Πολιτικά-κινηματικά παραλειπόμενα

Τα γεγονότα τρέχουν, ο σχολιασμός ασθμαίνει πίσω τους με ρυθμούς τουίτερ και η ουσία παραμένει ίδια κι απαράλλαχτη, σαν χολιγουντιανή ταινία δράσης, που σκάει σα σαπουνόφουσκα κι αφήνει πίσω της πολύ κακό για το τίποτα, και έναν θεατή να σκοτώνει κουνούπια, γιατί οι μύγες δεν πετάνε βράδυ –και τα κουνούπια κανονικά δεν πετάνε δεκέμβρη, αλλά η ανάπτυξη που έρχεται, αλλάζει θεαματικά τα δεδομένα σε όλους τους τομείς. Και δεν απέκτησε ενδιαφέρον ούτε καν με την καθυστέρηση του σαμαρά και τις ομιλίες των κομπάρσων για να κερδίσει λίγο χρόνο ο πρωταγωνιστής (αυτό που στο ραδιόφωνο λέγεται «πάμε τραγουδάκι κι επιστρέφουμε») που προμήνυε κάποια έκπληξη, αλλά τελικά μας άφησε στα κρύα του λουτρού.

Ο σαμαράς έβγαλε όλο το σκατόψυχο, ακροδεξιό μίσος του απέναντι στο ρωμανό, σα να ‘λεγε με τη στάση του «να πάει να ψοφήσει»· αλλά όσα έλεγε στο οικονομικό κομμάτι, έχουν περισσότερη λογική και συνέπεια –αν και εξίσου αδιέξοδα- στο κυρίαρχο καπιταλιστικό πλαίσιο, από τις σαπουνόφουσκες του τσίπρα. Που επιχείρησε να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά το ρωμανό, αλλά είχε εντελώς παράλογες θέσεις, όπως την αναθεώρηση του κυβερνητικού προγράμματος –αν είσαι αναθεωρητής από κούνια, παίρνεις φόρα και τα αλλάζεις όλα- και το διαχωρισμό του (βάρβαρου) μνημονίου από το (λιγότερο βάρβαρο, ου μην και πολιτισμένο) δανεισμό. Πας μη έλλην βάρβαρος, ζήτω η εθνική αστική τάξη.

Κι όλα αυτά με φόντο το κυνήγι των 180 ή των 120 βουλευτών για την εκλογή ΠτΔ, όπου δεν υπάρχει ίσως πιο διασκεδαστική ασχολία από το να βλέπεις τους δύο αρχηγούς να επικαλούνται τη συνείδηση και το ελεύθερο φρόνημα των βουλευτών και να γίνονται αυτόκλητοι υπέρμαχοί τους από τους κακούς (οι κακοί είναι πάντα οι άλλοι, αν κι εμείς μπορεί να είμαστε οι άλλοι) που επιχειρούν να τους εκβιάσουν ή να τους χρηματίσουν. Κι ενώ σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ξεκάθαρο πολιτικό παζάρι, είτε κάποιοι προσπαθούν να επιμηκύνουν τον κοινοβουλευτικό τους χρόνο (που τελειώνει με τη θητεία αυτής της βουλής), είτε να εξασφαλίσουν μια εκλόγιμη θέση σε κάποιο άλλο ψηφοδέλτιο, με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη τετραετία.

Κατά τα άλλα, το πιο συνηθισμένο δημοσιογραφικό σχόλιο για το τριήμερο, ήταν πως κανείς δε μίλησε ουσιαστικά για τον προϋπολογισμό, που ήταν θεωρητικά και το βασικό θέμα συζήτησης. Λες κι υπήρχε ποτέ περίπτωση να καταπιαστούν σοβαρά με τις –απολύτως επί της ουσίας- τοποθετήσεις των βουλευτών του κκε, την εισήγηση του καραθανασόπουλου ή την ομιλία της αλέκας. Ή έστω να καταδείξουν τις αλχημείες, τις αβάσιμες εκτιμήσεις και τον αντιλαϊκό χαρακτήρα του προϋπολογισμού που ψηφίστηκε χτες.

