ΑΝ ΔΕΝ ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΣΟΥ ΤΑΞΗ ....

 ΑΝ ΔΕΝ ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΣΟΥ ΤΑΞΗ ....

Η κατάρρευση ενός ψευδεπίγραφου «σοσιαλισμού»

Δυόμισι χρόνια μετά από το θάνατο του Τσάβες και 17 χρόνια από την εκλογική του νίκη, ο «σοσιαλισμός του 21ου αιώνα» δέχτηκε το μεγαλύτερο πλήγμα στην ιστορία του. Οι εκλογές της περασμένης Κυριακής έδωσαν στη δεξιά αντιπολίτευση μια άνετη πλειοψηφία. Από τα 13.5 εκατομμύρια ψηφοφόρους (74.25% συμμετοχή) τα 7.5 εκατομμύρια γύρισαν την πλάτη στον «σοσιαλισμό» (ποσοστό 55%)! Πώς είναι δυνατόν να γίνεται κάτι τέτοιο;
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι η πρώτη φορά που τέτοιου τύπου «σοσιαλιστικά» καθεστώτα πέφτουν με εκλογές. Το ίδιο είχε γίνει στη Νικαράγουα με τους Σαντινίστας, οι οποίοι πολύ αργότερα ξαναγύρισαν στην εξουσία «μεταλλαγμένοι» στο πιο δεξιό, με τον αρχηγό τους, Ντανιέλ Ορτέγκα να παίρνει ξανά την εξουσία το 2007, ευθυγραμμισμένος απόλυτα με την καπιταλιστική τάξη πραγμάτων στη χώρα. Παρόμοια ήταν και η ήττα των περονιστών στην Αργεντινή, αν και οι περονιστές ποτέ δε βάφτισαν τη διαχείρισή τους «σοσιαλισμό».

Οι τακτικοί αναγνώστες της «Κ» σίγουρα δεν αιφνιδιάστηκαν από τις εξελίξεις. Αλλωστε, η οριακή νίκη του διαδόχου του Τσάβες, Νικολάς Μαδούρο πριν από δυόμισι χρόνια (με μόλις 2% περισσότερες ψήφους από το δεξιό αντίπαλό του Ενρίκε Καπρίλες) είχε δείξει τα όρια αυτού του τύπου της διακυβέρνησης.

Πρόβλημα… «συνειδητοποίησης»!

Η φιλοτσαβική προπαγάνδα χρεώνει τις αλλεπάλληλες ήττες του τσαβισμού στην έλλειψη «υψηλής συνειδητοποίησης του λαού» που δεν αντέχει να υπομένει την έλλειψη λαδιού ή οδοντόπαστας, το διπλασιασμό της τιμής της μπίρας μέσα σ’ ένα μήνα ή τα περιστασιακά μπλακ-άουτ  (βλ. παλαιότερο άρθρο στο http://venezuelanalysis.com/analysis/8638). Αδυνατεί να κατανοήσει ότι ο «σοσιαλισμός» δεν είναι τίποτε άλλο παρά... το μοίρασμα της φτώχειας. Από τη στιγμή που μειώθηκαν οι πεινασμένοι στη χώρα, οι υπόλοιποι θα πρέπει να κάτσουν στ’ αυγά τους και να αρκεστούν στα ψίχουλα που τους παρέχει ο «σοσιαλισμός».
Φυσικά τα ψίχουλα προορίζονταν μόνο για τις λαϊκές μάζες, γιατί για τους καπιταλιστές εξακολούθησε να υπάρχει άλλο καθεστώς. Καπιταλιστές στο σοσιαλισμό; Αυτή ήταν μία από τις μεγαλύτερες «ανακαλύψεις» του σοσιαλισμού του Τσάβες! Ο τελευταίος το μόνο που αρκέστηκε να κάνει ήταν να «εθνικοποιεί» εγκαταλελειμμένες ή χρεοκοπημένες επιχειρήσεις ή να αποζημιώνει πλήρως τους καπιταλιστές των οποίων «απαλλοτρίωσε» τα εργοστάσια.

Αντεργατικές μεθοδεύσεις

Ας πάρουμε για παράδειγμα την πρώτη εθνικοποίηση που έγινε από τη «μπολιβαριανή επανάσταση», έξι χρόνια μετά την εκλογή του Τσάβες. Στις 19 Γενάρη του 2005, ο Τσάβες υπογράφει το διάταγμα με αριθμό 3438, με το οποίο απαλλοτριώνει την εταιρία Venepal (μία από τις μεγαλύτερες χαρτοβιομηχανίες της χώρας), της οποίας η ιδιοκτησία περνά στο κράτος με «εργατική συνδιαχείριση». Εκ πρώτης όψεως αυτό φαινόταν σαν μια ποιοτική εξέλιξη της «μπολιβαριανής επανάστασης», σαν πέρασμα από τα λόγια στην πράξη. Μια πιο προσεκτική ματιά, όμως, αποδεικνύει ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.

Η Venepal απαλλοτριώνεται αφότου οι καπιταλιστές έχουν κηρύξει δύο φορές πτώχευση. Την πρώτη φορά τον Ιούλη του 2003, αφήνοντας 600 εργάτες στο δρόμο, και τη δεύτερη ένα χρόνο μετά, το Σεπτέμβρη του 2004, αφού είχαν αθετήσει τη συμφωνία με το κράτος και είχαν αφήσει τους 400 εργάτες που είχαν επαναπροσληφθεί απλήρωτους! Τι συμφωνία είχαν κάνει με το κράτος; Εκεί να δείτε… σοσιαλισμό! Μετά από αγώνα 77 ημερών, οι εργάτες της Venepal είχαν αναγκαστεί  να συμφωνήσουν σε απολύσεις (της τάξης του 33%, δηλαδή να φύγει ο ένας στους τρεις), με αντάλλαγμα να πάρουν πίσω τα λεφτά που τους χρωστούσαν (και μάλιστα όχι αμέσως, αλλά τμηματικά), ενώ το κράτος δέχτηκε όχι μόνο να «ξεχάσει» τα 30 εκατ. δολάρια που του χρωστούσαν οι ιδιοκτήτες της Venepal (οι οποίοι, σημειωτέον, ήταν ακραιφνώς αντι-τσαβιστές και από τους πρώτους που είχαν βγει να πανηγυρίσουν υπέρ του αποτυχημένου πραξικοπήματος το 2002), αλλά και να τους παράσχει φτηνές πιστώσεις!

Ανοιχτή καταστολή

Θέλετε άλλο παράδειγμα εφαρμογής του… τσαβικού σοσιαλισμού; Πάρτε την Ternium Sidor, την τέταρτη μεγαλύτερη χαλυβουργία στη Λατινική Αμερική. Στις 14 Μάρτη του 2008, οι εργάτες της Sidor επιχείρησαν να κλείσουν την εθνική οδό, κατά τη διάρκεια απεργίας για αυξήσεις στους μισθούς και για την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας, που είχε καθυστερήσει 13 ολόκληρους μήνες. Απέναντί τους βρήκαν τα… «σοσιαλιστικά ΜΑΤ»! Η εθνοφρουρά μαζί με την αστυνομία τους τσάκισαν στο ξύλο, πνίγοντάς τους στα χημικά και πυροβολώντας ακόμη και με πλαστικές σφαίρες. Αποτέλεσμα; Δεκαπέντε εργάτες κατέληξαν στο νοσοκομείο και πάνω από 50 συνελήφθησαν (βλ. http://www.eksegersi.gr/article.php?article_id=5380&cat_id=20&pos=2&issue_id=176).

Οι εργάτες τελικά πήραν αυξήσεις μόλις στα 2/3 της αρχικής διεκδίκησης του συνδικάτου τους, το οποίο αναγκάστηκε να μειώσει το αίτημά του δύο φορές κατά τη διάρκεια του αγώνα. Ηταν μια μερική νίκη, που αφορούσε όμως μόνο το 30% των εργατών της Sidor (από τους 13.600 εργάτες μόνο οι 4.000 ήταν μόνιμοι), ενώ από τους 9.600 συμβασιούχους εργάτες μόνο 800 έγιναν μέλη του συνδικάτου, σύμφωνα με τη συμφωνία που επιτεύχθηκε, σε αντίθεση με τη διεκδίκηση του συνδικάτου να ενταχθούν στη συλλογική σύμβαση όλοι οι εργάτες (αναλυτικότερα βλ. http://www.eksegersi.gr/article.php?article_id=5269&cat_id=20).

