Όταν η Ελλάδα αμφισβητούσε τα σύνορα της κομμουνιστικής Αλβανίας…

       

Είχαμε μια αδελφή μικρούλα ορφανή που την λέγανε Βόρειο Ήπειρο και την αγαπούσαμε πολύ! Δεκαετίες ολόκληρες και όσο η Αλβανία είχε κομμουνιστικό καθεστώς η Ελλάδα καλλιεργούσε αλυτρωτισμό σε βάρος των εδαφών της Βορείου Ηπείρου παντοιοτρόπως σε σχολείο, σε στρατό, σε εκκλησίες, σε κατηχητικά και όπου αλλού μπορούσε! Σοβινισμός και επεκτατισμός σε βάρος της κομμουνιστικής Αλβανίας, η οποία σύμφωνα με μία μερίδα των Ελλήνων καταπίεζε την Ελληνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου!

Η Αλβανία έπαψε να είναι Λαϊκή Δημοκρατία χάρη και στην δράση της Ελλάδας και έγινε μια ελεύθερη Δυτική χώρα! Στην Αλβανία εδώ και πάνω από είκοσι πέντε χρόνια δεν υπάρχει κομμουνισμός. Έτσι εδώ και είκοσι πέντε χρόνια, που η Αλβανία δεν είναι πια κομμουνιστική, έπαψαν οι διάφοροι εθνικόφρονες πολιτικοί, δάσκαλοι, στρατιωτικοί και παπάδες να αμφισβητούν την εδαφική ακεραιότητα της Αλβανίας, αφού η Ελληνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου έπαψε πια να υποφέρει από τους κομμουνιστές!

Σήμερα όλα στην Αλβανία είναι καλά και πάνω απ’ όλα αστικοδημοκρατικά! Σήμερα οι όροι αντιστράφηκαν! Σήμερα η αστική τάξη της Αλβανίας αμφισβητεί τα Ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα σε ξηρά και θάλασσα, κυκλοφορεί χάρτες της μεγάλης Αλβανίας και εγείρει ανύπαρκτα ζητήματα Τσάμικης μειονότητας στην Ελλάδα και όλα αυτά με τις πλάτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, αλλά οι Έλληνες εθνικόφρονες δεν βγάζουν τσιμουδιά αφού όλα μοιάζουν αστικά, είναι δημοκρατικά και προπαντός Αμερικάνικα!

Στην Αλβανία η θέση της Ελληνικής μειονότητας επί κομμουνισμού δεν διέφερε σε τίποτα από τη θέση του υπόλοιπου Αλβανικού λαού! Σήμερα η Ελληνική μειονότητα έχει προβλήματα με το Αστικό Αλβανικό Κράτος που στο άμεσο μέλλον φαίνεται ότι θα οξυνθούν! Σήμερα στην ελεύθερη Αλβανία, την απαλλαγμένη από τον κομμουνισμό, ελεύθεροι δημοκράτες πολιτικοί, δάσκαλοι, στρατιωτικοί και μουλάδες τραγουδούν «έχω μια αδελφή κουκλίτσα αληθινή την λένε Νότιο Ήπειρο την αγαπώ πολύ»!

Χαρίδημος Πένσας

Το κομμουνιστικό καθεστώς της Αλβανίας απαλλοτριώνει περιουσίες Ελλήνων της Χειμάρρας…

        

Το κομμουνιστικό καθεστώς της Αλβανίας προσπαθεί να απαλλοτριώσει τις περιουσίες των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου. Σε αυτή του την προσπάθεια έχει προχωρήσει σε κατεδαφίσεις ακινήτων που ανήκουν σε Έλληνες της Χειμάρρας επικαλούμενο την τουριστική ανάπλαση! Το κομμουνιστικό καθεστώς της Αλβανίας προσπαθεί να ξεριζώσει την Ελληνική μειονότητα καταπατώντας και απαλλοτριώνοντας Ελληνικές περιουσίες!

Τι;! Στην Αλβανία δεν έχουν κομμουνισμό;! Στην Αλβανία ο κομμουνισμός έπεσε με τις ευλογίες και την υποστήριξη του Ελληνικού κράτους;! Τι;!  Στην Αλβανία έχουν ένα καθεστώς που στήθηκε με τις πλάτες της Ελληνικής πολιτείας;! Απίστευτα πράγματα! Δηλαδή τις απαλλοτριώσεις των περιουσιών των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου δεν τις κάνουν κομμουνιστές, αλλά τις κάνουν αστοί δημοκράτες;! Δεν το πιστεύουμε!!

