Μη δολοφονικό το καδρόνι; – Κι ο Λαμπράκης με ξύλινο λοστό δολοφονήθηκε: Συνεχίζονται οι αγορεύσεις των συνηγόρων του ΠΑΜΕ

Κατιούσα

Ιστορικές αναφορές είχε το πρώτο μέρος της αγόρευσης του τρίτου κατά σειρά συνηγόρου υπεράσπισης των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, Παναγιώτη Σαπουντζάκη, καθώς με ένα πασίγνωστο παράδειγμα πολιτικής δολοφονίας κατέρριψε τους ισχυρισμούς της εισαγγελίας περί μη ανθρωποκτόνου πρόθεσης των χρυσαυγιτών του τάγματος εφόδου στο Πέραμα. Ανέφερε ότι από καθαρή τύχη, λόγω αιφνίδιας στροφής του κεφαλιού του Πουλικόγιαννη δεν το βρήκε κάποια από τις αιχμηρές απολήξεις που είχαν προσθέσει στα στειλιάρια τους οι χρυσαυγίτες. Αυτό δε σημαίνει ότι με το ξύλινο τμήμα που τον βρήκε και τον άφησε αιμόφυρτο στο έδαφος δε θα μπορούσε να έχει επέλθει ο θάνατος. Όπως υπενθύμισε ο δικηγόρος, και ο Γρηγόρης Λαμπράκης δολοφονήθηκε από ξύλινο λοστό παρακρατικών στο κεφάλι: “Θεωρείτε ακίνδυνο το χτύπημα με λοστό; Και ο Λαμπράκης από λοστό του παρακράτους χτυπήθηκε και δολοφονήθηκε”, υπογράμμισε, προσθέτοντας πως και τότε και τώρα οι παρακρατικές δυνάμεις ήθελαν να κυβερνήσουν αλλά δεν τους επιτράπηκε και δε θα τους επιτραπεί.
Η ανθρωποκτόνος πρόθεση φαίνεται και από τις μαρτυρίες των θυμάτων, που έκαναν λόγο, πριν ακόμα τους δουν οι νομικοί σύμβουλου, για επίθεση “ταχύτατη, απερίγραπτα βίαιη” που είχε σκοπό να αφαιρέσει ζωές. Δικαιολογημένα λοιπόν ο Π. Σαπουντζάκης χαρακτήρισε εκτός πραγματικότητας την εισαγγελική πρόταση.
Σε άλλο σημείο της αγόρευσής του, ο συνήγορος μίλησε αναλυτικά για τα κίνητρα των δραστών, δηλαδή η εξάλειψη της επιρροής του ταξικού συνδικάτου στη Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, ακόμα και μέσω της φυσικής εξόντωσης των μελών του. Σημείωσε πως οι φασίστες ούρλιαζαν “είστε λακέδες, διαλύσατε τη ζώνη του Περάματος, θα σας εξαφανίσουμε.” Εξηγώντας τις κραυγές μίσους, ο Π. Σαπουντζάκης είπε: “Γιατί όμως το έλεγαν αυτό; Γιατί διεκδικούσαν υψηλότερα μεροκάματα. Αυτό είναι ανήκουστο! Ακόμα και το πιο δεξιό σωματείο στα λόγια τουλάχιστον διεκδικεί τα δικαιώματα των μελών του, καλύτερες συνθήκες. Και αυτό που είναι τίτλος τιμής, το προσάπτουν ως κατηγορία. Είναι καταφανές ποιον υπηρετούν και γιατί τον κάνουν. Λένε τα ίδια ακριβώς με τους εφοπλιστές”.
Ο ανθρωποκτόνος σκοπός των χρυσαυγιτών, αλλά και ο ρόλος των ηγετικών στελεχών, που όχι απλά ήξεραν και ενέκριναν, αλλά και οργάνωσαν την επίθεση διακρίνεται από τη φρασεολογία των μηνυμάτων που αντάλλαξαν μεταξύ τους πριν και αμέσως μετά από το περιστατικό, όπου μεταξύ άλλων αναφέρετε στα μηνύματα που ανταλλάσσουν μεταξύ τους, λένε μεταξύ άλλων “τους μακελέψαμε”.
“Ξέρουμε να μιλάμε Νέα Ελληνικά.” σημείωσε χαρακτηριστικά ο δικηγόρος, αφού το  “μακελέψαμε” δε σημαίνει απλά τους εκφοβίσαμε, αλλά παραπέμπει σε σκοτωμό. Απόδειξη για το ότι πρόκειται για συλλογικά οργανωμένη πράξη, χρησιμοποιούν πρώτο πληθυντικό και αυτοί που δε μετέχουν στην επίθεση, γιατί αναφέρονται στην οργάνωση της Χρυσής Αυγής.
Το γεγονός πως η επίθεση έγινε με έγκριση της ηγεσίας της οργάνωσης φαίνεται και από το γεγονός ότι στοχοποιήθηκαν συνδικαλιστές και στελέχη του ΚΚΕ, και μια τέτοιου είδους ενέργεια με αυτή την πολιτική βαρύτητα θα ήταν αδύνατον να πραγματοποιηθεί από τα απλά μέλη με δική τους πρωτοβουλία, αφού, όπως σημείωνε και ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης στην κατάθεσή του, αυτοί “δεν πάνε ούτε στο φούρνο για φρατζόλα χωρίς να ρωτήσουν”.
Η στρατιωτικού τύπου προπαρασκευή και εκτέλεση της επίθεσης αποδεικνύεται και από τον τρόπο με τον οποίο έδρασε το τάγμα εφόδου:
Είναι καλοκαίρι κι όμως οι επιδρομείς φορούν σκούφους, κράνη, μαύρα ρούχα όλοι, κάποιοι έχουν καλυμμένα πρόσωπα. Επικεφαλής τους είναι ο Πανταζής. Ο «Τάσος» ο «Μπαλονάς», πυρηνάρχης Περάματος και ο Χατζηδάκης. Και δηλώνουν εξ’ αρχής. «Είμαστε η ΧΑ, εμείς κάνουμε κουμάντο στη Ζώνη, θα σας εξαφανίσουμε». Και μετά ζητούν τον Πουλικόγιαννη που τον ξέρουν. Γιατί τον ζητούν; Για να τον αναγκάσουν να βγει μπροστά και να τον απομονώσουν. Μόλις έκανε ένα βήμα εμπρος, οι επιδρομικές ομάδες που είχαν ενωθεί επιτέθηκαν, καταφέρνοντάς του χτύπημα, που θα μπορούσε να αποδειχθεί ανθρωποκτόνο. Τον βρήκε στο κεφάλι, του έσκισε το κεφάλι, γέμισε αίματα. Η επίθεση έγινε κατόπιν παραγγέλματος κατά στρατιωτικό τρόπο.
[…]
Παρόμοια τακτική ακολούθησε η ΧΑ και με τον Παύλο Φύσσα. Διάφοροι μπαίνουν και βγαίνουν από την επίθεση, μέχρι να αποδυναμώσουν το θύμα και έρχεται ο Ρουπακιάς να αποτελειώσει τον αποδυναμωμένο Φύσσα. Αν δεν είναι αυτός ο ορισμός της εντεταλμένης, συντεταγμένης επίθεσης τότε ποιος;»
Με πληροφορίες από reader.gr

