ΗΠΑ: «Aυτό είναι το πρόσωπο της δημοκρατίας» – 1.600 στρατιώτες στην Ουάσινγκτον

Από iraklis

Εκατοντάδες άνθρωποι που είχαν συγκεντρωθεί έξω από τον Λευκό Οίκο στην Ουάσινγκτον αψήφησαν ξανά τη νυχτερινή απαγόρευση κυκλοφορίας που επιβλήθηκε για να αποκατασταθεί η τάξη στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ. Το πλήθος, που διαδήλωνε ειρηνικά – ήταν πολύ πιο ογκώδες από την προηγουμένη – γονάτισε την ώρα που άρχιζε η απαγόρευση της κυκλοφορίας χθες, στις 19:00 (τοπική ώρα· στη 01:00 σήμερα ώρα Ελλάδας) φωνάζοντας συνθήματα όπως «αυτό είναι το πρόσωπο της δημοκρατίας», ή «δεν θα φύγουμε».
Διαδηλωτές εναντίον του ρατσισμού και της αστυνομικής βαρβαρότητας ήταν συγκεντρωμένοι μπροστά στον καινούργιο φράκτη που τους εμποδίζει να μπουν σε ένα πάρκο έξω από το κτίριο της αμερικανικής προεδρίας όπου οι δυνάμεις ασφαλείας έκαναν εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων χθες ώστε ο Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ να μπορέσει να πάει με τα πόδια σε μια εκκλησία που υπέστη μικρές φθορές και να φωτογραφηθεί κρατώντας ένα αντίτυπο της Αγίας Γραφής.
Στην Ουάσινγκτον, όπως και σε δεκάδες άλλες πόλεις στις ΗΠΑ, γίνονται καθημερινά κινητοποιήσεις τις τελευταίες ημέρες από ανθρώπους που καταγγέλλουν τον βαθιά εδραιωμένο ρατσισμό στη χώρα μετά τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ, 46χρονου Αφροαμερικανού, κατά τη διάρκεια της βίαιης προσαγωγής του από λευκούς αστυνομικούς στη Μινεάπολη την περασμένη Δευτέρα.
Οι εικόνες ειδικά από τη Νέα Υόρκη προκάλεσαν την αντίδραση του Ντόναλντ Τραμπ ο οποίος τα ξημερώματα της Τετάρτης έγραψε στο twitter «χάος, ανομία και καταστροφές έχουν καταλάβει τη Νέα Υόρκη. Πότε θα καλέσει ο κυβερνήτης Κουόμο για βοήθεια την ομοσπονδιακή κυβέρνηση;»

 1.600 στελέχη του στρατού ξηράς μεταφέρθηκαν στην περιοχή της Ουάσινγκτον

Το αμερικανικό Πεντάγωνο γνωστοποίησε ότι μετέφερε 1.600 στελέχη του στρατού ξηράς στην ομοσπονδιακή πρωτεύουσα, η οποία όπως και πολλές άλλες πόλεις των ΗΠΑ συγκλονίζεται από διαδηλώσεις τις τελευταίες ημέρες.
Κατά τον εκπρόσωπο του υπουργείου Άμυνας Τζόναθαν Ραθ Χόφμαν, έχουν μεταφερθεί «στοιχεία σε ενεργή υπηρεσία» σε «στρατιωτικές βάσεις» της περιφέρειας της Ουάσινγκτον, πάντως όχι «μέσα» στην Ουάσινγκτον.
Ο εκπρόσωπος διευκρίνισε πως οι στρατιωτικοί έχουν τεθεί σε «υψηλό επίπεδο συναγερμού», πάντως δεν «συμμετέχουν» σε επιχειρήσεις των πολιτικών υπηρεσιών επιβολής του νόμου.

Ένας νεκρός, τραυματίες από πυρά στη Νέα Υόρκη

Αστυνομικοί πυροβόλησαν και σκότωσαν χθες Τρίτη άνδρα ο οποίος άνοιξε πυρ στη συνοικία Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, μετέδωσε το τηλεοπτικό δίκτυο ABC, επικαλούμενο πηγές.
Ο άνδρας φέρεται να άνοιξε πυρ περί τις 21:00 εναντίον δύο προσώπων. Αστυνομικοί που έσπευσαν στο σημείο πυροβόλησαν και τραυμάτισαν τον ένοπλο, ο οποίος υπέκυψε αργότερα. Δύο αστυνομικοί τραυματίστηκαν στο συμβάν.
Η κατάσταση στη Νέα Υόρκη ήταν για άλλη μια νύχτα εξαιρετικά τεταμένη. Η αστυνομία της οικονομικής πρωτεύουσας των ΗΠΑ συνέλαβε σχεδόν 700 ανθρώπους εν μέσω ταραχών στο κέντρο του Μανχάταν, μεταδίδουν αμερικανικά μέσα ενημέρωσης.

