Ο λαϊκός εκβιασμός και το ΚΚΕ

Ο λαϊκός εκβιασμός και το ΚΚΕ 

Ανέφερα κάποια στιγμή σε σχόλιο αυτό που μού είπε φίλος με άμεση ενημέρωση από τα υψηλά κλιμάκια του ΠΑΜΕ, δηλαδή ότι πριν τις εκλογές το ΠΑΜΕ δεχόταν τηλέφωνα από διάφορες επιχειρήσεις όπου οι εργαζόμενοι ήταν απλήρωτοι με την έκκληση (ή απαίτηση) "νά 'ρθει και να καθαρίσει", δηλαδή να στείλει καναν φουσκωτό να τρομάξει τον εργοδότη. Τραγελαφικό καθώς είναι, το παράδειγμα είναι επίσης ενδεικτικό της νοοτροπίας στην οποία αναφέρομαι στον τίτλο μου, ο οποίος δεν παραπέμπει στον εκβιασμό τον οποίο δέχτηκε και δέχεται ο λαός (αυτός είναι δεδομένος και πολυσυζητημένος ήδη), αλλά στον εκβιασμό που άσκησε ο ίδιος στο ΚΚΕ μέσω του εκλογικού αποτελέσματος.

Εξηγούμαι: Ο Θύμιος ο Καλαμούκης της Ελληνοφρένειας γράφει σήμερα ότι ο "κόσμος δεν είναι έτοιμος" για "σοσιαλιστική επανάσταση", "ούτε για έξοδο από το ευρώ." Οι επαγγελματίες των ΜΜΕ έχουν πάντα ένα τρόπο να λένε τα πράγματα διπλωματικά, πράγμα που εμένα ούτε μου ταιριάζει, ούτε με βρίσκει σύμφωνο τις περισσότερες φορές ως προς την ουσία του τι λέγεται. Λογαριάζω λοιπόν να είμαι αρκετά αγενέστερος: εγώ δεν θα έλεγα ότι ένας πληθυσμός που σήμερα εκδηλώνει προτίμηση κατά 37% σε κόμματα της άκρας δεξιάς, αναδεικνύει ένα νεοναζιστικό κόμμα σε δυνητική τρίτη πολιτική δύναμη και δίνει 5% στο ΚΚΕ "δεν είναι έτοιμος για σοσιαλιστική επανάσταση." Εγώ θα έλεγα ότι ένα σεβαστό (αριθμητικά και μόνο) τμήμα του είναι έτοιμο για "φασιστική αντεπανάσταση." Όσο για το ευρώ, ε, η "ανετοιμότητα" ως προς αυτό το θέμα όλο και κάτι έχει να κάνει με την τρισάθλια πολιτική εικόνα μιας χώρας όπου προπηλακίζονται αριστεροί και κομμουνιστές βουλευτές, μαχαιρώνονται μετανάστες, πλακώνονται (;) ένστολοι φασίστες με ένστολους μπάτσους, διενεργούνται πογκρόμ και καταστρέφεται (ή γίνεται απόπειρα να καταστραφεί) η ιστορική κληρονομιά της Αντίστασης και του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Λέω εγώ τώρα.

Στις εκλογές, ο λαός τιμώρησε το ΚΚΕ, είπαν πολλοί. Θα συμφωνήσω απόλυτα. Αλλά για ποιο πράγμα το τιμώρησε, αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Εγώ ας πούμε δεν θεωρώ ότι το τιμώρησε επειδή δεν ανέδειξε τον νέο Άρη Βελουχιώτη από τους σημερινούς Ιφικράτηδες Αμυράδες ή επειδή δεν είχε λογαριασμό στο facebook και το twitter. Ήταν κάπως παράξενο συναίσθημα να διαφωνώ με την αυτοκριτική του κόμματος για τέτοια θέματα βρίσκοντάς την υπερβολικά, εχμ, αυτοκριτική. Όχι, ο λαός θα έλεγα εγώ, τιμώρησε το ΚΚΕ επειδή το ΚΚΕ αρνήθηκε να χρησιμοποιηθεί από τον λαό ως εργαλείο. Τι είδους εργαλείο; Εργαλείο εκβιασμού. Υπήρχαν πάρα πολλοί, και αυτό αποδείχθηκε στις 17 περίτρανα, που για αυτό ακριβώς τον λόγο το ψήφιζαν χρόνια. Για να εκβιάζει τις κυβερνήσεις που θεωρούσαν δεδομένο (και λίγο-πολύ φυσικό και αναπόφευκτο, μην πω και επιθυμητό) ότι θα αναδειχθούν από τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα ώστε να μην γίνονται υπερβολικά "αντιλαϊκές" στην πολιτική τους. Αυτό ήταν το ΚΚΕ για πολλούς, πάρα πολλούς από τους πρώην ψηφοφόρους του, κατά βάση: το ανάλογο των φαντασιακών μπράβων που ζητούσαν κάποιοι από το τηλέφωνο να πάνε να τρίξουν τα δόντια του εργοδότη· κάτι σαν υδραυλικός που καλείς όταν χαλάσουν τα υδραυλικά για να τα φτιάξει και που ξεχνάς την ύπαρξή του όταν φαίνονται να δουλεύουν.