Τσώρτσιλ, Στάλιν και “χαρτάκια”: Η συμφωνία των ποσοστών. Γεγονότα και μύθοι

Κατιούσα

Με αφορμή το θάνατο Ουίνστων Τσώρτσιλ πριν 53 χρόνια ακριβώς, θυμόμαστε ένα από τα πιο πολυσυζητημένα επεισόδια που αναφέρει στον τελευταίο τόμο της  Ιστορίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που συνέγραψε ο ίδιος κι εκδόθηκε το 1954. Πρόκειται για την περίφημη “συμφωνία των ποσοστών”, μεταξύ του Βρετανού πρωθυπουργού και του Ιωσήφ Στάλιν, κατά τη συνάντηση των δύο ηγετών στη Μόσχα τον Οκτώβρη του 1944. Το περιστατικό έγινε η αφορμή για τη γένεση ενός από τους δημοφιλέστερους αντισοβιετικούς μύθους μέχρι σήμερα, ο οποίος μάλιστα ανάλογα με το κοινό στο οποίο απευθύνεται ερμηνεύεται με δυο αντιδιαμετρικά αντίθετους τρόπους. Στην Ελλάδα κυκλοφορεί κυρίως η “αριστερή” εκδοχή του μύθου, βάσει της οποίας το διαβόητο “χαρτάκι” σηματοδότησε το ξεπούλημα του εαμικού κινήματος και την παράδοση της Ελλάδας στο βρετανικό ιμπεριαλισμό. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, δημοφιλή κυρίως σε αγγλοσαξωνικούς αντικομμουνιστικούς κύκλους, ο προδότης ήταν ο ίδιος ο Τσώρτσιλ, που παρέδωσε την Ανατολική Ευρώπη στις ορέξεις του Στάλιν.

Στην πραγματικότητα ακόμα και οι ακριβείς συνθήκες του επεισοδίου μεταφέρονται παραποιημένα από τον Τσώρτσιλ, ο οποίος αναφέρει- συνοπτικά δοσμένα -τα εξής:

Εγραψα σε μισή κόλα χαρτί Ρουμανία: Ρωσία 90% άλλοι 10%, Ελλάδα: Μεγάλη Βρετανία 90% (σε συμφωνία με τις ΗΠΑ) άλλοι 10%, Γιουγκοσλαβία 50-50%, Ουγγαρία: 50-50%, Βουλγαρία: Ρωσία 75% οι άλλοι 25%. Το έδωσα στον Στάλιν… Εγινε μια μικρή παύση. Υστερα πήρε το μπλε μολύβι του, έβαλε ένα μεγάλο σημάδι πάνω και το ξανάδωσε. Κανονίστηκαν όλα σε όσο χρόνο χρειάστηκαν για να γραφτούν».

Πέραν του γεγονότος πως μέχρι σήμερα υπάρχει μόνο το αντίγραφο της συμφωνίας του ίδιου του Τσώρτσιλ, το οποίο πολύ βολικά στο βιβλίο του μας διαβεβαιώνει ότι του ζήτησε ο Στάλιν να κρατήσει ο ίδιος, αποτελεί κοινό τόπο ακόμα και μεταξύ αστών ιστορικών πως η ιστορία με το μπλε μολύβι ήταν εφεύρημα για λόγους εντυπωσιασμού και προβολής του ηγετικού του προφίλ. Ο Στάλιν δε συμφώνησε σε οτιδήποτε στη διάρκεια αυτής της στιχομυθίας, παραπέμποντας το ζήτημα στη συνάντηση των υπουργών εξωτερικών των δύο χωρών Ήντεν και Μολότωφ. Αλλά και το ίδιο το νόημα των ποσοστών αποτελεί γρίφο, κι όπως σημειώνει ο ιστορικός Henry Battlefield Ryan, ” προφανώς τέτοιοι υπολογισμοί είναι παράλογοι αν τους πάρει κανείς υπερβολικά κυριολεκτικά”. Ο συνάδελφος του Gabriel Kolko επισημαίνει πως “την επόμενη μέρα ο Τσώρτσιλ έστειλε στο Στάλιν ένα πρόχειρο σημείωμα με τη συζήτηση, και οι Ρώσοι διέγραψαν προσεχτικά φράσεις που υπαινίσσονταν τη δημιουργία σφαιρών επιρροής, ένα γεγονός το οποίο ο Τσώρτσιλ παρέλειψε να αναφέρει στα Απομνημονεύματά του. Ο Άντονυ Ήντεν επιμελώς απέφυγε τον όρο, και θεώρησε τη συναντίληψη αυτή απλώς ως  πρακτική συμφωνία για το πώς θα επιλύονταν τα προβλήματα σε κάθε χώρα, και την επόμενη μέρα εκείνος και ο Βιάτσεσλαβ Μολότωφ τροποποίησαν τα ποσοστά με έναν τρόπου που ο Ήντεν θεώρησε γενικό παρά ακριβή” .

 Ακόμα μικρότερη βαρύτητα αποδίδει στο συμβάν ο Geoffrey Roberts, που θεωρεί πως στη συζήτηση που ακολούθησε μεταξύ των δύο υπουργών, εκείνο στο οποίο κατέληξαν ήταν πως τα ποσοστά τα οποία μετά από επιμονή του Μολότωφ βελτιώθηκαν στην περίπτωση της Ουγγαρίας και της Βουλγαρίας σε 80-20 υπέρ της ΕΣΣΔ, αφορούσαν στο ρόλο των δύο χωρών στις Συμμαχικές Επιτροπές Ελέγχου. Η συγκεκριμένη συζήτηση ήταν φιλολογικού χαρακτήρα, αφού στην πράξη το ζήτημα του καθεστώτος συμμαχικής διοίκησης είχε τεθεί από το προηγούμενο της Ιταλίας-το οποίο πραγματοποιήθηκε τότε χωρίς να ερωτηθεί η ΕΣΣΔ-, όπου ο πραγματικός έλεγχος θα βρισκόταν στα συμμαχικά στρατεύματα που απελευθέρωναν τη χώρα, ενώ η Συμμαχική Επιτροπή ελέγχου θα είχε συμβουλευτικό χαρακτήρα. Δηλωτικό της περιορισμένης πρακτικής σημασίας που είχε η συμφωνία, είναι πως σχεδόν δεν αναφέρεται στην εκτενή αλληλογραφία μεταξύ Τσώρτσιλ και Στάλιν, ενώ στις μεταξύ τους συναντήσεις και συγκεκριμένα στα πλαίσια της Διάσκεψης του Πότσνταμ το 1945, ο Τσώρτσιλ μία μόνο φορά έκανε νύξη για το ζήτημα, διαμαρτυρόμενος που δεν τηρήθηκε το 50% του βρετανικού ελέγχου στη Γιουγκοσλαβία. Ο Στάλιν απάντησε πως η ΕΣΣΔ δεν είχε καμία επιρροή και ο Τίτο χάρασσε ο ίδιος την πολιτική του.

