ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΙΟΥΛΗ 8μμ,ΧΡ.ΚΑΤΣΙΩΤΗΣ,ΣΤΑ ΜΩΡΑΊ΄ΤΙΚΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΙΟΥΛΗ 8μμ
ΣΥΣΚΕΨΗ ΞΕΝ/ΛΗΛΩΝ
ΣΤΟΥ POPAY ΜΩΡΑΊ΄ΤΙΚΑ

ΜΕ ΤΟ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΚΚΕ
ΧΡ.ΚΑΤΣΙΩΤΗ

Σταλιν: Ψηλα στην συνειδηση του ρωσικου λαου, παρα τους τονους αστικης προπαγανδας

 

Ασταμάτητη υπήρξε η αντικομμουνιστική και αντισοβιετική προπαγάνδα, με αιχμή τον Στάλιν, εδώ και περισσότερα από 25 χρόνια, έπειτα από την επικράτηση της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ. Ασταμάτητοι και οι τόνοι λάσπης απέναντι στο πρόσωπο του Ιωσήφ Στάλιν, μιάς και η ρώσικη και ξένη αστική τάξη ουδέποτε του συγχώρεσε- και ούτε πρόκειται ασφαλώς- το γεγονός ότι επί ηγεσίας του τέθηκαν οι βάσεις της οικοδόμησης του σοσιαλισμού και συντρίφτηκε ο ναζισμός και η ντόπια αντίδραση.

Παρ’ όλα αυτά, 64 χρόνια μετά το θάνατο του και σχεδόν μια 30ετία έπειτα από τις αντεπαναστατικές ανατροπές στην ΕΣΣΔ, ο Στάλιν παραμένει ψηλά στην συνείδηση του λαού της Ρωσίας. Έτσι, σε σχετική δημοσκόπηση του ερευνητικού κέντρου “Levada Center” που διενεργήθηκε τον περασμένο Απρίλη, το 38% των Ρώσων απάντησε ότι θεωρεί τον Ι.Β.Στάλιν ως την πιο σημαντική προσωπικότητα της Ιστορίας. Στην ίδια έρευνα, από 34% συγκέντρωσαν ο νυν πρόεδρος Βλάντιμιρ Πούτιν και ο ποιητής Αλεξάντρ Πούσκιν, ενώ τρίτος στη λίστα με ποσοστό 32% βρίσκεται ο ηγέτης της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης Βλάντιμιρ Ι. Λένιν.

Η δημοσκόπηση έρχεται να επιβεβαιώσει ότι οι προσπάθειες των αστικών ρωσικών κυβερνήσεων (τόσο του Πούτιν όσο και του «μέντορα» και προκατόχου του Γιέλτσιν) να συκοφαντηθούν και να αμαυρωθούν στις συνειδήσεις των Ρώσων οι μεγάλοι μπολσεβίκοι ηγέτες, πέφτουν στο κενό. Η εντατικοποίηση της αντιλαϊκής επίθεσης- συνώνυμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης- που η κυβέρνηση του πολυδιαφημισμένου Βλ. Πούτιν έχει εξαπολύσει ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της Ρωσίας, ξυπνά σε μεγάλο τμήμα του λαού «μνήμες» από τις κατακτήσεις που απολάμβανε επί σοσιαλισμού.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι, παρά την φαιά αστική προπαγάνδα και τον αντικομμουνισμό των μέσων μαζικής ενημέρωσης στην καπιταλιστική Ρωσία, η δημοφιλία του Ι.Β.Στάλιν έχει τριπλασιαστεί από το 1990. Σε σχετική δημοσκόπηση που είχε διενεργήσει το “Levada Center” το 2015, πάνω από το 50% των Ρώσων αναγνώριζε «θετικό ρόλο» στον Στάλιν, με το 16% να απαντά ότι ο σοβιετικός ηγέτης διαδραμάτισε «αναμφίβολα θετικό ρόλο», ενώ το 36% να δηλώνει πως ο ρόλος του ήταν «μάλλον θετικός».

Τόσο όσο ζούσε, αλλά κυρίως μετά το θάνατο του, οι πολέμιοι και συκοφάντες του Στάλιν επεδίωξαν και επιδιώκουν να αμαυρώσουν στο μυαλό και την καρδιά των εργαζομένων όλου του κόσμου την υπόθεση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, νομίζοντας πως έτσι θα ορθώσουν ένα ακόμη εμπόδιο στην εξέλιξη των εργατικών-λαϊκών αγώνων και τη νομοτελειακή κίνηση της ιστορικής εξέλιξης προς τα εμπρός. Ματαιοπονούν.

