Προσφυγικό: αυτό που προβάλλεται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ δεν είναι δημοσιογραφία

Από ΑΤΕΧΝΩΣ 2020

✔️ Έφτασε στη σύνταξη του «Ατέχνως» η παρακάτω επιστολή
ℹ️  [ΣΣ |> κυκλοφορεί επίσης ευρέως και στο διαδίκτυο]

---

Εμείς οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, δημοσιογράφοι, φωτορεπόρτερ και τεχνικοί, δηλώνουμε πως αυτό που προβάλλεται και διακινείται από την πλειονότητα των κυρίαρχων ΜΜΕ δεν είναι δημοσιογραφία, δεν έχει σχέση με το κοινωνικό αγαθό της πλουραλιστικής ενημέρωσης.
Είναι μια μαζική προπαγανδιστική εκστρατεία με σκοπό τη δημιουργία συναίνεσης και φιλοπολεμικού κλίματος, το οποίο επιδιώκουν η κυβέρνηση και όλο το αστικό σύστημα εξουσίας.
Η προσφυγική κρίση, η οποία χρησιμοποιείται και από τις δυο κυβερνήσεις, τούρκικη και ελληνική, για την εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών συμφερόντων τους με θύματα χιλιάδες, κατατρεγμένους και ξεριζωμένους από τις πατρίδες και τα σπίτια τους, καλύπτεται από την πλειονότητα των ΜΜΕ ως μια «εθνική υπόθεση» για την «υπεράσπιση των συνόρων».
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, τα κυρίαρχα ΜΜΕ την κρίσιμη αυτή στιγμή, επέλεξαν να πετάξουν τις βασικές αρχές δεοντολογίας στα σκουπίδια, προωθούν και νομιμοποιούν τη δράση των ακροδεξιών ομάδων στα νησιά και τα σύνορα ως τη μόνη «πατριωτική», κάτι που ενισχύεται από τις δηλώσεις ανώτατων κυβερνητικών παραγόντων. Λογοκρίνουν την οποιαδήποτε άλλη άποψη, αναγκάζουν τις ενοχλητικές για την κυβέρνηση φωνές να σιγήσουν με την κατηγορία της «προδοσίας». Λογοκρίνουν τις πληροφορίες και τα ρεπορτάζ για τις χιλιάδες κόσμου που διαδηλώνουν ενάντια στην πολιτική για το προσφυγικό, δηλώνοντας αλληλέγγυοι με τους ξεριζωμένους.
Η ίδια ακριβώς τακτική ακολουθείται και στην υπόθεση της κρίσης λόγω του κορονοϊού. Τα ΜΜΕ αντί να τηρήσουν τη βασική αρχή της αποστασιοποίησης και ουδετερότητας, αντί να ενημερώσουν για το ανέτοιμο, επικίνδυνο σύστημα δημόσιας υγείας, συμμετέχουν στην καλλιέργεια μαζικής υστερίας και φόβου με δραματοποιημένα ρεπορτάζ. Την ίδια στιγμή προωθούν τον σκοταδισμό, καλώντας στα πάνελ εκπροσώπους της Εκκλησίας, αλλά υποβαθμίζοντας συνειδητά την άποψη και τις προειδοποιήσεις του επιστημονικού κόσμου.
Σ’ αυτό το καθεστώς προπαγανδιστικής ενημέρωσης ανθίστανται καθημερινά και με πολλούς τρόπους πολλοί εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, δημοσιογράφοι που πολλές φορές γίνονται στόχοι επιθέσεων, προπηλακισμών και εξύβρισης από ομάδες ακροδεξιών αλλά και «οργάνων του νόμου και της τάξης», με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η δουλειά και η σωματική τους ακεραιότητα. Κι όμως, οι συνδικαλιστικές ενώσεις των δημοσιογράφων σφυρίζουν αδιάφορα, συναινώντας στην καταπάτηση κάθε δεοντολογίας στην ενημέρωση.

• Απαιτούμε την άμεση παρέμβαση των ενώσεων τόσο για την ενημέρωση και στήριξη των συναδέλφων όσο και προς τους ιδιοκτήτες και διευθυντές των ΜΜΕ αλλά και προς την κυβέρνηση με έμπρακτο τρόπο, συμπεριλαμβανομένων των απεργιακών κινητοποιήσεων
• Απαιτούμε την τήρηση της δεοντολογίας, την κατάργηση της λογοκρισίας για τις ενοχλητικές στην κυβέρνηση φωνές της μαχόμενης κοινωνίας.
• Απαιτούμε την εγγύηση της ασφάλειας των εργαζομένων στα ΜΜΕ από τη δράση ακροδεξιών ομάδων.

 Υπογράψτε το κείμενο εδώ

Υπογραφές

1. Ματίνα Παπαχριστούδη, δημοσιογράφος
2. Μάριος Λώλος, φωτορεπόρτερ
3. Γιώργος Παυλόπουλος, δημοσιογράφος
4. Γιάννης Αγγέλης, μέλος ΔΣ ΕΣΗΕΑ
5. Μωϋσής Λίτσης, δημοσιογράφος
6. Νάσος Μπράτσος, Γενικό Συμβούλιο ΠΟΕΣΥ
7. Άρης Χατζηστεφάνου, δημοσιογράφος
8. Δημήτρης Σταμούλης, πρώην μέλος ΔΣ ΕΣΠΗΤ
9. Γιώργος Παπαζαχαρίου, δημοσιογράφος
10. Ανέζα Ζευγώλη, δημοσιογράφος
11. Τάσος Αναστασιάδης, Γενικό Συμβούλιο ΠΟΕΣΥ
12. Αθηνά Μός-Σύψα, σκιτσογράφος
13. Χατζηαντωνίου Ναταλί, δημοσιογράφος
14. Ελένη Αδριανού, δημοσιογράφος
15. Νίκος Μανάβης, δημοσιογράφος
16. Θάνος Καμήλαλης, δημοσιογράφος
17. Κωνσταντίνος Πουλής, δημοσιογράφος
18. Νάντια Ρούμπου, δημοσιογράφος
19. Μηνάς Κωνσταντίνου, δημοσιογράφος
20. Αλέξανδρος Γαστεράτος, δημοσιογράφος
21. Βάσω Γκόρου, δημοσιογράφος
22. Παναγιώτης Γεωργίου, δημοσιογράφος
23. Γιώργος Μουρμούρης, δημοσιογράφος
24. Φρόσω Παύλου, δημοσιογράφος
25. Ελένη Μανώλη, δημοσιογράφος
26. Ηλίας Τζουράς, δημοσιογράφος – γραφίστας, μέλος της ΕΤΗΠΤΑ
27. Απόλλων Λιακόπουλος, Μεικτό Συμβούλιο ΕΣΗΕΑ
28. Θράσος Αβραάμ,δημοσιογράφος
29. Ρένα Κουβελιώτη δημοσιογράφος
30. Βαγγέλης Τριάντης, δημοσιογράφος
31. Νίκος Παπαδογιάννης, δημοσιογράφος
32. Σταματία Μαρκέτου δημοσιογράφος
33. Σπύρος Χαλικιάς, δημοσιογράφος
34. Δανάη Κισκήρα – Μπαρτσώκα, δημοσιογράφος
35. Μάριος Αραβαντινός, δημοσιογράφος
36. Άννα Μαλλιαρού, δημοσιογράφος
37. Αννα Κωνσταντακάκη δημοσιογράφος
38. Θεοδωράκη Σοφία, δημοσιογράφος
39. Στέλλα Γκλιάνα, δημοσιογράφος
40. Ελένη Τράϊου, Δημοσιογράφος
41. Γρηγοριάδης Κώστας, γελοιογράφος
42. Έλσα Σπυριδοπούλου, δημοσιογράφος
43. Γιώργος Τσαντίκος, δημοσιογράφος
44. Χρήστος Τσούτσης, δημοσιογράφος-ραδιοφωνικός παραγωγός
45. Νίκος Αγγελίδης, δημοσιογράφος
46. Ευγενία Χριστοπούλου, δημοσιογράφος
47. Άγγελος Παππάς, φωτορεπόρτερ
48. Ευαγγελία Φραντζόγλου, δημοσιογράφος
49. Ειρήνη Προμπονά, δημοσιογράφος
50. Κυριάκος Καρυώτης, δημοσιογράφος
51. Κρανάκης Χρίστος, δημοσιογράφος
52. Στέλιος Νικητόπουλος, δημοσιογράφος, μέλος ΔΣ ΕΣΗΕΜ-Θ
53. Γιάννης Πούλλος, δημοσιογράφος, μέλος ΕΣΗΕΑ
54. Αναστασία Σταματοπούλου δημοσιογράφος
55. Φανή Κατσαβούνη, Δημοσιογράφος
56. Νέλλη Κατσαμά, δημοσιογράφος
57. Γιάννης Κουτζουράδης δημοσιογράφος
58. Μάκης Νοδάρος, δημοσιογράφος μέλος ΕΣΗΕΑ
59. Αναστασία Ζενάκου, δημοσιογράφος μέλος ΕΣΗΕΑ
60. Μαριάνθη Πελεβάνη, δημοσιογράφος μέλος ΕΣΗΕΑ

