Αλ. Τσίπρας: Διαβεβαίωσε το κεφάλαιο ότι θα κινηθεί εντός της στρατηγικής που υπηρετεί την κερδοφορία του

Αλ. Τσίπρας: Διαβεβαίωσε το κεφάλαιο ότι θα κινηθεί εντός της στρατηγικής που υπηρετεί την κερδοφορία του

Οι διαβεβαιώσεις προς το κεφάλαιο ότι θα κινηθεί στο πλαίσιο της στρατηγικής του, όπως αυτή καθορίζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την ενίσχυση της κερδοφορίας του και από την άλλη η επιχείρηση αποπροσανατολισμού και ο απροκάλυπτος εμπαιγμός σε βάρος της εργατικής τάξης, συνολικά του λαού, ότι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων γίνεται στο όνομα της «λαϊκής κυριαρχίας», ήταν τα στοιχεία που κυριάρχησαν από την ομιλία του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα,  που παρουσίασε στην Ολομέλεια της Βουλής τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.
Ο Αλ.Τσίπρας ξεκίνησε την παρουσίαση των προγραμματικών δηλώσεων λέγοντας «η ανάκτηση της λαϊκής μας κυριαρχίας, η αποκατάσταση του ισότιμου ρόλου της χώρας μας στο θεσμικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, η αποκατάσταση της αξιοπρέπειας του λαού μας, η κοινωνική δικαιοσύνη και η πολιτισμική αναγέννηση της πατρίδας μας αποτελούν τους βασικούς στόχους της κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας». Όμως στο όνομα της «λαϊκής κυριαρχίας», επιβεβαίωσε τις δεσμεύσεις της κυβέρνησής του στους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στη στρατηγική ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων, πήγε πιο πίσω ακόμα και από το πρόγραμμα πτωχοκομείου της Θεσσαλονίκης, ξεκαθάρισε ότι θα λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για να ενισχύσει τις επενδύσεις των μονοπωλιακών ομίλων, όπως είναι το σταθερό φορολογικό πλαίσιο, ενώ οι ιδιωτικοποιήσεις θα συνεχιστούν κανονικά, μόνο που τώρα θα χαρακτηρίζονται αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Αφού εξύμνησε την ΕΕ, λέγοντας ότι στόχος της κυβέρνησης είναι «να ξανακερδίσουμε τις ιδρυτικές αρχές και αξίες της ενωμένης Ευρώπης. Της Ευρώπης της αλληλεγγύης, της ανάπτυξης και της δημοκρατίας», συμπλήρωσε πως «το τοπίο στην Ελλάδα και στην Ευρώπη παραμένει δύσκολο, αλλά είναι ήδη διαφορετικό». «Η Ελλάδα παραμένει στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος, αλλά αυτή τη φορά με θετικό πρόσημο. Ως πρωταγωνιστής και όχι ως κομπάρσος».
Στο διά ταύτα όσον αφορά τη διαπραγμάτευση, επιτέθηκε στην προηγούμενη κυβέρνηση, λέγοντας ότι όπως ο ίδιος διαπίστωσε «φρόντισε να δημιουργήσει, με απολύτως δική της ευθύνη, ασφυκτικά πλαίσια διαπραγμάτευσης, ώστε να αναγκάσει τη χώρα να ξαναμπεί σε βαθύ μνημόνιο». «Ενημερώθηκα ότι αρχική επιλογή των εταίρων μας ήταν η εξάμηνη τεχνική παράταση του προγράμματος και κατόπιν ελληνικής επιμονής προσδιορίστηκε το χρονικό όριο της 28ης Φεβρουαρίου». «Φρόντισαν, πρόσθεσε, για την αποτυχία της Ελλάδας, προκειμένου οι ίδιοι να δικαιωθούν», «αυτό που ξέχασαν, όμως, να λογαριάσουν» είναι ότι «υπάρχει κι ένας σημαντικός παράγοντας. Ο λαϊκός παράγοντας. Ο ελληνικός λαός και οι ευρωπαϊκοί λαοί, που δεν θα το επιτρέψουν», δείχνοντας ότι βασική επιδίωξη της κυβέρνησης είναι ο εγκλωβισμός του λαού κάτω από ξένες σημαίες για τα συμφέροντά του. «Ήδη οι πολίτες στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν κινητοποιηθεί, παίρνουν πρωτοβουλίες συμπαράστασης και αλληλεγγύης», πρόσθεσε χαρακτηριστικά.
Έτσι έκανε σαφές ότι «επαναλαμβάνουμε σε όλους τους τόνους: Η Ελλάδα θέλει να εξυπηρετήσει το χρέος της». «Η νέα κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας επιθυμεί, επιδιώκει και εργάζεται ώστε να συνδυάσει τις θεσμικές και δημοσιονομικές υποχρεώσεις που απορρέουν από τη συμμετοχή της χώρας μας στην Ευρωζώνη», «ο σεβασμός των δημοσιονομικών στόχων του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης αποτελεί ευρωπαϊκή υποχρέωση της χώρας». Αυτό που η ελληνική κυβέρνηση επιδιώκει στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους είναι μια νέα συμφωνία σ’ ένα «πρόγραμμα-γέφυρα μέχρι και τον Ιούνιο. Ούτως ώστε να έχουμε το δημοσιονομικό χρόνο που απαιτεί μια ειλικρινής διαπραγμάτευση για την αναδιάρθρωση του χρέους και για ένα νέο πρόγραμμα συνεργασίας και ανάπτυξης μεταξύ της Ελλάδας και των Ευρωπαίων εταίρων».
«Η επίτευξη ισοσκελισμένων προϋπολογισμών δεν είναι θέμα δεσμεύσεων προς τους εταίρους. Είναι η προϋπόθεση της οικονομικής μας αυτοδυναμίας και άρα της εθνικής μας κυριαρχίας. Είναι η προϋπόθεση για μια ισχυρή διαπραγματευτική θέση και εν τέλει για θετική έκβαση της διαπραγμάτευσης», πρόσθεσε.
Όσον αφορά τις υπόλοιπες προγραμματικές δηλώσεις, ανάμεσα σε άλλα ανακοίνωσε:

• «Προχωράμε λοιπόν άμεσα στην αποκατάσταση των αντισυνταγματικά απολυμένων από το δημόσιο τομέα: Των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών, των σχολικών φυλάκων, των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ». Τόνισε μάλιστα ότι δεν είναι και κανένα ανατρεπτικό μέτρο, αφού «η αποκατάστασή τους δεν θα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό καθώς θα γίνει στο πλαίσιο των προσλήψεων που προβλέπονται ήδη από τον τρέχον προϋπολογισμό για το 2015».
  
• «Προωθούμε άμεσα ρύθμιση για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων με αντικειμενικά και αξιοκρατικά κριτήρια», δηλαδή η αξιολόγηση είναι εδώ αλλά με άλλη μέθοδο.
  
• Πάταξη διαφθοράς, διαπλοκής, φοροδιαφυγής, χωρίς βέβαια να θίγονται στο ελάχιστο τα προνόμια του κεφαλαίου. Η «δράση» της κυβέρνησης ενάντια της διαπλοκής θα είναι η επιβράβευση της υγιούς επιχειρηματικότητας, δηλαδή «καλών» μονοπωλίων, με την επαναξέταση της λίστας Λαγκάρντ, των προμηθειών και συμβάσεων του Δημοσίου κ.ά.
  
• «Θεσπίζουμε αφορολόγητο όριο στα 12.000 ευρώ».
  
• «Προχωράμε στην καταγραφή των περιουσιών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μέσω του περιουσιολογίου που θα δίνει σαφή εικόνα για τη φοροδοτική ικανότητα πολιτών και επιχειρήσεων».
  
• «Καταργούμε τον ΕΝΦΙΑ από το 2015», όμως αντικαθίσταται από άλλο «Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας». Κάλεσε τους εργαζόμενους να πληρώσουν κανονικά τις τελευταίες δόσεις που αντιστοιχούν στο φόρο του 2014.
  
• «Αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, η οποία όμως θα γίνει σταδιακά μέχρι το 2016, ώστε να διασφαλιστεί η αρμονική προσαρμογή της πραγματικής οικονομίας». Χωρίς να γίνεται ούτε κουβέντα για ξήλωμα του αντεργατικού πλέγματος των ελαστικών μορφών απασχόλησης.
  
• «Άμεσα ξεκινά το ειδικό πρόγραμμα ανάκτησης της εργασίας με τον αναπροσανατολισμό των κονδυλίων του υπουργείου Εργασίας, ώστε σε ορίζοντα τετραετίας να δημιουργηθούν εκατοντάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό, το δημόσιο και τον κοινωνικό τομέα της οικονομίας». Με λίγα λόγια χρηματοδότηση των επιχειρήσεων.
  
• «Αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι μια συμφωνία που θα απελευθερώσει τη δυναμική της ελληνικής οικονομίας και θα βοηθήσει στην υλοποίηση πλουραλιστικών οικονομικών δράσεων στο χώρο της Ενέργειας, του τουρισμού, της ναυτιλίας, της αγροτικής παραγωγής, της βιομηχανίας, της μεταποίησης, των επικοινωνιών».
  
• «Κίνητρα για ξένες επενδύσεις και διακρατικές συμφωνίες, για αναπτυξιακές κοινοπραξίες με τη συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου, στα πλαίσια πάντα των ευρωπαϊκών κανόνων. Ένα ισχυρό Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων που δεν πρέπει να υπολογίζεται στο έλλειμμα, όπως άλλωστε ζητούν και οι Γάλλοι και Ιταλοί εταίροι μας».
  
• «Η νέα κυβέρνηση θέλει και θα στηρίξει τις ιδιωτικές επενδύσεις που μπορούν να παίξουν κομβικό ρόλο στην προσπάθεια της παραγωγικής ανασυγκρότησης». «Δεν παραχωρούμε, ούτε ξεπουλάμε τα δίκτυα και τις υποδομές της χώρας που αποτελούν εθνικό κεφάλαιο. Δεν ξεπουλάμε το φυσικό και ορυκτό μας πλούτο. Διότι άλλο η αξιοποίηση του εθνικού κεφαλαίου και της περιουσίας της δημόσιας περιουσίας και άλλο το ξεπούλημα».
  
• Όσο για το τραπεζικό σύστημα, ανέφερε την «ίδρυση ενδιάμεσου δημόσιου φορέα για τη διαχείριση των κόκκινων και επιχειρηματικών δανείων». «Μέχρι την ψήφιση των νομοθετημάτων και την έκδοση των απαραίτητων Υπουργικών Αποφάσεων για την υλοποίηση των μέτρων ρύθμισης των κόκκινων δανείων, απαγορεύεται κάθε πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας», όμως δεν ανέφερε τι θα γίνει μετά... Και «ίδρυση αναπτυξιακής τράπεζας, για την υπέρβαση της χρηματοδοτικής ασφυξίας και την ουσιαστική διευκόλυνση της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας».
  

 Οι προγραμματικές εξαγγελίες της κυβέρνησης (Γ. Α. Παπανδρέου)

Σε συστράτευση κατά της κρίσης κάλεσε ο πρωθυπουργός παρουσιάζοντας στη Βουλή τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.

Ο Γιώργος Παπανδρέου σημείωσε ότι η κυβέρνηση βρήκε την οικονομία σε "κατάσταση έκτακτης ανάγκης" και εξήγγειλε μέτρα ενίσχυσης του εισοδήματος και της διαφάνειας, ελέγχου της πολιτικής ζωής και περικοπές δαπανών στο δημόσιο τομέα.

Ο πρωθυπουργός επεσήμανε ότι η κυβέρνησή βρίσκει μια οικονομία ανάλογη με εκείνη που είχε παραδώσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1993, με "μεγάλα κρυφά χρέη και δαπάνες, πρωτοφανές έλλειμμα ανταγωνιστικότητας, ασφαλιστικά ταμεία σε κατάσταση ανέχειας".

