Υπάρχουν αστεγοι στη Γερμανία; – Εκατοντάδες χιλιάδες ζουν και κοιμούνται στο δρόμο…

Από iraklis3

Καπιταλισμός σημαίνει ανεργία, φτώχεια (για άνεργους και εργαζόμενους), άστεγους… Είτε πρόκειται για τη μητρόπολη του καπιταλισμού , τις ΗΠΑ, είτε για την ατμομηχανή της ΕΕ, τη Γερμανία, είτε για την Ελλάδα της κρίσης και της μεταμνημονιακής κανονικότητας.
Η σημερινή είδηση λέει ότι «Xιλιάδες άνθρωποι ζουν στο δρόμο και στην «ατμομηχανή» της Ευρωζώνης», τη Γερμανία και εντύπωση δεν προκαλεί: οι άνθρωποι που δεν έχουν μόνιμη κατοικία και δουλειά στη Γερμανία, ανέρχονται στις 700 χιλιάδες. Tο ποσοστό των παιδιών και των νέων είναι 8%. Tο 2018, περίπου 48 χιλιάδες άνθρωποι κοιμόντουσαν στο δρόμο.
Υπάρχουν αυτοί που στήνουν σκηνές σε απόμερα μέρη, ενώ άλλοι κοιμούνται σε παγκάκια και πεζοδρόμια.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών, ο αριθμός των αστέγων στη Γερμανία αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου.
Το 2018, 678.000 άνθρωποι δεν είχαν στέγη, αριθμός κατά 4,2% υψηλότερος από το 2017. Πριν από δύο χρόνια, ο αριθμός των αστέγων ήταν 650 χιλιάδες.

«Οι βασικοί λόγοι για τον αυξανόμενο αριθμό των αστέγων στη Γερμανία είναι η ανεπαρκής προσφορά των οικονομικά προσιτών κατοικιών με την φτώχεια να σταθεροποιείται και να τα κοινωνικά επιδόματα να μην επαρκούν», όπως σχολιάζει το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel».
Ειδικότερα, υπάρχει έλλειψη οικονομικά προσιτής στέγης για τα άτομα με χαμηλά εισοδήματα και τους νόμιμους πρόσφυγες. Επιπλέον, οι μονογονεϊκές οικογένειες όπως και οι νεαροί ενήλικες είναι ιδιαίτερα ευάλωτες ομάδες.

ΗΠΑ και Ουκρανία απέρριψαν ψήφισμα του ΟΗΕ για την καταπολέμηση του ναζισμού – Απείχε και πάλι η Ελλάδα!

Από atexnos2019 atexnos2019

Για άλλη μια χρονιά, οι Ηνωμένες Πολιτείες καταψήφισαν στις 8 Νοέμβρη το σχέδιο ψηφίσματος για την καταπολέμηση της εξύμνησης του Ναζισμού που κατατέθηκε από τη Ρωσία στην τρίτη Επιτροπή της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για τα κοινωνικά και ανθρωπιστικά ζητήματα.
Το προς ψήφιση έγγραφο έφερε τον τίτλο «Καταπολέμηση της δοξασίας του ναζισμού, του νεοναζισμού και άλλων πρακτικών που συμβάλλουν στην κλιμάκωση των σύγχρονων μορφών ρατσισμού, φυλετικών διακρίσεων, ξενοφοβίας και συναφούς μισαλλοδοξίας» (“Combating Glorification of Nazism, neo-Nazism and Other Practices that Contribute to Fuelling Contemporary Forms of Racism, Racial Discrimination, Xenophobia and Related Intolerance”, A/C.3/74/L.62).
Το ψήφισμα συνιστά στις χώρες να λάβουν τα κατάλληλα συγκεκριμένα μέτρα «μεταξύ άλλων στον τομέα της νομοθεσίας και της εκπαίδευσης, σύμφωνα με τις διεθνείς υποχρεώσεις τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα, να αποτρέψουν την αναθεώρηση των αποτελεσμάτων του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και την άρνηση των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και των εγκλημάτων πολέμου που διαπράχθηκαν κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι συντάκτες του εγγράφου καταδικάζουν έντονα τα επεισόδια εκλαΐκευσης και προπαγάνδας του ναζισμού και παροτρύνουν τα κράτη να εξαλείψουν όλες τις μορφές φυλετικών διακρίσεων με όλα τα κατάλληλα μέσα, συμπεριλαμβανομένης, όπου το απαιτούν οι περιστάσεις, της νομοθεσίας.
Συνολικά 121 κράτη ψήφισαν υπέρ του ψηφίσματος, ενώ 55 χώρες απείχαν, μεταξύ των οποίων και τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης ασφαλώς της Ελλάδας. Κατά του ψηφίσματος τάχθηκαν οι ΗΠΑ και η Ουκρανία.
Ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ, μιλώντας για το θέμα, επικαλέστηκε την… «ελευθερία της έκφρασης» σημειώνοντας ότι το ρωσικό ψήφισμα εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες.
Αλήθεια, η ελληνική κυβέρνηση τι εξήγηση θα μπορούσε να δώσει για την επιλογή της να απέχει από την ψηφοφορία;

ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Σύγκλητος που αποφασίζει κλείσιμο πανεπιστημίου, κυριολεκτικά με λουκέτο,  αστυνομικοί των ΜΑΤ που …περιφρουρούν το κλειστό κτίριο της ΑΣΟΕΕ, φοιτητές που διαμαρτύρονται, αστυνομικοί των ΜΑΤ που κάνουν έφοδο στο κτίριο εγκλωβίζοντας σ’ αυτό φοιτητές, συγκρούσεις και αστυνομική βία, είναι το συνοπτικό χρονικό της πρώτης πρόβας για την εφαρμογή στην πράξη της άρσης του πανεπιστημιακού ασύλου.

               Αστυνομικοί που κάνουν έφοδο σε κέντρο διασκέδασης με συμπεριφορά τρομοκρατική που φοβίζει και πανικοβάλλει καθιερώνουν το βίαιο τρόπο των αστυνομικών ελέγχων.

               Και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στ. Πέτσας δηλώνει πως είναι θέμα ημερών η δημοσιοποίηση των κυβερνητικών σχεδιασμών για «οριοθέτηση» των κινητοποιήσεων στο κέντρο της Αθήνας, για να δοθεί «περισσότερο ελεύθερος χώρος στους πολίτες»

               Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ολοκληρώνει τους χειρισμούς των προηγούμενων κυβερνήσεων, και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβανομένης, για απροκάλυπτη αστυνομοκρατία που τρομοκρατεί και καταστέλλει. Το αστικό κράτος ως ταξικό ενισχύεται νομοθετικά και οργανώνεται πρακτικά για να διατηρήσει την υποταγή των εργαζομένων και καταπιεσμένων ανθρώπων στην εξουσία του.

               Όλες αυτές οι θεατρικές παραστάσεις των τελευταίων ημερών, σχεδόν σε απευθείας σύνδεση, επίδειξης βίας και αυθαιρεσίας  της αστυνομίας που πότε εμφανίζεται να εξαρθρώνει επικίνδυνη τρομοκρατική οργάνωση που δυσκολεύεται κανείς να θυμηθεί τη δράση της, πότε να επιδίδεται σε κυνήγι ναρκωτικών με την ισχνή λεία μερικών γραμμαρίων, πότε να προστατεύει το πανεπιστήμιο εγκλωβίζοντας και βιαιοπραγώντας σε φοιτητές, δεν σκοπεύουν παρά να διαφημίσουν την εξουσία της αστυνομίας.

               Η βιαιότητα της αστυνομίας δεν είναι, όπως θέλει η κυβερνητική εξουσία να την εμφανίζει, μια απάντηση σε κάποια αύξηση της εγκληματικότητας, ούτε βέβαια οδηγεί σε νέες μεθόδους για την αντιμετώπισή της. Αυτή η βία δεν είναι παρά η απάντηση της κυρίαρχης εξουσίας στην απειλή, που μπορεί να γίνει επικίνδυνη γι’ αυτήν, του πλήθους που στρέφεται εναντίον της και γι’ αυτό βέβαια συνδυάζεται με τους περιορισμούς για τις διαδηλώσεις.  

