Οι Πλαστογράφοι της ιστορίας – Η αλήθεια για την εκτέλεση της Ελένης Παπαδάκη

Κατιούσα

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, επέτειο της εκτέλεσης της ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη, αναβιώνει και η σχετική φιλολογία για τις “ωμότητες” του ΕΛΑΣ στα Δεκεμβριανά. Είναι γεγονός πως η συγκεκριμένη εκτέλεση αξιοποιήθηκε όσο λίγες στο οπλοστάσιο της πτωματολογίας της αντίδρασης, παραβλέποντας πως η συγκεκριμένη εγκληματική ενέργεια όχι μόνο καταγγέλθηκε από το ίδιο το ΚΚΕ, δια στόματος Νίκου Ζαχαριάδη μάλιστα, αλλά οι δράστες του βρέθηκαν και τιμωρήθηκαν από τον ίδιο τον ΕΛΑΣ. Ένα χρονικό αυτής της “αυτοκάθαρσης”, που αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, μας δίνει και η αφήγηση του δημοσιογράφου Γιάννη Κάτρη, ο οποίος ως γνωστόν δεν ανήκε στο χώρο του ΚΚΕ, αλλά αργότερα έλαβε υψηλόβαθμες θέσεις με την εκλογή του ΠΑΣΟΚ. Το κείμενο γράφτηκε το 1979 και αναδημοσιεύτηκε στο έργο του Βασίλη Μπαρτζιώτα “Η Εθνική Αντίσταση στην αδούλωτη Αθήνα” απ’όπου και μεταγράφουμε το μεγαλύτερο μέρος του.

