Χυδαία ρατσιστική επίθεση στελέχους της ΝΔ σε ιρανό πρόσφυγα: «Θα πας από εκεί που ήρθες μαϊμού»!

Από atexnos2019 atexnos2019

Σε άπταιστα «χρυσαυγίτικα» μίλησε ο Θεόδωρος Γιάνναρος, μέλος του Τομέα Υγείας της Νέας Δημοκρατίας, απευθυνόμενος σε ιρανό πρόσφυγα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

Ο Arash Hampay, πρόσφυγας από το Ιράν που ζει στην Ελλάδα, ανέβασε μια φωτογραφία στο twitter και έγραφε: «Φασίστες, είμαι εντάξει στη νέα μου πατρίδα, θα συνεχίζω τις δράσεις για να αλλάξω την πόλη μου. Οι πόλη μας πρέπει να καθαρίσει από τον φασισμό».

Ζηλεύοντας τη «δόξα» των «Κασιδιάρηδων» και των «Παναγιώταρων», ο Γιάνναρος (μοριακός βιολόγος-γενετιστής στο επάγγελμα, τέως διοικητής του νοσοκομείου «Ελπίς») σχολίασε με χυδαία ρατσιστικό τρόπο την ανάρτηση αυτή και έγραψε: «θα πας από κει που ήρθες, μαϊμού». 

Την δήλωση του Θεόδωρου Γιάνναρου αποδοκίμασε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας λέγοντας: «Τέτοιου είδους δηλώσεις δε έχουν θέση στο κόμμα μας».

Ωστόσο, αν και η ναζιστική Χρυσή Αυγή βρίσκεται εκτός Βουλής, ο χρυσαυγιτισμός έχει «τρυπώσει» για τα καλά στο κυβερνών κόμμα. Υπενθυμίζουμε ότι ο Θ.Γιάνναρος ήταν πρόσφατα υποψήφιος στο Νότιο Τομέα της Περιφέρειας Αττικής με την παράταξη «Νέα Αρχή για την Αττική» του Γ. Πατούλη. 

Χρυσή Αυγή: Έκλεισε το ορμητήριο δολοφονικών επιθέσεων των ναζί στον Πειραιά

Από iraklis3

Τα γραφεία του Πειραιά ήταν ορμητήρια πολλών επιθέσεων κατά μεταναστών, αντιφασιστών, κλπ τα προηγούμενα χρόνια. Τα μοναδικά γραφεία που τυπικά διατηρεί η Χρυσή Αυγή είναι πλέον στη Σαλαμίνα, χωρίς όμως την πραγματοποίηση “δράσεων”.
Άδειασαν τα γραφεία της Χρυσής Αυγής που βρίσκονταν στο κεντρικότερο σημείο του Πειραιά στην πλατεία Κοραή. Το κουδούνι των γραφείων δεν γράφει πλέον “Χρυσή Αυγή”, όπως μας ενημερώνουν ένοικοι της πολυκατοικίας. Η εξέλιξη αυτή έρχεται ταυτόχρονα με την μαζική φυγή στελεχών της ναζιστικής οργάνωσης, την ανεξαρτητοποίηση του πρώην περιφερειάρχη και βουλευτή Πειραιά Γιάννη Λαγού και τη δημιουργία “νέου φορέα” από τους αποχωρήσαντες (Λαγός, Γερμενής, Ηλιόπουλος, Αθανασάκος, Κρέσπης, κλπ).
Ο Μιχαλολιάκος έχει ήδη αναφερθεί δημόσια στα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η οργάνωση μετά την εκλογική ήττα του Ιουλίου, ενώ δημοσιεύματα κάνουν λόγο και για κλείσιμο της “Κεντρικής Διοίκησης” της Μεσογείων λόγω αδυναμίας πληρωμής του ενοικίου.
Τα γραφεία του Πειραιά ήταν ορμητήρια πολλών επιθέσεων κατά μεταναστών, αντιφασιστών, κλπ τα προηγούμενα χρόνια. Για το πλήθος των επιθέσεων και την κεντρική οργάνωσή τους (με “ΟΚ” στελέχους της τοπικής) μιλάει σε τηλεφωνικές συναδιαλέξεις του ο πρώην πυρηνάρχης Πειραιά Νικόλαος Αποστόλου, κατηγορούμενος για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση στη δίκη της Χρυσής Αυγής και καταδικασμένος για επίθεση σε μέλη της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας Πειραιά το 2012. Αλλά και ο μετέπειτα πυρηνάρχης Πειραιά Θωμάς Μπαρέκας είναι κατηγορούμενους στη μεγάλη δίκη, όπως και στη δίκη για την επίθεση στο “Συνεργείο” στην Ηλιούπολη το 2013. Σε έρευνα που έγινε στα γραφεία μετά τη δολοφονία Φύσσα από την Αστυνομία παρουσία του Μπαρέκα, βρέθηκε ένα κλομπ.
Μετά το άδειασμα των γραφείων στον Πειραιά και το κλείσιμο των τοπικών στη Νίκαια και στο Πέραμα, τα μοναδικά γραφεία που τυπικά διατηρεί η Χρυσή Αυγή στην περιφέρεια του Πειραιά είναι πλέον στη Σαλαμίνα, χωρίς όμως την πραγματοποίηση “δράσεων”.
Πηγή: JAILGOLDENDAWN.COM

