ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΙΛΙΤΣ ΛΕΝΙΝ «Επαναστατικός τυχοδιωκτισμός»

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΙΛΙΤΣ ΛΕΝΙΝ

«Επαναστατικός τυχοδιωκτισμός»

Ας περάσουμε στο δεύτερο σημείο, στο ζήτημα της τρομοκρατίας.
Υπερασπίζοντας την τρομοκρατία, που η ακαταλληλότητά της έχει αποδειχθεί τόσο καθαρά από την πείρα του ρωσικού επαναστατικού κινήματος, οι σοσιαλιστές - επαναστάτες διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους και δηλώνουν πως αναγνωρίζουν μόνο την τρομοκρατία που συνδυάζεται με τη δουλιά στις μάζες και γι' αυτόν το λόγο δεν τους αφορούν τα επιχειρήματα, με τα οποία οι Ρώσοι σοσιαλδημοκράτες αναιρούσαν (και αναίρεσαν για πολύ καιρό) τη σκοπιμότητα μιας τέτοιας μεθόδου πάλης. Εδώ επαναλαμβάνεται μια ιστορία, που μοιάζει πολύ με τη στάση τους απέναντι στην «κριτική». Εμείς δεν είμαστε οπορτουνιστές, ξεφωνίζουν οι σοσιαλιστές - επαναστάτες, και ταυτόχρονα βάζουν στο αρχείο το δόγμα του προλεταριακού σοσιαλισμού με βάση μόνο την οπορτουνιστική κριτική και με καμιά άλλη. Εμείς δεν επαναλαμβάνουμε τα λάθη των τρομοκρατών, δεν αποσπούμε κανέναν από τη δουλιά στις μάζες, βεβαιώνουν οι σοσιαλιστές - επαναστάτες, και ταυτόχρονα συνιστούν θερμά στο κόμμα πράξεις σαν τη δολοφονία του Σιπιάγκιν από τον Μπαλμασόφ, αν και ο καθένας ξέρει θαυμάσια και βλέπει πως η πράξη αυτή δεν έχει καμιά σχέση με τις μάζες, ούτε και μπορούσε να έχει με τον τρόπο που έγινε, πως τα άτομα, που έκαναν αυτήν την πράξη, δεν υπολόγιζαν και δεν έλπιζαν σε καμιά συγκεκριμένη εκδήλωση είτε υποστήριξη του πλήθους. Οι σοσιαλιστές - επαναστάτες έχουν την αφέλεια να μην αντιλαμβάνονται πως η ροπή τους προς την τρομοκρατία βρίσκεται στην πιο στενή αιτιατή σύνδεση με το γεγονός ότι οι ίδιοι στάθηκαν από μιας αρχής και εξακολουθούν να στέκονται παράμερα από το εργατικό κίνημα, χωρίς, μάλιστα, να επιδιώκουν να γίνουν κόμμα της επαναστατικής τάξης που διεξάγει τον ταξικό της αγώνα. Οι απανωτοί όρκοι σε κάνουν πολύ συχνά να γίνεσαι προσεχτικός και να μπαίνεις σε σκέψεις, κατά πόσο μπορεί να είναι αληθινό κάτι που έχει ανάγκη από πολλή σάλτσα. Κι όταν διαβάζω τις διαβεβαιώσεις των σοσιαλιστών - επαναστατών: Εμείς με την τρομοκρατία δεν παραμερίζουμε τη δουλιά στις μάζες, - θυμούμαι συχνά τα λόγια: Πώς δε βαριούνται να ορκίζονται; Γιατί αυτές τις διαβεβαιώσεις τις κάνουν οι ίδιοι άνθρωποι, που έχουν απομακρυνθεί πια από το σοσιαλδημοκρατικό εργατικό κίνημα, που ξεσηκώνει πραγματικά τις μάζες και εξακολουθούν να απομακρύνονται απ' αυτό, γαντζωμένοι από τ' αποσπάσματα κάθε λογής θεωριών.
Ακούστε παρακάτω: «Κάθε τρομοκρατικό χτύπημα αφαιρεί κατά κάποιον τρόπο ένα μέρος από τη δύναμη της απολυταρχίας και μετατοπίζει (!) όλη αυτή τη δύναμη (!) προς το μέρος των αγωνιστών της λευτεριάς». «Και μια που η τρομοκρατία θα εφαρμόζεται συστηματικά (!), είναι φανερό πως η ζυγαριά θα κλίνει τελικά προς το μέρος μας». Ναι, ναι, για τον καθένα είναι φανερό πως έχουμε μπροστά μας, στην πιο χοντροκομμένη της μορφή, την πιο μεγάλη από τις προλήψεις της τρομοκρατίας: Η πολιτική δολοφονία αυτή καθαυτή «μετατοπίζει τη δύναμη»! Ορίστε λοιπόν, από τη μια μεριά, η θεωρία της μετατόπισης της δύναμης, και από την άλλη - «όχι ν' αντικαταστήσει αλλά μαζί...». Πώς δε βαριούνται να ορκίζονται;
Κι αυτό είναι ακόμα η αρχή. Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. «Ποιον να χτυπάμε;» - ρωτάει το κόμμα των σοσιαλιστών - επαναστατών και απαντά: Τους υπουργούς και όχι τον τσάρο, γιατί «ο τσάρος δε θα εξωθήσει τα πράγματα στα άκρα» (!! από πού το έμαθαν;;), κι έπειτα «αυτό είναι και πιο εύκολο» (έτσι επί λέξει!): «Κανένας υπουργός δεν μπορεί να κλειστεί στο παλάτι, σαν σε φρούριο». Και η επιχειρηματολογία αυτή τελειώνει με τον ακόλουθο συλλογισμό, που αξίζει ν' απαθανατιστεί, σαν πρότυπο «θεωρίας» των σοσιαλιστών - επαναστατών. «Ενάντια στον όχλο, ο απολυταρχισμός έχει τους φαντάρους, ενάντια στις επαναστατικές οργανώσεις τη μυστική και φανερή αστυνομία, τι θα τον σώσει, όμως...» (ποιον, την απολυταρχία; Ο συντάχτης, χωρίς να το καταλάβει, συνταύτισε πια την απολυταρχία με τον υπουργό που είναι ευκολότερο να χτυπηθεί!) «...από τα μεμονωμένα άτομα ή τους μικρούς ομίλους που ασταμάτητα και εν αγνοία μάλιστα του ενός από τον άλλο (!!) ετοιμάζονται για επίθεση και επιτίθενται; Καμιά δύναμη δε θα βοηθήσει απέναντι στο ασύλληπτο. Συνεπώς, το καθήκον μας είναι καθαρό: Να βγάζουμε από τη μέση κάθε αυταρχικό σατράπη της απολυταρχίας με το μοναδικό μέσο που μας άφησε (!) η απολυταρχία - το θάνατο». Οσα βουνά χαρτιού κι αν ξοδέψουν οι σοσιαλιστές - επαναστάτες διαβεβαιώνοντας πως με το κήρυγμα της τρομοκρατίας δεν εγκαταλείπουν, δεν αποδιοργανώνουν τη δουλιά στις μάζες, όσους χείμαρρους λόγων κι αν εξαπολύσουν, δε θα μπορέσουν να διαψεύσουν το γεγονός ότι η αληθινή ψυχολογία του σύγχρονου τρομοκράτη αποδίδεται πιστά με την προκήρυξη ακριβώς στην οποία αναφερόμαστε. Η θεωρία της μετατόπισης της δύναμης συμπληρώνεται φυσιολογικά με τη θεωρία του ασύλληπτου, θεωρία που αναποδογυρίζει οριστικά, όχι μονάχα όλη την πείρα του παρελθόντος, αλλά και την ορθή λογική. Το ότι η μοναδική «ελπίδα» της επανάστασης είναι το «πλήθος», ότι ενάντια στην αστυνομία μπορεί να παλέψει μόνο η επαναστατική οργάνωση που καθοδηγεί (στην πράξη, κι όχι στα λόγια) αυτό το πλήθος, αυτό είναι πια στοιχειώδες. Αυτό είναι ντροπή να το αποδείχνει κανείς. Και μόνο άνθρωποι που ξέχασαν τα πάντα και δε διδάχτηκαν απολύτως τίποτα, μπορούσαν να υποστηρίξουν το «αντίθετο», φτάνοντας ως την απίστευτη, την κραυγαλέα ανοησία, πως οι φαντάροι μπορούν «να σώσουν» την απολυταρχία από το πλήθος, η αστυνομία από τις επαναστατικές οργανώσεις, από τα μεμονωμένα, όμως, άτομα που κυνηγούν υπουργούς, δε θα τη σώσει τίποτα!!
Ο απίστευτος αυτός συλλογισμός που του είναι γραφτό, είμαστε βέβαιοι, να γίνει περιβόητος, δεν είναι καθόλου μια απλή μόνο παραδοξολογία. Οχι, ο συλλογισμός αυτός είναι διδαχτικός, γιατί, τραβώντας με θάρρος ως τον παραλογισμό, ξεσκεπάζει το βασικό λάθος των τρομοκρατών, που είναι κοινό σ' αυτούς και στους «οικονομιστές» (ίσως πρέπει πια να πούμε: Στους πρώην εκπροσώπους του μακαρίτη «οικονομισμού»;). Το λάθος αυτό συνίσταται, όπως ήδη τονίσαμε πολλές φορές, στη μη κατανόηση της βασικής αδυναμίας του κινήματός μας. Χάρη στην εξαιρετικά γοργή ανάπτυξη του κινήματος, οι καθοδηγητές έμειναν πίσω από τις μάζες, οι επαναστατικές οργανώσεις αποδείχτηκαν ανώριμες σε σύγκριση με την επαναστατική δραστηριότητα του προλεταριάτου, ανίκανες να τραβήξουν μπροστά και να καθοδηγήσουν τις μάζες. Κανένας καλοπροαίρετος άνθρωπος που ξέρει λίγο - πολύ το κίνημα, δεν πρόκειται ν' αμφισβητήσει ότι υπάρχει μια τέτοια αναντιστοιχία. Και μια που έτσι έχουν τα πράγματα, είναι φανερό πως οι τωρινοί τρομοκράτες είναι πραγματικοί «οικονομιστές» από την ανάποδη, που πέφτουν σε εξίσου ανόητη, μα αντίθετη ακρότητα. Να καλείς σε μια τέτοια τρομοκρατία, όπως είναι η διοργάνωση αποπειρών δολοφονίας ενάντια σε υπουργούς από μεμονωμένα άτομα και από άγνωστους μεταξύ τους ομίλους, τη στιγμή που οι επαναστάτες δεν έχουν αρκετές δυνάμεις και μέσα για την καθοδήγηση της μάζας, που ήδη ξεσηκώνεται, - σημαίνει ότι όχι μόνο διακόπτεις μ' αυτόν τον τρόπο τη δουλιά μέσα στις μάζες, αλλά και προκαλείς άμεσα την αποδιοργάνωσης της δουλιάς. - Εμείς, οι επαναστάτες «συνηθίσαμε να μαζευόμαστε δειλά σε μια ομάδα, - διαβάζουμε στην προκήρυξη της 3ης του Απρίλη, - κι ακόμα αυτός (Ν. Β.) ο καινούριος, ο γεμάτος τόλμη αγέρας, που φύσηξε τα τελευταία δύο - τρία χρόνια προκάλεσε για την ώρα άνοδο περισσότερο στις διαθέσεις του πλήθους παρά των ατόμων». Σ' αυτά τα λόγια υπάρχει πολλή, άθελα ειπωμένη, αλήθεια. Κι αυτή ακριβώς η αλήθεια χτυπάει κατακέφαλα τους κήρυκες της τρομοκρατίας. Απ' αυτήν την αλήθεια, ο κάθε σκεπτόμενος σοσιαλιστής βγάζει το συμπέρασμα: Πρέπει να δρούμε όλοι μαζί πιο ενεργητικά, πιο θαρραλέα και πιο οργανωμένα. Ενώ οι σοσιαλιστές - επαναστάτες συμπεραίνουν: «Πυροβόλα, ασύλληπτο άτομο, γιατί, αλίμονο, η μάζα θα αργήσει ακόμα, και γιατί ενάντια στη μάζα υπάρχουν φαντάροι». Αυτό πια είναι τελείως ανόητο, κύριοι!