"Τα δημόσια οικονομικά, ωστόσο, δεν είναι το αίτιο της σημερινής κατάστασης, αλλά ένα από τα βαριά συμπτώματα της κρίσης διακυβέρνησης - το έλλειμμα που έφερε την απαξίωση των πάντων", ανέφερε.

Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στις πρωτοβουλίες εκείνες που θα άρουν την κρίση των σχέσεων κράτους και πολίτη, προκειμένου "να συνδιαμορφώσουμε συναινέσεις για μια εθνική κοινωνική συμφωνία για τις μεγάλες αλλαγές".

Ο κ. Παπανδρέου επανέλαβε ότι θα στηρίξει την υποψηφιότητα Παπούλια για την Προεδρία της Δημοκρατίας, προκαταλαμβάνοντας την θετική ψήφο της ΝΔ τον προσεχή Μάρτιο, σύμφωνα με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του κ. Καραμανλή.

Ενίσχυση της διαφάνειας

Δεσμεύθηκε ότι θα αποδεχτεί όποια πρόταση της αντιπολίτευσης ενισχύει τη διαφάνεια και υποσχέθηκε για την δημόσια διοίκηση, "προσλήψεις από το ΑΣΕΠ και μόνον, με ετήσιο διαγωνισμό για την πρόσληψη όλων των μόνιμων στελεχών του Δημοσίου". Εξήγγειλε επίσης "αλλαγή στη σύνθεση των πειθαρχικών συμβουλίων στο Δημόσιο, ώστε ελέγχοντες και ελεγχόμενοι να μην προέρχονται από την ίδια υπηρεσία".

Ενίσχυση του εισοδήματος

Για την τόνωση του εισοδήματος, υποσχέθηκε να δοθεί έκτακτο επίδομα αλληλεγγύης στα χαμηλά εισοδήματα, αναδρομική αύξηση των συντάξεων του ΟΓΑ, ύψους 30 ευρώ, αρχής γενομένης από την 1η Οκτωβρίου του 2009, αυξήσεις πάνω απ’ τον πληθωρισμό το 2010 σε μισθούς και συντάξεις με αντίστοιχο πάγωμα των τιμολογίων των ΔΕΚΟ.

Στις πρώτες 100 μέρες θα έλθει προς ψήφιση στη Βουλή, νομοσχέδιο προστασίας των δανειοληπτών από τις καταχρηστικές πρακτικές των Τραπεζών, ενώ προγραμματίζονται και νομοθετικές πρωτοβουλίες για αλλαγές στη λειτουργία του ΤΕΙΡΕΣΙΑ και απλοποίηση των διαδικασιών για την ίδρυση νέων επιχειρήσεων.

Όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός "θα υπάρξει αύξηση της χρηματοδότησης του προγράμματος των δημοσίων επενδύσεων στο 4% του ΑΕΠ, με στόχο να προσεγγίσει το 5% στο τέλος της τετραετίας".

Ανάκαμψη των δημοσίων οικονομικών

Η τόνωση αυτή, ωστόσο, δεν θα έχει αντίκρισμα, εάν δεν συνοδευτεί με ανάκαμψη των δημοσίων οικονομικών, τα οποία - όπως είπε - βρίσκονται μπροστά σε έναν "εκτροχιασμό χωρίς προηγούμενο".

Σημείωσε ότι "πρώτο μέλημα είναι η αντικειμενική καταγραφή με αρωγό την Στατιστική Υπηρεσία, η οποία θα γίνει πραγματικά ανεξάρτητη". Πρόσθεσε: "Έπεται η πάταξη της φοροδιαφυγής, ο αυστηρός έλεγχος των δημοσίων οικονομικών, αλλά και ένα νέο φορολογικό νομοσχέδιο που θα κατατεθεί μέσα στο προσεχές τρίμηνο".

Το νομοσχέδιο - τόνισε - θα έχει κύρια στοιχεία μια "ενιαία, προοδευτική, τιμαριθμοποιημένη, δίκαιη φορολογική κλίμακα για όλα τα εισοδήματα από εργασία και μερίσματα, χαμηλή φορολογία των αδιανέμητων κερδών των επιχειρήσεων, κατάργηση των χαριστικών ρυθμίσεων που ευνοούν τους χαμηλομετόχους, προοδευτική φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας και των κληρονομιών, αλλά με υψηλά αφορολόγητα όρια, φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας και της επιχειρηματικής της δραστηριότητας, καθώς και των ακινήτων των off shore εταιρειών".

Στόχος η "πράσινη" ανάπτυξη

Η παραγωγή πλούτου, όπως είπε, θα βασιστεί στην "πράσινη ανάπτυξη", υποβοηθούμενη από τις αποφάσεις που θα παρθούν για τις κλιματικές αλλαγές στον πλανήτη καθώς και από την εξέλιξη του τουριστικού τομέα.

Ο πρωθυπουργός εξήγγειλε στροφή στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στην ενεργειακή αξιοποίηση των βραχονησίδων του Αιγαίου, ενώ υπογράμμισε ότι "δεν πρόκειται να δείξουμε καμία ανοχή στην καταπάτηση των καμένων δασικών εκτάσεων".

Η πράσινη ανάπτυξη θα είναι και η κατεύθυνση για την ανάπτυξη της υπαίθρου, με αλλαγή καλλιεργειών και στροφή στην ποιοτική και βιολογική γεωργία.

Δεσμεύθηκε δε να καταθέσει το νέο εθνικό ενεργειακό σχέδιο μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου, αναφέροντας ως στόχο για το 2020 την παραγωγή του 20% της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές.

Διαφάνεια - έλεγχος της πολιτικής ζωής

"Ξεκαθαρίζουμε οριστικά τις σχέσεις της πολιτικής με την επικοινωνιακή εξουσία. Θεσμοθετούμε την ηλεκτρονική διακυβέρνηση παντού, για να σπάσουν η γραφειοκρατία και τα φέουδα. Αναμορφώνεται ο θεσμός του «πόθεν έσχες» των βουλευτών και αναρτώνται υποχρεωτικά στο διαδίκτυο, όλες οι υπογραφές υπουργών και όλες οι πράξεις του Δημοσίου και της Αυτοδιοίκησης" ανέφερε.

"Παράδειγμα για περικοπές δαπανών θα δώσει το δικό μου γραφείο" δήλωσε.

Ασφαλιστικό, υγεία και πρόνοια

Η χρηστή διαχείριση, προϋποθέτει επίσης - όπως είπε - ενίσχυση των ασφαλιστικών ταμείων, δραστική καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής, αλλά και ένα ΕΣΥ "με δημόσιο χαρακτήρα".

"Στόχος είναι η παροχή δωρεάν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες, με προσβασιμότητα σε όλους, διαφάνεια και λογοδοσία παντού, διαμόρφωση συστήματος Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας σε κάθε Δήμο, ηλεκτρονική Κάρτα Υγείας και ηλεκτρονικό φάκελο ασθενούς που διασυνδέεται σε ενιαίο μηχανογραφικό σύστημα, 3.000 προσλήψεις νέου προσωπικού κάθε χρόνο, καθιέρωση της λίστας φαρμάκων και αύξηση κατά 1% του ΑΕΠ της δημόσιας χρηματοδότησης του ΕΣΥ εντός της τετραετίας, αλλά και παράλληλη «δραστική καταπολέμηση της σπατάλης και της διαφθοράς" υπογράμμισε.

Δέσμευση του κ. Παπανδρέου, είναι η καταβολή των συντάξεων μέσα σε ένα τρίμηνο, μέχρι τα τέλη του 2010.

Προστασία των εργαζομένων

Ο πρωθυπουργός εξήγγειλε "επιθετική πολιτική για την προστασία των εργαζομένων", δεσμευόμενος για καταπολέμηση των καταχρηστικών πρακτικών μείωσης της απασχόλησης με πρόσχημα την κρίση, ριζική αναθεώρηση του καθεστώτος "ενοικίασης" των εργαζομένων, ενίσχυση του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας, κατάργηση των stage στον δημόσιο τομέα.

Το επίδομα ανεργίας θα αυξηθεί σταδιακά, ώστε να φθάσει στο 70% του βασικού μισθού, ενώ επανασυνδέονται τα κίνητρα του επενδυτικού νόμου με την δημιουργία θέσεων απασχόλησης και επανέρχεται μια παλαιότερη εξαγγελία του κ. Παπανδρέου για "γενναίο πρόγραμμα επιδότησης των ασφαλιστικών εισφορών των νέων εργαζομένων για τέσσερα χρόνια".

Αλλαγές στη Δικαιοσύνη

Για το χώρο της Δικαιοσύνης, υποσχέθηκε αλλαγή του τρόπου επιλογής της ηγεσίας της, με ουσιαστική συμμετοχή της Βουλής σ’ αυτήν, κατάργηση κάθε περιορισμού στον θεσμό του αυτοδιοίκητου των δικαστηρίων και "δραστική επιτάχυνση της απονομής της Δικαιοσύνης που είναι ζήτημα ποιότητας της δημοκρατίας".

Εκλογικός νόμος

Με την ποιότητα της δημοκρατίας σχετίζονται και οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού για έναν νέο εκλογικό νόμο, ο οποίος "θα σπάει τις αχανείς εκλογικές περιφέρειες και θα μειώνει δραστικά τις εκλογικές δαπάνες, επιφέροντας γερό χτύπημα στο μαύρο πολιτικό χρήμα".

Ασφάλεια του πολίτη

Αναφορικά με την αστυνομία, ανέφερε ότι "κτίζουμε από την αρχή δυνάμεις ασφαλείας που σέβονται αλλά και προστατεύουν αποτελεσματικά τους πολίτες" και υποσχέθηκε να τεθεί "τέρμα στην κομματοκρατία και στους αστυνομικούς - οικιακούς βοηθούς και τις αποσπάσεις σε μη μάχιμες υπηρεσίες".

"Δίνουμε το παράδειγμα με τη μείωση της φρουράς του Μεγάρου Μαξίμου κατά 50% και μειώνουμε δραστικά τους αστυνομικούς που διατίθενται για φύλαξη υπουργών και άλλων επισήμων" σημείωσε.

Παράλληλα, δεσμεύθηκε για "αποφασιστικά μέτρα κατά της αστυνομικής βίας" και "καμία ανοχή σε περιστατικά κατάχρησης της εξουσίας". Από την άλλη, θα επιβραβεύονται οι πολλοί αστυνομικοί που τιμούν το λειτούργημά τους και θα προωθηθεί η "απογκετοποίηση" περιοχών στον αστικό ιστό - "καμία περιοχή δεν θα αποτελεί άβατο από εδώ και στο εξής".

Λαθρομετανάστευση

"Βάζουμε τέλος στην αστυνομικοκεντρική προσέγγιση της λαθρομετανάστευσης που μας κληροδότησε η ΝΔ, με αλλαγή του πλαισίου λειτουργίας του ασύλου και υποδοχής των προσφύγων", ανέφερε ο πρωθυπουργός.

Ενημέρωσε ότι η Ελλάδα αναλαμβάνει πρωτοβουλία στην ΕΕ "για να επιτευχθεί η ισότιμη ανάληψη ευθύνης από όλα τα κράτη μέλη σχετικά με την φύλαξη των συνόρων", αλλά παράλληλα, "σταματάμε τις απελάσεις μεταναστών 2ης γενιάς μέχρι να εξορθολογιστεί πλήρως το καθεστώς κτήσης ελληνικής ιθαγένειας".

Οι εξαγγελίες για την Παιδεία

Στις εξαγγελίες του για τον χώρο της παιδείας, ο κ. Παπανδρέου υπενθύμισε την υπόσχεσή του για την καταβολή 1 επιπλέον δισ. ευρώ από τον πρώτο Προϋπολογισμό.