 Γίνεται φανερό πως, ό,τι κι αν ήλπιζε ο Τσώρτσιλ από την εν λόγω συμφωνία, ή όση βαρύτητα κι αν προσπάθησε να της αποδώσει αργότερα, σε μια περίοδο μάλιστα που ο συμπρωταγωνιστής του περιστατικού είχε φύγει από τη ζωή, από πλευράς ΕΣΣΔ δεν εμπεριείχε τίποτε το δεσμευτικό για το μέλλον των Βαλκανίων. Είναι επίσης σαφές από την αναφορά στον τότε σύμμαχο της ΕΣΣΔ Τίτο, πως ο Στάλιν δεν αντιμετώπιζε τους ηγέτες των κατά τόπους κομμουνιστικών κομμάτων ως πιόνια που μπορούσε να μετακινεί κατά βούληση. Επίσης σε ό,τι αφορά την Ελλάδα ειδικότερα, η υπαγωγή της στο πεδίο που στρατιωτικά ήλεγχε η Μεγάλη Βρετανία δεν πραγματοποιείται με τη συμφωνία των ποσοστών, όποιο κι αν ήταν το ακριβές νόημα των τελευταίων, αλλά είχε ολοκληρωθεί τουλάχιστον ένα μήνα νωρίτερα με τη συμφωνία της Καζέρτας, έχοντας ξεκινήσει ήδη από το 1943 με την ένταξη του ΕΛΑΣ στο στρατηγείο της Μέσης Ανατολής. Η ευθύνη γι’αυτό βαραίνει εκ των πραγμάτων πρωτίστως την τότε ηγεσία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και φυσικά του ίδιου του ΚΚΕ, ειδικότερα μάλιστα σε μια εποχή που από το Μάη του 1943 ανακοινώθηκε η αυτοδιάλυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Σαφώς, η στάση της ηγεσίας του ελληνικού κομμουνιστικού κι εαμικού κινήματος δε μπορούσε παρά να λάβει υπόψη της την ιδιαίτερα προσεχτική στάση της ΕΣΣΔ στο ζήτημα των βρετανικών συμφερόντων στην Ελλάδα, μεσούντος μάλιστα του πολέμου. Αφενός όμως η απόφαση δεν ήταν αποτέλεσμα σοβιετικού εξαναγκασμού ή “ξεπουλήματος”, αφετέρου δεν υπάρχει κανένας λόγος να υποθέσει κανείς ότι μια διεκδίκηση της εξουσίας από πλευράς του κινήματος θα συναντούσε την αδιαφορία, πολλώ δε μάλλον την εχθρότητα των Σοβιετικών, όπως έδειξε η ιστορική εμπειρία στο σύνολο των βαλκανικών κρατών, περιλαμβανομένης της Αλβανίας, που δε συμπεριλήφθηκε καν στο διαβόητο “χαρτάκι”, καθιστώντας ακόμα πιο απίθανο να επρόκειτο για πραγματική συμφωνία καθορισμού σφαιρών επιρροής στα Βαλκάνια. Εξάλλου,όταν ξέσπασε τελικά ο ένοπλος αγώνας του ΔΣΕ ενάμιση χρόνο αργότερα, σε συνθήκες συντριπτικά δυσμενέστερες για την επιτυχία του εγχειρήματος σε σχέση με το τέλος του ’44, η βοήθεια σε διπλωματικό αλλά και υλικό επίπεδο, από πλευράς ΕΣΣΔ αλλά και του συνόλου των Λαϊκών Δημοκρατιών, περιλαμβανομένης της σοβιετικής ζώνης κατοχής της Γερμανίας, της μετέπειτα ΓΛΔ (1949) κάθε άλλο παρά αμελητέα ήταν.

Το πιο αποκρουστικό πρόσωπο αυτού του συστήματος είναι η ναζιστική Χρυσή Αυγή

 

Με την αγόρευση του Μάνου Μαλαγάρη, εκ των συνηγόρων της Πολιτικής Αγωγής των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, συνεχίστηκε χτες η δίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής.

«Η Χρυσή Αυγή δεν συγκροτήθηκε με τρόπο ευκαιριακό αλλά αποδείχτηκε ότι είχε διαρκή δράση. Αποδείχτηκε ότι έχει εσωτερική διάρθρωση και ιεραρχική δομή με την έννοια ότι τα κατώτερα μέλη της υπέτασσαν τη βούλησή τους στα ανώτερα και όλοι μαζί, ασπαζόμενοι τη ναζιστική ιδεολογία, διαμόρφωσαν μια ενιαία βούληση που κατευθυνόταν στην επίτευξη του ίδιου σκοπού: Στην επικράτηση της ιδεολογίας τους μέσω κακουργηματικών πράξεων κατά των ιδεολογικών και πολιτικών τους αντιπάλων.

Η διάρθρωση και η ιεραρχική δομή της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, όπως αυτή περιγράφεται από τους μάρτυρες, τα έγγραφα αλλά και τις απολογίες των κατηγορουμένων, αποδεικνύουν με σαφήνεια ότι ο Μιχαλολιάκος και οι βουλευτές της ΧΑ ήταν αυτοί που διηύθυναν και κατηύθυναν τα μέλη της οργάνωσης στη διάπραξη κακουργηματικών πράξεων. Οι δράστες των υπό εξέταση εγκλημάτων ήταν ενταγμένοι στην εγκληματική οργάνωση και δεν ήταν άγνωστα σε αυτούς πρόσωπα. Μόνο ως κακόγουστο αστείο ακούγονται οι ισχυρισμοί των κατηγορουμένων ότι δεν γνώριζαν τίποτα για "το φόνο"», υπογράμμισε ο συνήγορος της Πολιτικής Αγωγής.

Διασυνδέσεις με τμήματα του κρατικού μηχανισμού

Στην αγόρευσή του ο συνήγορος επιβεβαίωσε μεταξύ πολλών στοιχείων και επιχειρημάτων τις διασυνδέσεις της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης με τμήματα του κρατικού μηχανισμού. Τόνισε ότι «η ΧΑ, όπως κάθε γνήσια εθνικοσοσιαλιστική και εγκληματική οργάνωση, διατηρεί αγαστές σχέσεις με διάφορα τμήματα του κρατικού μηχανισμού, γεγονός που συμπυκνώνεται στην εμβληματική δήλωση του Ρουπακιά που απηύθυνε στους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν: "Είμαι δικός σας"».

Ο συνήγορος σημείωσε ενδεικτικά στοιχεία όπου αποτυπώθηκε το αίσθημα ασυλίας των μελών: Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον Ρουπακιά, παρουσία των αστυνομικών και με ακάλυπτο το πρόσωπό του. Η δολοφονία του Λουκμάν, σε κοινή θέα, στη μέση του δρόμου με ακάλυπτα τα πρόσωπα των δραστών και η συνέχιση της βόλτας τους στο Σύνταγμα. Ομοίως, η απόπειρα δολοφονίας του Κουσουρή απέναντι ακριβώς από το χώρο των δικαστηρίων - με ό,τι αυτό μπορεί να συμβόλιζε - και η επί χρόνια φυγοδικία του Περίανδρου. Επίσης, η απόπειρα δολοφονίας του Εμπουζίντ από τον Πανταζή και τους υπόλοιπους δράστες, η οποία έγινε ομοίως με ακάλυπτα τα χαρακτηριστικά των προσώπων τους.

«Μετά την επιβολή περιοριστικών όρων στον Πανταζή για την απόπειρα δολοφονίας του Εμπάρακ φυσικά και δεν φαντάζει παράλογη η εκ νέου δολοφονική επίθεση του Πανταζή και των υπολοίπων ενάντια στα μέλη του ΠΑΜΕ, με ακάλυπτο πρόσωπο. Επίσης, δεν προξενεί καμία εντύπωση η απροκάλυπτη επίθεση και το ξυλοφόρτωμα του Δριμυλή, μέρα μεσημέρι στο "Συνεργείο", με ακάλυπτα πρόσωπα, παρουσία αστυνομικών της ΔΙ.ΑΣ. Μετά απ' όλα αυτά δεν χρειάζεται να διαθέτουμε μαντικές ικανότητες για να αντιληφθούμε την επίδραση που έχει η απαλλακτική πρόταση της κ. εισαγγελέα στον Ρουπακιά, στον Πατέλη, στον Καζαντζόγλου, στον Πανταζή και τους λοιπούς κατηγορούμενους», πρόσθεσε χαρακτηριστικά.

Οι... «αντισυστημικοί» ναζί

Επιπρόσθετα, ο συνήγορος επισήμανε: «Αποδείχτηκε ότι η ΧΑ παρά τις κορόνες της περί δήθεν αντισυστημικής δύναμης διατηρούσε άριστες σχέσεις με στελέχη της κυβέρνησης, ακόμη και με τον ίδιο τον γραμματέα της, τον κ. Μπαλτάκο, όπως προέκυψε από το βίντεο που εισεφέρθη στη διαδικασία. Εξάλλου, αναγνώσαμε στο κινητό του Κασιδιάρη sms, από το οποίο προκύπτει ότι ο Μπαλτάκος συνεργάζεται με τη ΧΑ για τη στάση που πρέπει να κρατήσει η ΧΑ σε ψηφοφορίες εντός της Βουλής».

