Η CIA και ο γιουγκοσλαβικός εμφύλιος (μια συνέντευξη)

 Η CIA και ο γιουγκοσλαβικός εμφύλιος (μια συνέντευξη)

[Το ιστολόγιο αναδημοσιεύει σήμερα μια συνέντευξη του πρώην πράκτορα της CIA Ρόμπερτ Μπαιρ στο "Web-Tribune.com", μεταφράζοντας από την απόδοση του σερβικού πρωτοτύπου στα αγγλικά, όπως δημοσιεύτηκε στο "Britić - the british serb magazine". Η συνέντευξη αναδημοσιεύεται απλώς ως ενδιαφέρουσα, χωρίς να υιοθετούνται άκριτα οι αποκαλύψεις που γίνονται σ' αυτήν. Όταν έχεις να κάνεις με την CIA (και, ειδικά, με μετανοημένο πράκτορα), οφείλεις να είσαι άκρως προσεκτικός. Οι φωτογραφίες προστέθηκαν από το ιστολόγιο.]


Ο Ρόμπερτ Μπαιρ, ​​πρώην αξιωματούχος της CIA, έχει γράψει πολλά βιβλία όπου αποκαλύπτονται μυστικά τόσο της CIA όσο και των κυβερνήσεων Κλίντον και Μπους τζούνιορ. Έχει συλληφθεί και κρατηθεί αρκετές φορές. Ο Μιτ Γουόσπουρ, προσωπικός του φίλος ο οποίος εργαζόταν στην Γερουσία και του έδινε πληροφορίες, δολοφονήθηκε. Ως ανώτερος πράκτορας της CIA, ο Μπαιρ εργάστηκε στην Γιουγκοσλαβία την περίοδο 1991-94 και στην Μέση Ανατολή. Επίσης, έχει λάβει μέρος και σε κάποια ντοκυμανταίρ τού National Geographic, κατηγορώντας την κυβέρνηση Μπους ότι εξαπέλυε πολέμους για το πετρέλαιο.

Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε ζωντανά στον Καναδά, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου πριν από λίγες ημέρες. Ο Ρόμπερτ Μπαιρ προωθεί το βιβλίο του "Τα μυστικά του Λευκού Οίκου" στο Κεμπέκ, όπου μιλήσαμε, σε μια συνέντευξη για το παρασκήνιο του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία.

Σρεμπρένιτσα, 11/7/1995. Η "Ελληνική Εθελοντική Φρουρά (ΕΕΦ)", αποτελούμενη κυρίως από χρυσαυγήτες
(Ζαβιτσάνος, Τζανόπουλος, Κουσουμβρής, Μπέλμπας, Βασιλειάδης, Μήτκος, Λυμπερίδης κλπ), παρελαύνει
στην κατεστραμμένη πόλη, κρατώντας σημαία με τον ήλιο τής Βεργίνας.

- Πού και πότε ήταν η πρώτη σας δουλειά στη Γιουγκοσλαβία;
Έφτασα με ελικόπτερο με τρεις πράκτορες. Προσγειωθήκαμε στις 12/1/1991 στο Σαράγεβο. Η δουλειά μας ήταν να παρακολουθούμε τους φερόμενους ως τρομοκράτες σέρβους, οι οποίοι αναμενόταν ότι θα επετίθεντο στο Σαράγεβο.

- Ποιοί ήταν οι υποτιθέμενοι τρομοκράτες και γιατί ήσαν ύποπτοι για αυτές τις επιθέσεις;
Μας έδωσαν αρχεία για μια ομάδα που λεγόταν "Ανώτατη Σερβία", τα οποία είχαν με λεπτομέρειες τα σχέδια για τη διεξαγωγή μιας σειράς βομβιστικών επιθέσεων σε βασικά κτίρια στο Σαράγεβο, ως αντίδραση στην επιθυμία της Βοσνίας να αποχωρήσει από την πρώην Γιουγκοσλαβία.

- Αυτή η ομάδα υπήρχε πράγματι; Τί ακριβώς κάνατε στο Σεράγεβο υπό τις διαταγές της CIA;
Όχι, τέτοια ομάδα δεν υπήρξε ποτέ! Η διοίκησή μας μας είπε ψέματα. Αποστολή μας ήταν να σπείρουμε τον πανικό στους βόσνιους πολιτικούς, να τους βάλουμε απλώς στο μυαλό την ιδέα ότι οι σέρβοι θα επιτεθούν. Στην αρχή, πιστέψαμε το παραμύθι, αλλά μετά από λίγο άρχισα να προβληματίζομαι. Γιατί μας είχε πιάσει τέτοια υστερία αφού ήταν προφανές ότι αυτή η ομάδα δεν υπήρχε;

- Πώς και πότε ολοκληρώθηκε αυτή η αποστολή; Είχε όνομα; 
Για μένα τελείωσε μετά από δύο εβδομάδες, όταν μου ανατέθηκε μια νέα δουλειά στην Σλοβενία. Η επιχείρηση διήρκεσε έναν μήνα και είχε το όνομα "Ίστινα" (δηλαδή "Αλήθεια"), αν και ήταν ο,τιδήποτε άλλο εκτός απ' αυτό! 

- Γιατί πήγατε στη Σλοβενία;
Πήρα οδηγίες που έλεγαν ότι η Σλοβενία ​​ήταν έτοιμη να κηρύξει την ανεξαρτησία της. Μας δόθηκαν χρήματα, μερικά εκατομμύρια δολλάρια, για την χρηματοδότηση διαφόρων ΜΚΟ, κομμάτων της αντιπολίτευσης και διαφόρων πολιτικών που είχαν παθολογικό μίσος (ενν.: για τους σέρβους). 

