«Αντιτρομοκρατικά μέτρα(!) εναντίον αυτών που έχουν πάρει τα όπλα»

 «Αντιτρομοκρατικά μέτρα(!) εναντίον αυτών που έχουν πάρει τα όπλα»

Ουκρανία: Καταστολή των φιλορωσικών 
διαδηλώσεων προαναγγέλλει ο Τουρτσίνοφ*

 

«Αντιτρομοκρατικά μέτρα(!) εναντίον αυτών που έχουν πάρει τα όπλα» προανήγγειλε ο προσωρινός πρόεδρος της νέας αστικής εξουσίας της Ουκρανίας Ολεξάντρ Τουρτσίνοφ, σε τηλεοπτικό του διάγγελμα, αναφερόμενος στις διαδηλώσεις που γίνονται σε τρεις πόλεις της Ανατολικής Ουκρανίας, το Χάρκοβο, το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ, με αίτημα την ανεξαρτητοποίηση των ανατολικών περιοχών της χώρας. Ο Τουρτσίνοφ είπε ότι οι διαδηλώσεις δείχνουν πως οι εχθροί της Ουκρανίας «εφαρμόζουν το κριμαϊκό σενάριο», κάτι που όπως είπε «δεν θα το επιτρέψουμε». 

ΟΑΣΕ - ΝΑΤΟ: Παραμένει η αυξημένη 
στρατιωτική παρουσία της Ρωσίας

Την ίδια ώρα ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) δήλωσε σήμερα πως η Ρωσία έχει συγκεντρώσει χιλιάδες στρατιώτες κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία και κάλεσε τη Μόσχα να λάβει μέτρα για την αποκλιμάκωση της κατάστασης.


 «Έχουμε ισχυρά στοιχεία ότι υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες στρατεύματα στα σύνορα και μάλιστα όχι στις θέσεις ή τις φρουρές που είναι φυσιολογικές σε καιρό ειρήνης», δήλωσε προς τους δημοσιογράφους ο Αμερικανός πρεσβευτής Ντάνιελ Μπέιρ μετά τη σημερινή έκτακτη συνεδρίαση που πραγματοποίησε ο 57μελής ΟΑΣΕ για να συζητήσει το θέμα.

 
Στο ίδιο μήκος κύματος, ένας ανώτερος στρατιωτικός του ΝΑΤΟ δήλωσε σήμερα ότι η συμμαχία δεν έχει διαπιστώσει «σημαντικές μεταβολές στη διασπορά των ρωσικών στρατευμάτων ανατολικά των συνόρων της Ουκρανίας». Αξιωματούχοι του NATO υπολογίζουν ότι η Ρωσία έχει αναπτύξει περίπου 40.000 στρατιώτες κοντά στα ανατολικά σύνορα της Ουκρανίας.

«Μπλόκο» του ΝΑΤΟ σε Ρώσους αξιωματούχους

Παράλληλα, το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε σήμερα ότι θα περιορίσει την πρόσβαση των Ρώσων διπλωματών στο αρχηγείο της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας μετά την απόφασή του να αναστείλει τη συνεργασία με τη Μόσχα εξαιτίας της προσάρτησης της Κριμαίας. 

«Η διευρυμένη πρόσβαση στο αρχηγείο του ΝΑΤΟ θα στερηθεί σε όλους τους εκπροσώπους της ρωσικής αποστολής εκτός από το Ρώσο πρεσβευτή, τον αναπληρωτή του και δύο μέλη του προσωπικού», αναφέρει το ΝΑΤΟ σε ανακοίνωσή του. 

«Στην περίπτωση που οποιοδήποτε άλλο μέλος της ρωσικής αποστολής ζητήσει πρόσβαση για επίσημη εργασία, θα ισχύσουν οι τυπικοί κανόνες για τους επισκέπτες. Αυτό σημαίνει ότι τα μέλη του προσωπικού θα πρέπει να προαναγγέλλονται, θα καταγράφεται (η επίσκεψή τους) και θα συνοδεύονται», συνεχίζει η ανακοίνωση.

Ουκρανία: Σε αναβρασμό η Ανατολική Ουκρανία 
Επεισόδια σε Λουγκάνσκ, Χάρκοβο και Ντόνετσκ (ΕΔΩ) 

Ουκρανία: Ανεβαίνει το θερμόμετρο στην ανατολική χώρα
«Κυρίαρχη Δημοκρατία» ανακηρύχθηκε στο Ντονέτσκ (ΕΔΩ)

Ο Πούτιν βάζει στο «μικροσκόπιο» της FSB τις 
ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στη Ρωσία  (ΕΔΩ)

*Από το 902.gr

Αναρτήθηκε από Crousma

Φίδι είσαι, δε θα αλλάξεις

 Φίδι είσαι, δε θα αλλάξεις

Τις τελευταίες ημέρες έχει γίνει ένας μικρός χαμός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με την καινούρια ιστοσελίδα της οργάνωσης για την ευρωπαϊκή ένωση και τη στήλη με τα εξεγερσιακά αυτοκόλλητα –rise up! stickers- όπως τα ονομάσαμε, με διάφορες (πετυχημένες ή όχι και τόσο, πάντως) πιασάρικες ατάκες, που παίρνουν δικαιωματικά θέση στο προλεκάλτ πάνθεο. Οι αντιδράσεις ποικίλουν. Κάποιοι εκπλήσσονται που οι κνίτες έχουν τελικά χιούμορ. Κάποιοι άλλοι μας προτιμούσαν όπως πριν, χωρίς πολλές διακυμάνσεις και εκπλήξεις. Κι οι περισσότεροι ούτως ή άλλως κάτι αρνητικό θα έβρισκαν να σημειώσουν.

Εγώ πάλι πιστεύω πως στο δημόσιο λόγο μόνο οι κομμουνιστές μπορούν να έχουν γνήσια αίσθηση του χιούμορ (όταν την έχουν) και γενικά αυθεντική συμπεριφορά. Κι αυτό γιατί αγνοούν επιδεικτικά κάθε επικοινωνιακό τρικ ή κανόνα· δεν προσπαθούν να το παίξουν ‘κάπως’, για να φανούν πιο άνετοι, χαλαροί, φρέσκοι, με κρύα, τυποποιημένα «αστεία»· κι έχουν μακράν την πιο ανεπιτήδευτη εικόνα –ακόμα κι αν φαίνεται αποκρουστική σε κάποιους. Η αλήθεια δεν είναι πάντα αρεστή κι οι σύντροφοι δεν πρόκειται να τη στρογγυλέψουν ή να τη φτιασιδώσουν, για να γίνουν πιο δημοφιλείς.

Εννοείται πως στην πολιτική σκηνή μπορεί να βρει κανείς πολλά πράγματα για να γελάσει: φαιδρές καταστάσεις, ατάκες και πρόσωπα. Αλλά αυτά εμπίπτουν κυρίως στην κατηγορία του γελοίου. Ή του χαβαλέ, εφόσον μιλάμε για κωμικές (;) εκπομπές, που απέχουν ωστόσο πολύ απ’ το να είναι πολιτική σάτιρα –και μάλιστα πετυχημένη. Ίσως ακουστεί κάπως απόλυτο και τραβηγμένο από τα μαλλιά ως συμπέρασμα, αλλά η σάτιρα προϋποθέτει κριτήριο, πολιτικό στίγμα και λαϊκότητα, που σαν πακέτο, το έχουν κυρίως οι κομμουνιστές, καθώς όλοι οι άλλοι, πλην λακεδαιμονίων, στριμώχνουν το λόγο τους σε νεοταξίτικα, απολιτίκ καλούπια, με το περιτύλιγμα του αντικειμενικού.

Δε σημαίνει απαραίτητα πως κάθε κομμουνιστής έχει χιούμορ –κάθε άλλο. Αλλά για να είσαι καλός κωμικός –κι όχι απλός σάτυρος- πρέπει να είσαι, με τον τρόπο σου έστω, κοντά στους κομμουνιστές και το λαό, ακόμα κι αν δεν το ξέρεις. Ή τέλος πάντων, έχεις σημαντικό πλεονέκτημα, εφόσον είσαι. Δείτε εξάλλου και την εξέλιξη που είχαν στον χρόνο κωμικοί σαν τον χάρρυ κλυνν και το λαζόπουλο, σε συνάρτηση με την πολιτική τους ένταξη, και θα διαπιστώστε του λόγου το αληθές.

Ένα δεύτερο ασφαλές συμπέρασμα από αυτή την ιστορία είναι πως η οργάνωση τον τελευταίο καιρό αν μη τι άλλο δοκιμάζει πράγματα και διάφορες μορφές απεύθυνσης στη νεολαία, με αξιοσημείωτη ευελιξία: απ’ τα βιντεάκια για τους χρυσαυγίτες και το σοφοκλή σχορτσιανίτη, που είχε κάνει το γύρο του διαδικτύου, σε αυτό για την ημέρα των ερωτευμένων (σεβ-σύριζα), που έκανε το γύρω των ειδησεογραφικών δελτίων. Κι από τα πρόσφατα αυτοκολλητάκια ή τις σατιρικές στήλες του οδηγητή, στην πολυμορφία των μαθητικών φεστιβάλ, όπου ακόμα και η δική μου γενιά –που δεν την έχουνε πάρει ακριβώς τα χρόνια- μπορεί να νιώσει πρόωρα γερασμένη με τις καινούριες κι άγνωστες λέξεις που συναντάει (πχ παρκούρ).