Η πλαστογράφηση της ιστορίας έχει γίνει θεσμός για την κυρίαρχη ιδεολογία. Χρησιμοποιήθηκε δε στο έπακρο για να διατηρείται επί μισό σχεδόν αιώνα στην εξουσία η παράταξη, που είχε συνθηκολογήσει με τον ξένο κατακτητή, μεταμορφωμένη σε αρχάγγελο του “καλού” και τιμωρό των “κακών” αντιπάλων της, που είχαν διαλέξει το δρόμο της Εθνικής Αντίστασης, δηλαδή το δρόμο της τιμής.
Κεντρικός άξονας της παραχαραγμένης Ιστορίας κυριάρχησε ο μύθος των “ωμοτήτων” μονομερών οπωσδήποτε, που σήμαινε ότι οι μεν αντάρτες (του βουνού και των πόλεων) σκότωναν από σαδισμό και μίσος αθώες υπάρξεις, όπως οι ναζί, οι συνεργάτες και πληροφοριοδότες τους, τα δε Τάγματα Ασφαλείας, οι Σούρληδες και “λοιπαί εθνικαί οργανώσεις” (που είχαν στρατολογηθεί και μισθωθεί από τις χιτλερικές αρχές κατοχής) έδειχναν όλο τον προσήκοντα σεβασμό στους κανόνες του πολέμου και το διεθνή νόμο…
Κορυφαία περίπτωση “ακροτήτων” υπήρξε η εκτέλεση στα Δεκεμβριανά της πραγματικά μεγάλης Ελληνίδας ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη. Ήταν ένα ειδεχθές έγκλημα, φαινομενικά χωρίς νόημα, που θα έμενε στίγμα ανεξίτηλο, όχι μόνο για τους δράστες, αλλά και για την παράταξη που τους στέγαζε.
Φυσικά, η εθνικόφρων Δεξιά δεν άφησε ανεκμετάλλευτη την ουρανόπεμπτη ευκαιρία. Η εντατική αξιοποίηση του φόνου της Ελένης Παπαδάκη, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, απέδοσε, περισσότερο από κάθε τι άλλο, πλούσιους πολιτικούς καρπούς. Οι ταλαντευόμενοι και οι καιροσκόποι βρήκαν την εύλογη δικαιολογία για να μπουν στη στρούγκα της Δεξιάς. Τίμιες συνειδήσεις στην Αγγλία, Γαλλία, Αμερική, ακόμη βουλευτές και εφημερίδες, που σφυροκοπούσαν τον Τσώρτσιλ και υπεράσπιζαν με σθένος τα δικαιώματα του ελληνικού λαού, άρχισαν να κλονίζονται ή να μεταστρέφονται. Στις κρίσιμες εκείνες ώρες, ο θάνατος της Παπαδάκη ήταν ένα είδος χαριστικής βολής για την ελληνική αριστερά και μια ηθική δικαίωση των αναποδογυρισμένων αξιών.
[…]
Σήμερα, ήρθε η ώρα να παρουσιάσουμε τα γεγονότα όπως πραγματικά συνέβησαν και ν’αποκαταστήσουμε την ιστορική αλήθεια […]
Ο άνθρωπος που αποκαλύπτει το γνήσιο ιστορικό της δολοφονίας της Ελένης Παπαδάκη, ονομάζεται Νικόλαος Ανδρικίδης και ζει τώρα στις εργατικές κατοικίες της Κηφισιάς, αριθμός 40. Πρόκειται για ένα σεμνό αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, που διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην τραγική “υπόθεση” της Ελένης Παπαδάκη. Πολέμησε με το βαθμό του λοχαγού τον ξένο κατακτητή στην κατοχή, τιμώρησε τους φονιάδες της αξέχαστης ηθοποιού, όλη του η ζωή ήταν αφιερωμένη στο λαϊκό καθήκον και στην εθνική τιμή. Γι’αυτή του τη δράση, που θα πρεπε να είναι δίδαγμα και υπόδειγμα για κάθε Έλληνα, έμεινε στη φυλακή 28 ολόκληρα χρόνια.
Και τώρα η αλήθεια για τη δολοφονία της Ελένης Παπαδάκη. Η μεγάλη ηθοποιός, που η ακτινοβολία της ξεπερνούσε τα όρια της Ελλάδας, στα Δεκεμβριανά έμενε στο σπίτι του ηθοποιού Δημήτρη Μυράτ, κάπου στα Πατήσια. Ένα βράδυ πήγε η πολιτοφυλακή της περιοχής και την πήρε. Την άλλη μέρα τη σκότωσαν.
Το ΕΑΜ και το Α’ Σώμα Στρατού κυριολεκτικά αναστατώθηκαν. Η δολοφονία της Παπαδάκη έδειχνε ότι κάτι το πολύ σάπιο υπήρχε στα Πατήσια. Και έδρασαν με κεραυνοβόλο ταχύτητα. Στον τότε λοχαγό Νίκο Ανδρικίδη ανατέθηκαν καθήκοντα διαμερισματάρχη της περιοχής, με τη ρητή εντολή να ερευνήσει την υπόθεση, ν ‘ανακαλύψει τους ενόχους και να ξεκαθαρίσει την ανώμαλη και επικίνδυνη κατάσταση. Από τις ανακρίσεις που έκανε ο Ανδρικίδης εντοπίστηκαν οι δολοφόνοι. Ήσαν ο διοικητής της πολιτοφυλακής Ορέστης, ο υποδιοικητής και ο βοηθός του. Πιάστηκαν και οι τρεις σε διαφορετικά σπίτια (μαζί με τις ερωμένες τους) και δικάστηκαν από ανταρτοδικείο. Μπροστά σε ακροατήριο παραδέχτηκαν ότι είχαν στρατολογηθεί από ξένη μυστική υπηρεσία (Ιντέλιτζενς Σέρβις) και με εντολή της σκότωσαν την Ελένη Παπαδάκη, για να δυσφημιστεί το λαϊκό κίνημα και να δικαιωθεί η βρετανική επέμβαση. Καταδικάστηκαν στην ποινή του θανάτου και εκτελέστηκαν παρουσία κόσμου στην πλατεία Κολιάτσου.
Το μεταδεκεμβριανό καθεστώς δεν παρασημοφόρησε, βέβαια, το Νϊκο Ανδρικίδη για την τόσο δίκαιη απονομή δικαιοσύνης. Συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Τον παρέπεμψε στο κακουργιοδικείο (1945) με την κατηγορία του φόνου του Ορέστη και των δύο συνεργατών του… Και θα καταδικαζόταν σε θάνατο χωρίς την έντιμη μαρτυρική κατάθεση του Δημήτρη Μυράτ. Αξίζει, για την ιστορία, να παραθέσω την κατάθεση του μεγάλου καλλιτέχνη στη δίκη εκείνη.
Εισαγγελέας: Κύριε Μυράτ. τι γνωρίζετε για το φόνο της ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη και για τον κατηγορούμενο Νικόλαο Ανδρικίδη;
Δ. Μυράτ: Φιλοξενούσα την Ελένη Παπαδάκη στο σπίτι μου. Ένα βράδυ του Δεκέμβρη 1944 ήρθε η πολιτοφυλακή Πατησίων και την πήρε. Μετά δυο μέρες ακούσαμε πως η διοίκηση της πολιτοφυλακής πιάστηκε από τον ΕΛΑΣ. Σε άλλες δυο μέρες, νέοι με χωνιά φώναζαν πως η διοίκηση της πολιτοφυλακής Πατησίων καταδικάστηκε σε θάνατο για το φόνο της Ελένης Παπαδάκη και άλλων αθώων και θα εκτελεστεί στην Πλατεία Κολιάτσου. Πράγματι, οι περίοικοι είδαν την εκτέλεση.
Εισαγγελέας: Για τον Νικόλαο Ανδρικίδη, τι γνωρίζετε;
Δ. Μυράτ: Μάθαμε ότι αυτός συνέλαβε τους ενόχους και τους οδήγησε στο ανταρτοδικείο. Επίσης ότι παραβρέθηκε στην εκτέλεσεη που την έκανε τμήμα του ΕΛΑΣ.
Εισαγγελέας: Θέλω τη γνώμη σας για τους φόνους των μελών της πολιτοφυλακής, για τους οποίους κατηγορείται.
Δ. Μυράτ: Μάλλον δε θα έπρεπε να οδηγηθεί στο ειδώλιο του κατηγορουμένου. Γιατί, με τον τρόπο που ενήργησε, γλύτωσαν ασφαλώς άλλοι αθώοι.
Η τίμια και ειλικρινής μαρτυρία του Δημήτρη Μυράτ – που στο αγριανθρωπικό κλίμα που επικρατούσε το 1945 ήταν ηρωισμός – έσωσε τη ζωή του Ανδρικίδη. Καταδικάστηκε μόνο σε ισόβια δεσμά.
Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια. Χρόνια εθνικοφρονικής καπηλείας για το θάνατο της Ελένης Παπαδάκη και φυλακής για τον Ανδρικίδη. Ο οποίος, θέλοντας να εκπληρώσει στο ακέραιο το χρέος του απέναντι στην αλήθεια, όταν αποφυλακίστηκε, συνέταξε ένα εκτενές υπόμνημα με όλο το ιστορικό του φόνου της Ελένης Παπαδάκη και της παραδειγματικής τιμωρίας των δολοφόνων της. Το ιστορικό αυτό ντοκουμέντο με ημερομηνία 5 Ιουνίου 1975, το παρέδοσε στο θεατρικό Μουσείο, όπου και φυλάσσεται.
Και μια ουσιαστική λεπτομέρεια, που βάζει τη σφραγίδα της στα όσα βεβαιώνει ο Νίκος Ανδρικίδης για το ρόλο τνω ξένων “προστατών” στον άδικο χαμό της Ελένης Παπαδάκη. Στη δίκη του κακουργιοδικείου παρουσιάστηκε και η αδελφή του Ορέστη, η οποία όχι μόνο κατέθεσε υπέρ του Ανδρικίδη, αλλά και παρουσίασε στο δικαστήριο ακλόνητα στοιχεία, που έδειχναν την προδοτική εξάρτηση του αδελφού της από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες.
Εκείνο που επίσης έχει βαρύνουσα σημασία είναι η ίδια η απόφαση του κακουργιοδικείου, που έμμεσα παραδέχεται την αλήθεια, ότι η Παπαδάκη σκοτώθηκε όχι από την αριστερά, αλλά από πράκτορες της Ιντέλιτζενς Σέρβις. Αν δε δεχόταν αυτό το πραγματικό γεγονός, το δικαστήριο – μέσα στις τότε συνθήκες – θα καταδίκαζε οπωσδήποτε σε θάνατο τον Ανδρικίδη, μια και η εκτέλεση των τριών φονιάδων ήταν ομολογημένη. (Θυμίζουμε ότι εκείνη την εποχή η θανατική ποινή επιβαλόταν κατά χιλιάδες για φανταστικούς φόνους. Ηταν δυνατόν να χαριστεί το δικαστήριο στο Νίκο Ανδρικίδη;)