- Είχατε άποψη για την προπαγάνδα της CIA; Οι συνάδελφοί σας τι πίστευαν;
Φυσικά, κανείς δεν απορρίπτει μια αποστολή της CIA, ειδικά όταν ήμασταν όλοι νευρικοί και επιρρεπείς στην παράνοια! Πολλοί πράκτορες της CIA και ανώτεροι αξιωματούχοι εξαφανίστηκαν  επειδή απλώς αρνήθηκαν να διεξάγουν προπαγάνδα εναντίον των Σέρβων στη Γιουγκοσλαβία. Προσωπικά, ήμουν σοκαρισμένος από τον όγκο των ψεμάτων που γεννιούνται από τις υπηρεσίες και τους πολιτικούς μας! Πολλοί πράκτορες της CIA χειρίζονται την προπαγάνδα χωρίς να έχουν επίγνωση του τι κάνουν. Όλοι γνώριζαν μόνο ένα μικρό τμήμα της ιστορίας και μόνο αυτοί που δημιουργούν την όλη ιστορία γνώριζαν το παρασκήνιο. Αυτοί είναι οι πολιτικοί.

- Έτσι, υπήρχε μόνο προπαγάνδα εναντίον των Σέρβων; 
Ναι και όχι. Ο στόχος της προπαγάνδας ήταν να διαιρέσει τις δημοκρατίες ώστε να αποσκιρτήσουν από την μητέρα Γιουγκοσλαβία. Έπρεπε να βρούμε έναν αποδιοπομπαίο τράγο ο οποίος θα φορτωνόταν τις κατηγορίες για τα πάντα. Κάποιος που θα ήταν υπεύθυνος για τον πόλεμο και τη βία. Η Σερβία επιλέχθηκε επειδή θεωρείται, κατά κάποιο τρόπο, ο διάδοχος της Γιουγκοσλαβίας.

- Μπορείτε να ονομάσετε τους πολιτικούς τής πρώην Γιουγκοσλαβία που χρηματοδοτούνταν από τη CIA; 
Ναι, αν και κάτι τέτοιο είναι κάπως λεπτό. Στίπε Μέσιτς (σ.σ.: κροάτης πρωθυπουργός και τελευταίος πρόεδρος της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας), Φράνιο Τούτζμαν (σ.σ.: πρόεδρος της κροατικής βουλής και, εν συνεχεία, πρόεδρος της Κροατίας), Αλία Ιζετμπέγκοβιτς (σ.σ.: ηγέτης των βόσνιων μουσουλμάνων και κατοπινής πρόεδρος της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης), πολλοί σύμβουλοι και μέλη της κυβέρνησης της Γιουγκοσλαβίας, όπως χρηματοδοτηθηκαν και σέρβοι στρατηγοί, δημοσιογράφοι και μάλιστα ορισμένες στρατιωτικές μονάδες. Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς πήρε κάποια χρήματα αλλά σταμάτησε να δέχεται βοήθεια όταν κατάλαβε ότι θα έπρεπε να θυσιαστεί και να κατηγορηθεί για εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν στη Βοσνία. Αυτό (ενν.: τις χρηματοδοτήσεις) το χειριζόταν απ' ευθείας η πολιτειακή κυβέρνηση. 

- Είπατε ότι τα μέσα ελέγχονταν και χρηματοδοτούνταν. Πώς ακριβώς έγινε αυτό; 
Αυτό είναι ήδη γνωστό. Κάποιοι πράκτορες της CIA ήταν υπεύθυνοι για τη συγγραφή των επίσημων ανακοινώσεων που οι εκφωνητές διάβαζαν στις ειδήσεις. Φυσικά, οι παρουσιαστές των ειδήσεων ήσαν αμέτοχοι σ' αυτό, αφού έπαιρναν τις ειδήσεις ​​από το αφεντικό τους, ο οποίος τις έπαιρνε από τον άνθρωπο μας. Όλοι είχαν την ίδια αποστολή: να σπείρουν το μίσος, τον εθνικισμό και τις διαφορές μεταξύ των ανθρώπων μέσω της τηλεόρασης.

- Γνωρίζουμε όλοι για την Σρεμπρένιτσα. Μπορείτε να μιλήσετε για αυτό; 
Ναι! Το 1992 ήμουν στη Βοσνία και πάλι, αλλά αυτή τη φορά θα έπρεπε να εκπαιδεύσουμε τις στρατιωτικές μονάδες για να υπερασπίσουν την Βοσνία, ένα νέο κράτος που μόλις είχε κηρύξει την ανεξαρτησία του. Η Σρεμπρένιτσα είναι μια υπερβολική ιστορία και δυστυχώς πολλοί άνθρωποι χειραγωγούνται. Ο αριθμός των θυμάτων είναι ο ίδιος με τον αριθμό των σέρβων και των άλλων που σκοτώθηκαν αλλά η Σρεμπρένιτσα συνιστά πολιτικό μάρκετινγκ. Το αφεντικό μου, ο οποίος ήταν πρώην γερουσιαστής των ΗΠΑ, τόνισε επανειλημμένα ότι κάποιου είδους απάτη θα συμβεί στην Βοσνία. Ένα μήνα πριν από την υποτιθέμενη γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα, μου είπε ότι η πόλη θα ήταν πρώτη είδηση ​​σε όλο τον κόσμο και μας διέταξε να καλέσουμε τα μέσα ενημέρωσης. Όταν τον ρώτησα γιατί, είπε: θα δεις. Ο νέος βοσνιακός στρατός πήρε εντολή να επιτεθεί σε σπίτια και πολίτες. Αυτοί ήταν, φυσικά, πολίτες της Σρεμπρένιτσας. Την ίδια στιγμή, οι σέρβοι επιτέθηκαν από την άλλη πλευρά. Μάλλον κάποιος είχε πληρώσει για να τους υποκινήσουν!

