ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάζουν συγκυηβέρνηση;

 

 Σε απόλυτη συμπαιγνία με τον ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ σπεύδει να αλλάξει τον νόμο για την ψήφο των αποδήμων, καταργώντας κάθε δικλείδα ασφαλείας απέναντι στον κίνδυνο αλλοίωσης του εκλογικού σώματος.

Σαν έτοιμη από καιρό, και αξιοποιώντας ως «λαγό» τη στάση της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Θ. Τζάκρη, με απόφαση του πρωθυπουργού η κυβέρνηση καταθέτει σήμερα στη Βουλή νομοσχέδιο για την άρση των περιορισμών που έχουν τεθεί για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος των αποδήμων από τον τόπο κατοικίας τους. 

Σύμφωνα με τον υπάρχοντα νόμο, για να ασκηθεί αυτό το δικαίωμα θα πρέπει οι ομογενείς να έχουν αποδεδειγμένη παρουσία στην Ελλάδα δύο έτη την τελευταία 35ετία, καθώς και να υποβάλλουν φορολογική δήλωση στις ελληνικές αρχές. Το κυβερνητικό νομοσχέδιο θα αίρει αυτούς τους δύο περιορισμούς, όπως ανακοίνωσε η κυβερνητική εκπρόσωπος Αρ. Πελώνη.

 

Η συγκεκριμένη ρύθμιση είχε συμφωνηθεί και ψηφιστεί με μεγάλη πλειοψηφία πριν ενάμιση χρόνο. Τότε, το ΚΚΕ είχε τονίσει ότι προϋπόθεση για να απολαμβάνει κάποιος το δικαίωμα της ψήφου είναι  να υφίσταται τις συνέπειες της πράξης του, στην προκειμένη περίπτωση της εκλογής, να απουσιάζει από την Ελλάδα εύλογο χρονικό διάστημα και να υπάρχει αυτοπρόσωπη παρουσία σε πρεσβείες και προξενεία, όχι δηλαδή επιστολική ψήφος που επιτρέπει τη νόθευση του εκλογικού αποτελέσματος. Η ΝΔ υπαναχώρησε από τις θέσεις της, που περιελάμβαναν ακόμη και επιστολική ψήφο, προκειμένου να συγκεντρωθούν οι 200 βουλευτές που απαιτούνταν. 

Ο ένας «κόβει» και ο άλλος «ράβει»

Σε συνέντευξη της στην εφημερίδα «Εθνικός Κήρυκας», η Θ. Τζάκρη, η οποία είναι αρμόδια για θέματα Απόδημου Ελληνισμού του ΣΥΡΙΖΑ, δήλωσε ότι οι περιορισμοί αυτοί είναι «άδικοι» και «υποτιμητικοί» . Ανακοίνωσε δε πως «όχι μόνο θα δώσουμε τη μάχη για την άρση των περιορισμών, αλλά και θα τους καταργήσουμε αμέσως μόλις επιστρέψουμε στη διακυβέρνηση της χώρας».

Παίρνοντας την «πάσα», ο υπουργός Εσωτερικών, Μ. Βορίδης, δήλωσε σε τηλεοπτικό σταθμό πως η κυβέρνηση θα προχωρήσει στην κατάθεση νομοθετικής ρύθμισης, κάτι που ανακοίνωσε και επίσημα η κυβερνητική εκπρόσωπος, Αρ. Πελώνη, κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, σημειώνοντας πως πρόκειται για απόφαση του πρωθυπουργού. «Με τη συμφωνία του ΣΥΡΙΖΑ εξασφαλίζεται η απαραίτητη πλειοψηφία των 2/3 που απαιτείται από το Σύνταγμα», ανέφερε η Αρ. Πελώνη, καλώντας τον ΣΥΡΙΖΑ «να υπερψηφίσει την πλήρη κατάργηση αυτών των κριτηρίων, κάτι που και ο ίδιος επιθυμεί».

ΚΚΕ: Να σταματήσουν τώρα τα πολιτικά παιχνίδια και η συμπαιγνία

Σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την ψήφο των αποδήμων αναφέρει:  

«Παρά το γεγονός ότι το νομοσχέδιο για την ψήφο των αποδήμων και τα κριτήρια που αυτό έθετε ψηφίστηκαν με μεγάλη πλειοψηφία πριν ενάμιση χρόνο, αρχικά η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Τζάκρη και στη συνέχεια ο υπουργός Εσωτερικών της ΝΔ Μ. Βορίδης, με συνεντεύξεις τους, ανοίγουν θέμα κατάργησης αυτών των κριτηρίων.

Ουσιαστικά η κα Τζάκρη εξελίσσεται σε "λαγό" της ΝΔ και ευρύτερων σχεδιασμών και προκαλεί μια συζήτηση για να αμφισβητηθεί και να αναθεωρηθεί αυτό που τα κόμματά τους πρόσφατα ψήφισαν στη Βουλή. Αν δεν υπάρχει άλλου τύπου συνεννόηση ανάμεσα στις ηγεσίες των κομμάτων τους, ανάμεσα στον κ. Τσίπρα και τον κ. Μητσοτάκη...