Λίγο καιρό αργότερα, η Sidor εθνικοποιήθηκε. Και οι καπιταλιστές αποζημιώθηκαν πλήρως τέσσερα χρόνια αργότερα, παίρνοντας όλο το ποσό των 136,7 εκατ. δολαρίων που είχε συμφωνηθεί (βλ. http://www.eluniversal.com/economia/121010/venezuela-compensates-ternium-for-nationalization-of-sidor).

Η αστυνομική καταστολή δεν εφαρμόστηκε μόνο στην περίπτωση των εργατών της Sidor. Το Γενάρη του 2009, οι εργάτες του εργοστασίου της Μιτσουμπίσι ένιωσαν κι αυτοί το «χάδι» των «σοσιαλιστικών ΜΑΤ», όταν τόλμησαν να αντισταθούν στις απολύσεις 135 συμβασιούχων συναδέλφων τους (για περισσότερες λεπτομέρειες βλ. http://www.eksegersi.gr/article.php?article_id=3692&cat_id=20&pos=2&issue_id=142)!

Ακρίβεια

Το φιλολαϊκό προφίλ του Τσάβες, που βαφτίστηκε «σοσιαλιστικό», χτίστηκε πάνω στο αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι έδωσε λίγο παραπάνω «ψωμί στο λαό», μειώνοντας το ποσοστό φτώχειας που την εποχή πριν την προεδρία του (γύρω στο 1997-98) κινούνταν στα εξωφρενικά επίπεδα του 44% με 55%. Ο Τσάβες είχε αυτή τη δυνατότητα, γιατί ο εξαπλασιασμός των τιμών του πετρελαίου στα χρόνια της διακυβέρνησής του έφερε τεράστια έσοδα στα κρατικά ταμεία. Τα έσοδα υπερδιπλασιάστηκαν μέσα σε εφτά χρόνια (από 5.8% του ΑΕΠ το 1998 σε 15.9% το 2006). Η εμφάνιση της παγκόσμιας κρίσης έδωσε όμως τέλος σε αυτό το πλεονέκτημα. Οι τιμές του πετρελαίου καταβαραθρώθηκαν διεθνώς και τα κρατικά ταμεία έχασαν ένα εισόδημα με το οποίο η κυβέρνηση μπορούσε να ασκεί «κοινωνική» πολιτική στο πλαίσιο του καπιταλισμού.

Η ακρίβεια άρχισε να καλπάζει. Σύμφωνα με την ίδια την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της χώρας (INE), στους πίνακες του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (ΔΤΚ) που δημοσιεύει στην ιστοσελίδα της, ο ΔΤΚ τον Γενάρη του 2014 είχε τετραπλασιαστεί σε σχέση με το 2007, ενώ τον Νοέμβρη του 2014 ήταν σχεδόν οκταπλάσιος! Ετσι, μόνο μέσα στο 2014 ο ΔΤΚ διπλασιάστηκε. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση σχεδίαζε να αυξήσει τον βασικό μισθό μόλις κατά 15%!
Στις 15 Οκτώβρη (δηλαδή ενάμιση μήνα πριν από τις εκλογές), ο Μαδούρο αύξησε το βασικό μισθό κατά 30%. Σύμφωνα με το φιλοτσαβικό πρακτορείο Venezuelanalysis (http://venezuelanalysis.com/news/11576), ήταν η τέταρτη αύξηση του βασικού μισθού μέσα στο 2015. Το πρακτορείο δε δίνει στοιχεία για το πόσο αυξήθηκε ο βασικός μισθός από τις αρχές του 2015. Αναφέρει όμως ότι η εκτίμηση του ίδιου του Μαδούρο για τον πληθωρισμό στη χώρα είναι ότι θα «τρέξει» σε επίπεδα του 80%, που είναι το μισό από αυτό που υπολογίζει το ΔΝΤ (159%). Η κεντρική τράπεζα της Βενεζουέλας δεν έχει δώσει στατιστικά στοιχεία για τον πληθωρισμό του 2015, με τα τελευταία να αναφέρονται στον Δεκέμβρη του 2014 που κατέγραψε πληθωρισμό της τάξης του 68.5% (http://venezuelanalysis.com/analysis/11739).

Και ελλείψεις

Ταυτόχρονα με την εκτίναξη των τιμών, εμφανίστηκαν και ελλείψεις προϊόντων στην αγορά. Οι ελλείψεις αφορούσαν είδη πρώτης ανάγκης, ακόμη και φάρμακα. Για παράδειγμα, σε μία παλαιότερη συνέντευξη στο τηλεοπτικό κανάλι Televen (http://www.eluniversal.com/nacional-y-politica/140821/venezuelan-pharmaceutical-federation-reports-lack-of-antihypertensive-), ο πρόεδρος της Φαρμακευτικής Ομοσπονδίας της Βενεζουέλας (FFV), Φρέντι Σεμπάγιος, έστειλε μήνυμα στον υπουργό Υγείας, Φρανσίσκο Αρμάδα, ότι δεν υπάρχουν αντιϋπερτασικά φάρμακα στη Βενεζουέλα. «Δεν είναι φανταστική πραγματικότητα. Το losartan potassium, το παραγόμενο φάρμακο που συνήθως αγοράζουν οι ασθενείς των πιο χαμηλών εισοδημάτων, δεν μπορεί να βρεθεί» στην αγορά της Βενεζουέλας είπε ο Ceballos, υποστηρίζοντας ότι ο φαρμακευτικός τομέας χρειάζεται περισσότερο ξένο συνάλλαγμα από αυτό που έχει ήδη δοθεί. Αντί των 1.4 δισ. δολαρίων απαιτούνται 5 δισ.!

Αποτέλεσμα των ελλείψεων ήταν να σχηματιστούν τεράστιες ουρές στα καταστήματα, που πλέον έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητας. Οπως μας πληροφορεί το λατινοαμερικάνικο ειδησεογραφικό πρακτορείο Telesur, σε ανταπόκριση που αναδημοσιεύτηκε από το Venezuelanalysis μία μέρα πριν από τις εκλογές (http://venezuelanalysis.com/analysis/11747), για να προμηθευτούν οι καταναλωτές βασικά προϊόντα από τα σούπερ μάρκετ χρειάζεται να κάτσουν στις ουρές. Ορισμένες φορές η προσπάθεια αποδεικνύεται άκαρπη, αφού βρίσκουν «άδεια ράφια εκεί που κάποτε συνήθιζαν να βρίσκουν βασικά προϊόντα όπως αυγά, ρύζι, χαρτί τουαλέτας και πάνες». Η κυβερνητική προπαγάνδα, που αποδίδει αυτές τις ελλείψεις στον «οικονομικό πόλεμο από την αντιπολίτευση», δεν ήταν δυνατό να πείσει το λαό της Βενεζουέλας, μετά μάλιστα από 17 χρόνια «σοσιαλισμού»!

Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη

Το ποιόν αυτού του «σοσιαλισμού» της κακιάς ώρας,  αποκαλύπτει άθελά του ένα παλαιότερο άρθρο του Venezouelanalysis με τίτλο: «Επανάσταση, αντεπανάσταση και οικονομικός πόλεμος στη Βενεζουέλα» (http://venezuelanalysis.com/analysis/11171). Το φιλοτσαβικό πρακτορείο αναγκάζεται να ομολογήσει τα εξής αποκαλυπτικά:  «Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Καπρίλες λέει σίγουρα σωστά ότι το τωρινό οικονομικό μοντέλο δεν είναι σταθερό, όμως ποιο είναι αυτό το μοντέλο; Ενώ υπάρχει αρκετά μεγάλη κρατική παρέμβαση στην οικονομία και σημαντικές κοινωνικές επενδύσεις μέσω των αποστολών του τσαβισμού, η Βενεζουέλα εξακολουθεί να είναι μια καπιταλιστική χώρα και οι εισαγωγές και διανομές τροφίμων βρίσκονται κυρίως σε ιδιωτικά χέρια, παρά τον αυξανόμενο αριθμό των κοπερατίβων και των σοσιαλιστικών ή μικτών εταιριών» (οι εμφάσεις δικές μας).