Υπερτριπλασιάστηκαν οι άστεγοι στην Ιρλανδία μέσα σε μια πενταετία

       

19-10-2019

Από τα πέντε του χρόνια ο μικρός Ιρλανδός Σαμ γνωρίζει τη βαρβαρότητα του συστήματος. Ζει στους δρόμους και μετά βίας εξασφαλίζει ένα πιάτο φαΐ τα κρύα βράδια από οργανώσεις εθελοντών που προσπαθούν να δώσουν μερικά απαραίτητα στους χιλιάδες άστεγους της πόλης.

Ένα βράδυ αυτής της εβδομάδας, σαστισμένοι περαστικοί και εθελοντές ΜΚΟ που μοίραζαν φαγητό σε άστεγους σε προάστιο του Δουβλίνο είδαν ανάμεσά τους τον μικρό Σαμ. Το πεντάχρονο αγόρι είχε καθίσει πάνω σε ένα χαρτόνι, για να μη νιώθει την ψύχρα του πεζοδρομίου, τρώγοντας ένα ζεστό πιάτο μακαρόνια.

Ο μικρός Σαμ δεν είναι ο μοναδικός. Είναι ένα από τα χιλιάδες άστεγα παιδιά που τριγυρνούν στους δρόμους του Δουβλίνου είτε μόνα, είτε με τις οικογένειές τους δίχως την παραμικρή στήριξη από κρατικούς φορείς Πρόνοιας ή την ελπίδα για προσιτή στέγη. Μεταξύ άλλων, γιατί οι δουλειές παραμένουν δυσεύρετες και οι τιμές των ενοικίων απρόσιτες…

Στοιχεία του ιρλανδικού υπουργείου Στέγασης, Σχεδιασμού και Αυτοδιοίκησης που δημοσιοποιήθηκαν τον περασμένο Αύγουστο κατέγραψαν «επισήμως» 6.143 ενήλικους και 2.850 παιδιά που ζουν στους δρόμους ή φιλοξενούνται σε δομές προσωρινής στέγασης κάποιες ώρες της μέρας.

Οργανώσεις εθελοντών, ωστόσο, θεωρούν πως η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη. Ρεπορτάζ που δημοσίευσε προχθές η βρετανική εφημερίδα «Independent», αναφέρει ότι ο αριθμός των άστεγων οικογενειών αυξήθηκε …κατά 348% μέσα στην τελευταία πενταετία. Αυτά σε μία χώρα όπως η Ιρλανδία που πριν περίπου μιάμιση δεκαετία θεωρούνταν «η τίγρης» της ανάπτυξης της ΕΕ.

«Τι είναι πόλεμος, πατέρα;»