Να σταματήσουν αμέσως τώρα τα πολιτικά παιχνίδια με τους απόδημους, ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, σε συμπαιγνία προφανώς του κ. Μητσοτάκη με τον κ. Τσίπρα».

902.gr

Λαϊκή απάντηση στην επικίνδυνη πολιτική της εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς

 

 

 

 Του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ και βουλευτή του ΚΚΕ

Στη διεθνή σκηνή παρατηρείται ιδιαίτερη κι έντονη κινητικότητα. Η αμερικανοΝΑΤΟική μηχανή προχωράει σε πολλά μέτωπα. Η Κίνα διεισδύει σε νέους στρατηγικούς χώρους, με το νέο «Δρόμο του Μεταξιού». Το ευρωατλαντικό μπλοκ στη Μαύρη Θάλασσα και στην Ουκρανία αντιπαρατίθεται με τα συμφέροντα της Ρωσίας και η περιοχή μετατρέπεται σε πολύ «θερμή εστία». Οι θέσεις της ΝΑΤΟικής Τουρκίας για αναθεώρηση της Συνθήκης του Μοντρέ, για το Βόσπορο, μπορεί να ανοίξει τον «ασκό του Αιόλου».

Επιβεβαιώνεται η ανάλυση του ΚΚΕ ότι σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης οξύνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για τον έλεγχο των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Ο καπιταλισμός έχει σαπίσει και ο κίνδυνος γενικευμένων στρατιωτικών αναμετρήσεων με θύματα τους λαούς είναι υπαρκτός.

Οι αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας συμμετέχουν στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, συνεργάζονται και συγκρούονται για περισσότερα οφέλη, η ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις διατηρείται για μακρά περίοδο.

Η τουρκική κυβέρνηση διεκδικεί στην περιοχή. Αμφισβητεί τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα ελληνικών νησιών. Αξιοποιεί τα «παζάρια» με τις ΗΠΑ και την ΕΕ που επιδιώκουν να κερδίσουν την Τουρκία στο «δυτικό στρατόπεδο», να τραβηχθεί από την επιρροή της Ρωσίας, να ισχυροποιηθεί το ΝΑΤΟ. Η προώθηση των στρατηγικών σχέσεων με την Τουρκία αποτελούν την ουσία της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ και της επίσκεψης των προέδρων της Κομισιόν και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στην Άγκυρα.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες απ’ αυτήν, υπηρετεί τη γεωστρατηγική αναβάθμιση των συμφερόντων των οικονομικών ομίλων, βαθαίνει την εμπλοκή της στα πολιτικοστρατιωτικά σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ. Πατάει στο «στρατηγικό διάλογο» που προώθησε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους Αμερικανούς και ετοιμάζει την αναβάθμιση της επικίνδυνης συμφωνίας για τις αμερικανικές βάσεις. Διαθέτει το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης για την άσκηση «Defender Europe», της «πρόβας πολέμου» των ΑμερικανοΝΑΤΟικών κατά της Ρωσίας.

Με ευθύνη των κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, η χώρα έχει μετατραπεί σε ορμητήριο ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, η κυβέρνηση συμμετέχει σε στρατιωτικές αποστολές στο εξωτερικό, στέλνει πυραύλους «Πάτριοτ» στη Σαουδική Αραβία.

Οι συμμαχίες με Ισραήλ, Αίγυπτο, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αραβία, η διεκδίκηση ρόλου στη Λιβύη, που γίνεται αγώνας δρόμου για το «μοίρασμα της λείας», οξύνουν τους ανταγωνισμούς, δεν υπηρετούν τα λαϊκά συμφέροντα.

Οι διερευνητικές συνομιλίες Ελλάδας - Τουρκίας αποβλέπουν στη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο προς όφελος αμερικανικών και ευρωπαϊκών ενεργειακών κολοσσών κι αυτό θα τροφοδοτήσει νέο κύκλο αντιπαραθέσεων. Οι συμφωνίες της Μαδρίτης (1997) μέσω ΝΑΤΟ και του Ελσίνκι (1999) μέσω της ΕΕ, επί πρωθυπουργίας του κ. Σημίτη, αναγνωρίζουν «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο και «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές», συνιστούν απαράδεκτους συμβιβασμούς που αφορούν τα ίδια τα σύνορα, υπηρετούν το στόχο της συνεκμετάλλευσης που συνδέεται με την προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης.

Ο λαός μας έχει τη δύναμη να δώσει αποφασιστική απάντηση, να δυναμώσει την πάλη κατά της επικίνδυνης πολιτικής της εμπλοκής, για το ξήλωμα των αμερικανικών βάσεων, να συγκρουστεί με το κεφάλαιο και την εξουσία του και να διαμορφώσει τους όρους για να περάσει η εξουσία στους παραγωγούς του πλούτου, να αποδεσμευτεί η χώρα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, να οικοδομηθούν αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με τους γειτονικούς λαούς.

Αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα «Τα Νέα Σαββατοκύριακο»

902gr

«Τσελεμεντέδες»... δημιουργίας προβοκατόρικων ομάδων

 «ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ»

Γ' Μέρος

Οπως ήδη έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενα δημοσιεύματα, οι σχέσεις της τρομοκρατίας με τις μυστικές υπηρεσίες είναι κοινό μυστικό. Δεν πρόκειται όμως για μια τυχαία σχέση. Στο παρελθόν, ήρθαν στο φως, με τη δημοσιοποίηση στοιχείων που όχι μόνο προκάλεσαν πολιτικό σεισμό στη Δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αλλά πολύ περισσότερο γιατί επιβεβαίωσαν πόσο λεπτομερής είναι ο σχεδιασμός και η σύμφυση της τρομοκρατίας με μυστικές υπηρεσίες και μηχανισμούς των ιμπεριαλιστικών κρατών. Η διείσδυση, συγκρότηση «τρομοκρατικών ομάδων» και οργανώσεων είναι επίσημη «πολιτική» των μυστικών υπηρεσιών.

Στο πλαίσιο του αφιερώματός μας, σήμερα θα θυμίσουμε πιο αναλυτικά δύο περιπτώσεις:

-- Στη μία έχουμε ήδη αναφερθεί στο αφιέρωμά μας και αφορά το περίφημο «Εγχειρίδιο Εκστρατείας» της CIA, μέσα στο οποίο υπάρχουν οι περιγραφές για το πώς αξιοποιούνταν ή πώς στήνονταν τρομοκρατικές οργανώσεις.

-- Η δεύτερη αφορά απόρρητο έγγραφο της EUROPOL με την ονομασία «Ευρωπαϊκές Βέλτιστες Πρακτικές για το Χειρισμό των Πληροφοριοδοτών», το οποίο εύστοχα χαρακτηρίστηκε σε παλιότερο δημοσίευμα της εφημερίδας μας του 2002 ως «το Εγκόλπιο του προβοκάτορα». Το πώς δηλαδή, η EUROPOL χειριζόταν συνολικά τους ...χαφιέδες της μέσα σε διάφορες οργανώσεις...

Το εγχειρίδιο της CIA

Το «Εγχειρίδιο εκστρατείας για τις μυστικές υπηρεσίες που διεξάγουν επιχειρήσεις σταθεροποίησης» κοινοποιήθηκε στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες τον Μάρτη του 1970. Τα κωδικά στοιχεία του Εγχειριδίου ήταν FM 30-31 (Field Manual / Εγχειρίδιο επιχειρήσεων) και συνοδευόταν από τρία παραρτήματα. Υπογραφόταν από τον στρατηγό Γουεστμόρλαντ (αρχηγό των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων στο Βιετνάμ) και τον στρατηγό Γουίκλαμ.

Το περιεχόμενο του «Εγχειριδίου» δημοσιεύτηκε αποσπασματικά, ή ολόκληρο, σε διάφορες ξένες εφημερίδες, μεταξύ των οποίων και στη γαλλική «Μοντ» τον Σεπτέμβρη 1978. Στην Ελλάδα, δημοσιεύτηκε από το «Βήμα» στις 22 Οκτώβρη 1978 με τίτλο «Απόρρητο αμερικανικό εγχειρίδιο για επιχειρήσεις αποσταθεροποίησης στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης».

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο αυτού του «Εγχειριδίου», το οποίο ρίχνει φως στις σχέσεις των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών με τις τρομοκρατικές οργανώσεις, το οποίο μάλιστα πρέπει να αξιολογηθεί και σχετικά με την υπόθεση «17 Νοέμβρη» στη χώρα μας, βρίσκεται στο 6ο κεφάλαιο του δεύτερου παραρτήματος.

Εκεί υπό τον τίτλο: «Μεθοδολογία σταθεροποιητικής δραστηριότητας», αναφέρεται:

«Είναι πιθανόν οι φιλικές κυβερνήσεις να δείχνουν παθητικότητα ή αναποφασιστικότητα απέναντι στον ανατρεπτικό κομμουνισμό (ίσως), εξαιτίας κάποιας χαλάρωσης των βίαιων πράξεων.

Σ' αυτήν την περίπτωση, οι στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες θα πρέπει να είναι σε θέση να πραγματοποιήσουν ειδικές επιχειρήσεις, ικανές να πείσουν την κυβέρνηση και την κοινή γνώμη ότι ο κίνδυνος είναι πραγματικός και υπάρχει επιτακτική ανάγκη να καταπολεμηθεί.

Για την επίτευξη αυτού του στόχου, οι μυστικές υπηρεσίες επιβάλλεται να διεισδύσουν στις ανατρεπτικές οργανώσεις με ειδικούς πράκτορες, που θα έχουν αποστολή να δημιουργήσουν ομάδες δράσης από τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία αυτών των οργανώσεων. Αυτές οι ομάδες δράσης, υπό τον έλεγχο των μυστικών υπηρεσιών, θα εξαπολύσουν κύμα βίαιων ή μη βίαιων εκδηλώσεων, αναλόγως των περιστάσεων. Αν δεν είναι εφικτή η διείσδυση αυτού του είδους, μπορεί να οδηγήσει στον επιδιωκόμενο σκοπό η χρησιμοποίηση οργανώσεων της άκρας αριστεράς».