Έθεσε ως στόχους, την διετή προσχολική αγωγή και εκπαίδευση για όλους, την καθολική λειτουργία ολοήμερων σχολείων σε κάθε περιοχή της χώρας, νέο τρόπο εισαγωγής στα ΑΕΙ και ΤΕΙ χωρίς την σημερινή πίεση και κόστος για τους μαθητές και τις οικογένειές τους, σύγχρονο σύστημα ειδικής αγωγής για τα παιδιά με αναπηρία, την εισαγωγή της αξιολόγησης σε κάθε τομέα, την αυτονομία των σχολικών μονάδων στον καθορισμό των αναγκών επιμόρφωσης και μια ανώτατη εκπαίδευση, που θα μπορεί "να προσελκύει ξένους φοιτητές αντί να διώχνει την ελληνική νεολαία στο εξωτερικό".

Εξωτερική πολιτική

Ο πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι "η Ελλάδα θα είναι πλέον παρούσα στη συζήτηση για όλα τα μεγάλα παγκόσμια θέματα, ενώ πρώτη της προτεραιότητα είναι η εξεύρεση λύσης στο Κυπριακό με απόλυτη στήριξη των πρωτοβουλιών του προέδρου Χριστόφια".

"Η Ελλάδα θα είναι και πάλι κοντά στην Κύπρο, όχι με λόγια, αλλά με έργα" πρόσθεσε.

Οι σχέσεις με τις γειτονικές βαλκανικές χώρες, εξετάζονται και σε διμερές επίπεδο, όσο και σε επίπεδο ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης - η στήριξη των προσπαθειών τους ωστόσο, περνά μέσα από τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου και των σχέσεων της καλής γειτονίας.

"Η ακρογωνιαία αρχή της καλής γειτονίας αποτελεί αυτονόητη προϋπόθεση και για την προώθηση της ευρωπαϊκής προοπτικής της πΓΔΜ. Η κυβέρνηση μας είναι προσηλωμένη στην επίλυση του προβλήματος του ονόματος, μέσω της εξεύρεσης κοινά αποδεκτής ονομασίας που θα ισχύει έναντι όλων" είπε. "Έχει πλέον επέλθει ο χρόνος ώστε και η κυβέρνηση της πΓΔΜ να επιδείξει έμπρακτα την ανάλογη εποικοδομητική διάθεση" ανέφερε.

Για τις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας, καλωσόρισε τις προσπάθειες της γείτονος για ένταξή της στην ΕΕ, "όμως και στην περίπτωση αυτή, αυτονόητη και απαρέγκλιτη προϋπόθεση είναι η ενσωμάτωση του κοινοτικού κεκτημένου, ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου και η επίλυση του Κυπριακού".

"Ενέργειες που στρέφονται κατά της εδαφικής ακεραιότητας ενός κράτους - μέλους της ΕΕ όχι μόνο παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και την υποχρέωση καλής γειτονίας αλλά ακυρώνουν και το τεράστιο δυναμικό της στενής συνεργασίας των χωρών μας στην οποία προσβλέπουμε" υπογράμμισε ο κ. Παπανδρέου.

Η συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων συνεχίζεται το απόγευμα του Σαββάτου στη Βουλή με τις ομιλίες των αρχηγών των κομμάτων της αντιπολίτευσης και θα ολοκληρωθεί τα μεσάνυχτα της Κυριακής με την ονομαστική ψηφοφορία στην Ολομέλεια και την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Αθήνα, 17/10/2009

ΜΠΑΡΟΥΦ ΑΣΚΕΡ

Κάθε απάντηση και διαπιστευτήρια...

Ο λόγος για τη συνέντευξη του Γ. Βαρουφάκη στη γερμανική «Die Zeit».
Ορισμένα αποσπάσματα είναι αποκαλυπτικά:

«Οι Γερμανοί πρέπει να καταλάβουν ότι δε σημαίνει ότι απομακρυνόμαστε από το δρόμο των μεταρρυθμίσεων εάν δώσουμε επιπλέον 300 ευρώ το χρόνο σε ένα συνταξιούχο που ζει με 300 ευρώ το μήνα (...)

Μπορεί να είμαστε άπειροι, αλλά δεν είμαστε μέρος του συστήματος. Και θα πάρουμε και τη συμβουλή ειδικών.

Έχουμε προσεγγίσει το γγ του ΟΟΣΑ Χοσέ Ανχελ Χουρία. Θα μας βοηθήσει να εκπονήσουμε ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων (...)

Ακόμη δεν έχουμε προσλάβει κανέναν απολύτως (σ.σ. δημόσιο υπάλληλο).
Ανακοινώσαμε ότι θέλουμε να ελέγξουμε μια σειρά απολύσεων από το Δημόσιο, οι οποίες έγιναν υπό αμφισβητήσιμες συνθήκες.

Εάν προσλάβουμε αυτούς τους ανθρώπους, θα είναι επειδή η αιτιολόγηση της απόλυσής τους δεν ήταν πειστική (...)

Δεν τον διογκώνουμε (σ.σ. τον κρατικό μηχανισμό).

Εάν διαπιστώσουμε ότι έχουμε πάρα πολύ κόσμο, μπορούμε να αλλάξουμε πορεία και να μην καλύπτουμε πλέον τις θέσεις που αδειάζουν (...)

Μπορώ να σας υποσχεθώ: Εξαιρουμένων των επιτοκίων, η Ελλάδα δε θα παρουσιάσει ξανά έλλειμμα στον προϋπολογισμό της. Ποτέ, ποτέ, ποτέ! (...)

Μπορούμε να μειώσουμε το βάρος του χρέους μας χωρίς να αγγίξουμε αυτό καθεαυτό το ποσό που οφείλουμε...».


Αυτά δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, πρόσθετα στα όσα καθησυχαστικά είπε στο Σίτι του Λονδίνου προχτές...

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Λαοκόων

http://www.aragma.gr/

Αναρτήθηκε από Αντίσταση στις γειτονιές 

Ο αντικομουνισμος ενος αμερικανοθρεμενου σαλτιμπαγκου

 Βαρουφάκης: Η ΕΕ κινδυνεύει να γίνει ΕΣΣΔ, εμείς ακολουθούμε τον Ρούζβελτ

Βαρουφάκης στη Rai: Η Ε.Ε. κινδυνεύει να γίνει χειρότερη από την ΕΣΣΔ

Μια «αποστροφή» που θα προκαλέσει αν μη τι άλλο συζητήσεις περιλαμβάνει η συνέντευξη του Γ. Βαρουφάκη σε εκπομπή της ιταλικής τηλεόρασης. Ο έλληνας υπουργός Οικονομικών δηλώνει πως η Ευρώπη τα τελευταία χρόνια καλύπτεται από ένα σύννεφο φόβου που κινδυνεύει να την κάνει χειρότερη και από την Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών ΕΣΣΔ.

Στη συνέντευξη στην εκπομπή Presa Diretta του ιταλικού δημόσιου καναλιού Rai Tre, η οποία προβάλλεται κάθε Κυριακή βράδυ ο Γιάννης Βαρουφάκης είπε:

«Ιθύνοντες ενός σημαντικού ιταλικού θεσμού με πλησίασαν και μου είπαν ότι είναι αλληλέγγυοι με τη χώρα μας, αλλά δεν μπορούν να πουν την αλήθεια, διότι και η Ιταλία κινδυνεύει να χρεοκοπήσει και φοβούνται τυχόν συνέπειες από τη Γερμανία. Τα τελευταία χρόνια, όλη η Ευρώπη καλύφθηκε από ένα σύννεφο φόβου. Κινδυνεύουμε να γίνουμε κάτι χειρότερο από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Θέλω να σας πω ότι εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε το μονοπώλιο της αλήθειας. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, για την υπόλοιπη Ευρώπη, και ιδίως για την Ιταλία, είναι να ανοίξουμε μια μικρή πόρτα προς την αλήθεια. Δεν μπορούμε να βρούμε μόνοι μας την αλήθεια, αλλά μπορούμε να ανοίξουμε μια πόρτα και να κινηθούμε ώστε να μπορέσετε να μας πλαισιώσετε. Με τον τρόπο αυτό, θα μπορέσουμε να περάσουμε όλοι από το σκοτάδι της σημερινής λιτότητας, στο φως μιας ευρωπαϊκής ορθολογικής, λογικής συζήτησης».

Στην ερώτηση της Rai αν «συγκεκριμένα, θεωρεί ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να τα καταφέρει» ο υπουργός Οικονομικών απαντά ότι «η ελληνική κυβέρνηση θα προτείνει ένα New Deal για την Ευρώπη, όπως είχε κάνει ο Αμερικανός πρόεδρος Ρούσβελτ. Ένα New Deal για την Ευρώπη το οποίο να χρηματοδοτηθεί από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ώστε να αυξηθούν κατά δέκα φορές τα κεφάλαια που έχουν διατεθεί έως τώρα».

Ο κ. Βαρουφάκης, τέλος, στη συνέντευξή του στην εκπομπή της Rai σημειώνει: «Πρόκειται για ιδέες και προτάσεις οι οποίες αφορούν ολόκληρη την Ευρώπη, διότι εμείς οι Έλληνες δεν πιστεύουμε ότι έχουμε το δικαίωμα να ζητάμε για τον εαυτό μας κάτι που δεν θα ισχύσει και για τους Ιταλούς, τους Πορτογάλους ή τους Ιρλανδούς. Αργά η γρήγορα, η καγκελάριος Μέρκελ θα πρέπει να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με εμάς, και να μας εξηγήσει για ποιον λόγο δεν εγκρίνει τις προτάσεις μας».

The TOC

(Εικοσι) πέντε χρόνια φαγούρα

 (Εικοσι) πέντε χρόνια φαγούρα

Είναι κάποιες φορές που τα σχόλια περισσεύουν. Κι αυτό γιατί το κομμάτι που πρόκειται να διαβάσετε στη συνέχεια τα έχει όλα. Γνήσια αντικουκουεδίλα, λογική βρώμικου 89' (αλίμονο) περί ταύτισης του κκε με τη δεξιά, ωραία αστικά κλισέ περί "σιωπηρής εκτίμησης της κε" (αλλά εμείς έχουμε πηγές από μέσα και τα ξέρουμε όλα), αξιοποίηση του (δημοφιλή αρθρογράφου -sic-) μπογιό και ξεκομμένες φράσεις από κείμενά του, για να τον φέρουν σε αντιπαράθεση με τη γραμμή του κόμματος (κρίμα όμως που δεν έκαναν τον κόπο να τα διαβάσουν ολόκληρα), κλείσιμο ματιού στο σύριζα, που δεν είναι το ίδιο με τη νδ κι αυτό μόνο όποιος έχει χάσει τα ταξικά γυαλιά του δεν το βλέπει (κι εγώ που νόμιζα πως ο λάδης το έλεγε αυτό για το φασισμό, αυτόν που εμφιλοχωρεί, αν δεν ανθεί ανοιχτά, σε διάφορες πλατείες).

Με δυο λόγια η αστική δημοσιογραφία στα καλύτερά της. Διαβάστε κι απολαύστε υπεύθυνα. Πού; Μα φυσικά στο πριν, την εφημερίδα της ανεξάρτητης αριστεράς.

ΚΚΕ: Πέντε χρόνια φαγούρα

Αν διαβάσει κανείς τους τίτλους των πολιτικών ειδήσεων του Ριζοσπάστη, θα διακρίνει μια μονομέρεια η οποία αγγίζει τα όρια της υπερβολής. «ΠΑΣΟΚ: Κλείνοντας το μάτι στον ΣΥΡΙΖΑ», «Σαμαράς: Στηρίζει ΣΥΡΙΖΑ αν...», «Ποτάμι: Στηρίζει κυβέρνηση για πλεονάσματα». Δηλαδή η κύρια κριτική που βρίσκει να κάνει η εφημερίδα του ΚΚΕ τόσο στα δεξιά αστικά κόμματα όσο και σας δυνάμεις της ΕΕ είναι ότι ...είναι με τον ΣΥΡΙΖΑ!