• Β. Ι. ΛΕΝΙΝ: «Απαντα», τ. 6, σελ. 381-385, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»

ΦΑΣΙΣΤΕΣ-ΕΕ και ΝΑΤΟ το ιδιο συνδικατο

Σοκ στη Σλοβακία αναβιώνει ο ναζισμός

• 

Ο σχηματισμός Λαϊκό Κόμμα - Η Σλοβακία Μας, με επικεφαλής τον Μαριάν Κοτλέμπα, κυβερνήτη της επαρχίας της κεντρικής Σλοβακίας, ο οποίος οργάνωσε πορείες εναντίον της μειoνότητας των Ρομά, πήρε 8% των ψήφων, ποσοστό σχεδόν τριπλάσιο από αυτό το οποίο προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις.
Πρόκειται για αυτούς οι οποίοι λανσάρουν στολές βασισμένες σ' αυτές του σλοβακικού κράτους-ανδρείκελου των Ναζί στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Την ώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει τη χειρότερη προσφυγική κρίση μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο από την εμπόλεμη Συρία και πέραν αυτής, η υποστήριξη προς ακροδεξιούς πολιτικούς στην κεντρική Ευρώπη σημειώνει αύξηση.
Στην Ουγγαρία για παράδειγμα , το σκληρό ακροδεξιό κόμμα Γιόμπικ, γνωστό για τις στολές της Ουγγρικής Φρουράς και τις πορείες κατά των Ρομά, είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα στο κοινοβούλιο.
Αναλυτές λένε πως η Άκρα Δεξιά επωφελήθηκε από την αντιμεταναστευτική ρητορεία των περισσότερων κομμάτων, περιλαμβανομένου του σοσιαλδημοκρατικού του πρωθυπουργού Ρόμπερτ Φίτσο, ο οποίος κέρδισε τις εκλογές, αλλά είναι πιθανό να δυσκολευτεί πολύ να σχηματίσει νέα κυβέρνηση.
«Ο Ρόμπερτ Φίτσο υιοθέτησε μία από τις πιο σκληρές στάσεις μεταξύ των πολιτικών της Ε.Ε. στη μεταναστευτική κρίση, όμως το αποτέλεσμα δεν ήταν οι εξτρεμιστές να τεθούν υπό έλεγχο, αλλά να μπουν στο κοινοβουλιο», δήλωσε ο Ντάλιμπορ Ρόχατς του American Enterprise Institute.
Η επιτυχία του Μ. Κοτλέμπα είναι ένα σοκ για τα μέσα ενημέρωσης και τον πολιτικό κόσμο της Σλοβακίας.
«Ο Κοτλέμπα έβαλε στο ψηφοδέλτιό του υποψηφίους που δηλώνουν ανοικτά φασίστες», λέει ο Ίγκορ Μάτοβιτς, πρόεδρος του τρίτου μεγαλύτερου κόμματος.
Μέλη του πρώην κόμματος του Κοτλέμπα «Σλοβακική Αδελφότητα», ντυμένοι με μαύρες στολές που θυμίζουν τη φρουρά Χλίνκα της ναζιστικής περιόδου, πρωτοεμφανίσθηκαν σε συγκεντρώσεις για να τιμηθεί το Σλοβακικό Κράτος που διήρκεσε από το 1939 έως το 1945, με επικεφαλής τον καθολικό ιερέα Γιόζεφ Τίσο, ο οποίος έστειλε στα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου δεκάδες χιλιάδες εβραίους της Σλοβακίας. Το κόμμα διαλύθηκε το 2006 κατηγορούμενο για διάδοση μίσους.
Ο Μ. Κοτλέμπα, ο οποίος φέρει λεπτό μαύρο μουστάκι, ίδρυσε έκτοτε νέο κόμμα, άλλαξε τη στολή του μ' ένα μπλέιζερ και αντικατέστησε τις πολεμικές συγκεντρώσεις με ρητορική εναντίον των Ρομά, εναντίον των μεταναστών και εναντίον της διαφθοράς.
Το κόμμα του απορρίπτει οποιαδήποτε σχέση με την ιδεολογία των Ναζί και επικεντρώνει στις επικρίσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.
«Δεν είμαστε φαίστες ούτε νεοναζί παρόλο που μπορεί να φαινόμαστε εξτρεμιστές σε σύγκριση με άλλα χλιαρά κόμματα», είπε ένας από τους νεοεκλεγέντες βουλευτές του, ο Μίλαν Ούρικ. «Θα μείνουμε προς το παρόν στην αντιπολίτευση, αλλά πιστεύω ότι, αν γίνουν πρόωρες εκλογές, θα σημειώσουμε συντριπτική νίκη», πρόσθεσε.
Με 14 βουλευτές στην 150μελή βουλή, το Λαϊκό Κόμμα - Η Σλοβακία Μας δεν θα έχει μεγάλο λόγο στην εθνική πολιτική - άλλα κόμματα λένε πως δεν θα συνεργαστούν μαζί του - αλλά θα αποκτήσει πολύ περισότερη δημοσιότητα στην εθνική σκηνή.
Το κόμμα συμμετέχει στην «Συμμαχία για την Ειρήνη και την Ελευθερία», μαζί με άλλα φασιστικά και νεοναζιστικά κόμματα της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και η «Χρυσή Αυγή».

