Αυτά που δεν μας μαθαίνουν στο.......Σχολείο!!!!!!!!!

Αυτά που δεν μας μαθαίνουν στο.......Σχολείο!!!!!!!!! 
Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του είναι ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, τον κόσμο που του έκλεψαν



"Αυτές τις κρίσιμες στιγμές"


-Είναι πολύ σημαντικό, αυτές τις κρίσιμες ώρες, να ρίξουμε μια ματιά στην βίβλο των Ελλήνων, δηλαδή στα ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ και να διδαχτούμε, έστω και την τελευταία στιγμή, από το πνεύμα του Οδυσσέα.
ΔΗΛΑΔΗ: Να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, να ελέγξουμε την παρόρμηση να έχουμε τις αισθήσεις μας και τις αντένες μας ΑΝΟΙΧΤΕΣ και να….. 
μην παρασυρθούμε από την οργή και το μένος που μας διακατέχει, ώστε να γίνουμε βορρά, στους σύγχρονους “μνηστήρες”. 
Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του είναι ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, τον κόσμο που του έκλεψαν. 

Παρά την μεγάλη του λαχτάρα, διατηρεί την ανωνυμία του και μεταμορφωμένος σε ζητιάνο από την ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ, πηγαίνει στο παλάτι ώστε να ελέγξει την κατάσταση και να πάρει τις πληροφορίες που θέλει, υπομένοντας καρτερικά τις προσβολές και την χλεύη των μνηστήρων. 

ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΟΧΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΣΤΕΙΡΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ. 

Γι αυτό τον λόγο και είναι ο αγαπημένος της Θεάς ΑΘΗΝΑΣ, της Θεάς που αντιπροσωπεύει την ΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΣ, την ΣΟΦΙΑ, την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.



 Της Θεάς που μελετά τον εχθρό και τον πολεμά με τα ίδια του τα όπλα. 
Όταν όμως έρχεται η ώρα, όταν τους έχει στριμώξει όλους άοπλους σε ένα δωμάτιο, όταν φανερώνεται πάνοπλος, ΤΟΤΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ. 
ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΙΚΤΟ, ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΟΣ ΤΟΥ, που δημιούργησε με τον δικό του ιδρώτα, ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ που οι μνηστήρες καταχράστηκαν και καπηλεύτηκαν μαζί με την φιλοξενία του οίκου του που τίμησε τον ΞΕΝΙΟ ΔΙΑ. 

Ο ισχυρότερος αντίπαλός του είναι ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ. 
Η λέξη μιλά από μόνη της. Είναι η ΑΝΤΙ-ΝΟΗΣΗ, είναι αυτό που μας κάνουν ΤΩΡΑ, είναι ο τρόπος με τον οποίο θολώνουν τις καταστάσεις και την πραγματικότητα ώστε ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥΝ. Είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την καθυπόταξη και δουλεία του ανθρώπου. 

Ο επόμενος είναι ο ΕΥΡΥ-ΜΑΧΟΣ. 
Αυτός που μάχεται με κάθε τρόπο, με εύρος, ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟΝ, ο δεινός και αδίστακτος μαχητής. 

Ο ΑΜΦΙ-ΝΟΜΟΣ! Αυτός που διαστρεβλώνει τον ΝΟΜΟ και την τάξη των πραγμάτων, ο επικίνδυνος γιατί είναι ΕΤΣΙ και ΑΛΛΙΩΣ! 
Ο ΑΓΕ-ΛΑΟΣ! Αυτός που άγει τον λαό, που τον παρασύρει με την βοήθεια του ΑΝΤΙ-ΝΟΟΥ. Που τον μετατρέπει σε ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΑΓΕΛΗ! 

