Ψηφοφόρε της Χρυσής Αυγής δες αυτό το βίντεο...

Ψηφοφόρε της Χρυσής Αυγής δες αυτό το βίντεο...

         

Ψηφοφόρε της Χρυσής Αυγής, εσύ που σκέφτεσαι να ψηφίσεις την Κυριακή τη νεοναζιστική οργάνωση των εγκληματιών, τι έχεις να πεις για το παραπάνω βίντεο; Οι "αυτοαποκαλούμενοι" εθνικιστές, που σήμερα το παίζουν αθώες περιστέρες, παραδέχονταν δημόσια ότι είναι απόγονοι των Ναζί, του Χίτλερ, του Τρίτου Ράϊχ. Παραδέχονταν ότι είναι Ναζί. Ξέρεις, ψηφοφόρε, τι σημαίνει Ναζί, τι σημαίνει Χίτλερ, τι σημαίνει φασίστας;

Ψηφοφόρε της Χρυσής Αυγής, νομίζεις ότι ψηφίζοντας το εγκληματικό αυτό μόρφωμα ψηφίζεις αντισυστημικά. Μαύρο φίδι που σ' έφαγε. Η Χρυσή Αυγή είναι γέννημα-θρέμμα του συστήματος. Είναι ότι πιο σάπιο, ότι πιο βρώμικο ξέβρασε το ελληνικό καπιταλιστικό σύστημα. Είναι, όπως παραδέχεται στο παραπάνω βίντεο ο φύρερ Μιχαλολιάκος, "η σπορά των νικημένων του 1945", η σπορά δηλαδή του Χίτλερ, του Γκέμπελς, των SS, των ταγματασφαλιτών, των γερμανοτσολιάδων. 

Η Χρυσή Αυγή δολοφονεί. Δεν είναι κόμμα, είναι εγκληματική οργάνωση. Έχει διαπράξει χιλιάδες επιθέσεις σε ανυπεράσπιστους μετανάστες και έλληνες. Έχει μαχαιρώσει, έχει χτυπήσει, έχει ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕΙ: τον πακιστανό μετανάστη Σαχζάτ Λουκμάν, τον έλληνα Παύλο Φύσσα. 

Ψηφοφόρε της Χρυσής Αυγής, η ψήφος στους Ναζί ισοδυναμεί με προδοσία απέναντι στο λαό, απέναντι στην ίδια τη χώρα. Κι' αν το 2012 "δεν ήξερες" τι εστί Χρυσή Αυγή, τώρα πια ξέρεις, δεν έχεις δικαιολογία. Ψηφίζοντας Χρυσή Αυγή, ψηφίζεις Χίτλερ, ψηφίζεις Ναζί, ψηφίζεις τους σφαγείς των ελλήνων και τόσων άλλων λαών που έπεσαν θύματα του Τρίτου Ράϊχ στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Ψηφοφόρε της Χρυσής Αυγής, μην κάνεις το ολέθριο λάθος να αναδείξεις τους δολοφόνους σε τρίτη πολιτική δύναμη. Μη δώσεις δύναμη σε αυτούς που υπερασπίζονται τα συμφέροντα των εφοπλιστών. Η Χρυσή Αυγή πουλάει σε τιμή ευκαιρίας έλληνες εργαζόμενους για ένα κομμάτι ψωμί, στήνει δουλεμπορικά γραφεία, τρομοκρατεί αγωνιστές, τραμπουκίζει ενάντια στους αδύναμους.

Σκέψου πριν ψηφίσεις. Μην βάλεις το αποτύπωμα σου στο μαχαίρι των εγκληματιών χρυσαυγιτών. Μην ποτίσεις την σπορά του Χίτλερ και των Ναζί. 

Η χώρα έχει πρωθυπουργό!..... λέγεται Μάαρτεν Φερβέυ

 Η χώρα έχει πρωθυπουργό!

Πλέομεν, λοιπόν, πλησίστιοι προς τα εκλογάς. Μόλις τρεις μέρες απέμειναν για να αποφασίσουμε ποιος θέλουμε να γίνει πρωθυπουργός της χώρας.

Από την μια, ο Μεϊμαράκης, ο εκπρόσωπος ενός παλιού μεν έμπειρου δε κόσμου, ο οποίος διαθέτει τα απαραίτητα εχέγγυα για να πετύχει την διάσωση της χώρας. Άλλωστε, αυτός ο κόσμος έσωσε πολλές φορές την χώρα κατά το παρελθόν και σ' αυτόν χρωστάει τούτος ο τόπος την ελευθερία και την δημοκρατία που απολαμβάνει σήμερα. Τί να πρωτοθυμηθούμε; Την σωτηρία της χώρας από τα νύχια των εθνοπροδοτών κομμουνιστών κατά την περίοδο του εμφυλίου; Την εθνική αναμόρφωση των παραπλανημένων σε ειδικά κέντρα διδασκαλίας που είχαν στηθεί σε τόπους παραθερισμού, σαν την Μακρόνησο και τον ΑηΣτράτη; Την αποτροπήν τής χώρας από τον κατακρημνισμόν διά των ορθοπαιδικών μεθόδων τής εθνοσωτηρίου επαναστάσεως; Την πρόσδεσή της στο άρμα τής ΕΟΚ, χάρη στην οποία γίναμε -επί τέλους!- ισότιμοι με τους λοιπούς ευρωπαίους; Τα δυο πρώτα μνημόνια; Το κούρεμα του χρέους; Τον εξορθολογισμό του κράτους με το κλείσιμο περιττών σχολείων, περιττών νοσοκομείων και λοιπών περιττών υπηρεσιών εν γένει; Αν όλα τούτα δεν αποτελούν εγγύηση για το αύριο, τότε οι λέξεις έχουν χάσει την σημασία τους.

Ο "σκιώδης πρωθυπουργός" της Ελλάδας 2011-2015 Χορστ Ράιχενμπαχ σε συναντήσεις του
με τον Κωστή Χατζηδάκη, τον Νίκο Δένδια, τον Γιάννη Στουρνάρα και την ηγεσία τού ΣΕΒ

Από την άλλη, ο Τσίπρας, ο εκπρόσωπος ενός νέου, αριστερού και άφθαρτου μεν άπειρου δε κόσμου, ο οποίος διαθέτει το όραμα και την όρεξη να δουλέψει για την αναστήλωση της χώρας. Άλλωστε, αυτός ο αριστερός κόσμος είναι γνωστό ότι πορεύεται με βάση τις ιδέες του, τα οράματά του, την πίστη του στην δύναμη του λαού και αντιμετωπίζει τα όπλα τού κατεστημένου βάζοντας γαρύφαλλα στις κάννες τους. Κι όλα αυτά τα απέδειξε πλειστάκις στους εννιά μήνες που κυβέρνησε. Τί να πρωτοθυμηθούμε; Την άρνησή του να συνεργαστεί με την τρόικα, προτιμώντας τους θεσμούς; Την άρνησή του να αποδεχτεί παράταση των μνημονίων, επιλέγοντας μια συμφωνία-γέφυρα; Την συμπαράστασή του στις αδύναμες κοινωνικές ομάδες μέσα από το πολυθρύλητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης; Την αφοσίωσή του στις δημοκρατικές διαδικασίες, έστω κι αν μερικές φορές υπήρξαν καταστάσεις που, επειδή "ανάγκα και θεοί πείθονται", έκαναν απαραίτητη την προσφυγή σε πράξεις νομοθετικού περιεχομένου ή σε χρήση χημικών κατά διαδηλωτών; Το ξανάνοιγμα της ΕΡΤ; Το δημοψήφισμα και τις μεθαυριανές εκλογές, προκειμένου να αποφασίσει ο ίδιος ο λαός για το μέλλον του; Αν όλα τούτα δεν αποτελούν εγγύηση για το αύριο, τότε οι λέξεις έχουν χάσει την σημασία τους.

Ομολογουμένως, η επιλογή είναι δύσκολη. Όσο να πεις, έναν μάγκα τον θες για πρωθυπουργό (γιατί, δηλαδή, άσχημος ήταν ο Αντωνάκης που κουτσαβάκιζε;) αλλά και σε έναν νέο, χαμογελαστό άνθρωπο δεν λες όχι (γιατί, δηλαδή, άσχημος ήταν ο Γιωργάκης που όλο γέλαγε;). Εν τάξει, με την Νέα Δημοκρατία νοιώθεις μια σιγουριά αλλά, δεν μπορείς να πεις, με τον ΣυΡιζΑ έχεις την ελπίδα πως κάποια από τα στραβά κι ανάποδα τούτης της δύσμοιρης χώρας θα αλλάξουν.