Hasta la Βικτώρια Siempre

 Hasta la Βικτώρια Siempre

Τούτες τις μέρες, που ο άνεμος μας κυνηγά -και τρέμεις κάθε που βλέπεις σύννεφα να μαζεύονται στον ουρανό, μη τυχόν ξεσπάσουν την οργή του πάνω στους πρόσφυγες και τις σκηνές τους- κάθε χρήστης του διαδικτύου πετυχαίνει στην καθημερινή του βόλτα μικρές προσωπικές ιστορίες επιβίωσης, τραγικές και συγκινητικές, ηρωικές και πένθιμες, που δεν είναι συνηθισμένες για να τις πεις καθημερινές, αλλά γίνονται σταδιακά κομμάτι και της δικής μας καθημερινότητας, στα χρόνια του ιμπεριαλισμού.

Κι είναι πολλοί σφοι που γίνονται ένα είδος αυτοσχέδιων ρεπόρτερ, θέλοντας να σπάσουν την απομόνωση των προσφύγων, το φράχτη της αδιαφορίας (αφού πέρασαν τους υπόλοιπους), να δουν από κοντά την κατάσταση, να δώσουν κουράγιο -που είναι κι αυτό είδος πρώτης ανάγκης-, να προσπαθήσουν να καταλάβουν, κι ας είναι αδύνατο να βάλεις τον εαυτό σου στη θέση κάποιου που ξεριζώθηκε από την πατρίδα του, είδε τους δικούς του να θαλασσοδέρνονται, να ξεκληρίζονται και να μην έχουν στον ήλιο μοίρα. Ούτε σπίτι, ούτε τροφή, παρά μόνο μια βουλιαγμένη ελπίδα που παλεύει να μείνει ζωντανή και τη δική μας αλληλεγγύη να ζεσταίνει την ψυχή τους.

Όσο υπάρχουν άνθρωποι... Άνθρωποι που σπεύδουν επί τόπου, επιδιώκουν την ανθρώπινη, προσωπική επαφή, κάποιοι ίσως και την προσωπική τους ανάδειξη, μια φωτογραφία για να μαζέψουν "λάικ" στο προφίλ τους, πειστήριο της μεγαλοψυχίας και της ευαισθησίας τους, αλλά δεν είναι αυτοί που δίνουν τον τόνο και θα μας απασχολήσουν εδώ. Είναι λεπτή η γραμμή εξάλλου και μπορεί να την περάσεις χωρίς να το θες, χωρίς καν να το καταλάβεις. Οι πρόσφυγες όμως δεν είναι πάπιες στο πάρκο, που τις ταΐζουμε, ούτε αξιοθέατο για να φωτογραφίζουμε και να εκθέτουμε τη δυστυχία τους. Και βασικά η κατάστασή τους δεν προσφέρεται για εύκολες, τηλεοπτικού τύπου συγκινήσεις, με την ελεγχόμενη λύτρωση στο φινάλε. Δεν μπορεί να υπάρξει κάθαρση και happy end, σε μια τραγωδία χωρίς τέλος, όσο δε χτυπάμε τη ρίζα του κακού.

Η γενική εικόνα που έχω σχηματίσει προσωπικά από τη Βικτώρια είναι κάπως διαφορετική, με πιο άγριες καταστάσεις. Μπορεί αυτό να έχει να κάνει με το συνωστισμό σε μια κατοικημένη περιοχή ή το ότι στην πλατεία στοιβάζονται Αφγανοί πρόσφυγες, που επισήμως δε θεωρούνται πρόσφυγες και δεν έχουν καν τα όποια δικαιώματα και τη μεταχείριση που απορρέει από την προσφυγική ιδιότητα. Ή ακόμα και με τη διαφορετική κουλτούρα των Σύριων, που είναι σχεδόν Ευρωπαίοι, κάτι όμως που ακούγεται εντελώς γελοίο, αν συνδεθεί με τις ευρωπαϊκές, ανθρωπιστικές αξίες που θριαμβεύουν σε αυτόν τον πόλεμο.

Αν κάποιος αλληλέγγυος μεταφέρει τρόφιμα με το αμάξι του και βγάλει αλάρμ, διπλοπαρκάροντας στην πλατεία, δεν προλαβαίνει καν να κάνει δύο βήματα ή να ανοίξει το πορτ-μπαγκάζ και αμέσως τον περικυκλώνουν απελπισμένες ψυχές, που "επιτίθενται" σαν αγέλη, αλλά κατά μόνας, ο σώζων εαυτόν σωθήτω, γιατί αλλιώς δε θα προλάβουν τίποτα και  θα μείνουν πεινασμένοι. Εμπιστεύονται κυρίως τα συσκευασμένα τρόφιμα, αλλά τελικά τα παίρνουν όλα, γιατί δεν έχουν την πολυτέλεια να επιλέξουν. Δρουν με το ένστικτο της επιβίωσης, σε συνθήκες αποκτήνωσης, για να μπορούμε μετά εμείς οι πολιτισμένοι να επιβεβαιώσουμε το έτοιμο συμπέρασμά μας: ότι είναι δηλ κτήνη απολίτιστα.

Αλλά τα πραγματικά κτήνη παραφυλάνε τις γωνίες. Είναι οι απαθείς εξωτερικοί παρατηρητές, που έχουν πάθει ανοσία στα ερεθίσματα, κι οι χρυσαυγίτες με πολιτικά (ως συνοδεία των ένστολων) που το παίζουν αγανακτισμένοι κάτοικοι της περιοχής, και την πέφτουν σε όσους φέρνουν κάτι από το υστέρημά τους, τους λένε ότι διαιωνίζουν αυτήν την κατάσταση. Ενώ το σωστό θα ήταν πχ να τους αφήναμε χωρίς τροφή, γιατί έτσι θα πέθαιναν μια ώρα αρχύτερα, κι ούτε καν νερό, για να μην πάνε στις τουαλέτες των μαγαζιών της πλατείας και τις βρωμίζουν.
Ούτε γη, ούτε νερό στους πρόσφυγες. Αυτά τα δίνουμε στους ιμπεριαλιστές, σε ντόπιους και ξένους κυρίαρχους.

Παρά τον καλπάζοντα φασισμό, υπάρχει ακόμα ανθρωπιά σε αυτό το λαό, που εκφράζεται με κάθε ευκαιρία. Υπάρχει ένα κύμα αυθόρμητης αλληλεγγύης, ευρεία απήχηση σε κάθε αντίστοιχο κάλεσμα -είτε είναι σχολεία, είτε σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων, σωματεία, λαϊκές επιτροπές, οτιδήποτε. Θα βρεθούν πάντα δυο-τρεις ηλίθιοι ή σκατόψυχοι να πουν μια αποστομωτική εξυπνάδα, του στιλ: γιατί δεν πάνε στις άλλες αραβικές χώρες (πχ στη Σαουδική Αραβία, που χρηματοδοτεί αδρά τον ISIS) και έρχονται εδώ, που θες να τους πεις: κι εσύ γιατί δεν πας στο διάολο; Αλλά δεν είναι αυτοί που δίνουν τον τόνο, δεν έχει χρυσαυγίτικη ψυχή ο λαός μας (που είναι πάντα ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο).

Και είναι αυτονόητο χρέος, συλλογικό και προσωπικό για τον καθένα ξεχωριστά, να δυναμώσουμε την αλληλεγγύη μας, με όσα λίγα μπορεί να δώσει ο καθένας, που θα είναι πάντα λίγα, αλλά πολλά για όποιον δεν έχει τίποτα. Αυτό περνάει μόνο από το δικό μας χέρι κι από κανέναν άλλο, κανέναν επίσημο που χτίζει τη φιλανθρωπική λεζάντα του, και προφανώς κανέναν επίσημο κρατικό φορέα, που νίπτει τας χείρας του, σαν Πόντιος Πιλάτος.

Του Πάνου Ζάχαρη

Η ΔΦΑ, ως απαραίτητο συμπλήρωμα του καλπάζοντα φασισμού, πάει να χτίσει το φιλολαϊκό της προφίλ στην πλάτη των προσφύγων, με τη λογική: οι άλλοι είναι ρατσιστές, ενώ εμείς ανθρωπιστές, που συγκινούμαστε, έχουμε αισθήματα και καλές προθέσεις. Άλλο αν αυτές δε μεταφράζονται στην παραμικρή πρακτική βοήθεια, στη στοιχειώδη οργάνωση της αλληλεγγύης κι αφήνουν άδειο γήπεδο στις ΜΚΟ για να αυγατίσουν τα κέρδη τους. Άλλο αν στο κοινό ανακοινωθέν με την αντιπολίτευση, υπάρχει η φράση "παράτυποι μετανάστες" και προβλέπονται κλειστά κέντρα φύλαξης.

