Ο νόμος του Λυντς και οι σύγχρονοι ανθρωποφάγοι

Κατιούσα

Μονοπωλεί -και δικαίως – την επικαιρότητα το θέμα του περιστατικού στο κοσμηματοπωλείο της Ομόνοιας, όταν δυο άνδρες, εκ των οποίων ο ένας όπως φάνηκε στην πορεία ήταν ο ιδιοκτήτης, κλώτσησαν άγρια τοξικοεξαρτημένο άτομο που προσπάθησε να κλέψει το κατάστημα την ώρα που ο ιδιοκτήτης έλειπε. Στο σοκαριστικό βίντεο από κάμερα παρακολούθησης διακρίνεται ο ιδιοκτήτης, που ήδη έχει συλληφθεί αντιμετωπίζοντας κακουργηματικού χαρακτήρα κατηγορίες να κλωτσά μέσα στα σπασμένα γυαλιά τον επίδοξο ληστή, ο οποίος είχε εγκλωβιστεί στο κατάστημα και μην μπορώντας καλά-καλά να σταθεί όρθιος προσπαθούσε με πυροσβεστήρα να σπάσει τη βιτρίνα και να βγει. Ο νεαρός υπέκυψε τελικά στα τραύματά του, με τον ιδιοκτήτη να επικαλείται επί τους ουσίας αυτοάμυνα, ισχυριζόμενος πως απειλήθηκε με κομμάτι γυαλιού.
Δυστυχώς φαίνεται πως η φιλολογία περί αυτοδικίας και “ανασφαλών και αγανακτισμένων πολιτών που παίρνουν το νόμο στα χέρια τους”, που αναπαράγεται κατά κόρον από μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ,  οδηγεί σε ολοένα και συχνότερα σε παρόμοιας κοπής περιστατικά. Θυμίζουμε πως πρόσφατα μόνο ιδιοκτήτης κρεοπωλείου στην Άμφισσα σκότωσε 13χρονο κορίτσι απλά και μόνο επειδή έτυχε να βρίσκεται στο σημείο της διάρρηξης του καταστήματός του, ενώ μερίδα συμπολιτών του τον αποθέωσε κυριολεκτικά κατά τη σύλληψή του. Εν προκειμένω δεν έχουμε τόσο ανοιχτές εκδηλώσεις επιδοκιμασίας, είναι όμως σαφές πως και πάλι ορισμένοι καλλιεργούν κλίμα αξιοποίησης του περιστατικού για να προωθήσουν ιδέες που ούτε λίγο ούτε πολύ παραπέμπουν εμμέσως πλην σαφώς στη δημιουργία πολιτοφυλακών που θα λειτουργούν ως τάγματα εφόδου κατά της εγκληματικότητας. Ο λόγος περί ανομίας και ανασφάλειας ουσιαστικά οδηγεί σε μια κανονικοποίηση του φασισμού, σε ανοιχτές ή κεκαλυμμένες μορφές.
Από την άλλη, φαίνεται με βάση την ταυτότητα του νεκρού, που φέρεται να ήταν ακτιβιστής της τρανς κοινότητας, να αναπτύσσεται μια προσπάθεια “αγιοποίησης”, η οποία παρά τις αγαθές προθέσεις της, αφενός ουσιαστικά μοιάζει να έχει απολογητικό χαρακτήρα, ωσάν να επρόκειτο -εφόσον αποδειχτεί – για λιγότερο στυγνό έγκλημα αν επρόκειτο για κάποιον τυχαίο τοξικομανή, αφετέρου στην πραγματικότητα συσκοτίζει το ίδιο το πολύ σοβαρό πρόβλημα της τοξικοεξάρτησης και των κοινωνικών πτυχών της παραβατικότητας.

μιλάμε για ανθρώπους κι όχι για χαλιά...

Τα χαλιά και τα ... χάλια

 Αν υπήρχε Οσκαρ για την καλύτερη γομολάστιχα της Ιστορίας, που να σβήνει όχι μόνο το μελάνι αλλά και το χυμένο αίμα των λαών που όρθωσαν ανάστημα στους ιμπεριαλιστές, τους ναζί, τους φασίστες, τους ταξικούς καταπιεστές και τους επικοινωνιακούς γητευτές, θα το μοιράζονταν στα σίγουρα ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, ακόμα κι αν σεμνύνονταν ή και ντρέπονταν ακόμη μερικοί αριστεροί που εγκλωβίστηκαν στο πρώτο συνθετικό της συγκυβέρνησης.

 Αν κάποιος θελήσει να μαντέψει ή να αποκρυπτογραφήσει την πορεία των μυριάδων σκληρά εργαζόμενων για την επιβίωση και γεμάτων όνειρα για ζωή ανθρώπων της χώρας μας και όχι μόνο, χωρίς να 'χει ξεφυλλίσει το υπέροχο Λεύκωμα για τα 100 χρόνια ΚΚΕ, που μόλις κυκλοφόρησε πάνω στην κορύφωση του λαμπρού φετινού Φεστιβάλ της ΚΝΕ, κινδυνεύει να μην ξέρει πως υπογράφει ανεπαίσθητα την αιχμαλωσία του, ενώ θα μπορούσε να ζήσει ελεύθερα.