Εργαζόμενοι ΕΦΑ Αθηνών: “Υπερασπιστείτε το δημόσιο αγαθό της ιστορικής μνήμης από την ιδιωτική οικονομία”

Κατιούσα

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΦΟΡΕΙΑ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΠΟΛΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

Με την τροπολογία υπ’ αρ. 214/37/4-3-2020 στο νομοσχέδιο “Στρατηγική αναπτυξιακή προοπτική των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ρύθμιση ζητημάτων αρμοδιότητας Υπουργείου Εσωτερικών και άλλες διατάξεις”, ιδρύεται η «Εθνικός Κήπος-Μητροπολιτικό Πράσινο Α.Ε.», στην οποία παραδίδεται η «διαχείριση» του Εθνικού Κήπου και του Λόφου του Φιλοπάππου. Πρόκειται για την απαρχή της εφαρμογής μιας νέας πολιτικής που μετατρέπει μία Α.Ε. σε διαχειριστή, αλλά στην πραγματικότητα σε δικαιούχο αρχαιολογικών χώρων και ιστορικών τόπων. Το μοντέλο αυτό αποτελεί την έναρξη μιας νέου τύπου προσέγγισης του ιστορικού τοπίου της Αθήνας. Ως εργαζόμενοι στην Εφορεία Αρχαιοτήτων της πόλης της Αθήνας δεν είναι δυνατόν να παρακολουθούμε σιωπηλοί την εκχώρηση των δημοσίων αγαθών και των μνημείων σε ανώνυμες εταιρείες που θα διαχειρίζονται τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μνημεία με μόνο κανόνα «τον κανόνα της ιδιωτικής οικονομίας».

Οι δύο χώροι που παραχωρούνται είναι κηρυγμένοι και προστατεύονται από τον αρχαιολογικό νόμο (Ν. 3028/2002).

Ο λόφος του Φιλοπάππου εντάσσεται στον κηρυγμένο ως οργανωμένο αρχαιολογικό χώρο των Λόφων Μουσών (Φιλοπάππου), Πνύκας, Νυμφών (ΦΕΚ 154/ΑΑΠ/22-4-2008). Πρόκειται για αρχαιολογικό χώρο, μη ανεσκαμμένο στο σύνολό του, έκτασης 650 στρεμμάτων. Περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τρεις πολύ σημαντικούς αρχαίους χώρους: την Πνύκα, το μνημείο του Φιλοπάππου και τις «Φυλακές Σωκράτους», τον βυζαντινό ναό του Αγίου Δημητρίου Λουμπαρδιάρη, καθώς και τα κηρυγμένα, ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία, λιθόστρωτα και το Αναπαυτήριο Πικιώνη. Η περιοχή περιλαμβάνεται στη «ζώνη ανασχέσεως» (buffer zone) της Ακρόπολης, μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO και στον Κατάλογο των Μνημείων της Αθήνας που τους έχει απονεμηθεί το Σήμα Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Κληρονομιάς 2014 (European Heritage Label).

Ο Εθνικός κήπος έχει κηρυχθεί ως ιστορικός τόπος «ως χαρακτηριστικός και ομοιογενής χώρος…ως μοναδικό στη χώρα παράδειγμα αρχιτεκτονικής τοπίου…στον οποίο έχουν αποτυπωθεί διαδοχικές εξελικτικές φάσεις της νεώτερης ιστορίας των Αθηνών και έχει άρρηκτα συνδεθεί στην συλλογική μνήμη των κατοίκων της πόλης με σημαντικές καμπές της ιστορίας του ελληνικού κράτους καθώς και με την καθημερινή ζωή τους…» (ΦΕΚ 49/ΑΑΠ/23-3-2011). Είναι ένας χώρος που βρίθει ορατών αρχαιοτήτων και αποτελεί τη ρωμαϊκή επέκταση των Αθηνών.

Η τροπολογία, που παραδίδει σε ιδιωτική διαχείριση τους δύο δημόσιους και προστατευόμενους από τον αρχαιολογικό νόμο τόπους, δεν συνυπογράφεται από την Υπουργό Πολιτισμού, παρ’ ότι η προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και προβλέπεται από το άρθρο 24 του Συντάγματος.

Στα άρθρα της τροπολογίας περιγράφεται ένα μόρφωμα που αναλαμβάνει την διαχείριση των δύο προστατευόμενων από τον αρχαιολογικό νόμο τόπων και εν δυνάμει κάθε προστατευόμενου χώρου μέσα στο αθηναϊκό πεδίο, με μόνη προϋπόθεση την έκδοση ενός προεδρικού διατάγματος (!):

• «Η συνιστώμενη Εταιρεία λειτουργεί χάριν του δημοσίου συμφέροντος, σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας».
• «Η διάρκεια της Εταιρείας ορίζεται σε 40 έτη..»
• «…Mε Π.Δ. που εκδίδεται ύστερα από πρόταση του Υπουργού Εσωτερικών, η Εταιρεία μπορεί να αναλαμβάνει τη διαχείριση και άλλων, συναφών με τους σκοπούς της χώρων».

-«Η Εταιρεία μπορεί να προβαίνει σε εκπόνηση μελετών.., εκτέλεση έργων ή ανάθεση σε τρίτους», «σε αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων και εκμίσθωση χώρων που διαχειρίζεται» και κυρίως σε «ανάληψη ως δικαιούχου έργων ή δράσεων στο πλαίσιο…επιχειρησιακών ή άλλων προγραμμάτων..».