Εξάλλου και ιστορικά, το ότι η αστυνομία στην Αγγλία και ΗΠΑ εφευρέθηκε σε διάστημα μόλις μερικών δεκαετιών, περίπου μεταξύ 1825 και 1855, για αντιμετώπιση κινητοποιήσεων εργαζομένων, απεργίες στην Αγγλία, ταραχές στις ΗΠΑ ή και απειλές για εξεγέρσεις σκλάβων, αποκαλύπτει το ρόλο της στον καπιταλιστικό κόσμο. Με την βιομηχανική επανάσταση, την ανάπτυξη των πόλεων, η κοινωνική πόλωση που δημιουργήθηκε στο εσωτερικό τους προκάλεσε νέες εκδηλώσεις αγώνων από την εργατική τάξη. Η άρχουσα τάξη λοιπόν χρειαζόταν νέους θεσμούς για να έχει τον έλεγχο, μετά  την κατάρρευση των παλαιών μεθόδων με συνεχή προσωπική επίβλεψη του εργατικού δυναμικού. Η χρησιμοποίηση λοιπόν της αστυνομίας ήταν ένα μόνο μέρος της κρατικής προσπάθειας για διαχείριση και χειραγώγηση του εργατικού δυναμικού μέρα τη μέρα, όπως ήταν τα συστήματα ρύθμισης της αγοράς εργασίας ή και τα συστήματα δημόσιας εκπαίδευσης για ρύθμιση του μυαλού των εργαζομένων. Και βέβαια ελέγχονται και οι δρόμοι, οι σύγχρονοι περιορισμοί της διαδήλωσης με διάφορα προσχήματα αυτό επιδιώκουν,  που μπορούν να γίνουν το έδαφος όπου οι εργαζόμενοι δείχνουν τη δύναμή τους είτε πρόκειται για μια απεργία ή διαδήλωση. Και η αστυνομία στο δρόμο  ενεργεί  ως αντίρροπη δύναμη κάθε φορά που η εργατική τάξη δείχνει τη δύναμή της.

Η αστυνομία αποτελεί ένα από τα όργανα καταστολής του κράτους που μαζί με τα δικαστήρια και το στρατό επιφορτίζεται και με την ευθύνη υπεράσπισης του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος από δράσεις που το αμφισβητούν και το απειλούν. Έχουν την εξουσία να τιμωρούν και να καταστέλλουν και με τη χρήση βίας που νομιμοποιείται. Κι αν η άρχουσα τάξη προτιμά, όταν δεν απειλείται,  να κυριαρχεί μέσω της πειθούς, είναι όμως η ικανότητα του αστικού κράτους να χρησιμοποιεί τη βία που της δίνει απόλυτη εξουσία. 

Και καθώς  αυτή η δεκαετία της καπιταλιστικής επίθεσης με την αναδιάρθρωση της κοινωνίας που συνδυαζόταν με λιτότητα, οδήγησε σε εντατικοποίηση του ανταγωνισμού μεταξύ των εργαζομένων από τα φόβο της ανεργίας, μεγάλο τμήμα των εργαζομένων, μικροαστών που είτε πούλαγαν εμπορεύματα που παρήγαγαν οι ίδιοι είτε προσέφεραν υπηρεσίες, προσπάθησε να αποφύγει  τις σκληρές ταξικές συγκρούσεις. Η  ανασφάλεια  όμως και  φόβος όταν δεν αμφισβητούνται από την εμπειρία της συλλογικής πάλης μπορούν να κινητοποιηθούν με ρατσιστική κατεύθυνση και συγχρόνως η απειλή κατάρρευσης της κοινωνικής θέσης να οδηγήσει σε μια πιο σκληρή θέση για να διατηρηθεί η ισχύουσα κατάσταση, σε σύμπραξη με την κυρίαρχη τάξη.  