Για κάθε στοιχειωδώς αντικειμενικό αναγνώστη, το κύριο πρόβλημα με το ΚΚΕ είναι πως δεν μπορεί να ξεφύγει από την εντύπωση ότι η πολεμική του δεν εκπορεύεται από την ανάγκη για αριστερή κριτική και πίεση στην κυβέρνηση αλλά από τη σιωπηρή εκτίμηση της Κεντρικής Επιτροπής ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την κύρια απειλή για το ίδιο το κόμμα του Περισσού, που έχει πάψει εδώ και καιρό να είναι πια «μαγαζί γωνία», όπως κάποτε περηφανευόταν η πρώην επικεφαλής του Αλέκα Παπαρήγα. Η λογική «το μοναστήρι να ΄ναι καλά» και ο υπέρμετρος κομματικός πατριωτισμός ωστόσο έχουν ορισμένα όρια.

Το αυτονόητο τονίζει ο δημοφιλής αρθρογράφος Νίκος Μπογιόπουλος, όταν χαρακτηρίζει ασύγγνωστο το να μη βλέπει κανείς ότι και μόνο με την αποχώρηση των προηγούμενων έχει φυσήξει άλλος αέρας, ότι αν δεν είχαν αλλάξει τα πράγματα, τότε ήδη από την επομένη των εκλογών θα μετράγαμε κιόλας νέες περικοπές στις συντάξεις, νέα αύξηση του ΦΠΑ, νέες απολύσεις.
Όπως σημειώνει, «είναι πολιτική αχρωματοψία να λες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ίδιος με τη ΝΔ, ότι οι νέοι υπουργοί είναι ίδιοι με τους προηγούμενους».

Το ΚΚΕ δεν έχει πολιτική αχρωματοψία. Απλώς, όπως και άλλα κατ’ όνομα κομμουνιστικά κόμματα που εκφυλίστηκαν στην πορεία, έχει χάσει τα ταξικά γυαλιά του και τα έχει αντικαταστήσει με τα κομματικά. Αρνείται ακόμα και σήμερα να παραδεχτεί τη\ αλήθεια, ότι από την πρώτη στιγμή υποτίμησε τον δομικό χαρακτήρα και το βάθος της κρίσης χαρακτηρίζοντάς τα ως έναν ακόμα κύκλο του καπιταλισμού, υποτίμησε το ζήτημα του χρέους που στην αρχή έλεγε... ότι δεν αφορά το λαό αλλά μόνο τις κυβερνήσεις. Το κυριότερο είναι πως ακόμα και σήμερα υποτιμάει τη σημασία ενός μετώπου για την ανατροπή του κοινωνικού ολοκαυτώματος που συντελείται. Γι’ αυτό και δεν τολμάει να αναμετρηθεί με το ερώτημα πώς μπορεί να είναι ικανοποιημένο που ανέκτησε μικρό μέρος των δυνάμεων που έχασε σε μια περίοδο κατά την οποία ο λαός βλέπει τη ζωή και τις προοπτικές του να κονιορτοποιούνται.

Κατά τα άλλα η εφημερίδα αναπαράγει το γνωστό παραμύθι για τις προσλήψεις με εσπα στο δήμο καισαριανής (που είχαν ωστόσο προκηρυχθεί πριν την ανάληψη καθηκόντων από τη νέα δημοτική αρχή). Ενώ διατηρεί τη... δημοκρατική της πολυφωνία ως προς το σύριζα και τη νέα κυβέρνηση (αναλόγως ποιος υπογράφει το κείμενο: δελαστίκ, βατικιώτης, μάρκου ή κάποιος πιο αριστερός;), για να μείνει κάθε αναγνώστης με αυτό που του αρέσει περισσότερο.
Και η ζωή συνεχίζεται, ψαρεύοντας σε θολά νερά. Με μόνο σταθερό μοτίβο την 25χρονη φαγούρα με τον περισσό...

Το πεισματάρικο ταξικό περιεχόμενο

 Το πεισματάρικο ταξικό περιεχόμενο

‘Η υποχρέωσή μου να σεβαστώ την καθαρή εντολή του ελληνικού λαού για τέλος της λιτότητας και επιστροφή σε μία αναπτυξιακή ατζέντα, σε καμιά περίπτωση δεν περιλαμβάνει τη μη εκπλήρωση των δανειακών μας υποχρεώσεων απέναντι στην ΕΚΤ και στο ΔΝΤ’.

Το ταξικό περιεχόμενο είναι πεισματάρικο και δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από μεγαλόστομες κουβέντες και υποσχέσεις ειπωμένες με στυλ, ούτε κάτω από ενδυματολογικές αλλαγές (αν ήταν έτσι τον ‘γραβατωμένο’ τον Λένιν τον ‘τρώει για πρωινό’ η ‘αριστερή μας κυβέρνηση’). Αν προσπαθήσουμε να δούμε πίσω από τις επουσιώδεις αλλαγές ύφους στην άσκηση της εξουσίας  θα δούμε ότι αυτό που ευαγγελίζεται και προσπαθεί να επιτύχει η ‘κυβέρνηση Αριστεράς’ είναι ουσιαστικά η αλλαγή στη μορφή διαχείρισης των αποτελεσμάτων της κρίσης. Από τις δηλώσεις του στην παραλαβή του Υπουργείου, ο Υπουργός Οικονομικών είχε πει πως θα συναντηθεί με τους Ευρωπαίους ομόλογούς του ώστε να συζητήσουν ‘το μεγάλο πρόβλημα επενδυτικού ελλείμματος που χαρακτηρίζει την Ευρωζώνη στο σύνολό της’, έχοντας στόχο ένα ‘πανευρωπαϊκό New Deal, το οποίο θα οδηγήσει την Ευρώπη στην επανεκκίνηση’. Είναι κρίσιμης σημασίας για τον λαό να αντιληφθεί τι σημαίνει ουσιαστικά αυτή η ‘αλλαγή’, η οποία, ακόμα και αν πραγματοποιηθεί, θα είναι μια αλλαγή ποσοτική και όχι ποιοτική, καθώς κρύβει μέσα της το ίδιο ταξικό και αντιλαϊκό περιεχόμενο.

Τι εννοούμε λέγοντας ότι η αλλαγή αυτή θα είναι ποσοτική; Εννοούμε ότι η εφαρμογή νέο-Κεϋνσιανών πολιτικών (η οποία συνοδεύεται ήδη από μεγαλόστομες δηλώσεις περί ‘δημοκρατικού ελέγχου των αγορών και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων’, αντικατάστασης της τρόικας με ένα ‘δημοκρατικά νομιμοποιημένο θεσμικό όργανο’, κλπ), ίσως και να επιφέρει ελάχιστη ποσοτική ανακούφιση των φαινομένων ακραίας φτώχειας. Μιλάμε για τα ψίχουλα που έχει υποσχεθεί η κυβέρνηση στο πρόγραμμα των εκατό ημερών που πλέον έχει γίνει πρόγραμμα τετραετίας, και δη εξαρτημένο από την καπιταλιστική ανάπτυξη. Αλλά μήπως οποιαδήποτε ποσοτική μεταβολή σε συνθήκες καπιταλισμού δεν είναι εξαρτώμενη υπό τον όρο της καπιταλιστικής ανάκαμψης και δεν μπορεί να αφαιρεθεί ανά πάσα στιγμή;

Το κύριο αυτό δίδαγμα το βιώσαμε στο πετσί μας τα τελευταία χρόνια αλλά φαίνεται πως δεν το έχουμε αφομοιώσει ακόμα. Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, τι ήταν το κράτος πρόνοιας που ξηλώθηκε; Ακόμα ακόμα τι ήταν το αυθεντικό New Deal που τώρα ευαγγελίζεται η ‘πρώτη φορά αριστερά’; Ήταν, ανάμεσα σε άλλα, μια σειρά πολιτικών διαχείρισης των αποτελεσμάτων της κρίσης του ’30 με στόχο την ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας και την αποτροπή μιας εργατικής επανάστασης, που συνοδεύτηκε από παραχωρήσεις της αστικής τάξης στην εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα. Οι πολιτικές του New Deal αποτέλεσαν το μοντέλο για το μεταπολεμικό κράτος πρόνοιας, που ήρθε ως αποτέλεσμα των δυναμικών αγώνων του παγκοσμίου εργατικού κινήματος τον μεσοπόλεμο και της κίνησης του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι παραχωρήσεις, όμως, αυτές που κερδήθηκαν με αίμα και αγώνες εξαφανίστηκαν εν μια νυκτί (και στην Ελλάδα και αλλού). Το κράτος πρόνοιας ξηλώθηκε χωρίς αντίδραση από το εργατικό κίνημα και αυτό είναι δείγμα του χαμηλού επιπέδου του εργατικού κινήματος από την αντεπανάσταση στην ΕΣΣΔ και μετά. Το ίδιο εύκολα θα μπορούν να εξανεμιστούν και όποιες νέες, ακόμα και ελάχιστες, παραχωρήσεις που μπορεί να έρθουν ως αποτέλεσμα της αλλαγής στον τρόπο διαχείρισης της καπιταλιστικής οικονομίας.

Για ποιο λόγο, όμως, είναι δυνατή στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή αυτή μια αλλαγή στον τρόπο διαχείρισης (και κατ’ επέκταση η έστω και ελάχιστη ποσοτική μεταβολή στην κατάσταση των ακραία φτωχών); Επειδή η οικονομία εντός Ευρωζώνης -αλλά και παγκόσμια- εξακολουθεί να είναι σε κακά χάλια. Οι οικονομίες των κρατών της Ευρωζώνης χαρακτηρίζονται από ρυθμούς κόπωσης ακόμη και υποχώρησης της οικονομικής δραστηριότητας, ραγδαία και συνεχιζόμενη κατρακύλα των νέων επενδύσεων, σε συνδυασμό με μαζική υποχώρηση της κατανάλωσης, και υψηλή ανεργία, ιδιαίτερα στους νέους. Η υποχώρηση του επίσημου πληθωρισμού σχετίζεται με τη μείωση των επενδύσεων, τη χαμηλή κατανάλωση, τα λιμνάζοντα κεφάλαια, που παραμένουν λιμνάζοντα αφού δε γίνονται επενδύσεις, γεγονός που με τη σειρά του μειώνει και το επίπεδο της σημερινής παραγωγής. Η αβεβαιότητα -και ο κίνδυνος ακόμη και για ενδεχόμενο νέο κύκλο οικονομικής κρίσης- που προκύπτει από τα παραπάνω είναι εν μέρει υπεύθυνη για φαινόμενα όπως οι πρόσφατες επιστολές της ΕΚΤ σε ορισμένες τράπεζες της Ευρωζώνης με τις οποίες ζήτησε να βρουν πρόσθετα κεφάλαια ώστε να είναι καλύτερα προετοιμασμένες για να απορροφήσουν τυχόν απώλειες από μια επιδείνωση της οικονομίας.

Τα παραπάνω μπορεί να έχουν τη ρίζα τους στις άλυτες αντιφάσεις της καπιταλιστικής παραγωγής (την αναρχία στην παραγωγή, τον ανταγωνισμό, το κυνήγι του μέγιστου ποσοστού κέρδους), αλλά στο πλαίσιο της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ -που είναι δομημένη για να εξυπηρετήσει την ανάγκη των μονοπωλίων για αύξηση των κερδών τους- οδηγούν στη διαπάλη για αλλαγή του μείγματος διαχείρισης, για χαλάρωση της δημοσιονομικής σταθερότητας, ποσοτική χαλάρωση, εξασφάλιση ρευστότητας μέσω των κρατικών προϋπολογισμών και των τραπεζών για τη στήριξη των επενδυτικών σχεδίων των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Μόνο έτσι μπορούν να ερμηνευθούν και πρωτοβουλίες όπως το ‘Ευρωπαϊκό Ταμείο Στρατηγικών Επενδύσεων’ -μέσω του οποίου προβλέπεται η διοχέτευση κεφαλαίων (του ‘πακέτου Γιούνκερ’) για την τόνωση των επενδύσεων και της καπιταλιστικής ανάκαμψης στην ΕΕ- και τα μέτρα ‘ποσοτικής χαλάρωσης’ Ντράγκι. Τα μέτρα αυτά εκφράζουν αυτό το νέο μίγμα -της αποκαλούμενης επεκτατικής διαχείρισης- της καπιταλιστικής οικονομίας. Το μίγμα διαχείρισης αυτό προκρίνει την ενίσχυση των επενδύσεων των μονοπωλίων με κρατικές επιδοτήσεις δισεκατομμυρίων, με βασική προϋπόθεση, όμως, την παραπέρα μείωση αυτού που ονομάζουν εργατικό κόστος.