Του Ιάκωβου Βάη, από το Ριζοσπάστη

Το θέμα είναι τι περνάει παραέξω, προς την κοινή γνώμη. Και ότι η ΔΦΑ ευελπιστεί να παίξει τους πρόσφυγες ως διαπραγματευτικό χαρτί, για να ελαφρύνει τη στάση των εταίρων και να φέρει με την τακτική του σαλαμιού, φέτα-φέτα κι όχι όλα μαζί, τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα, σε ένα πηγάδι χωρίς πάτο.

Ανακήρυξαν την Ελλάδα χώρα εγκλωβισμού χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών

Ανακήρυξαν την Ελλάδα χώρα εγκλωβισμού χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών

Χέρσο Κιλκίς

Χιλιάδες πρόσφυγες είναι εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα από τις 20 Φλεβάρη. Τη βδομάδα που πέρασε, αν και επίσημα κυβερνητικά χείλη έκαναν λόγο για διαχειρίσιμο φαινόμενο, την Τετάρτη 2 Μάρτη ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γ. Μουζάλας, ομολόγησε πως η Ελλάδα πλέον είναι χώρα εγκατάστασης προσφύγων για τα επόμενα 2 - 3 χρόνια. Επίσης, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντ. Τουσκ, δήλωσε μετά από συνάντηση με τον Αλ. Τσίπρα την περασμένη Πέμπτη, πως η Ελλάδα δεν αποτελεί πλέον χώρα διέλευσης. Η δήλωσή του έγινε αφού το προηγούμενο χρονικό διάστημα είχε περιοδεύσει σε βαλκανικές χώρες.

Αν και η κυβέρνηση ρίχνει την ευθύνη στους αρχηγούς των Αστυνομιών και κάνει λόγο για παραβίαση των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής, η ίδια η Σύνοδος και οι αποφάσεις που πάρθηκαν σε αυτήν είναι που οδήγησαν σε αυτές τις εξελίξεις. Πιο συγκεκριμένα, στο κείμενο συμπερασμάτων αναφέρεται πως «στόχος πρέπει να είναι η ταχεία αναχαίτιση των ροών, η προστασία των εξωτερικών συνόρων...». Επίσης, προέτρεπε σε «συντονισμένη δράση και τερματισμό της προσέγγισης της διέλευσης χωρίς διατυπώσεις...», αναφερόμενη στα Δυτικά Βαλκάνια. Με τον τρόπο αυτό, «έκλεισε το μάτι» στο κλείσιμο των συνόρων και στον εγκλωβισμό χιλιάδων ξεριζωμένων στη χώρα. Ετσι, οι αρχές της ΠΓΔΜ αρχικά απέκλεισαν τους Αφγανούς. Αλλωστε, οι τελευταίοι θεωρούνταν στην ΕΕ, με «πρωτότυπο» τρόπο, πρόσφυγες κατά 70%. Μετά άρχισαν να ζητούν από Σύρους και Ιρακινούς εκτός από τα έγγραφα που εφοδιάζονταν από την ΕΛ.ΑΣ., διαβατήριο και ταυτότητα. Κατά πληροφορίες, κάποια στιγμή, ζητήθηκαν και πιστοποιητικά γέννησης. Πολλές φορές, οι πρόσφυγες λόγω του πολέμου χάνουν τέτοιου είδους έγγραφα και είναι δύσκολο να εκδώσουν καινούργια, αλλά αυτό δεν αφορά την ΕΕ.

Ειδομένη

Eurokinissi

Και στη Γερμανία, που εμφανίζεται ως φιλοπροσφυγική, έχουν ψηφιστεί σειρά μέτρων που περιορίζουν τη χορήγηση ασύλου. Στο εξής, οι πρόσφυγες στους οποίους έχει χορηγηθεί καθεστώς «επικουρικής προστασίας» (σ.σ. χαρακτηρισμός που βρίσκεται μια βαθμίδα κάτω από εκείνον του «ασύλου»), δεν θα έχουν το δικαίωμα να φέρουν στη Γερμανία και τα μέλη της οικογένειάς τους για διάστημα δύο ετών. Στα μέτρα προβλέπεται, επίσης, η ίδρυση στη Γερμανία πέντε κέντρων καταγραφής των υποψηφίων για χορήγηση ασύλου, ώστε να επιταχυνθεί η εξέταση των αιτημάτων που δεν έχουν πολλές πιθανότητες να γίνουν δεκτά και κατά συνέπεια να διευκολυνθούν οι απελάσεις εκείνων που θα απορριφθούν. Θα μειωθούν εξάλλου και τα κοινωνικά επιδόματα που τους χορηγούνται. Στόχος των παραπάνω είναι να μειωθούν οι προσφυγικές ροές.

Χώρα εγκλωβισμού και με τη «βούλα»

Οσον αφορά στον εγκλωβισμό χιλιάδων προσφύγων στη χώρα, ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γ. Μουζάλας, στη διάρκεια της συνεδρίασης του ΔΣ της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας, σημείωσε ότι η Ελλάδα από χώρα διέλευσης μεταναστών - προσφύγων μετατρέπεται πλέον σε χώρα διαμονής τους, εκτιμώντας ότι η Ειδομένη θα παραμείνει κλειστή, άγνωστο μέχρι πότε. «Θα πρέπει να θεωρούμε το σύνορο της Ειδομένης κλειστό», είπε. Παράλληλα, η κυβέρνηση ζήτησε από την ΕΕ 468 εκατ. ευρώ με τις αναλυτικές ανάγκες σε προσωπικό, τεχνική βοήθεια. Το σχέδιο αυτό προβλέπει τη «φιλοξενία» περίπου 100.000 προσφύγων και μεταναστών στη χώρα σε έκτακτες δομές. Προβλέπει δε τη διάθεση προσωπικού 8.200 ατόμων, εξειδικευμένων στελεχών, για τις υπηρεσίες ασύλου και πρώτης υποδοχής, αλλά και τη διάθεση επαρκούς ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού για την κάλυψη των αναγκών των χιλιάδων προσφύγων. Οι χώροι όπου θα γίνουν θα είναι φυλασσόμενοι από αστυνομικούς. Σε αυτούς θα πηγαίνουν οι αλλοδαποί που έρχονται στην Ελλάδα, αφού πρώτα καταγραφούν.

Πλατεία Βικτωρίας

Eurokinissi

Παράλληλα, «η Ελλάδα δεν θα είναι πλέον χώρα τράνζιτ (διέλευσης)» δήλωσε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, μετά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος με τη σειρά του ανέφερε ότι η Ελλάδα δεν θα αφήσει «ούτε έναν αβοήθητο» και ζήτησε από την ΕΕ κονδύλια, είδη και εξοπλισμό για τη δημιουργία περισσότερων κέντρων εγκατάστασης προσφύγων και μεταναστών. Η συνάντηση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου με τον πρωθυπουργό επιβεβαίωσε ότι η Σύνοδος ΕΕ - Τουρκίας προσανατολίζεται να λάβει αποφάσεις που θα μετατρέπουν την Ελλάδα από χώρα διέλευσης σε χώρα εγκατάστασης προσφύγων και μεταναστών.

Κατά τη διάρκεια επίσκεψης, μάλιστα, στον καταυλισμό προσφύγων της Ντόμποβα στη Σλοβενία, μια περιοχή που βρίσκεται κοντά στην κροατική μεθόριο, ο Ντ. Τουσκ δήλωσε ότι η επιστροφή στις διατάξεις της ζώνης Σένγκεν, που θα περιλαμβάνει την εφαρμογή αυστηρών ελέγχων στα εξωτερικά σύνορά της, συνιστά μια «απαραίτητη» προϋπόθεση για την επίτευξη μιας λύσης στην προσφυγική κρίση. «Είμαι πεπεισμένος (...) ότι μία επιστροφή στη Σένγκεν αποτελεί μια απαραίτητη προϋπόθεση για την ευρωπαϊκή λύση στην προσφυγική κρίση» επισήμανε ο Τουσκ. Ερωτώμενος σχετικά με την τοποθέτηση συρματοπλεγμάτων στα εξωτερικά σύνορα της ζώνης ελεύθερης κυκλοφορίας της Σένγκεν, ο Τουσκ απάντησε: «Φοβάμαι ότι μερικές φορές χρειάζονται αυστηρότερα μέτρα εάν πραγματικά θέλετε να εφαρμόζεται η συνθήκη Σένγκεν. Λυπάμαι, ωστόσο αυτή είναι η πραγματικότητα».