Το «Εγχειρίδιο» συνοψίζοντας τους στόχους όλων αυτών των επιχειρήσεων υπογραμμίζει: «Από την πλευρά μας ενδιαφερόμαστε να είναι ανοιχτά τα αρχεία των υπηρεσιών ασφαλείας της φιλικής χώρας στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες (αν δεν είναι ανοιχτά) θα πρέπει να εξεταστεί σοβαρά η δυνατότητα να εξασφαλιστεί πρόσβαση στα αρχεία με ενέργειές μας».

To «Εγχειρίδιο» άρχισε να εφαρμόζεται στη Δυτική Ευρώπη αμέσως μετά την κοινοποίησή του, δηλαδή το 1970. Ωστόσο, βρίσκει την πλήρη εφαρμογή του στην περίοδο που αναλαμβάνουν το τιμόνι της CIA ο Ουίλιαμ Κόλμπι (μέχρι το 1975) και ο Τζορτζ Μπους το 1976. Είναι άξιο επισήμανσης το ότι η εφαρμογή του «Εγχειριδίου» συμπίπτει με την έξαρση της δράσης τρομοκρατικών οργανώσεων, όπως η RAF στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες» στην Ιταλία. Επίσης, είναι αξιοσημείωτο ότι η δράση της «17 Νοέμβρη» στην Ελλάδα αρχίζει το 1975, σ' αυτό το κρίσιμο διάστημα, και έχει όλα τα χαρακτηριστικά που περιλαμβάνονται στο «Εγχειρίδιο».

Υπενθυμίζουμε πως την αυθεντικότητα του «Εγχειριδίου» επιβεβαίωσε ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ και πρώην αρχηγός της CIA, Τζορτζ Μπους (πατέρας), λίγες μέρες μετά το χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη 2001 στη Νέα Υόρκη και το αμερικανικό Πεντάγωνο. Στις 16 Σεπτέμβρη δήλωσε: «Η CIA, στο παρελθόν, είχε τοποθετήσει πράκτορές της σε τρομοκρατικές οργανώσεις για να τις χρησιμοποιήσει προς όφελος των εθνικών συμφερόντων»..!

EUROPOL: Το εγκόλπιο του προβοκάτορα

Το 2002 ο «Ριζοσπάστης» φέρνει στη δημοσιότητα ένα πολύ σημαντικό ντοκουμέντο. Πρόκειται για απόρρητο έγγραφο της EUROPOL με την ονομασία «Ευρωπαϊκές Βέλτιστες Πρακτικές για το Χειρισμό των Πληροφοριοδοτών». Αυτό το έγγραφο χαρακτηρίστηκε εύστοχα ως «το Εγκόλπιο του προβοκάτορα».

Πρόκειται για έγγραφο που συντάχθηκε στις 22 Μάρτη του 2002, μετά από συνάντηση εκπροσώπων των κυβερνήσεων των 15 (τότε) κρατών - μελών της ΕΕ.

Αυτό το έγγραφο ήρθε στην επιφάνεια ξανά τον Ιούνη του 2011, όταν η τότε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα το κατέθεσε στη Βουλή, με αφορμή τις προβοκάτσιες που εκδηλώνονταν σε βάρος μεγάλων συγκεντρώσεων ενάντια στα μνημόνια και την αντιλαϊκή πολιτική.

Ας δούμε πιο αναλυτικά:

Οπως αποκαλύπτεται στο έγγραφο της EUROPOL, που συντάχθηκε στις 22 Μάρτη 2002, ο λόγος που εκπρόσωποι των «15» της ΕΕ συνευρέθηκαν και συσκέφθηκαν είναι ότι «θεωρήθηκε απαραίτητο σε ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη να θεσπίσουν κάποιους κανόνες, οι οποίοι αναμένεται να οδηγήσουν σε θετικά αποτελέσματα» όπως (...) τον «καλύτερο χειρισμό του ίδιου του πληροφοριοδότη, σύμφωνα με το πεδίο της δραστηριότητάς του».

Oπως ευθαρσώς σημειώνεται στην πρώτη κιόλας παράγραφο του εγγράφου, «δεν είναι απαραίτητο να εξετάσουμε με λεπτομέρεια σε βάθος το λαβύρινθο των αστυνομικών δραστηριοτήτων για να διαπιστώσουμε την κρίσιμη σημασία ενός Πληροφοριοδότη, οποιοδήποτε όνομα και αν δίνεται σε αυτόν»... Μεταξύ άλλων, δε, η EUROPOL φιλοδοξεί να απαντήσει σε ερωτήματα, που, όπως λέει, έχουν «εγερθεί ανεπίσημα από ορισμένα κράτη - μέλη», στα οποία μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται και τα εξής: «1. Πληρώνονται οι πληροφοριοδότες για τη συνεργασία τους; 2. Υπάρχει επίσημη ή ανεπίσημη τιμή; 3. Ποιος είναι ο αρμόδιος για την πληρωμή;».