- Τότε, ποιός είναι ένοχος για την γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα; 
Για την Σρεμπρένιτσα θα πρέπει να κατηγορηθούν οι βόσνιοι, οι σέρβοι και οι πολιτειακοί, δηλαδή εμείς! Αλλά στην πραγματικότητα τα πάντα φορτώθηκαν στους σέρβους. Δυστυχώς, πολλά από τα θύματα που θάφτηκαν ως μουσουλμάνοι, ήσαν σέρβοι και άλλες εθνικότητες. Πριν μερικά χρόνια, ένας φίλος μου, ένας πρώην πράκτορας της CIA που τώρα είναι στο ΔΝΤ, δήλωσε ότι η Σρεμπρένιτσα είναι το προϊόν της συμφωνίας μεταξύ της κυβέρνησης των ΗΠΑ και των πολιτικών της Βοσνίας. Η Σρεμπρένιτσα θυσιάστηκε ώστε να δώσει στις ΗΠΑ ένα κίνητρο για να επιτεθούν στους σέρβους λόγω των δήθεν εγκλημάτων τους.

1995: Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς εναγκαλιζόμενος χρυσαυγήτη (περιοδικό "Χρυσή Αυγή", τεύχος 88, 25/9/1995)

- Τελικά, γιατί νομίζετε ότι κατέρρευσε η Γιουγκοσλαβία και γιατί η κυβέρνησή σας επεδίωξε κάτι τέτοιο; 
Είναι πολύ σαφές: οι άνθρωποι που υποκίνησαν τον πόλεμο και υπαγόρευσαν τους όρους της ειρήνης, τώρα είναι ιδιοκτήτες των εταιρειών που εκμεταλλεύονται τον ορυκτό πλούτο και τα συναφή! Απλώς σας έκαναν δούλους, ο λαός σας δουλεύει για το τίποτα και η παραγωγή καταλήγει στην Γερμανία και στις ΗΠΑ ... Αυτοί είναι οι νικητές! Τελικά, πρέπει να αγοράζετε και να εισάγετε ό,τι δημιουργήσατε εσείς οι ίδιοι και, δεδομένου ότι δεν έχετε τα χρήματα, πρέπει να δανειστείτε. Αυτή είναι η όλη ιστορία των Βαλκανίων συνολικά!

- Δεν ήσασταν ποτέ στο Κοσσυφοπέδιο ως πράκτορας της CIA, αλλά δεν αισθανθήκατε οποιαδήποτε πίεση από τις ΗΠΑ; 
Φυσικά! Το Κοσσυφοπέδιο αποσπάστηκε για δυο λόγους: πρώτον, λόγω των ορυκτών και των φυσικών πόρων και, δεύτερον, το Κοσσυφοπέδιο είναι μια στρατιωτική βάση του ΝΑΤΟ! Στην καρδιά τής Ευρώπης, είναι η μεγαλύτερη στρατιωτική βάση τους. 

- Έχετε ένα μήνυμα για τους λαούς της πρώην Γιουγκοσλαβίας; 
Έχω. Ξεχάστε το παρελθόν, είναι στημένο και ψεύτικο. Σας χειραγώγησαν, πήραν αυτό που ήθελαν και είναι ηλίθιο να εξακολουθείτε να μισείτε ο ένας τον άλλο. Πρέπει να δείξετε ότι είστε ισχυρότεροι και ότι έχετε καταλάβει ποιος το δημιούργησε όλο αυτό! Ζητώ ειλικρινά συγγνώμη! Αυτός είναι ο λόγος που, για πολύ καιρό τώρα, αποκαλύπτω τα μυστικά της CIA και του Λευκού Οίκου!

Ο ΗΡΩΙΚΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΤΟΥ 1944 video

Η χειρότερη στιγμή

 Η χειρότερη στιγμή

Ίσως το καλύτερο βιβλίο που μπορεί να διαβάσει ένα παιδί, για να έρθει σε μια πρώτη επαφή με το γεγονός και να καταλάβει τι ήταν τα Δεκεμβριανά, είναι οι «Νικητές» της Ζωρζ Σαρή, που όπως είχε γράψει και μια σφισσα/συνεργάτης του μπλοκ σε μια παλιότερη ανάρτηση, όταν το διάβασε ήθελε να (…), όπως οι ήρωες του βιβλίου.

Αλλά το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο του, είναι ο ίδιος ο τίτλος του. Οι νικητές. Γιατί ο ωραίος αγώνας του ΕΛΑΣ, της αδούλωτης Αθήνας, της Μυτιλήνης (Go Back), και όχι μόνο, το ελεύθερο φρόνημα κι η αυτοθυσία των μαχητών του, δεν ηττήθηκαν στο πεδίο της μάχης. Έμειναν φωτεινό παράδειγμα αντίστασης του ελληνικού λαού και πέρασαν στην αιωνιότητα.

