ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑΣ

 

 

«Ανατροπές του αιώνα» με 10ωρη εργασία και χτύπημα της απεργίας

Οι εξελίξεις της βδομάδας που πέρασε, με την απαράδεκτη κυβερνητική απαγόρευση των αγωνιστικών εκδηλώσεων του λαού στα 47 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, όπως και το όργιο καταστολής που εξαπέλυσε η κυβέρνηση όταν οι απαγορεύσεις αυτές έσπασαν στην πράξη, ήρθαν να επιβεβαιώσουν ότι η πανδημία, μέσα στις συνθήκες της νέας οικονομικής κρίσης, αξιοποιείται ως πρόσχημα για συνολικότερες αντιδραστικές «τομές» σε βάρος του λαού και των αγώνων του.

Οπως και νωρίτερα, με το μπαράζ αντεργατικών μέτρων από το πρώτο κύμα της πανδημίας και την παράλληλη προσπάθεια να εφαρμοστεί ο κατάπτυστος νόμος για το χτύπημα των διαδηλώσεων, επιβεβαιώνεται ότι η ένταση της αντεργατικής πολιτικής πάει χέρι χέρι με την κλιμάκωση του αυταρχισμού.

Ο συνδυασμός αυτός αποτυπώνεται καθαρά, ίσως καθαρότερα από οπουδήποτε αλλού αυτήν την περίοδο, στο νέο νομοσχέδιο - έκτρωμα που έχουν έτοιμο η κυβέρνηση και η μεγαλοεργοδοσία, προωθώντας νέες βάρβαρες ανατροπές τόσο στα εργασιακά όσο και στα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.

Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που συμπληρώνοντας τις αντεργατικές ανατροπές των προηγούμενων χρόνων από όλες τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, έρχεται να νομοθετήσει τη 10ωρη εργάσιμη μέρα αντί του 8ωρου, χωρίς αμοιβή για τις δύο επιπλέον ώρες υποχρεωτικής εργασίας, την απαγόρευση ουσιαστικά της απεργίας σε μεγάλους και κρίσιμους για το κεφάλαιο κλάδους και χώρους δουλειάς, φέρνει συνολικότερο χτύπημα των συνδικάτων που παλεύουν για τα εργατικά συμφέροντα μέσα στους χώρους δουλειάς, πρόσθετα μέτρα που οδηγούν σε παραπέρα μείωση του μέσου μισθού κ.ά.

Στόχος του νομοσχεδίου που παρουσιάστηκε στα τέλη Οκτώβρη στο υπουργικό συμβούλιο από τον υπουργό Εργασίας, Γ. Βρούτση, υπό τον τίτλο «Ρύθμιση θεμάτων της αγοράς εργασίας», είναι να «απογειώσει» το αντεργατικό οπλοστάσιο που έχει ήδη στη διάθεσή του το κεφάλαιο, να ενισχύσει παραπέρα τη μεγαλοεργοδοσία με εργαλεία που θα της επιτρέπουν να ξεζουμίζει τους εργαζόμενους, δίχως κανένα όριο και με τη συνδικαλιστική δράση στο «γύψο».

Προκλητικά η κυβέρνηση μιλά για... «εκσυγχρονισμό», την ώρα που γυρίζει τους εργαζόμενους τουλάχιστον έναν αιώνα πίσω, ικανοποιώντας τις αξιώσεις του ΣΕΒ και των άλλων ενώσεων της μεγαλοεργοδοσίας. Η αλήθεια είναι ότι η καπιταλιστική βαρβαρότητα σήμερα μόνο έτσι μπορεί να «εκσυγχρονίζεται»: Σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση. Να εκσυγχρονίζει δηλαδή τις μεθόδους έντασης της εκμετάλλευσης και αντιμετώπισης της ταξικής πάλης.

Η μαζική συμμετοχή στην απεργία την Πέμπτη 26 Νοέμβρη θα δώσει ισχυρή εργατική απάντηση στα βάρβαρα σχέδιά τους.

Νομοθετούν το 10ωρο αντί του 8ωρου

Σε σχέση με τον εργάσιμο χρόνο:

• Για το αίσχος της νομοθέτησης του 10ωρου, η κυβερνητική ανακοίνωση που ακολούθησε την παρουσίαση του νομοσχεδίου στο υπουργικό συμβούλιο αναφέρει: «Επιχειρήσεις θα μπορούν να απασχολούν εργαζομένους ως 10 ώρες ημερησίως κατά μέγιστο, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, εφόσον εντός του ίδιου 6μήνου εξοφλούν τις ώρες με αντίστοιχη μείωση ωρών ή ρεπό ή ημέρες άδειας».