Να πώς «ορίζει» το έγγραφο τον... πληροφοριοδότη:

«Πληροφοριοδότης - λέει - είναι ένα άτομο το οποίο αποτελεί αντικείμενο εμπιστευτικού χειρισμού και το οποίο παρέχει πληροφορίες και παρέχει συνδρομή στις αρμόδιες Αρχές (...). Οι Πληροφοριοδότες - συνεχίζεται - χρειάζονται αυστηρό έλεγχο και σαφείς οδηγίες για το πώς θα πρέπει να ενεργούν για να προστατέψουν τους εαυτούς τους και για το τι επιτρέπεται και για το τι δεν επιτρέπεται να κάνουν».

Το καλύτερο όμως είναι το επόμενο και σχετίζεται ακριβώς με το τι μπορούν ή δεν μπορούν να κάνουν οι χαφιέδες. Ο χαφιές, λοιπόν, «εάν διαπράττει έγκλημα ενώ είναι πληροφοριοδότης θα υπόκειται σε σύλληψη εκτός εάν έχει δοθεί σε αυτόν καθεστώς συμμετέχοντος πληροφοριοδότη και παραμένει εντός των προσδιορισμένων ορίων»!

Αμέσως μετά, τα πράγματα γίνονται πιο συγκεκριμένα. Γράφουν λοιπόν: «Ενας συμμετέχων πληροφοριοδότης είναι ένας πληροφοριοδότης ο οποίος με την έγκριση μιας καθορισμένης εξουσιοδοτούσας Αρχής, σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία ή τις κατευθυντήριες γραμμές, επιτρέπεται να συμμετάσχει σε ένα έγκλημα, το οποίο άλλοι ήδη προτίθενται να διαπράξουν»!

Ειδική αναφορά και μάλιστα σε εκτενές κεφάλαιο γίνεται στο θέμα της «αμοιβής» του πληροφοριοδότη.

Κατά την EUROPOL, «η ανταμοιβή ενός Πληροφοριοδότη είναι μια αμοιβή για παροχή υπηρεσίας σε μετρητά, αγαθά ή άλλα ωφελήματα». Εξειδικεύοντας, η EUROPOL αναφέρει ότι «ένα ωφέλημα μπορεί να περιλαμβάνει την παροχή πληροφοριών σε ένα Δικαστήριο, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε μια μετριασμένη ποινή γι' αυτόν τον Πληροφοριοδότη, ο οποίος έχει καταδικαστεί για ένα αδίκημα»!

Η EUROPOL σημειώνει με έμφαση ότι «είναι ζωτικής σημασίας η κατάλληλη χρηματοδότηση του συστήματος Πληροφοριοδοτών», αλλά εντούτοις «δεν είναι δυνατόν να δοθεί ένας ακριβής κανόνας για το ποσόν των χρημάτων που θα πρέπει να είναι διαθέσιμα για οποιονδήποτε συγκεκριμένο αριθμό Πληροφοριοδοτών». Ως εκ τούτου, το ακριβές αντίτιμο θα καθοριστεί «με την πάροδο του χρόνου», οπότε και η Υπηρεσία θα καταλήξει «σε μια καλή άποψη των άριστων επιπέδων του προϋπολογισμού», αφού ληφθεί υπόψη της:

α) «Η περιγραφή της φύσης της υπόθεσης, συμπεριλαμβανομένων των εμπλεκομένων Υπηρεσιών, του ιστορικού των δραστών, των λεπτομερειών και του στόχου των σκοπούμενων ερευνών και η σημασία των αποδεικτικών στοιχείων, που είναι πιθανόν να προκύψουν».

β) «Ο όγκος των εντοπισθέντων περιουσιακών στοιχείων, ή στοιχείων που είναι πιθανόν να εντοπιστούν για δήμευση».

γ) «Η φύση και η αξία των παρεχόμενων πληροφοριών».

Στο εν λόγω ντοκουμέντο τονίζεται με έμφαση ότι «ο χρονικός προσδιορισμός των πληρωμών μπορεί να έχει μια σημαντική επίπτωση στη διεξαγωγή των ερευνών και θα πρέπει να καταβάλλεται ιδιαίτερη προσοχή, όσον αφορά τον πλέον κατάλληλο χρόνο για την καταβολή της ανταμοιβής». Εδώ, μάλιστα, υπάρχει και επεξήγηση:

«Η αποτελεσματική λειτουργία του Συστήματος των Πληροφοριοδοτών ενισχύεται σημαντικά - όπως αναφέρεται - και από τη γρήγορη πληρωμή, επειδή αυτή: α) δείχνει καλή πίστη από την πλευρά των Χειριστών και του Ελεγκτή, β) ενισχύει την αυτοεκτίμηση του Πληροφοριοδότη, γ) ενισχύει το δεσμό μεταξύ του Πληροφοριοδότη και της εμπλεκόμενης υπηρεσίας, δ) ενθαρρύνει τον Πληροφοριοδότη σε πολλές περιπτώσεις να συνεχίσει τη δραστηριότητά του».

(συνεχίζεται...)