Κατιούσα

Θυμάμαι όταν ήμουν μαθητής στο Δημοτικό Σχολείο, ο δάσκαλος στο μάθημα της Ιστορίας μάς είχε μιλήσει για το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και τις συνέπειές του. Ο λόγος του δασκάλου, όμως, ήταν ανούσιος – στερεότυπος – στεγνός και σύντομος. Ο δάσκαλος, παρά τις καλές του προθέσεις, με τη σύντομη αναφορά του, δεν έδωσε τη δυνατότητα σε εμάς τους μικρούς του μαθητές να καταλάβουμε:
Ποια τα αίτια – ποιο το μέγεθος, ποια τα δεινά του πολέμου. Ίσως φοβόταν τον επιθεωρητή, ίσως δεν ήθελε να ξεφύγει από τα αυστηρά πλαίσια του τότε αναλυτικού προγράμματος, ίσως φοβόταν, και, βέβαια, στη δεκαετία του 1950 τα πράγματα ήταν δύσκολα για έναν δάσκαλο να πει κάποιες αλήθειες, πολύ πιο δύσκολα από σήμερα.
Εγώ ήμουν, όμως, παιδί με πνευματικές ανησυχίες και είχα πάντα απορίες, έτσι όταν το μεσημέρι γύρισα στο σπίτι ρώτησα τον πατέρα μου: «Τι είναι πόλεμος, πατέρα;». Ο πατέρας, κουρασμένος απ’ τη δουλειά, γύρευε να φάει μια μπουκιά, να ξαποστάσει λίγο και να συνεχίσει τη 2η απογευματινή βάρδια μέχρι το βράδυ στο μικρό το μαραγκούδικο. Όμως, δε μου χάλαγε το χατίρι, πάντα μου έλυνε τις απορίες και έδινε απαντήσεις στα ερωτήματά μου.
– «Το βράδυ σαν τελειώσω απ’ τη δουλειά, θα σου εξηγήσω, παιδί μου, τι είναι πόλεμος».
Και ήρθε το βράδυ και όταν τελειώσαμε το βραδινό φαγητό μας και η μάνα μάζεψε τα πιάτα, ο πατέρας μού μίλησε για τον πόλεμο, τον πόλεμο, όπως τον εξήγησε η γενιά του, η γενιά του 1920. Εκείνο το βράδυ, αλλά και άλλα βράδια, μου μίλησε για το ΟΧΙ του ελληνικού λαού το ’40 – το έπος της Αλβανίας, την Εθνική Αντίσταση, το ΕΑΜ – τον ΕΛΑΣ – την ΕΠΟΝ, τα βάσανα του λαού μας από το Δεκέμβρη του ’44 και μετά, το μεγάλο πατριωτικό πόλεμο της Σοβιετικής Ένωσης ενάντια στο φασισμό, τα 20.000.000 νεκρούς της ΕΣΣΔ, το πιο ακριβό τίμημα για να συντριβεί ο ναζισμός κι ο φασισμός. Με τα πιο απλά λόγια, ο φτωχός ξυλουργός πατέρας μου περιέγραφε τον πόλεμο και τα δεινά του κι απ’ τα λόγια ενός απλού εργάτη και όχι απ’ τον δάσκαλο έμαθα τι σημαίνει πόλεμος. Ο πατέρας όμως, πολύ διαβασμένος και με πολλές ιστορικές γνώσεις για την περίοδο του Μεσοπολέμου – το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο – την ηρωική Εθνική Αντίσταση – και τον Εμφύλιο πόλεμο, μου αγόρασε βιβλία, είδαμε μαζί κινηματογραφικές ταινίες της εποχής του ’60, αντιπολεμικές ταινίες – «αριστουργήματα» από την ΕΣΣΔ. Θυμάμαι την ταινία του Καλατόζοφ: «Οταν περνούν οι γερανοί», του Τσουχράι: «Η μπαλάντα ενός στρατιώτη», του Μπονταρτσούκ: «Η μοίρα ενός ανθρώπου» και άλλες αντιπολεμικές ταινίες.
Μέσα από τα λόγια του πατέρα, τα βιβλία, τις ταινίες, είδα τις βομβαρδισμένες πόλεις, τα καμένα χωριά, τα κατεστραμμένα νοσοκομεία – σχολεία – εργοστάσια, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Γερμανών ναζί, γνώρισα τη φρίκη του πολέμου. Σαν μεγάλωσα, συνέχισα την έρευνα και το διάβασμα και τότε κατάλαβα την αξία της ειρήνης, συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του αγώνα ενάντια στο φασισμό και έκανα κομμάτι της ζωής μου τα πανανθρώπινα ιδανικά της αγάπης προς τον άνθρωπο. Έκανα μέρος της ζωής μου τον αγώνα για την ειρήνη, τον αγώνα ενάντια στον πόλεμο.
Ο πατέρας τότε ήταν νέος και παρά την κούραση και τα βάσανα της ζωής έστεκε όρθιος και βάδιζε μπροστά μαζί με τους άλλους λαϊκούς ανώνυμους αγωνιστές της χώρας. Εσμιγε το βήμα του με το βήμα των άλλων ανθρώπων, στον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο, για το ψωμί και το δίκιο του εργάτη, μαζί και εγώ. Σ’ ένα πράγμα, όμως, έπεσε έξω, στη διαβεβαίωση που μου έδωσε:
– «Παιδί μου, όσο υπάρχει η μεγάλη χώρα των Σοβιέτ και το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, οι ιμπεριαλιστές δε θα τολμήσουν καταστροφικούς πολέμους. Η Σοβιετική Ένωση είναι δυνατή, είναι το αντίπαλο δέος στα πολεμοχαρή σχέδιά τους, δε θα τολμήσουν».
Κι όμως, ο πατέρας έπεσε έξω στη διαβεβαίωση που μου ‘δωσε τότε, ότι η ανθρωπότητα δε θα ξαναζούσε πολέμους και ότι οι άνθρωποι θα ζούσαν καλύτερα. Ήρθαν οι ανατροπές του ’89, ’91. Ήρθε η τραγωδία του 20ού αιώνα μετά από τη μεγαλύτερη προδοσία του αιώνα, ήρθε το πάνω – κάτω και ήρθαν ξανά οι πόλεμοι – η φρίκη – η καταστροφή σε πολλά μέρη του πλανήτη.
Έπεσε το Μεγάλο Κάστρο του Σοσιαλισμού από τους έξω εχθρούς και τους «εφιάλτες», που δούλευαν υποχθόνια από τα μέσα. Ο πατέρας πικράθηκε πολύ από την τραγική διάψευση των προσδοκιών και ελπίδων για ένα ανέφελο και ειρηνικό μέλλον, δεν το ‘βαλε όμως κάτω, εξακολουθεί να είναι όρθιος, παρά τη μεγάλη ηλικία και τα σοβαρά προβλήματα υγείας, εξακολουθεί να ελπίζει στον άνθρωπο και στο καλύτερο μέλλον που θα ‘ρθει!
Ορθοστατώντας και ορθοβαδίζοντας, ξέρω ότι όσο μπορώ – όσο αναπνέω – όσο ζω έχω χρέος να αγωνίζομαι, ενώνοντας το βήμα μου με το βήμα των εκατομμυρίων αγωνιστών της ειρήνης και της προόδου.
Ο σπόρος που έπεσε δε θα πάει χαμένος, θα πάρουμε νέα φυτά, νέους καρπούς, νέους σπόρους. Οι νεότερες γενιές θα σπείρουν τους νέους σπόρους και θα θρέψουν οι νεότερες γενιές την ΕΙΡΗΝΗ και το μέλλον που δεν μπορεί παρά να είναι Κόκκινο (!).

Αντώνης Βλαστάρης
Ριζοσπάστης, 25 Απρίλη 2004

(Ο Αντώνης Βλαστάρης γεννήθηκε το 1947 στο Περιστέρι Αττικής, από φτωχή εργατική οικογένεια, όπου και τέλειωσε το Λύκειο. Εδωσε εξετάσεις και γράφτηκε στο Φυσιογνωστικό Τμήμα του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Από το 1977 εργάζεται ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση. Συνεργάζεται με την εφημερίδα «Νέο Εμπρός» της Λέσβου. Στην αρθρογραφία του ασχολείται με θέματα Παιδείας – λόγω ιδιότητας -, αλλά και με άλλα θέματα, όπως εσωτερικά, διεθνή και οικονομικά. – Τα βιογραφικά στοιχεία από το δημοσίευμα της εφημερίδας.)

