Τα ζωα.....της ΕΕ.Να απαγορεύσει την κτηνοβασία σκέφτεται η Δανία-Σε υψηλή προτίμηση ως διεθνής τουριστικός προορισμός για …κτηνοβάτες

Να απαγορεύσει την κτηνοβασία σκέφτεται η Δανία-Σε υψηλή προτίμηση ως διεθνής τουριστικός προορισμός για …κτηνοβάτες

• 
• Ο

Ο πολιτισμος της.....ΕΕ δοξαστε τον

Μετά την Γερμανία και την Νορβηγία, η Δανία… σκέφτεται και εκείνη να απαγορεύσει την κτηνοβασία, σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Τροφίμων και Γεωργίας της χώρας. «Αποφάσισα πως πρέπει να απαγορεύσουμε τη σεξουαλική επαφή με ζώα. Αυτό προκύπτει για πολλούς λόγους. Ο πιο σημαντικός είναι ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων πρόκειται για επίθεση εναντίον των ζώων», υποστηρίζει ο υπουργός Νταν Γιόργκενσεν στην εφημερίδα της χώρας, Ekstra Bladet.

Σύμφωνα με τον υπουργό, ένας από τους παράγοντες που τον ώθησε στην απόφαση αυτή ήταν ότι η είδηση της κτηνοβασίας καταστρέφει την εικόνα της Δανίας, καθώς η νομοθεσία επιτρέπει τη σεξουαλική επαφή ανθρώπου με ζώα.
«Σε κάθε περίπτωση και χωρίς αμφιβολία πρόκειται και για όφελος για τα ζώα, καθώς φυσικά δεν μπορούν να πουν όχι. Επομένως, πρέπει να απαγορευτεί (η κτηνοβασία», πρόσθεσε ο Γιόργκενσεν. Όλα αυτά τη στιγμή, που σύμφωνα με δημοσκόπηση το 60% του πληθυσμού της Δανίας υποστηρίζουν την ποινικοποίηση της κτηνοβασίας, ενώ ο ανάλογος νόμος αναμένεται να θεσπιστεί το 2015.
Συγκλονιστικό είναι το γεγονός πως η Δανία αποτελεί προορισμό για σεξουαλικό τουρισμό ανθρώπων που ενδιαφέρονται για επαφές με ζώα, ενώ τα τελευταία χρόνια η διεθνής κοινότητα εστιάζει στα κενά της νομοθεσίας γύρω από την προστασία των ζώων. «Δε νομίζω ότι η δανέζικη κυβέρνηση κάνει αρκετά για να προστατεύσει τα ζώα. Πρέπει να κάνουν κάτι», δήλωσε η Καρολίν Λούντστρομ, ακτιβίστρια από τη Δανία για τα δικαιώματα των ζώων στο περιοδικό Vice προ μηνών.
Η κτηνοβασία απαγορεύτηκε στη Γερμανία το 2012 με την καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ να υποστηρίζει πως κανείς δεν πρέπει να χρησιμοποιεί τα ζώα για την προσωπική σεξουαλική δραστηριότητά του ή να επιτρέπει σε τρίτους να τα χρησιμοποιούν για αυτό το σκοπό, καθώς τα αναγκάζουν σε ανάρμοστες συμπεριφορές.

Ο πεζόδρομος είχε τη δική του ιστορία

 Ο πεζόδρομος είχε τη δική του ιστορία

(Λογοκριμένο χρονογράφημα)

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχετε στην παρέα σας ή μάλλον έχετε συνυπάρξει ειρηνικά η ψυχροπολεμικά σε μια παρέα με κάποιον πούρο ιδεολόγο νεοφιλελέ (... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...) της καθημερινής, που χτες έδινε δώρο στη σειρά με τους μεγάλους ηγέτες τον τόμο με τον... (που-ρου-που-σου) [τυμπανοκρουσία] ιωάννη μεταξά [γιεεε...]. Ο οποίος δεν (... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...) πολύ καλό παιδί κατά τα άλλα, αν και στην επανάσταση θα φύγει από τους πρώτους (... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...) Και τι μπορείτε να κάνετε μαζί; Ονειρικό πρόγραμμα (... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...) απέναντι από το σημείο που εκτελέσε η 17νοέμβρη τον μπακογιάννη, όπου εγώ και εσύ σφε αναγνώστη μόνο νεράκι της βρύσης θα παραγγέλναμε (... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...) στο κέντρο της σκομπίας που ωστόσο έχει ελάχιστες ράμπες για αμεα και καροτσάκια (... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...) προς το μαξίμου, για να παίξουμε το παιχνίδι ποιος θα βρει τους περισσότερους μπάτσους, πρεσβείες κι υπουργεία (... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...) κι ενώ προσπερνάς επιδεικτικά την κλούβα, κοιτώντας ψηλά, το βάθος του ουρανού που είναι πάντα κόκκινο, τον χάνεις προς στιγμήν από την επιτήρησή σου (αλλά τώρα όλοι θα ‘μαστε σε αυτήν της εε) και τον ξαναβρίσκεις να παίρνει γραμμή από το όργανο.

-Έχει πορεία κύριε όργανο; -Ναι έχει.

{Πλάκα μας κάνει. Τι πήγε και του έπιασε κουβέντα;

Στάσου (μύγδαλα) όμως, έχει και  συνέχεια}.

-Μήπως να πάμε από την άλλη τότε;

-Δεν χρειάζεται, δεν είναι επικίνδυνο..

Να θες να ανοίξει η γη να σε καταπιεί.

Αν και εντάξει, η μισή ντροπή δική μας κι η άλλη μισή στο σύνταγμα ήταν. Απ’ όπου περάσαμε κατά τις οκτώ παρά και δεν είχε κλείσει πουθενά η κυκλοφορία, ούτε ένας δρόμος, ούτε καν η αμαλίας! Κι η μόνη σύγκρουση στα λουλουδάδικα που θα μπορούσε να παίξει, θα ‘ταν να χτυπήσει το καροτσάκι με το μωρό κάποιον περαστικό στη διάβαση. Ενώ οι συριζαίοι που είχαν συγκεντρωθεί και υποδύονταν το πλήθος, χωρούσαν όλοι μαζί στο πεζοδρόμιο από την πλευρά της πλατείας κι άκουγαν τραγούδια από το βανάκι. Γι’ αυτό κι ο σαμαράς, που είναι παλιά πουτάνα στο κορμπέτι, δε στοχοποίησε απλά το κίνημα και τους διαδηλωτές στους δρόμους, αλλά έκανε λόγο για «πεζοδρόμιο», για να γίνουν κι οι κατάλληλοι πολιτικοί συνειρμοί.

Ευτυχώς όμως κατέφτασαν γρήγορα τα μπλοκ της ανταρσύα να σώσουν τα προσχήμαα, γεμίζοντας τα κενά (τι καλοί άνθρωποι)! Γιατί αν ήταν να πέσει η κυβέρνηση από το λαό που κινητοποιεί στο δρόμο ο σύριζα, πιο πιθανό θα ήταν να πέσει κάτω από τα γέλια με την.. παλλαϊκή κατακραυγή του πεζοδρομίου της αμαλίας. Σαν τη συνήθη συμβουλή της κλασικής ελληνίδας μάνας: να προσέχεις και από το πεζοδρόμιο, ή μην πας στα βαθιά παιδί μου –γι’ αυτό μένει στα ρηχά νερά της σοσιαλδημοκρατίας. Και δεν υπήρχε και παμε πουθενά, να τους δίνει δικαιολογία αυτή τη φορά, ότι.. περιφρουρεί τη βουλή.

Τι νόημα έχει όμως να δίνουν άλλοθι μαζικότητας στις εκλογικές φιέστες των άλλων και να κάνουν τον χειροκροτητή τους ή τις γλάστρες μπροστά στις κάμερες, όπως τότε στη διερευνητική εντολή που πήρε ο σύριζα, χωρίς μάλιστα να έχουν καν έδρα στη βουλή, κάτι σαν εξωκοινοβουλευτικός κρετινισμός; Που δε σου λέω, και ο μητσάρας που την έκανε τις προάλλες και ήταν με την ανταρσύα στα τελευταία του, σα μαϊντανός ξεκίνησε την καριέρα του, πίσω από παίκτες που έκαναν δηλώσεις στην κάμερα. Ήτανε όμως άκρως συμπαθής κι έκανε τουλάχιστον την αντίστροφη διαδρομή. Κι ούτε καν αυτός στα νιάτα του δε θα δεχόταν να πάει σε εκείνη τη.. διερευνητική συνάντηση, να στηθεί μπροστά στο φακό.

Θα μου πεις, τι νόημα έχει να τα σκαλίζεις αυτά τώρα; Τα σκαλίζω, γιατί λέει πως κάποια σωματεία του συντονισμού δεν παίρνουν απόφαση για το συλλαλητήριο της 1^ης νοέμβρη, γιατί λέει δεν ειδοποιήθηκαν εγκαίρως, για να το συνδιοργανώσουν και να δούνε το γενικό πλαίσιο. Λες και στη χτεσινή φιέστα είχανε ρόλο συνδιοργανωτή. Ή δε θα μπορούσαν νά ‘ρθουν με διαφορετική προσυγκέντρωση έστω –και μακάρι να το κάνουν- όπως πάνε στις πορείες της γσεε ή κι αλλού. Κι αυτό ενώ στο ριζοσπάστη πχ γράφτηκε ένα από τα πιο νηφάλια αντίστοιχα κείμενα που έχει φιλοξενήσει το όργανο, και δεν αφήνει πολλά περιθώρια παρερμηνείας για το πώς και το γιατί. Καθείς εφ ω ετάχθη όμως..

Φεύγοντας από την πανεπιστημίου, σκεφτόμουν κάτι που έλεγε ο σκολαρίκος τις προάλλες στην εκδήλωση για το βρώμικο διαλυτικό ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας, που σμπαραλιάζει τους μαζικούς φορείς του κινήματος, και κολλούσε γάντι στην περίσταση. Κι όπως περπατάμε, βλέπουμε σε ένα κοντινό καφέ τη βαλαβάνη μόνη της, να διαβάζει ένα βιβλίο, στο ρόλο της άχνης ζάχαρης, σα να μη θέλει ακόμα να το αφήσει, για να πάει να δει μία ακόμα κακοστημένη παράσταση στη βουλή. Και δίπλα συναδέλφους της, στο ρόλο του πασόκου, με ρεσιτάλ ερμηνείας, να βαράνε έξαλλα παλαμάκια σε κάθε δεύτερη ατάκα του μεγάλου αρχηγού, όταν ανεβάζει τον τόνο, ενώ αυτή μένει σιωπηλή και ανέκφραστη. Αλλά μόνη της διάλεξε και τα λούζεται.