Δηλαδή, οι εργοδότες θα μπορούν να επιβάλλουν όποτε θέλουν επιπλέον δύο ώρες εργασίας, τις οποίες οι εργαζόμενοι θα υποχρεώνονται να δουλεύουν, χωρίς μάλιστα να αμείβονται γι' αυτές. Η πρόβλεψη για «επιστροφή» των απλήρωτων ωρών υπερωριακής εργασίας με κάποια μείωση ωρών ή κάποια ρεπό κάποια στιγμή μέσα σε ένα ολόκληρο εξάμηνο - αν και εφόσον γίνεται και αυτή - δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός της επιμήκυνσης της εργάσιμης μέρας χωρίς κανένα κόστος για τον εργοδότη, της αυξομείωσης του χρόνου εργασίας ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες της εργοδοσίας, οδηγώντας σε αύξηση της εκμετάλλευσης. Η αναπλήρωση της εργατικής δύναμης, η δυνατότητα του εργαζόμενου να αναπληρώνει σωματικά και πνευματικά τις δυνάμεις του από την εργασία, γίνεται στη διάρκεια του ίδιου 24ωρου και όχι της βδομάδας, του μήνα ή του εξάμηνου. Για τον λόγο αυτό, εξάλλου, η ίδια η πρόσθετη υπερωριακή αμοιβή, που τώρα καταργείται και με νόμο μέχρι τις 10 ώρες δουλειάς, ήταν μια μορφή «αποζημίωσης» για τη φθορά που προκαλούν στον εργαζόμενο οι πρόσθετες ώρες δουλειάς πάνω από το 8ωρο... Η εφαρμογή της 10ωρης εργάσιμης μέρας πατάει στο πλούσιο σχετικό νομοθετικό οπλοστάσιο που διασφάλισαν οι κατευθύνσεις της ΕΕ και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις στο κεφάλαιο (όπως π.χ. ο Ν. 3986/2011), ενώ το νέο νομοσχέδιο έρχεται να εξαλείψει δικλίδες που δυσκόλεψαν την εφαρμογή της στην πράξη, όπως η πρόβλεψη να υπάρχει συμφωνία συνδικάτου για την αντεργατική «διευθέτηση» του εργάσιμου χρόνου.

• Σε συνδυασμό και επιτείνοντας όλα τα παραπάνω, το σχέδιο νόμου προβλέπει «αύξηση των ωρών των νόμιμων υπερωριών». Σύμφωνα με πληροφορίες, προωθείται μέχρι και ο διπλασιασμός τους, ειδικά στη βιομηχανία.
• Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση υπονομεύει παραπέρα και την κυριακάτικη αργία, προωθώντας με το νομοσχέδιο την «προσθήκη επιχειρήσεων και εργασιών στη λίστα που ήδη επιτρέπει την εργασία την Κυριακή».

Στο απόσπασμα και η απεργία

Ταυτόχρονα, με το νομοσχέδιο, υπό διωγμό, ακόμα και ποινικό, τίθεται το απεργιακό δικαίωμα, με την κυβέρνηση να αναφέρει προκλητικά ότι αντιμετωπίζει... «χρόνιες υπερβολές του συνδικαλιστικού κινήματος».

Με έναν συνδυασμό απεργοκτόνων διατάξεων, που συμπληρώνουν προηγούμενες, η κυβέρνηση ουσιαστικά επιχειρεί να καταργήσει την απεργία, ειδικά στο Δημόσιο και σε κρίσιμους για το κεφάλαιο κλάδους, ενώ οι εργαζόμενοι που περιφρουρούν την απεργιακή τους κινητοποίηση... θα «τελούν ποινικώς κολάσιμη πράξη»! Και αυτά τη στιγμή που ήδη 9 στις 10 απεργίες βγαίνουν παράνομες ή καταχρηστικές...

Ειδικότερα προβλέπονται τα εξής:

• Σε περίπτωση απεργίας «το προσωπικό στοιχειώδους λειτουργίας, που πρέπει να εξακολουθεί να εργάζεται στις επιχειρήσεις που η λειτουργία τους είναι κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο, στο Δημόσιο, τους ΟΤΑ και τα ΝΠΔΔ, ορίζεται σε τουλάχιστον 40%»!

Δηλαδή, στο Δημόσιο, στους ΟΤΑ, αλλά και σε κάθε κλάδο και μεγάλη επιχείρηση που θα κρίνονται κρίσιμοι για το κεφάλαιο από το ίδιο και το κράτος του, όπως στις πρώην ΔΕΚΟ, στις μεταφορές, στα λιμάνια κ.ο.κ., στην απεργία θα υποχρεώνονται να δουλεύουν «τουλάχιστον» σχεδόν οι μισοί εργαζόμενοι!

• Προστίθεται διάταξη που χτυπά και ουσιαστικά καταργεί τις Γενικές Συνελεύσεις ως ανώτερο όργανο των συνδικάτων, στο οποίο υπάρχει ζωντανή συμμετοχή των εργαζομένων στην ενημέρωση, στη συζήτηση, στη συνδιαμόρφωση και τη λήψη των αποφάσεων. Αντίθετα, ορίζεται ότι το Συνδικάτο «πρέπει να παρέχει πραγματική πρακτική δυνατότητα συμμετοχής και ψήφου εξ αποστάσεως, ηλεκτρονικώς, ιδίως για τη λήψη απόφασης απεργίας...».

Δηλαδή, αντί για λήψη αποφάσεων μέσα από συλλογικές, ζωντανές διαδικασίες με συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων, οι αποφάσεις συνολικά και ειδικά για τις απεργίες θα λαμβάνονται με τους εργάτες απομονωμένους τον έναν από τον άλλον, να πατούν ένα κουμπί από το σπίτι τους, ίσως και υπό την «επίβλεψη» του διευθυντή της επιχείρησης...

Η παραπάνω διάταξη, μάλιστα, έρχεται να «κουμπώσει» με την απεργοκτόνα διάταξη Αχτσιόγλου που ψήφισε η τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (νόμος 4512/2018), περί απαρτίας του 50%+1 στις Γενικές Συνελεύσεις.

Χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα των νέων μεθοδεύσεων ήταν η ηλεκτρονική ψηφοφορία που επιχείρησε να επιβάλει η κυβέρνηση στους εκπαιδευτικούς για τους εκπροσώπους στα Υπηρεσιακά Συμβούλια. Μετά την απόφαση των εκπαιδευτικών να απαντήσουν με αποχή, στην ψηφοφορία - παρωδία συμμετείχε μόλις το 5% περίπου. Η ίδια κυβέρνηση όμως που απαιτεί το 50%+1 για την προκήρυξη απεργίας, εμφανίστηκε... κατενθουσιασμένη με το 5% και εξήγγειλε ότι θα επεκτείνει σε ολόκληρο το Δημόσιο την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Αυτή είναι η δημοκρατία τους και ο «εκσυγχρονισμός» του συνδικαλιστικού νόμου...

• Ακόμα όμως και αν οι εργάτες καταφέρουν να περάσουν όλες αυτές τις συμπληγάδες, το σχέδιο νόμου διευκολύνει το στήσιμο απεργοσπαστικών μηχανισμών της εργοδοσίας. Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι «απαγορεύονται οι καταλήψεις χώρων και εισόδων και η άσκηση ψυχολογικής ή σωματικής βίας. Αν λάβουν χώρα, η απεργία καθίσταται παράνομη. Οσοι μετέχουν σε κατάληψη ή βιαιοπραγούν, τελούν ποινικώς κολάσιμη πράξη»!

Με μια κουβέντα, η περιφρούρηση της απεργίας από τους εργαζόμενους, ένα απεργιακό σύνθημα έξω από μια επιχείρηση μπορεί να βαφτίζονται... «άσκηση ψυχολογικής βίας», καθιστώντας την απεργία παράνομη, με τους εργαζόμενους να διώκονται ποινικά...

Φακέλωμα στα συνδικάτα και επίθεση εφ' όλης της ύλης

• Με δύο επιπλέον διατάξεις, ως υποχρεωτική προϋπόθεση για να λειτουργεί ένα συνδικάτο τίθεται η αποδοχή του φακελώματος από το κράτος και την εργοδοσία. Συγκεκριμένα, ορίζεται ότι «καθίσταται προϋπόθεση για την άσκηση συνδικαλιστικού δικαιώματος η απογραφή στο ήδη νομοθετημένο Γενικό Μητρώο», ενώ το «δικαίωμα συλλογικής διαπραγμάτευσης αναγνωρίζεται μόνο στις οργανώσεις που έχουν εγγραφεί στα νομοθετημένα ψηφιακά Μητρώα».
• Επιπλέον, βάζοντας και τυπικά... «το λύκο να φυλάει τα πρόβατα», το νομοσχέδιο προβλέπει ότι «η συμφιλίωση συλλογικών διαφορών αφαιρείται από τις Επιθεωρήσεις Εργασίας και ανατίθεται στον ΟΜΕΔ». Με άλλα λόγια, οι καταγγελίες των εργαζομένων και των συνδικάτων θα παραπέμπονται εξαρχής σε ένα στημένο γήπεδο «κοινωνικού εταιρισμού», με κυριαρχία των εκπροσώπων και της αντίληψης των εργοδοτικών ενώσεων.
• Αλλη διάταξη προβλέπει, «μετά την προειδοποίηση για απόλυση και μέχρι αυτήν, ο εργοδότης να δικαιούται να αξιώσει να μην προσέρχεται ο εργαζόμενος στην εργασία, αλλά βεβαίως να μισθοδοτείται». Δηλαδή, ο εργοδότης να μπορεί να απολύει με «προειδοποίηση» και οι εργάτες να διώχνονται άμεσα από τον εργασιακό χώρο, δυσκολεύοντας την πάλη με τους συναδέλφους τους ενάντια στις απολύσεις.

Γ.Ζαχ.  απο τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

.

Σώσον Κύριε τον Ιερώνυμον σου – Τη θεραπεία του Τραμπ λαμβάνει ο αρχιεπίσκοπος

 

Κατιούσα

“Η πανδημία δεν κάνει διακρίσεις”, “είμαστε όλοι ίσοι και ευάλωτοι απέναντι στον ιό” και άλλα παρόμοια ακούγονται από την αρχή που η ανθρωπότητα ήρθε αντιμέτωπη με την υγειονομική απειλή του COVID-19. Η φαιδρότητα αυτών των ισχυρισμών έγινε φανερή από την πρώτη στιγμή, όχι μόνο επειδή η πανδημία χτυπά δυσανάλογα στις περισσότερες χώρες μέλη μειονοτήτων και γενικά φτωχά λαϊκά στρώματα, που ζουν σε συνθήκες συνωστισμού και με συχνά επιβαρυμένη υγεία σε σχέση με πλουσιότερους συνομηλίκους τους, αλλά και επειδή η πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μόνο ισότιμη δεν είναι. Μια αντίθεση που γίνεται ακόμα πιο φανερή από τότε που άρχισαν να αναπτύσσονται κάποιες, πειραματικές έστω ακόμα ως επί το πλείστον θεραπείες.

Θεραπείες στις οποίες δεν έχουν πρόσβαση όλοι κι όλοι, κι αυτό δεν ισχύει μόνο για το Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ, που βγήκε σε χρόνο ρεκόρ από το νοσοκομείο έχοντας λάβει κοκτέιλ πειραματικών φαρμάκων, με βασικότερο τα μονοκλωνικά αντισώματα, αλλά και στη χώρα μας. Συγκεκριμένα, ήταν γνωστό εδώ και μέρες ότι για το νοσηλευόμενο με Covid αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο αναζητούνταν φάρμακο από την Αμερική. Τις υποψίες για το περί τίνος επρόκειτο ομολόγησε η γαλάζια πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ, Ματίνα Παγώνη, επιβεβαιώνοντας ότι χορηγήθηκαν μονοκλωνικά αντισώματα, αντίστοιχα με εκείνα που δόθηκαν στον Αμερικανό πρόεδρο.