ΝΑΤΟ, Μαύρη Θάλασσα και Συνθήκη του Μοντρέ

Η συζήτηση για το καθεστώς που διέπει τα στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων, με βάση τη Συνθήκη του Μοντρέ, αναθερμαίνεται στο έδαφος ανταγωνισμών που οξύνονται στην περιοχή. Θυμίζουμε ότι η Συνθήκη (του 1936) μεταξύ άλλων ρυθμίζει τους όρους διέλευσης των πλοίων από τα «Τουρκικά Στενά», που συνδέουν τη Μαύρη Θάλασσα με το Αιγαίο και τη Μεσόγειο, ενώ περιλαμβάνει μια σειρά από ρήτρες σχετικά με το είδος και τον αριθμό των πολεμικών πλοίων που μπορούν να περνάνε προς τη Μαύρη Θάλασσα.

Για παράδειγμα, προβλέπει ότι τα πολεμικά πλοία μη παρευξείνιων κρατών που διέρχονται τα Στενά πρέπει να έχουν εκτόπισμα μικρότερο από 15.000 τόνους, δεν επιτρέπεται να περάσουν περισσότερα από 9 πολεμικά πλοία μη παρευξείνιων κρατών τη φορά, συνολικής χωρητικότητας που δεν υπερβαίνει τους 30.000 τόνους, και επιτρέπεται να παραμείνουν στη Μαύρη Θάλασσα για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τις 21 μέρες. Για να δώσουμε μια ιδέα, μια φρεγάτα του ελληνικού ΠΝ έχει εκτόπισμα περίπου 3.500 τόνους, ένα αμερικανικό αεροπλανοφόρο περίπου 100.000 τόνους και ένα πλοίο αμφίβιων επιθέσεων των Αμερικανών περίπου 40.000 τόνους.

***

Οι περιορισμοί αυτοί θέτουν εμπόδια στις επιχειρήσεις και στα σχέδια του ΝΑΤΟ. Για τον λόγο αυτό, ειδικά τα τελευταία χρόνια, μετά και την ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Ουκρανία, η προσπάθεια αναθεώρησης ή με διάφορους τρόπους «παράκαμψης» της Συνθήκης του Μοντρέ αποτελεί πάγιο ΝΑΤΟικό στόχο, ώστε να προωθηθούν τα σχέδια περικύκλωσης της Ρωσίας.

Θυμίζουμε πως δύο μόλις χρόνια μετά τα γεγονότα στην Ουκρανία, το 2016, η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ (με πρόσχημα το Προσφυγικό) συνυπέγραψε τη μόνιμη ναυτική παρουσία της ΝΑΤΟικής δύναμης SNMG2 στο Αιγαίο, ακριβώς πάνω στον «διάπλου» των ρωσικών πλοίων από τον Εύξεινο Πόντο προς τη Μεσόγειο. Με «πάτημα» τη μόνιμη αυτή παρουσία, οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις αναπτύσσονται έκτοτε τακτικότερα και προς τη Μαύρη Θάλασσα.

Στη Σύνοδό του το 2018, το ΝΑΤΟ έδωσε το «σήμα» για την παραπέρα συγκέντρωση δυνάμεων και στη Μαύρη Θάλασσα, μέσα και από τον δίαυλο του Αιγαίου, μιλώντας για «ανάγκη ανανεωμένης εστίασης στη Μαύρη Θάλασσα» και σημειώνοντας στη σχετική διακήρυξη ότι «ορισμένα εναέρια και ναυτικά μέτρα στην περιοχή του Ευξείνου Πόντου οδήγησαν σε σημαντική αύξηση της παρουσίας και της ναυτικής δραστηριότητας του ΝΑΤΟ στον Εύξεινο Πόντο. Χαιρετίζουμε την πρόοδο προς την πλήρη εφαρμογή των συμφωνηθέντων μέτρων, και ιδιαίτερα στον τομέα της ναυτιλίας, επισημαίνοντας ότι απαιτείται περαιτέρω εργασία», με κατεύθυνση την ανάπτυξη σε μόνιμη βάση ΝΑΤΟικής αρμάδας στην περιοχή, κόντρα στην εκεί ρωσική παρουσία.

***

Το ίδιο διάστημα, μια σειρά από ευρωατλαντικές «δεξαμενές σκέψης», όπως η «The Heritage Foundation», σημείωναν τη σημασία «για τη Συμμαχία να επικεντρωθεί σε μια περιοχή που έχει γεωπολιτική σημασία: Στον Εύξεινο Πόντο. Μετά την παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014, η Μαύρη Θάλασσα έχει καταστεί ρωσική λίμνη. Αυτό αποτελεί άμεση απειλή για τα συμφέροντα ασφαλείας των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ».

Μιλώντας άλλωστε για τη «Σημασία της Μαύρης Θάλασσας», τόνιζε ότι «πολλοί σημαντικοί αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς και καλώδια οπτικών ινών, διασχίζουν τη θάλασσα. Σε όλη την ιστορία της περιοχής, ο Εύξεινος Πόντος έχει αποδειχθεί γεωπολιτικά και οικονομικά σημαντικός. Για τις ΗΠΑ, η στρατηγική σημασία της Μαύρης Θάλασσας απορρέει ουσιαστικά από τις υποχρεώσεις της στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Τρεις από τις έξι χώρες της Μαύρης Θάλασσας (Τουρκία, Βουλγαρία και Ρουμανία) βρίσκονται στο ΝΑΤΟ. Αλλες δύο χώρες (η Ουκρανία και η Γεωργία) συμμετέχουν στο πρόγραμμα "Σύμπραξη για την Ειρήνη" του ΝΑΤΟ (και η Γεωργία είναι επίσημα υποψήφιο κράτος - μέλος του ΝΑΤΟ)».

