Σε επίπεδα-ρεκόρ, πάνω από τα 255 τρισ. δολάρια, το παγκόσμιο χρέος, μας πληροφορεί η «Καθημερινή»!

 Υπερσυσσώρευση κεφαλαίου και χρέος

Ο κόσμος στην ουσία «χρωστάει» στην άρχουσα τάξη περί το 1+ τετράκις εκατομμύρια (στοιχεία αρχή της κρίσης) . Το χρέος που αναφέρεται είναι μόνο ένα μέρος από αυτό.

Η «οφειλή» συνίσταται στους άυλους τίτλους που κατέχει στα χέρια της η άρχουσα τάξη των καπιταλιστών, οι οποίοι αν εξαργυρωθούν ούτε κατά διάνοια φτάνουν τα εμπράγματα στοιχεία των επιχειρήσεων και της οικονομίας που αντιπροσωπεύουν.

Αν επιχειρήσουν και τα πουλήσουν στην τιμή τους, τότε θα έχουν στα χέρια τους χρήμα 1+τετρακις και γι αυτά η κοινωνία πρέπει να έχει αντίστοιχης αξίας εμπράγματα στοιχεία για να μπορούν να εξαργυρωθούν ανά πάσα στιγμή (άκαμπτος χρυσός κανόνας). Όπως ακριβώς έχουμε μια μετοχή και όταν την πουλάμε στην αξία - τιμή της, πηγαίνουμε και αγοράζουμε ίσης τιμής - αξίας ρούχα, ακίνητα, αυτοκίνητα… Μα δεν υπάρχουν στην αγορά αυτά τα στοιχεία με αυτές οι αξίες για να αντικριστούν (αντιστοιχούν). Το ποσό αυτό είναι περίπου 7-8 φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ (135 τρισ.)!!!

Άρα, είναι εκτός πάσης δυνατότητας το συσσωρευμένο και υπερτιμημένο κεφάλαιο να ανταποκρίνεται στην αξία της πραγματικής παραγωγής. Το 1 τετράκις είναι η αυτοαύξηση του κεφαλαίου, με βάση τη νομοθεσία που το επιτρέπει αυτό και το μεταφράζει σαν «οφειλή» της κοινωνίας σε κάθε κάτοχο άυλου τίτλου!

Γι όσους δεν κατάλαβαν, όταν το κεφάλαιο αυτοαυξάνει την «αξία» του στους άυλους τίτλους, δηλαδή όχι με πραγματική παραγωγή κλεμμένης αξίας - εργασίας στην επιχείρηση, αφαιρεί την αντίστοιχη αξία από την κοινωνία. Βγάζει δλδ υπεραξία με κλοπή από όλη την κοινωνία.

Εικονικό παράδειγμα: Ας πούμε ότι η πραγματική παγκόσμια αξία είναι 2 τερτάκις εκ. και η πραγματική αξία  των άυλων τίτλων στις επιχειρήσεις είναι 250 τρισεκ. (12,5% της παγκόσμιας αξίας).

- Με αυτοαξιοποίηση των άυλων τίτλων (χρηματιστήρια, απαιτήσεις, δανεισμός, τόκοι, προσδοκίες, φοροδιαφυγή, φοφοαποφυγή, κίνητρα κ.α.)  από 250 τρισεκ. σε 1 τετράκις εκ., έχουμε τα εξής δεδομένα:

-οι κεφαλαιοκράτες απαιτούν επιπλέον αξία (υπεραξία) από την κοινωνία 750 τρισεκ., χωρίς να έχει παραχθεί νέα τέτοια αξία στις επιχειρήσεις τους.

-Η εικονική παγκόσμια αξία ανέρχεται τώρα σε 2,75 τετράκις εκ.

Αν πληθωρίσουμε τις αξίες οριζόντια, τότε από τα 2,75 τρισεκ. το 1 τρισεκ. ανήκει στους κατόχους των άυλων τίτλων, δηλαδή το 36,6%!

-Το κεφάλαιο απέκτησε από το12,5% των παγκόσμιων αξιών, το 36,6%!

-Χωρίς να παραχθεί νέα υπεραξία, με τη νόμιμη αυτοαξιοποίηση αύξησε την απαίτηση από τις αξίες της κοινωνίας κατά 24,1%!

Το εικονικό παράδειγμα μπορεί να εφαρμοστεί και στα πραγματικά δεδομένα. Όταν συμβαίνει αυτό, η κοινωνία «χρωστάει» τις αξίες που της αφαιρέθηκαν στο κεφάλαιο. Η «νόμιμη» λύση είναι να δανειστεί η κοινωνία από το κεφάλαιο για να επιβιώσει και να «ξεπληρώσει!!! Δηλαδή νέος κύκλος αυτοαξιοποίησης του κεφαλαίου χωρίς να έχει παραχθεί νέος πλούτος, κ.ο.κ.

Κάπως έτσι το 1% του κόσμου (κεφαλαιοκράτες) κατάφεραν να κατέχουν το 50%+ του παγκόσμιου πλούτου έναντι του 50%- που κατέχει το 99% του κόσμου! Η κλοπή, όχι μέσω της παραγωγής νέων αξιών και υπεραξίας, αλλά μέσω «νόμιμης» αναδιανομής υπάρχουσας αξίας που μετατρέπεται νομίμως σε υπεραξία, είναι γεγονός (Νόμος είναι το δίκαιο του κεφαλαιοκράτη)!!!