Η ομολογία αυτή έρχεται χωρίς καμία ντροπή, την ώρα που η χώρα μετρά ως και τριψήφια νούμερα νεκρών σε καθημερινή βάση, συνάνθρωποί μας ηλικιωμένοι αφήνονται στα σπίτια τους να πεθάνουν, όπως συνέβη με την 90χρονη μητέρα 45χρονου αυτιστικού ασθενή στην Καβάλα πριν λίγες μέρες, όταν θύματα της πανδημίας στο Βόλο στοιβάζονται σε σακούλες λόγω έλλειψης ψυκτικών αιθουσών. Μια μεταχείριση που βγάζει από τα ρούχα του ακόμα και τον ακροδεξιό, ψεκασμένο Πάνο Καμμένο.

Το ερώτημα δεν είναι φυσικά αν καλώς κινήθηκαν γη και ουρανός για να βρεθεί μια -αποτελεσματική ευελπιστούμε σε ανθρώπινο επίπεδο- θεραπεία για τον Ιερώνυμο. Αυτό που προκαλεί οργή είναι γιατί δε δείχνεται ούτε στο ελάχιστο η σπουδή να λάβουν την ίδια φροντίδα λιγότερο γνωστοί ή ευκατάστατοι ασθενείς, γιατί είναι τόσοι όσοι πρέπει να φοβούνται ότι θα μείνουν εκτός ΜΕΘ ή ακόμα ότι θα απολυθούν αν δηλώσουν ότι έχουν συμπτώματα του ιού. Δεν είναι θέμα “ανικανότητας”, αφού τα μονοκλωνικά εξασφαλίστηκαν κυριολεκτικά σε χρόνο ρεκόρ, είναι θέμα προτεραιοτήτων, που όπως και σε όλα τα υπόλοιπα σοβαρά ζητήματα, ήταν και παραμένουν ταξικές.

Λεφτά υπάρχουν… για τους ιδιώτες και την Aegean!

 

2

Κατιούσα

Θυμάστε εκείνες τις όμορφες, αθώες εποχές, που κυβερνήσεις και κανάλια έκλαιγαν νυχθημερόν για τα δυσβάστακτα χρέη της κρατικής Ολυμπιακής που πληρώνει ο κοσμάκης, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την ως μάννα εξ ουρανού ιδιωτικοποίηση του εθνικού αερομεταφορέα; Όλα αυτά last year που έλεγε και μια παλιά διαφήμιση, καθώς όταν σφίγγουν τα γάλατα για τα κέρδη των καπιταλιστών, το κατά τα άλλα κακό, δυσκίνητο και αποτελεσματικό κράτος γίνεται ο από μηχανής άγγελος που σώζει την παρτίδα.

Αν δε νιώθετε ήδη αρκετά συγκινημένοι και υπερήφανοι με τη διάσωση της Πειραιώς, έρχεται η ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Στ. Πέτσα για τη στήριξη της Aegean που ανακοίνωσε στήριξη 120 εκ. ευρώ από τον κρατικό κορβανά, και συμμετοχή 60 εκ. εκ μέρους των μετόχων, για να είναι λέει κατά το δυνατόν δίκαιος ο επιμερισμός των βαρών μεταξύ κράτους – εσένα δηλαδή φίλε φορολογούμενε – και των μετόχων. Όλοι θυμόμαστε εξάλλου όλα αυτά χρόνια πόσο δίκαια είχαμε όλοι επιμεριστεί τα ασύλληπτα κέρδη του ομίλου στα χρόνια μετά την ιδιωτικοποίηση. Αν όχι, λογικά θα είναι επειδή μαζί τα φάγαμε.

Για να χρυσώσει το χάπι, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μας διαβεβαιώσει ότι το ποσό είναι “πολύ χαμηλότερο” από εκείνο που θα λάβουν αθροιστικά άλλα ευρωπαϊκά μεγαθήρια στο χείλος της καταστροφής λόγω κορονοϊού, όπως η Lufthansa και η Air France, κι ότι το Ελληνικό Δημόσιο θα λάβει ειδικά δικαιώματα προαίρεσης για αγορά μετοχών της εταιρείας. Όλα αυτά με τις αναμενόμενες ευλογίες των αρμόδιων ευρωπαϊκών οργάνων, των ίδιων που επί κρατικής Ολυμπιακής έριχναν βροχή τα πρόστιμα στην Ελλάδα και σε όσες άλλες χώρες έδιναν ενισχύσεις στους οικονομικά προβληματικούς αερομεταφορείς τους όσο ήταν υπό δημόσιο έλεγχο. Όταν όμως πρόκειται για τα κέρδη και τη χασούρα των ιδιωτών, ακόμα κι αυτό περίφημο “ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο” πάει περίπατο ή εφαρμόζεται κατά το δοκούν. Κι αυτό γιατί, με πανδημία ή χωρίς, το αξίωμα πως οι καπιταλιστές και το κράτος που τους υπηρετεί μας θέλει μαζί στη χασούρα και χώρια στα κέρδη παραμένει αναλλοίωτο.

ΝΑΓΚΟΡΝΟ ΚΑΡΑΜΠΑΧ και ΚΚΕ

 

 

Μου αρέσει η ντρίπλα σας! Προσέχετε θα «μπουρδουκλωθείτε» που λέμε κατά τα βόρεια. Μη προτρέχετε για το ΚΚΕ ψάχνοντας για εύκολο αντικομμουνισμό. Δείτε και κάποια άλλα πράγματα.