Βέβαια, υπάρχουν και κάποιες λεπτομέρειες που μας μπερδεύουν. Όπως, λόγου χάρη, και οι δυο τους παλεύουν μεν να γίνουν πρωθυπουργοί αλλά ομνύουν υπέρ των ευρύτερων συνεργασιών με άλλες πολιτικές δυνάμεις. Ποιες πολιτικές δυνάμεις, δηλαδή; Οι ΑνΕλ δεν θα έβαζα και στοίχημα ότι θα είναι στην βουλή, το ΚΚΕ έχει ξεκόψει κάθε κουβέντα για συνεργασία, την Χρυσή Αυγή δείχνουν όλοι να την σιχαίνονται, τον Λεβέντη ας αφήσουμε πρώτα να τον δούμε πριν τον βγάλουμε Γιάννη και με την ΛαΕν δεν γίνεται χωριό αφού από την μια έχει τσακωθεί με τον ΣυΡιζΑ κι από την άλλη κάνει λόγο για έξοδο από την ευρωζώνη. Μένουν το Ποτάμι και το ΠαΣοΚ. Άιντε τώρα να διαλέξεις ανάμεσα στα σχήματα Βαγγέλας-Σταύρος-Φώφη και Αλέξης-Σταύρος-Φώφη. Ποιά σύνθεση θα τραβήξει καλύτερα; Έλα ντε! Αυτό ούτε ο Αλέφαντος δεν μπορεί να το πει με βεβαιότητα.

Παρένθεση πρώτη. Δεν ξέρω αν προσέξατε το παράδοξο να έχουμε σιγουράντζες για κυβέρνηση Σταύρο και Φώφη και να ψαχνόμαστε για τον τρίτο! Δεν γλιτώνουμε από το ΠαΣοΚ, πάρτε το χαμπάρι. Κλείνει η πρώτη παρένθεση.

Ο Μάαρτεν Φερβέυ και η Ντέλια Βελκουλέσκου (εκπρόσωπος του ΔΝΤ) πριν δυόμισυ χρόνια στην Κύπρο.

Υποψιάζομαι ότι η απάντηση που ψάχνουμε έχει ονοματεπώνυμο. Λέγεται Μάαρτεν Φερβέυ, έρχεται από την Ολλανδία και είναι σύμβουλος του Ντάισελμπλουμ, αγαπημένο παιδί τού Σώυμπλε και αναπληρωτής γενικός διευθυντής οικονομικών και χρηματοδοτικών υποθέσεων της Κομμισσιόν. Είναι ο άνθρωπος που, ως πρόεδρος της ομάδας εργασίας του ευρώ για συντονισμένη δράση, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πρώτη δανειοδότηση της Ελλάδας και στην σύσταση τόσο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) όσο και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) ενώ πριν δυόμισυ χρόνια έβαλε το χεράκι του και για να λυθεί το κυπριακό πρόβλημα.

Πού παίζει ο Φερβέυ στο θέμα που μας απασχολεί; Μα ο Φερβέυ είναι ο διάδοχος του -γνωστού μας και μη εξαιρετέου- επί κεφαλής τής Task Force στην Ελλάδα Χορστ Ράιχενμπαχ, του ανθρώπου που αποκαλείται "σκιώδης πρωθυπουργός" της χώρας μας! Ελπίζω να μη χρειάζεται να εξηγήσω ότι Task Force (Ομάδα Δράσης) αποκαλείται μια ομάδα καμμιά πενηνταριά ευρωπαίων ταχνοκρατών, οι οποίοι επιβλέπουν από το 2011 την τήρηση των μνημονιακών δεσμεύσεων της χώρας μας.

Παρένθεση δεύτερη. Λόγω δουλειάς, κάποια εποχή μπαινόβγαινα συχνά σε διάφορα υπουργεία. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον τρόμο και την αγωνία που ένοιωθαν οι προϊστάμενοι διαφόρων υπηρεσιών τού υπουργείου ανάπτυξης όποτε πλησίαζε μεσημέρι Παρασκευής. Ήταν η ώρα να συναντηθούν με την Task Force και να δώσουν αναφορά για όλα όσα έκαναν την εβδομάδα που τελείωνε. Κλείνει κι η δεύτερη παρένθεση.

Σύμφωνα με όσα υπογράψαμε στην περιλάλητη συμφωνία, η οποία οδήγησε στο τρίτο μνημόνιο, η ισχύς τής Task Force είναι πλέον αυξημένη. Οι άνθρωποί της θα εγκατασταθούν σε όλα τα υπουργεία και δεν θα αφήνουν να περάσει νόμος, τροπολογία νόμου ή και απλή εγκύκλιος δίχως την έγκρισή τους. Με απλά λόγια, δηλαδή, όχι νομοσχέδιο δεν θα πηγαίνει στην βουλή αλλά ούτε σπουργίτι δεν θα πετάει δίχως τις υπογραφές τού Φερβέυ και της παρέας του.

Να, λοιπόν, η απάντηση στο ερώτημα ποιον να ψηφίσουμε για πρωθυπουργό: κ α ν έ ν α ν! Η χώρα έχει ήδη πρωθυπουργό και δεν χρειάζονταν εκλογές για να τον βρει. Είναι 

υπερκομματικός και λέγεται Μάαρτεν Φερβέυ.

ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ.....ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΥΣ

ΤΩΡΑ  ΚΚΕ

TA "XΡΥΣΑ ΑΥΓΑ" τα γεννανε ΚΟΤΕΣ

 TA "XΡΥΣΑ ΑΥΓΑ" τα γεννανε ΚΟΤΕΣ

Συχνά ο Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής και άλλα στελέχη της ομάδας των νεοναζί προσπαθούν να κρύψουν τις αληθινές απόψεις τους, ψαρεύοντας στα θολά νερά και στηριζόμενοι στην άγνοια και την αγανάκτηση των Ελλήνων για τις καταστάσεις που βιώνουν. Μιλούν για ένα εθνικιστικό κόμμα, που αγαπά το λαό και την πατρίδα.

Όταν τους λένε υμνητές του Χίτλερ και του ναζισμού, "αποκηρύσσουν" κάθε τι που σχετίζεται με τη δράση ή την ιδεολογία του φασισμού. Κι όταν κάποιοι, εκ των πραγμάτων, παραδέχονται την αληθινή ιδεολογία τους, όπως ο Χρήστος Παπάς, μιλούν απλά για ένα "νεανικό παρελθόν"

Η πραγματικότητα όμως αποκαλύπτεται μέσα από 5 λέξεις του Μιχαλολιάκου. Όχι στο μακρινό παρελθόν, αλλά στο πολύ πρόσφατο. Λίγες ημέρες πριν από τις πρώτες εκλογές του 2012, ο "φύρερ" της Χ.Α. μιλούσε σε εκδήλωση στα κομματικά γραφεία κι διακήρυττε ότι το κόμμα του ανήκει στους ηττημένους του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου! Στην πλευρά, δηλαδή, των ηττημένων ναζί. Και είναι η σπορά τους, όπως έλεγε!  "Εμείς είμαστε η σπορά των νικημένων του 1945, οι εθνικιστές, οι εθνικοσοσιαλιστές, οι φασίστες…"

ΑΠΟ candianews.gr

«Είναι τόσο κότες που ενώ πιστεύουν στον Χίτλερ, δεν το λένε… παριστάνουν τους εθνικιστές! Φασισταριά είναι, δολοφόνοι, μαχαιροβγάλτες, υπηρέτες του συστήματος: 136 ερωτήσεις στη βουλή για τα συμφέροντα του εφοπλιστικού κεφαλαίου»!

Μνημόνιο – Τιμή – Χρυσή Αυγή!

 Μνημόνιο – Τιμή – Χρυσή Αυγή!

Με κάθε τρόπο, η Χρυσή Αυγή προσπαθεί να παρουσιαστεί ως “αντιμνημονιακή” δύναμή προκειμένου να αρπάξει λαϊκές ψήφους. Ταυτόχρονα, πίσω απ' την “αντιμνημονιακή” ρητορεία θέλει να κρύψει τις συστημικές θέσεις της, τη ναζιστική ιδεολογία και τα εγκλήματα της.

Δεν λείπουν όμως και οι ομολογίες, όπως αυτή του Χρήστου Γούδη, δημοτικού συμβούλου της Χρυσής Αυγής στον Δήμο Αθήνας. 

Ο συγκεκριμένος με την αρθρογραφία του στην εφημερίδα “Δημοκρατία” έχει τοποθετηθεί υπέρ του “ΝΑΙ” στο δημοψήφισμα, υπέρ του Μνημονίου και φυσικά υπέρ της πληρωμής τους χρέους!

Σταχυολογούμε ορισμένα ενδεικτικά: 

- Στις 18 Ιούνη ζητούσε απ' τον τότε Πρόεδρο της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά “να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων” και να δώσει “χείρα βοηθείας” στον Αλέξη Τσίπρα για να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρώπη.

- Λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα (1 Ιούλη) σε άρθρο με τίτλο “ΝΑΙ” έγραφε: “μόνον με το ΝΑΙ θα επανέλθουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και την επίτευξη μιας συμφωνίας, φευ πολύ δυσάρεστης, η οποία θα μας επιτρέψει την σταδιακή υπέρβαση της ανθρωπιστικής κρίσεως της οποίας μόνον την αρχή βλέπουμε σήμερα”.

