ΟΧΙ ΝΕΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ

                                             ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

   Ο Δήμαρχος κ. Τρεπεκλής και η Δημοτική Αρχή , με την πλήρη στήριξη και  συμφωνία της μείζονος αντιπολίτευσης ( κ. Αυλωνίτη ) , αποφάσισαν υλοποιώντας την γενικότερη κυβερνητική πολιτική και τις  μέχρι τώρα κατευθύνσεις των μνημονίων ,να επιβάλλουν νέες αυξήσεις στα τιμολόγια της Δ.Ε.Υ.Α.Κ.

  Έτσι λοιπόν με μια απαράδεχτη ΟΜΟΦΩΝΗ απόφαση ,την 16-179/26-11-2012 του Δ.Σ. της Δ.Ε.Υ.Α.Κ. ( η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ δε συμμετέχει στο Δ.Σ.) , επιβάλλονται αυξήσεις στα τιμολόγια της Δ.Ε.Υ.Α.Κ. στους Δήμους της περιφέρειας , σε ποσοστά που κυμαίνονται από 45% έως και 130% , ενώ για να χρυσώσουν το χάπι μειώνουν οριακά το τιμολόγιο της πόλης περίπου 5% .

  Η Δ.Ε.Υ.Α.Κ. παρόλο που διαχειρίζεται ένα κοινωνικό αγαθό , δε μπορεί να ασκήσει κοινωνική πολιτική. Και αυτό γιατί πλήρως εναρμονισμένη στις πολιτικές της Ε.Ε. και των μέχρι τώρα κυβερνήσεων διαχειρίζεται το νερό σαν εμπόρευμα . Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να βλέπει τους καταναλωτές σαν «πελάτες» που πρέπει να τους πουλήσει το προϊόν της .

 Ακόμα και σε αυτό το λεγόμενο « Κοινωνικό Τιμολόγιο» που λέει ότι θα εφαρμόσει  για κάποιες ομάδες δημοτών ,όπως άνεργους –πολύτεκνους –ΑΜΕΑ , θέτει κριτήρια κυβερνητικά (εκτός των άλλων ζητάει να είναι ενταγμένοι και στο «κοινωνικό τιμολόγιο της Δ.Ε.Η.), με αποτέλεσμα ελάχιστοι να είναι αυτοί που θα επωφεληθούν.

 Η « ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ» θεωρεί ότι η Δ.Ε.Υ.Α.Κ. είναι καταδικασμένη από το υπάρχον νομικό πλαίσιο , από τους νόμους της ελεύθερης αγοράς και από την πολιτική που στηρίζει και εμβαθύνει το καπιταλιστικό σύστημα ,να καταρρεύσει οικονομικά . Καμιά Τιμολογιακή Πολιτική στη σημερινή κρίση του καπιταλισμού δε μπορεί να σταματήσει την οικονομική πτώση της Δ.Ε.Υ.Α.Κ. Άλλωστε αυτό καταμαρτυρούν και τα οικονομικά της στοιχεία. Μη απόδοση της θεσμοθετημένης  επιχορήγησης που έπρεπε να δώσουν οι κυβερνήσεις των δύο τελευταίων ετών που ανέρχονται στο ποσό των 1,000,000 ευρώ . Οι πληρωμές για τα τοκοχρεολύσια και τα έξοδα των δανείων που έχει συνάψει η ενιαία πλέον Δ.Ε.Υ.Α.Κ. ανέρχονται κατ’ έτος περίπου στα 2.100.000 ευρώ. Τα συνολικά χρέη της επιχείρησης σήμερα ανέρχονται περίπου  στα 8.300.000 ευρώ . Και ενώ εξαιτίας των «μνημονίων» έχουν επέλθει σημαντικές μειώσεις στο κόστος μισθοδοσίας λόγω της περικοπής των αποδοχών των εργαζομένων , η Δ.Ε.Υ.Α.Κ. βγαίνει  συνέχεια με ζημιές .

 Η « ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ» επαναφέρει την πρόταση που έχει κάνει και προεκλογικά . Η Δ.Ε.Υ.Α .Κ.  να καταργηθεί  και να δημιουργηθεί  Υπηρεσία Ύδρευσης στο Δήμο, με τους εργαζομένους της να αποτελούν μόνιμο προσωπικό του Δήμου. Αυτή είναι η μόνη συμφέρουσα λύση που θα βοηθήσει να ξεπεραστούν μια σειρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι από τη μια και οι καταναλωτές από την άλλη.

Η «ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ» θεωρεί ότι το νερό είναι φυσικός πόρος κοινή κληρονομιά και ως τέτοιο πρέπει να αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία .Μόνο τότε θα είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα . Η διαχείριση  του απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό και κοινωνικό έλεγχο. Αλλά αυτό δε μπορεί να γίνει στα πλαίσια του εκμεταλλευτικού συστήματος και των νόμων της αγοράς , αλλά στη λαϊκή οικονομία με λαϊκή εξουσία.

   Καλούμε τους εργαζόμενους , τους αγρότες , τους αυτοαπασχολουμένους μικρομεσαίους επαγγελματίες , τους άνεργους και όλους όσους πλήττει αυτή η  ανάλγητη τιμολογιακή πολιτική της Δ.Ε.Υ.Α.Κ. ,να αντιδράσουν μαζί μας δυναμικά και να μη συμβιβαστούν με αυτή την κατάσταση.

-         ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΤΙΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ Δ.Ε.Υ.Α.Κ.

-         ΜΕΙΩΣΗ ΣΤΑ ΤΙΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ Δ.Ε.Υ.Α.Κ. ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΞΗΣΕΙΣ

-         Η  Δ.Ε. Υ.Α.Κ. ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ.