Και δεν ξέρω αν έχεις προσέξει, όσο μεγαλώνει ο αλέξης, που μιλάει κάπως αργά, σα να του τελειώνει η μπαταρία, φέρνει λίγο φυσιογνωμικά στον κουφοντίνα, με λίγα περισσότερα μαλλιά. Το πιο ανησυχητικό όμως είναι που ο κουφοντίνας αρχίζει να μοιάζει επικίνδυνα στον αλέξη, από πολιτική άποψη, αν δεις το κλείσιμο του βιβλίου του.

Και θα ‘ταν η ζωή μας άχαρη, δίχως άχνη ζάχαρη..

Αργά το βράδυ προλάβαμε την κορύφωση της σκιαμαχίας των πολιτικών αρχηγών –όσο νυχτώνει, η γκάβλα μεγαλώνει- και το λόγο του σαμαρά, που πάτησε την μπανανόφλουδα και καρφώθηκε άσχημα με τον πρετεντέρη· πρέπει και να δαγκώθηκε εκεί στο «όπως...», σταμάτησε λίγο, ίσως μετάνιωσε, αλλά ήταν αργά για να κάνει πίσω: «όπως... ο πρετεντέρης, που και μένα με έχει αδικήσει πολλές φορές...». Κι έγινε ο κακός χαμός. Αλλά όπως λέει μια σφίσσα, η ατάκα αυτή θα γίνει βαλβίδα εκτόνωσης της απόγνωσης, που βγαίνει ως οργή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να τα πούμε μεταξύ μας να ξεθυμάνουμε.

Κανείς όμως δεν έχει, ούτε κατά προσέγγιση, το σουξέ που έχουν οι ατάκες της αλέκας στη βουλή –αν όλοι πρόσεχαν με τον ίδιο τρόπο την ουσία των θέσεων του κκε, θα είχε λυθεί οριστικά και το διαβόητο επικοινωνιακό έλλειμμα του κόμματος, από το οποίο πάσχει διαχρονικά. Και τώρα που, όπως φαίνεται, έχουν κλειδώσει οι εκλογές το μάρτη και αρχίζει ουσιαστικά η προεκλογική περίοδος, θα λείψει πολύ η αλέκα από τα δημόσια πράγματα –άλλο αν κάποιοι θέλουν να μείνει συνολικά το κκε εκτός βουλής, για να μην τους χαλάει τη σούπα, και δε θα τους λείπαμε ιδιαίτερα.

Πάρε για παράδειγμα την περιβόητη ατάκα περί ανθρωπιστικής κρίσης. Τι λέει η αλέκα; Ότι ψάχνει ο κάθε μούσμουλος έκάποιον όρο για να κρύψει τον χαρακτήρα της κρίσης, ότι είναι δηλ καπιταλιστική, και αποφαίνεται πχ ότι είναι ανθρωπιστική, λες κι η κρίση αφορά ένα μειοψηφικό(;) κομμάτι που βιώνει πιο έντονα τις συνέπειες και ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχιας, κι όχι συνολικά το καπιταλιστικό σύστημα. Ποιο είναι το γενικό αήττητο συπέρασμα απ’ όλα αυτά; Ότι η αλέκα αρνείται την ύπαρξη ανθρωπιστικής κρίσης –ενδεχομένως και τη φτώχια ως φαινόμενο.

Και δεν είναι μόνο ένας που φτάνει σε αυτό το συμπέρασμα. Έχει και τόσους διαδικτυακούς φίλους που το επιβεβαιώνουν, ενισχύουν την αρχική του εντύπωση, το κάνουν πενηνταράκια σε όποιον το είχε χάσει και δεν το έβλεπε μόνος του. Στην τελική αλήθεια πρέπει να ‘ναι, αφού όλοι το λένε. Ποιοι όλοι; Ε να. Ο μπάμπης ο σουγιάς, ο γιάννης ο πεταλούδας..

Γι’ αυτό σου λέω έχει γούστο η συμμετοχική δημοκρατία/δημοσιογραφία των πολιτών. Και για να μην ξεχνιόμαστε: είναι γκάβλα η αστική δημοκρατία γενικώς..

Το ΚΚ Λιβάνου για τις σφαγές στο Κομπάνι

 Το ΚΚ Λιβάνου για τις σφαγές στο Κομπάνι

Επί δύο μήνες, η πόλη του Κομπάνι αντιστέκεται στις βάρβαρες επιθέσεις της τρομοκρατικής οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος, η οποία προσπαθεί να την καταλάβει, με την επίσημη συμπαιγνία της Τουρκίας να γίνεται φανερή στην παρεμπόδιση των αμάχων που προσπαθούν να ξεφύγουν απ' την πόλη και να μπουν στην Τουρκία, ενώ οι στρατιωτικές δυνάμεις στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας δεν εμποδίζουν την μετακίνηση των τρομοκρατών καθώς οι τουρκική κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλλει ζώνη ασφαλείας, η οποία συνιστά παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Την ίδια στιγμή, η λεγόμενη Διεθνής Συμμαχία για την Καταπολέμηση της Τρομοκρατίας, με ηγέτη τις ΗΠΑ, συνεχίζει τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς χωρίς να επηράζει τις στρατιωτικές δυνατότητες των τρομοκρατικών οργανώσεων. Όλα αυτά δείχνουν ότι η συμμαχία αυτή δεν έχει ως στόχο την εξάλειψη της τρομοκρατίας· στόχος της είναι η επανεγκατάσταση της επιρροής της στην περιοχή, και οι τρομοκρατικές οργανώσεις είναι εργαλεία για την εφαρμογή του επιθετικού ιμπεριαλιστικού εγχειρήματος στη Μέση Ανατολή.

Το Κομπάνι αντιμετωπίζει σφαγή κατά της ανθρωπότητας κάτω απ' την προστασία των ιμπεριαλιστικών χωρών και των συμμάχων τους. Συνεπώς το ΚΚ Λιβάνου εκφράζει την αλληλεγγύη του με το Κομπάνι και το λαό του, και καταδικάζει τις φριχτές σφαγές που διενεργούνται εκεί. Το ΚΚ Λιβάνου καλεί όλα τα Αραβικά και διεθνή Κομμουνιστικά, Αριστερά, Εργατικά και Προοδευτικά Κόμματα να οργανώσουν πλατιά εκστρατεία αλληλεγγύης με το Κομπάνι. Η αντιμετώπιση των επιθετικών ιμπεριαλιστικών εγχειρημάτων και των τρομοκρατικών οργανώσεων απαιτεί την ένωση των Κομμουνιστικών και Αριστερών Κομμάτων για ένα εθνικό εγχείρημα Δημοκρατικής Αλλαγής ώστε να αντισταθούμε στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και κατοχή.

Πηγή: Solidnet, Μτφρ.: Lenin Reloaded

Και όμως, δεν λιώνει!

 Και όμως, δεν λιώνει!

Με μια σειρά κειμένων μας πριν 4,5 χρόνια ("Οικολογικά παραμύθια (;)", "Οικολογική...κονόμα", "Βιοκαύσιμα: η "οικολογική" απάτη") αναφερθήκαμε στο φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη κατά τρόπο που χαρακτηρίστηκε από αρκετούς ως "αιρετικός". Επανερχόμαστε σήμερα στο ίδιο θέμα, παίρνοντας αφορμή από το προχτεσινό άρθρο τού ιστολογίου "Λιγνίτης: ο δικός μας μαύρος χρυσός", το οποίο αναδημοσιεύω παρακάτω σχεδόν αυτούσιο, αφού πρώτα έλεγξα την ορθότητα των διασυνδέσμων που περιέχονται σ' αυτό:


Το Goddard Space Flight Center της NASA στο Maryland είναι το μεγαλύτερο κέντρο μελέτης της Γης, του Ήλιου, του ηλιακού συστήματος και του σύμπαντος. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 παρακολουθεί συστηματικά με δορυφόρους την έκταση του πάγου στις πολικές περιοχές. Πριν τρεις μέρες λοιπόν ανακοίνωσε ότι σύμφωνα με τις δορυφορικές φωτογραφίες η παγοκάλυψη της Ανταρκτικής έφθασε σε νέα επίπεδα ρεκόρ από το 1979.

Στις 19 Σεπτεμβρίου ο κινητός μέσος όρος πέντε ημερών της έκτασης του πάγου στη θάλασσα της Ανταρκτικής ξεπέρασε τα 20 εκατομμύρια τετρ. χιλιόμετρα για πρώτη φορά απ' το 1979, όπως φαίνεται στη φωτογραφία. Η κόκκινη γραμμή δείχνει τη μέση μέγιστη έκταση στο διάστημα 1979-2014.

Το πρόβλημα τώρα είναι ότι οι επιστήμονες ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΓΙΑΤΙ αυξάνεται ο πάγος της Ανταρκτικής και διερευνούν μια σειρά από αιτίες. Τα "εξελιγμένα" μοντέλα τους και οι "υπερυπολογιστές" δεν είναι ικανά να δώσουν εξήγηση. Κατά τα λοιπά στο IPCC του ΟΗΕ μιλούν με σιγουριά για "ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή" ...

Η αύξηση του πάγου στην Ανταρκτική ισοσταθμίζει το 1/3 της απώλειας πάγου στον άλλο πόλο, στην Αρκτική, καθώς από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 η Αρκτική χάνει κατά μέσο όρο 20.800 τετρ. μίλια το χρόνο, ενώ η Ανταρκτική κερδίζει κατά μέσο όρο 7.300 τετρ. μίλια πάγου το χρόνο.

Μόλις τον Δεκέμβριο 2007, όπως μετέδιδε πανηγυρικά το BBC, Αμερικανοί επιστήμονες του Naval Postgraduate School στο Monterey της California, δήλωναν πως, σύμφωνα με τα μοντέλα τους, ο Αρκτικός Ωκεανός θα ήταν ελεύθερος από πάγους και κατάλληλος για ναυσιπλοΐα έως το 2013! Και μάλιστα θεωρούσαν αυτή την προσέγγιση και συντηρητική! Και Βρετανός καθηγητής του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ συμφωνούσε κι επιβεβαίωνε τα μοντέλα.