Η πείρα δείχνει ότι –αν δεν το έχουμε, τουλάχιστον- το ψάχνουμε. Και πως αν θέλουμε μπορούμε. Οπότε το θέμα είναι γιατί δεν μπορούμε και σε άλλους τομείς, που μοιάζει σχεδόν σα να το κάνουμε επίτηδες, γιατί δε θέλουμε. Αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης.

Κι ερχόμαστε τώρα σε αυτά καθαυτά τα αυτοκόλλητα της εξέγερσης και τις αντιδράσεις που προκάλεσαν. Υπάρχει ζήτημα άραγε που η κνε χρησιμοποιεί ένα στίχο του παντελίδη –όπως με πληροφορούν από το κοντρόλ, γιατί ομολογώ πως δεν το γνώριζα-; Και είναι κάτι που δείχνει την «παρακμή» και το επίπεδό μας στο κομμάτι του πολιτισμού; Ή μήπως αυτό είναι το κλειδί για να πιάσουμε τον παλμό της μάζας κα να τη βάλουμε στο τριπάκι να σκεφτεί πέντε πράγματα, που δε θα μπορούσε σε άλλη περίπτωση; Και αν ναι, θα φτάσει άραγε στο σημείο να καταλάβει τις προεκτάσεις του συμβολισμού;

Ότι δηλ τα φίδια δεν εξαφανίζονται οριστικά, όταν πέφτουν σε χειμερία νάρκη και περιμένουν απλώς τις κατάλληλες συνθήκες για να επιστρέψουν, πατώντας πάνω στην ανεμελιά μας; Ή ότι ο σύριζα είναι σαν αριστερή ανακόντα, που θέλει να μας σφίξει υποκριτικά στην αγκαλιά της και να μας πνίξει από την πολλή αγάπη και ενότητα, καθώς έρπει με κάθε τρόπο προς την εξουσία; Κι ο αρχηγός τους λέει πως θα φτιάξουν σοσιαλισμό, μόλις η κυβέρνησή τους σταθεί γερά στα πόδια της (που κανένα ερπετό δε διαθέτει). Αλλά το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, όπως άλλωστε κι οι πολιτικοί χαμαιλέοντες. Τσίπρας είσαι, δε θα αλλάξεις.

Μπορούν όμως να γίνουν κι άλλα αυτοκόλλητα, με πηγή έμπνευσης το μεγάλο ηγέτη και το πλούσιο υλικό που προσφέρει.

Μπορούμε πχ να θυμηθούμε τις μεγάλες ενωτικές στιγμές του σύριζα με τη μαγική εξαφάνιση του σφυροδρέπανου της κοε από τις φωτογραφίες και της υπογραφής «κκε» από τα πανό του κόμματος στην ακρόπολη και να γράψουμε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΨΕΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ. ΜΕ ΦΟΤΟΣΟΠ.

Ή να παίξουμε με το επίθετο του αλέξη και να βγάλουμε ένα σύνθημα ενάντια στα εκβιαστικά ψευδοδιλήμματα των εκλογών.

ΤΙ ΠΛΑΤΣΙΠΡΑΣ ΤΙ ΠΑΠΑΓΟΣ. ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΚΥΛΟΙ ΜΙΑ ΓΕΝΙΑ

Μπορούμε επίσης –όπως είδαμε και σε μια πρόσφατη ανάρτηση- να αξιοποιήσουμε τα ίδια τα λόγια του αλέξη από την πρόσφατη διακαναλική, με μια μικρή παραλλαγή, για να βγαίνει η ρίμα.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΖΙΝΟΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΙ Ο ΚΕΪΝΣΙΑΝΙΣΜΟΣ ΣΥΡΙΖΑ

Ή να σταθούμε στη συνέντευξη του αλέξη στο εναλλακτικό έντυπο unfollow με το δυναμικό τίτλο: «θα συγκρουστώ με τους τσιφλικάδες». Αστέ ετοιμάσου, έρχεται η σειρά σου.

Η σύγκρουση βέβαια είναι ευέλικτος όρος, που μπορείς να τον δεις σε πολλά επίπεδα. Σύγκρουση είχαν κάνει πχ κάποτε και τα εαακ στον αστέρα της βουλιαγμένης, για να κυκλοφορήσει μετά και σε βιντεάκι στο δίκτυο. Σύγκρουση θεωρητικά είχε κάνει ακόμα και ο καραμανλής ο νεότερος με τους νταβατζήδες για το βασικό μέτοχο. Κι όλοι θυμόμαστε πόσο.. σφοδρή ήταν, πώς κατέληξε και πώς κατέληξε γενικά ο καραμανλής, όταν προσπάθησε να ανοίξει μπίζνες με το ρώσικο ιμπεριαλισμό για τον αγωγό μπουργκάς-αλεξανδρούπολη. Αν εννοούμε δηλ τόσο φαντασμαγορικές συγκροήσεις, να πάρουμε καλύτερα αστικό πατατάκι και ποπ-κορν και να καθίσουμε αναπαυτικά να την απολαύσουμε

Από την άλλη βέβαια, ο τσίπρας σε ρόλο μαρίνου αντύπα, δεν μπορεί παρά να ταρακουνά συθέμελα την εγχώρια και διεθνή πλουτοκρατία. Συνεπώς, έτοιμο και το επόμενο αυτοκόλλητο στο ρυθμό του μπεζεντάκου.

ΟΙ ΑΣΤΟΙ ΤΡΟΜΑΞΑΝΕ ΚΑΙ ΚΑΣΤΡΑ ΦΤΙΑΞΑΝΕ

ΝΑ ΦΥΛΑΧΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ

ΜΑ ΑΥΤΟΣ ΜΕ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ ΕΣΠΑΣΕ ΤΑ ΔΕΣΜΑ

ΚΑΤΑΡΓΗΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ

Αν και ο αλέξης, σε συγκρουσιακό ρόλο, πιο πολύ τον τραγουδιστή αντύπα θυμίζει, παρά το μαρίνο αντύπα και τον πάνο τζαβέλλα.

Κι όταν είσαι δούρου μου, με τρώει η κουμουνδούρου μου...

Του Πάνου Ζάχαρη από το Ποντίκι

Μπορούμε βέβαια να πατήσουμε και στα ήδη υπάρχοντα αυτοκόλλητα και να τα προσαρμόσουμε και σε άλλες θεματικές. Πχ η ατάκα για το θεοδωράκη «μαμά ποιος είναι αυτός που έφτιαξε κόμμα και παριστάνει το μητσικώστα;», θα μπορούσε να γίνει «μαμά ποιος είναι αυτός που παριστάνει τον ανδρέα και πάει για πρωθυπουργός;» -αν και τα σημερινά παιδιά δεν έχουν προλάβει τον ανδρέα για να ξέρουν, ενώ τα λίγο μεγαλύτερα που τον έζησαν, ακόμα μυαλό δεν έβαλαν και περιμένουν πώς και πώς να τους τάξουν γλειφιτζούρια και παραμυθάκια, για να δώσουν την ψήφο τους.

Μπορούμε να συνδυάσουμε και το φιδίσιο αυτοκόλλητο με ένα παλιότερο προεκλογικό σύνθημα του κόμματος για τον τότε δικομματισμό και να απευθυνθούμε στον κόσμο ως εξής.

ΤΑ ΦΙΔΙΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ (ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΔΕΡΜΑ). ΑΛΛΑΞΕ ΕΣΥ!

Κι αν κάποιος θέλει να ανοίξει διάλογο, υπάρχει έτοιμη πληρωμένη απάντηση από το παράδειγμα του πιστού κι αμετανόητου κουκουέ μεταλλά σάββα κωφίδη, που ξεκαθάρισε χτες μια και καλή τη σχέση του με το κόμμα κι όσους θέλουν να τον εμπλέξουν με την κυβερνώσα αριστερά.

ΚΩ-ΦΙΔΗ ΕΙΣΑΙ, ΔΕ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ

(και μεγάλη δική μου παράλειψη, που δεν τον συμπεριέλαβα στη δεξιά στήλη, στην ψηφοφορία για τις μεγάλες μορφές του κινήματος. Κάνω αναδρομικά και δημόσια την αυτοκριτική μου).

Ουκρανία: Σε αναβρασμό η Ανατολική Ουκρανία - Επεισόδια σε Λουγκάνσκ, Χάρκοβο και Ντόνετσκ

 Ουκρανία: Σε αναβρασμό η Ανατολική Ουκρανία - Επεισόδια σε Λουγκάνσκ, Χάρκοβο και Ντόνετσκ

Φιλορώσοι διαδηλωτές που εισέβαλαν στο αρχηγείο των υπηρεσιών ασφάλειας στην πόλη Λουγκάνσκ της ανατολικής Ουκρανίας κατάσχεσαν όπλα και η τροχαία έχει αποκλείσει τις εισόδους στην πόλη, ανακοίνωσε σήμερα η τοπική αστυνομία. «Άγνωστοι που βρίσκονται στο κτίριο εισέβαλαν στο οπλοστάσιο του κτιρίου και κατάσχεσαν όπλα», αναφέρει η ανακοίνωση της αστυνομίας.