- Στις 8 Ιούλη τρομοκρατούσε το λαό πως αν δεν υπάρξει συμφωνία δηλαδή νέο Μνημόνιο “να ξέρετε ότι έπονται με δραματική ταχύτητα οι ελλείψεις σε τρόφιμα και καύσιμα, οι μαυραγορίτες, οι ουρές στα συσσίτια, η διασάλευση της όποιας κοινωνικής τάξεως έχει απομείνει, η ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα λαθρομεταναστών και μαφιόζικων συμμοριών...”

- Δυο μέρες μετά την κατάληξη της διαπραγμάτευσης και την υπογραφή του τρίτου και χειρότερου Μνημονίου (15 Ιούλη) υπερθεμάτιζε υπέρ του Μνημονίου, γράφοντας πως περιέχει μέτρα που “όφειλε κάθε σώφρων κυβέρνηση να είχε λάβει προ πολλού, για να σταθεροποιήσει την οικονομία της και να μην είναι αναγκασμένη να ζει μονίμως με δανεικά”. Συμπλήρωνε επίσης, αναγνωρίζοντας πως το χρέος πρέπει να πληρωθεί στο ακέραιο: “Επαναλαμβάνω, για να συνεννοούμαστε: μια οικονομική συμφωνία, επειδή χρωστάμε και θα πρέπει να λάβουμε μέτρα για να συνέλθουμε και κάποτε να αποπληρώσουμε σταδιακά το χρέος μας, όσο δυσάρεστη κι αν είναι, είναι θέμα έντιμης παραδοχής των υποχρεώσεών μας, και κατ’ ουδένα τρόπο αποτελεί ταπείνωση”

Και αν κανείς βιαστεί και πει πως αυτά είναι “προσωπικές θέσεις” ας υπενθυμίσουμε πως η ΧΑ επίσημα προτείνει να δοθούν φοροαπαλλαγές και κίνητρα σε βιομηχάνους και εφοπλιστές, περικοπές στις δημόσιες δαπάνες για την Υγεία (“εξορθολογισμό” το λέει σε άπταιστα... “μνημονιακά), απολύσεις στο Δημόσιο και άλλα... “φιλολαϊκά”. Πέρα απ' τις προτάσεις έχει και πράξεις... εφαρμογής του Μνημονίου: Έφτιαξε δουλεμπορικά γραφεία με 18 Ευρώ μεροκάματο, έφτιαξε “σωματείο” στη Ζώνη του Περάματος με στόχο την μείωση των μισθών και το χτύπημα των εργατικών αγώνων.

Η Χρύση Αυγή είναι δύναμη του συστήματος μέχρι το μεδούλι. Με όλες τις θέσεις και τις πράξεις της υπηρετεί την εκμετάλλευση, το τσάκισμα των εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων. Κανείς να μην ξεγελαστεί από τις “αντιμνημονιακές” κραυγές, “μαύρο” στην μαυρίλα και την σαπίλα των ναζιστών εγκληματιών.

Κοκκίνισε ολόκληρη η Ελλάδα

 Κοκκίνισε ολόκληρη η Ελλάδα

Πολλοί σφοι φοβόντουσαν τις ωριαίες ομιλίες του ΓΓ κι ανησυχούσαν αν θα προλάβουν να δουν μετά το τσου-λου.Οπότε βγήκε χτες το πρωί κάπου η Κανέλλη (που δεν είναι καν Ολυμπιακός) να τους καθησυχάσει πως υπάρχει σχετική μέριμνα να τελειώσει νωρίς η συγκέντρωση. Κι έτσι για πρώτη (και μοναδική ίσως) φορά η προεκλογική ομιλία του Κουτσούμπα δεν ξεπέρασε το 40λεπτο.

Κοκκίνισε-κοκκίνισε ολόκληρη η Ελλάδα...

Η χτεσινοβραδινή συγκέντρωση πιστοποίησε κάτι που είναι κοινός τόπος εδώ και μερικά χρόνια. Ότι δηλ η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του Κόμματος είναι η πιο μαζική και πολυπληθής που μπορεί να δει κανείς σε όλη την προεκλογική περίοδο. Και δεν χρειάζεται Μπιρσίμ, σκηνοθετική άποψη ή βιδωμένες κάμερες που έχει πιαστεί ο λαιμός τους και γυρίζουν μόνο από μια πλευρά, για να φανεί μεγαλύτερη απ’ όσο πραγματικά είναι. Ούτε δανεικές δυνάμεις, για να δείξει ότι έχει πολλή νεολαία (όπως η ΛαΕ, όπου ο Λάφα επιθεωρούσε τις αλυσίδες της Αραν-ς). Δε χρειάζεται συνθήματα και διαφημιστικά σποτάκια, για να αποδείξει (ή για να πείσουμε τους εαυτούς μας) πως η ελπίδα είναι εδώ. Κι επειδή είναι λίγο-πολύ αναμενόμενες οι αντιδράσεις και τα διαδικτυακά σχόλια, μόλις σκάσει μύτη κάποια όμορφη Κνίτισσα, δε χρειάζονται τέτοια φωτογραφικά στιγμιότυπα για να καταλάβουμε πως έχουμε ωραία κορίτσια, συντρόφισσες που έρχονται από πολύ μακριά κι είναι η νιότη του κόσμου.

Αυτό που φαίνεται πάντως είτε από τις συγκεντρώσεις, είτε από τις δηλώσεις στήριξης στο κόμμα, ακόμα και αυτές με την πιο καλτ απόχρωση (ή μάλλον κυρίως από αυτές) ή κι από τις συζητήσεις που ανοίγει κανείς στον κύκλο του, είναι πως ένας κόσμος προσεγγίζει για πρώτη φορά (αριστερά) στη διαδρομή του το Κόμμα, αναγνωρίζει πως τον προειδοποίησε εγκαίρως για μια σειρά ζητήματα (το ποιόν της ΕΕ, της αριστερής κυβέρνησης, την ουσία του δημοψηφίσματος), και καταφέρνει αυτό που κάποιες φορές επαναλαμβάνεται τόσο συχνά, ώστε να ακούγεται σχεδόν γραφικό σε κάποιους. Βγάζει (επιτέλους) πολιτικά συμπεράσματα.

Ελάτε όπως είστε, με τις διαφωνίες και τις αντιφάσεις σας (ή με τα σκουλαρίκια σας), όπως έλγε κάποτε μια Χρυσόδουλη ψυχή (ψυχούλα ο Άλκης Στέας). Ακόμα κι αν είναι για δοκιμή (τους άλλους τους δοκίμασες), ακόμα κι αν είναι με σκεπτικό που χάνει λίγο, όπως της Έλενας Ακρίτα (που δηλ δεν είναι Πασόκ, ή έστω Δημαρ –δηλ Πασοκ;), ακόμα κι αν πρόκειται για τελείως αναξιόπιστες περιπτώσεις, όπως ο Γλέζος κι ο Μητρόπουλος, που αναγνωρίζουν μες στις παλινωδίες τους, σαν το μεθυσμένο που λέει αλήθειες, πως η πιο έντιμη στάση είναι η ψήφος στο Κουκουέ.

Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο, σίγουρα ναι.

Όλα αυτά γεμίζουν τους σφους και το Κόμμα συνολικά με ευθύνες και τους επιφορτίζουν με ένα επιπλέον, σύνθετο καθήκον. Να μάθουν να κολυμπάνε μες στις μάζες και να μάθουν και σε αυτές να κολυμπάνε μόνες τους, να μη βουλιάζουν στις αυταπάτες τους, να μην πνίγονται σε μια κουταλιά φρούδα ελπίδα, να μην παρασύρονται από το ρεύμα, να επιπλέουν και να συνεχίζουν ακούραστα.

Το ζήτημα είναι πώς η απρόσωπη, στιγμιαία συνάντηση (ω με συγχωρείτε ήταν τυχαίο) στην κάλπη, θα γίνει προσωπική και τακτική, συστηματική κι όχι συγκυριακή, εκλογική ξεπέτα, που δεν κοστίζει τίποτα σε κανέναν, σε δέσιμο και ουσία.

Κι αυτό απαιτεί ιδιαίτερη τέχνη (της αγάπης) και την επίλυση μιας βασικής αντίθεσης. Πολύς κόσμος δε διαφωνεί με την πολιτική ανάλυση και τις θέσεις των κομμουνιστών, που τις βλέπει άλλωστε να επιβεβαιώνονται συνεχώς στη ζωή, αλλά θεωρεί το στόχο τους δύσκολο ή απραγματοποίητο, ψάχνει κάτι πιο κοντινό, μια πιο άμεση προοπτική, για να πειστεί και την ακολουθήσει. Κι όλο το ζήτημα είναι πώς να του δώσεις μια σειρά (ας τους πούμε) κρίκους, για να ανέβει ψηλότερα, μαζί με το επίπεδο συνειδητοποίησης, και τις αγωνιστικές του διαθέσεις, και να φτάσει και στο γενικό, στο στρατηγικό στόχο, που (σήμερα περισσότερο από ποτέ) δεν μπορεί να μένει έξω από το κάδρο της πρότασής μας, να παραλείπεται σιωπηλά ως.. ευκόλως εννοούμενο, για να μην τρομάξει τις πλατιές μάζες. Κανείς φοβισμένος εξάλλου δεν πρόκειται να δώσει μάχη ή να συνειδητοποιηθεί με ένα μαγικό ραβδάκι, όσο δεν αποφασίζει μόνος του να αποτολμήσει ένα μικρό βήμα. Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται κι όχι σε όποιον θα σε τραβήξει να πέσεις κι εσύ στο πάτωμα, γιατί εκεί είναι το ταβάνι του.

