Η εξέγερση της Τιφλίδας 1956-Μια βίαιη παρενέργεια της “αποσταλινοποίησης”

Κατιούσα

Η λεγόμενη “μυστική έκθεση” (που στην πραγματικότητα κάθε άλλο παρά κρυφή ήταν) που διαβάστηκε στις 25 Φλεβάρη από το Νικήτα Χρουστσώφ σε κλειστή σύσκεψη στα πλαίσια του 20ου συνεδρίου του ΚΚΣΕ, προκάλεσε τεράστιους τριγμούς διεθνές και πολύ περισσότερο μέσα στην ίδια την ΕΣΣΔ. Πουθενά αλλού όμως το σοκ δεν ήταν μεγαλύτερο απ’ό,τι στην ιδιαίτερη πατρίδα του Στάλιν, τη Γεωργία, προκαλώντας μια σειρά αντιδράσεων που κατέληξαν σε στρατιωτική επέμβαση των σοβιετικών αρχών στο διάστημα 4 ως 10 Μάρτη 1956. Ιδιαίτερους τριγμούς είχε προκαλέσει, τουλάχιστον κατά τη μαρτυρία του τότε ηγετικού στελέχους της τοπικής Κομσομόλ Έντουαρντ Σεβαρντνάτζε και ηγετικής φυσιογνωμίας της αντεπανάστασης, η ειρωνική αναφορά στην προσφώνηση του θανόντος Σοβιετικού ηγέτη από τους συμπατριώτες του ως “μεγάλο γιο του γεωργικού έθνους”. Οι αντιδράσεις εκείνων των ημερών έχουν ερμηνευθεί τόσο ως αντίδραση στην πολιτική της αποσταλινοποίησης όσο και ως αναβίωση του γεωργιανού εθνικισμού για πρώτη φορά μετά την αποτυχημένη αντισοβιετική εξέγερση του 1924, ενώ φαίνεται ότι αμφότερες οι πτυχές βρήκαν την έκφραση τους στα γεγονότα των ημερών, σε ποσοστό δύσκολο να προσδιοριστεί για την καθεμία, λόγω του ότι υπάρχουν αρκετά κενά στην καταγραφή των γεγονότων, που όπως είναι αναμενόμενο είχαν μικρή κάλυψη στο σοβιετικό τύπο, ενώ και οι μαρτυρίες εκ των υστέρων χρωματίζονται αναπόφευκτα από τις πολιτικές επιλογές της πλειονότητας των εμπλεκομένων στο πλευρό της αντεπανάστασης, τότε ή αργότερα. Λιγοστό είναι και το ως τώρα προσβάσιμο αρχειακό υλικό.

Σύμφωνα με την ειδικά αναφορά του τότε Γεωργιανού υπουργού Εσωτερικών, Βλαντιμίρ Γιανγιγκάβα, οι αντιδράσεις ξεκίνησαν στις 4 Μάρτη 1956, όταν φοιτητές συγκεντρώθηκαν ενόψει τις τρίτης επετείου από το θάνατο του Στάλιν στο μνημείο προς τιμήν του στο κέντρο της Τιφλίδας. Η αστυνομία είχε αποκλείσει το μνημείο προκαλώντας την οργή των συγκεντρωμένων. Ένας εκ των παρευρισκομένων, ονόματι Παραστιβίλι κατόρθωσε να σκαρφαλώσει στο μνημείο, κι αφού ήπιε λίγο κρασί από ένα μπουκάλι, το έσπασε και φώναξε: “Αφήστε τους εχθρούς του Στάλιν να πεθάνουν, όπως αυτό το μπουκάλι!”

Ως τις 6 Μάρτη οι διαδηλώσεις γινόταν όλο και πιο οργανωμένες και πολυάριθμες, εξαπλωνόμενες και σε άλλα τμήματα της χώρας, ενώ εκείνη τη μέρα η σύνοψη της ομιλίας Χρουστσώφ διαβάστηκε κι επισήμως σε συνεδρίαση της τοπικής κυβέρνησης καθώς και στα τοπικά μέσα ενημέρωσης, οξύνοντας ακόμα περισσότερο τα πνεύματα. Στις 7 Μάρτη οι φοιτητές του Πανεπιστημίου της Τιφλίδας απείχαν από τα μαθήματά τους και μαζί με σπουδαστές άλλων ιδρυμάτων και μαθητές κατέβηκαν στους δρόμους, με κατεύθυνση την πλατεία Λένιν, όπου βρισκόταν το κυβερνητικό κτίριο και μετέπειτα πήγαν στο δημαρχείο με σύνθημα “Ζήτω ο μεγάλος Στάλιν! Ζήτω το κόμμα του Λένιν και του Στάλιν! Ζήτω η Σοβιετική Γεωργία”, ενώ ακολουθούσε και αυτοκινητοπομπή. Οι διαδηλωτές έσπασαν τον αστυνομικό κλοιό και συγκεντρώθηκαν ξανά γύρω από το μνημείο του Στάλιν. Τα αιτήματά τους ήταν η θέσπιση αργίας ανήμερα των γενεθλίων του ηγέτη στις 18 Δεκέμβρη, δημοσίευση άρθρων προς τιμήν του στις τοπικές εφημερίδες, προβολή ταινιών με θέμα τη ζωή του και πρόσκληση του Κινέζου στρατηγού Ζου Ντε, που επισκεπτόταν τη Γεωργία εκείνη την περίοδο, στη συγκέντρωσή τους. Αρχικά το κεντρικό υπουργείο εσωτερικών στη Μόσχα υποτίμησε την έκταση των διαδηλώσεων, ενώ στην Κεντρική Επιτροπή οι πληροφορίες του γεωργιανού υπουργείο Εσωτερικών έφτασαν στις 8 Μάρτη.

Ως τότε διαδηλώσεις γίνονταν σε διάφορα σημεία της πόλης, με επίκεντρο πάντα την πλατεία Λένιν καθώς και το μνημείο του Στάλιν, που είχε γεμίσει στεφάνια. Οι διαδηλωτές κατήγγειλαν τον Χρουστσώφ, απαιτούσαν να επιτραπούν οι εορταστικές εκδηλώσεις προς τιμήν του Στάλιν και να αποκατασταθεί η μνήμη του, ενώ έκαννα και ονομαστική αναφορά στο στενό του συνεργάτη Βιατσεσλάβ Μολότωφ να υπερασπιστεί το ονομά του. Στήθηκαν οδοφράγματα κι ανατράπηκαν λεωφορεία κι αυτοκίνητα, σταματώντας ανά σημεία την κυκλοφορία. Συγκρούσεις με διαμαρτυρόμενους οδηγούς και την αστυνομία ακολούθησαν, ενώ υπήρξαν και συλλήψεις. Ο πρώτος γραμματέας του γεωργιανού κόμματος Βασίλ Μζαβανάτζε χαιρέτισε το πλήθος, αρνήθηκε ωστόσο να επισκεφτεί το μνημείο του Στάλιν. Στις 9 του Μάρτη, σε συγκέντρωση κοντά στο μνημείο του Στάλιν, ενώπιων τοπικών κομματικών αξιωματούχων διαβάστηκε κείμενο με τα εξής αιτήματα, όπως τουλάχιστον τα παρουσίασε αργότερα ο συγγραφέας τους Ρούμπεν Κιπιάνι. Επιστροφή της “μυστικής έκθεσης” στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΣΕ, απομάκρυνση των Χρουστσώφ, Μικογιάν και Μπουλγκάνιν από κομματικές και κυβερνητικές θέσεις, δημιουργία νέας κυβέρνησης, τοποθέτηση των Γεωργιανών κομματικών αξιωματούχων Ακάκι Μγκελάτζε και Μζαβανάτζε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΣΕ, διορισμό του γιού του Στάλιν Βασίλυ στην Κεντρική Επιτρππή και θέσπιση αμνηστίας.