Μοναδική πραγματική λύση είναι η κοινωνικοποίηση (σοσιαλιστική απαλλοτρίωση της απαλλοτριωμένης αξίας - υπεραξίας) όλων των άυλων στοιχείων κεφαλαίου που σημαίνει ότι η πραγματικά παραχθείσες (ανταλλακτικές) αξίες της κοινωνίας (καπιταλιστική μέθοδος μέτρησης) είναι μόνο οι εμπράγματες μετρούμενες με την αξία εργασίας που περιέχουν και κανένας άυλος τίτλος δεν μπορεί να τις αυξήσει φανταστικά, κεφαλαιοκρατικά για να επιβάλει αναδιανομή - κλοπή της υπάρχουσας αξίας υπέρ των κεφαλαιοκρατών. Απαγορεύεται δε, να αποσπάει υπεραξία από την εργασία των εργαζομένων (Νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη)!!!

https://www.kathimerini.gr/1051986/article/oikonomia/die8nhs-oikonomia/se-epipeda-rekor-panw-apo-ta-255-tris-dolaria-to-pagkosmio-xreos

Ένας φιλομοναρχικός πασιφιστής – Ο Στέφαν Τσβάιχ και τα αδιέξοδα της αστικής διανόησης του μεσοπολέμου

Κατιούσα

Μελαγχολία, Δράμα, Παραίτηση. Αυτά είναι τα βασικά χαρακτηριστικά που συνοψίζουν το λογοτεχνικό έργο του Στέφαν Τσβάιχ, του διασημότερου ίσως Αυστριακού πεζογράφου του 20^ου αιώνα. Σχεδόν όλα τα έργα του Τσβάιχ κατέληγαν με μια τραγική παραίτηση του βασικού πρωταγωνιστή, που αδυνατεί, λόγω εξωτερικών κι εσωτερικών συνθηκών, να κατακτήσει την ευτυχία. Κατά μία έννοια το έργο του προοιωνίστηκε και την ίδια την ψυχική παραίτηση του Τσβάιχ, που μπρος στο φάσμα του συνεχιζόμενου πολέμου και της προσωπικής του εξορίας, επέλεξε να θέσει τέρμα στη ζωή του. Μια στάση όχι απόλυτα ασυνήθιστη για γερμανόφωνους ιδιαίτερα διανοούμενους λίγο πριν ή μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, όπως δείχνουν οι περιπτώσεις του Κουρτ Τουχόλσκι, Βάλτερ Μπένγιαμιν και άλλων.  Σε αντίθεση ωστόσο με τους προηγούμενους, ο Τσβάιχ δε φλέρταρε ποτέ με τον πολιτικό ριζοσπαστισμό, αντίθετα υπήρξε συνειδητά απολίτικος, πρεσβεύοντας το διαχωρισμό «πολιτικής και πνεύματος», μια στάση καθόλα πολιτική ασφαλώς, εναρμονιζόμενη με την ταξική θέση του Τσβάιχ.
Γεννήθηκε στις 28 Νοέμβρη 1881 στη Βιέννη από μεγαλοαστική οικογένεια επιχειρηματιών και τραπεζιτών εκκοσμικευμένων Εβραίων (Εβραίος από τύχη χαρακτήριζε αργότερα τον εαυτό του ο Τσβάιχ). Σπούδασε φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο της πόλης, ενώ έκανε και δημοσιογραφική δουλειά. Από το 1897 ήδη ξεκίνησε να δημοσιεύει ποιήματα σε περιοδικά, ενώ το 1901 δημοσιεύτηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή «Ασημένια άστρα» και η το 1904 η πρώτη του νουβέλα «Ο έρωτας της Έρικα Έβαλντ». Στα νεανικά του χρόνια ο Τσβάιχ φαίνεται πως έπασχε από επιδειξιομανία, την οποία εκδήλωνε ενώπιον κοριτσιών σε πάρκα της πόλης. Μάλιστα, φαίνεται από υπονοούμενα σε προσωπικές του σημειώσεις πως σε τουλάχιστον μία περίπτωση κόντεψε να πιαστεί στα πράσα.
Χωρίς οικονομικές έγνοιες, ταξίδεψε σε μια σειρά από χώρες, ανάμεσά τους την αποικιοκρατούμενη τότε Ινδία και τις ΗΠΑ, γνωρίζοντας ομότεχνούς του. Κρίθηκε ακατάλληλος για στρατιωτική θητεία και υπηρέτησε στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου πολέμου στο Πολεμικό Αρχείο της Βιέννης, θέση στην οποία κατόρθωσε να τοποθετήσει και το διάσημο ποιητή Ράινερ Μαρία Ρίλκε. Όντως ήδη ειρηνιστής, αλλά και χωρίς διάθεση να συγκρουστεί έμπρακτα με τις αρχές δήλωνε πως εκείνα τα χρόνια διεξήγαγε «τον προσωπικό μου πόλεμο: τον αγώνα κατά της προδοσίας της λογικής προς όφελος της τωρινής μαζικής υστερίας».
Το 1917 απαλλάχθηκε από τις υποχρεώσεις του προς τον αυστροουγγρικό στρατό και πέρασε το διάστημα ως το 1919 στην ουδέτερη Ελβετία ως ανταποκριτής βιεννέζικης εφημερίδας. Επέστρεψε στην ανεξάρτητη πια Αυστρία στις 24 Μαρτίου 1919, μέρα κατά την οποία ο τελευταίος αυτοκράτορας των Αψβούργων, Κάρολος Α’ έπαιρνε το δρόμο της εξορίας. Ο συγγραφέας συναντήθηκε με τον τέως ηγεμόνα και κατέγραψε τις εντυπώσεις του στο έργο του «Ο κόσμος του χθες». O Τσβάιχ έβλεπε μάλλον θετικά και σαφώς εξιδανικευμένα τη μοναρχία των Αψβούργων, από κοσμοπολίτικη σκοπιά, θεωρώντας ότι η αυστροουγγρική αυτοκρατορία διασφάλιζε την ισότητα των εθνοτήτων στο εσωτερικό της και λειτουργούσε ως αντίβαρο στον “πρωσικό αυταρχισμό” της Γερμανίας. Ουσιαστικά αντιμετώπιζε την τέως αυτοκρατορία ως πρόπλασμα μιας μελλοντικής ενωμένης Ευρώπης, την οποία θεωρούσε μοναδικό αντίβαρο στον αυξανόμενο εθνικισμό και μονόδρομο για τη διασφάλιση της ειρήνης.