Κανένα όνομα στα Ομηρικά έπη δεν είναι δοσμένο στην τύχη! 
Κρύβουν βαθύτατα νοήματα και στο χέρι μας είναι να τα αποκρυπτογραφήσουμε και να διδαχτούμε, ή καλύτερα να συνετιστούμε. Οι πρόγονοί μας μιλούν, ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, μας λένε ΠΩΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ, μας λένε πως να τινάξουμε τον ζυγό.  
ΑΡΚΕΙ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ! 
Και είναι ο Αντίνοος, ο στόχος της πρώτης φονικής βολής του Οδυσσέα. Είναι αυτός ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ να πεθάνει πρώτος. 
Γι αυτό, μακριά από την προπαγάνδα των ΜΜΕ. 
Αν υπήρχαν αυτά το 1821, είναι αμφίβολο αν θα γίνονταν η επανάσταση των Ελλήνων, θα κινδύνευαν να μείνουν καθ’ υποταγμένοι στην πλάνη και την θολούρα της καθαρής κρίσης, εξ αιτίας της προπαγάνδας. 
Και τον σκοτώνει ρίχνοντας του το βέλος στον ΛΑΙΜΟ, το ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ δηλαδή της επικοινωνίας που την χρησιμοποιεί ενάντια στην νόηση των ανθρώπων! 
(Το παραπάνω κείμενο μας το έστειλε μία ομάδα ανθρώπων και εμείς το δημοσιεύουμε όπως μας το έστειλαν)


 Το διαβάσαμε από το: Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του είναι ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, τον κόσμο που του έκλεψαν http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/12/blog-post_7086.html#ixzz2IjYorGI1
 Αναρτήθηκε από xristos bellos  

Ατιμη προπαγάνδα

Ατιμη προπαγάνδα 
Μετά το χτύπημα στα γραφεία της ΝΔ ήρθε η βόμβα στο «Mall». Καλά οργανωμένες επιχειρήσεις και οι δύο, επαγγελματική δουλειά, ανθρώπων με γνώσεις που μόνο κρατικοί μηχανισμοί μπορούν να έχουν. Αλλωστε, το έγραψε και το «Βήμα της Κυριακής». Το χτύπημα της ΝΔ είναι άλλου επιπέδου ενέργεια. Πράγματι. Αυτό όμως δεν εμποδίζει την αστική προπαγάνδα να συσχετίζει αυτού του είδους τις ενέργειες με την ταξική αντικαπιταλιστική πάλη, με την πάλη για το σοσιαλισμό. Εγραφαν χτες τα «Νέα»: «...Η πολιτική και η τρομοκρατική βία επικαλούνταν ως κίνητρο έναν καλύτερο κόσμο. Τα παραδείγματα του κόσμου αυτού στην Ανατολική Ευρώπη κατέρρευσαν μέσα στην ανυποληψία αφού πρώτα έδειξαν ανάγλυφα τη φύση καθεστώτων αυταρχισμού, ανελευθερίας και αδικίας (...) Προέχει τα κόμματα του συνταγματικού τόξου (είναι σημαντικό που υιοθέτησε τον όρο ο ΣΥΡΙΖΑ) να αντικαταστήσουν τον λόγο της έχθρας για τον αντίπαλο με διάθεση συγκατάβασης και συζήτησης. Να αποκηρύξουν την πολιτική βία σε όλες τις μορφές της». Καλλιεργούν λοιπόν συνειρμούς ταύτισης της ατομικής τρομοκρατίας με την πάλη για το σοσιαλισμό. 