* * *

Απαριθμώντας εξάλλου τα εμπόδια που βρίσκει ο ευρωατλαντικός άξονας στην πρόσβαση, παρουσία και δράση στην περιοχή, σημείωνε: «Η Σύμβαση του Μοντρέ, του 1936, καθιστά δύσκολη τη διατήρηση μιας ισχυρής ναυτικής παρουσίας στο ΝΑΤΟ».

Το αυξανόμενο αμερικανοΝΑΤΟικό ενδιαφέρον για τη Μαύρη Θάλασσα καταγράφεται και στις μέρες που περνάνε τα ΝΑΤΟικά πλοία εκεί: Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του ΝΑΤΟ για το 2018, τα πλοία των δύο μόνιμων ναυτικών αρμάδων του ΝΑΤΟ που επιχειρούν σε Μεσόγειο και Μαύρη Θάλασσα (SNMG2 και SNMCMG2) πέρασαν 120 μέρες το 2018 επιχειρώντας στη Μαύρη Θάλασσα, από «μόλις» 80 το 2017. Το 2019 οι ΗΠΑ έστειλαν πολεμικά πλοία τους στη Μαύρη Θάλασσα για 125 μέρες και το ΝΑΤΟ πλοία του εκεί για άλλες 125.

Αλλά και η τρέχουσα ετήσια έκθεση του ΝΑΤΟ, για τα πεπραγμένα της λυκοσυμμαχίας το 2020, αναφέρει ότι ακόμα και σε συνθήκες πανδημίας τα πλοία των 2 αρμάδων πέρασαν 105 μέρες στη Μαύρη Θάλασσα, χώρια τα άλλα πολεμικά πλοία που κράτη - μέλη έστειλαν μεμονωμένα για ασκήσεις που διοργανώνουν οι Ρουμανία, Βουλγαρία και Τουρκία, αλλά και οι Ουκρανία και Γεωργία.

* * *

Και σε αυτά τα επικίνδυνα ΝΑΤΟικά σχέδια η Ελλάδα είναι βαθιά μπλεγμένη, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων. Οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις συμμετέχουν με πλοία στις ΝΑΤΟικές αρμάδες ή στέλνουν μεμονωμένα πλοία για συμμετοχή στις ΝΑΤΟικές ασκήσεις στη Μαύρη Θάλασσα, και μάλιστα «με καμάρι» δηλώνουν ότι είναι τα μοναδικά ΝΑΤΟικά πλοία που αυξάνουν χρόνο με τον χρόνο την παρουσία τους. Την ίδια στιγμή, η Πολεμική Αεροπορία έχει αναλάβει στο πλαίσιο του ΝΑΤΟικού καταμερισμού να φυλάει τον εναέριο χώρο και της Βουλγαρίας, που απλώνεται στη Μαύρη Θάλασσα, να βρίσκεται δηλαδή στην πρώτη γραμμή μιας πιθανής ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης.

Τα ΝΑΤΟικά πλοία υποστηρίζονται στη βάση των Αμερικανών στην Σούδα ή λαμβάνουν αεροπορική υποστήριξη από αεροσκάφη πολλαπλών ναυτικών αποστολών (MMA) Ρ-8 «Poseidon», που απογειώνονται και από την αεροπορική βάση της Σούδας. Ενώ το όλο σχέδιο για στρατιωτική χρήση της Αλεξανδρούπολης από τους Αμερικανούς έχει και την πτυχή του ελέγχου των Δαρδανελίων ως σημείου εισόδου - εξόδου του Ρωσικού Στόλου. Στοιχεία όλα μιας εμπλοκής που βαθαίνει επικίνδυνα και πρέπει να βρει το λαό απέναντι, όπως επιβεβαιώνουν και οι τελευταίες εξελίξεις.

Επενδύσεις

Την «εκτόξευση του ελατηρίου» που συμπιέστηκε στη διάρκεια της πανδημίας και θα προκαλέσει «αναπτυξιακό άλμα», όταν φύγει η βαριά σκιά της από την οικονομία, προαναγγέλλουν τα αστικά επιτελεία, καλλιεργώντας προσδοκίες στο λαό ότι τα δύσκολα πέρασαν και τα καλύτερα είναι μπροστά.

Ισχυρίζονται λοιπόν ότι η «δοκιμασία» της πανδημίας φτάνει στο τέλος της και ότι όλες οι προϋποθέσεις για μια γενναία οικονομική ανάκαμψη την «επόμενη μέρα» βρίσκονται στο τραπέζι: Συσσωρευμένα κεφάλαια, επενδυτικό ενδιαφέρον και προπάντων τα δεκάδες δισ. ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης, που θα αποτελέσουν «λίπασμα» σε έναν νέο κύκλο ανάπτυξης.

