Δύο σε ένα νοικοκυρεμένα

Δύο σε ένα νοικοκυρεμένα

Η σημερινή ανάρτηση είναι σαν το σαμπουάν της γνωστής διαφήμισης, δύο σε ένα, και αποτελείται από δύο αυτοτελή μέρη. Έναν επίλογο για τον απεργιακό αγώνα των καθηγητών που δεν ξεκίνησε ποτέ και ένα δεύτερο με κάποιες σύντομες εντυπώσεις από την χτεσινή ομιλία του κουτσούμπα στη θεσσαλονίκη.

Α. παρακολουθώντας κανείς τις εξελίξεις στο μείζον θέμα του απεργιακού αγώνα και τις επιστρατεύσεις των καθηγητών, αναρωτιέται τι μπορεί να καταλαβαίνει απ’ όλα αυτά ο έξω κόσμος. Κι εννοώ ακόμα και τους πιο υποψιασμένους, που δεν αρκούνται στην προκάτ ενημέρωση των καναλιών και δεν απαντάνε στις –ούτως ή άλλως στημένες- δημοσκοπήσεις ό,τι (τους) έμαθαν στα δελτία ειδήσεων (κατά της απεργίας, υπέρ της επιστράτευσης, κοκ). Αλλά πώς να μη σκοντάψουν στα στερεότυπα της κυρίαρχης προπαγάνδας με όσα συμβαίνουν και πώς να τους εξηγήσεις τα όσα ευτράπελα γίνονται τις τελευταίες ημέρες;

Αν του μιλήσεις για το παιχνίδι εντυπώσεων και την αγωνιστική παράσταση που έστησε η ηγεσία της ολμε, δε θα επιβεβαιώσει το στερεότυπο για τους εργατοπατέρες συνδικαλιστές –που γενικεύεται αυθαίρετα και τους βάζει όλους στο ίδιο τσουβάλι; Αν του μιλήσεις για το συμπληρωματικό ρόλο της αυτόνομης παρέμβασης του σύριζα και την κωλοτούμπα που έκανε την κρίσιμη στιγμή της ψηφοφορίας, δε θα συμπεράνει ότι η αριστερά –συλλήβδην, γενικά κι αόριστα- είναι μία από τα ίδια με τους άλλους;

Θα μου πεις, οι παρεμβάσεις ήταν η μόνη παράταξη που ψήφισε μαζί μας υπέρ της απεργίας. Δεν έχω την πρόθεση να την τσουβαλιάσω μαζί με τους υπόλοιπους, αλλά μπαίνει από μόνη της στο κάδρο των ευθυνών ως κομπάρσος. Και θα βρει μπροστά της τις τακτικές επιλογές και τις συμμαχίες της στο μαζικό κίνημα –τη συνεργασία με το σύριζα σε κάποιες ελμε,  ή τη συμφωνία με τη δακε για το περίφημο 30%, που νομιμοποιεί τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς για το χτύπημα των απεργιών.

Πέραν αυτού όμως πάει πολύ να στοχοποιούν το παμε και να το κατηγορούν για υπονόμευση του αγώνα, αυτοί που απείχαν ανοιχτά από την απεργία της τρίτης, ακριβώς την επόμενη μέρα από την επιστράτευση. Ή όταν η αυτόνομη παρέμβαση αποκαλύπτει –σε μια φαιδρή κατά τα άλλα ανακοίνωση- ότι κάποιοι πρόεδροι ελμε από τις παρεμβάσεις ψήφισαν λευκό για την υλοποίηση της απόφασης για απεργία. Όπως έγραψε κάπου κι ένας σφος, παραφράζοντας μπρεχτ: Εκεί που χρωστάμε ολόκληρες στάνες, μαντριά και βουστάσια, παίρνουμε και το βόδι.

Έγραφα στο προηγούμενο κείμενο ότι όσοι απεργήσαμε την τρίτη για αλληλεγγύη στους επιστρατευμένους εκπαιδευτικούς –αλλά χωρίς τη συμμετοχή της ολμε που ήταν και η άμεσα ενδιαφερόμενη- νιώσαμε κάπως σαν τους βλάκες της υπόθεσης. Φαντάσου όμως πώς θα ένιωσαν οι ίδιοι οι καθηγητές. Που έφευγαν από τις συνελεύσεις χωρίς να ξέρουν τι απόφαση είχαν πάρει τελικά: απεργία ναι μεν αλλά ίσως συμβολικά, αυτό ακριβώς τίποτα άλλο.

Που άκουσαν τη φατούρου από τις παρεμβάσεις να λέει ότι οι περισσότεροι που ψήφισαν υπέρ το έκαναν για το γαμώτο της υπόθεσης, χωρίς να είναι αποφασισμένοι για αγώνα διαρκείας. Και ότι η λύση θα ήταν να απεργήσουν μόνο οι συνδικαλιστές που δε θα υποστούν κυρώσεις.

Και είδαν τους προέδρους των ελμε να προβαίνουν σε ψηφοφορία με στάδια, όπου στο μεν πρώτο ψήφιζαν υπέρ της απεργίας και στο δεύτερο αποφαίνονταν ότι δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις για να γίνει. Με το ίδιο σκεπτικό θα μπορούσαν να ψηφίσουν ακόμα κι υπέρ της επανάστασης ή της λαοκρατίας (σε πρώτη φάση) για να την απορρίψουν στη συνέχεια, γιατί δεν έχουν ωριμάσει οι προϋποθέσεις. Ή να δώσουν το καλό παράδειγμα στην επίδοξη κυβερνώσα αριστερά, η οποία πχ τάσσεται υπέρ της αναστολής του μνημονίου, αλλά δε θα δεσμεύεται σε τίποτα γι’ αυτό, εφόσον δεν υπάρχουν οι σχετικές προϋποθέσεις.

Τι ηθικό άραγε μπορεί να έχει ο μέσος καθηγητής μετά από αυτήν την παρωδία που εκτυλίσσεται στις πλάτες του;

Ο εξωτερικός παρατηρητής μένει συνήθως στην επιφάνεια και με την απορία για τις προτάσεις και τα διαφορετικά πλαίσια που κατεβαίνουν. Πίσω από τις επιφανειακές μικροδιαφορές στη μορφή όμως βρίσκεται η ουσία και η αντίληψη (ή οι αυταπάτες) του καθενός για τον κλάδο και τις κινητοποιήσεις του, για την προετοιμασία που χρειάζεται ένας απεργιακός αγώνας (και μάλιστα διαρκείας) και την απάντηση που πρέπει να δοθεί στο φασιστικό μέτρο της επιστράτευσης –αν δηλ πρέπει να είναι άμεση ή συμβολική για το γαμώτο.

Δηλ το παμε δεν χρειάζεται να κάνει την αυτοκριτική του; Πιθανότατα ναι, όχι όμως για αυτά που του καταλογίζουν –δηλ για την απεργία της τρίτης ή γιατί «ξανάζησε μέρες μαϊούνη» και «έμεινε μακριά από τον παλμό και τις διαθέσεις του κόσμου», όπως γράφτηκε κατά κόρον αυτές τις μέρες. Προσωπικά θα την εστίαζα μάλλον στο επικοινωνιακό κομμάτι και το πώς βγήκε παραέξω η θέση μας για την απεργία. Με μερική ευθύνη ίσως και κάποιων τοποθετήσεων δικών μας στελεχών, πχ της αρχικής του σοφιανού –τον οποίο θεωρώ γενικά πολύ καλό στις τηλεοπτικές του εμφανίσεις, για να προλάβω τα σχόλια κάποιων καλοθελητών, που θα σπεύσουν να πουν τα δικά τους.

Αλλά αυτά είναι λάθη τελείως διαφορετικής ποιότητας και δε μπορούν να μπουν στο ζύγι μαζί με τα υπόλοιπα. Η ουσία δε μπορεί να κρυφτεί πίσω από επικοινωνιακές κραυγές για το «προδοτικό παμε, που ξεπούλησε τον αγώνα» -αν και το διαδίκτυο προσφέρεται για τη δημιουργία εντυπώσεων με ψέματα που βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα κι αποκτούν κύρος αλήθειας δια της επανάληψης.

Αν ήταν τόσο απλό, η δυναμική των πραγμάτων θα το προσπερνούσε και θα εξελισσόταν χωρίς αυτό. Τώρα όμως που αποδείχτηκε πως τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα –όπως κι η οργάνωση μιας απεργίας εξάλλου- είναι ώρα για περισυλλογή κι έμπρακτη αυτοκριτική για όσους καθηγητές ενδιαφέρονται για αυτά που έχουμε μπροστά μας –κι όχι μόνο για το συνέδριο του επόμενου μήνα.

Συνδετική γέφυρα με ένα πρόσφατο καλτ εξώφυλλο της εστίας

B. Χτες η κε του μπλοκ παρακολούθησε ζωντανά την ομιλία του κουτσούμπα στο άγαλμα βενιζέλου, μαζί με πολλούς συμπολίτες που συνέρρευσαν από περιέργεια να δουν από κοντά το νέο γγ, αλλά κι από ανάγκη για μια δόση ενθουσιασμού, που θα τονώσει το ηθικό του. Προσωπικά ο κουτσού δε με ενθουσιάζει σαν ομιλητής, αλλά αναγνωρίζω ότι προσπαθεί και βελτιώνεται σταδιακά, και σίγουρα απέχει πολύ από την εικόνα του αγέλαστου, σκληρού γραφειοκράτη που πήγαν να περάσουν τα αστικά μέσα, προτού καν τον δουν.

Ο κούτσι μέχρι στιγμής αποδεικνύεται λαϊκός και πρόσχαρος. Ξεκινάει τις ομιλίες του φωνάζοντας συνθήματα μαζί με τον κόσμο, σαν οργανωτής κερκίδας και συνεχίζει κατά τη διάρκεια να συνομιλεί με το λαό (έτσι ακριβώς είναι, κτλ). Χρησιμοποιεί στίχους από τραγούδια, όπως ένα ρεφραίν των κατσιμιχαίων, που του ‘χε χαρίσει όταν βγήκε γγ ο εργατικός αγώνας –ο οποίος παρεμπιπτόντως μάλλον το πάει για να μετεξελιχθεί σε οργάνωση. Και πετάει διάφορες ατάκες, όπως αυτή για το λαό που πρέπει να τους χορέψει στο ταψί σε ρυθμούς ποντιακού πυρρίχιου και να αφήσει το τάνγκο και το μπλουζ με αυτούς που σέρνουν τώρα τον χορό.