Η όψη του «θηρίου» μέσα από τους παραμορφωτικούς του φακούς

Αυτή η νέα οπτικοποίηση μιας μαύρης τρύπας από επιστήμονες της NASA δείχνει πώς η βαρύτητά της παραμορφώνει την όψη της. Η αναπαράσταση προσομοιώνει την εμφάνιση, που εκτιμάται ότι θα έχει μια μαύρη τρύπα γύρω από την οποία έχει σχηματιστεί ένας δίσκος προσαύξησης, μια λεπτή θερμή δομή αποτελούμενη από υλικά, που πέφτουν μέσα στη μαύρη τρύπα. Η ακραία βαρύτητά της στρεβλώνει το φως που εκπέμπεται από διάφορες περιοχές του δίσκου, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται στον παρατηρητή με αυτή την παράξενη μορφή. Η ακριβής όψη της εξαρτάται από τη γωνία παρατήρησης, με τη μέγιστη στρέβλωση να συμβαίνει όταν κανείς κοιτάζει ακριβώς από το πλάι (ευθεία παρατήρηση στο ίδιο επίπεδο με τον δίσκο προσαύξησης).
Οι φωτεινοί κόμποι σχηματίζονται και διαλύονται διαρκώς, υπό την επήρεια μαγνητικών πεδίων που επιδρούν στο θερμό υλικό. Κοντά στη μαύρη τρύπα, τα αέρια κινούνται με ταχύτητα που πλησιάζει την ταχύτητα του φωτός, ενώ στα εξωτερικά τμήματα κινούνται λίγο πιο αργά. Αυτή η διαφορά εκτείνει και κόβει τους φωτεινούς κόμπους, δημιουργώντας φωτεινές και σκοτεινές λωρίδες μέσα στον δίσκο.
Οταν κανείς τον κοιτάζει από το πλάι, ο δίσκος φαίνεται φωτεινότερος από τη μια πλευρά (εδώ την αριστερή), επειδή εκεί τα φωτεινά αέρια κινούνται προς το μέρος του παρατηρητή, με αποτέλεσμα, λόγω του φαινομένου ντόπλερ, να αυξάνεται η φαινόμενη συχνότητά τους, ενώ στην άλλη άκρη συμβαίνει το αντίθετο. Αυτή η ασυμμετρία εκλείπει εντελώς μόνο αν κανείς βλέπει τον δίσκο εντελώς κατά πρόσωπο, επειδή τότε δεν υπάρχει μέρος του υλικού που να προσεγγίζει ή να απομακρύνεται από τον παρατηρητή.
Κοντά στη μαύρη τρύπα η βαρυτική στρέβλωση του φωτός γίνεται τόσο έντονη που μπορούμε να δούμε το κάτω μέρος του δίσκου ως έναν φωτεινό δακτύλιο που μοιάζει να σχηματίζει το περίγραμμα της μαύρης τρύπας. Αυτός ο επονομαζόμενος «δακτύλιος φωτονίων» αποτελείται από πολλαπλούς δακτυλίους, που γίνονται όλο και πιο λεπτοί και αχνοί και οι οποίοι δημιουργούνται από φως που έχει κάνει δύο, τρεις ή και περισσότερες περιστροφές γύρω από τη μαύρη τρύπα πριν φτάσει στον παρατηρητή. Επειδή η μαύρη τρύπα που μοντελοποιήθηκε είναι σφαιρική, ο «δακτύλιος φωτονίων» μοιάζει σχεδόν κυκλικός και πανομοιότυπος από οποιαδήποτε γωνία. Μέσα στον δακτύλιο βρίσκεται η σκιά της μαύρης τρύπας, μια περιοχή με διάμετρο περίπου διπλάσια από τη διάμετρο του ορίζοντα των γεγονότων, το όριο γύρω από τη μαύρη τρύπα, μετά από το οποίο δεν υπάρχει γυρισμός.
Στις 10 Απρίλη του 2019, η ερευνητική ομάδα του Τηλεσκοπίου Ορίζοντα Γεγονότων είχε δώσει στη δημοσιότητα την πρώτη φωτογραφία της σκιάς μιας μαύρης τρύπας, εκείνης που βρίσκεται στην καρδιά του γαλαξία Μ87.

«ΗΛΙΑΚΟΣ ΔΟΡΥΦΟΡΟΣ»