Από τα παραπάνω συνάγεται ότι στην υπό ίδρυση Α.Ε., δεν εκχωρείται μόνο η διαχείριση αλλά και το εν λευκώ δικαίωμα στο έδαφος, στον ίδιο τον τόπο, αφού η εταιρεία νομιμοποιείται να προβαίνει σε αναμορφώσεις ως δικαιούχος συγχρηματοδοτούμενων ή άλλων έργων, τα οποία θα αφήνουν το αποτύπωμά τους σε αρχαιολογικούς χώρους, σε ιστορικούς τόπους, στο ίδιο το ίχνος της αρχαίας πόλης.

Θεωρούμε ότι πολύ σύντομα το καθεστώς που διαμορφώνεται με την τροπολογία, θα επεκταθεί και σε άλλους αρχαιολογικούς χώρους της Αθήνας, με έναν πολύ πιθανό επόμενο στόχο τον αρχαιολογικό χώρο στην Ακαδημία Πλάτωνος.

Εμείς, οι εργαζόμενοι στην Εφορεία Αρχαιοτήτων της αρχαίας πόλης, στην Εφορεία που έχει στη χωρική της αρμοδιότητα τους αντισυνταγματικά εκχωρούμενους χώρους, τους χώρους όπου εργαζόμαστε ως μισθοδοτούμενοι από το ελληνικό δημόσιο, εκφράζουμε την πλήρη αντίθεσή μας με την πολιτική που χαράσσει το μοντέλο της τροπολογίας και καλούμε τους συλλόγους μας, τους συναδέλφους και κυρίως την πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟΑ, να υπερασπιστεί το δημόσιο αγαθό της ιστορικής μνήμης και του αθηναϊκού τοπίου από τους «κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας».

Υπογραφές.

Κατερίνα Αβραμίδου, Δήμητρα Αδαμοπούλου, Άννα Αθανασιάδη, Ευρύκλεια Αλεξανδράκη, Βασιλική Γεωργακά, Βασιλική Γεωργοπούλου, Αμαλία Γιαννακοπούλου, Ευτυχία Γιαννικαπάνη, Αδαμαντία Γιάννου, Ρέα Γκιόλια, Πέτρος Δευτερήγος, Αγγελική Δημητριάδου, Ευγενία Διονυσοπούλου, Άγγελος Ζαρκάδας, Μιχαήλ Ζερβός, Θεόδωρος Ηλιόπουλος, Θανάσης Κακιούζης, Ελένη Καρακικέ, Ρενάτα Καραμουσκέτα, Αντώνης Καραπιδάκης, Ευφροσύνη Κασάπογλου, Ελισάβετ Κόκκαλη, Ανδρέας Κοντονή,ς Χρήστος Κοντοχρήστος, Χρυσαυγή Κουνδουράκη, Δημήτρης Κουκουλάς, Αλέξανδρος Λάγιος, Παρασκευή Λιανού, Έφη Αλεξάκη, Μαρία Αράπη, Παναγιώτα Αναστασάκου, Γιώργος Ασλάνης, Μαρία Λιάσκα, Κώστας Λόης, Μαρίνα Μαλλιάρη, Βίκυ Μανουσιάδου, Σωτήρης Μαριάνι, Γιάννης Μαστρονικόλας, Καλλιόπη Μιχαηλίδου, Αναστάσιος Μιχαλακόπουλος, Ιωάννα Μονεμβασίου, Βούλα Μπαρδάνη, Παναγιώτα Νίκα, Μαλαματένια Νιφόρου, Μαρία Ντούρου, Μαρία Ξυνοστάθη, Μαρία-Λουίζα Παϊπέτη, Εύχαρις Πακλατζίδη, Μανώλης Παναγιωτόπουλος, Ανδρομάχη Παναγοπούλου, Λαμπρινή Παναγοπούλου, Γεωργία Παπαγιαννοπούλου, Χριστίνα Παπασταμάτη-Φον Μοοκ, Σωτηρία Περαχωρίτη, Καρολίνα-Χριστίνα Πέρες, Αντώνης Βαλέρη,ς Ελευθερία Βολτυράκη, Γιάννα Πίκουλη, Ράινα Πούλη, Τατιάνα Πούλου, Σπύρος Προύσαλης, Κατερίνα Ροδοπούλου, Πελαγία Ρουκουνάκη, Μαρία Ρουμαντζή, Μαρία Σακελλαράκη, Νίκη Σακκά, Ελένη Σερβετοπούλου, Νικολέττα Σέρρα, Γιώτα Σκιαδοπούλου, Ελένη Στεφανίδου, Κλειώ Στρατηγάκη, Στέλλα Στρατηγού, Μαρία Τσίχλη, Κλειώ Τσόγκα, Σωτήρης Φωτακίδης, Χαρά Χαραμή, Βασιλική Χαρίση, Παναγιώτα Χαρμαλιά, Τάνια Χατζηευθυμίου, Μαριάνθη Χατζημανώλη, Γιώργος Χριστακόπουλος.

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΣΤΟ ΕΚ ΚΑΒΑΛΑΣ

Κλιμακώνει το σχέδιο έξωσης των συνταξιουχικών σωματείων

 

Αντιδράσεις από συνδικαλιστικές οργανώσεις της περιοχής

Το σχέδιο έξωσης των συνταξιουχικών σωματείων ΙΚΑ, ΒΦΛ και Πετρελαίων από το κτίριο του Εργατικού Κέντρου Καβάλας έβαλε σε εφαρμογή η νέα πρόεδρός του, Στ. Τσούτσα. Την περασμένη Παρασκευή έδωσε τελεσίγραφο ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουν το χώρο μέχρι τέλος Μάρτη και τη Δευτέρα έβαλε «λουκέτο», εμποδίζοντας την είσοδο των εκπροσώπων των συνταξιουχικών σωματείων στο ένα και μοναδικό γραφείο που τους είχε παραχωρηθεί και χρησιμοποιούσαν εδώ και 35 χρόνια...

Μετά από παρέμβαση της αστυνομίας, επιτράπηκε η είσοδος σε έναν εκπρόσωπο των σωματείων που από το παράθυρο έδινε στους συναδέλφους του αρχεία, σφραγίδες και άλλα σημαντικά υλικά που είναι απαραίτητα για την καθημερινή δράση τους.


Η ΠΑΣΚίτικη πλειοψηφία του ΕΚ Καβάλας θέλει να πετάξει έξω τα συνταξιουχικά σωματεία γιατί της μπαίνουν στο μάτι με την καθημερινή συνεπή και αγωνιστική τους στάση. Επικαλείται ότι θέλει το χώρο για να πραγματοποιήσει προγράμματα του ΛΑΕΚ για εργαζόμενους και ανέργους, αλλά και να λειτουργήσει παράρτημα του Ινστιτούτου της ΓΣΕΕ, επιβεβαιώνοντας τις καταγγελίες ότι χρόνια τώρα έχει μετατρέψει το Εργατικό Κέντρο σε Κέντρο Κατάρτισης και διαχείρισης κονδυλίων.