Δεν ξέρω πόσοι συμφωνούν με αυτό το τελευταίο και πόσοι το επαναλαμβάνουν μηχανικά, χωρίς να το καταλαβαίνουν, σαν τετριμμένα λόγια, που πρέπει να ειπωθούν εθιμοτυπικά, κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες. Το γράφω αυτό ακόμα και για όσους πρόλαβαν να ζήσουν τα γεγονότα από τη δική μας πλευρά, αλλά στην πορεία άλλαξαν μυαλά κι απόψεις, περνώντας με το μέρος των «νικητών» της ιστορίας. Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι, σου λέει…

Τη Ζωρζ Σαρή την έχω συνδέσει, λογικά κι αναπόφευκτα, με την επιστήθια φίλη της, Άλκη Ζέη, και ομολογώ ότι –όπως κι άλλα παιδιά της γενιάς μου φαντάζομαι- δυσκολευόμουν να τις ξεχωρίσω μέχρι κάποια ηλικία –όχι φυσιογνωμικά, αλλά τα βιβλία τους, ποια είχε γράψει τι. Η Ζέη λοιπόν έχει πει κατά καιρούς κι έχει γράψει νομίζω στο τελευταίο αυτοβιογραφικό της βιβλίο (με μολύβι Φάμπερ νο 2) πόσο τραυματικά βίωσε την αρχή των Δεκεμβριανών κι ότι τα θεωρεί τη χειρότερη στιγμή της ζωής της.

Δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στο τραυματικό βίωμα, αλλά οι Έλληνες μόλις έβγαιναν (για να μπουν ξανά σε άλλο λούκι, αλλά αυτό δεν το γνώριζαν εξ αρχής) από έναν εφιάλτη, που ήταν ένα τραυματικό βίωμα χωρίς τέλος, για κάθε σπίτι κι οικογένεια, και υποθέτω πως δε σοκάρονταν τόσο εύκολα.

Μπορεί όμως να είχαν κουραστεί. Και να τους βρήκαν τα Δεκεμβριανά με εντελώς διαφορετική ψυχολογία, όταν πίστευαν πως τα είχαν αφήσει όλα αυτά πίσω τους, γι’ αυτό και να τα βίωσαν πιο τραυματικά, σα μια δίνη που τους κατάπινε, τη στιγμή που νόμιζαν ότι η μπόρα είχε περάσει και βρίσκονταν πάλι στην επιφάνεια.

Το Δεκέμβρη όμως ο λαός της αδούλωτης Αθήνας δεν πολέμησε αμήχανα, σαστισμένος, αλλά αποφασισμένος κι ατσαλωμένος, διψασμένος για τη λαοκρατία που του υποσχέθηκαν, για τη λευτεριά που διεκδίκησε με τον αγώνα του, αλλά δε χάρηκε ποτέ.

Ίσως κάποιοι να τα βίωσαν τραυματικά, ως τον προθάλαμο του εμφυλίου που ακολούθησε (δεύτερο γύρο τα είχαν βαφτίσει οι μοναρχοφασίστες, στη δική τους ιστορική εκδοχή). Μόνο που δεν υπήρχε ακριβώς (παρά μόνο κατ’ ευφημισμό) εμφύλια διαμάχη. Από τη μια ήταν σχεδόν σύσσωμος ο λαός κι η οργανωμένη πρωτοπορία του, ένας λαϊκός στρατός που του έλειπαν τα πολεμοφόδια, όχι όμως κι οι εφεδρείες, που μπορεί να ταυτίζονταν και με το σύνολο του πληθυσμού ολόκληρων συνοικιών (πχ της Καισαριανής). Και από την άλλη πολεμούσαν οι συνεργάτες των ναζί, που απλώς άλλαξαν αφεντικό, κι οι υψηλοί προστάτες τους, οι Εγγλέζοι (μα ο λαός τους χέζει), που ενόσω κρατούσε ακούμε ο πόλεμος ενάντια στη χιτλερική Γερμανία, απέσπασαν από το μέτωπο 80 χιλιάδες στρατού (λίγο παραπάνω απ’ όσους είχαν στρατολογήσει αρχικά οι Ιταλοί του Μουσολίνι, για να εισβάλουν στη χώρα μας), και τον έφεραν στην ελεύθερη Ελλάδα, για να επιβάλουν την τάξη τους.

Μα Έλληνας να ντουφεκάει σύμμαχο; Έλληνας να ντουφεκάει δωσίλογο;

Ίσως κάποιοι να τα βίωσαν τραυματικά, (συγ)κρίνοντας εκ των υστέρων την «ομαλή, δημοκρατική» εξέλιξη του πολιτικού σκηνικού πχ στην Ιταλία και τη Γαλλία, σε αντίθεση με την ελληνική περίπτωση-ιδιαιτερότητα. Γιατί οι Ιταλοί και Γάλλοι σύντροφοι να χαίρονται την ελευθερία τους, τη νόμιμη δράση με τα μαζικά Φεστιβάλ και τις συγκεντρώσεις τους, ενώ εμείς λουζόμαστε εξορίες, υπερορία, διωγμούς και βασανιστήρια;

Αυτό που τους διαφεύγει βέβαια είναι πως οι έλληνες κομμουνιστές δεν πλήρωναν κάποιο λάθος της ηγεσίας τους, αλλά τη δύναμή τους. Κι ότι δεν υπήρχε καμία περίπτωση να ανεχτεί ο αστικός κόσμος (και βασικά οι Άγγλοι κι αργότερα οι Αμερικάνοι) αυτή την ισχύ, τη νόμιμη ύπαρξη και δράση ενός τόσο ισχυρού κι επικίνδυνου λαϊκού κινήματος, χωρίς να το τσακίσουν –όπως κι έκαναν δηλ έναν ολόκληρο χρόνο μετά τη Βάρκιζα.