Ήρθε το 2013, πέρασε σχεδόν και το 2014 και τα μοντέλα πήγαν περίπατο: ο πάγος όχι μόνο δεν έλιωσε, αλλά αυξήθηκε κιόλας! Θυμίζουμε (το είχαμε γράψει και τον Ιανουάριο) ότι μπορεί ο πάγος της Αρκτικής να έχει λιώσει με τον πιο πάνω ρυθμό απ' τα τέλη της δεκαετίας του 1970, αλλά, όπως πάλι η NASA ανακοίνωσε, (NASA National Snow and Ice Data Centre - NSIDC), ο Αρκτικός πάγος ΑΥΞΗΘΗΚΕ 29% τον Αύγουστο 2013 σε σχέση με τον Αύγουστο 2012, κατά 533.000 τετρ. μίλια! Οι παρακάτω δορυφορικές φωτογραφίες τής NASA είναι όντως εύγλωττες για το τι ακριβώς συμβαίνει στον Αρκτικό Ωκεανό:

Βαρύγδουπες εκφράσεις όπως "previous projections had underestimated the processes now driving ice loss - οι προηγούμενες προβολές είχαν υποεκτιμήσει τις διεργασίες που οδηγούν τώρα την απώλεια του πάγου", "In the end, it will just melt away quite suddenly - στο τέλος απλά θα λιώσει εντελώς ξαφνικά", "We use a high-resolution regional model for the Arctic Ocean and sea ice forced with realistic atmospheric data - Χρησιμοποιούμε ένα υψηλής ανάλυσης τοπικό μοντέλο για τον Αρκτικό Ωκεανό και το θαλάσσιο πάγο ενισχυμένο με ρεαλιστικά ατμοσφαιρικά δεδομένα", "expert on Arctic ice - ειδικός στον Αρκτικό πάγο", χρησιμοποιήθηκαν για ενίσχυση της "μοναδικής αλήθειας" ότι ο πάγος λιώνει. Ο Αλ Γκορ, ο προπαγανδιστής της "άβολης αλήθειας", χρησιμοποίησε τις συγκεκριμένες πιο πάνω προβλέψεις για τον πάγο που λιώνει στην ομιλία του κατά την παραλαβή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στο Όσλο.

Σας είχαμε πει τον Απρίλιο για τα σημάδια ένός νέου Μακαρθισμού, που φαίνεται να αναπτύσσεται σε βάρος επιστημόνων οι οποίοι αποτραβιούνται απ' τις πολιτικοποιημένες και "πειραγμένες" εκθέσεις του IPCC. Τα "εξελιγμένα μοντέλα" που γίνονται "με χρήση υπερυπολογιστών" πέφτουν και γκρεμοτσακίζονται το ένα μετά το άλλο. Θα μείνουμε στο "Πίστευε και μη ερεύνα"; Αν ζούσε στις μέρες μας ο Γαλιλαίος μάλλον θα έλεγε "Και όμως, δεν λιώνει!"

Μήπως γι' αυτό το νέο "Ιερό Ευαγγέλιο" της Ευρωπαϊκής Ένωσης λέγεται "ενεργειακή αποδοτικότητα" κι ετοιμάζουν προγράμματα μόνωσης των σπιτιών; Επειδή έρχεται όχι πια η "υπερθέρμανση", αλλά η "υπερψύξη" του πλανήτη; Και γι' αυτό αυξάνονται οι πάγοι στους πόλους;

Θα περιμένουμε με ενδιαφέρον τη Σύνοδο του ΟΗΕ (COP 21) για το κλίμα τον Δεκέμβριο στο Παρίσι. Κρατώντας πολύ μικρό καλάθι...

Σπάνιο ηχητικό ντοκουμέντο: Η φωνή του Νίκου Ζαχαριάδη! (AUDIO)

 Σπάνιο ηχητικό ντοκουμέντο: Η φωνή του Νίκου Ζαχαριάδη! (AUDIO)

Ενα σπάνιο ηχητικό ντοκουμέντο στο οποίο ακούγεται η φωνή  Νίκου Ζαχαριάδη, από ραδιοφωνική ομιλία του ΓΓ του ΚΚΕ στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ήρθε στο φως στην εκδήλωση τιμής που διοργάνωσε απόψε η ΚΕ του ΚΚΕ για όσους συνέβαλλαν στο τιτάνιο έργο της διάσωσης και αποκατάστασης του αρχείου του ΚΚΕ, με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από την πλημμύρα που έπληξε την έδρα και το Ιστορικό Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ.

Το ντοκουμέντο ανέβηκε στην ιστοσελίδα "Τα Νέα". Για να το ακούσετε πατήστε εδώ. 

Αρχισαν τα βιολιά...

 Αρχισαν τα βιολιά...

            Αμεση υπήρξε η υπακοή της «νέας» δημοτικής αρχής του δήμου Ωραιοκάστρου στις εντολές του Υπουργείου Εσωτερικών (Δ/νση Οικονομικών Τοπικής Αυτοδιοίκησης) για ακόμα μεγαλύτερη αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων από  τους δήμους, προκειμένου να  επιτευχθούν οι στόχοι  του Μεσοπρόθεσμου για το 2015. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ως άμεσης προτεραιότητας η βελτίωση της εισπραξιμότητας των ιδίων εσόδων.

            Αμεσα λοιπόν και  η διεύθυνση του Δ.Ο.Π.Π.Α.Ω. απειλεί με την εφαρμογή του ανταποδοτικού κανονισμούτων ΠαιδικώνΣταθμών,ότι θα διαγράφει κατευθείαν όποιο παιδί δεν καλύπτεται από την οικογένειά του έστω και για μία δόση τροφείων. Αμεσα αποφάσισε τη μείωση των δόσεων ώστε να προεισπράξει χρήμα. Οι γονείς καλούνται να πληρώσουν για  υποβαθμισμένες υπηρεσίες και εντός ολίγου, αν δεν υπάρξει αντίσταση, και περισσότερα για τροφεία, όπως προέβλεψε εδώ και  καιρό η «Λαϊκή Συσπείρωση».

Στο μεταξύ οι συμβασιούχοι των παιδικών σταθμών είναι απλήρωτοι για τον μήνα Σεπτέμβρη και η πρόεδρος του Δ.Ο.Π.Π.Α.Ω  δεν τους δίνει ξεκάθαρη απάντηση για το πότε θα πληρωθούν. Η νέα δημοτική αρχή και ο ίδιος ο κος Γαβότσης προεκλογικά υποσχέθηκαν ότι όταν θα πάρουν την δημαρχεία θα πληρώσουν τα δεδουλευμένα των συμβασιούχων. Όχι μόνο αυτό δεν έκαναν, αλλά άσκησαν και έφεση στο αίτημα των συμβασιούχων!

            Καμία αυταπάτη. Οι δήμαρχοι  που στηρίχθηκαν από τα κόμματα της συγκυβέρνησης θα πραγματοποιήσουν ή θα αποπειραθούν τα παραπάνω. Γιατί δεν διεκδικούν  τους  πόρους που τους αναλογούν από την κυβέρνηση ενώ οι  συνοδοιπόροι τους του ΣΥΡΙΖΑ, προσκυνούν την αιτία του κακού, το σύστημα και  την Ε.Ε.

            Αυτός είναι ο «οραματικός» δήμος Ωραιοκάστρου. Ο συνδεδεμένος με πολλούς Ευρωπαϊκούς δήμους (πρότυπα και αυτοί;) για μπίζνες. Στην καπιταλιστική Ευρώπη του 21^ου αιώνα. Με γονείς και παιδιά χωρίς δικαιώματα. Αυτά ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ είναι ο εκσυγχρονισμός και η ανάπτυξή τους ….

            Το Κ.Κ.Ε. και η  «Λαϊκή Συσπείρωση»αγωνίζονται για την πλήρη κρατική χρηματοδότηση των Π.Σ. Για την εξασφάλιση της λειτουργίας των κοινωνικών δομών, με πλήρη στελέχωσή τους και  άμεση μείωση τροφείων και ανταποδοτικών τελών. Για  χρήματα από ευρωπαϊκούς πόρους που θα εξυπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες και όχι το Κεφάλαιο. Για μονιμοποίηση όλου του προσωπικού που καλύπτει πάγιες ανάγκες. Αντιπαλεύουμε κάθε άμεση ή έμμεση ιδιωτικοποίηση, την αθλιότητα της «κοινωνικής  οικονομίας» των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, τη λογική των μειωμένων απαιτήσεων που προσπαθούν να περάσουν στο λαό κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση.

            ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟΥΣ ΒΡΕΦΙΚΟΥΣ - ΠΑΙΔΙΚΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ, ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ.--

Ωραιόκαστρο 11 Οκτώβρη 2014                 

Σαμαρικός κιτς λαϊκισμός

Posted by 2310net

Συχνά οι του κυβερνητικού μπλοκ κατηγορούν όλους τους άλλους για «λαϊκισμό» διατηρώντας για τον εαυτό τους το μονοπώλιο της σοβαρότητας, της υπευθυνότητας και της λογικής. Χειρότερο πράγμα από τον λαϊκισμό όμως είναι ο κιτς λαϊκισμός. Και σε αυτό οι δήθεν αντιλαϊκιστές κερδίζουν κατά κράτος.
Πρώτα από όλα έχουν ξεθάψει μια ρητορική προδικτατορικής περιόδου με την οποία προσπαθούν να φοβίσουν τον νοικοκυραίο. Με το να βγαίνουν στα κανάλια σαν υστερικοί και να το παίζουν φοβισμένοι ότι δήθεν ο ΣΥΡΙΖΑ θα τους πάρει τα σπίτια δεν αποδεικνύουν τίποτα άλλο παρά την ανικανότητα των ακριβοπληρωμένων επικοινωνιολόγων τους. Σοβαρά τώρα, ποιος μπορεί να πιστέψει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο; Το πιο ριζοσπαστικό πράγμα που θα μπορούσε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν να κόψει την πρωινή προσευχή στα σχολεία. Τουλάχιστον έτσι νόμιζα μέχρι πριν κανα-δυο μήνες. Αλλά όπως το πάει τελευταία βλέπω να κάνει και υποχρεωτική την νηστεία.
Επίσης οι αντιλαϊκιστές κυβερνώντες έχουν συνασπισθεί σε ένα περίεργο στρατόπεδο: Παραδοσιακοί φιλελεύθεροι, νεοφιλελεύθεροι, ο Πρετεντέρης, λαϊκοδεξιοί, ακροδεξιοί, άλλοτε έγκριτοι δημοσιογράφοι, πασόκοι, νεοπασόκοι, εκσυγχρονιστές, ο Ψαριανός, γκέι ακτιβιστές, οικολόγοι, ο Καρατζαφέρης, ο Άνθιμος και άλλοι διάφοροι έχουν γίνει ένα μαύρο τουρλουμπούκι που είναι τόσο διαφορετικό σε επίπεδο αισθητικής που σε κάνει να γελάς. Σκεφτείτε ότι η κατά τα άλλα σοβαρή Ντόρα Μπακογιάννη πρέπει να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με τον Σαμαρά, ή ότι ο Άδωνις και ο Βορίδης δεν διαφέρουν πολιτικά από τον Βαλλιανάτο. Ότι ο Τζήμερος είναι αναγκασμένος να υπομείνει την λαϊκουριά του Γιακουμάτου και ο Καρατζαφέρης είναι υποστηρικτής μιας κυβέρνησης στην οποία συμμετέχουν αυτοί που έλεγαν ότι έβαζαν βόμβες επί επταετίας. Σκέτο τσίρκο. Σκέτο κιτσαριό…
Όμως υπεράνω όλων ο Σαμαράς και το επικοινωνιακό του επιτελείο. Αυτός ο αντιλαϊκιστής, λοιπόν, αφού μας ενημέρωσε ότι μιλάει με την Παναγιά, πράγματι σοβαρή δήλωση, δεν έχει αφήσει μέρα που να μην προσπαθήσει χυδαία να φτιάξει για τον εαυτό του προφίλ σοβαρού αρχηγού. Οι περίφημες εντολές του είναι καθημερινό φαινόμενο, ενώ η αυξημένη χρήση του «εγώ» και του πρώτου ενικού είναι τόσο ασυνήθιστη που μάλλον χρήζει ψυχιατρικής εκτίμησης.
Εκεί όμως που το τερματίζει είναι στην ευκολία να σέρνεται πίσω από την επικαιρότητα. Με το που σκάσει ένα θέμα που απασχολεί κάπως τα μίντια τρέχει από πίσω σαν τον θρυλικό Μητσάρα. Έμαθε ότι παντρεύτηκε ο Κλούνει και έσπευσε να συναντηθεί με την σύζυγό του! Δεν θα μας φανεί καθόλου παράξενο αν παραστεί σε μνημόσυνο για τον Λουκάνικο ή αν τοποθετηθεί δημόσια για την φημολογούμενη εγκυμοσύνη της Μενεγάκη.
Αλλά τι να πεις; Αυτοί σας αξίζουν γιατί αυτός είναι ο μέσος Έλληνας: Μέτριας νοημοσύνης, στα λόγια ευπατρίδης, θρησκόληπτος, κρυφοφασίστας, παρτάκιας και λάτρης της ξεκούρασης στον καναπέ, όπως ο πρωθυπουργός μας ο οποίος από τότε που έπαψε να είναι βουλευτής της ΠΟΛΑΝ σηκώθηκε από τον καναπέ μόνο για να κυβερνήσει.