Παράλληλα, ο «υπουργός Εσωτερικών» της νέας εξουσίας του Κιέβου, Αρσεν Αβάκοφ έγραψε στο λογαριασμό του στο Facebook ότι το κτίριο της περιφερειακής διοίκησης σε άλλη ανατολική πόλη, το Χάρκοβο, εκκαθαρίστηκε από τους «αυτονομιστές» διαδηλωτές. Φιλορώσοι διαδηλωτές εισέβαλαν επίσης στο κτίριο της περιφερειακής διοίκησης στην πόλη Ντονέτσκ χθες.

Για σχέδιο διαμελισμού της Ουκρανίας κάνει λόγο ο «πρωθυπουργός» του Κιέβου

Ο «πρωθυπουργός» της νέας εξουσίας της Ουκρανίας Αρσένι Γιατσενιούκ κατηγόρησε σήμερα τη Ρωσία ότι εφαρμόζει «σχέδιο διαμελισμού της Ουκρανίας», μέσω της υποκίνησης ταραχών στο ανατολικό τμήμα της χώρας.

Τα επεισόδια αυτά, σύμφωνα με τον Γιατσενιούκ, εντάσσονται σε ένα αντι - ουκρανικό σχέδιο που βρίσκεται σε λειτουργία με στόχο ξένες στρατιωτικές δυνάμεις, που βρίσκονται σε απόσταση 30 χιλιομέτρων από τα ουκρανικά σύνορα να τα διασχίσουν και να εισβάλουν στο ουκρανικό έδαφος. «Αυτό δεν θα το επιτρέψουμε», δήλωσε ο ουκρανός πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου που μεταδόθηκε απευθείας από την τηλεόραση.

«Οι εξτρεμιστές που κατέλαβαν δημόσια κτίρια στην ανατολική Ουκρανία συνεργάζονται με τις ειδικές δυνάμεις ξένων κυβερνήσεων», είπε ο Αρσένι Γιατσενιούκ.

902

Πίσω από τη διαπάλη για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών

Πίσω από τη διαπάλη για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών

Ο τελευταίος γύρος ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών μετατρέπεται σε μοχλό εξελίξεων, που αφορούν την αναπαλαίωση του αστικού πολιτικού συστήματος. Από τη μία ο κυβερνητικός πόλος εμφανίζει την ανακεφαλαιοποίηση ως σημαντικό κυβερνητικό επίτευγμα. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται την ανάγκη ενός «ισχυρού κρατικού τραπεζικού τομέα» που θα δράσει τάχα «φιλολαϊκά». Κυρίως, όμως, η αντιπαράθεση αυτή συμπυκνώνει τόσο τη διαπάλη διαφορετικών ομίλων και ιμπεριαλιστικών κέντρων για τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος όσο και την αντιπαράθεση για το μείγμα διαχείρισης.

Η κρατική στήριξη των τραπεζών στη φάση της κρίσης

Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών εντάσσεται στη γενικότερη κρατική στήριξη του τραπεζικού κεφαλαίου. Εξετάζοντας την ανακεφαλαιοποίηση και την άμεση στήριξη των τραπεζών την περίοδο της κρίσης, το ελληνικό κράτος έχει διαθέσει, είτε με τη μορφή άμεσων εγγυήσεων είτε με τη μορφή άμεσης χρηματοδότησης, πάνω από 200 δισ. ευρώ στον τραπεζικό τομέα. Ο πρώτος μόνο γύρος ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, το 2013, περιλάμβανε άμεση κρατική στήριξη ύψους 50 δισ. ευρώ προς τους τραπεζικούς ομίλους. Οι κρατικές αυτές δαπάνες προς όφελος των τραπεζών βαραίνουν τελικά τα λαϊκά στρώματα. Η οικονομική ουσία αυτής της διαδικασίας είναι ότι η αναπόφευκτη απαξίωση κεφαλαίου στον τραπεζικό τομέα λόγω της καπιταλιστικής κρίσης μεταφέρθηκε στις πλάτες του ελληνικού λαού.
Την τελευταία περίοδο, μετά την πρώτη φάση ανακεφαλαιοποίησης, το ελληνικό κράτος, μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), έγινε ο βασικός μέτοχος όλων των μεγάλων τραπεζών, με ποσοστά που κυμαίνονται από περίπου 85% (ETE, ALPHA, Πειραιώς) έως και 98,5% για την Eurobank (το ποσοστό αυτό μειώθηκε στη συνέχεια λόγω της Αύξησης Μετοχικού Κεφαλαίου - ΑΜΚ - που πραγματοποίησαν οι τράπεζες).
Ωστόσο, ο ελληνικός λαός, παρά το γεγονός ότι βασικός μέτοχος όλων των τραπεζών είναι το ελληνικό κράτος, δεν έχει κερδίσει απολύτως τίποτα. Οι όροι δανεισμού μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων και οι όροι καταθέσεων για τις αποταμιεύσεις τους δεν έχουν μεταβληθεί προς το ευνοϊκότερο όσον αφορά και τις τέσσερις μεγάλες τράπεζες. Η αδυναμία αποπληρωμής των δανείων από πλευράς των εργαζομένων οδηγεί σε κατασχέσεις των όποιων περιουσιακών στοιχείων τους.
Τα παραπάνω αποτελούν κοινή κατεύθυνση για το σύνολο των τραπεζών, μεγάλων και μικρών, υπό κρατικό ή ιδιωτικό έλεγχο. Ειδικότερα η συμπεριφορά των τεσσάρων συστημικών τραπεζών είναι, στην ουσία της, απολύτως ίδια είτε μιλάμε για τις τρεις τράπεζες (ΕΤΕ, ALPHA, Πειραιώς) όπου το ΤΧΣ δεν ασκεί άμεσα έλεγχο γιατί συμμετείχαν και οι προηγούμενοι βασικοί τους μέτοχοι στη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης, είτε μιλάμε για τη Eurobank, όπου οι ιδιώτες μέτοχοι δεν συμμετείχαν και το σύνολο των μετοχών μαζί με τον έλεγχό της έχει περάσει στο ΤΧΣ.
Το γεγονός αυτό υπενθυμίζει ότι η κρατική καπιταλιστική ιδιοκτησία δεν είναι «δημόσια περιουσία», που τάχα ανήκει στο λαό. Αποδεικνύει εκ των πραγμάτων πόσο απατηλός είναι ο ισχυρισμός του ΣΥΡΙΖΑ πως ο κρατικός έλεγχος των τραπεζών μπορεί τάχα να οδηγήσει σε φιλολαϊκή λειτουργία, στον αντίποδα της διασφάλισης του μεγαλύτερου ποσοστού κέρδους.