Κι εμείς τι κάνουμε σφε αναγνώστη –ή τι κάναμε χτες- σφε αναγνώστη;

Εμείς συγκεντρωθήκαμε στην ομόνοια και πορευτήκαμε χωρίς απρόοπτα ως το σύνταγμα, στο κάτω μέρος της πλατείας, με την κεφαλή να μπαίνει στη φιλελλήνων και να προχωρά μερικά τετράγωνα και το τέλος να φτάνει στη σταδίου, στο ύψος σχεδόν της κολοκοτρώνη.

Ο κόσμος ήταν σαφώς λιγότερος από ό,τι στην τελευταία απεργιακή συγκέντρωση –που την ετοιμάζαμε βέβαια ένα μήνα- αλλά δεν είχε καμία σχέση με την απογοητευτική εικόνα της πάνω πλατείας και το αραιό πλήθος στην αμαλίας. Η οποία εικόνα θα ήταν ακόμα χειρότερη, χωρίς τους αναρχικούς που διαδήλωναν στοχευμένα και συγκεκριμένα για την υπόθεση ρωμανού. Σε κάποια φάση μάλιστα, αφού διαβάστηκε το πλαίσιο της κατάληψης της γσεε, πήρε το μικρόφωνο ένας από αυτούς και φώναξε: αθανασίου, θα σου φάμε το λαρύγγι! Πολιτικό σκεπτικό, όχι αστεία.

Μόλις μία μέρα πριν, όλοι αυτοί οι χώροι αθροιστικά –και βασικά οι νεολαίες τους- είχαν κατεβάσει στο δρόμο πολλαπλάσιο κόσμο για την επέτειο της 6^ης δεκέμβρη, που δε συγκινήθηκε όμως από το χτεσινοβραδινό κάλεσμα. Κάτι που λέει πολλά για τα αντανακλαστικά της βάσης τους, αυτούς που τα καλλιέργησαν, το αντιμπατσικό-αντικατασταλτικό κριτήριο, που επικρατεί του ταξικού, το είδος και το επίπεδο των συνειδήσεων που ζυμώνονται εν γένει –και αποτυπώνονται στα αντανακλαστικά τους.

Με την ευκαιρία μάθαμε (ή επιβεβαιώσαμε) και διάφορες εκδηλώσεις που είναι προγραμματισμένες για το προσεχές διάστημα. Καταρχάς θα γίνει και φέτος πολιτική-πολιτιστική εκδήλωση στο σεφ για τα γενέθλια του κόμματος, με τη νέα χρονιά στις 11 γενάρη. Το ερχόμενο σάββατο, στο γήπεδο του σπόρτινγκ διοργανώνεται συναυλία, αφιερωμένη στη μνήμη του στέλιου καζαντζίδη και τα εργατικά-λαϊκά τραγούδια που έχει πει. Η κεντρική αφίσα για τη συναυλία πατάει στους γνωστούς στίχους «είμαι τραγούδι, είμαι λαός, δεν είμαι σκλάβος κανενός», αλλά στην πρόσφατη γενική απεργία είχαμε πετύχει και ένα τρικάκι με το ρεφρέν «να σου δώσω μια να σπάσεις, αχ βρε κόσμε γυάλινε, και να φτιάξω μια καινούρια κοινωνία άλληνε», που προσωπικά μου φέρνει πάντα συνειρμικά στο νου το επεισόδιο των απαράδεκτων με τον μπάτσο πέτρο φιλιππίδη να κυνηγά ύποπτους κι ανατρεπτικούς στίχους.

Την τετάρτη τέλος, οι συνταξιούχοι έχουν λέει ολονυκτία (!) έξω από το υπουργείο οικονομικών, με συναυλία του κορακάκη.