Δεν είναι καινούριο ζήτημα ο συγκεκριμένος προσανατολισμός που πασχίζουν να δώσουν αφού το έχουν κάνει κατ' επανάληψη, φροντίζοντας να φορτίσουν αρνητικά τις λαϊκές συνειδήσεις με επιδίωξη την καλλιέργεια ψυχολογίας φόβου απέναντι στους ταξικούς αγώνες. Πάντα, όταν διάφοροι μηχανισμοί εκτελούσαν τέτοιες αποστολές, φρόντιζε η αστική προπαγάνδα με τον πλέον επίσημο τρόπο να προσδώσει σ' αυτούς ριζοσπαστική ιδεολογία, ακόμη και μαρξιστική, όπως τώρα υπονοούν ταυτίζοντας τέτοιες ενέργειες με την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, προκειμένου να καλλιεργήσουν αποστροφή στους εργαζόμενους. Δεν ξέρουν; Ξέρουν. Δεν είναι αφελείς. Αλλά αυτή η άτιμη προπαγάνδα βολεύει το σύστημα. Ξέρουν ότι τέτοιοι μηχανισμοί που εκτελούν τέτοιες αποστολές έχουν σχέση, οργανώνονται ή χρησιμοποιούνται από κρατικούς μηχανισμούς και μυστικές υπηρεσίες, ντόπιες και ξένες. Εχει αποδειχτεί και αποκαλυφθεί κατ' επανάληψη, από τις σχέσεις της CIA με την ατομική τρομοκρατία στην Ιταλία, μέχρι την «Αλ Κάιντα». Οργανώνονται και χρησιμοποιούνται για τους σκοπούς του συστήματος (το για ποιους σκοπούς το ξέρουν αυτοί που τους οργανώνουν και τους χρησιμοποιούν), με μορφές που το εργατικό κίνημα από τότε που εμφανίστηκε οργανωμένο, βάζοντας σκοπό της πάλης του την κατάργηση της εκμετάλλευσης, έχει καταδικάσει. Ναι, καταδικάζει την ατομική τρομοκρατία. Αλλά τούτη η συκοφαντία του συγκεκριμένου, και άλλων, δημοσιογραφικού συγκροτήματος, που εκπορεύεται από τα ίδια αστικά επιτελεία που οργανώνουν τέτοιες ενέργειες, προκειμένου να τρομοκρατηθεί ο λαός και να συκοφαντηθεί ο σοσιαλισμός, δείχνει δύο πράγματα. Το ένα ότι πάνε να τσακίσουν την οργανωμένη αντικαπιταλιστική πάλη, προσδίδοντάς της ενέργειες δικές τους. Να αναγκάσουν το λαό να ταυτίζει τη βία με τους ταξικούς του αγώνες. Το άλλο, να τον αποτρέψουν από το να συνειδητοποιήσει και να έχει στόχο της οργανωμένης ταξικής πάλης το σοσιαλισμό, ως μονόδρομο για την απαλλαγή του από τη σημερινή βαρβαρότητα που ζει.

Καταλαβαίνουν ότι η σημερινή πραγματικότητα του καπιταλισμού μόνο εξαθλίωση μπορεί να φέρνει στο λαό και θα συνεχίζεται ολοένα και πιο οδυνηρή αυτή η πραγματικότητα, λόγω καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και του μονοπωλιακού ανταγωνισμού. Μιλάνε για «αποκήρυξη της βίας», θέλουν ο λαός να την αποκηρύξει, προβάλλοντας την ατομική τρομοκρατία που οργανώνουν, θέλουν να αποκηρύξει το δικαίωμά του να αγωνίζεται μέχρι να τους ανατρέψει. Αλλά οι εργαζόμενοι, τους οποίους οργανωμένα με το κράτος του κεφαλαίου πολεμούν και εξαθλιώνουν, έχουν δικαίωμα να αποφασίζουν συλλογικά, οργανωμένα να κάνουν απεργίες ενάντια στους αστούς για να προστατευτούν από την πολιτική καρμανιόλα που τους στέλνει στην κόλαση, να διεκδικούν ικανοποίηση των αναγκών τους κόντρα στο κεφάλαιο. Εχουν δικαίωμα να καρπώνονται οργανωμένα τον πλούτο που παράγουν και τους κλέβουν νόμιμα οι μεγαλοεπιχειρηματίες με την αστική δημοκρατία, δηλαδή τη δικτατορία του κεφαλαίου. Εχουν δικαίωμα οργανωμένα να τον κατακτήσουν, κάνοντας δικά τους τα μέσα παραγωγής, κοινωνικοποιώντας τα δηλαδή, που τώρα είναι ιδιοκτησία των αστών και έχουν αυτή την ιδιοκτησία χάρη στη δουλειά των εργατών. Πώς θα τα πάρουν; Οργανωμένα η πλειοψηφία όταν αποφασίσει να τους ανατρέψει. Αυτό θέλουν να συκοφαντήσουν στις συνειδήσεις των εργαζομένων.

Ι.

 Αναρτήθηκε από προλεταριος

...και για τους ανέργους μέτρα ψυχολογικής υποστήριξης...

...και για τους ανέργους μέτρα ψυχολογικής υποστήριξης... 