Με ανακοίνωσή τους τα Σωματεία Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων, Οικοδόμων και συναφών επαγγελμάτων καθώς και των Εργαζομένων στον Επισιτισμό - Τουρισμό Καβάλας - Θάσου καταγγέλλουν την πλειοψηφία του ΕΚ Καβάλας για το υπονομευτικό της έργο στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Καλούν όλα τα σωματεία της Καβάλας που έχουν δράση και δεν είναι φαντάσματα να πάρουν καθαρή θέση. Να καταδικάσουν τις πρακτικές των εργατοπατέρων που θεωρούν το ΕΚ Καβάλας τσιφλίκι τους, που «αποπέμπουν» από το ΔΣ παράνομα και αντικαταστατικά μέλη του, που κάνουν «έξωση» σε σωματεία που δεν τους προσκυνούν. Και σημειώνουν: «Η μάχη δεν είναι παραταξιακή αλλά αφορά όλους τους εργαζόμενους της Καβάλας, κάθε τίμιο συνδικαλιστή που δεν ανέχεται τον μηχανισμό των αφεντικών και τα ίδια τα αφεντικά μέσα στο εργατικό κίνημα».

Η ΤΕ Καβάλας του ΚΚΕ

 

Την τακτική της πλειοψηφίας του ΕΚ Καβάλας καταγγέλλει με ανακοίνωσή της η ΤΕ Καβάλας του ΚΚΕ. Μεταξύ άλλων αναφέρει: «Η κατρακύλα για τους εργατοπατέρες δεν έχει τελειωμό! Συκοφαντούν τους συνδικαλιστές συνταξιούχους ότι έχουν κάνει καφενείο το γραφείο τους, όταν όλη η Καβάλα γνωρίζει ότι καθημερινά τα σωματεία αυτά δίνουν τον αγώνα της ενημέρωσης και της οργάνωσης των συνταξιούχων. Οταν μόνο τα τελευταία χρόνια μετράνε δεκάδες μαζικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις για όλα τα μέτωπα. Οταν αυτή η ίδια πλειοψηφία της διοίκησης του ΕΚΚ είναι άφαντη από τους εργασιακούς χώρους, έχει μετατρέψει το κτίριο του ΕΥΚ σε απόρθητο φρούριο με κάμερες, αστυνομία και σεκιούριτι (μπράβους), περίκλειστο για τους εργαζόμενους και ορθάνοιχτο στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Οταν δεν γνωρίζουν ούτε κατά πού πέφτει η Επιθεώρηση Εργασίας, ξέρουν όμως απέξω και ανακατωτά πού είναι τα γραφεία των αφεντικών, με τη συνεργασία των οποίων στήνουν κάλπες για να αναπαράγουν τους νόθους και επίπλαστους συσχετισμούς».

Ριζοσπάστης    Πέμπτη 12 Μάρτη 2020

Ο μαφιόζος, εργατοπατέρας Γ. Παναγόπουλος δεν έχει καμία σχέση με τα προβλήματα των εργαζομένων

 

Το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα εδώ και χρόνια υποφέρει από τον ιό του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού

«Μία επιδημία σαν τον κορωνοϊό, πολλώ δε μάλλον μια ενδεχόμενη πανδημία, δεν έχει ταξικά χαρακτηριστικά, θα μας πλήξει όλους. […] Το πρόβλημα μας αφορά όλους, να μην επιχειρήσουν κάποιοι να δώσουν ταξική διάσταση […]

Κάναμε διάφορες προτάσεις στο υπουργείο που θα αφορούν και τη φύλαξη των παιδιών σε ενδεχόμενο κλείσιμο σχολείων και βεβαίως είπαμε ότι το κόστος θα πρέπει να το αναλάβουμε όλοι».

Αυτά τα εξοργιστικά δήλωσε, μεταξύ άλλων, ο εργατοπατέρας που τα εισοδήματά του μετράνε χιλιάδες ευρώ απευθυνόμενος σε εργαζόμενους των 400 και 600 ευρώ.

«Ο Γ. Παναγόπουλος δεν έχει καμία σχέση με τα προβλήματα των εργαζομένων, με τη συζήτηση και τα προβλήματα στους χώρους δουλειάς»

τονίζει το ΠΑΜΕ.

Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:

ΠΑΜΕ: Προκλητικές δηλώσεις Παναγόπουλου «να αναλάβουμε όλοι το κόστος» για τον κορωνοϊό!

«Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ αμέσως μετά τη σημερινή συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας με τους εργοδοτικούς φορείς με θέμα τον κορωνοϊό, πρόλαβε να δηλώσει ανάμεσα σε άλλα ότι:

«Το κόστος θα πρέπει να το αναλάβουμε όλοι».

Είναι προκλητικός! Δεν έχει καμία σχέση με τα προβλήματα των εργαζομένων, με τη συζήτηση και τα προβλήματα στους χώρους δουλειάς.

Ήδη υπάρχουν καταγγελίες για ένταση των εργοδοτικών πιέσεων που αφορούν το σύνολο των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων.

Πιέσεις που φτάνουν ως την απειλή για απολύσεις, για αλλαγή των συμβάσεων, για επιπλέον ελαστικοποίηση της εργασίας. Την ίδια στιγμή στα super market οι εργαζόμενοι στενάζουν από την εντατικοποίηση.

Σε σχολεία που μέχρι σήμερα ήταν κλειστά, διογκώνεται η εργοδοτική πίεση σε εργαζομένους ώστε να εργαστούν ακανόνιστα από το σπίτι, να εξαντλήσουν την κανονική τους άδεια ή να τους χορηγηθεί άδεια άνευ αποδοχών.

Τι εννοεί σήμερα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ με τη φράση «να αναλάβουμε το κόστος»;

Με τη συμβολή, τη στάση, την υπογραφή και τη συνολική συνεισφορά της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, το κόστος 10ετούς κρίσης το επωμίσθηκαν οι εργαζόμενοι με αιματηρές θυσίες, χάνοντας κατακτήσεις δεκαετιών.

Τι σημαίνει «ανάληψη κόστους»;

Να αναλάβουμε από κοινού κράτος-εργοδοτικές οργανώσεις και εργαζόμενοι, το κόστος των ελλείψεων στο σύστημα Υγείας;

Το κόστος των κλειστών ΜΕΘ, των ελαχίστων κρεβατιών, της έλλειψης γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού, των υποστελεχομένων υπηρεσιών;

Ή να αναλάβουμε το κόστος ώστε να διαφυλαχτεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και οι εργαζόμενοι να αντιμετωπίζουν τα αναγκαία μέτρα καταπολέμησης του ιού, άνευ αποδοχών και χωρίς δικαιώματα;

Το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα εδώ και χρόνια υποφέρει από τον ιό του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Σήμερα μπροστά στις εργοδοτικές πιέσεις που αυξάνονται, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να μείνουν ανυπεράσπιστοι.

Μέχρι αυτή τη στιγμή και με δεδομένο το κλείσιμο των παιδικών σταθμών, των σχολείων και των πανεπιστημίων για 2 εβδομάδες, δεν υπάρχει κυβερνητική απόφαση που να διασφαλίζει τις αναγκαίες πρόσθετες άδειες με πλήρη καταβολή των αποδοχών και της ασφαλιστικής κάλυψης για όσο καιρό παραμείνουν κλειστά τα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε όλες τις βαθμίδες.

Μαζί με την αναγκαία πρόσληψη εργαζομένων στην Υγεία και την καθαριότητα, την αύξηση των δρομολογίων όλων των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς για αποφυγή του συνωστισμού, ιδιαίτερα τις ώρες αιχμής αλλά και τα μέτρα προστασίας στην εργασία, για όσους εργαζόμενους επιβάλλεται για διάφορους λόγους να απέχουν από την εργασία τους λόγω του κορωνοϊού, να εξασφαλίζεται πρόσθετη άδεια με αποδοχές και ασφάλιση.