«Η ΧΑ, ως γνήσια ναζιστική οργάνωση, όχι απλά δεν είναι αντισυστημική αλλά είναι κομμάτι αυτού του συστήματος. Ηταν εκείνη που έδωσε χείρα βοηθείας στο σύστημα, την περίοδο που είχε περισσότερη ανάγκη από ποτέ άλλοτε: Την περίοδο της κρίσης. Την περίοδο δηλαδή που ο κόσμος αγανακτεί, αφυπνίζεται και αρχίζει να κοιτάει ψηλά για να βρει τον "φταίχτη" για τα προβλήματά του, η ΧΑ είναι εκεί και του δείχνει ως βασικό υπαίτιο της κρίσης τον διπλανό του. Στην αρχή υπεδείκνυε ως ενόχους αυτούς που τύχαινε να έχουν άλλο χρώμα δέρματος και σταδιακά όλους όσοι τολμούσαν να σηκώσουν ψηλά το κεφάλι. Αυτός ήταν ανέκαθεν ο ρόλος των ναζιστών. Ούτε αντισυστημικοί είναι ούτε ονειρεύονται κάποιο άλλο σύστημα. Είναι το πιο αποκρουστικό πρόσωπο αυτού του συστήματος: Είναι το μαστίγιο του συστήματος όταν σταματάει να πιάνει το "καρότο"», ανέφερε.

Πρόσθεσε: «Αποδείχτηκε ότι οι θέσεις και οι δηλώσεις των στελεχών και συνδικαλιστών της ΧΑ ταυτίζονται πλήρως με αυτές των εργοδοτών. Συγκεκριμένα, ακούσαμε τους Παναγιώταρο, Λαγό, Μίχο και τον χρυσαυγίτη συνδικαλιστή Κυριτσόπουλο να ζητάνε να μειωθεί το μεροκάματο των εργαζομένων στη Ζώνη και να μη γίνονται απεργίες, ταυτιζόμενοι έτσι πλήρως με τους εργοδότες της Ζώνης (...) Επιστέγασμα των εργοδοτικών θέσεων της ΧΑ και του μίσους της για τους κομμουνιστές ήταν η δολοφονική επίθεση στους πρωτοπόρους κομμουνιστές συνδικαλιστές εργάτες στη Ζώνη του Περάματος. Επιβράβευση για την επίθεση αυτή ήταν η πρόσληψη της ομάδας των χρυσαυγιτών από τον εργοδότη Πυρινή μετά από λίγες μέρες».

Σε άλλο σημείο είπε: «Δεν είναι αληθής ο ισχυρισμός της υπεράσπισης ότι οι δολοφονικές επιθέσεις δεν θα μπορούσαν να είναι στους σκοπούς της οργάνωσης, γιατί θα την έβλαπταν εκλογικά. Η αλήθεια, βέβαια, είναι εντελώς διαφορετική, καθώς τέτοιου είδους επιθέσεις είναι ακριβώς το βασικό "πολιτικό" εργαλείο μιας ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης όπως η ΧΑ. Οι ναζιστικές οργανώσεις μαζικοποιούνται σπάζοντας κεφάλια. Το γεγονός αυτό συνομολογεί, άλλωστε, και ο ίδιος ο αρχηγός της ΧΑ σε κλειστή ομιλία του στα γραφεία της οργάνωσης, στις 26-5-2012, εν μέσω δηλαδή των διπλών εκλογών του Μαΐου - Ιουνίου 2012».

Μάλιστα, σημείωσε ότι τα παραπάνω δεν είναι απλά κάποια προσωπική άποψη του αρχηγού της εγκληματικής οργάνωσης αλλά «διαπνέει και τα υπόλοιπα μέλη της, όπως προκύπτει από τη δήλωση του Αποστόλου στην τηλεφωνική συνομιλία που είχε στις 23-9-2013, όπου ανέφερε χαρακτηριστικά: "Μη σου πω θα 'μαστε και κυβέρνηση τώρα μετά τον Φύσσα". Ενώ σε άλλη συνομιλία του ανέφερε για τον Ρουπακιά ότι "έκανε κάτι καλό για το κόμμα και πήρε πόντους"».

Χαρακτήρισε επίσης απλά μια φούσκα την «αντισυστημικότητα» της ΧΑ, σημειώνοντας ότι «ακόμα και οι κορόνες της οργάνωσης για "δουλειά στον Ελληνα εργάτη", για πάταξη της εγκληματικότητας, για συσσίτια και αιμοδοσίες μόνο για Ελληνες αποδείχτηκε ότι αξιοποιούνταν αποκλειστικά ως μέσο διάχυσης του ρατσιστικού μίσους στην κοινωνία. Αποτελούσαν δε σκέτα φληναφήματα, καθόσον οι ίδιοι ούτε εφάρμοζαν αυτά που διακήρυσσαν αλλά ούτε και τα υπερασπίστηκαν ενώπιόν σας, π.χ. περίπτωση της Σκορδέλη, η οποία, ενόσω "καθάριζε" τον Αγ. Παντελεήμονα από τους αλλοδαπούς, το δικό της σπίτι το καθάριζε αλλοδαπή κ.τ.λ.».

Το «πάνω» και το «κάτω» επίπεδο

Για την ιεραρχία και τη στρατιωτική πειθαρχία στη ναζιστική οργάνωση ο συνήγορος ανέφερε την ομιλία Πατέλη στη Σαλαμίνα: «Κάθε επίπεδο της ιεραρχίας έχει ένα ακριβώς "από πάνω" επίπεδο και ένα ακριβώς "από κάτω" επίπεδο. Σε κάθε τοπική και πυρήνα υπάρχουν εκλεγμένοι συναγωνιστές, στους οποίους έχουν δοθεί οι ανάλογες θέσεις (...) Συγκεκριμένοι συναγωνιστές δεν είναι τυχαία στη θέση τους, είναι ορισμένοι από την κεντρική διοίκηση, δηλαδή από τους περιφερειάρχες μας και τον αρχηγό μας, όπως βλέπετε και πάλι ιεραρχικά (...) Ενας υποστηριχτής, δόκιμο μέλος, η ακόμα και μέλος πρέπει να σέβεται την ιεραρχία και να αναφέρεται στους πιο πάνω από αυτόν. Για παράδειγμα, στην τοπική σας, ο αμέσως από πάνω σας είναι κάθε υπεύθυνος τομέα και αμέσως μετά βέβαια ο πυρηνάρχης σας, εκεί πρέπει να αναφέρεστε σε κάθε πρόβλημα που σας απασχολεί και έπειτα ο πυρηνάρχης στον εκάστοτε περιφερειάρχη του, όπως εν συνεχεία ο περιφερειάρχης στον αρχηγό μας (...) Οποιος δεν μπορεί να κατανοήσει τη σοβαρότητα της λέξεως "πειθαρχία" δυστυχώς δεν κάνει για τη Χρυσή Αυγή (...) Κάθε χρυσαυγίτης ή χρυσαυγίτισσα οφείλει να υπακούει στους ανώτερούς του και να εκτελεί τις καθορισμένες ή άλλες διαταγές που του δίνονται και αφορούν τους κανονισμούς και τις υπηρεσίες μας, χωρίς κανένα μορφασμό ή αντιλογία...».

Αναφέρθηκε επίσης στις υποχρεωτικές κατασκηνώσεις που οργάνωνε η ναζιστική οργάνωση σε διάφορα μέρη στην Ελλάδα με σκοπό τη στρατιωτική εκπαίδευση των μελών της.