Βρε μήπως όλα αυτά είναι ψέματα και στην Αλβανία κυβερνούν οι κομμουνιστές;! Εμείς δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι αυτή η επίθεση εναντίον της Ελληνικής μειονότητας στην Χειμάρρα είναι έργο αστών δημοκρατών! Εμείς πιστεύουμε ότι είναι έργο κομμουνιστών και θα ζητήσουμε από την Καϊλή να το επιβεβαιώσει ως μόνη αρμόδια στην αποκάλυψη των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τους κομμουνιστές!

Οράτιος Μενιππίδης

«Επένδυση»

«Επένδυση» στο ανθρώπινο δυναμικό χαρακτήρισε η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Ράνια Αντωνοπούλου, τα κονδύλια που διατίθενται για προγράμματα «αντιμετώπισης» της ανεργίας. Μιλώντας στη συνεδρίαση της Επιτροπής Απασχόλησης του Ευρωκοινοβουλίου, πρότεινε να δίνεται η δυνατότητα σε χώρες με ποσοστά ανεργίας πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο να δαπανούν το 1% του ΑΕΠ (αντί για το 0,5% που ισχύει σήμερα) για τέτοιες παρεμβάσεις και παράλληλα τα χρήματα αυτά να εξαιρούνται από τον υπολογισμό του δημοσιονομικού τους ελλείμματος. «Τα χρήματα για τους ανέργους είναι χρήματα που επιστρέφουν στην οικονομία», είπε μεταξύ άλλων. Στην πραγματικότητα, όπως αποδεικνύει και το ...έργο της κυβέρνησης, τα προγράμματα διαχείρισης και ανακύκλωσης της ανεργίας δεν μοιράζουν χρήματα στους ανέργους, αλλά πάμφθηνους και χωρίς δικαιώματα εργαζόμενους στις επιχειρήσεις. Ετσι, η υπουργός μπορεί να υπερηφανεύεται πως «δεν ξοδεύεται πλέον ούτε ένα ευρώ που δεν φέρνει θετικό αποτέλεσμα» και να διαβεβαιώνει πως η σημερινή κυβέρνηση ευθύς εξαρχής κατάλαβε «ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι που θα δημιουργήσει τις θέσεις εργασίας».

Ο τυφώνας της καπιταλιστικής «ανάπτυξης»...

Οι τεράστιες καταστροφές που προκαλεί εδώ και μία βδομάδα ο τυφώνας «Χάρβεϊ» στο Τέξας και τη Λουιζιάνα των ΗΠΑ δεν είναι απλά μια «φυσική καταστροφή», απόρροια των «ακραίων καιρικών φαινομένων», όπως παρουσιάζεται από την πλειοψηφία των ΜΜΕ. Κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ότι τα φτωχά λαϊκά στρώματα πλήρωσαν το μεγαλύτερο τίμημα από το πέρασμα του φονικού τυφώνα, επειδή βρέθηκαν απροστάτευτα απέναντι στη μανία της φύσης, παρά το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα «ακραία» φαινόμενα συμβαίνουν τακτικά στην περιοχή και είναι απόλυτα προβλέψιμα. Ποιος ευθύνεται επομένως για τις μεγάλες καταστροφές, τους δεκάδες νεκρούς και αγνοούμενους, τους χιλιάδες αστέγους; Ας δούμε ορισμένα ενδεικτικά στοιχεία, που μπορούν να βοηθήσουν στην απάντηση. Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες του Πανεπιστημίου του Τέξας A&M, από το 1991 μέχρι τουλάχιστον το 2010, καταγράφεται συστηματική «εξαφάνιση» δεκάδων χιλιάδων εκταρίων υγροβιότοπων, βάλτων και ελών, που χαρακτήριζαν κάποτε σημαντικό μέρος του Χιούστον και άλλων πόλεων της πολιτείας του Τέξας. Η εξαφάνιση των υγροβιότοπων δεν συνιστά μόνο αυτονόητες αρνητικές συνέπειες για την ισορροπία των τοπικών οικοσυστημάτων, αλλά εξασθενεί σημαντικά και τις δυνατότητες του εδάφους να «διαχειριστεί» τις τεράστιες ποσότητες βρόχινου νερού, που συνοδεύουν συχνά το πέρασμα τυφώνων. Ειδικοί επιστήμονες εκτιμούν ότι οι καταστροφές θα ήταν μικρότερης έκτασης και οι συνέπειες στη ζωή των ανθρώπων λιγότερο οδυνηρές, εάν δεν είχε καταστραφεί ένα τόσο μεγάλο μέρος των υγροβιότοπων του Χιούστον.