 ΟΛΟΙ  ΤΗΝ  ΠΕΜΠΤΗ 30  ΜΑΗ  στις  18:30  ΤΟ  ΑΠΟΓΕΥΜΑ    ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ                                      

                                               ΔΗΜ.ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ  ΣΤΟ  ΜΟΝ ΡΕΠΟ.

                                                                                                                                                                    ΛΑΪΚΗ  ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

                                                                                                                                                                    ΔΗΜΟΥ  ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Η απελευθέρωση της Ενέργειας γίνεται για τα μονοπώλια

Η απελευθέρωση της Ενέργειας γίνεται για τα μονοπώλια

Ωμή κοροϊδία η προσπάθεια του Α. Σαμαρά να πείσει το λαό ότι οι αποφάσεις της προχτεσινής Συνόδου Κορυφής είναι προς όφελός του

Υποδομές και δίκτυα που φτιάχτηκαν με λεφτά του λαού, περνάνε στους ιδιώτες, στο πλαίσιο της απελευθέρωσης της αγοράς Ενέργειας

Motion Team

Στο κενό πρέπει να πέσει η προσπάθεια της κυβέρνησης να κοροϊδέψει το λαό ότι η παραπέρα ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων και των υποδομών Ενέργειας, αλλά και η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στα ενδοϊμπεριαλιστικά παζάρια για τους αγωγούς και τις ενεργειακές πηγές, γίνεται τάχα προς όφελός του.

Εχοντας συμφωνήσει στις αποφάσεις της προχτεσινής Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για την επιτάχυνση της απελευθέρωσης της αγοράς Ενέργειας, ο Α. Σαμαράς δήλωσε από τις Βρυξέλλες ότι «συζητήσαμε βασικές κατευθύνσεις για την ενοποίηση της Ευρωπαϊκής αγοράς ενέργειας και των δικτύων, άρα, και τη διασύνδεσή τους. Και αυτό μας αφορά ιδιαίτερα, αφού θα τερματίσει την ενεργειακή απομόνωση των νησιών μας».

Η ολοκλήρωση της «εσωτερικής αγοράς», σημαίνει παραπέρα απελευθέρωση του τομέα της Ενέργειας, προκειμένου το κεφάλαιο να βάλει στο χέρι τις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής και τα λιγνιτικά αποθέματα, να επενδύσει σε Εναλλακτικές Πηγές Ενέργειας και στην προμήθεια - διακίνηση του φυσικού αερίου. Αυτό το σκοπό υπηρετούν η ιδιωτικοποίηση των ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ και της «μικρής ΔΕΗ», που θα προκύψει από το σπάσιμο της επιχείρησης στα τρία, πριν την εκποίησή της.

Για να εξωραΐσει την παράδοση του στρατηγικού τομέα της Ενέργειας στο μονοπωλιακό κεφάλαιο, με όχημα τις κατευθύνσεις της ΕΕ, ο Α. Σαμαράς υπόσχεται «ενεργειακή αυτάρκεια» σε απομακρυσμένες περιοχές και καταπολέμηση της «ενεργειακής φτώχειας». Πρόκειται για προκλητική αντιστροφή της πραγματικότητας. Οι υποδομές για την«ενοποίηση των δικτύων» θα γίνουν με κρατικό χρήμα και θα τις εκμεταλλεύονται οι ιδιώτες.

Επιπλέον, η επικράτηση του μεγάλου κεφαλαίου στον τομέα της Ενέργειας, όπως και σε κάθε άλλο τομέα, σε καμιά χώρα δεν έφερε μείωση των τιμών και βελτίωση των υπηρεσιών. Αντίθετα, ευθύνεται για τη βύθιση ολόκληρων περιοχών στο σκοτάδι (βλέπε μπλακ άουτ στις ΗΠΑ) και με απανωτές αυξήσεις στα μονοπώλια, όπως γίνεται και με την ελληνική ΔΕΗ, σε όλη την πορεία της ιδιωτικοποίησής της.

Από αυτή τη σκοπιά, μόνο σαν προκλητικό παραμύθι μπορούν να ακουστούν οι διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού ότι «στις ενεργειακές επενδύσεις θα υπάρχει ειδική πρόβλεψη, ώστε να πολεμηθεί η ενεργειακή φτώχεια (..) θα διευκολύνεται η πρόσβαση των πιο αδύναμων νοικοκυριών σε φτηνή Ενέργεια». Η ενοποίηση των δικτύων έχει σαν σκοπό να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη μεταφορά Ενέργειας από χώρες - παραγωγούς σε χώρες - καταναλωτές, με δεδομένη και την ανισόμετρη ανάπτυξη στην καπιταλιστική ΕΕ.

Μιλώντας για τη σημασία των αποφάσεων της Συνόδου στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, ο Α. Σαμαράς είπε κυνικά ότι«η ανταγωνιστικότητα στην Ευρώπη δεν αφορά μόνο στο εργασιακό κόστος, αφορά και στην ενέργεια (..) γιατί το κόστος ενέργειας επηρεάζει και το κόστος των προϊόντων, άρα και την ανταγωνιστικότητά τους». Αρα, φθηνότερη ενέργεια για το κεφάλαιο, που σε συνδυασμό με τα φτηνά εργατικά χέρια, βελτιώνει την ανταγωνιστικότητά τους παγκόσμια.

Κυριαρχικά δικαιώματα στο σφυρί

Ο Α. Σαμαράς θριαμβολόγησε ακόμα επειδή στα συμπεράσματα της Συνόδου «περιλήφθηκε για πρώτη φορά ρητή αναφορά στην έρευνα και στην εκμετάλλευση των εγχώριων ενεργειακών πόρων της Ευρώπης, πράγμα που ενδιαφέρει ιδιαίτερα την Ελλάδα και την Κύπρο»και είπε ότι «είναι προς το συνολικό συμφέρον όλης της Ευρώπης να προχωρήσει η εκμετάλλευση των εγχώριων πλουτοπαραγωγικών πηγών».