Σε εκείνο το χρονικό σημείο είχαν ήδη κάνει την εμφάνιση τους ανοιχτά αντισοβιετικές, εθνικιστικές δυνάμεις, εκμεταλλευόμενες την κρατική αποδιοργάνωση των ημερών και τη γενικότερη λαϊκή δυσαρέσκεια, που θέλησαν να διοχετεύσουν προς όφελος των σχεδιασμών τους. Έτσι σε παράλληλη διαδήλωση εκείνης της ημέρας στην πλατεία Κολμεουρνεόμπις το πλήθος ανέμιζε σημαίες της προσοβιετικής Γεωργίας, τραγουδούσε τον ύμνο του γεωργιανού εθνικισμού “Ντιντέμπα” ενώ μοιράζονταν φυλλάδια με αίτημα την απόσχιση της Γεωργίας από την ΕΣΣΔ, αίτημα που δεν είχαν προβληθεί στις υπόλοιπες συγκεντρώσεις. Σύμφωνα με αναφορές του Σοβιετικού υπουργείου εσωτερικών, ομάδες οπλισμένων και μεθυσμένων διαδηλωτών λεηλατούσαν την πόλη και σχεδίαζαν διώξεις σε βάρος της ρωσικής κι αρμενικής μειονότητας, με απώτερο στόχο την κατάληψη κυβερνητικών κτιρίων. Το βράδυ της 9ης Μάρτη, η τοπική κυβέρνηση απηύθυνε έκκληση για τον τερματισμό των διαδηλώσεων κι ανακοίνωση πως ο διοικητής της φρουράς της Τιφλίδας, στρατηγός Γκλάντκοφ, κήρυττε απαγόρευση κυκλοφορίας αρχής γενομένης από τα μεσάνυχτα της 10ης Μάρτη. Το πλήθος είχε αρχίσει να σκορπίζει όταν μαθεύτηκ πως αντιπροσωπείο των διαδηλωτών κρατούνταν στο Κτίριο Επικοινωνιών για εξακαρίβωση στοιχείων. Ομάδες διαδηλωτών προσέγγισαν το κτίριο συγκρουόμενοι με τους στρατιώτες που το φύλασσαν. Τα στρατεύματα άρχισαν να πυροβολούν στο πλήθος ενώ τανκς διέλυσαν τους διαδηλωτές στην πλατεία Λένιν και το μνημείο Στάλιν. Μια νέα απόπειρα διαδηλώσεων πραγματοποιήθηκε στις 10 Μάρτη, αλλά διαλύθηκε εκ νέου από το στρατό. Δεν υπάρχουν αναφορές για τον ακριβή αριθμή των νεκρών και των τραυματιών, καθώς οι αριθμοί για τους πρώτους κυμαίνονται από κάποιες δεκάδες ως μερικές εκατοντάδες. 200 άτομα περίπου συνελήφθησαν κι ορισμένοι καταδικάστηκαν σε εξορία στη Σιβηρία.

Την επαύριο των γεγονότων το ΚΚΣΕ εξέδωσε ανακοίνωση επίπληξης του Γεωργιανού κομμουνιστικού κόμματος, καθώς μέλη κι αξιωματούχοι του είχαν εκφραστεί αλληλέγγυοι προς τους διαδηλωτές. Ο δεύτερος γραμματέας του κόμματος στην Τιφλίδα αντικαταστάθηκε από Ρώσο. Ο Μζαναβάτζε ωστόσο κατόρθωσε να διαχειριστεί την κρίση προς όφελός του, αναδεικνυόμενος σε δόκιμο μέλος του προεδρείου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ τον Ιούνη του 1957. Η πικρία για την κυβερνητική επέμβαση ήταν το γόνιμο έδαφος για την οργανωτική εδραίωση των εθνικιστικών ομάδων που είχαν ήδη παρεισφρήσει στα γεγονότα του 1956, οι οποίες παρότι κατεστάλησαν γρήγορα, υπήρξαν το φυτώριο να ανδρωθούν αντιφρονούντες όπως ο Μέραμπ Κοστάβα και ο ο Ζβιάντ Γκαμσακούρντια, οι οποίοι ως έφηβοι είχαν συμμετάσχει στις διαδηλώσεις, που ειδικά κατά τη δεκαετία του ’80 θα πρωταγωνιστούσαν στον αγώνα της απόσχισης από την ΕΣΣΔ. Μάλιστα ο Γκαμσακούρντια εξελέγη πρώτος πρόεδρος της καπιταλιστικής Γεωργίας το 1990, ωσότου ανετράπη από στρατιωτικό πραξικόπημα στα τέλη του 1991.

Μεγάλοι κίνδυνοι για το λαό από την τουρκική επιθετικότητα και από την εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς

• 
  

(Πηγή: ΓΕΝ)

Το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, που είναι παράγοντες αστάθειας για τους λαούς της περιοχής, επιμένει να εμφανίζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ως «αντίβαρο» απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα.
Σε αντίθεση με τους χαμηλούς τόνους που ακολουθεί η κυβέρνηση, ο υπουργός Άμυνας, Π. Καμμένος, δήλωσε πως «είμαστε πολύ κοντά σε ένα θανατηφόρο ατύχημα» με την Τουρκία. «Όταν ο εναέριος χώρος παραβιάζεται, στέλνουμε τα αεροσκάφη μας για να συνοδεύσουμε τα τουρκικά αεροσκάφη. Τότε είμαστε αναγκαστικά στο έλεος ενός ατυχήματος το οποίο μπορεί, ανά πάσα στιγμή, να επεκταθεί στην ακτοφυλακή, στο ναυτικό...», ανέφερε, σε συνέντευξη που παραχώρησε στη γαλλική εφημερίδα «Liberation».
Πάντως, είτε ακολουθεί είτε όχι τη γραμμή της κυβέρνησης, γεγονός που μένει να φανεί, ο υπουργός Άμυνας κινήθηκε απολύτως στο γενικότερο «πνεύμα» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, εναποθέτοντας την προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
«Με την παραβίαση των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου που είναι τόσο ελληνικός όσο και ευρωπαϊκός, η Άγκυρα προσπαθεί επίσης να ασκήσει πίεση στην Ευρώπη», τόνισε. «Αυτός είναι ο λόγος που ενημερώνουμε τους Ευρωπαίους συμμάχους και το ΝΑΤΟ για κάθε εκδήλωση. Είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπιστούμε την επικράτειά μας, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη», πρόσθεσε ο Π. Καμμένος. Την ίδια επιχειρηματολογία ακολούθησε και για τη σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, υποστηρίζοντας ότι «αυτό το θέμα δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά την Ευρωπαϊκή Ένωση», καθώς «οι δύο στρατιώτες περιπολούσαν σε μια περιοχή που είναι γνωστή για διακίνηση ανθρώπων και αποτελεί σημείο εισόδου για τους παράνομους μετανάστες».
Στην ίδια συνέντευξη ανέφερε ότι μέσα σε ένα χρόνο οι παραβιάσεις των χωρικών υδάτων αυξήθηκαν κατά 450%, ενώ του εναέριου χώρου κατά 48%. «Η εξήγηση έγκειται στην κατάσταση στη Συρία και στη σύγκρουση με τους Κούρδους. Οι Τούρκοι αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα στο θύλακα της Αφρίν και προσπαθούν να εξαγάγουν τις εντάσεις στην Ελλάδα», υποστήριξε, ωστόσο το κουβάρι των αντιθέσεων είναι περισσότερο μπλεγμένο από όσο το παρουσιάζει η ελληνική κυβέρνηση, η οποία συμμετέχει «με τα μπούνια» σε αυτούς τους επικίνδυνους ανταγωνισμούς.

Επανέλαβε τις δηλώσεις περί ομηρίας 

Πηγή: Eurokinissi

Ο υπουργός Άμυνας, Π. Καμμένος, επισκέφθηκε στρατιωτική βάση στην Κύπρο και επανέλαβε ότι η σύλληψη των δυο Ελλήνων στρατιωτικών συνιστά ομηρία. «Με την Τουρκία επιθυμούμε να έχουμε μία ειρηνική συνύπαρξη, μέσα στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, του σεβασμού της καλής γειτονίας. Αυτό πρέπει να επιδείξει και η Τουρκία. Δυστυχώς, οι προκλήσεις τον τελευταίο καιρό και στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και στα ελληνικά χωρικά ύδατα, στον εναέριο χώρο, με τις συνεχείς παραβιάσεις, παραβάσεις και υπερπτήσεις, με τις προκλητικές δηλώσεις που γίνονται από υπεύθυνα και από μη υπεύθυνα άτομα στην Τουρκία, αλλά και το τελευταίο γεγονός της ομηρίας των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, ενός αξιωματικού και ενός υπαξιωματικού, που ήταν αποτέλεσμα ενός απλού μεθοριακού επεισοδίου, δυστυχώς δείχνουν ότι η Τουρκία αντί να ακολουθεί έναν ευρωπαϊκό δρόμο που όλοι επιθυμούμε, ακολουθεί έναν άλλο δρόμο», ανέφερε.
«Η Ελλάδα θεωρεί ότι αυτό το απλό γεγονός, το οποίο έχει συμβεί πάρα πολλές φορές στα σύνορα, που θα μπορούσε να καταλήξει εύκολα στην επιστροφή των αξιωματικών, η Τουρκία επέλεξε να το οδηγήσει στη δικαιοσύνη, φυλακίζοντας σε φυλακές υψίστης ασφαλείας δύο Έλληνες αξιωματικούς. Δύο αξιωματικούς, που είναι μέλη και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και φρουρούν τα ευρωπαϊκά σύνορα, ανήκουν σε έναν ΝΑΤΟικό στρατό, επέλεξε να τους οδηγήσει σε φυλακές υψίστης ασφαλείας αντί να τους απελευθερώσει», συμπλήρωσε.
Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Γ. Κατρούγκαλος, πήρε αποστάσεις από τα περί ομηρίας των δύο Ελλήνων στρατιωτικών. Μιλώντας στο ραδιόφωνο των «Παραπολιτικών» είπε ότι κάθε πολιτικός χρησιμοποιεί εκφράσεις ανάλογα με το ύφος του. «Αυτή τη στιγμή είναι κρατούμενοι και περιμένουν να δικαστούν. Η δική μου άποψη είναι ότι μέχρι στιγμής στη συγκεκριμένη περίπτωση των Ελλήνων δεν προκύπτει το θέμα της ομηρίας, ακριβώς επειδή περιμένουν να δικαστούν», ανέφερε.
Από την πλευρά του, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Μ. Τσαβούσογλου, άφησε υπόνοιες ότι οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί μπορεί να πέρασαν εσκεμμένα τα σύνορα. Σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα «Die Zeit», ρωτήθηκε πότε θα αφήσουν οι τουρκικές αρχές τους δύο στρατιωτικούς να επιστρέψουν στην Ελλάδα, και απάντησε ότι εφόσον οι δύο στρατιωτικοί πέρασαν παράνομα τα σύνορα, πρόκειται για μια υπόθεση που θα διαλευκάνει η τουρκική Δικαιοσύνη. «Εισαγγελείς και δικαστές πρέπει να μάθουν τι κρύβεται πίσω από αυτή την υπόθεση. Έγινε κατά λάθος ή εσκεμμένα; Θέλουν να είναι σίγουροι», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Ο Μ. Τσαβούσογλου απέκλεισε το ενδεχόμενο ανταλλαγής των δύο Ελλήνων στρατιωτών με τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς που βρίσκονται στην Ελλάδα.