Αλλά αν μισό αιώνα αργότερα αυτά τα σπουδαία κόμματα της Δυτικής Ευρώπης βούλιαζαν στην ανυποληψία και τον ευρωκομμουνιστικό βούρκο, ενώ το δικό μας κατάφερε να μείνει όρθιο, κόντρα στον τυφώνα της αντεπανάστασης που σάρωνε ιδανικά και κατακτήσεις, αυτό δεν είναι ακριβώς άσχετο από τη μάχη των Δεκεμβριανών και του ΔΣΕ που ακολούθησε, κι από όσα σηματοδότησε.

Κι αν παρόλα αυτά, κάποιοι από τους χτεσινούς Νικητές μοιρολογούν τώρα την ήττα μας και τη χειρότερη στιγμή της ζωής τους, εμείς αντιθέτως έχουμε κάθε λόγο να είμαστε πολύ περήφανοι για τα Δεκεμβριανά, μία από τις πιο λαμπρές σελίδες αγώνα του λαού μας, που έβαλε τη σφραγίδα της στην ιστορική διαδρομή της Ελλάδας και αφήνει ως τις μέρες μας σπουδαία παρακαταθήκη (μαζί με τα όποια λάθη και τα διδάγματα από την αρνητική πείρα).

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ «ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟ»: Με απεργία σήμερα απάντησαν στις ατομικές συμβάσεις και τις μειώσεις μισθών

 ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ «ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟ»: Με απεργία σήμερα απάντησαν στις ατομικές συμβάσεις και τις μειώσεις μισθών

«Οχι στις απολύσεις, όχι στις μειώσεις» διαδήλωσαν σήμερα οι εργαζόμενοι από τα καταστήματα, τις αποθήκες και τα γραφεία της επιχείρησης «Carrefour - Μαρινόπουλος», που έκαναν το βήμα και πήραν μέρος στην 24ωρη απεργία ενάντια στις ατομικές συμβάσεις και τις μειώσεις 8% στους μισθούς τους, στις απολύσεις και τις «οικειοθελείς» αποχωρήσεις στις οποίες προχωρά η εργοδοσία, παράλληλα με το κλείσιμο καταστημάτων.

Από νωρίς το πρωί, οι ταξικές δυνάμεις που δραστηριοποιούνται στην επιχείρηση και στον κλάδο, βρέθηκαν έξω από καταστήματα, ενώ στις 10 π.μ. έγινε συγκέντρωση στα κεντρικά γραφεία της «Carrefour - Μαρινόπουλος» στον Αλιμο. 

Στο κατάστημα στον Άλιμο συγκεντρώθηκαν το πρωί εργαζόμενοι. Με συνθήματα όπως: «Όχι στις απολύσεις, όχι και στις μειώσεις, την κρίση Μαρινόπουλε εσύ να την πληρώσεις» εξέφρασαν την αποφασιστικότητά τους να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους. 

Στη συνέχεια, έκαναν πορεία μέσα στους διαδρόμους του καταστήματος διαβάζοντας το υπόμνημα με τα αιτήματά τους και καλώντας τους συναδέλφους τους να οργανώσουν τη συμμετοχή τους στην απεργία στις 3 Δεκέμβρη με απεργιακές επιτροπές στους χώρους δουλειάς, με το δικό τους πανό και δίνοντας το «παρών» στην προσυγκέντρωση στις 9 π.μ. στην πλατεία Κάνιγγος. 

Νωρίτερα πραγματοποίησαν συγκέντρωση στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας και ακολούθησε πορεία μέχρι το σούπερ μάρκετ. Στο πλευρό των εργαζομένων βρέθηκε ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, το επιχειρησιακό σωματείο των εργαζομένων στα LΙDL, η Λαϊκή Επιτροπή Αγίου Δημητρίου, η Ομάδα Γυναικών Αλίμου της ΟΓΕ. 

Στο υποκατάστημα στους Αμπελόκηπους (Κηφισίας) οι απεργοί κάλεσαν τους εργαζόμενους να πάρουν μέρος στον αγώνα ενάντια στις απολύσεις και τις μειώσεις μισθών και ενημερώνουν για τις εξελίξεις στην επιχείρηση. Μαζί τους βρέθηκε ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας.

Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας και το Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων Πειραιά έχουν ζητήσει συνάντηση με την εργοδοσία την Παρασκευή 4 Δεκέμβρη στις 9.30 π.μ. στο υπουργείο Εργασίας, και παράλληλα διοργανώνουν παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο.

Οι ταξικές δυνάμεις καλούν τους εργαζόμενους να διεκδικήσουν:

• Να μη γίνει καμία μείωση στο μισθό.
• Να σταματήσει το κλείσιμο καταστημάτων.
• Να μη γίνει καμία απόλυση.
• Σταθερή δουλειά για όλους.

«Μπαίνουμε όλοι στη μάχη, με δημιουργία απεργιακών επιτροπών σε κάθε κατάστημα, σε κάθε περιοχή, συζητάμε συνάδελφο το συνάδελφο. Δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για συνέχιση και κλιμάκωση του αγώνα. Κάνουμε δική μας υπόθεση την επιτυχία της απεργίας, για να πάρουν απάντηση η εργοδοσία και τα φερέφωνά της», σημειώνει στο κάλεσμά της η ΔΑΣ.

