1 Σεπ 2019

Το στρατιωτικό σκέλος των FARC ξαναπαίρνει τα όπλα!

 

Το ένοπλο σκέλος των FARC ξαναπαίρνει τα όπλα ενώ το πολιτικό παραμένει πιστό στην ειρηνευτική συμφωνία με την κυβέρνηση της Κολομβίας

Ο ηγέτης της επαναστατικής ομάδας Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις της Κολομβίας – Λαϊκός Στρατός (FARC-EP), Ιβάν Μάρκες, ανακοίνωσε την Πέμπτη ότι ξαναπαίρνουν τα όπλα, επικαλούμενος σε ανακοινωθέν το «καθολικό δικαίωμα των λαών να ξεσηκώνονται ένοπλα ενάντια στην καταπίεση».

Όπως είπε, το νέο στάδιο του αγώνα αποτελεί απάντηση στην «προδοσία του Κολομβιανού Κράτους στις ειρηνευτικές συμφωνίες» που υπεγράφησαν στην Αβάνα το 2016.

«Ο στρατηγικός μας στόχος είναι η ειρήνη στην Κολομβία με κοινωνική δικαιοσύνη [...] αυτή είναι η σημαία μας, η σημαία της ειρήνης», δήλωσε ο Μάρκες.

Μεταξύ εκείνων που τον συνοδεύουν φαίνονται οι ηγέτες Χεσούς Σάντρις και Ερνάν Νταρίο Βελάσκες, El Paisa. Η ομάδα κατήγγειλε τις συνεχιζόμενες δολοφονίες κοινωνικών ηγετών και αποστρατευμένων πρώην μαχητών, καθώς και τα μεγάλα προβλήματα που μαστίζουν τη χώρα της Νότιας Αμερικής, ως κάποιες από τις αιτίες για την επιστροφή στον ένοπλο αγώνα, σύμφωνα με το Telesur.


Ο Ιβάν Μάρκες έκανε έκκληση για ενότητα και ειρήνη στην Κολομβία και προέτρεψε σε μάχη κατά της διαφθοράς και της ατιμωρησίας.

«Δεν θα συνεχίσουμε να σκοτωνόμαστε τα ταξικά αδέλφια έτσι ώστε μια ξεδιάντροπη ολιγαρχία να συνεχίσει να διαχειρίζεται το πεπρωμένο μας και να γίνεται όλο και πλουσιότερη, εις βάρος της φτώχειας του λαού και των μερισμάτων πολέμου», υποστήριξε.

Από την πλευρά του, το πολιτικό κόμμα Επαναστατική Εναλλακτική Δύναμη της Κοινότητας (FARC) επανέλαβε τη δέσμευσή του για ειρήνη στην Κολομβία, αφού έμαθε την απόφαση των FARC-EP να ξαναπάρουν τα όπλα ως απάντηση στην μη τήρηση των ειρηνευτικών συμφωνιών από το κολομβιανό κράτος.

Ο Ροντρίγκο Λοντόνιο (Τιμοτσένκο), πρόεδρος του (πολιτικού κόμματος) FARC, δήλωσε ότι οι μεγάλες πλειοψηφίες παραμένουν πιστές στα συμφωνημένα (Ειρηνευτική Συμφωνία του 2016), ακόμα και με όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια.

Ο Πρόεδρος Ιβάν Ντούκε, σε τηλεοπτική δήλωση, είπε ότι η Κολομβία δεν δέχεται απειλές οποιασδήποτε φύσης.

Ο πρόεδρος ζήτησε από την Ειδική Δικαιοσύνη για την Ειρήνη (JEP) - που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια των ειρηνευτικών διαλόγων για να δικάσει πρώην αντάρτες - να καταργήσει και να άρει τις δικαστικές εγγυήσεις για όλους τους άνδρες που εμφανίζονται στο βίντεο όπου ανακοινώνεται η απόφαση για την επιστροφή στα όπλα. Ζήτησε επίσης από τη Γενική Εισαγγελία να εκδώσει εντάλματα σύλληψης για τους πρωταγωνιστές των εικόνων.