Η Ελλάδα ήταν υπέρ της Αρμενίας στο θέμα Καραμπάχ και πέριξ! Καταλαβαίνετε τι έκανε η Ελλάδα;

Να σας το πω για να το καταλάβετε. Η Ελλάδα που καταγγέλλει την Τουρκία για κατοχή εδάφους της Κύπρου, υποστήριζε μια χώρα (Αρμενία) που κατέλαβε, όπως η Τουρκία, το έδαφος άλλης χώρας με επιθετικό πόλεμο, επικαλούμενη τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα (αρμένικος πληθυσμός) που είχε και η Τουρκία για τη Κύπρο!

Δηλαδή στην πράξη αναγνώρισε το δικαίωμα της Τουρκίας μέσω Αρμενίας! Το καταλάβατε αυτό ή όχι;

Εσείς δηλαδή με ποιο δίκαιο είστε, το διεθνές που υπερασπίζει και το δίκαιο της Κύπρου και του Αζερμπαϊτζάν στην κατοχή εδαφών τους από ξένο κράτος, ή υπέρ της Τουρκίας και Αρμενίας που το καταπάτησαν; Έχετε κατά νου πολιτική αρχών ή πολιτική τύπου Τουρκίας;

Ούτε η Ρωσία αντέδρασε στην επίθεση των Αζέρων. Γιατί; γιατί δεν ενέκρινε την κατάληψη των εδαφών παρά την αρχική στήριξη στον πρώτο πόλεμο (ενώ η ίδια έκανε κατάληψη για τον εαυτό της) και γιατί τελευταία η Αρμενία άρχισε να μετατρέπεται σε νέα μελλοντική βάση των δυτικών στην σχεδιασμένη περικύκλωση της Ρωσίας, όπως Ουκρανία, Βαλτικές χώρες, Βαλκάνια, Πολωνία, Σλοβακία, Γεωργία… και όπως οι προσπάθειες ανατροπής στη Λευκορωσία (σκληροί καπιταλιστές - ολιγάρχες εκεί όχι "κόκκινη" δικτατορία, μυρωδιά δεν πήρατε 30 χρόνια τώρα;;;) για εγκαθίδρυση δυτικών… δημοκρατών ναζί τύπου Ουκρανίας για να κλείσει ο κύκλος.

Ίσως, πέρα από το να είστε υπέρ κράτους που κάνει παράνομη κατοχή, να είστε και οπαδός των δυτικών και ποθείτε την περικύκλωση της Ρωσίας και κάνετε το σχόλιο, αλλά τους κομμουνιστές δεν τους ενδιαφέρουν τέτοιοι εκλεκτικισμοί μεταξύ ιμπεριαλιστών. Τι δεν καταλαβαίνετε από μια τεράστια διαμάχη μεταξύ ιμπεριαλιστών σε έναν πολέμου δι’ αντιπροσώπων; Με ποιους θα πας και ποιούς θα αφήσεις; Γιατί και η Ρωσία ιμπεριαλιστική χώρα είναι και καμία αγάπη δεν της έχει το ΚΚΕ.

Άλλο να καταγγέλλεις έναν πόλεμο - σφαγή, γιατί έτσι και αλλιώς λαοί σφάζονται όχι ιμπεριαλιστές και άρχουσες τάξεις και άλλο να ταχθείς εύκολα υπέρ ή κατά ιμπεριαλιστών. Κατά του πολέμου είναι το ΚΚΕ, όχι υπέρ ή κατά μεταξύ ιμπεριαλιστών. Και αυτό το διατύπωσε καθαρά στις ανακοινώσειςτου.

Ήδη στις 5/10 έλεγε: «Οι πολεμικές επιχειρήσεις ανάμεσα στο Αζερμπαϊτζάν και την Αρμενία συνδέονται με την αλυσίδα των ενδοιμπεριαλιστικών αναμετρήσεων στην Συρία, στην Λιβύη, στην περιοχή του Καυκάσου, της Κεντρικής Ασίας, των Βαλακανίων, της Ανατολικής Μεσογείου, όπου συγκρούονται ισχυρά μονοπώλια και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που έχουν διαφορετικούς σχεδιασμούς». Γι αυτή τη θέση δέχτηκε επίθεση το ΚΚΕ που έλεγε ότι το ΚΚΕ δεν βλέπει την Τουρκία… Το ΚΚΕ τους λαούς έβλεπε και σε κανένα δεν χαρίζεται. Ούτε σε κατοχές των Τούρκων, ούτε των Αμερικανών, ούτε των Αρμενίων. Εσείς;

Εσείς να νομίζετε ότι ήταν κάποιος δίκαιος πατριωτικός πόλεμος των Αρμενίων…

Τώρα αν εσείς παρατηρήσατε καθυστέρηση στην καταγγελία του ΚΚΕ το τι εννοείτε μόνο εσείς το ξέρετε. Προφανώς ασκείτε «εισαγγελικά» καθήκοντα.

Στεργιος Βασιλειου

Εγκληματικός προϋπολογισμός

Το «κερασάκι στην τούρτα» της σφοδρής επίθεσης κυβέρνησης - κεφαλαίου στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα βάζει ο κρατικός προϋπολογισμός, που από σήμερα μπαίνει για συζήτηση στη Βουλή, επιβεβαιώνοντας περίτρανα ότι η κυβέρνηση παίζει στα ζάρια την υγεία και τη ζωή του λαού.