Πιστεύω πως το επόμενο χτύπημα της αστικής προπαγάνδας θα είναι… εξίσου πολιτικό και θα αφορά τη βαθύτατα λαϊκή προφορά του συντρόφου από τη ρούμελη. Ο οποίος προσπαθεί φιλότιμα να κόψει κάτι φθόγγους που του βγαίνουν αυθόρμητα και το έχει καταφέρει σε ένα βαθμό, με ένα ποσοστό κοντά στο 50% (μία στις δύο λέξεις). Αλλά πόσα να διορθώσει κι αυτός όταν η ομιλία του περιέχει προτάσεις σαν κι αυτή: Είναι φτηνή προπαγάνδα ο ισχυρισμός της συγκυβέρνησης ότι όλα αυτά τα μέτρα που παίρνει το κάνει «για το καλό του κοινωνικού συνόλου». Ούτε επίτηδες να το ‘κανε αυτός που έγραψε την ομιλία.

Πολύ χαρακτηριστική ήταν κι η στιγμή που ο κουτσούμπας φώναζε με το λαό το σύνθημα «εμπρός λαέ στην πρώτη τη γραμμή, με το κκε για την ανατροπή», όπου θυμήθηκε μάλλον τα νιάτα του και φώναζε «με το κκε για την αλλαγή». Βρε ας έρθει μαζί μας ο λαός κι ας είναι και για μια κυβέρνηση του ααδμ, που λέει ο λόγος. Κι εμείς μετά θα τον ταξιδέψουμε μέχρι τέλος, σε μέρη που δεν έχει φανταστεί.

Πάντως ο κούτσι είναι σε πολύ καλό δρόμο. Εδώ πρόλαβαν και του σκάρωσαν από το πουθενά ολόκληρο αστικό μύθο για τη θέση μας για το ευρώ -όπως με την περιβόητη δήλωση της αλέκας. Κι αυτό είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Σε άλλη περίπτωση θα ανησυχούσαμε.

ΜΑΤ ΣΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

ΜΑΤ ΣΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

Για άλλη μια φορά φάνηκε η υποκρισία της κυβέρνησης και των υπουργών της, αφού στα εγκαίνια του Συμβουλευτικού Κέντρου Γυναικών στην Κέρκυρα, επιστράτευσαν τα ΜΑΤ προκειμένου να μην επιτρέψουν στις εργαζόμενες των SCONTO MARKET, που βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας, να μιλήσουν στον υπουργό κ. Δένδια και να ζητήσουν λύση στα δίκαια αιτήματά τους, που δεν είναι άλλα από την εξόφληση των δεδουλευμένων τους και την εξόφληση των αποζημιώσεων τους. Ο κ. Δένδιας (Υπουργός Δημοσίας Τάξης & Προστασίας του Πολίτη)   δήλωσε αναρμόδιος, ενώ το αίτημα των εργαζομένων είναι να παρακρατηθούν τα ενοίκια που πληρώνει το Δημόσιο για τη στέγαση υπηρεσιών (όπως η Ασφάλεια) από τον όμιλο Λιμπάντση και να αποδοθούν στους εργαζόμενους σε εξόφληση των δεδουλευμένων και των αποζημιώσεών τους. Επίσης να παρακρατηθούν οι πληρωμές από την τροφοδοσία των Φυλακών και του Νοσοκομείου της Κέρκυρας που επίσης έχει αναλάβει ο όμιλος Λιμπάνση. Ο Υπουργός Δημοσίας Τάξης & Προστασίας του Πολίτη κ. Δένδιας δεν είναι αναρμόδιος, ούτε για τα ενοίκια της Ασφάλειας, ούτε για την τροφοδοσία των Φυλακών. Είναι απλά ταγμένος στο πλευρό των μεγαλοεπιχειρηματιών και των μεγαλοξενοδόχων και νιώθει έχθρα και φόβο για το λαό και τις εργαζόμενες γυναίκες, για αυτό είχε καλέσει τα ΜΑΤ να απωθήσουν τις εργαζόμενες γυναίκες στα εγκαίνια του Συμβουλευτικού Κέντρου Γυναικών. Τραγική ειρωνεία, οι εργαζόμενες γυναίκες έπρεπε να αντιμετωπίσουν τα ΜΑΤ στα εγκαίνια του Συμβουλευτικού Κέντρου που υποτίθεται ότι έγινε για αυτές.

Την ίδια ώρα συζητιόταν στη Βουλή επίκαιρη ερώτηση του Κ.Κ.Ε. για τα προβλήματα των εργαζομένων στα SCONTO MARKET που είχε καταθέσει ο Βουλευτής Ν. Μωραΐτης, δείχνοντας για μια ακόμη φορά ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να ελπίζουν μόνο στη δική τους οργανωμένη πάλη και στο δικό τους εργατικό κόμμα το ΚΚΕ. Με την επίκαιρη ερώτηση ζητήθηκε από την κυβέρνηση να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε:

·                                 Να εξοφληθούν τα δεδουλευμένα των εργαζομένων στις επιχειρήσεις Λιμπάντση και σε περίπτωση άρνησης της επιχείρησης να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στους εργαζόμενους, να παρακρατηθούν τυχόν πληρωμές του Δημοσίου στον όμιλο προκειμένου να καλυφθούν χρέη της επιχείρησης στους εργαζόμενους.

·                                 Να επιδοτηθούν για όσο χρόνο θα είναι άνεργοι, όσοι ήδη έχουν απολυθεί.

·                                 Να εξοφληθούν οι μικροί επαγγελματοβιοτέχνες που προμήθευαν διάφορα είδη στα Σούπερ Μάρκετ SCONTO και στους οποίους επίσης χρωστάει σημαντικά ποσά η επιχείρηση.

Κέρκυρα 17/5/2013

Οργανωμένη δράση φασιστοειδών

ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑΣ

Οργανωμένη δράση φασιστοειδών

Σε οργανωμένη ομάδα με ρατσιστική δράση, τουλάχιστον τους τελευταίους 10 μήνες στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα, φέρεται να συμμετείχαν, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Αστυνομίας, οι δύο 34χρονοι που συνελήφθησαν προχτές για τον εμπρησμό καταστήματος μετανάστη που έγινε τα ξημερώματα της περασμένης Τρίτης. Σύμφωνα με τις διωκτικές αρχές την προηγούμενη μέρα το βράδυ πήγαν στο κατάστημα του μετανάστη στην οδό Λεμεσού, «τον απείλησαν ότι θα του κάψουν το μαγαζί, τον εξύβρισαν για την εθνική του καταγωγή, χρησιμοποιώντας απαξιωτικές φράσεις για το χρώμα του δέρματός του και τον εξανάγκασαν να κλείσει το κατάστημά του». Ο ένας από τους δράστες «άφησε» δακτυλικά αποτυπώματα στο χώρο της επίθεσης.

Σε έρευνα που έγινε στο σπίτι του ενός από τους συλληφθέντες, σύμφωνα με ανακοίνωση της Αστυνομίας, «εντοπίστηκαν, γραμμένα στην ντουλάπα του υπνοδωματίου του, συνθήματα και σύμβολα συγκεκριμένου πολιτικού χώρου».

Αυτά περιλαμβάνονται στη δικογραφία που σχηματίστηκε σε βάρος των συλληφθέντων που κατηγορούνται για τα αδικήματα του εμπρησμού, της απειλής και των διακεκριμένων φθορών κατά συναυτουργία, καθώς και της παράβασης του Νόμου 927 του 1979, περί κολασμού πράξεων ή ενεργειών που αποσκοπούν σε φυλετικές διακρίσεις.

Σε ό,τι αφορά στην επίθεση σε βάρος του 34χρονου Καμερουνέζου καταστηματάρχη, η Αστυνομία ανακοίνωσε χτες πως οι δύο συλληφθέντες, μαζί με τρεις συνεργούς τους που αναζητούνται, το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, περίπου στις 20.30, πήγαν στο καφέ μπαρ του 34χρονου και τον απείλησαν. Την απειλή τους για τον εμπρησμό του καταστήματος την πραγματοποίησαν περίπου στις 2 τα ξημερώματα της επόμενης μέρας. Αφού έσπασαν την εξωτερική τζαμαρία, έβαλαν φωτιά με τη χρήση εύφλεκτου υγρού, με αποτέλεσμα να προκληθούν φθορές στο κατάστημα. Η πυρκαγιά σβήστηκε από την Πυροσβεστική.

Σημειώνεται ότι πριν από 4 - 5 μήνες, ομάδα, στην οποία συμμετείχε και ένας από τους συλληφθέντες, είχε και πάλι λεκτικό επεισόδιο με τον 34χρονο. Επίσης, ο ένας από τους δύο συλληφθέντες έχει συλληφθεί κατά το παρελθόν για διακίνηση ναρκωτικών. Ερευνάται δε η συμμετοχή τους σε άλλα πρόσφατα ρατσιστικά περιστατικά στην ευρύτερη περιοχή. Παράλληλα, οι συλληφθέντες δεν δήλωσαν κάποιο επάγγελμα.

Εξετάζεται αν οι δράστες της επίθεσης εμπλέκονται στις πρόσφατες ενέργειες σε βάρος του 14χρονου Αφγανού, τον οποίο άγνωστοι χαράκωσαν στο πρόσωπο με σπασμένο μπουκάλι, καθώς και σε βάρος 20χρονου Σύρου, στον σταθμό του ΗΣΑΠ στην πλατεία Αττικής. Πάντως, ο Σύρος δεν αναγνώρισε κάποιον από τους συλληφθέντες, ενώ οι μαρτυρίες αναφέρουν ότι και στις δύο περιπτώσεις οι δράστες ήταν νεαρότερης ηλικίας, γι' αυτό εξετάζεται η περίπτωση να ήταν άτομα από υποομάδες φασιστοειδών που δρουν στην περιοχή.