Η δήλωσή του ισοδυναμεί με προσκλητήριο στα ευρωενωσιακά μονοπώλια να ενισχύσουν τη θέση τους στους ανταγωνισμούς για τα ενεργειακά κοιτάσματα στην ΑΟΖ της Ελλάδας, για την (συν)εκμετάλλευση των οποίων η ντόπια αστική τάξη δε διστάζει να παραχωρήσει κι άλλα κυριαρχικά δικαιώματα στην ΕΕ.

Στο ίδιο πνεύμα ήταν και οι δηλώσεις του Κύπριου κυβερνητικού εκπρόσωπου Χρίστου Στυλιανίδη, ο οποίος μάλιστα είπε στο ΡΙΚ ότι ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο παρουσίασε χάρτες στη Σύνοδο Κορυφής, «καταδεικνύουν ότι η Κύπρος μπήκε πλέον στον ενεργειακό χάρτη», χωρίς να δώσει περισσότερες διευκρινίσεις για το περιεχόμενό τους. Καλώντας κι αυτός τα μονοπώλια της ΕΕ να ακονίσουν τα μαχαίρια, είπε ότι στη Σύνοδο «τονίστηκε ο ρόλος της Κύπρου ως μέρος της ασφάλειας των ενεργειακών διαδρόμων, και ζητήματα που αφορούν την κυπριακή ΑΟΖ θα μπορούν να αξιοποιηθούν μακροπρόθεσμα από την Ευρώπη».

Χρυσή Αυγή: Η κομπίνα συνεχίζεται

Χρυσή Αυγή: Η κομπίνα συνεχίζεται 
Εγραψε: Pitsirikos 

 Είναι διάχυτη η εντύπωση πως η Χρυσή Αυγή ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις. Έχουν γραφτεί χιλιάδες κείμενα για την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Η Χρυσή Αυγή δεν ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις. Αν η Χρυσή Αυγή ανέβαινε στις δημοσκοπήσεις, δεν θα σκίζονταν τόσοι συστημικοί αρθρογράφοι και δημοσιογράφοι για την άνοδό της. 

 Τον Μάρτιο του 2011, ο Αλέξης Παπαχελάς είχε γράψει στην «Καθημερινή» ένα άρθρο με τον τίτλο «Γιατί ανεβαίνει ο ΛΑΟΣ».
 Τότε είχα γράψει το εξής: «Το πρώτο συμπέρασμα είναι πως το ΛΑΟΣ δεν ανεβαίνει. Αν το ΛΑΟΣ ανέβαινε, δεν θα χρειαζόταν να γράψει αυτό το άρθρο ο κ. Παπαχελάς.».
 Την τύχη που είχε το ΛΑΟΣ την ξέρετε.
 Στο ίδιο κείμενο, είχα γράψει και τα εξής:
«Φυσικά, δεν μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι ο Παπαχελάς υμνεί τον Καρατζαφέρη. Είναι γνωστό από την παγκόσμια ιστορία πως η αστική δημοκρατία –όταν τα βρίσκει δύσκολα- κάνει μια εκτροπή και το γυρνάει στο φασισμό, για να υπερασπίσει τα συμφέροντα των μεγαλοαστών.