Στον επίλογο της ανάρτησης ας δούμε μερικά φωτογραφικά στιγμιότυπα που δεν χώρεσαν στην χτεσινή.

Οι κακές παρέες με χρυσαυγίτες στις πλατείες,
αφήνουν κατάλοιπα στην ορθογραφία

Το πανό για το οποίο λέγαμε χτες
Σύριζα των αγώνων για την ανατροπή

Κι αυτό που ήθελαν να πουν στην πραγματικότητα

Με κοντινό, για να φανεί καλύτερα
Σύριζα των ΑΓΟΡΏΝ για την ανατροπή

Υστερόγραφο

Στην τελευταία πορεία τους, οι μαθητές φώναζαν στους μπαλούρδους

Εεε-ωωω, πάτε στο περίπτερο να κλέψετε νερό.

Κι αυτοί το πήραν σχεδόν τοις μετρητοίς και πέταξαν χημικά στο περίπτερο της πλατείας, που τους είχε μπει στο μάτι. Αλλά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Θα διαταχθεί άμεσα εδε κι όλη η αλήθεια θα θριαμβεύσει.

Η βροχή έδιωξε τον Μιχελογιαννάκη -Αφησε την απεργία πείνας και πήγε για καφέ [εικόνες]

ς

Η καταρρακτώδης βροχή έκανε τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Μιχελογιαννάκη να αφήσει το sleeping bag και τις τέντες στην πλατεία Συντάγματος, να σταματήσει -για λίγο, όπως είπε ο ίδιος- την απεργία πείνας και να πάει για καφέ.
Οπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, ο κ. Μιχελογιαννάκης έκανε ένα διάλειμμα από την απεργία πείνας και πήγε μέχρι την καφετέρια «Εθνικόν» για να πιει τον καφέ του.