Ο νέος γύρος ανακεφαλαιοποίησης

Το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε την προηγούμενη Κυριακή, περιλαμβάνει, μεταξύ πολλών άλλων, και τις ρυθμίσεις που αφορούν το δεύτερο γύρο ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Η νέα ανακεφαλαιοποίηση καθίσταται απαραίτητη καθώς το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης και το «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων που επέφερε έχει ως αποτέλεσμα την απαραίτητη νέα απαξίωση κεφαλαίου στον τραπεζικό τομέα.
Ο δεύτερος γύρος ανακεφαλαιοποίησης, που θα πραγματοποιηθεί μέσω της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου (ΑΜΚ) των τραπεζών, περιλαμβάνει νέα προκλητικά προνόμια για τους μεγαλομετόχους των τραπεζών. Βασικό στοιχείο της διαδικασίας είναι το γεγονός ότι η τιμή των νέων μετοχών μπορεί να είναι χαμηλότερη από την τρέχουσα χρηματιστηριακή τους τιμή, ενώ μπορεί να είναι μικρότερη και από την τιμή των προηγούμενων ΑΜΚ. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα εκδοθούν σε τιμή μικρότερη από την τιμή των μετοχών που έχει στα χέρια του σήμερα το ΤΧΣ. Πρόκειται για κίνηση - δώρο στους μεγαλοτραπεζίτες, αφού θα πραγματοποιήσουν την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου με μικρότερη δαπάνη.
Συγχρόνως, το πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει διάταξη που επιτρέπει στο ΤΧΣ να ελαττώσει το ποσοστό συμμετοχής του στις τράπεζες. Η έκδοση νέων μετοχών σε χαμηλότερη τιμή από τις προηγούμενες, δηλαδή σε τιμή μικρότερη της τιμής του ΤΧΣ και το γεγονός ότι επιτρέπεται στη διοίκηση του ΤΧΣ να μειώνει τη συμμετοχή του ταμείου στο μετοχικό κεφάλαιο της τράπεζας, σημαίνει τελικά ότι έχουμε σημαντικές απώλειες για το ΤΧΣ και επομένως νέα έμμεση χρηματοδότηση των τραπεζών.
Το παράδειγμα της Eurobank είναι αποκαλυπτικό για το πώς λειτουργεί αυτή η διαδικασία. Το ελληνικό κράτος, με διάφορους τρόπους, διέθεσε συνολικά πάνω από 13 δισ. ευρώ στην τράπεζα και κατέχει σήμερα το 95% περίπου των μετοχών της, με το μεγαλύτερο κομμάτι να ανήκει στο ΤΧΣ. Με τους όρους της νέας ΑΜΚ, ο επενδυτής θα καταβάλει γύρω στα 2 δισ. ευρώ, για να αποκτήσει το 60-65% των μετοχών της Eurobank και την ίδια στιγμή το ελληνικό κράτος θα δει το ποσοστό του να μειώνεται στο 35-40% και να χάνει τον έλεγχο της τράπεζας. Οι όροι αυτής της διαδικασίας είναι τόσο προκλητικά αρνητικοί για το ελληνικό Δημόσιο, που στο πολυνομοσχέδιο παρέχεται ειδική νομική κάλυψη στα μέλη του ΤΧΣ για όλες τις πράξεις τους.
Τέλος, με το πολυνομοσχέδιο ανοίγει ο δρόμος για έκδοση κυβερνητικών αποφάσεων με τις οποίες το ΤΧΣ θα κάνει πρόταση εξαγοράς των warrants (δηλαδή των τίτλων που δόθηκαν δωρεάν στους ιδιώτες μετόχους στην πρώτη ΑΜΚ και με τους οποίους θα αποκτούσαν τη δυνατότητα να ξαναγοράσουν τις μετοχές του ΤΧΣ ώστε να αποπληρωθούν τα κεφάλαιά του) σε είδος, με μετοχές των τραπεζών. Αυτό σημαίνει ότι οι κάτοχοι warrants θα μπορέσουν να αποκτήσουν τις μετοχές των τραπεζικών ιδρυμάτων χωρίς να αποπληρώσουν στο ΤΧΣ τα κεφάλαια (50 δισ.) που αυτό κατέβαλε στην πρώτη φάση της ανακεφαλαιοποίησης. Η εξέλιξη αυτή ισοδυναμεί επίσης με σημαντικές απώλειες κεφαλαίων για το ΤΧΣ, επομένως άμεση χρηματοδότηση των μεγαλομετόχων σε βάρος του ελληνικού λαού, καθώς αυτόν βαραίνει το κρατικό χρέος.

Η νέα «διπολική» αντιπαράθεση

Στο έδαφος αυτών των αλλαγών εμφανίζεται μια έντονη αντιπαράθεση μεταξύ των δύο πόλων του αστικού πολιτικού συστήματος, που αντανακλά τη διαπάλη ομίλων και ιμπεριαλιστικών κέντρων για το ποιος θα ελέγξει το τραπεζικό σύστημα και κυρίως τη γενικότερη αντιπαράθεση για το δημοσιονομικό μείγμα διαχείρισης.
Αξιοσημείωτο στοιχείο αυτής της εξέλιξης είναι η σύμπλευση ΣΥΡΙΖΑ και τμήματος της σοσιαλδημοκρατίας υπό τον Γ. Α. Παπανδρέου με όχημα την αντίθεση στις νέες ρυθμίσεις ανακεφαλαιοποίησης. Εμφανίζουν τις τελευταίες ρυθμίσεις για τις τράπεζες ως παράδοσή τους σε κερδοσκοπικούς ομίλους και στα «golden boys του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για την ανάγκη ενός κρατικού τραπεζικού πυλώνα που τάχα θα δρα σε φιλολαϊκή κατεύθυνση.
Η «Αυγή» επισημαίνει ότι το νομοσχέδιο «επιχειρεί να φέρει την επόμενη κυβέρνηση προ τετελεσμένων γεγονότων» με την προκαταβολική αμνηστία των μελών του ΤΧΣ από αστικές και ποινικές ευθύνες, προετοιμάζοντας το έδαφος ώστε μια μελλοντική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να είναι σε θέση να επιρρίψει τις ευθύνες στην προηγούμενη. Παράλληλα, ο Γ. Σταθάκης, για λογαριασμό του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ, προτείνει ως καλύτερη λύση το «αμερικανικό μοντέλο» ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, όπου το κράτος «κράτησε τις μετοχές που έδωσε στις τράπεζες έως τη στιγμή που είχαν τουλάχιστον 30% απόδοση». Η θέση αυτή πρακτικά δεν αποκλείει την πώληση των τραπεζών σε ιδιώτες αλλά διαφοροποιείται στο τίμημα και στους αγοραστές, ενώ παραλείπει φυσικά να αναφέρει ότι οι κρατικές αμερικανικές τράπεζες συμμετείχαν στο κύμα των σχεδόν 10 εκατομμυρίων κατασχέσεων κατοικιών στην περίοδο της οικονομικής κρίσης...
Απ' την άλλη, ο κυβερνητικός πόλος της ΝΔ με το τμήμα της σοσιαλδημοκρατίας υπό τον Ε. Βενιζέλο προωθεί τη συγκεκριμένη νομική ρύθμιση, κάνοντας λόγο για ανάγκη άμεσης ιδιωτικοποίησης του τραπεζικού τομέα, προκειμένου να συμβάλει στην επιτάχυνση της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Οσον αφορά το περιεχόμενο της ρύθμισης και την κατηγορία ότι ευνοούνται οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών, η κυβερνητική πλευρά αντιπαραθέτει δύο βασικά επιχειρήματα. «Η κρίση των τραπεζών προήλθε, κυρίως, από το "κούρεμα" στα ελληνικά ομόλογα και αυτό είχε ένα μεγάλο όφελος σε όρους δημοσίου χρέους», δήλωσε ο Γ. Στουρνάρας στη Βουλή, ενώ το δεύτερο κυβερνητικό επιχείρημα στοιχίζεται πίσω απ' την τοποθέτηση της Κομισιόν, όπως αυτή κωδικοποιείται στην επιστολή Αλμούνια, η οποία προτρέπει σε ανταγωνιστικές τιμές έκδοσης των νέων μετοχών για την προσέλκυση ιδιωτών.

Η διέξοδος απ' τη σκοπιά των λαϊκών αναγκών

Οι συνολικές εξελίξεις στο χρηματοπιστωτικό τομέα, μαζί με τη δεύτερη φάση της ανακεφαλαιοποίησης αναδεικνύουν τον κεντρικό ρόλο του αστικού κράτους στη στήριξη των τραπεζικών ομίλων, στη θωράκιση της κερδοφορίας τους σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.
Οι εξελίξεις αποδεικνύουν πως οι κρατικές τράπεζες δεν μπορούν να διαφέρουν από τις ιδιωτικές στη λειτουργία τους με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος. Πριν από την κρίση η κρατική ΑΤΕ ξεζούμισε τους αγρότες και υποθήκευσε μεγάλο κομμάτι της αγροτικής γης, ενώ η κρατικά ελεγχόμενη Εθνική δεν είχε φιλολαϊκότερη πολιτική δανείων και καταθέσεων για τα λαϊκά στρώματα από τις άλλες τράπεζες. Σήμερα, οι τράπεζες των οποίων το κράτος είναι μεγαλομέτοχος ή και μοναδικός πρακτικά μέτοχος ασκώντας τον πλήρη έλεγχο ακολουθούν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική.
Με τις νέες ρυθμίσεις θα υπάρξουν νέες «απώλειες» του κράτους προς όφελος των ιδιωτών μεγαλομετόχων. Ομως, έτσι και αλλιώς η αύξηση των δυνατοτήτων κρατικής χρηματοδότησης αφορά αποκλειστικά τους μονοπωλιακούς ομίλους, τους οποίους χρηματοδοτεί το κράτος και όχι τα λαϊκά στρώματα. Αποδεικνύεται ότι στον καπιταλισμό οι τράπεζες, κρατικές και ιδιωτικές, δανείζουν και δανείζονται με γνώμονα το ποσοστό κέρδους, δεν έχουν και δεν μπορούν να υιοθετήσουν φιλολαϊκή λειτουργία.
Το δίλημμα εάν οι τράπεζες πρέπει να ανήκουν στα μονοπώλια ή στο κράτος των μονοπωλίων είναι ψευτοδίλημμα από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Αποπροσανατολίζει από την ανάγκη η πάλη του λαϊκού παράγοντα να κατευθύνεται προς την πραγματική διέξοδο, την αλλαγή τάξης στην εξουσία και το ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, που προϋποθέτει την κοινωνικοποίηση όλων των μονοπωλίων και την οργάνωση της παραγωγής με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Οι τραπεζοϋπάλληλοι μαζί με τους υπόλοιπους μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους έχουν συμφέρον να παλέψουν γι' αυτήν την προοπτική. Να συνδέσουν τον καθημερινό αγώνα για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις που να καλύπτουν τις ανάγκες, καμιά συμμετοχή των λαϊκών αποταμιευτών στις μελλοντικές αναδιαρθρώσεις των τραπεζών, μέτρα προστασίας των δανειοληπτών, φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου, με τον αγώνα για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης. Οι εργαζόμενοι στις τράπεζες και σε όλους τους κλάδους έχουν καθήκον να οργανώσουν μια λαϊκή συμμαχία με αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό, στο δρόμο της ρήξης με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, στο δρόμο της αποδέσμευσης από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία.