Δεν υπάρχουν ταξίδια κοντινά κι απάνεμα λιμάνια. Το θέμα είναι όμως να ξέρεις πού θες να φτάσεις και πώς ακριβώς θα πας, για να αντέξεις όλα τα εμπόδια στη διαδρομή και να μη λακίσεις στην πρώτη ευκαιρία.

Κι αυτό είναι που μπορεί να δημιουργήσει ένα ρεύμα στην κοινωνία, να φέρνει κοντά μας κι άλλο κόσμο, που μας πλησιάζει αυθόρμητα. Αλλά το ζήτημα είναι να ξέρεις τι να κάνεις μαζί του. Γιατί όσο δύσκολα έρχεται (κι εφόσον μιλάμε για το κόμμα, πολύ πιο δύσκολα από οποιονδήποτε άλλο αστικό χώρο), άλλο τόσο εύκολα μπορεί να σκορπίσει απογοητευμένος και να πισωγυρίσει.

Σ' ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΝΑ ΒΑΔΙΣΕΙΣ; Σ' ΑΛΥΣΟΔΕΝΟΥΝΕ; ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ ΤΩΡΑ!!! ΜΠΟΡΕΙΣ!!!

 Σ' ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΝΑ ΒΑΔΙΣΕΙΣ; Σ' ΑΛΥΣΟΔΕΝΟΥΝΕ; ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ ΤΩΡΑ!!! ΜΠΟΡΕΙΣ!!!

Δημοσιεύουμε σήμερα εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα:

«Σε όσους ακόμα το σκέφτονται, το βασανίζουν, τους λέμε να απαντήσουν στο εξής: Ποιος θέλεις να χαμογελάει το βράδυ των εκλογών; Οι εκμεταλλευτές σου και τα κόμματά τους, οι κυβερνήσεις τους; `Η να φοβηθούν στην εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων, να δούνε, με τη μεγάλη εκλογική δύναμη του ΚΚΕ ότι ο λαός δε θα σκύψει το κεφάλι, θα ξεσηκωθεί, δε θα έχουν τη συναίνεσή του...;

Για σας που θέλετε μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και ανεργία, χωρίς αφεντικά, η απάντηση είναι μόνο μία: Κάπα Κάπα Εψιλον. Η απάντηση βρίσκεται στο ψηφοδέλτιο με τα τρία κόκκινα γράμματα, "τη σεμνή υπογραφή του λαού μας στις λεωφόρους του μέλλοντος", όπως γράφει και ο ποιητής μας, ο Γιάννης Ρίτσος.

Την Κυριακή, στην κάλπη, Κάπα Κάπα Εψιλον, για να μην προσθέσει ο λαός μας και τη δική του ψήφο στις 222 ψήφους των 5 κομμάτων που ψήφισαν το μνημόνιο και τώρα εμφανίζονται σαν αθώες περιστερές που αμάρτησαν για το παιδί τους».

• Ολόκληρη η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ θα δημοσιευτεί στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη», που θα κυκλοφορήσει εκτάκτως το Σάββατο 19/9.
  ΣΕΛ.  12  -  14
  
  

Eurokiniss

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

Νέα αντιλαϊκά μέτρα και χαράτσια με το κλείσιμο της κάλπης 

ΣΕΛ.  3

Κριτήριο ψήφου η στάση όλων των κομμάτων στο Ασφαλιστικό

                                                  ΣΕΛ.  15 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Οι εργάτες δεν μπορεί να ψηφίζουν τα ίδια κόμματα με τα αφεντικά

                                                       ΣΕΛ.  16   -   17

Το παραμύθι της «επαναδιαπραγμάτευσης»

Την επαναδιαπραγμάτευση σημείων του μνημονίου υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ και παρουσιάζει τον εαυτό του ως τον πιο ικανό να το κάνει, συγκρινόμενος με τη ΝΔ.

Προσπαθεί και μ' αυτόν τον τρόπο να κοροϊδέψει το λαό ότι στο πλαίσιο της συμφωνίας που υπέγραψε για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, υπάρχουν περιθώρια άμβλυνσης των συνεπειών που έχει για τα λαϊκά στρώματα η εφαρμογή του μνημονίου.

Καταρχήν, η επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας προβλέπεται από το ίδιο το κείμενο της δανειακής σύμβασης, αφού κάθε τρεις μήνες θα υπάρχει αξιολόγηση και πιθανή αναπροσαρμογή μέτρων και στόχων.

Αναπροσαρμογή που θα είναι κάθε φορά προς το χειρότερο, με δεδομένες μάλιστα τις δυσκολίες που έχει η ελληνική και η ευρωπαϊκή οικονομία να ανακάμψει, αλλά και τα δημοσιονομικά δεδομένα που δυσκολεύουν αυτήν την ανάκαμψη.

Επομένως, πράγματι η διαπραγμάτευση πάνω στο μνημόνιο θα συνεχιστεί, είτε σχηματιστεί κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε με τη ΝΔ. Το βέβαιο είναι, όμως, ότι από αυτήν τη διαπραγμάτευση τίποτα καλό δεν έχει να περιμένει ο λαός.

Για τους δικούς τους λόγους και για να δεσμεύσουν την όποια επόμενη κυβέρνηση στην εφαρμογή του μνημονίου, οι Ευρωπαίοι «εταίροι» επιβεβαιώνουν και αυτοί ότι «δεν τίθεται θέμα επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου, παρά μόνο μέσα στο πλαίσιο της αξιολόγησης», όπως είπε τις προάλλες ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, Γ. Ντάισελμπλουμ.

Για την ιστορία, θυμίζουμε ότι αναδιαπραγμάτευση του πρώτου μνημονίου υποσχόταν και ο Αντ. Σαμαράς, πριν από τις εκλογές του Ιούνη του 2012. Τότε, μάλιστα, παρουσίασε και 18 σημεία, τα οποία θα διαπραγματευόταν αν γινόταν κυβέρνηση.

Τα σημεία αυτά ταυτίζονται σε μεγάλο βαθμό με εκείνα που ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει τώρα ως αντικείμενο επαναδιαπραγμάτευσης στο μνημόνιο που ψήφισε μαζί με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και φυσικά τους ΑΝΕΛ. Κατά κύριο λόγο, έχουν να κάνουν με τη φορολογία, το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά.

Σε δηλώσεις του, τότε, ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζε τις εξαγγελίες της ΝΔ ως τα «δεκαοκτώ βήματα προς την ολοκλήρωση της κόλασης του μνημονίου»... Λίγους μήνες μετά, η αναδιαπραγμάτευση του πρώτου μνημονίου κατέληξε στην υπογραφή και ψήφιση του δεύτερου.

Επομένως, απ' όπου κι αν πιάσει κανείς το νήμα, διαπιστώνει ότι πείρα υπάρχει και πρέπει να αξιοποιηθεί από το λαό μπροστά στην κάλπη.

Δεν αρκεί, όμως, ο λαός να μην «τσιμπήσει» στις νέες αυταπάτες που σκορπούν προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι. Χρειάζεται να ξεμπερδεύει συνολικά και στο κίνημα με τις δυνάμεις εκείνες που τον αναγορεύουν σε συστατικό στοιχείο της «διαπραγμάτευσης» ή της «επαναδιαπραγμάτευσης» των μνημονίων, καλώντας τον να συρθεί πίσω από επιδιώξεις αλλότριες προς τα πραγματικά του συμφέροντα.

Ποιος δεν θυμάται τις διαδηλώσεις στήριξης της κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση με τους «θεσμούς», στις οποίες καλούσαν σύσσωμες οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, καλλιεργώντας κλίμα ανοχής και αναμονής...

Το ίδιο επιδιώκει και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας όμως στο «βιογραφικό» του την υπογραφή του τρίτου μνημονίου.

Απ' αυτή την άποψη, κανένας εργαζόμενος, κανένας άνθρωπος των λαϊκών στρωμάτων δεν πρέπει τώρα να ξεγελαστεί. Η αναμονή για τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης στέρησε πολύτιμο χρόνο από την οργάνωση του κινήματος.

Τώρα, με ισχυρό ΚΚΕ στην κάλπη και παντού, ο λαός πρέπει να προετοιμαστεί για σκληρούς ταξικούς αγώνες, στην κατεύθυνση της σύγκρουσης με τα μνημόνια και την πολιτική που τα επιβάλλει.

    

Σελ. 