Οι διώξεις που ασκήθηκαν από τον εισαγγελέα είναι «εμπρησμός από πρόθεση, παράνομη βία από κοινού, διακεκριμένη περίπτωση φθοράς» και παραπέμφθηκαν στο Β΄ Αυτόφωρο Τριμελές για να δικαστούν. Επίσης, έχει ζητηθεί από την Αστυνομία (στις δικαστικές αρχές) η δημοσιοποίηση των στοιχείων ταυτότητας και των φωτογραφιών τους.

Η Αντζελίνα Τζολί και οι γυναίκες της λαϊκής οικογένειας

Η Αντζελίνα Τζολί και οι γυναίκες της λαϊκής οικογένειας

Με αφορμή την αποκάλυψη, σε άρθρο στην εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς», της ηθοποιού Αντζελίνα Τζολί ότι επέλεξε να κάνει διπλή μαστεκτομή για να προλάβει τον υψηλό κίνδυνο να εμφανίσει καρκίνο του στήθους και των ωοθηκών, ας «ψηλαφίσουμε» την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας στο επονομαζόμενο ΕΣΥ, στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και στο ανύπαρκτο Εθνικό πρόγραμμα προληπτικού ελέγχου για τις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας.

Η σημασία της έγκαιρης πρόληψης και θεραπείας θα γίνει κατανοητή αν αναλογιστούμε ότι ο καρκίνος του μαστού είναι ο συχνότερος καρκίνος των γυναικών στην Ευρώπη. Περίπου 1 στις 8 έως 10 γυναίκες θα εμφανίσει τη νόσο. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο στη χώρα μας εντοπίζονται περίπου 4.500 νέα περιστατικά και από αυτά 1.500 περίπου γυναίκες χάνουν τη ζωή τους.

Την τελευταία δεκαετία έχει παρατηρηθεί αύξηση στη συχνότητα εμφάνισης του καρκίνου του μαστού, συνεπώς ανάλογη είναι και η αύξηση της θνησιμότητας.

Ομως, πρέπει να τονίσουμε ότι ο καρκίνος αυτός είναι θεραπεύσιμος εφόσον ανιχνευθεί σε αρχικό στάδιο, κάνοντας έτσι ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη για έγκαιρη διάγνωση (ψηλάφηση, μαστογραφία, υπέρηχος, καρκινικοί δείκτες, γονιδιακός έλεγχος). Αν η αντιμετώπιση της νόσου γίνει σε αρχικό στάδιο, το ποσοστό μακροχρόνιας επιβίωσης χωρίς υποτροπή είναι πολύ μεγάλο, φτάνοντας το 80-85%.

Είναι χαρακτηριστικό πως μόλις μία στις δύο Ελληνίδες άνω των 50 ετών έχει υποβληθεί σε μαστογραφία.

Από το σύνολο των μαστογράφων που λειτουργούν στη χώρα μας, μόλις το 3% βρίσκεται σε δημόσια νοσοκομεία και το 97% βρίσκεται σε ιδιωτικές κλινικές και διαγνωστικά κέντρα. Ετσι εξηγείται και το γεγονός πως η λίστα αναμονής για μία μαστογραφία σε δημόσιο νοσοκομείο αγγίζει ακόμη και τους πέντε μήνες(!) ενώ τα περισσότερα Ταμεία καλύπτουν μόνο την αναλογική και όχι την ψηφιακή μαστογραφία, η οποία στοιχίζει περίπου 120 ευρώ.

Η ίδρυση του ΕΟΠΥΥ και οι περικοπές του κανονισμού παροχών του ήρθαν να επιδεινώσουν την κατάσταση, να σπρώξουν τη μεγάλη πλειοψηφία των ασφαλισμένων και των ασθενών στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους Υγείας, που έσπευσαν να πάρουν τη «μερίδα του λέοντος» στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ).

Στο διάστημα 2009-2011 το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 22,6 δισ. ευρώ ή 9,8% ενώ η Συνολική Δαπάνη Υγείας (ΣΔΥ) μειώθηκε κατά 4,4 δισ. ευρώ ή 18,9%. Ειδικότερα η Δημόσια Δαπάνη Υγείας μειώθηκε την ίδια περίοδο κατά 23% ενώ τα λαϊκά νοικοκυριά πληρώνουν από την τσέπη τους 62,1% για υπηρεσίες ΠΦΥ, το κράτος καλύπτει μόλις το 9,3% ενώ το υπόλοιπο 28,6% μόνο καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία.

Το «όραμα» του υπουργείου Υγείας είναι ο ΕΟΠΥΥ να γίνει ο μεγάλος αγοραστής υπηρεσιών από τον ιδιωτικό τομέα και από τις ελάχιστες δημόσιες μονάδες που λειτουργούν με επιχειρηματικά κριτήρια. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει κανένας προσανατολισμός για ανάπτυξη δημόσιων δωρεάν υπηρεσιών ΠΦΥ που να ικανοποιεί όλες τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Αυτό γίνεται στο όνομα του «νοικοκυρέματος στα οικονομικά του κράτους», δηλαδή όλο και λιγότερα χρήματα από το χαράτσωμα και τη βαριά φορολογία των λαϊκών οικογενειών να πηγαίνει για δημόσιες, δωρεάν και αναβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας. Ταυτόχρονα, όλο και περισσότερα να δίνουν οι ασφαλισμένοι από την τσέπη τους.

Οι επιχειρηματικοί όμιλοι «τρίβουν τα χέρια τους» για τη διαρκώς αυξανόμενη πελατεία και τα λαϊκά στρώματα στενάζουν αφού όποιος δεν έχει να πληρώσει δε θα μπορεί να «βρει την υγειά του», πόσο μάλλον να έχει πρόσβαση στην έγκαιρη πρόληψη για να προφυλάξει την υγειά του.

Η δημόσια ΠΦΥ, που έχει να κάνει και με την πρόληψη, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη και η ιδιωτική σχεδόν απροσπέλαστη για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Οι ελάχιστες δημόσιες δομές που την απαρτίζουν είναι ελλιπείς σε ιατρομηχανολογικό εξοπλισμό και υποστελεχωμένες τόσο σε αριθμό, όσο και σε ειδικότητες γιατρών και άλλων υγειονομικών, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής και οι επιμέρους πληθυσμιακές ανάγκες, μεταξύ των οποίων και των γυναικών.

Οπως είναι κατανοητό, σε συνθήκες αυξανόμενης ανεργίας και ανασφάλιστης εργασίας, ακόμα και η μαστογραφία είναι απαγορευτική για χιλιάδες γυναίκες που δεν έχουν βιβλιάριο υγείας. Το ίδιο ισχύει για τη μαστεκτομή και την αποκατάσταση του μαστού, που περιλαμβάνουν νοσηλεία σε νοσοκομείο και το κόστος ποικίλλει ανάλογα με τα υλικά, τα φάρμακα που θα χρησιμοποιηθούν κ.λπ.

Με λίγα λόγια, τα σύγχρονα επιτεύγματα της επιστήμης, που θα μπορούσαν να σώσουν ζωές υπό προϋποθέσεις ή να μειώσουν τους κινδύνους στη ζωή μιας γυναίκας, αποτελούν πανάκριβο εμπόρευμα, προσβάσιμο σε μια ελίτ, με τις φτωχές γυναίκες να έχουν ως μοναδικό εργαλείο για την πρόληψη του καρκίνου στο μαστό την ψηλάφηση, που όμως αποκαλύπτει το πρόβλημα όταν έχει ήδη εκδηλωθεί.

Το πρόβλημα είναι τεράστιο για τις χιλιάδες λαϊκές γυναίκες που δεν έχουν τις οικονομικές προϋποθέσεις για να έχουν πρόσβαση σε πανάκριβες εξετάσεις πρόληψης, θεραπείες αποκατάστασης και ψυχολογικής υποστήριξης.

Οι γυναίκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, οι άνεργες, οι γυναίκες που έκλεισαν το μικρομάγαζό τους, οι φτωχές αγρότισσες, οι ανασφάλιστες διαβάζοντας την είδηση της διάσημης ηθοποιού δεν μπορεί παρά να διερωτηθούν γιατί η Υγεία, που πρέπει να είναι κοινωνικό αγαθό, τελικά μετατρέπεται σε ακριβό εμπόρευμα. Δεν μπορεί παρά να κατανοήσουν ότι το εκμεταλλευτικό σύστημα μέσα στο οποίο ζουν έχει ένα θεό, το κέρδος, που το εξασφαλίζει πάνω στη στάχτη όλων των δικαιωμάτων και των αναγκών τους, ακόμα και με την ίδια τη ζωή τους. Δεν μπορεί παρά να σκεφτούν και να διερωτηθούν, ως πότε;

Η απάντηση είναι μία. Μόνο με τον αγώνα απέναντι στα μονοπώλια για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες. Μόνο η λαϊκή εξουσία μπορεί να εγγυηθεί την προστασία της υγείας μέσα από ενιαίο, καθολικό, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας και Πρόνοιας, πλήρως στελεχωμένο και εξοπλισμένο με σύγχρονο ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό και αποκλειστικά χρηματοδοτούμενο από τον κρατικό προϋπολογισμό. Μόνο η λαϊκή εξουσία μπορεί να προχωρήσει στην ανάπτυξη πανελλαδικά δημόσιων και δωρεάν Κέντρων Υγείας στις πόλεις και στους δήμους, που θα λειτουργούν όλο το 24ωρο, θα παρέχουν δωρεάν Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας σε όλους με προσανατολισμό την πρόληψη. Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία - Πρόνοια. Κοινωνικοποίηση όλων των επιχειρηματικών μονάδων που πληρούν τους όρους και τις προϋποθέσεις για σύγχρονη και ποιοτική λειτουργία τους. Τα πολυϊατρεία του ΙΚΑ να μετατραπούν σε κρατικά Κέντρα Υγείας.

Για όλα αυτά ο λαός πρέπει να απαλλαγεί από το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα.

Βγάζουν τα μαχαίρια...