Στο άρθρο αναφέρεται ότι είναι οι καπιταλιστές που ελέγχουν την εισαγωγή, παραγωγή και διακίνηση τροφίμων και άλλων προϊόντων και κερδοσκοπούν  ασύστολα, αγοράζοντας επιδοτούμενα προϊόντα διατροφής για να τα πουλήσουν σε υψηλότερες τιμές στην εγχώρια αγορά. Ποιος όμως ήταν αυτός που τους επέτρεψε να κάνουν κάτι τέτοιο; Πώς είναι δυνατόν, μετά από 17 χρόνια «σοσιαλισμού», οι καπιταλιστές να εξακολουθούν να έχουν καθοριστική θέση στην παραγωγή;

Δεν ήταν επομένως περίεργο που κατόρθωσε να κερδίσει η αντιπολίτευση με τον περίεργο τίτλο «Στρογγυλό Τραπέζι της Δημοκρατικής Ενότητας» - MUD (Μesa de la Unidad Democratica), που αποτελείται από 29 αντιπολιτευόμενα δεξιά κόμματα. Κέρδισε, μάλιστα, με διευρυμένη πλειοψηφία, αφού κατόρθωσε να καταλάβει τις 112 από τις 167 έδρες της νέας βουλής. Εχοντας τα 2/3 των εδρών του νέου κοινοβουλίου αποκτά διευρυμένες εξουσίες, όπως να διορίσει δικούς της ανθρώπους σε σημαντικά αξιώματα (π.χ. Ανώτατο Δικαστήριο), να μπορεί να προκηρύσσει δημοψηφίσματα κτλ.

Ο Μαδούρο έσπευσε να αναγνωρίσει την ήττα του, υποστηρίζοντας ότι η «επανάσταση» περνάει σε άλλη φάση, και υποσχέθηκε ότι θα «αντισταθεί». Η «αντίστασή» του όμως θα είναι μια μάχη για την εξουσία μακριά από τα λαϊκά συμφέροντα που θα συνεχίσουν να πλήττονται, καθώς τα οικονομικά προβλήματα δεν πρόκειται να τα λύσει ούτε η δεξιά αντιπολίτευση που θα σκύψει περισσότερο τη μέση απέναντι στους ιμπεριαλιστές πάτρωνες και τα αρπακτικά τους.

Απο την "ΚΟΝΤΡΑ"

Οι πρόσφυγες «πλουτίζουν» την Ευρώπη

 Οι πρόσφυγες «πλουτίζουν» την Ευρώπη

Τα έξοδα που κάνουν σήμερα τα κράτη της ΕΕ για την φροντίδα των προσφύγων θα αποφέρουν κέρδη πολύ σύντομα - Πόσα δισ. θα κερδίσουν οι οικονομίες των κρατών-μελών, σύμφωνα με τη σημαντική μελέτη βρετανού οικονομολόγου με θητεία στην Κομισιόν
πάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους αρκετός κόσμος έχει πρόβλημα με τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές. Δεν είναι μόνο ο ρατσισμός ορισμένων, δεν είναι μόνο ο φόβος για το ξένο, για το διαφορετικό, δεν είναι μόνο η μισαλλοδοξία. Είναι και οικονομικό το ζήτημα.

Πολλοί προβάλλουν το επιχείρημα πως το κράτος τους (εν προκειμένω η Ελλάδα) ξοδεύει πολλά χρήματα από τον προϋπολογισμό της για το Προσφυγικό. Χρήματα που δεν περισσεύουν, χρήματα που θα μπορούσαν να διοχετευτούν στην ελληνική αγορά για να τονωθεί η οικονομία και η ζήτηση.

Μόνο που όσοι ισχυρίζονται όλα τα παραπάνω κάνουν λάθος.

Για την ακρίβεια δεν γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει στην οικονομία.

Με βάση τις τελευταίες μελέτες που έχουν γίνει, τα οφέλη –όχι και τόσο μακροπρόθεσμα- θα είναι σημαντικά περισσότερα από τις ζημίες, στον οικονομικό τομέα.

Οι προσφυγικές ροές δημιουργούν δουλειές, αυξάνουν τη ζήτηση για υπηρεσίες και προϊόντα και καλύπτουν κενά που είχαν παρουσιαστεί στην ευρωπαϊκή αγορά ανθρωπίνου δυναμικού
Ο Φίλιπ Λεγκρέιν είναι πρώην οικονομικός σύμβουλος της Κομισιόν και έχει εργαστεί στο γραφείο του προέδρου. Μάλιστα, ήταν ο άνθρωπος που εμπιστευόταν πιστά ο Ζοσέ Μανουέλ Μπαρόζο, από το 2011 μέχρι και το 2014. Ο Λεγκρέιν, λοιπόν, έκανε την πρώτη τόσο λεπτομερή έρευνα για τις συνέπειες του Προσφυγικού στην οικονομία. Και αυτά που βρήκε… χαλούν τη σούπα σε όσους υποστηρίζουν πως η Ευρώπη χάνει χρήματα εξαιτίας της βοήθειας που προσφέρει.

Κι αυτό γιατί ενώ αυτό συμβαίνει βραχυπρόθεσμα, σε πέντε χρόνια από σήμερα όλα τα χρήματα θα έχουν επιστρέψει πίσω σε ευρωπαϊκές τσέπες.
Και με το παραπάνω, μάλιστα.

Οι προσφυγικές ροές δημιουργούν δουλειές, αυξάνουν τη ζήτηση για υπηρεσίες και προϊόντα και καλύπτουν κενά που είχαν παρουσιαστεί στην ευρωπαϊκή αγορά ανθρωπίνου δυναμικού, αναφέρει ο Πάτρικ Κίνγκσλεϊ στην Guardian. Μάλιστα, ο βρετανός οικονομολόγος τονίζει πως είναι εξαιρετικά απίθανο να σημειωθεί μείωση μισθών ή αύξηση της ανεργίας, εξαιτίας της διαφοράς στο είδος των εργασιών που ανατίθενται σε πρόσφυγες και μετανάστες.

Με όλα αυτά, ο Λεγκρέιν θέλει να δείξει πως ο μύθος περί οικονομικών προβλημάτων που δημιουργούνται από το Προσφυγικό γκρεμίζεται

Συγκεκριμένα, οι υπολογισμοί δείχνουν πως η απορρόφηση τόσων χιλιάδων μεταναστών αυξάνει το δημόσιο χρέος στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης κατά 69 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτό αφορά την περίοδο μεταξύ του 2015 και του 2020, ενώ την ίδια περίοδο φαίνεται πως το ΑΕΠ των χωρών αυτών θα αυξηθεί κατά 129 δισ. εξαιτίας της προσφυγικής ροής. Οπως καταλαβαίνετε, ο λόγος είναι σχεδόν 2 προς 1.

Και ο ίδιος ο βρετανός οικονομολόγος αντιλαμβάνεται το όλο ζήτημα ως επένδυση. Αυτή είναι η δουλειά του, άλλωστε. «Το να επενδύεις ένα ευρώ στο να υποδέχεσαι πρόσφυγες και μετανάστες μπορεί να σου αποφέρει δύο ευρώ στο μέλλον, μέσα σε πέντε χρόνια θα έχεις διπλάσια οικονομικά οφέλη», αναφέρεται στην έκθεση του Λεγκρέιν με τίτλο «Refugees Work: A Humanitarian Investment That Yields Economic Dividends». Η μελέτη δημοσιοποιήθηκε την Τετάρτη 18 Μαΐου και χρηματοδοτείται από το The Ten Foundation, μία Μη Κυβερνητική Οργάνωση που ασχολείται με το Προσφυγικό ζήτημα.

Με όλα τα παραπάνω, ο Λεγκρέιν θέλει να δείξει πως ο μύθος περί οικονομικών προβλημάτων που δημιουργούνται από το Προσφυγικό γκρεμίζεται.

Τα ποσοστά επί του ΑΕΠ κάθε χώρας που εκτιμά το ΔΝΤ πως θα κοστίσουν οι προσφυγικές ροές

Ωστόσο, για να γίνουν όλα τα παραπάνω χρειάζεται να αλλάξουν πολλά. Κυρίως η αντίληψη και η νοοτροπία των πολιτικών, επισημαίνεται στη μελέτη, αλλά και ορισμένες νομοθετικές ρυθμίσεις που αφορούν την πρόσβαση στην αγορά εργασίας. Το μείζον πρόβλημα είναι η έλλειψη των απαραίτητων εγγράφων, κάτι που εάν δεν αλλάξει δεν μπορεί να κινηθεί η διαδικασία εξεύρεσης εργασίας από πρόσφυγες και μετανάστες.