«... όλη η ιστορία της σύγχρονης βιομηχανίας δείχνει ότι το κεφάλαιο, αν δεν του μπει φραγμός, τραβά χωρίς οίκτο και έλεος να ρίξει όλη την εργατική τάξη σ' αυτή την κατάσταση της άκρας κατάπτωσης...» *



Η μία «έκθεση Σέρκας» διαδέχεται την άλλη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με μήτρα τη στρατηγική της Λισαβόνας και τη στρατηγική «Ευρώπη 2020». Στρατηγικός στόχος η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων, η οποία δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν αυξηθεί στο έπακρο ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Η πρώτη «έκθεση Σέρκας» χάρισε στο κεφάλαιο τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε ετήσια βάση, δηλαδή μέχρι και 13 ώρες δουλειά την ημέρα, 6 μέρες την εβδομάδα, δηλαδή 78 ώρες δουλειά την εβδομάδα, χωρίς πληρωμή υπερωρίας και με την εισαγωγή στα εργασιακά πράγματα του «ενεργού» και «ανενεργού» χρόνου εργασίας που σημαίνει ο εργοδότης θα πληρώνει τόσες ώρες όσες κρίνει ότι ο εργαζόμενος εργάζεται.

Πριν λίγες μέρες ψηφίστηκε στο Ευρωκοινοβούλιο,  η δεύτερη «έκθεση Σέρκας», μποναμάς στα μονοπώλια, από σύσσωμα τα κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Οικολόγοι - Πράσινοι και ΛΑ.Ο.Σ., που από τη μια χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την ανεργία και από την άλλη στηρίζουν με νύχια και με δόντια τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Για την αναδιάρθρωση των επιχειρήσεων προχώρησαν σε μια νέα γενικευμένη έφοδο σε ό,τι έχει απομείνει σε κατακτήσεις και δικαιώματα. Τσάκισμα των μισθών, γενικευμένη εφαρμογή της προσωρινής - ελαστικής εργασίας, ευελφάλεια (της κ. Διαμαντοπούλου), καταστρατήγηση του σταθερού ελεύθερου χρόνου, αύξηση του απλήρωτου εργάσιμου χρόνου, δυνατότητα να απολύουν οι καπιταλιστές, όπως και όποτε τους βολεύει.

Μπροστά στην προοπτική αύξησης της ανεργίας σε πρωτόγνωρα επίπεδα η «έκθεση Σέρκας» έχει και μια φρέσκια πρόταση: Για τους απολυμένους προγράμματα κατάρτισης και για τους ανέργους μέτρα ψυχολογικής υποστήριξης...

Η βαρβαρότητα που ξετυλίγεται ενάντια στους εργαζόμενους, στο όνομα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, δεν έχει όρια. Η απάντηση σε αυτή τη βαρβαρότητα είναι ο μονόδρομος της αντιμονοπωλιακής, αντικαπιταλιστικής πάλης για τους άνδρες και τις γυναίκες, για τους νέους και τις νέες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Ταξικά, οργανωμένα, πειθαρχημένα και περιφρουρημένα,  να ανατρέψουν τους εκμεταλλευτές του μόχθου τους και να τους στείλουν, δωρεάν μάλιστα, στους ψυχαναλυτές της σοσιαλιστικής κοινωνίας.  (Από 902.gr)

Τον ... προσαρμόζουν γρήγορα

Τον ... προσαρμόζουν γρήγορα

Οι «ανησυχίες» που διατύπωσε το ΔΝΤ, στην πρόσφατη έκθεση αξιολόγησης, για την άνοδο της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, ήταν αναμενόμενο ότι θα χρησιμοποιηθούν απ' τον ίδιο για να τονώσει το ξεθωριασμένο «αντιμνημονιακό» του προφίλ. Η παρέμβαση αυτή, του έδωσε την ευκαιρία να πλασαριστεί σαν δήθεν φόβητρο και αντίπαλο δέος στην τρόικα και την κυβέρνηση. Εδώ ισχύει το «αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες». Στην πραγματικότητα, τέτοιες παρεμβάσεις δεν παίζουν άλλο ρόλο πέραν της άσκησης πίεσης στον ΣΥΡΙΖΑ να επιταχύνει την ήδη ταχύτατη πορεία πλήρους προσαρμογής του, με δεδομένη τη στρατηγική του για διαχείριση του συστήματος, στη βάση ενός άλλου μείγματος, με μεγαλύτερες δόσεις μέτρων ενίσχυσης των καπιταλιστικών επενδύσεων.

