ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΑ-λαϊκή συνέλευση

                              ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΑ

Σήμερα Παρασκευή 25 του μηνός Ιανουαρίου 2013 και ώρα 6.ΟΟ μ. μ συνήλθε λαϊκή συνέλευση στο γραφείο του Συλλόγου με θέμα συζήτησης την επικείμενη αύξηση του τιμολογίου του νερού που προτείνει η ΔΕΥΑΚ.

Η Λαϊκή Συνέλευση αποφάσισε τα εξής.

1) Θεωρούμε ότι το νερό είναι φυσικό, κοινωνικό αγαθό και δεν μπορεί να αποτελεί εμπόρευμα προς εκμετάλλευση.

2)Σε συνθήκες μείωσης των μισθών και των συντάξεων, αύξηση της ανεργίας και εξαθλίωσης των εργαζομένων, δεν αντέχουμε καμία παραπέρα αύξηση του νερού.

Αντίθετα η Δημοτική αρχή αν ήθελε να προσφέρει κοινωνική υπηρεσία, πρέπει να προχωρήσει σε μείωση της τιμής του νερού και σε ειδικά τιμολόγια για τις ευπαθής ομάδες.

3)Σε περίπτωση απόφασης από το Δημοτικό Συμβούλιο για αύξηση της τιμής του νερού,  είμαστε αποφασισμένοι να προχωρήσουμε σε μαζική άρνηση πληρωμής προς τη ΔΕΥΑΚ, με ταυτόχρονη περιφρούρηση του υδρευτικού δικτύου για τυχόν διακοπές που θα επιχειρηθούν.

4)Να συμμετέχουμε σε  οποιαδήποτε μορφή κινητοποίησης γίνει στην Κέρκυρα,  για να αποτραπούν οι αυξήσεις.

5)Το παρόν ψήφισμα να κοινοποιηθεί στη ΔΕΥΑΚ, στο προεδρείο του Δημοτικού Συμβουλίου και στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Το ψήφισμα εγκρίνεται  ομόφωνα από τη Λαϊκή Συνέλευση.

Η Λαϊκή Συνέλευση συγκλήθηκε με πρωτοβουλία του Εξωραϊστικού  Πολιτιστικού Συλλόγου Επισκοπιανών

                            <<ΙΩΑΝΝΗΣ  ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ>>   

Η Αριστερά του Κυρίου

Η Αριστερά του Κυρίου

Αν κάποιος έχει παιχνιδιάρικη διάθεση κι ασχοληθεί με τη σημειολογία θα βρει τόσες (επιφανειακές) ομοιότητες μεταξύ εκκλησίας κι αριστεράς (και σε ένα άλλο επίπεδο μεταξύ χριστιανισμού και κομμουνισμού), που μπορεί να στηρίξει ολόκληρη θεωρία.

Μπορεί να ξεκινήσει πχ από τον χριστό, που ήταν ο πρώτος κομμουνιστής και την (αγία) τριάδα των κλασικών του μαρξισμού (μαρξ, ένγκελς, λένιν) για να θυμηθούμε και τον τραμπάκουλα, που άναβε κεράκια στο εικονοστάσι του βλαδίμηρου –καλός άνθρωπος ήτανε, θεός σχωρέστον.

Να ψάξει για τον ιούδα του κινήματος, για τον οποίο υπάρχουν πολλές υποψηφιότητες, με επικρατέστερο φαβορί, μακράν του δεύτερου, τον πολυαγαπημένο γκόρμπι, με τα τριάντα αργύρια που πήρε για τη διαφήμιση της πίτσας χατ. Εκεί που κάποιος απ’ τους ρώσους θαμώνες της πιτσαρίας λέει σε κάποια φάση: because of himwe have opportunities –χάρη σε αυτόν έχουμε ευκαιρίες. Και μάλλον μπέρδεψε τις λέξεις, που είναι κι ομόρριζες, γιατί κατά πάσα πιθανότητα ήθελε να πει: because ofhim, we had opportunism, δηλ εξαιτίας του είχαμε οπορτουνισμό –κι αυτό είναι το μόνο βέβαιο.

Μπορεί ακόμα να αναπαράγει τη γνωστή αστική κριτική για τη μεσσιανική τάχα αντίληψη που διέπει το μαρξισμό για το προλεταριάτο, το οποίο είναι η περιούσιος κοινωνική τάξη –αλλά χωρίς καμία απολύτως περιουσία- κι ο εκλεκτός του λαού για να λυτρώσει όχι μόνο τον εαυτό του αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ή για το παπικό αλάθητο των ηγεσιών, τα κομματικά ιερατεία και το ποίμνιο που τα ακολουθεί. Με την ειδοποιό διαφορά ότι αυτό το «ποίμνιο» δεν είναι ένα άτακτο κοπάδι που πορεύεται μπουλουκηδόν, αλλά οργανώνει συνειδητά την πάλη του ενάντια στους λύκους που το περιστοιχίζουν και δεν πάει ως πρόβατο επί σφαγή.

Μπορεί επίσης να μιλήσει για την κομμουνιστική ορθοδοξία και τις διάφορες αιρέσεις που διασπάστηκαν από το κυρίως σώμα της. Καθώς και για το σινοσοβιετικό σχίσμα με την κινέζικη εκκλησία για το φιλιόκβε και κάτι συνοριακές διαφορές. Ή για τους αναθεωρητές που πιστεύουν στην επανάσταση με το κρίνο, χωρίς σεξ και βία και θεωρούν δογματικούς όσους τους κριτικάρουν. Αλλά αν θεωρείς δόγμα το μαρξισμό –εξ ου και δογματικοί οι οπαδοί του- πιθανότατα δεν τον έχεις καταλάβει κι είναι εντελώς αμφίβολο αν είχες ποτέ οποιαδήποτε σχέση μαζί του.

Μπορείς να θυμηθείς τους κληρικούς που εντάχθηκαν στο εαμ και τους γενειοφόρους αντάρτες στο βουνό, που έμοιαζαν με ένοπλους ιεραπόστολους της λαοκρατίας και του κομμουνισμού. Ή αυτό που διάβασες κάπου ότι η βίβλος και το κομμουνιστικό μανιφέστο είναι τα δυο βιβλία που έχουν επηρεάσει τις μάζες και την ιστορική εξέλιξη, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο.

Μπορείς εν τέλει να συγκρίνεις την εκκλησία με την αμεσοδημοκρατία στην εκκλησία του δήμου και τις εκκλησιάζουσες του αριστοφάνη. Ή τη βασιλεία των ουρανών με την έφοδο της εργατικής τάξης στον ουρανό, και το βασίλειο της ελευθερίας, όπως το ονόμασαν οι κλασικοί, που θα αντικαταστήσει το βασίλειο της αναγκαιότητας –με την έννοια του καταναγκασμού.

Εάν είσαι λοιπόν συριζαίος εν χριστώ αδελφέ, και θέλεις να δικαιολογήσεις κάπως το φλερτ του χώρου σου με την εκκλησιαστική ηγεσία, έχεις μπροστά σου πεδίο δόξης λαμπρό, με πλούσια και ευφάνταστα επιχειρήματα για κάθε χρήση. Πόσο μάλλον όταν έχεις πάρει φόρα τελευταία και έχεις αρχίσει να δικαιολογείς τα πάντα, όπως τα ραντεβού του αλέξη στις ενωμένες πολιτείες. Όσο να πεις είναι κάπως διασκεδαστικό, συν τοις άλλοις.

Όμως πέρα από την πλάκα και το βλαδιβοστόκ –που τώρα πια είναι κι εκεί πατρίδα με χριστιανισμό- πιστεύω πως σε ό,τι έχει να κάνει με το σύριζα, αυτή η σχέση και η σημειολογία της είναι πολύ εύστοχη και ταιριαστή. Κι είναι πολύ λογικό, εφόσον ο κλήρος πέφτει στο σύριζα για τον σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης, να σταματήσει να την πέφτει ο σύριζα στον κλήρο και την ηγεσία του, προκειμένου να εξασφαλίσει ότι θα γίνει όντως κυβέρνηση.

Είναι λογικό γιατί η εκκλησία της ελλάδος κι ο σύριζα είναι δυο φιλόπτωχα ιδρύματα, που θέλουν να ανακουφίσουν και να προστατέψουν τους φτωχούς απ’ τις συνέπειες της κρίσης, χωρίς να πολεμήσουν το σύστημα που γεννά τη φτώχια και την αδικία, όπως το σύννεφο τη βροχή. Τη στιγμή που ο λαός ξανασταυρώνεται κι ανεβαίνει αγόγγυστα το γολγοθά του, αυτοί του αλείφουν μύρο στις πληγές, για να μην τσούζει, αλλά κάνουν τον πόντιο πιλάτο και δεν του λένε ότι πρέπει να σταματήσει να θυσιάζεται για σκοπούς ξένους προς του συμφέρον της τάξης του. Κι ο σύριζα της εποχής (και της ακοα) πχ, μπορεί να έδειχνε αμέριστη συμπάθεια στον πρωτόγονο κομμουνισμό των χριστιανικών κοινοτήτων –γιατί, και στην κοινοκτημοσύνη πιστεύομεν! Αλλά δε θα έκανε το παραμικρό για να τους γλιτώσει από το λάκκο των λεόντων και την αρένα της ενωμένης ευρώπης.