Είπε ότι «η κυβέρνησή μας θα συνεχίσει να προωθεί την ειρηνευτική της πολιτική με νομιμότητα. Διατηρούμε τις δεσμεύσεις μας απέναντι σε όσους συνεχίζουν να πιστεύουν ειλικρινά τις δεσμεύσεις μας για επανένταξη». Και δήλωσε ότι όσοι επέλεξαν τη νομιμότητα θα συνεχίσουν να βασίζονται στο κράτος. «Στους υπόλοιπους, εκείνους που επιλέγουν τον εγκληματικό δρόμο, θα πέσει πάνω τους όλο το βάρος του νόμου».

Εν τω μεταξύ, ο πρώην πρόεδρος της Κολομβίας Χουάν Μανουέλ Σάντος ανέφερε ότι το κράτος οφείλει να τηρήσει τις υπάρχουσες ειρηνευτικές συμφωνίες με τους πρώην μαχητές του FARC για να συνεχιστεί η σταθερότητα στο έθνος και έκανε έντονη κριτική στο λογαριασμό του στο Twitter.
Πηγή: Prenca Rebelde

Μακελειό στο Τέξας με πέντε νεκρούς: Πώς εκτυλίχθηκε η επίθεση, τι γνωρίζουμε για τον δράστη

 


Μακελειό στο Τέξας με πέντε νεκρούς: Πώς εκτυλίχθηκε η επίθεση, τι γνωρίζουμε για τον δράστη

© AFP 2019 / Cengiz Yar
Σε πέντε νεκρούς αυξήθηκε ο τραγικός απολογισμός της ένοπλης επίθεσης στις αμερικανικές πόλεις Μίντλαντ και Οντέσα στο Τέξας, όπως μετέδωσε το Fox News, επικαλούμενο αξιωματούχο.
© AFP 2019 / JOEL ANGEL JUAREZ
Τουλάχιστον πέντε άτομα έχασαν τη ζωή τους το Σάββατο στο Τέξας, όταν ένοπλος που οδηγούσε αυτοκίνητο άνοιξε πυρ κατά περαστικών στο Τέξας. 
Νωρίτερα, οι πληροφορίες έκαναν λόγο για δύο νεκρούς και είκοσι τραυματίες. Η επίθεση έλαβε χώρα σε λεωφόρο που συνδέει τις δύο πόλεις του Τέξας, Μίντλαντ και Οντέσα.
Αρχικά, οι αστυνομικές Αρχές μιλούσαν για δύο ενόπλους σε δύο διαφορετικά αυτοκίνητα, αλλά αργότερα έγινε γνωστό ότι επρόκειτο για έναν δράστη, ο οποίος και έχασε τη ζωή του από τα πυρά της αστυνομίας στην Οντέσα. 
Τι συνέβη
Όλα ξεκίνησαν λίγο μετά τις 4 μ.μ. τοπική ώρα, όταν ένας αξιωματικός του αστυνομικού τμήματος του Τέξας σταμάτησε στον δρόμο ένα χρυσό Honda για έναν έλεγχο ρουτίνας, σε λεωφόρο που συνδέει την Μίντλαντ με την Οντέσα.
Ο οδηγός άρχισε να πυροβολεί τους αστυνομικούς και τους μοτοσικλετιστές που περνούσαν από το σημείο, όπως έγινε γνωστό από συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε η αστυνομία της Οντέσα.
​Ο δράστης διέφυγε με το Honda, με κατεύθυνση πrος την Οντέσα, όπου «υπήρξαν πολλαπλά θύματα» σύμφωνα με την αστυνομία, καθώς ο ίδιος συνέχισε να πυροβολεί αδιακρίτως. 
Κάποια στιγμή, εισέβαλε σε φορτηγάκι των αμερικανικών ταχυδρομείων και συνέχισε να πυροβολεί, μέχρις  ώς του πλησίασε τον χώρο διασκέδασης Cinergy στην Οντέσα και αφοπλίστηκε από έναν αστυνομικό.
​Ο δράστης
Οι πρώτες πληροφορίες ανέφεραν ότι υπάρχουν δύο ένοπλοι σε δύο ξεχωριστά αυτοκίνητα, ενώ αργότερα έγινε ξεκάθαρο ότι ήταν ένας ο δράστης.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν γίνει μέχρι στιγμής γνωστά, πρόκειται για έναν άνδρα κοντά στα 35. 
Η αστυνομία δεν έχει δώσει στη δημοσιότητα στοιχεία για την ταυτότητά ή τα κίνητρα πίσω από την επίθεση.
Ο ίδιος διέπραξε την επίθεση με τουφέκι.
Ο απολογισμός
Τουλάχιστον πέντε άνθρωποι σκοτώθηκαν και 21 τραυματίστηκαν, μεταξύ των οποίων και τρεις αστυνομικοί. 
Σύμφωνα με το CBS 7, 14 άνθρωποι νοσηλεύονται σε νοσοκομείο στην Οντέσα, ενώ τουλάχιστον ένα από τα θύματα κατέληξε στο νοσοκομείο. Επτά άνθρωποι παραμένουν μάλιστα σε κρίσιμη κατάσταση και άλλοι δύο σε σοβαρή κατάσταση. 
Παράλληλα, τουλάχιστον ένα από τα θύματα της επίθεσης ήταν παιδί κάτω των 2 ετών. 

