Άμα θες να φύγεις, φύγε

 Άμα θες να φύγεις, φύγε

Τι, δεν το ‘ξερες; Στις 26 φεύγουν! Βέβαια.. Έτσι λέει δηλ το κεντρικό σύνθημα του σύριζα εν όψει ευρωεκλογών.

Αλλά τι τα θες, και πάλι ο ανδρέας πιο μπροστά ήταν, πιο κιμπάρης αυτός. Στις 18 σοσιαλισμός, φώναζαν οι οπαδοί του. Και μάλιστα όχι το 81’, στις εκλογές της αλλαγής (18 οκτώβρη) που είχαν και δύναμη, αλλά από το 74’ κιόλας. Στις 17 (νοέμβρη) εκλογές, στις 18 σοσιαλισμός. Τότε που ο καραμανλής είχε βάλει τις εκλογές πάνω στην πρώτη επέτειο του πολυτεχνείου, για να επιστεγάσει τη «νίκη της δημοκρατίας» και να επισημοποιήσει το δίλημμα «καραμανλής ή τανκς». Ο σύριζα λοιπόν σήμερα είναι πολυφωνικός και δανείζεται συνθήματα από όλους τους πόλους του συστήματος. Πλασάρει το «τσίπρας ή χάος/μνημόνιο», σα νέος καραμανλής –ο οποίος είχε και τη στήριξη του αλησμόνητου «εσωτερικού» όταν έβαζε την ελλάδα στη στρούγκα της εοκ. Και αντιγράφει όλες τις τακτικές και τα συνθήματα του πασοκ, που είχε λεηλατήσει κι αυτό κάποτε με τη σειρά του τα δικά μας συνθήματα.

Σε μια πρόσφατη συζήτηση στο μπλοκ ο παπουτσωμένος γάτος έλεγε: μισή ντροπή (= ευθύνη) δική τους, μισή δική μας, για αυτή την κλοπή. Γιατί κάποια συνθήματα είχαν σοσιαλδημοκρατική χροιά κι αντανακλούσαν λανθασμένες πτυχές της στρατηγικής μας. Δεν είναι ακριβώς έτσι όμως –ή τέλος πάντων αυτή είναι η μισή αλήθεια. Ο σημερινός σύριζα δε νιώθει την ανάγκη να δανειστεί δικά μας συνθήματα. Θα μου πεις, πήγε προεκλογικά να το παίξει η ενσάρκωση του προγράμματος του 15^ου και της κυβέρνησης του ααδμ, αλλά αυτό ήταν στην πρώτη φάση του κυβερνητικού κρετινισμού του, άσε που πρέπει κάποιος να τους το σφύριξε, γιατί δεν είναι κι αρκετά έξυπνοι (ή διαβασμένοι) να το σκεφτούν από μόνοι τους. Ούτε αυτό σημαίνει κάτι για το πρόγραμμα του 15^ου συνεδρίου, ότι δηλ το 95’ που το ψηφίσαμε ήμασταν και λίγο σύριζα, ή ότι παλιότερα ήμασταν και λίγο πασοκ –άλλο αν κάποιοι που έφυγαν το 91’ ήταν βαθύ πασόκ τελικά.

Υπάρχει μια βασική διαφορά. Ο σύριζα ασθμαίνει πίσω από το πασοκ του ανδρέα, γιατί τότε εκείνο ένιωθε την ανάγκη να υπερκεράσει το κκε για να φανεί σοσιαλιστικό και να εγκλωβίσει συνειδήσεις: εοκ και νατο το ίδιο συνδικάτο, σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, κοκ. Λες να το ρωτούσε κανείς σφε αναγνώστη, αν όλα αυτά είναι μαξιμαλιστικά και ουτοπικά, αν θα απομονωθούμε στους αδεσμεύτους χωρίς τη στήριξη των δυτικών, αν χρειάζονται ενδιάμεσα βήματα και μεταβατικοί στόχοι; Προφανώς όχι.

Το πασοκ της νέας εποχής αντιθέτως δε νιώθει καν την ανάγκη να δείξει λίγο ευρωσκεπτικισμό για τα μάτια του κόσμου, αν και έχει την πτέρυγα του λαφαζάνη για αυτό το σκοπό –αλήθεια ο πιλάφης μπορεί να μιλήσει άραγε για ενιαία ψήφο-στήριξη στο σύριζα παντού, σε όλες τις κάλπες και όλες τις περιφέρειες –όπως κάνουν οι κομμουνιστές; Ενώ το κυρίως κόμμα στρέφεται στα συνθήματα και τα στελέχη του νεότερου πασοκ –παίρνοντας εκδίκηση για τριάντα χρόνια πριν- και έχει βέβαια και το απαράμιλλο «η κρήτη θα φέρει σοκ στον πρετεντέρη». Που αν κρίνει κανείς από την έμπνευση κι από το πολιτικό παρελθόν του νησιού –κι αυτοί που το φώναξαν πασόκοι πρέπει να ‘τανε.

Στις 26 φεύγουν λοιπόν. Έτσι απλά. Ψηφίστε-σκουπίστε-τε-λειώ-σα-τε. Το τελευταίο συλλαβιστά, με το στιλ του αλέξη στην εκλογική φιέστα του συντάγματος, τον περασμένο ιούνη. Το ερώτημα βέβαια είναι ποιος ακριβώς φεύγει και πού ακριβώς πάει; Το χρέος; Τα δάνεια; Το μνημόνιο; Η ευρωπαϊκή ένωση; Ο καπιταλισμός; Οι καπιταλιστές μήπως; Όχι παιδιά, προς θεού, όχι τους καπιταλιστές, τους υγιείς επιχειρηματίες τους θέλουμε. Θα ψηφίσουμε κι απαγόρευση εξόδου κεφαλαίων από την χώρα, για να τους κρατήσουμε.

Και τι ακριβώς έρχεται από την άλλη; Εντάξει τα συνθήματα και τα σλόγκαν έχουν πάντα ένα βαθμό αφαίρεσης, αλλά δεν πρέπει να ξέρει ο πελάτης πριν αγοράσει το προϊόν; Τι είναι αυτό που θα έρθει; Ο σοσιαλισμός; Μια μεγάλη πορεία προς τα εκεί; Το τζόνι γουόκερ; (Η νύχτα φεύγει, ο αλέξης τσίπρας έρχεται). Έτσι κι αλλιώς, μετά το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

Φύγε από τη ζωή μου, είσαι η καταστροφή μου

Βαρέθηκα να χάνω και υπομονή να κάνω

Να αυτό μπορεί να παίζει και στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του σύριζα. Θα μου πεις είναι θάνος καλλίρης και δεν κολλάει  πολύ με το προφίλ. Ναι αλλά έχει πάει στηγιουροβίζιον, οπότε ταιριάζει με τις ευρωεκλογές. Θα παίξει μετά και για τη μέρκελ το «είσαι μπελάς, γερμανός δικτάτορας, την καρδιά μου κυβερνάς», που συνοψίζει σε γενικές γραμμές το ζουμί από τις καθησυχαστικές ομιλίες του δραγασάκη σε επιλεγμένους γερμανούς βουλευτές. Εξάλλου και το σύνθημα του σύριζα «στις 26 φεύγουν», δεν είναι και πολύ πιο σοβαρό από τη μουσική του καλλίρη.

Kάποτε έχτιζα δυο γέφυρες τη μέρα
Τώρα η στράτα μου δεν πάει παραπέρα
Φεύγω, τώρα φεύγω

Φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια…

Γ. Μπόμπολας

Υπάρχουν διάφορα φευγάτα τραγούδια που μπορούν να αξιοποιηθούν βέβαια, όπως το «φύγε κι άσε με να απομείνω μόνος μου» και πολλά ακόμα. Νομίζω όμως ότι ο καλύτερος συνειρμός είναι με τη σκηνή από ένα επεισόδιο των απαράδεκτων, όπου η αριστοκράτισσα επιχειρηματίας (η αστική τάξη) φλερτάρει το σπύρο (η αριστερή κυβέρνηση) με το κομμουνιστικό παρελθόν και του τραγουδάει, προφέροντας απαλά τα σύμφωνα

Άσε με να φύγω σε παρακαλώ
Όλο και πιο λίγο κάθε μέρα ζω
Έγινα σκιά σου και σε ακολουθώ
Και σε ακολουθώ (2) μα θα χαθώ

{προσέξτε τους ιδιαίτερους συμβολισμούς με τον αστικό μύθο για τους τίμιους καπιταλιστές που ασφυκτιούν στην ελλάδα με τη γραφειοκρατία και τα χαμηλά κίνητρα για την επιχειρηματικότητα}

Οπότε ο σπύρος χειροκροτά με αβροφροσύνη και λέει να απαντήσει με το δικό του αγαπημένο τραγούδι από το ένδοξο, αγωνιστικό παρελθόν του, που το λέει α καπέλα κι αισθαντικά –πως είναι ρε παιδί μου η διεθνής στο σήμα του «κόκκινου»; Κάπως έτσι.

Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά,
Πέσανε πάνω στην εργατιά…

Μα αυτό είναι κομμουνιστικό, λέει φρίττοντας η αστούλα –που είναι η γυναίκα του «αριστερού» μπέζου στην πραγματικότητα. Ο σπύρος της εξηγεί τότε το παρελθόν του στο πολυτεχνείο, που είναι και το αγαπημένο του θέμα συζήτησης. Κι ακολουθεί ένας τρομερός διάλογος που συμπυκνώνει όλο το νόημα της τρέχουσας αντιπαράθεσης και της «κινδυνολογίας» για τα τρομερά και φοβερά πράγματα που σκοπεύει να κάνει τάχα μια αριστερή κυβέρνηση με κορμό σύριζα και μπακλαβά γωνία.

- Εγώ ήμουν πάππου προς πάππου δεξιά και τους σιχαινόμουν τους κομμουνιστάς.

-Μήπως συμπαθούσα εγώ τα καπιταλιστικά γουρούνια, ανεβάζει τους τόνους ο σπύρος.

Κι εκεί που λες πως πάει, ξεσπάθωσε η αριστερή κυβέρνηση (δηλ ο σπύρος), αρχίζει να λέει για την εθνική συμφιλίωση με το πασοκ –αν είχε χρόνο θα έπιανε και τον ιστορικό συμβιβασμό αλά ιταλιάνα με τον μπερλίνγκουερ, το γερμανό, που λέει κι ο παππούς από τον ενικό. Και οδεύουν ολοταχώς για το φιλί, που το αναβάλλουν την τελευταία στιγμή, γιατί ο σπύρος έχει αναστολές μη τυχόν προδώσει τη δημητρούλα (δηλ την εκλογική του βάση). Άλλο που δε θέλει όμως, κατά βάθος...

Κάπως έτσι θα χειριστεί μάλλον το θέμα και μια κυβέρνηση σύριζα. Καλά γελάτε εσείς τώρα, αλλά δεν καταλαβαίνετε γρι από τακτική και λεπτούς χειρισμούς. Αφού στις 26 θα φύγουν λέμε (αλλά πού θα βρουν καλύτερα;). Δε θα ‘ναι πια εδώ. Δεν υπάρχεις κι είσαι εδώ, που τραγουδούσε κι ο βασίλης.

Ο οποίος έκανε δήλωση (όχι φρονημάτων αλλά) εκλογικής στήριξης στο επαμ του καζάκη, μαζί με το βασίλη λέκκα. Για τον παπακωνσταντίνου όλοι είχαν ψυλλιαστεί κάτι για το ραγισμένο γυαλί στις σχέσεις μας, εφόσον δεν ερχότανε τόσο καιρό και στο φεστιβάλ, αλλά για να πω την αλήθεια, αλλού τον περίμενα να κολλήσει, βάση και του ρεύματος της εποχής. Όσο για τον άλλο βασίλη, όσοι είχαν ακούσει το από σκηνής παραλήρημά του (οι ξένοι φταίνε βασικά για όλα) στο πρόσφατο φεστιβάλ –γιατί αυτός συνέχισε να έρχεται και δεν τα είχαμε σπάσει- δε θα παραξενεύτηκαν τόσο από αυτήν την εξέλιξη.

Μεταξύ των υποψηφίων πάντως είναι και η κατερίνα μουτσάτσου, που είχε κάνει ένα σχετικό ντόρο με το πατριωτικά περήφανο βιντεάκι I am Hellene (είμαι ελληνίδα, που θα ‘λεγε και η μερκούρη). Το οποίο θα μπορούσανε να το αξιοποιήσουν και σαν προεκλογικό τους σποτάκι. Να δω τον καζάκη πρωταγωνιστή να λέει I am Hellene και τι στον κόσμο…

Τα δίπολα

 Τα δίπολα

Το 1974, στις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές, τα στελέχη τής προδικτατορικής Ένωσης Κέντρου, με επί κεφαλής τον Γεώργιο Μαύρο και σε συνεργασία με κάποιους νεώτερους πολιτικούς, κατέβηκαν απέναντι στον -πανίσχυρο τότε- Καραμανλή ως Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις και κατάφεραν να συγκεντρώσουν ένα εκατομμύριο ψήφους και το αξιοπρόσεκτο ποσοστό 20,42%. Σ' εκείνες τις εκλογές, το νεοϊδρυθέν ΠαΣοΚ μάζεψε μόλις 666.000 ψήφους και περιορίστηκε στο φτωχό 13,58%. Όμως, μέσα σε τρία χρόνια, η καταιγίδα που λεγόταν Ανδρέας Παπανδρέου άρχισε να φουσκώνει και να σαρώνει την δύσμοιρη Ένωση Κέντρου. Στις εκλογές τού 1977, το Κέντρο έχασε σχεδόν την μισή του δύναμη (11,95%) ενώ το ΠαΣοΚ διπλασίασε τους ψηφοφόρους του (25,34%), Όταν το 1981 ο πανίσχυρος πλέον Ανδρέας μάζευε το εντυπωσιακό 48,07%, η Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου (υπό τον Ιωάννη Ζίγδη πια) εξαφανιζόταν στο 0,4%.

Τότε βρέθηκαν πολλοί που θεώρησαν πλήγμα για τον τόπο την διάλυση του Κέντρου, ισχυριζόμενοι ότι έτσι πολώθηκε η πολιτική ζωή. Φυσικά, η εν λόγω άποψη δεν είναι παρά μια κουταμάρα, στον βαθμό που δεν συνιστά κουτόχορτο για τον αδαή πολίτη. Κατ' αρχάς, για να υπάρχει πόλωση πρέπει να υπάρχουν και δυο αντίθετοι πόλοι. Αν δεχτούμε ότι ο δεξιός πόλος ήταν η Νέα Δημοκρατία (παρ' ότι από το 1977 και μετά, ειδικά δε επί Ράλλη, είχε σημειώσει μια υποχώρηση από τις παλιότερες σκληρές θέσεις της), θα πρέπει να δεχτούμε ότι το ΠαΣοΚ ήταν ο αριστερός πόλος. Αυτή η παραδοχή αρκεί για να καταδείξει την γελοιότητα του πράγματος. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν άλλαξε τίποτε. Δυο πόλοι υπήρχαν και δυο πόλοι εξακολούθησαν να υπάρχουν αλλά δίχως πόλωση, μιας και οι πόλοι αυτοί δεν ήσαν αντίθετοι.

Φυσικά, εκείνο το ένα εκατομμύριο "κεντρώων" ψηφοφόρων τού 1974 δεν εξαφανίστηκε μέσα σε επτά χρόνια ως δια μαγείας. Απλώς άλλαξε στρατόπεδο, μετακομίζοντας (κατά την συντριπτική του πλειοψηφία) στο πολλά υποσχόμενο ΠαΣοΚ. Αντίστροφα μιλώντας, θα ήταν βλακώδες να δεχτούμε ότι οι 2.725.000 άνθρωποι που ψήφισαν ΠαΣοΚ το 1981, εμφορούνταν από σοσιαλιστικές ιδέες. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, σε συνδυασμό με το 10,93% του ΚΚΕ, οι τρεις στους πέντε έλληνες θα έπρεπε να κοιμούνταν με τον Μαρξ στο μαξιλάρι τους.

Κάπως έτσι στήθηκε ο μεταπολεμικός δικομματισμός, ο οποίος σε γενικές γραμμές λειτούργησε όπως ακριβώς λειτουργεί το διπολικό σύστημα στις ΗΠΑ: δυο μεγάλα και ισχυρά κόμματα, τα οποία εκπροσωπούν και στηρίζουν τα συμφέροντα της ίδιας τάξης ενώ ταυτόχρονα λειτουργούν και ως αμορτισέρ που απορροφούν τους κραδασμούς τού "αντιπάλου" τους. Μ' αυτόν τον απλό τρόπο επιτυγχάνονται τόσο η απρόσκοπτη συνέχεια της ίδιας πολιτικής όσο και το "μάντρωμα" των ψηφοφόρων. Όσο κι αν αλλάζουν τα ονόματα, η ιστορία των δίπολων παραμένει εκνευριστικά ίδια κι απαράλλαχτη: ΕΠΕΚ - Συναγερμός, ΕΡΕ - Ένωση Κέντρου, Νέα Δημοκρατία - ΠαΣοΚ. Μια φορά πήγε να "στραβώσει" το πράγμα με την ΕΔΑ και φάγαμε εφτά χρόνια χούντα στο κεφάλι.