Νέα τουρκική Navtex

Πηγή: Associated Press

Η τουρκική κυβέρνηση συνεχίζει τις προκλήσεις τόσο στο Αιγαίο όσο και στην κυπριακή ΑΟΖ. Έτσι, η Άγκυρα εξέδωσε νέα Navtex, με την οποία δεσμεύει μία μεγάλη θαλάσσια περιοχή περιμετρικά της Κύπρου για τη διενέργεια στρατιωτικών ασκήσεων.
Σύμφωνα με την κυπριακή εφημερίδα «Φιλελεύθερος», η νέα Navtex περικυκλώνει την Κύπρο, επικαλύπτοντας μάλιστα μικρό τμήμα του οικοπέδου 10 όπου αναμένεται να ξεκινήσουν οι έρευνες της αμερικανικής εταιρείας «ExxonMobiL». Η τουρκική Navtex αφορά τη διενέργεια άσκησης πολεμικού σκάφους με τη ρυμούλκηση υποβρύχιας συσκευής, για την περίοδο 11 με 18 Μάρτη και 22 με 29 Μάρτη.
Το Κέντρο Έρευνας και Διάσωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας ανακοίνωσε ότι εξέδωσε antinavtex, με την οποία αναφέρει ότι η νέα τουρκική Navtex δεν έχει την έγκριση των κυπριακών αρχών.
Επίσης, η Λευκωσία εξέδωσε Navtex, που δεσμεύει περιοχή εντός του οικοπέδου 10 και αφορά τις έρευνες της «ExxonMobil» στο συγκεκριμένο τεμάχιο, εν αναμονή της έλευσης στην κυπριακή ΑΟΖ των δύο ερευνητικών πλοίων της εταιρείας για τις προκαταρκτικές εργασίες.
Ο Τούρκος πρόεδρος, Ρ. Τ. Ερντογάν, επανέλαβε τη σύστασή του προς τους Τούρκους να είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν σε επιστράτευση. «Όταν γίνει η επιστράτευση, όταν σας καλέσουν στο καθήκον, τότε θα πάω μαζί σας πρώτος», είπε, όπως μετέδωσε το «CNN Turk».
Οι δηλώσεις αυτές φέρεται να έγιναν με αφορμή τις τουρκικές επιχειρήσεις στο Αφρίν της Συρίας, αλλά είναι προφανές ότι έχουν έναν γενικότερο τόνο.

Συμφωνούν στο κύριο ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ

Η ΝΔ ασκεί κριτική στην κυβέρνηση για τους χειρισμούς της στο θέμα της σύλληψης των δύο Ελλήνων στρατιωτικών. Όμως, στηρίζει έμπρακτα την ενεργότερη εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους ανταγωνισμούς για χάρη της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης».
Ο βουλευτής της ΝΔ, Δ. Σταμάτης, ανέφερε στον «ΣΚΑΪ» ότι ο Τούρκος πρόεδρος αποκάλυψε πως ο Αλ. Τσίπρας τον διαβεβαίωσε ότι θα του παραδώσει «πεσκέσι» τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς που βρίσκονται στην Ελλάδα. Στην ερώτηση δε, αν εμπιστεύεται περισσότερο τα λεγόμενα του Ερντογάν από αυτά του Έλληνα πρωθυπουργού, απάντησε «ναι περισσότερο», υποστηρίζοντας πως τον Αλ. Τσίπρα «δεν τον εμπιστεύεται όλη η Ελλάδα».
Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε ότι αυτή η δήλωση του Δ. Σταμάτη «ξεπερνά κάθε όριο τυχοδιωκτικής και επικίνδυνης συμπεριφοράς στα εθνικά θέματα», ενώ κάλεσε τον πρόεδρο της ΝΔ να την καταδικάσει.
Τη Δευτέρα ο πρωθυπουργός θα συναντηθεί με τον επικεφαλής του Ποταμιού, Στ. Θεοδωράκη, ο οποίος αναμένεται να του προτείνει τη σύσταση Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας. 

Τα γεράκια μπήκαν στις αυλές μας

• 
  

Του Αεροπεζοναύτη
Ό,τι θέλουν το έχουν οι Αμερικανοί, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και όχι μόνο. Η πρεσβεία των ΗΠΑ και ο πρέσβης στην Ελλάδα, Τζ. Πάιατ, δεν αφήνει τίποτε που να μην το εντάσσει στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ. Από παρεμβάσεις στο οικονομικό φόρουμ των Δελφών, μέχρι περιοδείες στη Β. Ελλάδα και συντονισμό επισκέψεων, περιφερειαρχών και δημάρχων στην έδρα του ΝΑΤΟ.
Ποιος όμως φουσκώνει τα φτερά των γερακιών και την επιθετική τους πολιτική;
Τα γεγονότα, οι αναμμένες πολεμικές μηχανές, τα νέα ορμητήρια των οι ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη χώρα μας, δείχνουν ότι τη λαδιά και τη βρώμικη δουλειά την κάνει η κυβέρνηση της τάχα μου αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ και του τζάμπα πατριωτιλικίου, ΑΝΕΛ.
Σημάδι καθαρό πλέον, όχι μόνο ο εναγκαλισμός του ΣΥΡΙΖΑ με τους φονιάδες των λαών, αλλά και η ουσιαστική συνεισφορά του σε κυβερνητικές αποφάσεις, εκχώρησης στρατιωτικών υποδομών και ανθρώπινου δυναμικού της χώρας στα βρώμικα παιχνίδια του ιμπεριαλισμού στην ευρύτερη περιοχή.
Δυστυχώς, ο κύκλος του πολέμου είναι μεγάλος, αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι στο κέντρο του συναντώνται τρεις ήπειροι, η Ευρώπη, η Ασία, η Αφρική.
Νωπά είναι ακόμα τα σημάδια της βαρβαρότητας του ΝΑΤΟ στα δυτικά Βαλκάνια και τη Γιουγκοσλαβία και όμως, παρότι ενθυλάκωσαν χώρες μπανανίες και προτεκτοράτα, οι ιμπεριαλιστές θέλουν ένα δεύτερο γύρο, σκληρότερο, πιο αιματηρό και ανθρωποκτόνο.
Οι ανταγωνισμοί για τις πρώτες ύλες, τους ενεργειακούς και εμπορικούς δρόμους, η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, τους επιτάσσουν να σφίξουν τη μέγγενη, πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά όλων των λαών που βρίσκονται στο δρόμο τους.
Στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς οι πρόθυμοι ως προς το καπιταλιστικό σύστημα, λέγονταν οπορτουνιστές, όπως καταλαβαίνετε, ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν άργησε να βρει το βηματισμό στους δρόμους των θεσμών του αστικού συστήματος. Η ταχύτητα προσαρμογής του εξέπληξε ακόμη και την αστική τάξη. Οι Αμερικανοί αναφωνούν ότι οι σχέσεις της χώρας τους με την ελληνική κυβέρνηση είναι οι καλύτερες την τελευταία δεκαετία.
Έτσι, λοιπόν, εξηγείται η πρεμούρα της κυβέρνησης να προσαρμόσει τις Ένοπλες Δυνάμεις στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, διατάσσοντας τις υποδομές της να υποστηρίζει δράσεις στον κύκλο της φωτιάς και του πολέμου.
Αυτό που βγαίνει στο φως της δημοσιότητας τίποτε καλό δεν προμηνύει για τη χώρα και το λαό μας. Οι πολυεπίπεδες εμπλοκές ανά πάσα στιγμή είναι ικανές να ανάψουν το φιτίλι του πόλεμου, ενός πολέμου που θα αναδίδει από αλυτρωτισμούς, αλλαγές συνόρων, μα πάνω από όλα θα αναδίδει τη βαρβαρότητα των ιμπεριαλιστών, με εκατόμβες νεκρών.
Τι νόημα έχει να αναβαθμίζονται όλες οι βάσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα και να δημιουργούνται και άλλες;
Αν δεν είναι έτσι, τότε, τι νόημα έχει η τεράστια κινητικότητα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην περιοχή;
Όσον αφορά την κυβέρνηση της τάχα μου αριστεράς, μήπως ξέχασε το, «ΝΑΤΟ σημαίνει, χούντες και πόλεμοι»;
Μια πρώτη καταγραφή αυτής της κινητικότητας του ΝΑΤΟ στην περιοχή προκύπτει από τις ανακοινώσεις του ΝΑΤΟ και των λυκοσυμμάχων τους, οι οποίες τεκμηριώνουν ότι οι μηχανές του πολέμου είναι ήδη αναμμένες, Δεν πρόκειται για ασκήσεις, πρόκειται για προειδοποιητικές βολές. Πρόκειται για ψυχολογικό πόλεμο πριν την τελική έκβαση.
Έτσι, στο πλαίσιο αυτά ενισχύεται η παρουσία του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ στη Ν/Α Μεσόγειο. Η οποία συνδέεται και με τις επιδιώξεις αμερικανικών κολοσσών, όπως της «ExxonMobil», αλλά και άλλων γεωστρατηγικών συμφερόντων στην Αφρική, τη Μ. Ανατολή, τον Περσικό και στον ανταγωνισμό μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας και μικρότερων παικτών, όπως η Γαλλία, η Γερμανία και η Τουρκία. Στο πλαίσιο αυτό διεξάγεται μεγάλη άσκηση στην περιοχή «Juniper Cobra 2018» με την υποστήριξη της Ελλάδας και τη συμμετοχή:

1. Αμφίβιων πλοίων που μεταφέρουν ελικόπτερα και μικρά αεροσκάφη «USS Iwo Jima». Το «USS Iwo Jima» συνοδεύουν, μεταξύ άλλων, το μεταγωγικό πλοίο «USS New York», όπως και το «USS Oak Hill».
   
2. Το πλοίο «USNS Carson City» του αμερικανικού στόλου αναχώρησε από τη Σούδα της Ελλάδας.
   
3. Βρετανικές ασκήσεις στην Κύπρο από τις 8 μέχρι τις 18 Μάρτη, οι ασκήσεις θα πραγματοποιηθούν εκτός της κυριαρχίας των βρετανικών βάσεων, με τη στήριξη των αρχών της Κυπριακής Δημοκρατίας.
   

Αλωνίζει ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα και κατευθύνει τις κινήσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή.

4. Ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα, Τζ. Πάιατ, συναντήθηκε Α/ΓΕΕΘΑ, Ευ. Αποστολάκη. Όπως λέγεται, στη συνάντηση συζητήθηκαν, μεταξύ άλλων, οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή (βλ. και Ενεργειακά και συγκέντρωση εδώ πολεμικών μέσων μιας σειράς χωρών), η συνεχιζόμενη κράτηση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών και το πλαίσιο της διμερούς συνεργασίας Ελλάδας και ΗΠΑ.
   
5. Κλιμάκια της πρεσβείας των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ επισκέπτονται την Αλεξανδρούπολη με βασικό στόχο το σχεδιασμό της βάσης ελικοπτέρων στο λιμάνι.
   
6. Στη Λάρισα αναμένονται τα πρώτα μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
   
7. Αναβαθμίζεται η Σούδα. Ήδη αμερικανικά πολεμικά πλοία απέπλευσαν για τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, για Άραξο και Ανδραβίδα.
   
8. Στη Λάρισα, έχει ξεκινήσει η διαδικασία μεταστάθμευσης δύο -σε πρώτη φάση- μη επανδρωμένων αμερικανικών αεροσκαφών, τύπου «MQ-9 Reaper».
   
9. Μαζί τους θα αναπτυχθεί επίσης τεχνικό κλιμάκιο και άλλο προσωπικό (ασφάλεια, επικοινωνίες κ.λπ.) Αμερικανών, που υπολογίζεται να προσεγγίσει τα 100 άτομα.
   
10. Επίσης, ότι πέραν των «MQ-9 Reaper», οι Αμερικανοί εξετάζουν την έλευση εδώ και μη επανδρωμένων αεροσκαφών, τύπου «MQ-1 Predator». Σύμφωνα με τις δυνατότητες που περιγράφουν γνώστες της υπόθεσης, τα αεροσκάφη αυτά μπορούν με βάση τη Λάρισα να ελέγχουν από τη Βόρεια Αφρική στο νότο έως τη διώρυγα του Σουέζ στα ανατολικά και έως τη Μαύρη Θάλασσα και τη Κεντροανατολική Ευρώπη στα βόρεια.
    
11. Θυμίζουμε άλλωστε ότι για μια μόνιμη στάθμευση εδώ αμερικανικών drones συζητιούνται εδώ και καιρό και άλλες βάσεις, χωρίς τίποτα να έχει φύγει από το τραπέζι, όπως π.χ. στο Καστέλι Ηρακλείου.
    
12. Ανοικτό το ενδεχόμενο τα αμερικανικά drones από τη Λάρισα να «παίξουν» και σε κάποιες φάσεις της άσκησης της Πολεμικής Αεροπορίας «Ηνίοχος 2018», που διεξάγεται έως τις 23 Μάρτη στην Ανδραβίδα, με σύνθετες αεροπορικές επιχειρήσεις σε ολόκληρο το εύρος του FIR Αθηνών.
    
13. Μεγάλη άσκηση της Πολεμικής Αεροπορίας «Ηνίοχος 2018», στην οποία συμμετέχουν η Ελλάδα, οι ΗΠΑ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Μεγάλη Βρετανία, η Ιταλία και η Κυπριακή Δημοκρατία.
    
14. Να θυμίσουμε ότι συζητήθηκε -και έγιναν εργασίες που παραπέμπουν σε- μεταφορά «ειδικών όπλων» στη βάση του Αράξου.
    
15. Έχει δρομολογηθεί και είναι σε εξέλιξη η μετεγκατάσταση δύναμης Αμερικανών πεζοναυτών στη Σούδα.
    

Οι Αμερικανοί διαμορφώνουν το πλαίσιο εμπλοκής της Τοπικής Διοίκησης στα σχέδιά τους στις περιφέρειες, ως ορμητήρια πλέον των επεμβατικών δράσεων του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ και χωρίς ενδοιασμούς οι στυλοβάτες του αστικού συστήματος που υπηρετούν στην Τοπική Διοίκηση, περιφερειάρχες, αντιπεριφερειάρχες και δήμαρχοι περιοχών της χώρας μας, κρίσιμων για την εξυπηρέτηση των επιδιώξεων και των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών, δεν έχασαν την ευκαιρία να μπουν στο παιχνίδι του ΝΑΤΟ, έτοιμοι να αναλάβουν ενεργό ρόλο στην προώθηση των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδίων.
Αρχικά συναντήθηκαν με τον πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζέφρι Πάιατ, στην αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα και στη συνέχεια επισκέφτηκαν την έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες και εκεί ως πιστοί στο δόγμα του ΝΑΤΟ πήραν μια γεύση για του τι είδους διευκολύνσεις πρέπει να προσφέρουν στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.

16. Στη συνάντηση των περιφερειαρχών και δημάρχων με τον πρέσβη των ΗΠΑ συμμετείχαν ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολος Τζιτζικώστας, η περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου, Χριστίνα Καλογήρου, ο αντιπεριφερειάρχης Έβρου, Δημήτρης Πέτροβιτς, ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας και πρόεδρος της Ένωσης Περιφερειών, Κωσταντίνος Αγοραστός, ο δήμαρχος Χανίων, Αναστάσιος Βαμβούκας και το στέλεχος της Περιφερειακής Ενότητας Χανίων, Ρούλα Οικονομάκη.
    
17. Στο πλαίσιο της ενημέρωσης των στόχων του ΝΑΤΟ, η αντιπροσωπεία της Τοπικής Διοίκησης επισκέφτηκε το πολιτικό αρχηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες και το Ανώτατο Αρχηγείο των Συμμαχικών Δυνάμεων (SHAPE - Supreme Headquarters Allied Powers Europe) στο Mons, συνοδεία στελεχών του Πολιτικού Τμήματος της αμερικάνικης πρεσβείας. Μεταξύ άλλων, συναντήθηκαν με το μόνιμο αντιπρόσωπο της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, Σπ. Λαμπρίδη, και τον πρώην Αρχηγό ΓΕΕΘΑ και νυν πρόεδρο της Στρατιωτικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ενωσης (EUMC - European Union Military Committee), Στρατηγό Μ. Κωσταράκο.
    

Σε ένα τέτοιο πολεμικό περιβάλλον, οι εφησυχασμοί που καλλιεργεί η κυβέρνηση σε σχέση και με την αναβαθμισμένη επιθετικότητα της Τουρκίας, διαμορφώνεται ένα εκρηκτικό μείγμα που επιτάσσει την ανησυχία, την εγρήγορση και την προετοιμασία του λαού να αντιμετωπίσει κάθε κίνδυνο που αφορά την ακεραιότητα της χώρας.
Η ιστορία έχει δείξει ότι ο λαός μας, όποτε εμπιστεύτηκε της αστικές κυβερνήσεις, πνίγηκε στο αίμα και κερδισμένοι βγήκαν οι καπιταλιστές. Αυτή η εμπειρία είναι διδακτική και επίκαιρη, είναι αφετηρία για το πώς δίνουμε την μάχη από εδώ και μπρος.
Επιτακτικό το καθήκον και η πάλη για την ανατροπή των σχεδίων των ιμπεριαλιστών. Απαραίτητη όμως η συμπόρευση με το ΚΚΕ σε ένα δρόμο όπου η εργατική τάξη θα επιβάλει την ειρήνη με όρους ταξικούς και κριτήριο το συμφέρον της εργατικής τάξης διεθνώς.
Είναι ο μόνος δρόμος για την πραγματική απελευθέρωση των λαών και τη δημιουργία ενός κόσμου ειρηνικού, χωρίς προστάτες και εκμεταλλευτές.