Για τον μηχανισμό συγκάλυψης είπε ότι «προκύπτει και αποδεικνύεται ότι η εγκληματική οργάνωση παρείχε πλήρη κάλυψη στα μέλη της. Ουδέποτε προχώρησε σε πειθαρχικές ποινές ή διαγραφές μελών και ουδέποτε απομάκρυνε από την οργάνωση κάποιο από τα μέλη της. Κορωνίδα φυσικά της στάσης αυτής αποτελεί η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης της δολοφονίας του Π. Φύσσα από τον αρχηγό της εγκληματικής οργάνωσης».

«Μπορεί η υπεράσπιση να αντιλέξει και να μας πει: "Μα καλά, γιατί να τους διαγράψουμε όλους αυτούς; Εδώ η κυρία εισαγγελέας ουσιαστικά μας είπε ότι δεν έπρεπε να είχαμε καν απολύσει τους Πατέλη - Καζαντζόγλου. Εμείς γιατί να διαγράφαμε όλους τους εμπλεκόμενους;". Αν θέσει αυτό το ερώτημα η υπεράσπιση τότε μάλλον είναι εκτός τόπου και χρόνου. Οχι μόνο γιατί δεν μας προσκόμισε καμία έρευνα εκ μέρους της ΧΑ και από τις απολογίες τους φαίνεται ότι έκαναν τους Κινέζους, αλλά κυρίως γιατί νομίζει ότι έχει περάσει στο "ντούκου" ότι δεν διέγραψαν ποτέ τον Ρουπακιά. Εκτός αν πιστεύουν ότι έχουμε φάει το παραμύθι του περαστικού. Από την ακροαματική διαδικασία αποδείχτηκε πέρα για πέρα ότι ο Ρουπακιάς δεν ήταν περαστικός αλλά μέλος της ΧΑ και μέλος του πενταμελούς της Νίκαιας. Αρα το βασικό ερώτημα είναι ένα και παραμένει: Τον Ρουπακιά γιατί δεν τον διέγραψαν ποτέ;».

Ριζοσπάστης 

«Παντρέψου τον βιαστή σου»: Τουρκία: Νομοσχέδιο βγάζει λάδι τους βιαστές ανήλικων κοριτσιών

Από iraklis3

Νομοσχέδιο που επιτρέπει σε άνδρες που κατηγορούνται ότι βίασαν ή έκαναν σεξ με ανήλικα κορίτσια να αποφεύγουν τη δίωξη εφόσον παντρεύονται τα θύματά τους προκαλεί θύελλα αντιδράσεων στην Τουρκία.
Το νομοσχέδιο που, οι επικριτές του έχουν βαφτίσει «Παντρέψου τον βιαστή σου» ετοιμάζεται να κατατεθεί στα τέλη του μήνα στη Βουλή της Τουρκίας. Ωστόσο, έχει εξοργίσει οργανώσεις προάσπισης των δικαιωμάτων των γυναικών, που υποστηρίζουν ότι ανοίγει τον δρόμο για την παιδική κακοποίηση και εκμετάλλευση παιδιών και αποποινικοποιεί τους βιασμούς και τους γάμους ανηλίκων, ενώ το αντιπολιτευόμενο Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών καλεί την κυβέρνηση Ερντογάν να το ακυρώσει. Ένα παρόμοιο νομοσχέδιο που είχαν καταθέσει το 2016 βουλευτές του κόμματος του Ερντογάν και το οποίο προέβλεπε μεταξύ άλλων την απαλλαγή των κατηγορουμένων, εφόσον είχαν κάνει σεξ με ανήλικα άτομα «χωρίς απειλές και άσκηση βίας», αποσύρθηκε τελικά μετά τη διεθνή κατακραυγή που προκάλεσε.
Η νόμιμη ηλικία γάμου στην Τουρκία είναι τα 18, αλλά σύμφωνα με κρατική έκθεση του 2018 για τον παιδικό γάμο, 482.908 ανήλικα κορίτσια παντρεύτηκαν την τελευταία δεκαετία. Ο ΟΗΕ εκτιμά ότι το 38% των γυναικών στην Τουρκία έχουν υποστεί σωματική η σεξουαλική κακοποίηση από σύντροφό τους, ενώ όπως ανέφερε η “ We Will Stop Femicide” to 2017 409 γυναίκες πιστεύεται ότι δολοφονήθηκαν από σύντροφο ή συγγενικό τους πρόσωπο. Σημειωτέον ότι το 2014 στη διάρκεια συνόδου κορυφής στην Κωνσταντινούπολη ο Ταγίπ Ερντογάν είχε πει ότι είναι «ενάντια στη φύση» η ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών…

ΤΟΣΟ ΨΕΜΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΣΟΥ ΚΟΒΕΙ ΤΗΝ... “ΑΝΑΣΑ”

Δήλωση της Αλεξάνδρας Μπαλού, περιφερειακή σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης

Στη δημοσιότητα έδωσε ο κ. Γαλιατσάτος το παρακάτω κείμενο πριν ακόμα λήξη η συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου στις 22/1/20 και ώρα 23.30!

«Δυο σημαντικές αποφάσεις στο αποψινό Περιφερειακό Συμβούλιο με την πρωτοβουλία της ΑΝΑΣΑ:

1. Αποφασιστική στήριξη στον δήμο Ληξουρίου στην προσπάθεια του να νομιμοποιήσει την συνέχιση της λειτουργίας του αλιευτικού καταφυγίου στον Αθερα Παλικής και

2. Πλήρης υποστήριξη στον αγώνα των 18 εργαζομένων της «κοινωφελούς εργασίας» να παραμείνουν στις θέσεις τους καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων.

Να σημειώσουμε ότι και στις δυο περιπτώσεις η περιφερειακή πλειοψηφία «σύρθηκε» στην υπερψήφιση των παραπάνω θέσεων».

Η πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική

1. Τη νομιμοποίηση του αλιευτικού καταφυγίου στον Αθέρα έφερε και εισηγήθηκε ως θέμα στο περιφερειακό Συμβούλιο η Λαϊκή Συσπείρωση!!!

2.Το αίτημα των εργαζομένων του προγράμματος κοινωφελούς εργασίας να πληρωθούν τα δεδουλευμένα τους και τον αγώνα τους για σταθερή και μόνιμη δουλειά, έφεραν στο Περιφερειακό Συμβούλιο, η “Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια”, η Λαϊκή Συσπείρωση και η «ΑΝΑΣΑ»!!!!

Να σημειώσουμε και εμείς ότι:

•        στην πρώτη περίπτωση η περιφερειακή πλειοψηφία (ΝΔ-ΚΙΝΑΛ) βολεύτηκε με την πρόταση του κ Γαλιατσάτου (ΣΥΡΙΖΑ), η οποία στην πραγματικότητα διευκολύνει τους σχεδιασμούς, για την κατεδάφιση του αλιευτικού καταφυγίου (αναλυτική ανακοίνωση της Λ. Συσπείρωσης 23/1/2020 με τίτλο “Απαράδεκτη απόφαση της ΠΙΝ για την κατεδάφιση του αλιευτικού καταφυγίου του ΑΘΕΡΑ-ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ”)

•        στη δεύτερη περίπτωση η περιφερειακή αρχή υπερψήφισε την πρόταση, κάτω από την πίεση και την παρουσία των εργαζομένων. Από τις τοποθετήσεις των συμβούλων της πλειοψηφίας όμως, έγινε φανερό ότι καθόλου δεν την πιστεύει γι αυτό είναι αναγκαία η συνέχιση του αγώνα των εργαζομένων.