Ποια υδραυλικά χάλασαν; Τα υδραυλικά της οικονομίας, φυσικά. Και αυτό που ήθελε ο "κόσμος" από το ΚΚΕ δεν ήταν έτσι γενικά "αριστερή κυβέρνηση". Ήταν να έρθει και σε συνεργασία με άλλους μαστόρους (ως πιο ντούρος αυτός και σκληρό καρύδι να 'ουμ) να φτιάξει τα υδραυλικά που υποτίθεται χάλασαν οι άλλοι που είχαν την ευθύνη τόσα χρόνια, να γειάνει το βυζί της αγελάδας που λέγεται κεφάλαιο για να ξανατρέξει γάλα. Αυτό ήθελε. Και όταν είδε ότι το ΚΚΕ αντί να πιάσει απ' το γιακά τους κακούς της υπόθεσης και να βάλει τα πράματα στη θέση τους λύνοντας την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση σαν να 'ταν ο μπαρμπα Γιώργος απ' την επαρχία σε ελληνική κωμωδία του 50, όταν είδε λοιπόν ότι αντ' αυτού το κόμμα τού 'λεγε άλλα --περί "λαϊκής εξουσίας", κεντρικού σχεδιασμού και τα τοιαύτα-- ε, πήρε πρέφα επιτέλους ότι αυτό αφορά κάτι που λέγεται "σοσιαλισμός" και "σοσιαλιστική οικονομία" και όχι "σωφρονισμένος καπιταλισμός που να δίνει λεφτά". Και την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια. Για να δώσει κι ένα μάθημα στο εργαλείο, ότι μόνο ως εργαλείο διόρθωσης πάσας νόσου και μαλακίας του συστήματος το προκρίνει και το επιλέγει και για κανένα άλλο λόγο. Α, και βρήκε άλλα "εργαλεία" για τη δουλειά. Ή νομίζει πως βρήκε.

Αυτό εγώ δεν το λέω "ανετοιμότητα" αλλά κυνισμό. Πολιτικό κυνισμό. Ο οποίος βασίζεται σε έναν υπολογισμό, ψυχρό και κατ' όνομα αντικειμενικό, στενών ατομικών συμφερόντων.

Έκανε καλά το ΚΚΕ που δε μάσησε από τον εκβιασμό του πολυαγαπημένου μας λαού; Κατά τη δική μου γνώμη, αν και δεν είμαι ο λαός, έκανε άριστα. Για δυο λόγους: πρώτον, γιατί δεν έχει κανένα ιστορικό νόημα να παραμένεις κομμουνιστικό κόμμα αλλά να μην αγωνίζεσαι για τον σοσιαλισμό σε τέτοιες περιστάσεις παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Αν όταν έρθει η ώρα που ήρθε από το 2008 το δικό σου μέλημα είναι να απαντήσεις τις κλήσεις στο τηλέφωνο "έλα και φτιαξ' τον καπιταλισμό και θα σου χρωστάω", τότε δεν βλέπω το λόγο να μην το έχεις διαλύσει μόνος σου το ρημάδι το μαγαζί και είτε να ιδιωτεύσεις είτε να γίνεις Συριζαίος, όπως έγιναν τόσοι και τόσοι όταν φάνηκαν αρκετά ειλικρινείς με τον εαυτό τους ώστε να του πουν "εδώ που τα λέμε, στ' αρχίδια μου κιόλας ο σοσιαλισμός."

Ο δεύτερος λόγος που έπραξε άριστα που δεν μάσησε από τον λαϊκό εκβιασμό το κόμμα, είναι ότι ήταν ένας ηλίθιος εκβιασμός, διότι ο ρημάδης ο καπιταλισμός δεν φτιάχνεται από αυτούς που πληρώνονται για να τον φτιάξουν και δεν θα φτιαχτεί από τους πρώην αντιπάλους του. Αυτός είναι, με τις καλές του και τις κακές του. Και όποιος δεν γουστάρει τις κακές του αλλά δεν γουστάρει και τίποτε άλλο θα γίνει νομοτελειακά φασίστας γιατί έτσι είναι η τωρινή ιστορική αναγκαιότητα και τζάμπα χαλάμε το σάλιο μας. Το πολύ λοιπόν που θα κατάφερνε το ΚΚΕ ενδίδοντας στον εκβιασμό θα ήταν να τριπλασιάσει τους καραγκιόζηδες της αριστεράς ώστε να έχει και η ελληνική πολιτική σκηνή τους δικούς της, αμέμπτως "αριστερούς", τρεις Στούτζες. Η Παπαρήγα τα είπε χύμα και ωραία εχθές: σήμερα, αν το ΚΚΕ είχε ενδώσει στο "κάλεσμα του λαού", θα ήταν μια πιθανώς (όχι και σίγουρα) κάπως καλύτερη ΔΗΜΑΡ.

 Θα μου πείτε, αυτό, το κόστος για την ιστορία του κόμματος και το νόημα ύπαρξής του, δεν απασχολεί και κανέναν πλην των κομμουνιστών: το ντιλ που δόθηκε (απ' τον λαό πάντα) στο ΚΚΕ ήταν να χρεοκωπήσει έτσι (λέγοντας το "ναι") ή να χρεοκωπήσει αλλιώς (με την εκλογική τιμωρία για το "όχι"). Όλα τα άλλα, της αυτοκριτικής περιλαμβανομένης, είναι για μόστρα και επιφυλλιδική φλυαρία. Σωστότατα είπε η Αλέκα ότι άψογα να τα έκανε όλα το ΚΚΕ, Αντρέας νά 'τανε η Αλέκα στο μπούρου-μπούρου, Τσίπρας να γινότανε ο Μαϊλης εμφανισιακά, να χαμογέλαγε ο Μέντρεκας σαν την Δούρου, το κόμμα άντε νά' παιρνε ένα...5.5% αντί να πάρει 4.5%. Αυτή είναι η μαύρη (κατάμαυρη) αλήθεια.

Μόνο που αν έλεγε το "ναι" θα είχε ήδη δώσει άλλον έναν έμπρακτο λόγο για να τρέχει κόσμος και κοσμάκης σήμερα στη Χρυσή Αυγή, νομιμοποιημένος από την "απογοήτευση" που η "αριστερά" του βγήκε "μνημονιακή." Δεν σφάξανε. Όποιος γουστάρει φασισμό να γίνει φασίστας χωρίς την δική μας νομιμοποίηση. Δεν θα μας επικαλείστε και ως άλλοθι, ότι κατρακυλήσατε στο βούρκο με τα σκατά (πρώην ευρώ) επειδή εμείς δεν σταθήκαμε στο ύψος των διακηρυγμένων ιδεών και πιστεύω μας.