Πηγή: protagon

Πολιτική αποτίμηση του Μαϊούνη

 Πολιτική αποτίμηση του Μαϊούνη

Ο Μαϊούνης (άλλη γραφή και ως Μαηούνης ή Μαούνης) είναι από αυτά που λέω πως θα ήθελα να ξαναζήσω. Όχι γιατί φοβάμαι πως δε θα ξαναζήσω κάτι παρόμοιο -αλίμονο αν ήταν αυτό το ταβάνι μας. (Αν και νομίζω πως αυτός ακριβώς ο φόβος, παρά η νοσταλγία, είναι που ώθησε κάποιους στην εξιδανίκευση κι έτσι ανακαλύπτουν διαρκώς επαναστατικά επεισόδια στην... πολυτάραχη ζωή τους: Δεκεμβριανά -sic- του 08', πλατείες αγανακτισμένων, δημοψήφισμα... Έρχεται ολοταχώς η νικηφόρα επανάσταση μες στο 17'). Αλλά με την έννοια πως θα ήθελα να τον ξαναδώ με τη στερνή μου γνώση, τη σημερινή (σχετική) ωριμότητα, να προσέξω περισσότερο ό,τι δε θεωρούσα τόσο σημαντικό τότε ή δεν ήμουν σε θέση να αξιολογήσω. Γιατί κάποιες πολιτικές τάσεις που εκδηλώθηκαν στη συνέχεια, ενυπήρχαν ήδη εν σπέρματι στο Μαϊούνη, που ήταν μια φωτογραφία της στιγμής και του μέλλοντος.

Αυτή όμως είναι η κατάρα κάθε φοιτητή ξεχωριστά, αλλά και το φ.κ. γενικότερα, που πριν προλάβει να ωριμάσει και να μάθει από τα λάθη του, για να μην τα επαναλάβει, βλέπει να τελειώνει ο χρόνος του και παραδίδει σκυτάλη στους επόμενους, που θα μάθουν από τα δικά τους λάθη και όχι από την πείρα που θα τους μεταδώσει, κοκ. Αυτή η ιδιαιτερότητα ακυρώνει εκ των πραγμάτων την έννοια της συνέχειας και δυσκολεύει μια απόπειρα σφαιρικής κι αντικειμενικής αποτίμησης του Μαϊούνη, αλλά και του Φλεβάρτη που ακολούθησε το 07' (με ενδιάμεσους σταθμούς, που ποτέ δε συνέπεσαν μεταξύ τους, την απεργία των δασκάλων το φθινόπωρο και τις μαθητικές καταλήψεις πριν τα Χριστούγεννα)

Δέκα χρόνια μετά το Μαϊούνη φαίνεται να μην είμαστε ούτε στο ένα δέκατο της δυναμικής του, αν κρίνουμε από τον κόσμο που (δεν) κατεβαίνει στα φοιτητικά συλλαλητήρια (τα ποια;). Το φ.κ. που για κάποιους τέθηκε στην πρωτοπορία εκείνη τη διετία, κοιμήθηκε τον ύπνο του δικαίου στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων, πλην Λακεδαιμονίων και με μια μικρή αναλαμπή το 11' που έσβησε γρήγορα. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί με ασφάλεια όμως ότι γι' αυτό φταίει ο Μαϊούνης και ό,τι (δεν) άφησε πίσω του και όχι οι επόμενες φουρνιές, που δε στάθηκαν στο ύψος του;

Μήπως φταίει ο χώρος κι οι ιδιαιτερότητές του, ότι οι φοιτητές ζούνε αιχμάλωτοι στο μικρόκοσμό τους και δε συνδέθηκαν ποτέ με το μαζικό κίνημα; Ναι αλλά όχι ακριβώς. Γιατί τότε οι καταλήψεις βγήκαν στο δρόμο και διοργάνωσαν μάλιστα ένα ειδικό διήμερο με αντίστοιχο όνομα και σκοπό, σε μια εναγώνια προσπάθεια να σπάσουν το τείχος της απομόνωσης και να ευαισθητοποιήσουν τον έξω κόσμο. Αν τελικά η γυάλα αποδείχτηκε πιο στεγανή (ιδίως τα επόμενα χρόνια) αυτό δεν είναι μόνο δικό τους λάθος, ούτε ακυρώνει τις καλές προθέσεις και την προσπάθεια.

Πού είναι όμως σήμερα όσοι δραστηριοποιήθηκαν τότε στο κίνημα; Στη συντριπτική πλειοψηφία τους, κατά πάσα πιθανότητα κάπου, κάπως κοντά στο Σύριζα (εντός, εναλλάξ και απογοητευμένοι). Κάποιοι μπορεί να ενσάρκωσαν το όραμα του Αλαβάνου για ένα συνασπισμό της μη κομμουνιστικής αριστεράς -άσχετα που τελικά δε χώρεσε ούτε ο ίδιος σε αυτό.

Δεν κρίνονται όλα όμως εκ του αποτελέσματος. Αν ήταν έτσι, μπορούμε να βγάλουμε σκάρτο και το κίνημα των μαθητικών καταλήψεων επί Αρσένη (δεν είναι πολύ διαφορετικές γενιές εξάλλου). Εκτός κι αν αμφιβάλλει κανείς πως η δεξαμενή από την οποία άντλησε την εκλογική της πελατεία η ΠΦΑ (αν όχι κι η ΔΦΑ) ήταν κι αυτά τα κινήματα ή ακόμα και ψηφοφόροι της ΠΚΣ ή πρώην σύντροφοι. Αυτό δε σημαίνει, εκ της κατάληξης, πως κακώς μας ψήφιζαν ή κακώς τους οργανώσαμε. Τα στερνά δεν κρίνουν πάντα τα πρώτα (αν και συνήθως δίνουν το μέτρο για το σύνολο).

Είναι αλήθεια πως το κίνημα για την υπεράσπιση του άρθρου 16 περιείχε συνειδητά ή αυθόρμητα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αρκετό ΠαΣοΚ. Είχε καταρχάς την Πασπάρα να στηρίζει σχεδόν παντού κοινά πλαίσια, για να (το) παίξει αντιπολίτευση στη... χούντα του Καραμανλή. Σπανιότερα μάλιστα και να τα διαμορφώνει, εκεί όπου δεν περνούσε πχ ο δικός μας όρος να κατονομάζονται οι υπεύθυνοι της κατάστασης: ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ.
Είχε την αποχώρηση του ΠαΣοΚ από τη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης (για τεχνικούς λόγους) και τα συντονιστικά πόλης να αναλώνονται σε γόνιμες συζητήσεις, αν αυτή η αναδίπλωση ήταν νίκη (ή οχι) του φοιτητικού κινήματος. Νικήσαμε-νικήσαμε! Φαντάσου δηλ να χάναμε κιόλας, τι θα είχε γίνει.
Στο ίδιο μήκος κύματος, η σταδιακή ενσωμάτωση του κινήματος στο νέο ροζουλί ΠαΣοΚ, ο χαμηλός βαθμός πολιτικού μπολιάσματος του αυθόρμητου ξεσπάσματος και γι' άλλους η λογική της ενότητας στο πρόβλημα, η χαρούμενη σύμπραξη που βρίσκει ενιαία έκφραση στις φετινές εκλογές, κτλ.

Ναι αλλά ο Μαϊούνης δεν ήταν ΠαΣοΚ. Καταρχάς ήταν γνήσια αυθόρμητο ξέσπασμα, σε βαθμό που ούτε καν οι υποτιθέμενοι πρωτεργάτες του το περίμεναν (Εαακ και λοιπο αριστεροχώρι). Άλλο αν η πάγια θέση τους είναι κατάληψη διαρκείας για πάντα και συγχρόνισαν πιο γρήγορα το βήμα τους (ή μάλλον συνέπεσαν συμπτωματικά) με το κλίμα και τις απαιτήσεις της συγκυρίας. Από εκεί και πέρα, το πώς θα διαμορφώνονταν οι συνειδήσεις που αφυπνίστηκαν μαζικά από τη χρόνια χειμερία νάρκη τους, φέροντας εμφανώς όμως τα σημάδια της, είναι κάτι που περνούσε και από το δικό μας χέρι και πάντως δεν ήταν προκαθορισμένο κι αναπόφευκτο.

Αλλά είναι ζήτημα τι ακριβώς θέλαμε κι εμείς τότε. Δεν έχω καμία πρόθεση να ξύσω πληγές και να ανοίξω μια κουβέντα που βασικά δεν μπορεί να γίνει εδώ, αλλά για μένα τουλάχιστον είναι ανοιχτά διάφορα ερωτήματα: πώς αποτιμά η οργάνωση αυτήν την περίοδο, ποια τακτική εφάρμοζε (εάν δηλ παίζαμε με παλιούς ή με καινούριους, όπως λέγαμε στην μπάλα που παίζαμε στις αλάνες), ποια είναι η αυτοκριτική που γίνεται, ποιος χρεώνεται τα λάθη; Γιατί δεν προχώρησε τότε η λογική των αιρετών και ανακλητών αντιπροσώπων από κάθε συνέλευση, και τι οδήγησε στη μεταγενέστερη συγκρότηση του ΜΑΣ, τότε και όχι πριν το Μαϊούνη, με το συντονιστικών των ΓΣ και την αξιόλογη συσπείρωση που είχε πετύχει.