ΛΑΊ΄ΚΟ ΓΛΕΝΤΙ ΣΤΑ ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 15 ΙΟΥΛΗ 8μμ

  
ΛΑΊ΄ΚΟ  ΓΛΕΝΤΙ

     ΣΤΑ  ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΑ

        

                         

Με την ορχιστρα του ΝΙΚΟΥ ΓΑΛΑΝΟΥ

Θα γινινει και η κληρωση,της λαχειοφυρου αγορας που βρισκεται σε εξελιξη

ΕΞΩΡΑΪΣΤΙΚΟΣ  ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ  ΣΥΛΛΟΓΟΣ  ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΩΝ

                 <<ΙΩΑΝΝΗΣ   ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ>>

ΨΙΧΟΥΛΑ ΕΠΙΕΙΚΕΙΑΣ

Δηλώσεις επί δηλώσεων πολιτικών της περιφερειακής και κεντρικής πολιτικής σκηνής με αφορμή την απεργία των συμβασιούχων στην αποκομιδή των σκουπιδιών στους δήμους και γενικότερα στα πολιτικά πεπραγμένα ξεκαθαρίζουν ρόλους και στόχους της κυρίαρχης τάξης.

      Εν πρώτοις, πολιτικοί προσδιοριζόμενοι «προοδευτικοί» και «αριστεροί» φαίνεται πως θεωρούν ότι ολοκληρώθηκε ο ρόλος τους να προκαλέσουν σύγχυση των εργαζομένων με σκέψεις και επιχειρήματα που προσποιούνταν ότι δεν απέβλεπαν να τους πείσουν να παραιτηθούν από κάθε αγωνιστική κινητοποίηση και αποκαλύπτουν ξεκάθαρα τον πραγματικό στόχο τους, -να δεχόμαστε την εκδοχή των κυρίαρχων τάξεων για τα γεγονότα και να πειστούμε να ενωθούμε με τους καταπιεστές μας σε αυτήν την περίοδο της παγκόσμιας κρίσης, …πόνου και …δυστυχίας. 

             Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γ. Μπουτάρης με θρασύ λόγο –θεωρείται ο αντίποδας του ξύλινου πολιτικού λόγου- κατηγορεί το ΚΚΕ πως προσπαθεί με την απεργία των συμβασιούχων να επιβάλει την άποψή του και πως στο «νταηλίκι» του ΠΑΜΕ ανταπαντά με το δικό του «νταηλίκι» και δεν υποχωρεί, απειλώντας με ανάθεση σε ιδιώτες την αποκομιδή των σκουπιδιών με προϋπολογισμό του δήμου 192.000 ευρώ. 

            Ο πρόεδρος της Ν. Δημοκρατίας εκτός από τα βουκολικά σκηνικά που έστησε για να δείξει το ενδιαφέρον του για τα αγροτικά προβλήματα, χωρίς να αντιλαμβάνεται την ολίσθησή του στη γελοιότητα, αθωώνει τη Χρυσή Αυγή σε δηλώσεις του στην εφημερίδα Politico, στη διάρκεια της επίσκεψής του στις Βρυξέλλες, αναφέροντας ότι η Χρυσή Αυγή «υπήρξε τόσο εξτρεμιστική και χυδαία» ώστε περιθωριοποιήθηκε, προσθέτοντας ότι σήμερα «είναι σαν να μην υπάρχει». 

              Δηλώσεις που εντάσσονται στο σύστημα καθοδήγησης της κυρίαρχης τάξης το οποίο διαμορφώνει τέτοιες αντιλήψεις και συνειδήσεις, ώστε να κατανοούμε και να ερμηνεύουμε όσα βιώνουμε κατά τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Γι’ αυτό όσο η αστική δημοκρατία λειτουργεί είναι απαραίτητο να κατασκευάζει τη συναίνεση για να είναι υπάκουοι οι πολίτες της και ένα δημοκρατικό σύστημα είναι πολύ σημαντικό να διαθέτει αποτελεσματικά μέσα χειραγώγησης. Όταν αποτυγχάνει αυτή η προσπάθεια και ο κανόνας γίνεται η ισχύς και η βία τότε δεν θα είναι απαραίτητο να ασχολείται με το τι σκέπτονται οι άνθρωποι. Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δείχνουν λοιπόν τους στόχους της αστικής τάξης –απαξίωση κι εξαφάνιση του κομμουνιστικού κόμματος που μπορεί να οργανώσει τον ταξικό αγώνα και συμπόρευση με το φασισμό όταν η συναίνεση δεν θα αποδίδει. 