Μα γιατί δεν πάτε στη Βόρεια Κορέα – 6 λόγοι που θα θέλατε να γίνουμε ΛΔΚ

Δεν υπάρχει ακροδεξιός ή φιλελές που να μην έχει χρησιμοποιήσει, απηυδισμένος από την ένδεια επιχειρημάτων του απέναντι σε ιδεολογικούς του αντιπάλους, ως τελευταίο καταφύγιο τη ρήση “Αν δε σας αρέσει, να πάτε στη Βόρεια Κορέα” ή οποία βέβαια, ανάλογα με την επικαιρότητα και τη διάθεση της στιγμής, μπορεί να εναλλάσσεται και με την Κούβα ή τη Βενεζουέλα, αποδεικνύοντας πόσο καλά ξέρουν οι δεξιοί να συγκρίνουν μήλα με πορτοκάλια και αβοκάντο με στραγάλια.
Οι έξι λόγοι που ακολουθούν, αποδεικνύουν πως η συνομοταξία μουτζαχεντίν της ελεύθερης αγοράς ουσιαστικά μας προτρέπει να πάμε σε μια χώρα όπου βασικά ζητήματα επιβίωσης είναι λυμένα για όλους τους πολίτες, και είναι να απορεί κανείς γιατί αυτό το εκτοξεύουν ως απειλή στο συνομιλητή τους:
1.Δεν υπάρχει κανένας άστεγος στη χώρα, καθώς το κράτος παρέχει στους πολίτες στοιχειωδώς επιπλωμένα και λειτουργικά διαμερίσματα. Από την άλλη, είναι γεγονός πως στερείται κανείς τη χαρά να ψάχνει φοιτητική γκαρσονιέρα σε ημιυπόγειο για 400 ευρώ, αλλά η ασφάλεια στέγασης έχει και θυσίες στις έντονες συγκινήσεις.
2.Η υγεία είναι δημόσια και δωρεάν για όλους, περιλαμβανομένων και των οδοντιατρικών υπηρεσιών. Κι αυτό περιλαμβάνει και τους ξένους επισκέπτες, οι οποίοι σε χώρες με “βαριά βιομηχανία” τους τον τουρισμό υποτίθεται, όπως η Ελλάδα, από τούδε και στο εξής θα καλούνται να τα στάξουν χοντρά, εφόσον δεν καλύπτονται από ευρωπαϊκή κάρτα υγείας ή απλώς δεν την προμηθεύτηκαν ή την ξέχασαν σπίτι.
3.Η ανεργία είναι μηδενική, όπως συμβαίνει και συνέβαινε γενικά στις οικονομίες με κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία. Η αλήθεια είναι πως με αυτό τον τρόπο καταπνίγονται δημιουργικοί υποψήφιοι νεοφυείς επιχειρηματίες, ενώ οι άνθρωποι στερούνται μια σοβαρή πηγή κοινωνικοποίησης στις ουρές του αντίστοιχου ΟΑΕΔ. Α ναι σωστά, δεν υπάρχει αντίστοιχος ΟΑΕΔ.