Είπε και κάτι άλλο η Αλέκα, που επιβεβαιώνει πλήρως τα περί λαϊκού εκβιασμού (και ας αποφεύγει και η ίδια να τα πει με το όνομά τους, την κατανοώ, δεν γίνεται αλλιώς), όσο και τα περί φαντασιακών μπράβων που "θα καθαρίσουν" (κι άμα δεν καθαρίσουν θα πάρουμε τηλέφωνο τους άλλους, τους μαύρους). Είπε ότι σε τίποτε δεν έχουν μειωθεί οι απαιτήσεις του κόσμου από το ΚΚΕ παρά το ότι όλοι γνωρίζουν την δραματική εκλογική του πτώση και επίσης, παρά το γεγονός ότι κανείς απ' τους απαιτητικούς δεν κουνάει τον κώλο του να πάει να γραφτεί σε κανά σωματείο, αλλά περιμένει από την απεργιά να κάνει απεργίες, απ' την πορειά να κάνει πορείες, και από τον Περισσό να τον σώσει απ' τις κυνικές και ταυτόχρονα δειλές και φοβισμένες επιλογές του.

Αμ δε. Όπως είπε η ΓΓ, το κόστος του να παραμείνουμε σοσιαλιστές και όχι σαλτιμπάγκοι του κάθε Χατζηαβάτη επειδή του στράβωσε η φαντασίωση και θέλει τσιρώτα να την φτιάξει το πληρώσαμε. Και θα συνεχίσουμε φυσικά να το πληρώνουμε -- όχι μόνο εκλογικά ασφαλώς, αλλά και ψυχικά, συναισθηματικά, και στο τέλος και σωματικά. Αλλά θα πληρώσουν και οι Χατζηαβάτηδες. Και πολύ ακριβά. Έτσι λέει η ιστορία.

How's that for blackmail?
 Αναρτήθηκε από Αντωνης 

Συμφωνω σε πολλα.μπραβο συντροφε

Οι χασαπηδες-Οι αναμορφωτές της Μακρονήσου

Οι αναμορφωτές της Μακρονήσου

Σε καιρούς ανόδου του νεοφασισμού, χρέος του μελετητή είναι να αναδεικνύει την αλήθεια. Το πρόσωπο της Μακρονήσου είναι λίγο πολύ γνωστό σε όλους σήμερα, είτε αυτοί το παραδέχονται είτε όχι. Είναι το "νησί της Κολάσεως", το νησί που οι 12 ανήλικοι κρατούμενοί του οδηγήθηκαν σε μαζική απόπειρα αυτοκτονίας καταπίνοντας τις λαβές από τα κουτάλια τους. Το νησί "αναμόρφωσης" με την γάτα στο σακί, το μπαμπού, το κουβάλημα της πέτρας και το πολύ και μεθοδευμένο ξύλο. Είναι το νησί που δολοφονήθηκαν οι 300 του ΑΕΤΟ με τα μυδράλια, αρχεία που το ΓΕΣ εξακολουθεί να μην διαθέτει στο κοινό παρά τα σχεδόν 70 χρόνια από τότε. 

Το λιγότερο γνωστό πρόσωπο της Μακρονήσου είναι αυτό των αναμορφωτών της. Δεν αναφερόμαστε φυσικά στους εκατοντάδες αγράμματους, φανατισμένους ΜΑΥδες και ΑΜίτες που έκαναν πράξη το θεάρεστο έργο της "εθνικής αναμορφώσεως". Για αυτούς η ιστορία επιφυλάσσει μια σελίδα κοντά στους πραιτοριανούς που κατακρεούργησαν τον Σπάρτακο και τους λεγεωνάριους που προσέφεραν ξίδι αντί νερού. Αναφερόμαστε στους διοικητές και τους εγκεφάλους των στρατοπέδων της Μακρονήσου. Τους ενορχηστρωτές του μακρονησιώτικου δράματος. Για το ποιόν αυτών των ανδρών θα μιλήσουμε σήμερα. 

Ο παπα-Κονσέρβας (ο μετέπειτα Πρεβέζης) Τον ονόμαζαν έτσι γιατί έκλεβε με τρόπο τις κονσέρβες από τα πράγματα των κρατουμένων. Γνωστά έμειναν τα κηρύγματα του με τα οποία δήλωνε ότι τα βασανιστήρια στην Μακρόνησο γίνονται με θεϊκή εντολή. Μετατέθηκε στην Πρέβεζα όπου διέπρεψε με τα σεξουαλικά του εγκλήματα και αργότερα τον έπαυσαν.

Δημήτριος Ιωαννίδης:  Βασανιστής του ΑΕΤΟ και των γυναικών του ΕΣΑΓ, με ιδιαίτερη προτίμηση στις γυναίκες και τα σεξουαλικά βασανιστήρια. Έγινε συνταγματάρχης και αργότερα, δικτάτορας της Χούντας. Μετά το μακελειό του ΑΕΤΟ το 1948, ο Ιωαννίδης έμπαινε στις σκηνές με τους τραυματίες και διέταζε τους κρατούμενους που τους φρόντιζαν: "Σκύψε κομμούνα να δεις τα τίναξαν οι πουτάνες"  

Ο Σκαλούμπακας: Ενορχηστρωτής των πιο φρικτών βασανιστηρίων της Μακρονήσου. Διέταζε πολλές φορές ατομικά βασανιστήρια για όσους προσωπικά ο ίδιος δεν συμπαθούσε. Επέβλεπε συχνά τα μαρτύρια λέγοντας "δεν βλέπω αίμα, δεν βλέπω αίμα" . Στα γεγονότα του ΑΕΤΟ το 1948, εθεάθη με το περίστροφο στο χέρι... Για τις υπηρεσίες του έγινε στρατηγός. Ζει ακόμα και σήμερα και δηλώνει αμετανόητος.