“Αμερικανικό όνειρο”…

Παρατήρηση 1η: Είναι τέτοια η ένταση, είναι τέτοια η κραυγή, είναι τόσο το πλήθος και τόσο το μέγεθος της οργής, που μόνο όποιος δεν θέλει να δει δεν βλέπει, μόνο όποιος δεν θέλει να καταλάβει δεν καταλαβαίνει ότι για το «δεν μπορώ να αναπνεύσω» που ξεχειλίζει στους δρόμους των ΗΠΑ, ο στυγνός φόνος του Φλόιντ ήταν η θρυαλλίδα. Το ποτήρι ήταν ήδη γεμάτο. Λόγω της εκμετάλλευσης. Λόγω της ανισότητας. Λόγω της περιθωριοποίησης. Λόγω της αδιαφορίας. Λόγω της εγκατάλειψης.

Παρατήρηση 2η: Είναι ακριβώς το σύστημα της εκμετάλλευσης, της ανισότητας, της περιθωριοποίησης, της αδιαφορίας και της εγκατάλειψης που για να επιβληθεί, μεταξύ άλλων, στηρίζεται πάντα και σε εκείνους τους 3 πυλώνες: 

α) η απροκάλυπτη καθεστωτική βία και ο εξουσιαστικός κνούτος με ασυλία ατιμωρησίας, 

β) η μετατροπή της ποταπότητας και του μισανθρωπισμού, όπως ο ρατσισμός, σε “ιδεολογία”, 

γ) η αναγωγή της προπαγάνδας, πχ «αμερικάνικό όνειρο», σε βιτρίνα μιας δήθεν πραγματικότητας.

Παρατήρηση 3η: Το «αμερικανικό όνειρο»,

• που την δεκαετία του ’50 δεν επέτρεπε σε μαύρους να κάθονται στα καθίσματα των λεωφορείων που προορίζονταν μόνο για τους λευκούς,
• που στην δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ τη δεκαετία του ’60 ήρθε να προσθέσει πολλές δεκάδες ακόμα μέχρι σήμερα,
• και που στις ουρές των συσσιτίων για 50 εκατομμύρια πάμφτωχους τώρα στοιβάζει κι άλλα 40 εκατομμύρια των ανέργων της πανδημίας, 

είναι – πράγματι – όνειρο. Αλλά μόνο για τους 600 δισεκατομμυριούχους της χώρας που εν μέσω κορωνοιού, ομαδικών τάφων και 105.000 νεκρών, αυτοί αύξησαν τα πλούτη τους κατά σχεδόν 500 δις δολάρια. Οσοι άλλοι υμνούν το εν λόγω «όνειρο», και εφόσον δεν ανήκουν στα «λευκά κολάρα» του καθεστώτος, τότε είτε κοιμούνται όρθιοι (τι «όνειρο» θα ήταν άλλωστε…), είτε ανήκουν στην παγκόσμια τάξη των ανα τον κόσμο «κυρ-Παντελήδων».

Παρατήρηση 4η: Η κρατική οντότητα 

• που αντιμετωπίζει με τον τρόπο που όλοι βλέπουμε τον δικό της λαό και που χτες κήρυξε στρατιωτικό νόμο με τον Τραμπ να κατεβάζει το στρατό στους δρόμους της Αμερικής δίνοντας εντολή στην Εθνική Φρουρά και την Αστυνομία να στοχεύουν τους διαδηλωτές, 
• που σπαταλά 650 δις δολάρια για στρατιωτικούς εξοπλισμούς μόνο μέσα στο 2019 την ώρα που το 1/3 του πληθυσμού της πένεται, 
• που έχει εξασφαλίσει στο 1% των εκατομμυριούχων της ότι θα αρμέγει σχεδόν το 50% του πλούτου της χώρας, 
• μια κρατική οντότητα που στο εσωτερικό της ίδιας της τής επικράτειας αντιμετωπίζει τον λαό της σαν «εχθρό λαό», 

θα ήταν κάτι παραπάνω από παράδοξο να ενδιαφέρεται για την προκοπή, την ευημερία και την ασφάλεια των… άλλων λαών. Οσοι δεν το αντιλαμβάνονται είτε είναι τσιράκια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και βαστάζοι του διακτινισμένοι στα τέσσερα σημεία του πλανητικού ορίζοντα, είτε είναι απλώς ηλιθιοι.