Πιο κοντά από ποτέ στο άστρο που συντηρεί τη ζωή στη Γη

Μετά το σκάφος «Bepi - Colombo» («Μπέπι - Κολόμπο»), που εκτόξευσε το 2018 και βρίσκεται στο δρόμο προς τον εσώτερο πλανήτη του ηλιακού συστήματος, τον Ερμή, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) σχεδιάζει για το 2020 μια νέα αποστολή και πάλι με κατεύθυνση προς τον Ηλιο. Πρόκειται για την αποστολή «Solar Orbiter» («Ηλιακός Δορυφόρος»), που θα μελετήσει από κοντά το άστρο, που συντηρεί τη ζωή στη Γη (σε τελευταία ανάλυση όλους τους ζωντανούς οργανισμούς με εξαίρεση ίσως κάποια ακραιόφιλα μικρόβια που παίρνουν Ενέργεια από ανόργανες χημικές ουσίες).
Ο «Ηλιακός Δορυφόρος» θα φτάσει πιο κοντά στον Ηλιο από οποιοδήποτε άλλο σκάφος, αντιμετωπίζοντας υψηλές θερμοκρασίες και φέρνοντας τα τηλεσκόπια και τα άλλα επιστημονικά του όργανα σε απόσταση περίπου ενός τετάρτου της απόστασης Γης - Ηλιου, προσφέροντας μοναδικές εικόνες και μετρήσεις. Θα είναι η πρώτη διαστημοσυσκευή που θα στείλει στη Γη φωτογραφίες από τις πολικές περιοχές του Ηλιου, που δεν είναι εύκολα παρατηρήσιμες από τα γήινα ηλιακά τηλεσκόπια. Στόχος είναι σε κάποια φάση της αποστολής του να διανύει τμήματα της τροχιάς του κινούμενος με την ίδια γωνιακή ταχύτητα, με την οποία περιστρέφεται ο Ηλιος γύρω από τον άξονά του και με αυτόν τον τρόπο να βρίσκεται συνεχώς πάνω από την ίδια περιοχή του Ηλιου. Ετσι, ο «Ηλιακός Δορυφόρος» θα μπορέσει για πρώτη φορά να καταγράψει από το ίδιο σημείο παρατήρησης τον σχηματισμό των ηλιακών καταιγίδων και την εξέλιξή τους επί αρκετές μέρες. Επιπλέον, θα στέλνει εικόνες και μετρήσεις για το τι συμβαίνει στην «πίσω» (μη ορατή από τη Γη) πλευρά του άστρου.
Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι με τον σχεδιασμό της αποστολής έτσι που να διασχίσει πολλά από τα ενδιαφέροντα σημεία της εσώτερης ηλιόσφαιρας (κατά βάση αχαρτογράφητες περιοχές του πλανητικού μας συστήματος) και με τη βοήθεια των οργάνων επιτόπιας ανάλυσης (πάνω στο σκάφος) και των οργάνων τηλεπισκόπησης που φέρει, η ευρωπαϊκή διαστημική αποστολή θα αποκαλύψει πώς ο Ηλιος δημιουργεί και ελέγχει την ηλιόσφαιρα και συγκεκριμένα τι προκαλεί τον ηλιακό άνεμο και από πού πηγάζει το μαγνητικό πεδίο του ηλιακού στέμματος, πώς οι ηλιακές εκρήξεις παράγουν ακτινοβολία σωματιδίων υψηλής Ενέργειας που γεμίζει την ηλιόσφαιρα, πώς λειτουργεί ο μηχανισμός παραγωγής μαγνητικού πεδίου, που συνδέει τον Ηλιο με την ηλιόσφαιρα και πώς διάφορα παροδικά φαινόμενα επιδρούν στην ηλιοσφαιρική μεταβλητότητα.
Ο «Ηλιακός Δορυφόρος» θα εκτεθεί σε 13 φορές εντονότερη ακτινοβολία από αυτήν που θα δεχόταν αν βρισκόταν στη Γη, ενώ παράλληλα θα βομβαρδίζεται από ριπές υποατομικών σωματιδίων προερχόμενων από τις εκρήξεις στην ηλιακή ατμόσφαιρα. Για να αντιμετωπίσει αυτό το εχθρικό περιβάλλον, θα αξιοποιήσει τεχνολογίες που χρησιμοποιήθηκαν και στο «Μπέπι - Κολόμπο», χρησιμοποιώντας ειδικά θερμοανθεκτικά φωτοβολταϊκά κύτταρα και κεραία επικοινωνίας με τη Γη. Οι φωτογραφίες που θα στέλνει θα καλύπτουν φαινόμενα σε περιοχή 180 χιλιομέτρων (ο Ηλιος έχει διάμετρο 1,4 εκατομμυρίων χιλιομέτρων).
Το ταξίδι του «Ηλιακού Δορυφόρου» από τη Γη έως τον Ηλιο αναμένεται να διαρκέσει 3 χρόνια, χρονικό διάστημα στο οποίο θα αξιοποιήσει δυο φορές τη βαρυτική έλξη της Γης και της Αφροδίτης, ώστε να αυξήσει την ταχύτητά του και να μπει τελικά σε τροχιά περιόδου 168 ημερών γύρω από τον Ηλιο, αρχίζοντας το επιστημονικό μέρος της αποστολής του. Η τροχιά αυτή θα τον φέρνει κάθε 5 μήνες σε απόσταση ίση με 0,28 αστρονομικές μονάδες (1 αστρονομική μονάδα είναι η μέση απόσταση Γης - Ηλιου). Τη βαρυτική έλξη της Αφροδίτης θα την αξιοποιήσει για να αλλάξει σταδιακά την τροχιά του, ώστε να περνά πάνω από τις πολικές περιοχές. Στην αποστολή του ESA συνεργάζεται και η αμερικανική NASA, στο πλαίσιο της διεθνούς πρωτοβουλίας «Ζώντας Με ένα Αστρο».

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγές: www.esa.int, www.nasa.gov

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ Τα γήπεδα, οι ενδοϊμπεριαλιστικές κόντρες και οι πειραματισμοί

Associated Press

Οι ρατσιστικές επιθέσεις νεοναζί οπαδών ήταν η αιτία να διακοπεί δύο φορές ο αγώνας Βουλγαρίας - Αγγλίας στη Σόφια

Μπορεί εξαρχής η πρόσφατη διπλή αγωνιστική (6η και 7η) των ομίλων της προκριματικής φάσης του Euro 2020 να θεωρείται σε αγωνιστικό επίπεδο κομβική για τις ισορροπίες στη μάχη της πρόκρισης, ωστόσο αυτό που έμεινε στην ουσία κάθε άλλο παρά αφορά τα εντός αγωνιστικού χώρου. Παρά το περίφημο σλόγκαν των FIFA-UEFA «Οχι πολιτική» (No politica) στο ποδόσφαιρο - που οι ίδιες όμως έχουν αποδείξει ότι το χρησιμοποιούν κατά το δοκούν και σε επιλεγμένες περιπτώσεις - για μια ακόμη φορά τα γήπεδα και οι εξέδρες των οπαδών αποτέλεσαν το πρόσφορο έδαφος για να «ξεπλυθούν» πολιτικές σκοπιμότητες αλλά και να διαφημιστούν οι γνωστές φασιστικές και νεοναζιστικές ιδέες, η μισαλλοδοξία και ο ρατσισμός. Βολική πλευρά και αυτή του οικοδομήματος του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού, που πέραν της εσωτερικής διαμάχης για τα πρωτεία και τα κέρδη προσφέρει την ευκαιρία για να εξυπηρετηθούν και άλλοι σκοποί.
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι τα ευρωπαϊκά γήπεδα - συμπεριλαμβανομένων των ελληνικών - αποτελούν προνομιακό πεδίο δράσης εκπροσώπων τέτοιων μορφωμάτων και, μέσω αυτής, πειραματισμών με απώτερους σκοπούς: Οι ποδοσφαιρικοί αγώνες συχνά λειτουργούν ως ευκαιρίες να προβληθούν πολιτικές αλυτρωτισμού, σχεδιασμοί αλλαγής συνόρων κ.ά., σε μια περίοδο που βρίσκονται σε έξαρση οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, τόσο στο έδαφος της Ευρώπης αλλά και παγκοσμίως, με τραγικές συνέπειες για τους ίδιους τους λαούς.