Οσον αφορά τον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα, αξίωσε για πολλοστή φορά την «τήρηση των συμφωνηθέντων και των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου», των αποφάσεων δηλαδή που επιτείνουν το πρόβλημα και οδηγούν σε μαζικό εγκλωβισμό προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα. Επιβεβαιώνοντας παραπέρα την πρεμούρα της συγκυβέρνησης να συμμετάσχει σε όλους τους επικίνδυνους σχεδιασμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, πρόσθεσε ότι η κυβέρνηση «προσβλέπει στη μετεξέλιξη της Frontex σε πραγματική Ευρωπαϊκή Ακτοφυλακή», αλλά και στην υλοποίηση «του προγράμματος δράσης Ευρωπαϊκής Ενωσης - Τουρκίας, μέσω της συνεργασίας των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στο Αιγαίο με τις τουρκικές αρχές».

Επίσης, στο πλαίσιο της στρατιωτικοποίησης της διαχείρισης του Προσφυγικού, η κυβέρνηση, με βάση βέβαια τις συνολικότερες αντίστοιχες κατευθύνσεις στην ΕΕ, συγκρότησε το Συντονιστικό Κέντρο Διαχείρισης Προσφυγικής Κρίσης με ...αρχηγό τον αναπληρωτή υπουργό Αμυνας, Δ. Βίτσα.

Οι Ενοπλες Δυνάμεις ετοιμάζουν 5 νέους χώρους «φιλοξενίας», με στόχο να παραδοθούν έως τη Δευτέρα, οπότε και γίνεται η Σύνοδος Κορυφής ΕΕ - Τουρκίας για το Προσφυγικό, όλοι σε εκτάσεις του υπουργείου Αμυνας. Το στρατόπεδο Φιλιππάκου στα Γιαννιτσά και άλλοι 4 στο νομό Κιλκίς. Ενας αεροδιάδρομος στο χωριό Νέα Καβάλα, άλλος ένας στο χωριό Χέρσο, το στρατόπεδο Παπαδάκη στο χωριό Δροσάτο και το στρατόπεδο Κοκκινόρη στο χωριό Κεντρικό.

ΤΟ ΝΑΤΟ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ Σε διασύνδεση με ευρύτερα ιμπεριαλιστικά σχέδια

ΤΟ ΝΑΤΟ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

Σε διασύνδεση με ευρύτερα ιμπεριαλιστικά σχέδια

Σε ευθεία διασύνδεση με ευρύτερα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ΝΑΤΟ σε όλο το φλεγόμενο τόξο από Μαύρη Θάλασσα μέχρι Ανατολική Μεσόγειο, και την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων, βρίσκεται η εμπλοκή της λυκοσυμμαχίας στο Αιγαίο και η έλευση εδώ πλοίων της, τάχα για τη διαχείριση των προσφυγικών ροών. Γεγονός που αποδεικνύεται από τα πλέον επίσημα χείλη, ανώτατων ΝΑΤΟικών αξιωματούχων, επιφορτίζοντας την κυβέρνηση με πρόσθετες ευθύνες για την απόφασή της να καλέσει στο αρχιπέλαγος φρεγάτες του θανάτου, δίνοντας ταυτόχρονα πρόσχημα στην Αγκυρα, να επαναφέρει όλο το πακέτο των διεκδικήσεών της στην περιοχή.

Το γεγονός ότι η ανάπτυξη εδώ της μόνιμης ναυτικής ΝΑΤΟικής δύναμης SNMG2 συνδέεται με τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων, στην κόντρα της λυκοσυμμαχίας με άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κέντρα και ειδικά τη Ρωσία, ουσιαστικά επιβεβαιώθηκε την Τρίτη από τον ίδιο τον ανώτατο στρατιωτικό διοικητή του ΝΑΤΟ για την Ευρώπη, ο οποίος ενέπλεξε ανοιχτά τις προσφυγικές ροές στην αντιπαράθεση με τη Μόσχα για τον έλεγχο ζωνών στη Μέση Ανατολή.

Ο Μπρίντλοβ

Συγκεκριμένα, ο πτέραρχος Φ. Μπρίντλοβ, μιλώντας όχι όπου - όπου, αλλά στην Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων της Γερουσίας των ΗΠΑ, κατηγόρησε τη Ρωσία ότι βοηθά το Σύρο Πρόεδρο, Μπ. Αλ Ασαντ, να μετατρέψει την προσφυγική κρίση σε «όπλο» εναντίον της Δύσης. Οι μαζικές ροές προσφύγων από τη Συρία έχουν «αποσταθεροποιητικές συνέπειες» στις ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες καταφεύγουν και αυτό λειτουργεί υπέρ της Μόσχας, ανέφερε.

Μόσχα και Δαμασκός εσκεμμένα τροφοδοτούν τη μαζική εκτόπιση των Σύρων, επέμεινε ο Μπρίντλοβ, εστιάζοντας στις αεροπορικές επιχειρήσεις της Ρωσίας στη Συρία και στον ισχυρισμό ότι η συριακή κυβέρνηση χρησιμοποιεί βόμβες - βαρέλια σε κατοικημένες περιοχές.

«Δεν θεωρώ ότι υπάρχει άλλος λόγος χρήσης αυτών των όπλων, που δεν είναι ακριβείας, τόσο από τον Ασαντ όσο και από τις ρωσικές δυνάμεις, πέρα από το να προκαλέσουν τη μετακίνηση προσφύγων και να τους κάνει το πρόβλημα κάποιων άλλων», πρόσθεσε.

«Ξέχασε», βέβαια, ο ΝΑΤΟικός το βρώμικο ρόλο που παίζουν στον πόλεμο στη Συρία οι ΗΠΑ, χώρες της ΕΕ και οι σύμμαχοί τους στην περιοχή, πολλά χρόνια πριν τη ρωσική επέμβαση, η οποία βέβαια εντείνει παραπέρα τη σύγκρουση...

Παραπέρα, ο πτέραρχος Μπρίντλοβ κατηγόρησε τη Ρωσία ότι αποτελεί μία ολοένα μεγαλύτερη απειλή για τις ΗΠΑ. «Η Ρωσία έχει επιλέξει να είναι αντίπαλος και αποτελεί μακροπρόθεσμη υπαρξιακή απειλή για τις ΗΠΑ και για τους Ευρωπαίους συμμάχους και εταίρους μας», τόνισε, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο.

Ο Στόλτενμπεργκ

Προσθέστε εδώ το γεγονός ότι αρχές Φλεβάρη, στη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας των κρατών - μελών της λυκοσυμμαχίας, όπου έγινε πλήρης παρουσίαση της ανάπτυξης των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στο τόξο από Βαλτική, Μαύρη Θάλασσα και Καύκασο, έως Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο, ο ίδιος ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γ. Στόλτενμπεργκ αιτιολόγησε την αποστολή AWΑCS σε Συρία και Τουρκία, ως μέτρο για να αντιμετωπιστούν οι «παραβιάσεις του εναέριου χώρου του ΝΑΤΟ (σ.σ: του τουρκικού εναέριου χώρου) από ρωσικά μαχητικά» και η ενίσχυση της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στη Συρία που «ανατρέπει τη στρατηγική ισορροπία και αυξάνει τις εντάσεις στην περιοχή».

Μια δήλωση - «κλειδί», καθώς όλα δείχνουν ότι, με ανάπτυξη πρόσθετων μονάδων στην ευρύτερη περιοχή, που περικλείει και το Αιγαίο, το ΝΑΤΟ επιχειρεί να αποκαταστήσει την τέτοια ισορροπία τρόμου...

Ο Φέργκιουσον

Επιπλέον, δεν περνά απαρατήρητη η όλη πρεμούρα των ΗΠΑ να έχουν ενισχυμένη παρουσία και ρόλο στην ανάπτυξη και λειτουργία της SNMG2 στο Αιγαίο.

Κατ' αρχάς, ο Γερμανός διοικητής της SNMG2, Γ. Κλάιν, θα υπάγεται στον Αμερικανό διοικητή της Διακλαδικής Διοίκησης των Συμμαχικών Δυνάμεων του NATO στη Νάπολη της Ιταλίας (JFC Naples) Μ. Φέργκιουσον, ο οποίος είναι ταυτόχρονα και διοικητής των Ναυτικών Δυνάμεων των ΗΠΑ σε Ευρώπη και Αφρική.

Ο Μ. Φέργκιουσον, αναμένεται, μάλιστα, στην Αθήνα για παραπέρα «συνεννοήσεις» με Ελληνες επιτελείς. Η επίσκεψή του δένει με αυτήν που προηγήθηκε, του διοικητή του 6ου Αμερικανικού Στόλου, που διαβεβαίωσε τον Ελληνα υπουργό Αμυνας ότι οι ΗΠΑ θα στείλουν πλοία τους να συνδράμουν την SNMG2 στο Αιγαίο.

Οι ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Προβληματίζουν αυτά έστω κατά τι την κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ; Κάθε άλλο. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν ανθίσταται, αλλά επιδιώκει ενεργό, πολύμορφη συμμετοχή στους τέτοιους σχεδιασμούς, υπηρετώντας επιδιώξεις εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων για γεωστρατηγική τους αναβάθμιση, ώστε να διεκδικήσουν μεγαλύτερα μερίδια από την καπιταλιστική λεία.