Παρατήρηση 5η:  Οτι το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα που λέγεται καπιταλισμός και έχει για κορωνίδα του τις ΗΠΑ των Τραμπ, Τρούμαν, Νίξον, Ρήγκαν, Μπους, Ομπάμα, (τον επίδοξο εισβολέα στην Κούβα) Κένεντι κοκ, πλασάρεται σαν «δημοκρατία» – με την Αμερική μάλιστα στον ρόλο του «εξαγωγέα» της «δημοκρατίας» – θα μπορούσε να προσπεραστεί σαν κακόγουστο ανέκδοτο. Δυστυχώς, όμως, η διαμόρφωση συνειδήσεων με εργαλείο τον γκεμπελισμό δεν έχει τίποτα το αστείο. 

Παρατήρηση 6η: Οσοι οπαδοί της «κοινωνικής ειρήνης» το μόνο που βλέπουν στην Αμερική αυτές τις ημέρες είναι «πλιάτσικο», θα πρέπει να εξοπλιστούν με πολύ δύναμη ώστε να μην σοκαριστούν με την παρακάτω διαπίστωση: 

Όπου δεν υπάρχει δικαιοσύνη, δεν υπάρχει και ειρήνη. 

Αλλά για να υπάρχει δικαιοσύνη, προϋπόθεση είναι η ισότητα.

Αλλά για να υπάρχει ισότητα, προϋπόθεση είναι η ελευθερία.

Μόνο που για να υπάρχει ελευθερία, προϋπόθεση είναι η αποτίναξη της σκλαβιάς. Της μισθωτής σκλαβιάς συμπεριλαμβανομένης.   

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ     

Ο μεγάλος κρίκος

 

Η αφορμή είναι σοβαρή. Οι αιτίες ακόμα πιο σοβαρές. Αλλά η ευκολία με την οποία η αντιρατσιστική / αντιμπάτσικη εξέγερση στις ηπα πέταξε απ’ το κέντρο της δημαγωγίας (σίγουρα τον πρώτο καπιταλιστικό κόσμο) τα θανατόμετρα, κάνοντας την συμπαράσταση στις διαμαρτυρίες το must κρατών, celebrities, media κλπ έχει κάτι το ιδιαίτερο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που μια εξέγερση αφροαμερικάνων (αλλά και άλλων πληβείων) τραβάει την διεθνή προσοχή. Είναι όμως ίσως η πρώτη φορά που τα συλλυπητήρια προς τους οικείους του δολοφονημένου είναι συσκευασμένα σ’ ένα «μνημόσυνο» για την υπερδύναμη. Η χαρά των rivals του ψοφιοκουναβιστάν δύσκολα κρύβεται. Αλλά και η αποστροφή των άλλοτε συμμάχων το ίδιο. Είναι κοινοτοπία: η εξέγερση δεν θεωρείται απλά η δίκαιη αντίδραση των κατατρεγμένων του αμερικανικού καπιταλισμού· αλλά κι ένα ακόμα καρφί στο πολιτικό του φέρετρο.

Η παρακμή της αμερικανικής ηγεμονίας είναι δεδομένη· και δεν χρειαζόταν καμμιά μπάτσικη δολοφονία για να επιδειχθεί. Αλλά όσοι πιστεύουν ότι η (άλλοτε) «μόλη υπερδύναμη» απλά θα καταρρεύσει μ’ έναν πνιχτό κρότο όπως κάποτε η Ε.Σ.Σ.Δ. αγνοούν τραγικά την ιστορία – και την πολιτική γεωγραφία. Η γενική στρατιωτικοποίηση μιας υπερδύναμης που χάνει μεν τα παγκόσμια ερείσματά της αλλά διαθέτει ακόμα όχι μόνο φονικά όπλα πρώτης κατηγορίας αλλά και αρκετούς τόνους «πατριωτικού μιλιταρισμού» είναι πάντα μια έξοδος κινδύνου. Τα ρεβόλβερ ίσως είναι το μόνο είδος «πατριωτισμού» που μπορεί να δημιουργηθεί σε μια εποικιστική αποικιοκρατία· και τέτοια ήταν πάντα η «λευκή ψυχή» των ηπα. Το μόνο που άλλαξε απ’ την εποχή του let’s go west είναι το διαμέτρημα και ο ρυθμός πυροβολισμών….