Κρίκοι στην αλυσίδα πειραματισμών

Copyright 2019 The Associated

Χαρακτηριστική καθυστέρηση επέδειξε η UEFA να αντιδράσει στην ενέργεια των Τούρκων ποδοσφαιριστών

Τα όσα συνέβησαν και αυτήν τη φορά κάθε άλλο παρά μεμονωμένα μπορεί να θεωρηθούν. Αντίθετα, τα πρόσφατα κρούσματα, από τον στρατιωτικό χαιρετισμό των Τούρκων ποδοσφαιριστών προκειμένου να υποστηρίξουν την επέμβαση στη Συρία - κάποιοι έπεσαν από τα σύννεφα, ζητώντας την τιμωρία τους από την UEFA - μέχρι τους νεοναζιστικούς χαιρετισμούς και τις ρατσιστικές επιθέσεις των Βουλγάρων οπαδών προς τους παίκτες της Εθνικής Αγγλίας, αποτελούν τους νέους κρίκους σε μια ευρύτερη αλυσίδα. Τα τελευταία χρόνια σχεδόν κάθε παιχνίδι μεταξύ βαλκανικών χωρών διεξάγεται στη σκιά των γενικότερων γεωπολιτικών παιχνιδιών και επιδιώξεων της αστικής τάξης στην περιοχή, με τα όσα συνέβησαν πριν από τέσσερα χρόνια στα ματς Σερβίας - Αλβανίας και Ρουμανίας - Ουγγαρίας να αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Σε αυτό το πλαίσιο, παρατηρείται έντονη παρουσία νεοναζί και εθνικιστών στα ευρωπαϊκά γήπεδα που, κρυμμένοι πίσω από τη μάσκα του «οπαδού», μεταδίδουν τα πιο σκοτεινά μηνύματα, χρησιμοποιούν ρητορικές μίσους και ρατσισμού, που είναι σε έξαρση στο ευρωπαϊκό έδαφος. Σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο σε διάφορα γήπεδα της Ευρώπης τείνουν να γίνουν μόνιμα τα περιστατικά ρατσιστικών επιθέσεων κυρίως προς Αφρικανούς παίκτες, η προβολή με τον έναν ή τον άλλον τρόπο (συνθήματα, πανό, χαιρετισμοί) νεοναζιστικών και φασιστικών ιδεών και εθνικιστικών πολιτικών. Ολα τα παραπάνω συνηγορούν στο ότι τα φαινόμενα αυτά εκδηλώνονται στη βάση οργανωμένου σχεδίου και όχι απλά ως αντιπαλότητες μεταξύ οργανωμένων οπαδών, όπως συμβαίνει κατά κόρον στον εμπορευματοποιημένο αθλητισμό, ως αποτέλεσμα των λογικών που τον διέπουν.

UEFA: «No politica» ...κατά το δοκούν

Την ίδια στιγμή ιδιαίτερα καθυστερημένη θεωρείται η αντίδραση της UEFA στο περιστατικό με τους Τούρκους παίκτες. Η κατά τ' άλλα ταχύτατη Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία, που θεωρεί ότι παραβιάζουν το «Nο politica», αν και τα πρώτα δείγματα από πλευράς Τούρκων δόθηκαν στον αγώνα της Πέμπτης 10 Οκτώβρη κόντρα στην Αλβανία, χρειάστηκε να περάσουν αρκετές μέρες για να αντιδράσει. Αυτή ήταν η ανακοίνωση πως θα διεξαγάγει έρευνα για τα περιστατικά στους αγώνες Γαλλίας - Τουρκίας και Βουλγαρίας - Αγγλίας. Από την πλευρά του ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας, Αλεξάντερ Τσέφεριν, στις δηλώσεις του για τα όσα συνέβησαν έδωσε βάρος στο περιστατικό της Σόφιας, αποφεύγοντας να αναφερθεί στην προφανώς πολιτικοποιημένη ενέργεια των Τούρκων ποδοσφαιριστών. Σημειώνεται πως η UEFA έχει επιλέξει την Κωνσταντινούπολη ως έδρα του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ της φετινής σεζόν, στις 20 Μάη. Μάλιστα, για το συγκεκριμένο ζήτημα έντονες ήταν οι αντιδράσεις από Ιταλία και Γαλλία, που ζήτησαν από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία να αφαιρέσει τη διοργάνωση από τη συγκεκριμένη πόλη. Από την άλλη, δεν ήταν λίγοι αυτοί που συνέδεσαν τον τόπο διεξαγωγής του τελικού, και μάλιστα του καλύτερου προϊόντος της UEFA, με τη χαρακτηριστική καθυστέρηση να πάρει θέση. Ιδιαίτερα μάλιστα εάν ληφθεί υπόψη η ταχύτητά της να επεμβαίνει σε άλλες περιπτώσεις όπου θεωρεί ότι παραβιάζεται ο κανονισμός του «No politica», όπως π.χ. έχει συμβεί σε εκδηλώσεις οπαδών υπέρ του αγώνα του Παλαιστινιακού λαού κατά της ισραηλινής κατοχής, παλιότερα του σερβικού λαού ενάντια στην επέμβαση του ΝΑΤΟ ή τον αποκλεισμό της Εθνικής Σερβίας, της χώρας που δεχόταν την επίθεση, από το Euro 1992.

Ο Δήμος Νότιας Κέρκυρας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ο Δήμος Νότιας Κέρκυρας έχει περίπου 40 μέρες ζωής και μπορούμε να βγάλουμε ορισμένα πρώτα συμπεράσματα. Κτήριο να στεγάσει τις υπηρεσίες του, και να συνεδριάζει το Δημοτικό Συμβούλιο, δεν έχει. Κανείς δεν ξέρει μετά από πόσο καιρό θα αποκτήσει.