Ο Γεώργιος Μπαϊρακτάρης: Ευθύνεται για φρικτά βασανιστήρια και εξευτελισμούς των πολιτικών κρατουμένων και των στρατιωτών της Μακρονήσου. Θεωρείται από τους βασικούς ενορχηστρωτές των σφαγών του 1948 στο ΑΕΤΟ. Το πρωί εκείνης της ημέρας έβγαλε λόγο στους κρατούμενους ξεκινώντας ως εξής "Επράξατε μιαν απερισκεψίαν" . Για την ωμή σφαγή οδήγησε αθώους στο εδώλιο με την κατηγορία της "στάσης", οι οποίοι και εκτελέσθηκαν. Για την σφαγή του 1948 παρασημοφορήθηκε.


Ο Αντώνης Βασιλόπουλος: Εκτός από τα φρικτά μαρτύρια στα οποία υπέβαλε τους Μακρονησιώτες στις χαράδρες του νησιού και τα γραφεία του Α2, καταχράστηκε περίπου 2 εκατ. δραχμές από τον ΟΑΜ (κρατικός οργανισμός αναμορφώσεως Μακρονήσου). Με αυτά έχτισε βίλα στο νησί και στην Αθήνα. Έφτιαξε σκάφος και αγόρασε ακριβό αυτοκίνητο. Σημειωτέον, ότι η βίλα και το σκάφος, φτιάχτηκαν με το αίμα και τον ιδρώτα των κρατουμένων του νησιού. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές του στιγμές ήταν στη σφαγή του ΑΕΤΟ όπου εθεάθη με αυτόματο να ρίχνει στους κρατούμενους στο ψαχνό. Αργότερα ερωτηθείς απόρησε "Χύθηκε αίμα;" Τα εγκλήματά του δεν συγκίνησαν κανέναν, αλλά επειδή η Ελλάδα χτίζονταν τότε με αμερικανικά δολάρια, τον καθαίρεσαν και το φυλάκισαν για οικονομικά σκάνδαλα.


Ο Τζανετάτος: Δεύτερος μετά τον Βασιλόπουλο στις οικονομικές ατασθαλίες. Έχτισε κι αυτός μια βίλα στο νησί βάζοντας τους κρατούμενους να εργάζονται έως και 15 ώρες την ημέρα χωρίς διακοπή. Για δώρο τους έδινε νερό. Στις ωμότητες πάντως θεωρούνταν ισάξιος και ήταν εμπνευστής του μαρτυρίου "αεροπλανάκι". Περιστοιχίζονταν από κάθε είδους χασικλήδες και υπανθρώπους της ΑΜ και των ΜΑΥ, που τους έβαζε να κάνουν μαζικά ντου σε σκηνές και κρατούμενους. Καθαιρέθηκε κι αυτός για οικονομικές ατασθαλίες και πέθανε στην φυλακή.



Ο Καραφώτης: Χυδαίος επικεφαλής των "αναμορφωτών", οργάνωνε τον ψυχολογικό πόλεμο και τα μαζικά μαρτύρια στο γραφείο Α2. Ίσως, όπως μας λέει ο κύριος Μανδράκος, να ήταν ο μοναδικός Έλληνας κάτω των 4ων ετών που δεν ήξερε να λέει την ώρα. 'Όταν τον ρώταγαν τι ώρα είναι, απάνταγε δείχνοντας το ρολόι του, "Για κοίτα εδώ γιατί είμαι απασχολημένος"

Ο Μάρκος Καστρίτσης:Λοχαγός του ΒΕΤΟ και βασανιστής του γραφείου Α2. Συχνά πυκνά έβγαζε πιωμένος (γιατί ήταν και αλκοολικός) εθνοσωτήριους λόγους καταλήγοντας με την φράση "Θα πήξουν οι χαράδρες στο αίμα"

Ο Μιχάλης Σφακιανός:Γνωστός για το ότι ήταν τόσο αγράμματος που όταν μιλούσε δεν καταλάβαιναν παρά ελάχιστοι. Υπηρέτησε ως υπαξιωματικός στο Ντουντουλάρ, το περιβόητο στρατόπεδο συγκέντρωσης του 1946 όπου αναδείχτηκε για τις ωμότητες του. Στην Μακρόνησο τοποθετήθηκε ως λοχαγός στον λόχο διοικήσεως. Έδωσε το σύνθημα για το "πυρ" στην σφαγή του ΑΕΤΟ το 1948.

Τα πορτραίτα των σωτήρων του έθνους

Το επιτελείο της Μακρονήσου με το υπουργό Στράτο. 

Ο Μπαϊρακτάρης (αριστερά) και ο Βασιλόπουλος 

Μετά δεν ξανάγιναν εκλογές.

Να δεις τι σου χω για μετά ...

Εκλογικές επιδόσεις Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας:

20/5/1928 2,6%

14/9/1930 18,3%

31/7/1932 37,3%

6/11/1932 33,1%

6/5/1933 43,9%

Μετά δεν ξανάγιναν εκλογές.

Ακολούθησε απαγόρευση των άλλων κομμάτων,

αναστολή ανθρωπίνων δικαιωμάτων,

ολοκαυτώματα εβραίων,πολιτικών αντιπάλων,ομοφυλόοφιλων,τσιγγάνων,

στρατόπεδα συγκέντρωσης,κρεματόρια,

παγκόσμιος πόλεμος.

Φωτια και τσεκουρι στους προσκυνημενους

Δεν ντρέπονται! Συνδικαλιστές ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ… αγωνιούν μην τυχόν και δεν μειωθούν οι μισθοί!...