Του Ηλία ΤΣΙΜΠΟΥΚΑΚΗ*
*Ο Ηλίας Τσιμπουκάκης είναι μέλος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ

Πλούτος που μπορεί να αξιοποιηθεί σε όφελος του λαού

Πλούτος που μπορεί να αξιοποιηθεί σε όφελος του λαού

- Η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας είναι πλούσια σε ορυκτό πλούτο. Υπάρχει χρυσός στη Χαλκιδική, στο Κιλκίς κ.α. που στο όνομα της ανάπτυξης παραδίδεται σε ντόπιους και ξένους μονοπωλιακούς ομίλους. Συνέβαλε σε αυτή την εξέλιξη και η περιφέρεια;
-- Η περιοχή μας είναι εξαιρετικά πλούσια σε μέταλλα στρατηγικής σημασίας, όπως είναι το χρώμιο, το νικέλιο και το ουράνιο, τα οποία σε μικρή περιεκτικότητα μέσα σε σίδηρο, αλουμίνιο, χαλκό, μόλυβδο, ψευδάργυρο βελτιώνουν πολύ τις φυσικές και τις χημικές τους ιδιότητες. Υπάρχει βέβαια και ο χρυσός και τα άλλα πολύτιμα μέταλλα όπως είναι το παλλάδιο, ο λευκόχρυσος, ο άργυρος. Και όλα αυτά δόθηκαν στην περίπτωση της Χαλκιδικής (340.000 στρέμματα) στην «Ελληνικός Χρυσός ΑΕ», που είναι θυγατρική της «ELDORADO», αντί πινακίου φακής. Για μας δεν έχει καμία σημασία αν δόθηκαν για ένα πινάκιο φακής ή πιο ακριβά. Για μας αποτελεί εθνικό πλούτο, είναι εθνικό απόθεμα αξίας και καμία κυβέρνηση δεν έχει δικαίωμα να τον ξεπουλάει και φυσικά κανένας ιδιώτης δεν δικαιούται να τον εκμεταλλεύεται.
Στην περίπτωση της «Ελληνικός Χρυσός ΑΕ» δώσαμε ολόκληρη μάχη μέσα στο Περιφερειακό Συμβούλιο να ενημερωθεί και να παρθεί απόφαση εναντίωσης στα σχέδια κυβέρνησης και πολυεθνικής. Δεν είναι όμως μόνο η διοίκηση, είναι και οι άλλες παρατάξεις που στήριξαν αυτή τη θέση της περιφέρειας, να επενδύσει η συγκεκριμένη εταιρεία στη συγκεκριμένη περιοχή για την απόληψη όλων αυτών των μετάλλων και δεν είναι μόνο η Χαλκιδική. Αφορά και το Κιλκίς μακροπρόθεσμα γιατί και εκεί υπάρχει χρυσός, καθώς επίσης και στην Ημαθία. Εκμεταλλεύσιμο ποσοστό χρυσού έχει όλη η Κεντρική Μακεδονία και όλη η Βόρεια Ελλάδα. Και από εκεί και πέρα υπάρχει και το αέριο, υπάρχει και το πετρέλαιο, γιατί η χώρα μας συνολικά έχει υπέδαφος αξίας 1,5 τρισ. ευρώ και μεγάλο μέρος αυτού του πλούτου είναι στη δική μας περιοχή. Να, γιατί λέμε ότι είμαστε μια εξαιρετικά πλούσια χώρα και μια πολύ πλούσια περιοχή, με την έννοια ότι έχει υπόγειο πλούτο, επίγειο πλούτο (κτηνοτροφία, γεωργία, αλιεία, γεωθερμία, υδατοπτώσεις για ηλεκτρική ενέργεια), υπέργειο πλούτο (ήλιο, αέρα) για παραγωγή ΑΠΕ. Ολα αυτά αποτελούν λαϊκή περιουσία και μπορούν να αξιοποιηθούν σε όφελος του λαού σε μια άλλη οικονομία που δεν θα έχει σαν επίκεντρο το κέρδος, αλλά την επίλυση των άμεσων και μακροπρόθεσμων λαϊκών αναγκών.
-- Ποια είναι η θέση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» για την αξιοποίηση του χρυσού;
-- Οπως είπαμε, όλος αυτός ο ορυκτός πλούτος θεωρούμε ότι είναι λαϊκή περιουσία και στη δική μας αντίληψη θα πρέπει να αξιοποιηθεί στο πλαίσιο μιας άλλης εξουσίας και οικονομίας, της εργατικής - λαϊκής, παίρνοντας υπόψη τις επιπτώσεις στο περιβάλλον και στην ανθρώπινη υγεία. Γιατί το ζητούμενο στο ερώτημα ανάπτυξη από ποιον και για ποιον εμείς απαντάμε όχι για το κέρδος των ολίγων, των καπιταλιστών, της πλουτοκρατίας και της ολιγαρχίας, αλλά ανάπτυξη για τον άνθρωπο με επίκεντρο τις ανάγκες του. Υπάρχουν ήδη βιομηχανίες μέσω των οποίων παίρνουμε αλουμίνιο, σίδηρο, χαλκό, νικέλιο. Αυτές θα κοινωνικοποιηθούν και θα μπουν στην κατεύθυνση ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών. Και με τη βοήθεια της τεχνολογίας και της επιστήμης, όταν μπορέσουμε θα γίνει και η απόληψη του χρυσού με συνθήκες σεβασμού και του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης υγείας και των εργαζομένων σε αυτές τις δύσκολες βιομηχανικές μεταλλευτικές δραστηριότητες. Εχει σημασία να θυμίσουμε ότι στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και κυρίως στη Σοβιετική Ενωση οι εργαζόμενοι στα ορυχεία δούλευαν λιγότερες ώρες ήδη από τη δεκαετία του '50, έπαιρναν πολύ πιο γρήγορα σύνταξη και μάλιστα υπήρχε προσφορά του συστήματος προς αυτούς και σε οικονομική βάση και σε χρόνο διακοπών, εκτιμώντας τις συνθήκες στις οποίες δούλευαν.

Η αξιοποίηση των «Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων»

Η αξιοποίηση των «Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων»

Ενα ζήτημα που ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια και βεβαίως και τώρα προεκλογικά, ως διέξοδο για τα προβλήματα του λαού, είναι η λεγόμενη «κοινωνική οικονομία». Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι «Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις» (ΚΟΙΝΣΕΠ).
Αυτές τις επιχειρήσεις που εμφανίστηκαν επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ με το Νόμο Κατσέλη για την «Κοινωνική Οικονομία», ο ΣΥΡΙΖΑ τις εντάσσει στη λεγόμενη «αλληλέγγυα οικονομία» που τη χαρακτηρίζει βασικό πυλώνα ανάπτυξης στην «παραγωγική ανασυγκρότηση» που προτείνει στο πρόγραμμά του..
Μια πλευρά είναι η αξιοποίηση αυτού του εργαλείου της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη διαχείριση της ανεργίας. Ολο και περισσότερες δημοτικές αρχές, υποψήφιοι, ΜΚΟ, άλλοι φορείς και παράγοντες ζητούν από δημοτικούς υπαλλήλους στο όριο της απόλυσης ή ήδη απολυμένους, άνεργους του ιδιωτικού τομέα, να στήσουν Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (ΚΟΙΝΣΕΠ). Την ίδια στιγμή που απολύονται εργαζόμενοι από διοικήσεις δήμων, οι ίδιες οι διοικήσεις, τούς συστήνουν να φτιάξουν ΚΟΙΝΣΕΠ για να έχουν μεροκάματο. Στις ΚΟΙΝΣΕΠ ωθούνται να συμμετέχουν ως «μέτοχοι» - είλωτες οι χιλιάδες άνεργοι, απολυμένοι, πρώην συμβασιούχοι των δήμων και άλλοι.
Το δεύτερο ζήτημα που έρχονται να λύσουν οι ΚΟΙΝΣΕΠ είναι αυτό της παροχής υπηρεσιών που παρέχονταν από κρατικές δομές. Δημοτικές αρχές που αποδέχονται τον ευρωμονόδρομο, συνεχίζουν με λιγότερα χρήματα την παροχή μιας σειράς υποβαθμισμένων κοινωνικών υπηρεσιών, από αυτές που έχει τεράστια ανάγκη η λαϊκή οικογένεια, π.χ. βρεφονηπιακοί σταθμοί, καθαριότητα, φροντίδα ηλικιωμένων κ.ά.
Οι ΚΟΙΝΣΕΠ προωθούνται χρόνια τώρα συστηματικά στην ΕΕ. Και σε συνθήκες υψηλών ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης, και τώρα που με πρόσχημα την κρίση οι λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές επιταχύνονται. Οπου δοκιμάστηκαν, είχε προηγηθεί το κλείσιμο τέτοιων δημόσιων δομών ή μειώθηκε παραπέρα η κρατική επιχορήγηση προς τους δήμους και απολύθηκε προσωπικό τους, εμπορευματοποιήθηκαν έργα και υπηρεσίες προς τους δημότες, μεθοδεύτηκε η απαλλαγή του κράτους από την ευθύνη να προσφέρει πλήρεις, δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες στο λαό, που τις έχει ήδη πληρώσει μέσω άμεσης και έμμεσης φορολογίας.