Είναι ταιριαστή η σχέση γιατί οι προγραμματικές διακηρύξεις του σύριζα θυμίζουν γλυκανάλατα κηρύγματα και την παπαδίστικη μεταφυσική, που θα αλλάξει την καπιταλιστική βαρβαρότητα μεταρρυθμίζοντάς της, με προσευχές και διαπραγμάτευση, χωρίς να πειράξουν τα ιερά και τα όσια της αστικής εξουσίας, που τα πάντα εν σοφία κι ελευθερία εποίησε, μέσα σε αυτό το δημοκρατικό σύστημα. Κι όταν μιλάει για το σοσιαλισμό, σαν τη δευτέρα παρουσία, στην ουσία δεν κάνει τίποτα άλλο από το να διακηρύσσει με τον τρόπο του, ότι αυτό το σύστημα είναι αιώνιο, κι αυτό που πρέπει να δούμε είναι πώς θα το βελτιώσουμε.

Κι έτσι φτάνουμε στο βασικό κοινό παρονομαστή των δύο φιλάνθρωπων φορέων. Τη μεταφυσική. Και συγκεκριμένα τη μεταφυσική ενός ανθρώπινου καπιταλισμού, καλού και φιλεύσπλαχνου, που θα βάζει τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη χωρίς να τα καταργεί, θα έχει φιλολαϊκές τράπεζες και φορολογική επανάσταση, ευρώ χωρίς μνημόνιο, ομελέτα χωρίς αυγά. Και θα γίνει το θάμα των βρυξελλών, ή μια αναπαράσταση του θαύματος στην έρημο, που πολλαπλασιάστηκαν τα ψάρια και τα καρβέλια, κι ο σύριζα θα χορτάσει τον πεινασμένο μας λαό, χωρίς να βάλει χέρι στα μονοπώλια και τη μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία.

Κι αυτό με τη σειρά του μας οδηγεί σε ένα ακόμα κοινό γνώρισμα. Την υποκρισία. Γιατί κι οι δυο γνωρίζουν πολύ καλά, ότι αυτή η γη της επαγγελίας είναι ψεύτικη. Κι ότι όσα ευαγγελίζονται δε μπορούν να πραγματοποιηθούν, αλλά ηχούν ευχάριστα και ναρκώνουν τη μέση λαϊκή συνείδηση.

Γιατί όμως χάφτει ο λαός τις παραβολές και τα παραμυθάκια που του σερβίρουν; Γιατί το σοσιαλδημοκρατικό και το θρησκευτικό αφιόνι είναι η απελπισία που μεταμφιέζεται σε ελπίδα και περιμένει απεγνωσμένα ένα σωτήρα να μεσολαβήσει για την επίτευξη του ονείρου της, λειτουργώντας ως αντίβαρο για τη δική της παραίτηση και τη λογική της ανάθεσης. Σώσον κύριε το λαό σου, και ευλόγησον την απραξία του.

Και δε μιλάμε για την πνευματική καθυστέρηση ενός αγροτικού λαού, που ζούσε πρακτικά για αιώνες στο μεσαίωνα, κι έβλεπε τον τρότσκι σαν τον άι γιώργη με το δόρυ, και προσευχόταν στα θεία στο μεγάλο πατριωτικό πόλεμο κατά των ναζί, αλλά την ίδια στιγμή πάλευε με το όπλο στο χέρι για το δίκιο του –γιατί δεν είναι πολύ σοφό να τα περιμένεις όλα από τη θεά της σοφίας, χωρίς να κινήσεις κι εσύ λίγο το χεράκι σου.

Αν καλλιεργείς εσύ στο λαουτζίκο το αφιόνι και τις αυταπάτες μιλάμε για μια διαφορετική ποιότητα φαινομένου.

Σε τελική ανάλυση η σχέση αυτή είναι αγαστή, γιατί τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, ούτε και τον καλό χριστιανό. Όπως οι φραστικές διακηρύξεις δεν κάνουν τον κομμουνιστή, ούτε και τον αριστερό –έτσι γενικά και αόριστα. Πόσο μάλλον όταν ακόμα και σε καθαρά διακηρυκτικό επίπεδο, ο σύριζα έχει βάλει μπόλικο νερό στο κρασί του και μετατοπίζεται συνεχώς προς τα δεξιά.

Το αποτέλεσμα θα είναι ότι ο σύριζα θα χάσει και το τελευταίο φύλλο συκής και του ψευδεπίγραφου ριζοσπαστισμού του, ακόμα και με τα αστικά κριτήρια για το τι είναι προοδευτικό και τι όχι. Γιατί θα κάνει πίσω στο θέμα του διαχωρισμού εκκλησίας-κράτους, όπου μέχρι τώρα κέρδιζε ανέξοδες δάφνες προοδευτισμού, ξιφουλκώντας με άσφαιρα πυρά εναντίον του κλήρου.

Αυτή είναι η αριστερά του κυρίου που εκφράζει ο σύριζα. Κι αν αυτή η ιστορία βοηθήσει να πέσουν τα καφάσια από τα μάτια ενός κόσμου, για να γλιτώσει από τις αυταπάτες του μια ώρα αρχύτερα, τόσο το καλύτερο. Γιατί η καμπάνα δεν χτυπά χαρμόσυνα για την κυβέρνηση της αριστεράς που έρχεται, ούτε πένθιμα για την επίπλαστη ευημερία που χάσαμε εξαιτίας της κρίσης. Αλλά χτυπά σαν καμπανάκι κινδύνου, για να καταλάβουμε πως

Θεοί αρχόντοι βασιλιάδες, με πλάνα λόγια μας γελούν

Της γης οι δούλοι κι οι ραγιάδες μοναχοί τους θα σωθούν

Και να πάρουμε επιτέλους την κατάσταση στα χέρια μας..

Τηλεβόθρος

Τηλεβόθρος 
 Η μαγκιά τού Σαμαρά και της κυβέρνησής του είχε φανεί ξεκάθαρα τότε που έστειλε τα ΜΑΤ να διαλύσουν την απεργία στην Χαλυβουργία, στηρίζοντας ξεκάθαρα τον αρχιαπατεώνα Μάνεση. Συνεπώς, δεν συνιστά έκπληξη το γεγονός ότι νυχτιάτικα μπήκαν τα ΜΑΤ στο αμαξοστάσιο του μετρό για να διαλύσουν τους απεργούς (κάνοντας, βέβαια, μερικές "απαραίτητες" συλλήψεις). Ο δρόμος για την επέμβαση των ΜΑΤ είχε στρωθεί έντεχνα από την εκτελεστική εξουσία σε συνεργασία με δυο άλλες εξουσίες, την δικαστική και την "τέταρτη", τον τύπο.

 Κατ' αρχάς, η "ανεξάρτητη" δικαιοσύνη έκανε αυτό που κάνει πάντοτε: κήρυξε την απεργία παράνομη και καταχρηστική. Ως εδώ, καμμία πρωτοτυπία. Είπαμε, μαράζι τό 'χω να δω την δικαιοσύνη να χαρακτηρίζει μια απεργία ως νόμιμη.

 Στην συνέχεια, πιάσανε δουλειά τα ΜουΜουΕ, τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Προχτές το βράδυ, κάνοντας καναλότσαρκα (κοινώς ζάπινγκ) πέρασα από το δελτίο "ειδήσεων" του Αντέννα και είδα στο κάτω μέρος της οθόνης ένα χαρακτηριστικό τσιτάτο: "Χωρίς τέλος η ταλαιπωρία των πολιτών αφού όλα δείχνουν ότι και αύριο τίποτα δεν θα κινηθεί". Αν και ήμουν απολύτως σίγουρος για το τι θα επακολουθούσε, δεν άλλαξα κανάλι (μάλλον με συντρέχει κάποια μορφή μαζοχισμού) περιμένοντας να δω μέχρι πού θα φτάσει η προστυχιά τής "αδέσμευτης" ενημέρωσης.

 Σε απ' ευθείας σύνδεση με τον αδειανό σταθμό τού μετρό στον Αγ. Αντώνιο, η δημοσιογραφίσκα μάς ενημέρωσε ότι η κυβέρνηση έστειλε 24ωρο τελεσίγραφο στους απεργούς, απειλώντας με απολύσεις συνδικαλιστών. Προσοχή στην χρήση τού όρου "συνδικαλιστής"! Ο τηλεθεατής πρέπει να πειστεί ότι η απεργία δεν γίνεται με την εκούσια γενική συμμετοχή των εργαζομένων αλλά κατευθύνεται από κάποιους βολεμένους συνδικαλιστές.