Από την πλευρά του ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας τονίζει: «Τα κλεισίματα των καταστημάτων πανελλαδικά, οι απολύσεις εργαζομένων που η εργοδοσία τις εμφανίζει ως "οικειοθελείς αποχωρήσεις", οι ατομικές συμβάσεις με μειώσεις μισθών υπό την απειλή της απόλυσης και της ανεργίας, οι δυσμενείς μεταθέσεις σε μαγαζιά όσο γίνεται πιο απομακρυσμένα από τον τόπο κατοικίας, όλο αυτό το μπαράζ της επίθεσης της εργοδοσίας εντάσσεται σε σχέδιο αναδιάρθρωσης της εταιρείας, ώστε να παραμείνει ανταγωνιστική στον κλάδο, την ίδια ώρα που γίνονται σοβαρές ανακατατάξεις στο χώρο, που δυναμώνει ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα μεγαλύτερα σούπερ μάρκετ για το ποιος θα επικρατήσει στην αγορά, ποιος θα έχει περισσότερες πωλήσεις και τζίρο».

Σε ανακοίνωσή της η ΔΑΣ Εργαζομένων στις Επιχειρήσεις Καρφούρ – Μαρινόπουλος – Ντία μεταξύ άλλων σημειώνει:«Χαιρετίζουμε τους εκατοντάδες συναδέλφους, εργαζόμενους στα καταστήματα, στις αποθήκες και τα γραφεία της Μαρινόπουλος Α.Ε. που απέργησαν κόντρα στα εκβιαστικά διλήμματα της Μαρινόπουλος ΑΕ, που σκοπό έχουν να τσακίσουν τα εργασιακά μας δικαιώματα και να μειώσουν μισθούς, να σκύψουμε το κεφάλι και να δεχτούμε τα πάντα στο όνομα της κερδοφορίας της.

Η πανελλαδική μας απεργία, είναι η πρώτη, μαζική απάντηση στην επίθεση της εργοδοσίας».

______________

Διαβάστε στο συνημμένο ολόκληρη την ανακοίνωση της ΔΑΣ για την σημερινή απεργία

Πηγή: 902 (όπου θα βρείτε ανταποκρίσεις και για τις απεργιακές κινητοποιήσεις σε Θεσσσαλονίκη, Καβάλα, Ηράκλειο)

Καμιά συναίνεση, όλοι στην απεργία!

Καμιά συναίνεση, όλοι στην απεργία!

Η κυβέρνηση αποσπά από το συνολικό ζήτημα του Ασφαλιστικού τις μειώσεις με τις οποίες απειλούνται ξανά οι συντάξεις που ήδη αποδίδονται και ζητάει συναίνεση από το λαό και «διάλογο» από τα συνδικάτα, τάχα για να τις αποτρέψει.
Μ' αυτόν τον τρόπο, επιχειρεί να κρύψει ότι η μεταρρύθμιση που ετοιμάζει σπρώχνει ακόμα πιο κάτω τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, κυρίως των νέων, καθώς ενισχύονται βασικές παράμετροι προηγούμενων μεταρρυθμίσεων που μείωναν τις συντάξεις, αύξαιναν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και τις εισφορές των εργαζομένων.
Ολα αυτά τα χρεώνει στις κυβερνήσεις που πέρασαν για να βγει η ίδια «αθώα του αίματος». Ωστόσο, όλοι οι προηγούμενοι νόμοι και αυτοί που ετοιμάζει τώρα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι κρίκοι σε μια αλυσίδα ανατροπών στρατηγικής σημασίας για το κεφάλαιο, αφού το απαλλάσσουν ολοένα και περισσότερο από τις υποχρεώσεις του στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Τα μέτρα αυτά, συμβάλλουν στο παραπέρα φτήνεμα της εργατικής δύναμης που αποτελεί όρο για την καπιταλιστική ανάκαμψη.
Αυτή είναι η ουσία της μεταρρύθμισης που ετοιμάζει η κυβέρνηση και όχι βέβαια η «βιωσιμότητα» και η «δικαιοσύνη» του συστήματος, που επικαλείται προκλητικά στην προπαγάνδα της.
Γι' αυτό, άλλωστε, το Ασφαλιστικό «ανοίγει» παράλληλα με τις νέες ανατροπές στα Εργασιακά, που έχουν στόχο να παγιώσουν την ελαστικότητα στην αγορά εργασίας και να εξαϋλώσουν τα εναπομείναντα συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Γι' αυτό πάει παράλληλα με την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και των απελευθερώσεων τομέων της οικονομίας, που ανοίγουν νέα πεδία για τους επιχειρηματικούς ομίλους να επενδύσουν κεφάλαια που λιμνάζουν.
Γι' αυτό, παράλληλα με τις περικοπές που κάνει ο κρατικός προϋπολογισμός στα κονδύλια για την Υγεία, την Πρόνοια και τις συντάξεις, η κυβέρνηση διαφημίζει την «έγνοια» της να εξασφαλίσει «αναπτυξιακά πακέτα» στο κεφάλαιο, είτε με απευθείας επιδοτήσεις από το κράτος και την ΕΕ, είτε μέσω φτηνού δανεισμού από τις τράπεζες, μετά την ανακεφαλαιοποίησή τους.
Η πορεία που διαγράφεται με όλα αυτά τα μέτρα, οδηγεί το λαό πιο βαθιά στη χρεοκοπία για να ανακάμψει το κεφάλαιο. Σ' αυτή την πορεία ζητάει η κυβέρνηση από το λαό να συναινέσει.
Μάλιστα, μπροστά στην αυριανή απεργία, ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι δήθεν στηρίζει τους αγώνες των εργαζομένων, «διότι είναι δύναμη για μια κυβέρνηση που διαπραγματεύεται όταν η κοινωνία αντιδρά», όπως με θράσος είπε χτες στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας.
Δηλαδή, επιχειρούν να χειραγωγήσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να εξουδετερώσουν κάθε προσπάθεια οι αγώνες και οι κινητοποιήσεις, η έκφραση δυσαρέσκειας απέναντι στη σημερινή κυβερνητική πολιτική να ριζοσπαστικοποιηθούν. Δε δρουν έτσι μόνο με κριτήριο τη θωράκιση της κυβέρνησής τους, αλλά συνολικά του καπιταλιστικού συστήματος, της εξουσίας του κεφαλαίου.
Η αυριανή πανεργατική πανελλαδική απεργία πρέπει να στείλει το μήνυμα ότι η συναίνεση που ζητάει η κυβέρνηση δεν είναι στα πλάνα και στις προθέσεις των εργαζομένων και του λαού. Η συμμετοχή στην απεργία και στα απεργιακά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ θα συμβάλει ώστε από καλύτερες θέσεις ο λαός να απαντήσει στην επίθεση που κλιμακώνεται σε βάρος του.