Λέο Γιόγκιχες-Ο επαναστάτης σύντροφος της Ρόζας Λούξεμπουργκ

Κατιούσα

Ο Λέο (Λεβ) Γιόγκιχες γεννήθηκε σε εύπορη οικογένεια Εβραίων του Βίλνιους στη Λιθουανία, που ανήκε τότε στην τσαρική αυτοκρατορία, στις 17 Ιούνη 1867, ενώ ελάχιστα είναι γνωστά για τα παιδικά του χρόνια. Όταν ήταν 18 ετών ίδρυσε έναν από τους πρώτους κύκλους σοσιαλιστικής μελέτης της πόλης. Χρησιμοποιώντας διάφορα ψευδώνυμα έγινε γρήγορα γνωστός για την αντιτσαρική του δράση, που τον οδήγησε δυο φορές στη φυλακή, το 1888 και το 1889.

Για να αποφύγει την στρατολόγηση στο ρωσικό στρατό, κατέφυγε στη Ζυρίχη της Ελβετίας, όπου γνώρισε την τρία χρόνια μικρότερή του, 20χρονη τότε Ρόζα Λούξεμπουργκ. Οι δυο νέοι συνδέθηκαν στη ζωή για αρκετά χρόνια, ενώ παρέμειναν στενοί πολιτικοί συνεργάτες ως το τέλος. Η παραμονή του στην Ελβετία σημαδεύτηκε ωστόσο κι από τη διαμάχη του με τον “πατέρα” του ρωσικού μαρξισμού Γκεόργκι Πλεχάνωφ, σχετικά με την κατανομή εσόδων από σχεδιαζόμενη συνεταιρική εκδοτική δραστηριότητα, για τη διάδοση ρωσικών εκδόσεων των Μαρξ κι Ένγκελς. Τελικά ο Γιόγκιχες ίδρυσε το δικό του οίκο, τη “Σοσιαλδημοκρατική βιβλιοθήκη” το 1892, εκδίδοντας μαρξιστικά κλεψίτυπα έργα, κάτι που αποξένωσε τον ίδιο και τη Λούξεμπουργκ από την πλειοψηφία των εξόριστων της Ρωσικής Αυτοκρατορίας στην Ελβετία. Το ζευγάρι έστρεψε την προσοχή του στο Πολωνικό ζήτημα, κι ο Γιόγκιχες χρηματοδότησε το 1893 το έντυπο “Η υπόθεση του εργάτη” που εκδιδόταν στην πολωνική γλώσσα στο Παρίσι, όπου έγραφε η Λούξεμπουργκ με το ψευδώνυμο Ρ. Κρουσζύνσκα. Ο ίδιος ο Γιόγκιχες δε διέθετε συγγραφικές ικανότητες, σε αντίθεση με τις οργανωτικές του αρετές.  Η πολιτική γραμμή του εντύπου διέφερε από εκείνη του Πολωνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, το οποίο έδινε έμφαση στην επίτευξη εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας, καθώς προπαγάνδιζε τον κοινό αγώνα Ρώσων και Πολωνών κατά της τσαρικής αυτοκρατορίας, με στόχο το σοσιαλισμό, θεωρώντας αστικό το αίτημα μιας ανεξάρτητης Πολωνίας. Αυτή η διάσταση απόψεων οδήγησε και σε αποκλεισμό της από αντιπρόσωπος του Γ’ συνεδρίου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς το ίδιο καλοκαίρι με ψήφους 9 προς 7, ακολουθούμενος από την ίδρυση, μαζί με τον Γιόγκιχες της οργάνωσης “Σοσιαλδημοκρατία του Πολωνολιθουανικού βασιλείου” στα τέλη της ίδια χρονιάς.

Τα επόμενα χρόνια εγκαταστάθηκαν στη Γερμανία, με ένα σύντομο ταξίδι του Γιόγκιχες στη Βαρσοβία για την ίδρυση της κεντρικής επιτροπής του κόμματός του το 1905. Στα μέσα του Σεπτέμβρη επέστρεψε στη Γερμανία για το ετήσιο συνέδριο του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος στην Ιένα. Με τη Λούξεμπουργκ επέστρεψαν στα τέλη του 1905 στη Βαρσοβία για να συμμετέχουν στην επαναστατική ανατροπή του τσαρικού καθεστώτος, αλλά συνελήφθησαν το Μάρτη του 1906. Ο Γιόγκιχες καταδικάστηκε σε 8 χρόνια καταναγκαστικής εργασίας και μόνιμη εξορία στη Σιβηρία. Μετά από λίγους μήνες στη φυλακή κατόρθωσε να δραπετεύσει επιστρέφοντας στο Βερολίνο. Το 1907 συμμετείχε στο συνέδριο του ρωσικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος εργασίας στο Λονδίνο, όπου εξελέγη δόκιμο μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Την ίδια χρονιά χώρισε οριστικά από τη Λούξεμπουργκ. Μετά το ξέσπασμα του πολέμου υπήξρξε μέλος του δικτύου διαφωνούντων με τη στάση του SPD υπέρ του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, με επικεφαλής τους Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ. Στόχος της ομάδας ήταν να έρθει σε επαφή με άλλους σοσιαλιστές της Ευρώπης μέσω επιστολών στον ελβετικό τύπο, καταδικάζοντας τον πόλεμο και συνδέοντας την επίτευξη ειρήνη με την ταξική πάλη υπέρ της ανατροπής της απολυταρχίας. Παρά τους εκφοβισμούς και τις συλλήψεις των μελών της, η ομάδα συνέχισε τη δραστηριότητά της σε πολιτικό κι εκδοτικό επίπεδο, καθώς εξέδωσε το 1915 την εφημερίδα η “Διεθνής”, που έδωσε και το όνομά της στην ομάδα, η οποία αρχικά δεν ήθελε να διασπαστεί από το SPD, στοχεύοντας σε αλλαγή ηγεσίας.

Η φυλάκιση των Λίμπκνεχτ και Λούξεμπουργκ τον Ιούλη του 1916 έφερε τον Γιόγκιες επικεφαλής της παράνομης δραστηιτότητας της οργάνωσης, κι υπό αυτή την ιδιότητα εξέδωσε το ενημερωτικό δελτίο Σπάρτακος,το Σεπτέμβρη του 2016, το οποίο έδωσε το όνομά του στην Ένωση των Σπαρτακιστών. Οι Σπαρτακιστές συνάχθηκαν με το Ανεξάρτητο Σοσιαλιστικό Κόμμα (USPD) που ιδρύθηκε το Πάσχα του 1917 μετά από αποχώρηση της αντιπολεμικής μερίδας από το SPD. Ο Γιόγκιχες συνέχισε να καθοδηγεί τις παράνομες δραστηριότητες των Σπαρτακιστών κι υπήρξε συνιδρυτικό μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας την 1η Γενάρη 1919. Μετά τη δολοφονία των Λούξεμπουργκ και Λίμπκνεχτ ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος, μέχρι τη σύλληψή του το Μάρτη του 1919 στο διαμέρισμά του στο Βερολίνο. Λίγες μέρες αργότερα, στις 10 Μάρτη, κατά τη διάρκεια της κράτησής του στις φυλακές του Μοαμπίτ δολοφονήθηκε από τον αρχιφύλακα Έρνστ Τάμσικι με μια σφαίρα στον αυχένα. Βρίσκεται θαμμένος δίπλα στους Λίμπκνεχτ και Λούξεμπουργκ.

Σουτ! Η πατρίδα (οφείλει να) κοιμάται….

 

Τρέμουν τις εξελίξεις που θα ξεγυμνώσουν τις πολιτικές επιλογές της άρχουσας τάξης και θα αποδείξουν ότι στην ουσία για την τελευταία υπάρχει ένας και μόνο επίφοβος εχθρός: ο λαός μας, οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι του μόχθου που ανταμείβονται με δυστυχία, στο βωμό του αυγατίσματος των κερδών των λίγων.

Γιώργος Μαργαρίτης

 

Το τραύλισμα είναι μια πάθηση ιατρικού χαρακτήρα η οποία αντιμετωπίζεται ή και θεραπεύεται σε ολικό ή μερικό βαθμό από τους αρμόδιους ιατρούς. Υπάρχει όμως μια άλλη περίπτωση τραυλίσματος που ουδεμία σχέση έχει με την παθολογία του ανθρώπινου οργανισμού και, ως εκ τούτου, με την ιατρική επιστήμη. Πρόκειται για το πολιτικό τραύλισμα. Η εντυπωσιακή ως προς τα φαινόμενα παθολογική αυτή κατάσταση προκύπτει αποκλειστικά και μόνο από αστοχίες του πολιτικού σχεδιασμού: στην πιο βαριά της εκδοχή η ασθένεια αυτή εκδηλώνεται στο κρίσιμο εκείνο σημείο όπου οι προϋποθέσεις, οι σταθερές και οι επιδιώξεις του πολιτικού σχεδιασμού αποδεικνύονται ανεπαρκείς ή, ακόμα χειρότερα, ολότελα αναντίστοιχες με την πραγματικότητα και τα προβλήματα που η τελευταία παράγει.