4.Η παροχή βασικών τροφίμων είναι κρατική υποχρέωση. Ίσως βέβαια δεν είναι τόσο εύκολο να φάει κανείς χαβιάρι, αντίθετα με τον καπιταλισμό όπου όλοι μπορεί να έχουν τη φαντασίωση ότι κάποια στιγμή μπορεί και να φάνε. Σοβαρή έλλειψη επίσης εκείνη των μαγειρικών εκπομπών, από την άλλη εκλείπουν και τα φαινόμενα μαθητευόμενων μαγείρων που καίγονται με λάδι από τους ανωτέρους τους, οπότε ίσως γίνεται πιο ανεκτή αυτή η απώλεια.
5.Πριν από 44 χρόνια καταργήθηκαν όλοι οι φόροι. Κανονικά αυτό θα έπρεπε να ενθουσιάζει τους φιλελεύθερους, οι οποίοι μάλιστα συνηθίζουν να αποκαλούν κάθε φόρο “σοβιετικό”, αλλά εφόσον η πλήρης ατέλεια αφορά το λαό και όχι μόνο τους άριστους υγιείς επιχειρηματίες δικαίως εξανίστανται.
6.Το εισιτήριο στα ΜΜΕ είναι κατά μέσο όρο 120 φορές φθηνότερο από το μέσο όρο άλλων χωρών, και το φθηνότερο στον κόσμο, με ποσό που αντιστοιχεί στο 1 λεπτό του ευρώ. Για άλλη μια φορά, το στυγνό καθεστώς του Κιμ στερεί από τους πολίτες του τη δυνατότητα να γνωριστούν καλύτερα τις ώρες αναμονής στη στάση ή τη χαρά να νιώσουν “αποβράσματα”, περνώντας τις μπάρες πριν κλείσουν και γενικά ταξιδεύοντας χωρίς εισιτήριο.
Δηλαδή η ΛΔΚ είναι κάποιος επίγειος παράδεισος; Προφανώς και όχι, πόρρω απέχει. Δε χρειάζεται όμως να είναι κανείς ιδεολογικός απολογητής του τζούτσε, να ενθουσιάζεται με τον τρόπο διαδοχής των ηγετών στη χώρα ή να συμφωνεί σε όλες τις πτυχές της οικονομικής οργάνωσης και του εποικοδομήματος για να αναγνωρίσει ότι κάποια θεμελιώδη ζητήματα που ούτε κατά διάνοια δεν έχουν λύσει στην ολότητά τους ακόμα και αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, αποτελούν αυτονόητες κατακτήσεις του λαού στη ΛΔΚ.
Οπότε την επόμενη φορά που θα σας πει κάποιος την αήττητη αυτή ατάκα, ίσως καλό είναι να του πείτε “Να πάμε παρέα, βρες τον τρόπο και κερνάω εισιτήρια”.