Ας επιστρέψουμε, όμως, στο σήμερα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των εκλογών τού 2012, ο Βαγγέλης Βενιζέλος βρέθηκε να ηγείται ενός ταχύτατα διαλυόμενου κόμματος ενώ απέναντί του βρέθηκε ένας ΣυΡιζΑ σε εντυπωσιακή άνοδο. Αν πιστέψουμε δε τις δημοσκοπήσεις, το μεν ΠαΣοΚ (είτε σκέτο είτε ως ελιά) θυμίζει έντονα την μεταπολιτευτική Ένωση Κέντρου, ο δε ΣυΡιζΑ περνάει πασοκικές μέρες '81. Όμως...

 Όμως, κατ' αντιστοιχία προς όσα είπαμε πρωτύτερα, το σημερινό φαινόμενο δεν πρέπει να ερμηνευτεί ως μετατόπιση του λαού προς τα αριστερά. Άλλωστε, όσος σοσιαλισμός υπήρχε στο ΠαΣοΚ τότε, τόση αριστερά υπάρχει στον ΣυΡιζΑ σήμερα. Αυτό που πράγματι συμβαίνει τώρα είναι η εξέλιξη της διαδιακασίας αλλαγής τού κλασσικού δίπολου, προκειμένου να προσθέσουμε στο σχήμα που προαναφέραμε άλλο ένα ζευγάρι: Νέα Δημοκρατία - ΣυΡιζΑ. Δηλαδή, ακόμη ένα δίπολο στην υπηρεσία της ίδιας τάξης.

Υποψιάζομαι πως η καλύτερη απόδειξη όλων αυτών βρίσκεται στις υποψήφιότητες των επερχόμενων αυτοδιοικητικών εκλογών. Για παράδειγμα, στην Πάτρα κατεβαίνουν πέντε πασοκογενείς υποψήφιοι δήμαρχοι και στην Δυτική Ελλάδα τρεις πασοκογενείς υποψήφιοι περιφερειάρχες. Δεν νομίζετε ότι οκτώ πρωτοκλασσάτες υποψηφιότητες είναι πολλές για ένα κόμμα που υποτίθεται πως πνέει τα λοίσθια; Η ίδια εικόνα επαναλαμβάνεται σε ολόκληρη σχεδόν την χώρα, αποδεικνύοντας ότι μπορεί το ΠαΣοΚ να σβήνει αλλά οι μηχανισμοί επιβιώνουν και συνεχίζουν να δουλεύουν. Έστω κι αν οι καιροί επιβάλουν αλλαγή ταμπέλλας.

Αν ακόμη δεν έχετε πειστεί, ρίξτε μια ματιά στις διοικήσεις των συνδικάτων, των σωματείων, των ομοσπονδιών κλπ. όπου η πασοκική ΠΑΣΚΕ εξακολουθεί να εκπροσωπείται με τρόπο αντιστρόφως ανάλογο προς την επιρροή που έχει σήμερα (τουλάχιστον δημοσκοπικά) το ΠαΣοΚ. Φυσικά, κάτι τέτοιο είναι απόλυτα λογικό: ένα σύστημα που λειτουργούσε επί τόσα χρόνια, δεν σωριάζεται ποτέ από μόνο του.

Ας πούμε, λοιπόν, τα πράγματα με το όνομά τους. Το ΠαΣοΚ καταρρέει ως κόμμα και δεν σώζεται με μετασχηματισμούς τύπου Ελιάς (όπου συμμετέχει και το κόμμα τού Λοβέρδου, ο οποίος έφυγε από το ΠαΣοΚ επειδή διαφωνούσε με τον Βενιζέλο αλλά στην πορεία κατάλαβε ότι θα μπορούσαν να συνεργαστούν οι δυο τους ως κομματάρχες). Ε, και; Το σύστημα έχει έτοιμο το επόμενο δίπολο, φροντίζοντας να καλύψει όποιο κενό παρουσιαστεί. Εκτός αν ο λαός έχει διαφορετική γνώμη και την εκφράσει κατηγορηματικά στην κάλπη...

Κασιδιάρης: Θρασύτατο, φασιστικό απόβρασμα που τολμά να μιλάει για το ΚΚΕ...

 Κασιδιάρης: Θρασύτατο, φασιστικό απόβρασμα που τολμά να μιλάει για το ΚΚΕ...

Χρυσαυγίτες: Τσιράκια του μεγάλου Κεφαλαίου.

Αντιγράφουμε από το 902.gr:

Ο Η. Κασιδιάρης στη διαδικτυακή εκπομπή της Χρυσής Αυγής (27/04/14) φανέρωσε τον πραγματικό εχθρό της, λέγοντας :

«Διότι την τεκμηριωμένη επιστολή για την προανακριτική επιτροπή τη στείλαμε σε όλη την αντιπολίτευση. Το ΚΚΕ το πηδάμε…Το μακρύ χέρι του συστήματος. Το πιο αστικό κόμμα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Ανώνυμος Εταιρεία που αρπάζει εκατομμύρια, μόνο και μόνο για να στηρίζει τη συγκυβέρνηση του μνημονίου. Τίποτα άλλο δεν κάνει το ΚΚΕ, στηρίζει τη συγκυβέρνηση του μνημονίου με το να χτυπάει τη Χρυσή Αυγή».

Δεν περιμέναμε φυσικά από τον Η. Κασιδιάρη να αναγνωρίσει τη συνέπεια με την οποία το ΚΚΕ συμμετέχει σε κάθε εργατικό - λαϊκό αγώνα, με περισσότερη ένταση μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Ωστόσο, απαιτεί πραγματικό θράσος να αποκαλεί αστικό κόμμα το ΚΚΕ η ναζιστική οργάνωση που στο σύντομο διάστημα του κοινοβουλευτικού της βίου ασχολείται πρωτίστως με τα συμφέροντα των εφοπλιστών.  

Σχόλιο του blog:

Κανονικά με ανθρωποειδή σαν τον Ναζιδιάρη (Ναζί+Κασιδιάρη) είναι ανώφελο να ασχολείσαι. Το να πιάνει στο στόμα του όμως το ΚΚΕ, αυτό το φασιστικό απόβρασμα, πάει πολύ. Και πάει πολύ διότι ο υπόδικος Κασιδιάρης και η νεοναζιστική, φασιστική οργάνωση του είναι τα πρώτα και καλύτερα τσιράκια του μεγάλου Κεφαλαίου. Ακολουθούν στα χνάρια των ιδεολογικών τους προγόνων (του φασίστα Μεταξά, του Χίτλερ, των ταγματασφαλιτών, των απριλιανών) που προσκυνούσαν τους κεφαλαιοκράτες και δούλευαν γι' αυτούς. 

Το ποιός είναι το "μακρύ χέρι" του συστήματος είναι ηλίου φαεινότερο - να μιλήσουμε για τις 140 ερωτήσεις των χρυσαυγιτών υπέρ των εφοπλιστών, για την εργολαβία τραμπουκισμού που οι Ναζί ανέλαβαν στο Πέραμα υπέρ των Καπιταλιστών ενάντια στο ΠΑΜΕ ή για τις χιλιάδες εγκληματικές πράξεις της φασιστικής τους οργάνωσης. 

Ας πλένει το στόμα του ο εμετικός Ναζί τραμπούκος με τη σβάστικα στο μπράτσο πριν μιλήσει για το ΚΚΕ. Είναι αφόρητα λίγος, τιποτένιος και ουτιδανός αυτός και οι μαχαιροβγάλτες "συναγωνιστές" του για να αναφέρονται στο Κόμμα της Εργατικής Τάξης. 