Νωρίς το πρωί βρέθηκαν στην πλατεία Συντάγματος συνεργεία και δημοσιογράφοι τηλεοπτικών σταθμών προκειμένου να βγάλουν σε ζωντανή σύνδεση τον κ. Μιχελογιαννάκη. Εκείνος όμως είχε άλλα σχέδια. Αφησε λοιπόν τους δημοσιογράφους να «μαλώνουν» για το ποιος θα έβγαζε τον βουλευτή σε ζωντανή σύνδεση πρώτος και εκείνος έφυγε για να πάει για καφέ! Συγκεκριμένα, τους είπε: «Φεύγω, πάω για καφέ και θα ξανάρθω αργότερα».
Ετσι ο απεργός πείνας βουλευτής βρήκε μία ευκαιρία, την ώρα που έβρεχε ασταμάτητα στην Αθήνα, να πάει σε μία καφετέρια αφήνοντας πίσω του τέντες και sleeping bag.
Υπενθυμίζεται πως ο κ. Μιχελογιαννάκης είχε ανακοινώσει από το πρωί του Σαββάτου την απόφασή του να προχωρήσει σε απεργία πείνας, σε ένδειξη συμπαράστασης στους πρόσφυγες από τη Συρία που βρίσκονται στην πλατεία Συντάγματος εδώ και ημέρες, στον Νίκο Ρωμανό, αλλά και σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον προϋπολογισμό και τα νέα μέτρα.
Μιχελογιαννάκης: Σπάω τον καναπέ
Σε ανακοίνωσή του, πάντως, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Μιχελογιαννάκης, αφού τονίζει πως βρίσκεται για τρίτη ημέρα σε απεργία πείνας, στην συνέχεια προτρέπει τους πολίτες να παλέψουν για την ανατροπή, όπως αυτός, και «να σπάσουν τον καναπέ».  
Παράλληλα, στην ανακοίνωσή του ο κ. Μιχελογιαννάκης εξηγεί τους λόγους για τους οποίους κάνει απεργία πείνας και αναφέρει τι ζήτησε χθες, κατά την ψήφιση του προϋπολογισμού, από τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Βασίλη Κικίλια.
Βολές από την Πιπιλή: Εξευτελίζει την έννοια της απεργίας πείνας -Ηρθε στη Βουλή ροδαλός, χαρούμενος, χαμογελαστός
«Η γελοιοποίηση της εισόδου Μιχελογιαννάκη δεν πέρασε στην κοινωνία. Νομίζω ότι έπρεπε να στραφεί η κάμερα της Βουλής την ώρα που έκανε την "ηρωική" είσοδο στη Βουλή μετά το 24ωρο εξευτελισμού της έννοιας απεργίας πείνας. Επέστρεψε ροδαλός, χαρούμενος, χαμογελαστός. Καταλαβαίνετε τώρα τι έγινε στη Βουλή διότι έσπασε τα ρεκόρ Γκίνες και κάθε σημασία της λέξης "απεργός πείνας", αφού σε real time έδωσε συνεντεύξεις "χαμέ" στην πλατεία Συντάγματος, ήρθε μετά από 24 ώρες για να επιβεβαιώσει τι σημαίνει "αποστάτης" στον κ. Τσίπρα», δήλωσε η Φωτεινή Πιπιλή.  
Η ανακοίνωση του Γιάννη Μιχελογιαννάκη
Βρίσκομαι στην τρίτη ημέρα απεργία πείνας σύμφωνα με τα όσα είχα αναφέρει στο κείμενο μου και θέλω να ξεκαθαρίσω ορισμένα θέματα.   
Όσον αφορά τους Σύριους, εχθές το βράδυ όπου παραβρέθηκα  στη βουλή στην ψήφιση του προϋπολογισμού, είχα συνάντηση με  Υπουργό Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη κ. Βασίλη Κικίλια ο οποίος με ενημέρωσε ότι θα τους εξασφαλίσει τα πολυπόθητα διαβατήρια καθώς και ότι τους είχε εξασφαλίσει  στέγη. Όσον αφορά για τη στέγη, είχα συζήτηση με το συντονιστικό των απεργών, οι οποίοι μου απάντησαν ότι είναι κοροϊδία η εξασφάλιση της στέγης καθώς το κτίριο που πρόσφεραν ήταν κλειστό και ανεπαρκές το οποίο δεν μπορούσε να καλύψει καν  στοιχειώδες ανάγκες.
Επίσης, από το συντονιστικό με ενημέρωσαν ότι ο ρυθμός διαβατηρίων δεν ξεπερνάει τα 5 την ημέρα, άρα με απλά μαθηματικά, χρειάζονται περίπου 60 ημέρες για να βγουν διαβατήρια.
Ερωτώ, μετά τους δύο θανάτους που είχαμε, πόσοι θα ακολουθήσουν στις επόμενες ημέρες, με τις συνθήκες που αναγκάζονται να διαβιούν οι Σύριοι ;
Ο κ. Κικίλιας μετά τις αφόρητες πιέσεις μου δεσμεύτηκε ότι αυτό θα το κοιτάξει.
Θέλω να δηλώσω  ότι αυτή την απεργία πείνας δεν την κάνω μόνο για τους πολιτικούς πρόσφυγες, την κάνω και για την ευθυνοφοβία των Υπουργείων να δώσει λύση, με κίνδυνο τον επικείμενο θάνατο ενός πολιτικού κρατουμένου.
Την κάνω για την περιβόητη δήθεν διαθεσιμότητα, που κατά την κυβέρνηση δεν σημαίνει απόλυση, η οποία όμως είχε ως αποτέλεσμα απόλυση μεγάλου αριθμού καθαριστριών.
Τέλος, την κάνω για να δώσω ένα συμβολισμό στους Έλληνες ώστε να σπάσουν τον καναπέ και να παλέψουν για την ανατροπή.  