Ξεφορτώνονται βαρίδια για το μεγάλο «ευρωπαϊκό κόμμα»;

Ξεφορτώνονται βαρίδια για το μεγάλο «ευρωπαϊκό κόμμα»;

Σε αυτόν το χαμό η ΝΔ σήμερα αποστασιοποιείται από το στέλεχός της Μπαλτάκο, ομιλεί περί προσωπικής του ατζέντας, καμώνεται ότι με την αποπομπή του αυτοκαθαρίζεται από τέτοιους ...λεκέδες. Ο ίδιος ο Αντ. Σαμαράς δήλωνε την Παρασκευή: «Δεν θα επιτρέψω ποτέ σε καμιά εγκληματική οργάνωση να γίνει ρυθμιστής της πολιτικής μας ζωής. Ούτε θα επιτρέψω απαράδεκτες και ανεκδιήγητες συμπεριφορές σε οποιοδήποτε κυβερνητικό στέλεχος (...) προχωράμε με την απαραίτητη ομοψυχία και την εξίσου απαραίτητη πολιτική σταθερότητα».

Προηγήθηκε δήλωση του αντιπροέδρου της ΝΔ Δημήτρη Αβραμόπουλου: «Ως μεγάλη δημοκρατική και ευρωπαϊκή παράταξη, η ΝΔ είναι διαχρονικά και σταθερά απέναντι στα άκρα, στις αντιδημοκρατικές συμπεριφορές και στις ολοκληρωτικές ιδεολογίες (...) Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός παραμένουν οι εγγυητές της συνταγματικής τάξης, της πολιτικής σταθερότητας (...) της προάσπισης των δημοκρατικών μας θεσμών».
Δηλώσεις που ταιριάζουν γάντι στα φημολογούμενα σχέδια Σαμαρά για μετεξέλιξη της ΝΔ σε «νέα» αστική, διευρυμένη «φιλοευρωπαϊκή» παράταξη (ίσως με το όνομα «Νέα Ελλάδα»), που θα ενσωματώνει «μεταρρυθμιστικές» δυνάμεις και εκτός ΝΔ. Μετεξέλιξη που, ικανοποιώντας και την ανάγκη της αστικής τάξης να έχει στην τωρινή συγκυρία μια «κεντροδεξιά» προσανατολισμένη στην αλλαγή μείγματος διαχείρισης, θα ενσωματώνει ευρύτερα στρώματα στις στοχεύσεις της.
Με σκοπό την ενίσχυση αυτής της κατεύθυνσης, αρθρογραφούν συστηματικά εφημερίδες του αστικού Τύπου, πρώτη και καλύτερη η «Καθημερινή», η οποία στο προχτεσινό κύριο άρθρο της με τίτλο «Κεντροδεξιά με καθαρό στίγμα» έγραφε: «Ο κίνδυνος κατάρρευσης της χώρας και η απουσία συγκροτημένης κεντροαριστεράς τής έχουν επιφυλάξει (σ.σ. της κεντροδεξιάς) το ρόλο του εκφραστή όσων πιστεύουν στην αστική δημοκρατία και στην ευρωπαϊκή προοπτική της. Αυτός ο ρόλος και αυτή η πρόκληση δεν συνάδουν με ακρότητες».
Αλλωστε όπως διαχέεται από κορυφαία στελέχη της ΝΔ, που παρουσιάζονται ως «κεντρογενή» και «κεντροδεξιοί», στο εσωτερικό του κόμματος υπάρχουν μεν εισηγήσεις να πάει «δεξιά και πιο δεξιά», αλλά «υπάρχουν και άλλες», παραπέμποντας στις παλαιότερες στοχεύσεις Καραμανλή για το «μεσαίο χώρο».
Κάπως έτσι το πρωθυπουργικό περιβάλλον φαίνεται πρόθυμο να ξεφορτώνεται τέτοια «βαρίδια». Τελευταία, έχουν απομακρυνθεί από τη ΝΔ μια σειρά στελέχη της με αναφορές στο λεγόμενο «δεξιό - πατριωτικό χώρο», που επιπλέον αγκάλιαζαν τους χρυσαυγίτες το προηγούμενο διάστημα.
Π.χ. ο Βύρων Πολύδωρας, που, επικεφαλής σήμερα της «Ενωσης για την πατρίδα και τον Λαό», διαφώνησε προχτές στη Βουλή στην άρση ασυλίας νεοναζί βουλευτών, στην ποινική δίωξη της ΧΑ. Ο ίδιος, ήδη από τον Ιούνη 2013, έλεγε ερωτηθείς αν πρέπει να υπάρξει συνεργασία ΝΔ και με τη ΧΑ: «Βεβαίως και με τη ΧΑ. Μας έπιασε η ευαισθησία για τη ΧΑ η οποία είναι ψηφισμένη από 600 χιλιάδες κόσμο, θα ψηφιστεί από 1 εκ. και εμείς θα κάνουμε αναμνήσεις του Συντάγματος της Βαϊμάρης»...
'Η ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, επικεφαλής του ομίλου «Πατρίδα», που επίσης τάχθηκε ενάντια στην άρση ασυλίας και τον Ιούνη 2012 χαρακτήρισε τη Χρυσή Αυγή «αδελφική κεντροδεξιά παράταξη». Τον Οκτώβρη 2013 συμφωνούσε με τον περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας να προσκαλέσει τους νεοναζί βουλευτές στην εξέδρα των επισήμων στη στρατιωτική παρέλαση: «Θα έκανα και εγώ το ίδιο που έκανε ο Τζιτζικώστας για το θέμα της πρόσκλησης των χρυσαυγιτών. Υπάρχουν υπερβολές στην τηλεοπτική τρομοκρατία, στόχος να μη μείνει τίποτα εθνικό και πατριωτικό».
Από κοντά και οι ΑΝΕΛ που π.χ. την Τετάρτη δεν υπερψήφισαν την άρση ασυλίας νεοναζί βουλευτών. Ολοι αυτοί μαζί δείχνουν να λοξοκοιτάζουν προς τη ΧΑ, με ανοικτό το σενάριο σύμπηξης «γνήσιου δεξιού μετώπου».

Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ

Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ

Ποιος «ανακατεύει τη σούπα» της αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος;

Η αποκάλυψη επαφών βουλευτών της Χρυσής Αυγής (ΧΑ) με στελέχη του αστικού πολιτικού κόσμου παίρνει τα τελευταία 24ωρα μορφή χιονοστιβάδας. Η δημοσιοποίηση τέτοιων πληροφοριών δεν γίνεται τυχαία. Αποτελεί έναν ακόμα παράγοντα επιτάχυνσης των διεργασιών ανασύνθεσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Ταυτόχρονα, δείχνει πώς λειτουργεί, πως θρέφει στους κόλπους του το φασισμό και ναζισμό, πως η καθ' όλα συστημική οργάνωση ανέβηκε και στηρίχθηκε από μηχανισμούς του αστικού κράτους. Εξυπηρετεί δε το σύστημα κι από τη σκοπιά της τεχνητής πόλωσης, του αποπροσανατολισμού από τα πραγματικά λαϊκά προβλήματα που έχουν σχέση με την καπιταλιστική κρίση και τον ευρωμονόδρομο. Τι βρίσκεται πίσω από αυτές τις εξελίξεις δεν είναι ακόμα φανερό. Σίγουρα όμως οι εξηγήσεις που έχουν δοθεί δεν είναι ουσιαστικές. Δεν μπορεί ένα στέλεχος τέτοιου επίπεδου όπως ο Μπαλτάκος να παρασύρεται από τους χρυσαυγίτες ή ποια σκοπιμότητα εξυπηρετούν οι δηλώσεις θάρρους στελεχών των άλλων κομμάτων ότι ναι εμείς μιλάγαμε με χρυσαυγίτες βουλευτές. Τα βαθύτερα αίτια θα πρέπει να αναζητηθούν τόσο στη σκληρή διαπάλη που διεξάγεται ανάμεσα σε τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου, με αντικείμενο την καπιταλιστική ανάκαμψη, όσο και στη διαπάλη που διεξάγεται στην ευρύτερη περιοχή ανάμεσα σε ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα (π.χ. Γερμανία - ΗΠΑ - Ρωσία κλπ.).