Ως εκ τούτου, δεν θα μου προκαλέσει καμία έκπληξη αν σύντομα ο κ. Παπαχελάς γράψει ένα άρθρο για να υμνήσει και τη Χρυσή Αυγή.»
Η Χρυσή Αυγή έχει στηριχτεί –και στηρίζεται- από όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Φυσικά, έχει στηριχτεί με έντεχνο τρόπο. Τραβάτε με κι ας κλαίω.
 Δεν υπάρχει καθεστωτικό λαμόγιο -που είχε αποθεώσει όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν- που να μην έχει αποφανθεί για τον κίνδυνο της Χρυσής Αυγής. Κι όταν σου την πέφτουν τα λαμόγια, γίνεσαι συμπαθής.
 Και σε κάνουν να μοιάζεις αντισυστημικός. Κι ας είσαι ό, τι πιο συστημικό υπάρχει, όπως είναι η Χρυσή Αυγή.
 Πάντως, είναι εξαιρετική η παρρησία όλων των κρατικοδίαιτων τενεκέδων για την Χρυσή Αυγή. Μπορεί να μην έχουν αγγίξει ποτέ τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο, τον Λάτση, τον Βαρδινογιάννη, τον Μπόμπολα –και τα άλλα αφεντικά τους- αλλά με την Χρυσή Αυγή ξεσπαθώνουν.
 Σήμερα συζητούν την απαγόρευση της Χρυσής Αυγής επειδή είναι ρατσιστική και ναζιστική.
 Το ερώτημα είναι απλό: «Όταν επέτρεπαν στην Χρυσή Αυγή να κατέβει στις εκλογές δεν ήταν ρατσιστική και ναζιστική;». Αλλά αυτό, περιέργως, δεν το ρωτάει κανείς.
 Η Χρυσή Αυγή, ουσιαστικά, δεν υπήρχε.
 Η Χρυσή Αυγή είναι το πλυντήριο του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος.
 Η Χρυσή Αυγή ήταν η χρυσή εφεδρεία που χρησιμοποιείται τώρα, για να αθωώσει το σάπιο και καταρρέον πολιτικό κατεστημένο.
 Οι χρυσαυγίτες είναι ναζιστές και καθάρματα, οπότε όλοι οι υπόλοιποι είναι δημοκράτες και τίμιοι. Προσκυνήστε τους.
 Δεν χρεοκόπησε η Ελλάδα. Η Ελλάδα κινδυνεύει από τον ναζισμό.
 Ξεχάστε τις ευθύνες του Σημίτη, του Καραμανλή, του Παπανδρέου, του Βενιζέλου, του Σαμαρά και των συνεργατών τους, ξεχάστε την οικονομική ελίτ που συνεχίζει να κάνει πάρτι –ενώ η ανεργία φουντώνει και οι μισθοί πετσοκόβονται-, και ασχοληθείτε με το πώς θα σωθεί η Ελλάδα από την Χρυσή Αυγή.
 Μην δίνετε σημασία στις κωλοτούμπες του Σαμαρά, στο ότι ο Βενιζέλος θα έπρεπε να είναι στο δικαστήριο και στο ότι ο «υπεύθυνος αριστερός» Κουβέλης δεν θα συνεργαζόταν ποτέ σε κυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ• όχι, τώρα κινδυνεύουμε από την Χρυσή Αυγή.
 Ακούστε με ευλάβεια τον Μάκη Βορίδη –ο οποίος είχε διαδεχτεί τον Νίκο Μιχαλολιάκο στην προεδρία της νεολαίας της ΕΠΕΝ- να μιλάει με οίστρο για τον κίνδυνο του ναζισμού που φέρνει η Χρυσή Αυγή.
 Την Χρυσή Αυγή που πετάει στις δημοσκοπήσεις. Όπως πετούσε το ΛΑΟΣ.
 Αν είχε αποδοθεί δικαιοσύνη για την χρεοκοπία της χώρας, η Χρυσή Αυγή δεν θα είχε ξεμυτίσει ποτέ.
 Αλλά, αφού η κεντρική απόφαση από το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο ήταν πως η απονομή δικαιοσύνης θα έπληττε τους ίδιους και θα ήταν το τέλος τους, πέταξαν στην αρένα τον μπαμπούλα της Χρυσής Αυγής. Και κάποιοι τσίμπησαν.
 Η Χρυσή Αυγή αποτελεί και την αιχμή για την διαιώνιση του δικομματισμού. Η ύπαρξή της Χρυσής Αυγής βολεύει και την Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ. Και τους μικρότερους παίκτες.
 Παρούσης της Χρυσής Αυγής, είναι όλοι τους δημοκράτες και προοδευτικοί.
 Αν η Χρυσή Αυγή τεθεί εκτός νόμου, όλοι οι υπόλοιποι είναι νόμιμοι.
 Ως και συνεργασία Νέας Δημοκρατίας-ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση μπορεί να υπάρξει, με την δικαιολογία πως θέλουν να αντιμετωπίσουν τον ναζιστικό κίνδυνο της Χρυσής Αυγής. Για να σώσουν την χώρα. Πάλι.
 Ο Σαμαράς από τη μία –ή ο αντικαταστάτης του στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας-, ο Τσίπρας από την άλλη και στην μέση ο Ζίζεκ. Αγκαλιασμένοι.
 Αν δεν υπήρχε η Χρυσή Αυγή, όλοι θα ήταν υποχρεωμένοι να μιλάνε –και να προτείνουν λύσεις- για την κοινωνία και την οικονομία. Με την Χρυσή Αυγή, μπορούν να μιλάνε για οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτά.
 Μπορούν να μιλάνε για τον ναζισμό, για τον Χίτλερ, τους Εβραίους, την Άννα Φρανκ, την Κοκκινοσκουφίτσα, τον Κακό Λύκο και άλλα τέτοια επίκαιρα και φλέγοντα θέματα.
 Το μεταναστευτικό –που είναι, ουσιαστικά, το μοναδικό θέμα της Χρυσής Αυγής- θα μπορούσε να λυθεί πιο εύκολα και γρήγορα απ’ όσο νομίζουν κάποιοι• πολιτικές και κυβερνητικές αποφάσεις δημιούργησαν το μεταναστευτικό, δεν έπεσαν από τον ουρανό οι μετανάστες, ούτε βγήκαν από τους υπονόμους.
 Αλλά οι φτηνοί μετανάστες είναι χρήσιμοι –και πολλοί απ’ αυτούς εγκλωβίζονται στην Ελλάδα-, αφενός για να στρέφονται εναντίον τους οι Έλληνες και να ξεχνούν τα Μνημόνια, και αφετέρου για να υπάρχει το φόβητρο της Χρυσής Αυγής που απειλεί τη Δημοκρατία μας. Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!
 Βέβαια, τα τέρατα που έφτιαξαν το τέρας που λέγεται Χρυσή Αυγή ξέρουν πως υπάρχει ο κίνδυνος το δημιούργημά τους να αυτονομηθεί –σαν το τέρας του Φρανκενστάιν- και να αρχίσει να κάνει τα δικά του.
 Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως έχουν την Χρυσή Αυγή στο χέρι, αφού ο βίος και η πολιτεία των χρυσαυγιτών αποτελούν κοινό μυστικό.
 Το θέμα είναι πότε θα αποφασίσουν πως δεν χρειάζονται πια την Χρυσή Αυγή και ποια θα είναι η οικονομική κατάσταση στη χώρα την δεδομένη περίοδο.
 Εκεί θα παιχτεί η τύχη της Χρυσής Αυγής.
 Όσο οι Έλληνες πολίτες δεν απαιτούν Δικαιοσύνη και Νέο Σύνταγμα –γραμμένο και από τους πολίτες-, τα τέρατα θα πληθαίνουν.
 Και οι Έλληνες θα τα συνηθίζουν. Θα τα βλέπουν και στον καθρέφτη.
 Γιατί ο φασισμός ήταν εδώ πριν από την Χρυσή Αυγή. Ήταν μέσα στο σαλόνι σας. Και δεν ενοχλούσε κανέναν.
 (Στις 24 Οκτωβρίου 2012, έγραφα «Πώς στρώθηκε ο δρόμος για τον φασισμό».)
 (Στις 4 Φεβρουαρίου 2013, έγραφα «Η Χρυσή Αυγή πρέπει να γίνει κυβέρνηση».)