Ωστόσο, από την άλλη πλευρά, έβλεπε με ενδιαφέρον την οικοδόμηση της πρώτης εργατικής εξουσίας στη Σοβιετική Ένωση και μάλιστα επισκέφτηκε κατόπιν πρόσκλησης με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Τολστόι τη χώρα το 1928. Τα έργα του Τσβάιχ ήδη ήταν αρκετά δημοφιλή στην ΕΣΣΔ, ενώ ο συγγραφέας είχε από το 1923 τακτική αλληλογραφία με το Μαξίμ Γκόρκι. Στο έργο του “Ταξίδι στη Ρωσία”, ο Τσβάιχ περιορίζεται εν πολλοίς σε καταγραφές μνημείων και γενικά πολιτιστικών πτυχών του ταξιδιού του, αποφεύγοντας συνειδητά οποιαδήποτε πολιτική κρίση. Διαπιστώνει ωστόσο θετικά τη διάθεση του λαού για μόρφωση και των ηγετών του για διαφώτιση, με κάποια αφέλεια ενίοτε κατά τη γνώμη του. Στην αλληλογραφία του με τον ομότεχνό του Ρομαίν Ρολάν, αλλά και την αυτοβιογραφία του, που γράφτηκε λίγο πριν την αυτοχειρία του το 1942, ο Τσβάιχ εμφανίζεται επιφυλακτικός ως καταδικαστικός απέναντι στα τεκταινόμενα στην ΕΣΣΔ και την κομμουνιστική ιδεολογία γενικότερα. Πολλές από τις αντιδράσεις του εξηγούνται με βάση την κοινωνική του θέση, πχ όταν κατακρίνει την συνειδητή προτίμηση εργατόπαιδων για φοίτηση στα πανεπιστήμια, έναντι παιδιών της διανόησης.
Οι πολιτικές αντιφάσεις του Τσβάιχ διακρίνονται και σε ένα άλλο επεισόδιο, το οποίο αργότερα αποσιωπούσε σχεδόν απόλυτα ο συγγραφέας, κατά το οποίο το 1923 απευθύνθηκε με επιστολή στο δικτάτορα Μουσολίνι, για να τον ευχαριστήσει που απελευθέρωσε τον Ιταλό αντιφασίστα Τζερμάνι. Ο Τσβάιχ είχε απευθυνθεί στο Μουσολίνι κατόπιν παράκλησης της συζύγου του, ο οποίος ικανοποίησε το αίτημά του, προφανώς για λόγους προπαγάνδας, καθώς ο αυστριακός συγγραφέας ήταν ήδη πασίγνωστος διεθνώς εκείνη την εποχή. Εκείνος με τη σειρά του, δε φείσθηκε επαίνων για το φασίστα ηγέτη, ο οποίος “οδηγούσε σαν καράβι τη χώρα του στα αγριεμένα κύματα στα οποία μεταμορφώνεται η παγκόσμια ιστορία” και “στα οποία πολλά κράτη βουλιάζουν”. Μελετητές του έχουν προβάλλει ως δικαιολογία ότι εκείνη την περίοδο, κι ως το 1938, το ιταλικό φασιστικό καθεστώς δεν είχε υιοθετήσει τα αντισημιτικά και φυλετικά μέτρα που αργότερα υιοθέτηση κατά μίμηση των Γερμανών συμμάχων του, αυτό σαφώς όμως δε μειώνει τις ευθύνες του επιστολογράφου. Εξάλλου, παρά την αποστροφή του προς το ναζισμό, ο Τσβάιχ κατά βάση απέφευγε κατά τα πρώτα χρόνια να καταδικάσει ρητά το Χίτλερ. Μάλιστα, αμέσως μετά τις εκλογές του 1930, έκρινε την εκλογική άνοδο των ναζί ως κατανοητή διαμαρτυρία της νέας γενιάς κατά των “παλιών πολιτικών και της παλιάς πολιτικής”. Η αρνητική του θέση εκδηλώθηκε με σαφήνεια μόλις στο τελευταίο του έργο τη “Σκακιστική νουβέλα”, όπου ένας κρατούμενος σε απομόνωση από τους ναζί αναπτύσσει εμμονή με ένα βιβλίο για παρτίδες πετυχημένων σκακιστών του παρελθόντος.
Στη μεταστροφή του συνέβαλε και η δική του εξορία από την Αυστρία το 1934, όταν το αυστροφασιστικό καθεστώς – που μόνο για λόγους εσωτερικού ανταγωνισμού βρισκόταν σε αντιπαλότητα με τον εγχώριο ναζισμό- διέταξε έρευνα στο σπίτι του συγγραφέα, ως τάχα υποστηρικτή της αποτυχημένης εργατικής εξέγερσης κατά του δικτάτορα Ντόλφους το Φλεβάρη εκείνης της χρονιάς. Αδυνατώντας ωστόσο να συλλάβει την ταξική φύση του φασιστικού φαινομένου, ο Τσβάιχ ήταν καταδικασμένος να το αντιλαμβάνεται ως “φυσική καταστροφή”, προσλαμβάνοντάς το κυρίως με όρους υπαρξιακής απώλειας, με αυτοκαταστροφικές τελικά συνέπειες.
Αρχικά κατέφυγε στο Λονδίνο, όπου πήρε τη βρετανική υπηκοότητα, κι αργότερα στο Μπαθ, όπου άρχισε να γράφει τη βιογραφία του σπουδαίου Γάλλου συγγραφέα Ονορέ Ντε Μπαλζάκ. Το 1939 εκφώνησε επικήδειο για το στενό του φίλο και ιδρυτή της ψυχανάλυσης, τα διδάγματα της οποίας τον επηρέασαν και λογοτεχνικά, Σίγκμουντ Φρόιντ. Φοβούμενος ότι οι Βρετανοί δε θα έκαναν διάκριση μεταξύ Γερμανών και Αυστριακών πολιτών στον πόλεμο, κατέφυγε τελικά το 1940 στη Βραζιλία. Ο Τσβάιχ είχε καλές σχέσεις με το δικτάτορα Ζετούλιου Βάργκας, που του είχε εξασφαλίσει βίζα διαρκείας, με αντάλλαγμα τη θετική προβολή της χώρας στο εξωτερικό.
Παρά τη φήμη και την οικονομική άνεση που απολάμβανε, ο ίδιος έπασχε από κατάθλιψη, νιώθοντας ξεριζωμένος από την «πνευματική του πατρίδα Ευρώπη», και «εξαντλημένος από τα χρόνια ανέστιας περιπλάνησης». Έτσι έδωσε, μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του, τέλος στη ζωή του με υπερβολική δόση Βερονάλ στις 23 Φλεβάρη 1942. Σε αντίθεση με τη ρητή του επιθυμία, το ζεύγος Τσβάιχ τάφηκε δημοσία δαπάνη παρουσία πλήθος κόσμου στην Πετρόπολις, 50 χλμ έξω από το Ρίο ντε Τζανέιρο. Εκεί βρίσκεται σήμερα η Casa Stefan Zweig, ένα μουσείο αφιερωμένο στη ζωή και το έργο του διασημότερου κατοίκου της πόλης.