Το «φόβητρο», ο «μικρός που μάθαινε γρήγορα» και οι δίαυλοι...



«Το φόβητρο της Αριστεράς δεν προκαλούσε σε κανέναν στο Βερολίνο ανατριχίλα - παρά τα δημόσια "Go Back Mrs. Merkel" του Αλέξη Τσίπρα. Η καγκελάριος ήταν πολύ καλύτερα ενημερωμένη για την κατάσταση των πραγμάτων στην Ελλάδα και τις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ (...) Μετά τις εκλογές του 2012 το Βερολίνο διατηρούσε μέσω της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα και του τότε πρέσβη Βόλφγκανγκ Ντολντ ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αποτέλεσμα αυτών των σχέσεων ήταν η συνάντηση Τσίπρα - Σόιμπλε για τα οικονομικά της Ελλάδας τον Ιανουάριο του 2013 στο Βερολίνο. (...) τον Σεπτέμβριο του 2014 πραγματοποιείται στο Βερολίνο μια ίσως σημαντικότερη συνάντηση. Με πρωτοβουλία του τότε υφυπουργού Εργασίας και άλλοτε εκτελεστικού συμβούλου της ΕΚΤ Γιοργκ Ασμουσεν, στελέχη των γερμανικών υπουργείων Οικονομικών και Οικονομίας συζητούσαν για ώρες στο υπουργείο Εργασίας (...) με τους Γιάννη Δραγασάκη, Γιώργο Σταθάκη αλλά και Γιώργο Χουλιαράκη. Οι Γερμανοί τεχνοκράτες κυριολεκτικά "ανέκριναν" τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ για τις προθέσεις τους εφόσον αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας. Για μια ακόμη φορά το Βερολίνο διαπίστωνε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε ανατρεπτική δύναμη συνιστούσε και ούτε στόχευε στην έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη».
***
Τα παραπάνω που δημοσιεύτηκαν μέσα στη βδομάδα από την «Deutsche Welle»,
και βέβαια δεν διαψεύστηκαν, είναι αποκαλυπτικά για τους ανοιχτούς διαύλους που διατηρούσε ήδη από το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ με τη γερμανική κυβέρνηση, που την ίδια περίοδο υποτίθεται ότι κατήγγειλε με «παχιά λόγια» και μεγάλες κουβέντες στο εσωτερικό.
Η «Deutsche Welle» αναφέρει ακόμα ότι στις διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν με την κυβέρνηση πλέον ΣΥΡΙΖΑ το πρώτο εξάμηνο του 2015, «η Αγκελα Μέρκελ σχημάτισε την εντύπωση ότι ο Αλ. Τσίπρας επιχειρηματολογεί επί της ουσίας, ότι όντως έχει την πρόθεση να βγάλει τη χώρα του από την οικονομική κρίση, ότι θέλει μεταρρυθμίσεις (...) και ότι "ο μικρός μαθαίνει γρήγορα"», βασιζόμενη, όπως λέει το δημοσίευμα, στην πορεία του χρόνου και στη «συνέπεια που επιδείκνυε ο κ. Τσίπρας στην υλοποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων, αλλά και η ταχύτητα με την οποία προσαρμοζόταν στο ευρωπαϊκό juste milieu»(σ.σ. «χρυσή τομή»).
Οι αναφορές αυτές, όπως και παλιότερα δημοσιεύματα για τα «κανάλια επικοινωνίας» του ΣΥΡΙΖΑ με κέντρα των ΗΠΑ, πολύ πριν αναλάβει τη διακυβέρνηση, αν μη τι άλλο επιβεβαιώνουν ότι την περίοδο εκείνη, εν μέσω ανταγωνισμών και σεναρίων για την πορεία της κρίσης στην Ευρωζώνη, έκλεισαν πολλά «deals», που καμιά σχέση δεν είχαν βέβαια με τα «go back κυρία Μέρκελ» και άλλα ευτράπελα, με τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ «κατάπιε» τις όποιες αντιδράσεις υπήρχαν τότε στα μνημόνια και στην αντιλαϊκή πολιτική.
