ΚΕΡΚΥΡΑ-ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ!

ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ!

Web: http://sidypker.blogspot.gr

e-mail: pamesidypker@gmail.com

Τηλ.: 6987418692

Την Τρίτη 20 Δεκέμβρη, ύστερα από κάλεσμα του Κερκυραϊκού Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων,

πραγματοποιήθηκε δυναμική διαμαρτυρία στο Γενικό Νοσοκομείο Κέρκυρας, ενάντια στην

αναγγελία απόλυσης συναδέλφισσας, εργαζόμενης στο εργολαβικό συνεργείο καθαρισμού του

ΓΝΚ. Η κινητοποίηση αυτή είχε ως αποτέλεσμα την αποτροπή της απόλυσης της

συναδέλφισσας. Στη διαμαρτυρία παρευρέθησαν επίσης εργαζόμενες καθαρίστριες του

εργολαβικού συνεργείου καθαρισμού του Νοσοκομείου, εκπρόσωποι διαφόρων Σωματείων

(ξενοδοχοϋπαλλήλων, οικοδόμων, ναυτεργατών, εργαζομένων στο ΓΝΚ, ιατρών κ.ά.),

εκπρόσωποι από την Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Κέρκυρας, από την Ομάδα Γυναικών

Κέρκυρας της ΟΓΕ, εκπρόσωποι της Λαϊκής Συσπείρωσης από την τοπική αυτοδιοίκηση, άλλοι

εργαζόμενοι, συνοδοί ασθενών κ.ά.

Από την πρώτη στιγμή το Σωματείο μας κατήγγειλε την αναγγελία απόλυσης της συναδέλφισσας

ως παράνομη, καταχρηστική και εκδικητική, λόγω της συνδικαλιστικής της δράσης και της

ιδιότητάς της ως μέλος του ΔΣ του Σωματείου Καθαριστών και Καθαριστριών του ΓΝΚ. Η

αναγγελία της απόλυσης δεν ήρθε τυχαία αυτή τη στιγμή, καθώς η εταιρεία έχει αποκαλυφθεί με

τον πλέον επίσημο τρόπο να κλέβει μέρος του μισθού των εργαζομένων εδώ και πολλούς μήνες

και ήδη έχει εξαναγκαστεί να καταβάλει μέρος των χρημάτων αυτών, ύστερα από μεγάλο αγώνα

εργαζομένων με το Σωματείο μας, πράγμα που αποτελεί "κακό παράδειγμα" για τους

υπόλοιπους εργαζόμενους, τώρα που αυξάνεται η δυσφορία τους και πληθαίνουν οι καταγγελίες.

Χαρακτηριστική είναι η στάση του Διοικητή του ΓΝΚ, ο οποίος, στην προσπάθειά του να

δικαιολογήσει την απόφαση της εταιρείας, έκανε λόγω για ανάρμοστη συμπεριφορά της

συναδέλφισσας απέναντι σε συνοδούς ασθενών. Βέβαια, επειδή το ψέμα έχει πολύ κοντά

ποδάρια, αναγκάστηκε σε άτακτη υποχώρηση, όταν συνοδός ασθενούς που βρίσκονταν στο χώρο

διαμαρτυρήθηκε έντονα για τη συκοφαντία αυτή, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη της για τις

υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλουν οι καθαρίστριες και όλοι οι εργαζόμενοι του

Νοσοκομείου, σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται!

Οι μικρές αυτές νίκες των καθαριστριών στο εργολαβικό συνεργείο καθαρισμού του ΓΝΚ

δείχνει πως όταν οι εργαζόμενοι διεκδικούν οργανωμένα και με ταξικό προσανατολισμό,

έχουν τη δυνατότητα να αποσπούν κατακτήσεις. Δε θα πρέπει να ξεχνάμε όμως πως οι

κατακτήσεις αυτές για να έχουν διάρκεια και να μονιμοποιηθούν, θα πρέπει ο αγώνας μας να

χτυπάει την αιτίας που προκαλεί όλα μας τα προβλήματα, που δεν είναι άλλη από την

εκμετάλλευση των εργαζομένων και συνολικά του λαού για το κέρδος των μεγάλων

αφεντικών, ντόπιων και ξένων!

Καλούμε τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους στο εργολαβικό συνεργείο καθαρισμού του

ΓΝΚ να είναι σε ετοιμότητα! Σε περίπτωση που η εταιρεία-εργολάβος επανέλθει με την απόλυση

της συναδέλφισσα ή με απόλυση οποιουδήποτε άλλου εργαζόμενο να απαντήσουμε άμεσα και

δυναμικά! Διεκδικούμε να δοθούν τώρα πίσω όλα τα κλεμμένα!

Η τρομοκρατία δε θα περάσει 

1965-1966. Η μεγάλη σφαγή των κομμουνιστών στην Ινδονησία

 1965-1966. Η μεγάλη σφαγή των κομμουνιστών στην Ινδονησία

Τον Οκτώβρη του 1965 άρχισε ένα απίστευτο πογκρόμ εναντίον των μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ινδονησίας (ΚΚΙ) από τον πραξικοπηματία Σουχάρτο, το οποίο στηρίχτηκε ανοιχτά από τους Αμερικανούς και όλον σχεδόν τον δυτικό κόσμο. Μέσα σε δύο χρόνια δολοφονήθηκαν άγρια 1.000.000 κομμουνιστές και δημοκράτες. Οι διαστάσεις της μαζικής αυτής δολοφονίας ήταν τέτοιες που από πολλούς χαρακτηρίστηκε ως πολιτική γενοκτονία και νέο ολοκαύτωμα.

Η Ινδονησία, μια από τις πιο πολυπληθείς χώρες του κόσμου με 200 εκατ. κατοίκους ήταν αποικία της Ολλανδίας από τις αρχές του 17ου αιώνα Οι Ολλανδοί λεηλάτησαν συστηματικά τη χώρα μέχρι και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε τους διαδέχτηκαν οι Ιάπωνες. Μετά την κατάρρευση της Ιαπωνίας ο εθνικιστής Σουκάρνο, αποκαλούμενος και «πατέρας του έθνους», ανακήρυξε την ανεξαρτησία της Ινδονησίας το 1945 και αναδείχθηκε πρόεδρός της. Τον Σεπτέμβρη του 1948 η λαϊκή δυσαρέσκεια εκφράστηκε με μια μεγάλη εξέγερση στο Ματιούν, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, που όμως κατεστάλη άγρια από το στρατό. 30.000 κομμουνιστές σκοτώθηκαν, ανάμεσά τους και οι δύο βασικότεροι ηγέτες του ΚΚΙ, Στζαριφουντίν και Μούσο. 