Οι εξελίξεις στο ανατολικό μέτωπο

 Οι εξελίξεις στο ανατολικό μέτωπο

Οι συλληφθέντες «παρατηρητές» 

σε συνέντευξη στο Σλαβιάνσκ

Δυναμώνουν οι αντιδράσεις των ρωσόφωνων

• Υπό κράτηση στο Σλαβιάνσκ οι στρατιωτικοί που εμφανίστηκαν ως «παρατηρητές του ΟΑΣΕ»
• Νέες κυρώσεις σε Ρώσους αξιωματούχους και εταιρείες από ΗΠΑ και ΕΕ

ΝΤΟΝΕΤΣΚ.--

Αμείωτη συνεχίζεται η σύγκρουση στην ανατολική Ουκρανία, με τους ρωσόφωνους διαδηλωτές που αντιτίθενται στην αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου να συνεχίζουν και να διευρύνουν τις καταλήψεις κρατικών κτιρίων σε τουλάχιστον 10 πόλεις. Ταυτόχρονα, εξακολουθούν να είναι κρατούμενοι οι 11 στρατιωτικοί (7 από χώρες της δυτικής Ευρώπης και 4 Ουκρανοί), υποτιθέμενοι παρατηρητές του ΟΑΣΕ, που συνελήφθησαν την Παρασκευή στο Σλαβιάνσκ στην επαρχία του Ντόνετσκ, από ρωσόφωνους πολιτοφύλακες που διεκδικούν ομοσπονδιοποίηση. Χτες, ένας Σουηδός για λόγους υγείας αφέθηκε ελεύθερος, αλλά οι υπόλοιποι, όπως δηλώνουν οι πολιτοφύλακες, θα μπορούσαν να ανταλλαγούν ως κρατούμενοι πολέμου με ρωσόφωνους που κρατάει η κυβέρνηση του Κιέβου. Θεωρούνται «κατάσκοποι του ΝΑΤΟ», κάτι που έμμεσα επιβεβαιώνει και ο ίδιος ο ΟΑΣΕ, οι συλληφθέντες δεν είναι ακριβώς «παρατηρητές» του Οργανισμού, αποστολή των χωρών-μελών του ΟΑΣΕ στη βάση του «Κειμένου της Βιέννης» το 2011, για τη «στρατιωτική διαφάνεια».

Σχολιάζοντας ο Ρώσος διπλωμάτης στον ΟΑΣΕ Αντρέι Κελίν, είπε ότι ήταν «εξαιρετική ανευθυνότητα η αποστολή στρατιωτικών παρατηρητών στην ανατολική Ουκρανία» και συμπλήρωσε ότι θα ήταν ένα βήμα προς την αποκλιμάκωση της σύγκρουσης να αφεθούν ελεύθεροι οι 7 Ευρωπαίοι.

Ταυτόχρονα, οι πολιτοφύλακες, που παρά τη συσσώρευση στρατιωτικών δυνάμεων που έχει στείλει η κυβέρνηση φιλοϊμπεριαλιστικών, εθνικιστικών και φασιστικών δυνάμεων στην περιοχή, κατέλαβαν το αρχηγείο της αστυνομίας και το δημαρχείο της πόλης Κονσταντινόφκα, τον τηλεοπτικό σταθμό του Ντόνετσκ, ενώ την Κυριακή συνέλαβαν τρία μέλη των ειδικών αντιτρομοκρατικών μονάδων «Αλφα» της Ουκρανικής Υπηρεσίας Ασφαλείας στην πόλη Γκορλόφκα, στην ίδια επαρχία.

Νεοναζί «χούλιγκαν» επιτέθηκαν σε διαδηλωτές στο Χάρκοβο

Την ίδια ώρα, η εξουσία του Κιέβου επιστρατεύει νεοναζιστικές και ακροδεξιές ομάδες χούλιγκαν, στην ανατολική Ουκρανία. Την Κυριακή, μερικές χιλιάδες φανατικοί οπαδοί των ποδοσφαιρικών ομάδωνΝτνίπρο και Μέταλιστ της Ουκρανίας συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Συντάγματος του Χάρκοβο και ενώθηκαν με περίπου 250 υποστηρικτές της πραξικοπηματικής κυβέρνησης του Κιέβου που διαδήλωναν εκείνη την ώρα. Οι περίπου 5 χιλιάδες «χούλιγκαν» πορεύθηκαν προς το στάδιο της Μέταλιστ, όπου θα διεξαγόταν στη συνέχεια ο αγώνας μεταξύ των δύο συλλόγων, κρατώντας πυρσούς και φωνάζοντας εθνικιστικά και ναζιστικά συνθήματα, όπως «Δόξα στην Ουκρανία - Δόξα στους ήρωες» και «Η Ουκρανία υπεράνω όλων».

Τα επεισόδια ξέσπασαν, όταν η πορεία των χούλιγκαν πέρασε από το σημείο όπου οι φιλορώσοι διαδηλωτές που αντιτίθενται στη νέα εξουσία του Κιέβου πραγματοποιούσαν τη δική τους συγκέντρωση. Βίντεο από τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς δείχνουν κουκουλοφόρους χούλιγκαν να κυνηγούν και να χτυπούν τους διαδηλωτές. Η τοπική αστυνομία επιβεβαίωσε τον τραυματισμό 14 ανθρώπων, μεταξύ των οποίων δύο αστυνομικοί.

Πυροβολήθηκε ο δήμαρχος του Χάρκοβου

Ο Γκενάντι Κέρνες

Χτες επίσης το πρωί, από τα πυρά αγνώστων που δέχτηκε στην πλάτη τραυματίστηκε πολύ σοβαρά ο δήμαρχος της πόλης Χάρκοβο, Γκενάντι Κέρνες, ενώ ήταν σε πάρκο και έκανε γυμναστική. Ο πολιτικός αυτός βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση μετά την εγχείρηση στην οποία υποβλήθηκε σε νοσοκομείο της πόλης.

Ο πολιτικός αυτός ανήκε στο Κόμμα των Περιφερειών και ως την ανατροπή του στήριξε τον ανατραπέντα πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ωστόσο μετά την επικράτηση της νέας εξουσίας, αν και κριτικά την αποδέχτηκε στο όνομα της ενότητας της Ουκρανίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνουν ρώσικα ΜΜΕ, στο παρελθόν έχει κατηγορηθεί για απάτες και εμπλοκή στο οργανωμένο έγκλημα και βέβαια είναι από αυτούς που συνέβαλαν στην καταλήστευση της λαϊκής περιουσίας μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ.

Κυρώσεις από ΗΠΑ και ΕΕ και η απάντηση της Ρωσίας

Οι κυβερνήσεις της ΕΕ κατέληξαν χτες σε μια προκαταρκτική συμφωνία για την επιβολή του παγώματος των περιουσιακών στοιχείων και ταξιδιωτικών απαγορεύσεων σε άλλους 15 Ρώσους αξιωματούχους ή φιλορώσους Ουκρανούς, στο πλαίσιο μιας επέκτασης των κυρώσεων που επέβαλαν στη Ρωσία για τη δράση της στην Ουκρανία.

Η προσθήκη των 15 ονομάτων αποφασίστηκε από τους πρεσβευτές στην ΕΕ των 28 χωρών-μελών της, ως απάντηση όπως λέγεται στη μη συμβολή της Ρωσίας στην «αποκλιμάκωσης της κρίσης στην Ουκρανία». Τα ονόματα ωστόσο δεν έγιναν γνωστά.

Ταυτόχρονα, και η αμερικανική κυβέρνηση επέβαλε κυρώσεις (πάγωμα περιουσιακών στοιχείων και περιορισμούς στα ταξίδια) σε 7 Ρώσους αξιωματούχους και 17 εταιρείες που συνδέονται με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Στους πολιτικούς περιλαμβάνεται ο Ιγκορ Σετσίν, επικεφαλής της μεγάλης ρωσικής πετρελαϊκής εταιρείας Rosneft και στενός σύμμαχος του Πούτιν. Επίσης, αναφέρονται οι Ολεγκ Μπελάβεντσεφ, ο Σεργκέι Σεμεζόφ, ο Ντμίτρι Κόζακ, ο Εβγκένι Μούροφ, ο Αλεξέι Πούσκοφ και ο Βιατσεσλάβ Βολόντιν.

Οπως επισημαίνει στη σχετική ανακοίνωση του Λευκού Οίκου, οι νέες κυρώσεις επιβάλλονται «σε αντίδραση στη συνεχιζόμενη παράνομη επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία και στις προκλητικές ενέργειες, οι οποίες υπονομεύουν τη δημοκρατία της Ουκρανίας και απειλούν την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητά της (...) και την εδαφική της ακεραιότητα».

Είναι φανερό ότι, για άλλη μια φορά, στο ζήτημα των κυρώσεων υπάρχουν διαφορετικές απόψεις σε μερίδες του κεφαλαίου και ανάλογα την κάθε χώρα και τις σχέσεις που έχουν τα μονοπώλιά της με αυτά της Ρωσίας, στην ενέργεια αλλά και σε μια σειρά βιομηχανικούς κλάδους. Για παράδειγμα, η εφημερίδα «Γουόλ Στρίτ Τζέρναλ» ζητάει πιο δραστικά μέτρα, ενώ άλλες είναι πιο μαζεμένες και εντοπίζουν την αλληλεξάρτηση των καπιταλιστικών οικονομιών.

Πάντως άμεση ήταν η απάντηση της Ρωσίας. Ο υφυπουργός Εξωτερικών της, Σεργκέι Ριάμπκοφ, σημείωσε: «Κάθε λέξη που χρησιμοποίησε ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου (σ.σ. ο Τζέι Κάρνεϊ) μαρτυρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν χάσει εντελώς την αίσθηση της πραγματικότητας και οδηγούν τα πράγματα σε μια επιδείνωση της κρίσης» και τόνισε «ασφαλώς, θα απαντήσουμε. Είμαστε βέβαιοι ότι η απάντηση αυτή θα έχει οδυνηρές συνέπειες για την Ουάσινγκτον».