Βγάζουν τα μαχαίρια...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την πεποίθηση ότι, «αν τελικά επικρατήσουν τα επιχειρηματικά κριτήρια» υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η υπό ιδιωτικοποίηση ΔΕΠΑ και ο ΔΕΣΦΑ να περιέλθουν στις ρωσικές επιχειρήσεις «Gazprom» και «Sintez», εξέφρασε την Πέμπτη, από τη Θεσσαλονίκη, ο γενικός πρόξενος της Ρωσίας Αλεξέι Ποπόφ, μιλώντας στο 1ο Ελληνορωσικό Φόρουμ. Η παρέμβασή του έχει σημασία, καθώς ο διαγωνισμός για τις ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ έχει μπει στην τελική ευθεία - παρά τις απανωτές αναβολές στην καταληκτική ημερομηνία της κατάθεσης προσφορών - και οι ΗΠΑ έχουν ανεβάσει την ένταση των παρεμβάσεων για να μην καταλήξουν οι ελληνικές εταιρείες στα ρώσικα μονοπώλια. Δημοσιεύματα μάλιστα στον Τύπο συνδέουν τη φημολογούμενη αναβολή του ταξιδιού του Αντ. Σαμαρά στην Ουάσιγκτον τον Ιούνη με την αμερικάνικη δυσαρέσκεια από το ενδεχόμενο να πουληθεί στους Ρώσους η ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ, καθώς φαίνεται ότι έχουν καταθέσει τη μεγαλύτερη προσφορά. Ο Ποπόφ επίσης ανέφερε ότι το 2012, η Ρωσία ξεπέρασε για πρώτη φορά τη Γερμανία στη λίστα των εμπορικών εταίρων της Ελλάδας, καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση, καθώς ο όγκος του διμερούς εμπορίου Ελλάδας - Ρωσίας αυξήθηκε πέρυσι κατά 25% και έφτασε στα 6,58 δισ. ευρώ. Ενώ η ροή Ρώσων τουριστών προς την Ελλάδα αυξήθηκε κατά 13% το 2012 και οι αφίξεις ξεπέρασαν τις 700.000, σημαντικό μέρος των οποίων αφορούσε την περιοχή της Βόρειας Ελλάδας. Για κερασάκι στην τούρτα, είπε ότι η Ρωσία ενδιαφέρεται «για την ύπαρξη μιας Ελλάδας με σταθερή οικονομία, ως μια φιλική χώρα και συνέταιρο στις οικονομικές της σχέσεις» και προανήγγειλε ότι στο τέλος Μάη θα ξεκινήσουν πτήσεις από την Αλεξανδρούπολη προς τη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη, για να αναζωογονηθεί ο τουρισμός και στη Θράκη. Αν όλα τα παραπάνω συνδεθούν με την προειδοποίηση Πούτιν - Μεντβέντεφ ότι ενδεχόμενος αποκλεισμός των ρωσικών μονοπωλίων από τη διαδικασία εκποίησης των ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ θα σημάνει συνολική υποβάθμιση των οικονομικών σχέσεων των δυο χωρών, είναι φανερό ότι ο Ρώσος διπλωμάτης ρίχνει όλα τα όπλα που διαθέτει, για να ασκήσει τις δικές του πιέσεις στην ελληνική κυβέρνηση στον ανταγωνισμό ΗΠΑ - Ρωσίας. Η τοποθέτησή του είναι ενδεικτική για το φαγοπότι που στήνουν τα μονοπώλια με αφορμή την ιδιωτικοποίηση κρατικής ιδιοκτησίας επιχειρήσεων και των κινδύνων που κρύβει για το λαό η ολοένα και βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, για λογαριασμό των μονοπωλίων.

Ιδού το «συνταγματικό τόξο» τους!

Ιδού το «συνταγματικό τόξο» τους!

Τι υποκριτές! Τι φαρισαίοι! Για τους διοικούντες αρκετών δημοκρατικά ευυπόληπτων εφημερίδων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ ο λόγος. Οι οποίοι με αφορμή όσα συνέβησαν στη Βουλή με τον χρυσαυγίτη βουλευτή Παππά, μόλις χτες (!) ανακάλυψαν ότι στο... Ναό της (αστικής τους) Δημοκρατίας υπάρχουν ναζί! Μόλις χτες...

Κι αφού μόλις χτες το ανακάλυψαν, και μόνο αφότου άκουσαν τον Παππά να λέει ότι ο εθνικοσοσιαλισμός «είναι η νιότη αυτού του κόσμου», έτσι μόλις χτες - κατ' αυτούς - «έπεσαν οι μάσκες» του χρυσαυγιτισμού. Μόλις χτες διαπίστωσαν ότι υπάρχει (σ.σ.: σώπα!...) «υμνητής του Χίτλερ στο Ναό της Δημοκρατίας». Μόλις χτες διείδαν «πίστη στα λόγια του Φύρερ» από τους χρυσαυγίτες. Μόλις χτες...

Αλλά δεν έχει περάσει δα και πολύς καιρός που ο αρχηγός των χρυσαυγιτών χαιρετούσε ναζιστικά σε δημόσιες συγκεντρώσεις. Δεν πάει καιρός από τότε που πάλι ο Παππάς ανέμιζε τις σημαίες με το πουλί της χούντας. Δεν είναι άγνωστες οι «καλλιτεχνικές» κλίσεις του βουλευτή «Καιάδα» σε άσματα (;) που εξυμνούν το Αουσβιτς. Δεν πάει πολύς καιρός που η Χρυσή Αυγή διακήρυττε - εντός Βουλής - το πάθος της για τοφασιστικό μεταξικό καθεστώς της «4ης Αυγούστου». Δεν είναι ένα και δύο, αλλά δεκάδες και εκατοντάδες τα πρωτοσέλιδα και τα άρθρα του ομώνυμου περιοδικού της Χρυσής Αυγής, που εξυμνούν από τον Χίτλερ και τον Ρούντολφ Ες μέχρι τον Τσολάκογλου. Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, ο Θ. Παφίλης, τους είχε τρίψει στα μούτρα ένα από αυτά τα χιτλερικά πρωτοσέλιδα. Δεν πάει και πολύς καιρός που ο Κασιδιάρης έγραφε (20/4/2011) στο ίδιο περιοδικό για «την ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού».

Κι όμως. Σύμφωνα με ορισμένους μόλις χτες έπεσαν οι μάσκες...

*

Να το πάρει το ποτάμι; Να προσπεράσουμε τον ετεροχρονισμό του πράγματος, να κάνουμε τα στραβά μάτια γι' αυτό το αλά Ραν-Ταν-Πλαν «ξάφνιασμα» και να πούμε «εντάξει, πάει καλά»; Οχι. Γιατί «δεν πάει καλά». Γιατί δεδομένου ότι η Χρυσή Αυγή δεν έχει καμία μάσκα, είναι να αναρωτιέται κανείς: Μήπως άλλοι ψάχνουν (τις δικές τους) μάσκες;...

Εξηγούμαστε:

Στο πλαίσιο της «ανακάλυψης» του «αυγού του φιδιού», διαβάσαμε χτες την παρότρυνση των «Νέων», η οποία απευθύνεται προς «τα κόμματα του συνταγματικού τόξου», όπως αναφέρει η εφημερίδα.

Τι πρέπει να κάνουν τα κόμματα που συγκροτούν - κατά τα «Νέα» - το «συνταγματικό τόξο»; Να συμπήξουν, σύμφωνα με την εφημερίδα, ένα τρόπον τινά «αντιφασιστικό μέτωπο» κατά των ναζί. Μάλιστα...

Ρωτάμε (κι ας μας απαντήσουν και τα «Νέα», αλλά βασικά ας απαντήσουν τα ίδια τα κόμματα του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου»):

α) Η Χρυσή Αυγή έχει 21 βουλευτές. Αλλά προχτές στη Βουλή, κι αφού προηγουμένως ο ναζί χρυσαυγίτης είχε διατρανώσει τα ναζιστικά του «πιστεύω», οι ψήφοι που καταμετρήθηκαν υπέρ της Χρυσής Αυγής ήταν 73! Δηλαδή, πάνω από 50 βουλευτές (επαναλαμβάνουμε: πάνω από 50 βουλευτές!) του περίφημου «συνταγματικού τόξου», αφού άκουσαν τον Παππά να εξυμνεί τον Χίτλερ, αμέσως μετά τους ύμνους του για τον Χίτλερ, ψήφισαν υπέρ της Χρυσής Αυγής!

Μπορούν να μας πουν τα κόμματα του «συνταγματικού τόξου», τίνος κόμματος ή κομμάτων του «συνταγματικού τόξου» βουλευτές είναι αυτοί; Αυτοί είναι, μαζί με τα κόμματά τους, που συγκροτούν το «συνταγματικό» - άμα τε και το «αντιφασιστικό» - «τόξο»;...

β) Πριν μερικές βδομάδες, τον περασμένο Μάρτη, τρεις βουλευτές της ΝΔ (μεταξύ των οποίων ο ίδιος ο γραμματέας της ΝΔ καθώς και ένας υπουργός της κυβέρνησης Σαμαρά) ψήφισαν υπέρ του Κασιδιάρη (!), όταν συζητήθηκε η άρση της ασυλίας του για την επίθεση στην Λιάνα Κανέλλη. Στην ίδια συνεδρίαση, ένας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ θεώρησε ότι η πιο... δημοκρατική ψήφος στη συγκεκριμένη ψηφοφορία ήταν το «παρών»...

Μπορούν να μας πουν τα κόμματα του «συνταγματικού τόξου», τα κόμματα που οι γραμματείς, οι υπουργοί και φαρισαίοι τους, εντός του Ναού της (αστικής τους) Δημοκρατίας ψηφίζουν υπέρ της Χρυσής Αυγής, καθώς και εκείνοι που τους αναγορεύουν σε «πολέμιους» του «αυγού του φιδιού», αν αρκούν αυτές οι «αντιφασιστικές» τους... δάφνες, ή στην πορεία, κι όσο θα «τεντώνει» το «τόξο» τους, μπορεί να δούμε κι άλλες;...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟ

Υπάρχει λύση! Συμπόρευση με το ΚΚΕ και Λαϊκή Συμμαχία για να αλλάξει τάξη στην εξουσία

Υπάρχει λύση! Συμπόρευση με το ΚΚΕ και Λαϊκή Συμμαχία για να αλλάξει τάξη στην εξουσία

Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Στιγμιότυπο από τη μαζική συγκέντρωση. Στο βήμα ο Δ. Κουτσούμπας

MotionTeam

Εργαζόμενοι - εργαζόμενες της Θεσσαλονίκης, όλης της χώρας

Νέοι και νέες

Προχωράμε μπροστά! Με σιγουριά και εμπιστοσύνη στο δίκιο της τάξης μας, στη νεολαία μας. Με πίστη στην πρωτοπόρα κοσμοθεωρία μας, στη μεγάλη πείρα του ΚΚΕ. Με συνειδητή, δημιουργική εφαρμογή στη ζωή, στην πράξη, των καινοτόμων επεξεργασιών μας, του Προγράμματός μας, των πολιτικών μας αποφάσεων, όλων των καθηκόντων μας που αποφάσισε το 19ο Συνέδριο, που αφορούν και δίνουν απάντηση στο σήμερα και στο αύριο του λαού και της νεολαίας.