Καλούμε τους εργαζόμενους για οποιοδήποτε πρόβλημα αντιμετωπίζουν στο χώρο δουλειάς τους, να απευθύνονται στα σωματεία τους και στο ΠΑΜΕ».

Πηγή: Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο 

Γιατί κατέρρευσε το σύστημα υγείας στην Ιταλία; 37 δις περικοπών τη δεκαετία πριν τον κορονοϊό

Κατιούσα

Η αργή, αλλά σταθερή αποδόμηση του δημόσιου συστήματος υγείας τις τελευταίες δεκαετίες, από όλες τις κυβερνήσεις που προηγήθηκαν, ευθύνεται για την εικόνα χάους που επικρατεί στα νοσοκομεία των πιο βαριά πληττόμενων περιοχών της Βόρειας Ιταλίας. Ενδεικτικά, μέσα σε μια δεκαετία χάθηκαν 70000 νοσοκομειακές κλίνες και έκλεισαν 359 τμήματα νοσοκομείων. Την κατάσταση αυτή αναδεικνύει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας, που ζητά το σύστημα υγείας να γίνει εθνικό (ως τώρα τον πρώτο λόγο έχουν οι περιφέρειες) και να αποκατασταθεί ο δημόσιος χαρακτήρας του. Παράλληλα, καλεί τους πολίτες, τους φίλους και τα μέλη του να ακολουθούν τις οδηγίες των αρχών, παρότι επισημαίνει ότι αυτές είναι ελλιπείς και δε λαμβάνουν υπόψη τους την υγεία των εργαζομένων που συνεχίζουν να υποχρεούνται να μεταβαίνουν στον τόπο εργασίας τους.

Το σύστημα υγείας πρέπει να γίνει εθνικό και απολύτως δημόσιο, αυξάνοντας τα νοσοκομεία, των αριθμό κλινών τις μονάδες εντατικής θεραπείας και τις οργανικές θέσεις ιατρών, νοσηλευτών και υγειονομικού προσωπικού.
Σε μόλις δέκα χρόνια εκτιμάται πως υπήρξε απώλεια πάνω από 70000 νοσοκομειακών κλινών, έκλεισαν 359 νοσοκομειακές πτέρυγες, πέρα από πολυάριθμα μικρά νοσοκομεία που άλλαξαν χρήση ή εγκαταλείφθηκαν. Τα δεδομένα του OOΣΑ λένε πως στην Ιταλία οι δαπάνες υγείας είναι κάτω από το μέσο όρο, είτε στο σύνολο, είτε σε επίπεδο δημόσιας υγείας. Οι συνεχείς περικοπές που πραγματοποίησαν τα τελευταία 30 χρόνια οι κυβερνήσεις της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς (μαζί με το Κίνημα των 5 αστέρων) έφεραν μπροστά στην πρώτη δυσκολία σε κατάρρευση το Εθνικό Σύστημα Υγείας, μια αποδόμηση που έγινε σιωπηλά, αργά και σταδιακά, αλλά που αυτές τις μέρες κάνει πολύ θόρυβο. Γιατί; Εξαιτίας της υγειονομικής έκτακτης ανάγκης που ζούμε έφτασαν λίγες μέρες για να φτάσουμε, στις πιο πληγείσες περιοχές, σε κορεσμό των νοσοκομείων, φέρνοντας στην επιφάνεια την ανεπάρκεια δομών, των μηχανημάτων και του προσωπικού. Αυτό που ενδιαφέρει είναι το κέρδος κι όχι οι εργαζόμενοι!
Η κυβέρνηση μόνο τις τελευταίες μέρες πήρε μέτρα ασφάλειας πιο κατάλληλα στο είδος της έκτακτης ανάγκης που ζούμε, με στόχο των περιορισμό της μετάδοσης, αλλά ακόμα πολύ περιορισμένα στην απλή ιδιωτική ζωή των πολιτών. Σε καμία πρόβλεψη δεν λαμβάνονται υπόψη οι εργαζόμενοι, που κάθε μέρα είναι υποχρεωμένοι να πηγαίνουν στη δουλειά τους εκτιθέμενοι αναπόφευκτα σε κίνδυνο μετάδοσης, όλα αυτά για να μη σταματήσει η “μηχανή του κέρδους”. Πρέπει να σκεφτούμε ότι η βαρύτητα και επικινδυνότητα της κατάστασης οφείλεται κυρίως στις συνεχείς περικοπές στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (37 δις σε 10 χρόνια), που δε θα είναι σε θέση, παρά τις διαρκείς προσπάθειες του προσωπικού, να αντιμετωπίσει μια επιδείνωση της επιδημίας. Παρόλα αυτά, καλούμε θερμά κάθε πολίτη, μέλος, υποστηρικτή να τηρήσει τα μέτρα ασφαλείας και να περιορίσει στο απολύτως αναγκαίο τις εξόδους.
Όλες οι ιδιωτικές κλινικές και δομές πρέπει να τεθούν στη διάθεση των αρχών άμεσα λόγω της έκτακτης ανάγκης!

Το μάθημα της Ιταλίας: Τι Έπρεπε να Γίνει στην Ελλάδα ΧΘΕΣ... Του Γιατρού Γερ. Γραμματικόπουλου

 

Το μάθημα της Ιταλίας: Τι έπρεπε να γίνει στην Ελλάδα ΧΘΕΣ

Γεράσιμος Γραμματικόπουλος

Πηγή: Antapocrisis

Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές η Ιταλία περνάει δραματικές ώρες, σε μαζική καραντίνα σε ολόκληρη την επικράτεια, μαζικό lockdown με ανοιχτά μόνο τα supermarket που μπορούν να εγγυηθούν τουλάχιστον 1 μέτρο απόσταση ανάμεσα στους επισκέπτες, με πορτιέρηδες και ουρές απέξω σαν να ήταν το πιο σικάτο club, οικογένειες που κλαίνε νεκρούς παππούδες και όχι μόνο από μακριά, τα νοσοκομεία σε σχεδόν πλήρη κατάρρευση, έχοντας αναστείλει κάθε άλλη λειτουργία πέραν του COVID-19 και των κατεπειγόντων, άμεσα επικίνδυνων για την ζωή συμβάντων, με τους γιατρούς και τους νοσηλευτές σε εξάντληση και απόγνωση, με κάποιους να παραμένουν στο νοσοκομείο για να μην ρισκάρουν μια μετάδοση σε αγαπημένα τους πρόσωπα στο σπίτι που έχουν λόγο να φοβούνται. Με δυο λόγια, πόλεμος κανονικός. Μα πώς συνέβη αυτό;

Το SSN, ή ΕΣΥ αλά ιταλικά

Το ιταλικό ΕΣΥ ζει από το 2010 ένα δράμα παράλληλο με το δικό μας. Παρότι τα μεγέθη είναι διαφορετικά και το τσεκούρι στην χρηματοδότηση ομολογουμένως μικρότερο από το δικό μας, τα προβλήματα είναι τα ίδια.

• Μειωμένες κλίνες νοσηλείας: με σύνολο περίπου 150.000 δημόσιες και 40.000 ιδιωτικές, η αντιστοιχία προς κατοίκους είναι της τάξης του 3,2/1000 κατοίκους, σημειώνοντας μια πτώση της τάξης του 30% συγκριτικά με το έτος 2000. Έπρεπε σύμφωνα με τους μάνατζερς να μειωθούν, καθότι ασύμφορα, σπρώχνοντας όλο και περισσότερη λειτουργικότητα σε εξωτερικά ιατρεία και day hospital, gate-keeping που φρενάρει τα τακτικά περιστατικά έξω από το νοσοκομείο, ιδιωτικό δίκτυο πρωτοβάθμιας υγείας αλλά και εταιρειών ασθενοφόρων που συμπληρώνουν το αντίστοιχο ΕΚΑΒ υπό την μορφή ΜΚΟ.
  Σας θυμίζει κάτι;
• Γερασμένος και ανεπαρκής εξοπλισμός: οι περικοπές χτύπησαν ακόμα χειρότερα τον ιατροτεχνικό εξοπλισμό ενός συστήματος με ήδη πολύ συχνά πεπαλαιωμένες δομές, με εντονότατη διάθεση για outsourcing σε εξωτερικές ιδιωτικές δομές.
  ΣΔΙΤ του λέγανε και μου το παντρεύανε.
• Γερασμένο και ανεπαρκές προσωπικό: παρότι μέχρι την τωρινή κρίση, η 24ωρη εφημερία που είναι το ψωμοτύρι του Έλληνα γιατρού ήταν σχεδόν ανήκουστη, μιας και το προσωπικό δεν είναι τόσο εξωφρενικά ελάχιστο όσο στα καθ’ημάς νοσοκομεία, η περιστολή δαπανών και προσλήψεων, ως άλλη Αγία Γραφή της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας που παρέσυρε ολόκληρη την Ευρώπη, οδήγησε σε μαζικό brain drain, ειδικευόμενους λιγοστούς και κυρίως νεαρούς, και άρα μάχιμους, επιμελητές με το κιάλι. Μόλις το φθινόπωρο που μας πέρασε υπήρχε μια διάχυτη συζήτηση – ανησυχία στους ιατρικούς κύκλους της γείτονος χώρας περί γηραιών διευθυντών που καλούνται να εφημερεύουν νύχτες, να κρατούν ανοιχτές χειρουργικές αίθουσες πέραν των φυσικών τους αντοχών, να… να… να… Σε αριθμούς, το SSN, με δεδομένα του 2017, διέθετε 92.855 ιατρούς (αναλογία 1,33/1000 κατοίκους) και 233.000 νοσηλευτές (αναλογία 3,33/1000 κατοίκους).
  Αν γνωρίζετε τους αντίστοιχους, ισχνότατους συγκριτικά, αριθμούς στην χώρα μας, ελπίζω να προλάβατε να καθίσετε σε καρέκλα πριν ο κρύος ιδρώτας σας λούσει και επέλθει το λιποθυμικό επεισόδιο.
• Περιορισμένος αριθμός σε κλίνες ΜΕΘ: η Ιταλία διαθέτει περίπου 5100 κλίνες ΜΕΘ (αναλογία 8,42/100.000 κατοίκων) που αποδείχθηκαν ολίγιστες στην αντιμετώπιση μιας μαζικής επιδημίας που στέλνει περί το 5% κατά διεθνή μέσο όρο των νοσούντων σε μηχανική υποστήριξη. Στην Ιταλία ειδικότερα το ποσοστό αυτό είναι υπερδιπλάσιο (13,3%) αλλά περισσότερα επί της ιδιαιτερότητας αυτής παρακάτω. Η Ελλάδα με το μόνιμο πρόβλημα των ελλείψεων σε κλίνες ΜΕΘ ακόμα και προ κρίσης διαθέτει περίπου 550-580 κλίνες (αναλογία 5,57/100.000)!
  Αν το γλιτώσατε το λιποθυμικό στο προηγούμενο bullet, εδώ δεν υπάρχει περίπτωση… Συνεχίζουμε σε λίγο, μόλις συνέλθετε!

Η στατιστικά αναπάντεχη βαρύτητα της νόσου

Τα επιδημιολογικά ποσοστά που αναδύονται από το ιταλικό σκέλος της επιδημίας που μας πλήττει είναι εξαιρετικά δυσάρεστα, με μεγάλη απόκλιση από την μέχρι τώρα καταγραφή σε άλλα οργανωμένα κράτη. Νοσηλεία ΜΕΘ στο 13,3%, θάνατος στο 5%, με μεγάλες αποκλίσεις από περιοχή σε περιοχή (η Λομβαρδία που ήταν το επίκεντρο έχει την πρωτιά με >6% θνητότητας). Αυτή η απόκλιση μπορεί να αποδοθεί σε πολλαπλούς παράγοντες και ενδεχομένως κάποιο συνδυασμό αυτών.

• Πληθυσμιακή σύνθεση: η Ιταλία διαθέτει τον πλέον γερασμένο πληθυσμό της Ευρώπης και ως εκ τούτου περισσότερες πιθανότητες ένα κρούσμα να ανήκει σε ευάλωτη πληθυσμιακή ομάδα.
  Να δείτε ποια άλλη χώρα είναι εξόχως γερασμένη, έχοντας ξαποστείλει τους νέους της στην ξενιτιά και εμποδίζοντας ποικιλοτρόπως όσους παρέμειναν να ξεκινήσουν οικογένειες…
• Ετερογένεια στατιστικού δείγματος: μέχρι τώρα τα περισσότερα κρούσματα και θάνατοι αφορούσαν τον κινεζικό πληθυσμό που είναι σαφώς διαφοροποιημένος από τον ιταλικό. Έτσι η στατιστική, ακολουθώντας την φυσιοπαθολογία και την φυσική πορεία της νόσου, μπορεί να διαφέρει σημαντικά.
  Αν αυτή η υπόθεση αληθεύει, να δείτε με ποιους μοιάζουμε πιο πολύ, που έχουμε και σχετική λαϊκή ρήση…
• Διαθεσιμότητα και ποιότητα συστήματος υγείας: πριν ακόμα η ιταλική κρίση λάβει διαστάσεις, δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό Lancet μια μελέτη που, παρατηρώντας τα επιδημιολογικά δεδομένα, συνέδεε την θνητότητα του COVID-19 με την ποιότητα και την διαθεσιμότητα ενός οργανωμένου συστήματος υγείας κατά περιοχή.
  Με δεδομένη την παραπάνω περιγραφή του SSN και των προβλημάτων αλλά και την οδυνηρή σύγκριση με το ΕΣΥ, πόσο ποιοτικοί νιώθετε;
• Δεδομένα τύπου παγόβουνου: υπάρχει μια πολύ σοβαρή υποψία, με δεδομένες και τις συμπεριφορές του πληθυσμού στην Ιταλία, πως τα δεδομένα είναι “αλλοιωμένα” από την μη καταγραφή πάμπολλων υποκλινικών και ελαφρών κρουσμάτων, όπως ένα παγόβουνο του οποίου μόνο ένα μικρό μέρος είναι ορατό ως κορυφή. Υπέρ αυτής της υπόθεσης είναι τα εξαιρετικά υψηλά ποσοστά της Λομβαρδίας που ήταν και το επίκεντρο της μετάδοσης – αν και θα πρέπει να προσμετρηθεί και η ενδεχόμενη “εξάντληση” των τοπικών δομών του συστήματος υγείας. Και αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό συμπέρασμα, ιδίως σε ότι αφορά τις συμπεριφορές των πληθυσμών και την εφαρμογή μέτρων προστασίας και πρόληψης όπως θα δούμε αμέσως παρακάτω.

Πληθυσμιακές συμπεριφορές και μέτρα πρόληψης: una faccia, una razza!

Αναντίρρητα η Ιταλία πληρώνει την αδυναμία της να ελέγξει την ταχύτητα μετάδοσης της λοίμωξης, παραμένοντας ακόμη και τώρα στην εκθετική φάση εξάπλωσης, με αποτέλεσμα τον υπερκορεσμό ενός ήδη πληγωμένου από χρόνια λιτότητας συστήματος υγείας. Ποια ιδιαίτερα σημεία μπορούμε να απομονώσουμε ως κρίσιμα σφάλματα και ανεπάρκειες, ώστε να μην επαναληφθούν;

• Ολιγωρία των αρχών στην λήψη αποφασιστικών μέτρων αποφυγής συγχρωτισμού. Όταν πια αποφασίστηκαν σε βαθμό που θα ήταν χρήσιμος, το τζίνι είχε ήδη βγει από το λυχνάρι.
• Ελαφρότητα του πληθυσμού στην ορθή χρήση ατομικών μέτρων προστασίας. Δεν εμπεδώθηκε από τον πληθυσμό η σημασία τους ως μέσο ετερο – και όχι αυτο – προστασίας. Έτσι προσβλήθηκαν οι “νέοι και επιπόλαιοι” αφού “τι θα πάθουν πια”, μεταδίδοντας την λοίμωξη σε ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες. Πρόκειται για τον θρίαμβο του ατομικισμού και την συντριβή του αλτρουϊσμού ως εξελικτικό πλεονέκτημα επιβίωσης της κοινότητας.
• Απείθεια του πληθυσμού στις συστάσεις και εκκλήσεις των αρχών. Χαρακτηριστικότερο και δραματικότερο παράδειγμα αυτής ήταν η μαζική φυγή προς τον νότο λίγο πριν “σφραγιστούν” οι βόρειες επαρχίες, αφού η αντιπολιτευτική προς την κεντρική κυβέρνηση διοίκηση της περιφέρειας διέρρευσε την είδηση πριν την εφαρμογή της, λόγω μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων. Το αποτέλεσμα ήταν απλά η επέκταση της κόκκινης ζώνης σε ολόκληρη την ιταλική επικράτεια και το μαζικό lockdown από άκρη σε άκρη και σε κάθε δραστηριότητα της καθημερινής ζωής.

Σε αυτό το σημείο δεν θα κάνω καμία σύγκριση με την ελληνική πραγματικότητα. Οι ομοιότητες είναι απλά αποκαρδιωτικές.

Επιμύθιο

Αν θα έπρεπε να συμπυκνώσω τα συμπεράσματα σε μία μόνο πρόταση, θα ήταν η ακόλουθη.

Ολικό lockdown χθες, αφού δεν γίνεται να εμπιστευθούμε ατομικές συμπεριφορές και αίσθημα αλληλεγγύης του πληθυσμού.

Άνοιγμα όλων των κλινών ΜΕΘ προχθές.

Μαζικές προσλήψεις πέρυσι (και δεν εννοώ τις σαχλαμάρες με τρίμηνα μπλοκάκια, εξάμηνα επικουρικά και επιστροφή των νεοσυνταξιοδοτηθέντων που είναι ευάλωτοι οι ίδιοι).

Μήπως και σώσουμε ο,τιδήποτε αν σώζεται.

-ΔΕΣ ΑΚΟΜΗ:

Για να Ξαναθυμηθούμε ΤΙ ΣΧΕΔΙΑΣΑΝ ΠΡΙΝ 

Καθρέφτης της αντιλαϊκής πολιτικής στην Υγεία

Η εξάπλωση του νέου κορονοϊού σε 118 χώρες με πάνω από 121.000 επιβεβαιωμένα κρούσματα και πάνω από 4.300 θανάτους σε όλο τον κόσμο (ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυξε χτες πανδημία), έφερε με τραγικό τρόπο στην επιφάνεια τη διαχρονική γύμνια των δημόσιων δομών Υγείας σε όλα τα κράτη, όπου καταγράφονται μεγάλες ελλείψεις σε υγειονομικό προσωπικό, μέσα και αναλώσιμα υλικά, ως συνέπεια της πολιτικής εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης, της λογικής «κόστους - οφέλους», που θωρακίζει τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και πετσοκόβει τις δαπάνες του κράτους, συνθλίβοντας τις λαϊκές ανάγκες.
Στη χώρα μας είναι καθημερινές οι καταγγελίες σωματείων εργαζομένων στην Υγεία για τα μεγάλα κενά που προϋπήρχαν της επιδημίας και σήμερα δυσκολεύουν την εφαρμογή ακόμα και των στοιχειωδών μέτρων πρόληψης και περιορισμού του κορονοϊού που συστήνουν οι επιστήμονες.
Στη σημερινή κατάσταση αντανακλάται η διαχρονική ευθύνη όλων των αστικών κυβερνήσεων, της αντιλαϊκής πολιτικής των περικοπών και της λειτουργίας του δημόσιου συστήματος Υγείας με όρους αγοράς. Και μόνο οι διαπιστώσεις της κυβέρνησης ότι το δημόσιο σύστημα Υγείας είναι ήδη «υπερφορτωμένο» εξαιτίας της εποχικής γρίπης και ότι «χρειάζεται να κερδίσουμε χρόνο» στην εξάπλωση του νέου κορονοϊού, για να μη συμπέσουν δύο επιδημίες, δείχνουν πόσο «θωρακισμένη» είναι τελικά η χώρα απέναντι στην αύξηση των κρουσμάτων.

* * *

Αποκαλυπτικά είναι όμως τα στοιχεία και από τη γειτονική Ιταλία, χώρα - μέλος του G7, όπου τα αυξημένα κρούσματα (πάνω από 10.000) και οι θάνατοι (631) από τον κορονοϊό επιβεβαιώνουν την ανεπάρκεια του δημόσιου συστήματος Υγείας. Ρεπορτάζ του ιταλικού Τύπου αναδεικνύουν την οριακή κατάσταση του εξαντλημένου υγειονομικού προσωπικού, αλλά και το τραγικό δίλημμα που αντιμετωπίζει, όταν πρόκειται να ...«επιλέξει ποιον θα σώσει», εξαιτίας των ελλείψεων σε κλίνες, ιατρικές προμήθειες, μάσκες οξυγόνου, κρεβάτια ΜΕΘ.
Οι εντολές που έχουν είναι να εξοικονομούνται οι λιγοστοί πόροι των νοσοκομείων γι' αυτούς που έχουν τις μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης κι αυτό δικαιολογείται προκλητικά με το επιχείρημα ότι «οι οργανισμοί των πολύ ευάλωτων ασθενών ούτως ή άλλως δεν μπορούν να αντέξουν μία βαριά θεραπεία»! Η καπιταλιστική βαρβαρότητα σε όλο της το μεγαλείο. Ενώ στον 21ο αιώνα υπάρχουν όλες οι επιστημονικοτεχνικές δυνατότητες, άνθρωποι, συνήθως οι πιο ηλικιωμένοι και ευάλωτοι (και με άλλα χρόνια νοσήματα) καταδικάζονται ακόμα και σε θάνατο, στο όνομα των ...περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων των δημόσιων συστημάτων Υγείας.

* * *

Αλλά και στη Σουηδία, τα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι σε περίπτωση σοβαρής επιδημίας, υπάρχει η δυνατότητα να αντιμετωπιστούν ταυτόχρονα μόνο 100 σοβαρά περιστατικά! Αντίστοιχη κατάσταση λόγω έλλειψης προσωπικού και πόρων παρατηρείται και σε πολλές ακόμα χώρες της Ευρώπης, για να μη μιλήσουμε για κράτη της Ασίας, της Αφρικής, ή της Λατινικής Αμερικής.
Παρά το γεγονός ότι αρκείται σε διαπιστώσεις, ο ίδιος ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επισημαίνει ότι σε περίπτωση μη ελέγχου της εξάπλωσης του ιού, τα πράγματα θα εξελιχθούν πολύ άσχημα σε χώρες με αδύναμα συστήματα Υγείας και υποδομές και τις συνέπειες θα υποστούν πολλές χιλιάδες άνθρωποι. Αναγνωρίζει δηλαδή τους κινδύνους από τα ανεπαρκή συστήματα Υγείας, μπροστά στην πανδημία.
Αν κάτι επιβεβαιώνεται επομένως, είναι ότι η οργάνωση της οικονομίας με κριτήριο το κέρδος αφήνει εκτεθειμένο το λαό απέναντι στους κινδύνους μιας πανδημίας, κατά τον ίδιο τρόπο που κινδυνεύουν η ασφάλεια και η ζωή του από μια πυρκαγιά, μια πλημμύρα, έναν σεισμό, εξαιτίας της έλλειψης μέσων, υποδομών αλλά και αποτελεσματικού σχεδίου για την προστασία του. Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση και στη «συναίνεση» που ζητάει η κυβέρνηση για την αντιμετώπισή της, η απάντηση πρέπει να είναι αγωνιστική - διεκδικητική, με κριτήριο τις πραγματικές ανάγκες και όχι τις «αντοχές της οικονομίας», όπου συγκλίνουν όλες ανεξαιρέτως οι αστικές δυνάμεις.

Επικίνδυνη «συναίνεση»

Ως «φάρμακο διά πάσαν νόσο» και αναγκαιότητα που «δε χωρά δεύτερη κουβέντα» παρουσιάζουν τα αστικά επιτελεία τη «συναίνεση» στην αντιλαϊκή πολιτική, με αφορμή τις εξελίξεις σε ό,τι αφορά την εξάπλωση του κορονοϊού, αλλά και το Μεταναστευτικό και τα Ελληνοτουρκικά.
Αλλά τι σημαίνει για παράδειγμα η συναίνεση στην «αντιμετώπιση του κορονοϊού», με βάση όσα λένε; Σημαίνει ο λαός και ειδικότερα οι εργαζόμενοι στην Υγεία να μη βγάζουν «κιχ» για την πολιτική εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας, που έχει οδηγήσει στη σημερινή τραγική κατάσταση, με τις μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα.
Σημαίνει επίσης να μη διεκδικούν να καλυφθούν άμεσα τα κενά με όλες τις αναγκαίες προσλήψεις μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, για να ανοίξουν όλα τα κλειστά κρεβάτια Μονάδων Εντατικής Θεραπείας. Αλλά και για να μπορεί να γίνει 24ωρη η λειτουργία όλων των μονάδων Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, ώστε να αποσυμφορηθούν τα νοσοκομεία.
Χωρίς τέτοια ουσιαστικά μέτρα, είναι «κενό γράμμα» και τα όποια απαραίτητα ατομικά μέτρα προστασίας υπαγορεύει η επιστημονική κοινότητα.
Η συναίνεση για την οποία μιλάνε σημαίνει να βάλει πλάτη ο λαός ώστε η διαχείριση αυτής της έκτακτης κατάστασης να γίνει με την κυρίαρχη λογική του «κόστους - οφέλους» και όσα πρόσθετα ενισχυτικά μέτρα παρθούν, σε προσωπικό και υποδομές, να υπακούν στις «δημοσιονομικές αντοχές» του αστικού κράτους και όχι στις πραγματικές ανάγκες για την υγεία και την ασφάλεια του λαού.
Ομως αυτή η πολιτική, που μας έφερε στη σημερινή κατάσταση, υπονομεύει τις δυνατότητες για περιορισμό και αντιμετώπιση της επιδημίας, αν και εφόσον υπήρχε ένα δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας, με σύγχρονες υποδομές, εξοπλισμό, πλήρες σε προσωπικό το οποίο δεν θα δουλεύει με άθλιους όρους.
Αυτή η κατάσταση είναι που κάνει τους επιστήμονες στη χώρα μας να ανησυχούν, βλέποντας τις τραγικές επιπτώσεις της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής στη διπλανή Ιταλία, με τους γιατρούς να φτάνουν στο σημείο να επιλέγουν λίγο πολύ ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, με βάση τις τραγικές ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας.
Ακόμα πιο προκλητικά είναι τα κυβερνητικά καλέσματα - με τη βοήθεια των «πρόθυμων» εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ - «όλοι να βάλουν πλάτη» και σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των συνεπειών για την οικονομία.
Σε ποιον τα λένε αυτά; Σίγουρα όχι στους επιχειρηματικούς ομίλους και το μεγάλο κεφάλαιο, για το οποίο «πριν πεινάσει μαγειρεύει» η κυβέρνηση, με φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές, αλλά και τη δυνατότητα να βγάλουν από το συρτάρι τα πιο βρώμικα σχέδια για ακόμα μεγαλύτερη γενίκευση της δουλειάς - λάστιχο, για καταστρατήγηση των όποιων Συλλογικών Συμβάσεων, απολύσεις, μειώσεις μισθών και κάθε είδους εκβιασμούς σε βάρος των εργαζομένων.
Αντίθετα, οι «εκκλήσεις» αφορούν τους εργαζόμενους, το λαό, καλώντας τους να δεχτούν να ξαναπληρώσουν με όλους τους τρόπους για να μην πειραχτεί «ούτε τρίχα» από την καπιταλιστική κερδοφορία που στέκει υπεράνω όλων, αφού πρώτα πλήρωσαν την καπιταλιστική κρίση με περικοπές, χτύπημα στα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα.
Αντίστοιχα, η συναίνεση στα Ελληνοτουρκικά και το Μεταναστευτικό σημαίνει να «σβηστεί» από το πλάνο η αντίθεση στην πολιτική εμπλοκής της χώρας στους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στις αποστολές στρατευμάτων εκτός συνόρων, στη μετατροπή όλης της χώρας σε ιμπεριαλιστικό ορμητήριο.
Σημαίνει να εγκαταλειφθεί το αίτημα νησιωτών και λαού για άμεσο απεγκλωβισμό προσφύγων και μεταναστών, που προϋποθέτει σύγκρουση με την πολιτική της ΕΕ, όπως και το αίτημα για κατάργηση του «Δουβλίνου» και της Συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας, η οποία τώρα αναθεωρείται και προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα του ιμπεριαλιστικού παζαριού στην περιοχή.
Από όπου κι αν το πιάσει κανείς, η «συναίνεση» που με κάθε ευκαιρία ζητάνε από το λαό τα αστικά επιτελεία είναι κάλεσμα υποταγής στους στόχους της αστικής τάξης, που τον φέρνουν αντιμέτωπο με όλο και μεγαλύτερους κινδύνους σε κάθε επίπεδο.
Συναίνεση και «ομοφωνία» οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι αγρότες και η νεολαία χρειάζονται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση: Σε σύγκρουση με αυτήν την πολιτική, για την ικανοποίηση των δικών τους σύγχρονων αναγκών.