Οι νέες αυτές αποκαλύψεις επιβεβαιώνουν δηλαδή τη βρώμικη αποστολή που ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη από τότε για την αστική τάξη, την οποία βέβαια ολοκλήρωσε αμέσως μετά ως κυβέρνηση, φορτώνοντας στον λαό ένα ακόμα μνημόνιο και εκατοντάδες αντιλαϊκούς νόμους, αλλά και μπλέκοντας τη χώρα πολύ βαθύτερα στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην περιοχή.
Το «χρίσμα» άλλωστε της αστικής διαχείρισης, από την αστική τάξη και πολύ περισσότερο τους ιμπεριαλιστές, δεν δίνεται χωρίς τις ανάλογες δεσμεύσεις και «διαβεβαιώσεις».
Επιβεβαιώνεται επίσης ότι το ενδεχόμενο «εξόδου της χώρας από το ευρώ» «παίχτηκε» ως σενάριο στο πλαίσιο μιας ευρύτερης αντιπαράθεσης και διαπραγμάτευσης για το μέλλον της ΕΕ και της Ευρωζώνης, με βασικούς παίκτες τη Γερμανία, τη Γαλλία, τις ΗΠΑ, τους θεσμούς της ΕΕ και το ΔΝΤ, καθώς και άλλων επιχειρηματικών συμφερόντων και ότι δεν ήταν θέμα «επιλογής» της μιας ή άλλης πολιτικής δύναμης.
Σε αυτήν την κατεύθυνση αξιοποιήθηκε η εξάμηνη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την ΕΕ και το ΔΝΤ, που γινόταν για λογαριασμό συμφερόντων τμημάτων του κεφαλαίου και με τη στήριξη «διεθνών» και κυρίως «υπερατλαντικών» συμμάχων.
Χωριό που φαίνεται...
Το περιεχόμενο άλλωστε της πολιτικής που θα ασκούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, είχε διαφανεί
εγκαίρως. Τον Γενάρη του 2013, ο Αλ. Τσίπρας σε επίσκεψή του στις ΗΠΑ δήλωνε ευθαρσώς: «Υπάρχει κάτι να φοβηθεί κανείς από την Αριστερά στην Ελλάδα; Με ποιο τρόπο είμαστε ριζοσπαστικοί; Οι κινδυνολόγοι θα σας πουν ότι το κόμμα μας, αν έρθει στην κυβέρνηση, θα σκίσει τη δανειακή σύμβαση με την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΔΝΤ, θα βγάλει τη χώρα έξω από την Ευρωζώνη, θα διακόψει τους δεσμούς της Ελλάδας με την πολιτισμένη Δύση, ότι η Ελλάδα θα γίνει μια νέα Βόρεια Κορέα. Αυτό είναι κινδυνολογία στα χειρότερά της. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα μου, δε θέλει τίποτα από αυτά. Ημασταν πάντα, και πάντα θα παραμείνουμε, ένα ευρωπαϊκό κόμμα... Ετσι, αν οι ριζοσπαστικές πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ δεν αφορούν στο να βγάλει την Ελλάδα από την Ευρωζώνη. Και αν δεν πρόκειται να σκίσει τις συμφωνίες μας με την Ευρωπαϊκή Ενωση, τι σημαίνει η ετικέτα μας ως Ριζοσπαστικής Αριστεράς; Σημαίνει ότι είμαστε έτοιμοι για ριζικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος, ώστε να δημιουργηθεί ένα σταθερό περιβάλλον δικαιοσύνης, αναδιανομής του πλούτου και επενδύσεων».
Και ποια γνώμη σχημάτισαν ήδη από τότε οι «οικοδεσπότες» του στην Αμερική; Ο γενικός διευθυντής του Ινστιτούτου Brookings, Μπιλ Ανθολις, δήλωνε ότι ο Αλ. Τσίπρας έκανε «προσπάθεια να πείσει το αμερικανικό κατεστημένο ότι δεν αποτελεί ανατρεπτική δύναμη και δεν προσπαθεί να γκρεμίσει τον δυτικό καπιταλισμό»και «ένα καλό πρώτο βήμα» σ' αυτή την κατεύθυνση. Ακόμα: «Υπήρχε αρχικά μια ανησυχία (...) Οποιοσδήποτε ηγείται ενός πολιτικού φορέα που ονομάζεται Ριζοσπαστικός Συνασπισμός της Αριστεράς, προκαλεί σκεπτικισμό εδώ. Και γι' αυτό τον ρώτησα και του έδωσα την ευκαιρία να εξηγήσει ότι ίσως εκπροσωπεί κάτι λιγότερο ριζοσπαστικό απ' ό,τι φαίνεται εκ πρώτης όψεως».