Ενας από τους οικονομικούς συμβούλους του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Αντρέι Μπελούσοφ, δήλωσε πάντως ότι οι νέες οικονομικές κυρώσεις των ΗΠΑ, σε βάρος Ρώσων αξιωματούχων και εταιρειών, θα έχουν μικρό αντίκτυπο στην οικονομία της χώρας. Είπε: «Πιθανόν θα υπάρξουν ορισμένες συνέπειες (για τη ρωσική οικονομία)... αλλά είναι απίθανο να υπάρξουν σοβαρές επιπτώσεις σε επίπεδο χρήσης, σε ετήσια βάση». Σε μια παράλληλη εξέλιξη, αμερικανικοί οίκοι αξιολόγησης υποβάθμισαν χτες την πιστοληπτική ικανότητα των δυο ενεργειακών κολοσσών «Γκαζπρόμ» και «Ροσνέφτ».

«Αγκάθι» η Ενέργεια

Συμφωνία Σλοβακίας - κυβέρνησης του Κιέβου για πώληση φυσικού αερίου

ΜΠΡΑΤΙΣΛΑΒΑ.--

Η Σλοβακία και η πραξικοπηματική κυβέρνηση του Κιέβου υπέγραψαν χτες μια συμφωνία, η οποία επιτρέπει στην Ευρωπαϊκή Ενωση να στείλει μια περιορισμένη ποσότητα φυσικού αερίου στην Ουκρανία, αν και αυτή θα είναι πολύ μικρότερη από την απώλεια που θα προέκυπτε, αν η Ρωσία πάψει να της πωλεί αέριο. Με αυτόν τον τρόπο, η νέα εξουσία προσπαθεί να εξασφαλίσει εναλλακτικούς τρόπους εφοδιασμού αερίου πέραν της ρωσικής κρατικής εταιρείας «Gazprom», μετά την ενσωμάτωση της Κριμαίας από τη Ρωσία τον προηγούμενο μήνα και την αύξηση στην τιμή του. Με βάση τη συμφωνία, η Σλοβακία θα προχωρήσει σε τεχνικές επιδιορθώσεις σε έναν παλιό αγωγό που δεν χρησιμοποιείται, ώστε να στέλνει στην Ουκρανία περίπου 8 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα αερίου από το φθινόπωρο.

Μια εναλλακτική, προβλέπει την αποστολή αρχικά μικρότερων ποσοτήτων προτού φτάσει τα 8 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα τον Απρίλη, σύμφωνα με αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Η Ουκρανία -που καταναλώνει περίπου 55 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου το χρόνο- πίεζε για την υιοθέτηση μιας άλλης τεχνικής λύσης, της αντιστροφής της ροής των αγωγών, που θα της επιτρέψει να λάβει μεγαλύτερες ποσότητες, όμως η Σλοβακία αρνήθηκε, καθώς φοβάται ότι κάτι τέτοιο θα παραβίαζε το συμβόλαιό της με την «Gazprom». Δηλαδή, θα μπορούσε η Ρωσία να την κατηγορήσει για κλοπή και μεταπώληση του ρωσικού φυσικού αερίου. Επιπλέον, και η λύση που βρέθηκε δεν είναι σίγουρο ότι δε θα εγείρει τις αντιρρήσεις της Ρωσίας.

Πάντως, για χτες είχε ανακοινωθεί στη Μόσχα συνάντηση της ΕΕ, της κυβέρνησης του Κιέβου και της Ρωσίας για να συζητηθεί το ζήτημα της Ενέργειας. Ωστόσο, έως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν ήταν γνωστό αν έγινε η συνάντηση.

Πρόταση από την κυβέρνηση του Κιέβου

Ο αυτοανακηρυχθείς πρωθυπουργός Αρσένι Γιατσενιούκ

Ο αυτοανακηρυχθείς πρωθυπουργός Αρσένι Γιατσενιούκ έκανε την πρόταση η Ουκρανία να πληρώσει στην «Gazprom» 268 δολάρια ανά 1.000 κυβικά μέτρα φυσικού αερίου (αντί 380 δολάρια που ζητάει η Ρωσία) και να αποπληρώσει σύντομα το χρέος της ύψους 2,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων. «Αν δεν υπάρξει συμφωνία σε διάστημα 30 ημερών (...) θα στραφούμε στο δικαστήριο, ώστε να λυθεί η διαμάχη με το ρωσικό μονοπώλιο της "Gazprom"», υπογράμμισε ο Γιατσενιούκ.

Προς το παρόν, πάντως, η «Gazprom» δεν έχει σχολιάσει την πρόταση του Κιέβου. Επίσης, η Ουκρανία δηλώνεται ότι θα ξεκινήσει σύντομα συζητήσεις για την εισαγωγή φυσικού αερίου από την Ουγγαρία και θα ζητήσει την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για να διαπραγματευτεί την προμήθεια μεγαλύτερων ποσοτήτων από τη Σλοβακία, δήλωσε ο λεγόμενος υπουργός Ενέργειας Γιούρι Προντάν.

Πηγή: Ριζοσπάστης (Tα link και η εικονογράφηση προστέθηκαν από εμάς)

Κόμμα παντός καιρού

 Κόμμα παντός καιρού

Η κε του μπλοκ δημοσιεύει σήμερα αποσπάσματα από την μπροσούρα της ιδεολογικής επιτροπής (ιε) της κετουκε «κόμμα παντός καιρού – ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική ισχυροποίηση του κκε». Θα ακολουθήσουν δύο ακόμα αναρτήσεις με αντίστοιχο περιεχόμενο και αποσπάσματα από την μπροσούρα. Αυτά που ακολουθούν προέρχονται από το εισαγωγικό υποκεφάλαιο (σελ 9-24) και αυτό που έχει τίτλο: «εμπόδια και δυσκολίες στην ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης της εργατικής τάξης. Αδυναμίες της δικής μας παρέμβασης» (σελ 48-65). Αφορμή για την επιλογή των συγκεκριμένων κομματιών έδωσε μια ερώτηση του ντέμη στη συζήτηση που άνοιξε σε μια προηγούμενη ανάρτηση για την ωρίμανση των συνειδήσεων και του υποκειμενικού παράγοντα.

Σημειώνω απλώς εισαγωγικά ότι η μπροσούρα έχει εκλαϊκευτικό χαρακτήρα αλλά δεν περιορίζεται σε στερεοτυπικές απαντήσεις και προσεγγίζει με ενδιαφέροντα και πολύ ουσιαστικό τρόπο κάποια σημαντικά ζητήματα. Προσωπικά τη θεωρώ ένα από τα πιο ενδιαφέροντα γραπτά που έχει δώσει η ιε της κετουκε (με επικεφαλής το μάκη παπαδόπουλο εδώ και λίγο καιρό) και το κόμμα συνολικά το τελευταίο διάστημα. Εξυπακούεται πως η αντιγραφή των κομματιών αυτών αποσκοπεί να παροτρύνει το σφο αναγνώστη να αγοράσει και (προπαντός) να μελετήσει τη συγκεκριμένη έκδοση.
Εύχομαι καλή ανάγνωση και νηφάλιο σχολιασμό.

-.-.-

Έχουμε επίγνωση ότι το εργατικό κίνημα και οι σύμμαχοί του στην Ευρώπη και στην Ελλάδα είναι σε μια φάση σχετικής υποχώρησης. Η δυσαρέσκεια που εκφράζουν συνδυάζεται με τη σχετική ακινησία τους. Παρά το γεγονός ότι αυτή η κατάσταση εμφανίζεται οξυμένη στις συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, είναι σαφές ότι η τάση απομαζικοποίησης και αλλοίωσης του ταξικού προσανατολισμού του εργατικού κινήματος έχει διαμορφωθεί εδώ και πολλά χρόνια, ανεξάρτητα από την κρίση και αρκετά πριν την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ και τις άλλες χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Στην Ελλάδα ένα σημαντικό μέρος εργατών και εργατριών, λαϊκών μαζών «κουράστηκαν» ή απογοητεύτηκαν, γιατί οι συνδικαλιστικοί αγώνες δεν έφεραν άμεσα αποτελέσματα. Ένα άλλο μέρος τηρεί στάση αναμονής περιμένοντας, μάταια βέβαια, ότι κάπου θα μπει ένα τέλος στα βάρβαρα μέτρα, ελπίζοντας ότι μπορεί να γίνει κάποια αλλαγή από τα πάνω. Δεν είναι ο φόβος και η απογοήτευση το άλφα και το ωμέγα της υποχώρησης, αλλά οι συνέπειες από το μακρόχρονο εγκλωβισμό στα βαριά ιδεολογικά δεσμά της αστικής ιδεολογίας και προπαγάνδας, που ενισχύονται με τις αντιλήψεις και την πρακτική του ρεφορμισμού και οπορτουνισμού στο κίνημα, στους τόπους δουλειάς, στις μαζικές οργανώσεις. Κυριαρχεί η λογική των μειωμένων απαιτήσεων, που αναπαράγει παλιές και παράγει νέες αυταπάτες. Αυτά τα δεσμά «πλέκονται» γύρω από τον εργάτη, τον υπάλληλο, το φτωχό αυτοαπασχολούμενο και αγρότη, από τα πρώτα βήματα της ζωής του, και βεβαίως ενισχύονται αποφασιστικά στον χώρο δουλειάς, ενώ έχει προετοιμαστεί η συνείδηση να θεωρεί τον καπιταλιστή ως αυτόν που δίνει δουλειά, διανέμει τα εισοδήματα. Πρόκειται για συνείδηση που οδηγεί τον άνθρωπο να σκέπτεται με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω.