Κάτι τέτοιο συμβαίνει στο πεδίο των εθνικών λεγόμενων ζητημάτων όπου, μέσα σε λίγα χρόνια, όλες οι σταθερές πάνω στις οποίες η άρχουσα τάξη της χώρας μας και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι και εκφραστές είχαν στηρίξει τις επιλογές και τις πολιτικές τους, κατέρρευσαν, ανατράπηκαν, εξαφανίστηκαν, χάθηκαν. Η εξέλιξη ήταν ήδη ορατή δια γυμνού οφθαλμού μερικά χρόνια τώρα. Ως προσερχόμενη δε κατάσταση ήταν ανιχνεύσιμη από πολύ παλιά. Δεν επρόκειτο για κάτι το άγνωστο. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας είχε από καιρό αναλύσει το πού θα οδηγούσε η εναπόθεση των εθνικών υποθέσεων στον βωμό των ιμπεριαλιστικών θεσμών, οργανισμών, συμμαχιών και ενώσεων. Είναι εξάλλου ευδιάκριτη αλήθεια ότι όταν καταθέτεις το οτιδήποτε σε οιονδήποτε βωμό το πλέον βέβαιο είναι ότι το θυσιάζεις.

Ιδού λοιπόν το αδιέξοδο και ο συνακόλουθος τραυλισμός. Στην Κύπρο το επεισόδιο με το πλοίο γεωτρήσεων της ΕΝΙ στο «οικόπεδο 3»: Θα το προστατέψει η Ιταλία είπαν σε Κύπρο και Ελλάδα οι κυβερνώντες. Θα σπεύσουν ιταλικά πολεμικά διαβεβαίωσαν. Φυσικά οι μόνοι που έσπευσαν ήταν οι Τούρκοι οι οποίοι, να σημειωθεί, είναι εξίσου σύμμαχοι όλων μας, Ελλήνων και Ιταλών. Έχουν δε το πλεονέκτημα ότι δεν τηρούν με ευλάβεια τους ναυτικούς κανόνες στο κεφάλαιο περί εμβολισμού πλοίων, γεγονός που οδηγεί τους υπόλοιπους στο σοφό συμπέρασμα να τους αποφεύγουν. Αυτό έπραξαν και οι Ιταλοί, τους απέφυγαν.

Ακατάβλητοι και αδιόρθωτοι οι ίδιοι κυβερνώντες θριαμβολογούν σήμερα καθότι συγκεντρώνονται στην ανατολική Μεσόγειο αμερικανικά πολεμικά πλοία του πάλαι ποτέ 6^ου Στόλου των ΗΠΑ. Ο ειλικρινής ενθουσιασμός τους ενισχύεται μάλιστα μέσα από τις ραδιο-τηλεοπτικές εκπομπές «ειδήσεων και αναλύσεων» όπου διάφοροι ειδικοί επιχαίρουν χαζοχαρούμενα για τις εξελίξεις. Μέσα στη γενική χαρά μάλιστα το ΣΚΑΪ στην πρωινή του εκπομπή της 7^ης Μαρτίου και προπαντός στην αντίστοιχη στις 9, έβλεπε αεροπλανοφόρα να έρχονται και να περνούν αφήνοντας να εννοηθεί το πόσο δυστυχισμένοι θα όφειλαν να νοιώθουν οι Τούρκοι για τις εξελίξεις. Στην πραγματικότητα ουδέν αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ έσπευσε να στηρίξει τα δίκαια της ΕΞΟΝ-ΜΟΜΠΙΛ (ίσως και της Κύπρου) ενώ η ισραηλινο-αμερικανική άσκηση στην οποία θα συμμετέχουν τα αμερικανικά πλοία (αμφιβίου πολέμου, διοίκησης, και μεταγωγικά) είχε εφιαλτικό για τους λαούς θέμα: αφορούσε την μετακίνηση πληθυσμών σε μεγάλη κλίμακα σε περίπτωση ανάγκης. Οπωσδήποτε η θεματική της άσκησης τίποτε το καλό δεν προμηνύει για τους λαούς της περιοχής. Η αστική τάξη όμως Κύπρου και Ελλάδας έχει ένα ιδιαίτερο τρόπο να βλέπει τα πράγματα. Υποψιαζόμαστε δε ότι ελάχιστα την ενδιαφέρει η όποια τύχη των λαών.

Στις 8 Μαρτίου βγήκε και επίσημη ανακοίνωση της αμερικανικής κυβέρνησης. Από την ελληνική κυβέρνηση και –όλως τυχαίως- από τα ελληνικά ΜΜΕ, διαβάστηκε μόνο το πρώτο μέρος της ανακοίνωσης: Οι ΗΠΑ «αναγνωρίζουν το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να αξιοποιήσει τους πόρους της στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της». Ελάχιστη μνεία έγινε στο δεύτερο μέρος: «ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ επανέλαβε την πάγια αμερικανική θέση ότι οι φυσικοί πόροι της κυπριακής δημοκρατίας θα πρέπει να μοιραστούν ακριβοδίκαια μεταξύ των δύο κοινοτήτων». Ακριβώς αυτή συμβαίνει να είναι και η τουρκική θέση. Η Τουρκία επεμβαίνει στην περιοχή για «να προστατεύσει τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων» και να εμποδίσει μονομερείς ενέργειες της ελληνοκυπριακής πλευράς. Προφανώς η Κυπριακή Δημοκρατία έχει δικαίωμα εκμετάλλευσης της ΑΟΖ μόνο με την προϋπόθεση ότι το κυπριακό θα επιλυθεί στη βάση των όποιων σχεδίων των «διεθνών οργανισμών».

Προφανώς οι θέσεις των ΗΠΑ δεν ταυτίζονται με τις θέσεις των κυβερνήσεων της Αθήνας και της Λευκωσίας. Οι τελευταίες όμως επιμένουν στο χυδαία (πώς αλλιώς να το χαρακτηρίσει κανείς) παραπλανητικό αφήγημα περί κραταιών υπερατλαντικών συμμάχων που σπεύδουν να προστατεύσουν την δεινοπαθούσα Κυπριακή Δημοκρατία. Επιμένουν διότι δεν έχουν ούτε εναλλακτικό αφήγημα, ούτε εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο. Οι τύχες της χώρας τους και των λαών τους έχουν κατατεθεί στο βωμό ισχυρών –κατά φαντασία- «συμμάχων».

Το τραύλισμα επικαλύπτει όλες τις πτυχές των εθνικών θεμάτων. Οι δύο στρατιωτικοί που συνέλαβαν οι Τούρκοι στον Έβρο θα όφειλαν –κατά τον κυβερνητικό εκπρόσωπο- να είναι ελεύθεροι πίσω στη μονάδα τους ως την περασμένη Δευτέρα. Το επεισόδιο θα όφειλε να είναι ένα ασήμαντο τοπικό επεισόδιο που θα επέλυαν τα κατώτερα κλιμάκια. Το θέμα θα όφειλε να είναι απόλυτα ανεξάρτητο από το αντίστοιχο της τύχης των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που βρήκαν άσυλο στη χώρα μας. Ο ελληνικός πολιτικός λόγος πάνω στο επεισόδιο ήταν μια μεγαλοπρεπής πομπή από «θα όφειλε….». Τελικά στο «θα όφειλε» μείναμε. Καμία από τις διαβεβαιώσεις των υπευθύνων, κανένας λόγος κατευνασμού και εφησύχασης από την πλευρά τους δεν επιβεβαιώθηκε από τα γεγονότα, το αντίθετο μάλιστα. Και άντε πάλι από την αρχή το «θα όφειλε» συνοδευμένο από την συνήθη επωδό εξορκισμού… Το θέμα θα τεθεί υπόψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Βεβαίως στα πλαίσια των οργανισμών αυτών το όλο ζήτημα «θα όφειλε» να επιλυθεί…

Στην υπόθεση του τραυλίσματος, όπως και σε όλη την κατευναστική και καθησυχαστική διάθεση των κυβερνώντων διακρίνεται φόβος και πανικός. Θα μπορούσαμε να το αποδώσουμε στην πραγματική τους ανησυχία για την τροπή που έχουν πάρει οι σχέσεις με τον ισχυρό γείτονα. Δεν θα ταίριαζε όμως στην ιδιοσυγκρασία τους και στο πολιτικό τους DNA κάτι τέτοιο. Έχουν τόσο βαθιά ριζωμένη την πεποίθηση ότι «ανήκουν στη Δύση», ότι τα σύνορα της χώρας είναι «σύνορα της Ευρώπης» ώστε είναι πολύ πιθανό οι ίδιοι να μην αντιλαμβάνονται το βάρος των γεγονότων. Πιστεύουν, με τον ίδιο ακλόνητο τρόπο που το πίστευε ο «πατριάρχης» της αστικής πολιτικής, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, στον καιρό του, ότι αρκεί ο συνταυτισμός των «εθνικών συμφερόντων» (της αστικής τάξης εννοούσε) με τα αντίστοιχα μιας μεγάλης ιμπεριαλιστικής δύναμης. Αυτό –υποτίθεται ότι- θα δικαίωνε τα «εθνικά δίκαια». Το αποτέλεσμα ήταν και εδώ «απρόσμενο»: η μικρασιατική καταστροφή! Οι πολιτικοί απόγονοι όμως του εθνάρχη, εξίσου αστοί, ακολουθούν με συγκινητική πίστη και προσήλωση την ίδια και την αυτή συνταγή. Αυτός είναι ο λόγος που ανατριχιάζουν με ελπίδα κάθε φορά που βλέπουν αμερικάνικο πολεμικό ή έστω μια όποια αμερικανική σημαία.