 Το τσιτάτο στην οθόνη άλλαξε: "Μέχρι τώρα δεν έχουν ανακοινώσει επίσημα κάτι αλλά ούτε ένας συνδικαλιστής δεν αρνείται ότι αύριο απεργούν" (προσοχή στο "επίσημα"). Η δημοσιογραφίσκα εξηγεί ότι οι συνδικαλιστές δεν ενημερώνουν τον κόσμο για το τι θα κάνουν κι αν θα απεργήσουν και την επόμενη μέρα αλλά, όπως συνηθίζουν, αρέσκονται στο να "αιφνιδιάζουν ενάμισι εκατομμύριο πολίτες". Έλα, όμως, που θέλει να δείξει ότι κάνει καλά την δουλειά της και παραδέχεται ότι "στα επανειλημμένα τηλεφωνήματα που τους κάνουμε, παραδέχονται ότι ναι, αύριο θα απεργήσουμε"! Τώρα τι σόι αιφνιδιασμός του επιβατικού κοινού είναι αυτός, να δηλώνεις στα κανάλια ότι αύριο θα απεργήσεις, μόνο το προχώ μυαλό των δημοσιογράφων μπορεί να το συλλάβει. Νέο τσιτάτο στην οθόνη: "Αν και δεν έχουν εκδόσει ανακοίνωση, ανοιχτά ενημερώνουν και για τις ώρες που δεν θα κυκλοφορούν τα μέσα μεταφοράς". Αυτό είναι! Ο απόλυτος αιφνιδιασμός λέμε!

 Η ενημέρωση συνεχίζεται. Στην οθόνη βγαίνει κάρτα με την δήλωση Κεδίκογλου: "Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή αυτή η κατάσταση...". Ποιά κατάσταση, ρε συ Σίμο; Το ότι κάποιοι δεν θα βρίσκουν δημόσιο μεταφορικό μέσο για να πάνε στις δουλειές τους ή το ότι κάποιοι άλλοι δεν θα έχουν λόγο να ψάξουν για μεταφορικό μέσο επειδή δεν έχουν δουλειές να πάνε; Και από ποιούς ακριβώς δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή; Από την κυβέρνηση που βλέπει την λαϊκή οργή να οργανώνεται και να αντιδρά ή από τους εργαζόμενους που βλέπουν τα εισοδήματά τους να καταβαραθρώνονται;

 Από κοντά σαν... (άντε μη πω τώρα) κι ο Βενιζέλος, μη χάσει: "Πρέπει να σταματήσει η ταλαιπωρία του κόσμου. Η θέση μας σε αυτό είναι απολύτως σαφής. Και δεν προστατεύουν τα συμφέροντα των εργαζομένων όσοι φέρνουν τους εργαζόμενους σε αντίθεση με την κοινωνία. Κάνουν μεγάλο λάθος και συνδικαλιστικό". Είδες ο Βαγγέλης; Ασταδιάλα Βαγγέλη (που λέει κι ο φίλος μου ο Πέτρος). Τον κόσμο που ταλαιπωρείται νοιάστηκε ο Βαγγέλης. Αυτόν που νοιάζεται πάντα. Ακόμη και τότε που τσάκιζε το αφορολόγητο, ακόμη και τότε που έβαζε τα χαράτσια στον λογαριασμό τής ΔΕΗ, ακόμη και τότε που υπέγραφε μνημόνια κι εφαρμοστικούς νόμους, ακόμη και τότε που προωθούσε τις περικοπές στους μισθούς και συνυπέγραφε τις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες... και τότε και πάντοτε αυτόν τον κόσμο σκέφτεται και το πώς να μη ταλαιπωρείται. Έτσι δεν είναι, Βαγγέλη; Άει στον γεροδιάολο, Βαγγέλη!

 Παράλληλα, ο ογκόλιθος της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής παραδίδει και μαθήματα συνδικαλισμού. Ο άνθρωπος ο οποίος ηγείται του κόμματος το οποίο διέλυσε όποιο εργατικό δικαίωμα βρήκε μπροστά του, τολμάει να εγκαλεί τους συνδικαλιστές (τους οποίους, μη ξεχνιόμαστε, κατά μείζονα λόγο ελέγχει η αστική εξουσία) για λάθη. Μάλιστα. Να ξεράσω τώρα ή να το αφήσω για αργότερα;

 Στην συνέχεια, κάποια "σοβαρή" αναλύτρια (;) μας ενημέρωσε ότι, για κάθε μέρα απεργίας, το δημόσιο ταμείο χάνει δέκα εκατομμύρια ευρώ. Ας μη κάνουμε τώρα τις πράξεις (πόσα εκατομμύρια εισιτήρια κόβονται καθημερινά, ρε γαμώτο;), έτσι; Ας δεχτούμε ότι χάνονται όντως αυτά τα λεφτά. Το πόσα λεφτά χάνουν οι εργαζόμενοι στα μέσα μεταφοράς είναι τόοοσο δύσκολο να μας το πουν; Τί διαόλο; Τόση καούρα έχουν όλοι με τα έσοδα του κράτους; Μήπως όλοι αυτοί θέλουν και την αύξηση στα εισιτήρια, προκειμένου να εισπράττει περισσότερα ο δημόσιος κορβανάς;

 Μετά ήρθε η ώρα τού "μεγάλου αναλυτή", του Γιώργου Κούρου. Ήταν η ώρα που ξεβαφτίστηκα στα γαμοσταυρίδια. Και πώς να μη βλαστημήσεις, όταν τον ακούς να λέει ότι "επί τρεις ημέρες οι εργαζόμενοι αδιαφορούν για τις αποφάσεις της δικαιοσύνης και η κυβέρνηση δεν τις εφαρμόζει" ή ότι "οι εργαζόμενοι στα μέσα μεταφοράς απεργούν γιατί δεν θέλουν να χάσουν τα κεκτημένα που έχουν χάσει όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι" ή ακόμα και ότι "στη μέση είναι οι πολίτες που πληρώνουν, όπως πάντα, το μάρμαρο"; Πώς και πόσο να αντέξεις τέτοιες χοντρομαλακίες από "σοβαρά" (λέμε τώρα) χείλη; Και εκνευρίζομαι ακόμη περισσότερο όσο σκέφτομαι ότι αυτός ο παπάρας πληρώνεται για να πετάει τις οβίδες του...

 Καινούργιο τσιτάτο στην οθόνη: "Στενάζουν για έβδομη μέρα στους δρόμους εκατομμύρια εργαζόμενοι". Οι εικόνες δείχνουν το κυκλοφοριακό κομφούζιο και η φωνή της δημοσιογραφίσκας κοντεύει να σπάσει από την συγκίνηση, καθώς περιγράφει την ταλαιπωρία "αυτών που πασχίζουν για το μεροκάματο, αυτών που μένουν απλήρωτοι για μήνες δίχως να ταλαιπωρούν τον κόσμο". Και, φυσικά, ακούγεται και ο "ταλαιπωρούμενος λαός": ένας μαλάκας που αγανακτεί επειδή απεργούν αυτοί που πληρώνονται απ΄ αυτόν (σ.σ.: πληρώνονται είπε;), μια ανεγκέφαλη που σκέφτεται ότι έχει δώσει 45 ευρώ για κάρτα απεριορίστων διαδρομών αλλά δεν μπορεί να την χρησιμοποιήσει, ένα σούργελο που χαζογελάει διαμαρτυρόμενη για την αναμονή της στην στάση, μια γιαγιά με αλτσχάιμερ που δεν εύρισκε μεταφορικό μέσο για να πάει να πληρώσει την ΔΕΗ και κινδύνευε να της κόψουν το ρεύμα κλπ. Στην οθόνη νέο τσιτάτο: "Παιδιά, γονείς, άρρωστοι, ηλικιωμένοι όμηροι των απεργών του μετρό."...

 Δεν άντεξα άλλο τον τηλεβόθρο. Προς στιγμή, σκέφτηκα τι όργιο προπαγάνδας πρέπει να γινόταν στο Μέγκα και τι θα ακολουθούσε στον Σκάι και ανατρίχιασα. Μπροστά στον κίνδυνο να πετάξω κανένα τασάκι στην τηλεόραση, άλλαξα κανάλι. Σταρ. Υγιέστατο γεννήθηκε το μωράκι τής Σακίρας. Δόξα τω θεώ. Ηρέμησα.


Σημείωση: Τα "τσιτάτα" αποδίδονται ακριβώς όπως εμφανίστηκαν, μ' αυτή την σύνταξη και μ' αυτή την ορθογραφία και μάρτυς μου το διαδίκτυο.

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖOΜΕΝΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖOΜΕΝΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΙ Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΜΑΤ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΑΞΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Για μία ακόμη φορά η κυβέρνηση για να προασπίσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να καταστείλει τους αγώνες των εργαζομένων. Μετά τη λάσπη, τις συκοφαντίες και τις απειλές προχώρησε στην εισβολή στο αμαξοστάσιο του ΜΕΤΡΟ με δυνάμεις των ΜΑΤ.     

Η συγκυβέρνηση, αξιοποιώντας τη «σιδερένια φτέρνα» του αστικού κράτους (νόμους, κατασταλτικούς μηχανισμούς, δικαιοσύνη, μέσα μαζικής ενημέρωσης), επιχειρεί να τσακίσει κάθε αντίσταση, να επιβάλλει την υποταγή στην πολιτική της που υπηρετεί τα συμφέροντα μιας χούφτας μονοπωλίων. Να τρομοκρατήσει τα λαϊκά στρώματα.