Εξ ου και έχει διαμηνύσει, εδώ και μήνες, διά του καθ' ύλην αρμόδιου υπουργού, του Αμυνας, Π. Καμμένου, π.χ. ότι η βάση στη Σούδα στηρίζει το νότιο τομέα του ΝΑΤΟ ενάντια «στη νέα απειλή», αυτή των τζιχαντιστών και ότι «οι δικές μας βάσεις» θα διασφαλίσουν την επιτυχία του αγώνα της ευρωατλαντικής λυκοσυμμαχίας έναντι αυτής της απειλής. Οι οποίοι τζιχαντιστές αποτελούν το πλέον πρόσφορο πρόσχημα, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, για τις νέες επεμβάσεις των κάθε προέλευσης ιμπεριαλιστών στον άξονα Μέση Ανατολή - Βόρεια Αφρική.

Στο ίδιο πλαίσιο παροχής κάθε είδους υπηρεσιών και εξυπηρετήσεων στη λυκοσυμμαχία, κι ενώ το ΝΑΤΟ τους ζήτησε τον ελλιμενισμό και ανεφοδιασμό των πλοίων της SNMG2 σε Χανιά, Θεσσαλονίκη, Βόλο, Πειραιά, Καβάλα και Σούδα, η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να τους παράσχει όλο το Αιγαίο.

Ελεγε χαρακτηριστικά ο Π. Καμμένος την προηγούμενη βδομάδα, παρουσία του αν. υπουργού Αμυνας και στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Βίτσα: «Εμείς συμφωνήσαμε σε αυτά και είναι ακόμα στη διάθεσή τους Λήμνος, Μυτιλήνη, Σάμος, Χίος, Λέρος, Κάλυμνος, Κως, Ρόδος, Κρήτη και όλα τα λιμάνια των νησιών του Αιγαίου»!

Η Αγκυρα

Φυσικά, τα σχέδια της εγχώριας αστικής τάξης και των κυβερνήσεών της συγκρούονται με αντίστοιχους σχεδιασμούς της τουρκικής αστικής τάξης, με δεδομένες τις επιδιώξεις της να εξασφαλίσει δικά της συμφέροντα στο Αιγαίο, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, σε ανταγωνισμό με άλλες αστικές τάξεις (ελληνική, ρωσική, συριακή κ.λπ.).

Εξ ου και η Αγκυρα θέτει ξανά στο παζάρι, που εξελίσσεται στο ΝΑΤΟ, όλο το πακέτο των διεκδικήσεών της (αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών, μη αναγνώριση στην Ελλάδα του δικαιώματος έρευνας και διάσωσης σε εκτεταμένες περιοχές του Αιγαίου, εύρος ελληνικών χωρικών υδάτων και εναέριου χώρου, κυριαρχία σε νησιά και νησίδες κ.ά.).

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ενώ εδώ και δυο βδομάδες η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αμυνας παρουσίαζε τη συμφωνία που επετεύχθη στα κεντρικά του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, κατόπιν κοινού αιτήματος των κυβερνήσεων Ελλάδας, Τουρκίας, Γερμανίας, για ανάπτυξη στο Αιγαίο της SNMG2, ως τη «λύση» για το Προσφυγικό, το πρόβλημα όχι μόνο δε λύθηκε, αλλά διογκώθηκε και περιπλέχτηκε.

Το επιχειρησιακό σχέδιο της ΝΑΤΟικής ναυτικής μοίρας - με κομβικό ζήτημα το σε ποιες θαλάσσιες ζώνες του Αιγαίου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας θα αναπτυχθεί για να επιχειρήσει - συνεχίζει να παζαρεύεται στα κεντρικά του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, όπως και σε Αθήνα και Αγκυρα, καθώς η τελευταία δεν μετακινείται ούτε χιλιοστό από τις πάγιες θέσεις της περί «διαφιλονικούμενων ζωνών» στο Αιγαίο, το οποίο επιμένει να αντιμετωπίζει ως «κοινή θάλασσα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας». Οπως, επίσης, επιμένει όλες οι ελληνοτουρκικές διαφορές «να αντιμετωπιστούν ως σύνολο», όπως διαχέουν Τούρκοι αξιωματούχοι.

Το «καλό παιδί»

Η δε ελληνική κυβέρνηση καμώνεται ότι θα αποκομίσει ανταλλάγματα, κάνοντας τον «καλό μαθητή» στο... κολέγιο του ΝΑΤΟ. Ενδεικτικά, έλεγε χαρακτηριστικά, ο αν. υπουργός Αμυνας, Δ. Βίτσας, την Τετάρτη στο «Mega»: «Είμαστε στην αναμονή, ώστε η αποστολή του ΝΑΤΟ να διαμορφώσει ένα πλήρες επιχειρησιακό σχέδιο και να αρχίσει να λειτουργεί (...) Η πλευρά της συμμάχου χώρας, της Τουρκίας, δημιουργεί κάποια προσκόμματα στην όλη διαδικασία, τα οποία συζητούνται στην Αγκυρα και νομίζω ότι θα επιλυθούν και θα ξεκινήσει αυτή η διαδικασία, ώστε να έχουμε μια μείωση των προσφυγικών ροών».

Προσέθετε: «Το γεγονός ότι για λόγους εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, η Τουρκία κάνει ορισμένα πράγματα, αυτό μας έχει φέρει σε καλή θέση, δηλαδή δεν είμαστε αυτοί που γκρινιάζουν. Η Τουρκία αυτή τη στιγμή δημιουργεί και μια αντίδραση από τις άλλες ΝΑΤΟικές χώρες και την ΕΕ»...

Ούτε γη, ούτε νερό...

Στο μεταξύ, το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει σύνορα μεταξύ των μελών του και αντιμετωπίζει το Αιγαίο ως ενιαίο επιχειρησιακά χώρο. Παραπέρα, στηρίζει, στην πράξη, τις τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, περιοριζόμενο να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις σε βάρος ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων ως «διμερείς διαφορές». Υπάρχουν, άλλωστε, τα παραδείγματα διαταγών όπως η «Aegean Policy Guidance» (του 2006) ή το «Luns ruling» (του 1984), που αφορούσαν το Αιγαίο και συμβούλευαν «ίσες αποστάσεις» μεταξύ των δύο πλευρών.

Σε κάθε περίπτωση, το ΝΑΤΟ δεν είναι παράγοντας ειρήνης και ασφάλειας για τη χώρα μας, αλλά παράγοντας αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της, παράγοντας εμπλοκής της στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που απειλούν συνολικά τα συμφέροντα των λαών της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου.

ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, που προκάλεσαν τον πόλεμο στη Συρία, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με τη Ρωσία, που εξόπλισαν και ουσιαστικά στήριξαν τους δολοφόνους του «Ισλαμικού Κράτους» κι ευθύνονται για το πρωτοφανές προσφυγικό κύμα, καλούνται τώρα να συνεχίσουν το έγκλημά τους, απλώνοντας τις δυνάμεις τους και παραπέρα, με όποιο πρόσχημα βρίσκουν κάθε φορά πρόσφορο. Σήμερα το Προσφυγικό, αύριο κάτι άλλο.

Ετσι, με πρόσχημα τη διαχείριση του Προσφυγικού και την αντιμετώπιση των τζιχαντιστών εξελίσσονται διασταυρούμενα και αντιτιθέμενα ιμπεριαλιστικά σχέδια, που εκθέτουν στον κίνδυνο μιας γενικευμένης σύγκρουσης τους λαούς της περιοχής.

Οι εξελίξεις «τρέχουν» και επιβάλλουν επιφυλακή, ενίσχυση της λαϊκής πάλης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τη συμμετοχή της χώρας σε αυτούς, αγώνα του λαού για να γίνει πράξη το σύνθημα «ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών».

Θ. Μπ.

Η διαπλοκή, οι κρυφές συναντήσεις και η ουσία...

Η διαπλοκή, οι κρυφές συναντήσεις και η ουσία...

Πολλά ακούγονται με αφορμή τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας για τις κρυφές συναντήσεις του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, με μεγαλοεκδότες - επιχειρηματίες. Η συγκυβέρνηση ισχυρίζεται πως δεν ενέδωσε σε εκβιασμούς από τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, σε συνέντευξή του, στις αρχές της προηγούμενης βδομάδας, δήλωσε πως θα συναντιόταν ακόμα και με το διάολο και πως σημασία δεν έχει το τι συζητιέται σε τέτοιες συναντήσεις, αλλά ποιες είναι οι πράξεις... Πέρα από το ότι ομολογεί τις συναντήσεις, αλλά και ότι το περιεχόμενο των συζητήσεων το προσπερνά σα να μη συνέβη τίποτα, έχει σημασία να δούμε μερικά πράγματα για να αντιληφθούμε την ουσία του θέματος.