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΓΝΑΝΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

Ο δολοφόνος γυρίζει πάντα στον τόπο του εγκλήματος, λέει ένα ρητό... Ο λόγος για τον υπουργό "εργασίας" της ΝΔ κ. Βρούτση. Βέβαια, πώς να γυρίσει, αφού ποτέ στην ουσία δεν έφυγε; Ποιος θα ξεχάσει τις χαρές και τα πανηγύρια, όταν αγκαλιά με την  κυρία Αχτσιόγλου, πρώην υπουργό "εργασίας" του ΣΥΡΙΖΑ, ψήφιζαν μαζί το 2018 τον περιορισμό του δικαιώματος των εργαζομένων στην απεργία; Ποιος θα ξεχάσει πως δικά του σχέδια νόμου, όπως αυτό του καθορισμού του κατώτατου μισθού με υπουργική απόφαση, ψηφίστηκε επί ΣΥΡΙΖΑ και από τους δύο μαζί καταργώντας ουσιαστικά τις συλλογικές διαπραγματεύσεις ενώ  παρουσιάστηκε ξεδιάντροπα ως αύξηση του κατώτατου μισθού;

Τώρα ο κύριος Βρούτσης, με στρωμένο το έδαφος από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται να αποτελειώσει ότι δεν πρόλαβαν εκείνοι, καθώς το κράτος τους "έχει συνέχεια" όπως οι ίδιοι δεν σταματάνε να λένε, κάνοντάς το παράλληλα "πιο επιτελικό-αποτελεσματικό" για τα συμφέροντα των μεγάλων αφεντικών... Έτσι, η κυβέρνηση της ΝΔ σχεδιάζει να φέρει τροπολογίες που θα νομιμοποιούν και θα επεκτείνουν την κρατική και την εργοδοτική παρέμβαση μέσα στα συνδικάτα, θα καταργούν τα καταστατικά των σωματείων, θα φακελώνουν όλους τους συνδικαλισμένους εργαζόμενους. Θα βοηθούν την εργοδοσία να μην προσλαμβάνει "ενοχλητικές φωνές", θα φακελώνουν συνολικά τη συνδικαλιστική δράση, καταργώντας στην ουσία τις συλλογικές διαδικασίες για τη λήψη αγωνιστικών κινητοποιήσεων, όπως τις γενικές συνελεύσεις.

Η επίθεση είναι συγκεκριμένη και στο στόχαστρο βρίσκονται τα σωματεία και το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα, το δικαίωμα στη συλλογική δράση και τους αγώνες του εργαζόμενου λαού. Η κυβερνητική παρέμβαση αποτελεί στην ουσία, μορφή καταστολής του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος. Συνεχίζει την υλοποίηση των σχεδίων της μεγαλοεργοδοσίας, ώστε να μην διασαλευτεί για κανένα λόγο η κερδοφορία τους, να μην τεθεί σε κίνδυνο η "ανάπτυξή" τους, προϋπόθεση της οποίας είναι το τσάκισμα των δικαιωμάτων και της ζωής των εργαζόμενων, του λαού συνολικά. Παίρνουν από τώρα τα μέτρα τους γιατί γνωρίζουν ότι η νέα αντεργατική-αντιλαϊκή επίθεση που ετοιμάζουν θα προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις. Η σιγή νεκροταφείου που επιδιώκουν να επιβάλουν στους εργασιακούς χώρους, τα νέα εμπόδια που ετοιμάζουν και η καταστολή του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος έναν και μόνο στόχο έχουν. Να μείνει ο κάθε εργαζόμενος μόνος του, αποκομμένος, να μη συμμετέχει ενεργά σε συλλογικές διαδικασίες, να αποφασίζουν άλλοι για αυτόν, για ζητήματα που τον αφορούν, χωρίς να είναι παρών, να βρίσκεται μακριά και έξω από τις συλλογικές συζητήσεις και επί της ουσίας να είναι απροστάτευτος απέναντι στις ορέξεις των μεγάλων αφεντικών και έτσι εκείνα να θησαυρίζουν ανενόχλητα από το δικό μας ξεζούμισμα! Αυτή τη διάτρητη διαδικασία κάτω από τα βλέμματα της εργοδοσίας και με παρούσα την εργοδοτική τρομοκρατία, τη βαφτίζουν "δημοκρατική διαδικασία με ηλεκτρονικό τρόπο".