***

Το θέμα είναι όμως τι έγιναν αυτοί οι υγροβιότοποι στη συνέχεια... Ολες οι περιοχές μετατράπηκαν σε νέα «οικόπεδα», την εκμετάλλευση των οποίων ανέλαβαν κατασκευαστικά και ενεργειακά μονοπώλια, που μετέτρεψαν μέσα στις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες το Χιούστον σε «καρδιά» της αμερικανικής πετρελαϊκής παραγωγής και βιομηχανίας. Η αστικοποίηση των περιοχών έγινε άναρχα, δίχως ρυμοτομικό σχεδιασμό, δίχως έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης που κοστίζουν και δεν έχουν «ανταποδοτικότητα», με πολλές εργατικές συνοικίες και τα σπίτια των πιο φτωχών λαϊκών στρωμάτων να χτίζονται πάνω σε πρώην ρέματα, πρώην βάλτους και άλλες περιοχές «επιρρεπείς στις πλημμύρες»... Με τη «λογική» της μεγιστοποίησης του κέρδους των καπιταλιστών, εμπορικά κέντρα, κάθε λογής εργοστάσια, διυλιστήρια, τεράστιες δεξαμενές καυσίμων και εργατικοί οικισμοί πολλαπλασιάστηκαν μέσα σε μερικές δεκαετίες με γεωμετρική πρόοδο, στο πλαίσιο μίας «ανάπτυξης» που υπονομεύει την ασφάλεια και την υγεία των κατοίκων της περιοχής. Ετσι εξηγείται γιατί τα διυλιστήρια και οι δεξαμενές καυσίμων είναι πλάι σε φτωχικές, εργατικές συνοικίες, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων έχει σπίτια ανασφάλιστα από πλημμύρα. Οχι λόγω «άγνοιας» αλλά λόγω των «αλμυρών» λογαριασμών που πρέπει να πληρώσουν στα ασφαλιστικά μονοπώλια...

***

Ολες τις προηγούμενες δεκαετίες, οι αμερικανικές κυβερνήσεις σε ομοσπονδιακό και πολιτειακό επίπεδο διευκόλυναν με κάθε τρόπο τις μπίζνες των μονοπωλίων, όπως στο Χιούστον και αλλού. Εργα με μεγάλο κόστος, όπως η συντήρηση των δύο μεγάλων φραγμάτων στην περιοχή, που μετρούν σήμερα 70 χρόνια ζωής, δεν είναι «επιλέξιμα» για χρηματοδότηση, όπως και άλλα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα, σε μία πολιτεία ευάλωτη στους τυφώνες και στις ισχυρές καταιγίδες. Κανένα ουσιαστικό σχέδιο ενημέρωσης ή και εκπαίδευσης του πληθυσμού δεν υπάρχει για την αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων ούτε βέβαια οι αναγκαίοι μηχανισμοί και τα μέσα από την πλευρά του κράτους, με αποτέλεσμα η ασφάλεια και η προστασία από τέτοια φυσικά φαινόμενα να αποτελούν ατομική ευθύνη. Ετσι, τα πιο εύπορα στρώματα της περιοχής, αφού σφράγιζαν και ασφάλιζαν τα σπίτια τους κινούνταν προς ασφαλέστερες περιοχές, σε αντίθεση με τον πιο φτωχό πληθυσμό που στερούνταν χρήμα και μέσα για να εγκαταλείψει την περιοχή. Ακόμα, όμως, κι αν κατάφερνε να φύγει, δεν ήξερε αν και πού θα βρει το ...τροχόσπιτό του, επιστρέφοντας μετά την καταστροφή. Οσο για τον Τραμπ, έκανε ό,τι και οι προηγούμενοι Πρόεδροι, όταν έρχονταν αντιμέτωποι με την οργή και την αγανάκτηση του κόσμου, μετά από τέτοιες καταστροφές: Τις απέδωσε στις κλιματικές αλλαγές και στα «ακραία φαινόμενα της φύσης», κρύβοντας ότι οι συνέπειές τους μπορούν να περιοριστούν στο ελάχιστο για το λαό. Οχι όμως στον καπιταλισμό, όπου η ανάπτυξη για τα μονοπώλια σαρώνει κυριολεκτικά τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Επενδύσεις...