Το νεοσύστατο ινδονησιακό κράτος και μετά από την εναλλαγή πολλών κυβερνήσεων παραχώρησε στις ΗΠΑ και την Αγγλία την εκμετάλλευση των πετρελαιοπηγών της χώρας παρά την αντίθεση του λαού και την απαίτηση για εθνικοποιήσεις. 

Ο Σουκάρνο, εθνικιστής και εκφραστής της εθνικής αστικής τάξης της χώρας προσπαθούσε να ισορροπήσει ανάμεσα στο στρατιωτικό κατεστημένο που είχε άμεσες διασυνδέσεις με τις ΗΠΑ, τους ισλαμιστές και τους κομμουνιστές. Μάλιστα το 1960 ανακήρυξε το «Nasakom» ως επίσημη ιδεολογία του κράτους. Η λέξη αποτελείται από τις πρώτες συλλαβές των ινδονησιακών λέξεων εθνικισμός, θρησκεία, κομμουνισμός. 

Οι στρατιωτικοί έκαναν πολλές απόπειρες πραξικοπήματος χωρίς επιτυχία. Στα τέλη της δεκαετίας του ’50 ο Σουκάρνο άρχισε να προσεγγίζει τη Σοβιετική Ένωση και την Κίνα στηρίζοντας, τουλάχιστον λεκτικά, το ΚΚΙ. Μάλιστα τον Ιανουάριο του 1965 έβγαλε τη χώρα από τον ΟΗΕ καταγγέλοντάς τον ως ιμπεριαλιστικό μηχανισμό. Ταυτόχρονα προχώρησε σε κάποιες εθνικοποιήσεις κυρίως Ολλανδικών επιχειρήσεων. 

Το ΚΚΙ ιδρύθηκε στα 1920. Είχε ηγηθεί σε δύο μεγάλες εξεγέρσεις στο πρώτο μισό του 20ου αι. μια φορά το 1926 και την άλλη το 1948. Ήταν το τρίτο μεγαλύτερο κομμουνιστικό κόμμα μετά το ΚΚΣΕ και το ΚΚ Κίνας. Στα 1965 έφτασε τα 3.000.000 μέλη περίπου και επηρέαζε περίπου το ένα τρίτο της ινδονησιακής κοινωνίας. Οι μαζικές του οργανώσεις (συνδικάτα, νεολαία, γυναίκες, αγρότες) υπολογίζονταν σε 20.000.000 σε όλη τη χώρα. Πρώτος Γραμματέας του ήταν ο Αϊντίτ. Μετά το 20ο συνέδριο του ’56 τάχθηκε με το μέρος του ΚΚ Κίνας. Λόγω της τεράστιας επιρροής στην κοινωνία της Ινδονησίας πολλοί εκτιμούσαν πως αν γίνονταν εκλογές πιθανώς να τις κέρδιζε. 

Τα γεγονότα του 1965

Στις 30 Σεπτέμβρη του 1965 πραγματοποιήθηκε κίνημα μέσα στο στρατό, γνωστό ως «Κίνημα της 30ης Σεπτέμβρη» ή G30S. Έξι στρατηγοί, ύποπτοι για απόπειρα πραξικοπήματος καθοδηγημένου από τη CIA εναντίον του Σουκάρνο, δολοφονήθηκαν. Ανάμεσα στους αρχηγούς του G30S ήταν και ο Ουντούνγκ μπιν Σιαμσούρι, συμπαθών του ΚΚΙ. Το πρόσχημα βρέθηκε. Η πατρότητα του κινήματος αποδόθηκε στο ΚΚΙ και ο υποστράτηγος Σουχάρτο πήρε τον έλεγχο του στρατού στα χέρια του. Παραμερίστηκε ο πρόεδρος της χώρας, ανέλαβε την εξουσία ο Σουχάρτο και από τότε ξεκίνησε ένα ανελέητο κυνηγητό μελών του ΚΚΙ αλλά και απλών πολιτών που θεωρήθηκαν φιλοκομμουνιστές ακόμα και πολίτες κινεζικής καταγωγής που δεν είχαν καμιά σχέση με το ΚΚΙ.

Η καταστολή ξεκίνησε με διαδηλώσεις «αγανακτισμένων πολιτών» που πυρπόλησαν τα γραφεία του ΚΚΙ στην Τζακάρτα και σε άλλες πόλεις της χώρας και συνεχίστηκε με την εξόντωση των μελών του.

Η ωμότητα του στρατού και των υποστηρικτών του Σουχάρτο (ακροδεξιών, παραστρατιωτικών και ισλαμιστών) ήταν απερίγραπτη. Άνθρωποι θάφτηκαν ζωντανοί, οικογένειες ολόκληρες καήκαν ζωντανές μέσα στα σπίτια τους, αποκεφαλισμοί, απαγχονισμοί, εκτελέσεις μετά από φριχτά βασανιστήρια, ακόμα και δημόσιοι διαμελισμοί ήταν στην ημερήσια διάταξη. 

Εκατοντάδες χιλιάδες φυλακίστηκαν ή κλείστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μέσα σε μόλις δύο χρόνια οι νεκροί έφτασαν το 1 εκατ. Το μεγαλύτερο μέρος των ενεργών μελών του ΚΚΙ είχε εξοντωθεί. Ο ίδιος ο Αϊντίτ, συνελήφθη και εκτελέστηκε το Νοέμβρη του 1965. Στην επαρχία οι μεγάλοι τσιφλικάδες βρήκαν την ευκαιρία να ξεκαθαρίσουν μια και καλή την κατάσταση με τους ηγέτες του αγροτικού κινήματος που το προηγούμενο διάστημα σημείωσε επιτυχίες. Ήταν η τρίτη φορά στην ιστορία του ΚΚΙ μετά το 1926 και το 1948 που δέχτηκε ένα τεράστιο πλήγμα. Η καταστολή συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια. Η Ινδονησία μετατράπηκε σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, με καθημερινά βασανιστήρια και εκτελέσεις. 

Το 1974 πραγματοποιηθήκαν μαζικές φοιτητικές διαδηλώσεις που χτυπήθηκαν άγρια από το καθεστώς του Σουχάρτο. Χιλιάδες άνθρωποι συνελήφθηκαν και φυλακίστηκαν. Αντίστοιχες κινητοποιήσεις έγιναν το 1978 με την ίδια κατάληξη. 