                Και η παρέμβαση του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα με τις «βελτιωμένες» προτάσεις προς τους απεργούς συμβασιούχους και οι αποφάσεις δικαστηρίων σε οικονομικά ή πολιτικά ζητήματα εντάσσονται σ’ αυτό το σύστημα καθοδήγησής μας. Η εργατική τάξη με αποδοχή της «φυσικής» της θέσης στην κοινωνία, ως αυτής που δεν έχει δύναμη, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ικετεύει όσους βρίσκονται στην εξουσία για ψίχουλα, είτε στηριζόμενη στη μεγαθυμία των πολιτικών αρχόντων είτε στο δικαιοσύνη των δικαστηρίων. Η άρχουσα τάξη με εκλογές, δημοψηφίσματα, συνομιλίες κλπ. αποσπά την προσοχή των εργαζομένων από τη συνολική εικόνα όπου εντάσσονται τα επιμέρους προβλήματα και τα βάζει εμπόδια στην ταξική συνείδηση. 

               Θα ήταν άξιον απορίας, γιατί θα έπρεπε να γίνει η συνάντηση με τον πρωθυπουργό για να διατυπωθούν οι βελτιωμένες προτάσεις στους συμβασιούχους των δήμων, αν όλη αυτή η διαδικασία δεν εντασσόταν στην προσπάθεια να υποταχτεί, κάθε φορά που αντιδρούν οι εργαζόμενοι, ο πραγματικός ταξικός αγώνας και να απαιτηθεί από τους εργαζόμενους να καταθέσουν τις ελπίδες τους σε φανταστικές στην πραγματικότητα αντιθέσεις μεταξύ μόνο ελαφρώς διαφορετικών αποχρώσεων της κυρίαρχης τάξης. Αυτές οι φανταστικές αντιθέσεις είναι ο λόγος που οι εργαζόμενοι μετακυλούν την υποστήριξή τους από το ένα αστικό κόμμα στο άλλο, που ευελπιστούν για επίλυση των προβλημάτων τους από την πολιτική ιεραρχία. Ακόμα και οι αποφάσεις των δικαστηρίων που πολλές φορές όσο πιο κατάφωρα συγκρούονται όχι απλώς με το κοινό περί δικαίου αίσθημα αλλά και με την ίδια τη νομοθεσία, που ερμηνεύεται αρκετά διασταλτικά, τόσο περισσότερο αποκαλύπτουν πως είναι μέρος της ίδιας στρατηγικής και ότι όλα εξυπηρετούν την ίδια άρχουσα τάξη. 

              Τις τελευταίες μέρες η απόφαση δικαστηρίου που επέβαλε ποινή 13 ετών χωρίς αναστολή στην Ηριάννα Β. Λ. για συμμετοχή στη "Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς", με ανεπαρκή όπως σχολιάζεται στοιχεία, συσπείρωσε σε διαμαρτυρία και αλληλεγγύη ένα μεγάλο μέρος του κόσμου και θύμισε άλλες διαμαρτυρίες για παραβιάσεις νομοθεσίας, όπως αυτή του Κ. Σακκά (παράνομη παράταση της προφυλάκισής του) ή για διεκδίκηση δικαιωμάτων του Ν. Ρωμανού (πρόσβαση στην εκπαίδευση). Η ατομική δικαίωσή τους, με υποχώρηση της εξουσίας στα αιτήματά τους, όπως μεθοδεύεται μοιάζει περισσότερο μακροπρόθεσμα να ωφελεί την εξουσιαστική αρχή. Η εστίαση δεν γίνεται αυτονόητα στον τρόπο χρησιμοποίησης θεσμών από τις διάφορες μορφές αστικής εξουσίας προς όφελός της, είτε εκφοβίζοντας ή απειλώντας, αλλά στις δυνατότητες ad hoc κινημάτων να επηρεάσουν την εξουσία και κάπως έτσι χτίζονται ψευδαισθήσεις με συνέπεια να αποδεχόμαστε τις αρχές του καπιταλιστικού κράτους. Πιστεύοντας λοιπόν πως το καπιταλιστικό κράτος διαθέτει δομές που ευνοούν την πάλη μας μ’ αυτό ελλοχεύει ο κίνδυνος να μετατραπούν αυτές σε δομές με ουσιαστικό στόχο την μετά βίας επιβίωσή μας σ’ αυτό. Και κάπως έτσι ευνοείται η αποσπασματικότητα, εξυμνείται η ανεξαρτησία των ομάδων ακόμα και με κοινό στόχο, αγκαλιάζουμε ομάδες και συλλογικότητες δίχως ιδεολογικές ή στρατηγικές διακρίσεις και εύκολα μετά γινόμαστε αντικείμενο εκμετάλλευσης. Διαμορφώνεται έτσι η αντίληψη αντί να αγωνιστούμε συλλογικά εντάσσοντας συγκεκριμένα αιτήματα σ’ ένα στρατηγικό σχεδιασμό, οργανώνοντας μια σαφή πορεία, να εκλιπαρούμε τους κυρίαρχους αστούς με συλλογές υπογραφών, ψηφίσματα κλπ. ατομικά και μεμονωμένα ψίχουλα επιείκειας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την ακροαριστερή βία του Τεμπονέρα!