Στο φόβο και την αυταπάτη, στην απάθεια και στην απογοήτευση συμβάλλει και η αδυναμία κατανόησης της σχέσης οικονομίας και πολιτικής, του χαρακτήρα των κομμάτων και της σχέσης τους με την ταξική διάρθρωση της κοινωνίας. Επιπλέον δυσκολίες δημιουργεί η άγνοια του γεγονότος ότι ο πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι επαρκεί για να ικανοποιούνται οι σύγχρονες ανάγκες τους αρκεί να καταλήγει ολόκληρος σε αυτούς, με την προϋπόθεση της κοινωνικής ιδιοκτησίας των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού κάτω από το δικό τους εργατικό λαϊκό έλεγχο, η άγνοια ή ημιμάθεια για το τι είναι και πώς λειτουργεί το καπιταλιστικό σύστημα, για τον επαναστατικό ρόλο της εργατικής τάξης, οι εδραιωμένες κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Για τις παραπάνω αδυναμίες, οπωσδήποτε υπάρχουν –στο βαθμό που του αναλογούν- ευθύνες και στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και στο Κόμμα μας, που δεν μπόρεσε πάντοτε ν’ αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το αστικό δίκτυο ενσωμάτωσης, τις προτάσεις στήριξης αστικών κυβερνητικών λύσεων.

Απαιτείται η συνεχής επανάληψη των θέσεών μας για τη στρατηγική του κόμματος, των βασικών μας εκτιμήσεων, της πείρας της ταξικής πάλης, μέσα στην κομματική ζωή και λειτουργία, στην αρθρογραφία του Ριζοσπάστη και της ΚΟΜΕΠ, στην προπαγάνδα, στις παρεμβάσεις μας, ώστε να εμπεδώνονται οι γνώσεις και οι κατευθύνσεις. Να συζητιέται πως το Πρόγραμμα του Κόμματος θα εκλαϊκεύεται στις κοινωνικές δυνάμεις, ώστε να είναι κατανοητό, πειστικό, πώς θα διεισδύει στο μαζικό κίνημα, εκεί δηλαδή που η ανομοιομορφία της συνείδησης είναι πολύ μεγάλη, ενώ είναι έντονη η παρέμβαση των άλλων κομμάτων και των μηχανισμών τους. Η ιδεολογική δουλεία, η ζύμωση και προπαγάνδα δε φτάνει να γίνεται κατά κύματα και μάλιστα έχοντας ως αφετηρία ή αφορμή την τρέχουσα επικαιρότητα, δεν αρκεί να γίνεται με τη μορφή επανάληψης των γενικών μας συνθημάτων.

Ωστόσο η επανάληψη αυτή πρέπει να γίνεται με ζωντάνια και μαχητικότητα, να εμπλουτίζεται μέσα από τις εξελίξεις και την επικαιρότητα. Με λίγα λόγια, η έκθεση της στρατηγικής και των βασικών θέσεων του Κόμματος δεν πρέπει να παίρνει τον χαρακτήρα αξιώματος, αλλά αντίθετα πρέπει να προκαλεί το ενδιαφέρον, να είναι σαφές σε ποια ερωτήματα και συγχύσεις των μαζών απαντάνε. Το θέμα δεν είναι να ενημερώνουμε μόνο για τις θέσεις, τις εκτιμήσεις και τις ριζικά διαφορετικές μας απόψεις, ταυτόχρονα πρέπει να βοηθάμε να κατανοείται γιατί καταλήγουμε σε αυτή τη θέση και όχι σε άλλη, γιατί κάνουμε εκείνο ή τον άλλο χειρισμό, με ποια κριτήρια εξετάζουμε τις εξελίξεις. Η έκθεση των θέσεών μας με τη μορφή αξιώματος ή γενικής κριτικής στα άλλα κόμματα σαν μάθημα από καθέδρας δεν προσελκύει καθώς διατυπώνεται σε ένα έδαφος όπου όλες οι άλλες δυνάμεις παρουσιάζουν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης ως μονόδρομο. Σε αυτό το έδαφος απαιτείται πιο βαθιά επιχειρηματολογία για την πειστική ανάδειξη της δυνατότητας, της ωριμότητας και της αναγκαιότητας ενός εντελώς διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης της κοινωνίας που απαιτεί εθελοντική στράτευση και προσφορά θυσιών και μάλιστα σε περίοδο νίκης της αντεπανάστασης στις σοσιαλιστικές χώρες. Όλα μοιάζουν να είναι εναντίον μας την ίδια στιγμή που η πορεία του καπιταλισμού παρέχει σήμερα πολύ περισσότερες αποδείξεις για την αναγκαιότητα της στρατηγικής επιδίωξης του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό, ενώ η ιστορία έδειξε πόσο αναγκαία ήταν η διόρθωση λαθών του παρελθόντος όχι μόνο στη στρατηγική του ΚΚΕ αλλά και διεθνώς.

-.-.-

Η δυσκολία στην κατανόηση της περιπλοκότητας της διαδικασίας διαμόρφωσης πολιτικής συνείδησης από την πλευρά της εργατικής τάξης αναδεικνύεται με διάφορες αφορμές. Για παράδειγμα –με αφορμή τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2012, αλλά και τη δυσκολία να μετατραπεί η γενική απεργία σε ισχυρό όπλο πάλης και αντεπίθεσης- αρκετοί σύντροφοι και φίλοι εκφράζουν μια ειλικρινή αγωνία ή και απογοήτευση για το γεγονός ότι οι εργάτες, οι υπάλληλοι δε μετατρέπουν την οργή και την αγανάκτησή τους σε πάλη και αγώνα.

Η αγωνία αυτή δεν εκφράζει απλά ένα συναίσθημα που αντικειμενικά έχει βάση, αλλά κυρίως δείχνει ότι δεν έχει γίνει βαθύτερα κατανοητό ότι η ταξική συνείδηση δεν αναπτύσσεται αυτόματα με βάση την όξυνση των προβλημάτων.

Πρέπει να κατανοηθεί βαθύτερα από τους κομμουνιστές ποιο είναι το περιεχόμενο αυτής της απογοήτευσης των εργαζομένων, έτσι ώστε να ερμηνεύεται σωστά και η πολιτική της συμπεριφορά. Η απογοήτευση εκφράζει την κούραση που φυσιολογικά προκαλεί το γεγονός ότι απέναντι στο λαό στέκεται μια εξουσία, μια κυβέρνηση που δεν κάνει ούτε ένα βήμα υποχώρησης, ακόμα και όταν τα εκλογικά της ποσοστά παίρνουν τον κατήφορο. Απογοήτευση υπάρχει γιατί βλέπουν το πισωγύρισμα με την έννοια ότι παίρνονται πίσω κατακτήσεις εν μια νυχτί, ότι ζούμε χειρότερα από χθες, ότι γυρίσαμε σε μαζικά φαινόμενα φτώχιας κι εξαθλίωσης που είχαν ξεχαστεί, πρωτόγνωρα για τις νεότερες γενιές.

Η απογοήτευση δείχνει όμως την ανεπαρκή γνώση και συνείδηση ότι αυτή είναι η φύση και ο χαρακτήρας του καπιταλισμού, ότι όσο ο λαός δεν αμφισβητεί άρα δεν παλεύει κατά του ίδιου του συστήματος αλλά περιορίζεται στην πάλη κατά της μιας ή άλλης διαχείρισης, των αποτελεσμάτων της και όχι της πραγματικής αιτίας τους, τότε το κίνημα θα έχει περιορισμένη αποτελεσματικότητα ή και καμία δυνατότητα πίεσης.