Τη στιγμή που καθημερινά αναδεικνύεται με τον πιο τραγικό τρόπο η «γύμνια» του δημόσιου συστήματος Υγείας, με την πανδημία να αποκαλύπτει τις τεράστιες ελλείψεις του, ο προϋπολογισμός έρχεται να επιτείνει τα αδιέξοδα για το λαό και τις ανάγκες του: Στις αιματηρές περικοπές όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων προστίθενται άλλα 600 εκατ. ευρώ «μείον» από τη σημερινή κυβέρνηση.

Τα παραμύθια της κυβέρνησης περί «ενίσχυσης του συστήματος Υγείας» καταρρέουν με πάταγο. Οι μειωμένοι προϋπολογισμοί, σε συνδυασμό με τα άλλα μέτρα ενίσχυσης της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας, προμηνύουν επιδείνωση της κατάστασης του συστήματος Υγείας το επόμενο διάστημα.

Συμπληρωματικά στον κρατικό προϋπολογισμό θα λειτουργήσει και το «σχέδιο Πισσαρίδη», με το οποίο η κυβέρνηση «διεκδικεί» ζεστό χρήμα για το κεφάλαιο και τις επενδύσεις του. Οι «αναδιαρθρώσεις» που προβλέπονται στο λεγόμενο «σχέδιο ανάκαμψης» αφορούν και την Υγεία. Προβλέπουν νέες ανατροπές στην οργάνωση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας, ενίσχυση της επιχειρηματικής λειτουργίας, γενίκευση των ΣΔΙΤ.

Με τη λογική του «κόστους - οφέλους», ενισχύονται τα χαρακτηριστικά ενός δημόσιου συστήματος Υγείας «μίνιμουμ παροχών» κι από κει και πέρα «ο σώζων εαυτόν σωθείτω». Δηλαδή, όποιου η τσέπη αντέχει, θα αναζητεί γιατρειά είτε στον ιδιωτικό τομέα είτε στον εμπορευματοποιημένο δημόσιο. Για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, όμως, καμία ουσιαστική μέριμνα δεν θα υπάρχει.

Εκτός από όλα τα άλλα, ο προϋπολογισμός αποτελεί και μια απόδειξη της υποκρισίας της κυβέρνησης, που τις τελευταίες μέρες επιχειρεί να δείξει τις «ευαισθησίες» της μέσα από την κάλπικη αντιπαράθεση για την «επίταξη» τάχα ιδιωτικών κλινικών, ενώ στην πραγματικότητα τις νοικιάζει με το αζημίωτο.

Είναι εύλογη η απορία πώς είναι δυνατόν σε συνθήκες που το σύστημα Υγείας είναι στα πρόθυρα κατάρρευσης, που οι ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές παίρνουν τραγική διάσταση, η κυβέρνηση να επιλέγει να μειώσει κι άλλο τις κρατικές δαπάνες...

Επιβεβαιώνεται ότι η πανδημία και οι έκτακτες συνθήκες δεν αλλάζουν σε τίποτα την αντιλαϊκή στρατηγική στην Υγεία, που υπηρετεί και η σημερινή κυβέρνηση και είναι υπεύθυνη για τη σημερινή κατάσταση. Κι αυτό βέβαια είναι πολιτική, ταξική επιλογή. Γιατί αυτή η πολιτική ευνοεί τους επιχειρηματικούς ομίλους και γιατί απαλλάσσει το κράτος από δαπάνες που για τα συμφέροντά τους θεωρούνται περιττές, αλλά και γιατί ειδικά οι επιχειρηματίες στην Υγεία ευνοούνται από τις ΣΔΙΤ, την αγορά υπηρεσιών από το δημόσιο σύστημα.

Υποκριτική είναι όμως και η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθεί να εμφανιστεί ως «αθώος του αίματος» για τη σημερινή κατάσταση, όταν επί διακυβέρνησής του η πολιτική της υποχρηματοδότησης συνεχίστηκε, κρατώντας καθηλωμένες τις δαπάνες από τον κρατικό προϋπολογισμό, με νοσοκομεία να παραμένουν κλειστά και με τις «προσλήψεις προσωπικού» να αποτελούν το πιο σύντομο ανέκδοτο, με τις ΣΔΙΤ να επεκτείνονται...

Γι' αυτό άλλωστε προτείνει υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής στη ΝΔ, γι' αυτό δεν υποστηρίζει την επίταξη του ιδιωτικού τομέα, αλλά τη «φθηνότερη» αγορά υπηρεσιών. Η «στήριξη» που δηλώνει στα αιτήματα του κινήματος για την ενίσχυση του συστήματος Υγείας - αιτήματα που απέρριπτε όταν ήταν κυβέρνηση - έχει τόση αξία όση και οι υποσχέσεις του για κατάργηση των μνημονίων «με ένα νόμο και με ένα άρθρο»!

Ο προϋπολογισμός αποτελεί και μια πλήρη δικαίωση όλων των διεκδικήσεων που εδώ και μήνες προβάλλει το εργατικό - λαϊκό κίνημα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, με ουσιαστική στήριξη του δημόσιου συστήματος Υγείας, με επαρκή χρηματοδότηση, προσλήψεις και επίταξη του ιδιωτικού τομέα.

Τα αιτήματα αυτά πρέπει τώρα να ακουστούν ακόμα πιο δυνατά στην απεργία της Πέμπτης. Να αποτελέσει η πανεργατική κινητοποίηση σταθμό κλιμάκωσης του αγώνα για μέτρα ουσιαστικής προστασίας της υγείας και της ζωής του λαού, για πραγματικά δημόσια και δωρεάν Υγεία, με σύγχρονες υπηρεσίες για όλους.