Καταγράφοντας το ποιος είδε ποιον έχουμε: Τον κατά δήλωσή του ...εκ γενετής «αντικομμουνιστή» τέως γενικό γραμματέα της κυβέρνησης Π . Μπαλτάκο να παραδέχεται ότι είχε συνομιλίες με νεοναζί βουλευτές, για το «καλό» της παράταξης και της χώρας. Το επί 35 χρόνια στέλεχος της ΝΔ Παναγιώτη Ψωμιάδη να λέει πως όλοι ήξεραν για τον τέως γενικό γραμματέα, αλλά δεν μιλούσαν. Τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ Φώτη Κουβέλη να ομολογεί ότι όσο συμμετείχε στην κυβέρνηση δεχόταν από τον Μπαλτάκο πιέσεις για να στηρίξει νομοσχέδια με αντίβαρο τη Χρυσή Αυγή: «Είχαμε ομολογημένο δημόσιο λόγο ότι "αν δεν ψηφίσετε εσείς της ΔΗΜΑΡ το τάδε νομοσχέδιο, δεν θα πέσει η κυβέρνηση, διότι θα συνεργαστούμε με τη Χρυσή Αυγή"» δήλωσε, δείχνοντας βέβαια από την άλλη ότι ως αστικό κόμμα η ΔΗΜΑΡ δεν είχε πρόβλημα να συγκυβερνά επί μακρόν παρέα με αντικομμουνιστές.
Οπως πρόβλημα δεν είχε ούτε το ΠΑΣΟΚ που επιμένει στην «προγραμματική συμφωνία» με την κυβέρνηση, μόνο ζητά ενίσχυσή του στις εκλογές ως ο «προοδευτικός πόλος» της συγκυβέρνησης προκειμένου να διαπραγματευτεί από καλύτερη θέση τη συμμετοχή του εκεί. Κάποιες δηλώσεις διαφοροποίησης του Γιώργου Παπανδρέου ενάντια στη συμπόρευση με τη ΝΔ, περισσότερο έχουν το χαρακτήρα καταγραφής με ορίζοντα την επομένη των ευρωεκλογών, για την οποία διάφορα σενάρια κυκλοφορούν σχετικά με το πώς θα σταθεί ο Παπανδρέου ενάντια στον Ευ. Βενιζέλο (με νέο κόμμα ή επαναδιεκδικώντας την ηγεσία του κόμματος).
Είχαμε επίσης το βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στ. Παναγούλη να λέει για τις σχέσεις του με τον Κασιδιάρη ότι «μιλάω με όλους τους βουλευτές και με τους 298 της Βουλής, εκτός του Μάκη Βορίδη». Επιπλέον, ερωτηθείς αν ο υπόδικος Κασιδιάρης του ζήτησε να πάει μάρτυρας υπεράσπισης, δεν απέκλεισε να τον υπερασπιζόταν! Αντιθέτως, και ενώ έχουν προηγηθεί δεκάδες δολοφονικές επιθέσεις χρυσαυγιτών, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε έως και πρόθυμος να τους συνδράμει: «Ποτέ δεν μου ζήτησε να είμαι μάρτυρας. Κι αν μου το ζητούσε, αν πίστευα ότι θα μπορούσα να πάω, θα πήγαινα, δεν δέχομαι ποτέ κομματικές πιέσεις»...
Αξιοπρόσεκτη και η απάντηση του προέδρου των ΑΝΕΛ Π. Καμμένου στο ερώτημα αν αποκλείει να έχει συνομιλήσει βουλευτής του με χρυσαυγίτες: «Δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς τίποτε», είπε.
Τα παραπάνω αποδεικνύουν τις στενές σχέσεις της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης με τον κρατικό μηχανισμό, τους θεσμούς του αστικού κράτους, το αστικό πολιτικό σύστημα. Τέτοιου είδους «αντισυστημική» δύναμη είναι η Χρυσή Αυγή - τέτοιου είδους «αντιφασίστες» είναι και το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, προσφέροντας πολυποίκιλη κάλυψη, ανοχή, άμεση ή έμμεση στήριξη στην οργάνωση.

Παγίδες εγκλωβισμού

Σε κάθε περίπτωση, η δημοσιοποίηση τώρα πληροφοριών για επικοινωνία άλλων αστών με τους χρυσαυγίτες δεν πρέπει να αξιοποιηθεί με στόχο να βγει λάδι η ΧΑ για τη δράση της ως φασιστικής - εγκληματικής οργάνωσης. Ισα - ίσα πρέπει να μπει το ερώτημα ποιοι το θέλουν και για ποια οφέλη.
Η εγκληματική της δράση είναι υπαρκτή. Τα μέλη της έκαναν δολοφονίες, επιθέσεις σε βάρος εργαζομένων, λειτούργησαν ως «μπράβοι» των εργοδοτών. Γι' αυτό και αποτελεί λαϊκή απαίτηση να διερευνηθούν οι εγκληματικές της πράξεις, να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι.
Είναι επικίνδυνη η στάση στελεχών άλλων κομμάτων (π.χ. ΣΥΡΙΖΑ), δημοσιογράφων, διαφόρων παραγόντων, που (είτε καιροσκοπικά - ψηφοθηρικά, είτε εξαιτίας «συγγενειών» με το χώρο της ΧΑ, είτε γιατί δεν θέλουν να «καεί» η Χρυσή Αυγή), μιλάνε για «σκευωρίες» ή και «αθώους».
Τα λαϊκά στρώματα, και με αυτήν την ευκαιρία, πρέπει να προβληματιστούν για το τι σχεδιασμοί βρίσκονται στα σκαριά. Για την προσπάθεια από αστικά επιτελεία δημιουργίας νέων παγίδων εγκλωβισμού του λαού στους ανταγωνισμούς που αναπτύσσονται ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου, στο ξεκαθάρισμα δικών τους λογαριασμών.
Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή είπε ότι η εγκληματική φασιστική οργάνωση ΧΑ για να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά από το λαϊκό κίνημα δεν αρκεί μόνο η ποινική δίωξή της για τα εγκλήματά της. Η αντιμετώπισή της προϋποθέτει την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, το δυνάμωμα της λαϊκής συμμαχίας σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Το τσάκισμά της προϋποθέτει το τσάκισμα του συστήματος που τη γεννά, του καπιταλισμού.

Ανάκαμψη για το κεφάλαιο και όχι για το λαό

Ανάκαμψη για το κεφάλαιο και όχι για το λαό

Πριν προλάβει κάποιος να δει τι ψηφίστηκε στη Βουλή με το πολυνομοσχέδιο, την ώρα που ο λαός έπρεπε να καταλάβει τι τον περιμένει την επομένη των εκλογών και να οργανώσει από τώρα την κινητοποίησή του, την ώρα που οι εφοπλιστές αξίωναν και η κυβέρνηση «άνοιγε» το ζήτημα κατάργησης του δικαιώματος στην απεργία, την ώρα που οι βιομήχανοι ενόψει ανάκαμψης προγραμματίζουν επενδύσεις με εργάτες δεσμώτες, την ώρα - δηλαδή - που είναι κρίσιμο με πραγματικά δεδομένα να διαμορφωθεί κριτήριο ψήφου, «έσκασε» η βιντεοσκοπημένη συνομιλία του τέως γγ του Υπουργικού Συμβουλίου Π. Μπαλτάκου με τον χρυσαυγίτη Κασιδιάρη.
Καθένας τους προσπαθεί να αξιοποιήσει την εξέλιξη σε ένα πολιτικό σκηνικό που είναι κινούμενη άμμος και στο οποίο, σε κάθε περίπτωση, επιταχύνονται οι διεργασίες με καταλύτη ή όχι τη Χρυσή Αυγή, ενώ η όλη υπόθεση διευκολύνει την τεχνητή πόλωση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ σε μια κατεύθυνση εγκλωβισμού της λαϊκής οργής σε ανώδυνους δρόμους. Σε δρόμους όπου θα ξεχνιέται ο εφιάλτης που βιώνει καθημερινά η εργατική τάξη.
Ας μην τους γίνει η χάρη. Η ψήφος και στις τρεις κάλπες πρέπει να είναι λαϊκή τιμωρία όλων των κομμάτων που χρόνια τώρα στηρίζουν την Ευρωπαϊκή Ενωση, υπόσχονται με παραλλαγές «ευρωπαϊκό παράδεισο» και χτίζουν σύγχρονα κολαστήρια. Ο λαός έχει την πείρα να βγάλει συμπεράσματα και να πάψει να τρέφει αυταπάτες.

Καβγάς στο γυαλί, σύγκλιση στην ουσία

Η αντιπαράθεση κυβέρνησης - ΣΥΡΙΖΑ όλο και περισσότερο γίνεται με όρους τηλεοπτικού μάρκετινγκ. Αρχίζει και τελειώνει στα δελτία ειδήσεων, καταγράφεται ως πρωτοσέλιδο που ζητά να κερδίσει εφήμερα τις εντυπώσεις, μακριά και σε βάρος της ουσίας των ζητημάτων που γεννά η σκληρή για το λαό πραγματικότητα. Η συζήτηση για το πολυνομοσχέδιο και όσα ακολούθησαν είναι χαρακτηριστικά μιας στημένης κοκορομαχίας. Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ με την εκ των προτέρων καταδικασμένη να μην περάσει πρόταση δυσπιστίας βοήθησε αντικειμενικά την κυβέρνηση «να πετάξει στην εξέδρα την μπάλα» για τα μέτρα που τσακίζουν τους εργαζόμενους και να βολευτεί στην αποπροσανατολιστική συζήτηση για το ποιος προασπίζεται καλύτερα τον κανονισμό της Βουλής!
Και οι δύο ένα δεν μπορούν να κρύψουν: Οτι συγκλίνουν σε μεγάλο βαθμό στα ζητήματα της στρατηγικής. Οι διαφορές στο μείγμα της διαχείρισης που προτείνει ο καθένας δεν αναιρούν το γεγονός ότι και οι δύο συμφωνούν στο εξής: Οτι πρέπει να στηριχθεί με πολιτικά μέσα η καπιταλιστική ανάκαμψη, να διασφαλιστούν η ανταγωνιστικότητα του ελληνικού κεφαλαίου και η θέση του μέσα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ. Σηκώνουν κουρνιαχτό για το αν η καπιταλιστική ανάπτυξη θα συνοδεύεται από λιτότητα ή όχι, ενώ αυτά τα δύο είναι νύχι - κρέας.