Συμβολή στην ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος

Συμβολή στην ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος

Από την πρόσφατη Ευρωπαϊκή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων

Ολο και περισσότεροι εργαζόμενοι σήμερα συνειδητοποιούν πως οι εξελίξεις που βιώνουν καθημερινά έχουν άμεση σχέση με τις διεθνείς εξελίξεις, με όσα συμβαίνουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στη Μεσόγειο, στα Βαλκάνια. Από τη μια, βλέπουμε πως η επίθεση του κεφαλαίου στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα είναι συντονισμένη, ενώ από την άλλη οι εργαζόμενοι και συνολικά τα λαϊκά στρώματα είναι αυτοί που βιώνουν, πρώτα απ' όλα, την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, μέσα από την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών και συνεπώς τη μείωση των κοινωνικών κονδυλίων, όσο και με τις τραγικές συνέπειες που έχουν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πόλεμοι.
Σ' αυτές τις συνθήκες, είναι κάτι παραπάνω από φανερό πως απαιτείται η ισχυροποίηση του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος σε κάθε χώρα, σε κάθε περιοχή, στον κόσμο. Απαιτείται ο συντονισμός της δράσης ενάντια στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, πρώτα απ' όλα των ΗΠΑ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ. Είναι αναγκαία η άντληση διδαγμάτων από την Ιστορία και η διαμόρφωση σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.
Σ' αυτήν την κατεύθυνση δρα το ΚΚΕ εδώ και χρόνια και αναλαμβάνει διάφορες πρωτοβουλίες, παρά τις δυσκολίες που περνά το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, σε συνθήκες όπου διάφορα Κομμουνιστικά Κόμματα, τα τελευταία 20 χρόνια, έχουν υποχωρήσει από τις αρχές μας, έχουν παραιτηθεί ακόμη και από τα σύμβολά μας. Σε συνθήκες όπου δημιουργούνται σε αρκετές περιπτώσεις και μέσα από απερίγραπτες δυσκολίες νέα Κομμουνιστικά Κόμματα, κόντρα στα συμφέροντα του κεφαλαίου και σε πόλεμο με τις δυνάμεις που πρόδωσαν και εγκατέλειψαν την υπόθεση της εργατικής τάξης.
Το φετινό Οκτώβρη, το Κόμμα μας, αξιοποιώντας τις δυνατότητες της Ευρωκοινοβουλευτικής του Ομάδας, πραγματοποίησε στις Βρυξέλλες τρεις τέτοιες δράσεις: α) Την Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Συνάντηση, β) τη συνεδρίαση της Ολομέλειας της «Πρωτοβουλίας των Κομμουνιστικών Κομμάτων της Ευρώπης για τη μελέτη, την επεξεργασία ευρωπαϊκών θεμάτων και το συντονισμό της δράσης τους» γ) τη συνεδρίαση της Συντακτικής Επιτροπής της «Διεθνούς Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» (ΔΚΕ).

Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Συνάντηση

Η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Συνάντηση 2014 πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες, στις 2 Οκτώβρη, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και τη συμμετοχή 32 Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων της Ευρώπης, με θέμα: Η Ευρώπη 100 χρόνια από τον Α` Παγκόσμιο Πόλεμο. Καπιταλισμός: κρίση, φασισμός, πόλεμος. Η πάλη των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων για την Ευρώπη του σοσιαλισμού, της ειρήνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης».
Στόχος της Συνάντησης ήταν τα Κομμουνιστικά Κόμματα της Ευρώπης να εξετάσουν τις εξελίξεις, να ανταλλάξουν απόψεις και εμπειρίες από τη δράση τους. Εννοείται, πως μια τέτοια προσπάθεια έχει νόημα όταν απευθύνεται σε κόμματα που δεν έχουν αναλάβει δεσμεύσεις απέναντι σε ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως είναι η ΕΕ. Γι' αυτό και στην παραπάνω συνάντηση δεν προσκαλούνται κόμματα, που είναι πλήρη μέλη του λεγόμενου «Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» (ΚΕΑ), στο οποίο από την Ελλάδα συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΕΑ και οι δυνάμεις του είναι ο «αριστερός ψάλτης» της ΕΕ, σπέρνουν αυταπάτες στους εργαζόμενους για ένα καλύτερο «μείγμα» διαχείρισης, μέσα στην ΕΕ και στον καπιταλιστικό δρόμο. Στηρίζουν ή δε θέτουν σε αμφισβήτηση την επιλογή της συμμετοχής των χωρών τους στο ΝΑΤΟ, αποδεχόμενοι στην πράξη τα προσχήματα που χρησιμοποιούν οι ιμπεριαλιστές για τις επεμβάσεις και τους πολέμους. Υπόσχονται τον «εκδημοκρατισμό» της ΕΕ, τον «εξανθρωπισμό» του καπιταλισμού. Δραστηριοποιούνται στην αντικομμουνιστική κι αντισοσιαλιστική επίθεση της ΕΕ. Με αυτά τα κόμματα βαδίζουμε σε ξεχωριστούς κι αντίθετους δρόμους!
Η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Συνάντηση συνέβαλε στην ανταλλαγή απόψεων και στο ανακοινωθέν της σημειώνονται τα εξής:
«Τα Κομμουνιστικά κι Εργατικά Κόμματα της Ευρώπης, που συναντηθήκαμε στην Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Συνάντηση 2014, η οποία πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες την 2α Οκτώβρη, εξέτασαν τις εξελίξεις στην Ευρώπη κι αντάλλαξαν απόψεις κι εμπειρίες από τη δράση τους.
Σήμερα, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα της Ευρώπης έρχονται αντιμέτωπα με τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης, όπως την ανεργία, που βασανίζει εκατομμύρια εργαζομένων και χτυπάει ιδιαίτερα τους νέους και τις νέες, τις γυναίκες. Γενικεύονται οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, καταργούνται οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, κοινωνικά, ασφαλιστικά δικαιώματα, επεκτείνεται η φτώχεια.
Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, η επιθετικότητα των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, πρώτα απ' όλα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, οδηγούν σε νέες εστίες πολέμων, που ξεσπούν πλέον όχι μόνον στην Αφρική και στη Μέση Ανατολή, αλλά και στην Ευρώπη, όπως δείχνουν οι εξελίξεις στην Ουκρανία.
Σε πολλές χώρες της Ευρώπης, με τη στήριξη της αστικής τάξης, ενισχύονται εθνικιστικές, ρατσιστικές, έως κι ανοιχτά φασιστικές δυνάμεις.
Κοινή είναι η εκτίμησή μας πως σ' αυτές τις συνθήκες η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, η νεολαία πρέπει να δυναμώσουν τη μαζική πάλη τους ενάντια στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, ενάντια στον καπιταλισμό που γεννά τις οικονομικές κρίσεις και τον πόλεμο.
Ο καπιταλισμός είναι ένα σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που δεν φτιασιδώνεται, δεν μπορεί να δώσει λύσεις στα λαϊκά προβλήματα, έχει ξεπεράσει τα ιστορικά του όρια. Η πάλη των λαών θα γίνεται αποτελεσματική στο βαθμό που κατευθύνεται ενάντιά του.
Οι εργαζόμενοι έχουν υποχρέωση να καταδικάσουν αποφασιστικά τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την πολιτική της καταστολής, τον αντικομμουνισμό, την εγκληματική δράση των φασιστικών οργανώσεων.
Τα κόμματά μας διαθέτουν και θα διαθέσουν και στο μέλλον τις δυνάμεις τους για την ενίσχυση της λαϊκής πάλης, την ανάπτυξη της εργατικής αλληλεγγύης, επιμένοντας στην οργάνωση της εργατικής τάξης στην οικοδόμηση της κοινωνικής, λαϊκής συμμαχίας, ώστε να γίνει αποτελεσματικός ο αγώνας για την κατάργηση των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, ώστε οι εργαζόμενοι να απολαμβάνουν τον πλούτο που παράγουν. Ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος».

Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία

Στη συνεδρίαση της Ολομέλειας της «Πρωτοβουλίας των Κομμουνιστικών Κομμάτων της Ευρώπης για τη μελέτη, την επεξεργασία ευρωπαϊκών θεμάτων και το συντονισμό της δράσης τους» (http://www.initiative-cwpe.org/en/home/), στην οποία συμμετέχουν 29 ευρωπαϊκά Κομμουνιστικά Κόμματα, που πραγματοποιήθηκε στις 3 Οκτώβρη, εξετάστηκε η πορεία αυτής της νέας μορφής διακομματικής περιφερειακής συνεργασίας. Εκτιμήθηκε ότι η συγκρότησή της, πέρσι τον Οκτώβρη, αποτέλεσε βήμα μπροστά για το συντονισμό της πάλης του κομμουνιστικού κινήματος στην Ευρώπη, για τη μελέτη σύνθετων θεμάτων και την προσπάθεια προσαρμογής της στρατηγικής και της τακτικής στις σύνθετες ανάγκες της ταξικής πάλης. Αποτέλεσε, ακόμα, βάση στην πάλη ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, για την οργάνωση και στήριξη των εργατικών - λαϊκών αγώνων, βάση αντιμετώπισης του οπορτουνιστικού ρεύματος που είναι φορέας ενσωμάτωσης στις επιδιώξεις και στους στόχους του κεφαλαίου. Η Ολομέλεια συζήτησε κι ενέκρινε σχέδιο δράσης για ενδυνάμωση της λαϊκής πάλης κατά των αντιλαϊκών μέτρων, κατά της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Προωθείται έτσι ένα σοβαρό βήμα στην ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος στην Ευρώπη, που 'ναι προϋπόθεση για ενδυνάμωση της λαϊκής πάλης κατά του καπιταλισμού και των ιμπεριαλιστικών πολέμων, για να ανοίξει ο δρόμος για την Ευρώπη του σοσιαλισμού.

«Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση»

Η «Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση» αποτελεί μια συνεργασία των θεωρητικών και πολιτικών εντύπων 11 Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων. Τα 11 αυτά κόμματα, πριν από 5 χρόνια, συμφώνησαν στη «Διακήρυξη της Κωνσταντινούπολης» και κατέληξαν έτσι σε ένα ιδεολογικό - πολιτικό πλαίσιο υπεράσπισης του μαρξισμού - λενινισμού, διακηρύσσοντας επιπλέον και τη θέλησή τους, να επεξεργαστούν μια επαναστατική στρατηγική, να μελετήσουν από κοινού σύγχρονες εξελίξεις. Βεβαίως, από την πρώτη στιγμή γνωρίζαμε πως σ' αυτό το εγχείρημα θα υπάρξουν δυσκολίες, μιας και δεν αρκούν οι διακηρύξεις, για να διαμορφώσουμε μια σύγχρονη κοινή επαναστατική στρατηγική και αντιμετώπιση των σύγχρονων φαινομένων. Κάθε κόμμα δεν παύει να έχει τις δικές του επεξεργασίες. Παρά αυτές τις δυσκολίες, το Κόμμα μας έδωσε και δίνει μεγάλη σημασία στη «Διεθνή Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (ΔΚΕ), ως μια πρώτη, (αλλά όχι αποκλειστική) μορφή, που μπορούσε να συμβάλει στη συγκρότηση ενός πόλου μαρξιστικών - λενινιστικών κομμάτων.
Στη ΔΚΕ συμμετέχουν τα περιοδικά: «Ettudes Marxistes» (του Κόμματος Εργασίας Βελγίου), «Debate Abierto» (του ΚΚ Βενεζουέλας), «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας), «Propuesta Comunista» (του ΚΚ των Λαών Ισπανίας), «Socialist Latvii» (του Σοσιαλιστικού Κόμματος Λετονίας), «Zeitung vum Letzebuerger Vollek» (του Κομμουνιστικού Κόμματος Λουξεμβούργου), «El Communista» (του Κομμουνιστικού Κόμματος Μεξικού), «Szabadsag» (του Εργατικού Κόμματος Ουγγαρίας), «Marksizm I Souvemennost» (της Ενωσης Κομμουνιστών Ουκρανίας), «Sovetski Sojuz» (του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας), του «Gelenek» (του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας).
Στη συνεδρίαση συζητήθηκαν και αποφασίστηκαν μέτρα ενίσχυσης της ΔΚΕ, καθώς επιλύθηκαν επίσης πρακτικά ζητήματα που αφορούν το 5ο τεύχος (που θα κυκλοφορήσει σύντομα και θα αφορά τα ζητήματα του ιμπεριαλιστικού πολέμου), καθώς και του 6ου τεύχους της ΔΚΕ, που αποφασίστηκε να ασχοληθεί με το ζήτημα της στάσης των κομμουνιστών απέναντι στις διακρατικές καπιταλιστικές ενώσεις.
Σήμερα, στην ιστοσελίδα της ΔΚΕ υπάρχουν τα πρώτα 4 τεύχη του περιοδικού (αγγλικά, ισπανικά, ρωσικά κι ελληνικά - http://www.iccr.gr/el/home/), ενώ αποφασίστηκε η ιστοσελίδα στο εξής να αρχίσει σιγά - σιγά να αποκτά «φωνή» και στα ιταλικά, πορτογαλικά, γερμανικά, γαλλικά, τουρκικά.

***

Συνοπτικά, μπορούμε να πούμε πως όλη αυτή η διεθνής δραστηριότητα, που πραγματοποίησε το ΚΚΕ στις Βρυξέλλες διέψευσε με ηχηρό τρόπο τις «Κασσάνδρες» που πριν από μερικούς μήνες ισχυρίζονταν πως η επιβεβλημένη αποχώρηση του ΚΚΕ από την «αριστερή» πολιτική ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο, την GUE/NGL, θα οδηγούσε δήθεν στην «απομόνωση» του ΚΚΕ και στην απώλεια κάθε πολιτικής παρέμβασης στην Ευρώπη.
Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο!
Το ΚΚΕ αξιοποιεί καλύτερα τις δυνατότητές του και στο Ευρωκοινοβούλιο, για την ενίσχυση της δράσης των κομμουνιστών στην Ευρώπη και διεθνώς. Συμβάλλει, στο μέτρο των δυνατοτήτων του στην επαναστατική ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.

Του Ελισαίου ΒΑΓΕΝΑ*
* Ο Ελισαίος Βαγενάς είναι υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της 

Είναι ρεαλιστικό ο λαός να ξεκινήσει μια πορεία για να νικήσει

Είναι ρεαλιστικό ο λαός να ξεκινήσει μια πορεία για να νικήσει

Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία της Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, στη Βουλή

Η γνώμη μας είναι ότι κάθε μέρα που περνάει, η αντιπαράθεση και ο ανταγωνισμός ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ παίρνουν τα χαρακτηριστικά εξαχρείωσης. Ποια είναι η ουσία, κατά τη γνώμη μας. Να φέρω μερικά παραδείγματα: «Εγώ είμαι ο σωτήρας, εσύ είσαι ο καταστροφέας», «Εσύ κατέστρεψες την οικονομία και τους εργαζόμενους, εγώ θα τους σώσω». Μάλιστα, επιφανής οικονομολόγος του ΣΥΡΙΖΑ είπε στην ομιλία του ότι είναι αδύνατο να βγούμε από την κρίση με εσωτερική υποτίμηση. Θέλω, πραγματικά, να φέρετε ένα παράδειγμα, όχι του 21ου αιώνα, του 20ού, του 19ου αιώνα που η κρίση και η διέξοδος από την κρίση, την καπιταλιστική κρίση (ανεξάρτητα από το ποια κόμματα ήταν στις κυβερνήσεις) δε συνοδεύτηκε από τα εξής συνυφασμένα φαινόμενα: Πρώτον συνειδητά επεξεργασμένα μέτρα υποτίμησης, πλήρους απαξίωσης της αξίας της εργατικής δύναμης. Αφαίρεση κατακτήσεων της εργατικής τάξης. Πλήγματα στα φτωχά λαϊκά στρώματα, στα κατώτερα μεσαία στρώματα. Δεύτερον, καταστροφή και ενός μέρος του κεφαλαίου, και ενός μέρους των καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Οι κατεστραμμένοι καπιταλιστές, βεβαίως, δεν πεθαίνουν στην ψάθα, δεν πάνε στα συσσίτια. Η υποτίμηση, η απαξίωση της αξίας της εργατικής τάξης και των όποιων κατακτήσεων είχε, είναι αληθινή καταστροφή, η οποία είναι και ως ένα βαθμό ανεπίστρεπτη, για μια γενιά ή και για δεύτερη γενιά. Και, επιπλέον, βγαίνοντας από την κρίση ο λαός βγαίνει ηττημένος, ενώ το κεφάλαιο, ακόμα κι αν έχει καταστραφεί ένα μέρος του και αν έχουν καταστραφεί και καπιταλιστικές επιχειρήσεις και μονοπώλια, βγαίνει κερδισμένο. Διότι συγκεντρώνεται η δύναμη σε λιγότερους επιχειρηματικούς ομίλους. Το κεφάλαιο βγαίνει συνολικά δυναμωμένο από την κρίση. Είναι ή δεν είναι, για παράδειγμα, εξαχρείωση όταν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ όλα τα χρόνια, και χτες ακόμα και με τις ομιλίες, λένε το εξής: «Κάνουμε την αυτοκριτική μας, γιατί στην περίοδο της μεταπολίτευσης κάναμε και λάθη πέρα από καλά πράγματα». Ποια ήταν τα λάθη; «Δανειζόμαστε, γιατί γίνονταν παροχές πάνω από αυτές που σήκωνε η οικονομία, γιατί κατανάλωνε ο ελληνικός λαός περισσότερα από ό,τι παρήγαγε». Μα δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα. Πείτε μας ένα παράδειγμα, που η καπιταλιστική ανάπτυξη έγινε χωρίς δάνεια και χωρίς χρέη. Αλλο η διακύμανση και το ύψος των χρεών. Πείτε μας ένα παράδειγμα, μιας χώρας, ξεκινώντας από τις ΗΠΑ, που είναι η πιο υπερχρεωμένη χώρα σήμερα, μεγάλη, μικρή, μικρομεσαία, όπως θέλετε. Τα δάνεια που γίνονται για την καπιταλιστική ανάπτυξη γίνονται ακριβώς γιατί προϋπάρχει ανάπτυξη και κέρδη - απόδειξη ότι στις συνθήκες της κρίσης σταματούν οι δανειοδοτήσεις - δίνονται για την ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία. Μια σειρά, δηλαδή, φαινόμενα, τάσεις, που είναι συνυφασμένες με το σύστημα, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα τα εμφανίζουν σαν ελληνικές ιδιορρυθμίες, της Ελλαδίτσας που την έχουν φάει όχι κάποια κράτη, αλλά κάποιοι πολιτικοί που κυριαρχούν σε άλλα κράτη. Ομως και η ανάκαμψη της καπιταλιστικής ανάπτυξης θα γίνει πάλι με δάνεια.