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα ο στρατός της Ινδονησίας κατάφερε το 1975 σχετικά εύκολα, με την υποστήριξη της Δύσης, να εισβάλει στο Ανατολικό Τιμόρ (πρώην πορτογαλική αποικία) και να διατηρήσει την κατοχή του για πολλά χρόνια. Η εισβολή συνοδεύτηκε με δεκάδες χιλιάδες δολοφονίες κατοίκων του νησιού και μάλιστα χωρίς ποτέ να αναγνωριστεί από τον ΟΗΕ ως παράνομη η εισβολή και η προσάρτηση της χώρας.

Η εμπλοκή των ΗΠΑ

Η έρευνα έφερε στο φως της δημοσιότητας στοιχεία που αναμιγνύουν τη CIA στα γεγονότα. Στα 1962 συντάχθηκε υπόμνημα της CIA με το οποίο ο πρόεδρος των ΗΠΑ Κένεντι και ο Βρετανός πρωθυπουργός Μακμίλαν, συμφώνησαν να «απαλλαγούν από τον Πρόεδρο Σουκάρνο, ανάλογα με την εξέλιξη της κατάστασης και με την πρώτη ευκαιρία». Από την πρώτη στιγμή της αιματηρής καταστολής η αμερικανική πρεσβεία στην Ινδονησία έδωσε στην ηγεσία του στρατού λίστα με 5.000 ονόματα κομμουνιστών, απαιτώντας την εκτέλεσή τους. Τις πρώτες κιόλας μέρες των σφαγών αμερικανικά έντυπα ενθάρρυναν το Σουχάρτο να συνεχίσει το πογκρόμ εναντίον των κομμουνιστών. Το περιοδικό Time στις 15-7-1966 αναφερόταν στα γεγονότα χαρακτηρίζοντάς τα ως «τα καλύτερα νέα της χρονιάς από την Ασία» ενώ την ίδια περίοδο η αμερικανική εφημερίδα US News and World Report έγραφε με πηχυαίους τίτλους: «Ινδονησία: ελπίδα, εκεί που δεν υπήρχε καμία». 

Οι σχέσεις της χώρας με τις ΗΠΑ έγιναν πολύ στενές. Αμοιβαίες επισκέψεις των προέδρων τους πραγματοποιήθηκαν αρκετές φορές τη δεκαετία του ’70 και του ’80. Η στρατιωτική και οικονομική βοήθεια των ΗΠΑ ήταν γενναία. Και φυσικά με το αζημίωτο. Η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ινδονησίας αλλά και ο γεωστρατηγικός έλεγχος της ευρύτερης περιοχής ήταν το αντίτιμο που αποκόμισε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός από την πολύπαθη χώρα. 

Η ανατροπή του Σουχάρτο

Ο Σουχάρτο ανατράπηκε το 1998 μετά από τρεις δεκαετίες δικτατορίας. Η «κρίση της ρουπίας» στα ασιατικά χρηματιστήρια επιτάχυνε τις διαδικασίες εναλλαγής της εξουσίας στη χώρα μετά από τις σκληρές πολιτικές λιτότητας που επέβαλε το ΔΝΤ και τις γενικευμένες ταραχές που ακολούθησαν κυρίως στην επαρχία και στα πανεπιστήμια μέσα στην ίδια την Τζακάρτα, λίγο πριν την παραίτηση του Σουχάρτο. 

Όμως η αντικομμουνιστική πολιτική παραμένει. Τα πραγματικά γεγονότα του 1965-66 αποκρύπτονται από την επίσημη ιστορία, τα βιβλία που αναφέρονται στη πρόσφατη ιστορία της χώρας προσπερνούν την περίοδο αυτή, δίνοντας ελάχιστη σημασία στο σύγχρονο ολοκαύτωμα, η νεολαία στα σχολεία τα διδάσκεται διαστρεβλωμένα, η κομμουνιστική ιδεολογία, ο μαρξισμός και ο αθεϊσμός είναι απαγορευμένα. 

Ακόμα όμως και από τα -κατά τα άλλα- «ευαίσθητα» δυτικά ΜΜΕ, ελάχιστη σημασία έχει δοθεί για το 1 εκατομμύριο των δολοφονημένων κομμουνιστών, τη στιγμή που με κάθε ευκαιρία αναμασούν την πιο αισχρή αντικομμουνιστική προπαγάνδα, διανθισμένη με γκεμπελικού τύπου ψεύδη και διαστρεβλώσεις.

Φωτογραφίες 

Της κακομοίρας

 Της κακομοίρας

Εκτός από τη σημερινή Electric Night Vol II της ΚΟΒ Γούβας-Εξαρχείων, υπάρχουν κι οι ηλεκτρισμένες βραδιές (vol τείνει στο συν άπειρο) που ζει ο πλανήτης το τελευταίο διάστημα και δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει. Κι όσο κλιμακωνόταν η βραδιά, σαν χιονοστιβάδα (δολοφονία του Ρώσου πρέσβη, χτύπημα στη Γερμανία, πυροβολισμοί σε τέμενος στην Αυστρία, τα καμένα τρόλεϊ στο κέντρο), περίμενες με φόβο την επόμενη είδηση που θα έσκαγε, για να απογειώσει τη ροή ειδήσεων: δημοψήφισμα; Μνημόνιο; Νέος Αττίλας; Τρίτος παγκόσμιος πόλεμος;

Δε χρειάζεται πολλή φαντασία βέβαια, για να καταλάβει κανείς πως τα πράγματα οδηγούν σε αυτό το τελευταίο, με τόση μπαρούτη που έχει συσσωρευτεί στη γειτονιά μας και την ευρύτερη περιοχή, και μπορεί να πυροδοτηθεί ανά πάσα στιγμή. Είναι κι οι ιστορικές συμπτώσεις με τη δολοφονία του Αυστριακού δούκα, και την αφορμή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, που μας προειδοποιεί πως η ιστορία μπορεί να επαναληφθεί σαν τραγωδία για τους λαούς. Κι είναι πράγματι εντυπωσιακές κάποιες αναλογίες, για να τις περάσουμε χωρίς να τις προσέξουμε. Αυτό που δε φαίνεται να υπάρχει όμως σε σχέση με τις αρχές του εικοστού αιώνα, είναι ισχυρό κομμουνιστικό (σοσιαλιστικό τότε) κίνημα, κι ο υποκειμενικός παράγοντας που θα αξιοποιούσε τις συνθήκες για να δώσει ιστορικά μια νέα Οκτωβριανή επανάσταση, εκατό χρόνια μετά από την πρώτη.