Τούτες τις μέρες και τις ώρες, τις εν ευρεία και εν στενή ερμηνεία, των όρων με τους οποίους διεξάγεται το άθλιο μακρόσυρτο προεκλογικό παιχνίδι, το μεν ΚΚΕ και η ΚΝΕ παραθέτουν καλλιτεχνικές και πολιτικές εκδηλώσεις που απευθύνονται κυριολεκτικά σε όλους με αφορμή τα εκατόχρονα γενέθλιά του, οι δε πολιτικοί του αντίπαλοι ένα θεατρικό, επικοινωνιακό όσο και επικίνδυνο μιντιακό τρολάρισμα, που εκτός των άλλων υπονομεύει και τα τελευταία ψήγματα κριτικής ικανότητας του λαού να διαχωρίσει την πραγματικότητα από τον διαστρεβλωτικό συμφεροντολογικό αντικατοπτρισμό της, και εντέλει την ομορφιά από την ασχήμια.

Κι αυτό το τελευταίο, σύντροφοι, είναι δύσκολο και καταστροφικό πεδίο οποιασδήποτε αντιπαράθεσης, πολλώ δε μάλλον πολιτικής, σε συνθήκες που η μορφή της ομορφιάς ταπεινώνεται από την απουσία σχήματος της α-σχήμιας. Πιο τρανό παράδειγμα από το στρατόπεδο προσφύγων στη Μόρια δεν υπάρχει, από τη μεταπολίτευση και δώθε. Κι όμως, μέσα σε σχεδόν τέσσερα χρόνια αριστεροδέξιας διακυβέρνησης, αυτό το - κυριολεκτικά - στρατόπεδο συγκέντρωσης, που μια ματιά μόνο να του ρίξει κανείς, όπου κι αν βρίσκεται επί Γης, θα τον στείλει να ζει χωρίς τύψεις, περίπου σαν ναζί, σχεδόν ογδόντα χρόνια πίσω, σαν εικονογράφηση τρένων με πακτωμένους Εβραίους και κλουβιά γιαπωνέζικων στρατοπέδων αιχμαλώτων, μοιάζει ν' αφήνει κυριολεκτικά ασυγκίνητες τις μεγάλες μάζες του πληθυσμού, του παγιδευμένου στον καιάδα της διαφοροποίησης του κατώτατου από τον «υποκατώτατο» μισθό.

Στην πρόσφατη σύσκεψη των Ευρωπαίων ηγετών, μεταξύ των οποίων κι ο δικός μας πρωθυπουργός, για το Προσφυγικό, κάποιος εξ αυτών αναφώνησε, χωρίς να περισώσει την ανύπαρκτη ευρωαστική αξιοπρέπεια, πως «μιλάμε για ανθρώπους κι όχι για χαλιά...». Και μόνο αυτή η αυτοκριτική απόπειρα διαχωρισμού των ανθρώπων από τα αντικείμενα στρώνει το χαλί σε μια έσχατη απόπειρα χειραγώγησης των μαζών, μετατροπής των εργατών σε δούλους, με πιο «εκλεπτυσμένο» πολιτικό λεξιλόγιο και νομοθετικό οπλοστάσιο. Είναι όμως συνάμα και η απόδειξη πως ο δρόμος που χαράχτηκε πριν από 100 χρόνια είναι δικός μας και είναι για να τον περπατάμε χωρίς χαλιά στρωμένα για αφεντικά και τα στρατά τους.

Άρθρο της Λιάνας Κανέλλη 

  δημοσιευμένο στη στήλη Πατριδογνωμόνιο του Κυριακάτικου Ριζοσπάστη

Αποπροσανατολισμός...

Την ενεργοποίηση του αντεργατικού μνημονιακού νόμου Βρούτση για τον κατώτατο μισθό προβλέπει η τροπολογία που κατέθεσε και ψήφισε η κυβέρνηση την περασμένη Πέμπτη, την κατάργηση τόσο του εν λόγω νόμου, όσο και όλων των μνημονιακών αντεργατικών διατάξεων προβλέπει η τροπολογία που κατέθεσε το ΚΚΕ. Τη μόνιμη κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον κατώτατο μισθό, ο οποίος θα καθορίζεται με υπουργική απόφαση και με κριτήριο την «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου προβλέπει ο νόμος που «επισπεύδει» η τροπολογία της κυβέρνησης, την άμεση επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και τον καθορισμό του από τις Εθνικές Γενικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας προβλέπει η τροπολογία του ΚΚΕ. Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι καμιά τροπολογία για αύξηση του κατώτερου μισθού δεν κατέθεσε η κυβέρνηση, όπως καμιά τέτοια τροπολογία δεν καταψήφισε το ΚΚΕ, στηρίζοντας τη δική του πρόταση, όπως συκοφαντικά έγραψε το κυβερνητικό ΑΠΕ - ΜΠΕ, θέλοντας να δημιουργήσει εντυπώσεις σε βάρος του Κόμματος. Το ίδιο επιχείρησε άλλωστε και πριν από λίγες μέρες, με αφορμή την υπόθεση για το δανεισμό των κομμάτων.