Τρομοκρατία και αυταπάτες για τη λαϊκή χειραγώγηση

Eurokinissi

Η μεν ΝΔ χειραγωγεί και υποτάσσει το λαό με την τρομοκρατία, τον αντικομμουνισμό, τη θεωρία των «δύο άκρων», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ με χίμαιρες, ονειρώξεις και ονειροφαντασιώσεις. Και να σας πω, το εξής πάρα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα: Πότε άρχισε να υποχωρεί αυτό το κίνημα που υπήρχε, αναντίστοιχο βεβαίως με την επίθεση που δέχτηκε και από την ΕΕ και από την συγκυβέρνηση; Το 2012. Τα δύο τελευταία χρόνια το κίνημα έχει πάει πολύ πιο πίσω από ό,τι ήταν πριν. Και η ανάκαμψη του κινήματος θα είναι πολύ επίπονη και προς τα κει εμείς δουλεύουμε κι εκεί μας ενδιαφέρει, αν θέλετε, να αναδειχθεί ο ρόλος μας κι όχι στις ατάκες μέσα σε κοινοβούλιο και στις βρισιές και τις συκοφαντίες των άλλων. Και εγώ σας λέω, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, 2,5 εκατομμύρια ψήφους πήρατε. Βεβαίως, ούτε όλοι οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ είναι ετοιμοπόλεμοι στη δράση, από το να ψηφίζεις και να δρας υπάρχει μια απόσταση, αλλά εδώ μιλάμε για 2,5 εκατομμύρια και μάλιστα με την προοπτική να γίνετε κυβέρνηση κι όχι να μείνετε στην αντιπολίτευση, έπρεπε τα σωματεία να σφύζουν από μέλη. Επρεπε και με τη δική σας κατεύθυνση, και αυθόρμητα, και συνειδητά τα συνδικάτα να είναι κυψέλες, γενικές συνελεύσεις, καθορισμός μορφών πάλης κ.λπ. Πού πήγαν; Γιατί εκεί που λέτε, ανατροπή από κάτω λέτε, να τα ανατρέψουμε όλα, εμπρός για την κάλπη, εμπρός για εκλογές. Αυτή την ανατροπή θα κάνετε; Λέτε, εμείς θα συγκρουστούμε. Μα, αν ήταν να συγκρουστείτε, θα έπρεπε να είχατε ετοιμάσει τον κόσμο στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, για να σας στηρίξει σε αυτήν τη σύγκρουση κι όχι να τον περιορίζετε στο πήγαινε ψήφισε. Τι θα κάνετε μετά, χάπενινγκ στην πλατεία Συντάγματος; Συλλαλητήρια στην πλατεία Συντάγματος να χειροκροτάνε τους πολιτικούς αρχηγούς και τους βουλευτές ή να τους αποδοκιμάζουν όταν προσέρχονται; Αυτό δεν είναι σύγκρουση, ούτε προετοιμασία για σύγκρουση.

Το χρέος δεν είναι του λαού

Αλλο ζήτημα που δείχνει κυριολεκτικά την εξαχρείωση. Το θέμα του χρέους. Βιώσιμο, μη βιώσιμο, μας έχετε κυριολεκτικά ζαλίσει με αυτό το θέμα: «Θα κάνουμε πάγωμα», «θα διαγράψουμε ένα μέρος», έχετε διάφορες συνταγές. Η ουσία είναι στη βάση της αναγνώρισης του χρέους. Το χρέος είναι πραγματικό, τα δάνεια έχουν γίνει, δεν λέμε εμείς ότι είναι πλαστά τα δάνεια, αλλά δεν έγιναν για παροχές στο λαό, έγιναν τα δάνεια για επιχορηγήσεις των επιχειρηματικών ομίλων, για να φτιάξετε ισχυρό κρατικό μηχανισμό, για τους εξοπλισμούς, για να πηγαίνει ο ελληνικός στρατός απ' την Κορέα μέχρι όπου θα πάει τώρα. Κι αυτά δεν είναι ζήτημα σπατάλης, είναι συνυφασμένα με τα έξοδα ενός αστικού - που λέμε εμείς - κράτους.
Εμείς δεν αναγνωρίζουμε το χρέος γιατί δεν αφορά το λαό. Οταν πας για διαπραγμάτευση βεβαίως διαπραγματεύεσαι μέσα στους κανόνες της ΕΕ. Λέτε η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ: «Δεν αλλάζω τη θέση μου για την ΕΕ, αλλά θα πάω και θα διεκδικήσω». Εμείς δεχόμαστε ότι όλοι θα διαπραγματευτείτε για τη μείωση του χρέους, μέσα σ' αυτούς τους κανόνες, όμως, κάθε μείωση που θα επιβάλλεται στο χρέος θα την πληρώνει ο λαός. Εχετε διαφορετικές συνταγές, ναι. Τέτοιες διαφορετικές συνταγές υπήρχαν πάντα στα πλαίσια του καπιταλισμού, δεν είναι καινούργιες. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, να εξασφαλίσετε ρευστότητα για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Η ΝΔ ορκίζεται στη δική της συνταγή, όμως αύριο μπορεί να αλλάξει η συνταγή στην ΕΕ. Βλέπω τη Γερμανία λίγο αρχίζει και κουτσαίνει. Οι συνταγές αλλάζουν και στα πλαίσια του καπιταλισμού. Μην είστε και τόσο δογματικοί ότι δε θα αλλάξουν. Αλλά ούτε απ' την άλλη μεριά, νίκησε η συνταγή που λέει ο Ρέντσι, ο Ολάντ και δεν ξέρω ποιος. Δηλαδή, αντί να πάρουμε τα μέτρα σοκ σε ένα χρόνο, θα τα πάρουμε σε δύο και τρία. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, υπάρχουν κάποιες διαφορές, στο τέλος όμως θα πληρώσει ο λαός.

Ο λαός να διεκδικήσει επιστροφή των απωλειών

Λέτε ότι βγαίνουμε απ' την κρίση. Θα κάνετε ανάκαμψη; Εμείς, λοιπόν, λέμε ότι ο λαός πρέπει να ζητήσει την επιστροφή όλων των απωλειών. Ολων. Θα 'χεις ανάκαμψη κερδών, κεφαλαίων, επενδύσεις; Την επιστροφή των απωλειών. Απόφαση για την επιστροφή των απωλειών, τώρα αν είναι σε έξι μήνες ή σε ένα χρόνο, εδώ μπορεί κανείς να το συζητήσει, αλλά έτσι όπως πάμε ούτε σε 20 χρόνια δεν πρόκειται να ανακτηθούν οι απώλειες κι αν ανακτηθούν αυτές θα είναι πάρα πολύ πίσω και μερικές δεν θα ανακτηθούν καθόλου. Εκεί είναι η διαφορά μας, η ουσιαστική διαφορά πέρα απ' όλες τις άλλες θεμελιακές διαφορές που έχουμε.
Κι αν θέλετε, τη μεγαλύτερη ζημιά που κάνετε και τα δύο κόμματα, και οι συν αυτώ, γιατί είναι και οι σύμμαχοι, είναι ότι καλλιεργείτε στο λαό την έκπτωση των απαιτήσεών του. Καλλιεργείτε τη λογική ότι πρέπει να αρκείται στα ψίχουλα. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα. Δράμα είναι η ανεργία, δράμα είναι να περνάς το χειμώνα σου χωρίς θέρμανση, τα είχαμε και παλιότερα αυτά, αλλά ο λαός μπορεί να υποτασσόταν, μπορεί να μην πάλευε αλλά ζητούσε περισσότερα, καταλάβαινε ότι είχε δικαίωμα για περισσότερα. Τώρα περνάτε την αντίληψη ότι δεν έχει ούτε το δικαίωμα. Λέει ο κ. Σαμαράς, δώσαμε το μέρισμα, 500 ευρώ εφάπαξ σε 300.000 οικογένειες. Και 50 λεπτά να πάτε το πετρέλαιο θα υπάρχουν οικογένειες που δεν θα μπορούν να το αγοράσουν. Οταν το πετρέλαιο έκανε 50 και 60 λεπτά το λίτρο είχαμε άλλες συντάξεις κι άλλους μισθούς. Και δεν υπήρχαν 1,5 εκατομμύριο άνεργοι, μην το ξεχνάμε.
Σήμερα το πρωί άκουσα τον κ. Χρυσόγονο του ΣΥΡΙΖΑ να λέει το εξής, στη συνέχεια της λογικής του κ. Τσίπρα που λέει, συνάντησα μια γυναίκα και μου είπε και τα μισά να κάνετε εμείς θα είμαστε ευχαριστημένοι... Τι είπε ο κ. Χρυσόγονος; Πρέπει, λέει, να αντιμετωπίσουμε την «ανθρωπιστική κρίση». Δεν ξέρω, πού το βρήκατε αυτόν τον όρο, αλλά εν πάση περιπτώσει. Λέει λοιπόν: «Θα δώσουμε επίδομα ενοικίου στους ξεσπιτωμένους, για να πάνε να νοικιάσουν κάποια σπίτια σε υποβαθμισμένες περιοχές» Πόσοι είναι οι άστεγοι; Λένε για καμιά εικοσαριά χιλιάδες. Αυτό είναι η έξοδος απ' την «ανθρωπιστική κρίση»; Δεύτερο, λέει: «Θα κάνουμε συσσίτια». Μα σας ξεπέρασαν η εκκλησία, ραδιοφωνικοί σταθμοί, δεν υπάρχει φορέας που δεν κάνει συσσίτια.

Οι διαφωνίες μας αφορούν στην αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων

Η ΝΔ τρομοκρατεί, χρησιμοποιεί την τρομολαγνεία, κινδυνολογεί γιατί μπορεί να έρθει μια άλλη συνταγή, όχι άλλη πολιτική. Κατηγορούν το ΣΥΡΙΖΑ ότι θέλει κοινωνικοποίηση μέσων παραγωγής, σοσιαλιστική επανάσταση και σοσιαλισμό. Μην είστε αχάριστοι, κύριοι της ΝΔ, αυτά δεν πρόκειται να τα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είστε αχάριστοι, γιατί σας έχει προσφέρει πάρα πολλές υπηρεσίες. Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε 4% μας είχατε ζαλίσει, εμάς του ΚΚΕ, όπου πηγαίναμε στην τηλεόραση μας λέγατε: «Μα τα πρώην στελέχη σας, απ' τον πρώην ΓΓ του ΚΚΕ, τα λαμπερά σας στελέχη που είναι και σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ, που άλλαξαν γνώμη για το σοσιαλισμό, που εκσυγχρονίστηκαν, ενώ εσείς έχετε μείνει εκεί, στα παλιά, στα σταλινικά». Αυτά χρησιμοποιούσατε συνέχεια, δεν ακούγαμε τίποτα άλλο. Τώρα ανακαλύψατε ότι είναι κομμουνιστές και απειλούν το σύστημα; Αυτό είναι εξαχρείωση, γιατί ξέρετε με ποιους έχετε να κάνετε.
Λέτε: «Κύριοι του ΚΚΕ ωραία τα λέτε αλλά δεν έχουμε σήμερα επαναστατική κατάσταση». Σοβαρά, αυτή είναι η διαφωνία μας; Αν έχουμε σήμερα επαναστατική κατάσταση ή όχι; Ξέρουμε πάρα πολύ καλά και στην πλάτη μας ποια κατάσταση έχουμε σήμερα. Εχουμε παγκόσμια δραματική υποχώρηση και προσωρινή ήττα. Πιστεύετε ότι εμείς πολιτευόμαστε στη βάση ότι έχουμε σήμερα επαναστατική κατάσταση; Είτε έχεις επαναστατική κατάσταση, είτε έχεις ήττα, είτε συμμετέχεις στον πόλεμο, είτε έχεις δεχτεί πόλεμο και κατοχή στη χώρα σου, είτε έχεις ταχύρυθμη καπιταλιστική ανάπτυξη είτε όχι, το θέμα μπαίνει ως εξής: Με τα μονοπώλια ή το λαό; Με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ ή εκτός ΕΕ και ΝΑΤΟ; Αυτό μπαίνει ανεξαρτήτως σε ποια κατάσταση είναι η χώρα.
Εσείς λέτε ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή ανάπτυξη μέσα στην ΕΕ. Πώς μπορούμε να συμφωνήσουμε, δεν έχει να κάνει με το εάν έχουμε επαναστατική κατάσταση.
Δεν διαφωνούμε, λοιπόν, μόνο στα μεγάλα κοσμοθεωρητικά ζητήματα, που, άλλωστε, δυστυχώς, δεν αφορούν σήμερα το λαό. Για δείτε τις προτάσεις νόμου που καταθέτετε όλα τα κόμματα για τον κατώτατο μισθό, για το πάγωμα των δανείων, έχουμε σοβαρές διαφορές. Εμείς δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι τα λαϊκά νοικοκυριά θα πάνε στην τράπεζα να συζητήσουν τι μπορούν να πληρώσουν και τι όχι. Οταν ο άλλος δεν παίρνει πετρέλαιο, σημαίνει ότι δεν μπορεί να πληρώσει ούτε 30 ούτε 40 δόσεις δανείου. Και τι δάνειο έκανε; Εκανε δάνειο να πάρει ένα σπίτι, εγώ σας λέω και δεύτερο σπίτι, αυτοί που είναι παραδοσιακά με παραδάκι δεν αγοράζουν 3 - 4 σπίτια, που λέτε θα φορολογήσετε τις περιουσίες, ένα αγοράζουν, μερικοί μένουν και σε ενοίκιο. Εμείς ο λαός έχει ανάγκη να πάρει σπίτι, κι ένα δεύτερο αν έχει δυο παιδιά να τα μοιράσει. Αυτοί που έχουν λεφτά, δεν τα βάζουν στην ακίνητη περιουσία, άρα η φορολογία δεν είναι στην περιουσία μόνο, πρέπει να είναι εκεί που βγαίνει το κέρδος, στην παραγωγή, αλλά την παραγωγή δεν θέλετε να την πειράξετε.

Ο λαός να μη δεχτεί τις μειωμένες απαιτήσεις

Καταλαβαίνουμε, στη ΝΔ, ότι δεν αντέχετε το εξής πράγμα: Να χάσετε τη διακυβέρνηση του τόπου, την έχετε χάσει και το '81, κοιτάξτε όμως ποια είναι η διαφορά. Το '81 τη χάσατε από ένα ΠΑΣΟΚ που δεν είχε τη στήριξη της αστικής τάξης ή τμημάτων της αστικής τάξης, την απέκτησε αργότερα το '81, το '82, το '83, μετά. Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ, αν σας νικήσει, έχει ήδη κερδίσει τη στήριξη και την ανοχή ή την ουδετερότητα σημαντικών τμημάτων της αστικής τάξης. Κι όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και οικονομικών κέντρων στην Ευρώπη, κι αυτό δεν το αντέχετε. Και βεβαίως τα οικονομικά κέντρα και παράκεντρα της Ευρώπης δεν κάνουν λάθος, δυστυχώς θα πούμε εμείς, δε χαιρόμαστε γι' αυτό. Εσάς σας έχουν στο χέρι, γιατί είστε γέννημα αυτής της τάξης, ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε από διαφορετική αφετηρία, έστω κι αν διαφωνούμε, τον έχουν βάλει όμως ήδη στο χέρι.
Ο λαός ένα πράγμα δεν πρέπει να δεχτεί: Να έχει μειωμένες απαιτήσεις. Πρέπει να κάνει άλλη ιεράρχηση στα αιτήματά του. Και, τέλος, να σκεφτεί το εξής: Αν είναι ρεαλιστικό να γυρίσει το βιοτικό επίπεδο 50 χρόνια πίσω, γιατί δεν είναι ρεαλιστικό να ξεκινήσω μια πορεία για να νικήσω. Εμείς αυτό το ερώτημα βάζουμε στο λαό, και το ΚΚΕ αυτό θα προσπαθήσει να κάνει, δεν εξαρτώνται όλα απ' το ΚΚΕ, αλλά το ΚΚΕ, αν δεν υπήρχε, δεν ξέρω αν θα υπήρχε σήμερα η κρίσιμη μάζα του ριζοσπαστισμού. Εάν είχε μπει στη λογική της συμμετοχής σε κυβερνήσεις, δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε σήμερα να μιλάμε ότι είναι ρεαλιστικό να νικήσει ο λαός.

Με ποια γραμμή πάλης;

Με ποια γραμμή πάλης;

Η διεκδίκηση της άμεσης αποκατάστασης των απωλειών των εργατικών - λαϊκών εισοδημάτων που υπέστησαν σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, της ουσιαστικής ανακούφισης των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων περνάει μέσα από τη συνολική πάλη με κριτήριο τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες σε γραμμή σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ.

Στη σημερινή φάση της καπιταλιστικής οικονομίας, χρειάζεται κατεύθυνση συνολικής σύγκρουσης με το πλαίσιο και τους κανόνες λειτουργίας του καπιταλισμού, των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, που βεβαίως αποτυπώνονται και σε συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί εδώ και πολλά χρόνια.
Οπως φαίνεται από τα στοιχεία που παρατίθενται στο διπλανό ρεπορτάζ, όταν μισό περίπου εκατομμύριο μισθωτοί δουλεύουν με μεικτά κάτω από 600 ευρώ, όταν «θεριεύουν» οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τότε η πίεση για κατέβασμα των μισθών, για διατήρησή τους σε πολύ χαμηλά επίπεδα είναι πολύ μεγάλη. Εξηγείται επίσης και το γιατί το ζήτημα της επαναφοράς του κατώτατου μισθού αγγίζει χιλιάδες εργαζόμενους.
Οποιαδήποτε, όμως, πρόταση για τον κατώτερο μισθό, είτε μιλάει για «επαναφορά στα 751», είτε αφορά τους κλαδικούς μισθούς, όταν αφήνει στην «άκρη» το καθεστώς της ευελιξίας, του δικαιώματος δηλαδή που έχουν οι εργοδότες μονομερώς να επιβάλλουν μερική απασχόληση ορισμένων ωρών, «εκ περιτροπής» εργασία μέχρι και μία μέρα τη βδομάδα, επί της ουσίας σημαίνει αποδοχή της «ζούγκλας» που αυξάνει τα περιθώρια κέρδους για την εργοδοσία και εγκατάλειψη του πιο ευάλωτου και φθηνού εργατικού δυναμικού στην τύχη του.
Τέτοια είναι η πρόταση νόμου, που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ για τους μισθούς και τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Οχι μόνο δεν ορίζει ρητά την επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ, αλλά ταυτόχρονα αφήνει στο απυρόβλητο όλο το καθεστώς της ευελιξίας, το οποίο εξωθεί στη φτώχεια σημαντικά τμήματα της εργατικής τάξης. Αφήνει, δηλαδή, απ' έξω τις ομάδες των εργαζομένων που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη για ανακούφιση και οι οποίες σήμερα, εξαιτίας της ευελιξίας, δεν παίρνουν ούτε τα ψίχουλα του κατώτερου μισθού.
Κατά τον ίδιο τρόπο, οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την ανεργία αφήνουν χωρίς την παραμικρή προστασία τη συντριπτική πλειοψηφία των ανέργων. Επιπλέον, η πολιτική αυτή γραμμή αφήνει ανέγγιχτους τους νόμους για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας που οδηγεί σε απλήρωτες υπερωρίες και διαμορφώνουν τον ημερήσιο χρόνο εργασίας ανάλογα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων, με ανυπολόγιστες ζημιές ακόμα και στην υγεία των εργαζομένων, στον οικογενειακό προγραμματισμό κ.λπ.
Το ίδιο ανέγγιχτο αφήνει η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και το αίσχος της «ενοικίασης εργαζομένων», με συνέπειες δραματικές ακόμα και για τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα.
Ομως, χωρίς την κατάργηση όλου αυτού του επαχθούς πλαισίου, καμία «ανακούφιση» δεν μπορεί να προκύψει. Ακόμα και τυχόν επαναφορά του κατώτερου μισθού, θα εξανεμισθεί μέσα σε αυτό το δυσμενές εργασιακό περιβάλλον, θα συντριβεί στις συμπληγάδες της «απασχολησιμότητας» και του δικαιώματος που κατοχυρώνει στο κεφάλαιο να επιβάλλει τους κάθε λογής σφετερισμούς του σε βάρος των εργαζομένων.
Οι νόμοι για τους μισθούς και την ευελιξία στην αγορά εργασίας υπηρετούν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Είναι εργαλείο για τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, την κατάργηση βασικών εργατικών, λαϊκών δικαιωμάτων και έχουν οδηγήσει στην πτώχευση του λαού. Τα μέτρα αυτά δεν είναι προσωρινά. Ειδικά αυτά που αφορούν μισθούς κι εργασιακές σχέσεις, θα αναπροσαρμόζονται διαρκώς, για να επιτυγχάνεται η βαθύτερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης.
Από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, η λύση δεν είναι ο συμβιβασμός με τη φτώχεια που μεγαλώνει, η υιοθέτηση αιτημάτων στα όρια των «αντοχών της οικονομίας». Χρειάζονται επιθετικοί ταξικοί αγώνες, με πλαίσιο που να ικανοποιεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Χρειάζεται σύγκρουση με τη στρατηγική της πλουτοκρατίας, ξεμπέρδεμα με τη λογική του «μικρότερου κακού», της ανάθεσης, της προσμονής ότι η λύση θα προκύψει από άλλη κυβέρνηση, με άλλη διαχείριση.
Σ' αυτήν την προοπτική, το ταξικό κίνημα παλεύει για μέτρα ουσιαστικής ανακούφισης εργαζομένων και ανέργων, όπως είναι η επαναφορά της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στα 751 ευρώ για όλους και των κλαδικών συμβάσεων στα όρια του 2009, ως βάση για νέες διαπραγματεύσεις και νέες αυξήσεις, παράλληλα με την κατάργηση όλων των νόμων της ευελιξίας στην εργασία.