Υπάρχει επίσης η αναλογία με την Τουρκία, που τότε ήταν ο μεγάλος ασθενής και υπήρχε το (Ανατολικό) ζήτημα της διανομής των ευρωπαϊκών εδαφών της, που οδήγησε στους Βαλκανικούς πολέμους, την πρόβα τζενεράλε του Α' Π.Π. Ενώ τώρα βρίσκεται -από πιο πλεονεκτική θέση- στο επίκεντρο των εξελίξεων, χωρίς Νεότουρκους, αλλά με Σουλτάνο και επεκτατικές βλέψεις.

Για όσους τυχόν δεν ιδρώνει το αυτί τους και θεωρούν τις εξελίξεις μακρινές (μακριά από εμάς κι όπου θέλει ας είναι) όσο δεν εμπλέκεται άμεσα η Ελλάδα σε αυτές, υπάρχουν τουλάχιστον τρία ανοιχτά μέτωπα με τη γείτονα, που μπορούν να αξιοποιηθούν για μια γενικευμένη εμπλοκή: το Κυπριακό (και μια πιθανή προσάρτηση της κατεχόμενης Κύπρου, σε περίπτωση που πιεστεί η Τουρκία), τα νησιά του Αιγαίου -και η ανοιχτή αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάνης από τον Ερντογάν- και η μειονότητα στη Δυτική Θράκη.
Και να πώς η φωτιά του γείτονα μπορεί να πιάσει και στο δικό μας σπίτι.

Όσο για τη χτεσινή δολοφονία του Ρώσου πρέσβη, η υπόθεση θυμίζει συνειρμικά παρτίδα Cluedo, όπου έχεις ένα πτώμα και κάνεις διάφορες υποθέσεις, για να διαλευκάνεις το έγκλημα, που θα μπορούσε να το έχε κάνει ο καθένας. Έχουμε και λέμε:

-Αλλάχ ακμπάρ -εκδίκηση του ισλαμικού κράτους για το Χαλέπι, τη νίκη του Συριακού στρατού (Άσαντ) και το ρόλο που έπαιξε εκεί η Ρωσία.
-Γκιουλενιστής, θύμα των πρόσφατων εκκαθαρίσεων, που καθάρισε κι αυτός κάποιον με τη σειρά του, για να αποσταθεροποιήσει τον Ερντογάν. Αν και έτσι, κατάφερε μάλλον το αντίθετο.
-άνθρωπος των ΗΠΑ, που επιδιώκουν να τορπιλίσουν την προσέγγιση Ρωσίας και Τουρκίας. Είναι κάπως δύσκολο να καταπιεί κανείς ότι θέλησαν να το κάνουν με τόσο "ερασιτεχνικό" τρόπο. Αλλά το ίδιο ακριβώς ερώτημα δεν έμπαινε το καλοκαίρι και για το πραξικόπημα;
-Κάποιος από τους άμεσα εμπλεκόμενους (πχ η ίδια η Τουρκία) για να κλειδώσει τη διαφαινόμενη εξέλιξη (προσέγγιση Τουρκίας-Ρωσίας), που σκότωσε τον άνθρωπό της, για να μην υπάρχουν ενοχλητικοί μάρτυρες.

Το τελευταίο ειδικά δε μοιάζει πολύ πιθανό. Ενώ ένα εξίσου τραβηγμένο σενάριο κάνει λόγο για συνολική προσέγγιση της Τουρκίας με τη Ρωσία και τα BRICs, που θα έφτανε μέχρι και την έξοδό της από το ΝΑΤΟ και θα άλλαζε θεαματικά τους γεωστρατηγικούς συσχετισμούς στην περιοχή. Νομίζω όμως πως θα ξεσπούσε πόλεμος -κατά του Ερντογάν και γενικώς- πολύ πριν φτάσουμε εκεί (όπως πάει να γίνει τώρα δηλ).

Την ίδια στιγμή στη Γερμανία, έχουμε ουσιαστικά το πρώτο χτύπημα από τζιχαντιστές, στην καρδιά των Χριστουγέννων και του Βερολίνου, λίγες μόνο μέρες μετά από την υπόθεση της δολοφονίας μιας Γερμανίδας από Αφγανό, που ήρθε να δέσει με όλη τη γενικευμένη ισλαμοφοβία-υστερία, σε μια προεκλογική χρονιά για τους Γερμανούς.

Επίλογος, με τις θέσεις για το 20ό Συνέδριο, που επιβεβαιώθηκαν για τον... πολεμικό τους τόνο και τις συχνές αναφορές τους στο ενδεχόμενο μιας γενικευμένης σύρραξης, πριν καν κυκλοφορήσουν και τις διαβάσουμε καλά-καλά. Παραθέτω ένα εκτενές σχετικό απόσπασμα, για τις ελληνο-τουρκικές σχέσεις:

Η ελληνική αστική τάξη και η ελληνική κυβέρνηση προωθούν ήδη ενεργά τα σχέδια του ΝΑΤΟ στην περιοχή (αρμάδα στο Αιγαίο, αξιοποίηση βάσεων, στήριξη επιχειρήσεων σε Βαλκάνια, Ουκρανία κλπ).