/24 

Οι εργάτες δεν μπορεί να ψηφίζουν τα ίδια κόμματα με τα αφεντικά

 Οι εργάτες δεν μπορεί να ψηφίζουν τα ίδια κόμματα με τα αφεντικά

Από τη συμμετοχή συνδικάτων της Βιομηχανίας σε

παλιότερη κινητοποίηση ενάντια στα μνημόνια,

στην Αττική

Ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με συνδικαλιστές από κλάδους της Βιομηχανίας για τις επικείμενες εκλογές

Παραμονές των εκλογών και με αφορμή το κάλεσμα που διακινούν στους κλάδους τους συνδικάτα της Βιομηχανίας από την Αττική, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Ακη Αντωνίου, αντιπρόεδρο του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας, πρόεδρο του Παραρτήματος του Πειραιά, την Φωτεινή Λυκουρέση, αντιπρόεδρο της Πανελλαδικής Ενωσης Λιθογράφων και τον Γιάννη Σχοινά, γραμματέα του Συνδικάτου Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Αττικής.
_______

-- Παρακολουθώντας τα επιχειρήματα των κομμάτων σ' αυτήν την προεκλογική περίοδο, ποιους στόχους εκτιμάτε ότι θέλουν να υπηρετήσουν;

Ακης Αντωνίου: Ο στόχος τους είναι, μέσα από νέα ψέματα, εκβιαστικά διλήμματα, ανούσιες αντιπαραθέσεις και τακτικισμούς, να αποσπάσουν τη λαϊκή συναίνεση στο βάρβαρο μνημόνιο που όλοι μαζί ψήφισαν.

Να εγκρίνουμε, δηλαδή, με την ψήφο μας την παραπέρα μείωση των μισθών και των συντάξεων, τη διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και των ατομικών συμβάσεων, την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, την αύξηση της φορολογίας για στοιχειώδεις υπηρεσίες σε Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία.

Ζητάνε από εμάς τους εργαζόμενους και τις οικογένειές μας να εγκρίνουμε με την ψήφο μας την πολιτική τους, να τους δώσουμε το «πράσινο φως» για να κλιμακώσουν την επίθεση σε βάρος μας. Θέλουν νομιμοποίηση μέσω και της ψήφου για το άγριο χαράτσωμα της λαϊκής οικογένειας στους παιδικούς σταθμούς, για να πληρώνουμε πιο ακριβά τα βασικά είδη διατροφής, να συνεχίσουν τα παιδιά μας να παραμένουν άνεργα και όταν βρίσκουν δουλειά, να τα εκμεταλλεύεται η εργοδοσία για 12 ώρες με 300 και 400 ευρώ, να μην μπορούμε να κάνουμε απεργία κ.ά.

Από την άλλη, ζητάνε από τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα να εγκρίνουν με την ψήφο τους τα δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ που θα δοθούν στις τράπεζες, στους βιομήχανους, στους εφοπλιστές. Να εγκρίνουν την παράδοση στο μεγάλο κεφάλαιο των αεροδρομίων, των λιμανιών, των σιδηροδρόμων, του ορυκτού και ενεργειακού πλούτου της χώρας.
Τελικά, στόχος τους είναι να χρησιμοποιήσουν την εργατική λαϊκή ψήφο για να συγκροτήσουν μια πιο ισχυρή, αδίστακτη και αυταρχική κυβέρνηση, η οποία θα υλοποιήσει το μνημόνιο που όλοι μαζί ψήφισαν, για να τσακίσουν τα δικαιώματά μας. Με δυο λόγια, να μας βάλουν «να βγάλουμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια».

Οχι ξανά «κοψοχέρηδες»

-- Είναι συχνό φαινόμενο, μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση, πολλοί να δηλώνουν «κοψοχέρηδες», καθώς άλλο νόμιζαν ότι ψήφιζαν και άλλο τους βγαίνει μετά την κάλπη. Πόσο υπαρκτός είναι αυτός ο κίνδυνος μπροστά και στις εκλογές της Κυριακής;

Γιάννης Σχοινάς: Ο κίνδυνος σίγουρα είναι υπαρκτός, αλλά τώρα υπάρχουν καλύτερες προϋποθέσεις να βγουν ουσιαστικά συμπεράσματα, ώστε την επομένη των εκλογών να μην πούμε «την πάτησα ξανά», «δεν ήξερα». Τώρα υπάρχει μεγαλύτερη πείρα, για να αποκρουστεί η κοροϊδία, να μην εγκλωβιστούν οι εργαζόμενοι και ο λαός στα νέα ψέματα και τις υποσχέσεις, να μην υποκύψουν στις νέες απειλές και τους εκβιασμούς.

Μέχρι τώρα ξέραμε τους παλιούς υπηρέτες του κεφαλαίου, τα «παραδοσιακά» κόμματα της μεγαλοεργοδοσίας. Τώρα μάθαμε και τους νέους. Ολοι μας γνωρίζουμε τι μας περιμένει, όποιος κι αν κληθεί να φτιάξει κυβέρνηση, αφού το κυβερνητικό πρόγραμμα είναι ήδη αποφασισμένο: Είναι το μνημόνιο, που θα αναθεωρείται μόνο προς το χειρότερο μετά από κάθε τρίμηνο έλεγχο, όπως άλλωστε γινόταν και με τα προηγούμενα δύο μνημόνια.

Τώρα, όλοι μας γνωρίζουμε καλύτερα το ποιοι είναι μαζί μας και ποιοι είναι απέναντί μας, ποιοι είναι συνεπείς με αυτά που μας λένε προεκλογικά και ποιοι μας κοροϊδεύουν. Γνωρίζουμε αυτούς που όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν δίπλα μας, μας βοήθησαν να οργανώσουμε την πάλη μας, όταν οι άλλοι μας έλεγαν να περιμένουμε και να συνεργαστούμε με την εργοδοσία, μας καλούσαν να στηρίξουμε την κυβέρνηση. Αποδείχτηκε ότι ήθελαν να μας κάνουν συνένοχους στο έγκλημα, στο βάρβαρο μνημόνιο που όλοι μαζί ψήφισαν τελικά τον Αύγουστο που μας πέρασε.

Ολα αυτά τα χρόνια, όμως, έχουμε αποκτήσει πείρα και από αυτούς που «πρώτα κάνουν τη δουλειά» και μετά παριστάνουν τους «εξαπατημένους», τους «ανήξερους» και τους «μετανοούντες», για να μπάσουν το λαό στις ίδιες αυταπάτες από άλλη πόρτα. Χορτάσαμε πραγματικά όλα αυτά τα χρόνια από «μετανοούντες αντάρτες», όποιο προσωπείο κι αν φορούσαν.

Τέλος, οι εργαζόμενοι ξέρουν πλέον καλά «τι καπνό φουμάρει» και η φασιστική Χρυσή Αυγή, η οποία, πίσω από τις αντιμνημονιακές και αντισυστημικές κορόνες της, στηρίζει με λύσσα το σύστημα της εκμετάλλευσης, φτιάχνει δουλεμπορικά για να προσφέρει φτηνούς εργάτες στις επιχειρήσεις, φοβίζει όσους αντιστέκονται. Είναι εγκληματική οργάνωση, γιατί αυτή είναι η ιδεολογία της. Ο ρόλος της αποκαλύφθηκε στην επίθεση σε βάρος των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα, στη δολοφονία του Π. Φύσσα, στις επιθέσεις σε βάρος μεταναστών.
Για ποια «δημοκρατία» μιλάνε;

-- Παρ' όλα αυτά, τα κόμματα που ζητάνε την ψήφο για να κυβερνήσουν ή να συγκυβερνήσουν, ισχυρίζονται ότι προσφεύγουν στην κρίση του «κυρίαρχου λαού» και αποθεώνουν τη δημοκρατία. Πώς το σχολιάζετε;

Φωτεινή Λυκουρέση: Να μας πουν αυτοί που κλίνουν σε όλες τις πτώσεις τη λέξη «δημοκρατία», γιατί, όταν ένας εργαζόμενος γίνεται μέλος του συνδικάτου, μπαίνει στη «μαύρη λίστα» της εργοδοσίας; Γιατί, όταν ένας εργαζόμενος μοιράζει ακόμα και μια προκήρυξη του σωματείου του, σε πολλές περιπτώσεις καλείται σε απολογία κι αν «δεν συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις» φτάνει μέχρι και να απολύεται, με διάφορα προσχήματα;

Στους χώρους που δουλεύουμε, αλλού μας απαγορεύουν και αλλού μας βάζουν σοβαρά εμπόδια για να κάνουμε γενικές συνελεύσεις. Οταν αποφασίζουμε απεργία, η εργοδοσία, μαζί με την κυβέρνηση, παίρνουν όλα τα μέτρα για να την εμποδίσουν, ενώ είναι συνηθισμένο φαινόμενο μετά την απεργία να ακολουθούν εκδικητικές - τρομοκρατικές απολύσεις.