Και προπαντός, γιατί να μην έμπαινε εξ αρχής ο όρος για ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ, που θα μπορούσε κατά τη γνώμη μου να δώσει άλλη τροπή-δυναμική στην αρχή του πράγματος, προτού αποκρυσταλλωθούν όσα βρήκαμε μπροστά μας στη συνέχεια.

Όσο για τις φετινές εκλογές, ες αύριον τα σπουδαία, μαζί με τα αποτελέσματα και τις ανακατατάξεις που μπορεί να δούμε.

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΓΙΟΥΡΟΒΙΖΙΟΝ

 ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΓΙΟΥΡΟΒΙΖΙΟΝ

Με την νίκη της Ουκρανίας στο διαγωνισμό της  Eurovision, σ’ ένα μαζικό μουσικό θέαμα, ξεκάθαρα αποκαλύπτεται η επιστράτευση των πάντων στην προπαγάνδα ή δικαίωση των πολιτικών επιλογών της κυρίαρχης εξουσίας της ΕΕ. Με το πρόσχημα του αισθητικού γούστου οι κριτικές επιτροπές  πριμοδότησαν  το  τραγούδι «1944» με το οποίο διαγωνίστηκε η Ουκρανία και αναφέρεται στην απέλαση Τατάρων  από τη χερσόνησο της Κριμαίας εκείνο το έτος, με εντολή των Σοβιετικών –η συνεργασία τους με τους ναζί βέβαια αποσιωπάται.  

Ο διαγωνισμός της Eurovision, με ευρεία απήχηση και με ευρεία κατανάλωση των προϊόντων του, τα τραγούδια που ξεχωρίζουν προωθούνται στη διεθνή αγορά, κι αν θεωρείται ότι δεν προωθεί την τέχνη, σίγουρα όμως είναι ένα παγκοσμίας απήχησης θέαμα που ακριβώς η σημασία του είναι ευθέως ανάλογη της μαζικής κατανάλωσής του. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που ένα παγκόσμιο γεγονός της βιομηχανίας της κουλτούρας  τίθεται   απροκάλυπτα στην υπηρεσία της πολιτικής και  ξαναγράφει την ιστορία κατασυκοφαντώντας τον αντίπαλο δέος του καπιταλισμού, τον κομμουνισμό, και δικαιώνοντας την πολιτική της ΕΕ στην Ουκρανία με την υποστήριξη των φασιστών.   Υποτίθεται πως η πολιτική δεν έπρεπε να έχει καμιά σχέση με το συγκεκριμένο διαγωνισμό, μέχρις που αυτή να παρουσιαστεί αυτοπροσώπως χωρίς μασκαρέματα για να αποκαλυφτεί η απάτη.

Σ’ όλο αυτό το πανηγύρι της Γιουροβίζιον, η αποκάλυψη της πολιτικοποίησης και ιδεολογικοποίησης της θα μπορούσε να λειτουργήσει θετικά στην αφύπνισή μας και τον προβληματισμό μας για το ρόλο της βιομηχανίας της κουλτούρας  αλλά και της τέχνης στη δεδομένη κοινωνική πραγματικότητα, αν δεν είχαμε γίνει  τόσο εύπλαστοι και διαχειρίσιμοι από τον κυρίαρχο λόγο. Η διατήρηση και διεύρυνση της βιομηχανίας της κουλτούρας είχε και  έχει συγκεκριμένο ρόλο, -τη χειραγώγησή μας-, ενταγμένη όπως είναι στη δεδομένη κοινωνική πραγματικότητα που βασίζεται στην καπιταλιστική οργάνωση της παραγωγής, όπου επιδιώκεται η μετατροπή των πάντων σε εμπόρευμα με κερδοφορία και στη δημιουργία ήσυχων και πειθήνιων εργαζομένων, που αποδέχονται αυτόν τον τρόπο οργάνωσης. Και τώρα, μετά από τόσα χρόνια η  αποϊδεολογικοποίηση, η  εξασθένηση και τελικά η εξάλειψη κάθε ίχνους ταξικής συνείδησης από την οργανωμένη βιομηχανία κουλτούρας με τη σύμπραξη και των κρατών μοιάζει να αποδίδει καρπούς –προς όφελος βέβαια της κυρίαρχης τάξης.

 ¨Οσο  για την τέχνη που προσφέρεται  σε εκδηλώσεις της  οργανωμένης βιομηχανίας κουλτούρας το ζητούμενο θα πρέπει να  είναι η αναγνώριση των ειδοποιών χαρακτηριστικών της και των σκοπών που αυτά εξυπηρετούν. Φαίνεται εύπεπτη και εύκολη, με αποκλειστικό στόχο την κατανάλωση και διασκέδαση του κοινού, έχει καταφατικό χαρακτήρα για την υπάρχουσα κατάσταση, απαλλαγμένη όπως παρουσιάζεται από το μόχθο και την αθλιότητα αυτών που αναπαράγουν την κοινωνία με την εργασία τους και γι’  αυτό εκφράζει την κυρίαρχη ιδεολογία. Ετσι,  ακόμα και μέσα από τέτοια πανηγύρια, επιδιώκεται η συγκάλυψη, η ενσωμάτωση  και η μετατροπή της τέχνης σε κάτι ανώδυνο, η τιθάσευση μέσα από την υπονόμευση κάθε τάσης για έκφραση δυνάμεων αμφισβήτησης.  Ανεξάντλητα τεχνικά εφέ, μουσικά προϊόντα που εξαντλούνται στο οπτικό θέαμα, ομοιογένεια και εντυπωσιασμός  στην υπηρεσία της εύκολης συγκίνησης που μας οδηγεί σε μια υπνωτική κατάσταση, δεκτική χειραγώγησης, ώστε σχεδόν αυτοματοποιημένα να απορροφάται ό,τι  προσφέρεται. Το ξαναγραμμένο λοιπόν μάθημα ιστορίας μέσα από το τραγουδάκι της Γιουροβίζιον μπορεί να πείσει περισσότερο από κάθε ντοκουμέντο και ιστορική μελέτη. Κι αυτό γιατί η τέχνη είναι ένα ισχυρότατο μέσο  για την κοινωνική διαμόρφωση της συνείδησής μας.

Σε μια ταξική κοινωνία η τέχνη εκφράζει τα ενδιαφέροντα των διαφόρων τάξεων και αποτελεί ιδεολογικό όπλο πάλης για τις αντιμαχόμενες ταξικές ιδεολογίες. Κι αυτό εξηγεί το ενδιαφέρον των εκμεταλλευτριών τάξεων για τη μαζική κουλτούρα με τα αντίστοιχα καλλιτεχνικά προϊόντα που  προσπαθούν να επηρεάσουν και ιδεολογικά τους ανθρώπους. Εντασσόμενα τα καλλιτεχνικά προϊόντα σε μια επικερδή πολιτιστική βιομηχανία έχουν τον αποκλειστικό στόχο την κατανάλωση, και ήδη μ’ αυτό το χαρακτηριστικό τους εξυπηρετούν την κυρίαρχη τάξη που καθορίζει κι ελέγχει τα μέσα παραγωγής, ενώ δεν αποτυπώνονται οι αντιθέσεις και συγκρούσεις της κοινωνικής ανάπτυξης κι ούτε συμβάλλουν στην αναζήτηση δρόμων και προοπτικών προς την ελευθερία και προς μορφές κοινωνικής ζωής αντάξιας του ανθρώπου.