Πιτσιρίκος 
 Αναρτήθηκε από Γιώργος

«Θερμό» καλοκαίρι – Σε απεργίες οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία

«Θερμό» καλοκαίρι – Σε απεργίες οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία
Μεγάλα τα προβλήματα των εργαζομένων στα ξενοδοχεία. Διεκδικούν δεδουλευμένα, συλλογικές συμβάσεις και αποφάσισαν απεργίες διαρκείας από τον Ιούλιο.

Πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 22 Μάιου η έκτακτη συνέλευση του Συνδέσμου  Ξενοδοχοϋπαλλήλων. Σύμφωνα με το σχετικό δελτίο τύπου:
«Μέσα από την διαδικασία της συνέλευσης εκτιμήθηκαν τα ακόλουθα :
1.    Η τουριστική σαιζόν του 2013 ξεκινά με εντυπωσιακή άνοδο των διανυκτερεύσεων κυρίως  στις μεγαλύτερες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις.
Η αύξηση σε σχέση με  το 2012των διανυκτερεύσεων θα συνεχιστεί σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες  καθ’ όλη την διάρκεια της σαιζόν μέχρι και το τέλος Οκτώβρη. 
Ομοίως εντυπωσιακή άνοδο έχει και η κερδοφορία των ξενοδόχων.
2.    Η επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι στους μισθούς , τα δικαιώματα και τις συνθήκες εργασίας έχει ξεπεράσει κάθε όριο. 
-    Οι ξενοδόχοι δεν αρκούνται στην αύξηση τουρισμού και κερδών .
-    Δεν αρκούνται στην μείωση 15% που επέβαλλαν στους μισθούς τον Αύγουστο του 2012.
-     Δεν αρκούνται στις επιδοτήσεις κάθε είδους που λαμβάνουν από το κράτος , τις εισφοροελαφρύνσεις , τις φοροελαφρύνσεις και την καθολική ασυλία  που απολαμβάνουν από το καθεστώς.
 Έχουν ξεσαλώσει  απαιτώντας με πολύμορφους εκβιασμούς την περαιτέρω μείωση μισθών με ατομικές συμφωνίες , την ακύρωση δικαιωμάτων των εργαζομένων , την αύξηση του όγκου εργασίας και απλήρωτη υπερεργασία.
      3.Η αδιαλλαξία των ξενοδόχων έχει και αυτή ξεπεράσει κάθε όριο.
Ο Σύνδεσμος Ξενοδοχοϋπαλλήλων κάλεσε σε συνάντηση τους εργοδότες των 50 μεγαλύτερων ξενοδοχείων της Κέρκυρας ώστε να συζητηθούν τα ανοικτά ζητήματα αντιπαράθεσης εργαζομένων – εργοδοτών με στόχο την εξεύρεση λύσεων  . 
Αποδέχτηκαν την πρόσκληση  μόνο δύο  ενώ  ένας  μας παρέπεμψε στην Ένωση Ξενοδόχων , οι υπόλοιποι με περισσό θράσος και  αλαζονεία ούτε καν απάντησαν στην πρόσκληση. 
    4.Η αύξηση του τουρισμού και η κερδοφορία των ξενοδόχων , δεν δημιουργεί κανένα όφελος για τους εργαζόμενους.
Ο μονοπωλιακός δρόμος ανάπτυξης δεν ωφελεί ακόμη και σε τέτοιες συνθήκες τουριστικής άνθησης ούτε  τις μικρές επιχειρήσεις και τους αυτοαπασχολούμενους της Κέρκυρας, που στενάζουν κάτω απ’  την λειτουργία του συστήματος all inclusive και του κατευθυνόμενου απ’ τις πολυεθνικές τουρισμού .
Τα κέρδη των μεγαλοξενοδόχων   έτσι κι αλλιώς φεύγουν εκτός Ελλάδος 
Εργαζόμενοι , αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, αγρότες , άνεργοι και υπάλληλοι δεν έχουν κανένα κοινό  συμφέρον με τα μονοπώλια.
Η αύξηση του τουρισμού από μόνη της δεν αποτελεί κοινό καλό για όλους τους κερκυραίους , γιατί τα οφέλη τα καρπώνονται λίγοι .
    5. Η μείωση των μισθών των εργαζομένων και η κατάργηση του επιδόματος ανεργίας , θα επιφέρει άλλο ένα τρομακτικό πλήγμα στην πραγματική κερκυραϊκή οικονομία τους εργαζόμενους  και ολόκληρο το λαό .  6. Η αναστροφή της κατάστασης αυτής απαιτεί ανώτερη μορφή οργάνωσης  των εργαζομένων ,  μέτωπο όλων των εργαζομένων σε συντονισμό  με τα λαϊκά στρώματα και όξυνση της ταξικής  πάλης. 

Με βάση τις παραπάνω εκτιμήσεις και με κεντρικά αιτήματα: 
1.    ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΚΑΙ Δ.Α. - ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΜΕ 1.000 ΕΥΡΩ ΜΙΣΘΟ ΓΙΑ ΤΟ 2013  .
2.    ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΤΟ ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ.
3.    ΕΞΟΦΛΗΣΗ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ.
4.    ΑΚΥΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ.