Συνεπώς, σ’  αυτό το τμήμα των εργαζομένων ο λόγος για τάξη και ασφάλεια, για εκκαθάριση γειτονιών, για προστασία του πανεπιστημίου βρίσκει ευήκοα ώτα. Ενδίδοντας στην δημαγωγία των πιο αντιδραστικών κύκλων της αστικής τάξης που κολακεύουν τον ατομικισμό του και του υπόσχονται είσοδό του στην προνομιούχα μειοψηφία επιδοκιμάζει αυτές τις ενέργειες της κυβέρνησης. Εγκαταλείπεται λοιπόν η αλληλεγγύη για τους αδύναμους, γίνεται επιστροφή σε αυστηρότερες ιδέες για ηθική, πολιτισμό και συμπεριφορά και ο φασισμός υφέρπων εγκαθίσταται.

Θεσμική ολοκλήρωση του πραξικοπήματος στη Βολιβία: Η εκπρόσωπος της δεξιάς αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος

Από iraklis3

Ο νόμιμα εκλεγμένος πρόεδρος της Βολιβίας Έβο Μοράλες χαρακτήρισε «πραξικόπημα» την αναγγελία της αντιπολιτευόμενης κεντροδεξιάς γερουσιάστριας Τζανίνε Άνιες ότι αναλαμβάνει μεταβατική πρόεδρος της χώρας της Λατινικής Αμερικής.
«Έγινε το πιο επιτήδειο και πιο επιζήμιο πραξικόπημα στην ιστορία» της Βολιβίας, έκρινε ο Μοράλες μέσω Twitter, λίγες ώρες μετά την άφιξή του στο Μεξικό, που του προσέφερε πολιτικό άσυλο. «Μια γερουσιάστρια της δεξιάς των πραξικοπηματιών αυτοανακηρύσσεται πρόεδρος της Γερουσίας, κατόπιν μεταβατική πρόεδρος της Βολιβίας, χωρίς να υπάρχει απαρτία στο κοινοβούλιο, πλαισιωμένη από μια ομάδα συνεργών της, με την υποστήριξη του στρατού και της αστυνομίας που καταστέλλουν τον λαό», πρόσθεσε ο Μοράλες.

Το Συνταγματικό Δικαστήριο θεωρεί νόμιμη τη μεταβίβαση της εξουσίας στην Τζανίνε Άνιες

Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Βολιβίας χαρακτήρισε νόμιμη την ανάληψη της προεδρίας της χώρας, με μεταβατικό ρόλο, από τη δεύτερη αντιπρόεδρο της Γερουσίας Τζανίνε Άνιες, παρά το γεγονός ότι δεν επικυρώθηκε από τα δύο σώματα της εθνοσυνέλευσης της χώρας, καθώς δεν υπήρξε απαρτία. Η Άνιες αυτοανακηρύχθηκε μεταβατική πρόεδρος στην ειδική συνεδρίαση της ολομέλειας της Γερουσίας και της Βουλής που συγκλήθηκε για να επισημοποιηθεί η παραίτηση του Έβο Μοράλες από το κορυφαίο κρατικό αξίωμα την Κυριακή. Όμως τα μέλη του Κογκρέσου που ανήκουν στο Κίνημα προς τον Σοσιαλισμό (MAS) του Μοράλες, κόμμα που ελέγχει την πλειοψηφία των εδρών, δεν προσήλθαν, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει απαρτία για την επικύρωση της παραίτησης του προέδρου και της μεταβίβασης της εξουσίας.

7 νεκροί από τα μετεκλογικά επεισόδια τα οποία οδήγησαν στην παραίτηση Μοράλες

Επτά άνθρωποι σκοτώθηκαν, εκ των οποίων τέσσερις από σφαίρες, στα στημένα από την δεξιά αντιπολίτευση μετεκλογικά επεισόδια στη Βολιβία τα οποία οδήγησαν στο πραξικόπημα και την εξώθηση του Έβο Μοράλες σε παραίτηση από την προεδρία, ανακοίνωσε χθες Τρίτη [το πρωί της Τετάρτης ώρα Ελλάδας] ο γενικός εισαγγελέας της χώρας. Δύο άνθρωποι σκοτώθηκαν στη Λα Πας (δυτικά), δύο στη Σάντα Κρους (ανατολικά) και τρεις σε συγκρούσεις στην Κοτσαμπάμπα (κεντρικά), διευκρίνισε ο Χουάν Λαντσίπα, προσθέτοντας ότι διενεργούνται έρευνες για καθεμία από τις υποθέσεις αυτές.
Ο προηγούμενος απολογισμός των βίαιων επεισοδίων τα οποία ξέσπασαν αμέσως μετά τις εκλογές της 20ής Οκτωβρίου, που κέρδισε ο Μοράλες – αποτέλεσμα που δεν αποδέχθηκε η αντιπολίτευση, καταγγέλλοντας ότι ήταν προϊόν νοθείας – έκανε λόγο για τρεις νεκρούς.