Εν τω μεταξύ ίσως η σοβαρότερη ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του ψοφιοκουναβιστάν δεν βρίσκεται στους δρόμους και στα ξηλωμένα πεζοδρόμια των πόλεων, αλλά στην χρηματοπιστωτική καρδιά της: στην fed.
Η κεντρική ομοσπονδιακή τράπεζα των ΕΠΑ, αφού προσπάθησε ανεπιτυχώς να “μαζέψει” τα δολάρια που “εκτυπώθηκαν” για να γίνουν δάνεια και χρέη επούλωσης της κρίσης του 2008 / 2009 αυξάνοντας τα επιτόκια, έκανε απ’ το 2019 και μετά στροφή 180 μοιρών. Και συνεχίζει να ρίχνει “νομισματικό αέρα”, μέσω τραπεζών αλλά και ράτους, στις ακόμα μεγαλύτερες χρηματοπιστωτικές φούσκες που δημιουργήθηκαν στη 10ετία “διαχείρισης της κρίσης”. Το τέλος αυτού του δρόμου είναι γνωστό: ένα πληθωριστικό δολάριο που θα χάνει σταδιακά τον διεθνή κύκλο της κυκλοφορίας του. Υπέρ αυτής της κατάληξης δουλεύουν άλλωστε προσεκτικά αλλά σταθερά και μεθοδικά και οι rivals του ψοφιοκουναβιστάν.

Θα φανεί ίσως παράξενο: η τελευταία ευθεία της αμερικανικής παρακμής θα έχει αρχίσει όταν κάποιοι πεζοναύτες, σε κάποιο «συνοριακό φυλάκιο» της άλλοτε αυτοκρατορίας (σε κάποια στρατιωτική βάση δηλαδή), διαπιστώσουν ότι τα ντάλαρς του μισθού τους δεν πολυπερνάνε στα τοπικά μπαρ και μπουρδέλα…

Πηγή: Sarajevo

Μέρα δράσης, αγώνας επιβίωσης

Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση ανοίγει τη «στρόφιγγα» των κρατικών ενισχύσεων για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, εκατοντάδες χιλιάδες ατομικές και πολύ μικρές επιχειρήσεις ακροβατούν στα όρια της επιβίωσης. Σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων, αφού πρώτα κλήθηκε να τα βγάλει πέρα με το «800άρι» για δύο και πλέον μήνες, αντιμετωπίζει την «αναδουλειά» και βλέπει τα χρέη και τις οφειλές να συσσωρεύονται, αφού η κυβέρνηση της ΝΔ φρόντισε απλώς να ...κλοτσήσει το τενεκεδάκι των υποχρεώσεων μερικούς μήνες μπροστά, μέχρι τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, κι ενώ θα έχει μεσολαβήσει ένα καλοκαίρι με πολύ μεγάλες δυσκολίες, ειδικά σε ό,τι αφορά τους τζίρους των ατομικών και πολύ μικρών επιχειρήσεων. Μέσα σε αυτό το τοπίο, η ανάγκη αγωνιστικής συσπείρωσης των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ για τη διεκδίκηση άμεσων μέτρων στήριξης είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία. Αποκτά χαρακτηριστικά επιβίωσης των ίδιων και των οικογενειών τους, ειδικά στις συνθήκες της νέας οικονομικής κρίσης.