Η Γραμματεία Κέρκυρας του Π.Α.ΜΕ. καλεί τους εργαζόμενους να καταδικάσουν την κυβέρνηση και να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στο δίκαιο αγώνα των εργαζομένων στο Μετρό και τα άλλα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, που πρέπει να παραμείνουν όρθιοι και να μην υποκύψουν ώστε να αποτύχουν ο αυταρχισμός και η κυβερνητική αδιαλλαξία.

Να μη φοβηθούν. Να αντισταθούν. Πολλές φορές στο παρελθόν, τέτοιου είδους αποφάσεις τσακίστηκαν κάτω από τη μαζική-μαχητική στάση των εργαζομένων και με την αλληλεγγύη. Το παράδειγμα των ναυτεργατών, με τις 10άδες απεργίες σε συνθήκες επίταξης, δείχνει το δρόμο.

Έρχονται νέα κύματα αντιλαϊκών μέτρων, αντιλαϊκών και αυταρχικών πολιτικών και απαιτείται από το εργατικό και λαϊκό κίνημα ανεβασμένη ετοιμότητα και αποφασιστικότητα στην απόκρουσή τους.

Αγώνας οργανωμένος, σχεδιασμένος για ρήξεις και ανατροπές, για να απαλλαγεί οριστικά ο λαός από το ζυγό των  μονοπωλίων και τις δυνάμεις που τα υπηρετούν.

ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ !

ΝΑ ΠΑΡΘΕΙ ΤΩΡΑ ΠΙΣΩ Η ΕΠΙΤΑΞΗ !

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ

ΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ !

ΦΘΗΝΕΣ, ΑΣΦΑΛΕΙΣ, ΑΞΙΟΠΙΣΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ

Κέρκυρα, 25/01/2013

Η Γραμματεία Κέρκυρας του Π.Α.ΜΕ.

ΑντιΜΜΕ

Ο Ακης που δουλεύει χρόνια σαν οδηγός λέει: «Παρά τα όσα ακούστηκαν μεγάλη μερίδα του κόσμου, οι επιβάτες, που μας γνωρίζουν χρόνια γιατί χρησιμοποιούν τα μέσα μεταφοράς, μέχρι και τηλέφωνο έπαιρναν στο σωματείο και μας έδειχναν την αλληλεγγύη τους και λέγοντας να αντισταθούμε. Είμαστε μαζί σας έλεγαν».

 Ο Κώστας κι αυτός οδηγός συμπληρώνει: «Αλλοι που περνούσαν έξω από το εργοτάξιο μας έλεγαν να μην κάνουμε πίσω, περνούσαν με τα αυτοκίνητα και κόρναραν».

 Σε ένα άλλο πηγαδάκι που ήταν μαζεμένοι αρκετοί εργάτες και συζητούσαν, μας περιγράφουν πόσο σημαντική είναι η αλληλεγγύη ανάμεσα στους εργαζόμενους, όχι μόνο από το χώρο των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, αλλά και από άλλους χώρους.

Εισβολή των ΜΑΤ στο αμαξοστάσιο του Μετρό

Εισβολή των ΜΑΤ στο αμαξοστάσιο του Μετρό

email

Print

Eπέμβαση των ΜΑΤ έγινε περίπου στις 3:30 τα ξημερώματα της Παρασκευής στο αμαξοστάσιο του Μετρό στα Σεπόλια. Εξι διμοιρίες των ΜΑΤ εισέβαλαν στον χώρο και απομάκρυναν τους απεργούς που βρίσκονταν μέσα. Αυτήν τη στιγμή μέσα στο αμαξοστάσιο είναι μόνο δυνάμεις των ΜΑΤ που έχουν καταλάβει το χώρο. Εγιναν τρεις προσαγωγές απεργών, οι οποίοι στη συνέχεια αφέθηκαν ελεύθεροι. Μια γυναίκα τραυματίστηκε και μεταφέρθηκε στο Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας.

Συνδικαλιστές και μέλη του ΠΑΜΕ είναι συγκεντρωμένοι αυτήν τη στιγμή στην περιοχή, εκδηλώνοντας τη στήριξη και τη συμπαράστασή τους στους εργαζόμενους των συγκοινωνιών.

Η αστυνομία έχει αποκλείσει την περιοχή γύρω από το αμαξοστάσιο και δεν επιτρέπει την πρόσβαση σε αυτό, παρά μόνο σε όσους έχουν το φύλλο πορείας της επιστράτευσης. Η διαδικασία επίδοσης των φύλλων πορείας συνεχίστηκε όλη τη νύχτα.

Το «μαγείρεμα» της ΕΛΣΤΑΤ

Το «μαγείρεμα» της ΕΛΣΤΑΤ

Δικαστικές διώξεις, λοιπόν, στελεχών της ΕΛΣΤΑΤ με την αιτιολογία ότι «μαγείρεψαν» τα στοιχεία για το δημόσιο έλλειμμα, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί η ελληνική οικονομία στα προγράμματα των μνημονίων και στην τρόικα για να δανειστεί, να μπει στην Ελλάδα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, μαζί με τα κράτη - μέλη της ΕΕ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ως δανειστές και να μεγαλώσει το χρέος. Καιρό τώρα έχει ξεκινήσει ένα «γαϊτανάκι» γύρω απ' αυτό το ζήτημα, με αστικές εκτιμήσεις που ανεξάρτητα αν ευσταθούν, ή όχι, αποπροσανατολίζουν ως προς το βασικό πρόβλημα της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, που είναι η καπιταλιστική οικονομική κρίση και η πολιτική διαχείρισής της, όχι βεβαίως σε όφελος του λαού, αλλά σε όφελος του κεφαλαίου. Εδώ συγκρούονται δυο μείγματα πολιτικής διαχείρισης: Το ένα της αυστηρά δημοσιονομικής που εφαρμόζεται, το άλλο της επεκτατικής, που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και τα δύο είναι αντιλαϊκά. Αλλωστε, η αντιμετώπιση της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου απαιτεί πολιτική μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, για να αντισταθμίσει το κεφάλαιο τη χασούρα από την κρίση και να δημιουργηθούν συνθήκες για επενδύσεις που απαιτούν γοργή και μεγάλη κερδοφορία. Τα μνημόνια ήταν ο μοχλός για τα αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα, που ήταν προαποφασισμένα και θα εφαρμόζονταν, ανεξάρτητα από τα στατιστικά στοιχεία για το έλλειμμα.

***

Ας δούμε ορισμένες εκτιμήσεις, που άνοιξαν αυτό το ζήτημα. Ο Π. Ρουμελιώτης, στο βιβλίο του για το συγκεκριμένο θέμα, έχει ασκήσει δριμύτατη κριτική στον Γ. Παπανδρέου ότι «χαντάκωσε τη χώρα», γιατί δε συμφώνησε με την εκτίμηση του ΔΝΤ ότι χωρίς «κούρεμα» του χρέους δεν υπάρχει διαχειριστική πολιτική που να το αντιμετωπίσει, άρα η συνταγή ήταν καταδικασμένη να αποτύχει. Επίσης, ο Κ. Σημίτης, σε βιβλίο του ρίχνει όλες τις ευθύνες στον Γ. Παπανδρέου για τη λαθεμένη, κατά τη γνώμη του, πολιτική στο ζήτημα αντιμετώπισης του κρατικού χρέους. «Δεν ήξερε, γιατί δεν είχε γνώσεις οικονομίας», γράφει. Ενώ αναρωτιέται τι το ήθελε ο τότε υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου το τηλεφώνημα στον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ πριν κλείσει τη συμφωνία. Φαίνεται, λοιπόν, ότι στα πλαίσια αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης εκδηλώθηκαν οξύτατοι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΕΕ, πιο ιδιαίτερα στη Γερμανία, που έχουν σχέση με το γεγονός ότι η κρίση είναι συγχρονισμένη στις καπιταλιστικές οικονομίες της ΕΕ, των ΗΠΑ, και κάθε κράτος πασχίζει να την αντιμετωπίσει σε όφελος των μονοπωλίων του και σε βάρος των μονοπωλίων άλλων κρατών.

Εδώ χρειάζεται να θυμίσουμε ότι, με την ανάληψη της πρωθυπουργίας το 2009 από τον Γ. Παπανδρέου και ενώ το δημόσιο έλλειμμα ήταν υπολογισμένο στο 8,6%, ο Γ. Παπανδρέου το ανέβασε στο 15,4%, λέγοντας πως με τέτοιο έλλειμμα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην αποπληρωμή του κρατικού χρέους. Ετσι, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ οδήγησε στο πρώτο μνημόνιο, με άρνηση αναδιάρθρωσης («κούρεμα») του χρέους, αφού ήταν καταστροφή κεφαλαίου που θα ζημίωνε και την Ευρωζώνη, ανεξάρτητα αν το «κούρεμα» έγινε αναγκαστικά στην πορεία. Το πραγματικό πρόβλημα ήταν και είναι η διαχείριση της οικονομικής κρίσης, που καταστρέφει και εργατική δύναμη και κεφάλαιο, αλλά πίστευαν ότι θα γλιτώσουν το κεφάλαιο. Γι' αυτό δεν ήθελαν «κούρεμα».