«Επενδύσεις που θα μας βγάλουν από τα μνημόνια», «Επενδύσεις που θα φέρουν θέσεις εργασίας», «Επενδύσεις που προχωράνε», «Επενδύσεις που μένουν στάσιμες», «Ζητούμενο η προσέλκυση επενδύσεων» και άλλα παρόμοια.
Αυτά επαναλαμβάνονται τις τελευταίες μέρες πολύ συχνά και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και από τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι κ.λπ. Πριν από μερικές μέρες, ο πρωθυπουργός στην επίσκεψή του στην πολυεθνική «Philip Morris» υποσχέθηκε νέα προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους και διεμήνυσε ότι η κυβέρνησή του «στήνει» σιγά - σιγά έναν επενδυτικό παράδεισο.
Η ΝΔ, αστικές εφημερίδες και ΜΜΕ που την στηρίζουν, την επόμενη μέρα «άνοιξαν» θέμα «παγώματος» ορισμένων επενδύσεων και εγκαλούν την κυβέρνηση ότι δεν προχωρούν τελικά όλα όπως πρέπει. Μία μέρα μετά, και πάλι ο πρωθυπουργός παρουσίασε την «Εθνική Στρατηγική για τη Διοικητική Μεταρρύθμιση», με βασικό στόχο το πώς ο κρατικός μηχανισμός θα διευκολύνει τους επιχειρηματικούς ομίλους να κάνουν επενδύσεις...
Στο επίκεντρο της συζήτησης και της αντιπαράθεσης μπαίνει το κατά πόσον έχει γίνει ή αν πρέπει να γίνει ακόμα περισσότερο η Ελλάδα «φιλική στην επιχειρηματικότητα». Τι εννοούν; Τι παρουσιάζουν ως πλεονεκτήματα;
Οτι στο έδαφος των ανελέητων αντεργατικών μέτρων και ανατροπών, των προνομίων για το κεφάλαιο, υπάρχουν δυνατότητες επέκτασης της επιχειρηματικής δράσης και ανάκαμψης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Συνεπώς, το μέλλον που υπόσχονται στο λαό περιλαμβάνει διαιώνιση του σημερινού εργασιακού μεσαίωνα και όχι κατάργησή του.
Τι συνθέτει αυτό το έδαφος; Μα, τα ερείπια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. Αλλωστε, από τους βασικούς δείκτες, που πιστοποιούν τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας για το κεφάλαιο, είναι η υποτίμηση της εργατικής δύναμης, που με συνέπεια υπηρέτησε και υπηρετεί η σημερινή κυβέρνηση, σε συνέχεια των προηγούμενων.
Και ας μη γελιόμαστε. Δεν υπάρχει επιχειρηματικός όμιλος, πρεσβεία, Επιμελητήριο ή άλλος αντίστοιχος φορέας, που να μη θεωρεί ότι αυτήν τη στιγμή, με δεδομένες τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στην Ελλάδα, υπάρχουν τομείς για επενδύσεις που μπορούν να αποδειχτούν «χρυσάφι».
Το γράφαμε στον «Ριζοσπάστη» πριν από μερικές μέρες: Οι εργαζόμενοι που έχουν υποστεί τα μέτρα των δύο προηγούμενων μνημονίων, αφού κουβαλούν στην πλάτη τους τα βάρη του 3ου μνημονίου και αφού τον περασμένο Ιούλη είδαν την κυβέρνηση να ψηφίζει στη Βουλή τα προεόρτια του 4ου, μετά από οκτώ σχεδόν χρόνια ανελέητων περικοπών, αντεργατικών μέτρων και αντιλαϊκών ανατροπών, καλούνται τώρα, από την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, να αναφωνήσουν ότι, επιτέλους, δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις να επιστρέψουν οι επενδύσεις στην Ελλάδα!
Επενδύσεις που μεταφράζονται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων σε κάποιες ελαστικές και προσωρινές θέσεις εργασίας, με χαμηλούς μισθούς και ακόμα χαμηλότερους για τους νέους, με πετσοκομμένα ασφαλιστικά δικαιώματα, χωρίς προοπτική σύνταξης. Ολα αυτά τα παρουσιάζουν προκλητικά σαν «παράδεισο» για τους εργαζόμενους, θέλοντας ταυτόχρονα να ενισχύσουν ένα κλίμα προσδοκιών, μειωμένων απαιτήσεων και ανοχής στην αντιλαϊκή πολιτική τους.
Είναι προφανές, όμως, ότι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να συμβιβαστούν μ' αυτήν την πραγματικότητα. Στις 9 Σεπτέμβρη, στα εγκαίνια της ΔΕΘ, εκεί που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα επιχειρήσει να αναπαραγάγει όλη αυτήν την άθλια προπαγάνδα, η θέση των εργαζομένων δεν είναι δίπλα στους εργοδότες - επενδυτές που θα χειροκροτούν την κυβέρνηση και την πολιτική της, αλλά στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ. Στον αγώνα για την ανάκτηση των απωλειών, την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, το άνοιγμα του δρόμου για μια καλύτερη ζωή.