Τι να πει κανείς με τόσο ψέμα εκτός από τη ρήση: «μια φορά οπορτουνιστής, πάντα οπορτουνιστής»

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ Π.Ι.Ν ΓΙΑ ΤΟ ΑΛΙΕΥΤΙΚΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΟΥ ΑΘΕΡΑ -ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ

Η Λαϊκή Συσπείρωση στο πρόσφατο Π.Σ. (22/1/20) που έγινε με τηλεδιάσκεψη, εισηγήθηκε προς συζήτηση το θέμα του αλιευτικού καταφυγίου του Αθέρα. Σε αγαστή συνεργασία η Π. Αρχή (ΝΔ), με τις παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ (Γαλιατσάτος), του ΠΑΣΟΚ (Αλεξάκης ) και Σπύρου (Ν.Δ.), με διάφορα τερτίπια, απέφυγαν να ψηφίσουν την ξεκάθαρη πρόταση της Λαϊκής Συσπείρωσης, η οποία δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη μη κατεδάφιση αλλά και τον εκσυγχρονισμό του συγκεκριμένου αλιευτικού καταφυγίου και η οποία περιελάμβανε:

·            την ομόφωνη απόφαση του Π.Σ. καταδίκης της απόφασης του Υφυπουργού Οικονομικών (πρόσφατα χαρακτήρισε παράνομο το συγκεκριμένο καταφύγιο) και να γίνουν άμεσες ενέργειες για ένσταση κατά της απόφασής του

·            να γίνουν άμεσες ενέργειες για την νομιμοποίησή του καταφυγίου και να κατοχυρωθεί επιτέλους σαν έργο μεγάλης ωφελιμότητας και αξίας για την ευρύτερη περιοχή

·            να υπάρξει χρηματοδότηση και ένταξή του στο φετινό τεχνικό πρόγραμμα της ΠΙΝ, προκειμένου να εκσυγχρονιστεί.

Σημειώνουμε ότι η πρόταση της Λαϊκής Συσπείρωσης, ταυτίζεται με την απόφαση του Δημοτικού Συμβούλιου στο Ληξούρι αλλά και τις αποφάσεις των αλιέων και κατοίκων της περιοχής.

Όμως η συμμαχία των παραπάνω δυνάμεων αποφάσισε απλά την αόριστη και ανώδυνη απόφαση για «…στήριξη του Δήμου Ληξουρίου, στην προσπάθειά του να νομιμοποιήσει την συνέχιση της λειτουργίας του καταφυγίου…, όταν ο Δήμος φέρει τις μελέτες τότε θα χρηματοδοτήσει η ΠΙΝ...».

Στην αρνητική αυτή και ύπουλη απόφαση-«ευχή» του Π.Σ., σημαντική συνεισφορά είχε ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Γαλιατσάτος, που συνεπής στο ρόλο του λαγού στην υπεράσπιση των επιχειρηματικών συμφερόντων, πρότεινε την παραπάνω πρόταση, που έγινε τελικά απόφαση, σε αντιπαράθεση με αυτήν της Λαϊκής Συσπείρωσης βγάζοντας την κα Κράτσα από τη δύσκολη θέση.

Σαν να μην έφτανε αυτό έχει και το θράσος να προβάλλει αυτή την πρόταση – απόφαση, κόλαφο για το καταφύγιο του Αθέρα, ως πρωτοβουλία του που πρέπει να επαινεθεί κιόλας!!! Ομονοώντας με τις υπόλοιπες αστικές παρατάξεις, επιδιώκουν με «ένα σμπάρο δύο τρυγόνια». Από τη μια Κράτσα- Γαλιατσάτος- Αλεξάκης- Σπύρου, απέφυγαν με την παραπάνω απόφαση, να αποδώσουν παλαιότερες αλλά και πρόσφατες πολιτικές ευθύνες γύρω από το θέμα, (απόφαση του υφυπουργού οικονομικών Κ. Βεσιρόπουλου να χαρακτηρίσει ως παράνομο το καταφύγιο αλλά και η ερώτηση του Γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ κ. Σκουρλέτη που ζητά την κατεδάφισή του) και από την άλλη, έκλεισαν την πόρτα για την οποιαδήποτε προοπτική χρηματοδότησης του εκσυγχρονισμού του καταφυγίου από την ΠΙΝ, δίνοντας μια απλή υπόσχεση συμπαράστασης!!!

Η Λαϊκή Συσπείρωση καταγγέλλει τις παραπάνω δυνάμεις και την μεθόδευσή τους. Η παραπάνω απόφαση, είναι απόλυτα συμβατή με την ενιαία και διαχρονική πολιτική τους στάση, απέναντι στο πρόβλημα της μη νομιμοποίησης αυτού του καταφυγίου, έχοντας μέχρι σήμερα θητεύσει ως Περιφερειακές, Νομαρχιακές και Δημοτικές αρχές. Έκαναν τα πάντα για να μην αδειοδοτηθεί το συγκεκριμένο καταφύγιο, ανοίγοντας το δρόμο στην κατεδάφισή του, αφού όπως φαίνεται αποτελεί ενοχλητική υποδομή για τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που ορέγονται την περιοχή. Είναι επίσης απόλυτα συμβατή η στάση τους με την στάση των κομμάτων τους (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ), που κάνουν ό,τι είναι δυνατόν και μεθοδεύουν βήμα-βήμα την κατεδάφιση αυτής της σημαντικής υποδομής για τους ψαράδες και τους κατοίκους της περιοχής.

Η Λαϊκή Συσπείρωση καλεί το λαό της περιοχής να βγάλει τα συμπεράσματά του για τις παραπάνω δυνάμεις, που για άλλη μια φορά του γυρίζουν την πλάτη για να στηρίξουν τα μεγάλα συμφέροντα. Μπροστά σε αυτήν την επιδίωξή τους, γίνονται ενιαίο μπλοκ απέναντι στο λαό και τα συμφέροντά του και καταργούν αμέσως τις όποιες μεταξύ τους διαχωριστικές γραμμές, που αποπροσανατολιστικά προβάλλουν κατά καιρούς, προκειμένου να κρύψουν «το ίδιο» της πολιτικής τους, που είναι η στήριξη των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων ενάντια και σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και οικογενειών.

Να είναι σίγουροι όμως ότι ο αγώνας θα συνεχιστεί και ο λαός με την πάλη του δεν θα επιτρέψει την κατεδάφιση αυτής της πολύτιμης υποδομής. Η Λαϊκή Συσπείρωση θα είναι στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα, όπως άλλωστε έκανε πάντα.

23/1/20

Καταγγελία για τη σαουδαραβική ηγεσία

       

23-01-2020

Δύο εισηγητές του ΟΗΕ σε θέματα εξωδικαστικών εκτελέσεων και ελευθερίας της έκφρασης κατέθεσαν χτες, σε γραπτή 6σέλιδη έκθεσή τους προς αρμόδια επιτροπή του Οργανισμού, πως πλέον υπάρχουν αρκετά στοιχεία που δείχνουν ότι το βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας βρισκόταν πίσω από την πειρατεία στο κινητό τηλέφωνο του Τζεφ Μπέζος, διευθύνοντος συμβούλου και ιδρυτή του μονοπωλίου διαδικτυακών πωλήσεων «Amazon», και πρότειναν τη διενέργεια ερευνών από Σαουδική Αραβία και ΗΠΑ.

Οι αξιωματούχοι, επικαλούμενοι τα στοιχεία λεπτομερούς έρευνας, τόνισαν ότι από το Μάη του 2018, μετά τη λήψη αρχείου βίντεο μέσω της εφαρμογής «WhatsApp» από το κινητό τηλέφωνο του Σαουδάραβα πρίγκιπα – διάδοχου στο θρόνο και υπουργού Αμυνας Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, το κινητό του Μπέζος «μολύνθηκε» και τα δεδομένα του μπορούσαν να υποκλαπούν, όπως και συνέβη. Να σημειωθεί ότι ο Μπέζος είναι επίσης ο ιδιοκτήτης της «Washington Post», με την οποία συνεργαζόταν ο Τζαμάλ Κασόγκι, ο Σαουδάραβας αρθρογράφος που δολοφονήθηκε στο προξενείο της Σαουδικής Αραβίας στην Κωνσταντινούπολη.