Πηγή: .iefimerida.gr/

Non omnis moriar

 Non omnis moriar

Exegi monumentum aere perennius,/Πιο ανθεκτικό κι από μπρούντζο ένα μνημείο τέλειωσα

regalique situ pyramidum altius,/Πιο ψηλό κι απ' τον βασιλικό τόπο των πυραμίδων

quod non imber edax, non Aquilo impotens/που ούτε οι μπόρες, ούτε ο βόρειος άνεμος

possit diruere aut innumerabilis./δεν μπορούν να φθείρουν, ούτε η ατέλειωτη

annorum series et fuga temporum/αλυσίδα των ετών και το φευγιό του χρόνου

Non omnis moriar, multaque pars mei/Δεν θα πεθάνω ολάκερος, κι ένα μεγάλο μου κομμάτι

vitabit Libitinam. Usque ego postera/τον τάφο θα ξεφύγει. Διαρκώς μες στα μελλούμενα

crescam laude recens./η δόξα μου εκ νέου θα θεριεύει.

Οράτιος, Ωδές, Βιβλίο ΙΙΙ (μτφρ.: LR)

Ένα ντοκιμαντέρ με αφορμή την απεργία στην Ελληνική Χαλυβουργία

Μετά από δυο χρόνια προσπάθειας ολοκληρώθηκε το ντοκιμαντέρ «NON OMNIS MORIAR» από την κολεκτίβα «Lokomotiva», σε σκηνοθεσία της Θεοδοσίας Γραμματικού. Στο ντοκιμαντέρ φωτίζονται, πτυχές που έκαναν αυτόν τον αγώνα τόσο ξεχωριστό.

Ο τίτλος του «NON OMNIS MORIAR», είναι μια λατινική έκφραση και σημαίνει δεν θα πεθάνω ολόκληρος, (κάτι θα μείνει από εμένα). Αυτό θέλει να αναδείξει το ντοκιμαντέρ. Βασιζόμενο στον χρόνο ακολουθεί την εξέλιξη της απεργίας.

9 μήνες απεργία, 9 μήνες καταγραφής.

Σκηνοθεσία: Θεοδοσία Γραμματικού

Σενάριο: Φώτης Μιχαλόπουλος

Επιμέλεια σεναρίου: Θεοδοσία Γραμματικού

Κώστας Σταματόπουλος

Διεύθυνση φωτογραφίας: Θεοδοσία Γραμματικού – Χρήστος Γιάννου

Διεύθυνση παραγωγής: Κώστας Σταματόπουλος

Μοντάζ: Σωτήρης Γκέκας – Γιώργος Διδυμιώτης

Παραγωγή: Lokomotiva

Χρήστος Γιάννου

Ιστοσελίδα ταινίας «NON OMNIS MORIAR»

Νοέμβρης 2011, Εργοστάσιο Ελληνικής Χαλυβουργίας, ο ήχος των μηχανών πλέκεται με τις έντονες συζητήσεις των εργατών. Απολύσεις. Οι μηχανές παγώνουν και οι χαλυβουργοί μαζεύονται για τη γενική τους συνέλευση. Δυο προτάσεις τίθενται. Απολύσεις ή πενθήμερο πεντάωρο με μείωση των αποδοχών. Επιλέγουν τίποτα από τα δυο και αποφασίζουν να κατέβουν σε απεργία. Κανείς δε περίμενε να κρατήσει τόσο. Κανείς δεν περίμενε τόση αλληλεγγύη από τον κόσμο. Κάνεις δε περίμενε ότι θα έβγαινε πιο δυνατός από αυτή τη μάχη. Σχεδόν όλοι όμως αισθάνθηκαν απολυμένοι. Σχεδόν όλοι συνειδητοποίησαν ότι δεν πάλευαν μόνο για τον εαυτό τους, για τα αιτήματα τους στο εργοστάσιο, αλλά για όλη την εργατική τάξη. Και η πύλη της ελληνικής χαλυβουργίας για τους επόμενους εννιά μήνες που θα κράταγε η απεργία τους θα γινόταν φάρος. Η αλληλεγγύη του κόσμου ήταν αυτή που τους έδινε δύναμη μέχρι το τέλος.

Agkarra