Η μέθοδος είναι δοκιμασμένη. Οσο περισσότερο οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί υπενθυμίζουν - με τον τρόπο που κρίνουν πρόσφορο κάθε φορά - στον ΣΥΡΙΖΑ ότι η ανέλιξή του στο αστικό πολιτικό σκηνικό και, πολύ περισσότερο, η αναβάθμισή του σε διαχειριστή της αστικής εξουσίας περνάνε μέσα απ' την πλήρη αποσαφήνιση της πρότασής του, την αποψίλωσή της από κάθε ίχνος ρητορείας ενάντια στον πυρήνα της στρατηγικής των μονοπωλίων, έστω και για λόγους δημαγωγίας και ψηφοθηρίας, τόσο περισσότερο ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ ανταποκρίνεται και προσαρμόζεται ακόμα και σε φραστικό επίπεδο. Αυτό επιβεβαιώνουν οι συναντήσεις του ΣΥΡΙΖΑ πότε με τον Σόιμπλε και πότε με το ΔΝΤ, οι κομπασμοί ότι τον αναβάθμισαν σε συνομιλητή τους. Παρακάμπτοντας το γεγονός ότι κάτι τέτοιο δε θα ήταν δυνατόν αν δεν είχε προηγουμένως εγκαταλείψει ακόμα και τις κορόνες ενάντια στα μνημόνια, πίσω από τις οποίες άλλωστε ήθελε να κρύψει τον ίδιο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, που γεννά μνημόνια και μέτρα.

«

Σίγουρα οι Γερμανοί άκουσαν με ανακούφιση τη δήλωση Τσίπρα ότι "δεν θα σταματήσουμε την προσπάθεια για δημοσιονομική σταθεροποίηση", ότι "στόχος είναι τα πρωτογενή πλεονάσματα"», διαπιστώνει η «Αυγή της Κυριακής», επιβεβαιώνοντας τα παραπάνω. Προηγουμένως, είχαν ακούσει με ευαρέσκεια την απάντηση στο ερώτημα αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να ασκήσει διαχείριση εντός του καπιταλιστικού συστήματος: «Εντός του συστήματος, προφανώς. Αυτό είναι το διακύβευμα σήμερα για την ελληνική οικονομία και την ελληνική κοινωνία» (Γ. Σταθάκης, ΝΕΤ). Για να το πετύχουν αυτό, θα συνεργαστούν και με όσους ως τα χτες ξόρκιζαν δημαγωγικά, προκειμένου να ψαρέψουν στα θολά νερά της λαϊκής δυσαρέσκειας. Οπως, για παράδειγμα, με την Μέρκελ, αφού σύμφωνα με τον Γ. Μηλιό, που κλήθηκε να απαντήσει σχετικά, «οι κυβερνήσεις πάντα συνεργάζονται μέσα στο πλαίσιο των θεσμών της Ενωσης».

Οσο για την κατηγορία ότι άλλα λέει στα μπαλκόνια κι άλλα στα σαλόνια, η απάντηση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αποστομωτική και εξαιρετικά αποκαλυπτική: «Αν αφήσουμε στην άκρη την αυτονόητη διαφορά ύφους που επιβάλλει το πλαίσιο της συζήτησης κάθε φορά (μόνο άσχετοι μιλάνε ακριβώς το ίδιο ανεξάρτητα από το πλαίσιο) το πραγματικό ζήτημα έχει να κάνει με την πολιτική ουσία». Για τα μονοπώλια η διαχείριση της εξουσίας τους, και μάλιστα σε περίοδο οξύτατης κρίσης, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Πριν την αναθέσουν στον οποιονδήποτε πρέπει να είναι απολύτως βέβαιο ότι δε θα διακινδυνεύσει ούτε η πλέον αμελητέα πλευρά της στρατηγικής ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας τους, που περνάει πάνω απ' τα ερείπια των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης.

Παγιδευμένοι στα αδιέξοδά τους

Παγιδευμένοι στα αδιέξοδά τους

Μέτρα επί μέτρων που οδηγούν την εξαθλίωση στα όρια. Αλλά, «διά ταύτα»;

Αγωνία! Ζητάνε συναίνεση με επίκληση του επόμενου κινδύνου: Να μην μπορούν παρά το τσάκισμα των εργατών να διαχειριστούν την κατάσταση. Τα αδιέξοδα στο φορολογικό και η προαγγελία νέων μειώσεων στις συντάξεις μαρτυρούν εκτός από την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα και το στρίμωγμα που υπάρχει στο σύστημα.