Ακόμα πιο πέρα: Το δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση και την απεργία θεωρείται από την εργοδοσία και τα κόμματά της «κατάχρηση της ελευθερίας» και καταγγέλλεται ότι εμποδίζει «το δικαίωμα στην εργασία», δηλαδή στην απεργοσπασία. Αντίθετα, το να ψηφίζεις για τη Βουλή κάθε έξι μήνες, να κάνεις δημοψηφίσματα, θεωρείται από τους ίδιους «γιορτή της δημοκρατίας», «έκφραση της λαϊκής ετυμηγορίας».

Επομένως, ας αφήσουν τα ψέματα και την κοροϊδία. Ολοένα και περισσότεροι συνειδητοποιούν τι κρύβεται πίσω από το γνωστό «ζητάμε την ετυμηγορία του λαού», «να μιλήσει ο κυρίαρχος λαός». Θέλουν να μας κάνουν συνυπεύθυνους. Να αισθανθούμε ότι εμείς τάχα κυβερνάμε, ότι εμείς με την ψήφο μας τιμωρούμε, ανεβάζουμε και κατεβάζουμε κυβερνήσεις. Γνωρίζουν ότι δεν κινδυνεύουν από αυτήν τη «λαϊκή ετυμηγορία», γιατί, άσχετα από την κυβέρνηση που θα βγει, ίδια θα παραμένει η εξουσία.

Απάντηση στην ωμή παρέμβαση της εργοδοσίας

-- Πώς σχολιάζετε την ωμή παρέμβαση της μεγαλοεργοδοσίας σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου;

Γιάννης Σχοινάς: Δεν είναι τυχαίο ότι μπροστά στις εκλογές, οι Ενώσεις των εργοδοτών βγαίνουν η μία μετά την άλλη ή όλες μαζί και ζητάνε «σταθερή κυβέρνηση συνεργασίας», «να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις των μνημονίων» και άλλα παρόμοια. Προσπαθούν να επηρεάσουν την ψήφο του λαού σε κατεύθυνση αντίθετη προς τα πραγματικά του συμφέροντα.

Οπως δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ισχυρές μερίδες των εργοδοτών αγκάλιασαν τις δήθεν αυθόρμητες συγκεντρώσεις «υποστήριξης της κυβέρνησης» στο Σύνταγμα, στις οποίες καλούσαν κόμματα και συνδικαλιστικές πλειοψηφίες. Τέτοιες δραστηριότητες προβάλλονταν απ' όλα τα αστικά Μέσα σαν «λαϊκή παρέμβαση», κι ας συμμετείχαν σε αυτές η εργοδοσία και οι πιο απίθανοι «σαλονάτοι» τύποι.

Από την άλλη, οι απεργιακές συγκεντρώσεις και τα συλλαλητήρια των ταξικών συνδικάτων, του ΠΑΜΕ, θεωρούνται «ζημιά στην οικονομία», «ταλαιπωρία για τους υπόλοιπους εργαζόμενους», δημιουργούν «ασφυξία στην αγορά και τους εμπόρους του κέντρου», «αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό και στους τουρίστες».

Ολα αυτά επιβεβαιώνουν ότι αυτό που φοβάται η μεγαλοεργοδοσία και οι πολιτικές της δυνάμεις είναι ο συνεπής ταξικός αγώνας, που στο εργατικό κίνημα εκφράζεται από το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα που συσπειρώνονται σ' αυτό. Είναι οι δυνάμεις αυτές που παλεύουν για την ανασύνταξη του κινήματος, την απαλλαγή του από τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό, που αποτελεί φορέα της γραμμής του κεφαλαίου μέσα στο κίνημα.

Τώρα, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, εμείς, σαν ταξικά συνδικάτα στο χώρο της βιομηχανίας, θεωρούμε υποχρέωση απέναντι στους συναδέλφους μας να απαντήσουμε στην ωμή παρέμβαση της εργοδοσίας. Γι' αυτό συντάξαμε και διακινούμε πλατιά στους χώρους δουλειάς ένα κείμενο - κάλεσμα, για το πώς οι εργαζόμενοι οφείλουν να σταθούν μπροστά στην κάλπη, κρίνοντας από τη σκοπιά του ταξικού τους συμφέροντος.

Το κάλεσμα των συνδικάτων

-- Ποιο είναι, σε γενικές γραμμές, το περιεχόμενο του καλέσματος που απευθύνετε προεκλογικά στους εργαζόμενους;

Ακης Αντωνίου: Το κάλεσμα αυτό υπογράφεται από το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Αττικής, την Πανελλαδική Ενωση Εργατοϋπαλλήλων Ελαιουργοσαπωνοποιών, το Κλαδικό Συνδικάτο Ενέργειας, το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Αττικής, την Πανελλαδική Ενωση Λιθογράφων, το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας, την Ενωση Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων Αθηνών, το Συνδικάτο Εργαζομένων Φαρμάκου - Καλλυντικού Αττικής - Πειραιώς και Νήσων, το Κλαδικό Σωματείο Χαρτεργατών και το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας.

Κατ' αρχήν, είναι κρίσιμο ζήτημα να δράσουμε τώρα και να μην περιμένουμε λύσεις από την κάλπη. Να οργανωθούμε στα συνδικάτα μας και να οργανώσουμε την πάλη μας, να μπλοκάρουμε τα μέτρα του μνημονίου, να παλέψουμε για την ανάκτηση των απωλειών μας, την ικανοποίηση των αναγκών μας. Να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για κλιμάκωση της πάλης από την επομένη των εκλογών.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, πρέπει να αξιοποιηθεί και η ψήφος, ώστε να διευκολύνει και να μην εμποδίζει την ανάπτυξη της πάλης. Στις εκλογές πρέπει να αποδυναμωθούν οι δυνάμεις που στηρίζουν τους εχθρούς μας, την ΕΕ και την εργοδοσία, που παλεύουν για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου στις δικές μας πλάτες.

Χρειάζεται να ενισχύσουμε αυτούς που είναι πάντα δίπλα μας, πριν και μετά τις εκλογές, που δεν μας θυμούνται μόνο προεκλογικά, που θα ξαναείναι και πάλι από την επομένη των εκλογών στο πλευρό μας, στο πλευρό του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Αυτούς που στηρίζουν σταθερά τα αιτήματά μας, τα δικαιώματά μας, που αντιπαλεύουν με σταθερότητα και συνέπεια τους εχθρούς μας, την ΕΕ και την εργοδοσία, που παλεύουν για να πάρει ο λαός στα χέρια του τον πλούτο που παράγει.

Αυτό είναι που κρίνεται σε αυτές τις εκλογές και όχι το ποια δύναμη θα βγει πρώτη ή δεύτερη, αν η κυβέρνηση που θα συγκροτηθεί θα είναι μονοκομματική ή πολυκομματική. Αυτό που θα μετρήσει είναι αν και με την ψήφο μας, θα δημιουργήσουμε την επόμενη μέρα τις προϋποθέσεις για να συνεχίσουμε από καλύτερες θέσεις τον αγώνα, που θα είναι σκληρός και δύσκολος.

Πηγή: Ριζοσπάστης

   Να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα

Από Οικοδόμος

Γράφει ο 2310net //

Ο ένας θέλει να φαίνεται ψηλότερος. Ο άλλος διαμαρτύρεται γιατί ο αντίπαλός του φαίνεται ψηλότερος.
Ο άλλος πάει στο Νομισματοκοπείο να αλλάξει το νόμισμα με το οποίο θα μετράμε εμείς τη φτώχεια μας και το κεφάλαιο τα ψηλότερα κέρδη του.
Η άλλη λες και ξύπνησε από κώμα μετά από 10 χρόνια θέλει να σηκώσει ψηλότερα τον πράσινο ήλιο
Ο άλλος σπέρνει φρικιαστικό, ναζιστικό μίσος στρώνοντας τον δρόμο για τους εφοπλιστές να συνεχίσουν να σηκώνουνψηλότερα το πατριωτικό λάβαρο της κερδοφορίας τους
Ο άλλος επιστρατεύει όλο του το σόι για να τα βάλει με τα σόγια των πολιτικών
Ο άλλος πάλι, είναι η νέα, ύπουλη και καλλωπισμένη εκδοχή της πιο παλιάς ιστορίας, αυτής της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ενίοτε από κατασκευαστή ή καναλάρχη, πάντως θέλει σίγουρα τα διόδια ψηλότερα.
Το ζητούμενο των εκλογών είναι να σηκωθεί ο λαός λίγο ψηλότερα. Λίγο ψηλότερα…

ΛΑΟΘΑΛΑΣΣΑ ΕΛΠΙΔΑΣ

 Η ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα στη μεγάλη προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Σύνταγμα

Με αισιοδοξία και ελπίδα για τις μάχες που έχει μπροστά του ο λαός, αποφασιστικό και μαχητικό πνεύμα για τη συμμετοχή του σε αυτούς, χωρίς ταλάντευση και δεύτερες σκέψεις για το δρόμο που πρέπει να βαδίσουν. Έτσι θα σταθούν και μπροστά στην κάλπη της Κυριακής, οι χιλιάδες λαού που γέμισαν το Σύνταγμα, παίρνοντας μέρος στην μεγάλη προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Σύνταγμα, με ομιλητή το ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα.