       

Σε άρθρο του Will Horner στο Politico, με τίτλο «η Ελλάδα φοβάται την αναβίωση της ακροαριστερής βίας», ο κ. Μητσοτάκης αναφέρει ότι «είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη που έχει εσωτερική τρομοκρατία, προερχόμενη από την άκρα αριστερά. Η βία προέρχεται αποκλειστικά από την αριστερά τα τελευταία χρόνια».

Δυστυχώς ο γίγαντας αυτός της πολιτικής δεν διευκρίνισε όταν μιλάει για «τελευταία χρόνια» για ποια χρόνια μιλάει! Για τα τελευταία είκοσι, για τα τελευταία τριάντα, για τα τελευταία σαράντα, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς σε ποιους ακροαριστερούς αναφέρεται: Στον Ρουπακιά, στον Καλαμπόκα, στον «ακροαριστερό» που πάτησε την Βασιλακοπούλου έξω από το εργοστάσιο της ΕΤΜΑ, στον Εμμανουηλίδη και στον Γκοτζαμάνη;! Σε ποιους αναφέρεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν αναφέρεται για ακροαριστερή βία;!

Εάν αναφέρεται στη βία του κεφαλιού του Τεμπονέρα το οποίο επιτέθηκε στον σιδηρολοστό που κράδαινε ο πρόεδρος της τοπικής ΟΝΝΕΔ να μας το πει ώστε να στήσουμε στον Καλαμπόκα κανέναν ανδριάντα, που υπέστη τόση ταλαιπωρία εξαιτίας του κεφαλιού του Τεμπονέρα το οποίο επιτέθηκε στον σιδηρολοστό του και τελικώς άνοιξε στην μέση! Να στήσουμε και τίποτα εκδηλώσεις αποκατάστασης του έργου της δεξιάς για τις επιχειρήσεις ανακατάληψης των σχολείων που έστησε τον Γενάρη του 1991, κατά τις οποίες σκοτώθηκε ο Τεμπονέρας ασκώντας βία με το κεφάλι του στον σιδηρολοστό του Καλαμπόκα!

Η αγιοποίηση που προσπάθησε να κάνει το αστικό πολιτικό σύστημα ένα μήνα πριν στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη δεν είναι άσχετη με τις δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη! Το Μητσοτακαίικο νομίζει ότι ο Ελληνικός λαός έχει μνήμη αμοιβάδας και ξέχασε την δολοφονία του Τεμπονέρα για να τολμάει ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετά από 25 χρόνια να μιλάει για αριστερή τρομοκρατία και βία!

Για το ξέπλυμα που έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στους φασίστες της συγγενικής του παράταξης δεν το συζητάμε! Προφανώς τους οργανωμένους μαζικούς τραμπουκισμούς σε βάρος μεταναστών και αγωνιστών, τους διαπράττουν ακροαριστεροί και όχι οι πολιτικοί απόγονοι του Χίτλερ, του Μουσολίνι, των ταγματασφαλιτών, του Μεταξά και του Παπαδόπουλου! Προφανώς και ο τραμπούκος Φύσσας επιτέθηκε στο αθώο ακροδεξιό μαχαίρι του Ρουπακιά!

Δεν φταίει όμως ο Μητσοτάκης! Ο Τσίπρας φταίει που έφτασε ακόμα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μας μιλάει για ακροαριστερή βία από τη θέση του εκκολαπτόμενου πρωθυπουργού! Δεν έφτανε στον άμοιρο αυτό τόπο που έζησε ως πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη που διακήρυττε ότι το κράτος είναι τα ΜΑΤ, θα ζήσει ως πρωθυπουργό και τον Κυριάκο Μητσοτάκη που τολμάει και αναφέρεται στην βία και την τρομοκρατία ως αριστερές, τον Κυριάκο Μητσοτάκη που θέλει να απολύσει τους μισούς και να δώσει μισθούς πείνας στους άλλους μισούς!