Black Friday – «Μαύρη ζωή» για τους εργαζόμενους: Ωράρια λάστιχο, απειλές, απληρωσιά και εξαντλητικοί ρυθμοί μέχρι λιποθυμίας

Κατιούσα

Δεκάδες καταγγελίες από εργαζόμενους έχει δεχτεί ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας ενόψει της λεγόμενης Black Friday που κορυφώνεται την Παρασκευή 29 Νοέμβρη, για καταστρατήγηση ωραρίου, αδήλωτες υπερωριών, κομμένα ρεπό, ζητώντας από την Επιθεώρηση Εργασίας πραγματοποίηση από κοινού ελέγχων σε εμπορικά καταστήματα. Οι ίδιοι εξαντλητικοί ρυθμοί για τους εργαζόμενους δεν τελειώνουν ασφαλώς με την Black Friday, αφού ακολουθεί το εορταστικό ωράριο (12 – 31 Δεκέμβρη), οι εκπτώσεις του Γενάρη και οι απογραφές στα καταστήματα, ενώ από το Μάη μέχρι τον Οκτώβρη χιλιάδες εμποροϋπάλληλοι καλούνται να εργαστούν τις Κυριακές. Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας έχει δεχθεί επίσης καταγγελίες για μετακινήσεις από κατάστημα σε κατάστημα, αλλά και απειλές για απόλυση σε όποιον εργαζόμενο τολμήσει να διαμαρτυρηθεί:

Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας καλεί τους συναδέλφους να απευθυνθούν στο σωματείο για κάθε ζήτημα που αντιμετωπίζουν στο χώρο εργασίας τους. Ιδιαίτερα αυτή την περίοδο που οι εργοδότες απαιτούν να εργαζόμαστε ασταμάτητα, 10ωρα και 12ωρα, χωρίς ρεπό και διάλλειμα.  Από  κοινού  μπορούμε να εμποδίσουμε τα σχέδια της εργοδοσίας, η οποία μπροστά στην εξασφάλιση των κερδών της, ισοπεδώνει κατακτήσεις, δικαιώματα, σμπαραλιάζει ακόμα και τις κατάπτυστες ατομικές συμβάσεις που επιβάλλει στους εργαζόμενους,  χτυπά το σταθερό χρόνο εργασίας.
Μαύρα μάτια θα κάνουμε για να δούμε τα παιδιά και την οικογένεια μας. Την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου κορυφώνεται άλλη μια  BLACK FRIDAY, ακολουθεί το εορταστικό ωράριο από  12 – 31 Δεκεμβρίου, ο Γενάρης  με τις εκπτώσεις και τις απογραφές ενώ από το Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο χιλιάδες εμποροϋπάλληλοι καλέστηκαν να εργαστούν τις  Κυριακές. Δουλειά από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, ωράρια λάστιχο, έντονη πίεση και  εξαντλητικοί ρυθμοί μέχρι λιποθυμίας. Αυτή είναι η σκληρή και μαύρη  πραγματικότητα για τους εργαζόμενους στο εμπόριο. Αυτή είναι η κανονικότητα και η δικαιοσύνη που μας τσαμπουνάει η Κυβέρνηση της ΝΔ.
Ήδη  δεκάδες καταγγελίες έχουνε φτάσει στο σωματείο  από συναδέλφους για καταστρατήγηση του ωραρίου εργασίας, κομμένα ρεπό, απλήρωτες υπερωρίες και μισθούς, μετακινήσεις από κατάστημα σε κατάστημα και απειλές για απόλυση σε όποιον τολμήσει να διαμαρτυρηθεί.   Μπροστά στην πολυδιαφημιζόμενη BLACK FRIDAY  πολλά εμπορικά θα ανοίξουν από τις οχτώ το πρωί, οι συνάδελφοι δουλεύουν εδώ και μέρες  10ωρα και 12ωρα αδήλωτα.
Συνάδελφε απέναντι σε αυτή την κατάσταση δεν είσαι μόνος σου, δεν είσαι απροστάτευτος. Έχεις το κλαδικό σου σωματείο, το Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, που σε καλεί να απευθυνθείς για οποιοδήποτε ζήτημα αντιμετωπίζεις στο κατάστημα που εργάζεσαι, να γίνεις μέλος του και να δυναμώσουμε τους αγώνες μας. Το σωματείο βρίσκεται σε ετοιμότητα να πραγματοποιήσει παρεμβάσεις στην εργοδοσία απαιτώντας να σταματήσει τώρα η επίθεση στα δικαιώματά μας, να πληρωθούν μισθοί και υπερωρίες, να δοθούν κανονικά τα ρεπό και τα διαλλείματα.
Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας με αίτημα του στο ΣΕΠΕ έχει ζητήσει να διατεθούν επιθεωρητές και  να πραγματοποιηθούν  έλεγχοι με την παρουσία εκπροσώπων του σωματείου  σε καταστήματα,  την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ  από το Υπουργείο Εργασίας και τις αρμόδιες υπηρεσίες του (ΣΕΠΕ):
Ø  Να προχωρήσουν σε ελέγχους και επιβολή προστίμων, στους εργοδότες που καταστρατηγούν ωράρια και συμβάσεις εργασίας προκειμένου να προστατευτούν οι εργαζόμενοι.
Ø  Να εξασφαλιστεί ο αναγκαίος χρόνος ξεκούρασης 12ωρο, των εργαζομένων ανάμεσα στις βάρδιες τους.
Ø  Οι εργαζόμενοι να πάρουν επιπλέον ρεπό .
Ø  Να πληρωθούν κανονικά  οι παραπάνω ώρες εργασίας  των εργαζομένων.
  Κανείς να μην δεχτεί να δουλέψει τσάμπα με εξαντλητικά ωράρια, κανείς να μην δεχθεί την απληρωσιά. Να μην παραιτηθούμε από τα δικαιώματα μας!

Όμοιος τον όμοιο – Το liberal παρουσιάζει ως “επιτιθέμενο” τον Πρωτούλη την ώρα που ο Τζήμερος συνεχίζει να ασχημονεί

Κατιούσα

Συνεχίζει να προκαλεί το φασιστοειδές που ακούει στο όνομα Τζήμερο, βρίσκοντας και – καθόλου απρόσμενους- συμπαραστάτες στη δεξιά πολυκατοικία. Έτσι λοιπόν, το liberal.gr, άδραξε την ευκαιρία για να παρουσιάσει ένα ακόμα όμορφο αντικομμουνιστικό αφήγημα, παρουσιάζοντας τα αίσχη του “ναζί με κοστούμι” περιφερειακού συμβούλου ως “επίθεση” του Γιάννη Πρωτούλη, ο οποίος μάλιστα, κατά το καλό φιλελεύθερο μέσο, “φέρεται να κινήθηκε απειλητικά εναντίον του” Τζήμερου. Για κάποιο λόγο αυτοσυγκρατήθηκαν και δεν έγραψαν πως το λούτρινο αρκουδάκι της αγάπης γλίτωσε παρά τρίχα από τις δαγκάνες της κόκκινης βίας κι έτσι δεν έγινε το τετράκις εκατομμυριοστό θύμα του παγκόσμιου κομμουνισμού. Ούτε λέξη φυσικά στο κείμενο της ιστοσελίδας για το χυδαίο υβρεολόγιο του γκεμπελίσκου σε βάρος του εκλεγμένου της ΛΑΣΥ, αντίθετα υιοθετείται ασχολίαστα όλο το αφήγημα του τελευταίου περί “επίθεσης” και “αδράνειας” της αστυνομίας που είχε καλέσει να τον “σώσει” από το δολοφονικό καφέ που έπεσε πάνω του.