Ματωμένες μετοχές

Η δήλωση του υπουργού Αμυνας, ότι «αν χρειαστεί θα ξαναματώσουμε μαζί με τις ΗΠΑ, όπως κάναμε και στο παρελθόν», προκαλεί πραγματική ανατριχίλα και δεν αφήνει κανένα περιθώριο εφησυχασμού και υποτίμησης των κινδύνων από το λαό.
Η δήλωση αυτή δεν αποτελεί μόνο έκφραση της αποφασιστικότητας της κυβέρνησης να πάει πολλά βήματα πιο πέρα την ιμπεριαλιστική εμπλοκή της χώρας, πιάνοντας το νήμα από εκεί που το άφησαν οι προηγούμενοι.
Προπάντων, είναι μια ακόμα διαβεβαίωση στην αστική τάξη ότι δεν θα διστάσει να εγκλωβίσει το λαό σε ακόμα μεγαλύτερες περιπέτειες και στρατιωτικές εμπλοκές, στο πλευρό των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, προκειμένου να υπερασπιστεί και να προωθήσει τα συμφέροντά της.
Αυτό είναι το ζουμί της δήλωσης Παναγιωτόπουλου. Και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι υπερβολή ή ότι έγινε στην αποστροφή του λόγου του.
Τα «έργα» της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, με αποκορύφωμα την προετοιμασία και υπογραφή της νέας στρατιωτικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ, αποτελούν τεκμήριο ότι η χώρα οδηγείται όλο και πιο βαθιά στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, εκθέτοντας το λαό σε μεγάλους κινδύνους.
Αλλωστε, τα συμφέροντα της αστικής τάξης και όχι του λαού είναι αυτά που διαχρονικά επιβάλλουν τη συμμετοχή ή την ενεργή στήριξη των ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων και αποστολών στο πλευρό των ΗΠΑ και των άλλων ευρωατλαντικών «συμμάχων».

* * *

Τι δουλειά είχαν για παράδειγμα οι Ελληνες φαντάροι στην Κορέα; Ποια συμφέροντα του ελληνικού λαού διακυβεύονταν σ' αυτήν τη μακρινή χώρα, που είχε μπει στο στόχαστρο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού;
Στην πραγματικότητα, το ελληνικό στρατιωτικό σώμα στην Κορέα ήταν η συμβολή της ελληνικής αστικής τάξης στην αντικομμουνιστική εκστρατεία των ΗΠΑ και η «ανταπόδοση» της στήριξης που δέχτηκε από τον αμερικανικό παράγοντα για την ήττα του ένοπλου λαϊκού κινήματος την περίοδο 1946 - 1949, τη σταθεροποίηση της εξουσίας της τα επόμενα χρόνια.
Τι ήταν η επιχειρησιακή στήριξη που πρόσφερε η Ελλάδα στους ΝΑΤΟικούς την περίοδο που βομβάρδιζαν και διαμέλιζαν τη Γιουγκοσλαβία;
Τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, που δόθηκαν στην ευρωατλαντική στρατιωτική μηχανή για να μακελέψει τους λαούς της Βαλκανικής, τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων που υπηρέτησαν στη συνέχεια ως ΝΑΤΟικές δυνάμεις στο Κόσοβο και αλλού, ήταν οι «μετοχές» της ελληνικής αστικής τάξης για την απόσπαση μερίσματος στη μοιρασιά της λείας των βαλκανικών αγορών που ακολούθησε, η ματωμένη σφραγίδα στο διαβατήριό της, για να γίνει «ηγέτιδα δύναμη» στην περιοχή.
Γι' αυτό, άλλωστε, το γραφείο της ΕΕ για την ανασυγκρότηση των Βαλκανίων στήθηκε «τιμής ένεκεν» στη Θεσσαλονίκη, όπου έγινε επίσης η Ευρωπαϊκή Σύνοδος για τη διεύρυνση και την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» της Βαλκανικής. Αποτέλεσμα και κρίκος σ' αυτήν την αλυσίδα των εξελίξεων ήταν η υπογραφή της ΝΑΤΟικής Συμφωνίας των Πρεσπών πριν από έναν και πλέον χρόνο.
Κατά τ' άλλα, στο πλαίσιο των «συμβατικών της υποχρεώσεων», όπως λένε η κυβέρνηση και η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, η Ελλάδα συμμετέχει σήμερα με στρατό σε δεκάδες αποστολές του ΝΑΤΟ, ενώ αποτελεί εδώ και δεκαετίες πυλώνα του αμερικανοΝΑΤΟικού πολεμικού σχεδιασμού στην ευρύτερη περιοχή, με τις βάσεις, τα μέσα και τις άλλες υποστηρικτικές υποδομές που διαθέτει στην ιμπεριαλιστική συμμαχία.

