Σε σας μιλάω ρεφόρμες…

 

 

 

Νεk

 

Κι ενώ όλοι οι παπαγάλοι, μας “ζμπρώχνουν” σε μιαν ακόμη “θερινή” ραστώνη, εμείς, “τα ζαβά”, εξακολουθούμε ακόμη, να κωλοτρωγόμαστε για το τι θα γίνει τελικά…

Θα περικοπούν κι άλλο, στα πλαίσια των “ληγούμενων” Μνημονίων, οι συντάξεις μας μετά τον Αύγουστο ή άραγε όχι; κατά πώς ισχυρίζεται η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; …

Το “Αισχρόν” της υπόθεσης είναι η ίδια η φύση του Καπιταλισμού.
Τα κάθε φορά πετσοκοβούμενα χρήματα απ’ τις συντάξεις μας είναι ήδη πληρωμένα από εμάς τους ίδιους, σε όλον τον εργασιακό μας βίο, από τις ασφαλιστικές μας εισφορές.

Είναι τα χρήματα, που μας παρακρατούσε απ’ το μεροκάματο μας, κάθε ένας εργοδότης και που τα απέδιδε στο ασφαλιστικό μας ταμείο, ως ένσημά μας για ανεργία, υγεία και σύνταξη…



Μόνο, που οι Διοικήσεις των ταμείων μας δεν ήταν ποτέ εκλεγμένες από μας τους ίδιους.

Ήταν πάντα ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΕΣ απ’ το Αστικό Κράτος…

Ώστε να μπορεί ο κάθε ιδρυτής τους Μεταξάς, να αρπάει τα λεφτά και να στήνει οχυρά, όπου μόνο η εργατική τάξη χύνει το αίμα της και δίνει την ζωή της, κι ώστε να μπορεί κάθε Αστικό Γκουβέρνο μετά το 1828 και δώθε, να “δανειοδοτεί” μέσω των τραπεζών τους διάφορους αστούς, “εφοπλιστές” και “βιομηχάνους” της “ΨωροΚώσταινας” τους με ζεστό χρήμα…

Ώστε να μπορεί ο κάθε “εθνάρχης” Βενιζέλος στα 1928 μες στην Βουλή, να προτείνει την ίδρυση ασφαλιστικών ταμείων επισείοντας το Φόβητρο των Αστών: 
“Αν δεν τους φτιάξουμε Ασφαλιστικά Ταμεία (των εργαζομένων), αυτοί θα κάνουν κομμουνιστική επανάσταση και θα μας τα πάρουν όλα”… Ώστε να μπορεί μετά, ο κάθε σύγχρονος και συνονόματος του Βαγγέλης, να “κουρεύει” με το P.S.I. του τις συντάξεις μας, ως κουτσά πιά ομόλογα μας, αγορασμένα όμως από πριν, από τα κρατικώς διορισμένα Δ.Σ. των ταμείων μας. Τα ίδια βέβαια, έκανε κι η “Πρώτη Φορά Αριστερά” των ΣύριζαΑνέλ, όταν την άνοιξη του 2015 -ήταν μέσα τότε και η νυν Λαϊκή Ενότητα/ υπό τον Λαφαζάνη, Στρατούλη, Λεουτσάκο κ.λ.π.-ζήτησε και πήρε όσα διαθέσιμα αποθεματικά Δήμων και Ασφαλιστικών ταμείων, ώστε να αποπληρωθεί τότε, κάποιο  απλήρωτο ομόλογο του ελληνικού αστικού Κράτους, που έληγε τον Ιούνη του 2015, προς κέρδος όλων των “ΚαζινοΚαπιταλιστών”, όπως ονομάτιζε/προτού εκλεγεί πρώτη δύναμη το Γενάρη του 2015 η “Ριζοσπαστική” αριστερά του Αλέξη, του Μπαρουφάκη και του κομμουνιστικού “ογκόλιθου” Δραγασάκη/τους διεθνείς καπιταλιστές-χρηματιστές-τοκογλύφους, που εξαρτούν μέσω του δανεισμού χρημάτων ολόκληρους λαούς και ανθρώπινες ζωές.

Η ουσία παραμένει. Δώστε μου πίσω τα χρήματα μου…

Κάθε “Ηθική” του Καπιταλισμού παραμένει ΑΝΗΘΙΚΗ..