Ο Τζήμερος έσπευσε φυσικά ασμένως να αναπαραγάγει την ανάρτηση του liberal, έκανε ωστόσο και μια παρατήρηση στα σχόλια που πήγε το ζήτημα ένα βήμα παραπάνω, μιλώντας για “κάλυψη της ΝΔ” στο ΚΚΕ που μπορεί να “παρανομεί ατιμώρητο”. Προς επίρρωση της ακροδεξιάς συνωμοσιολογίας του, επικαλέστηκε και τη μη σύλληψη του μέλους του ΠΑΜΕ που αμύνθηκε στην απρόκλητη αστυνομική βία πριν λίγες μέρες. Με τον τρόπο αυτό, ο πρόεδρος του θνησιγενούς κομματιδίου ΔΗΞΑΝ κατάφερε ταυτόχρονα να επικαλεστεί τόσο τη δεξιά γραμμή περί “μαινόμενων κομμουνιστών”, όσο και τις συκοφαντίες των συριζοτρόλ περί δήθεν “ανίερης συμμαχίας” ΚΚΕ – ΝΔ. Μ’ ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια δηλαδή στην ταυτόχρονη υιοθέτηση της γραμμής και των δύο πόλων του νέου δικομματισμού. Κι αυτό τον τιμά, διάολε.

Επιστολή οργής!

Σε ανοιχτή επιστολή, με αφορμή τα εργατικά «ατυχήματα» και το θάνατο επικουρικού γιατρού καρδιολόγου (βλέπε ρεπορτάζ στη σελ. 17), ο Ηλίας Σιώρας, καρδιολόγος, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», γενικός γραμματέας της ΕΙΝΑΠ και περιφερειακός σύμβουλος Αττικής με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», αναφέρει τα εξής:
«Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι ευρωλάγνοι υποκριτές!
Κάθε πιθανής απόχρωσης και πρόφασης!
Δεν φτάνει που οδηγήσατε δεκάδες χιλιάδες συναδέλφους γιατρούς και υγειονομικούς κάθε ειδικότητας στην ανεργία, στην απόγνωση, στη μετανάστευση, τώρα μ' αυτές τις συνθήκες που ΕΣΕΙΣ φτιάξατε, ξεκάθαρα μας πετάτε στην αρρώστια, στην αναπηρία, στο θάνατο.
Θρηνούμε σήμερα (σ.σ. χτες) το θάνατο ενός εκλεκτού συναδέλφου επικουρικού καρδιολόγου που αγόγγυστα πρόσφερε τις υπηρεσίες του στα ΤΕΠ του "Ευαγγελισμού", νέου επιστήμονα και οικογενειάρχη που βασανιζόταν χρόνια τώρα από τον κίνδυνο της απόλυσης, όπως και τόσοι άλλοι.
Μόνο τις τελευταίες 15-20 μέρες νοσηλεύσαμε άλλους 8 εργαζόμενους του νοσοκομείου μας με βαριές παθήσεις:

• 4 οξέα εμφράγματα (3 εργάτες, 1 γιατρός)
• 1 βαριά καρδιακή ανεπάρκεια (εργάτης)
• 1 εγκεφαλική αιμορραγία (νοσηλεύτρια)
• 1 με λέμφωμα (νοσηλεύτρια)
• 1 ασταθής στηθάγχη (νοσηλευτής)

Η νοσηρότητα θερίζει. Αμέτρητοι άλλοι συνάδελφοι νοσηλεύτηκαν με αυτά ή άλλα νοσήματα ή παρακολουθούνται. Κάποιοι ακόμη δεν ξέρουν... Ο καρκίνος σαρώνει. Τα νοσήματα φθοράς του μυοσκελετικού συστήματος σακατεύουν. Η αρτηριακή υπέρταση και το "burn out" έχει ρημάξει ουκ ολίγους. Και τι ειρωνεία! Ο συνάδελφος που σήμερα (σ.σ. χτες) έχασε τη ζωή του από αιφνίδιο θάνατο και άλλοι 4 νοσηλευτές και εργάτες, είναι ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΕ ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ! ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΣΗΣ! Ενας τους δεν τα κατάφερε. Οι 3 εργάτες συμβασιούχοι έπαθαν το έμφραγμα εν ώρα υπηρεσίας. Το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και άλλοι συνάδελφοι παλέψαμε γενναία και σώθηκαν.