Η κοινή λογική λέει ότι η αγωνία ενός συνδικαλιστή για τους μισθούς είναι να μη μειωθούν. ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ όμως αγωνιούν μη τυχόν και δε μη μειωθούν..!



Η πλειοψηφία της διοίκησης του Συνδέσμου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ν. Ηρακλείου (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) απαιτεί με... επιστολή της προς τους ξενοδόχους του νομού να εφαρμόσουν άμεσα τη νέα Τοπική Σύμβαση Εργασίας που υπέγραψαν μειώνοντας τους ήδη πενιχρούς μισθούς κατά 15% (κατ' αντιστοιχία της ΣΣΕ που υπέγραψε και η ηγεσία της κλαδικής Ομοσπονδίας). Είναι τέτοια η ανησυχία τους μην τυχόν και καθυστερήσει η ανακούφιση των ξενοδόχων, που φρόντισαν να αναρτήσουν τις σχετικές επιστολές και μες στους τόπους δουλειάς. Μάλιστα, εφιστούν την προσοχή στους ξενοδόχους γιατί «ο μήνας Ιούλιος πρέπει να πληρωθεί με τη νέα σύμβαση». Ισως, βέβαια, ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ να μην έχουν κανένα λόγο να ντρέπονται για τις συμφωνίες που υπέγραψαν, αφού για την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη των εργοδοτών νοιάζονται. Αλλά τέτοια πρεμούρα είναι τουλάχιστον αξιοσημείωτη... (Ριζοσπάστης)

Πηγή : Οικοδόμος

3,60 παιρνετε και το κοσμο δερνετε

''A Ι Σ Χ Ο Σ ! '' φωνάζουν οι συνδικαλιστές αστυνομικοί!

Από το πρωί επικρατούσε ένταση, οταν αστυνομικοι απέκλεισαν την είσοδο στη σχολή της αστυνομίας στην περιοχή Ζωγράφου προκειμένου να απαγορεύσουν στα λεωφορεία των ΜΑΤ να αναχωρήσουν για τη Θεσσαλονίκη και τη ΔΕΘ, χωρίς επεισόδια μέχρι τη στιγμή που τα ΜΑΤ έλαβαν εντολή να διαλύσουν τη συγκέντρωση και αν χρειαστεί ακόμα και να χτυπήσουν τους συναδέλφους τους.

Βεβαίως όταν άναψαν τα αίματα, η στάση των ΜΑΤ ηταν η συνηθισμένη -με χρήση γκλοπ και χημικών-προσπάθησαν να απωθήσουν τους ένστολους από την είσοδο της σχολής. Οι δύο πλευρές πάντως είναι σε συνεχείς διαπραγματεύσεις προκειμένου να βρεθεί μία... αναίμακτη λύση.

Πρόκειται για το δεύτερο περιστατικο των ενστολων μετά τη χθεσινή τους διαμαρτυρία έξω από το Μέγαρο Μαξίμου.

Συμφωνα με το newsΙt. επιχειρειται τωρα απομάκρυνση των ένστολων που απέκλεισαν τη σχολή των ΜΑ, ενω οι συνδικαλιστές φωνάζουν “Αίσχος” και ζητούν την παραίτηση του Αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ.

Και εγω κααααθωμαι.....ο μ.........

Λένε ψέματα, θα έρθουν κι άλλα μέτρα

-- Ο πρωθυπουργός έχει δηλώσει, τουλάχιστον δυο φορές τον έχω ακούσει, ότι αυτό το πακέτο είναι το τελευταίο πακέτο μέτρων. Εσείς πιστεύετε ότι όντως είναι το τελευταίο;

-- Εγώ δε νομίζω ότι το πιστεύει ο ίδιος. Ε, τι να πει τώρα; Πώς να το περάσει;

Το θέμα δεν είναι αν το πιστεύει, εμείς δεν κάνουμε τώρα ψυχανάλυση του κάθε πολιτικού. Σε τελευταία ανάλυση, ο προσωπικός του χαρακτήρας δε μας ενδιαφέρει στο βαθμό που δε μας προκαλεί ως πρόσωπο. Αλλά ως πολιτική μας προκαλεί. Αλλοι πολιτικοί που λένε ότι υπάρχει αγωνιστική διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της ΕΕ το πιστεύουν; Μπορεί να το πιστεύουν. Και δε μας νοιάζει αν το πιστεύουν. Οταν βγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ και λέει θα καταργήσω το μνημόνιο κάνοντας σχέδιο ανάπτυξης, μπορεί να το πιστεύει και εγώ να δεχθώ ότι το πιστεύει. Λοιπόν; Αυτό ωφελεί το λαό;

Είναι ψέματα, θα έρθουν κι άλλα μέτρα. Να, αυτά που είπε τώρα ο υπουργός εργασίας, αυτά που λέει αυτό το e-mail, ενεργός - ανενεργός χρόνος κ.λπ., τα έχουν ζητήσει οι βιομήχανοι στην Ελλάδα και οι μεγαλέμποροι εδώ και χρόνια. Εγώ θυμάμαι ολόκληρες συζητήσεις, άρθρα έχουμε γράψει για τον ενεργό και ανενεργό χρόνο εργασίας, ο οποίος ιδιαίτερα στο εμπόριο μπορεί να περάσει. Σου λέει, μια ώρα δεν μπήκε πελάτης άρα δεν είσαι σε δουλειά. Στην ουσία, εφαρμόζεται σε αρκετές επιχειρήσεις του εμπορίου. Λέει στην εμποροϋπάλληλο, έλα στις 10, φύγε όμως το βράδυ στις 10, αν είναι κοντά στο σπίτι πήγαινε και καμιά ώρα στο σπίτι. Δεν πληρώνει υπερωρία.