Εστίες υπερμετάδοσης οι χώροι δουλειάς, λόγω έλλειψης μέτρων προστασίας

Σήμερα είμαστε αντιμέτωποι με ένα σφοδρό δεύτερο επιδημικό κύμα, το οποίο ξεκίνησε στις αρχές του Αυγούστου. Σήμερα που μιλάμε, ο κυλιόμενος εβδομαδιαίος μέσος όρος των θανάτων αγγίζει τους 70 ημερησίως, ο δε κυλιόμενος μέσος όρος των ανθρώπων που βρίσκονται στις ΜΕΘ είναι στους 450 ημερησίως. Πρακτικά, το δεύτερο αυτό επιδημικό κύμα μετρά 14πλάσιους ημερήσιους θανάτους και πενταπλάσια πίεση στο σύστημα Υγείας σε σχέση με το πρώτο επιδημικό κύμα. Αρα, μέσα σε λιγότερο από 3 μήνες, από την «covid free» Ελλάδα, «παραδεισένιο ταξιδιωτικό προορισμό», φτάσαμε σε αυτή την εφιαλτική εικόνα.

Το κεντρικό ερώτημα που τίθεται είναι: Πώς και γιατί φτάσαμε σε αυτή τη συνθήκη; Μας προκαλεί μεγάλη ανησυχία, σε ανθρώπους επιστήμονες που ασχολούμαστε με αυτό το φαινόμενο, η επιλεκτική τύφλωση της επιστημονικής κοινότητας και κυρίως της πολιτικής ηγεσίας, απέναντι στην εργασία, στους εργαζόμενους, σαν να είναι άφαντοι, σαν να μην υπάρχουν, σαν να μην τους ενδιαφέρει καθόλου η εξέλιξη της επιδημίας εκεί που οι άνθρωποι περνούν 8 με 12 ώρες της ζωής τους ημερησίως, δηλαδή στους τόπους δουλειάς, αλλά και στα μέσα που χρησιμοποιούν για τη μετάβασή τους σε αυτήν. Τόσο οι ερμηνείες τους για το πώς φτάσαμε ως εδώ, όσο και ο σχεδιασμός τους για το πώς θα προχωρήσουμε, δεν έχουν στο επίκεντρο τους εργαζόμενους, την εργασία, τη βασική δηλαδή ανθρώπινη δραστηριότητα.

* * *

Παρ' όλα αυτά, τα επιστημονικά δεδομένα και τα εμπειρικά δεδομένα που έρχονται απ' όλο τον κόσμο συνηγορούν ότι η κοινωνικοοικονομική θέση και το επάγγελμα αποτελούν βασικούς προσδιοριστές της επιδημίας, καθορίζουν δηλαδή την επιδημία, το πώς εξελίσσεται και ποιες είναι οι επιπτώσεις της. Θα φέρω ένα παράδειγμα εκεί που έχουμε και τα περισσότερα στοιχεία, το παράδειγμα της Αγγλίας και της Ουαλίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας της Αγγλίας, μέχρι τις 25 Απρίλη, δηλαδή κατά τη διάρκεια του πρώτου επιδημικού κύματος, οι επαγγελματικές ομάδες με τον υψηλότερο κίνδυνο έκθεσης και θανάτου από κορονοϊό ήταν κατά σειρά: Πρώτον, ανειδίκευτοι εργάτες στο χώρο των κατασκευών, στη φύλαξη, στην καθαριότητα. Δεύτερον, βιομηχανικοί εργάτες. Και τρίτον, εργαζόμενοι στο λιανικό εμπόριο.

Οι τρεις αυτές ομάδες εργαζομένων, πριν το lockdown στην Αγγλία, είχαν 30% έως 100% υψηλότερη πιθανότητα θανάτου από Covid σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό ηλικίας 20 έως 64 ετών. Πριν ένα μήνα δημοσιεύτηκε και νέα έκθεση της στατιστικής υπηρεσίας Αγγλίας, η οποία καλύπτει την περίοδο Απρίλη έως και Ιούνη 2020, δηλαδή την περίοδο που η Αγγλία μπήκε σε lockdown, κλείνοντας τον τριτογενή τομέα. Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία, οι επαγγελματικές ομάδες με τον υψηλότερο κίνδυνο έκθεσης και θανάτου από Covid ήταν - κατά σειρά - οι εργαζόμενοι σε υπηρεσίες Υγείας και οι βιομηχανικοί εργάτες, σε ποσοστό 100% έως και 300% υψηλότερο σε σχέση με τον υπόλοιπο γενικό πληθυσμό. Το τίμημα δηλαδή το πληρώνουν οι ανειδίκευτοι εργάτες, οι βιομηχανικοί εργάτες και οι εργαζόμενοι στο λιανεμπόριο, ενώ με κλειστό τον τριτογενή τομέα, το τίμημα το πληρώνουν οι υγειονομικοί και οι βιομηχανικοί εργάτες.

* * *

Σημειωτέον, στην Αγγλία του πρώτου επιδημικού κύματος, τόσο κατά τη διάρκεια του lockdown όσο και πριν απ' αυτό, οι βιομηχανικοί εργάτες, η εργατική τάξη είχε κατά δύο φορές υψηλότερο κίνδυνο θανάτου από τους διευθυντές και τους εργοδότες.

Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Λέστερ, μια πόλη της κεντρικής Αγγλίας, με περίπου 700.000 κατοίκους, που φιλοξενεί μεγάλες βιομηχανίες παραγωγής ρούχων στις οποίες εργάζονται οικονομικοί μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς. Η πόλη λόγω ανεξέλεγκτης έκρηξης κρουσμάτων τέθηκε σε καραντίνα μετά το τέλος του lockdown στη Μεγάλη Βρετανία, τέθηκε δηλαδή σε επιπλέον καραντίνα τον Ιούνη του 2020. Τον Ιούλη δημοσιεύτηκε μια έκθεση η οποία λέει το εξής: «Οι μεγάλες κλωστοϋφαντουργίες της πόλης παρέμειναν ανοιχτές κατά τη διάρκεια της καραντίνας, σε πολλές περιπτώσεις οι εργοδότες ζητούσαν από τους εργάτες να προσέλθουν στην εργασία τους ακόμα κι αν είχαν ήπια συμπτώματα, ύποπτα για Covid, ειδάλλως θα έχαναν την εργασία τους. Σε άλλες περιπτώσεις, σε εργάτες θετικούς στον Covid ζητήθηκε να έρθουν στη δουλειά με εντολή απευθείας από τους διευθυντές, τους ζητήθηκε δε να μην αποκαλύψουν τίποτα για τα αποτελέσματα των τεστ τους». Ο καπιταλισμός και η βαρβαρότητά του δεν είναι προνόμιο μιας χώρας, έχει διεθνή χαρακτηριστικά.

* * *

Πραγματικά στοιχεία για τα κρούσματα σε εργάτες στην Ελλάδα δεν έχουμε. Δεν δημοσιεύει ο ΕΟΔΥ, δεν το γνωρίζουμε. Δεν έχουμε καν στοιχεία για συρροές κρουσμάτων σε μεγάλους εργασιακούς χώρους. Από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και όχι από επίσημες καταγραφές ξέρουμε ότι τον Αύγουστο είχαμε συρροές κρουσμάτων σε βιομηχανία κρεάτων στην Καβάλα, σε βιομηχανία επεξεργασίας ελιάς στη Χαλκιδική. Τον Σεπτέμβριο είχαμε μεγάλες συρροές κρουσμάτων σε βιομηχανία ανακύκλωσης στην Αττική, σε βιομηχανίες επεξεργασίας τροφίμων σε Πιερία, Καστοριά, Ημαθία. Ξέρουμε επίσης ότι είχαμε μεγάλη συρροή κρουσμάτων σε εργάτες γης στο δήμο Ευρώτα, στη Σπάρτη. Τον Οκτώβρη μεγάλη συρροή - η οποία είχε και μεγάλη αντανάκλαση στην τοπική κοινωνία - σε κονσερβοποιία στη Σκύδρα, πολλαπλές συρροές κρουσμάτων σε βιομηχανίες στην Κόρινθο, στα Γιάννενα. Εφτασε δε ο γγ Πολιτικής Προστασίας στις 10 Σεπτέμβρη να ομολογήσει ότι ο μεγαλύτερος αριθμός κρουσμάτων στην Ελλάδα είναι κρούσματα τα οποία διασπείρονται σε αυτούς που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα. Πριν λίγες μέρες η γγ Πολιτικής Προστασίας ομολόγησε ότι οι εξάρσεις της επιδημίας σε Κρήτη, Μεσσηνία, Φωκίδα πιθανά σχετίζονται με τη συγκομιδή της ελιάς, άρα με τους εργάτες γης στους συγκεκριμένους κλάδους της οικονομίας.

Οι συρροές επομένως που καταγράφηκαν στην Ελλάδα αφορούν κυρίως βιομηχανίες επεξεργασίας τροφίμων, ενώ έχουν καταγραφεί και συρροές σε εργάτες γης, οι οποίες ανακαλύφθηκαν κατά τύχη, συμπτωματικά. Οι συρροές αυτές δεν είναι ούτε η κορυφή του παγόβουνου, αν σκεφτεί κανείς για παράδειγμα ότι στη Γιούτα των ΗΠΑ, όπου καταγράφονται συρροές κρουσμάτων σε μεγάλους εργασιακούς χώρους, υπολογίζεται ότι το 20% των συρροών είναι στη βιομηχανία, το 15% στις κατασκευές και το 30% στο χονδρικό και λιανικό εμπόριο.

* * *

Η οποιαδήποτε επιδημία, λοιπόν, δεν έχει ταξικά ή γεωγραφικά σύνορα. Οι επιπτώσεις της όμως είναι ταξικές. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις, στο ποιος δηλαδή θα πληρώσει οικονομικά το βάρος της επιδημικής κρίσης. Αναφέρομαι και στις υγειονομικές επιπτώσεις, το ποιος δηλαδή θα «τραυματιστεί» περισσότερο απ' αυτή την επιδημία. Η πολιτική τους δεν είναι τυφλή στην εργασία, είναι ταξική, είναι συνειδητή και ταξική η επιλογή να λαμβάνουν αποφάσεις από την αρχή της επιδημίας μέχρι σήμερα υπέρ των δυνάμεων του κεφαλαίου, ώστε το βάρος αυτής της κρίσης - υγειονομικό, κοινωνικό, οικονομικό - να το πληρώσει ο λαός και όχι η εργοδοσία και το μεγάλο κεφάλαιο.

(Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα από την τοποθέτηση του Ηλία Κονδύλη, αναπληρωτή καθηγητή στο Εργαστήριο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, Γενικής Ιατρικής και Ερευνας Υπηρεσιών Υγείας του Τμήματος Ιατρικής του ΑΠΘ, στη διαδικτυακή εκδήλωση με θέμα «Πανδημία και εργοστάσια, μύθοι και πραγματικότητα», που έγινε την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη, με πρωτοβουλία συνδικάτων της Κεντρικής Μακεδονίας)