* * *

ΕΣΕΙΣ που κυβερνήσατε και κυβερνάτε! Αφήστε στην άκρη τις υποκρισίες και τα παχιά ανέξοδα λόγια για τον "ηρωισμό" των υγειονομικών. Ξέρετε την κατάσταση με κάθε λεπτομέρεια. Για την ακρίβεια, εσείς τη νομοθετήσατε, εσείς την εφαρμόζετε, εσείς υπογράφετε την καταδίκη μας. ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ:

• Φέρατε μόνιμο προσωπικό; (Πάνω από 800 λείπουν, από όλους τους κλάδους)
• Πήρατε μέτρα να σταματήσετε το αίσχος της επαναλαμβανόμενης διπλοβάρδιας (πρωί - νύχτα/ απόγευμα - πρωί);
• Δώσατε τα οφειλόμενα ρεπό στους ειδικευόμενους και όλο το προσωπικό; (πάνω από 17.000 τα ρεπό που οφείλονται και τελικά ..."χάνονται"!). Δώσατε μήπως τις κανονικές άδειες; Ακόμη οφείλονται οι άδειες του 2018, "δεν βγαίνει το πρόγραμμα" λέτε συχνά.
• Πήρατε μέτρα για το αίσχος των ράντζων, για τις επικίνδυνες συνθήκες στην ψυχιατρική, για τη βία ενάντια σε υγειονομικούς κ.λπ.; Πήρατε μέτρα υγείας και ασφάλειας σ' αυτόν το χώρο που βρίθει παραγόντων κινδύνου;
• Φέρατε μήπως γιατρούς εργασίας και τεχνικούς ασφάλειας, ΜΟΝΙΜΟΥΣ, να ελέγχουν και να αποφασίζουν για τα απαραίτητα μέτρα όπως οι δικοί σας νόμοι υποχρεώνουν;
• Εντάξατε τους εργαζόμενους των νοσοκομείων που υπηρετούν σε άκρως επικίνδυνες και ανθυγιεινές συνθήκες στα ΒΑΕ; `Η περιμένετε τάχα να ευδοκιμήσει ο περιβόητος "διάλογος" ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για να ...ενταχθούμε;
• Υπακούσατε στις αποφάσεις ανωτάτων δικαστηρίων - που δήθεν τα έχετε περί πολλού - να αποκαταστήσετε τους μισθούς στα επίπεδα του 2012;
• Λειτουργήσατε νέες μονάδες, νέα χειρουργεία με ανάλογο προσωπικό και εξοπλισμό;
• Ελέγξατε ίσως γιατί καθυστερεί το ΚΕΣΥ μήνες και μήνες να εγκρίνει την επανέναρξη των εμβολισμών στις εγκεφαλικές αιμορραγίες; Μήπως για να πλουτίζουν τα ιδιωτικά κέντρα;

* * *

ΕΜΕΙΣ μπορούμε έως αύριο να ρωτάμε. Να θέτουμε τα αυτονόητα δικαιώματά μας και τα αμείλικτα αιτήματά μας. Είναι αυτή η δική μας φωνή, η προσφορά μας, η επιστημοσύνη μας που έχει αμαυρώσει ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ "ΕΙΝΑΙ". Μαζί και τους επίορκους υγειονομικούς. Εχει όμως λάμψει στο πρόσωπο των ασθενών μας που είναι οι πραγματικοί σύμμαχοί μας! Με αυτούς θα συμπορευτούμε. ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ.
Δεν υποχωρούμε. Κρατάμε παρακαταθήκη στη δική μας καθημερινότητα τις διδαχές του ζεύγους Κιουρί, του Γεώργιου Παπανικολάου, της Αμαλίας Φλέμινγκ, του Πέτρου Κόκκαλη και των γιατρών - νοσηλευτών ηρώων της Αντίστασης, του Γρηγόρη Λαμπράκη, του Τσε Γκεβάρα και τόσων άλλων! "Μην καρτεράτε να λυγίσουμε ούτε για μια στιγμή"!».