Στο πλαίσιο αυτό γίνεται αντιληπτό, ότι οποιαδήποτε μέτρα ποσοτικής αντιμετώπισης της ακραίας φτώχειας καθιστούν υλοποιήσιμα, θα συνοδευτούν αναγκαία από συνέχιση της διαδικασίας άμβλυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων, ως αποτελέσματος της λήψης νέων αντιλαϊκών μέτρων. Η διοχέτευση των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων σε νέες επενδύσεις δεν μπορεί από μόνη της να αυξήσει το ποσοστό κέρδους των επιχειρήσεων, αν δεν συνοδευτεί από μέτρα μείωσης του λεγόμενου εργατικού κόστους. Ο επικεφαλής της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι, το είπε ξεκάθαρα: η χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζικών ομίλων έχει όρο και προϋπόθεση την υπαγωγή της Ελλάδας σε συγκεκριμένο ‘πρόγραμμα’, το οποίο, όπως όλα δείχνουν, δε θα λέγεται πλέον μνημόνιο, αλλά ‘συμφωνία’. Και εντός του καπιταλιστικού πλαισίου της ΕΕ δεν μπορεί κανείς να περιμένει κάτι καλύτερο. Οι ‘αναδιαρθρώσεις’ είναι αναγκαίες καθώς για την αύξηση του ποσοστού κέρδους των επιχειρήσεων απαιτείται παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, παραπέρα απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, δηλαδή κατάργηση κάθε προστασίας των εργαζομένων, ενίσχυση ιδιωτικοποιήσεων, δηλαδή νέα αντεργατικά μέτρα.

Αυτές είναι οι διαπιστώσεις που επιβεβαιώνουν ότι, ανεξάρτητα από το μείγμα διαχείρισης και την επιτυχία ή όχι του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ στην αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας (της ‘ανθρωπιστικής κρίσης’, όπως την λένε), τα αντιλαϊκά μέτρα θα συνεχιστούν, και οι ανισότητες θα διευρύνονται. Και αυτό γιατί η ανάπτυξη που επικαλούνται γίνεται σε όφελος των κερδών και όχι των αναγκών της εργατικής τάξης, των λαών. Η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στον καπιταλισμό πάντα γίνεται με γνώμονα το κέρδος.

Το θέμα είναι ο ίδιος ο λαός να συνειδητοποιήσει την άμεση αναγκαιότητα η ίδια η παραγωγή να οργανωθεί με αποκλειστικό στόχο την κάλυψη των αναγκών του. Το θέμα είναι να γίνει συνείδηση του λαού η άμεση αναγκαιότητα της ποιοτικής ρήξης με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής ως συνθήκης που νομοτελειακά οδηγεί στην κρίση.

Πως μπορεί η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα να διεκδικήσουν αυτά που τους αναλογούν αν μένουν παθητικοί αποδέκτες της ‘διαπραγμάτευσης’ του ΣΥΡΙΖΑ με του εταίρους της ΕΕ; Ζούμε στην εποχή του περάσματος στον σοσιαλισμό. Αυτό σημαίνει πως οι παραγωγικές δυνάμεις είναι επαρκώς ανεπτυγμένες για να καλύψουν όλες τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας, αν και εφόσον η παραγωγή γίνεται με στόχο ακριβώς την κάλυψη των λαϊκών αναγκών και όχι το κέρδος των καπιταλιστών. Σημαίνει ακόμη πως η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, που εμποδίζεται από τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής (παραγωγικές δυνάμεις καταστρέφονται και κεφάλαια λιμνάζουν λόγω της αναρχίας της παραγωγής, της διαρκούς ανισορροπίας ανάμεσα στην παραγωγή και τη ζήτηση), σε συνθήκες σοσιαλιστικής οικοδόμησης θα επιτρέψει την κάλυψη των λαϊκών αναγκών σε ακόμα πιο υψηλό επίπεδο.

Τα παραπάνω προϋποθέτουν μια ποιοτική μεταβολή. Προϋποθέτουν ρήξη με ΕΕ, ΝΑΤΟ, συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας, δυνάμωμα της πάλης στον τόπο δουλειάς, στράτευση με τις ταξικές δυνάμεις στα σωματεία, του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ, του ΜΑΣ. Προϋποθέτουν ο λαός να απαιτήσει εδώ και τώρα, όχι τα ψίχουλα που του υπόσχονται οι ‘διαπραγματευτές’, αλλά άμεση κάλυψη όλων των απωλειών. Το ΠΑΜΕ στην ανακοίνωση για τις άμεσες διεκδικήσεις της εργατικής τάξης μιλά για ουσιαστικές αυξήσεις παντού, για άμεση κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που τσακίζουν τις Συλλογικές Συμβάσεις, για καθολική ισχύ και υποχρεωτικότητα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, για εφαρμογή της μετενέργειας μέχρι την υπογραφή νέας ΣΣΕ χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό, για υπεράσπιση και διεύρυνση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, για πλήρη αποκατάσταση των απωλειών σε συντάξεις και εφάπαξ, για άμεσα και ουσιαστικά μέτρα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους, για ανακούφιση της εργατικής-λαϊκής οικογένειας από τα χαράτσια και τη φοροληστεία, για αποκλειστικά Δημόσια-Δωρεάν Υγεία και Παιδεία.

Συνεπώς, αυτό που πρέπει να γίνει συνείδηση είναι πως η εποχή του περάσματος στον σοσιαλισμό σημαίνει την άμεση ανάγκη του εργαζομένου λαού η παραγωγή να γίνεται για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, και όχι με βάση το κέρδος. Και ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος σημαίνει ταξική συσπείρωση και πάλη στοχευμένη στην ποιοτική αυτή αλλαγή, και όχι στην ποσοτική αλλαγή και τον λιτό βίο που υπόσχονται οι ‘διαπραγματευτές’. Γιατί ο αντίπαλός μας, τα μονοπώλια και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι που έχουν την οικονομία και την εξουσία στα χέρια τους, είναι εδώ και δεν έφυγε με την εναλλαγή της κυβέρνησης.

2015-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ και ΕΕ-ΘΑΥΜΑΣΤΕ.Στη Σκόπελο οι ασθενείς βγάζουν ακτινογραφία στο… κτηνιατρείο

Στη Σκόπελο οι ασθενείς βγάζουν ακτινογραφία στο… κτηνιατρείο

Εικόνες ντροπής στη Σκόπελο, καθώς οι ασθενείς αναγκάζονται να βγάλουν ακτινογραφίες σε κτηνιατρείο, αφού ο μοναδικός χειριστής του ακτινολογικού μηχανήματος στο Kέντρο Υγείας λείπει σε άδεια.
Καθότι ιδιωτικό ακτινοδιαγνωστικό κέντρο δεν λειτουργεί στο νησί και η μόνη λύση για τους ασθενείς είναι το κτηνιατρείο, με τη διεύθυνση του Κέντρου Υγείας να ζητεί επιπλέον στελέχωση της θέσης ακτινολόγου, προκειμένου να εξυπηρετούνται κάτοικοι και επισκέπτες.
Ταυτόχρονα, σε περίπου έναν μήνα φεύγουν οι δύο αγροτικοί γιατροί από το Κέντρο Υγείας και θα παραμείνουν τρεις συνολικά, δύο αγροτικοί και ο διευθυντής. Όπως αναφέρει το imerisia.gr, oυσιαστικά το Κέντρο Υγείας θα στελεχώνεται από δύο γιατρούς, καθώς ο ένας αγροτικός μεταβαίνει για πέντε μέρες την εβδομάδα στην Αλόννησο για τις εξετάσεις των ασθενών του νησιού.
Η διεύθυνση του Κέντρου Υγείας δηλώνει αδυναμία, διότι κανείς από το υπάρχον ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό δεν ξέρει να χειριστεί το ακτινολογικό μηχάνημα.
«Εμείς δεν συστήνουμε στους ασθενείς να μεταβαίνουν σε κτηνιατρείο για ακτινογραφίες, ωστόσο πηγαίνουν με δική τους πρωτοβουλία, όταν ο μοναδικός παρασκευαστής του Κέντρου Υγείας απουσιάζει σε κανονική άδεια. Τι μπορούμε να κάνουμε; Διαθέτουμε έναν και μοναδικό παρασκευαστή, ο οποίος είναι εργαζόμενος και δικαιούται να πάρει την άδειά του. Πρόβλεψη για δεύτερο που να τον αναπληρώνει δεν υπάρχει, δυστυχώς. Όταν ο μοναδικός παρασκευαστής απουσιάζει σε άδεια, οι ασθενείς με δική τους πρωτοβουλία βγάζουν ακτινογραφίες σε κτηνιατρείο. Ιδιωτικό ακτινοδιαγνωστικό κέντρο δεν λειτουργεί στο νησί και εμείς στο Κέντρο Υγείας δεν γνωρίζουμε να χειριζόμαστε το ακτινολογικό μηχάνημα», επισημαίνει ο διευθυντής του Κέντρου Υγείας Σκοπέλου κ. Γ. Τριανταφύλλου.
«Σε έναν μήνα φεύγουν από το Κέντρο Υγείας δύο αγροτικοί γιατροί και δεν υπάρχει προοπτική για αναπλήρωσή τους. Θα παραμείνουμε τρεις συνολικά, δύο αγροτικοί και ο διευθυντής. Στην ουσία, όμως, θα είμαστε δύο, γιατί ο ένας αγροτικός γιατρός εναλλάξ μεταβαίνει πέντε μέρες την εβδομάδα στην Αλόννησο για τους εκεί ασθενείς. Δεν είναι Υγεία αυτά, είναι ρημαδιό η κατάσταση. Απαιτείται άμεση στελέχωση του Κέντρου Υγείας με γιατρούς. Λένε για 1.000 προσλήψεις γιατρών; Ποιες προσλήψεις; Δεν πρόκειται να γίνει απολύτως τίποτα. Η Υγεία είναι ρημαδιό. Είναι πρόσφατες οι δεσμεύσεις για στελέχωση των νησιών με γιατρούς. Δεν τους έχουμε δει ακόμα. Το πρόβλημα είναι έντονο και λύνεται μόνο με πολιτική απόφαση», προσθέτει.
Πηγή: enikonomia.gr

 Η απατηλή γοητεία της εικόνας

Από Οικοδόμος 

Γράφει ο 2310net //

Σε μια εποχή που τα κεφτεδάκια αποτελούν καυτό τηλεοπτικό θέαμα, οι πιρουέτες ημίγυμνων ξεπεσμένων τηλεαστέρων οριοθετούν τη σχέση της μάζας με τον χορό, οικογένειες διαλύονται ή επανενώνονται on air, άνθρωποι αναβάλουν την αυτοκτονία τους περιμένοντας το διαφημιστικό διάλειμμα, η πολιτική δεν θα μπορούσε να μην ασκείται και με όρους θεάματος.
Το ότι η εικόνα παίζει καθοριστικό ρόλο το γνωρίζαμε από καιρό. Και καθώς η εικόνα έπαιρνε την σκυτάλη από την πολιτική είχαμε την ευκαιρία να δούμε παιδάκια στην αγκαλιά των ηγετών, λουλούδια, υποδοχές ηρώων, σακάκια στον ώμο, ρετουσαρίσματα και φωτοσοπιές, φωτογραφίες με όραμα. Όταν μπήκε το διαδίκτυο στη ζωή μας όλα αυτά απέκτησαν ακόμα μεγαλύτερη αξία με διττό τρόπο: μια εικόνα μπορεί να αναπαραχθεί είτε θετικά είτε αρνητικά. Αυτό συνήθως εξασφαλίζει την δυνατότητα να περάσουν διάφορα μηνύματα, συνήθως αντίστοιχα με εκείνα που από πριν είναι διακείμενος ο δέκτης να δεχθεί εύκολα. Για παράδειγμα μια εικόνα ενός θύματος ξυλοδαρμού είναι πάντα σοκαριστική, αλλά δεν αντέδρασαν όλοι με τον ίδιο τρόπο όταν είδαν την φωτογραφία του δαρμένου Μπογδάνου όπως αν θα έβλεπαν κάποιον άγνωστο με αίματα στο πρόσωπο.
Σήμερα ζούμε στον αστερισμό της νέας κυβέρνησης και όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μερίδιο στην πίτα της ενημέρωσης. Ωστόσο αυτό που έχει αλλάξει πλέον είναι η διαχείριση της εικόνας. Παρακολουθούμε εδώ και μια βδομάδα αγιογραφίες του νέου πρωθυπουργού και πολλών υπουργών του, ιδιαίτερα του Βαρουφάκη. Σχόλια επί επικοινωνιακών θεμάτων: τι φόρεσε, τι οδηγάει, τι κάνει όταν ξυπνάει και άλλα διάφορα πολύ ενδιαφέροντα.