"Κουνάν το δάχτυλο" στους εργαζόμενους και τα συνδικάτα παραδίδοντας τάχα μαθήματα "δημοκρατίας", όταν σε δήμους και περιφέρειες κουμάντο κάνουν οι μειοψηφίες που με κόλπα ονομάζονται πλειοψηφίες, όταν ακόμα και οι ίδιες οι κυβερνήσεις εκλέγονται από μικρές μειοψηφίες, όταν η δική τους, "ανεξάρτητη" κατά τ' άλλα δικαιοσύνη βγάζει το 90% των απεργιών παράνομες και καταχρηστικές. Αλήθεια, πόση δημοκρατία υπάρχει μέσα από τις πύλες των εργοστασιών, μέσα από τις πύλες των ξενοδοχείων, των πολυκαταστημάτων, των σούπερ μάρκετ, των λιμανιών, των αεροδρομίων; Πόσο δημοκρατικό είναι να χάνουν και την ζωή τους ακόμα εκατοντάδες συνάδελφοι στον αγώνα για το μεροκάματο από τις εγκληματικές επιλογές της μεγαλοεργοδοσίας, που για να έχει ακόμα μεγαλύτερο κέδρος δεν λαμβάνει κανένα μέτρο για την υγιεινή και την ασφάλεια του προσωπικού; Πόσο δημοκρατικό είναι να μένουν το 2019 στο σκοτάδι, χωρίς νερό και θέρμανση ακόμα και στο πεζοδρόμιο χιλιάδες οικογένειες ανέργων, χαμιλόμισθων και χαμιλοσυνταξιούχων;

Αυτήν τους την "δημοκρατία", που βαφτίζει "δημοκρατικό" ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγαλοεργοδοτών και "αυταρχικό-αντιδημοκρατικό" ότι συμφέρει τους εργαζόμενους και τον λαό, τους την χαρίζουμε, δεν την θέλουμε!

Αν νομίζουν ότι με τέτοια τερτίπια θα ξεμπερδέψουν με τους εργαζόμενους, τις διεκδικήσεις μας και το αίτημά μας για μια καλύτερη ζωή για εμάς και τα παιδιά μας, χωρίς εκμετάλλευση, κάνουν πολύ μεγάλο λάθος! Γνωρίζουν πολύ καλά ότι εμείς δεν παίζουμε με τις ζωές μας! Εμείς, ξέρουμε ότι παίρνουν όλα αυτά τα μέτρα επειδή μας φοβούνται, φοβούνται τον οργανωμένο, μαζικό και ταξικά προσανατολισμένο αγώνα των εργαζόμενων, του λαού συνολικά! Τους λέμε ότι καλά κάνουν και φοβούνται! Τους υποσχόμαστε ότι αργά ή γρήγορα θα κάνουμε τους φόβους τους πραγματικότητα!

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, τον λαό του νησιού μας να προετοιμαστεί για ΑΠΕΡΓΙΑ, για μεγάλες αναμετρήσεις. Τους καλούμε σε ενωτικό, μαζικό, ταξικό αγώνα για το δικαίωμά μας στην οργάνωση και την απεργία, στην ίδια την ζωή! Τους καλούμε τέλος να συμμετέχουν στην Γενική Συνέλευση του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας την Πέμπτη 5 Σεπτέμβρη, στις 7 το απόγευμα!

ΒΑΖΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
ΠΕΡΝΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΟΥ

Web: http://sidypker.blogspot.gr

FB: kerkyraikossyndesmosidiotikonypallilon

e-mail: pamesidypker@gmail.com, Τηλ.: 6978404989

ΛΑ.ΣΥ. ΝΟΤΙΑΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η εκρηκτική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στον τομέα διαχείρισης των απορριμμάτων, με ευθύνη κυβερνήσεων και τοπικών αρχών, που μας ταλανίζει πάνω από 10 χρόνια έχει δημιουργήσει εκτός των άλλων και αντιθέσεις στις τοπικές κοινωνίες.

Ο καθένας προσπαθεί να «απομακρύνει» τα σκουπίδια από τη δική του γειτονιά, συνήθως σε βάρος της παρακάτω γειτονιάς. Αυτή δεν είναι λύση είναι μέρος του συνολικού αδιεξόδου στο οποίο οδήγησαν πολιτικές 10ετιών από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ.

Πιο οξύ είναι το πρόβλημα στις τουριστικές περιοχές χωρίς να ισχυριζόμαστε ότι στις υπόλοιπες τα πράγματα είναι καλά.

Όμως έχουμε καταγγελίες από τη Λευκίμμη, Αργυράδες, Μαραθιά για μεταφορά σκουπιδιών κυρίως από επαγγελματίες σε κατοικημένες περιοχές ή μπροστά από κτήματα δημιουργώντας μικρές χωματερές. Για παράδειγμα ο δρόμος προς το λιμάνι Λευκίμμης, ο δρόμος παράλληλα προς το ποτάμι, κοντά στο σχολείο στα Μελίκια, στη μεγάλη στροφή έξω από το Μαραθιά κ.α. Αυτή η κατάσταση πρέπει να σταματήσει γιατί δημιουργεί εντάσεις, αντιθέσεις ακόμα κάποιοι εκδικητικά να βάζουν και φωτιές στα απορρίμματα με απρόβλεπτες συνέπειες.

