθέτει ο ίδιος, προαναγγέλλοντας νέα αντιλαϊκά μέτρα, που θα έρθουν «πακέτο» με το δάνειο.
Η Ελλάδα δε θα λάβει ούτε σεντ σε διεθνή υποστήριξη, όσο η χώρα δεν προωθεί τις μεταρρυθμίσεις, δήλωσε από την πλευρά της η Α. Μέρκελ, πιέζοντας για επιτάχυνση των αντιλαϊκών ανατροπών. «Προωθούμε μια πολιτική σταθεροποίησης του ευρώ, η οποία βασίζεται στην εκτίμηση ότι το ευρώ είναι καλό για τη χώρα μας, για τις δουλειές μας, και για την ευημερία μας. Γι' αυτό και υποστηρίζουμε τη διάσωσή του», είπε μιλώντας στη Βουλή και πρόσθεσε για την Ελλάδα: «Ούτε σεντ για τους Ελληνες όσο δεν είναι πρόθυμοι να εφαρμόζουν τις μεταρρυθμίσεις. Διαφορετικά δεν έχει κανένα νόημα διότι η αλληλεγγύη θα ερχόταν για το τίποτα».
Στη Γερμανία, δημοσκόπηση καταγράφει τις διαφορετικές επιδιώξεις για το ξεπέρασμα της κρίσης, που καλλιεργούν στην κοινή γνώμη ανταγωνιζόμενες μερίδες της αστικής τάξης. Σύμφωνα με έρευνα του βρετανικού Open Europe, το 46% των Γερμανών πιστεύουν ότι το ευρώ δεν πρέπει να σωθεί με κάθε κόστος έναντι 42% που το πιστεύουν. Επίσης, το 32% θα ήθελε επιστροφή στο μάρκο έναντι ενός 60% που το απορρίπτει. Στην ερώτηση εάν η Γερμανία θα έπρεπε να κρατήσει το ευρώ, αλλά με συμμετοχή στο κοινό νόμισμα μόνο ομάδας «παρόμοιων» κρατών, θετικά απαντά το 55%, το 34% διαφωνεί και το 11% δεν εκφράζει άποψη.
Λίγο πάνω από τους μισούς (το 52%) δεν επιθυμούν νέα δάνεια προς τα υπερχρεωμένα κράτη - μέλη (έναντι 35% που τείνουν να συμφωνούν). Οσον αφορά μέτρα«δημοσιονομικής μεταφοράς» σε άλλα μέλη του ευρώ, το 70% είναι αντίθετο, ενώ το 64% έχει την ίδια άποψη για τα ευρωομόλογα. Το 57% πιστεύει πως η επόμενη κυβέρνηση δε θα έχει εντολή να διαγράψει μέρος του χρέους από χώρες της Ευρωζώνης, έναντι 31% που τείνουν να συμφωνούν.
Επίθεση με ή χωρίς μνημόνια
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση στην Ισπανία προωθεί νέες αντιδραστικές ρυθμίσεις για τις συντάξεις του δημόσιου τομέα, συνδέοντας το ύψος τους «με το προσδόκιμο ζωής και με τον οικονομικό κύκλο», σύμφωνα με ανακοινώσεις του υπουργού Εργασίας. Οι προτάσεις που παρουσίασε η κυβέρνηση στα συνδικάτα, περιλαμβάνουν ακόμα τον υπολογισμό της σύνταξης σε συνάρτηση με τα έσοδα του ασφαλιστικού συστήματος. Στην πραγματικότητα, τα σχέδια της κυβέρνησης οδηγούν σε μικρότερες συντάξεις και αντικειμενικά σε αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
Σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της κρίσης στην Κύπρο, προσχέδιο έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επιχαίρει για τα αντιλαϊκά μέτρα και επισημαίνει ότι η κυβέρνηση εφαρμόζει επιτυχώς τις μεταρρυθμίσεις, οι οποίες αποτελούν προαπαιτούμενα για να πάρει την επόμενη δόση του δανείου. Η έκθεση της Κομισιόν, η οποία πρέπει να εγκριθεί από τους υπουργούς Οικονομικών της ΕΕ, αναμένεται ως εκ τούτου ότι θα προτείνει να εκταμιευθεί η ύψους 1,5 δισ. ευρώ επόμενη δόση του δανείου της Κύπρου.
Το ποσό αυτό δε θα δοθεί σε μετρητά αλλά υπό μορφή αξιόγραφων, που θα χρησιμοποιηθούν για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών. Το ΔΝΤ θα αποδεσμεύσει χωριστά τα 86 εκατ. ευρώ που του αναλογούν από το ποσό της επόμενης δόσης. Η οικονομία της Κύπρου αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 8,7% φέτος, ύστερα από πτώση του ΑΕΠ κατά 2,4% το 2012. Αναμένεται ότι θα συρρικνωθεί κατά 3,9% το 2014 και να επανέλθει σε ανάπτυξη 1,1% το 2015, σύμφωνα με το προσχέδιο της έκθεσης.

TOP READ