Η όξυνση των αντιθέσεων μεταξύ ελληνικής και τουρκικής αστικής τάξης επηρεάζεται άμεσα από τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής και μπορεί να αποτελέσει βασικό παράγοντα πυροδότησης της άμεσης πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας.
Η αστική τάξη της Τουρκίας -την οποία αυτή τη στιγμή, ως ένα βαθμό, προσπαθούν να αποδυναμώσουν άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη- προσπαθεί να αναβαθμίσει τη θέση της μέσω του ελέγχου και της απόκτησης νέων εδαφών και θαλάσσιων περιοχών. Συνεχίζει τη στρατιωτική κατοχή και την παραβίαση δικαιωμάτων του ελληνικού κράτους (αμφισβήτηση συνόρων, εναέριες και θαλάσσιες παραβιάσεις, "γκριζάρισμα ζωνών" του Αιγαίου, με αποκορύφωμα τις πρόσφατες επαναλαμβανόμενες δηλώσεις Ερντογάν περί αμφισβήτησης της Συνθήκης της Λοζάνης κλπ). Επιδιώκει για τα σχέδιά της την αξιοποίηση των μειονοτήτων (θρησκευτικών, εθνοτήτων κλπ) στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.
Οι περιοχές του Αιγαίου και της Θράκης αποτελούν τα πιθανά πεδία πολεμικής σύγκρουσης ανάμεσα στις αστικές τάξεις των γειτονικών κρατών Ελλάδας και Τουρκίας, με ενδεχόμενη εμπλοκή και εμβόλιμων σχεδιασμών της Αλβανίας και της ΠΓΔΜ, που τα τελευταία χρόνια αναπτύσσουν στενή πολιτική-στρατιωτική συνεργασία με την Τουρκία. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται και οι προκλητικές δηλώσεις του Αλβανού πρωθυπουργού (έγερση του ανύπαρκτου ζητήματος Τσαμουριάς κ.ά.), αλλά και η έγερση αλυτρωτικών συνθημάτων εκ μέρους της ΠΓΔΜ. Η ενίσχυση του αλβανικού εθνικισμού σε βάρος της Ελλάδας και των άλλων κρατών της περιοχής τροφοδοτεί εθνικιστικούς κύκλους στην Ελλάδα και σε άλλα κράτη. Συνολικά τη "σφραγίδα" της στις εξελίξεις στην περιοχή των Βαλκανίων βάζει η διεύρυνση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και κατ' επέκταση η πιο άμεση εμπλοκή τους στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή.
Πέρα από τα παραπάνω βαλκανικά κράτη, την περίοδο αυτή η Τουρκία αναπτύσσει κινήσεις προσέγγισης και συνεργασίας της και με τη Ρωσία. Πρόκειται για κινήσεις που αποτελούν νέο στοιχείο και χρειάζονται συνεχή παρακολούθηση.
Το γεγονός ότι και τα δύο κράτη, Ελλάδα και Τουρκία,, είναι μέλη του ΝΑΤΟ, περιπλέκει την κατάσταση. Μία ενδεχόμενη κλιμάκωση της μεταξύ τους αντιπαράθεσης θα σήμαινε ένα ρήγμα στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ σε μια ευαίσθητη περιοχή για τα συμφέροντά του, που όμως την ίδια στιγμή μπορεί να αξιοποιηθεί από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ για την ενίσχυση του ρόλου τους στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Βέβαια, ένα πολύ σοβαρό ρήγμα στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ θα είναι αποτέλεσμα κυρίως μιας κάθετης διάσπασης της όποιας συμφωνίας ή ισορροπίας στα βασικά ιμπεριαλιστικά κέντρα και όχι μόνο λόγω ελληνοτουρκικής έντασης ή αναμέτρησης.
Συνεχή παρακολούθηση απαιτεί επίσης η στάση της ελληνικής αστικής τάξης μπροστά σε ένα ενδεχόμενο πιο γενικευμένης αντιπαράθεσης Ρωσίας-ΗΠΑ ή ακόμα και Κίνας-ΗΠΑ στο μέλλον. Σήμερα η ελληνική αστική τάξη, μέσω και της πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, συμμετέχει ενεργά στους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς που στρέφονται ενάντια στη Ρωσία. Στηρίζει τις αποφάσεις που παίρνονται ενάντιά της, διευκολύνει την αυξημένη παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο με πρόσχημα τη διαχείριση των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών (αλλά με πραγματικό στόχο τον καλύτερο έλεγχο των διελεύσεων του ρωσικού στόλου), συμμετέχει σε κοινές αεροπορικές δραστηριότητες με τη Βουλγαρία με βασικό αντικείμενο την αποτροπή της "ρωσικής απειλής" στη Μαύρη Θάλασσα.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση επιδιώκει να διαμορφώνει ιδιαίτερες σχέσεις με τη Ρωσία, αλλά και την Κίνα, στο πλαίσιο των επιδιώξεων αναβάθμισης της θέσης της ελληνικής αστικής τάξης μέσω του ιδιαίτερου ρόλου της Ελλάδας στη διασύνδεση της ασιατικής με την ευρωπαϊκή αγορά.
Το προηγούμενο διάστημα, η ελληνική κυβέρνηση διαφήμιζε το ρόλο της ως "γεφυροποιού" ανάμεσα σε Ρωσία και "Δύση", ρόλο που είχε την ανοχή ή ακόμα και τη στήριξη των ΗΠΑ. Σε κάθε περίπτωση, μια ενδεχόμενη όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα σε Ρωσία-ΗΠΑ-ΝΑΤΟ θα αποτελέσει παράγοντα όξυνσης των αντιφάσεων και διλημμάτων στην αστική τάξη της Ελλάδας, αφού η συμμετοχή της στο ευρωατλαντικό πλαίσιο την ωφελεί.
Ο άξονας συνεργασίας της Ελλάδας με το Ισραήλ δεν αποτελεί παράγοντα ειρήνης στην περιοχή, ανεξάρτητα από το εάν προχωρήσει η επαναπροσέγγιση Τουρκίας-Ισραήλ.

Οι ειδικές δυνάμεις του Συριακού Στρατού συνέλαβαν αξιωματικούς του ΝΑΤΟ μέσα σε καταφύγιο τζιχαντιστών στο Ανατολικό Χαλέπι

EKTAKTΗ σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ

Οι ειδικές δυνάμεις του Συριακού Στρατού συνέλαβαν αξιωματικούς του ΝΑΤΟ μέσα σε καταφύγιο τζιχαντιστών στο Ανατολικό Χαλέπι, σύμφωνα με το έγκυρο ειδησεογραφικό δίκτυο voltaire.net.

Όπως σημειώνει το voltaire.net, το Συμβούλιο Ασφαλείας συνεδριάζει εκτάκτως και κεκλεισμένων των θυρών αυτή την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016 στην (17h διεθνής ώρα), καθώς συνελήφθησαν αξιωματικοί του ΝΑΤΟ σήμερα το πρωί από τις ειδικές συριακές δυνάμεις εντός ενός καταφυγίου στο Ανατολικό Χαλέπι.

Σύμφωνα με πληροφορίες που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο, πρόκειται για Γάλλους αξιωματικούς και στρατιώτες, γι’ αυτό και παρατηρείται έντονη κινητικότητα της γαλλικής διπλωματίας στην περιοχή.

Παραθέτουμε στην συνέχεια την είδηση όπως την παρουσίασε το voltaire.net στην ιστοσελίδα του.

Le Conseil de sécurité se réunit à huis clos après l’arrestation d’officiers de l’Otan à Alep

Réseau Voltaire | 16 décembre 2016

Réseau Voltaire — Le Conseil de sécurité siège à huis clos, ce vendredi 16 décembre 2016 à 17h temps universel, alors que des officiers de l’Otan ont été arrêtés ce matin par les Forces spéciales syriennes dans un bunker à Alep-Est.