Τι προκαλεί λοιπόν την ανησυχία τους; Τι είναι αυτό που ταράζει τον λογισμό τους; Η απάντηση δεν φαίνεται σύνθετη: ο εφησυχασμός είναι απαραίτητη προϋπόθεση στην εφαρμογή των μέτρων και των σταθμών με τα οποία βομβαρδίζεται ο κόσμος της μισθωτής εργασίας στη χώρα μας, ειδικά στα τελευταία χρόνια της «κρίσης». Περίπλοκοι επικοινωνιακοί μηχανισμοί έχουν επιστρατευθεί για να κοιμίσουν τους καταδυναστευόμενους συμπατριώτες μας, να τους ναρκώσουν, να τους μπερδέψουν και τελικά να τους μετατρέψουν σε άβουλα όντα ανίκανα για οιανδήποτε πολιτική σκέψη και δράση. Φέρονται στον λαό μας όπως η κόμπρα στο θύμα της. Ετούτη η επιχείρηση βρίσκεται σε κίνδυνο.

Τα «εθνικά θέματα» είναι ζητήματα πολιτικά. Όταν ο πολύς κόσμος σκέφτεται και ανησυχεί γι αυτά τότε αναγκαστικά σκέφτεται πολιτικά. Οι συνήθεις παραπλανητικές μέθοδοι –για παράδειγμα το παραμύθι για επικείμενη έξοδο από την επιτήρηση και τα μνημόνια και οι επερχόμενες εποχές ευτυχίας- δεν αποδίδουν σε αυτό το πεδίο. Η ταπείνωση της χώρας είναι σε όλους αντιληπτή και η απόσταση που χωρίζει την αίσθηση εθνικής ταπείνωσης από την αντίστοιχη ταξική, κοινωνική, μπορεί εύκολα να γεφυρωθεί. Σε αυτήν την περίπτωση «εθνικά» λάβαρα μπορούν εύκολα να γίνουν λάβαρα συσπείρωσης και έκφρασης όλης της συσσωρευμένης οργής και δυσαρέσκειας των καταδυναστευόμενων Ελλήνων, του λαού της χώρας δηλαδή. Τότε όλη η απελπισία, όλη η οργή, όλη η πολιτική δυναμική που έχουν συσσωρεύσει οκτώ χρόνια εξαθλίωσης, μπορεί να βγει στην επιφάνεια και να συντρίψει τους μηχανισμούς ποδηγέτησης που προσεκτικά έκτισε η άρχουσα τάξη.

Αυτός είναι ο φόβος. Από εκεί απορρέουν οι προκλητικά καθησυχαστικές δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών όπως και οι ύμνοι στην αμερικανική ισχύ που εκπέμπει διανθισμένους με πλήθος ανακριβειών (ενίοτε μέχρι βλακείας) το τηλεοπτικό ΣΚΑΪ. Τρέμουν στην ιδέα ότι ο πόλεμος, η σύγκρουση, η ήττα, ο επώδυνος συμβιβασμός, η ταπείνωση, η αποκάλυψη ότι οι πανάκριβοι εξοπλισμοί είναι συμπληρωματικοί των νατοϊκών σχεδίων και ουδεμία σχέση έχουν με την προάσπιση της εθνικής επικράτειας, θα επαναφέρουν τον πολιτικό προβληματισμό στους πολλούς και θα οδηγήσουν σε συνακόλουθους προβληματισμούς και ερωτήματα. Με λίγα λόγια τρέμουν τις εξελίξεις που θα ξεγυμνώσουν τις πολιτικές επιλογές της άρχουσας τάξης και θα αποδείξουν ότι στην ουσία για την τελευταία υπάρχει ένας και μόνο επίφοβος εχθρός: ο λαός μας, οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι του μόχθου που ανταμείβονται με δυστυχία, στο βωμό του αυγατίσματος των κερδών των λίγων.

Γιώργος Μαργαρίτης

Κάποτε που έγραφα σε ένα περιοδικό της αριστεράς ο τότε -ας το πούμε- αρχισυντάκτης του και δάσκαλος όλων μας, απαντούσε πολύ φυσικά στο ερώτημα του τι και ποιοί είμαστε.  Είμαστε κομμουνιστές έλεγε, τίποτε άλλο δεν χρειάζεται. Εγώ αυτό το κράτησα και σκοπεύω να το κρατήσω για όσ...
Διαβάστε περισσότερα

 

http://www.katiousa.gr 

Οι στόχοι της αστικής τάξης

Οι μόνοι που έχουν λόγο να είναι ικανοποιημένοι από την ενεργειακή πολιτική που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, είναι οι μεγαλομέτοχοι εγχώριων και ξένων μονοπωλιακών ομίλων.
Οι βασικοί στόχοι της ενεργειακής πολιτικής της κυβέρνησης είναι ενταγμένοι και υπηρετούν το συνολικό σχέδιο αναβάθμισης της θέσης της εγχώριας αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή. Ποιοι είναι οι κυριότεροι στόχοι:

• Η ολοκλήρωση της «απελευθέρωσης» του ενεργειακού τομέα, με την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων στον ΔΕΣΦΑ, στη ΔΕΗ, στα ΕΛΠΕ. Ετσι, προετοιμάζεται ο δεύτερος γύρος προσφορών για τον έλεγχο του ΔΕΣΦΑ, που σχετίζεται άμεσα με τον αμερικανορωσικό ενεργειακό ανταγωνισμό στην περιοχή.
• Η συνεκμετάλλευση των εγχώριων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων υπό τη σκέπη του αμερικανικού και γαλλικού παράγοντα που διεκδικούν τη μερίδα του λέοντος για τους ενεργειακούς ομίλους - κολοσσούς όπως η «ExxonMobil» και η «Total», καθώς και η αύξηση της εγχώριας παραγωγής από ΑΠΕ. Το τελευταίο διάστημα, η «ExxonMobil» δίνει ιδιαίτερο βάρος στην αξιοποίηση κοιτασμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Κύπρο και στην Κρήτη, καθώς φαίνεται να εγκαταλείπει ορισμένα παλαιότερα σχέδια συνεργασίας με τη Ρωσία στα κοιτάσματα της Αρκτικής.
• Η συμμετοχή της Ελλάδας στα ευρωατλαντικά σχέδια του Νότιου Ενεργειακού Διαδρόμου της ΕΕ για μεταφορά φυσικού αερίου από την Ανατολική Μεσόγειο και την περιοχή της Κασπίας προς τα Βαλκάνια και την ΕΕ, με αγωγούς όπως ο ΤΑP, σύνδεσης Ελλάδας - Αλβανίας - Ιταλίας, ο οποίος συνδέεται με τον TANAP που μεταφέρει αζέρικο αέριο στο έδαφος της Τουρκίας, ο διασυνδετήριος αγωγός Ελλάδας - Βουλγαρίας (IGB) και ο υποθαλάσσιος αγωγός «East Med», που μπορεί να μεταφέρει φυσικό αέριο από τα κοιτάσματα της Κύπρου και του Ισραήλ προς την ΕΕ. Ο TAP είναι θεωρητικά ένα από τα σημαντικά ενεργειακά έργα της ΕΕ σε εξέλιξη. Ο «East Med» προσφέρει στην ΕΕ τη δυνατότητα ενεργειακής μεταφοράς χωρίς διέλευση από το έδαφος της Τουρκίας. Παράλληλα, μπορούν να δημιουργηθούν νέοι κάθετοι αγωγοί από τον TAP προς την ΠΓΔΜ, το Μαυροβούνιο και την Κροατία.
• Η δημιουργία νέων πυλών εισόδου φυσικού αερίου στα Βαλκάνια και την ΕΕ, ιδιαίτερα με τη μεταφορά αμερικανικού υγροποιημένου LNG, όπου θα πρωταγωνιστεί το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο και θα αξιοποιηθούν σχετικά τερματικοί σταθμοί αποθήκευσης και επαναεριοποίησης στην Αλεξανδρούπολη και στην Καβάλα.