Σήμερα, εδώ από τη Θεσσαλονίκη, από τη Βόρεια Ελλάδα, το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε παντού, σε κάθε γωνιά της ελληνικής γης, είναι ότι: Μέσα σε αυτό το ζοφερό κλίμα. Μέσα στο σύστημα της σαπίλας. Των ατέλειωτων προβλημάτων για την εργατική τάξη, για όλο το λαό που υποφέρει. Της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης και των θυσιών για το λαό, χωρίς τέλος. Των κινδύνων πολεμικής εμπλοκής που απειλούν τη χώρα και την περιοχή μας ολάκερη. Των σκανδάλων και της συστηματικής προσπάθειας χειραγώγησης του λαού και της νεολαίας,

ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΕΞΟΔΟΣ!

Αυτή η διέξοδος από την κρίση σε όφελος της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας, προβάλει μέσα από το ριζοσπαστικό λόγο, τις προτάσεις, την καθημερινή, ακούραστη, γεμάτη αυτοθυσία δράση των μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε όλη τη χώρα, που δίνουν παντού τη μάχη, σε κάθε τόπο δουλειάς, στα εργοστάσια, στα γραφεία, στα μαγαζιά, στο χωράφι, στα σχολεία, στις σχολές, στη γειτονιά, στις πόλεις και τα χωριά. Δεν έχουμε μάθει να βλογάμε τα γένια μας. Ομως έχουμε τη θέληση να γινόμαστε όλο και καλύτεροι, όλο και αποτελεσματικότεροι, πιο αποφασιστικοί, πιο εύστοχοι.

Το 19ο Συνέδριο μάς έδωσε νέα όπλα

MotionTeam

Το 19ο Συνέδριο άνοιξε νέους δρόμους, μελέτησε τις σύγχρονες εξελίξεις, έδωσε νέα όπλα, μέσα από τις αποφάσεις του, στο εργατικό κίνημα, στο λαϊκό κίνημα, στη νεολαία, για να έχει η ταξική πάλη αποτελέσματα, όχι εφήμερα, παροδικά, όπως άλλες φορές στην ιστορία αυτού του τόπου, με διάψευση ελπίδων και προσδοκιών, αλλά αποτελέσματα μόνιμα, οριστικής επίλυσης προβλημάτων, που έχουν να κάνουν με την ίδια την ανάγκη, για αλλαγή τάξης στην εξουσία, για αλλαγή του σάπιου συστήματος και του κράτους τους, εκ βάθρων.

Για να ανοίξει ο δρόμος για το πραγματικό βασίλειο της ελευθερίας και της «πανανθρώπινης φιλίας». Δεν χρειάζεται να περιγράψουμε μια κατάσταση που λίγο πολύ, κάθε λαϊκή οικογένεια ζει. Δεν χρειάζεται να απαριθμήσουμε μέτρα και αποφάσεις που κάθε τρις και λίγο μαγειρεύει και σερβίρει η συγκυβέρνηση με την τρόικα. Κάθε λαϊκή οικογένεια έχει χάσει το μέτρημα, τι ετοιμάζεται, τι ανακοινώνεται, τι ψηφίζεται...

Είναι φτηνή προπαγάνδα ο ισχυρισμός της συγκυβέρνησης ότι όλα αυτά τα μέτρα που παίρνει, το κάνει «για το καλό του κοινωνικού συνόλου». Οπου ακούτε κοινωνικά σύνολα και υποσύνολα, να φεύγετε μακριά. Οταν μιλάνε για την εθνική οικονομία εννοούν την καπιταλιστική, δηλαδή τα συμφέροντα των μονοπωλίων, ενδιαφέρονται για τους κηφήνες, τους καπιταλιστές και τα κεφάλαιά τους, τα κέρδη τους. Βγάζουν απ' έξω τη βασική παραγωγική δύναμη, τη μόνη που παράγει, τον εργάτη, τον άνθρωπο, αφού... ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΓΡΑΝΑΖΙ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑ - ΕΡΓΑΤΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ!

Καμία αυταπάτη!

Δεν πρέπει να τους κάνουμε τη χάρη να κομπάζουν ότι «οι Ελληνες είναι ήρεμοι, γιατί βλέπουν φως στο βάθος του τούνελ». Φως στο τούνελ δεν είναι το ξεπούλημα της Εταιρείας Υδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης, του λιμανιού της. Θα πούμε το νερό, νεράκι. Με νέες αυξήσεις τιμολογίων, με μεγάλα προβλήματα στο σύστημα παροχής. Δεν υπάρχει ιδιωτικοποίηση που να μην είχε τέτοιες επιπτώσεις παντού στον κόσμο, όπως και με το ηλεκτρικό, έτσι και με το νερό, αλλά και τα συστήματα αποχέτευσης, επικίνδυνες εξελίξεις και για την υγεία του λαού. Οταν έχεις ως βασικό σκοπό - αποκλειστικό σκοπό - την αύξηση της κερδοφορίας, τότε το κεφάλαιο πίνει το αίμα του λαού, στάζει αίμα από παντού.

Και τι να πει κανείς και για κάποιους ανανεωτές, δήθεν εκσυγχρονιστές οι οποίοι με τις θέσεις τους για κοινωνική διαχείριση μέσω συνεταιρισμών της γειτονιάς, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η απάτη της αυτοδιαχείρισης και της συμμετοχής των εργαζομένων, μέσα από την ιδιωτικοποίηση, φέρνει την εξουσία στο λαό! Και μόνο το γεγονός ότι αυτό θυμίζει την Θάτσερ που ήθελε οι πολίτες να συμμετέχουν μαζικά στη διαδικασία της ιδιωτικοποίησης μέσω αγοράς μετοχών, δείχνει για το πόσο «αριστερή», ριζοσπαστική φιλολαϊκή είναι αυτή η εκδοχή της διαχείρισης, το άλλο μείγμα της...

Ηδη οι εργαζόμενοι, ο λαός της Θεσσαλονίκης πληρώνει τα μέχρι τώρα μέτρα που κινούνται στην κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης, όπως αύξηση τιμολογίων, χειροτέρευση της ποιότητας των υπηρεσιών, διακοπές στην υδροδότηση σε λαϊκά νοικοκυριά που δεν μπορούν να πληρώσουν το λογαριασμό. Μοναδική λύση είναι να σταματήσει η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ. Αποκλειστικά δημόσια, με αποκλειστικό κριτήριο λειτουργίας της τις λαϊκές ανάγκες για φτηνό και καθαρό νερό, δηλαδή κοινωνικοποίηση της ΕΥΑΘ, άρνηση υλοποίησης των κατευθύνσεων της ΕΕ, του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του.

Φως στο τούνελ δεν είναι η αύξηση των τιμών στα φάρμακα. 69 ήδη πολύ ακριβά σκευάσματα και απαραίτητα σε ειδικές κατηγορίες ασθενών, αυξήθηκαν από χτες με βάση τα νέα δελτία τιμών, ενώ τα άλλα 70 που μειώθηκαν λόγω λήξης της πατέντας τους, δεν μπορούν πλέον να τα αγοράσουν οι 6 στους 10 ασθενείς. Και οι κυβερνώντες έχουν το θράσος να δηλώνουν ότι είναι ευνοϊκή ρύθμιση για τους ασφαλισμένους, γιατί λέει δεν θα υπάρχουν εκβιαστικές αποσύρσεις φαρμάκων από την αγορά. Ομολογούν δηλαδή ότι τους εκβιάζουν οι φαρμακοβιομήχανοι κι αυτοί τους στρώνουν το χαλί της νέας εκτίναξης των κερδών τους, σε βάρος του «κοινωνικού συνόλου» που κατά τα άλλα το στηρίζουν...

Το φως στο τούνελ της ανάκαμψης από την κρίση θα έχει περισσότερα χειρουργεία, ΜΕΘ, νοσοκομεία, κλινικές χωρίς τα στοιχειώδη, χωρίς γάζες, επιδέσμους και οινόπνευμα, χωρίς αντιδραστήρια, χωρίς υγειονομικό και ορθοπεδικό υλικό.

Η πρόταση του ΚΚΕ η μόνη ρεαλιστική

Δεν χρειάζεται να πούμε ότι σαν Κόμμα επιβεβαιωθήκαμε: Η θύελλα που προειδοποιούσε το ΚΚΕ δεν ήταν ούτε καταστροφολογία, τρομοκρατία όπως μας κατηγορούσαν πολλοί, ήταν κάτι παραπάνω από απλή πρόβλεψη, σαφής προειδοποίηση που απαιτούσε μέτρα προετοιμασίας, ετοιμότητας του εργατικού λαϊκού κινήματος μπροστά στην καπιταλιστική κρίση - που με τη μορφή της θύελλας σαρώνει κατακτήσεις και δικαιώματα.

Το ΚΚΕ, σ' αυτές τις συνθήκες που ο καθένας μπορεί να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του, που κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει, που η αισιοδοξία για το μέλλον ακούγεται ως υπερβολή, σ' αυτές τις συνθήκες, το ΚΚΕ λέει καθαρά, αποφασιστικά, κατηγορηματικά: Υπάρχει φιλολαϊκή λύση εξόδου από την κρίση, κι αυτή είναι η πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, η μόνη ρεαλιστική που συμφέρει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, τη λαϊκή πλειοψηφία που σήμερα υποφέρει.