***

Ο Γ. Παπανδρέου αναζητά λύση στην ΕΕ (να πληρώσουν δίνοντας δάνεια για τα χρέη της Ελλάδας τα άλλα κράτη της ΕΕ), αλλά και στο ΔΝΤ. Την εμπλοκή του ΔΝΤ επεδίωξε και η Γερμανία, προκειμένου να γίνουν επιμερισμοί στη ζημιά από τα χρέη. Η υπογραφή της πρώτης δανειακής συμφωνίας, η άρνηση «κουρέματος», το δημοψήφισμα για το ευρώ, προβάλλονται μετά από επαφή με τις ΗΠΑ. Η πολιτική της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου δυσκολεύει συνολικά την Ευρωζώνη, με δεδομένο το βάθεμα της κρίσης σε Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία, εξ ου και η αποπομπή του. Η δυσκολία στην Ευρωζώνη διευκολύνει τις ΗΠΑ στους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, με δεδομένο ότι αναζητούν διέξοδο από την κρίση, πασχίζοντας κάθε μία να καταστραφεί λιγότερο δικό της κεφάλαιο, που επιδρά και στο εσωτερικό της Γερμανίας. Στη Γερμανία, οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί αυτών που θέλουν στρατηγικά τον ευρωατλαντισμό κόντρα σε τμήματα που προσανατολίζονται στρατηγικά σε Ρωσία, Κίνα, στην Ασία γενικότερα, και άλλα που θέλουν μια άλλη Ευρωζώνη μικρότερη, είναι οξύτατοι. Μέσα δε από την αντιπαράθεση, που εκδηλώνεται και τώρα σε σχέση με το «μαγείρεμα» της ΕΛΣΤΑΤ, σε συνδυασμό με το ότι το ΔΝΤ μίλησε για δικά του λάθη στους υπολογισμούς του για την εφαρμογή των προγραμμάτων λιτότητας στην Ελλάδα, δίνεται τροφή για την ενίσχυση της αντιπαράθεσης των δύο μειγμάτων διαχείρισης της κρίσης, με στόχο να εγκλωβίσουν ακόμη περισσότερο λαϊκές δυνάμεις σ' αυτά. Που σημαίνει να στοιχίζονται με τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα, για το ένα ή το άλλο μείγμα, σε συνδυασμό με επιλογές έξωθεν συμμάχων. Υπάρχουν τμήματά του στον τομέα Ενέργειας, αλλά και εφοπλιστές, μεταφορές γενικότερα (ο Ομπάμα το καλοκαίρι συναντήθηκε με Ελληνες εφοπλιστές), μεγαλοεξαγωγείς, μεγαλοξενοδόχοι, κ.λπ., που γέρνουν προς τις ΗΠΑ, υπάρχουν και ορισμένα τμήματά του προς Ρωσία, Κίνα.

Ο λαός να κλείσει τ' αυτιά του σε τέτοια ζητήματα περί «μαγειρέματος» στοιχείων ή «λάθος συνταγές». Η ζωή του δε θα ήταν καλύτερη και χωρίς αυτά, αφού, για την αντιμετώπιση της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου, έπρεπε να παρθούν όλα τα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα. Γι' αυτό πρέπει να απορρίψει συνολικά τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και τον «ευρωμονόδρομο».

Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για την εξωτερική πολιτική;

Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για την εξωτερική πολιτική;

-- Τι σημαίνουν αυτά που είπε ο Αλ. Τσίπρας στους εκπροσώπους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την εξωτερική πολιτική που θα ακολουθήσει το κόμμα του αν κυβερνήσει;

«

Θέλουμε η Ελλάδα να συνεχίσει να είναι σε θέση να παίζει ρόλο σταθεροποιητικό στην περιοχή. Να έχει τη συνέχεια και τη συνέπεια στην εξωτερική πολιτική, ώστε να συμβάλλει στη σταθερότητα». Αυτά είπε τις προάλλες ο Αλ. Τσίπρας στη συνάντηση που είχε με εκπροσώπους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην Ουάσιγκτον. Οι διατυπώσεις που χρησιμοποίησε μόνο τυχαίες δεν είναι. Αντίθετα, συνιστούν διαπιστευτήρια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και διαβεβαίωση ότι μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να θίξει σε τίποτα τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην ευαίσθητη περιοχή της Ανατ. Μεσογείου, των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής. Ο Αλ. Τσίπρας είναι σαφής γι' αυτό, όταν λέει ότι η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας πρέπει να έχει «συνέχεια και συνέπεια». Ποια είναι, όμως, η «σταθερότητα» που εξασφάλισε η Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια με τη στάση της και πώς θα συνεχίσει να την εγγυάται, όπως διαβεβαιώνει ο Αλ. Τσίπρας;

Για να μην πάμε στο πολύ μακρινό παρελθόν, ας δούμε πώς η Ελλάδα συνέβαλε στη «σταθερότητα» της περιοχής: Στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, που ολοκλήρωσε το διαμελισμό της, έδωσε «γην και ύδωρ» για τα αμερικανοΝΑΤΟικά στρατεύματα που ματοκύλισαν την περιοχή. Στον πόλεμο κατά του Ιράκ, έκανε το ίδιο, όπως και στην επέμβαση στο Αφγανιστάν, όπου μάλιστα συμμετείχε με έμψυχο υλικό στην κατοχή που ακολούθησε. Στην πρόσφατη επέμβαση στη Λιβύη, η Ελλάδα έγινε ορμητήριο για τα «συμμαχικά» αεροπλάνα και πλοία, ενώ ενεπλάκη με διάφορους τρόπους και στα γεγονότα της Αιγύπτου. Τώρα με τη Συρία, η Ελλάδα είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με την ΕΕ και τις ΗΠΑ, ενώ έχει συνάψει στρατηγική συμμαχία και με το Ισραήλ, που δολοφονεί τους Παλαιστίνιους και ετοιμάζεται για επέμβαση σε Συρία και Ιράν. Θυμίζουμε ότι μετά την τελευταία επέμβαση των Ισραηλινών στη Γάζα, ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε να ανασταλεί και όχι να ακυρωθεί η στρατιωτική συμφωνία με το Ισραήλ, ενώ ο Αλ. Τσίπρας συναντήθηκε και με τον Σ. Πέρες, όταν αυτός επισκέφτηκε την Αθήνα. Χάριν της «σταθερότητας» στην περιοχή, η Ελλάδα είναι μέλος του ΝΑΤΟ, με τις πλάτες του οποίου αμφισβητούνται σήμερα τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στο Αιγαίο, καθώς η ίδια η λυκοσυμμαχία το αντιμετωπίζει ολόκληρο σαν «γκρίζα ζώνη».

Η αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις (με πρώτη αυτή της Σούδας) παραμένουν ενεργές και από τις πιο χρήσιμες για τους ιμπεριαλιστές εδώ και δεκαετίες, ενώ στον αέρα, στη γη και τη θάλασσα της Ελλάδας ασκείται η ισραηλινή πολεμική αεροπορία, στην προετοιμασία της για δολοφονικές αποστολές. Στο όνομα πάντα της «σταθερότητας», η Ελλάδα στηρίζει φανατικά τις αποφάσεις για Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Αμυνα της ΕΕ, που προβλέπουν ένταση της στρατιωτικής επέμβασης και καταστολής όπου Γης, για την υπεράσπιση των ευρωενωσιακών μονοπωλίων. Αυτή είναι η «σταθερότητα» στην οποία συμβάλλει η Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια. Είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των μονοπωλίων, γεννάει συρράξεις και σε καιρούς που κυοφορείται ο πόλεμος σημαίνει ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών. Η Ελλάδα συμμετέχει στο ιμπεριαλιστικό σύστημα από υποδεέστερη θέση, εξαιτίας της αγιάτρευτης ανισομετρίας του συστήματος. Αυτό που παίζει καθοριστικό ρόλο κάθε φορά στη «σταθερότητα» που επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι με ποια συμφέροντα ποιων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών διαπλέκονται τα συμφέροντα του κεφαλαίου στην Ελλάδα, στα πλαίσια των ανταγωνισμών. Αλλά αυτό δεν είναι σταθερότητα, αλλά εμπλοκή τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που φτάνουν μέχρι και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μιλήσει για αξιοποίηση της γεωστρατηγικής θέσης της Ελλάδας, που επίσης εντάσσεται μέσα σ' αυτούς τους ανταγωνισμούς.