Το πρόβλημα πρέπει να λυθεί σωστά, γρήγορα με τη χρήση της επιστήμης και της τεχνολογίας. Η ΛΑ.ΣΥ. έχει καταθέσει ολοκληρωμένη πρόταση από χρόνια.

Η νέα δημοτική αρχή πρέπει να προχωρήσει γρήγορα σε συνεργασία με το λαό και τους φορείς του σε ριζική λύση με κοινά αποδεκτές πρακτικές. Ιδιαίτερα πρέπει να συνεργαστεί με τους επαγγελματίες στις τουριστικές περιοχές, στις οποίες «παράγονται» μεγάλες ποσότητες απορριμμάτων τους καλοκαιρινούς μήνες.

Η λύση βρίσκεται στην επιστημονική και ολοκληρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων σε φιλολαϊκή κατεύθυνση.  Απαραίτητη είναι η μείωση του όγκου των απορριμμάτων με ανακύκλωση και διαλογή στην πηγή. Με γωνίες ανακύκλωσης και πράσινα σημεία αλλά και με παρεμβάσεις που θα ενημερώνουν το λαό.  Όλα αυτά θα πρέπει να συνοδεύονται με τις απαραίτητες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού την απόκτηση εξοπλισμού και μέσων χωρίς καμιά συμμετοχή ιδιωτών. Χρειάζεται διεκδίκηση προς τη μεριά της κυβέρνησης για την απαιτούμενη χρηματοδότη και τις προσλήψεις.

Λευκίμμη                                                                                                                             3/9/19

Παναγιώτης Καρατζάς, λαϊκός ηγέτης, αυτός που σήκωσε τη σημαία της Επανάστασης και ο Π. Πατρών Γερμανός