Εχει σημασία και η διάταξη του χρόνου. Είναι άλλο πράγμα να δουλεύεις 8-2, άλλο να δουλεύεις 10-4 και την άλλη μέρα αν είναι εκπτώσεις να δουλεύεις συνέχεια. Κοιτάξτε να δείτε, ο χρόνος εργασίας, η διάρκεια της εργασίας ορίζεται σε ημερήσια βάση. Εδώ πάνε να το βάλουν σε χρονιάτικη. Δηλαδή, αν εγώ δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ και μετά κάθομαι δυο μέρες η καταπόνηση του οργανισμού υπάρχει. Δεν μπορεί να δουλεύεις 15 ώρες την ημέρα. Ο γιατρός σου λέει πόσες ώρες πρέπει να κοιμάσαι τη μέρα, δε σου λέει πόσες ώρες πρέπει να κοιμάσαι το χρόνο. Και σας λέω για τομείς δραστηριοτήτων που είναι συνεχούς πυράς, δηλαδή δουλεύουν 24 ώρες το 24ωρο.

Το ωράριο πρέπει να είναι έτσι που να πιάνει πρωί μέχρι μεσημέρι, έστω μεσημέρι - βράδυ και το νυχτερινό να υπολογίζεται διαφορετικά. Για ρωτήστε εμποροϋπαλλήλους που δουλεύουν έτσι σε μεγάλα καταστήματα. Ούτε ώρες για τα παιδιά τους έχουν, πρέπει να έχουν άλλον άνθρωπο στο σπίτι, δεν είναι τακτικό το ωράριο, δεν μπορείς να οργανώσεις τη ζωή σου.

Τα τελευταία μέτρα για το 2012 ίσως λένε. Τώρα μπήκαμε στο Σεπτέμβρη. Μπορεί μέχρι τα Χριστούγεννα να μη φέρουν άλλα και από 1η Γενάρη να φέρουν.

«Τι φορούσε η Μισέλ Ομπάμα»

Σαπίλα...

«Εκλεψε την παράσταση η Μισέλ Ομπάμα»... «Τι φορούσε η Μισέλ Ομπάμα»... «Η Μισέλ αποτελεί το πιο δυνατό χαρτί του Ομπάμα»... «Αποκάλυψε πληροφορίες για την προσωπική τους σχέση»... «Συγκίνησε τον κόσμο»... Ο Μπάρακ Ομπάμα αγκαλιά με τις κόρες του στον καναπέ παρακολουθεί την ομιλία της Μισέλ... «Ο Ομπάμα έζησε το αμερικανικό όνειρο και δεν έχει ξεχάσει από πού ξεκίνησε», ο «αυτοδημιούργητος» πετυχημένος που με αυτόν πρόεδρο όλοι οι Αμερικανοί θα πετύχουν...

Αυτές είναι οι εικόνες και οι «θέσεις» που προβάλλονται στα πανομοιότυπα ρεπορτάζ των καναλιών από την προεκλογική εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. Αυτά είναι τα «κριτήρια» που πλασάρονται στις συνειδήσεις των Αμερικανών -και όχι μόνο- για την επιλογή προέδρου. Το «αμερικάνικο όνειρο», η οικογενειακή θαλπωρή, τα λαμπερά ονόματα, η Μισέλ Ομπάμα και ο Κλιντ Ιστγουντ. Ολοι τους της πιο μαύρης αντίδρασης, αυτής του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού.

Και από την άλλη, ο πολυεκατομμυριούχος Ρόμνεϊ, με τη δική του σύζυγο, που μάλιστα έκανε και εγχείρηση στο μαστό. Και είναι θαυμάσια σύζυγος, ενώ εκείνος δεν πίνει αλκοόλ. Αυτά και πολλά άλλα για το έτερο μαντρόσκυλο.

Αυτά, σε μια χώρα που μετράει κάθε μέρα όλο και περισσότερους να προστίθενται στα εκατομμύρια των ανέργων, των αστέγων, των ανασφάλιστων που δεν έχουν πρόσβαση σε δομές Υγείας, εκείνων που στριμώχνονται στις ουρές για συσσίτια και των άλλων που ζούνε σε τενεκεδουπόλεις... Αυτά τα εκατομμύρια πεινασμένων καλούνται να ψηφίσουν για Πρόεδρο με κριτήριο τι; Τη διαδρομή του Ομπάμα που από «φτωχός έγινε πλούσιος» και τάχα αν βγει ξανά πρόεδρος θα βρει ο άστεγος σπίτι, ο άνεργος δουλειά, ο πεινασμένος φαΐ, ή με κριτήριο την οικογενειακή κατάσταση του Ρόμνεϊ; Χειραγώγηση της λαϊκής συνείδησης επιπέδου ξεφτίλας, απόλυτα ταιριαστή στη σαπίλα του καπιταλισμού τους.

    

Γερμανικές αποζημιώσεις: Μήπως χρωστάμε (!) κιόλας;

Γερμανικές αποζημιώσεις: Μήπως χρωστάμε (!) κιόλας;

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Πριν μερικές μέρες ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, κ. Σταϊκούρας, απάντησε σε σχετική Ερώτηση στη Βουλή σχετικά με τις γερμανικές αποζημιώσεις ότι σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της 25ης Διεύθυνσης του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους

«η Ελλάδα έχει απαιτήσεις κατά της Γερμανίας από ζημιές που υπέστη στο διάστημα της γερμανικής κατοχής ύψους 7,5 δισ. δολαρίων».

*

Καταρχάς είναι πολύ... ενθαρρυντικό ότι ο νυν υπουργός βρήκε, τελικά, τους φακέλους της υπόθεσης «Γερμανικές αποζημιώσεις»...

Και τούτο διότι ο προκάτοχός του, ο Σαχινίδης, είχε δηλώσει, αφήνοντας άφωνο το πανελλήνιο, ότι τους φακέλους

«τους έχασαν» (!),

«δεν τους έβρισκαν» (!),

«τους έψαχναν αλλά δεν ήξεραν πού είναι»!