Αποστωμοτική απάντηση Παφίλη: Η «δημοκρατία» σας είναι δικτατορία της αστικής τάξης

 (ΒΙΝΤΕΟ)

Κατιούσα

Απάντηση στην προκλητική επιχειρηματολογία που επιστρατεύει η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει το νέο καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα, αλλά και στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να αθωώσει το καπιταλιστικό σύστημα, έδωσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης, μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής, όπου συζητείται ο νέος εκλογικός νόμος.

Υπογράμμισε ότι η αστική δημοκρατία είναι δικτατορία της αστικής τάξης, ενώ με αφορμή την επαναφορά του μπόνους των 50 εδρών σχολίασε: «Αυτό είναι δημοκρατία; Αυτό είναι ληστεία».

Ο Θανάσης Παφίλης στηλίτευσε την ανιστόρητη τοποθέτηση του υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη ότι η «Βαϊμάρη έφερε την απλή αναλογική και η απλή αναλογική έφερε το Χίτλερ». Παραθέτοντας συγκεκριμένα ιστορικά στοιχεία για τις μεγάλες επιχειρήσεις της Γερμανίας που αποφάσισαν να παραδώσουν την εξουσία στο ναζιστικό κόμμα, κατέδειξε ότι ο ναζισμός «είναι γνήσιο τέκνο του καπιταλισμού». Επίσης, τόνισε πως αυτά είναι πολύ σοβαρά πράγματα, ιδιαίτερα σήμερα που η εισαγγελέας ουσιαστικά πρότεινε την αθώωση της Χρυσής Αυγής.
Σχολιάζοντας δε την τοποθέτηση που έκανε νωρίτερα ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος προσπάθησε να δημιουργήσει την εντύπωση ότι την κρίση την έφεραν τα εκλογικά συστήματα που ευνοούσαν τις μονοκομματικές κυβερνήσεις, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ σημείωσε πως με αυτό τον τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ αθωώνει το καπιταλιστικό σύστημα.
Σε δεύτερη παρέμβαση που έκανε ο Θανάσης Παφίλης, μετά την προσπάθεια του Γιώργου Γεραπετρίτη να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για τα όσα απαράδεκτα είπε για την απλή αναλογική «που έφερε το Χίτλερ», υπογράμμισε πως η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν κυβερνήσει με μειοψηφικό ποσοστό σε σχέση με το εκλογικό σώμα, όμως, ζητάνε από τους εργαζόμενους να αποφασίζουν με το 50% + 1 για τις απεργίες (δείτε εδώ το video).

Αυτό που όλοι λένε και κανείς δεν ομολογεί για τα κολέγια

Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε για πολλοστή φορά θεατές μιας κακοστημένης αντιπαράθεσης μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για την αναγνώριση των τίτλων σπουδών των κολεγίων, αυτήν τη φορά με αφορμή το άρθρο 50 του νομοσχεδίου της υπουργού Ν. Κεραμέως και τη σχετική επιστολή της Κομισιόν προς τον ΔΟΑΤΑΠ, που ήρθε στο φως της δημοσιότητας.
Περιττό να υπενθυμίσουμε ότι αυτοί που φαίνεται να τσακώνονται είναι οι ίδιοι που έχουν πολλάκις προσπαθήσει, με διάφορες ρυθμίσεις που εισήγαγαν και οι δυο κοκορομάχοι όταν βρίσκονταν στα κυβερνητικά έδρανα (π.χ. ρυθμίσεις για την πιο αποτελεσματική λειτουργία ΔΟΑΤΑΠ και ΣΑΕΠ, προκηρύξεις ΑΣΕΠ στη βάση της εξίσωσης), αλλά και παρεμβάσεις τους στη Βουλή (π.χ. Ερώτηση Φίλη και άλλων 60 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ τον Νοέμβρη του 2018 για καθυστερήσεις στην αναγνώριση) και την Ευρωβουλή (π.χ. από τον Αλ. Αλαβάνο ως ευρωβουλευτή του ΣΥΝ και μετέπειτα προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για την αναγνώριση των τίτλων σπουδών των κολεγίων), να προωθήσουν την εξίσωση των τίτλων σπουδών των κολεγίων με τα πανεπιστημιακά πτυχία.

* * *

Περιττό, επίσης, να υπενθυμίσουμε ότι είναι οι ίδιοι που κατά τα λοιπά δεν διαφωνούν ούτε σε ένα σημείο της διαδικασίας της Μπολόνια, που έχει ως πυλώνες της, μεταξύ άλλων, τη «διεθνοποίηση» (που προάγεται μέσα από τη δραστηριοποίηση ιδρυμάτων από άλλες χώρες που εμφανίζονται να εποπτεύουν τα κολέγια), την «κινητικότητα» (που διευκολύνει τις σπουδές σε ιδρύματα που υπάγονται σε φορείς άλλων χωρών πέραν της χώρας προέλευσης) και την «αντιστοίχιση προσόντων» (που διευκολύνει την αποτίμηση των αποτελεσμάτων της εκπαιδευτικής διαδρομής του εργαζόμενου από τον ενδιαφερόμενο εργοδότη - είτε πρόκειται για ιδιωτική επιχείρηση είτε για κρατική υπηρεσία), προωθώντας τες μέσα από τις διάφορες διαδικασίες «αξιολόγησης» και πιστοποίησης των ιδρυμάτων.
Ολα τα παραπάνω είναι γνωστό πού καταλήγουν στην πράξη, από την άποψη των δικαιωμάτων των σπουδαστών: Στην αποσύνδεση πτυχίου - επαγγέλματος.
Αυτό είναι το σημείο - κλειδί για να κατανοήσει κανείς το ψευδεπίγραφο της αντιπαράθεσης, αφού τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, με την πολιτική που προωθούν και υλοποιούν είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση, σταθερά αντιμάχονται τα συμφέροντα τόσο των φοιτητών των πανεπιστημίων της χώρας όσο και των αποφοίτων των κολεγίων, κρατώντας εγκλωβισμένες και τις δυο κατηγορίες στα αδιέξοδα της αναρχίας της αγοράς εργασίας που συνεπάγεται η εξουσία των μονοπωλίων που υποστηρίζουν.

* * *

Δεν πρόκειται για αυθαίρετο συμπέρασμα. Αρκεί κανείς να διαβάσει προσεκτικά τα έγγραφα που έρχονται στο φως της δημοσιότητας, τις δήθεν «καταγγελίες» από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και τις δήθεν «συντριπτικές» απαντήσεις της κυβέρνησης ΝΔ, όπου πολύ εύκολα, σαν να μην έχει ιδιαίτερη σημασία, περνάνε από την ορολογία περί «ακαδημαϊκής αναγνώρισης» σε αυτή περί «αναγνώρισης επαγγελματικών προσόντων και πρόσβασης στο επάγγελμα».
Ομως η διάκριση μεταξύ των δύο, δηλαδή της αναγνώρισης ακαδημαϊκής ισοτιμίας τίτλων σπουδών και της αναγνώρισης επαγγελματικών προσόντων ή πρόσβασης σε επάγγελμα τα οποία πιστοποιούνται από τίτλους σπουδών, δεν είναι απλώς διεθνώς παγιωμένη και αποδεκτή, αλλά έχει εισαχθεί τόσο στην ελληνική όσο και στην ευρωπαϊκή σχετική νομολογία, και αφορά όλα τα είδη πτυχίων και τίτλων σπουδών, τόσο της ημεδαπής όσο και της αλλοδαπής.
Εξάλλου, δεν πρόκειται για θέμα που αφορά μόνο τα κολέγια ή για κάτι που για πρώτη φορά εντοπίζεται στην περίπτωση αυτή: Κατ' αναλογία, αντίστοιχη ήταν και η πολυχρονισμένη συζήτηση σε σχέση με τα ΤΕΙ, που τυπικά μπορεί και να θεωρούνταν ακαδημαϊκά ισότιμα με τα υπόλοιπα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας, όμως από την άποψη της κατοχύρωσης επαγγελματικών δικαιωμάτων η διαφοροποίηση ποτέ δεν επιλύθηκε στην πράξη.