Η «ευελιξία» όπλο για το χτύπημα των μισθών

Η «ευελιξία» όπλο για το χτύπημα των μισθών

Από παλιότερη κινητοποίηση για τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις

Το τελευταίο διάστημα, μπήκε με ένταση στην επικαιρότητα το ζήτημα των μισθών και των Συλλογικών Συμβάσεων, γενικότερα η κατάσταση στην αγορά εργασίας, ιδιαίτερα μετά από πέντε χρόνια καπιταλιστικής κρίσης και ανατροπών σε βάρος των μισθωτών, μέσα από μια σειρά νομοθετικές παρεμβάσεις.

Ολες οι διαθέσιμες πηγές, ακόμα και οι επίσημες, επιβεβαιώνουν αυτό που, πλέον, διαπιστώνει κάθε εργαζόμενος από την καθημερινή του εμπειρία: Ραγδαία μείωση του εργατικού εισοδήματος, ως συνέπεια της δραστικής συρρίκνωσης των μισθών, για όσους εργάζονται, αλλά και εξάπλωση της υποαπασχόλησης, με τη «βούλα του νόμου».
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΙΚΑ (Δεκέμβρης 2013), που αφορούν τους μισθούς των ασφαλισμένων στο Ιδρυμα, όπως προκύπτουν από τις Αναλυτικές Περιοδικές Δηλώσεις (ΑΠΔ) που υποβάλλουν οι επιχειρήσεις και χωρίς να πάρουμε υπόψη την ανασφάλιστη εργασία και τους πολύ χαμηλούς μισθούς που παίρνουν οι εργαζόμενοι με τέτοιο καθεστώς, 486.608 μισθωτοί ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ (από τα 1,6 εκατομμύρια μισθωτούς) είχαν τον περασμένο Δεκέμβρη μισθό από μερικές δεκάδες ευρώ, μέχρι 600 ευρώ μεικτά!
Δηλαδή, το 30% των μισθωτών που ασφαλίζονται στο ΙΚΑ (σχεδόν τρεις στους δέκα) έχουν μηνιαίο εισόδημα αρκετά κάτω ή στα όρια περίπου ακόμα και αυτού του κατάπτυστου κατώτερου μισθού ενός ανειδίκευτου εργάτη (586 ευρώ μεικτά), που νομοθέτησε η κυβέρνηση για λογαριασμό των εργοδοτών. Μάλιστα, ένας στους δέκα μισθωτούς έχει μηνιαίο εισόδημα κάτω από τα 150 ευρώ μεικτά και ένας στους τέσσερις κάτω από τα 550 ευρώ.
Πέρα από τη γενική μείωση των μισθών, τόσο του κατώτερου, όσο και των κλαδικών, είναι φανερό ότι σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωσή τους έχει παίξει η εξάπλωση της μερικής απασχόλησης και της «εκ περιτροπής εργασίας», όπως και όλων των μορφών «ευελιξίας» στις μορφές απασχόλησης και στην οργάνωση του χρόνου εργασίας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία από το ΙΚΑ, το 2013 ένας στους τέσσερις ασφαλισμένους μισθωτούς εργαζόταν με μερική απασχόληση. Συγκεκριμένα, σε σύνολο 1,582 εκατ. μισθωτών οι 1.191.340 (75,3%) έχουν πλήρη απασχόληση και οι 390.740 (24,7%) εργάζονται με μερική απασχόληση, με μέρος τους να εργάζεται μόλις μία μέρα τη βδομάδα. Ετσι, συγκρίνοντας το μέσο μισθό μεταξύ αυτών που εργάζονται με πλήρη απασχόληση και αυτών που εργάζονται με μερική απασχόληση, προκύπτει μια τεράστια «ψαλίδα».
Συγκεκριμένα, ο μέσος μεικτός μισθός - όπως τον υπολογίζει το ΙΚΑ - για τους εργαζόμενους με πλήρη απασχόληση, διαμορφώθηκε στα 1.265,8 ευρώ (χωρίς να αφαιρεθούν οι ασφαλιστικές εισφορές και ο φόρος), ενώ ο μέσος μισθός για τους εργαζόμενους με μερική απασχόληση είναι μόλις 445,33 ευρώ μεικτά. Ετσι, ο μέσος μισθός με μερική απασχόληση είναι μόλις το 35,2% του μέσου μισθού με πλήρη απασχόληση!

Με υποαπασχόληση ένας στους πέντε

Ανάλογη εικόνα προκύπτει και από τα στοιχεία του πληροφοριακού συστήματος «Εργάνης». Σύμφωνα με αυτά, ένας στους πέντε εργαζόμενους με σχέση ιδιωτικού δικαίου στην Ελλάδα το 2013 είχε μισθό μέχρι 500 ευρώ μεικτά, ενώ ένα ανάλογο ποσοστό εργαζόταν από 1 έως 20 ώρες τη βδομάδα, με μερική απασχόληση ή «εκ περιτροπής» εργασία. Προκύπτει δηλαδή ευθεία συσχέτιση των πιο χαμηλών μισθών με την υποαπασχόληση και την «ευελιξία».
Συγκεκριμένα:

• Σε σύνολο 1.371.450 εργαζομένων με σχέση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου, οι 277.532, δηλαδή το 20,4%, λαμβάνουν μηνιαίο μισθό μέχρι 500 ευρώ μεικτά, που σημαίνει ότι τα «καθαρά» φτάνουν μέχρι 400 ευρώ, ενώ υπάρχουν μισθωτοί που ο μισθός τους δεν ξεπερνά τα 300 και 200 ευρώ!
• Ταυτόχρονα, 272.816 εργαζόμενοι απασχολούνται το πολύ μέχρι 20 ώρες τη βδομάδα.

Και εδώ προκύπτει ότι η «ευελιξία» είναι συνώνυμο των πιο χαμηλών μισθών. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν, όπως δείχνουν και τα αναλυτικά στοιχεία της μερικής απασχόλησης από το σύστημα «Εργάνης», γι' αυτό το 20% έχουμε τα εξής δεδομένα: Το 2013, 15.472 εργαζόμενοι απασχολούνταν από 1 έως 2 ώρες τη βδομάδα! Ακόμα 11.076 εργαζόμενοι απασχολούνταν από 2,1 έως 4 ώρες τη βδομάδα, 51.126 εργαζόμενοι απασχολούνταν από 4,1 έως 10 ώρες τη βδομάδα και 195.142 εργαζόμενοι απασχολούνταν από 10,1 έως 20 ώρες τη βδομάδα.
Επιπλέον, 143.282 εργαζόμενοι (το 10,45% του συνόλου που καταγράφει το σύστημα «Εργάνης») απασχολούνταν από 20,1 έως 35 ώρες τη βδομάδα. Ετσι διαμορφώνεται ένα μεγάλο τμήμα, το 30%, που βρίσκεται σε καθεστώς μερικής απασχόλησης ή «εκ περιτροπής» εργασίας και το οποίο κατά βάση αντιστοιχεί σε εκείνο το τμήμα που βρίσκεται στον «πάτο του βαρελιού» και από την άποψη του μισθού.
Τι δείχνουν αυτά τα στοιχεία; Οτι, εκτός από το ύψος των μισθών καθαυτό, που καθορίζει το εργατικό εισόδημα, ένα σημαντικό τμήμα εργαζομένων στη χώρα μας απασχολείται πλέον σε τέτοιο καθεστώς, που καταδικάζεται σε εισόδημα ακόμα μικρότερο κι από τον εκάστοτε κατώτερο μισθό, ο οποίος σε καμιά περίπτωση δεν φτάνει για να καλυφθούν οι πραγματικές ανάγκες.

Το νήμα οδηγεί στη στρατηγική της ΕΕ

Ολα τα παραπάνω αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη σημασία για το μέλλον, καθώς όλο και μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης καταδικάζεται στην υποαπασχόληση. Είναι ενδεικτικό ότι με βάση τα τελευταία στοιχεία, οι μισές σχεδόν νέες θέσεις εργασίας είναι μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας.
Ετσι, το 8μηνο του 2014 (Γενάρης - Αύγουστος) ενώ δημιουργήθηκαν 1.020.887 νέες θέσεις εργασίας (δεν υπολογίζονται αυτές που χάθηκαν), απ' αυτές μόνο 540.194 (52,9%) ήταν πλήρους απασχόλησης. Ταυτόχρονα, 348.061 (34,1%) νέες θέσεις ήταν μερικής απασχόλησης και 132.632 (13%) ήταν θέσεις εκ περιτροπής εργασίας. Συνολικά, το 47,1% των νέων θέσεων ήταν θέσεις «απασχολησιμότητας», οι οποίες σταδιακά αλλά σταθερά εκτοπίζουν τη σταθερή και πλήρη εργασία.
Το νομοθετικό πλαίσιο που επιτρέπει τη διαμόρφωση αυτής της άθλιας κατάστασης και αποδεικνύεται θηλιά στο λαιμό της εργατικής τάξης, περιέχεται σε όλες τις Συνθήκες και τις στρατηγικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως αυτές καθορίζονται ακόμα από την εποχή του Μάαστριχτ. Με άλλα λόγια, οι νόμοι 1892/90, 2639/98, 2874/2000 και άλλοι που ακολούθησαν, με τους οποίους διαμορφώθηκε το πλαίσιο της «ευελιξίας», δηλαδή, η μερική απασχόληση και η εκ περιτροπής εργασία, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η αύξηση των ορίων στις ομαδικές απολύσεις, η ενοικίαση εργαζομένων, δεν είναι αποτέλεσμα «μνημονιακών πολιτικών».
Οι νόμοι αυτοί προϋπήρξαν των μνημονίων και η νομοθέτησή τους έγινε τουλάχιστον μια 20ετία πριν το μνημόνιο και την κρίση. Είναι, μάλιστα, αποτέλεσμα συμμόρφωσης της ελληνικής εργατικής νομοθεσίας στους «κοινούς ευρωπαϊκούς κανόνες», είναι προϊόν του «κοινού ευρωπαϊκού οράματος», το οποίο με τόσο σθένος υπερασπίστηκε τα προηγούμενα χρόνια ο ΣΥΝ και συνεχίζει ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ.
Γι' αυτό και ολόκληρη η αγορά εργασίας στην ΕΕ οδεύει στην ίδια κατεύθυνση, συρρίκνωσης της σταθερής και πλήρους απασχόλησης. Η χώρα μας δεν είναι εξαίρεση σε αυτή την πορεία. Η ανάλυση των στοιχείων της Γιούροστατ δείχνει ότι ενώ στην ΕΕ των 28, το 2008, με μερική απασχόληση εργαζόταν το 18% (40,152 εκατ.) των εργαζομένων, το 2013 το ποσοστό της μερικής απασχόλησης αυξήθηκε στο 20,2% και ο αριθμός των απασχολούμενων με μερική απασχόληση έφτασε στα 43,746 εκατομμύρια (ποσοστό αύξησης της μερικής απασχόλησης 12,2%).

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