Ο «ενεργός παίχτης» Γερμανία

Ο «ενεργός παίχτης» Γερμανία

Η απόφαση της Γερμανίας να εμπλακεί πλέον και στρατιωτικά στην επέμβαση στη Συρία είναι αποκαλυπτική τού πόσο ραγδαία οξύνονται οι αντιλαϊκοί ανταγωνισμοί και σχεδιασμοί των ιμπεριαλιστών. Η ίδια, βέβαια, προσπάθησε να εμφανίσει την αποστολή στρατιωτικών μέσων στη Μέση Ανατολή ως «ένδειξη αλληλεγγύης» και «συνδρομή» στη Γαλλία. Πρέπει όμως να είναι καθαρό πως η συγκεκριμένη εξέλιξη συνδέεται με την προσπάθεια του γερμανικού κεφαλαίου να διασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα σε μια περιοχή - σταυροδρόμι, με τεράστιο ρόλο για τον έλεγχο κρίσιμων (ενεργειακών και όχι μόνο) αγορών και πρώτων υλών. Και αυτό, σε μια περίοδο που η Γερμανία έχει κατοχυρώσει αναβαθμισμένη θέση στο πλαίσιο της ΕΕ, σε σχέση με τους ανταγωνιστές της, και ενώ η διεθνής καπιταλιστική οικονομική κρίση, που προηγήθηκε, έχει συμβάλει σε ανακατατάξεις στο συσχετισμό δυνάμεων.
Η εξέλιξη είναι ενταγμένη στη συνολικότερη αναβάθμιση της διεθνούς «στρατιωτικής δράσης», που η γερμανική πλουτοκρατία ιεραρχεί πλέον ανοιχτά.

***

Το Φλεβάρη του 2014, ο Γερμανός Πρόεδρος, Γιόαχιμ Γκάουκ, «ανοίγοντας» τις εργασίες Διεθνούς «Διάσκεψης για την Ασφάλεια» επισήμανε την «ανάγκη εξωστρέφειας και ενίσχυσης της παρουσίας και της φωνής της χώρας στη διεθνή πολιτική σκηνή», εξηγώντας ότι η χώρα πρέπει να κάνει περισσότερα πράγματα για τον κόσμο, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει «παροχή στρατιωτικής βοήθειας» και, καλώντας το γερμανικό λαό να ανακτήσει τη χαμένη (από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου) «αυτοπεποίθηση», ανέφερε: «Οποιος εμπιστεύεται τον εαυτό του, μπορεί να αποκτήσει τη δύναμη για να αλλάξει τον κόσμο. Μόνο όποιος πιστεύει αρχικά στον ίδιο, είναι αξιόπιστος και για τους εταίρους του». Αντίστοιχα και ο υπουργός Εξωτερικών Φρανκ - Βάλτερ Σταϊνμάγερ είχε ταχθεί υπέρ ενός «ενεργότερου ρόλου της Γερμανίας στην παγκόσμια πολιτική», που δε θα πρέπει να περιορίζεται στο ρόλο του «έξωθεν σχολιαστή», ενώ από κοντά και η υπουργός Αμυνας, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, σημείωνε πως η χώρα «δεν μπορεί άλλο να κοιτάζει αλλού όταν γίνονται καθημερινά φόνοι και βιασμοί. Εστω μόνο και μόνο για ανθρωπιστικούς λόγους...», για να αναγγείλει στη συνέχεια την ενίσχυση της γερμανικής στρατιωτικής αποστολής στο Μάλι (στο πλαίσιο της ευρωενωσιακής αποστολής EUTM), με αύξηση των στρατιωτικών εκπαιδευτών και αξιωματούχων σε 250 (από 180) και παράταση της θητείας μέχρι το Φλεβάρη του 2015.
Τότε, είχαν προβληθεί σημαντικά τα σχέδια ανασυγκρότησης του γερμανικού στρατού, με την «ανάπτυξη», μεταξύ άλλων, συνολικά 10.000 στρατιωτών σε χώρες της Αφρικής από τους 550 που τότε αριθμούνταν σε εφτά αφρικανικές χώρες. Την ίδια περίοδο, αρθρογράφοι μεγάλων γερμανικών ΜΜΕ δημοσίευαν αναλύσεις με τίτλο «Ο Απρόθυμος Γίγαντας: Γιατί η Γερμανία αποφεύγει τον παγκόσμιο ρόλο της» και υποστήριζαν ότι «αυτό που λείπει στη Γερμανία είναι η αντίληψη προφανών γεωπολιτικών περιστάσεων, μία κατανόηση του γεγονότος πως οι υποχρεώσεις, οι απαιτήσεις και οι ελπίδες που εγείρονται από την οικονομική και στρατιωτική σπουδαιότητα της χώρας... Για μία χώρα τόσο σημαντική όπως η Γερμανία , το να εμπλέκεσαι ενεργά είναι καθήκον, όχι επιλογή. Πέφτει σε μας ο ρόλος του ενεργού παίκτη, είτε το θέλουμε, είτε όχι».