 Η έκτακτη συνέλευση αποφάσισε  το ακόλουθο απεργιακό πρόγραμμα
•    10 Ιουλίου 24ωρη προειδοποιητική απεργία.
•    12 Αυγούστου απεργία αόριστης διάρκειας( η διάρκεια θα καθοριστεί τον Αύγουστο με την εκτίμηση όλων των τότε δεδομένων )
•    Εξουσιοδοτείται το Δ/Σ του Συνδέσμου να προκηρύξει απεργία οποιαδήποτε ημέρα κριθεί σκόπιμο και για οποιοδήποτε ζήτημα κρίνει το Δ/Σ ότι  πρέπει να προκηρυχτεί απεργία ,είτε πανκερκυραική , είτε σε ομίλους ξενοδοχείων , είτε και σε μεμονωμένες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις».

Πώς ανακάμπτει η ιρλανδική οικονομία;

Πώς ανακάμπτει η ιρλανδική οικονομία;

-- Η κυβέρνηση παρουσιάζει την Ιρλανδία σαν μοντέλο ανάκαμψης από την κρίση. Τι σημαίνει αυτό για το λαό;

Την πείρα από τη διαχείριση της κρίσης στην Ιρλανδία επικαλέστηκε χτες ο Αντ. Σαμαράς, λέγοντας ότι αποτελεί πρότυπο για να επιστρέψει η Ελλάδα στην ανάπτυξη και στις αγορές. Η ιρλανδική οικονομία δείχνει σημάδια ανάσχεσης της κρίσης. Η οποία όμως ανάκαμψη οικοδομείται στα συντρίμμια των λαϊκών κατακτήσεων που αφήνει στο πέρασμά της η διαχείριση της κρίσης υπέρ των μονοπωλίων. Το έργο της ανάπτυξης το έχει ξαναδεί ο ιρλανδικός λαός, πριν τον χτυπήσει η βαθιά κρίση. Η ιρλανδική οικονομία κατέγραφε τρελούς ρυθμούς μεγέθυνσης του ΑΕΠ, ανάπτυξης μέχρι και πριν από μερικά χρόνια, φτάνοντας στο 10,8% το 1997 και στο 9,2% το 2000. Ο σημαντικότερος παράγοντας ήταν η αθρόα είσοδος ξένων κεφαλαίων (κυρίως αμερικανικών), όταν στις αρχές της δεκαετίας του '90 τα αμερικανικά μονοπώλια στους κλάδους των νέων τεχνολογιών αναζητούσαν νέες αγορές για τα συσσωρευμένα κεφάλαιά τους. Σαν αποτέλεσμα, το μερίδιο των αμερικανικών επιχειρήσεων στις συνολικές πάγιες επενδύσεις αυξήθηκε από 33% στις αρχές της δεκαετίας του '90, στο 66% στο τέλος της. Την ίδια περίοδο, οξύνθηκαν οι κοινωνικές ανισότητες. Ενώ το 1987 το μερίδιο των μισθών στο συνολικό κοινωνικό εισόδημα βρισκόταν στο 71%, το 2000 υποχώρησε στο 58%. Σ' όλη τη δεκαετία του '90 οι μισθοί έμειναν καθηλωμένοι. Η κυβέρνηση της Ιρλανδίας, με το πρόγραμμα «Partnership 2000», επέβαλε αυξήσεις στους μισθούς (από το 2000 και μετά) κατά 1% το χρόνο! Την ίδια περίοδο, το ποσοστό κέρδους των αμερικανικών μονοπωλίων ξεπερνούσε το 25% το χρόνο. Ο συντελεστής φορολόγησης των επιχειρηματικών κερδών μειώθηκε από 40% σε 20% και ακολούθως στο 12,5%! Το ίδιο διάστημα, οι ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών μειώθηκαν σε τρέχουσες τιμές από 3,2% του ΑΕΠ (το 1988) σε 2,7% το 1996 (το χαμηλότερο σ' ολόκληρη την ΕΕ).

Στους τρεις κλάδους που κυριαρχούνταν από το αμερικανικό κεφάλαιο (πληροφορική, ηλεκτρονικά, φάρμακα) ο όγκος της παραγωγής αυξήθηκε κατά 375% (τη δεκαετία 1990 - 1999), ενώ η απασχόληση αυξήθηκε μόνο κατά 73%, δείχνοντας ραγδαία ένταση της εκμετάλλευσης. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η παραγωγή ανά εργαζόμενο να αυξηθεί κατά 215%! Μετά την κατάρρευση των εταιρειών νέας τεχνολογίας στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, οι συνέπειες στην ιρλανδική οικονομία άρχισαν να γίνονται αισθητές από το 2001 και σταδιακά μπήκε σε κρίση. Το Νοέμβρη του 2010, η Ιρλανδία προσέφυγε στους μηχανισμούς της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, υπογράφοντας δανειακή σύμβαση ύψους 85 δισ. ευρώ. Το 4ετές πρόγραμμα που θα εφάρμοζε η Ιρλανδία και θα ολοκληρωνόταν το 2014, προέβλεπε τη μείωση των δημοσιονομικών δαπανών κατά 10 δισ. ευρώ και αύξηση των φόρων κατά 5 δισ. ευρώ. Συγκεκριμένα, επέβαλε: Μείωση του βασικού μισθού, μειώσεις των συντάξεων και περικοπές 2,8 δισ. ευρώ στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, περικοπές 25.000 θέσεων εργασίας στο Δημόσιο, «μαχαίρι» στα προγράμματα κοινωνικών δαπανών σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια (μείωσε τις δημόσιες δαπάνες κατά 7 δισ.), αυξήσεις της φορολογίας του εισοδήματος της τάξης των 1,9 δισ. ευρώ, νέο φόρο στους ιδιοκτήτες ακίνητης περιουσίας. Το Γενάρη του 2013, η προπαγάνδα έλεγε ότι η Ιρλανδία θα βγει σύντομα από το μνημόνιο και πανηγύρισε για την «άντληση» 4,19 δισ. ευρώ από τις αγορές με 5ετή και 8ετή ομόλογα. Πολλοί τότε έσπευσαν να μιλήσουν για «πειθαρχημένο πρόγραμμα λιτότητας» που «αποδίδει καρπούς» και θα οδηγήσει στην «ανάκαμψη».