Το σχέδιο γεωπολιτικής αναβάθμισης της ελληνικής αστικής τάξης περιλαμβάνει και άλλους οικονομικούς στόχους, όπως η ενίσχυση της εξαγωγής κεφαλαίου, η αύξηση των επενδύσεων εγχώριων ομίλων στα Βαλκάνια, οι οποίοι κατέχουν ήδη σημαντικές θέσεις στην Αλβανία και στην ΠΓΔΜ, καθώς και η αναβάθμιση της σιδηροδρομικής μεταφοράς εμπορευμάτων προς την ΕΕ, μέσω των βαλκανικών χωρών. Θα ωφεληθεί άραγε ο λαός από την κυβερνητική προσπάθεια αναβάθμισης της γεωπολιτικής θέσης της ελληνικής αστικής τάξης; Δυστυχώς συμβαίνει το αντίθετο. Εκτός από όσα αρνητικά ήδη προαναφέραμε, η κυβέρνηση παίζει κυριολεκτικά με τη φωτιά σε μια περίοδο που αυξάνεται η ένταση στη σκακιέρα του διεθνούς ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. Για να πετύχει τους στόχους της εγχώριας αστικής τάξης, αναλαμβάνει ρόλο σημαιοφόρου στην προώθηση των σχεδίων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο. Σε αυτήν τη στρατηγική επιλογή υπάρχει πλήρης συμφωνία της ΝΔ και των άλλων αστικών κομμάτων. Με μια επίμονη προπαγανδιστική εκστρατεία, η κυβέρνηση του Αλ. Τσίπρα προσπαθεί να συγκαλύψει τον επικίνδυνο ρόλο της σε βάρος των βαλκανικών λαών. Ισχυρίζεται ότι συμβάλλει στην εμπέδωση της σταθερότητας, της δημοκρατίας και της ειρήνης στην περιοχή. Στην πραγματικότητα, πρωταγωνιστεί για να ισχυροποιηθεί η δικτατορία του κεφαλαίου σε όλες τις βαλκανικές χώρες και για να εμπλακούν οι Βαλκάνιοι λαοί ακόμη περισσότερο στο επιθετικά πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ. Για αυτό και ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα, Τζέφρι Πάιατ, χαρακτήρισε την Ελλάδα κατάλληλο γεωπολιτικό κρίκο μεταξύ ΝΑΤΟ, ΕΕ και ευρύτερης περιοχής.

Επικίνδυνες αντιθέσεις

Το «κουβάρι» των αντιθέσεων στην περιοχή περιπλέκεται μετά την επιδείνωση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, λόγω της υποστήριξης των ΗΠΑ στα σχέδια αυτονόμησης κουρδικών περιοχών και της στάσης τους στο πραξικόπημα κατά της κυβέρνησης Ερντογάν.
Η Τουρκία διεξάγει μια σύνθετη διαπραγμάτευση, κυρίως με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, με βασικούς στόχους την αποτροπή δημιουργίας ανεξάρτητου κουρδικού κράτους στον άξονα Β. Ιράκ - Συρίας, τον έλεγχο των πετρελαίων Κιρκούκ - Μοσούλης και μέρους των εγχώριων κοιτασμάτων της Κύπρου, καθώς και τη διεύρυνση της τουρκικής ΑΟΖ σε βάρος των ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου.
Παράλληλα, αναβαθμίζει τις σχέσεις της με τη Ρωσία στους τομείς της Ενέργειας, των στρατιωτικών εξοπλισμών και των διαπραγματεύσεων για το μέλλον της Συρίας. Γι' αυτό οι ΗΠΑ επιταχύνουν την ενίσχυση των θέσεών τους στην ευρύτερη περιοχή.
Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο, αφού προστίθενται και οι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων της περιοχής για το ποια θα αποκτήσει το προβάδισμα στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων και γενικότερα ποια θα αναβαθμίσει τη θέση της την επόμενη μέρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το σχέδιο για τη «Μεγάλη Αλβανία» που εκτείνεται από το Κόσσοβο και τμήματα της ΠΓΔΜ μέχρι την αμφισβήτηση μέρους της ελληνικής επικρατείας, με την ανακίνηση του ανύπαρκτου θέματος της «Τσαμουριάς». Καθόλου τυχαία, η στόχευση αφορά χερσαίες ελληνικές περιοχές με πιθανά κοιτάσματα υδρογονανθράκων.
Πρόσφατα, ο ίδιος ο ΥΠΕΞ Αλβανίας, κ. Μπουσάτι, αναφέρθηκε στην ανάγκη καλύτερου καθορισμού γραμμής των χερσαίων ελληνοαλβανικών συνόρων. Φυσικά, τα ιμπεριαλιστικά κέντρα αξιοποιούν το εθνικιστικό ρεύμα, τις αλυτρωτικές φωνές και τα όποια μειονοτικά ζητήματα σε κάθε βαλκανικό κράτος, για να προωθήσουν τα σχέδιά τους, εφαρμόζοντας συχνά την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε». Προωθούν σχέδια αποσταθεροποίησης και επαναχάραξης συνόρων όταν αυτό εξυπηρετεί τα σχέδιά τους, όπως στην περίπτωση της απόσπασης του Κοσσόβου από τη Σερβία.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προχωρά επίσης σε συμβάσεις παραχώρησης και ξεκινά τις διαδικασίες για νέες έρευνες πιθανών κοιτασμάτων, χωρίς να προχωρά η διαδικασία ανακήρυξης ΑΟΖ σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις για το Δίκαιο της Θάλασσας. Ακολουθεί στην πράξη τη γνωστή σχετική αμερικανική υπόδειξη, την ώρα που κλιμακώνεται η επιθετικότητα της Τουρκίας και ο ίδιος ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα δηλώνει ότι φοβάται «πολεμικό ατύχημα» μεταξύ των δύο χωρών.
Υπάρχει άμεσος κίνδυνος όξυνσης της αντιπαράθεσης στο Αιγαίο, ακόμη και θερμού πολεμικού επεισοδίου, αφού κλιμακώνονται οι τουρκικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων. Η τουρκική κυβέρνηση κλιμακώνει τις στρατιωτικές και διπλωματικές προκλήσεις ώστε να δημιουργήσει τετελεσμένα, με πρότυπο την ιστορία των λεγόμενων «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο.
Ο Ερντογάν ήρθε στην Ελλάδα, αμφισβήτησε από το ελληνικό έδαφος τη συνθήκη της Λοζάνης και έθεσε το σύνολο των τουρκικών διεκδικήσεων. Στη συνέχεια, η τουρκική κυβέρνηση δήλωσε ότι τα Ιμια ανήκουν στην Τουρκία και ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου.
Στην ίδια περίοδο, ο Τούρκος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ διακήρυξε την ικανότητα της Τουρκίας να διεξάγει ταυτόχρονα 2,5 πολέμους, για να ακολουθήσει ο διεμβολισμός ελληνικού σκάφους στην περιοχή των Ιμίων και η τουρκική στρατιωτική παρεμπόδιση της γεώτρησης στο «οικόπεδο 3» της ΑΟΖ της Κύπρου, που ισοδυναμεί με αμφισβήτηση στην πράξη των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Ολα τα πρόσφατα περιστατικά προμηνύουν ότι η επικίνδυνη κατάσταση θα κλιμακωθεί παραπέρα.
Την ίδια ώρα κλιμακώνεται στο εσωτερικό της Αλβανίας η αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης, αντιπολίτευσης και Προέδρου της Αλβανίας σχετικά με το θέμα της διευθέτησης των ΑΟΖ Ελλάδας και Αλβανίας. Η αρχική διμερής συμφωνία του 2009 έχει ακυρωθεί στην πράξη, αφού κρίθηκε αντισυνταγματική από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας το 2010. Τότε είχε προσφύγει εναντίον της ως αντιπολίτευση ο σημερινός πρωθυπουργός Εντι Ράμα. Μέτα αντιστράφηκαν οι ρόλοι. Παράλληλα, το εθνικιστικό ρεύμα κρατά συστηματικά στην επιφάνεια το θέμα των «Τσάμηδων», στο πλαίσιο των σχεδίων για «Μεγάλη Αλβανία». Ανοιχτή στήριξη στη σημερινή εξωτερική πολιτική της Αλβανίας και της ΠΓΔΜ προσφέρει η Τουρκία.
Τι λέει για όλα αυτά η ελληνική κυβέρνηση; Πρώτα απ' όλα αναζητά λύσεις στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, που θέλει να μας πείσει ότι παρέχει τάχα ασφάλεια και σταθερότητα για τους λαούς. Εμφανίζει δηλαδή το μαύρο ως άσπρο, αφού οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τα σχέδιά τους για τον έλεγχο του ενεργειακού πλούτου της περιοχής και την αντιμετώπιση της Ρωσίας είναι βασικός παράγοντας αποσταθεροποίησης. Θέλει να ξεχάσουμε τον γνωστό ρόλο του ΝΑΤΟ στην τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο και στη δικτατορία 1967 - 1974.
Να ξεχάσουμε το ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για την επιβολή του σχεδίου Ανάν στην Κύπρο. Αλλά ακόμα και αν ξεχάσουμε όλα τα ιστορικά γεγονότα, ποια είναι σήμερα η στάση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ μπροστά στην καταπάτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου; Ολοι βλέπουμε τι σημαίνει στην πράξη η θέση του ΝΑΤΟ ότι το Αιγαίο αποτελεί ενιαίο επιχειρησιακό χώρο. Από την επόμενη μέρα του θερμού επεισοδίου στα Ιμια το 1996, οι ΗΠΑ διακήρυξαν ότι γι' αυτές η περιοχή δεν είναι ούτε τουρκική ούτε ελληνική αλλά ΝΑΤΟική. Αντίστοιχα, σήμερα, οι στρατιωτικές και διπλωματικές κινήσεις τους υπηρετούν τα συμφέροντα των ομίλων τους στην περιοχή.