Πάνω σ' αυτό το δεδομένο οικοδομείται διαχρονικά η ελληνική εξωτερική πολιτική, που στόχο είχε να διασφαλίσει στα ντόπια μονοπώλια καλύτερους όρους για την αναπαραγωγή των κεφαλαίων τους. Για παράδειγμα, η συμμετοχή της Ελλάδας στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας και η στήριξη των συνολικότερων ανατροπών στα Βαλκάνια άνοιξαν το δρόμο για κερδοφόρα εξαγωγή κεφαλαίων στις χώρες αυτές από την ντόπια πλουτοκρατία. Αρα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ λέει συμβολή στη σταθερότητα, υπονοεί διασφάλιση των ντόπιων και ξένων μονοπωλιακών συμφερόντων στην περιοχή, με «συνέχεια και συνέπεια» στην εξωτερική πολιτική που ακολουθείται μέχρι τώρα και η οποία έχει χώσει τη χώρα επικίνδυνα στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και πολέμους. Από μια τέτοια εξωτερική πολιτική δεν έχει τίποτα να κερδίσει ο λαός. Είναι εχθρική για τα συμφέροντά του, συνολικά για τα συμφέροντα των λαών της περιοχής.

Κυνική προτροπή

Κυνική προτροπή

Παπαγεωργίου Βασίλης

Απ' τη σύναξη των μεγαλοκαρχαριών στο Νταβός η Γερμανίδα καγκελάριος, Α. Μέρκελ, πρότεινε στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου τη δημιουργία προσωρινών θέσεων εργασίας ώστε να αποφύγουν την πολιτική αστάθεια, ώσπου οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις να επιτρέψουν μια μείωση της ανεργίας. Δήλωσε: «Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: Αν το ποσοστό ανεργίας στην Ισπανία είναι από 50 έως 60% στους νέους, ή στην Πορτογαλία, ή την Ελλάδα, ίσως ευθύνη μας είναι να λάβουμε μέτρα για τη δημιουργία προσωρινών θέσεων εργασίας». Και πρόσθεσε πως η εμπειρία της Γερμανίας δείχνει ότι θα πρέπει «να περιμένουμε 2 έως 3 χρόνια ή και 4 πριν αυτές οι μεταρρυθμίσεις αποδώσουν καρπούς στις ευρωπαϊκές χώρες όπου εφαρμόζονται (...) Πρέπει λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε τη διορία αυτή με τον καλύτερο τρόπο για να αποφευχθεί μια κλιμάκωση της πολιτικής κατάστασης που απειλεί να δημιουργήσει μια νέα αστάθεια».

Ομολογεί ουσιαστικά το φόβο που τους κατατρέχει απέναντι στους λαούς, μπροστά στο ενδεχόμενο η λαϊκή οργή να μετουσιωθεί σε πάλη ταξική που θα τους πάρει και θα τους σηκώσει. Και υποδεικνύει στους πολιτικούς εκπροσώπους των μονοπωλίων να προχωρήσουν στη διανομή «ασπιρίνων» για μια επώδυνη για τους λαούς και ανίατη στον καπιταλισμό ασθένεια, όπως αυτή της ανεργίας. Προσωρινές θέσεις απασχόλησης, με μισθούς - ψίχουλα, όπως αντιλαμβάνεται κανείς, προκειμένου να κερδηθεί χρόνος ώστε να εφαρμοστούν οι αντιδραστικές αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις δίχως να διακινδυνεύσουν απ' τη λαϊκή πάλη. Η Α. Μέρκελ, μάλιστα, ομολογεί ότι η τεράστια καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, κύρια εργατικής δύναμης, που συντελείται στο πλαίσιο της καπιταλιστικής κρίσης, είναι αδύνατον να αποκατασταθεί στη φάση της αναιμικής ανάκαμψης. Γι' αυτό μιλάει για «μια μείωση της ανεργίας»...

Μόνοι τους δείχνουν στους λαούς το δρόμο. Η οργανωμένη, με περιεχόμενο ταξικό και αντίστοιχη προοπτική, εργατική - λαϊκή πάλη είναι ο μόνος τρόπος, το μόνο όπλο που διαθέτουν οι εργαζόμενοι όχι μόνο για να ανακουφιστούν στο σήμερα αλλά και για να ανοίξουν το δρόμο προς μια κοινωνία όπου το ζητούμενο θα είναι η λαϊκή ευημερία και όχι τα κέρδη των καπιταλιστών.

«Επιστράτευση» ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ!

«Επιστράτευση» ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ!

Ομολογούμε! Κύριοι του κράτους, της κυβέρνησης, της εξουσίας, είμαστε έτοιμοι να το παραδεχτούμε:

Ναι, ο στόχος κάθε λαϊκής κινητοποίησης, όπως αυτή των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, είναι να προκαλέσει πρόβλημα.

Αλλά να προκαλέσει πρόβλημα σε ποιους;

Στην «κοινωνία», όπως λέει ο «κοινωνικά ευαίσθητος» Κεδίκογλου; Οποιος διαμαρτύρεται ενάντια στα μέτρα που τον αφανίζουν τότε επιτίθεται στην «κοινωνία», όπως πριν από τον Κεδίκογλου έλεγε ο Πεταλωτής; Οποιος αρνείται την εξόντωσή του είναι «αντικοινωνικός», όπως πριν από τον Πεταλωτή έλεγε ο Πρωτόπαππας;

Και ποιος, τελικά, είναι η κοινωνία; Κοινωνία είναι αυτοί που απαρτίζουν την κοινωνία, δηλαδή ο λαός, οι εργάτες, η νεολαία, ή μήπως είναι οι «Κεδίκογλου», οι «Πρωτόπαππες» και όλοι οι κυβερνητικοί προύχοντες εκείνων των κυβερνήσεων που μας κατάντησαν εδώ που μας κατάντησαν;

Ποιοι και με πόσο θράσος, αλήθεια, μιλούν για λογαριασμό της «κοινωνίας»: Αυτοί που μετέτρεψαν το λαό σε πένητα, τον εργάτη σε άνεργο, τον νεολαίο σε μετανάστη και την κοινωνία σε ερείπια!

*

Στόχος της κάθε κοινωνικής ομάδας που κινητοποιείται (και κινητοποιείται επειδή καταπιέζεται) δεν είναι να προκαλέσει πρόβλημα στην κοινωνία. Κάθε καταπιεζόμενο κοινωνικό στρώμα αποτελεί κομμάτι και τμήμα όλης της καταπιεζόμενης κοινωνίας. Επομένως, ποτέ κανένα κοινωνικό στρώμα που κινητοποιείται δεν το κάνει για να προκαλέσει πρόβλημα στον ίδιο τον εαυτό του.

Στόχος του, αντίθετα, είναι να προκαλέσει πρόβλημα σε σας, κύριοι της κυβέρνησης. Και θέτει αυτόν τον υπέροχο, δίκαιο, νόμιμο και δημοκρατικό στόχο, παλεύει και αγωνίζεται να σας προκαλέσει πρόβλημα επειδή εσείς, οι καταπιεστές της κοινωνίας, του πίνετε το αίμα.

Θέλει να προκαλέσει πρόβλημα σε όλους εσάς που ενώ του πίνετε το αίμα, την ίδια ώρα έχετε το θράσος να πιάνετε στο στόμα σας την «κοινωνία»,

- μια κοινωνία που τη φτάσατε στα όρια του εξανδραποδισμού -

παριστάνοντας τους «σωματοφύλακές της»!

*

Μια απεργία, μια διαδήλωση, μια διαμαρτυρία, στοχεύει να προκαλέσει πρόβλημα στους εκπροσώπους της πολιτικής που

άλλοτε συκοφαντεί τους αγρότες σαν «μπαταξήδες»,

άλλοτε συκοφαντεί τους δημόσιους υπάλληλους σαν «ρετιρέ»,

άλλοτε συκοφαντεί τους λιμενεργάτες σαν «αριστοκράτες»,

άλλοτε συκοφαντεί τους συνταξιούχους σαν «τραμπούκους» (!),

άλλοτε συκοφαντεί τους μαθητές σαν «ταραξίες»,

άλλοτε συκοφαντεί τους μικροεπαγγελματίες σαν «φοροφυγάδες»,

άλλοτε συκοφαντεί τους εργαζόμενους στα ΜΜΜ σαν «συντεχνίες»,

άλλοτε συκοφαντεί τους βιομηχανικούς εργάτες σαν «ανεύθυνους»

και άλλοτε συκοφαντεί όλο το λαό ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»!

*

Μια κινητοποίηση, μια διαμαρτυρία, μια απεργία, μια κατάληψη, μια οποιαδήποτε μορφή διεκδίκησης αιτημάτων, με τρόπο οργανωμένο και μαζικό, έχει ακριβώς αυτή τη σημασία:

Οτι προκαλεί αναστάτωση - πώς αλλιώς θα γινόταν; - στην «ομαλή» λειτουργία της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής, όπως εσείς - οι κυβερνώντες - θέλετε να την επιβάλλετε.

*

Ομως, προσοχή:

Τι είναι εκείνο που ορίζεται ως «ομαλότητα» από τους εκάστοτε κυβερνώντες και τα φερέφωνά τους;

«Ομαλότητα» γι' αυτούς είναι ότι όσοι διαμαρτύρονται θα πρέπει να μη διαμαρτύρονται, αλλά να συνεχίσουν να «πεθαίνουν στα μουγκά»...