Η συζήτηση που ακολουθεί περιστρέφεται κυρίως γύρω από την εικόνα: όλοι ξέρουν τι φοράει ο Βαρουφάκης. Πόσοι ξέρουν τι πολιτική θέλει να ασκήσει; Όλοι ξέρουν ότι ο Βαρουφάκης αντιστάθηκε στον Ντάισεμπλουμ. Πόσοι από αυτούς που “αισθάνονται να αναπνέουν αέρα αξιοπρέπειας” -μετά την κίνηση του Βαρουφάκη να κάνει χειραψία με το ένα χέρι στην τσέπη γιατί αυτό λένε οι επικοινωνιολόγοι ότι δείχνει αυτοπεποίθηση-, γνώριζαν ποιος είναι ο Ντάισεμπλουμ; Ακόμα χειρότερα, πόσοι από αυτούς που ακόμα πανηγυρίζουν για την αντιστασιακή κυβέρνηση που έχουμε πλέον, γνωρίζουν ότι η Τρόικα, την οποία δεν αναγνωρίζει ο Βαρουφάκης, αποτελείται από τους φορείς με τους οποίους θα συνεργαστεί όπως ο ίδιος δήλωσε στην περίφημη συνέντευξη τύπου. Πόσοι πρόσεξαν την αποστροφή του λόγου του μετά την συνάντηση του με τον Γάλλο Υπ. Οικονομικών, όταν δήλωσε ξεκάθαρα ότι η Ελλάδα δεν λέει όχι στην επιτήρηση. Σαν να λέμε Μνημόνιο, απλά θα το λέμε αλλιώς και δεν θα μας ελέγχει όλη η Τρόικα μαζί αλλά τα τρία μέρη της.
Ωστόσο η εικόνα έχει κάνει τη δουλειά της. Σε τέτοιο βαθμό ώστε ο Βαρουφάκης να εμφανίζεται ως σωτήρας, επαναστάτης, ως εκείνος που μοιράζει φάπες και δέρνει και τον Τσακ Νόρις φορώντας πουκάμισα πορτορικανού ντίλερ. Την Παρασκευή το απόγευμα, έπειτα από την συνέντευξη τύπου με τον Ντάισεμπλουμ η είδηση ότι η Ελλάδα αντιστάθηκε διαδόθηκε σε κλάσματα δευτερολέπτου. Και μάλιστα με τέτοια ένταση ώστε και άνθρωποι που δεν ασχολούνται με την πολιτική να ρωτούν τι συνέβη και γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά. Βέβαια, όσο δυνατή και να είναι μια εικόνα, ενίοτε χρειάζεται και επεξήγηση. Εκεί την σκυτάλη παίρνουν τα ΜΜΕ που κατευθείαν μιλούν για την περίφημη χειραψία και την ενόχληση του Ολλανδού, ώστε να σε κάνουν να προσέξεις και να δώσεις μεγαλύτερες διαστάσεις σε μια κίνηση επικοινωνιακού χαρακτήρα. Η συνέχεια είναι γνωστή: το διαδίκτυο, γεμάτο πια από σχολιαστές κάθε είδους, σοβαρούς, αστείους, σατιρικούς, τρολ αναλαμβάνει να παίξει μπάλα. Η λαϊκή τρολοκρατία απεφάνθη ότι ο Βαρουφάκης έσκισε τον Ολλανδό. Τέλος!

Κάπως έτσι, ο Βαρουφάκης γίνεται σταρ. Κάπως έτσι φτάνουμε στο δελτίο είδήσεων πχ. του ALPHA τη δευτέρα να παίζει για 42 ολόκληρα λεπτά Βαρουφάκη και λίγο πριν το κλείσιμο να μας ενημερώνει ότι η Δυτική Ελλάδα έχει πληγεί από τα καιρικά φαινόμενα, κάτι χωριά εκκενώθηκαν, κάτι γεφύρια έπεσαν, αλλά ΟΚ, η Ευρώπη για πρώτη φορά μιλάει για εμάς. Κάπως έτσι ο Υπουργός Οικονομικών είναι το πιο συμπαθητικό πρόσωπο στη χώρα. Ποιός; Ο Υπουργός Οικονομικών. Ο κάτοχος δηλαδή του χαρτοφυλακίου που εξαρχής σε κάνει πιο μισητό από διαιτητή σε ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός. Ο υπουργός εκείνος που τόσα χρόνια είχαμε μάθει να εφαρμόζουμε πάνω του το γνωστό ρητό: να βρίζεις τον υπουργό οικονομικών σου κάθε μέρα- ακόμα κι εσύ να μην ξέρεις γιατί, ξέρει σίγουρα εκείνος.
Εκείνο που πρέπει να μας ανησυχήσει δεν είναι αν ο Βαρουφάκης και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα πετύχει, θα διαπραγματευτεί ή θα αντισταθεί. Αυτό κρίνεται από τον καθένα σύμφωνα και με τις προσδοκίες που έχει από αυτή την κυβέρνηση. Αν κάποιος έχει εναποθέσει τις ελπίδες του για μια καλύτερη ζωή στην πιθανότητα μιας καλής διαπραγμάτευσης για τους όρους αποπληρωμής του δυσβάσταχτου χρέους, τότε πιθανόν να βρει την επιτυχία σε αυτή την κυβέρνηση. Κάποιος που έχει ελάχιστες απαιτήσεις από τον εαυτό του άρα και από τους πολιτικούς που ψηφίζει μπορεί να αρκεστεί απλά και μόνο στην εικόνα. Την ώρα όμως που θαμπωνόμαστε από την εικόνα η πολιτική λειτουργεί υπόγεια. Έτσι θα φτάσουμε σε σημείο, όταν θα φτάσει σε κάποιο συμβιβασμό με τους εταίρους της, να έχει ήδη περάσει η εικόνα της κυβέρνησης που αντιστάθηκε ή “διαπραγματεύτηκε πραγματικά” και η συντριπτική πλειοψηφία του λαού θα αγνοεί τι υπογράφηκε και ποιες συνέπειες έχει αυτή η υπογραφή.
Άλλωστε όταν η πολιτική γίνεται θέαμα η λάμψη της εικόνας είναι απατηλή και θαμπώνει.
ΥΓ. Μόλις τελείωσα το κείμενο έκανα και το κουίζ πόσο Βαρουφάκης είσαι (βγήκα πολύ Βαρουφάκης). Μετράω τις μέρες να πάω Θεσσαλονίκη για να επισκεφτώ το μπαράκι που κάνει το κοκτέιλ Βαρου-φάνκι-ς. Μέχρι τότε αρχίζω να βγάζω “ν” όπου είναι περιττά.

Ατεχνως

Τα πολλά κεράσια και το μικρό καλάθι

Τα πολλά κεράσια και το μικρό καλάθι

Πριν αλέκτορα φωνήσαι, γράφαμε την προηγούμενη Κυριακή ότι η επόμενη μέρα είναι ήδη εδώ. Είναι εδώ η διαπραγμάτευση για λογαριασμό του κεφαλαίου εντός των δεσμεύσεων της ΕΕ και με δεδομένους τους αντιλαϊκούς στόχους της «ανταγωνιστικότητας» του κεφαλαίου, των «ισοσκελισμένων προϋπολογισμών», των «πρωτογενών πλεονασμάτων» και των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων. Είναι εδώ οι απαιτήσεις του κεφαλαίου, των εκπροσώπων μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, για επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων, για εξασφάλιση ρευστότητας, για άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας, για ξαναμοίρασμα της πίτας. Είναι εδώ οι δεσμεύσεις της χώρας στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών (ΝΑΤΟ), η εμπλοκή της σε επικίνδυνες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Και πράγματι, «πριν αλέκτορα φωνήσαι», η νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με αλλεπάλληλες δηλώσεις παραγόντων της, παρά τις διαφορές της σε σχέση με την προηγούμενη, διαβεβαίωσε ότι θα κινηθεί μέσα σ' αυτό το πλαίσιο.
Βρισκόμαστε ήδη, πλέον, στη μέρα - σήμερα Κυριακή - που η κυβέρνηση θα αναγνώσει στη Βουλή τις προγραμματικές της θέσεις. Μια πρόγευση ήδη έχουμε πάρει. Οι δέκα μέρες που μεσολάβησαν από την εκλογή της ήταν εξαιρετικά χρήσιμες σε όσους δεν είχαν υπόψη τους την κριτική που άσκησε το ΚΚΕ στο περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, δηλαδή ότι πρόκειται για πρόγραμμα δεσμεύσεων προς το κεφάλαιο την ίδια ώρα που υπόσχεται ψίχουλα για το λαό, και είχαν (έχουν;) την ελπίδα πως αρκεί να φύγουν οι άλλοι κι όλα θα αλλάξουν. Σ' αυτές τις δέκα μέρες, το ένα μετά το άλλο τα κυβερνητικά στελέχη, αλλά πολύ περισσότερο ο σκληρός πυρήνας του κυβερνητικού επιτελείου, παρότι προσπάθησαν να δημιουργήσουν επικοινωνιακά μια εικόνα με «πολλά κεράσια», έκαναν καθαρό παράλληλα το «μικρό καλάθι» που πρέπει να κρατάνε οι εργαζόμενοι.