Το ίδιο μαχητικό «παρών» θα συνεχίσουν να δίνουν τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος, μέχρι την Κυριακή, στην τελική ευθεία της προσπάθειας να βγει το ΚΚΕ όσο το δυνατόν περισσότερο ενισχυμένο από την κάλπη.
Διαδίδοντας το κάλεσμα συστράτευσης σε γειτονιές, χώρους δουλειάς και σχολές, φροντίζοντας να φτάσει το ψηφοδέλτιο με το σφυροδρέπανο στα χέρια που πρέπει.
Στους χιλιάδες εργαζόμενους και άνεργους που συνάντησαν τους κομμουνιστές και τη δράση τους στους αγώνες για τη δουλειά, το μεροκάματο και τη σύνταξη, για το νοσοκομείο, τον παιδικό σταθμό και το σχολείο των παιδιών τους. Εξηγώντας, μέχρι την τελευταία στιγμή, πως η ψήφος τους για να γίνει λίπασμα που θα θεριέψει τους αυριανούς αγώνες, πρέπει να είναι κόκκινη.

Σε αυτούς που έχουν βαδίσει μαζί με το ΚΚΕ στο παρελθόν, και απομακρύνθηκαν αναζητώντας λύσεις που πρόσκαιρα φάνηκαν πιο άμεσες και εύκολες. Καλώντας να ξαναπάρουν τη θέση τους στον κοινό αγώνα, δίπλα στο κόμμα που "στεγάζει" την ιστορία, τους αγώνες και την προοπτική της εργατικής τάξης να χτίσει έναν κόσμο στα μέτρα των δικών της αναγκών.

Απευθύνονται ακόμα σε όσους είδαν την απογοήτευση να παίρνει τη θέση της ελπίδας που επικαλέστηκε η «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση των τελευταίων μηνών, θυμούνται όμως τις προειδοποιήσεις του ΚΚΕ και συζητούν με τους κομμουνιστές με γνώμονα την πείρα όσων έζησαν τους τελευταίους μήνες. Και ειδικά σε αυτούς, τονίζουν πως τώρα είναι η ώρα να δώσουν ηχηρή απάντηση σε όσους ποντάρουν να διαδώσουν την απογοήτευση, να τροφοδοτήσουν τη λογική πως «δε γίνεται τίποτα», να τη μετατρέψουν σε μοχλό υποταγής και ενσωμάτωσης την επόμενη μέρα. Γιατί τώρα δεν είναι η ώρα να σηκώσουν ψηλά τα χέρια, αλλά τη σημαία του αγώνα.

«Μπορούμε να είμαστε πρωταγωνιστές με το δικό μας σχέδιο για τη φιλολαϊκή διέξοδο. Μπορούμε να ζήσουμε με σύγχρονα δικαιώματα, χωρίς κρίσεις, φτώχεια και ανεργία. Αυτό είναι το πραγματικά καινούργιο σήμερα», με τα λόγια αυτά, μεταξύ άλλων, υποδέχονταν τα μεγάφωνα τις προσυγκεντρώσεις που έφταναν στο Σύνταγμα.

Στο χώρο της συγκέντρωσης, διαβάστηκε επίσης ο κατάλογος των κομμάτων που έχουν στείλει μηνύματα αλληλεγγύης στο ΚΚΕ, μπροστά στην εκλογική μάχη.
Τη θέση τους μπροστά στην εξέδρα που στήθηκε στο Σύνταγμα, πήραν συνεργαζόμενοι με το ΚΚΕ που δίνουν τη μάχη ως υποψήφιοι στα ψηφοδέλτιά του, καλλιτέχνες, άνθρωποι του Πολιτισμού και της επιστήμης, που πήραν μέρος στην προεκλογική συγκέντρωση.

Το παραμύθι της «επαναδιαπραγμάτευσης»

Το παραμύθι της «επαναδιαπραγμάτευσης»

Την επαναδιαπραγμάτευση σημείων του μνημονίου υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ και παρουσιάζει τον εαυτό του ως τον πιο ικανό να το κάνει, συγκρινόμενος με τη ΝΔ.
Προσπαθεί και μ' αυτόν τον τρόπο να κοροϊδέψει το λαό ότι στο πλαίσιο της συμφωνίας που υπέγραψε για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, υπάρχουν περιθώρια άμβλυνσης των συνεπειών που έχει για τα λαϊκά στρώματα η εφαρμογή του μνημονίου.
Καταρχήν, η επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας προβλέπεται από το ίδιο το κείμενο της δανειακής σύμβασης, αφού κάθε τρεις μήνες θα υπάρχει αξιολόγηση και πιθανή αναπροσαρμογή μέτρων και στόχων.
Αναπροσαρμογή που θα είναι κάθε φορά προς το χειρότερο, με δεδομένες μάλιστα τις δυσκολίες που έχει η ελληνική και η ευρωπαϊκή οικονομία να ανακάμψει, αλλά και τα δημοσιονομικά δεδομένα που δυσκολεύουν αυτήν την ανάκαμψη.
Επομένως, πράγματι η διαπραγμάτευση πάνω στο μνημόνιο θα συνεχιστεί, είτε σχηματιστεί κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε με τη ΝΔ. Το βέβαιο είναι, όμως, ότι από αυτήν τη διαπραγμάτευση τίποτα καλό δεν έχει να περιμένει ο λαός.
Για τους δικούς τους λόγους και για να δεσμεύσουν την όποια επόμενη κυβέρνηση στην εφαρμογή του μνημονίου, οι Ευρωπαίοι «εταίροι» επιβεβαιώνουν και αυτοί ότι «δεν τίθεται θέμα επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου, παρά μόνο μέσα στο πλαίσιο της αξιολόγησης», όπως είπε τις προάλλες ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, Γ. Ντάισελμπλουμ.
Για την ιστορία, θυμίζουμε ότι αναδιαπραγμάτευση του πρώτου μνημονίου υποσχόταν και ο Αντ. Σαμαράς, πριν από τις εκλογές του Ιούνη του 2012. Τότε, μάλιστα, παρουσίασε και 18 σημεία, τα οποία θα διαπραγματευόταν αν γινόταν κυβέρνηση.
Τα σημεία αυτά ταυτίζονται σε μεγάλο βαθμό με εκείνα που ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει τώρα ως αντικείμενο επαναδιαπραγμάτευσης στο μνημόνιο που ψήφισε μαζί με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και φυσικά τους ΑΝΕΛ. Κατά κύριο λόγο, έχουν να κάνουν με τη φορολογία, το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά.
Σε δηλώσεις του, τότε, ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζε τις εξαγγελίες της ΝΔ ως τα «δεκαοκτώ βήματα προς την ολοκλήρωση της κόλασης του μνημονίου»... Λίγους μήνες μετά, η αναδιαπραγμάτευση του πρώτου μνημονίου κατέληξε στην υπογραφή και ψήφιση του δεύτερου.
Επομένως, απ' όπου κι αν πιάσει κανείς το νήμα, διαπιστώνει ότι πείρα υπάρχει και πρέπει να αξιοποιηθεί από το λαό μπροστά στην κάλπη.
Δεν αρκεί, όμως, ο λαός να μην «τσιμπήσει» στις νέες αυταπάτες που σκορπούν προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι. Χρειάζεται να ξεμπερδεύει συνολικά και στο κίνημα με τις δυνάμεις εκείνες που τον αναγορεύουν σε συστατικό στοιχείο της «διαπραγμάτευσης» ή της «επαναδιαπραγμάτευσης» των μνημονίων, καλώντας τον να συρθεί πίσω από επιδιώξεις αλλότριες προς τα πραγματικά του συμφέροντα.
Ποιος δεν θυμάται τις διαδηλώσεις στήριξης της κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση με τους «θεσμούς», στις οποίες καλούσαν σύσσωμες οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, καλλιεργώντας κλίμα ανοχής και αναμονής...
Το ίδιο επιδιώκει και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας όμως στο «βιογραφικό» του την υπογραφή του τρίτου μνημονίου.
Απ' αυτή την άποψη, κανένας εργαζόμενος, κανένας άνθρωπος των λαϊκών στρωμάτων δεν πρέπει τώρα να ξεγελαστεί. Η αναμονή για τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης στέρησε πολύτιμο χρόνο από την οργάνωση του κινήματος.
Τώρα, με ισχυρό ΚΚΕ στην κάλπη και παντού, ο λαός πρέπει να προετοιμαστεί για σκληρούς ταξικούς αγώνες, στην κατεύθυνση της σύγκρουσης με τα μνημόνια και την πολιτική που τα επιβάλλει.

Τι έζησε ο λαός τούς τελευταίους 7 μήνες...

Τι έζησε ο λαός τούς τελευταίους 7 μήνες...