***

Το κοινό, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, είναι και το κύριο: Αυτός που σπουδάζει δεν έχει εξασφαλισμένη την πρόσβαση στο επάγγελμα που αντιστοιχεί στις σπουδές του και τη δουλειά με πλήρη δικαιώματα σε αυτό, κατοχυρωμένη με τη λήψη του πτυχίου. Κι αυτό δεν αποτελεί αρρυθμία, αλλά πολιτική στόχευση, που επιτυγχάνεται μέσα από τις σχετικές παρεμβάσεις όλων όσοι πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ και της διαδικασίας της Μπολόνια, όλων όσοι υπηρετούν την εξουσία του κεφαλαίου, όπως αποδεικνύεται από τα πεπραγμένα όλων των αστικών κυβερνήσεων.
Κι από τη στιγμή που κάποιος μπορεί να εντοπίσει τον εχθρό, το πρώτο μεγάλο βήμα έχει γίνει για να οργανώσει τη δράση του απέναντί του. Το μόνο που μένει είναι να το πάρει απόφαση. Αυτό είναι το κάλεσμα του ΚΚΕ σε όλους όσοι εγκλωβίζονται από αυτή την κατάσταση, σε αυτή την κατεύθυνση αναπτύσσουν αγωνιστικές πρωτοβουλίες και πρωτοστατούν στη συλλογική διεκδίκηση οι δυνάμεις του ΚΚΕ και τις ΚΝΕ στα πανεπιστήμια και σε όλους τους χώρους της Εκπαίδευσης.

Κυριακή αργία

Με εργαλείο τους αντεργατικούς νόμους που ψήφισαν τα προηγούμενα χρόνια οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ και μπαίνουν πια στη φάση της «ωρίμανσης», η κυριακάτικη αργία δέχεται μέσα σε διάστημα λίγων ημερών αλλεπάλληλα και εντεινόμενα χτυπήματα.
Η ένταξη του «εκπτωτικού χωριού» στα Σπάτα, με Υπουργική Απόφαση της ΝΔ, στον νόμο του ΣΥΡΙΖΑ που προβλέπει άνοιγμα των καταστημάτων 32 Κυριακές το χρόνο σε μια σειρά περιοχών της Αττικής και της Θεσσαλονίκης, η ανακοίνωση της εργοδοσίας στα «JUMBO» ότι προχωρά σε άνοιγμα των καταστημάτων της σε Πρέβεζα και Πιερία όλες τις Κυριακές του χρόνου, αξιοποιώντας τους ίδιους αντεργατικούς νόμους, όπως και η αντίστοιχη απόφαση του αντιπεριφερειάρχη Κυκλάδων για το μόνιμο κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων σε τέσσερα νησιά, αποτελούν τους τελευταίους κρίκους στην επίθεση που ξετυλίγουν μεθοδικά εδώ και χρόνια το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του σε βάρος της κυριακάτικης αργίας.
Οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν ακόμα πιο καθαρά τις προειδοποιήσεις και καταγγελίες του ΚΚΕ και των ταξικών συνδικάτων ότι οι ανατροπές που έχουν νομοθετήσει σε μια αντιλαϊκή σκυταλοδρομία όλες οι αστικές κυβερνήσεις, ιδιαίτερα μετά το 2013, με τη σφραγίδα των αποφάσεων και κατευθύνσεων της ΕΕ, έχουν διασφαλίσει ήδη στην εργοδοσία το αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο για την πλήρη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.
Ικανοποιείται με τον τρόπο αυτό μια πάγια αξίωση του κεφαλαίου, με δραματικές συνέπειες για τους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους στο Εμπόριο, οι οποίες δεν θα περιοριστούν σε αυτόν τον κλάδο.
Η 7ήμερη λειτουργία των καταστημάτων και η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας για τους εργαζόμενους έρχονται να «κουμπώσουν» σε όλο το υπόλοιπο αντεργατικό πλαίσιο, με την υπογραφή των ίδιων κυβερνήσεων, που επιτρέπει στην εργοδοσία να κάνει «λάστιχο» τη ζωή των εργαζομένων, να τους εκμεταλλεύεται όποτε, όπου, όπως και για όσο θέλει, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες της.
Ειδικά στο Εμπόριο, οι εξελίξεις αυτές «κουμπώνουν» στην απογείωση της «ευελιξίας» και της υποαπασχόλησης, στο νομικό πλαίσιο που κατοχυρώνει το χτύπημα του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, στην περιβόητη «διευθέτηση» του εργάσιμου χρόνου, με βάση την οποία το καθημερινό ωράριο και οι εβδομαδιαίες ώρες δουλειάς αυξομειώνονται «ευέλικτα» και χωρίς καμία επιβάρυνση για την εργοδοσία, ανάλογα με την εμπορική κίνηση, όπως και στο «σπαστό» ωράριο, με το οποίο οι εμποροϋπάλληλοι βρίσκονται στο πόδι από το πρωί έως το βράδυ.
Για τα κέρδη του κεφαλαίου και με το «πράσινο φως» του αστικού κράτους, σμπαραλιάζεται η οικογενειακή και κοινωνική ζωή των εργαζομένων, αφού κανένα κυλιόμενο ρεπό - το οποίο, σύμφωνα με το Δικαστήριο της ΕΕ, μπορεί να δίνεται ακόμα και μετά από 12 μέρες συνεχόμενης εργασίας! - δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη σταθερή κυριακάτικη αργία. Την ίδια ώρα, «απελευθερώνεται» η εργοδοσία να επιβάλλει μεγάλες περιόδους εντατικής εργασίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη φθορά της υγείας των εργαζομένων...
Στο έδαφος μάλιστα αυτού του αντεργατικού νομικού οπλοστασίου, ποτίζεται και η γλάστρα της εργοδοτικής ασυδοσίας, με ρεπό που δεν χορηγούνται ποτέ, με «διπλά προγράμματα» και ρεπό που δίνονται μόνο στα χαρτιά, με καταστρατήγηση ακόμα και αυτών των ξεχαρβαλωμένων ωραρίων...
Είναι επομένως διπλά προκλητική η προπαγάνδα του κεφαλαίου, την οποία αναμάσησε χαρακτηριστικά τις τελευταίες μέρες και ο πρόεδρος της «Jumbo», ότι τάχα αυτές οι αντεργατικές ανατροπές προωθούνται για... το καλό των εργαζομένων και τη «σωτηρία των θέσεων εργασίας»!
Οι εργαζόμενοι στο Εμπόριο και σε όλους τους κλάδους δεν πρέπει να συμβιβαστούν με τη ζωή - «λάστιχο», τα εξαντλητικά ωράρια, τους πενιχρούς μισθούς και τα τσακισμένα εργασιακά δικαιώματα. Μαζί με τους αυτοαπασχολούμενους που μπαίνουν στο στόχαστρο της ίδιας επίθεσης, οι εργαζόμενοι μπορούν να δώσουν απάντηση με άνοδο της οργάνωσης και ενίσχυση του συλλογικού αγώνα για νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας, για διεκδίκηση σύγχρονων όρων δουλειάς και δικαιωμάτων, απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο και όλες τις κυβερνήσεις του.