Ο Ντομένικο Λομπάρντι, στέλεχος του Broοkings, δήλωνε στη «Wall Street Journal» ότι «αυτό το ταξίδι δείχνει τη συνεχή εξέλιξη του πολιτικού του προφίλ προς μια σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση».
Αλλά και στην ΕΕ ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε εξαρχής ένθερμους υποστηρικτές. Πρώτος και καλύτερος ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν Ρομάνο Πρόντι (αρχιτέκτονας της Συνθήκης της Λισαβόνας, του Ευρωσυντάγματος και άλλων αντιδραστικών αντιλαϊκών περγαμηνών), που δήλωνε στο συνέδριο του ιδρύματος «The European House: Ambrosetti», στη λίμνη Κόμο της Ιταλίας, τον Σεπτέμβρη του 2014: «Ανέπτυξε (σ.σ. ο Αλ. Τσίπρας) έναν ιδιαίτερα ενδιαφέροντα διάλογο, με εποικοδομητική διαλεκτική. Δεν ζήσαμε τίποτα από τα όσα αντιστοιχούν στις γραφικές συγκρούσεις που κάποιοι έχουν στο μυαλό τους, για τέτοιου είδους συναντήσεις. Ηταν θετικό και για τον Αλέξη Τσίπρα και για εμάς».
Και τα επόμενα χρόνια τα εύσημα διαδέχονταν το ένα το άλλο. Ο γγ του ΟΟΣΑ Ανχελ Γκουρία χαρακτήριζε τον Τσίπρα «το ανερχόμενο αστέρι της διεθνούς σκηνής»! Ο Ευρωπαίος επίτροπος Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί δήλωνε: «Μετά τον φόβο μου όταν ανέβηκε στην εξουσία το 2015, στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα τελικά ανακάλυψα έναν λαμπρό, επιδέξιο και γενναίο άνθρωπο που πέτυχε να μεταστρέψει το λαό του. Αποκαλύφθηκε πολιτικός άνδρας. Με τον Αλέξη Τσίπρα, τον επικεφαλής της ελληνικής ριζοσπαστικής αριστεράς, που έγινε επικεφαλής μίας "υπεύθυνης" αριστεράς, η συνεννόηση ήταν καλή. Ο Τσίπρας προτίμησε να κάνει ρεαλιστική πολιτική»...
«Το εξής ένα»...
Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν εκτός των άλλων και ότι η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν
προδιαγεγραμμένη και μόνο κακόγουστο αστείο ήταν τα παραμύθια περί «ριζοσπαστικής δύναμης», που δήθεν «ξεστράτισε κάπου στην πορεία», όπως λέγαν τότε και πολύ περισσότερο μετά το δημοψήφισμα του 2015 οι κάθε λογής οπορτουνιστές που έβαζαν πλάτη ώστε να οδηγηθεί ο λαός μια ώρα αρχύτερα στην παγίδα, στον εγκλωβισμό του στην πολιτική του κεφαλαίου, με «ριζοσπαστική» μάσκα.
Επιβεβαιώνεται επίσης ότι η όλη διαπραγμάτευση από τον Γενάρη μέχρι τον Ιούλη του 2015 δεν αφορούσε ποτέ τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά αποτέλεσε παζάρι ανάμεσα σε επιχειρηματικά συμφέροντα και με πλάτες ισχυρών διεθνών δυνάμεων.
Αλλωστε, η καπιταλιστική οικονομία και εξουσία έχει τους δικούς της νόμους. Σε ανύποπτο χρόνο, το μακρινό 2014, το εξηγούσε και ο τότε πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος, όταν δήλωνε σε συνέντευξή του πως καθόλου δεν τον ανησυχούσε το να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, γιατί ανεξάρτητα από τη «ρητορική» και τα «ιδεογράμματα» του κάθε κόμματος, «έχει κι η σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα ορισμένα, ας πούμε, "δόγματα ". Ενα από αυτά λέει ότι (...) η προοπτική μιας νέας ανάπτυξης μπορεί να προέλθει σήμερα μόνο από τις δυνάμεις της παραγωγικής οικονομίας. Ποια κυβέρνηση μπορεί να το αγνοήσει αυτό και να επιτύχει;».