Σ. Σηρούς

Νέα αντιλαϊκή «φουρνιά»

Παραθέτοντας στατιστικά, δηλώσεις και «συχαρίκια» από την εγχώρια αστική τάξη και τους εταίρους της, η κυβέρνηση αναλύει τις μέρες αυτές τη σημασία που έχει για το κεφάλαιο η ολοκλήρωση της δεύτερης «αξιολόγησης», καθώς με τη μονιμοποίηση των προηγούμενων αντιλαϊκών μέτρων και με όσα νέα προσθέτει, «αποκαθιστά» την εμπιστοσύνη των επενδυτών και ανοίγει δρόμο για «έξοδο στις αγορές».
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση προσπαθεί να στρατευτεί ο λαός σ' αυτόν τον στρατηγικό σχεδιασμό του κεφαλαίου, υποσχόμενη ότι σύντομα θα φανεί και το «κοινωνικό αντίκρισμα» της ανάκαμψης, όπως είπε σε συνέντευξή του ο πρωθυπουργός.
Αν όμως κάποιος θέλει να δει ποια είναι η πραγματική προοπτική του λαού μέσα απ' αυτόν τον δρόμο, δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στα όσα βρίσκονται στην προμετωπίδα της τρίτης «αξιολόγησης» του μνημονίου, που ξεκινάει φέτος το φθινόπωρο, όπως καταγράφονται στην «έκθεση συμμόρφωσης» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Ούτε ένα ούτε δύο, αλλά 113 νέα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα και άλλα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου βρίσκονται στη λίστα με τις «εκκρεμότητες», σε συνέχεια των μέτρων μόνιμου χαρακτήρα και επαναλαμβανόμενης απόδοσης που έχουν ήδη φορτώσει στο λαό.
Στην πρώτη γραμμή βρίσκονται οι επόμενες ανατροπές στα Εργασιακά και το χτύπημα στην απεργία, η παραπέρα διάλυση ή και ολοκληρωτική κατάργηση των προνοιακών επιδομάτων που έχουν απομείνει για τη λαϊκή οικογένεια, σε συνδυασμό βέβαια με μια σειρά από παρεμβάσεις που αφορούν στην τόνωση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.
Η νομοθέτηση της «αύξησης της απαρτίας για την προκήρυξη απεργίας από πρωτοβάθμια σωματεία στο 50%», το «νέο πλαίσιο κινητικότητας» των εργαζομένων στο Δημόσιο και η «ευθυγράμμιση» των επιδομάτων για τη βαριά και ανθυγιεινή εργασία με τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό, που σημαίνει εξαιρέσεις και νέες μειώσεις, είναι μερικά μόνο απ' όσα περιέχονται στο κείμενο και δείχνουν με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο ότι βασικό και μόνιμο «προαπαιτούμενο» του «κατάλληλου επιχειρηματικού κλίματος» είναι η ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης, για να αυξάνεται η κερδοφορία του κεφαλαίου.
Παράλληλα, προβλέπεται η «αναμόρφωση» των οικογενειακών επιδομάτων και των επιδομάτων αναπηρίας, σύμφωνα με τη λίστα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και το επικαιροποιημένο μνημόνιο, που σημαίνει παραπέρα συρρίκνωση ή και κατάργησή τους, με όχημα και το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης, που θα αποτελέσει ομπρέλα και κόφτη για όλα τα κοινωνικά επιδόματα, αναδιανέμοντας τα σχετικά κονδύλια από τους φτωχούς στους πάμφτωχους.
Κατά τ' άλλα, η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει στην πώληση λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ανταγωνιστικούς ομίλους, στην εφαρμογή των αναδιαρθρώσεων που περιλαμβάνονται στις «εργαλειοθήκες» του ΟΟΣΑ, σε ιδιωτικοποιήσεις νευραλγικών υποδομών, αναδιαρθρώσεις στην κρατική διοίκηση κ.ά.
Ιδιας κοπής παρεμβάσεις, «προαπαιτούμενες» για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, είναι και όσα ζητάει ο ΣΕΒ, όπως και άλλα τμήματα του κεφαλαίου, κρατώντας την κυβέρνηση σε διαρκή εγρήγορση σε ό,τι αφορά την ανανέωση των αντιλαϊκών μέτρων, ανεξάρτητα από τις προβλέψεις για ανάκαμψη της οικονομίας, που η ίδια διακινεί.
Επιβεβαιώνεται ότι τίποτα δεν έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα από το σχέδιο του κεφαλαίου για έξοδο στις αγορές, τόνωση των επενδύσεων και καπιταλιστική ανάκαμψη. Σ' αυτόν τον δρόμο, οι σύγχρονες ανάγκες του λαού συνθλίβονται και έχουν προγραφεί τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Για να αντιστρέψει ο λαός την κατάσταση προς όφελός του, χρειάζεται να διαχωριστεί από τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και των κομμάτων του. Να χαράξει δικό του δρόμο, διεκδικώντας ανάκτηση απωλειών, παλεύοντας για τις σύγχρονες ανάγκες του, η ικανοποίηση των οποίων προϋποθέτει ρήξη και σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Οι συμβασιούχοι, η Οδηγία της ΕΕ και η αλήθεια