* * *

Είναι καθαρό ότι «τα λεφτά της Κομισιόν» που διαφημίζει η ΝΔ ως επιδοτήσεις, ενισχύσεις και δάνεια, δεν αφορούν τη μεγάλη μάζα των βιοπαλαιστών ΕΒΕ, αλλά τις μεγάλες επιχειρήσεις. Η κυβέρνηση άλλωστε το λέει καθαρά: Τα κονδύλια θα στηρίξουν την «αναδιοργάνωση της ελληνικής οικονομίας», όπου η ύπαρξη πολλών μικρών επιχειρήσεων διαπιστώνεται ως «διαρθρωτικό πρόβλημα», όπως για παράδειγμα λέει ο ΣΕΒ. Αυτό σημαίνει ότι τα ευρωπαϊκά κονδύλια θα αξιοποιηθούν αντικειμενικά και ως ένα επιπλέον «εργαλείο» για την επιτάχυνση της συγκέντρωσης σε κλάδους όπου ακόμα επιβιώνουν μικρές επιχειρήσεις, έστω και με μεγάλες δυσκολίες. Αλλωστε, όταν κυβέρνηση και ΕΕ μιλάνε για «ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων», δεν έχουν στο νου τους τον αυτοαπασχολούμενο και μικρό ΕΒΕ, αλλά εταιρείες με πολλούς εργαζόμενους και μεγάλους τζίρους, που παίζουν συμπληρωματικό ρόλο σε κλάδους με μεγάλο βαθμό συγκέντρωσης. Το ίδιο ισχύει και για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει δοκιμαστεί ως κυβέρνηση στα «μέτρα στήριξης» των αυτοαπασχολούμενων, που μόνο τέτοια δεν ήταν. Η αντιλαϊκή πολιτική παρέμεινε ίδια και ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο, με τους νόμους για τη φορολογία, το Ασφαλιστικό, τις συντάξεις, τις κατασχέσεις.

* * *

Επομένως, καμιά προσδοκία και κανένας εφησυχασμός δεν δικαιολογείται. Ούτε λύνονται τα ζητήματα της επιβίωσης με κινήσεις εντυπωσιασμού και άσφαιρες κορόνες για τη «στήριξη των μικρομεσαίων», που «αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας», όπως κάνουν οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες των ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ, που δεν μπορούν να εκφράσουν ούτε τις αγωνίες ούτε τα συμφέροντα των μικρών επαγγελματιών. Η σημερινή μέρα δράσης των αυτοαπασχολούμενων μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για πιο δυναμική συνέχεια. Οι αγωνιστικές Ομοσπονδίες, κλαδικά Σωματεία, τοπικές Ενώσεις ΕΒΕ και Επιτροπές Αγώνα που μπαίνουν σήμερα μπροστά και καλούν στις κινητοποιήσεις, δεν έπαψαν όλο το προηγούμενο διάστημα, ακόμα και στις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας, να αναδεικνύουν τα προβλήματα, να διεκδικούν, να παλεύουν για μεγαλύτερη συσπείρωση και οργανωμένο αγώνα, σε συμπόρευση με τους εργαζόμενους, που βράζουν όλοι στο ίδιο καζάνι. Το πλαίσιο αιτημάτων που προβάλλουν με τις σημερινές κινητοποιήσεις απαντά στις άμεσες ανάγκες επιβίωσης. Αποτελεί ταυτόχρονα βάση για πιο πλατιά συσπείρωση απέναντι στην πολιτική που τους εξαθλιώνει, για να μην πληρώσουν ξανά την κρίση αυτοί και οι οικογένειές τους.

«Ανοιχτές θύρες»