Μέσα όμως στο Γενάρη του 2013, η κυβέρνηση, στο όνομα της αναδιάρθρωσης του χρέους που συμφώνησε με την τρόικα, ανακοίνωσε την επιβολή και πρόσθετων μέτρων. Ανάμεσα σε άλλα επέβαλε: Περαιτέρω περικοπές ύψους 1 δισ. ευρώ σε μισθούς και συντάξεις του Δημοσίου για την περίοδο 2013 - 2015. Αύξηση του ΦΠΑ στο 23%. Νέες περικοπές δημοσίων δαπανών. Περαιτέρω αύξηση της φορολογίας. Μείωση των κοινωνικών παροχών. Θέσπιση νέου φόρου για τα ακίνητα. Τα αποτελέσματα της κρίσης και της διαχείρισης υπέρ των μονοπωλίων (ο Ιρλανδός πρωθυπουργός καυχιέται ότι στη χώρα του έχουν έδρα 1.000 πολυεθνικοί όμιλοι!) τα βιώνει με τον πιο σκληρό τρόπο στο πετσί του ο ιρλανδικός λαός. Η επίσημη ανεργία των νέων στην Ιρλανδία εκτοξεύτηκε στο 34,5% και συνολικά στο 14,2% στα τέλη του 2012, σε έναν πληθυσμό 4,5 εκατομμυρίων κατοίκων. Το διάστημα 2008 - 2011 χάθηκαν συνολικά 250.000 θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Το μέσο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών της Ιρλανδίας μειώθηκε κατά 14% την περίοδο 2008 - 2012, σύμφωνα με έκθεση της Γιούροστατ. Το 33% των νοικοκυριών στην Ιρλανδία ζει κάτω από τα επίσημα όρια της φτώχειας. Το «ιρλανδικό θαύμα», η κρίση που ακολούθησε και η διαχείρισή της υπέρ των μονοπωλίων αποδεικνύουν ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι κόλαση για το λαό. Αυτήν την κόλαση του υπόσχονται τόσο η ΝΔ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει κι αυτός να προσελκύσει επενδύσεις για να έρθει ανάπτυξη. Λύση για το λαό δεν είναι να γίνει πρόβατο στη σφαγή για τα μονοπώλια, αλλά να τους αφαιρέσει την εξουσία και να τα κοινωνικοποιήσει. Η δική του εξουσία θα οργανώσει την οικονομία έξω από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, με αποκλειστικό κριτήριο το λαϊκό συμφέρον.

Η «αντιρατσιστική» ΕΕ... απέχει (!) από την ψηφοφορία κατά του ναζισμού!

Η «αντιρατσιστική» ΕΕ... απέχει (!) από την ψηφοφορία κατά του ναζισμού!

Τόσο το παιχνίδι της Νέας Δημοκρατίας με το ακροδεξιό ακροατήριο, όπως προκύπτει και από τη στάση της γύρω από το λεγόμενο «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο», όσο και η ανάγκη του ΠΑΣΟΚ να ενδυθεί το δημοκρατικό φερετζέ, κατοχυρώνοντας για λογαριασμό του την «πατέντα» του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου», είναι δεδομένα.

Αυτά τα δεδομένα, ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν αναιρούν τη διαπίστωση ότι τα πολιτικά ζητήματα, οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις και οι διαφορετικές ιστορικές αναγνώσεις δεν «διευθετούνται» με νομοθετικές απαγορεύσεις.

*

Θα επαναλάβουμε:

α) Αν ήταν οι νόμοι του αστικού κράτους που θα έβαζαν τέλος στην ξενοφοβία και στο φασισμό, τότε πώς εξηγείται ότι παρά το νόμο που υπάρχει εδώ και χρόνια στηνΟυγγαρία εναντίον όσων αρνούνται το «Ολοκαύτωμα», το ακροδεξιό, αντισημιτικό κόμμα «Γιόμπικ» κατέχει με 17% την τρίτη θέση στο αστικό κοινοβούλιο της χώρας;

β) Αν είναι οι νόμοι του αστικού κράτους που θα μας προφυλάξουν από το ναζισμό, τότε πώς εξηγείται ότι παρά την απαγόρευση του ναζιστικού κόμματος στη Γερμανία, στη χώρα, πέρα από τα φιλοναζιστικά κόμματα και οργανώσεις, υπάρχει και μια πανσπερμία νεοναζιστικών συμμοριών που δρουν απροκάλυπτα και ότι μόνο το 2012 τα εγκλήματα ρατσιστικού χαρακτήρα έφτασαν τα 17.600;

γ) Αν ήταν οι νόμοι του αστικού κράτους που ορίζοντας το «ορθόν» της ανάγνωσης της Ιστορίας δημιουργούν το ασφαλές περιβάλλον καταπολέμησης της μισαλλοδοξίας και του μισανθρωπισμού, τότε πώς εξηγείται ότι στη Γαλλία, όπου υπάρχει τέτοιος νόμος, ο οποίος καταδικάζει όποιον αρνείται τη γενοκτονία των Αρμενίων, εντούτοις το φασιστικό κόμμα της Λεπέν έρχεται δεύτερο στις δημοσκοπήσεις;

δ) Αν ήταν οι νόμοι του αστικού κράτους που διώκουν το ρατσισμό γιατί τα καταγεγραμμένα περιστατικά ρατσιστικής βίας στην Ελλάδα, και μόνο μέσα στο 2012, ξεπέρασαν τα 150, αλλά κανενός το αυτί δεν ίδρωσε εκ των επιφορτισμένων να εφαρμόσουν τους ήδη υφιστάμενους νόμους κατά του ρατσισμού και κατά των καθαρμάτων που διέπραξαν αυτά τα εγκλήματα;