Εσκισαν τη δήλωση για κατάργηση του μνημονίου

Στην πρώτη κιόλας μέρα, ο υπουργός Οικονομικών, που στο μεταξύ είχε αρχίσει τις επαφές με τους εταίρους της ΕΕ, δήλωνε: «Δεν ζητάμε καμιά απολύτως ονομαστική διαγραφή του χρέους». Εκανε έτσι προφανές πως αντί να σκίσουν το μνημόνιο είχαν ήδη σκίσει τις δηλώσεις ότι θα σκίσουν το μνημόνιο. Στη θέση τους πρόβαλλαν πλέον το χαρτί της «διαπραγμάτευσης». Δηλώσεις επί δηλώσεων ότι η διαπραγμάτευση άρχισε και θα είναι σκληρή. Παράλληλα, δήλωναν με ύφος ότι η διαπραγμάτευση θα πραγματοποιηθεί μέσα στο πλαίσιο των θεσμών και Συνθηκών της ΕΕ και όχι με την τρόικα. Δηλαδή, δε συζητάνε με τα τεχνικά κλιμάκια της ΕΚΤ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του ΔΝΤ, αλλά με την «τρόικα των θεσμών» (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ). Δεν είναι Γιάννης είναι Γιαννάκης κι αυτό παρουσιαζόταν ως μεγάλη επιτυχία για τον ελληνικό λαό. Τι πέρναγε στο «ντούκου»; Το για ποιον θα διαπραγματευτεί η κυβέρνηση, για ποιανού, δηλαδή, τα συμφέροντα και ποιος ο στόχος της διαπραγμάτευσης. Το ΚΚΕ σημείωσε έγκαιρα ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται για τη στήριξη της ανάκαμψης του κεφαλαίου, για να εξασφαλιστούν πόροι που θα διατεθούν προς τα επενδυτικά σχέδια του κεφαλαίου είτε μέσω τραπεζών είτε μέσω του κράτους με χρηματοδότηση επενδύσεων και συμπράξεις με ιδιώτες κ.λπ. Γι' αυτό ζητά δημοσιονομική χαλάρωση, ζητά εξασφάλιση ρευστότητας, νέα ρύθμιση του χρέους. Σε ένα τέτοιο περιεχόμενο διαπραγμάτευσης είχαν ήδη πάρει το χειροκρότημα του ΣΕΒ.
Από την αρχή της βδομάδας, έγινε επίσης καθαρό ότι η κυβέρνηση, μιλώντας για κατάργηση του μνημονίου, προωθούσε ήδη ένα «πρόγραμμα - γέφυρα», που θα συνδέει το σημερινό μνημόνιο με το επόμενο που θα προκύψει από τη διαπραγμάτευση κι ας μην το λένε μνημόνιο (ο ίδιος ο νέος υπουργός Οικονομικών σε συνέντευξή του δήλωσε ότι δε θα τα χαλάσουμε στο πώς θα ονομαστεί, άποψη με την οποία συμφώνησε και ο Σόιμπλε). Ενα νέο μνημόνιο που τώρα το λένε «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα», που όμως θα έχει ως βάση τους στόχους της ανάκαμψης του κεφαλαίου, μέσα στο πλαίσιο που καθορίζουν οι δεσμεύσεις και τα μνημόνια διαρκείας, η επιτήρηση της ΕΕ.
Πραγματικότητα που αναγνωρίζει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, όταν, μετά τα παχιά λόγια για «Ελλάδα που δεν εκβιάζεται», ο ίδιος δηλώνει: «Μας ζητούν βέβαια να υλοποιήσουμε τις δεσμεύσεις μας. Τους απαντάμε: Μας δεσμεύουν οι κανόνες της ΕΕ. Θα τους σεβαστούμε (...) θα σεβαστούμε τον κανόνα για πρωτογενώς ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς». Τι σημαίνει αυτό για το λαό; Η αναγνώριση και μόνο των κανόνων της ΕΕ, για τους οποίους δηλώνει δεσμευμένος ο ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει αποδοχή του πλαισίου που ορίζουν οι αντιλαϊκές Συνθήκες του Μάαστριχτ, της «Λευκής Βίβλου», του Συμφώνου Σταθερότητας, της Στρατηγικής «Ευρώπη 2020», των συχνών επιτηρήσεων, των μνημονίων διαρκείας. Οταν τα αποδέχεσαι, σημαίνει ότι προωθείς τα μέτρα που απαιτούν οι σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου στην ΕΕ στον ανταγωνισμό του με άλλες δυνάμεις. Ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί και πλεονάσματα, μικρότερα ή μεγαλύτερα, σημαίνουν συνέχιση της λιτότητας για το λαό, με χαμηλά μεροκάματα, περιορισμένα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα, άνοιγμα πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Αυτά εξυπηρετούν οι βασικές μεταρρυθμίσεις που, όπως είπε ο νέος υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης, κατά 60% - 70% θα μπορούσε να κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Διαπραγμάτευση σε εχθρικό για το λαό έδαφος

Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών επιβεβαιώνουν ότι μέσα στο αντιλαϊκό πλαίσιο της ΕΕ, στη στρατηγική του κεφαλαίου, στην επιτήρηση, με την τρόικα που φεύγει αλλά και μένει ως ΔΝΤ, Κομισιόν, ΕΚΤ, στους ανταγωνισμούς μεγάλων συμφερόντων δεν μπορεί να υπάρξει υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων.
Ολα αυτά συνιστούν ένα εχθρικό έδαφος για το λαό. Ο,τι παζάρια και συμβιβασμοί θα υπάρξουν θα γίνουν με κριτήριο μόνο τα συμφέροντα του κεφαλαίου, τις δεσμεύσεις απέναντι στην ΕΕ για συνέχιση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων.
Η όποια διαπραγμάτευση γίνεται είναι για τους όρους της διαχείρισης του κρατικού χρέους των χωρών της Eυρωζώνης, με αφορμή την ελληνική περίπτωση.
Δεν αφορά σε καμία περίπτωση τη χαλάρωση της αντιλαϊκής πολιτικής, τη χαλάρωση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, η αντιπαράθεση μεταξύ Γερμανίας, από τη μια μεριά, (που επιμένει στην περιοριστική πολιτική αντιμετώπισης του προβλήματος) και άλλα κράτη της Eυρωζώνης, από την άλλη, - και με την παρέμβαση των ΗΠΑ - για «ποσοτική χαλάρωση» της δημοσιονομικής πολιτικής, για να τροφοδοτηθεί με νέα κεφάλαια η καπιταλιστική κερδοφορία. Στην κατάληξή της αυτή η διαπραγμάτευση θα φέρνει ένα πρόγραμμα, μια νέα συμφωνία με τους δανειστές, που ακόμη κι αν δεν ονομαστεί μνημόνιο, θα περιέχει αντιλαϊκούς όρους.

Κυριακή κοντή γιορτή

Το τέλος της βδομάδας, με τα μαντάτα από τα επιτελεία της ΕΕ, έκανε καθαρό ότι η ΕΕ δεν αλλάζει υπέρ των λαών, όπως υποσχόταν η κυβέρνηση. Παραμένει μια εχθρική για τους λαούς συμμαχία και οι όποιες διαπραγματεύσεις, με σεβασμό στους κανόνες της, θα οδηγήσουν σε νέες αντιλαϊκές δεσμεύσεις. Ο δρόμος της ρήξης και της αποδέσμευσης από την ΕΕ, της μονομερούς διαγραφής του χρέους, με το λαό κυρίαρχο στην οικονομία και την εξουσία, είναι ο μόνος δρόμος για να απαλλαγεί ο λαός οριστικά και αμετάκλητα από μνημόνια, επιτηρητές και αντιλαϊκές πολιτικές.
Η ελληνική κυβέρνηση πήγε στην ΕΕ όχι για λογαριασμό των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων, καλλιεργώντας όμως προσδοκίες στο λαό ότι θα βγει ωφελημένος από αυτήν τη διαδικασία. Ομως, ακόμα και για τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου θα πρέπει να συμβιβαστεί, να κάνει υποχωρήσεις. Ηδη τα προπαγανδιστικά επιτελεία της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάζουν το έδαφος για έναν «έντιμο συμβιβασμό που βεβαίως θα απέχει από τον αρχικό στόχο».
Το κύριο για τους εργαζόμενους είναι ότι δεν πρέπει να γίνουν «ντεκόρ» της διαπραγμάτευσης, των συμβιβασμών, των υποχωρήσεων που πραγματοποιούνται για λογαριασμό του κεφαλαίου. Δεν μπορεί να πουν ό,τι έγινε έγινε, ό,τι χάθηκε χάθηκε. Πρέπει να διεκδικήσουν όλα όσα έχασαν την περίοδο της κρίσης. Να παλέψουν σε κατεύθυνση σύγκρουσης με τη στρατηγική της ΕΕ και του κεφαλαίου, να παλέψουν με κριτήριο τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

ΤΟΠΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ - ΜΚΟ - ΙΔΙΩΤΕΣ Πολλαπλές στοχεύσεις μέσα από τα προγράμματα διαχείρισης της φτώχειας

ΤΟΠΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ - ΜΚΟ - ΙΔΙΩΤΕΣ

Πολλαπλές στοχεύσεις μέσα από τα προγράμματα διαχείρισης της φτώχειας

Τα προγράμματα που χρηματοδοτεί η ΕΕ περιλαμβάνουν από ένα πιάτο φαΐ στους πιο εξαθλιωμένους, μέχρι την προσφορά τζάμπα εργατικής δύναμης στους επιχειρηματικούς ομίλους

Πληθαίνουν σε όλη τη χώρα τα προγράμματα που χρηματοδοτεί η ΕΕ, με στόχο τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας. Τα προγράμματα αυτά υλοποιούνται κατά βάση μέσα από τις περιφέρειες και τους δήμους, με τη συνδρομή ΜΚΟ, ακόμα και επιχειρηματικών ομίλων.
Με εργαλείο και τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, στο όνομα της καταπολέμησης της φτώχειας και της ανέχειας, μια σειρά από οξυμένες λαϊκές ανάγκες και μαζί τα πιο φτωχά και τσακισμένα λαϊκά νοικοκυριά, παραδίνονται σε κάθε λογής ιδιωτικά δίκτυα και συμφέροντα, που με τη μορφή των ΜΚΟ και των λεγόμενων «κοινωνικών συνεταιρισμών» λυμαίνονται δημόσια και ευρωπαϊκά κονδύλια, καταγράφουν και διαχειρίζονται προσωπικά δεδομένα, ποδηγετούν και χειραγωγούν συνειδήσεις και λαβωμένα νοικοκυριά. Την ίδια ώρα, οι κρατικές και δημοτικές κοινωνικές δομές λιμοκτονούν από πόρους και από το αναγκαίο προσωπικό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Πρόγραμμα «Επισιτιστικής και Βασικής Υλικής Συνδρομής προς απόρους (ΕΠ-Ι)», που είναι ενταγμένο «στους στόχους της στρατηγικής Ευρώπη 2020». Επειδή με αυτήν τη «στρατηγική» προωθούνται όλες οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που διευρύνουν τη φτώχεια για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, αποφασίστηκε, μέσω του Ταμείου Ευρωπαϊκής Βοήθειας για τους Απόρους (ΤΕΒΑ), να δοθούν στην Ελλάδα για το διάστημα 2015 - 2020 ακριβώς 330.555.021 ευρώ σε 62.000 νοικοκυριά που διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας.
Οσον αφορά στο πρόγραμμα, προσδιορίζεται ότι τα «ωφελούμενα νοικοκυριά» θα είναι αυτά που βρίσκονται στο φάσμα του Εγγυημένου Κοινωνικού Εισοδήματος «το οποίο αναμενόταν να αφορά μέχρι το 7% του πληθυσμού». Το όριο που θέτει το πρόγραμμα, επιβεβαιώνει ότι έρχεται να συνδράμει τη συντήρηση της ανέχειας για το λαϊκό νοικοκυριό και δεν δίνει λύση και διέξοδο στις οξυμένες λαϊκές ανάγκες.
Αντικείμενο του προγράμματος, σύμφωνα με την προκήρυξή του, αποτελούν: «Τρόφιμα μακράς διαρκείας, καθώς και ειδικά τρόφιμα για βρέφη. Βασικές Υλικές Στερήσεις (ρουχισμός για παιδιά και ενήλικες/κυρίως αστέγους - είδη καθαρισμού και προσωπικής υγιεινής, παιδικά είδη/βιβλία, παιχνίδια βρεφικός εξοπλισμός κ.λπ.».
Απαράβατος όρος για την «υλοποίηση των δράσεων», είναι οι «Συμπράξεις», στις οποίες συμμετέχουν δήμοι και περιφέρειες, μέχρι «καταναλωτικές οργανώσεις, ΝΠΙΔ και άτυπα κοινωνικά δίκτυα, με πρωτοβουλίες και δράσεις διανομής ειδών σε απόρους σε τοπικό επίπεδο». Με άλλα λόγια, Εκκλησία, ιδιώτες, καταναλωτικές οργανώσεις, ΜΚΟ και πάει λέγοντας...