Η χτεσινή αποστροφή του κυβερνητικού εκπροσώπου, πως οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομία «κρούουν ανοιχτές θύρες» αφού η κυβέρνηση τις εφαρμόζει ήδη, είναι αποκαλυπτική για το πώς και πού συγκλίνουν, σε όλη την ατζέντα διαχείρισης της νέας οικονομικής κρίσης.
Η αντιπαράθεσή τους είναι μια πλειοδοσία για το κεφάλαιο και η όποια «κριτική» του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική πολιτική αφορά το πότε και με ποιους όρους θα γίνει αποδοτικότερη η κρατική στήριξη στους επιχειρηματικούς ομίλους.
Με το περιβόητο «Ταμείο Ανάκαμψης», η κυβέρνηση της ΝΔ βάζει μπρος τις μηχανές για έναν νέο γύρο στήριξης των μεγάλων επιχειρήσεων και των κερδών τους, και όχι βέβαια για τις ανάγκες του λαού.
Πίσω από την «αύξηση της παραγωγικότητας» που θέτουν ως στόχο κρύβεται η ένταση της εκμετάλλευσης, με μέτρα που απογειώνουν την «ευελιξία» στην αγορά εργασίας και την αξιοποίηση στην ίδια κατεύθυνση των νέων τεχνολογιών.
Η «πράσινη ανάπτυξη», όπως δείχνει και το παράδειγμα της «απολιγνιτοποίησης», φέρνει χιλιάδες απολύσεις, ενισχύει την ενεργειακή φτώχεια και φέρνει μεγαλύτερους κινδύνους από την ένταση των ανταγωνισμών ανάμεσα σε μεγάλα διεθνή επιχειρηματικά συμφέροντα.
Η προώθηση αυτών των στόχων θα επιτηρείται από τους μηχανισμούς της ΕΕ στο πλαίσιο των «ευρωπαϊκών εξαμήνων», παρά τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης πως δεν υπάρχουν τάχα «όροι και περιορισμοί που έχουν να κάνουν με μνημονιακές υποχρεώσεις» στο νέο πρόγραμμα της Κομισιόν.
Τι αντιτείνει σε αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ; Οτι το πρόγραμμα της Κομισιόν δικαιώνει τις δικές του προτάσεις για πακτωλό χρημάτων «εδώ και τώρα» στην οικονομία, δηλαδή στους επιχειρηματικούς ομίλους, και ότι «σπάει τα ταμπού της λιτότητας», κάνοντας κριτική στην κυβέρνηση ότι διαχειρίζεται «νεοφιλελεύθερα» τα κονδύλια.
Παριστάνει τον ανήξερο για το «μεταμνημονιακό μνημόνιο» της ενισχυμένης εποπτείας, που συμφώνησε ο ίδιος και επέκτεινε η ΝΔ, αλλά και για τα μνημόνια διαρκείας των «εξαμήνων» της ΕΕ, που σφίγγουν σαν μέγγενη τα λαϊκά δικαιώματα και τις ανάγκες. Ζητάει μάλιστα υποκριτικά και διευκρινίσεις για τις δηλώσεις Ντομπρόβσκις περί εποπτείας!
Ιδιας κοπής είναι και η αντιπαράθεση για τα Εργασιακά. Παριστάνοντας τον ...περαστικό από τη σκηνή του εγκλήματος, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί προκλητικά να καταγραφεί ως θεματοφύλακας τάχα της πλήρους απασχόλησης!
Εχει δώσει όμως διαπιστευτήρια ως κυβέρνηση και τίποτα δεν τον «ξεπλένει». Στους αντεργατικούς νόμους των προηγούμενων πρόσθεσε τους δικούς του για την «ευελιξία», τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, τα δουλεμπορικά. Ενεργοποίησε τον άθλιο νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου για τον κατώτερο μισθό και επέκτεινε την ευέλικτη απασχόληση για έξι στους δέκα νέους εργαζόμενους.
Αλλά και τώρα έρχεται να νομιμοποιήσει τα ευρωπαϊκά προγράμματα που λύνουν τα χέρια της μεγαλοεργοδοσίας να επιβάλλει παντού μονομερώς μισή δουλειά με μισούς μισθούς, στο όνομα τάχα της διατήρησης των θέσεων εργασίας, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι εφαρμόζει τη «νεοφιλελεύθερη» εκδοχή τους, σε αντίθεση με άλλες κυβερνήσεις στην ΕΕ.
Διαφημίζει μάλιστα ότι με τη δική του πρόταση, η εργοδοσία απαλλάσσεται ακόμα περισσότερο από το «μισθολογικό κόστος», σε σύγκριση με το πρόγραμμα της ΝΔ. Αυτό κι αν είναι πλειοδοσία για το ποιος θα προσφέρει την περισσότερη τζάμπα εργασία στους ομίλους, προκειμένου να περάσουν «άβρεχτοι» την κρίση, φορτώνοντας το λογαριασμό στο λαό. Ειδικά σ' αυτό το τελευταίο, δεν κρύβουν καθόλου τη συμφωνία τους...
ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ θέλουν το λαό θεατή των εξελίξεων, να κοιτάζει και τους δυο να χτυπάνε τις «ανοιχτές πόρτες» του κεφαλαίου, να «κονταροχτυπιούνται» για το ποιος είναι ο καταλληλότερος τρόπος για να του τσακίσουν τη ζωή και τα δικαιώματα, να του φορτώσουν τη νέα καπιταλιστική κρίση, να τον βάλουν να πληρώσει ξανά.
Τώρα πρέπει να βρουν την πόρτα του λαού κλειστή. Με τα συλλαλητήρια της ερχόμενης βδομάδας, που οργανώνουν Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Σωματεία, με τις καθημερινές πρωτοβουλίες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, για να μη μείνει κανείς εργαζόμενος και άνεργος χωρίς αξιοπρεπές εισόδημα, για να ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής απέναντι στην πολιτική του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και όλων των κομμάτων του.