“Για Έλληνες δε γονατίσατε ποτέ…” – Οι φασίστες της “Γαλάζιας Στρατιάς” ποζάρουν ανενόχλητοι στα γραφεία της ΕΠΟ

 

Το αυγό του φιδιού εκκολάφθηκε δυστυχώς και στα γήπεδα, εκεί όπου οι νεοναζί έκαναν στοχευμένη δουλειά στα ματς της Εθνικής ομάδας και ψάρευαν υποψήφια μέλη στα θολά νερά του εθνικισμού. Τώρα που το τέρας έχει μείνει ακέφαλο, οι φασίστες ενεργοποιούν εκ νέου τον σύνδεσμο της Γαλάζιας Στρατιάς και έκαναν μάλιστα την επανεμφάνισή τους έξω από τα Γραφεία της ΕΠΟ στο Γουδή, δίνοντας το ιδεολογικό τους στίγμα και τη δυσανεξία τους στη συμβολική κίνηση αλληλεγγύης με το κίνημα Black Lives Matter, ενάντια στις ρατσιστικές διακρίσεις.

Οι φασίστες δεν έχουν πρόβλημα να ζουν μια ζωή στα τέσσερα, σαν καλά μαντρόσκυλα, αρκεί να είναι για αφεντικά από την Ελλάδα. Τους ενοχλεί και τους προσβάλλει όμως μια συμβολική κίνηση, που δείχνει ανθρωπιά και γενικώς όλα όσα δεν είναι και δεν μπορούν να καταλάβουν.

Και για να μη μείνει καμία αμφιβολία για τις ιδέες τους, κάνουν λόγο στην ανακοίνωση και για “άδικες φυλακίσεις”, χωρίς να κρατάνε καν τα προσχήματα για τους ομοϊδεάτες τους.

Ο φασισμός δεν έχει όμως θέση πουθενά. Σε καμία γειτονιά και σε καμιά κερκίδα. Μόνο στη φυλακή…

Προσοχή στα τοξικά δώρα του Έλληνα «απρόβλεπτου μαρξιστή»…

 

Ένα αντίδοτο στις διαβρωτικές επιδράσεις από τα γιατροσόφια του Βαρουφάκη στην ταξική συνείδηση

Συνεχίζουμε να συναντάμε αυτόν τον περφόρμερ λεκτικών τρικ Γιάνη Βαρουφάκη και το τελευταίο γιατροσόφι του με την επωνυμία «θεραπεία ενάντια στον τεχνο-φεουδαρχισμό». Μετά την επευφημία του από τον Guardian για τους αριθμούς του ως ακροβάτη που σπρώχνει στη σκηνή του Eurogroup και το μελόδραμά του ως «απρόβλεπτος μαρξιστής» που τον ξεγέλασαν οι Βρυξέλλες (που έφεραν σε εκατομμύρια Έλληνες πραγματικά δάκρυα), ο Γιάνης ξεκινά το ρόλο της καριέρας του ως ζογκλέρ για κομμουνιστικό δέλεαρ.

Αυτό είναι ένα μάρκετινγκ που απευθύνεται σε πολλούς, καθώς ο Βαρουφάκης έχει το ταλέντο της υποβλητικής γλώσσας εκθέτοντας όλα τα δεινά που έχουμε υποστεί από τον νεοφιλελευθερισμό. Πολλοί γοητεύονται από την πολύχρωμη περιγραφική διάγνωση της κοινής μας ασθένειας, με τον ίδιο τρόπο, όπως ένας έξυπνος μάντης ή αστρολόγος μπορεί να προσελκύσει την προσοχή εκείνων των φτωχών ψυχών που ζητούν απελπισμένα μια λύση στα προβλήματά τους, χρησιμοποιώντας τα κλισέ : «Ω βλέπω μεγάλο πόνο και αγωνία στα χαρτιά. Η ταλαιπωρία σας είναι μεγάλη και θέλετε να τελειώσει».

Πολλοί ελκύονται με την ιδέα ότι οι κρυσταλλικές σφαίρες του Βαρουφάκη, οι κάρτες ταρώ του Ζιζέκ, οι αναγνώσεις παλάμης του Μπαντιού και η ερμηνεία των ονείρων των Χαρντ και Νέγκρι αντιπροσωπεύουν το νέο Διαφωτισμό που θα μας σώσει από τους Βουρβόνους.

Έλκονται από αυτούς τους μυστικιστές-μαρξιστές, επειδή αυταπατώνται με την ιδέα ότι δεν είναι προλετάριοι, αλλά ένα χαρισματικοί «γνώστες» του κόσμου που είναι πρόθυμοι να ενωθούν σε χειραφετημένα ψηφιακά δίκτυα και να «απελευθερώσουν» τη βιοπολιτική τους εργασία, προσφέροντας τη στον μεγαλύτερο, περισσότερο οικολογικά ξεπλυμένο πλειοδότη. Συχνά αναρωτιόμαστε κάθε φορά που συναντάμε τέτοιους τύπους, «ποιος καθαρίζει πραγματικά τον κάδο τουαλέτας στο σπίτι τους»; Αξίζει να τους κάνετε αυτήν την ερώτηση αν τους γνωρίσετε ποτέ αυτοπροσώπως, καθώς σίγουρα θα σας κοιτάξουν περίεργα, σαν να μην έχουν συναντήσει ποτέ έναν κάδο τουαλέτας. Αυτό είναι πραγματικά πολύ πιθανό για τους κατοίκους των ψηφιακών κοινοτήτων που καθαρίζονται μετά από ένα «χωρίς τάξη», «χωρίς φύλο» πράγμα που ονομάζεται μαμάδες.

Αυτοί οι τύποι φαντάζονται ακόμη τους εαυτούς τους ως τη νέα «κομμουνιστική» πρωτοπορία, αφού διεκδικούν εκ νέου τη λέξη κομμουνισμός για να εμπορεύονται τις δικές τους φαντασιώσεις ως ριζοσπαστικές.

Σε τελική ανάλυση θα επιτεθούν στη Βαστίλη του φεουδαρχισμού, με τις θεωρίες για χακάρισμα και παιχνίδια. Με το όρο «κομμουνισμός», φυσικά, δεν εννούν τίποτα που να μοιάζει έστω και ελάχιστα με πρωτογενείς πηγές κλασικών όπως ο Μαρξ, ο Ένγκελς ή ο Λένιν, τίποτα που να αντικατοπτρίζει την ιστορία του πρώιμου σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση, πόσο μάλλον να οικοδομήσουν πάντω στα επιτεύγματά του και τη ζωντανή κληρονομιά στις χώρες που επικρατεί ακόμα (ο Βαρουφάκης, αναφέρεται στην ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης μόνο όταν δεν θέλει να ακουστεί πολύ δεξιός και στη σοβιετική κρατική γραφειοκρατία όταν δεν θέλει να ακούγεται πολύ σοσιαλιστής – είναι το πασπαρτού του).

Έτσι, αυτό που εννοούν με τον κομμουνισμό είναι «Commons». Είναι οι δικές τους αγαπημένες πρακτικές παραγωγής που βασίζονται σε ψηφιακές πλατφόρμες Commons. Είναι συνώνυμο του ιδεολογικoύ hipster. Αυτή είναι η εξειδικευμένη αγορά του Βαρουφάκη, ενός «Πανευρωπαϊκού προοδευτικού» που μιλάει μέσω ζουμ στην πιο ακριβή κουζίνα που μπορεί να φανταστεί κανείς, η οποία στοιχηματίζουμε καθαρίζεται από μια γυναίκα επαγγελματία καθαριστρια που επισκέπτεται το σπίτι του κάθε μέρα, και στην οποία κηρύττει για τον Λευκό Ευρωπαϊκό του προνόμιο που είναι έτοιμος να εγκαταλείψει για την ευτυχία της στην ουτοπία των Commons ονείρων του.

Ο Βαρουφάκης πιστεύει ότι δεν υπάρχει τίποτα λάθος με το κεφάλαιο (ειδικά αν σας επιτρέπει να κηρύττετε αυτάρεσκα στις καθαρίστριες), αλλά εξακολουθεί να θέλει να ξεφορτωθεί αυτό που βλέπει ως νεοφιλελεύθερη βλακεία ορισμένων ανθρώπων, την ηλιθιότητα κάποιων καπιταλιστών (την οποία φυσικά μπορεί να δει επειδή είναι έξυπνος και ω πολύ πιο ριζοσπαστικός και μοδάτος από αυτούς).

Στο τελευταίο του κόλπο, ο Βαρουφάκης προσπαθεί να μας πουλήσει την έξυπνη ιδέα ότι μπορούμε να έχουμε «κομμουνισμό του κεφαλαίου», χωρίς να ασχοληθούμε ποτέ με μια πραγματική συζήτηση για το:  

α) πώς δημιουργείται αυτό το κεφάλαιο, 

β) από ποιον και 

γ) με τι μέσα παραγωγής, 

δ) από ποιον δημιουργήθηκε και σε ποιον ανήκει;

 (Κοινότοπα ερωτημα που αναβλήζουν ντετερμινισμό και ντεμοντέ ταξική πολιτική που δεν ταιριάζει με το σακάκι του ποδηλάτη και τις φάνκι μπλούζες του).

Το μόνο που ενδιαφέρεται να κάνει ο Βαρουφάκης είναι να ξανασχεδιάσει, να ανακυκλώσει ηθικά και να επανασυσκευάσει την παλιά ιδέα ενός κεϋνσιανού New Deal, ενός νέου Bretton Woods (αυτά τα αγαπημένα αμερικανικά υγρά όνειρα με πρωταγωνιστή τον Ρούσβελτ), όλα τυλιγμένα σε ουράνια τόξα, μειονοτικά εθνικά μοτίβα και αντι-πατριαρχικά emoji.

Λέει στα πλήθη, να αγνοήσουν αυτό που ο Μαρξ περιγράφει ως εγγενή συστημική καπιταλιστική κρίση και να δουν αυτό που συμβαίνει ως «σπασμό του τεχνο-φεουδαρχισμού» τον οποίο η έξυπνη ιδέα του θα ξεφορτωθεί για να αποκαταστήσει το καλό, το γνωστικό, το μοντέρνο, το σέξι νέο καπιταλισμό με έντονο ανταγωνισμό που θα λατρέψουμε όλοι μαζί, λόγω της μαγικής του φόρμουλας.

Ένα μαγικό φίλτρο που μόλις το πιείτε:

• δεν βλέπετε πια εκμετάλλευση αλλά συνεργασία
• δεν βλέπετε πια τον ιμπεριαλισμό, αλλά ειρηνική συνύπαρξη
• δεν βλέπετε πλέον το ξυρισμένο κεφάλι του αλλά περίσσεια τεστοστερόνης.
  

Ο Βαρουφάκης είναι εξοργισμένος για τις κακές εταιρείες που βρίσκονται στα χέρια των φεουδαρχών, των Bezos και Zuckerberg, και θέλει εταιρείες που «θα ανήκουν σε όλους», επειδή είναι άυλες και όλοι μπορούμε να αποκτήσουμε αέρα.

Ο Βαρουφάκης δεν θέλει μια κακή αγορά, πιστεύει στην καλή χρηματοοικονομική αγορά που λειτουργεί για εμάς, που μας κρατά όλους σκυθρωπά χαρούμενους (όπως η Greta Thunberg) και ναρκωμένους (μόνο βιολογικές μάρκες). Και ποζάρει ως επαναστάτης επειδή γι’ αυτόν, η επανάσταση δεν είναι η διαδικασία και η λογική του ιστορικού υλισμού, όχι! Είναι επαναστάτης, επειδή τα βιβλία του θα εμπνεύσουν τις νέες γενιές του reddit και της κλιματικής αλλαγής να ξεσηκωθούν ενάντια στους κακούς τραπεζίτες και να προωθήσουν τα καλά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που αγαπά.

-Ποια είναι αυτά τα καλά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα; Πρόκειται λοιπόν για θεσμούς που θα απαλλαγούν από το κακό κακό κράτος (αυτό όταν μιλά για τη γραφειοκρατία της Σοβιετικής Ένωσης), τον κακό κακό εθνικιστικό σχηματισμό που αποκαλούμε χώρες και θα εξυπηρετήσει τους λαούς, δηλαδή μια ομοσπονδιακή ΕΕ (μεγάλη κορύφωση και η αυλαία κλείνει δραματικά).

Ναι, ένα σωρό αγγελικά (ακόμη και κομμουνιστικά) ομοσπονδιακά θεσμικά όργανα με ηθικό πλεονέκτημα: προστατεύουν – όχι την εργατική τάξη, φυσικά, (σταματήστε με αυτήν την ντεμοντέ γλώσσα) αλλά τα «θύματα».

Ο Βαρουφάκης και οι όμοιοί του είναι προστάτες των θυμάτων, και σήμερα έχουμε τόσα πολλά θύματα, δεν έχουμε εργαζόμενους και συνδικάτα και συλλογική δράση που βασίζεται στην ταυτότητα της εργατικής τάξης, αλλά έχουμε δισεκατομμύρια ανθρώπους που διδάσκονται να βλέπουν τον εαυτό τους μόνο ως θύμα της διαφοράς τους, του σεξισμού, του ρατσισμού και της πατριαρχίας ενάντια στα μοναδικά τους χαρακτηριστικά και υποκειμενικότητες.

Και μαντέψτε τι, η ιδέα του Βαρουφάκη για τα καλά ομοσπονδιακά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα μας σώσει όλους από τη θυματοποίηση, γιατί θα μας κάνει όλους τους μοναδικούς μετόχους σε αυτό το ίδιο το σύστημα που μας έκανε να γίνουμε θύματα. Μπορείτε να είστε και μέτοχος και θύμα; Οχι! Επιλέξτε να επενδύσετε στη μετοχή, δεν μπορεί να πέσετε θύμα της δικής σας επιλογής.

Το κεφάλαιο του Γιάνη μας περιλαμβάνει όλους και θα μας σώσει δίνοντάς σε όλους μας, και εννοούμε όλους (LGBTQ + XYZ), ένα βασικό μέρισμα, ένα μερίδιο, μια δωροδοκία για να ξεχνάμε τι θα μπορούσε πραγματικά να μας προσφέρει ένα εργατικό κράτος αν είχαμε πει στον Βαρουφάκη και σε κάθε Βαρουφάκη να φύγουν, δηλαδή: εθνική σύνταξη, δωρεάν εθνική υγειονομική περίθαλψη, εθνική δωρεάν και κατανοήσιμη εκπαίδευση και ασφαλείς θέσεις εργασίας.

-Ξέρεις τι Γιάνη; Δεν θα μας ξεγελάσετε ούτε θα μας αποσπάσετε με τα μαγικά καπέλα σας. Είμαστε απασχολημένοι με την οικοδόμηση ενός ανεξάρτητου πολιτικού κινήματος της εργατικής τάξης και η τάξη μας είναι ζωντανή και επιδιώκει δυναμικά ένα σοσιαλιστικό μέλλον που δεν θα εμφανίσουν τα πουκάμισά σας. Έχουμε τελειώσει με την ανακύκλωση ρεφορμιστικών μοντέλων που χρησιμεύουν για να διαιωνίσουν τον καπιταλισμό, αντί να θέσουν σε κίνδυνο αυτό το σύστημα. Έχουμε τελειώσει μαζί σας.

_____________

*Της Χριστίνας Κωστούλα, Εκπαιδευτικός, καθηγήτρια παραστατικών τεχνών (αναπληρώτρια καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, Πανεπιστήμιο του Surrey, Πανεπιστήμιο του Ρόχαμπτον, Πανεπιστήμιο του Μίντλσεξ και Πανεπιστήμιο της Μάλτας), μέλος της Κ.Ε. του Κομμουνιστικού Κόμματος Μ. Βρετανίας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό). Η αρχική αγγλική έκδοση δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της Κόκκινης Νεολαίας (Red Youth). 

Πηγή: guernica

Μίλησαν οι εργαζόμενοι

 

Ούτε τα «επιχειρήματα» που έπαιζαν σαν χαλασμένη κασέτα για το... φιλεργατικό και «παρεξηγημένο» νομοσχέδιο - έκτρωμα, που «συντονίζει» την Ελλάδα με τον εργασιακό μεσαίωνα της ΕΕ... Ούτε η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, οι μηνύσεις, οι αποφάσεις των δικαστηρίων για τις «παράνομες» και «καταχρηστικές» απεργίες, οι «δειγματοληπτικοί έλεγχοι» που γίνονταν από το πρωί σε απεργούς... Ούτε οι «άσπονδοι» φίλοι των εργατών ΣΥΡΙΖΑίοι, που όλες τις προηγούμενες μέρες τους συμβούλευαν για την αναποτελεσματικότητα των αγώνων και την «αποτελεσματικότητα» της κυβερνητικής εναλλαγής. Τίποτα από αυτά δεν στάθηκε ικανό να ανακόψει το μεγάλο ποτάμι που κατέκλυσε την περασμένη Πέμπτη την Αθήνα και όλες τις πόλεις. Μίλησαν οι εργαζόμενοι. Αυτοί που έχουν τη δύναμη. Οσοι ονειρεύονται εργαζόμενους - δούλους στον 21ο αιώνα για τα κέρδη των αφεντικών, λογαριάζουν ξανά χωρίς τον ξενοδόχο.

Κωμωδία δίχως τέλος

Ενας απεργοσπάστης - τσιουάουα με αφρούς στο στόμα. Ενας βουλευτής της ΝΔ. Ο υπουργός που εισηγήθηκε το νομοσχέδιο - έκτρωμα. Και ένας εργατολόγος που γράφει μέρα παρά μέρα για να εξηγήσει γιατί το νομοσχέδιο πρέπει να είναι ακόμα πιο τολμηρό και να καταργήσει ό,τι απομένει από εργατικά δικαιώματα. Αυτοί - με τη βοήθεια και μπόλικων υπογλώσσιων - εξηγούσαν από το πρωί της Πέμπτης στον «ΣΚΑΪ» ...τι είναι φιλεργατικό, για την «εποχή που άλλαξε» (για να δείξει 1880 μάλλον) και βέβαια για το δικαίωμα στην εργασία (των 10 ωρών). Κωμωδία δίχως τέλος...

Κύλησε ο τέντζερης

Απ' όλα τα «στάδια του πένθους», από την άρνηση, στο θυμό, στη διαπραγμάτευση και την κατάθλιψη, εσχάτως και στην «αποδοχή», περνάνε οι διάφοροι «χατζηαβάτηδες» των αφεντικών και της κυβέρνησης, λόγω και της τεράστιας επιτυχίας της απεργίας που έγινε την Πέμπτη ενάντια στο νομοσχέδιο - έκτρωμα. Στο πλαίσιο αυτό, ένας από τους γελωτοποιούς, που κάθε μέρα γαβγίζει από το μικρόφωνο του ραδιοφωνικού του σταθμού ό,τι του σφυρίζουν στο αυτάκι για τους τεμπέληδες εργαζόμενους και άλλες τέτοιες ανοησίες, αρθρογραφούσε τις προάλλες... για την αποτελεσματικότητα της απεργίας και των αγώνων. Γιατί, όπως λέει, «οι εθιμοτυπικές 24ωρες μάλλον ευτελίζουν την έννοια της απεργίας παρά την υπηρετούν» και «απεργία με εκ των προτέρων ορισμένο τέλος, ανεξαρτήτως ικανοποίησης των αιτημάτων, είναι κοροϊδία». Δεν ξέρουμε αν επηρεάστηκε από τις «επισημάνσεις» του Κυρίτση του ΣΥΡΙΖΑ ότι «το εργασιακό νομοσχέδιο του Χατζηδάκη μαθηματικά θα ψηφιστεί όσο μαζική και αν είναι η απεργία». Ξέρουμε, πάντως, πως πολύ θα ήθελαν ένα συνδικαλιστικό κίνημα που - όπως λέει - «να καταλαβαίνει (ή να παραδέχεται) ότι το μοναδικό πράγμα που στ' αλήθεια μπορεί να βοηθήσει τους εργαζόμενους είναι η ανάπτυξη» των κερδών των αφεντικών τους. Γι' αυτό λυσσάνε και νομοθετούν τη μία πίσω από την άλλη τις διατάξεις και τα «απαγορεύεται» για τη συνδικαλιστική οργάνωση και δράση που βρίσκονται και στο νομοσχέδιο - έκτρωμα. Δεν θα τους περάσει! Η επιτυχημένη απεργιακή μάχη, οι μεγάλες συγκεντρώσεις στις 10/6, είναι η πρώτη απάντηση. Και ήδη από το βήμα της δόθηκε σήμα για κλιμάκωση του αγώνα.

Απλή...

Καλεσμένος σε μια εκπομπή του «Economist» ήταν τις προάλλες ο Ray Dalio, μεγαλομέτοχος - ιδρυτής της «Bridgewater», του μεγαλύτερου επενδυτικού fund στον κόσμο. Ο εν λόγω λοιπόν κλήθηκε να εξηγήσει γιατί συντάσσεται με την περιβόητη «φορολόγηση των εκατομμυριούχων» και τις μεγαλύτερες κρατικές δαπάνες. Να ένα μέρος της απάντησής του: «Υπάρχουν τρία βασικά πράγματα που συμβαίνουν και που η τελευταία φορά που συνέβησαν ήταν την περίοδο του 1930 - 1945. Εκτός από την πανδημία, το πρώτο είναι τα μηδενικά επιτόκια και η δημιουργία τρομερών ποσών χρέους, που νομισματοποιήθηκαν (monetized) από την κεντρική τράπεζα, όπως και οι μεγάλες επιπλοκές για τις αγορές και το επίπεδο ζωής. Το δεύτερο είναι τα πολύ μεγάλα χάσματα ανάμεσα στον πλούτο, το εισόδημα και την πολιτική, που έχουν πολύ μεγάλες επιπτώσεις, και προκαλούν τον Πρόεδρο Μπάιντεν να έχει πολιτικές που μοιάζουν με του Προέδρου Ρούσβελτ, γιατί έχεις ένα κίνημα για την αναδιανομή του πλούτου και για να διορθώσει κάποιες από τις ανισορροπίες. Και το τρίτο μεγάλο πράγμα είναι η άνοδος μιας μεγάλης δύναμης που αμφισβητεί μια μεγάλη υπάρχουσα δύναμη, την άνοδο της Κίνας που αμφισβητεί τις ΗΠΑ και αλλάζει τη διεθνή τάξη πραγμάτων. Αν πάτε στην περίοδο 1930 - 1945, θα βρείτε τους ίδιους αυτούς παράγοντες. Αυτή η σημερινή δυναμική, όταν δεν έχεις αρκετά λεφτά να ξοδέψεις και έχεις ένα μεγάλο κενό πλούτου (wealth gap), προκαλεί σύγκρουση, εσωτερική σύγκρουση και την ανάγκη για πολλά λεφτά και πιστώσεις, για μεγάλες δαπάνες, και αυτό συμβαίνει τώρα».

... παρεξήγηση

Κι εμείς που νομίζαμε ότι το «νέο πράσινο Deal» που λιβανίζουν από το πρωί έως το βράδυ ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΜέΡΑ25 και όλοι οι υπόλοιποι, δεν είχε να κάνει ούτε με την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων που δεν βρίσκουν διεξόδους, ούτε με τη νέα καπιταλιστική κρίση, ούτε με την αμφισβήτηση της πρωτοκαθεδρίας των ΗΠΑ και συνολικά τις ανακατατάξεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, τα τεράστια αδιέξοδα και αντιθέσεις που γεννάει το σάπιο σύστημα, αλλά... με την αγάπη για το περιβάλλον και το «σύστημα που έβαλε μυαλό κι άφησε πίσω του τις νεοφιλελεύθερες εμμονές»... Και δεν χρειάζεται βέβαια να θυμίσουμε ότι από το 1930 έως το 1945 που αναφέρει ο Dalio, μεσολάβησε ο Β' Παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός Πόλεμος.

Ριζοσπάστης