Από iraklis

«Ψέμα, λοιπόν, πως ο Γερμανός ύψωσε πρώτος τη σημαία της Επανάστασης», γράφει ο Γιάννης Κορδάτος στην Ιστορία του. «Τη σημαία την ύψωσε ο Καρατζάς μαζί με τους δικούς του που όλοι τους ανήκανε στη μέση τάξη, στο λαό και όχι στο αρχοντολόγι».
Ο Φιλικός Παναγιώτης Καρατζάς στις 21 Μάρτη κάλεσε στα όπλα το λαό της Πάτρας, ο οποίος με αρχηγό τον Καρατζά την απελευθέρωσαν την άλλη μέρα. Αυτή είναι η πρώτη ένοπλη εξέγερση που έγινε στην Πάτρα και η πρώτη επαναστατική πράξη που έγινε στο Μοριά και σε όλη την Ελλάδα.
Ο Παναγιώτης Καρατζάς, , Φιλικός, πολύ αγαπητός στις λαϊκές μάζες και ατρόμητος αγωνιστής, επανήλθε στην επικαιρότητα στις 14 Μαρτίου 2013, όταν σε επιστολή του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών προς τους μαθητές για την επέτειο της 25 Μαρτίου αναφερόταν, μεταξύ άλλων, ότι «είναι ψέμα ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε πρώτος τη σημαία της επανάστασης του 1821. Τη σημαία στην Πάτρα την ύψωσε ο λαϊκός ηγέτης Παναγιώτης Καρατζάς, τον οποίο δολοφόνησαν οι πρόκριτοι της Πάτρας».
Η λαϊκή μούσα απαθανάτισε τη δολοφονία του παλικαριού με το ακόλουθο τραγούδι:
Τρεις περδικούλες κάθονταν στης Κούκουρης τη ράχι
η μια τηράει τα πέλαγα κι άλλη κατά την Πάτρα
κι η τρίτη η καλύτερη μοιρολογάει και λέει:
Θε μου ο Καρατζάς τι γίνηκε, αυτός ο καπετάνιος;
Μάιδε στην Πάτρα φαίνεται μάιδε στο Σαραβάλι.
Μας είπαν πως τον σκότωσαν μεσ’ στου Ομπλού την πόρτα.
«Ο Παναγιώτης Αναστασόπουλος, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 1776 στην Πάτρα. Έμεινε στην ιστορία με το προσωνύμιο Καρατζάς, το οποίο στα τουρκικά σημαίνει το ζαρκάδι και τον μελαχρινό άνδρα, ίσως εξαιτίας του ατίθασου χαρακτήρα του ή του χρώματος του δέρματός του. Από τα νεανικά του χρόνια άρχισε να δημιουργεί επεισόδια με τους κατακτητές και ουδέποτε έμενε αδιάφορος για την κακομεταχείριση των χριστιανών από τους Τούρκους.
Το 1805 παντρεύτηκε και απέκτησε πολυμελή οικογένεια. Τον Σεπτέμβριο του 1809, έπειτα από συμπλοκή στην αγορά της Πάτρας, αναγκάστηκε να καταφύγει στη Ζάκυνθο, όπου άσκησε το επάγγελμα του υποδηματοποιού. Λίγους μήνες αργότερα κατατάχθηκε στην Ελληνική Λεγεώνα, που είχαν συστήσει στη Ζάκυνθο οι Άγγλοι. Χάρη στις ικανότητές του έφθασε στο βαθμό του ανθυπολοχαγού, αλλά το 1812 παραιτήθηκε και τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου επέστρεψε στην Πάτρα και στο παλαιό του επάγγελμα.
Στις 21 Μαρτίου 1821 εκατό Τούρκοι από τη φρουρά του Ρίου εισήλθαν στην Πάτρα και άρχισαν να διαπράττουν φόνους και λεηλασίες. Στη συνέχεια αναζήτησαν το σπίτι του πρόκριτου Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλου. Το βρήκαν άδειο και αφού σκότωσαν τον φύλακα το πυρπόλησαν. Τότε ανέλαβε δράση ο Καρατζάς, που ανήκε στο περιβάλλον του Παπαδιαμαντόπουλου. Διαπνεόμενος από επαναστατικό πνεύμα και βοηθούμενος από τους Βασίλειο Λιβαδά και Νικόλαο Γερακάρη, κατόρθωσε να αποκρούσει τους εισβολείς και να τους αναγκάσει να καταφύγουν στο φρούριο της Πάτρας. Τρεις ημέρες αργότερα, οι προύχοντες της Αχαΐας με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό εισήλθαν στην Πάτρα και σχημάτισαν το «Αχαϊκόν Διευθυντήριον» χωρίς την παρουσία του Καρατζά, ο οποίος, προφανώς, θεωρήθηκε παρακατιανός, αν και είχε καταθέσει στο πεδίο της μάχης τα στρατιωτικά του προσόντα.
Ο παραγκωνισμός του Καρατζά αναπτέρωσε το ηθικό των Τούρκων, οι οποίοι με τον ερχομό του Γιουσούφ Πασά ανάγκασαν του Έλληνες επαναστάτες να λύσουν την πολιορκία της Πάτρας (3 Απριλίου 1821). Λίγες ημέρες αργότερα, το στρατόπεδο των επαναστατών αναδιοργανώθηκε και στον Καρατζά ανατέθηκε η φύλαξη της στρατηγικής θέσης Ζωνιτάδα. Παράλληλα, ο Καρατζάς πραγματοποιούσε νυχτερινές επιθέσεις στην Πάτρα, αποσπώντας λάφυρα και σκορπώντας τον τρόμο στους Τούρκους. Γράφει σχετικά ο Παλαιών Πατρών Γερμανός:
Ο Καρατζάς τους επροξένει φρίκην, επειδή όχι μόνον εις το πεδίον του πολέμου εδείκνυε την ανδρείαν του και την στρατηγική του επιδεξιότητα, αλλά δια νυκτός εισήρχετο συνεχώς εις την πόλιν με ολίγους στρατιώτας, ήρπαζεν αιχμαλώτους και εφόνευεν εξ αυτών, εχαλούσε τους μύλους και ενί λόγω τους έβλαπτε καιρίως.
Στις 15 Ιουλίου 1821 οι Τούρκοι κατέλαβαν τη Μονή της Παναγίας της Γηροκομίτισσας (Μονή του Γηροκομείου, όπως είναι πιο γνωστή), στους πρόποδες του Παναχαϊκού. Ο Καρατζάς με 300 άνδρες επεχείρησε την ανακατάληψή της με τη βοήθεια του ρουμελιώτη οπλαρχηγού Θοδωράκη Γρίβα. Την 1η Αυγούστου άρχισε την επίθεση με μεγάλες απώλειες για τους Τούρκους, που είχαν πάνω από 100 νεκρούς. Στις 6 Αυγούστου οι Τούρκοι ενισχύθηκαν από τον ίδιο τον Γιουσούφ Πασά, αλλά την επομένη ο Καρατζάς με τους άνδρες του κατόρθωσε να καταλάβει τη Μονή, αφού προξένησε μεγάλη φθορά στο στρατόπεδο των Τούρκων.
Η μεγάλη επιτυχία του Καρατζά προκάλεσε τον φθόνο κάποιων οπλαρχηγών, με τους οποίους δεν είχε καλές σχέσεις, επειδή εθεωρείτο άνθρωπος των προκρίτων. Εκτός αυτού, οι αδελφοί Κουμανιώτη (Χρυσανθακόπουλος το πραγματικό όνομα της οικογένειας από το Κούμανι Αχαΐας), πίστευαν ότι ο Καρατζάς ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο του αδελφού τους Σταμάτη κατά τις συγκρούσεις με τους Τούρκους στις 23 Μαρτίου 1821 στην Πάτρα. Ο Σταμάτης Κουμανιώτης είχε βρεθεί χτυπημένος πισώπλατα, προφανώς από απροσεξία των συμπολεμιστών του. Αλλά η υποψία και συκοφαντία οργίαζαν τότε μεταξύ των Ελλήνων, όπως παρατηρεί ο ιστορικός Διονύσιος Κόκκινος στην «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως».
Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός και οι πρόκριτοι δεν έκαναν και πολλά πράγματα για να αποφευχθεί η εμφύλια σύγκρουση. Στις 4 Σεπτεμβρίου 1821, ο Θάνος Κουμανιώτης περίμενε τον Καρατζά στη Μονή Ομπλού, στα νοτιοανατολικά της Πάτρας επί του ομωνύμου όρους. Μόλις ο Καρατζάς πέρασε τη σιδερένια πύλη του μοναστηριού και ήλθε αντιμέτωπος με τον Κουμανιώτη και τους άνδρες του άρχισε να χορεύει με τα οπίσθιά του γυρισμένα προς αυτούς και γενικά να κινείται με τρόπο χλευαστικό για να τους πειράξει και να τους δείξει ότι περιφρονεί τις απειλές τους. Οι άνδρες του Κουμανιώτη εξεμάνησαν κι ένας από αυτούς, ονόματι Τσαλαμηδάς, τον πυροβόλησε πισώπλατα και τον σκότωσε.
Η δολοφονία Καρατζά είχε διαλυτική επίδραση στο αχαϊκό στρατόπεδο κι έπληξε την ενότητα των αγωνιστών για μεγάλο χρονικό διάστημα».