Η αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ενωση με μονομερή διαγραφή του χρέους και των μνημονίων με βασική προϋπόθεση: Ο λαός - η κυβέρνησή του - η εξουσία του, να έχει στα χέρια του τα εργαλεία εκείνα που θα ανακόψουν τον κατήφορο και την καταστροφή και θα δημιουργούν προϋποθέσεις για τη λαϊκή ευημερία:

Αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ενωση με μονομερή διαγραφή του χρέους και των μνημονίων, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, επιστημονικό πανεθνικό σχεδιασμό, εργατικό λαϊκό έλεγχο για να ικανοποιηθούν διευρυμένες λαϊκές ανάγκες, να προωθηθεί η αμοιβαία επωφελής ισότιμη συνεργασία με άλλες χώρες.

Το ΚΚΕ λέει καθαρά, αποφασιστικά, κατηγορηματικά: Μπορούμε να καθυστερήσουμε επώδυνα αντιλαϊκά μέτρα, μπορούμε να φρενάρουμε άλλα, κυρίως μπορούμε να ανοίξουμε το δρόμο για ριζικές αλλαγές αύριο. Το θέμα τελικά όμως είναι να τα ανατρέψουμε υπέρ του λαού. Μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα εμείς και οι οικογένειές μας, τα παιδιά μας, μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας.

Τη βεβαιότητα αυτή την αντλούμε από τη μεγάλη εμπιστοσύνη που έχουμε στην εργατική τάξη, από την ακλόνητη πίστη στο δίκιο του αγώνα μας. Αυτή τη συζήτηση γύρω από την πολιτική πρόταση διεξόδου του Κόμματος μας θέλουμε να ανοίξουμε με ένα πλατύ πολιτικό άνοιγμα παντού στους τόπους δουλειάς και στις γειτονιές, να συζητήσουμε το τι χρειάζεται να γίνει και πώς θα το πετύχουμε.

Δεν φτάνουν σήμερα μόνο συνθήματα όπως «με αγώνες κατακτάμε τα δικαιώματά μας», χωρίς να αναδεικνύεται συγκεκριμένα σε κάθε χώρο δουλειάς, το τι σημαίνει στις σημερινές συνθήκες «κατακτάμε», τι σημαίνει και τι εννοεί ο καθένας «αγώνα», τι ακριβώς εννοεί ως «δικαίωμα»". Κι εδώ οφείλουμε να πούμε ότι η κάθε πολιτική δύναμη, η κάθε παράταξη, αλλά και η κάθε κατηγορία, ομάδα εργαζομένων, ακόμα και ολόκληροι κλάδοι αλλιώς ή διαφορετικά, εννοούν αυτά.

Να μην παγιωθούν οι μειωμένες απαιτήσεις

Σήμερα όμως περισσότερο από ποτέ, απαιτείται να διαμορφωθεί η απαραίτητη ενιαία αντίληψη μέσα στο εργατικό λαϊκό κίνημα, πρώτα από όλα γιατί ενιαία είναι τα ταξικά συμφέροντα, άρα και ο δρόμος για την επίλυσή τους. Οσο δεν συνειδητοποιείται ευρύτερα ότι το πρόβλημα δε λύνεται ούτε με ευχές, ούτε με γενικές αναφορές στην ανάγκη αγώνα, ούτε στην ψευδαίσθηση ότι κάποιος άλλος - αντιπρόσωπος, εκπρόσωπος θα μου λύσει το πρόβλημα, χωρίς εγώ να βάλω πλάτη ή να θυσιάσω έστω κάτι από τον εαυτό μου, ό,τι μπορεί ο καθένας.

Το να προτάσσεις οξυμένα προβλήματα και τα αντίστοιχα αιτήματα και στόχους πάλης, είναι ένα το κρατούμενο. Ομως δεν μπορεί λόγω των δύσκολων συνθηκών να παγιώνονται, και με ευθύνη των συνδικαλιστικών ηγεσιών, η συνεχής υποχώρηση, η μείωση συνεχώς των απαιτήσεων, σε μια περίοδο που επιδιώκουν ανάκαμψη βάζοντας ταφόπλακα σε όλα τα βασικά εργατικά λαϊκά δικαιώματα.

Σε αυτήν την καλλιέργεια και την αποδοχή μειωμένων απαιτήσεων πατάει η τρικομματική κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, για να εμφανίζουν ως «ρεαλισμό» την υποχώρηση και την ενσωμάτωση στις απαιτήσεις της μεγάλης καπιταλιστικής εργοδοσίας, να κλείνουν το μάτι στο ΣΕΒ και τους άλλους ομοτράπεζους, να περιδιαβαίνουν σε Συνέδρια και Φόρουμ, να χαριεντίζονται με «αριστερούς του γλυκού νερού», του σταρ σύστεμ, να αναζητούν προστάτες και υμνητές από κάθε εγχώριο και διεθνή αστέρα που ανήκει στο διεθνές τζετ σετ της προσκυνημένης αριστεράς, που το πολύ που μπορεί να κάνει είναι να αναζητεί έναν καπιταλισμό δήθεν πιο ανθρώπινο, τύπου Δημοκρατικών των ΗΠΑ, μήπως και καταφέρουν να πάρουν το χρίσμα του κυβερνητικού εταίρου, για το ποιος θα καθίσει στη θέση του χαλίφη, δηλαδή «τι είχες Γιάννη μ' τι είχα πάντα»...

Η στάση και η ευθύνη εδώ είναι μεγάλη. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος σε «κοινωνικούς διαλόγους», σε διαπραγματεύσεις των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων με το ΣΕΒ, τις εργοδοτικές οργανώσεις, σε παρακάλια προς το ΣΕΒ να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για τις συλλογικές συμβάσεις και άλλα.

Σήμερα χρειάζεται να ανοίξει η συζήτηση πλατιά και για τις μορφές πάλης και για το περιεχόμενο του αγώνα. Είναι τεράστιες και πρωταρχικές οι ευθύνες των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων για την κατάσταση στα σχολεία, για τα νέα μέτρα που ψήφισαν και οδηγούν σε μαζικές απολύσεις αναπληρωτών, σε νέα υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου που υπάρχει.

Ταυτόχρονα όμως δεν μπορεί να μην παίρνει κανείς υπόψη ότι η πρόταση της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ για απεργία διαρκείας μέσα στις πανελλήνιες εξετάσεις, ήρθε ύστερα από μια μεγάλη ουσιαστικά περίοδο αγωνιστικής ανομβρίας μέσα στο σχολείο, ήρθε σε μια στιγμή που δυστυχώς λαθεμένα θεωρείται ως η πιο κρίσιμη μάχη της ζωής των γονιών και των παιδιών τους, καθώς αρκετοί βλέπουν ως μια λύση για το μέλλον να πάρει ένα πτυχίο το παιδί, άσχετα από το γεγονός για το τι αντίκρισμα θα έχει αυτό το πτυχίο στη μετέπειτα ζωή του, την επαγγελματική του αποκατάσταση, στο να βρει έστω μια δουλειά.

Το πρόβλημα δεν είναι οι μορφές πάλης

Το πρόβλημα δεν είναι οι μορφές πάλης, αλλά πώς αυτές οι μορφές και οι πιο ανεβασμένες από αυτές χρησιμοποιούνται, με τι στόχους, όταν οι δυναμικές μορφές πάλης υλοποιούνται από την αγωνιστική πλειοψηφία. Οταν το ζήτημα δεν ανοίγει όλα τα χρόνια μέσα στο σχολείο, μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία, μέσα στο κίνημα, για το είδος των εξετάσεων, σε τι εξετάζονται τα παιδιά και πώς προετοιμάζονται και από το σχολείο και από τα φροντιστήρια, αν δεν συζητήσεις και δεν ανοίξεις τα ζητήματα για τα αναλυτικά προγράμματα διδασκαλίας, το ζήτημα της υποβάθμισης και της ταξικότητας της μόρφωσης των παιδιών μας, της υποκρισίας των εξετάσεων ως αξιολόγηση της πραγματικής γνώσης και ικανότητας των παιδιών.

Τέτοιες προϋποθέσεις βρίσκονται στον κοινό αγώνα, όχι μόνο πάνω σε ένα αίτημα πάλης, αλλά στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, στο πολυνομοσχέδιο, στο νέο σχολείο ΑΕ, την αξιολόγηση - χαφιεδισμό, το νέο πειθαρχικό δίκαιο, τη μισθολογική καθήλωση, το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Σημαίνει ότι πρέπει με συνέπεια και σταθερότητα να παλέψεις και να βοηθήσεις να ξεπεραστεί η διστακτικότητα, η φοβία, η ανασφάλεια, η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, να πρωτοστατείς σε αυτό, όπως κάνουν οι κομμουνιστές.

Στη βάση αυτή θα πρέπει να βλέπουμε και την αποτελεσματικότητα και την κλιμάκωση των αγώνων. Το κάθε σχολείο και με ευθύνη των εκπαιδευτικών να γίνει κάστρο πάλης, αντίστασης στην πνευματική φτώχεια, στο αντιεπιστημονικό περιεχόμενο των βιβλίων, στις μεθόδους διδασκαλίας, μαζί με τον αριθμό των μαθητών, τις συγχωνεύσεις τμημάτων, τις λειψές αίθουσες διδασκαλίας, την υλικοτεχνική υποδομή του σχολείου κ.λπ.

Καταδικάζουμε την επιστράτευση των καθηγητών, την άρνηση της κυβέρνησης να συζητηθεί σήμερα η Επίκαιρη Ερώτηση του ΚΚΕ για άρση της επιστράτευσης των εκπαιδευτικών, αλλά και τα νέα μέτρα καταστολής που ετοιμάζει η κυβέρνηση, το δόγμα «νόμος και τάξη».

Είναι επικίνδυνη η κυβερνητική αντίληψη ότι τα αιτήματα και οι κινητοποιήσεις πρέπει να καθορίζονται με βάση τις δικαστικές αποφάσεις. Είναι επικίνδυνη η προσπάθεια να ταυτιστούν οι μαζικές κινητοποιήσεις ακόμα και με προβοκατόρικες ενέργειες, όπως η πρόσφατη στις Σκουριές. Αυτές οι ενέργειες αξιοποιούνται για τη συκοφάντηση του αγώνα του λαού της Χαλκιδικής, παίζουν το παιγνίδι αυτών που επιδιώκουν τη δυσφήμηση και την καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων.