Κανονικό «φακέλωμα»

Πέραν όλων των άλλων, «ο ρόλος κάθε Κοινωνικής Σύμπραξης εντοπίζεται και στη συστηματική παροχή επικυρωμένων στοιχείων, μέσω τήρησης συστήματος εξατομικευμένης παρακολούθησης των ωφελουμένων, προς τη Διαχειριστική Αρχή», δηλαδή το υπουργείο Εργασίας, «σχετικά με τους ωφελούμενους και την παροχή υλικής και λοιπής στήριξης, προκειμένου, μεταξύ άλλων να διασφαλίζεται η παρακολούθηση του Προγράμματος».
Με άλλα λόγια, ΜΚΟ, επιχειρηματίες και άλλοι ιδιώτες, μέσα από το πρόγραμμα αποκτούν πρόσβαση και σε προσωπικά δεδομένα μιας ευαίσθητης και ευάλωτης, από κάθε άποψη, ομάδας του λαϊκού πληθυσμού. Υπολογίζεται, μάλιστα, ότι σε όλη την Ελλάδα θα συγκροτηθούν 70 τέτοιες «κοινωνικές συμπράξεις» (μία σύμπραξη ανά περιφερειακή ενότητα).
Οπως καταγγέλλουν με κοινή ανακοίνωση οι πέντε δήμαρχοι που εκλέχτηκαν με τη στήριξη του ΚΚΕ (Ικαρίας, Στέλιος Σταμούλος, Καισαριανής, Ηλίας Σταμέλος, Πάτρας, Κώστας Πελετίδης, Πετρούπολης, Βαγγέλης Σίμος και Χαϊδαρίου Μιχάλης Σελέκος), «αντί έστω και σήμερα τα όργανα της Τοπικής και Περιφερειακής Διοίκησης να απαιτήσουν από τη νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ένα νέο επιτέλους προσανατολισμό των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, ώστε να στηριχτούν και να διευρυνθούν οι δημόσιες κοινωνικές δομές και ο χαρακτήρας τους (...) διαγκωνίζονται για το ποιος θα ηγηθεί (Δήμαρχοι - Περιφερειάρχες) στη μοιρασιά των κονδυλίων των προγραμμάτων και των ψιχίων της φτώχειας.
Γίνονται συνένοχοι στη διοχέτευση εκατομμυρίων ευρώ σε επιχειρηματικά συμφέροντα, την ώρα που δημόσιες κοινωνικές δομές και ιδρύματα ασφυκτιούν κάτω από χρόνια υποχρηματοδότηση και σπρώχνονται στην ανταπόδοση και την ιδιωτικοοικονομική λειτουργία. Την ίδια ώρα, που οι κρατικές και δημοτικές κοινωνικές δομές λιμοκτονούν από πόρους και από το αναγκαίο προσωπικό».
Και προσθέτουν: «Ξέρουμε από πρώτο χέρι και είμαστε ακόμη πιο βέβαιοι σήμερα ότι η μεγάλη μερίδα και αυτών των κονδυλίων δε θα ακουμπήσει τις ανάγκες των τσακισμένων συμπολιτών μας. Θα περάσουν και πάλι στο μεγάλο τους μέρος στα χέρια ιδιωτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων».

Πρόγραμμα «Στέγαση και Επανένταξη»

Στο Πέραμα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η ανεργία έχει ξεπεράσει το 40%, ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία των υπηρεσιών Πρόνοιας του Δήμου αυτήν τη στιγμή ζουν με τα τρόφιμα που διανέμει η κοινωνική υπηρεσία πάνω από 1.000 άνθρωποι, με αυξητική τάση. Η δημοτική αρχή του ΣΥΡΙΖΑ απορρίπτει τις προτάσεις της «Λαϊκής Συσπείρωσης» για μέτρα που θα ανακουφίσουν τις οικογένειες των ανέργων, όπως τα μηδενικά δημοτικά τέλη, και ταυτόχρονα πρωτοστατεί σε τέτοια προγράμματα.
Αυτήν την περίοδο, υλοποιείται το πρόγραμμα «Στέγαση και Επανένταξη» σε συνεργασία με συγκεκριμένη ΜΚΟ. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα κόστους 687.012,78 ευρώ, που εγκρίθηκε από το υπουργείο Εργασίας και ήδη έχει εκταμιευτεί το 30%. Οπως έχει συμφωνηθεί, τη διαχείριση των κονδυλίων θα έχει η ΜΚΟ. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει από Κοινωνικούς Συνεταιρισμούς (ΚΟΙΝΣΕΠ), μέχρι τη χρηματοδότηση επιχειρήσεων για την πρόσληψη ανέργων.
Στον πρόλογο του προγράμματος εκθειάζεται καταρχήν η «δράση» και ο ρόλος των ΜΚΟ: «Δεδομένου ότι οι ΜΚΟ αποτελούν το σημαντικότερο διαμεσολαβητικό στοιχείο μεταξύ κοινωνίας και κράτους και εμπεριέχονται στον ορισμό της "κοινωνίας των πολιτών", της κοινωνικής οικονομίας και της κοινωνικής συνοχής, το προτεινόμενο έργο εναρμονίζει απόλυτα το ατομικό και το κοινωνικό συμφέρον, ενώ συγχρόνως περιορίζει τα αίτια που δημιουργούν και αναπαράγουν τον κοινωνικό αποκλεισμό και την κοινωνική εξαθλίωση», γράφεται χαρακτηριστικά.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει, ανάμεσα σε άλλα, την κάλυψη ενοικίου για 20 οικογένειες, με το ποσό των 280 ευρώ το μήνα, για 12 μήνες, την προσωρινή αναδοχή (δηλαδή, φιλοξενία από άλλες οικογένειες) πέντε ατόμων για διάστημα 12 μηνών και άλλα παρόμοια μέτρα.
Προσφέρει, όμως, και κίνητρα στους εργοδότες να απασχολήσουν 30 «ωφελούμενους» του προγράμματος για «απόκτηση εργασιακής εμπειρίας», με κάλυψη του κατώτατου βασικού μισθού και των ασφαλιστικών εισφορών, ή με την πρόσληψη άνεργων νέων μέσω Voucher. Επίσης, προσφέρει «υποστήριξη στη δημιουργία επιχείρησης με συμμετοχή των δυνητικά ωφελούμενων του έργου, με τη μορφή κοινωνικών συνεταιρισμών».
Ειδικά η δημιουργία ΚΟΙΝΣΕΠ χαρακτηρίζεται στο πρόγραμμα ως «καινοτομία» στην «ενίσχυση της απασχόλησης μέσω της δημιουργίας επιχειρήσεων με τη μορφή των Κοινωνικών Συνεταιρισμών.
Η μορφή ΚΟΙΝΣΕΠ που προβλέπεται είναι «για την παροχή φροντίδας σε ηλικιωμένα άτομα». «Σκοπός του Συνεταιρισμού - σημειώνεται - είναι η παροχή υπηρεσιών κοινωνικού προνοιακού χαρακτήρα σε συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού όπως οι ηλικιωμένοι, άτομα με αναπηρία και άτομα με χρόνιες παθήσεις. Για την ευόδωση των σκοπών του ο Συνεταιρισμός μπορεί να ασκήσει οποιασδήποτε μορφής οικονομική δραστηριότητα παραγωγικού, καταναλωτικού, εμπορικού, μεταφορικού, τουριστικού, αναπτυξιακού, κοινωνικού, εκπαιδευτικού ή πολιτιστικού χαρακτήρα».
Γίνεται φανερή η προσπάθεια του κράτους, μέσα κι από τέτοια προγράμματα, να εμπορευματοποιήσει παραπέρα στοιχειώδεις κοινωνικές υπηρεσίες, με το πρόσχημα ότι έτσι δίνει «ευκαιρίες» σε άνεργους να βγάλουν ένα μεροκάματο. Ταυτόχρονα, καλλιεργούν συνείδηση στους άνεργους ότι το μέλλον τους είναι να περιμένουν ένα από αυτά τα προγράμματα να τους λύσει το πρόβλημα, να τους δώσει δηλαδή δουλειά για λίγους μήνες, ή να τους εντάξει σε μια ΚΟΙΝΣΕΠ.
Το συγκεκριμένο πρόγραμμα προκάλεσε την έντονη αντίδραση εργαζομένων του Δήμου. Είναι χαρακτηριστικό ότι η προϊσταμένη του τμήματος Κοινωνικής Υπηρεσίας απαίτησε την απαλλαγή της από την «ομάδα έργου του προγράμματος», στην οποία την είχε ορίσει η δημοτική αρχή. Μάλιστα, σε υπηρεσιακό της σημείωμα αναφέρει μεταξύ άλλων ότι δεν μπορεί να συμμετέχει σε ένα πρόγραμμα το οποίο έχει ως προϋπόθεση τη συμμετοχή ΜΚΟ και την ίδρυση ΚΟΙΝΣΕΠ...

Να σταματήσει η κοροϊδία

Οπως σημειώνουν οι πέντε δήμαρχοι του ΚΚΕ, «είναι καιρός πια να απαιτηθεί άλλη πορεία και κατεύθυνση αυτών των προγραμμάτων. Να σταματήσει η κοροϊδία και η απάτη που στήνεται, για άλλη μια φορά, στο όνομα των φτωχών και των ανέργων! Απαιτείται και έχουν υποχρέωση, κυβέρνηση και τα αρμόδια υπουργεία, να πάρουν άμεσα όλα εκείνα τα μέτρα που χρειάζονται», ώστε τα προγράμματα να περάσουν στην «αποκλειστική ευθύνη, αρμοδιότητα, έλεγχο και χειρισμό των κρατικών κοινωνικών δομών και υπηρεσιών.
Να απομακρυνθούν τα κάθε λογής ιδιωτικά συμφέροντα, οι ΜΚΟ, κ.ά. και να στηριχτούν έμπρακτα οι δημοτικές κοινωνικές υπηρεσίες και τα κρατικά κοινωνικά ιδρύματα και οι οργανισμοί που έχουν σαν κύριο έργο τους τη στήριξη του παιδιού, της οικογένειας, των γερόντων, των ΑΜΕΑ. Εργο που σήμερα έχει αποδυναμωθεί και οδηγούνται σε συρρίκνωση ή και κλείσιμο.
Η στήριξη των δημόσιων - κρατικών κοινωνικών δομών σήμερα είναι πρώτιστη και κύρια ανάγκη. Είναι αυτές που έχουν τη γνώση, την εμπειρία, τη δυνατότητα της καταγραφής και ανάδειξης των λαϊκών προβλημάτων και αναγκών, που μπορούν να διασφαλίσουν με τους καλύτερους δυνατούς όρους σήμερα, ότι μπορεί να πάρει μικρές ανάσες το λαϊκό νοικοκυριό, να εγγυηθούν στοιχειωδώς ότι και τέτοιου είδους προγράμματα μπορούν να εξυπηρετήσουν με συνέχεια τις οξυμένες λαϊκές ανάγκες».
Σε κάθε περίπτωση, όπως σημειώνεται στην κοινή ανακοίνωση, «είναι πρόκληση για το λαό και τις ανάγκες του, σε μια εποχή που η επιστήμη και η τεχνική είναι στο απόγειό τους, που ο πλανήτης μπορεί να θρέψει πολλαπλάσιο από τον πληθυσμό του και αναδείχνονται όλες οι δυνατότητες ο εργαζόμενος λαός να έχει δουλειά και δικαιώματα, το κεφαλαιοκρατικό σύστημα και οι θεσμοί του, σε εθνικό και ευρωενωσιακό επίπεδο, να του δείχνουν στον 21ο αιώνα, ως διέξοδο, τη συντήρηση της ένδειας και τη διεύρυνση των συσσιτίων».