Η απάντηση απ' τη σκοπιά των εργατών δεν μπορεί να 'ναι άλλη από την οργανωμένη πάλη για να οξυνθεί η αντίθεση, να οδηγηθεί στο απόλυτο αδιέξοδο το σύστημα, ενώ ταυτόχρονα θα οικοδομούνται τα φύτρα της νέας εξουσίας, της λαϊκής.

***

Οι καπιταλιστές είναι υποχρεωμένοι να βαδίσουν απ' τη μια χαροτρομάρα στην άλλη, καθώς ο μεταξύ τους ανταγωνισμός καλά κρατεί. Προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα τσακίζοντας την εργατική τάξη, αλλά παράλληλα γνωρίζουν πως δεν έχει τέλος ο ανταγωνισμός καθώς πάντα κάποιος απέναντι θα εξασφαλίζει καλύτερες συνθήκες κερδοφορίας.

Προσπαθούν να μειώσουν τους κινδύνους ενός «ατυχήματος» βγάζοντας απ' τη μέση όσο μπορούν τον παράγοντα «εργατική πάλη». Τη φυσιολογική δηλαδή τάση του ανθρώπου να αντιδρά όταν βλέπει από τα χέρια του να παράγονται όλο και περισσότερα αλλά αυτός να δυστυχεί.

***

Τα πράγματα έχουν ξεφύγει από το σημείο του να επιβεβαιώνουν απλά τις αναλύσεις του ΚΚΕ για τα όρια του συστήματος. Οι ίδιοι οι καπιταλιστές γνωρίζουν πως η βάρκα δεν πάει μακριά. Και προσπαθούν να κρατήσουν σε μια μασχάλη πολλά καρπούζια: Και τα κέρδη να αυξάνουν και οι εργάτες να λένε σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω.

Οσο κι αν κατοχυρώνουν το δικαίωμά τους να εξαθλιώνουν την εργατική τάξη δεν μπορούν να λύσουν το γόρδιο δεσμό που δημιουργεί αυτή η κατάσταση: Να αυξάνεται διαρκώς ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος και να μειώνεται διαρκώς η τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης.

Λύση στο γόρδιο δεσμό μπορεί να δώσει μόνο η εργατική τάξη με την πάλη της, κόβοντας «με το σπαθί» ό,τι την συνδέει με το καπιταλιστικό κέρδος. Αφαιρώντας, δηλαδή, την ιδιοκτησία από τα μέσα παραγωγής, επιβάλλοντας μέσα από τη δική της εξουσία τη δική της οικονομία.

Οσο αυτή θα είναι η μόνη προοπτική - και είναι διαρκώς από δω και πέρα η μόνη προοπτική - τόσο θα οξύνεται ο αντικομμουνιστικός αγώνας. Ηδη ακροβολίζονται διάφοροι που ζητάνε από την εργατική τάξη να ξεχάσει την ιστορική κατάκτησή της, το Κομμουνιστικό Κόμμα, και να κοιτάξει πώς θα συμβάλει στη λειτουργία της δημοκρατίας, δηλαδή στη συνέχιση της εκμετάλλευσης με ρυθμιστή το κράτος των καπιταλιστών.

***

Κανείς εκτός από τους οργανωτές δεν ξέρει το στόχο της έκρηξης στο «Mall». Ορατές όμως είναι ορισμένες επιδιώξεις. Οι αφροί που βγάζουν ορισμένα άρθρα μιλώντας για «εσχάτη προδοσία» και η στοχοπροσήλωση άλλων που μ' αφορμή την έκρηξη στο «Mall» ξερνάνε χολή για το σοσιαλισμό που γνώρισε η εργατική τάξη, μαρτυρούν και τον οργανωτή και το στόχο του.

Ενώ δεν ξέρουν (ή μήπως ξέρουν;) ποιος έβαλε τη βόμβα, τον χρεώνουν ήδη στην πάλη της εργατικής τάξης για τη δική της εξουσία - οικονομία. Ζητάνε να επικρατήσει άκρα του τάφου σιωπή.

Για το εργατικό κίνημα εκτός από αύξηση της επαγρύπνησης απέναντι σε κάθε είδους προβοκάτσιες, οι πρόδηλες στοχεύσεις της αστικής τάξης σημαίνουν ακόμα μεγαλύτερη ένταση της προσπάθειας για τη λαϊκή συσπείρωση που θα απειλεί στο φως της μέρας κατευθείαν την αστική εξουσία.