* * *

Σε μια περίοδο που τα σύννεφα του ιμπεριαλιστικού πολέμου πυκνώνουν απειλητικά, στο πλαίσιο ανταγωνισμών και αντιθέσεων που γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βρουν συμβιβασμό, η δήλωση του υπουργού Αμυνας πρέπει να σημάνει συναγερμό στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.
Μπροστά μας παραμονεύει ο κίνδυνος εμπλοκής των στρατευμένων και του λαού σε μια γενικευμένη ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση, για να προασπίσουν συμφέροντα αλλότρια προς τα δικά τους λαϊκά συμφέροντα, υπηρετώντας τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, που είναι παράγοντας αστάθειας και πολέμου στην περιοχή.
Γι' αυτό χρειάζεται τώρα να πάρουν αποφασιστική απάντηση οι πολεμοκάπηλες δηλώσεις της κυβέρνησης και η πολιτική της βαθύτερης εμπλοκής. Να ανέβει η στάθμη της αντιπολεμικής - αντιιμπεριαλιστικής πάλης, του αγώνα ενάντια στις πραγματικές αιτίες και την εξουσία της αστικής τάξης που γεννάει πόλεμο, εκμετάλλευση, φτώχεια και προσφυγιά.

Κ. Μ.

Ατζέντα

Αντιλαϊκά μέτρα, ιμπεριαλιστική εμπλοκή και ένταση της καταστολής είναι το «υπόβαθρο» πάνω στο οποίο η κυβέρνηση ξεδιπλώνει την πολιτική στήριξης του κεφαλαίου και των επενδύσεων, που δεν χωράει βέβαια τα λαϊκά δικαιώματα και τις ανάγκες, πόσο μάλλον τους μαζικούς αγώνες για τη διεκδίκησή τους.
Γι' αυτό, παράλληλα με τα αντιλαϊκά μέτρα και τις αναδιαρθρώσεις, η ΝΔ «επενδύει» στο δόγμα «νόμος και τάξη», είτε πρόκειται για τις διατάξεις που βάζουν εμπόδια στην απεργία είτε για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου είτε για τα σχέδια περιορισμού των διαδηλώσεων είτε για τις κατασταλτικές επιχειρήσεις που καλλιεργούν κλίμα τρομοκράτησης και μπερδεύουν σκόπιμα τη μαζική λαϊκή δράση με μηχανισμούς που καμιά σχέση δεν έχουν με το κίνημα, για να το συκοφαντήσουν.
Η ένταση της καταστολής δεν είναι επομένως «προσπάθεια να αλλάξει η ατζέντα» για να αποφύγει τάχα η ΝΔ την «εσωκομματική διχογνωμία στο Μεταναστευτικό», όπως την κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι η ίδια η ατζέντα, η επιβολή δηλαδή «σιγής νεκροταφείου» στους χώρους δουλειάς και Εκπαίδευσης, είτε με το καρότο είτε με το μαστίγιο, ως αναγκαία προϋπόθεση για τη βελτίωση του «επιχειρηματικού κλίματος» και την «προσέλκυση επενδύσεων».
Γι' αυτό η ΝΔ υπερασπίζεται την κατάργηση του ασύλου ως το αναγκαίο βήμα για την «καλύτερη σύνδεση του πανεπιστημίου με την αγορά» και ταυτόχρονα παραδίδει μαθήματα ...«αφωνίας» στους φοιτητές με τα ΜΑΤ, σφίγγοντας τον κλοιό της τρομοκράτησης, την ίδια ώρα που συνεχίζει ακάθεκτη την επίθεση στα μορφωτικά και εργασιακά τους δικαιώματα.