Η «αλλαγή κλίματος»

Η «αλλαγή κλίματος»

«Αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες», λέει μια παροιμία. Τα «κακαρίσματα» της κυβέρνησης επιχειρούν έναν αντιπερισπασμό, την ώρα που νομοθετεί το ένα μετά το άλλο τα αντιλαϊκά μέτρα, ενώ ετοιμάζεται να φέρει τον αυτόματο «κόφτη» δικαιωμάτων και εισοδημάτων για εργαζόμενους, υπαλλήλους και συνταξιούχους, «κακαρίζει» ακατάσχετα για αλλαγή σελίδας, για ελπίδες που αναγεννώνται, για νέα μέρα που τάχα ξημερώνει για το λαό. Κοροϊδεύει ασύστολα ότι «τα δύσκολα τελείωσαν» και ότι «θα μπορέσει σιγά σιγά η κοινωνία να ανακάμψει».
Το κλίμα ευφορίας, που προσπαθεί να καλλιεργήσει, μπορεί να της χρειάζεται, για να συνεχίσει την αντιλαϊκή δουλειά της, είναι όμως κάλπικο, όπως πολύ καλά κάθε άνθρωπος του μόχθου διαπιστώνει στην καθημερινότητά του. Οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί υπερασπίζονται μια εικονική πραγματικότητα, σερβίροντάς την στο λαό σαν αληθινή, για να αποσπάσουν την ανοχή και τη συναίνεσή του.
Ο λαός δεν είναι να πανηγυρίζει για το κλείσιμο της «αξιολόγησης». Για να υπάρξει, η Κοινωνική Ασφάλιση δέχτηκε τορπίλη, το ίδιο και το ισχνό λαϊκό εισόδημα, με κλιμάκωση της φορολεηλασίας.
Για να «κλείσει», ανοίγει τη λειτουργία του ο αυτόματος «κόφτης», η σύγχρονη δαμόκλειος σπάθη που θα επικρέμεται πάνω απ' τα κεφάλια μας, το μισθό, τη σύνταξη, τις δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα και θα ενεργοποιείται κάθε φορά που οι μηχανισμοί τους καταγράφουν απόκλιση απ' τους αντιλαϊκούς στόχους. Για να μην αναφερθούμε στην παράδοση των «κόκκινων» δανείων στα διάφορα funds. Η διευθέτηση του χρέους δεν είναι για πανηγύρια, είναι εξέλιξη που ο λαός θα την πληρώσει ακριβά, καθώς θα επισύρει πρόσθετα μέτρα σε βάρος του.
Αυτές είναι «καλές ειδήσεις», όπως προκλητικά διατείνεται η κυβέρνηση, αλλά για το κεφάλαιο, όχι για το λαό που πληρώνει έξι χρόνια τώρα το βάρος της κρίσης για λογαριασμό του κεφαλαίου. Εξάλλου, στην πραγματικότητα, οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης στο κεφάλαιο απευθύνονται, απ' αυτό αποζητά τα εύσημα για τις καλές υπηρεσίες που του προσέφερε. Μόνο που για να συνεχίσει τη βρώμικη δουλειά, απαιτείται να χειραγωγήσει το λαό με φρούδες προσδοκίες ότι βγαίνουμε απ' το τούνελ, ότι έχει λαμβάνειν απ' την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, ότι θα ξημερώσει άσπρη μέρα και γι' αυτόν.
Και για να το πετύχουν, έκαναν μόνιμο συνοδοιπόρο τους το ψέμα. Αναφέρονται στον αυτόματο «κόφτη» σαν ένα χρήσιμο για το λαό εργαλείο, που δεν είναι - όπως ισχυρίζεται ο πρωθυπουργός - ούτε μέτρα, ούτε πολύ περισσότερο μνημόνιο. Επιχειρούν να καθησυχάσουν το λαό, με τον ισχυρισμό ότι η ελληνική οικονομία πάει καλά και δεν θα χρειαστεί η ενεργοποίησή του. Ενώ η πραγματικότητα είναι ότι τέτοιοι μηχανισμοί εφαρμόζονται σε όλα τα κράτη της ΕΕ, εξασφαλίζοντας ότι όταν τα αντιλαϊκά μέτρα δεν αποδίδουν όπως θέλουν, θα παίρνουν αυτομάτως ακόμα χειρότερα.
Στη λαϊκή χειραγώγηση αναφερόταν ο πρωθυπουργός όταν έδινε σήμα στο υπουργικό συμβούλιο ότι «ξεκινάει η μάχη του εσωτερικού μετώπου». Η μάχη να κρατήσουν το λαό εγκλωβισμένο στο στόχο της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου. Να μη σηκώσει κεφάλι, να ανεχτεί την αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας, να έχει χάσει κάθε δυνατότητα αντίδρασης και όταν αποκαλυφθεί ότι και στις συνθήκες της ανάκαμψης δεν πρέπει να ανακάμψει η ζωή του.
Μόνη απάντηση στα κυβερνητικά πανηγύρια η οργανωμένη πάλη για ανάκτηση απωλειών και ικανοποίηση σύγχρονων αναγκών, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, την εργοδοσία, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις που υπηρετούν τα συμφέροντά τους.

Αθλιες συνθήκες διαβίωσης

Αθλιες συνθήκες διαβίωσης

Η βελτίωση των συνθηκών όπου ζουν κρατούμενοι ή φιλοξενούμενοι - εγκλωβισμένοι πρόσφυγες, είναι ...κύριο μέλημα της κυβέρνησης... Αυτό δήλωσε χτες η κυβερνητική εκπρόσωπος, Ολγα Γεροβασίλη. Και δεν θα είχε άδικο κάποιος εάν χαρακτήριζε άκρως υποκριτική αυτή τη δήλωση. Ετσι, λοιπόν, και χωρίς να προσδιορίζεται κάποιο χρονοδιάγραμμα αυτής της ...βελτίωσης, η κυβερνητική εκπρόσωπος ανέφερε: «Δεν είμαι σε θέση να σας πω συγκεκριμένες ημερομηνίες. Ξέρω ότι το κύριο μέλημα των συναρμοδίων, όσον αφορά τη διαχείριση του Προσφυγικού (...) είναι και η βελτίωση συνθηκών σε όλα τα υπόλοιπα κέντρα φιλοξενίας των προσφύγων (...). Υπήρξαν δυσκολίες, υπήρξαν εμπόδια, υπάρχουν ακόμα, είναι σύνθετο το ζήτημα. Ωστόσο, επιταχύνουν η κυβέρνηση και οι συναρμόδιοι υπουργοί το έργο τους προς αυτή την κατεύθυνση». Οι αρμόδιοι εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα «επιταχύνουν», αλλά αυτό δεν το έχουν καταλάβει οι ξεριζωμένοι που κατά καιρούς κινητοποιούνται στα πρώην hot spots, τωρινά κέντρα κράτησης, αλλά και σε χώρους φιλοξενίας, ζητώντας να μη στερούνται την ελευθερία τους, να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής τους και να τους δοθεί η δυνατότητα να φύγουν από την Ελλάδα προς άλλες χώρες της ΕΕ, κόντρα στη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας που τους κρατά εγκλωβισμένους στη χώρα μας. Συνολικά, στη χώρα υπάρχουν 31 κέντρα φιλοξενίας, όπου ζει εγκλωβισμένος ο κύριος όγκος των 55.000 προσφύγων. Θα γίνουν, δε, άλλα 15. Και τα παραδείγματα της άθλιας ζωής σε αυτά δεν είναι λίγα...

* * *

Στον Σκαραμαγκά, για παράδειγμα, όπου φιλοξενούνται 2.886 πρόσφυγες, το κέντρο βρίσκεται σε μια περιοχή που είναι εκτεθειμένη στις εκάστοτε κακές καιρικές συνθήκες, χωρίς κανένα σημείο σκίασης, δεν υπάρχει δομή του υπουργείου Υγείας για την υγειονομική και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη τόσων χιλιάδων ανθρώπων, στην πλειοψηφία τους γυναίκες και ανήλικοι. Η σίτιση των παιδιών είναι ελλιπής - για ζεστό φαγητό ούτε λόγος να γίνεται - ενώ για το καλοκαίρι υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης μολυσματικών ασθενειών, αφού δεν έχει γίνει ούτε ράντισμα για τα κουνούπια. Χώρια ότι δεν υπάρχουν διερμηνείς, ενώ δεν υπάρχει και συγκοινωνία που να συνδέει το κέντρο με την αγορά της πόλης.
Ανάλογη κατάσταση επικρατεί στο στρατόπεδο της Μάνδρας στη Λάρισα. Ανάμεσα στους 800 πρόσφυγες και μετανάστες υπάρχουν πολλοί ανήλικοι που μένουν στοιβαγμένοι στις σκηνές, στον τελείως ακατάλληλο χώρο του στρατοπέδου. Οσο αυξάνεται η θερμοκρασία ενόψει καλοκαιριού, οι συνθήκες στις σκηνές και γενικότερα στον καταυλισμό θα γίνονται εντελώς ανυπόφορες, γι' αυτό πρέπει να μεταφερθούν άμεσα σε κατάλληλο στεγασμένο χώρο με ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης. Αρκετές ώρες του 24ώρου, ιδίως βραδινές, υπάρχει έλλειψη γιατρού και πρέπει άμεσα αυτό να λυθεί με ευθύνη της 5ης ΥΠΕ, ώστε να υπάρχει όλο το 24ωρο. Τα ντους που έχουν εγκατασταθεί είναι ανεπαρκή και μάλιστα ορισμένα είναι χαλασμένα και πρέπει άμεσα να επισκευαστούν. Επίσης, χρειάζεται να γίνεται καθημερινά το άδειασμα και η απολύμανση των τουαλετών. Το φαγητό που δίνει η μία από τις δύο εταιρείες, όπως καταγγέλλουν οι πρόσφυγες, δεν είναι καλής ποιότητας και χρειάζεται να λυθεί αυτό το ζήτημα άμεσα.
Στη Ριτσώνα, το πρώην στρατόπεδο της Πολεμικής Αεροπορίας είναι υπαίθριος χώρος, εγκαταλειμμένος για χρόνια, χωρίς καμιά υποδομή για αξιοπρεπή διαβίωση. Η διαμονή γίνεται σε σκηνές, με 800 ανθρώπους να είναι εκτεθειμένοι στις εκάστοτε άσχημες καιρικές συνθήκες. Κακές συνθήκες επικρατούν στο Ελληνικό, στη Μαλακάσα, στη ΒΙΑΛ της Χίου και στην Καβάλα.