Χρησιμοποιούνται από επιχειρηματικά συμφέροντα στους μεταξύ τους ανταγωνισμούς. Η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου, τα έργα που γίνονται είναι η αντικειμενική ανάγκη που υπηρετεί την αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων, στο σχεδιασμό ανάπτυξης όλων των τομέων και όχι με ένταση της ανισομετρίας και δυσαναλογίας, βεβαίως και το περιβάλλον. Στις συνθήκες βέβαια του καπιταλισμού δεν μπορεί να γίνει τέτοιος συνδυασμός, αφού και όταν χρειάζεται αντικειμενικά ένα έργο, επωφελείται πάντα το κεφάλαιο, από τους οδικούς άξονες μέχρι το χρυσό της Χαλκιδικής.

Εκβιασμοί και αυταπάτες από το δίπολο

Ο λαός, με καλά οργανωμένους μαζικούς και περιφρουρημένους αγώνες, να παλέψει για το δίκιο του. Το εργατικό - λαϊκό κίνημα έχει τη δύναμη, τη δυνατότητα και την πείρα να απομονώσει όσους επιδιώκουν να συκοφαντήσουν την πάλη του, να βάλουν εμπόδια στην κοινωνική λαϊκή συμμαχία, στην ανάπτυξη της αλληλεγγύης.

Ξέρουμε καλά και υπολογίζουμε πως η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού είναι σε εξέλιξη, κι αυτή η αναμόρφωση μπορεί να γίνει βασικό όπλο στα χέρια της αστικής τάξης για να εγκλωβίζει συνειδήσεις, να ανακόψει το ριζοσπαστισμό και φυσικά να δημιουργεί αναχώματα απέναντι στη ριζοσπαστική ανατρεπτική πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Ταυτόχρονα, όμως, δε μας διαφεύγει ότι και το ίδιο το γεγονός αυτό είναι στοιχείο αδυναμίας και δυσκολίας του συστήματος να κουμαντάρει τα πράγματα. Μπορεί το σύστημα να έχει ακόμα εναλλακτικά σενάρια, όμως έχει και αδυναμία να έχει σταθερές αυτοδύναμες κυβερνήσεις όπως τις προηγούμενες δεκαετίες. Ο λαός να αξιοποιήσει τις δυσκολίες αυτές, να μην στοιχισθεί σε ένα από τα σενάρια συμμαχιών είτε με κορμό τη ΝΔ, είτε με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η διαμόρφωση του δίπολου ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, που φαίνεται να δημιουργείται στη φάση αυτή, μπορεί να εξυπηρετήσει τους βασικούς σχεδιασμούς της αστικής τάξης για χειραγώγηση του λαϊκού κινήματος. Από μόνη της, όμως, δεν φτάνει, χρειάζονται και διάφοροι δορυφόροι για να απορροφούν τους κραδασμούς, να μαζεύουν τις απώλειες από το δίπολο. Τέτοιο ρόλο μπορούν να παίξουν και οι κινήσεις τύπου Αλαβάνου με το «σχέδιο Β», αλλά και διάφορα άλλα που ξεπηδούν, βλέπε κόμμα της δραχμής με κινήσεις τύπου Γκρίλο στην Ιταλία, αλλά και το κόμμα των βιομηχάνων στη Γερμανία για έξοδο από το ευρώ.

Ηδη είναι σε εξέλιξη νέοι σχηματισμοί - τσόντες, τύπου Κατσανέβα, Λοβέρδου, Ζώη και έπεται συνέχεια...

Η ιδεολογική τρομοκρατία, οι εκβιασμοί και οι απειλές της ΝΔ με το φόβο της εξόδου από την Ευρωζώνη, της χρεοκοπίας, ταιριάζουν γάντι με τις αυταπάτες για κατάργηση - επαναδιαπραγμάτευση των μνημονίων, τη λογική της ανάθεσης σε μια κυβέρνηση της αριστεράς που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί και οι δυο συγκατοικούν στο ίδιο αντιδραστικό οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, γιατί και οι δύο την καπιταλιστική κρίση θέλουν να διαχειριστούν, γι' αυτό δεν αμφισβητούν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, δεν αμφισβητούν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

Ανάπτυξη που συντρίβει το λαό

Τα περί εθνικής υπόθεσης - θυσιών που πιάνουν τόπο - της ανάκαμψης που έρχεται το 2014, δεμένα με τα περί ανταγωνιστικότητας, επενδύσεων που θα δώσουν δουλειά, θα μειώσουν την ανεργία και θα βάλουν τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης, προβάλλονται από τα κυβερνητικά στελέχη.

Ο εργαζόμενος, ο άνεργος που θέλει να δει τι σημαίνει ανάπτυξη, ας σκεφτεί: Ποιος κέρδισε από τις επενδύσεις των μονοπωλίων στη χώρα μας; Οι εργαζόμενοι ή τα μονοπώλια; Ποιος κέρδισε από την επένδυση της «Χόχτιφ» στο Αεροδρόμιο, της COSCO στο Λιμάνι του Πειραιά, ποιος θα κερδίσει από την εκμετάλλευση των μεταλλευμάτων χρυσού στη Χαλκιδική, στη Θράκη; Τα μονοπώλια κέρδισαν, οι γιγάντιες καπιταλιστικές επιχειρήσεις που ληστεύουν τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι. Διαλύουν το ΙΓΜΕ, το συρρικνώνουν ακριβώς γιατί στόχο έχουν την παράδοση στο μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο του ορυκτού πλούτου, του νερού, της ενέργειας, όλων των βασικών πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, που θα 'πρεπε να αποτελούν την ατμομηχανή της ανάπτυξης.

Η ανάπτυξη είναι καπιταλιστική ανάπτυξη, η ανταγωνιστικότητα είναι ανταγωνιστικότητα μονοπωλιακών ομίλων που δεν θα δώσει φτηνά προϊόντα για το λαό αλλά μεγαλύτερα κέρδη για το κεφάλαιο.

Η καλλιέργεια αυταπατών, εύκολων λύσεων στη λογική της ανάθεσης σε μια κυβέρνηση με πυρήνα το ΣΥΡΙΖΑ μπορεί σήμερα να καλλιεργεί προσδοκίες, δεν πρέπει όμως να κρύψει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετεξελίσσεται στον άλλο πόλο της αστικής διαχείρισης, τη σοσιαλδημοκρατία που όσο είναι στην αναμονή μαζεύει συστάσεις ανά τον κόσμο από τους ιμπεριαλιστές, δίνει εξετάσεις στους μεγαλοεπιχειρηματίες, κάνει ό,τι μπορεί για να τσακίσει το κίνημα, το εργατικό κίνημα, με τη λογική του εφικτού, προσαρμογής σε συνθήκες κρίσης. Και γι' αυτό ακριβώς δεν το 'χει και σε τίποτα να συνεργαστεί και κυβερνητικά ακόμα και με εθνικιστές τύπου Καμμένου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κ. Τσίπρας μίλησε για διαγραφή των κόκκινων χρεών των επιχειρηματιών, δηλαδή τους χαρίζει χρέη ο χουβαρντάς, που φόρτωσαν ήδη και έχει πληρώσει ο λαός γι' αυτά, είναι χρέη δικά τους και όχι του λαού. Μίλησε επίσης για φορολογική μεταρρύθμιση και για το πρόβλημα της Ενέργειας, χωρίς τίποτε συγκεκριμένο, αντίθετα έδωσε να καταλάβουν ότι είναι κοντά στα αιτήματα των βιομηχάνων για μείωση φορολογίας και κόστους ενέργειας.

Από κοντά εμφανίζονται διάφορα σχήματα, τύπου Αλαβάνου, Κατσανέβα, άλλων πασοκογενών, του Λοβέρδου, των αποχωρησάντων από τους Ανεξάρτητους Ελληνες, κι είμαστε στην αρχή ακόμα. Ολοι τους σχηματισμοί ίδιας κοπής, πρόθυμοι να συνδράμουν σε μια οποιαδήποτε κυβέρνηση «αριστερά και δεξιά», οικουμενικά και άλλα τινά, ή αλλιώς ό,τι ήθελε προκύψει...

Δεν υποτιμούμε καθόλου ότι ρόλο στην αναμόρφωση του σκηνικού σε αντιδραστική κατεύθυνση παίζει και η προβολή και αξιοποίηση της Χρυσής Αυγής. Τη Χρυσή Αυγή τη στηρίζει, τη θρέφει και την αξιοποιεί αυτό το σύστημα. Η Χρυσή Αυγή και με τη θέση και με τη δράση της υπηρετεί τα ίδια συμφέροντα που υπηρετεί και το αστικό πολιτικό σύστημα. Δηλαδή, τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Είναι η ακραία φωνή του. Στήνει δουλεμπορικά γραφεία για εργαζόμενους με 18 ευρώ μεροκάματο, μιλάει για φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών, επιτίθεται σε βάρος μεταναστών και εργαζομένων που αγωνίζονται. Προσπαθεί να διαχωρίσει τους εργαζόμενους για να μείνει στο απυρόβλητο η πλουτοκρατία.

Η Χρυσή Αυγή δεν αντιμετωπίζεται μαζί με τα κόμματα που έχουν ευθύνη για την εκκόλαψη του «αυγού του φιδιού». Με αυτούς που μιλάνε, π.χ., για μετανάστες - εισβολείς αναπαράγοντας όλη τη χρυσαυγίτικη φρασεολογία. Ούτε με επίκληση του συνταγματικού τόξου ή με βάση τους λεγόμενους αντιρατσιστικούς νόμους της ΕΕ. Γιατί πίσω από τέτοιες επικλήσεις κρύβεται η επίθεση στις ριζοσπαστικές ιδέες. Η περίπτωση του αντιρατσιστικού νόμου είναι χαρακτηριστική. Τι κρύβεται όμως από πίσω; Κρύβεται η ενσωμάτωση μιας αντιδραστικότατης απόφασης της ΕΕ που τσουβαλιάζει μαζί με το ρατσισμό και την ταξική πάλη. Ο βαθύτερος στόχος είναι να απαγορεύσουν την προπαγάνδα ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος. Η Χρυσή Αυγή δεν αποτελεί βέβαια τέτοιο «κίνδυνο» γι' αυτούς.