Μοιρασμένοι ρόλοι

«Θα στηρίξουμε την επιχειρηματικότητα με κάθε κίνητρο»... Η δέσμευση αυτή του Κυρ. Μητσοτάκη κατά τις συναντήσεις του με τους «κοινωνικούς εταίρους», δηλαδή τους βιομηχάνους, τους μεγαλοξενοδόχους, τους μεγαλεμπόρους και τη διορισμένη συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ, μόνο ως απειλή ακούγεται στα αυτιά της εργατικής τάξης και του λαού.
Οι κυβερνητικές δεσμεύσεις, όπως και οι πρώτες νομοθετικές πρωτοβουλίες της, δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία. Η διευκόλυνση των ομίλων να ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους με κάθε τρόπο και τα «κίνητρα για επενδύσεις» διαπνέουν κάθε νόμο, κάθε τροπολογία, κάθε «δέσμευση» και της νέας κυβέρνησης προς τους «εταίρους», εργοδότες και αυλικούς συνδικαλιστές τους. Κι αυτά μαζί με την ένταση της καταστολής, το χτύπημα στα συνδικάτα, ώστε πιο εύκολα να ξεδιπλώνεται η αντεργατική επίθεση.
Σε τι δεσμεύονται οι «εταίροι», μαζί και η διορισμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ; Οτι θα κάνει ο καθένας ό,τι του αναλογεί, για να βελτιωθεί το «επενδυτικό κλίμα» και να επιταχυνθεί η ανάπτυξη. Η δέσμευση αυτή όμως σημαίνει προσήλωση στην επίθεση διαρκείας σε βάρος των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών.
Είναι χαρακτηριστικά τα εξής δύο παραδείγματα: Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, που προχτές έσφιγγε το χέρι του Κυρ. Μητσοτάκη περιχαρής για τη συνεργασία τους, δήλωνε αμέσως μετά τις εκλογές ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε ήδη υλοποιήσει το 60% των αξιώσεων των βιομηχάνων. Η υλοποίηση του υπόλοιπου 40% και πάνω απ' αυτό είναι υπόθεση της νέας κυβέρνησης και της συνεργασίας της με τους «κοινωνικούς εταίρους»...
Οπως και ο πρόεδρος των βιομηχάνων της Β. Ελλάδας, που είχαν μάλιστα προνομιακές σχέσεις με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αρκέστηκε να θυμίσει στον πρωθυπουργό ότι το θεσμικό πλαίσιο για τις «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες», δηλαδή τις περιοχές που το κεφάλαιο μπορεί να απολαμβάνει «έξτρα» φορολογικά προνόμια και να παραβιάζει «νόμιμα» ακόμα και αυτήν την άθλια «εργατική» νομοθεσία, είναι ήδη έτοιμο από την προηγούμενη κυβέρνηση, κι αυτό που μένει είναι η εφαρμογή του!
Ετσι διαμορφώνεται το «φιλικό επιχειρηματικό περιβάλλον». Ενα περιβάλλον - θερμοκήπιο για την ένταση της εκμετάλλευσης, για το στράγγισμα του λαϊκού εισοδήματος, για το μαζικό ξεσπίτωμα λαϊκών νοικοκυριών, ώστε να επανέλθει η «κανονικότητα» και στο τραπεζικό σύστημα, να στηριχτεί η «ανάπτυξη».
Την «ανάπτυξη για όλους», που διαφημίζει λοιπόν ο Κυρ. Μητσοτάκης, μαζί με τους «κοινωνικούς εταίρους», τη ζουν ήδη στο πετσί τους οι εκατοντάδες χιλιάδες ελαστικά απασχολούμενοι σε κλάδους όπως ο τουρισμός, οι χιλιάδες άνεργοι, οι εργαζόμενοι στη μαθητεία, οι ενοικιαζόμενοι εργάτες σε μεγάλες επιχειρήσεις, οι φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες που δεν βλέπουν φως στο τούνελ.
Σήμερα οι εργαζόμενοι έχουν περισσότερες αποδείξεις για να πειστούν ότι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από αυτή την ανάπτυξη, που υπηρετεί και προωθεί με μοιρασμένους ρόλους ο «εταιρισμός» κυβέρνησης - επιχειρηματιών - συνδικαλιστικής μαφίας. Σήμερα δεν χωρούν άλλες μειωμένες απαιτήσεις, δεν μπορεί ο εργαζόμενος, ο νέος και η νέα να αρκούνται στο «ας έχουμε μια δουλίτσα», κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη, δεν μπορεί να υπάρχει άλλη ανοχή στην περιπλάνηση ανάμεσα στην ανεργία, στα επιδόματα της ακραίας φτώχειας και στη μερική απασχόληση.
Τώρα πρέπει να οργανωθεί η απάντηση στην αντιλαϊκή κλιμάκωση. Το δρόμο δείχνουν οι εργατικές κινητοποιήσεις ενάντια στις νέες αντιδραστικές αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο και στις Συλλογικές Συμβάσεις, ενάντια στις αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ και την πολιτική της «απελευθέρωσης», που αυξάνει τα κέρδη των μονοπωλίων και βυθίζει στην ενεργειακή φτώχεια χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά, ενάντια στις φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο, στην παράδοση του περιβάλλοντος στις ορέξεις των επιχειρηματικών ομίλων.
Ο δρόμος επομένως είναι ένας: Οργάνωση της αντεπίθεσης, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας. Μέσα απ' αυτόν το δρόμο μπορούν να μπουν εμπόδια και στα σχέδια της κυβέρνησης, της εργοδοσίας και των συνδικαλιστών τους. Να οργανωθούν μαζικά, αποφασιστικά, ανυποχώρητα η διεκδίκηση όλων των απωλειών, η κατάργηση του αντεργατικού πλαισίου, η πάλη για τις λαϊκές ανάγκες.