«Ομαλότητα» γι' αυτούς είναι ότι όσοι εξαθλιώνονται θα πρέπει να συνεχίσουν να εξαθλιώνονται αποδεχόμενοι αδιαμαρτύρητα την εξαθλίωσή τους...

*

Για τη διασφάλιση αυτής της «ομαλότητας» είναι που οι κυβερνώντες επιστρατεύουν κάθε φορά την ιδεολογική τρομοκρατία.

Για τη διασφάλιση αυτής της «ομαλότητας» επιστρατεύουν το ασύστολο ψεύδος παρουσιάζοντας τον εργαζόμενο του Μετρό με τα 1.000 ευρώ καθαρά το μήνα, να αμείβεται τάχα με το μισθό των τεχνοκρατών του... ΔΝΤ!

Αυτή την «ομαλότητα», την «ομαλότητα» της φτωχοποίησης και της καταστροφής, που περνάει μέσα από το ψεύδος, τη συκοφαντία και την καταστολή, είναι που θέλουν να διαιωνίσουν εφαρμόζοντας κάθε τρεις και λίγο τη συνταγή της επιστράτευσης και της επιβολής «του νόμου και της τάξης».

Να, λοιπόν, γιατί αυτή ακριβώς η «ομαλότητα» πρέπει να διασαλευτεί και να σπάσει.

Γιατί όταν σπάει η «ομαλότητά τους», τότε μόνο - και μόνο δι' αυτού του τρόπου - ασκείται πίεση στην εξουσία, η οποία εξαναγκάζεται να έρθει αντιμέτωπη με το κόστος της αναλγησίας της.

*

Πρόκειται, λοιπόν, για μια πίεση θεμιτή και αναγκαία, για δύο λόγους:

α) Γιατί ασκείται απέναντι στην εκάστοτε αντιλαϊκή κυβέρνηση και όχι «στην κοινωνία που ταλαιπωρείται», όπως λένε αυτοί που κατέστησαν «ταλαίπωρη» την κοινωνία και μετά παριστάνουν κι από πάνω τους «κοινωνικά ευαίσθητους για την ταλαιπωρία της κοινωνίας».

Οι «ευαίσθητοι» κυβερνώντες για το «καλό της κοινωνίας», δεν είναι άλλοι από αυτούς που όλοι μαζί και ο καθένας τους ξεχωριστά αποτελούν εκλεκτά μέλη της εξουσίας που εξανδραποδίζει την κοινωνία.

β) Γιατί ο αγώνας, η αντίσταση, η διεκδίκηση κάθε λαϊκού στρώματος είναι, ταυτόχρονα, ένα καμπανάκι αλληλεγγύης, μια πίεση αφύπνισης των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων που συμπαραστεκόμενα στους αγώνες - εν προκειμένω - των εργαζομένων στα ΜΜΜ,

ακυρώνουν την επιχείρηση και του δικού τους διαρκούς κατατεμαχισμού. Του δικού τους διαρκούς κατακερματισμού. Της δικής τους διαρκούς συκοφάντησης από την κυβέρνηση, όταν έρχεται η ώρα των δικών τους διεκδικήσεων, των δικών τους αγώνων, του δικού τους «ως εδώ».

*

Με μια κουβέντα: Οσο μεγαλύτερη είναι η αλληλεγγύη όλων των καταπιεζόμενων, όλων των εισοδηματικά λεηλατημένων, όλων των χρεοκοπημένων και όλων των φοροληστευμένων στρωμάτων της κοινωνίας προς τους διαμαρτυρόμενους, προς τους απεργούς,

τόσο μεγαλύτερη είναι και η πίεση για την ακύρωση των σχεδίων εκείνων των επιτελείων που

όπως ξεκληρίζουν τον εργαζόμενο στο Μετρό, έτσι ξεκληρίζουν τον εργαζόμενο στο πολυκατάστημα και στο εργοστάσιο, έτσι ξεκληρίζουν τον συνταξιούχο, έτσι ξεκληρίζουν τους νέους, έτσι ξεκληρίζουν τους ανέργους.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Οι εργάτες ξέσπασαν ενάντια στην άθλια προπαγάνδα

Οι εργάτες ξέσπασαν ενάντια στην άθλια προπαγάνδα

Συζήτηση του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» με απεργούς για όλα όσα ακούγονται τις τελευταίες μέρες από τα αστικά επιτελεία.

«Ολες αυτές τις μέρες με τις αναφορές στα Μέσα Ενημέρωσης περί υψηλόμισθων εργαζομένων στο Μετρό, η κυβέρνηση με τη μέθοδο της διαίρεσης των εργαζομένων, προσπάθησε να στρέψει τη μία κοινωνική ομάδα απέναντι στην άλλη. Οπως κάνει κάθε κυβέρνηση».

«Αυτά που ακούστηκαν για τους μισθούς είναι ψέματα».

«Ολα κρύβουν μια τακτική να τα ρίξει ο ένας εργαζόμενος στον άλλο, οόι κάποιοι πληρώνονται περισσότερο, να μειωθούν οι μισθοί των δήθεν υψηλόμισθων που ήδη έχουν μειωθεί και μετά και των άλλων εργαζομένων. Ετσι γίνεται».

«Ποιος μπορεί να ζήσει σήμερα με 750 ευρώ μεικτά; Εκεί μας πάνε και πιο κάτω ακόμα».

Με αυτά τα λόγια, οι εργαζόμενοι του Μετρό, χτες στο αμαξοστάσιο στα Σεπόλια, μίλησαν στο «Ριζοσπάστη» που βρέθηκε στο χώρο. Και ξέσπασαν με το δίκιο τους για όσα διοχετεύονταν στον Τύπο για τους μισθούς των εργαζομένων, από την κυβέρνηση όλες τις μέρες της απεργίας τους.

Ανεβήκαμε στο σωματείο και μιλήσαμε με πολλούς εργαζόμενους που ήταν εκεί.

Ο Ακης που δουλεύει χρόνια σαν οδηγός λέει: «Παρά τα όσα ακούστηκαν μεγάλη μερίδα του κόσμου, οι επιβάτες, που μας γνωρίζουν χρόνια γιατί χρησιμοποιούν τα μέσα μεταφοράς, μέχρι και τηλέφωνο έπαιρναν στο σωματείο και μας έδειχναν την αλληλεγγύη τους και λέγοντας να αντισταθούμε. Είμαστε μαζί σας έλεγαν».

Ο Κώστας κι αυτός οδηγός συμπληρώνει: «Αλλοι που περνούσαν έξω από το εργοτάξιο μας έλεγαν να μην κάνουμε πίσω, περνούσαν με τα αυτοκίνητα και κόρναραν».

Σε ένα άλλο πηγαδάκι που ήταν μαζεμένοι αρκετοί εργάτες και συζητούσαν, μας περιγράφουν πόσο σημαντική είναι η αλληλεγγύη ανάμεσα στους εργαζόμενους, όχι μόνο από το χώρο των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, αλλά και από άλλους χώρους.

Κάνοντας αναφορά στα σωματεία που ήταν εχτές εκεί ΕΘΕΛ, ΗΛΠΑΠ, ΟΣΕ, τόνισαν και τη σημασία ότι εργαζόμενοι, αρκετά σωματεία, δάσκαλοι, καθηγητές, φοιτητές, που βρέθηκαν εκεί, δίπλα τους. «Είναι σημαντική η αλληλεγγύη ο ενιαίος αγώνας των εργαζομένων, αυτό δίνει θετική δύναμη να συνεχίσουμε και μας παρακινεί». «Η αλληλεγγύη σε ανθρώπινο επίπεδο, η απόλυτη ενημέρωση και η δράση πιστεύω ότι είναι σημαντικά για να συνεχιστεί ο αγώνας» είπε ο Παναγιώτης.

Το Μετρό είναι ιδιωτική εταιρεία και είναι η πιο κερδοφόρα επιχείρηση μετά το 2000. Παρ' όλ' αυτά οι μισθοί μας μειώθηκαν. Δεν πρέπει να κάνουμε πίσω μετά την επιστράτευση. Αν πέσουμε θα πέσουν όλοι, γι' αυτό χρειαζόμαστε την αλληλεγγύη όλων των εργαζομένων. Ο αγώνας είναι για όλους» λέει ένας άλλος εργαζόμενος.

«Πρέπει να διατηρηθεί η Συλλογική Σύμβαση, δεν πρέπει να καταργηθεί, χρειάζεται αγώνας. Χωρίς συλλογική Σύμβαση θα μας φωνάζουν και θα μας λένε δούλεψε με 50 ευρώ τη βδομάδα...», συνέχισε ο διπλανός του.

Η σπέκουλα με τους μισθούς

Από τη συζήτηση που έκανε ο «Ρ» με τον αντιπρόεδρο του σωματείου Σπ. Ρεβύθηπροέκυψε ότι ο μέσος όρος μισθοδοσίας είναι περίπου 1.100 ευρώ από επίπεδα τεχνητών Σταθμαρχών έως και πρώτη βαθμίδα προϊσταμένων.