Γι' αυτό οι εργοδοτικές ενώσεις επευφημούν ανοιχτά την πολιτική επιβολής της «κανονικότητας» με ένταση της καταστολής, επειδή έτσι δυσκολεύονται οι αγώνες και οι διεκδικήσεις και διαμορφώνονται προϋποθέσεις ανεμπόδιστης επιτάχυνσης στην υλοποίηση μέτρων και αναδιαρθρώσεων που στηρίζουν την κερδοφορία τους.
Γι' αυτό ο νέος γύρος της επίθεσης στα Εργασιακά και στο Ασφαλιστικό, που μετατρέπει τη σύνταξη και την Ασφάλιση σε ατομική υπόθεση, απαλλάσσοντας το κράτος και την εργοδοσία από τις υποχρεώσεις τους στα Ταμεία με την παραπέρα ιδιωτικοποίηση του συστήματος, ξεκινάει με μέτρα που βάζουν επιπλέον εμπόδια στην κήρυξη απεργίας, που υπονομεύουν παραπέρα τη συλλογική οργάνωση και δράση των εργαζομένων.
Γι' αυτό ο πρωθυπουργός επιχείρησε με αφορμή την απεργία στις 2 Οκτώβρη να συκοφαντήσει τις εργατικές κινητοποιήσεις, κατηγορώντας τους απεργούς ότι «ταλαιπωρούν την πλειοψηφία», κλείνοντας το μάτι στις μεγαλοεπιχειρήσεις και τους επενδυτές ότι «θα πάμε μπροστά» και ότι σύντομα θα νομοθετήσει νέους περιορισμούς στις διαδηλώσεις, όπως ανακοίνωσε μερικές μέρες αργότερα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, που έχει το θράσος να εμφανίζεται ως ...«θεματοφύλακας» των κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, κάνοντας κριτική στη ΝΔ για αυταρχισμό, έχει λερωμένα τα χέρια του. Οχι μόνο για το μνημόνιο και τους δεκάδες αντιλαϊκούς νόμους που ψήφισε ούτε μόνο για το έδαφος που έστρωσε και με νόμους για την κλιμάκωση του αυταρχισμού.
Κυρίως επειδή συνέβαλε στη συντηρητικοποίηση λαϊκών δυνάμεων, παρουσιάζοντας ως μονόδρομο την καπιταλιστική ανάπτυξη, στο όνομα της οποίας επιβάλλονται όλα τα αντιλαϊκά μέτρα της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Κάνει μάλιστα κριτική στη ΝΔ ότι ο ίδιος μπορεί καλύτερα να εφαρμόσει αυτήν την πολιτική, χωρίς να διαταράσσεται η «κοινωνική συνοχή», χωρίς να προκαλούνται δηλαδή αντιδράσεις!
Η ένταση της καταστολής είναι η άλλη όψη των αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων που κλιμακώνονται, επειδή αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντα και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, των επενδυτών. Στο χέρι του λαού είναι να βάλει εμπόδια σ' αυτόν το νέο γύρο της επίθεσης, απαντώντας μαζικά και στην προσπάθεια επιβολής σιγής νεκροταφείου. Με ισχυρό εργατικό κίνημα και κοινωνική συμμαχία, να οργανώσει την αντεπίθεση στην πολιτική του κεφαλαίου, παλεύοντας για τα σύγχρονα δικαιώματα και με κριτήριο τις ανάγκες του.