***

Την περασμένη βδομάδα, το Βερολίνο ανακοίνωσε ότι πλέον θα στείλει στο Μάλι 650 στρατιώτες (λέγοντας ότι θέλει να «ελαφρώσει» τη Γαλλία). Την αμέσως επόμενη μέρα, οι υπουργοί Αμυνας και Εξωτερικών ανακοίνωσαν ότι η χώρα θα αναλάβει στρατιωτική δράση και στη Συρία (μέχρι σήμερα η Γερμανία στήριζε «στρατιωτικά» με εξοπλισμό και εκπαίδευση τους Κούρδους «Πεσμεργκά» των αυτόνομων περιοχών στο βόρειο Ιράκ, βλέποντας προφανώς κι αυτή «μπροστά», όσον αφορά το ρόλο που μακροπρόθεσμα μπορούν να αναλάβουν οι Κούρδοι στις ανακατατάξεις που «ψήνονται»). Ωστόσο, πλέον, αποκτά διακριτή στρατιωτική «παρουσία», με την αποστολή 4 - 6 αναγνωριστικών αεροσκαφών «Τornado», μιας φρεγάτας, αεροσκάφους ειδικά διαμορφωμένου για ανεφοδιασμό μαχητικών στον αέρα, αλλά και 1.200 στρατιωτών, που εκτιμάται ότι θα χρειαστούν για να «λειτουργούν» τα παραπάνω οπλικά μέσα. «Η Γερμανία "γλιστρά" σταδιακά στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατικής οργάνωσης IS (Ισλαμικό Κράτος - ΙΣ)», σχολίαζε η «Ντόιτσε Βέλε» αμέσως μετά τις σχετικές ανακοινώσεις των Σταϊνμάγερ - φον ντερ Λάιεν την περασμένη Πέμπτη, ενώ άλλα ΜΜΕ έσπευσαν μάλιστα να σημειώσουν ότι η σχετική απόφαση «ήταν θέμα υπεράσπισης της φήμης της Γερμανίας στον κόσμο». Αλλωστε, ο ίδιος ο Σταϊνμάγερ δήλωσε, όλο νόημα: «Δεσμευτήκαμε για στήριξη (σ.σ. στη Γαλλία) και πιστεύω ότι θα ήταν λάθος κίνηση να αποτύχουμε να ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας - και αξιοπιστία σημαίνει ότι διαθέτουμε ό,τι μπορούμε και ό,τι μπορούμε να δικαιολογήσουμε πολιτικά στη βάση της δικής μας νομοθεσίας και του διεθνούς δικαίου». Πρόκειται, στην ουσία, για την ανάγκη η γερμανική αστική τάξη να υπερασπιστεί την «ικανότητά» της να παρεμβαίνει στις εξελίξεις ολόπλευρα, άρα και στρατιωτικά, για να προωθήσει τα συμφέροντα των μονοπωλίων της. Ηδη το υπουργικό συμβούλιο της Γερμανίας ενέκρινε την αποστολή του στρατού στη Συρία, ενώ το ίδιο αναμένεται να κάνει και η Βουλή.

***

Το αυξανόμενο ενδιαφέρον της Γερμανίας για τη Μέση Ανατολή έχει εκφραστεί όλους αυτούς τους μήνες, με διάφορους τρόπους. Ισως δεν ήταν τυχαίο πως στις 19 Ιούλη, ο Γερμανός αντικαγκελάριος, υπουργός Οικονομικών και Ενέργειας και αρχηγός των Σοσιαλδημοκρατών, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, ήταν ο πρώτος ξένος υψηλόβαθμος αξιωματούχος που έφτασε στην Τεχεράνη (ως επικεφαλής αντιπροσωπείας 60 διευθυντικών στελεχών και εκπροσώπων γερμανικών βιομηχανιών και επιχειρηματικών ομίλων σχεδόν από κάθε τομέα), μόλις πέντε μέρες μετά την υπογραφή της διεθνούς Συμφωνίας για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα.
Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ότι (και) ο γερμανικός ιμπεριαλισμός «ανασκουμπώνεται», σε ένα πεδίο σημαντικών ανακατατάξεων, γεωπολιτικών και επενδυτικών, μέσα στο οποίο κάθε ιμπεριαλιστικό κέντρο εξετάζει τις «εναλλακτικές» του και ανάλογα ετοιμάζει τη δράση του σε όλα τα επίπεδα. Τα στρατεύματα που συνωστίζονται στην περιοχή της Μ. Ανατολής κάνουν το πεδίο εξαιρετικά επικίνδυνο για τους λαούς.