Σε πρόσφατη προεκλογική του ομιλία στο Κερατσίνι, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, παρουσίασε «ένα σχέδιο με τρία στάδια που είχε προετοιμάσει το ντόπιο κατεστημένο σε συνεργασία με ακραίους κύκλους της Ευρώπης». Αυτό το σχέδιο, σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό, εκπονήθηκε για να εκβιαστεί και να ανατραπεί. Επιγραμματικά, λοιπόν, το πρώτο στάδιο - κατά τον Αλ. Τσίπρα - έχει διάρκεια από 26 Γενάρη έως 12 Ιούλη, όταν οι δανειστές μαζί με τη ΝΔ πίεζαν τη νέα κυβέρνηση να αποδεχτεί το μνημόνιο που είχαν συμφωνήσει. Το δεύτερο στάδιο - λέει - ήταν το στάδιο όπου κάποιοι από μέσα ανέτρεψαν τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Και το τρίτο στάδιο το διανύουμε τώρα - λέει - κατά το οποίο προωθούν σενάρια «κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού» ή κυβέρνησης «εθνικής ενότητας» μετά τις εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη. Γιατί όλο αυτό το σχέδιο; Συνοψίζει ο Αλέξης Τσίπρας: «Για να ανακόψουν την πορεία του λαού και του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία και να ξεκόψουν τον ΣΥΡΙΖΑ από τις ταξικές και κοινωνικές ρίζες του. (...) Αλλά και πάλι, εσείς (σ.σ. ο λαός δηλαδή) θα ακυρώσετε το σχέδιό τους».
Ας δούμε, όμως, ποια είναι η πραγματικότητα που είδε και έζησε ο λαός αυτούς τους τελευταίους 7 μήνες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Γιατί σχέδια υπήρχαν πράγματι και ήταν αντιλαϊκά. Φαίνεται, όμως, ότι η συγκυβέρνηση όχι μόνο δεν είχε στόχο να τα αντιμετωπίσει, αλλά πρώτη και καλύτερη τα υλοποίησε στις πλάτες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

* * *

Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε πρώτο κόμμα στις 25 Γενάρη, με την υπόσχεση ότι θα καταργήσει τα μνημόνια, τον ΕΝΦΙΑ, τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, θα επαναφέρει το ΕΚΑΣ, θα επαναφέρει τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ, θα επαναφέρει τη 13η σύνταξη. Εκανε κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ και ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με τους εταίρους του...
Τι έκανε;
- Συμφωνία της 20ής Φλεβάρη για παράταση της υπάρχουσας δανειακής σύμβασης - μνημονίων που είχαν ψηφίσει οι προηγούμενοι.
- Δέσμευση ότι η χώρα θα υλοποιήσει «εις το διηνεκές τις υποχρεώσεις της προς τους δανειστές».
- Αποδοχή του 70% των προβλέψεων των μνημονίων. Δηλαδή, ο λαός θα συνεχίσει να πληρώνει το χρέος, να ζει με το 1ο και το 2ο μνημόνιο να υλοποιούνται κανονικά, να κάνει εκπτώσεις από τις πραγματικές του ανάγκες.
- Παραπομπή σε βάθος τετραετίας των περιβόητων «κόκκινων γραμμών» που αναφέραμε και παραπάνω (ΕΝΦΙΑ κ.λπ.).
- Σαφή αναφορά ότι οι ιδιωτικοποιήσεις που έχουν δρομολογηθεί θα γίνουν κανονικά.
- Υλοποίηση κανονικότατα των εφαρμοστικών νόμων των δύο πρώτων μνημονίων. Για παράδειγμα, ο περαιτέρω περιορισμός προσλήψεων συμβασιούχων στο Δημόσιο με επιπτώσεις που βλέπουμε τώρα, όπως το κλείσιμο ή η υπολειτουργία των παιδικών σταθμών σε όλη τη χώρα.

* * *

Πώς συνέχισε;
- Συντάσσει και αποστέλλει στους «εταίρους» τους την πρόταση των 47+8 σελίδων, που προβλέπει μέτρα 3,6 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση που θα κληθούν να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα και με αυτή ζητείται η συνέχιση της χρηματοδότησης της χώρας.
Συγκεκριμένα, η πρόταση προβλέπει χτύπημα σε μισθούς, συντάξεις, «ανοίγει» το Ασφαλιστικό, περιλαμβάνει εκτενή ατζέντα ιδιωτικοποιήσεων για την περίοδο 2015 - 2025, ενεργοποιεί την «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ και προβλέπει το Δημοσιονομικό Συμβούλιο, που μπορεί να κάνει αυτόματα περικοπές σε δημόσιες δαπάνες, δηλαδή μισθούς, συντάξεις και πόρους προς νοσοκομεία, σχολεία, πανεπιστήμια, εάν δεν υλοποιούνται οι δεσμεύσεις προς τους «εταίρους». Είναι κυριολεκτικά το πρώτο βήμα για το τρίτο μνημόνιο που θα ερχόταν δυο μήνες αργότερα.
Στο μεταξύ, η κυβέρνηση έχει ξεκινήσει ήδη μία μεγάλη επίθεση στα ταμειακά διαθέσιμα νοσοκομείων, δήμων, περιφερειών, οργανισμών του Δημοσίου. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα κρίσιμες υπηρεσίες που εξυπηρετούν λαϊκές ανάγκες, να λειτουργούν κάτω από ακόμα χειρότερες συνθήκες.

* * *

Αρχές Ιούλη, τέσσερις μόλις μέρες πριν το δημοψήφισμα, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ υποβάλλει αίτημα για νέα διετή δανειακή σύμβασ, ύψους 29,1 δισ. ευρώ προς τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM). Οσα προβλέπει, είναι ακριβώς τα ίδια σε ποσοστό 99,9% με όσα περιλαμβάνονται στην πρόταση Γιούνκερ, εξαιτίας της οποίας ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε και ανακοίνωσε το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη. Περιλαμβάνει υλοποίηση όλων των νόμων του 1ου και 2ου μνημονίου, ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα, αύξηση ορίων συνταξιοδότησης, αυξήσεις στο ΦΠΑ σε είδη διατροφής πρώτης ανάγκης και σε πολλά ακόμα, σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, «άνοιγμα» συνολικά του Ασφαλιστικού, αύξηση εισφορών σε συνταξιούχους και μισθωτούς, ΕΝΦΙΑ και το 2016, κατάργηση πρόωρων συντάξεων, επιβολή μέτρων σε βάρος των φτωχών αγροτών, ιδιωτικοποιήσεις.
Λίγες μέρες μετά το δημοψήφισμα και το «όχι» του ελληνικού λαού, η συγκυβέρνηση φέρνει στη Βουλή νομοσχέδιο με το οποίο ζητά να εγκριθεί η έναρξη των διαπραγματεύσεων με τους «εταίρους» για νέα δανειακή σύμβαση - μνημόνιο και ζητά να ψηφιστούν σκληρά προαπαιτούμενα αντιλαϊκά μέτρα για να ξεκινήσει αυτή η διαπραγμάτευση. Αυτά ψηφίζονται από ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι.
Μία εβδομάδα μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη, στη Σύνοδο Κορυφής που ξεκίνησε στις 12 και τέλειωσε στις 13 Ιούλη, επικυρώνεται το τρίτο αντιλαϊκό μνημόνιο που συμφωνήθηκε ανάμεσα σε συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ΕΕ - ΕΚΤ - ESM - ΔΝΤ. Το μνημόνιο αυτό προβλέπει εκτεταμένα αντιλαϊκά μέτρα που θα υλοποιηθούν, με τις επιπτώσεις για το λαό να βρίσκονται σε βάθος δεκαετιών. Οι «εταίροι», με πρώτο και καλύτερο τον Σόιμπλε, την Μέρκελ, τον Ολάντ κ.λπ., πλέκουν το εγκώμιο της κυβέρνησης Τσίπρα. Το 15Αύγουστο, αυτό το μνημόνιο ψηφίζεται από ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ.
Λίγες μέρες αργότερα, ο Αλέξης Τσίπρας προκηρύσσει εκλογές...

* * *

Μετά απ' όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα κόμματα που ψήφισαν το μνημόνιο, έχουν το θράσος να ζητούν την ψήφο του ελληνικού λαού. Το ίδιο θράσος έχουν και όσοι σε όλη αυτή τη μακρά αντιλαϊκή διαδρομή έβαλαν πλάτη από τα υπουργικά τους γραφεία στο να περάσει αυτή η πολιτική και τώρα κάνουν πως δεν ξέρουν, όπως οι της ΛΑΕ. Στην πραγματικότητα, όλοι τους ζητούν από το λαό να τους ψηφίσει για να επικυρώσει μόνος του την προδιαγεγραμμένη σφαγή του... Θα το δεχτεί αυτό ο λαός;
Ψήφος στο ΚΚΕ. Γιατί είναι η μόνη ψήφος που μπορεί να επιστρέψει σαν δύναμη αντίστασης απέναντι στο νέο μνημόνιο, αλλά και σαν δύναμη αντεπίθεσης στην πάλη για φιλολαϊκή διέξοδο, για τη λαϊκή εξουσία με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους.