Το 1821 όπως δεν το δίδαξαν ποτέ στα σχολεία

Το 1821 όπως δεν το δίδαξαν ποτέ στα σχολεία

Δύο από τους ήρωες του 1821 που τιμά η κρατική αφήγηση της επανάστασης είναι ο Ρήγας Φεραίος και ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄. Και οι δύο θεωρούνται μάρτυρες της ίδιας «εθνικής ιδέας».

Ο Ρήγας κι άλλοι 13 σύντροφοί στραγγαλίστηκαν και τα πτώματά τους ρίχτηκαν στον Δούναβη. Οι καλόγεροι του Πατριαρχείου πανηγύριζαν:

«Όσον αφορά τον παράφρονα τον Ρήγα, ο οποίος έχει εκδώσει διάφορες διεγερτικές επιστολές… χωρίς τη συμφωνία του Χριστού… βρήκε τον καλύτερο θάνατο κι έγινε ψάρι στον Δούναβη και μαζί με τους άλλους συνωμότες θα γίνει ύλη της αιώνιας κόλασης». 

Αντίθετα, ο πατριάρχης Γρηγόριος, που πρόλαβε κι αφόρισε τους επαναστάτες το 1821, ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της εξουσίας που απεχθάνονταν ο Ρήγας.

Όπως και κάθε πατριάρχης πριν από αυτόν, ήταν μέλος του Διβανίου, δηλαδή του υπουργικού συμβουλίου του σουλτάνου, και ανώτατος φοροεισπράχτορας των ορθόδοξων χριστιανών υπηκόων της αυτοκρατορίας. Ο Γρηγόριος έχασε το κεφάλι του εξαιτίας της αποτυχίας του να ελέγξει τους πληθυσμούς που εξεγέρθηκαν, ενώ μεγάλο ρόλο στην εκτέλεσή του έπαιξαν οι δολοπλοκίες του επισκόπου Πισιδίας Ευγένιου, που πρόσμενε τη σειρά του για να ανεβεί στον πατριαρχικό θρόνο. 

Η άγνωστη επανάσταση

Η επανάσταση στην Πελοπόννησο δεν ξεκίνησε στις 25 Μάρτη στην Αγία Λαύρα, όπου ποτέ δεν υψώθηκε κανένα λάβαρο. Ο ξεσηκωμός άρχισε στις 21 Μάρτη στην Πάτρα και ο ηγέτης των εξεγερμένων, ο τσαγκάρης Παναγιώτης Καρατζάς, μέλος της Φιλικής Εταιρείας, δολοφονήθηκε τελικά από τους κοτζαμπάσηδες. Στην Αττική, ο οργανωτής της εξέγερσης, Μελέτης Βασιλείου, έφυγε κυνηγημένος από τους προκρίτους και ενέπνευσε τον ξεσηκωμό των ακτημόνων στη Βόρεια Εύβοια, όπου κι αυτός δολοφονήθηκε. 

Ο Αντώνης Οικονόμου, ο Φιλικός δημεγέρτης της Ύδρας, κατόρθωσε να πιάσει τους πλοιοκτήτες στον ύπνο και έτσι πήραν οι εξεγερμένοι τα πλοία. Ο Οικονόμου δολοφονήθηκε επίσης από τους άντρες του Ανδρέα Λόντου, προύχοντα και αργότερα παραδοσιακού κομματάρχη. Στην Άνδρο, οι ξεσηκωμένοι χωρικοί ίδρυσαν «κομούνα», καλλιεργώντας όλοι μαζί τη γη. Μάλιστα πέρασαν τους πλούσιους από λαϊκά δικαστήρια, επειδή αυτοί κάλεσαν τον οθωμανικό στόλο να τους σώσει από τους αγρότες. Επικεφαλής στην Άνδρο ήταν ο αγρότης Δημήτρης Μπαλής, ο οποίος δολοφονήθηκε την επόμενη χρονιά με εντολή του «Αρμοστή των Νήσων» Κ. Μεταξά, θείου του μετέπειτα δικτάτορα Ιω. Μεταξά.

Στη Νάξο, ηγέτης της επανάστασης ήταν ένας επίσκοπος, ο Ιερόθεος. Αυτός ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας και οργάνωσε μεθοδικά τις καταλήψεις των μεγάλων κτημάτων από τους ακτήμονες. Τα επόμενα χρόνια βρέθηκε φυλακισμένος στην Πελοπόννησο. 

Καταλήψεις κτημάτων έγιναν και αλλού, όμως ειδικά στη Σάμο υπήρξε ξεκάθαρη νίκη των ακτημόνων πάνω στους προύχοντες, που κράτησε για μια δεκαετία. Εδώ οι πλούσιοι αναγκάστηκαν να καταφύγουν όλοι απέναντι στη μικρασιατική ακτή και οι επαναστάτες, με επικεφαλής τον Φιλικό Λυκούργο Λογοθέτη, έφτιαξαν την πολιτική τους οργάνωση, τους «Καρμανιόλους», που κυβερνούσαν το νησί. Με ενέργειες της ελληνικής κεντρικής διοίκησης στην Πελοπόννησο, το νησί ήταν αποκομμένο. Αργότερα, με τις διπλωματικές διαπραγματεύσεις του Καποδίστρια, η Σάμος δεν περιλήφθηκε στο ελληνικό κράτος και οι Οθωμανοί επανέφεραν την κοινωνική τάξη και τους μεγαλοκτηματίες στις ιδιοκτησίες τους! 

Οι Φιλικοί χάνουν τον έλεγχο

Είδαμε ότι οι δολοφονημένοι ηγέτες της φτωχολογιάς ήταν κατά κανόνα μέλη της Φιλικής Εταιρείας. Μπροστά όμως στις ανάγκες των αγροτών για γη και καλύτερη ζωή, η Φιλική Εταιρεία κράτησε αμήχανη στάση και γρήγορα ξεπεράστηκε από τα γεγονότα. 

Στην Πελοπόννησο ήδη από την Α΄ Εθνοσυνέλευση, η Φιλική Εταιρεία είναι ουσιαστικά παρελθόν. Παρότι δυο μέλη της, ο Δ. Υψηλάντης κι ο Θ. Κολοκοτρώνης, εκλέγονται ο ένας πρόεδρος του εκτελεστικού και ο άλλος αρχιστράτηγος, στα όργανα οι κοτζαμπάσηδες έχουν απόλυτη πλειοψηφία. Ο θρίαμβος της αντίδρασης θα αποτυπωθεί στη Β΄ Εθνοσυνέλευση, όπου θα εκποιηθούν οι «εθνικές γαίες», θα μπορούν δηλαδή να αγοραστούν από τους πλούσιους τα χτήματα που ανήκαν πριν στο οθωμανικό κράτος και σε Τούρκους αγάδες.

Από το φόβο των αγροτών που έχουν καταλάβει αυτά τα χωράφια, σπάνια θα εφαρμοστεί αυτή η απόφαση.

Οι Φιλικοί, όμως, είναι ήδη σε διωγμό και οι διάφορες μερίδες των προκρίτων ετοιμάζονται για εμφύλιο πόλεμο μοιράσματος της λείας. Η Ελληνική Επανάσταση δείχνει να κατρακυλά στο κενό. 

Στην Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, οι πρώην Φιλικοί αποκαθίστανται. Μαζί με τον Υψηλάντη και τον Κολοκοτρώνη που δικαιώνονται, ακυρώνονται κι όσες εκποιήσεις των «εθνικών γαιών» έχουν γίνει.

Ο λόγος: Την εισβολή του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο και του Κιουταχή στη Ρούμελη σταμάτησαν οι πρώην ηγέτες της Φιλικής Εταιρείας, βγαίνοντας τελευταία στιγμή από τη φυλακή και αναλαμβάνοντας κατευθείαν την ηγεσία των στρατιωτικών επιχειρήσεων.

Η Γ΄ Εθνοσυνέλευση έκλεισε τις εργασίες της με ένα διπλό αντιφατικό μήνυμα. Από τη μια ψήφισε το Σύνταγμα της Τροιζήνας, το πιο φιλελεύθερο σύνταγμα του κόσμου εκείνη την εποχή, κι από την άλλη ανέθεσε στον αντιδραστικό Καποδίστρια τη διακυβέρνηση της χώρας. Είναι η περίοδος που οι Μεγάλες Δυνάμεις με τη ναυμαχία του Ναβαρίνου θα αναλάβουν να δώσουν τέλος στην αναταραχή στη Μεσόγειο, επιτρέποντας να στηθεί το ελληνικό κράτος. Τα κοινωνικά ζητήματα, που τέθηκαν και δεν λύθηκαν το 1821, θα μπουν στην άκρη προσωρινά, για να εκραγούν το αμέσως επόμενο διάστημα…

Συμπέρασμα

Η επανάσταση του 1821 είχε κοινωνικά και ταξικά χαρακτηριστικά από την πρώτη στιγμή. Σε κάθε περιοχή, οι φτωχοί αγρότες ήξεραν τον ταξικό εχθρό τους και όχι σπάνια έπαιρναν σκληρά μέτρα εναντίον του. Όμως έμεναν εκεί, χωρίς να συνδέουν τον αγώνα τους με τις άλλες περιοχές και χωρίς να μπορούν να έχουν ένα πρόγραμμα για το τι θα κάνουν, αφού διώξουν τους προκρίτους.

Οι ανώτερες τάξεις είχαν πολύ καλύτερο πολιτικό ένστικτο. Δεν τους αρκούσε να κερδίσουν τοπικά, αλλά συντρίβανε την κοινωνική ανταρσία οπουδήποτε ξεσπούσε και επιτίθονταν με ιδιαίτερη λύσσα στους ηγέτες των φτωχών. 

Το ελληνικό κράτος μπόρεσε να το κληρονομήσει μόνο η αστική τάξη, οι έμποροι και οι Φαναριώτες. Πέρα από εξαιρέσεις, η τάξη αυτή μπήκε με το ζόρι στην επανάσταση ή ήταν ολοκληρωτικά εχθρική προς αυτή, μέχρι να νικήσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Μιχαήλ Τοσίτσας που τον καιρό της επανάστασης ήταν υπεύθυνος επιμελητείας του Ιμπραήμ πασά στην Πελοπόννησο, σωρεύοντας πλούτη από τη λεηλασία και τον εξανδραποδισμό των κατοίκων της. Αμέσως μετά ο Τοσίτσας έκανε μερικές επιδεικτικές φιλανθρωπίες και μετατράπηκε από προδότης σε «μέγα ευεργέτη του Έθνους». 

Η επανάσταση του 1821 ήταν –στην πραγματικότητα– ένα επεισόδιο στην προσπάθεια της ανθρωπότητας να απελευθερωθεί από την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Τη μνήμη του 1821 τη διεκδικεί η αστική τάξη για να αναπαράγει τους μύθους της εθνικής ενότητας και της συνέχειας του έθνους. Τη διεκδικούμε όμως κι εμείς, όπως διεκδικούμε και όλες τις αστικές επαναστάσεις, γιατί έθεσαν –κι ας μην έλυσαν– το ζήτημα της ελευθερίας και της ισότητας.

dea.org

Και είπα από μέσα μου: Τέρμα οι παρελάσεις!

 Και είπα από μέσα μου: Τέρμα οι παρελάσεις!

Η παρέλαση!

Του Γιώργου Χουρμουζιάδη (1932-2013)*

*καθηγητής πανεπιστημίου, βουλευτής του ΚΚΕ.

Πηγή: Ριζοσπάστης, 30 Μάρτη 2003.

Παρέλαση είχα να πάω από τότε που ήμουνα φοιτητής! Ναι, δεν υπερβάλλω. Μου ήτανε αδύνατο να συνηθίσω το θέαμα των μαθητών, των φαντάρων, των τανκς και των μακεδονομάχων, των παλαιών πολεμιστών και των προσκόπων, που, με βήμα στρατιωτικό, ρυθμιζόμενο, δήθεν, από τις δημοτικές και τις άλλες μπάντες περνούσαν για ώρες ολόκληρες μπροστά από τους επισήμους, χαιρετώντας τους, μάλιστα, στρέφοντας «την κεφαλήν δεξιά». Και προπαντός μου ήτανε αδύνατο να συνηθίσω το ακρόαμα του δημοσιογράφου που αναμετέδιδε την παρέλαση από το ραδιόφωνο, λέγοντας εκείνες τις ανατριχιαστικές «παρλαπίπες», για να συγκινήσει τον κόσμο, που δεν αποφάσιζε να κατεβεί στην παρέλαση και να συμμετάσχει κι αυτός στην υστερία της εθνικής έξαρσης, γιατί, λέει, σαν εκείνη την ημέρα κάποιοι, δικοί μας άνθρωποι κι αυτοί, έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε εμείς ελεύθεροι, λέει, και να απολαμβάνουμε τα αγαθά μιας ελεύθερης και υπερήφανης Ελλάδας.

Κι αυτός ακριβώς ήτανε ο λόγος που δεν μπορούσα να συνηθίσω την παρέλαση, γιατί δε συμβολίζει τίποτε άλλο παρά μια τιμητική πορεία παλιών, νέων και υποψήφιων ηρώων μπροστά στον πόλεμο. Ναι, είχε μπει από νωρίς αυτή η σκέψη μέσα στο κεφάλι μου και δε μ' άφηνε να ησυχάσω. Η σκέψη πως όλες εκείνες οι μουσικές, οι μαθητές με τα καινούρια τους κοστουμάκια, οι φαντάροι με τις καλοσιδερωμένες στολές και οι μακεδονομάχοι με τις φουστανέλες έστρεφαν την «κεφαλήν δεξιά», για να χαιρετίσουν τον πόλεμο, για όποια αιτία και αν έγινε αυτός. Για να αποδώσουν τιμές στους ηρωικούς μας νεκρούς. Δε λέω βέβαια πως δε χρειάζεται να θυμόμαστε πως κάποιοι άλλοι έχασαν τη ζωή τους για το δικό μας καλό. Και να το θυμόμαστε πρέπει και την πράξη τους αυτή να την τιμούμε. Μήπως όμως θα έπρεπε να θυμόμαστε κιόλας πως αυτό το «δικό μας καλό» δεν έβγαινε πάντοτε κερδισμένο και έτσι όλοι εκείνοι οι ηρωικοί θάνατοι πήγαιναν στο βρόντο; Μήπως, λέω εγώ, πρέπει να θυμόμαστε πως πολλοί από τους «επίσημους», προς τους οποίους στρέφεται η «κεφαλή δεξιά» φταίνε πολύ συχνά, γιατί πάνε τζάμπα οι ηρωικοί θάνατοι και πως οι πόλεμοι που προκάλεσαν αυτούς τους θανάτους έγιναν για να ωφεληθούν κάποιοι άλλοι που ούτε την παρέλαση παρακολουθούν ούτε τους νεκρούς αυτών των πολέμων τιμούν;

Γι' αυτό και γω σκέφτομαι και επιμένω σ' αυτή μου τη σκέψη, πως η παρέλαση, έστω κι αν γίνεται μ' αυτόν τον πανηγυριώτικο τρόπο, έπρεπε να είναι και ένα μάθημα αυτοσυνείδησης, πολιτικής αυτοσυνείδησης. Επρεπε να συμβολίζει ταυτόχρονα και τη ματαιότητα των ηρωισμών και το άδικο των θανάτων, όταν αυτοί γίνονται για να ωφεληθούν οι λίγοι. Επρεπε ακόμα, και δε νομίζω πως είναι υπερβολικό αυτό που λέω, η παρέλαση, η κάθε παρέλαση, πρέπει να είναι μια πορεία προς την αλήθεια και να μη συνοδεύεται με χειροκροτήματα και με δεξιώσεις στις λαμπρές αίθουσες της «Λέσχης των Αξιωματικών». Επρεπε να είναι ένα σιωπηλό μνημόσυνο όχι μόνον μπροστά στους τάφους των ηρώων, αλλά και μπροστά στους τάφους της αξιοπρέπειας και της ειλικρίνειας.

Κι όλες αυτές οι σκέψεις με βάραιναν, όταν προχτές, βουλευτής για, πήγα να παρακολουθήσω την παρέλαση. Ευθυτενής κι εγώ και υπερήφανος, γεμάτος από μια «ελευθερία» που δεν μπορούσα να τη ζήσω με όλη της την ουσία, γιατί μέσα στ' αυτιά μου και πίσω από τα «υπερήφανα» μάτια μου συνωθούνταν οι κρότοι του πολέμου στο Ιράκ. Οι νεκροί ενός πολέμου που αυτοί που τον προκάλεσαν μας είπαν πως γίνεται για την Ελευθερία, τη Δημοκρατία και την Ειρήνη. Και είπα από μέσα μου: Τέρμα οι παρελάσεις!

Οι χοροί του Συντάγματος. Εδώ ο κόσμος καίγεται και το.............χτενίζεται!!!!!!!

 Οι χοροί του Συντάγματος. Εδώ ο κόσμος καίγεται και το.............χτενίζεται!!!!!!!

Χθες αποφάσισες να κατέβεις στο Σύνταγμα για χορό. Δεν σε ρώτησα σε ποιους ανήκεις για να μην σου χαλάσω την διάθεση και μπερδέψεις τα βήματα του τσάμικου.

Σήμερα όμως σε ρωτώ.

Είσαι ένας από τα 6,3 εκατομμύρια Έλληνες που ζουν υπό τον ζόφο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού (στοιχεία Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής)??????

Είσαι ένας από τους πάνω από 1,5 εκατομμύριο άνεργους Έλληνες?????

Αν ναι, καλά έκανες. Μέσα στη φτώχεια σου που να βρεις κάνα ευρώ για τα μπουζούκια. Επρεπε να τρέξεις πρώτος στη βροχή. Να στηρίξεις ακόμη και αυτή την απόφαση. Χόρεψε λεβεντόπαιδο Αρίστο που λέει και το λαϊκό άσμα.

Ή μήπως διασκέδασες στην πλατεία Συντάγματος για να χαρούν, οι Έλληνες που για να βρουν στον ήλιο μοίρα μεταναστεύουν με ρυθμούς ανάλογους της δεκαετίας του ’50.
Συμπεριλαμβάνεσαι και συ στους νέους που σήμερα στην Ελλάδα 7 στους 10 είναι άνεργοι (στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ).

Είπαν ότι θα μοίραζαν «ανάπτυξη» στους εργαζόμενους. Αλλά στους μόνους που μοίρασαν, οι προηγούμενοι, έναν πακτωλό που ξεπερνά τα 250 δισ. ευρώ στους τραπεζίτες και οι σημερινοί μετά από 2 μήνες κυβέρνηση δίνουν 2 δισ στους τραπεζίτες.
Και συ αντί να βγεις στις πλατείες με το "όπλο" στο χέρι πήρες το ζουρνά???? 

Τι θα πεις αύριο στο φίλο σου που ανήκει, στο «λουκέτο» των 215.000 μικρομεσαίων επιχειρήσεων (στοιχεία ΓΣΕΒΕΕ – Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων)?????

Πως θα αντικρίσεις έναν από τα 250.000 ελληνικά νοικοκυριά που είναι στο σκοτάδι λόγω διακοπών του ρεύματος από τη ΔΕΗ??????

Είπαν ότι «δεν θα γίνουμε Αργεντινή». Αλλά μας έφτασαν «η Ελλάδα να συγκαταλέγεται στην ομάδα χωρών με την μεγαλύτερη φτώχεια και να προηγείται της Ισπανίας, της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας» (στοιχεία Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής). 
Και συ τι???? Πήρες τα κλαρίνα και έτρεξες πρώτος να σύρεις το χορό.

 Μετατράπηκε η Ελλάδα σε χώρα των συσσιτίων και κατάφεραν μόνο μέσα στο 2013 πάνω από 700.000 νοικοκυριά να κόψουν την κεντρική θέρμανση από τα σπίτια τους γιατί δεν είχαν να πληρώσουν για πετρέλαιο θέρμανσης και στο 2014 πάνω από 785.000 νοικοκυριά. 

Στο τραπέζι του 40% των Ελλήνων να λείπουν ακόμα και τα βασικά είδη διατροφής (στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ). Και συ, αθεόφοβε??????
 Πρώτος στο χορό του Καμένου.  

Ελληναρά μου τα όσα προβλέπονται στο «μνημόνιο 3» για την περίοδο 2013 - 2016 δεν σε ενδιαφέρουν ούτε για: 
τις περικοπές μισθών 1,497 δισ. ευρώ,
τις περικοπές συντάξεων 5,475 δισ. ευρώ,
τις περικοπές στην Υγεία 1,113 δισ. ευρώ,
τις περικοπές στην Πρόνοια 0,307 δισ. ευρώ,

τις περικοπές στην Εκπαίδευση 0,133 δισ. ευρώ)

Είπαν ότι ο κατώτερος μισθός θα ανέβω στα 750 ευρώ, αλλά τώρα σταδιακά μέχρι το 2016 αλλά οι νόμοι που τους καθήλωσαν θα παραμείνουν. 

Είπαν με περίσσιο θράσος ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε» και προσθέτουν με υποκρισία χιλίων πιθήκων ότι «όλοι μαζί θα πληρώσουμε». Και οι σημερινοί ότι δεν φταίνε μόνο οι ξένοι αλλά και .......ΕΜΕΙΣ. Αλλά λόγια. ΟΜΟΡΦΑ ΛΟΓΙΑ 
Και συ μαζόχα ΧΟΡΕΨΕ. 

Ενώ ο λαός πληρώνει, καταστρέφεται, λεηλατείται, το 2014 - στην Ελλάδα των άστεγων και των μαγκαλιών - οι «Κροίσοι» αυξήθηκαν από 9 σε 11 και η περιουσία τους από τα 16 δισ. δολάρια στα 18 δισ. δολάρια.

Ενώ ο λαός ισοπεδώθηκε και φτωχοποιήθηκε, η Ελλάδα έχει αναδειχτεί «η χώρα με τον δεύτερο αυξανόμενο πληθυσμό πολυεκατομμυριούχων στην Ευρώπη» (στοιχεία της «Wealth-Χ»), εσύ χορεύεις γι' αυτούς.

Ενώ ο λαός γονάτισε και τα παιδιά του λιποθυμούν από ασιτία στα σχολεία, η Ελλάδα μετατράπηκε σε υπόδειγμα της ταξικής βαρβαρότητας και των αβυσσαλέων κοινωνικών ανισοτήτων:

Από τη μια τα εκατομμύρια των αποκλεισμένων και από την άλλη οι 559 Έλληνες «Κροίσοι» με περιουσία 76 δισ. δολάρια, που ξεπερνά το 40% ολόκληρου του ΑΕΠ της χώρας.

Από τη μια τα εκατομμύρια των καταχρεωμένων ειλώτων κι από την άλλη τα κεφάλαια 140 δισ. ευρώ ελληνικών συμφερόντων που είναι «παρκαρισμένα» στο εξωτερικό (στοιχεία «Wealth-X» και UBS, «Βήμα» 24/08/2014)  

Και συ?????  Ετρεξες πρώτος μέσα στη βροχή. Πεινασμένος από..........χορό.

Τράβηξες πρώτος το χορό γιατί χάρηκες που είπαν ότι  θα έδιωχναν την τρόικα, 

Εφεραν τους θεσμούς-τρόικα μετά βαΐων και κλάδων. Είπαν ότι έσχιζαν τα Μνημόνια, αλλά έφεραν το σύμφωνο συζήτησης.

 Χόρεψες με ποιούς???? Με αυτούς που είπαν και έκλειναν χίλιες φορές τις λέξεις «πατρίδα» και «πατριωτισμός» και ότι θα σταματήσουν το ξεπούλημα των περιουσιακών στοιχείων του κράτους, αλλά είναι αυτοί που τώρα θα τα .....αξιοποιήσουν-ξεπούλημα.   

Ή μήπως χόρεψες, που αντί να κουρέψουν το χρέος πρόλαβαν και πλήρωσαν στους τοκογλύφους 1,5 δισ ευρώ, ενώ εσύ περιμένεις ακόμη την επιδότηση πετρελαίου????

Ελληναρά μου γιατί χορεύεις??? Για το ρεσιτάλ πολιτικής απάτης από τέτοιο απίθανο πολιτικό σινάφι, που καμώνεται ως μέγα επίτευγμα ότι έδειξε στην τρόικα τον δρόμο της φυγής αλλά έφεραν τους θεσμούς-τρόικα μετά βαΐων και κλάδων. Είπαν ότι έσχιζαν τα Μνημόνια, αλλά έφεραν το σύμφωνο συζήτησης έχουμε να τα δούμε από εκείνο το «φεύγουν οι βάσεις που μένουν»…

Σε θυμάμαι. Και τότε βγήκες για χορό. Γιατί???? Γιατί και τότε αυτό ήθελες ν΄ακούσεις. Η αλήθεια είναι πικρή. Ακούς αυτό που σε βολεύει. Για να μην εκτεθείς που τους πίστεψες και τους στήριξες. Πάντα θα τους πιστεύεις. 

Πάντα θα τους εμπιστεύεσαι και θα βγαίνεις ως απατημένος σύζυγος στο Σύνταγμα για χορό.........

ΚΕΡΚΥΡΑ- Μαθητικό Φεστιβάλ ΚΝΕ: .. Σκέψου έξω απο τα όρια του συστήματος"

Με το κεφάλαιο ή με το λαό;;;

ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΔΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ

ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας

Με το κεφάλαιο ή με το λαό;;;

3

ος

δρόμος δεν υπάρχει!

Με αφορμή το υπόμνημα με 27 αιτήματα που έστειλε στον Υπουργό Εργασίας κ. Σκουρλέτη

η Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου, τα οποία ζητάει να νομοθετηθούν «προκειμένου να

επανακτηθούν τα στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων που καταργήθηκαν στα χρόνια του

μνημονίου και δημιούργησαν την εργασιακή ζούγκλα», είμαστε υποχρεωμένοι να σχολιάσουμε τα

εξής:

• Η πλειοψηφία της διοίκησης του ΕΚΚ δεν προήλθε από παρθενογένεση έχει παρελθόν και

μάλιστα βεβαρημένο. Η ίδια πλειοψηφία φέρνει βαρύτατες ευθύνες για την άσχημη, εκφυλιστική

και επικίνδυνη για τα συμφέροντα των εργαζομένων κατάσταση. Είναι δυστυχώς απότοκο

και αποτέλεσμα της γραμμής του κοινωνικού εταιρισμού, της υποταγής και του συμβιβασμού

που ακολούθησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια στο συνδικαλιστικό κίνημα οι παρατάξεις της

ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και της ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ (ΣΥΡΙΖΑ).

• Της γραμμής που έλεγε στην περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης ότι οι εργαζόμενοι πρέπει

να έχουν περιορισμένες απαιτήσεις, να δέχονται την αύξηση των 77 λεπτών του ευρώ την ημέρα

για να αυξηθεί η καπιταλιστική κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, γιατί

τα κέρδη, όπως έλεγαν, θα γίνονταν θέσεις εργασίας, συντάξεις και καλύτερες κοινωνικές

υπηρεσίες. Και αντί για αυτά ήρθε η κρίση.

• Η γραμμή αυτή ευθύνεται για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων με μειώσεις μισθών για να

τους φέρουν στο ύψος που θέλουν εργοδότες και κυβέρνηση.

• Είναι αυτή η γραμμή, που ως κυρίαρχη στις μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας μας

και όχι μόνο, ευθύνεται για το ότι η εργατική τάξη δε μπόρεσε να αμυνθεί αποτελεσματικά να

αντιτάξει τους αγώνες που έπρεπε, στην επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου, της ΕΕ και της

Τρόικας. Αυτή η γραμμή προωθεί την κοινωνική, δηλαδή τη ταξική, ειρήνη... μόνο όμως από

την πλευρά των εργαζομένων, σε έναν ανειρήνευτο πόλεμο.

• Η γραμμή αυτή οδήγησε την πλειοψηφία της διοίκησης του ΕΚΚ σε αποκλεισμό του ΠΑΜΕ

που ενώ στο ΕΚΚ είναι δεύτερη δύναμη η διοίκηση στο προεδρείο εκφράζεται μόνο από την

ΠΑΣΚΕ, τη ΔΑΚΕ και την ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ. Οι υποτιθέμενοι "μνημονιακοί"

και "αντι-μνημονιακοί" σε άψογη συνεργασία σε αντι-ΠΑΜΕ μέτωπο.

• Η γραμμή αυτή οδήγησε την πλειοψηφία της διοίκησης του ΕΚΚ όταν οι συνδικαλιστές

του ΠΑΜΕ έβαλαν ζήτημα να συζητήσει το ΔΣ και να συμμετάσχει στο πανελλαδικό

συλλαλητήριο για την ανεργία την 1η

Νοέμβρη του 2014 απάντησαν ότι δε συμμετέχουν σε

κομματικές κινητοποιήσεις τη στιγμή που είχαν δηλώσει συμμετοχή πάνω από 1000 σωματεία,

ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα που πολλά από αυτά δεν ανήκαν στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

Δεν εμπόδισε όμως την πλειοψηφία της διοίκησης λίγες μέρες νωρίτερα και χωρίς μάλιστα

να συνεδριάσει να πάρει απόφαση για συμμετοχή σε κομματική κινητοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ

για τις ιδιωτικοποιήσεις, στην οποία καλούσαν ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στ. Σαμοϊλης, ο

περιφερειάρχης Θ. Γαλιατσάτος και ο δήμαρχος Κ. Νικολούζος.

Το υπόμνημα κάνει μια λαθροχειρία, αναφέροντας μια σειρά αιτημάτων για τη ζωή των

εργαζομένων χωρίς να λέει κουβέντα για ποιο λόγο πάρθηκαν όλα αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα, ποιος

κερδίζει και ποιος χάνει από την εφαρμογή τους τα οποία μάλιστα συνεχίζονται από τη

συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αφού η διαπραγμάτευση με την ΕΕ δε γίνεται για τα συμφέροντα

της εργατικής τάξης αλλά για λογαριασμό των συμφερόντων του κεφαλαίου που θα περιέχει τα

παλιά αλλά και νέα αντιλαϊκά μέτρα για την ανάπτυξη της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων.

Θα μπορούσε κανείς να σταματήσει εδώ, η υποκρισία όμως της πλειοψηφίας της διοίκησης

του ΕΚΚ φαίνεται σε όλο της το μεγαλείο στην εισήγηση που κατέθεσε για συζήτηση πριν λίγες

μέρες στην ΓΣ των αντιπροσώπων ότι η νέα κυβέρνηση ήρθε να «ακυρώσει τις καταστροφικές

πολιτικές που επέβαλλαν στους έλληνες πολίτες οι οικονομικές δυνάμεις της λιτότητας, οι δυνάμεις του

αυταρχισμού... και οι καταστροφικές πολιτικές των προηγουμένων ετών οδήγησαν τη χώρα στα

μνημόνια και στα χέρια των αρπαχτικών». Πιο κάτω στην ίδια εισήγηση καλλιεργεί κλίμα αναμονής

γιατί «όσα χάθηκαν σε 5 χρόνια δεν είναι δυνατόν να κερδηθούν σε ένα μήνα». Ουσιαστικά συνεχίζει

την προσπάθεια ενσωμάτωσης του κινήματος να χειραγωγήσει εργατικές λαϊκές δυνάμεις προς

όφελος του κεφαλαίου. Αυτή είναι και η αποστολή της νέας συγκυβέρνησης αλλά και του νέου

κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Το ΠΑΜΕ υπενθυμίζει πως όποιος ταυτίζει τα συμφέροντα των εργαζομένων με τα

κέρδη των επιχειρηματιών, όποιος βάζει τις δεσμεύσεις με την ΕΕ πάνω από την επιβίωση και

την αξιοπρέπεια του εργαζόμενου λαού, βρίσκεται στην αντίπερα όχθη.

Η ταξική συσπείρωση και η αποφασιστική πάλη κατά του κεφαλαίου και των κομμάτων που

το υπηρετούν είναι ο σημερινός μονόδρομος για τους εργαζόμενους να αντιμετωπίσουν τη φτώχεια

και τη δυστυχία, για να αποσπάσουν αυτά που έχασαν, για να βάλουν μπρος και να διεκδικήσουν

την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών τους.

Η ανασύνταξη του εργατικού – κινήματος, οι ζωντανές συλλογικές διαδικασίες των

σωματείων, ομοσπονδιών, εργατικών κέντρων, η υιοθέτηση αιτημάτων που θίγουν τα κέρδη των

μονοπωλιακών ομίλων πρέπει να είναι σε πρώτο πλάνο. Η δύναμη βρίσκεται στην ενότητα της

εργατικής τάξης, της συμμαχίας της με τους αυτοαπασχολούμενους, με τη φτωχή αγροτιά, τη

νεολαία, τις γυναίκες.

Κέρκυρα, 24/03/2015 

Σκέψεις για μια "εθνική" γιορτή και κάποιον..."Ευαγγελισμό"

 Σκέψεις για μια "εθνική" γιορτή και κάποιον..."Ευαγγελισμό"

Πόσες και πόσες φορές δεν ακούσατε από το στόμα κάποιου "φωτισμένου" δασκάλου για το διπλό νόημα της σημερινής ημέρας. Ξέρετε τώρα εσείς! Όλες εκείνες τις γεμάτες ... κατάνυξη  στιγμές , μέσα στις καταστόλιστες σχολικές αίθουσες, με σημαίες, σημαιάκια, εικόνες ηρώων, συνθηματάκια σε χαρτί, "ΖΗΤΩ Η  25η ΜΑΡΤΙΟΥ" γονείς με φωτογραφικές μηχανές ή και βίντεο να απαθανατίσουν τη συγκλονιστική στιγμή που ο γιος ή κόρη θα ξεδίπλωνε στη σκηνή όλο το υποκριτικό του ταλέντο και άλλα τέτοια. Από την άλλη οι δάσκαλοι με στόμφο υπογράμμιζαν τους σκληρούς αγώνες που έδωσαν οι πρόγονοί μας για να πραγματοποιήσουν το απραγματοποίητο, σύμφωνα με τις εποχές και τις καταστάσεις, όνειρο της  ελεύθερης , λέμε τώρα , πατρίδας. Tη συγκρότηση  κράτους-έθνους στον ελλαδικό χώρο, στην ουσία ως αποτέλεσμα της αναγκαίας, για την εποχή εκείνη, αστικής επανάστασης.Φυσικά οι ίδιοι που έλεγαν όλα αυτά, ύμνους για την αυτοθυσία του Σουλιωτισσών, την Έξοδο του Μεσολογγίου,τη θυσία στο Μανιάκι, ... ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΟΥΤΕ ΜΕΡΑ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΣΤΟ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟ ΤΟΥΣ. Είπαμε, καλοί οι αγώνες αλλά όταν τους κάνουν άλλοι και εμείς απολαμβάνουμε τα όποια κέρδη. Αυτό που ακουγόταν πολύ λίγο ή καθόλου στις σχολικές γιορτές ήταν το περίφημο, διαχρονικό απόφθευγμα του Κολοκοτρώνη " ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ  ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ" που κυριολεκτικά έσωσε την κατάσταση τότε. Μόνο όποιος είχε νιώσει στο πετσί του το σκληρό ,πολλές φορές μοναχικό αγώνα, είχε το ... θράσος να κάνει αναφορά σε αυτό.  Καταλαβαίνετε....

Μέρος λοιπόν  όλης αυτής της εθνικοπατριωτικής έξαρσης ήταν και ο περίφημος "Ευαγγελισμός της Θεοτόκου". Σε αυτό θα σταθούμε λίγο περισσότερο, μέσα από το βιβλίο της Λιλής Ζωγράφου "Αντιγνώση, τα δεκανίκια του καπιταλισμού". 

Να ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο...

Η ΜΕΤΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ από νόθο πληβείο σε αριστοκράτη είχε και μιαν  άλλη  συνέπεια:  Από  γιος  της  Μαρίας  και  αγνώστου  πατρός, μεταπήδησε σε γιο του Θεού και αποσιωπούμενης μητέρας.

Επί τέσσερις τόσους αιώνες, τους πρώτους, η Μαρία του Ιωσήφ, και ιστορικά βεβαιωμένη μητέρα του Ιησού, θα εξαφανιστεί σχεδόν από  το επίσημο προσκήνιο. Η ιστορική ύπαρξη της Μαρίας κρίθηκε αρχικά ενοχλητική.  Στα  ευαγγέλια  αναφέρεται  μόνο  όπου  αυτό  κρίνεται απαραίτητο. (Άσε που βγάλε βγάλε δε θά 'μενε τελικά τίποτα). Και ο ίδιος  ο  Παύλος,  φανατικός  μισογύνης,  δεν  την  αναφέρει  ούτε  μια φορά  στις  Επιστολές  του.  Η  ταπεινή  καταγωγή  του  Ιησού  και  το σκάνδαλο  της  γέννησης  του  δεν  μπορούσαν  να  αμφισβητηθούν, φυσικά,  από  κείνον  ιδιαίτερα  που  ήταν  συγκαιρινός  του......

 Και  για  νά  'μαστε  δίκαιοι,  ο  ευαγγελισμός,  τα  κρίνα  κι  όλα  τα θεαματικά  περί  την  Μαρία  είναι  κατασκευάσματα  άλλων,  μεταγενέστερων του Παύλου.

Ως τον τέταρτο αιώνα, οι απολογητές του χριστιανισμού είναι κάπως προσεχτικοί, γιατί  έχουν αντιμέτωπο  τον ελληνικό ορθολογισμό και αποφεύγουν με κάθε τρόπο να δώσουν λαβή σε σαρκαστικά σχόλια. 

Στα αρχαιότερα χριστιανικά κείμενα του Didache, του Κλήμεντα της Ρώμης,  του  Αγίου  Πολύκαρπου  κ.ά.,  δε  βρίσκουμε  καμιά  αναφορά σχετικά με τη Μαρία-Παρθένο. Με εξαίρεση τις ελάχιστες νύξεις του Αγίου Ιγνατίου, του Αγίου Ιουστίνου και του μάρτυρος Ειρηναίου.

Την αγνοούν και στην πραγματικότητα τόσο πολύ, ώστε κανείς δεν είναι σε θέση να δώσει την παραμικρή πληροφορία για το πως έζησε και το πότε πέθανε.....

Αστραπιαία  η  Μαρία  του  Ιωσήφ  εμφανίζεται  Επί  σκηνής,  τυλιγμένη στην πορφύρα και κατακτά τη θέση της πρώτης Κυρίας τα Ουρανών! 

Η Μαντόνα, η Μητέρα του Θεού, η Βασίλισσα τα ουρανών, η Κυρία η περιβεβλημένη τον ήλιο, με τη σελήνη κάτω από τα πόδια της, μ' ένα στέμμα  από  12  άστρα  στο  κεφάλι,  και  στη  Γη  η  άμωμη,  η  αιώνια παρθένα, το κρίνο της Εδέμ, η δεύτερη Εύα, το Άστρο της θάλασσας, η  παρηγορήτρα,  η  πάσχουσα  Μητέρα,  η  χορηγός  της  χάρης,  η  Παναγία μας!

Πρώτοι,  ο  Άγιος  Ιουστίνος,  και  ο  Άγιος  Ειρηναίος,  ταυτίζουν  τη Μαρία με την Εύα, παρουσιάζοντας την υπακοή της (στον κρίνο) σαν μια αποκατάσταση της ανυπακοής  της Εύας, που ελευθερώνει έτσι, με  την  πίστη  της,  όλα  όσα  το  πρότυπο  της  κρατούσε  δέσμια.  Ο μητρικός  ρόλος  της  Μαρίας  επισημοποιείται  πλέον,  ακόμα  κι  από έναν Ωριγένη, που την θεωρούσε σχεδόν αγία, δεν κατάφερνε όμως να συνθηκολογήσει ν' αμαρτήσει η παρθένος, ώστε έτσι να δεχτεί τη  χάρη της συγνώμης από τον Χριστό.

Αλλά αν αμάρτανε πως θά 'μενε παρθένος; Κι αν δεν έμενε παρθένος σε τί θα διέφερε από την Ίσιδα κι όλες τις άλλες!

Μια  σειρά  συγκρούσεων  και  διχογνωμιών  γι'  αυτό  το  τόσο  μεγάλο πρόβλημα  (!)  θα  κρατήσει  σε  αγωνία  και  συζητήσεις  τα  Ιερατεία δεκαέξι αιώνες, ενώ παράλληλα θα βουλιάζει ο άνθρωπος σε άβυσσο σκοταδιών.  Για  να  υπερισχύσει  η  μια  εκδοχή  επί  της  άλλης  και  να επιβάλει την άποψη της, συνέρχονται «Οικουμενικαί Σύνοδοι», που 

στην πραγματικότητα είναι μικρά πραξικοπήματα. Στο πραξικόπημα-Σύνοδο  της  Εφέσσου,  στα  431,  η  Μαρία  ανακηρύσσεται  Θεοτόκος: 

Άσπιλη, αμόλυντη,  αβίαστη (μη  συνουσιασθείσα), η αγία στο  κορμί και  στην  ψυχή,  που  άνθισε  σαν  κρίνο  ανάμεσα  στ'  αγκάθια  τα βαρβάρων απογόνων της Εύας, κατά τον Θεόδοτο της Άγκυρας. 

Αλλά αυτό είναι το άλφα, γιατί ελάχιστοι πατέρες συμφωνούσαν με τον  ευαγγελισμό.  Ανάμεσα  στα  1264-1308,  κι  ενώ  φυσικά  οι διαμάχες συνεχίζονται, εμφανίζεται ο Jean Scot Erigene. Αυτός ο εξ Αγγλίας  φραγκισκανός,  πρέπει  να  χαραχτεί  βαθιά  στο  μυαλό  μας, γιατί  του  χρωστάμε  κάτι  πολύ  σημαντικό:  Είναι  κείνος  που  στην κυριολεξία εφεύρε το στιγμιαίο. Κατά τον Erigene, η Μαρία «δεν είχε υποπέσει στο προπατορικό αμάρτημα παρά μόνο για ένα λεπτό, και αυτό το πρόσκαιρο λεπτό διυλιζόταν ακαριαία σ' ένα λεπτό καθαρά λογικό». 

Κάπου εδώ σταματάει η παράθεση αποσπασμάτων. Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε το βιβλίο. 

Η Επανάσταση του 1821

 Η Επανάσταση του 1821

Απ’ το Δημοτικό ακόμα μαθαίνουμε πως η Επανάσταση του 1821 οδήγησε στη δημιουργία του πρώτου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Ταυτόχρονα όμως σήμανε και την μετάβαση από ένα κοινωνικό-οικονομικό σύστημα σ’ ένα άλλο, απ’ τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό. Αποδεικνύεται έτσι – και γι’ αυτό ελάχιστα μαθαίνουμε στο σχολείο πως κανένα αντιδραστικό σύστημα, ακόμα και όταν όλα τα “σκιάζει η φοβέρα κι η σκλαβιά”, δεν είναι ανίκητο και αιώνιο. Η επαναστατική πάλη των λαών μπορεί να το γκρεμίσει -έτσι έγινε και το 1821!

Τι ήταν η Ελληνική Επανάσταση;

Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 είναι το ιστορικό γεγονός που οδήγησε στη δημιουργία του ελληνικού κράτους. Με τη δημιουργία του έθνους-κράτους, ουσιαστικά μιλάμε και για την κυριαρχία του καπιταλισμού στον ελλαδικό χώρο. Τότε δηλαδή πραγματοποιήθηκε ένα βήμα μπροστά στην κοινωνική εξέλιξη, με το πέρασμα από μια κατώτερη κοινωνική βαθμίδα σε μια ανώτερη, από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό.

Η Ελληνική Επανάσταση ήταν στην ουσία της αστική επανάσταση, που σε εκείνη τη φάση ήταν ώριμο αλλά και αναγκαίο να πραγματοποιηθεί, προκειμένου να πάρει την εξουσία η αστική τάξη της Ελλάδας, που είχε διαμορφωθεί μέσα από την ανάπτυξη της ναυσιπλοΐας και του εμπορίου την προηγούμενη περίοδο. Η ανάπτυξη των καπιταλιστικών σχέσεων εμποδιζόταν από το φεουδαρχικό καθεστώς που επέβαλλε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, γι’ αυτό και σε εκείνη τη φάση ήταν προοδευτικό για την κοινωνική εξέλιξη να σπάσουν τα δεσμά της φεουδαρχίας και να συγκροτηθεί κράτος-έθνος στον ελλαδικό χώρο.

Ο χαρακτήρας της Ελληνικής Επανάστασης του ’21 λοιπόν ήταν κοινωνικός-ταξικός, και ως προς αυτό δε διέφερε από αντίστοιχες αστικές επαναστάσεις της εποχής. Σε όλη την Ευρώπη εκείνη την εποχή ξεσπούσαν αστικές επαναστάσεις με βάση το ιδεολογικό υπόβαθρο της Γαλλικής Επανάστασης. Δηλαδή επαναστάσεις που έβαζαν στόχο να φύγουν οι φεουδάρχες και να πάρει την εξουσία η ανερχόμενη αστική τάξη.

Αυτόν τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ελληνικής Επανάστασης συσκοτίζει η αστική τάξη (και μέσα από τα σχολικά βιβλία), αξιοποιώντας το γεγονός ότι το ξεπερασμένο φεουδαρχικό σύστημα λειτουργούσε στο πλαίσιο της Οθωμανικής κυριαρχίας. Κρύβει την ουσία της που ήταν να πάρει η αστική τάξη την εξουσία, και προτάσσει τη μορφή της που ήταν να αποτιναχθεί ο Οθωμανικός ζυγός, παρουσιάζοντάς την ως μία εξέγερση των Ελλήνων γενικά ενάντια στους Τούρκους γενικά.

Με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να αποκρύψει την πορεία και τις νομοτέλειες της κοινωνικής εξέλιξης προκειμένου να κρύψει τον χαρακτήρα της δικής μας εποχής, που είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό. Με βάση αυτό γίνεται και η παραχάραξη των ιστορικών γεγονότων που καθόρισαν την έναρξη αλλά και την έκβαση της Ελληνικής Επανάστασης. 

Οι δυνάμεις της Επανάστασης

Αντικειμενικά, με βάση το επίπεδο ανάπτυξης της κοινωνίας, η αστική τάξη ήταν αυτή που ανέλαβε την προετοιμασία και την οργάνωση της Επανάστασης γιατί ήταν αυτή η τάξη που έφερνε τις νέες σχέσεις στην παραγωγή. Ιδιαίτερα οι έμποροι ήταν αυτοί που συγκρότησαν επαναστατικές οργανώσεις με σημαντικότερη τη Φιλική Εταιρεία. Στη Φιλική Εταιρεία μυήθηκαν έμποροι, τραπεζίτες, καραβοκύρηδες, βιοτέχνες αλλά και κοτζαμπάσηδες. Αυτά ήταν και τα τμήματα της αστικής τάξης που πρωτοστάτησαν στην Επανάσταση, ενώ ως κινητήριες δυνάμεις πήραν μέρος οι πλατιές μάζες της αγροτιάς καθώς και η μικρή ακόμα αριθμητικά εργατική τάξη (ναύτες, τεχνίτες κ.ά.).

Στην πορεία της Επανάστασης συμμετείχαν και τμήματα της παλιάς άρχουσας τάξης. Τέτοια τμήματα ήταν οι Φαναριώτες και οι κοτζαμπάσηδες. Στο προηγούμενο καθεστώς, και οι δυο διέθεταν προνόμια και είχαν υλικές απολαβές από τον ρόλο τους. Γι’ αυτό και κατά την προετοιμασία της Επανάστασης δεν είχαν εξ αρχής θετική στάση. Στην πορεία όμως συμμετείχαν ενεργά προκειμένου να μπορούν να διεκδικήσουν ρόλο στη νέα κατάσταση που θα διαμορφωνόταν με τη νικηφόρα έκβαση της Επανάστασης, στη νέα εξουσία.

Γενικότερα κανένα σχεδόν τμήμα της αστικής τάξης ή των προνομιούχων του οθωμανικού καθεστώτος δεν κράτησε ενιαία στάση. Ακόμα και στις δυνάμεις της Επανάστασης υπήρχαν συγκρούσεις, αντιπαραθέσεις με βάση τα ταξικά και τα επιμέρους συμφέροντα, ενώ επιδρούσαν και οι διεθνείς συνθήκες. Για παράδειγμα, το εφοπλιστικό κεφάλαιο που είχε ιδιαίτερους δεσμούς με την Αγγλία, επηρεαζόταν από τη στάση της που ήταν ενάντια στο χτύπημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτές οι αντιπαραθέσεις εκφράστηκαν και αργότερα, όταν ήρθε η ώρα της σύστασης του ελληνικού κράτους, οδηγώντας ακόμα και σε εμφύλιο πόλεμο (1823-1825).

Η στάση της Εκκλησίας απέναντι στην Επανάσταση

Πιο ξεκάθαρα απέναντι στις επαναστατικές δυνάμεις στάθηκε η ηγεσία της Εκκλησίας. Αφόρισε την Επανάσταση, χαρακτηρίζοντάς την “αχαριστία” απέναντι στην “ευεργέτιδα” βασιλεία. Αυτή η στάση της Ιεραρχίας προέκυπτε από τον ρόλο και τα προνόμια που είχε στα πλαίσια του Οθωμανικού καθεστώτος. Η εκκλησία είχε μετατραπεί σε αναπόσπαστο τμήμα των οθωμανικών φεουδαρχικών δομών εξουσίας, αναλαμβάνοντας συγκεκριμένα διοικητικά καθήκοντα, εξουσίες και αρμοδιότητες. Μεταξύ των καθηκόντων της εκκλησίας ήταν και να κρατάει υπάκουους και “σε τάξη” τους χριστιανικούς πληθυσμούς. Βέβαια μεγάλο μέρος του κατώτατου κλήρου έπαιξε αντίθετο ρόλο, ενισχύοντας τις επαναστατικές δυνάμεις.

Τι δείχνουν τα ιστορικά γεγονότα;

Από τα ιστορικά γεγονότα αναδεικνύεται ότι η Ελληνική Επανάσταση δεν ήταν γενικά και αόριστα “εθνική υπόθεση”, και ακόμα περισσότερο καταρρίπτεται ο ισχυρισμός ότι η Εκκλησία πρωτοστάτησε ως βασικός καθοδηγητής και εμπνευστής. Αντίθετα αποδεικνύεται ότι η στάση κάθε κοινωνικής δύναμης απέναντι στην Επανάσταση καθορίστηκε πρώτα και κύρια από τη θέση που κατείχε στο προηγούμενο κοινωνικό σύστημα και από τη θέση που ήθελε να διασφαλίσει στο νέο, και όχι από τη γλώσσα, τη θρησκεία ή την εθνικότητα. Καθορίστηκε δηλαδή από την ταξική του θέση και τα προνόμια που απολάμβανε ή όχι. Οι δυνάμεις που εξυπηρετούσαν την κοινωνική πρόοδο τράβηξαν μπροστά, κήρυξαν την Επανάσταση κόντρα στον Οθωμανικό φεουδαρχικό ζυγό και στους Έλληνες αξιωματούχους που τον στήριζαν καθώς και την ηγεσία της Εκκλησίας, και νίκησαν το παλιό κάνοντας ένα βήμα στην κοινωνική εξέλιξη. 

Ποια είναι η αλήθεια για την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης;

Μας λένε ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ήταν αυτός που ύψωσε τη σημαία του αγώνα την 25^η Μαρτίου με τις ευλογίες της Εκκλησίας στη Μονή της Αγίας Λαύρας.

Ποια είναι η πραγματικότητα;

Ότι ο ίδιος όπως και οι περισσότεροι κοτζαμπάσηδες τάχθηκαν απέναντι στην προσπάθεια που γινόταν για να οργανωθεί και να ξεσπάσει η Επανάσταση. Την ώρα που ο Παπαφλέσσας, σταλμένος από τη Φιλική Εταιρεία, όργωνε την Πελοπόννησο μαζί με το Θ. Κολοκοτρώνη, τον Αναγνωσταρά, τον Κεφάλα, το Νικηταρά και τον Π. Καρατζά για να προετοιμάσει τις δυνάμεις για την Επανάσταση, οι Έλληνες αξιωματούχοι του Οθωμανικού κράτους και η Εκκλησία στέκονταν απέναντι. Μάλιστα επειδή υπήρχε φόβος να προδώσουν την προετοιμασία που γινόταν, αφού ήδη οι Τούρκοι είχαν θορυβηθεί, ο Παπαφλέσσας οργάνωσε χτύπημα των Τούρκων την 15^η Μάρτη στο δρόμο Καλαβρύτων-Τριπολιτσάς προκειμένου να επισπεύσει την έναρξη των συγκρούσεων.

Έτσι στις 21 Μάρτη η σημαία της Επανάστασης υψώθηκε στην Πάτρα από τον Π. Καρατζά, ενώ στην Καλαμάτα την 24^η Μάρτη.

Τι έκαναν όμως αυτοί που μέχρι τότε ήταν στραμμένοι ενάντια στην Επανάσταση;

Στις 24 Μάρτη μπήκαν στην Πάτρα ο Ζαΐμης, ο Λόντος, ο Ρούφος, ο Χαραλάμπης, ο Δεσπότης Γερμανός και άλλοι (αυτοί που στα σχολικά βιβλία παρουσιάζονται ως ηγέτες της Επανάστασης). Αυτοί, βλέποντας πού οδηγούν τα γεγονότα, σχημάτισαν μεταξύ τους το “Αχαϊκόν Διευθυντήριον”, συγκεντρώνοντας στα χέρια τους όλες τις εξουσίες. Ο Καρατζάς, που ήταν και ο πραγματικός ηγέτης της Επανάστασης στην Πάτρα, σκοτώθηκε από τους πατρινούς κοτζαμπάσηδες, προκειμένου να μην τους μπει εμπόδιο στο μοίρασμα της εξουσίας, αφού εκείνος αναγνωριζόταν από τον λαό της Πάτρας. 

Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει την εξέλιξη της κοινωνίας

Όσο και αν παραχαράσσεται η ιστορία των κοινωνιών, όσο και αν αποκρύπτονται οι νομοτέλειες και συγκαλύπτεται η σημασία της ταξικής πάλης στην κοινωνική εξέλιξη, ο χαρακτήρας της εποχής που ζούμε δεν αλλάζει.

Όπως τότε έπρεπε να τσακιστεί το φεουδαρχικό σύστημα για να αναπτυχθούν οι προοδευτικές για την εποχή καπιταλιστικές σχέσεις, έτσι και σήμερα είναι αναγκαίο και επίκαιρο να τσακιστεί το καπιταλιστικό σύστημα για να μπορέσει η κοινωνία να προχωρήσει, να προοδεύσει με το χτίσιμο των νέων, προοδευτικών σοσιαλιστικών σχέσεων.

Όπως τότε, στην περίπτωση της Ελληνικής Επανάστασης, ήταν η εποχή των αστικών επαναστάσεων για να προχωρήσει η κοινωνία προς τα μπρος, έτσι και σήμερα είναι αναγκαία η σοσιαλιστική επανάσταση για να ανατραπεί το σάπιο πλέον καπιταλιστικό σύστημα και να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός.

Αυτό δεν αλλάζει ούτε αναιρείται από τις ανατροπές στα σοσιαλιστικά κράτη την περίοδο 1989-1991. Όπως δεν άλλαξε όταν η Γαλλική Επανάσταση που στόχο είχε το πέρασμα από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό δεν κέρδισε μεμιάς.

Το σύγχρονο δίδαγμα

Η Επανάσταση του 1821 διδάσκει ότι ένας λαός που είναι αποφασισμένος και έχει το δίκιο με το μέρος του, μπορεί να αντιμετωπίσει και να νικήσει αντιπάλους που φαντάζουν πανίσχυροι και ανίκητοι. Διδάσκει πάνω απ’ όλα ότι οι επαναστάσεις αποτελούν το όχημα της κοινωνικής προόδου και εξέλιξης, κινούν την ιστορία προς τα μπρος, ανατρέποντας τις ιστορικά ξεπερασμένες κοινωνικές τάξεις. Διδάσκει ότι κανένα σύστημα, ούτε το σημερινό καπιταλιστικό σύστημα, είναι αιώνιο. Η επαναστατική πάλη των λαών για μία νέα κοινωνία μπορεί να το γκρεμίσει.

Σήμερα η εργατική τάξη είναι αυτή που έχει τον προοδευτικό ρόλο στην κοινωνική εξέλιξη, γιατί είναι αυτή η τάξη που μπορεί με την πάλη της και την οικοδόμηση της δικής της εξουσίας να φέρει “το νέο” στην ανθρώπινη ιστορία. Να συντρίψει το ξεπερασμένο καπιταλιστικό σύστημα, να καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και να χτίσει την κοινωνία που κριτήριο θα έχει την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες.

Γι’ αυτόν τον λόγο έχει αξία για κάθε νέο άνθρωπο που δε συμβιβάζεται με το παρόν και το μέλλον που του έχουν ετοιμάσει, να μάθει, να συζητήσει, να διδαχθεί από την ανθρώπινη ιστορία. Γι’ αυτόν τον λόγο αξίζει μέσα στις σχολικές αίθουσες, μέσα στις σχολικές γιορτές να πούμε την αλήθεια για την Ελληνική Επανάσταση και τη σημασία της. Να φωτίσουμε όλες αυτές τις πλευρές που η κυρίαρχη τάξη σήμερα κρύβει, αλλά για εμάς είναι πολύτιμο δίδαγμα.

Aναδημοσίευση από τον ΟΔΗΓΗΤΗ του Μαρτίου

Το "αριστερό" ΤΑΙΠΕΔ αναβαθμίστηκε...

Το "αριστερό" ΤΑΙΠΕΔ αναβαθμίστηκε...

Θυμάστε τις προεκλογικές εξαγγελίες των Βουλευτών και των στελεχών

του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την Ελλάδα για την κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ;;; Μήπως θυμάστε

εδώ στην Κέρκυρα τον κουρνιαχτό που σήκωσαν ο Βουλευτής, ο Περιφερειάρχης

και ο Δήμαρχος της Κέρκυρας για το "κακό" ΤΑΙΠΕΔ και τη δημιουργία αντι-

ΤΑΙΠΕΔ μετώπου;;; Ένα ακόμη τεράστιο ψέμα απέναντι στον ελληνικό και

κερκυραϊκό λαό... Δε φτάνει που από τη μία έριχναν στάχτη στα μάτια του κόσμου

δαιμονοποιώντας το ΤΑΙΠΕΔ για τις ιδιωτικοποιήσεις κρύβοντας τις ευθύνες της ΕΕ

και της ελληνικής αστικής τάξης αλλά τώρα έπεσε πολύ μουγκαμάρα μετά την

αναβάθμιση του ΤΑΙΠΕΔ!!!

Τι έχουν να πουν τώρα οι δύο Βουλευτές Κέρκυρας του ΣΥΡΙΖΑ που

υπερψήφισαν το άρθρο 24 μέσα στο "νόμο για τις 100 δόσεις" που προβλέπει ένα

αναβαθμισμένο ΤΑΙΠΕΔ (ίσως του αλλάξουν όνομα σύντομα σύμφωνα και με την

προσφιλή "βαπτιστική" τακτική του ΣΥΡΙΖΑ) που συγκεντρώνει όλους τους φορείς

που σήμερα κάνουν αντίστοιχες δουλειές. Για παράδειγμα, η εταιρεία «Παράκτιο

Μέτωπο ΑΕ» (έχει όλο το παραλιακό μέτωπο από Φάληρο μέχρι Σούνιο) όπως

επίσης, και η Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ). Τι έχει να πει η Υπουργός

Νάντια Βαλαβάνη που στις 20 Νοεμβρίου του 2014 ήταν η βασική ομιλήτρια σε

εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στο Ηράκλειο με τίτλο "Γιατί πρέπει να καταργηθεί το

ΤΑΙΠΕΔ"!!!!

Άνθρωποι που ασχολούνται με την κτηματογορά και τις μεγάλες επενδύσεις

σε αυτό τον τομέα, λένε πως: Έτσι και αλλιώς μια τέτοια αλλαγή ήταν αναγκαία,

ανεξάρτητα από το εάν θα υπήρχε «δεξιά ή αριστερή κυβέρνηση, αφού μια τέτοια

δουλειά χρειάζεται μια πιο συγκεντρωτική δομή»... Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -

ΑΝΕΛ, που έχει διαβεβαιώσει τους δανειστές ότι θα προχωρήσει κανονικά και σε

νέες ιδιωτικοποιήσεις - αποκρατικοποιήσεις ύψους 2 δισ. ευρώ και οι παλιές έτσι

και αλλιώς θα προχωρήσουν, χρειάζεται και το κατάλληλο σχήμα για να το κάνει...

Ενδιαφέρον έχει επίσης το όνομα του νέου επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ. Ο κ.

Στέργιος Πιτσιόρλας (πρώην στέλεχος της ΕΑΡ και του ΣΥΝ που αποχώρησε το

2004), έχει μακρά θητεία ως πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος σε μεγάλες

ξενοδοχειακές και κτηματικές εταιρείες ενώ δραστηριοποιείται και στον χώρο των

ανεμογεννητριών στην Πελοπόννησο. Ο σωστός "αριστερός" άνθρωπός στη

σωστή "αριστερή" θέση... Επίσης, ενδιαφέρον έχει και η τοποθέτηση του Άγγελου

Βλάχου στο 5μελές ΔΣ του ΤΑΙΠΕΔ. Ο κ. Βλάχος ήταν πρώην στέλεχος της ΔΑΠ -

ΝΔΦΚ, ενώ διετέλεσε σύμβουλος Τουρισμού για αρκετά χρόνια, επί διαφόρων

υπουργών των, κατά τα άλλα, μνημονιακών κυβερνήσεων.

Πάντως ο κ. Πιτσιόρλας δήλωσε: «Αξιοποίηση δε μπορεί να γίνει υπό το

άγχος των προβλημάτων που έχει αυτή τη στιγμή η χώρα. Όχι πωλήσεις μπιρ

παρά». Τώρα μάλιστα... Να γιατί το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ όλο το προηγούμενο

διάστημα ήταν "ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ". Τώρα πουλάμε αλλά σε καλή τιμή... Τα

συχαρίκια και οι ευχές για καλή επιτυχία στο «έργο τους» (δηλαδή στις

ιδιωτικοποιήσεις του μέλλοντος), που τους δόθηκαν από τους βουλευτές του

ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της ακρόασής τους στη Βουλή, και μάλιστα από αυτούς

που ανήκουν στη λεγόμενη Αριστερή Πλατφόρμα, βγάζουν μάτι.

Βέβαια το παιχνίδι της προπαγάνδας δεν τελειώνει ποτέ. Το τελευταίο

διάστημα παρακολουθούμε ένα νέο θεατράκι δοκιμασμένο από τις ημέρες και τα

έργα του ΠΑΣΟΚ. Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν παντού ότι είναι άλλο ο ΣΥΡΙΖΑ

και άλλο η κυβέρνηση... Η Νομαρχιακή Επιτροπή Κέρκυρας του ΣΥΡΙΖΑ βγάζει

ανακοινώσεις ότι «διαφωνεί» με τις αποφάσεις της κυβέρνησης. Μα αγαπητοί

φίλοι η κυβέρνηση είναι ΣΥΡΙΖΑ!!! Μέχρι και οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ φτάνουν

στο σημείο να λένε ότι δεν είναι κυβέρνηση αλλά απλά κυβερνητικοί Βουλευτές...

Στο ίδιο μήκος κύματος και η "Κοινή Πρωτοβουλία ενάντια στην

ιδιωτικοποίηση των περιφερειακών Αεροδρομίων" που απαρτίζεται κυρίως από

στελέχη και εκλεγμένους του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την Ελλάδα. Στις 17 Μαρτίου 2015

Σελίδα 2 από 2

κατέθεσε ψήφισμα προς την Κυβέρνηση και την Βουλή που ζητάει μεταξύ άλλων

την κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ. Την ίδια ακριβώς μέρα αντιπροσωπία

της "Πρωτοβουλίας", μεταξύ των οποίων και ο Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων,

συναντήθηκε με τους Υπουργούς Οικονομικών Γ. Σταθάκη και Επικρατείας Α.

Φλαμπουράρη και τους εξέφρασαν "τις ανησυχίες τους για τη ενίσχυση του

θεσμικού ρόλου του ΤΑΙΠΕΔ". Η απαίτηση για κατάργηση έγινε ανησυχία για το

ότι το ΤΑΙΠΕΔ ενισχύεται... Επίσης, στο ίδιο κείμενο γράφει η "Πρωτοβουλία"

ότι "αναγνωρίζει το θετικό πνεύμα των νέων δεσμεύσεων της σημερινής

κυβέρνησης και αναμένει τους νέους της σχεδιασμούς"... Στάση αναμονής δηλαδή

και αυταπάτες για το που πάει η κατάσταση. Στο τέλος βέβαια για τη γνωστή

στάχτη στα μάτια συγκολλείται και η φράση "Οι αγώνες συνεχίζονται και

κλιμακώνονται."

Θα μπορούσαμε να αφήσουμε απλά ασχολίαστα τα ίδια τους τα κείμενα και

τις δηλώσεις να τους εκθέσουν. Πρέπει να σημειωθεί όμως ότι είναι εξαιρετικά

επικίνδυνη αυτή η τακτική του "καλού και του κακού ΣΥΡΙΖΑ". Προσπαθεί να

ενσωματώσει τις λαϊκές αντιδράσεις και να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα.

Η λογική "να μην αφήσουμε την κυβέρνηση να διολισθήσει" κρύβει την

αλήθεια. Ότι δηλαδή η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δε διολισθαίνει αλλά κάνει

ακριβώς αυτά που είχε πει. Σέβεται τις δεσμεύσεις της ΕΕ και των άλλων

ιμπεριαλιστικών οργανισμών, αναγνωρίζει το χρέος ως υποχρέωση του λαού,

προχωράει σε αναδιαρθρώσεις και μεταρρυθμίσεις και πάλι εις βάρος των πολλών

προς όφελος των λίγων. Αυτό είχε πει και αυτό κάνει, άρα και θα συνεχίσει να

εφαρμόζει μέτρα εναντίον του λαού. Όσο πιο γρήγορα αποκαλυφθεί στις

συνειδήσεις του λαού ο χαρακτήρας και αυτής της κυβέρνησης τόσο πιο εύκολα

θα προετοιμαστεί η αντεπίθεση... Ας μην χάσουμε άλλο χρόνο παρακολουθώντας

τις εξελίξεις από μακριά. Είναι επιτακτική η ανάγκη οργάνωσης του αγώνα,

μαζικοποίησης των σωματείων με πρώτο βήμα την ανάκτηση των απωλειών και

στόχο την ολική ανατροπή.

Μπορμπότης Γιάννης

Μέλος της ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