[Πηγή: Voltairenet.org, 16/12/2016]

pylitonfilon

Για να γνωρίζει ο λαός - να αγρυπνά, να απαντά

Για να γνωρίζει ο λαός - να αγρυπνά, να απαντά

Τις προηγούμενες μέρες πραγματοποιήθηκε μια ακόμη κοινή άσκηση, είναι σχεδόν καθημερινό πλέον το φαινόμενο, μεταξύ αμερικανικών και ελληνικών στρατιωτικών τμημάτων.
Πρόκειται για μια απόλυτα εξειδικευμένη άσκηση, στη διάρκεια της οποίας έγινε χρήση τεχνικών μάχης με τη χρήση ενστικτώδους βολής καθώς και μάχη εντός κατοικημένης περιοχής. Στην άσκηση έλαβαν μέρος οι βατραχάνθρωποι του Λιμενικού Σώματος, του Πολεμικού Ναυτικού και τμήματα ειδικών δυνάμεων του Στρατού Ξηράς.
Επιπλέον, την εξέλιξη αυτής της άσκησης παρακολούθησε και ο «υπερδραστήριος» νέος Αμερικανός πρέσβης, Τζ. Πάιατ. Πρόκειται για το «γεράκι» που ήρθε στην Αθήνα από το Κίεβο, έχοντας «διαχειριστεί» με «επιτυχία» την ανοιχτή ιμπεριαλιστική επέμβαση ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην Ουκρανία και την κατευθυνόμενη δράση των εκπαιδευμένων φασιστικών ομάδων του «Δεξιού Τομέα», που λειτούργησαν ως ένοπλη παραστρατιωτική εμπροσθοφυλακή ενός ακήρυχτου πολέμου ανάμεσα στις δύο μερίδες της ουκρανικής αστικής τάξης. Είναι αυτός, ο Τζ. Πάιατ, που ωμά περιέγραψε το στρατηγικό πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ στην περιοχή μας λέγοντας πως «υπάρχει ένα διάγραμμα με τρεις κύκλους. Ο ένας αφορά τη Βόρεια Αφρική, ο άλλος την Ανατολική Μεσόγειο και τη Συρία και ο τρίτος τη Μαύρη Θάλασσα και τη Ρωσία». Το μέρος όπου αυτοί οι τρεις κύκλοι συναντώνται είναι η Ελλάδα. Αυτό είναι το υφιστάμενο στρατηγικό πλαίσιο τελικά των ιμπεριαλιστών.
Η ιδιαιτερότητα, όμως, αυτού του είδους των «ειδικών» ασκήσεων δεν έγκειται σ' αυτό καθαυτό το αντικείμενο που δοκιμάζουν, αλλά κυρίως στο τακτικό ή και στο στρατηγικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο εντάσσεται αυτό το εκπαιδευτικό αντικείμενο.
Εν ολίγοις, είναι σημαντικό να απαντηθεί το ερώτημα, ποιο τακτικό πλαίσιο δοκιμάστηκε στη διάρκεια της συγκεκριμένης άσκησης;
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία για τους εργαζόμενους και γενικότερα για τον αγωνιζόμενο για τα δικαιώματά του λαό, όταν είναι πλέον γνωστές και διατυπωμένες με σαφήνεια στα συμπεράσματα Συνόδων Κορυφής τόσο του ΝΑΤΟ όσο και της Ευρωπαϊκής Ενωσης οδηγίες και κατευθύνσεις ανάθεσης σε στρατιωτικά τμήματα αμιγώς αστυνομικών αποστολών.
Υπενθυμίζεται η κυνικότητα με την οποία ο τότε πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, στη διάρκεια των εργασιών της Συνόδου Κορυφής της Λισαβόνας (2010), εκφράζοντας πλήρως τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, δήλωνε ότι «το νέο στρατηγικό δόγμα αξιολογεί τις πολύ διαφορετικές πια απειλές που έχει η ανθρωπότητα, που έχουν οι χώρες μας. Θέματα, όπως, τι σημαίνει για την ασφάλειά μας η κλιματική αλλαγή; Τι σημαίνει για την ασφάλειά μας η μεγάλη ροή προσφύγων; Οι ανισότητες που υπάρχουν, κοινωνικές και οικονομικές; Η έξαρση του φονταμενταλισμού, οι ακραίες πολιτικές θέσεις - κινήματα ανά τον κόσμο;».
Ενα πρώτο δείγμα αυτών των θέσεων και των ανατριχιαστικών για το λαό προοπτικών τους αποτέλεσαν οι ασκήσεις «καταστολής πλήθους» της 71ης Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας με έδρα τη Νέα Σάντα Κιλκίς. Επίσης, στο ίδιο πλαίσιο κινούνται και οι συχνές «συνεκπαιδεύσεις» μεταξύ ελληνικών και ισραηλινών στρατιωτικών δυνάμεων, με τις ευλογίες πάντα και την ενθάρρυνση των ΗΠΑ, καθιστώντας την ελληνική κυβέρνηση ενεργή σε κάθε ιμπεριαλιστική δράση σε Αν. Μεσόγειο και Μέση Ανατολή, πιστό δεκανίκι στη στήριξη των συμφερόντων των μονοπωλίων, με χίλιους δυο κινδύνους για το λαό.
Ολα τα παραπάνω δεν είναι άσχετα και με την απροκάλυπτη «αναβάθμιση» των σχέσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τη Χρυσή Αυγή.
Αυτή η «αριστερή» κυβέρνηση δεν διστάζει να «μαγαρίζει» τις ιερές εσχατιές της πατρίδας μας, περιφέροντας στα εδαφικά μας όρια τα θλιβερά ναζιστικά ανδρείκελα, τους βουλευτές της ναζιστικής εγκληματικής σπείρας της Χρυσής Αυγής, αυτούς που τιμούν τους προδότες των αγώνων του λαού μας και τους συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών στη διάρκεια της Κατοχής, τους θαυμαστές, υποστηρικτές και προπαγανδιστές των δύσοσμων ιδεών της επτάχρονης χούντας, που τα μιαρά απόνερα του δοσιλογισμού τους απέναντι στις τότε απαιτήσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ συνεχίζουν να «ματώνουν» τους λαούς της Κύπρου και της Ελλάδας μέχρι σήμερα, στο γεμάτο οδύνη φόντο του ακρωτηριασμένου νησιού.
Αλήθεια, ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετούν οι τελευταίες κινήσεις του Πάνου Καμμένου που έχουν στόχο να «ξεπλύνουν» τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής στα μάτια των στρατιωτικών; Πώς αλλιώς να σχολιάσει κανείς τις βόλτες μαζί τους στο Καστελόριζο, τις επανειλημμένες προσκλήσεις από το υπουργείο Εθν. Αμυνας για να παραβρίσκονται στις εκδηλώσεις του; Στην ίδια ρότα και ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, που υποστήριξε ουσιαστικά ότι είναι καλοδεχούμενη μια «δημοκρατική» Χρυσή Αυγή.
Η κυβέρνηση, βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, μπορεί να παρουσιάζει ως «επιτυχία» την... ενίσχυση του εγκλωβισμού της χώρας μας στο νεοταξικό άρμα αναζητώντας αναγνώριση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων μέσα απ' τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς. Πόσο όμως αυτό μπορεί να είναι επιτυχία για την ελληνική κυβέρνηση αφού στην ουσία ανατίθεται στις ΗΠΑ ο ρόλος του θεματοφύλακα των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων που εντός του ΝΑΤΟ κάποια ήδη έχουν εκχωρηθεί;
Γι' αυτό τα μόνιμα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, οι έφεδροι στρατιώτες αλλά και οι απόστρατοι δεν πρέπει να έχουν καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση που επιλέγει να παίζει επικίνδυνα παιχνίδια με τους ναζιστές εγκληματίες, που εμπλέκει τη χώρα κάθε μέρα και πιο βαθιά στους πολέμους και τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών στην περιοχή. Να απομονώσουν παντού τους ναζιστές και την εγκληματική ιδεολογία και δράση τους.