Μαζί με τις απειλές για ποινικές διώξεις, επιστρατεύσεις απεργών, δημιουργία απεργοσπαστικών μηχανισμών, επανήλθε στη συζήτηση αυτές τις μέρες, μπροστά στην απόλυση χιλιάδων συμβασιούχων στους ΟΤΑ, η γνωστή μυθολογία για την περιβόητη Οδηγία 1999/70/ΕΚ σχετικά με τους συμβασιούχους.
Η ευρω-οδηγία αναφέρει στη «ρήτρα 5» επί λέξει τα εξής: «Για να αποτραπεί η κατάχρηση που μπορεί να προκύψει από τη χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, τα κράτη - μέλη (...) λαμβάνουν ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα μέτρα: (...) β) τη μέγιστη συνολική διάρκεια διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου γ) τον αριθμό των ανανεώσεων τέτοιων συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας».
Δηλαδή, στο όνομα της αποφυγής δήθεν «κατάχρησης» των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, δεν ανανεώνονται οι συμβάσεις και απολύονται οι συμβασιούχοι, ώστε να προσλαμβάνονται άλλοι στη θέση τους, να ανακυκλώνεται η ανεργία, να κοπεί κάθε προσδοκία μόνιμης εργασίας. Σε αυτήν την Οδηγία στηρίχθηκε η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που επικαλείται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, και έκρινε ότι είναι παράνομες οι ανανεώσεις των συμβάσεων των εργαζομένων στους ΟΤΑ.

***

Ο εμπαιγμός των συμβασιούχων από τον ΣΥΡΙΖΑ έχει την προϊστορία του. Διαχρονικά ο ΣΥΡΙΖΑ (παλιότερα ως ΣΥΝ) με παλιότερες δηλώσεις Τσίπρα, ερωτήσεις του Δ. Παπαδημούλη στην Ευρωβουλή, είχε ανέβει στα κεραμίδια, διαφημίζοντας ότι η ευρωένωση των μονοπωλίων υπερασπίζεται τάχα τα συμφέροντα των συμβασιούχων με την Οδηγία του 1999, ενώ και ο τότε βουλευτής του ΣΥΝ Π. Λαφαζάνης ...απειλούσε ότι θα προσφύγουν στα όργανα της ΕΕ για να εφαρμοστεί η Οδηγία. Κι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ διαφήμιζε τότε σαν «παράδεισο» την Οδηγία της ΕΕ, «που αρνούνταν όμως να εφαρμόσουν οι ντόπιοι κυβερνώντες», σήμερα ως κυβέρνηση επιστρατεύει αυτήν ακριβώς την Οδηγία για να πετάξει στην ανεργία χιλιάδες συμβασιούχους.
Η δε ΝΔ, επί υπουργίας Παυλόπουλου, ενσωμάτωσε το 2008 στην ελληνική νομοθεσία τη συγκεκριμένη Οδηγία. Στην ουσία, μονιμοποιήθηκε η πρακτική της ανακύκλωσης χιλιάδων συμβασιούχων, της εργασιακής και πολιτικής τους ομηρίας, που συνεχίζει σήμερα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, παραλαμβάνοντας από τους προκατόχους τους, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τη σκυτάλη της ανακύκλωσης της ανεργίας.
Είχε προηγηθεί, το 2001, η αναθεώρηση του Ελληνικού Συντάγματος, που, πατώντας και στη συγκεκριμένη Οδηγία, προέβλεπε ότι «απαγορεύεται η μετατροπή συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου, στο Δημόσιο», δηλαδή τη συνταγματική απαγόρευση της μονιμοποίησης, που είχαν ψηφίσει τότε όλοι μαζί ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, και την οποία επικαλούνται σήμερα η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ενωση Κεντρώων.