Καταρχάς, κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που διεκδικούν συμμετοχή στην αστική διαχείριση και διακυβέρνηση, έχουν επαφές και συναντιούνται με κάθε λογής εκπροσώπους μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Αρα και με εκδότες, που παίζουν καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση της «κοινής γνώμης», ώστε να έχουν οφέλη στην προβολή τους, στην εξαπάτηση του λαού για να υφαρπάξουν την ψήφο. Από την πλευρά τους, επιχειρηματίες του συγκεκριμένου κλάδου, επειδή ακριβώς θέλουν να έχουν με τη σειρά τους οφέλη, είναι πρόθυμοι και συμμετέχουν σε αυτό το «παζάρι» όχι με ένα ή δύο αλλά με όσα περισσότερα κόμματα μπορούν. Αλλωστε, οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου, πέρα από τα άμεσα οικονομικά επιχειρηματικά οφέλη που προσδοκούν, δεν σταματούν ποτέ να έχουν στο μυαλό τους τα στρατηγικά τους συμφέροντα. Και αυτά είναι η λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος, με τρόπο που να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, η λεγόμενη «σταθερότητα» του αστικού πολιτικού συστήματος, η διαμόρφωση των προϋποθέσεων για τη διατήρηση της εξουσίας από την αστική τάξη, η προβολή αστικών κομμάτων και σχημάτων που μπορούν να παίξουν τέτοιο ρόλο.

Η λεγόμενη διαπλοκή, λοιπόν, είναι ένα το κρατούμενο στις συγκεκριμένες συνθήκες και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως αποκαλύπτεται δεν αποτελεί εξαίρεση. Οσο και να θέλει να πείσει το λαό ότι παλεύει για την αντιμετώπιση της διαπλοκής, η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, και σε αυτό το κομμάτι, ακολουθεί την πεπατημένη των προηγούμενων κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Τον ίδιο δρόμο θα ακολουθήσει και κάθε αστικό κόμμα στο μέλλον.

Πράγματι, το τι λες μπορεί να μην έχει τόση σημασία. Ομως, όταν αναλαμβάνεις τη διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος ως κυβέρνηση, υποχρεωτικά η διαπλοκή είναι μόνιμος ...σύντροφός σου. Και για να καταφέρεις να πάρεις την κυβερνητική εξουσία, αφού οι καπιταλιστές εξακολουθούν να κατέχουν την οικονομική εξουσία, αλλά και για να διαχειριστείς την κυβερνητική εξουσία προς όφελος των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.

Αλλωστε, έχουμε δει συγκεκριμένα έργα και ημέρες από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σε αυτήν την κατεύθυνση. Η σκανδαλώδης ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων, που θεωρούνται και οι «φορείς της ανάπτυξης», οι υποσχέσεις στον ΣΕΒ, τα κίνητρα και οι φοροαπαλλαγές σε επιχειρηματικούς ομίλους. Και την ίδια στιγμή, υλοποιεί την αντιλαϊκή πολιτική, που καταστρέφει τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες.

Βέβαια, υπάρχει σύγκρουση διαφορετικών επιχειρηματικών συμφερόντων για το ποιος θα έχει το μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα που μοιράζουν κυβερνήσεις όπως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ. Και σε αυτήν τη σύγκρουση, που είναι σκληρή, οι μεν επιχειρηματίες παλεύουν να εξασφαλίσουν μεγαλύτερο μερίδιο, τα δε κόμματα που διαχειρίζονται το σύστημα προσπαθούν να το ανταλλάξουν και με πολιτική υποστήριξή τους.

Αυτό δεν βλέπουμε με αφορμή το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για τις τηλεοπτικές άδειες; Μήπως υπηρετεί τη διαφάνεια ή την αντιμετώπιση της διαπλοκής; Αστεία πράγματα. Είναι απλά ένα ξαναμοίρασμα της πίτας ανάμεσα σε παλιά και νέα «τζάκια». Και από αυτό το μοίρασμα πιθανόν να προκύψουν και κάποιοι πιο φιλικοί προς την κυβέρνηση.

Να πούμε και την αλήθεια, σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο θέμα που προέκυψε. Ανεξάρτητα από το εάν έταξε και τι έταξε ο πρωθυπουργός, η στήριξη που τού παρείχαν ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα είναι ξεκάθαρη. Αυτή η στήριξη, άλλωστε, έφερε και την ανάδειξή του στη διακυβέρνηση. Ο λόγος, επίσης, γνωστός. Εκτιμήθηκε ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να στηρίξει την πολιτική ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου με τα αντιλαϊκά μέτρα που τη συνοδεύουν χωρίς τις λαϊκές αντιδράσεις, που εκδηλώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια απέναντι στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αυτή η στήριξη συνεχίζεται από βασικά τμήματα του κεφαλαίου, ανεξάρτητα αν ταυτόχρονα ασκείται κριτική στην κυβέρνηση και ανεξάρτητα, επίσης, εάν άλλα τμήματα, που θεωρούν ότι βγαίνουν χαμένα από το ξαναμοίρασμα της πίτας, έχουν επιλέξει την εναντίωση στην κυβέρνηση.

Ο λαός πρέπει να δει τη συνολική εικόνα, την ουσία. Και παρά την επιχείρηση αποπροσανατολισμού που στήνεται σε βάρος του, η ουσία είναι το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, που ματώνει το λαό, είναι το πολιτικό προσωπικό, τα διάφορα κέντρα που - παρά τους ανταγωνισμούς τους - υπηρετούν αυτό το σύστημα. Και, βέβαια, οι σχέσεις διαπλοκής που υποχρεωτικά θα αναπτύσσονται όσο αυτό το σύστημα δεν ανατρέπεται.

Κ. Πασ.

Οι «αβεβαιότητες» του κεφαλαίου... και τα μπατζάκια του λαού

Οι «αβεβαιότητες» του κεφαλαίου... και τα μπατζάκια του λαού

«Παρακαλάτε να πάνε καλά τα παζάρια μας για "αξιολόγηση" και Προσφυγικό, γιατί αλλιώς... φωτιά στα μπατζάκια σας»!

Κάπως έτσι θα μπορούσε να αποτυπωθεί, σε ελεύθερη απόδοση, το μπαράζ καταστροφολογίας και κινδυνολογίας, με το οποίο βομβαρδίζουν το λαό, με ιδιαίτερη ένταση το τελευταίο διάστημα, όλα τα επιτελεία του συστήματος: Από την κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης και τα ΜΜΕ του συστήματος, μέχρι τις ίδιες τις ενώσεις των καπιταλιστών, όπως ο ΣΕΒ.

«Αν δεν κλείσει η αξιολόγηση γρήγορα, αν πάμε μέχρι Μάη - Ιούνη, καήκαμε» λένε στελέχη της κυβέρνησης. «Η αξιολόγηση έπρεπε να είχε κλείσει από τον Οκτώβρη του 2015», φωνάζει ο πρόεδρος της ΝΔ. «Σε λίγες μέρες μπαίνουμε στη ζώνη κινδύνου για την ελληνική οικονομία», λέει ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΕΒ.

«Αν δεν γίνουν σήμερα αυτές οι δύσκολες μεταρρυθμίσεις, θα πρέπει στη συνέχεια να παρθούν πολύ χειρότερα μέτρα», επαναλαμβάνουν όλοι τους, με ένα στόμα, μια φωνή...

«Αν δεν υπάρξει συμφωνία στη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ - Τουρκίας για το Προσφυγικό, τότε θα βρεθούμε και εμείς και η ΕΕ στο χείλος της αστάθειας και του χάους», καταλήγουν.

Αυτό που στην πραγματικότητα κάνουν είναι ότι πατώντας πάνω στις υπαρκτές δυσκολίες του κεφαλαίου να περάσει σε φάση ανάκαμψης της κερδοφορίας του, επιχειρούν να στρώσουν το έδαφος για τη νέα κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης που απαιτεί ακριβώς αυτή η ανάκαμψη. Καλούν, ουσιαστικά, το λαό να συναινέσει στην αντιλαϊκή επίθεση, να την υπομείνει χωρίς να αντιδρά, να κάτσει στα αυγά του και να μην κινητοποιείται, υπό την απειλή της... «φωτιάς στα μπατζάκια» του και στο όνομα τού τάχα «μικρότερου κακού».