Η απογοήτευση δείχνει ότι η κρίση δε συνειδητοποιείται ως κρίση του καπιταλιστικού συστήματος αλλά ως πρόβλημα κακοδιαχείρισης, με αποτέλεσμα η δυσαρέσκεια να εκδηλώνεται απέναντι σε κόμματα στα οποία πίστεψαν και στήριξαν.

Έκφραση αυτής της δυσκολίας βαθύτερης κατανόησης της πολιτικής συμπεριφοράς των εργαζομένων αποτελεί και το ακόλουθο ερώτημα το οποίο ακούγεται συχνά ακόμα και από έμπειρους αγωνιστές και το οποίο προβάλλεται στοχευμένα από τα αστικά ΜΜΕ: πώς είναι δυνατόν να φεύγουν μαζικά ψηφοφόροι από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και να σκαλώνουν σε άλλα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που στην προηγούμενη Βουλή ήταν το τελευταίο σε βουλευτές κόμμα και το τρίτο κόμμα το ΚΚΕ να χάνει αντί να παίρνει ένα έστω μικρό ή μεγαλύτερο μερίδιο.

Τα σενάρια και το κριτήριο ψήφου

Τα σενάρια και το κριτήριο ψήφου

Οι εφημερίδες του Σαββατοκύριακου είναι γεμάτες από διάφορα σενάρια για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος με αναφορά στις δαιδαλώδεις διεργασίες που συντελούνται. Στη ΝΔ προωθείται η μετεξέλιξη του κόμματος σε μια πιο κεντρώα παράταξη, με αφομοίωση στελεχών και της κεντροαριστεράς. Ενώ αντίστοιχα δραστηριότητα καταγράφεται στα δεξιά της ΝΔ. ΑΝΕΛ, Πολύδωρας, Ζώης, Ψωμιάδης ψαρεύουν στα θολά νερά της «πατριωτικής λαϊκής δεξιάς». Η Χρυσή Αυγή επιχειρεί να εμφανιστεί ως «κόσμια» και με «επίπεδο», ενώ πυκνώνουν τα δημοσιεύματα ότι ο Μπαλτάκος ετοιμάζεται για κόμμα.
Το ΠΑΣΟΚ ποντάρει στα εκλογικά αποτελέσματα της «Ελιάς» για να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναμόρφωση της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας. Προσπαθώντας ταυτόχρονα να κρατηθούν ανοιχτές οι πόρτες για μια πιθανή συνεργασία όχι μόνο με τη ΔΗΜΑΡ, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Γ. Α. Παπανδρέου εμφανίζεται να φλερτάρει με τη ΔΗΜΑΡ, με σενάρια να εντείνονται για μια πιθανή κυβερνητική συνεργασία από την παρούσα Βουλή, με προηγούμενη απομάκρυνση από την προεδρία και αντιπροεδρία της κυβέρνησης των Σαμαρά και Βενιζέλου αντίστοιχα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να παίξει σε πολλά ταμπλό, γεγονός που οξύνει αντιφάσεις και διεργασίες στο εσωτερικό του. Ενώ το Ποτάμι δηλώνει ετοιμότητα συνεργασίας με όλες τις αντιλαϊκές όχθες.

***

Το κύριο άρθρο του «Βήματος» την Κυριακή, υπογεγραμμένο από τον εκδότη του, δίνει το στίγμα: «Οι κεντρώοι ψηφοφόροι που θα δώσουν το "παρών" στις κάλπες μπορούν να ανασυντάξουν το πολιτικό σκηνικό». Η εφημερίδα συμπλήρωνε στις μέσα σελίδες: «Σε κάθε περίπτωση, οι επερχόμενες ευρωεκλογές μοιάζουν με ναρκοπέδιο. Ολα μοιάζουν επισφαλή και αβέβαια. Και παρ' ότι τα αποτελέσματά τους δεν ορίζουν τη διακυβέρνηση της χώρας, είναι κρίσιμες ως καθοριστικές γι' αυτή. Στις ευρωεκλογές θα κριθούν τα περισσότερα. Θα καταφανεί αν η κυβέρνηση αντέχει, αν η διεκδίκηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι σοβαρή, αν τα νέα σχήματα γίνονται αποδεκτά από την κοινωνία και αν οι πολίτες εν τέλει αποδέχονται τον δύσκολο ευρωπαϊκό δρόμο ή είναι έτοιμοι να αποδεχθούν άλλους, άγνωστους και απάτητους».

***

Είναι σαφές ότι όλα αυτά τα σενάρια αποσκοπούν στη θωράκιση του συστήματος, στην κυβερνητική σταθερότητα, που σε συνδυασμό με την εξασφάλιση ευρύτερων κοινωνικών συναινέσεων, την ενσωμάτωση λαϊκών στρωμάτων, θα επιτρέψουν ώστε να συνεχιστεί η πολιτική στήριξης του κεφαλαίου υλοποιώντας τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Την επόμενη μέρα των εκλογών και με ορίζοντα τις βουλευτικές εκλογές οι διεργασίες αυτές θα ενταθούν, ορισμένοι μάλιστα αναφέρονται σε συνολική αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος.
Το γεγονός ότι αυτά τα σενάρια προβάλλονται έντονα, συστηματικά και μεθοδικά, έχει ως σκοπό ο εργαζόμενος να ψηφίσει ελπίζοντας ότι κάτι καλό θα βγει από το ένα ή άλλο σενάριο αναμόρφωσης. Να λειτουργήσουν δηλαδή ως κριτήριο ψήφου για τους εργαζόμενους. Που σημαίνει βεβαίως, στο πλαίσιο αυτής της κινητικότητας, ότι άλλο μπορεί να νομίζεις ότι ψηφίζεις και άλλο να σου βγει...
Ομως, επειδή όλα αυτά τα σενάρια είναι βαθιά αντιδραστικά και αντιλαϊκά, γι' αυτό πρέπει να λειτουργήσουν ως κριτήριο ψήφου ...απ' την ανάποδη. Ο λαός να μην παραμυθιαστεί. Αντίθετα, με την ψήφο του να τα δυσκολέψει, να μην τα διευκολύνει. Και ο μόνος τρόπος είναι η ψήφος στο ΚΚΕ. Γιατί απέναντι στην κινούμενη άμμο του πολιτικού συστήματος, η μόνη επιλογή που δε μεταμορφώνεται και δε μεταλλάσσεται, που δε λέει άλλα τώρα για να κάνει άλλα μετά, που δίνει δύναμη στο λαό και την προοπτική της πραγματικής ανατροπής, είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Δυναμώνουν οι αντιδράσεις των ρωσόφωνων

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Δυναμώνουν οι αντιδράσεις των ρωσόφωνων

• Υπό κράτηση στο Σλαβιάνσκ οι στρατιωτικοί που εμφανίστηκαν ως «παρατηρητές του ΟΑΣΕ»
• Νέες κυρώσεις σε Ρώσους αξιωματούχους και εταιρείες από ΗΠΑ και ΕΕ