Να σημειωθεί ότι οι χρηματικές αμοιβές έχουν να κάνουν μόνο με το επίπεδο εκπαίδευσης και όχι με τις συνθήκες εργασίας ή με ειδικές συνθήκες δουλειάς. Για παράδειγμα, δεν παίρνονται υπόψη ότι μπορεί ένας εργάτης να δουλεύει κάτω από συνθήκες επικίνδυνες για την υγεία του, κυρίως για τους εργαζόμενους που δουλεύουν στα τούνελ και στα υπόγεια.

Επίσης, με το νέο νόμο ο ανώτερος βασικός από δευτεροβάθμια εκπαίδευση (ΔΕ) φτάνει τα 1.880 μεικτά. Και υπάρχει πλαφόν, δεν μπορεί κάποιος να πάρει παραπάνω χρήματα από βραδινές βάρδιες και Σαββατοκύριακα. Δηλαδή, όσο και να δουλέψει τέτοιες μέρες ή τη νύχτα, δεν παίρνει ούτε ευρώ παραπάνω. Οπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά, οι περικοπές έχουν φτάσει κατά μέσο όρο μέχρι τώρα το 50,25%.

Οι εργαζόμενοι λένε και το δείχνουν με συγκεκριμένα στοιχεία ότι από το 2009 έχουν χάσει κατά μέσο όρο από τους μισθούς -μέχρι τώρα- 450 ευρώ, χωρίς να υπολογίζουν τις μειώσεις που έχουν υποστεί από τα Δώρα...

Ταξική συστράτευση

Ταξική συστράτευση

Η απόφαση της κυβέρνησης για την επιστράτευση των απεργών δεν πάρθηκε εν θερμώ. Την είχαν προαναγγείλει κάμποσα από τα χτεσινά πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες. Η παρουσία των κυβερνητικών στελεχών από νωρίς το πρωί στα τηλεοπτικά πάνελ έκανε επίσης καθαρή την ήδη παρμένη κυβερνητική απόφαση. Η κυβερνητική σύσκεψη που έγινε το μεσημέρι απλά ασχολήθηκε μόνο με το πώς θα πλασαριστεί η απόφαση.

Δύο τα επιχειρήματά της: «Δεν αντιδρούν οι άνεργοι που πλήττονται, αντιδρούν τα "ρετιρέ"» και «βάζουμε τέλος στην ανομία, ο νόμος θα εφαρμοστεί».

Με το δεύτερο επιχείρημα αποκάλυψε και το γιατί τόσον καιρό την έχει πιάσει πόνος με την ανομία. Προετοίμαζε το κλίμα για να χτυπήσει τους αγώνες που σήμερα πλέον χαρακτηρίζονται «πράξεις ανομίας».

Για το πρώτο επιχείρημα την πάτησε ήδη: Την ώρα που γινόταν η αναγγελία για την επίταξη των «ρετιρέ», στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου νεολαίοι άνεργοι και υποψήφιοι άνεργοι που είχαν συγκεντρωθεί μετά από κάλεσμα του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών έκαναν καθαρό ότι αντίπαλός τους δεν είναι όσοι ακόμα έχουν δουλειά, και πρόσθεταν ότι αντίπαλός τους είναι όχι μόνο και όχι απλά μόνο η κυβερνητική πολιτική, αλλά το σύνολο των πολιτικών που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

***

Το σύνολο της κυβερνητικής προπαγάνδας αναπτύχθηκε με σχέδιο. Το αποκάλυψαν οι δικοί της δημοσιογράφοι που από νωρίς το πρωί άρχισαν να μιλάνε σε πρώτο πληθυντικό: «Θα πάμε σε απολύσεις». Ενας, μάλιστα, κάποιος Στράτος Μπαλής, στον ΣΚΑΪ, εξηγούσε με ύφος χιλίων καρδιναλίων γιατί είναι αυτονόητο ότι πρέπει να απολυθούν όλοι οι απεργοί, θέση που έσπευσε να υπερασπίσει και ένας Ι. Ληξιουριώτης από το Πάντειο Πανεπιστήμιο, εξηγώντας ότι την απόλυση την προβλέπει ο νόμος του ΠΑΣΟΚ, ο 1264/82. Ο ίδιος είδε σαν μόνο πρόβλημα το γεγονός ότι με την επίταξη η κυβέρνηση «γελοιοποιεί τη χώρα στην Διεθνή Οργάνωση Εργασίας».

Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο, ο Μίχαλος των μεγαλεμπόρων εμφανίστηκε σαν η προοδευτική φωνή του πάνελ, καθώς αρκέστηκε να δηλώσει μόνο ότι αφού «η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη αποφάσισε, η συντεταγμένη πολιτεία πρέπει να εφαρμόσει την απόφαση».

Κάτι άλλα που ακούστηκαν, όπως ότι «αφού οι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας δεν διαμαρτύρονται παίρνοντας λιγότερα, δεν δικαιούνται να απεργούν οι εργαζόμενοι στο ΜΕΤΡΟ», είναι χαρακτηριστικά του πού μπορεί να φτάσει η γελοιότητα μιας εξουσίας με την ανοχή όσων τσακίζει και τους χρησιμοποιεί ενάντια στο λαϊκό κίνημα.

***

Εωλο έμεινε το παράπονο των «πανελίστας», «γιατί ο κόσμος μουντζώνει τους δημοσιογράφους», καθώς την ώρα που οι ίδιοι ισχυρίζονταν ότι ο κόσμος μουντζώνει τους απεργούς, τα ίδια τα δικά τους ρεπορτάζ έδειχναν ανθρώπους να δηλώνουν: «Ταλαιπωρούμαι, αλλά αναγνωρίζω το δικαίωμα των εργαζομένων να παλεύουν».

***

Αυτό που ανέτρεψε στην πράξη την κυβερνητική προσπάθεια να επιβληθεί ο γνωστός «κοινωνικός αυτοματισμός» και ανέδειξε σε γελοίες φιγούρες τους δημοσιογράφους της, ήταν η πραγματικότητα που διαμόρφωνε η δράση του ταξικού κινήματος: Παράλληλα με την κυβερνητική σύσκεψη για την επιστράτευση των απεργών στο κέντρο της πόλης γίνονταν ήδη δύο διαδηλώσεις: Οικοδόμοι, Χαλυβουργοί, Μεταλλεργάτες έξω από το υπουργείο Εργασίας. Σπουδαστές, Φοιτητές και άνεργοι στα Προπύλαια, ενώ ταυτόχρονα στην επαρχία αγρότες - γονείς κι αδέρφια όσων διαδήλωναν στην Αθήνα - παρέτασσαν τρακτέρ σε κόμβους της Εθνικής οδού.

***

Για την κυβέρνηση και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί, η καταφυγή στον αυταρχισμό είναι μονόδρομος. Βλέπει τη μεγάλη εικόνα: Οτι η πολιτική της συναντά την οργανωμένη αντίσταση όλο και περισσότερων. Μετρά ορισμένα ποιοτικά στοιχεία των κινητοποιήσεων: Οτι αυτοί που φωνάζουν στο δρόμο δε ζητιανεύουν για ψίχουλα, δεν παρακαλάνε να τους σφάξουν με διάλογο. Δε διαπραγματεύονται πόσο κοφτερό θα είναι το μαχαίρι. Τα αιτήματα δείχνουν ένα προς ένα τα προβλήματα που δημιουργεί η κυβερνητική πολιτική, αλλά παράλληλα δείχνουν το μεγάλο ένοχο, το μεγάλο κεφάλαιο που κερδίζει από αυτήν την πολιτική.

***

Χάρη στην άμεση ενημέρωση που παρείχε το κανάλι του ΚΚΕ, το πόρταλ «902.gr», η εικόνα που φρόντισαν να κρύψουν τα μεγάλα εργοδοτικά και κυβερνητικά κανάλια έφτανε παντού:

«Ο τζάμπας πέθανε, δεν δουλεύουμε τζάμπα», έγραφε ένα πανό των νέων εργατών στα Προπύλαια.

Από το ίδιο κανάλι απλώθηκε και το κάλεσμα του ΠΑΜΕ: «Να μη φοβηθούν οι απεργοί (...) να τσακιστούν οι κυβερνητικές αποφάσεις πάνω στο μέτωπο της αλληλεγγύης (...) οι εργαζόμενοι σ' όλα τα μέσα μεταφοράς στην Αττική να αποφασίσουν 24ωρη απεργία και κοινή απεργιακή συγκέντρωση (...) τα Εργατικά Κέντρα να καλέσουν παναττική κινητοποίηση».

Κι όταν αργότερα σμίξανε οι διαδηλωτές των Προπυλαίων με τους διαδηλωτές στο υπουργείο Εργασίας, πάλι από το πόρταλ «902.gr» έγινε αμέσως γνωστό. Οπως και το επόμενο κάλεσμα του ΠΑΜΕ «στις 8 το βράδυ όλοι στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στους απεργούς του Μετρό».

Ωρα την ώρα η μάχη εξελίσσεται. Τα αστικά κανάλια, παρά τις ομοβροντίες τους, αποδεικνύονται λίγα όταν το λαϊκό κίνημα προβάλλει τη δική του πραγματικότητα στο δρόμο. Οι ανταποκριτές του «902.gr» είναι εκεί.