Ομως, απ' ό,τι φαίνεται, δυσκολεύεται να καταλήξει κανείς, τι είναι... χειρότερο; Οτι τους είχαν «χάσει» ή ότι τους... βρήκαν τους φακέλους;

Εξηγούμαστε:

*

Οπως επανειλημμένως έχει αναφέρει το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα,

η Γερμανία μάς οφείλει:

1) 7,160 δισ. δολάρια που επιδίκασε υπέρ της Ελλάδας η Διεθνής Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946) για τις καταστροφές που προξένησαν τα γερμανικά στρατεύματα στην οικονομική υποδομή της χώρας

2) 3,5 δισ. δολάρια από το δάνειο που οι κατοχικές δυνάμεις υποχρέωσαν την Ελλάδα να τους παράσχει, πέραν των εξόδων συντήρησης των κατοχικών στρατευμάτων.

*

Επιπλέον, οφείλουν στην Ελλάδα:

α) Την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών που αφαίρεσαν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής από τα μουσεία της χώρας και από τους αρχαιολογικούς χώρους καθώς και

β) τις αποζημιώσεις προς τα θύματα των θηριωδιών των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής σε βάρος των κατοίκων 100 περίπου ολοκαυτωμάτων (πόλεων και χωριών) αλλά και γενικότερα σε βάρος του άμαχου πληθυσμού.

*

Με διάφορους χειρισμούς η Γερμανία

(που ως σήμερα δεν έχει καταβάλει παρά ένα αστείο ποσό το οποίο δεν ξεπερνά τα 150 εκατομμύρια δολάρια)

κατάφερε επί δεκαετίες να αναβάλλει την εκπλήρωση αυτών των υποχρεώσεών της μέχρι που φτάσαμε στην υπογραφή από την επανενωμένη Γερμανία της οριστικής συνθήκης ειρήνης στη Μόσχα το 1990, της λεγόμενης συμφωνίας «2+4».

Και πάλι, όμως, από τότε πέρασαν 22 χρόνια με τη μεν Γερμανία να μην εννοεί να εξοφλήσει το χρέος της, τις δε ελληνικές κυβερνήσεις να μην τολμούν να θέσουν ούτε καν ως νύξη το θέμα.

Σημείωση: Πρόκειται για τις κυβερνήσεις που παραλαμβάνουν «υποβρύχια που γέρνουν», κουκουλώνουν την υπόθεση με τη «Ζήμενς», συναλλάσσονται με τη «Χόχτιφ», την «Ντόιτσε Τέλεκομ», την «Ντόιτσε Μπανκ» κ.ο.κ.

*

Και ερχόμαστε τώρα στο ιδιαίτερα κρίσιμο ζήτημα,

οπότε χρειάζεται και η μέγιστη

*

ΠΡΟΣΟΧΗ:

*

Οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα, όσον αφορά στις καταστροφές στην οικονομική υποδομή της χώρας και το κατοχικό δάνειο, επιδικάστηκαν και προσδιορίστηκαν - επαναλαμβάνουμε - το έτος 1946.

Μάλιστα, οι οφειλές αυτές έχουν υπολογιστεί με αγοραστική αξία δολαρίου του... 1938.

Τι σημαίνουν αυτά;

Πολύ απλά, ότι το πραγματικό μέγεθος των οφειλών,

σε σημερινές τιμές,

όπως επανειλημμένως έχει τονίσει το «Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα», και όπως μπορεί να γνωρίζει ακόμα και ένας πρωτοετής φοιτητής (πόσο μάλλον ένας κοτζάμ αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών),

ξεπερνά τα 162 δισ. ευρώ,

χωρίς, μάλιστα, στο ποσό αυτό να υπολογίζονται οι τόκοι.

*

Αν, δε, οι οφειλές

(που επιδικάστηκαν το 1946 με την αξία που είχε το δολάριο το 1938)

υπολογιστούν με το κατώτατο επιτόκιο 3% που ορίζουν τα διεθνή δικαστήρια,

τότε το μέγεθος της οφειλής - προσδιοριστικό της καταστροφής που προκάλεσε τότε η ναζιστική Γερμανία στην Ελλάδα - ανέρχεται στο 1,5 τρισ. ευρώ!

*

Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Τόσο ιστορικά όσο και οικονομικά.

Αρα, τίθεται το εξής ερώτημα:

Από πού κι ως πού οι αποζημιώσεις των 162 δισ. δολαρίων, χωρίς τους τόκους, που διεκδικεί η Ελλάδα (σ.σ.: ο λαός το διεκδικεί και όχι φυσικά οι κυβερνήσεις που δε βγάζουν «κιχ» για το θέμα)

υποτιμολογούνται - μέχρις εξαφανισμού τους - στο αστείο ποσό των 7,5 δισ.;

Τι είδους... «μαθηματικά» είναι αυτά από τον κ. Σταϊκούρα και την κυβέρνηση, τα οποία μάλιστα διατυπώθηκαν από βήματος Βουλής

και τι είδους «δωράκι» είναι αυτό που εξυφαίνεται (;) προς τη Γερμανία;

Αντεργατικό «θανατηφόρο» μείγμα

Αντεργατικό «θανατηφόρο» μείγμα

«Η εργάσιμη μέρα είναι η φυσική μονάδα μέτρησης για τη λειτουργία της εργατικής δύναμης...» (Καρλ Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τ. 2ος, σελ. 153). «Οι εργάτες σαν αγοραστές εμπορεύματος έχουν σημασία για την αγορά. Η κεφαλαιοκρατική όμως κοινωνία έχει την τάση να περιορίζει στο κατώτατο όριο την τιμή του εμπορεύματός τους - της εργατικής δύναμης - όταν αντικρίζει τους εργάτες σαν πουλητές» (Καρλ Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τ. 2ος, σελ. 315).