***

Βέβαια, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και η αλήθεια έχει λάμψει εδώ και χρόνια. Με Ερώτησή της, η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ είχε αποκαλύψει την οργανωμένη διαστρέβλωση από τους υπερασπιστές του ευρωμονόδρομου: Σε απάντησή της σε Ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Γ. Τούσσα στα τέλη του 2008, ο τότε αρμόδιος επίτροπος V. Spilda, εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το ξεκαθάριζε χωρίς περιστροφές: «Η Οδηγία 1999/70/ΕΚ (...) δεν προβλέπει τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου»!
Με βάση αυτήν την ίδια Οδηγία, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδωσε απάντηση και σε νέα Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ πριν λίγες μέρες, με αφορμή τη λήξη των συμβάσεων των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, όπου η σημερινή επίτροπος Τίσεν, απάντησε ότι «τα κράτη - μέλη λαμβάνουν μέτρα για να αποτραπεί η κατάχρηση που προκαλείται από τη χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου». Πρόκειται για ομολογία της ανακύκλωσης των συμβασιούχων, της θεώρησης ως παράνομης της ανανέωσης των συμβάσεών τους, προκειμένου να μην έχουν κανένα δικαίωμα και απαίτηση μετά τη λήξη της σύμβασης και την απόλυσή τους.
Να θυμίσουμε, επίσης, ότι σε άλλη Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ για τους εργαζόμενους στα «πεντάμηνα», που αναδείκνυε τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας και το δικαίωμά τους σε μόνιμη και σταθερή δουλειά, η ΕΕ είχε απαντήσει κυνικά πως «δεν καθορίζει δικαίωμα σε μόνιμες συμβάσεις». Αλλωστε, με διαφορετικά λόγια, το έχει ομολογήσει και η τελευταία Λευκή Βίβλος της ΕΕ, ότι πλέον ο μέσος εργαζόμενος από τη μια δουλειά για όλο τον εργασιακό του βίο έχει περάσει ήδη στη φάση που «αλλάζει 10 φορές δουλειά στη ζωή του».
Αυτή η «νόρμα» που έχει θέσει η ΕΕ, δεν γίνεται να μην υλοποιηθεί χωρίς συμβάσεις λίγων μηνών, ελαστική εργασία, ανακύκλωση των ανέργων, κινητικότητα. Σε αυτήν, άλλωστε, την κατεύθυνση κινείται και η περιβόητη πρόταση της ΕΕ για τον «Ευρωπαϊκό Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων», που στο όνομα της κατοχύρωσης δικαιωμάτων των εργαζομένων προωθεί την ενίσχυση της αντεργατικής επίθεσης.

***

Αυτές είναι οι «βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ» και το λεγόμενο «ευρωπαϊκό κεκτημένο»: Το να κάνουν «κύκλο» οι άνεργοι ανά 5μηνο, 8μηνο και μετά να πετιούνται στην ανεργία. Ομως, ο χρόνος έχει 12 μήνες και οι εργαζόμενοι ανάγκες που δεν μπορούν να περιμένουν.
Οι εργαζόμενοι έχουν πείρα. Το αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα, καμία απόλυση, μαζικούς μόνιμους διορισμούς για την αντιμετώπιση των λαϊκών αναγκών, αντιστρατεύεται τη στρατηγική του κεφαλαίου για μέγιστη κερδοφορία. Συνδέεται με τις άμεσες σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης, που ασφυκτιούν και καταπνίγονται στην εργασιακή γαλέρα που έχουν επιβάλλει οι καπιταλιστές και όλες οι κυβερνήσεις που υπηρετούν τα συμφέροντά τους. Γι' αυτό θα πρέπει να αποτελέσει υπόθεση κάθε εργαζόμενου και συνδικάτου. Να δυναμώσει αποφασιστικά η πάλη των εργαζομένων και του λαού ενάντια στην πολιτική της ΕΕ, της σημερινής κυβέρνησης και των προηγούμενων, βάζοντας στο στόχαστρο την αιτία που γεννάει το πρόβλημα, το βάρβαρο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, διεκδικώντας την εξουσία, τα κλειδιά της παραγωγής και της οικονομίας.