Νίκος ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Απόστρατος αντισυνταγματάρχης

Κοροϊδία και κυνισμός

Κοροϊδία και κυνισμός

Την Πέμπτη, σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις, θα καταβληθεί η εφάπαξ παροχή στους συνταξιούχους, που προβάλλεται από την κυβέρνηση ως το απόγειο της «κοινωνικής» της πολιτικής.
Με τα 600 εκατ. ευρώ που δίνει από τα «ματωμένα» πρωτογενή πλεονάσματα, η κυβέρνηση πάει να κρύψει κάτω από το χαλί την αντιλαϊκή της πολιτική, που καταδικάζει στη φτώχεια τα λαϊκά στρώματα, ανάμεσά τους και εκατομμύρια συνταξιούχους.
Θυμίζουμε ότι από την ψήφιση του τελευταίου αντιασφαλιστικού νόμου, το Μάη του 2016, μέχρι και το τέλος του 2019, η κυβέρνηση θα αφαιρέσει από ασφαλισμένους και συνταξιούχους εισόδημα ύψους 8,2 δισ. ευρώ περίπου.
Με τις ψευτοπαροχές της, προσπαθεί ακόμα να δημιουργήσει αντιπερισπασμό στα νέα αντιλαϊκά μέτρα που συζητάει με το κουαρτέτο, αλλά και να συγκαλύψει τη νέα περικοπή του ΕΚΑΣ, που θα φτάσει στο 50%, μέχρι να καταργηθεί τελείως, το 2019.
Την κοροϊδία της κυβέρνησης συμπληρώνει η κυνική παραδοχή ότι τέτοιες παροχές υπηρετούν την «κοινωνική συνοχή». Τι σημαίνει αυτό; Μέτρα διαχείρισης και ανακύκλωσης της φτώχειας, κυρίως στις πιο ακραίες μορφές της, για να αποσπάται η ανοχή του λαού στην πολιτική που τον κάνει από φτωχό φτωχότερο.
Η κυβέρνηση έχει εξασκηθεί σε τέτοια μέτρα, με βασικότερο όλων το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης, που αποτελεί «εργαλείο» για περικοπές σε επιδόματα και κοινωνικές - προνοιακές παροχές.
Λέει, μάλιστα, η κυβέρνηση ότι αν αθροιστούν τα μέτρα για τη διαχείριση της φτώχειας, δίνουν μιαν άλλη εικόνα για την «κοινωνική» της πολιτική. Αξιοποιεί τη βολική κριτική που της ασκούν η ΝΔ και άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, για να παριστάνει ότι συμπάσχει με το λαό και ότι δίνει τάχα μάχη, για να τον ανακουφίσει. Εδώ ταιριάζει πραγματικά το «να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι».
Προκλητικό είναι, επίσης, το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι με τέτοιες «παροχές», αποκαθίστανται βήμα βήμα οι απώλειες που είχαν συνταξιούχοι και εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια. Τολμούν, μάλιστα, να βαφτίζουν «13η σύνταξη» το εφάπαξ ποσό που δίνουν σε μια μερίδα μόνο των συνταξιούχων, όταν οι περικοπές που τους κάνουν με το άλλο χέρι είναι μόνιμες και πολλαπλάσιες!
Βούτυρο, όμως, στο ψωμί της κυβέρνησης να κοροϊδεύει και να αποπροσανατολίζει το λαό, αλείφουν και οι άλλες αστικές δυνάμεις, όπως π.χ. η ΝΔ, που δεν αμφισβητούν την αντιλαϊκή πολιτική της, αλλά της προσάπτουν ότι «σκορπάει» χρήματα με λάθος τρόπο, ότι με τη στάση της υπονομεύει τη δημοσιονομική σταθερότητα, άρα και το στόχο της ανάκαμψης.
Η αντιλαϊκή πολιτική πάει χέρι - χέρι με την προσπάθεια χειραγώγησης του λαού, τον οποίο θέλουν να συμβιβάσουν με τη φτώχεια και την ανακύκλωσή της. Χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να χαμηλώσουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα την απαιτητικότητά τους, να συμφιλιωθούν με τις θυσίες δίχως τέλος για να έρθει η ανάκαμψη.
Σ' αυτόν τον γενικότερο στόχο τέμνονται το εφάπαξ επίδομα στους συνταξιούχους και η «κριτική» που ασκούν στην κυβέρνηση τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης. Ο λαός δεν έχει κανέναν λόγο να τους ακολουθήσει, να συνταχθεί με τον έναν ή τον άλλο. Απάντηση από τη σκοπιά των δικών του συμφερόντων μπορεί να δώσει η οργανωμένη πάλη για την ανάκτηση των απωλειών, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Η αλήθεια για τις ομαδικές απολύσεις