Μερικούς μήνες μετά τον Νοέμβρη του 2014 και ελάχιστους πριν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει τη διακυβέρνηση, και ο πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς, Μ. Σάλλας, απαντώντας σε ερώτημα δημοσιογράφου σχετικά με το αν η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία μπορεί να λειτουργήσει ως φόβητρο για τις ξένες αγορές, απάντησε: «Η χώρα έχει δημοκρατία. Εχει υιοθετήσει τον πρώτο πυλώνα της Ευρώπης, που είναι η κοινοβουλευτική δημοκρατία. Αρα, λοιπόν, είναι ανοιχτή η πόρτα σε αυτούς που πιστεύουν στην κοινοβουλευτική δημοκρατία. Ο δεύτερος μεγάλος πυλώνας είναι η αγορά, για την υποστήριξη της ανάπτυξης, της εξέλιξης και της τεχνολογίας. Επομένως, εγώ δεν ανησυχώ για τίποτα στην περίπτωση που υπάρχουν υιοθετημένες και εφαρμοζόμενες οι βασικές ευρωπαϊκές αρχές».
Την ίδια περίοδο, ο τότε υπουργός Οικονομικών, Γκ. Χαρδούβελης, σχολιάζοντας την εξέλιξη των διαβουλεύσεων με την τρόικα, παραδεχόταν ότι «το ΔΝΤ εμφανίζεται αδιάφορο για το πολιτικό κλίμα στην Ελλάδα», παραδοχή που μεταφράστηκε στον αστικό Τύπο ως εξής: «Δεν μας νοιάζει ποιος θα είναι κυβέρνηση».
Εκτοτε κύλησε νερό στ' αυλάκι, για να φτάσουμε στη ΔΕΘ του 2018 και στην αποτίμηση των διακηρύξεων απ' το βήμα της εκ μέρους των εργοδοτικών ενώσεων (Κεντρική Ενωση Επιμελητηρίων, ΕΣΕΕ) που «έτριβαν τα χέρια» τους, καθώς διαπίστωναν ότι οι εκπρόσωποι των κομμάτων της αστικής διαχείρισης, «όλοι υιοθέτησαν παρόμοια ατζέντα».
Ενώ μόλις πρόσφατα, λίγο πριν την αλλαγή σκυτάλης στην αστική διακυβέρνηση, ο ΣΕΒ διαπίστωνε με ικανοποίηση ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ νομοθέτησε πάνω από το 65% των «προτάσεών» του, παροτρύνοντας την επόμενη κυβέρνηση να συνεχίσει στον ίδιο καλό δρόμο.
Την ταύτιση στα βασικά αυτά ζητούμενα παρουσίαζε με εύγλωττο τρόπο και ο δημοσιογράφος - βουλευτής πλέον της ΝΔ, Μπ. Παπαδημητρίου - σχολιάζοντας πως «τα προγράμματα ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ είναι το εξής ένα. Το θέμα είναι ποιο θα εμπιστευτείς. Θα εμπιστευτείς το πραγματικό προϊόν να στο βγάλει πέρα, ή θα εμπιστευτείς το κατά μίμηση προϊόν και μάλιστα της τελευταίας στιγμής;».
Πρόκειται για παραδοχή «εκ των ων ουκ άνευ»! Μια ματιά στα προγράμματα,
στις διακηρύξεις, στις δεσμεύσεις που το καθένα απ' αυτά τα δύο κόμματα έχει αναλάβει απέναντι στο εγχώριο κεφάλαιο και στις διεθνείς οργανώσεις του, αρκεί για να την επιβεβαιώσει. Μια ανάγνωση των ομιλιών Τσίπρα και Μητσοτάκη σε Ελληνοαμερικανικά Επιμελητήρια, στις Γενικές Συνελεύσεις του ΣΕΒ, στα συνέδρια του ΣΕΤΕ είναι υπεραρκετή να πείσει και τον πλέον καχύποπτο για τη σύμπλευση των δύο βασικών «παικτών» του αστικού πολιτικού συστήματος, για το ότι το «πρόγραμμα» παρά τις επιμέρους διαφορές είναι «το εξής ένα», αυτό που υπαγορεύουν οι στρατηγικοί στόχοι της αστικής τάξης, των επιχειρηματικών ομίλων.
Αυτός είναι εξάλλου και σήμερα ο «μπούσουλας» και στις διεργασίες «μετασχηματισμού» του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να ανταποκρίνεται στο ρόλο του στις νέες συνθήκες ως ο ένας εκ των δύο βασικών «πυλώνων» της αστικής διακυβέρνησης, σήμερα ασκώντας «υπεύθυνη» και «εποικοδομητική» αντιπολίτευση από τη σκοπιά των στόχων του κεφαλαίου και υπερασπιζόμενος τη δική του αντιλαϊκή «παρακαταθήκη», αύριο ως αξιόπιστη εναλλακτική για την αστική διαχείριση.

TOP READ