Οι συλληφθέντες «παρατηρητές» σε συνέντευξη στο Σλαβιάνσκ

ΝΤΟΝΕΤΣΚ.--
Αμείωτη συνεχίζεται η σύγκρουση στην ανατολική Ουκρανία, με τους ρωσόφωνους διαδηλωτές που αντιτίθενται στην αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου να συνεχίζουν και να διευρύνουν τις καταλήψεις κρατικών κτιρίων σε τουλάχιστον 10 πόλεις. Ταυτόχρονα, εξακολουθούν να είναι κρατούμενοι οι 11 στρατιωτικοί (7 από χώρες της δυτικής Ευρώπης και 4 Ουκρανοί), υποτιθέμενοι παρατηρητές του ΟΑΣΕ, που συνελήφθησαν την Παρασκευή στο Σλαβιάνσκ στην επαρχία του Ντόνετσκ, από ρωσόφωνους πολιτοφύλακες που διεκδικούν ομοσπονδιοποίηση. Χτες, ένας Σουηδός για λόγους υγείας αφέθηκε ελεύθερος, αλλά οι υπόλοιποι, όπως δηλώνουν οι πολιτοφύλακες, θα μπορούσαν να ανταλλαγούν ως κρατούμενοι πολέμου με ρωσόφωνους που κρατάει η κυβέρνηση του Κιέβου. Θεωρούνται «κατάσκοποι του ΝΑΤΟ», κάτι που έμμεσα επιβεβαιώνει και ο ίδιος ο ΟΑΣΕ, οι συλληφθέντες δεν είναι ακριβώς «παρατηρητές» του Οργανισμού, αποστολή των χωρών-μελών του ΟΑΣΕ στη βάση του «Κειμένου της Βιέννης» το 2011, για τη «στρατιωτική διαφάνεια».
Σχολιάζοντας ο Ρώσος διπλωμάτης στον ΟΑΣΕ Αντρέι Κελίν, είπε ότι ήταν «εξαιρετική ανευθυνότητα η αποστολή στρατιωτικών παρατηρητών στην ανατολική Ουκρανία» και συμπλήρωσε ότι θα ήταν ένα βήμα προς την αποκλιμάκωση της σύγκρουσης να αφεθούν ελεύθεροι οι 7 Ευρωπαίοι.
Ταυτόχρονα, οι πολιτοφύλακες, που παρά τη συσσώρευση στρατιωτικών δυνάμεων που έχει στείλει η κυβέρνηση φιλοϊμπεριαλιστικών, εθνικιστικών και φασιστικών δυνάμεων στην περιοχή, κατέλαβαν το αρχηγείο της αστυνομίας και το δημαρχείο της πόλης Κονσταντινόφκα, τον τηλεοπτικό σταθμό του Ντόνετσκ, ενώ την Κυριακή συνέλαβαν τρία μέλη των ειδικών αντιτρομοκρατικών μονάδων «Αλφα» της Ουκρανικής Υπηρεσίας Ασφαλείας στην πόλη Γκορλόφκα, στην ίδια επαρχία.
Νεοναζί «χούλιγκαν» επιτέθηκαν σε διαδηλωτές στο Χάρκοβο
Την ίδια ώρα, η εξουσία του Κιέβου επιστρατεύει νεοναζιστικές και ακροδεξιές ομάδες χούλιγκαν, στην ανατολική Ουκρανία. Την Κυριακή, μερικές χιλιάδες φανατικοί οπαδοί των ποδοσφαιρικών ομάδων Ντνίπρο και Μέταλιστ της Ουκρανίας συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Συντάγματος του Χάρκοβο και ενώθηκαν με περίπου 250 υποστηρικτές της πραξικοπηματικής κυβέρνησης του Κιέβου που διαδήλωναν εκείνη την ώρα. Οι περίπου 5 χιλιάδες «χούλιγκαν» πορεύθηκαν προς το στάδιο της Μέταλιστ, όπου θα διεξαγόταν στη συνέχεια ο αγώνας μεταξύ των δύο συλλόγων, κρατώντας πυρσούς και φωνάζοντας εθνικιστικά και ναζιστικά συνθήματα, όπως «Δόξα στην Ουκρανία - Δόξα στους ήρωες» και «Η Ουκρανία υπεράνω όλων».
Τα επεισόδια ξέσπασαν, όταν η πορεία των χούλιγκαν πέρασε από το σημείο όπου οι φιλορώσοι διαδηλωτές που αντιτίθενται στη νέα εξουσία του Κιέβου πραγματοποιούσαν τη δική τους συγκέντρωση. Βίντεο από τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς δείχνουν κουκουλοφόρους χούλιγκαν να κυνηγούν και να χτυπούν τους διαδηλωτές. Η τοπική αστυνομία επιβεβαίωσε τον τραυματισμό 14 ανθρώπων, μεταξύ των οποίων δύο αστυνομικοί.

Πυροβολήθηκε ο δήμαρχος του Χάρκοβου

Χτες επίσης το πρωί, από τα πυρά αγνώστων που δέχτηκε στην πλάτη τραυματίστηκε πολύ σοβαρά ο δήμαρχος της πόλης Χάρκοβο, Γκενάντι Κέρνες, ενώ ήταν σε πάρκο και έκανε γυμναστική. Ο πολιτικός αυτός βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση μετά την εγχείρηση στην οποία υποβλήθηκε σε νοσοκομείο της πόλης.
Ο πολιτικός αυτός ανήκε στο Κόμμα των Περιφερειών και ως την ανατροπή του στήριξε τον ανατραπέντα πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ωστόσο μετά την επικράτηση της νέας εξουσίας, αν και κριτικά την αποδέχτηκε στο όνομα της ενότητας της Ουκρανίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνουν ρώσικα ΜΜΕ, στο παρελθόν έχει κατηγορηθεί για απάτες και εμπλοκή στο οργανωμένο έγκλημα και βέβαια είναι από αυτούς που συνέβαλαν στην καταλήστευση της λαϊκής περιουσίας μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ.

Κυρώσεις από ΗΠΑ και ΕΕ και η απάντηση της Ρωσίας

Οι κυβερνήσεις της ΕΕ κατέληξαν χτες σε μια προκαταρκτική συμφωνία για την επιβολή του παγώματος των περιουσιακών στοιχείων και ταξιδιωτικών απαγορεύσεων σε άλλους 15 Ρώσους αξιωματούχους ή φιλορώσους Ουκρανούς, στο πλαίσιο μιας επέκτασης των κυρώσεων που επέβαλαν στη Ρωσία για τη δράση της στην Ουκρανία.
Η προσθήκη των 15 ονομάτων αποφασίστηκε από τους πρεσβευτές στην ΕΕ των 28 χωρών-μελών της, ως απάντηση όπως λέγεται στη μη συμβολή της Ρωσίας στην «αποκλιμάκωσης της κρίσης στην Ουκρανία». Τα ονόματα ωστόσο δεν έγιναν γνωστά.
Ταυτόχρονα, και η αμερικανική κυβέρνηση επέβαλε κυρώσεις (πάγωμα περιουσιακών στοιχείων και περιορισμούς στα ταξίδια) σε 7 Ρώσους αξιωματούχους και 17 εταιρείες που συνδέονται με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Στους πολιτικούς περιλαμβάνεται ο Ιγκορ Σετσίν, επικεφαλής της μεγάλης ρωσικής πετρελαϊκής εταιρείας Rosneft και στενός σύμμαχος του Πούτιν. Επίσης, αναφέρονται οι Ολεγκ Μπελάβεντσεφ, ο Σεργκέι Σεμεζόφ, ο Ντμίτρι Κόζακ, ο Εβγκένι Μούροφ, ο Αλεξέι Πούσκοφ και ο Βιατσεσλάβ Βολόντιν.
Οπως επισημαίνει στη σχετική ανακοίνωση του Λευκού Οίκου, οι νέες κυρώσεις επιβάλλονται «σε αντίδραση στη συνεχιζόμενη παράνομη επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία και στις προκλητικές ενέργειες, οι οποίες υπονομεύουν τη δημοκρατία της Ουκρανίας και απειλούν την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητά της (...) και την εδαφική της ακεραιότητα».
Είναι φανερό ότι, για άλλη μια φορά, στο ζήτημα των κυρώσεων υπάρχουν διαφορετικές απόψεις σε μερίδες του κεφαλαίου και ανάλογα την κάθε χώρα και τις σχέσεις που έχουν τα μονοπώλιά της με αυτά της Ρωσίας, στην ενέργεια αλλά και σε μια σειρά βιομηχανικούς κλάδους. Για παράδειγμα, η εφημερίδα «Γουόλ Στρίτ Τζέρναλ» ζητάει πιο δραστικά μέτρα, ενώ άλλες είναι πιο μαζεμένες και εντοπίζουν την αλληλεξάρτηση των καπιταλιστικών οικονομιών.
Πάντως άμεση ήταν η απάντηση της Ρωσίας. Ο υφυπουργός Εξωτερικών της, Σεργκέι Ριάμπκοφ, σημείωσε: «Κάθε λέξη που χρησιμοποίησε ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου (σ.σ. ο Τζέι Κάρνεϊ) μαρτυρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν χάσει εντελώς την αίσθηση της πραγματικότητας και οδηγούν τα πράγματα σε μια επιδείνωση της κρίσης» και τόνισε «ασφαλώς, θα απαντήσουμε. Είμαστε βέβαιοι ότι η απάντηση αυτή θα έχει οδυνηρές συνέπειες για την Ουάσινγκτον».
Ενας από τους οικονομικούς συμβούλους του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Αντρέι Μπελούσοφ, δήλωσε πάντως ότι οι νέες οικονομικές κυρώσεις των ΗΠΑ, σε βάρος Ρώσων αξιωματούχων και εταιρειών, θα έχουν μικρό αντίκτυπο στην οικονομία της χώρας. Είπε: «Πιθανόν θα υπάρξουν ορισμένες συνέπειες (για τη ρωσική οικονομία)... αλλά είναι απίθανο να υπάρξουν σοβαρές επιπτώσεις σε επίπεδο χρήσης, σε ετήσια βάση». Σε μια παράλληλη εξέλιξη, αμερικανικοί οίκοι αξιολόγησης υποβάθμισαν χτες την πιστοληπτική ικανότητα των δυο ενεργειακών κολοσσών «Γκαζπρόμ» και «Ροσνέφτ».