***

Ενα από τα νέα αντεργατικά μέτρα, αυτό που δίνει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις για διευθέτηση του ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, αφήνοντας ελεύθερο χρόνο στον εργαζόμενο 11 ώρες το 24ωρο, που σημαίνει ότι όλος ο υπόλοιπος ημερήσιος χρόνος είναι στη διάθεση της επιχείρησης, άρα εργάσιμος, συνοδεύεται και από το μέτρο της κατάργησης των περιορισμών μεταξύ πρωινής και απογευματινής βάρδιας. Σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, η επιχείρηση μπορεί να διευθετεί το χρόνο ακόμη και μέσα στην ίδια μέρα. Επιβάλλουν λοιπόν υποχρεωτικά 6ήμερη εργασία για 13 ώρες δουλειάς τη μέρα, δηλαδή 78 ώρες δουλειά τη βδομάδα, ενώ ο ίδιος εργαζόμενος μπορεί να δουλεύει και στις δυο βάρδιες, για 13 ώρες, με κατανομή του ωραρίου όπως βολεύει την επιχείρηση. Οι ρυθμίσεις της οδηγίας για την «οργάνωση του χρόνου εργασίας», όπως διαμορφώθηκε με την απόφαση της ΕΕ που ενέκρινε την Εκθεση Σέρκας, από την οποία προκύπτουν τα παραπάνω ζητήματα, βάζουν ένα επιπλέον ζήτημα - καρμανιόλα για τους εργαζόμενους. Τη δυνατότητα της επιχείρησης να χωρίζει τον ημερήσιο εργάσιμο χρόνο σε ενεργό και ανενεργό. Διευθέτηση εργάσιμου χρόνου σημαίνει ότι ο εργαζόμενος θα δουλεύει μεν 13 ώρες αλλά δε θα πληρώνεται τις 5 ώρες, δε θα παίρνει υπερωρία. Θα πληρώνεται κανονικά το μεροκάματο ή το μισθό και αυτές οι ώρες κάποτε, όταν βολεύει την επιχείρηση (π.χ. όταν δεν έχει πολλή δουλειά, όπως τώρα, π.χ., με την κρίση) θα τις δίνει σε ρεπό. Αρα έχουμε αύξηση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου με αύξηση της απλήρωτης δουλειάς. Αρα ένταση της εκμετάλλευσης. Με το χωρισμό του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου σε ενεργό - ανενεργό, στον ανενεργό ο εργάτης θα βρίσκεται στην επιχείρηση, αλλά ο εργοδότης θα θεωρεί ότι δε δουλεύει. Επομένως, δε θα τον πληρώνει. Ετσι, στις 13 ώρες δουλειάς θα θεωρεί ο εργοδότης ότι ο εργάτης δουλεύει μόνο 8 ώρες σπαστά, ή και μόνο 7 ώρες, κ.ο.κ. Τις υπόλοιπες θα τον έχει τάχα στο χώρο δουλειάς χωρίς να κάνει τίποτα. Αυτό και αν είναι συγκάλυψη τεράστιας απλήρωτης δουλειάς, ενώ στο όνομα του ανενεργού χρόνου η 78ωρη βδομάδα μπορεί να ισχύει ακόμη και για όλο το χρόνο.

***

Με τη διευθέτηση και το χωρισμό του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου σε ενεργό - ανενεργό, ως οργάνωση του εργάσιμου χρόνου, καταργούν και τους τελευταίους υποτυπώδεις περιορισμούς σχετικά με τα χρονικά όρια του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου. Ο εργάσιμος χρόνος αποτελείται από τον αναγκαίο, όπου ο εργάτης δουλεύει για το μεροκάματό του, και τον πρόσθετο, όπου βγαίνει η υπεραξία, την οποία καρπώνεται ο καπιταλιστής. Είναι το μέρος του εργάσιμου χρόνου για το κέρδος, στα πλαίσια του 8ωρου. Οσο αυξάνεται η εργάσιμη μέρα πέρα από το 8ωρο, αυξάνεται και ο πρόσθετος χρόνος, επομένως αυξάνεται η υπεραξία και το κέρδος. Γι' αυτό θέλουν το 78ωρο και το χωρισμό του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου σε ενεργό - ανενεργό οι καπιταλιστές. Χρησιμοποιούν την εργατική δύναμη για όσο χρόνο τη χρειάζονται λόγω των αναγκών της παραγωγής τους, αυξάνοντας την απλήρωτη δουλειά, άρα βγάζουν πολλαπλάσιο κέρδος, ενώ με τον ενεργό - ανενεργό χρόνο, ουσιαστικά θα δουλεύει ο εργάτης 13 ώρες αλλά θα πληρώνεται λιγότερες ακόμη και από το 8ωρο. Η ανταπόδοση σε ελεύθερο χρόνο, όταν πέφτει η παραγωγή των επιχειρήσεων, δημιουργεί απατηλή εντύπωση πως ο εργάτης δουλεύει χωρίς να χάνει, αφού παίρνει το μισθό του. Αλλά συνολικά οι όροι ζωής του αλλάζουν προς το χειρότερο. Ο καπιταλιστής βγάζει πολλαπλάσιο κέρδος και ο εργάτης από τον πλούτο που παράγει παίρνει μικρότερο μερίδιο. Η εργατική δύναμη έχει φθορά που δεν αναπληρώνεται, όταν ο εργάτης δουλεύει περισσότερες, από την κανονική εργάσιμη μέρα, ώρες. Ετσι, η εργατική δύναμη καταστρέφεται ανεπανόρθωτα και σε συνδυασμό με τη δραστική μείωση του μισθού του, άρα τη μη κάλυψη στοιχειωδών αναγκών, έρχεται γοργή φθορά και της υγείας του. Αργός πρόωρος θάνατος.