Και επειδή κάθε κινδυνολογία, για να είναι αποτελεσματική, πρέπει να συνοδεύεται και από το αντίστοιχο... «καρότο», η ένταση των εκβιασμών και της καταστροφολογίας απέναντι στο λαό συνδυάζεται με την κάλπικη υπόσχεση μιας ανάκαμψης από την οποία θα ωφεληθούν τάχα όλοι, συνδυάζεται με τα γνωστά και πολυφορεμένα περί «κρίσιμων κάβων», που μόλις τους περάσουμε θα φανεί «φως στον ορίζοντα» για το λαό...

Οι ανησυχίες του κεφαλαίου...

Οι ανησυχίες του κεφαλαίου, βέβαια, σε ό,τι το αφορά, δεν είναι αβάσιμες. Η βάση τους μάλιστα ξεπερνά τα όρια της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας.

Ολοι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ κ.ο.κ., αναθεωρούν συνεχώς προς τα κάτω τις προβλέψεις τους για τους ρυθμούς ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας και μιλούν ταυτόχρονα για μια σειρά κινδύνους και «αβεβαιότητες» που μπορεί να αμφισβητήσουν ακόμα και αυτούς τους ισχνούς και αναιμικούς ρυθμούς που προβλέπονται σήμερα, φέρνοντας στο προσκήνιο το ενδεχόμενο μιας νέας ύφεσης.

Σε αυτό ακριβώς το φόντο, στην ευρύτερη περιοχή από την Ανατολική Ευρώπη μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο και από τη Μέση Ανατολή μέχρι τη Βόρεια Αφρική, οξύνονται όλο και περισσότερο οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, οι συμβιβασμοί μεταξύ των ισχυρών καπιταλιστικών κέντρων φαντάζουν όλο και πιο δύσκολοι, όλο και εύθραυστοι και προσωρινοί.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, το Προσφυγικό, ως αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, αξιοποιείται σε διάφορα γεωπολιτικά και οικονομικά παζάρια, περιπλέκεται με τις αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς για το μέλλον της ίδιας της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ και της Ευρωζώνης, με αντιθέσεις ανάμεσα σε ισχυρές καπιταλιστικές δυνάμεις εντός και εκτός ΕΕ.

Οπως είναι φυσικό, αυτές οι ανησυχίες είναι ακόμα πιο έντονες για την ελληνική αστική τάξη, με τα συνεχόμενα χρόνια καπιταλιστικής κρίσης, καθώς και το συνακόλουθο κίνδυνο να χάσει πολύ έδαφος στους εντεινόμενους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς.

...οδηγός της κυβέρνησης στα αντιλαϊκά παζάρια

Με αυτές ακριβώς τις ανησυχίες, του κεφαλαίου και όχι του λαού, προσέρχεται η σημερινή κυβέρνηση, όπως έκαναν και οι προηγούμενες, στα διάφορα παζάρια που διεξάγονται στις λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Με αυτές τις ανησυχίες της ελληνικής αστικής τάξης πηγαίνει η κυβέρνηση στο αυριανό Γιούρογκρουπ και συνολικότερα στα παζάρια με τους «εταίρους» για την πρώτη «αξιολόγηση» της εφαρμογής του τρίτου μνημονίου, επιδιώκοντας να εξασφαλίσει τη στήριξη των επενδύσεων και της κερδοφορίας του εγχώριου κεφαλαίου, είτε περάσει η οικονομία στη φάση της ανάκαμψης είτε έρθει αντιμέτωπη με μια νέα διεθνή οικονομική κρίση.

Χαρακτηριστικές ακριβώς αυτών των ανησυχιών είναι οι αλλεπάλληλες παρεμβάσεις του ίδιου του ΣΕΒ, που κάνει λόγο για «καθολική ανάγκη και αγωνία της ελληνικής επιχειρηματικής κοινότητας για την άμεση και με επιτυχία ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης», προκειμένου, όπως λέει, «να αρθεί το περιβάλλον αβεβαιότητας γύρω από τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας», συμπληρώνοντας εξίσου χαρακτηριστικά: «Μία είναι η προϋπόθεση εξόδου από την κρίση και την ύφεση. Η πλήρης συμμόρφωση με το μνημόνιο, ώστε να γίνει η χώρα πόλος έλξης επενδύσεων, καθώς θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας»...

Μόνο που η έξοδος του κεφαλαίου από την κρίση, η «άμεση και με επιτυχία ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης», σημαίνει την προώθηση και υλοποίηση αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και μέτρων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, τα οποία τσακίζουν παραπέρα το λαό: Σε πρώτη φάση, νέα αντιλαϊκά χτυπήματα στις συντάξεις, στην Ασφάλιση, στο Φορολογικό, νέα προνόμια για το κεφάλαιο (βλ. π.χ. νέος «αναπτυξιακός νόμος») που θα φορτωθούν και πάλι στο λαό, για να ακολουθήσουν αμέσως μετά τα Εργασιακά και ό,τι άλλο κριθεί αναγκαίο για τα μονοπώλια.

Με τις ανησυχίες του κεφαλαίου, και όχι του λαού, ούτε φυσικά των προσφύγων, πηγαίνει η κυβέρνηση και στην αυριανή Σύνοδο Κορυφής ΕΕ - Τουρκίας για το Προσφυγικό, ενισχυμένη μάλιστα με τη συναίνεση όλων των βασικών αστικών κομμάτων (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ) στη σχετική «εθνική γραμμή», όπως αυτή αποτυπώθηκε και στο κοινό ανακοινωθέν τους, μετά την προχτεσινή σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών.

Με γνώμονα την επιδίωξη του εγχώριου κεφαλαίου να αναβαθμίσει το γεωστρατηγικό του ρόλο στην ευρύτερη περιοχή, εμπλέκουν το λαό και τη χώρα βαθύτερα στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, δηλώνουν ότι «σέβονται στο ακέραιο τις αποφάσεις της ΕΕ», ότι «συνεργάζονται πλήρως με το ΝΑΤΟ», υπερθεματίζουν δηλώνοντας ότι επιδιώκουν τη «δραστική ενίσχυση της Frontex και την ταχύτατη μετεξέλιξή της σε Ευρωπαϊκή Ακτοφυλακή», διεκδικώντας μάλιστα και την έδρα του νέου κατασταλτικού μηχανισμού της ΕΕ.

Μόνο που είναι ακριβώς αυτές οι αποφάσεις της ΕΕ οι οποίες εντείνουν το προσφυγικό πρόβλημα, εγκλωβίζοντας ήδη στη χώρα δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες. Είναι ακριβώς η ΝΑΤΟική εμπλοκή στο Αιγαίο, τμήμα της συνολικότερης συγκέντρωσης δυνάμεων της λυκοσυμμαχίας στο τόξο από την Ανατολική Ευρώπη έως την Ανατολική Μεσόγειο, στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, ανταγωνισμών και συγκρούσεων με άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κέντρα, συγκρούσεων που γεννούν συνεχώς νέα κύματα ξεριζωμένων.

Φως στον ορίζοντα για το λαό μόνο όταν βάλει μπροστά τις δικές του ανάγκες

Από όποια άκρη κι αν πιάσει κανείς το ενιαίο νήμα της εσωτερικής και της εξωτερικής πολιτικής, η «άρση της αβεβαιότητας» του κεφαλαίου, η «ανάκτηση της εμπιστοσύνης» στις προοπτικές του, σημαίνει ένταση της αβεβαιότητας για το λαό. Η αντιμετώπιση των «κινδύνων» για τα μονοπώλια σημαίνει μεγαλύτερη ανασφάλεια για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

Στην πραγματικότητα, η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια για το λαό θα επιτείνονται όσο κυριαρχούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, όσο θα εναλλάσσονται κυβερνήσεις που θα το υπηρετούν, όσο η χώρα θα είναι δεσμευμένη στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Καμιά συναίνεση, λοιπόν, δεν πρέπει να δείξει ο λαός στις «εθνικές γραμμές» και τις «καθολικές ανάγκες» των εγχώριων μονοπωλίων. Οι φόβοι και οι ανησυχίες του κεφαλαίου για την κερδοφορία του, δεν μπορεί να είναι και φόβοι του λαού που ξεζουμίζεται γι' αυτήν!

Καμιά ανοχή δεν πρέπει να δοθεί στην αντιλαϊκή πολιτική, στο όνομα του τάχα «μικρότερου κακού», καμιά αναμονή στο όνομα των υποσχέσεων για το περιβόητο... «φως στον ορίζοντα» που θα φέρει η υλοποίηση αυτής της πολιτικής.

Φως στον ορίζοντα μπορεί να δει ο λαός μόνο με την κλιμάκωση της πάλης του ενάντια σε νέα και παλιά αντιλαϊκά μέτρα, με τη συμμετοχή του στη δράση και τη μάχη για την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, βάζοντας μπροστά τις δικές του σύγχρονες ανάγκες και όχι τις «ανησυχίες» και τους «κινδύνους» του κεφαλαίου.

Γ. Ε.