Ματωμένη ανάπτυξη

Το ΚΚΕ έκανε καθαρό και μέσα στη Βουλή ότι το προαναφερόμενο «δίλημμα» δεν είναι δίλημμα. Γιατί και λιτότητα μπορεί να έχεις και ανάπτυξη, και μάλιστα με μεγάλους ρυθμούς. Ανάπτυξη με φτώχεια, μπορεί και ανεργία.
Ο καβγάς για τον «κανονισμό της Βουλής» έβγαλε από το προσκήνιο το γεγονός ότι το πολυνομοσχέδιο που έφερε η κυβέρνηση στη Βουλή είναι ένας κράχτης προς το μεγάλο κεφάλαιο που τους λέει «μπάτε σκύλοι αλέστε». Λέει στους καπιταλιστές ελάτε να επενδύσετε στην Ελλάδα, διότι θα έχετε πάμφθηνη, χειραγωγημένη εργατική δύναμη με μειωμένες απαιτήσεις λόγω σχετικής ή απόλυτης εξαθλίωσης.
Για την εργατική τάξη γίνεται ακόμα πιο κρίσιμο το με ποια γραμμή θα αναπτύξει την πάλη της. Γίνεται καθαρό ότι σήμερα δεν χρειάζεται απλώς να ασκήσει πίεση γύρω από κάποια προβλήματα, σήμερα πρέπει να υπάρχει κίνημα αμφισβήτησης του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος και κατεύθυνση αποδέσμευσης από την ΕΕ. Να παλεύει με μια γραμμή που ανοίγει δρόμο στην πάλη για την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, που διεκδικεί την εργατική - λαϊκή εξουσία.
Γιατί, ναι, είναι πιθανόν να υπάρχει ανάκαμψη, αλλά αυτή πλέον θα είναι πάνω στα ερείπια των κατακτήσεων. Αυτήν την ανάκαμψη η εργατική τάξη πρέπει να την απορρίψει.

Δεν διαλέγουμε καπιταλιστή

Αντίθετα, κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ βιάζονται να υπάρχει καπιταλιστική ανάπτυξη. Και οι δύο επιδιώκουν την ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων. Είναι χαρακτηριστική η αντιπαράθεσή τους για τις τράπεζες. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρεται γιατί η κυβέρνηση ενισχύει με κρατικό χρήμα τους τραπεζίτες, και ζητά υπό δημόσιο έλεγχο τράπεζες για να χρηματοδοτούν τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Η κυβέρνηση απαντά ότι οι τράπεζες πρέπει να χρηματοδοτηθούν για να συμβάλουν άμεσα αυτές στις επενδύσεις. Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζεται σε σημαντικό βαθμό με αυτή του ΣΕΒ. Αυτή η αντιπαλότητα, ανάμεσα σε «τραπεζίτες» και «βιομηχάνους», υπάρχει σε όλη την περίοδο της κρίσης. Η κόντρα για τις τράπεζες είναι κόντρα για το ποια ιδιωτικά κεφάλαια τοποθετούνται στις τράπεζες, ποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι θα δανειοδοτηθούν, σε ποιους τομείς της οικονομίας θα γίνουν επενδύσεις.
Για την εργατική τάξη και το λαό η διαπάλη αυτή είναι ξένη, αφού και οι δύο συνταγές ενισχύουν το κεφάλαιο εις βάρος των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.

Σ' αυτόν το δρόμο δεν υπάρχει προκοπή

Η κυβέρνηση θριαμβολογεί, επαναλαμβάνοντας το μοτίβο: «Οι θυσίες έπιασαν τόπο, ανοίγει πλέον ο δρόμος για την ανάπτυξη, που σε μια πορεία θα βάλει τέλος και στη λιτότητα». Ο ΣΥΡΙΖΑ, από τη μεριά του, καταγγέλλει την κυβέρνηση για παρουσίαση ενός σκηνικού «εικονικής πραγματικότητας», για αδυναμία να οδηγήσει την οικονομία σε ανάκαμψη, λόγω της εμμονής της στις πολιτικές της λιτότητας.
Τα διλήμματα που βάζουν στο λαό είναι ψεύτικα. Το νέο πακέτο «διαρθρωτικών» μέτρων του πολυνομοσχεδίου αποδεικνύει ότι η στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης σημαίνει ισοπέδωση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, ανεξάρτητα από το μείγμα διαχείρισης. Η επιστροφή στην καπιταλιστική ανάκαμψη δε θα αναπληρώσει τις τεράστιες απώλειες των εργαζομένων και του λαού, δε θα λύσει το πρόβλημα της τεράστιας ανεργίας, δε θα επαναφέρει μισθούς, συντάξεις και δικαιώματα. Αντικειμενικά, θα πραγματοποιείται σε επώδυνες συνθήκες για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.
Η καπιταλιστική ανάπτυξη όχι μόνο δεν αποκλείει αλλά προϋποθέτει τη «λιτότητα» για το λαό. Είτε με το ένα, είτε με το άλλο μείγμα διαχείρισης, ο λαός θα εξακολουθεί να ματώνει. Οι απαιτήσεις του κεφαλαίου δεν θα μειωθούν αλλά θα ενισχύονται όσο υπάρχουν ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης και η ΕΕ, που στηρίζουν όλα τα κόμματα της αστικής διαχείρισης.

Μιλούν την ίδια γλώσσα

Σαμαράς και Τσίπρας μιλούν την ίδια γλώσσα: Ο Αντ. Σαμαράς δήλωσε ότι μέσα στους στόχους του με την επίτευξη ανάκαμψης είναι η νέα προκλητική μείωση του συντελεστή φορολόγησης όλων των επιχειρήσεων στο 15% και, ταυτόχρονα, τόνισε ότι «δε θα θέσουμε σε κίνδυνο τα πλεονάσματα στον Προϋπολογισμό», προαναγγέλλοντας ουσιαστικά την ακόμα μεγαλύτερη φοροληστεία σε βάρος του λαού. Ο Αλ. Τσίπρας από την πλευρά του αποδέχεται τη διατήρηση των ίδιων «πρωτογενών πλεονασμάτων», που δεν μπορεί να προκύπτουν παρά από το ξεζούμισμα του λαού. Προβάλλει, μάλιστα, τα πλεονάσματα ως εργαλείο ανάπτυξης που πρέπει να κατευθυνθεί στα ντόπια μονοπώλια αντί στους δανειστές.
Πίσω από ψεύτικα για το λαό διλήμματα, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούν να βάλουν τα λαϊκά στρώματα να βλέπουν τη ζωή τους μέσα από το πόσα κέρδη θα έχουν τα μονοπώλια, επιδιώκουν να κάνουν τους εργαζόμενους να ταυτίσουν τα συμφέροντά τους με αυτά του κεφαλαίου. Η διέξοδος για το λαό, όμως, βρίσκεται στον αντίποδα αυτής της πολιτικής, αυτής της οικονομίας. Βρίσκεται στην κατάργηση του καπιταλιστικού κέρδους ως κινήτρου της παραγωγής, σε ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, όπου κίνητρο της παραγωγής θα είναι ο εργαζόμενος άνθρωπος και η ικανοποίηση των αναγκών του.
Η «νέα Ελλάδα» του Σαμαρά και η «άλλη Ελλάδα» του Τσίπρα, είναι η Ελλάδα που σήμερα βιώνουμε, της ΕΕ, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, που μόνο ανεργία, φτώχεια και εξαθλίωση έχει να προσφέρει στο λαό της αν δεν πιστέψει στη δύναμή του και δεν αποφασίσει ο ίδιος να σπάσει τα δεσμά της ΕΕ, των μονοπωλίων.

Ταξική απάντηση

Την ώρα που η κυβέρνηση στρώνει χαλιά για να υποδεχτεί στις 11 του μήνα την Μέρκελ, το ταξικό κίνημα προετοιμάζει τη μεγάλη πανεργατική απεργία στις 9 του Απρίλη. Μια απεργία που ανοιχτά υπονομεύεται από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό παλιάς και νέας κοπής σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, αλλά την έχουν πάρει στην πλάτη τους Σωματεία και Ομοσπονδίες που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, με περιοδείες, εξορμήσεις και συσκέψεις, ανά περιοχή και σε τόπους δουλειάς, ώστε να είναι η απεργία μια δυνατή απάντηση στους αντεργατικούς σχεδιασμούς, μια δυνατή διεκδίκηση του μέλλοντος που ταιριάζει στους παραγωγούς του πλούτου.