Φοροληστεία και λαθροχειρία

Με... ένα τσουβάλι λαθροχειρίες εμφανίζει η κυβέρνηση το φορολογικό νομοσχέδιο που κατέθεσε στη Βουλή, ώστε αντιστρέφοντας την πραγματικότητα να το παρουσιάσει ως τάχα ένα φορολογικό νομοσχέδιο «ελάφρυνσης για όλους».
Η αλήθεια είναι πως, σε αντίθεση με την κυβερνητική προπαγάνδα, «βγάζουν μάτι» η ταξική μεροληψία υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου και η προσπάθεια παραπέρα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, που φορτώνεται στα λαϊκά στρώματα.
Για τους επιχειρηματικούς ομίλους το νομοσχέδιο προβλέπει όντως «τριπλό όφελος», με παραπέρα μείωση των φορολογικών συντελεστών τους από το 28% στο 24%, της φορολογίας των μερισμάτων στο 5% από το 10%, της μείωσης της προκαταβολής φόρου στο 95%.
Μόνο από αυτές τις νέες φοροαπαλλαγές, που έρχονται να προστεθούν στο «βουνό» των υπόλοιπων «διευκολύνσεων», «εξαιρέσεων» και φοροελαφρύνσεων, το κεφάλαιο θα δει άμεση «ελάφρυνση» πάνω από 600 εκατομμύρια ευρώ!
Παράλληλα, το νομοσχέδιο προβλέπει και μια σειρά από άλλες, «έμμεσες» ελαφρύνσεις για τους επιχειρηματικούς ομίλους, όπως π.χ. μέτρα για την «αναθέρμανση» κλάδων που ιεραρχούν, το «τάισμα» των «πράσινων» ομίλων, «κίνητρα» ώστε η εργοδοσία να φοροαπαλλάσσεται παραπέρα όταν αντικαθιστά μέρος του μισθού προς τους εργαζόμενους με διάφορες «προσφορές σε είδος».
Συνολικά, άλλωστε, η φορολογική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, που συμπληρώνει την υπόλοιπη οικονομική πολιτική της για τη «θωράκιση» της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και την προσέλκυση επενδύσεων, αποτυπώνεται γλαφυρά στον προϋπολογισμό για την επόμενη χρονιά.
Εκεί φαίνεται ότι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, εν μέσω προβλέψεων για μεγαλύτερη κερδοφορία, θα πληρώσουν ακόμα λιγότερα, περίπου 4 δισ. ευρώ, από τα 52 δισ. της συνολικής φορολογίας, με τα λαϊκά στρώματα να πληρώνουν σταθερά πάνω από το 93% των φορολογικών βαρών.
Αυτήν την πραγματικότητα προσπαθεί να κρύψει η κυβέρνηση που - ως άλλος Χότζας - προβάλλει, μετά από 10 χρόνια άγριας φοροληστείας δεκάδων δισ. σε βάρος του λαού, ως τάχα «βαθιά ανάσα» τις νέες φορολογικές κλίμακες που σημαίνουν ελαφρύνσεις - ψίχουλα της τάξης των 15 ευρώ (το μέγιστο) το μήνα για τα λαϊκά στρώματα.
Κάνει μάλιστα και μια πολύ μεγάλη λαθροχειρία: Τσουβαλιάζει τις νέες προκλητικές και «γενναίες» φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου με τα ελάχιστα ψίχουλα για τα λαϊκά στρώματα και παρουσιάζει ένα συνολικό νούμερο - «σούπα», μιλώντας περί «ελαφρύνσεων 1,18 δισ.», για να καλλιεργήσει την απάτη ότι «όλοι ωφελούνται».
Κρύβει ξετσίπωτα, δηλαδή, ότι οι νέες φοροαπαλλαγές των επιχειρηματικών ομίλων, που αποτελούν το κύριο μέρος των «ελαφρύνσεων» των 1,18 δισ., θα πληρωθούν και αυτές στο ακέραιο από το λαό με τα «ισοδύναμα μέτρα» που προβλέπει ο κρατικός προϋπολογισμός: Με τη μείωση των «οροφών δαπανών» των υπουργείων για λαϊκές ανάγκες κατά 634 εκατομμύρια, τη «διεύρυνση της φορολογικής βάσης», που θα φέρει άλλα 557 εκατ. ευρώ, τον «εξορθολογισμό των αντικειμενικών τιμών» για τα ακίνητα, που προβλέπει το νομοσχέδιο και θα συμπαρασύρει τα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ, «φουσκώνοντας» κι άλλο το λογαριασμό που θα πληρώσουν τα λαϊκά νοικοκυριά κατά 142 εκατ. ευρώ.
Επιπλέον, τα λαϊκά στρώματα θα κληθούν τη νέα χρονιά να πληρώσουν 400 εκατομμύρια επιπλέον φόρο εισοδήματος, κι άλλα 470 εκατομμύρια επιπλέον από την αύξηση του ΦΠΑ που φορτώνεται στη λαϊκή κατανάλωση, σύνολο πάνω από 850 εκατομμύρια περισσότερους φόρους!
Το βασικότερο, βέβαια, είναι ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να κρύψει τη «μεγάλη εικόνα» με την οποία είναι αντιμέτωπος ο λαός εξαιτίας της πολιτικής που στηρίζει την καπιταλιστική κερδοφορία: Τους καθηλωμένους μέσους μισθούς, που, όπως λένε τα δικά τους στοιχεία, θα τους ροκανίζει παραπέρα ο πληθωρισμός, το εξανεμισμένο εισόδημα των λαϊκών νοικοκυριών, τις αντιασφαλιστικές ανατροπές που θα σημάνουν πέρα απ' όλα τα υπόλοιπα και επιπλέον επιβαρύνσεις για τους εργαζόμενους, το χέρι που βάζει όλο και πιο βαθιά στην τσέπη ο λαός για να καλύψει τις ανάγκες του σε Υγεία - Παιδεία - Πρόνοια, τα χρέη που συνεχίζουν να διογκώνονται για χιλιάδες νοικοκυριά.
Η αλήθεια είναι ότι όσες λαθροχειρίες κι αν επιστρατεύσουν, ο «λογαριασμός» για τις λαϊκές ανάγκες δεν βγαίνει με τίποτα στο πλαίσιο της οικονομίας και της εξουσίας του κεφαλαίου. Για να πάρει πραγματική ανάσα ο λαός πρέπει να παλέψει ενάντια στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, να διεκδικήσει όλα όσα έχασε, να περάσει στην αντεπίθεση, διεκδικώντας όχι τα ψίχουλα από το φαγοπότι των επιχειρηματιών, αλλά το «καρβέλι», όσα εκείνος παράγει και του κλέβουν μια χούφτα παράσιτα.