Τόσο η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και η σημερινή της ΝΔ, δεν ενδιαφέρθηκαν να βοηθήσουν, ώστε να λυθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα το θέμα.

Σαράντα μέρες μετά τη λειτουργία των 3 νέων Δήμων και ο δήμαρχος Νότιας Κέρκυρας, δεν ξέρει ποιο είναι το μερίδιο του δήμου σε προσωπικό και μέσα από τον πρώην ενιαίο δήμο (το ίδιο και του Βορρά).

Κατηγορεί γι’ αυτό τη δήμαρχο Κεντρικής Κέρκυρας ότι κωλυσιεργεί σκόπιμα. Ασφαλώς και είναι κοντόφθαλμη και αποπροσανατολιστική η τακτική της Δημάρχου (κ. Υδραίου - ΝΔ). Κοντόφθαλμη γιατί δε θα πάει μακριά και αποπροσανατολιστική γιατί αλλού έπρεπε να εστιάσουν οι 3 δήμοι. Είναι γνωστό ότι ο ενιαίος δήμος είχε τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα και αυτό εκφράζεται με τις ανεπαρκείς υπηρεσίες προς το λαό, ο οποίος τις πληρώνει καθημερινά με αβάσταχτους φόρους (π.χ. δημοτικοί - αγροτικοί δρόμοι, χώροι αναψυχής, παιδικές χαρές, αθλητικές εγκαταστάσεις, ύδρευση, αποχέτευση, αντιπλημμυρικά-αντιπυρικά έργα κ.α.).

Αντί λοιπόν και οι 3 δήμοι να απαιτήσουν και να διεκδικήσουν από το κράτος, αυτά που δικαιούνται ο κάθε δήμος για τους δημότες του, μαλώνουν για το μοίρασμα της φτώχειας του παλιού ενιαίου δήμου.

Αντί να κάνουν το λαό συμμέτοχο του αγώνα και της διεκδίκησης, για αυτά που έχουν ανάγκη, αλλά η κυβέρνηση τα δίνει αλλού, (μεγάλες επιχειρήσεις με κίνητρα φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές κλπ) μαλώνουν για τα κουρέλια.

Και οι δύο δηλώνουν “αυτοδιοικητικοί” και οι δύο με πείρα. Αυτοδιοικητική πείρα, ως προς τί; Να είναι καθώς πρέπει υπάκουοι εκτελεστές των κατευθύνσεων της κυβέρνησης; Να υλοποιούν την πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ στο δήμο;

Με τις τελευταίες αλλαγές, που έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ, στο νόμο για τη λειτουργία των δήμων, τους δένει ακόμα πιο σφιχτά στο δρόμο εφαρμογής της κυβερνητικής πολιτικής. Δίνει υπερεξουσίες και απόλυτη πλειοψηφία στο Δήμαρχο σε τομείς κρίσιμους, όπου παίρνονται σημαντικές αποφάσεις (οικονομική επιτροπή-επιτροπή ποιότητας ζωής). Ταυτόχρονα, τον δεσμεύει με κοινή υπουργική απόφαση, να κινείται στο πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής εντός του πλαισίου των δημοσιονομικών στόχων.

Με δεδομένο ότι οι δύο δήμαρχοι (Υδραίου - Λέσσης) προέρχονται από τη ΝΔ και ο τρίτος (Μαχειμάρης) από το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή της ίδια βασικά πολιτικής αντίληψης, είναι φανερό ότι η κυβέρνηση της ΝΔ θα μπορεί να στηριχθεί σε 3 καλούς διαχειριστές της πολιτικής της.

Ο δήμαρχος Ν. Κέρκυρας, μπορεί να κάνει 100 επαφές το μήνα με κυβερνητικούς παράγοντες. Μπορεί να “πιέζει” προσωπικά, κάθε μέρα την κυβέρνηση. Η πίεση του λαϊκού κινήματος είναι αυτή που φέρνει αποτελέσματα. Αυτή φοβούνται και υπολογίζουν οι κυβερνήσεις και τα μεγαλοσυμφέροντα. Όμως ούτε ο κ. Λέσσης, ούτε οι άλλοι δύο (Βόρειας και Κεντρικής Κέρκυρας) δήμαρχοι, γνωρίζουν από λαϊκό κίνημα, από αγώνες. Δεν είναι στο βιογραφικό τους ούτε μέρος της πείρας τους.

Η Λαϊκή Συσπείρωση με στελέχη, βγαλμένα μέσα από τους αγώνες του λαϊκού κινήματος, δείχνει το δρόμο του αγώνα. Με τέτοιους αγώνες μπορούμε να αποσπάσουμε λύσεις στα λαϊκά προβλήματα. Οι Μεσσίες και οι «εργολάβοι της ανάθεσης» δε λύνουν λαϊκά προβλήματα. Αυτοί είναι για να «κοιμίζουν» το λαό, προκειμένου να περνάει πιο εύκολα η αντιλαϊκή πολιτική, όπως τα νομοσχέδια που περνάει η ΝΔ αυτή την περίοδο (αντεργατικοί νόμοι – κίνητρα για κεφάλαιο παροχές).

Οι δηλώσεις του κ. Λέσση για παραίτηση, αν λειτουργήσει ο ΧΥΤΑ, δεν φοβίζουν την κυβερνητική εξουσία. Στο καυτό θέμα των απορριμμάτων κυβέρνηση και Τοπική Διοίκηση κινούνται στις ίδιες ράγες. Νέοι δήμαρχοι, ίδια παλιά γραμμή, ίδιος σχεδιασμός. Προωθούν – πιέζουν – καλλιεργούν το έδαφος για να λειτουργήσει ο ΧΥΤΑ στη Λευκίμμη. Αυτή είναι και η γραμμή της ΝΔ. Ο υπουργός κ. Χατζιδάκης είπε στα Γιάννενα ότι «λύση θα δοθεί εντός του νησιού». Αφού δεν έψαξαν, δεν βρήκαν άλλο χώρο μέχρι τώρα, προφανώς εννοούν τη Λευκίμμη.

18/10/2019