*

Θα το επαναλάβουμε:

Αυτή η διττή τακτική των κομμάτων του «αστικού τόξου», είτε να επιδεικνύουν«δημοκρατικούς» φερετζέδες κατά του φασισμού, είτε να «σαλιαρίζουν» με τους φασίστες στο όνομα του... Βολταίρου (σ.σ.: «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες»), είναι οι δυο όψεις του νομίσματος της ίδιας υποκρισίας:

Της υποκρισίας που

1) «ξεχνά» ότι αυτό το κράτος είναι, το αστικό, που ως κράτος των μονοπωλίων γεννά, τρέφει και εκτρέφει το ναζισμό, το φασισμό, το ρατσισμό, την ξενοφοβία,

2) «ξεχνά» ότι «διαθέτουμε» πρώην υπουργούς και νυν κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους κομμάτων του (αστικού) «δημοκρατικού τόξου» που συνάδελφοί τους από το ίδιο κόμμα για να τους υπερασπιστούν αναφέρουν ότι δεν υπήρξαν ναζιστές αλλά «μόνο» (!) χουντικοί,

3) «ξεχνά» ότι είναι αυτό το κράτος, το αστικό, που κάνει τον Βολταίρο... με τα κρεμμυδάκια, όταν πρόκειται για το δικαίωμα να μιλούν και να δρουν εναντίον του οι απεργοί, οι διαδηλωτές και φυσικά εκείνοι που, πραγματικά, το αμφισβητούν εκ βάθρων.

*

Πέραν των παραπάνω, όμως, αξίζει μια ακόμα φορά να σταθούμε σε εκείνο που συμφωνούν όλοι τους. Τόσο οι υπερασπιστές του λεγόμενου «αντιρατσιστικού» νομοσχεδίου, όσο και οι «φιλοευρωπαίοι» επικριτές του νομοσχεδίου. Οτι, δηλαδή, η Ελλάδα «πρέπει» να «ευθυγραμμιστεί» με τα ισχύοντα στην ΕΕ (όπως λένε οι πρώτοι) ή ότι «έχει ήδη ευθυγραμμιστεί» και δε χρειάζεται νέος «αντιρατσιστικός νόμος» (όπως λένε οι δεύτεροι).

«Ευθυγράμμιση» με την ΕΕ, λοιπόν, είναι ο κοινός τόπος τους. Και γιατί; Μα διότι έτσι (όπως ισχυρίζονται και οι μεν και οι δε) θα πατάξουμε το ναζισμό, το φασισμό, το ρατσισμό, την ξενοφοβία. Μάλιστα...

*

Δυο ερωτήσεις:

Πρώτη: Αν οι πολυδιαφημισμένες «δημοκρατικές ευαισθησίες» της ΕΕ έβαζαν φρένο στο φασισμό και στο ρατσισμό, τότε πώς εξηγείται στα μισά κράτη - μέλη της να παρατηρείται ενίσχυση της ακροδεξιάς και να συγκυβερνούν φασιστικά ή κρυφοφασιστικά κόμματα και πολιτικά πρόσωπα;

Δεύτερη (και παρακαλούμε την ΠΡΟΣΟΧΗ σας): Στις 21/12/2010 - για δεύτερο συνεχόμενο έτος - η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε ψήφισμα, με το οποίο καταδίκαζε την ηρωοποίηση όσων συμμετείχαν στις φασιστικές λεγεώνες των «Βάφεν SS», τις δημόσιες εκδηλώσεις δικαίωσης του ναζιστικού παρελθόντος και του ναζισμού, την ανέγερση μνημείων προς τιμήν των ναζί και των συνεργατών τους, τη βεβήλωση ή καταστροφή μνημείων προς τιμήν των αγωνιστών κατά του φασισμού και του ναζισμού, την παράνομη εκταφή ή μεταφορά των σορών των θυμάτων της φασιστικής θηριωδίας.

Το ψήφισμα υπερψηφίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών (129) του ΟΗΕ. Κι όμως:

Σε αυτά τα 129 κράτη που καταδίκασαν το ναζισμό, δεν ήταν κανένα κράτος - μέλος της ΕΕ!

Στην ψηφοφορία στον ΟΗΕ κατά του ναζισμού, για δεύτερη συνεχόμενη φορά, όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ επέλεξαν την... αποχή!

*

Αλήθεια:

Αυτή η ΕΕ, με αυτές τις κυβερνήσεις (και τις ελληνικές), που αρνείται να καταψηφίσει στον ΟΗΕ το ναζισμό. Που επιλέγει διά της αποχής τη σιωπηρή στήριξη της ηρωοποίησης και αποκατάστασης των συνεργατών των ναζί εγκληματιών πολέμου που ανοιχτά πραγματοποιείται σε σειρά από κράτη - μέλη της ΕΕ.

Αυτή η ΕΕ, στο εσωτερικό της οποίας εντείνονται οι διώξεις ενάντια σε βετεράνους αγωνιστές της αντιφασιστικής πάλης, σε κομμουνιστές και Κομμουνιστικά Κόμματα.

Αυτή η ΕΕ, που ενώ αρνείται την καταδίκη του ναζισμού και των «Βάφεν SS», ταυτόχρονα επιδίδεται στη χυδαία διαστρέβλωση και γκεμπελική παραχάραξη της Ιστορίας και πρωταγωνιστεί στην ανιστόρητη επιχείρηση εξίσωσης του ναζισμού με τον κομμουνισμό.

Αυτή η ΕΕ και η «ευθυγράμμιση» μαζί της είναι που θα μας προστατέψει από το «αυγό» και από τα «φίδια» του;

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