Οποια πέτρα κι αν σηκώσεις...

Προϋπόθεση της ανάπτυξης για τα κέρδη είναι η πρέσα διαρκείας στα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων. Αυτό το συμπέρασμα επιβεβαιώνεται και στην Ισπανία, από την εξέλιξη των ρυθμών ανάπτυξης, την πορεία των μισθών και την κατάσταση των λαϊκών νοικοκυριών.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, από την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης το 2008, όλοι οι δείκτες της οικονομίας έχουν βελτιωθεί, το ΑΕΠ έχει αυξηθεί, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι είδαν τα κέρδη τους να αυξάνονται από 440 σε 510 δισ. ευρώ την πενταετία 2013 - 2018. Την ίδια ώρα όμως, ο μέσος ετήσιος μισθός παραμένει χαμηλότερος από τα προ κρίσης επίπεδα και ειδικά στους εργαζόμενους 20 - 35 χρονών οι χρονιάτικες απώλειες φτάνουν τα 1.500 ευρώ.
Οι αυξήσεις στον κατώτερο μισθό, που διαφήμισε η κυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών, καθόλου δεν αντέστρεψαν την τάση καθήλωσης των μισθών, αφού και στην Ισπανία η ζούγκλα της αγοράς εργασίας και η ευελιξία εξαφανίζουν ακόμα και τα ελάχιστα ψίχουλα που πέφτουν για τους εργαζόμενους από το τραπέζι της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Για παράδειγμα, σε μεγάλο ποσοστό, οι Ισπανοί εργαζόμενοι υπογράφουν συμφωνίες για απασχόληση με την ώρα, ή κάποιες μέρες τη βδομάδα ή το μήνα, κάνοντας δύο ή και παραπάνω κακοπληρωμένες δουλειές, που δεν τους φτάνουν ούτε για τα απαραίτητα. Ετσι, με βάση τα επίσημα στοιχεία αυξάνονται οι φτωχοί εργαζόμενοι, που φτάνουν το 13,8%, ενώ το 46% των ανέργων (που είναι σταθερά πάνω από 2,6 εκατομμύρια) και το 12,8% των συνταξιούχων διαβιούν σε συνθήκες φτώχειας. Κι όλα αυτά στην τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης...

* * *

Τα στοιχεία αυτά, τηρουμένων των αναλογιών, θυμίζουν πολύ τα αντίστοιχα για την ελληνική οικονομία, όπου παρά την ανάκαμψη, ο μέσος μεικτός μισθός παραμένει μειωμένος κατά 25% σε σχέση με το 2011, η ευελιξία στην αγορά εργασίας «σπάει κόκαλα» και διευρύνεται με νόμους όλων των κυβερνήσεων, «αγγίζοντας» έναν στους τρεις σημερινούς εργαζόμενους και έξι στις δέκα νέες θέσεις εργασίας, ενώ ο μέσος μεικτός μισθός στη μερική απασχόληση είναι μόλις 400 ευρώ, που σημαίνει περίπου 335 ευρώ καθαρά ή 13 ευρώ μεροκάματο!
Δεν είναι όμως μόνο αυτή η «ομοιότητα» με την πραγματικότητα που ζουν οι εργαζόμενοι και ο λαός στη χώρα μας. Στην Ισπανία είναι επίσης ανεπτυγμένος ο κλάδος του Τουρισμού, με έσοδα πάνω από 137 δισ. ευρώ και με συνεισφορά της τάξης του 11,7% στο ΑΕΠ. Φέτος, μάλιστα, οι εκτιμήσεις του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ταξιδίων και Τουρισμού (WTTC) προβλέπουν για την Ισπανία άνοδο των εσόδων κατά 40 δισ. ευρώ σε σχέση με το περσινό έτος, σπάζοντας εκ νέου τα ρεκόρ. Την ίδια ώρα, όμως, σύμφωνα με την ισπανική Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, στις μεγαλύτερες τουριστικές ζώνες της χώρας κατατάσσονται οι περισσότερες περιοχές με το μικρότερο κατά κεφαλήν εισόδημα των κατοίκων τους.
Συνολικά, οι επτά από τις 15 περιοχές με το κατώτατο μέσο επίπεδο εισοδήματος βρίσκονται σε ζώνες με υψηλή τουριστική επισκεψιμότητα. Ενδεικτικά, στις τελευταίες θέσεις του μέσου κατά κεφαλήν εισοδήματος βρίσκονται οι πόλεις Τορεβιέχα (Αλικάντε) και Μαρμπέγια (Μάλαγα), δύο από τις πιο τουριστικές ζώνες της χώρας. Στην πρώτη, το μέσο ετήσιο εισόδημα είναι 7.276 ευρώ, σχεδόν 1.000 ευρώ κάτω και από το εθνικό όριο της φτώχειας (8.208 ευρώ), και η ανεργία στο 18%, ενώ στη δεύτερη το μέσο ετήσιο εισόδημα μόλις ξεπερνά το εθνικό όριο της φτώχειας, με 8.236 ευρώ και την ανεργία στο 17%. Στη συγκεκριμένη περιοχή, το 85% των εργαζομένων απασχολούνται στην παροχή υπηρεσιών και τον τουρισμό.

* * *

Οσο για τις θέσεις εργασίας που δημιουργούνται εξαιτίας του τουρισμού, αυτές είναι δουλειές περιστασιακές, με χαμηλές αποδοχές και σε πολλές περιπτώσεις χωρίς ασφάλιση, θυμίζοντας πολύ τις αντίστοιχες συνθήκες γαλέρας για τους εργαζόμενους στη λεγόμενη «βιομηχανία του τουρισμού» στην Ελλάδα, που είναι βέβαια κανόνας και όχι εξαίρεση σε ό,τι αφορά τις εργασιακές σχέσεις σε ολόκληρη την ΕΕ.
Οποια πέτρα της «ανάπτυξης» κι αν σηκώσει κανείς στην καπιταλιστική ΕΕ και σε όλο τον κόσμο, θα βρει από κάτω διαλυμένες εργασιακές σχέσεις και ασφαλιστικά δικαιώματα, καθηλωμένους μισθούς και ένα πολυπλόκαμο σύστημα από μέτρα στήριξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, που συνθλίβουν τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού, είτε κυβερνούν νεοφιλελεύθεροι, είτε σοσιαλδημοκράτες, είτε ευρωσκεπτικιστές, είτε αριστεροί, με όλους τους πιθανούς μεταξύ τους συνδυασμούς.
Γι' αυτό επείγει στην Ελλάδα και παντού να δυναμώσει η διεκδίκηση σύγχρονων όρων ζωής και δουλειάς, με σημαία τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Ο δρόμος για τη λαϊκή ευημερία δεν περνάει μέσα από τη στήριξη του σχεδιασμού του κεφαλαίου, για ανάπτυξη στην υπηρεσία του μεγαλύτερου κέρδους, αλλά μέσα από την πάλη για την ανατροπή αυτού του σχεδιασμού, της ίδιας της εξουσίας του κεφαλαίου, για μια διαφορετική οργάνωση της οικονομίας, προς όφελος της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας.

Ε. Μ.