Η αλήθεια για τις ομαδικές απολύσεις

Αύριο Τετάρτη, 21 Δεκέμβρη, αναμένεται - σύμφωνα με πληροφορίες - η έκδοση της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την υπόθεση των ομαδικών απολύσεων των εργαζομένων στα «Τσιμέντα Χαλκίδας», μετά από προσφυγή της πολυεθνικής «Lafarge» και την αποστολή προδικαστικών ερωτημάτων από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Το ζήτημα των ομαδικών απολύσεων είναι από τα κεντρικά στη διαπραγμάτευση για τα Εργασιακά και σίγουρα δεν συζητιέται «στο κενό», παρά το μελάνι της παραπληροφόρησης που έχει ρίξει η κυβέρνηση, διανθισμένο με λεονταρισμούς.
Η ευελιξία στην αγορά εργασίας, με τη βούλα νόμων του κράτους, έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που οι επιχειρήσεις απολύουν ήδη «κατά βούληση», καθώς ένα μεγάλο μέρος των συμβάσεων είναι ούτως ή άλλως ορισμένου χρόνου. Οπως προκύπτει από τα τελευταία στοιχεία του πληροφοριακού συστήματος «Εργάνη», το 11μηνο Γενάρης - Νοέμβρης 2016 έγιναν 1.862.710 απολύσεις, όσος δηλαδή ήταν περίπου ο αριθμός των μισθωτών με σχέση Ιδιωτικού Δικαίου την ίδια περίοδο!
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι καπιταλιστές έχουν ήδη στα χέρια τους τα απαραίτητα εργαλεία, ώστε να προσαρμόζουν τον αριθμό των εργατών στις ανάγκες της κερδοφορίας τους, χωρίς ιδιαίτερους περιορισμούς. Από τον τεράστιο αυτό αριθμό απολύσεων, 1.059.001 ήταν αποτέλεσμα καταγγελιών συμβάσεων αορίστου χρόνου, ή λήξης συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Οι υπόλοιπες 803.709 απολύσεις ήταν - σύμφωνα με τους δικούς τους ορισμούς - «οικειοθελείς αποχωρήσεις». Σημειώνεται επίσης πως από τις απολύσεις που έγιναν τον περασμένο Νοέμβρη, το 46,6% ήταν εξαιτίας της λήξης συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Δηλαδή, απολύθηκαν, χωρίς οι εργοδότες τους να επιβαρυνθούν ούτε με ένα ευρώ!

***

Τα στοιχεία αυτά αποκτούν ξεχωριστή αξία, ενόψει της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Οπως έχει σημασία να θυμηθούμε και τι εισηγούνταν ο εισαγγελέας του Δικαστηρίου, όταν τον περασμένο Σεπτέμβρη εκδικάστηκε η υπόθεση: «Κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, το άρθρο 49 της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ απαγορεύει τους περιορισμούς στην ελευθερία εγκαταστάσεως, ήτοι, κάθε εθνικό μέτρο το οποίο ενδέχεται να παρακωλύσει ή να καταστήσει λιγότερο ελκυστική την άσκηση, από τους υπηκόους της Ενωσης, της ελευθερίας εγκαταστάσεως που εγγυάται η ΣΛΕΕ (...) Η απαίτηση προηγούμενης εγκρίσεως (σ.σ. των ομαδικών απολύσεων) συνιστά κατ' αρχήν τέτοιον περιορισμό (...) η επίμαχη ρύθμιση περιορίζει την ελευθερία της εργοδότριας επιχειρήσεως να προβαίνει σε ομαδικές απολύσεις, ορίζοντας ότι, εφόσον δεν τηρηθεί η ρύθμιση αυτή, οι απολύσεις είναι άκυρες».
Ούτε λίγο, ούτε πολύ, ο εισαγγελέας επαληθεύει ότι ακρογωνιαίος λίθος των συνθηκών και των οδηγιών της ΕΕ είναι η ανεμπόδιστη δράση του κεφαλαίου, προκειμένου να διασφαλίζεται η κερδοφορία του. Από αυτήν την άποψη, κρίνεται η ελληνική νομοθεσία για τις ομαδικές απολύσεις, με στόχο να παραμεριστούν και οι ελάχιστοι περιορισμοί που αποθαρρύνουν σήμερα τις επιχειρήσεις να μετεγκατασταθούν, να συγχωνευθούν, να μεταπωληθούν, ακόμα και να κλείσουν, προκειμένου να μεταφερθούν κεφάλαια σε άλλο κλάδο ή και σε άλλη χώρα. Αυτό είναι, άλλωστε, και το ζουμί της ευρωπαϊκής Οδηγίας για τις ομαδικές απολύσεις, με την οποία καλείται να συμμορφωθεί η ελληνική νομοθεσία.

***

Ποια ήταν η (αυτονόητη) θέση της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι σε όλα αυτά; Οτι θα συμμορφωθεί με την απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου. Πρόκειται, βέβαια, για θέση που δεν κρίνεται στη διαπραγμάτευση. Στόχος της κυβέρνησης είναι η ανάκαμψη της οικονομίας, με ενθάρρυνση των επενδύσεων από το κράτος και στήριξη της «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων με κάθε τρόπο. Ως προς αυτό, είναι αποκαλυπτικός ο νόμος που ψήφισε πρόσφατα η Βουλή για τη διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας, όπου αίρονται και οι ελάχιστοι περιορισμοί στην ίδρυση μιας επιχείρησης, όπως η υποχρέωση να έχει πιστοποιηθεί από τις αρμόδιες αρχές για ζητήματα πυρασφάλειας, υγιεινής και ασφάλειας κ.ά.
Γι' αυτό οι δηλώσεις της υπουργού Ε. Αχτσιόγλου μόλις προχτές ότι «αντιστεκόμαστε στην απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων» είναι άλλη μια κυβερνητική πρόκληση απέναντι στους εργαζόμενους, οι οποίοι δεν έχουν τίποτα θετικό να περιμένουν, καθώς τόσο η κυβέρνηση, όσο και το κουαρτέτο, μαζί και τα ευρωπαϊκά δικαστήρια και όλο το πλέγμα των ευρωενωσιακών οδηγιών και συνθηκών είναι στην αντίπερα όχθη. Είναι αυτοί που συντονίζουν την επίθεση κατά των εργατικών δικαιωμάτων για λογαριασμό των μονοπωλιακών ομίλων. Σε αυτό το «επιτελείο», που καθοδηγεί την αντεργατική επίθεση, οι εργάτες πρέπει να στρέψουν τα πυρά τους χωρίς την ελάχιστη διάκριση και τον παραμικρό δισταγμό.

Γ. ΖΑΧ.