* * *

Για τους ξεριζωμένους που ζουν εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα, πρέπει να επιταχυνθούν οι ενέργειες ώστε να εξασφαλιστούν άμεσα οι απαραίτητες συνθήκες υγιεινής και υγείας, όπως παροχή τρεχούμενου νερού, επαρκής ποσότητα χημικών τουαλετών και ντουζιέρων, αντικατάσταση των σκηνών με οικίσκους με παροχή ρεύματος, προστασία από τη ζέστη και τους κινδύνους που προκύπτουν από αυτή και δημιουργία κατάλληλων χώρων σκίασης, άμεση στελέχωση των ιατρείων με προσωπικό από τις κρατικές δομές Υγείας. Να εξασφαλιστεί δε επαρκής, ποιοτική σίτιση, που θα καλύπτει τις διατροφικές τους ανάγκες μακροπρόθεσμα, ειδικά των παιδιών, να δρομολογηθούν όπου χρειάζεται γραμμές λεωφορείων, δωρεάν, που να συνδέουν σε τακτική βάση τους χώρους φιλοξενίας με τις παραπλήσιες πόλεις και να διασφαλιστεί νομική αρωγή για τη δυνατότητα άσκησης των δικαιωμάτων διεθνούς προστασίας για τους πρόσφυγες, δηλαδή όσους διώκονται ή προέρχονται από χώρες ιμπεριαλιστικού πολέμου, κατοχής ή εμφυλίων, όπως και να διατεθούν διερμηνείς για να είναι δυνατή η επικοινωνία των φιλοξενούμενων. Πρώτη και κύρια, βέβαια, η ανάγκη για άμεσο απεγκλωβισμό αυτών των ανθρώπων, ώστε να πάνε στις χώρες προορισμού τους.

Ομοβροντία νέων αντιλαϊκών μέτρων, διαχειριστικά ζόρια για το κρατικό χρέος

Ομοβροντία νέων αντιλαϊκών μέτρων, διαχειριστικά ζόρια για το κρατικό χρέος

Κατατίθεται σήμερα στη Βουλή το νέο αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο - Με τροπολογία θα προστεθεί ο «αυτόματος κόφτης»

Icon

Με τη διαδικασία του «επείγοντος» και ξανά μέσα στο Σαββατοκύριακο φέρνει η κυβέρνηση και το νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων...

Με «ελάχιστο κοινό παρονομαστή» την πλήρη εφαρμογή και ανάπτυξη των αντιλαϊκών μέτρων, αλλά και με κόντρες και αντιθέσεις σε Ευρωζώνη και ΔΝΤ (μεταξύ τους, αλλά και στο εσωτερικό τους), σχετικά με τη διαχείριση του ελληνικού κρατικού χρέους, συνεχίζονται οι διεργασίες ενόψει του Γιούρογκρουπ την ερχόμενης Τρίτης.
Από την πλευρά της, η κυβέρνηση καταθέτει σήμερα στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο - εφαρμοστικό νόμο με την ομοβροντία των νέων αντιλαϊκών «προαπαιτούμενων», με επίκεντρο τα βαριά χαράτσια στη λαϊκή κατανάλωση, το «υπερταμείο» ιδιωτικοποιήσεων, το «άνοιγμα» της αγοράς «κόκκινων» δανείων και μια σειρά άλλες παρεμβάσεις.
Την ίδια ώρα, η διάταξη για τον «αυτόματο κόφτη» θα κατατεθεί ως τροπολογία, μετά την κατάθεση του πολυνομοσχεδίου, καθώς για το εν λόγω ζήτημα συνεχίζονται τα παζάρια με το «κουαρτέτο», κυρίως γύρω από το ζήτημα του χρονοδιαγράμματος των ελέγχων για τον εντοπισμό τυχόν αποκλίσεων.

Ενδοκαπιταλιστικά παζάρια γύρω από τη «διευθέτηση» του κρατικού χρέους

Στο μεταξύ, υψηλόβαθμος αξιωματούχος της Ευρωζώνης διατυπώνει επιφυλάξεις γύρω από την επίτευξη «συνολικής συμφωνίας» μέχρι το Γιούρογκρουπ, έτσι ώστε να επέλθει συμβιβασμός με το ΔΝΤ σχετικά με το κρατικό χρέος, ενώ ξεκαθάρισε ότι ο «εφεδρικός μηχανισμός» (δηλαδή ο «αυτόματος κόφτης») αποτελεί πλέον τμήμα του μνημονίου και του συνολικού πακέτου μέτρων, λέγοντας ότι θα ικανοποιεί τα κριτήρια περί «αυτοματισμού, νομοθέτησης και διαφάνειας».
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον αξιωματούχο της Ευρωζώνης:
-- Τα ζητήματα που αφορούν στο κρατικό χρέος, σύμφωνα με την απόφαση του προηγούμενου Γιούρογκρουπ, θα εξεταστούν μετά την ολοκλήρωση της πρώτης «αξιολόγησης», ωστόσο, όπως είπε, η «προσδοκία» για την προσεχή συνεδρίαση, είναι να υπάρξει «πολιτική συμφωνία», σχετικά με τη μορφή των ρυθμίσεων και το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής τους, και «εφόσον κριθεί απαραίτητο», δεδομένου, μάλιστα, ότι «η Ελλάδα έχει ήδη ψηφίσει ένα μεγάλο μέρος των προαπαιτούμενων».
-- Σε ό,τι αφορά την επίτευξη «συνολικής συμφωνίας» (συμπεριλαμβανομένου του χρέους) τόνισε: «Προς αυτήν την κατεύθυνση εργαζόμαστε. Είναι δύσκολο αλλά όχι αδύνατο».
-- Σε σχέση με τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, σημείωσε πως το ιδανικό σενάριο είναι να υπάρχει απόφαση «σχετικά σύντομα, πριν από τις καλοκαιρινές διακοπές».«Εχω την ισχυρή εκτίμηση ότι το ΔΝΤ θα συμμετάσχει σε συνέχεια και στο πλαίσιο της ολοκλήρωσης της πρώτης αξιολόγησης», και ότι δε θα μεταθέσει τις αποφάσεις του «για την 2η ή την 3η αξιολόγηση» σημείωσε, παραπέμποντας και στη δήλωση του προηγούμενου Γιούρογκρουπ, με την οποία η Ευρωζώνη ζητά τη συμμετοχή του ΔΝΤ.
-- Σχετικά με τις προτάσεις του ΔΝΤ για σταθεροποίηση των επιτοκίων, ανέφερε πως είναι δύσκολο να αποφασιστεί, καθώς θα επέφερε κόστος στον ESM και θα είχε στοιχεία «νομισματικών μεταβιβάσεων», οι οποίες απαγορεύονται από τις συνθήκες.
Σε αυτό το πλαίσιο, την ερχόμενη Δευτέρα συνεδριάζει στις Βρυξέλλες η Ομάδα Εργασίας του Γιούρογκρουπ, με στόχο την προετοιμασία ενός προσχεδίου δήλωσης, το οποίο θα συζητηθεί στο Γιούρογκρουπ της Τρίτης. Ο ίδιος άφησε να εννοηθεί πως η δυσκολία αυτού του εγχειρήματος είναι μεγάλη - αφού το κείμενο θα περιλαμβάνει εισήγηση για το χρέος - και σημείωσε πως ακόμα και εάν φτάσουν σ' ένα προσχέδιο συμπερασμάτων ακόμη και με πολλές «αγκύλες», θα είναι «τεράστια επιτυχία». «Στόχος είναι να έχουμε κάτι σε χαρτί και οι υπουργοί θα κάνουν τα υπόλοιπα», υπογράμμισε. Να σημειωθεί ότι σε «αγκύλες» περιέχονται οι πρόσκαιρες διατυπώσεις των κειμένων εργασίας.
Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) θα αποπληρώσει μέχρι 10 δισ. ευρώ δάνεια που έχει χορηγήσει το ΔΝΤ προς το ελληνικό κράτος, με «αντάλλαγμα» τη συμμετοχή του Ταμείου στο τρίτο μνημόνιο. Με αυτόν τον τρόπο, επιτυγχάνεται και η «ελάφρυνση» των επιτοκίων, καθώς τμήμα του κρατικού χρέους μεταφέρεται από το ΔΝΤ στην Ευρωζώνη, που με τη σειρά της «προσφέρει» συγκριτικά χαμηλότερο κόστος εξυπηρέτησης (χωρίς «κούρεμα») και βέβαια με το... «αζημίωτο» για την πλευρά του ΔΝΤ. Πάντως, το ενδεχόμενο αυτό δεν φαίνεται να οριστικοποιείται στο προσεχές διάστημα.
Στην ατζέντα του Γιούρογκρουπ, πέρα από την «αξιολόγηση» της εφαρμογής του μνημονίου στην Ελλάδα (συμπεριλαμβανομένης της συζήτησης για το χρέος και το δημοσιονομικό «κόφτη») θα συζητηθούν:

• Οι θεματικές ενότητες για το Β' εξάμηνο του 2016, με έμφαση την «ανάπτυξη και την απασχόληση» και με στόχο την «προώθηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και την ανάδειξη παραδειγμάτων βέλτιστων πρακτικών».
• Η οικονομική κατάσταση στην Ευρωζώνη, με βάση τις Εαρινές Προβλέψεις της Κομισιόν.
• Η εποπτεία στην Ισπανία, μετά τη λήξη του προγράμματος της χρηματοπιστωτικής ενίσχυσης.

Διεμβολισμοί από το ΔΝΤ

Την επιμήκυνση έως το 2040 της περιόδου χάριτος για την πληρωμή τόκων ή κεφαλαίου των δανείων, που έχει λάβει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη (και μόνο) καθώς και τη σταδιακή αποπληρωμή των δανείων αυτών τις επόμενες δεκαετίες έως το 2080, προβλέπει νέα πρόταση του ΔΝΤ, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Wall Street Journal».
Η πρόταση του ΔΝΤ προβλέπει ακόμη τον καθορισμό του επιτοκίου για τα δάνεια από την Ευρωζώνη στο σημερινό μέσο επίπεδο του 1,5% για 30 έως 40 χρόνια και την αναστολή όλων των πληρωμών τόκων, έως ότου αρχίσει η αποπληρωμή των δανείων. Με την πρόταση αυτή, που παρουσίασε το ΔΝΤ στις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης στα τέλη της περασμένης βδομάδας, οι ετήσιες ανάγκες εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους θα διατηρούνταν κάτω από το 15% του ΑΕΠ, με βάση τις προβλέψεις του Ταμείου για τη μακροχρόνια πορεία της ελληνικής οικονομίας.
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, το ενδεχόμενο μεγάλης αναδιάρθρωσης του ελληνικού κρατικού χρέους θα οδηγούσε σε έντονες αντιπαραθέσεις στη γερμανική Βουλή, ενώ σημειώνεται ότι η συμφωνία για το χρέος θα γινόταν πολιτικά δυσκολότερη, όσο πλησιάζουν οι εκλογές του 2017 στη Γερμανία.

Απογειώνεται η φοροληστεία

Σε ό,τι αφορά το πολυνομοσχέδιο που κατατίθεται άμεσα στη Βουλή, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, η παραπέρα απογείωση της φοροληστείας με τη διόγκωση του «κανονικού» συντελεστή ΦΠΑ στο 24% από 23%, θα ξεκινήσει ένα μήνα νωρίτερα από την 1η Ιούνη (αντί από 1η Ιούλη που προβλεπόταν αρχικά). Παράλληλα, θα προχωρήσει και η «εξομοίωση» του συντελεστή ΦΠΑ σε ακόμη 9 νησιά του Αιγαίου (24% από 16%).
Επιπλέον, σε ό,τι αφορά τους ειδικούς φόρους και τα χαράτσια στη λαϊκή κατανάλωση, μεταξύ άλλων, δρομολογούνται:
-- Αυξήσεις στους ειδικούς φόρους κατανάλωσης (ΕΦΚ) που επιβάλλονται σε βενζίνη, πετρέλαιο κίνησης, πετρέλαιο θέρμανσης, υγραέριο, φυσικό αέριο και κηροζίνη (από 1η Ιούνη). Η αύξηση του ΕΦΚ στη βενζίνη θα κινηθεί στα 8-10 λεπτά ανά λίτρο, ενώ μαζί με την αύξηση του ΦΠΑ οι ανατιμήσεις στις βενζίνες αναμένονται στο ύψος των 12 λεπτών ανά λίτρο.
-- Αύξηση του ΕΦΚ σε τσιγάρα και καπνικά προϊόντα (από 1 Ιούνη), με «απόδοση» περίπου 100 εκατ. ευρώ.
-- Επιπλέον, εξετάζεται και η επιβολή ΕΦΚ στη σταθερή τηλεφωνία.
-- Επιβολή φόρου 10% στη συνδρομητική τηλεόραση (από 1η Ιούλη). Η επιβολή τέλους στο διαδίκτυο, που εξεταζόταν αρχικά, θα είχε σχετικά περιορισμένα αποτελέσματα και φαίνεται να αποσύρεται.
-- Αύξηση του ΕΦΚ στην μπίρα και κατάργηση του ειδικού καθεστώτος έκπτωσης 50% στον ΕΦΚ στα αλκοολούχα στα Δωδεκάνησα, από 1η Ιούνη (100 εκατ. ευρώ).
-- Εφαρμογή νέων συντελεστών υπολογισμού των τελών ταξινόμησης για τα αυτοκίνητα με βάση τις αγοραίες αξίες τους (από 1η Ιούνη).
-- Επιβολή ΕΦΚ 15% - 30% στον καφέ και στα ηλεκτρονικά τσιγάρα (από 1/1/2017).

Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων

Στις διατάξεις του πολυνομοσχεδίου περιλαμβάνεται η συγκρότηση και η λειτουργία του συμφωνηθέντος «Ελληνικού Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων και Επενδύσεων». Το εποπτικό συμβούλιο θα διοριστεί μέχρι τον Ιούνη του 2016 και το Ταμείο θα τεθεί σε πλήρη λειτουργία το αργότερο έως το Σεπτέμβρη. Παράλληλα, το ΤΑΙΠΕΔ θα προχωρήσει σε 19 ιδιωτικοποιήσεις περιουσιακών του στοιχείων και θα εξετάσει αργότερα φέτος κατά πόσον περιφερειακά λιμάνια και αεροδρόμια θα μεταφερθούν στο υπό σύσταση νέο ταμείο.
Στο προσχέδιο του επικαιροποιημένου μνημονίου προβλέπεται η προώθηση νομοθετικής ρύθμισης, για να μεταφερθούν στο νέο ταμείο το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (δηλ. η κρατική συμμετοχή στους τραπεζικούς ομίλους), η ακίνητη περιουσία της ΕΤΑΔ, καθώς και η ακίνητη περιουσία που διαχειρίζονται άλλοι κρατικοί φορείς,«με περιορισμένες εξαιρέσεις που θα συμφωνηθούν ειδικά για περιπτώσεις στις οποίες υφίστανται εμπόδια στην εμπορική αξιοποίηση», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Στις προβλεπόμενες παρεμβάσεις αναφέρονται, ακόμη, η έγκριση από τη Βουλή της συμφωνίας πώλησης του παλιού αεροδρομίου του Ελληνικού, η ολοκλήρωση των διαδικασιών για τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια, η έγκριση από το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης του ΟΛΘ.
Κυβέρνηση και «θεσμοί» συμφωνούν να έχουν καταλήξει στα μέλη του Εποπτικού Συμβουλίου του νέου Ταμείου μέχρι τον Ιούνη, τα οποία στη συνέχεια θα επιλέξουν τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου μέχρι το Σεπτέμβρη. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, «το Ταμείο και τα περιουσιακά του στοιχεία θα βρίσκονται υπό επαγγελματική διαχείριση, διακριτή από το Δημόσιο».