Τη Χρυσή Αυγή μπορεί να την απομονώσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα, τα σωματεία, οι μαζικοί φορείς, οι σύλλογοι της νεολαίας. Οπως και γίνεται και πρέπει να γίνει ακόμη περισσότερο για να μην περάσει το ρατσιστικό - ναζιστικό δηλητήριο στις λαϊκές συνειδήσεις.

Ετοιμότητα μπροστά στον κίνδυνο εμπλοκής σε πολέμους

Οι πρόσφατοι αεροπορικοί βομβαρδισμοί του Ισραήλ στη Συρία αποδεικνύουν αυτό που λέει το ΚΚΕ, ότι οι ανταγωνισμοί μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, μεταξύ παλιών και ανερχόμενων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους για τους λαούς, κινδύνους εμπλοκής σε πολέμους. Ιδιαίτερα στην περιοχή μας, στην περιοχή της Ανατ. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής, που έχει γίνει το θέατρο αυτών των ανταγωνισμών για το μοίρασμα των αγορών και των ενεργειακών δρόμων, αυτοί οι κίνδυνοι είναι ακόμη μεγαλύτεροι.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει τεράστια ευθύνη, όχι μόνο γιατί υιοθετεί τα προσχήματα μιας ιμπεριαλιστικής επέμβασης κατά της Συρίας και του Ιράν, αλλά και γιατί αναβαθμίζει τις σχέσεις και τις συνεργασίες με το Ισραήλ, όπως δείχνει και η πρόσφατη απόφαση για κοινή αεροναυτική άσκηση. Η στρατηγική της αναβάθμισης του ρόλου της αστικής τάξης της Ελλάδας στην περιοχή, της συμμετοχής στη λεία και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς οδηγεί τον ελληνικό λαό σε τεράστιους κινδύνους. Το ίδιο και η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ που μιλάει για πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική, ενώ πριν λίγο καιρό ο κ. Τσίπρας συναντούσε τον Πέρες από το Ισραήλ και τους αξιωματούχους των ΗΠΑ.

Ο ελληνικός λαός επιβάλλεται να είναι σε ετοιμότητα, να καταδικάσει την ιμπεριαλιστική επίθεση κατά της Συρίας και την απαράδεκτη εμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης, εκφράζοντας την αλληλεγγύη του στο συριακό λαό και υποστηρίζοντας τη θέση ότι οι εξελίξεις στη Συρία είναι υπόθεση του λαού της.

Αναδεικνύει το ψεύτικο προπαγανδιστικό επιχείρημα για χρήση χημικών από το καθεστώς Ασαντ, τη στιγμή που έχει αποκαλυφθεί ότι τέτοια χημικά έχουν χρησιμοποιήσει μόνον οι αντικαθεστωτικοί - υποχείρια της ιμπεριαλιστικής επέμβασης που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Ζητάμε:

• Να μη συρθεί η Ελλάδα στους νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ που ετοιμάζονται σε βάρος της Συρίας και του Ιράν, οι οποίοι θα έχουν τραγικές συνέπειες για τους λαούς της περιοχής και της χώρας μας.
• Να υπάρξει άμεση απεμπλοκή, να μην τηρηθεί οποιαδήποτε «συμβατική υποχρέωση» και συμφωνία με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ που άμεσα ή έμμεσα εμπλέκει τη χώρα.
• Να μη χρησιμοποιηθεί, να κλείσει τώρα η βάση της Σούδας και όλες οι στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα!
• Να επιστρέψουν όλα τα ελληνικά στρατεύματα που βρίσκονται εκτός συνόρων.
• Να ακυρωθούν τα στρατιωτικά γυμνάσια και όλες οι συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ.
• Να δυναμώσει η πάλη για την αποδέσμευση από αυτούς τους σχεδιασμούς και το ΝΑΤΟ.

Συμπόρευση με το ΚΚΕ, στήριξη της Λαϊκής Συμμαχίας

Το κάλεσμα που απευθύνουμε για συμπόρευση με το ΚΚΕ - δεν αφορά στενά την εκλογική στήριξη του ΚΚΕ - σημαίνει πρώτα απ' όλα συμπόρευση στο κίνημα με το περιεχόμενο που πρέπει σήμερα να έχει ο αγώνας. Για τον καθένα και την καθεμιά υπάρχει θέση: Στο κίνημα, στα εργατικά σωματεία, στους αγροτικούς συλλόγους, στις αντιμονοπωλιακές συσπειρώσεις των ΕΒΕ, της Παναγροτικής Συσπείρωσης, του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών, της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας, στις Λαϊκές Επιτροπές στις γειτονιές.

Στο κίνημα που πρέπει να ανασυνταχθεί, να προσελκύσει νέες εργατικές - λαϊκές μάζες, αυτό που σήμερα είναι πολύ πίσω από τις απαιτήσεις, στο κίνημα που πρέπει να πετάξει έξω από τα όργανά του τις συμβιβασμένες ηγεσίες.

Στο κίνημα, στη γενική συνέλευση εκεί που ο εργάτης μπορεί να δει ποιος είναι μαζί του και ποιος απέναντι, να ξεπεράσει τους φόβους και την ανασφάλεια, μπορεί να καταλάβει ότι ο πραγματικός στόχος δεν είναι μόνο το ΠΑΣΟΚ χτες, η ΝΔ σήμερα, η συγκυβέρνηση, αλλά μαζί τους και τα μονοπώλια και η εξουσία τους και κει πρέπει να στοχεύσει να κατευθύνει την πάλη του, για να 'χει και αποτελέσματα ο αγώνας του, για να μην απογοητεύεται, για να αντέχει...

Καλούμε σε συμπόρευση με το ΚΚΕ - δεν απαιτούμε την πλήρη συμφωνία με το Πρόγραμμα του ΚΚΕ. Καλούμε σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, στήριξη της Λαϊκής Συμμαχίας που σήμερα μπορεί να αγκαλιάσει την πλειοψηφία του λαού μας που ανήκει στην εργατική τάξη, στα φτωχά - λαϊκά στρώματα που πρέπει να οργανώσει την αλληλεγγύη, να υπερασπίσει το εργατικό - λαϊκό εισόδημα, να αντικρούσει τα βάρβαρα μέτρα.

Η Λαϊκή Συμμαχία υπερασπίζεται δικαιώματα, παλεύει για κατακτήσεις έχει όμως σαφή αντικαπιταλιστικό και αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό, η πάλη της κατευθύνεται στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Γι' αυτό συγκεντρώνει τα πυρά του αντιπάλου η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ, γιατί κινείται στο δρόμο της σύγκρουσης και της ρήξης με την εξουσία των μονοπωλίων.

Γι' αυτό ενοχλούνται. Θέλουν ένα ΚΚΕ μεταλλαγμένο - να βάλει πλάτη στην αντιλαϊκή αστική διαχείριση με τη συμμετοχή σε τέτοιου είδους κυβερνήσεις, που όπως κι αν τις ονομάζουν δεν μπορούν να μετατραπούν σε φιλολαϊκές. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να τους σαρώσει όλους αυτούς το τσουνάμι της λαϊκής οργής, των εξεγερμένων καταπιεσμένων.

Γι' αυτό λένε το ΚΚΕ τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό ή αυτά που λέει το ΚΚΕ είναι για τη «Δευτέρα Παρουσία». Ομως, από την ίδρυση του Κόμματος μας, οι ορκισμένοι αντίπαλοί μας, στη στρατηγική, στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ επικέντρωναν, αυτό τους πονούσε, τους έτσουζε: Το 1918 που ιδρύθηκε το Κόμμα έλεγαν: Ο σοσιαλισμός θα μας πάρει τα σπίτια, τις γυναίκες, τώρα το άλλαξαν, αφού εν έτει 2013 αυτό φαντάζει γελοιότητα ακόμα και σε μικρά παιδιά, γι' αυτό το άλλαξαν και λένε: Το ΚΚΕ τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό, στο απώτερο μέλλον.

Την απάντηση σε αυτό τη δίνει η καθημερινή δράση του ΚΚΕ, του κάθε κομμουνιστή μέλους, φίλου, συνεργαζόμενου με το ΚΚΕ, παντού. Στο γραφείο, στην επιχείρηση, στο εργοστάσιο, στη γειτονιά για να οργανώσει την πάλη για τα καθημερινά, τα επείγοντα ζητήματα που αφορούν στη ζωή της λαϊκής οικογένειας. Την απάντηση τη δίνουν οι άνεργοι που συσπειρώνονται στις Επιτροπές Ανέργων που παίρνουν τρόφιμα, ιατρικές συμβουλές, γίνονται μαθήματα για τα παιδιά τους.

Την απάντηση τη δίνουν οι δεκάδες οικογένειες που διεκδικήσαμε και καταφέραμε να κερδίσουμε την επανασύνδεση του ρεύματος... Η επίθεση στην πολιτική του ΚΚΕ στόχο έχει το ΚΚΕ να βάλει το σοσιαλισμό στο εικονοστάσι. Γιατί θέλουν να πείσουν ότι ο σοσιαλισμός δεν είναι για το τώρα, δεν είναι επίκαιρος, δεν είναι αναγκαίος, είναι για τη «Δευτέρα Παρουσία». Ε, αυτό το χατίρι δεν θα τους το κάνουμε. Ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ άλλοτε, σήμερα, τώρα. Ο σοσιαλισμός έδωσε και μπορεί να δώσει πρωτόγνωρες κατακτήσεις στην εργατική τάξη, στο λαό μας.

Η Ελλάδα δεν είναι ψωροκώσταινα: Εχει συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, μονοπώλια γιγαντιαίες επιχειρήσεις, πολυάριθμο ικανό εργατικό δυναμικό, επιστημονικό δυναμικό, δυνατότητα να θρέψει το λαό της, έχει πλουτοπαραγωγικές πηγές. Αλλη εξουσία χρειάζεται, εργατικό - λαϊκό κράτος χρειάζεται, δημοκρατία στους χώρους δουλειάς χρειάζεται, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, ανάπτυξη σε όφελος του λαού.