Και μόνο η αναφορά στα συσσωρευμένα κεφάλαια που λιμνάζουν είναι ομολογία ότι την κρίση δεν την προκάλεσε η πανδημία. Οπως σημειώνεται και στο δεύτερο κείμενο των Θέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ για το 21ο Συνέδριο του Κόμματος, «η πανδημία έπαιξε ρόλο στον χρόνο και στο βάθος εκδήλωσης της κρίσης, όμως δεν ήταν η αιτία της. Λειτούργησε σαν καταλύτης, σαν ένα πρόσθετο χειρόφρενο στην κίνηση της διεθνούς οικονομίας που είχε ήδη επιβραδυνθεί. Η επιβράδυνση που εμφανίστηκε ήδη το 2019 ανέδειξε το μεγάλο μέγεθος υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου, το οποίο δεν μπορούσε να ανακεφαλαιοποιηθεί, να επενδυθεί, διασφαλίζοντας ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους».

Με άλλα λόγια, αυτό που τώρα παρουσιάζουν ως διέξοδο από την κρίση ...είναι η αιτία που την προκάλεσε: Η συσσώρευση κεφαλαίων που δεν επενδύονται, επειδή το ποσοστό κέρδους δεν ικανοποιεί τους επενδυτές. Αλλωστε, και στο τέλος της προηγούμενης κρίσης προέβλεπαν θεαματικούς ρυθμούς ανάπτυξης, πράγμα που δεν έγινε ποτέ. Αντ' αυτού, η ανάπτυξη στην ΕΕ και στη χώρα μας ήταν αναιμική και επισφαλής, πριν την επιβράδυνση και τελικά τη νέα κρίση, μέσα σε διάστημα ούτε δύο ετών!

Αυτόν τον «γόρδιο δεσμό» επιχειρεί μάταια να λύσει η πρωτοφανής κρατική παρέμβαση σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη και κέντρα, στηρίζοντας με χρήμα και νέο κύκλο αντεργατικών - αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων τη δημιουργία προϋποθέσεων για πιο κερδοφόρες επενδύσεις, αξιοποιώντας και την πανδημία ως «ευκαιρία» για το κεφάλαιο.

Αν οι επενδυτές που ...κάνουν ουρά περίμεναν απλά να τελειώσει η πανδημία για να επενδύσουν, τότε τι χρειάζονται τα υπόλοιπα εργαλεία που παρουσιάζονται ως «αναγκαία» για να «εκτοξευθεί το ελατήριο»; Τι χρειάζονται για παράδειγμα τα δισ. ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης, που θα προέλθουν από νέα φοροαφαίμαξη των λαών, και η μακροσκελής λίστα με τις αντεργατικές - αντιλαϊκές ανατροπές που το συνοδεύουν;

Τι χρειάζονται η επιβολή της 10ωρης δουλειάς και οι άλλοι όροι για την εκταμίευση των δόσεων, που καθιστούν τη συμφωνία για το Ταμείο της ΕΕ ένα «σούπερ μνημόνιο» στην πλάτη του ελληνικού και των άλλων λαών;

Η μεγάλη κρατική παρέμβαση, με επεκτατική δημοσιονομική πολιτική και ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά και με σταθερό προσανατολισμό στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας μέσα από την πολιτική φθηνότερης εργατικής δύναμης και την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, είναι τα «εργαλεία» για τη «βελτίωση του επενδυτικού κλίματος», που φορτώνουν την κρίση στο λαό.

Το ίδιο ισχύει και με το «πράσινο new deal» σε ΗΠΑ και ΕΕ, που προωθείται στο όνομα τάχα της «προστασίας του περιβάλλοντος» και της «δημόσιας υγείας». Οπως όμως περιγράφουν οι Θέσεις, «ουσιαστικά η μεγάλη κρατική παρέμβαση διασφαλίζει τη διαμόρφωση κινήτρων με τη χρηματοδότηση νέων επενδύσεων στους τομείς της Ενέργειας, των Μεταφορών, της μεταποίησης κ.α., ενώ ταυτόχρονα προωθεί την ελεγχόμενη απαξίωση κεφαλαίου (π.χ. κλείσιμο λιγνιτικών σταθμών, απόσυρση συμβατικών αυτοκινήτων, αλλαγή ενεργειακών δικτύων)».

Αυτή είναι η πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από τα «ταρατατζούμ» περί ανάπτυξης. Και, βέβαια, σε αυτές τις συνθήκες είναι δύσκολο να προβλέψουμε αν η επαναφορά σε σχετική ανάκαμψη θα γίνει μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων λόγω πανδημίας ή αν αντίθετα η ανάσχεση της ανάκαμψης διαρκέσει, ο λαός όμως «έκαψε τη γούνα του» κάθε φορά που οι προσδοκίες του για μια καλύτερη ζωή ταυτίζονταν με τη μία ή την άλλη εκδοχή της αστικής πολιτικής, ποντάροντας στην αλλαγή «μείγματος» διαχείρισης και στην αντίστοιχη κυβερνητική εναλλαγή που θα την υπηρετεί.

Στο χέρι του είναι σήμερα να σπάσει τον φαύλο κύκλο: «Επενδύοντας» στον αγώνα για σύγχρονα δικαιώματα στη δουλειά και στη ζωή, βάζοντας μπροστά τις δικές του σύγχρονες ανάγκες!