Κ. Π.

«Το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ εκμεταλλεύονται τους συμβασιούχους των ΟΤΑ…»

       

«Το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ εκμεταλλεύονται την ταλαιπώρια των συμβασιούχων των ΟΤΑ και τους τάζουν ότι θα μονιμοποιηθούν»! Αυτά τα απίστευτα δήλωσε ο Μπουτάρης, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης πριν από λίγο!

Ο Μπουτάρης όμως δεν έμεινε εκεί. Δήλωσε ότι θα καλέσει την αστυνομία να επιβάλει την τάξη και δεν θα αφήσει το ΚΚΕ του 5% που ελέγχει το σωματείο να εκμεταλλεύεται τους απολυμένους συμβασιούχους και να ταλαιπωρεί τους πολίτες με τα σκουπίδια!

Τι να σχολιάσει κανείς από τα παραπάνω! Το θετικό είναι πως ο Μπουτάρης παραδέχεται έστω και με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο ότι μόνο το ΚΚΕ υποστηρίζει πραγματικά την μονιμοποίηση των συμβασιούχων των ΟΤΑ! Αυτό όμως που διαστρεβλώνει ο Μπουτάρης είναι το ότι το ΚΚΕ τάζει, γιατί το ΚΚΕ δεν τάζει αλλά καλεί τους απολυμένους συμβασιούχους και όλον τον λαό να αγωνιστούν για μόνιμη και σταθερή δουλειά, να αγωνιστούν για την ανατροπή της πολιτικής όλων αυτών που εκλέγονται τάζοντας λαγούς με πετραχήλια και μετά χτυπούν εργάτες και λαό με τα ΜΑΤ, καλεί τον λαό να ανατρέψει την πολιτική των Μπουτάρηδων, των Τσιπραίων, των Μητσοτάκηδων και όλων των άλλων που είναι δεμένοι στο άρμα της υπεράσπισης του καπιταλισμού.

Το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ εκμεταλλεύονται τους απολυμένους συμβασιούχους των ΟΤΑ γιατί τους λένε ότι στο χέρι τους είναι να αγωνιστούν και να κερδίσουν μία ανθρώπινη ζωή με αξιοπρεπή εργασία! Προφανώς κατά τον Μπουτάρη το ΚΚΕ είναι υπόλογο γιατί δεν αφήνει τον λαό στο έλεος του Θεού, στο έλεος του Τσίπρα και στο έλεος του κάθε Μπουτάρη! Ο Μπουτάρης μάλλον έχασε και την ψυχραιμία του και την «μπάλα»! Το να απειλείς το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ με τα ΜΑΤ μάλλον γέλιο προκαλεί! Ο Μπουτάρης φαίνεται ότι δεν άκουσε ποτέ του ότι ούτε σε εξορίες, ούτε σε φυλακές ποτέ τους δεν λυγίσανε οι κομμουνιστές, ο Μπουτάρης ποτέ του δεν άκουσε φαίνεται ότι ολόκληρον αιώνα αγώνα και θυσία το ΚΚΕ παρέμεινε στην πρωτοπορία.

Στο δια ταύτα βέβαια ο Μπουτάρης ξέρει ότι δεν μπορεί να φοβίσει το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ. Οι απειλές του απευθύνονται στους απολυμένους συμβασιούχους, στους αγωνιζόμενους δημοτικούς υπαλλήλους και στα λαϊκά στρώματα που τους συμπαραστέκονται! Ο Μπουτάρης θέλει να φοβίσει τους απολυμένους για να αποδεχτούν ότι θα ζήσουν στην ανεργία, στην φτώχεια, στην ανέχεια και στην μιζέρια. Οι απολυμένοι συμβασιούχοι, όλοι οι δημοτικοί υπάλληλοι, όλοι οι εργαζόμενοι, όλος ο λαός πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους και να ορθώσουν το ανάστημά τους στους Μπουτάρηδες και στους Τσίπρες συμπαρατασσόμενοι με τις δυνάμεις της Κοινωνικής Συμμαχίας!

Ο αγώνας των συμβασιούχων απολυμένων από τους ΟΤΑ μπορεί να έχει αποτέλεσμα και αυτό το μαρτυρούν τα νεύρα των Μπουτάρηδων και των Σκουρλέτηδων καθώς και οι απειλές για επέμβαση των δυνάμεων καταστολής. Όλοι λοιπόν στους δρόμους, γιατί εκεί θα κριθεί το δίκιο!

Νάβις