Σε Σάς Μιλάω Ρεφόρμες…

Ανατρέπεται μόνο. Δεν διορθώνεται…

 katiousa.gr

Αίσχος καταστολής και αστυνομοκρατίας στη Λευκίμμη

• 
  

Πηγή: Eurokinissi

Η κυβέρνηση για να καταστείλει τους αγώνες του λαού της Κέρκυρας ενάντια στη λειτουργία του ΧΥΤΑ Λευκίμμης, που έχει μετατραπεί σε χωματερή, έστειλε από την Αθήνα τέσσερις διμοιρίες των ΜΑΤ.
Το προεδρείο της Ενωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αττικής εξέδωσε ανακοίνωση στις 6/7/18, που υπογράφουν ο πρόεδρος και ο γγ του σωματείου.
Οι δύο συνδικαλιστές δεν λένε κουβέντα για την απαράδεκτη κυβερνητική απόφαση της χρησιμοποίησης των ΜΑΤ για εκφοβισμό και καταστολή της πάλης των κατοίκων της Λευκίμμης, που αντιδρούν στη χωματερή με μαζικές κινητοποιήσεις.
Οι δύο συνδικαλιστές, δεχόμενοι την αποστολή των ΜΑΤ στην Κέρκυρα, ενισχύουν και τον κυβερνητικό αυταρχισμό.
Αυτό το αίσχος της καταστολής πρέπει να σταματήσει. Αμεσα να φύγουν τα ΜΑΤ από τη Λευκίμμη και να σταματήσει το αίσχος της αστυνομοκρατίας και της καταστολής.
Τα ΜΑΤ να διαλυθούν εδώ και τώρα γιατί μόνη αποστολή τους είναι το χτύπημα των διαδηλώσεων και των διαμαρτυριών του λαού. Η στάση των δύο μελών της διοίκησης αποκαλύπτει ότι αυτοί οι δύο κύριοι δεν έχουν καμία σχέση με τον συνδικαλισμό που έχουν ανάγκη οι αστυνομικοί.
Αναδημοσιεύεται από το δεκαπενθήμερο δισέλιδο «Για τους ένστολους», από τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου», 21-22 Ιούλη 2018. 

Δολοφόνησε 15χρονο Παλαιστίνιο ο Ισραηλινός στρατός

Ήταν παιδί. Δολοφονήθηκε στα 15 χρόνια του. Δίπλα στον καταυλισμό των προσφύγων που μεγάλωνε. Τα δολοφονικά πυρά Ισραηλινών στρατιωτών του έκοψαν το νήμα της ζωής…
Το …«αδίκημα» του; Υπερασπίστηκε τον καταυλισμό του, από τις επιδρομές του Ισραηλινού στρατού. Ο Αρκάν Μιζχέρ πέθανε από μια σφαίρα στο στήθος. Μια σφαίρα από τις πολλές που έριξαν Ισραηλινοί στρατιώτες στη διάρκεια της επιδρομής τους στον καταυλισμό προσφύγων Ντεϊσέχ, στη Βηθλεέμ στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη.
Η δολοφονία του νεαρού Παλαιστινίου, σύμφωνα με Παλαιστινιακό υπουργείο Υγείας έγινε τη νύκτα της Κυριακής προς Δευτέρα.
Ο ισραηλινός στρατός με δική ανακοίνωσε επιβεβαίωσε κυνικά ότι στρατιώτες είχαν εισέλθει στον καταυλισμό για να συλλάβουν δύο «υπόπτους», αποφεύγοντας όμως να επιβεβαιώσει τον θάνατο του εφήβου.
«Στη διάρκεια της επιχείρησης ξέσπασαν βίαιες συγκρούσεις όταν Παλαιστίνιοι άρχισαν να πετούν πέτρες, βόμβες μολότοφ και χειροβομβίδες εναντίον των στρατιωτών», ισχυρίστηκε προκλητικά ο Ισραηλινός στρατός στην ανακοίνωσή του. «Οι Ισραηλινοί στρατιώτες άνοιξαν πυρ εναντίον των διαδηλωτών«, πρόσθετε στην ανακοίνωση. Άλλη μια δολοφονία, άλλο ένα έγκλημα μπήκε στη «λίστα» των δολοφονικών επιδρομών των Ισραηλινών, εναντίον του Παλαιστινιακού λαού.
Ο καταυλισμός Ντεϊσέχ βρίσκεται στη Δυτική Όχθη, η οποία θεωρητικά είναι υπό τον πλήρη έλεγχο της Παλαιστινιακής Αρχής του προέδρου Μαχμούντ Αμπάς. Όμως ο ισραηλινός στρατός πραγματοποιεί εκεί τακτικά επιδρομές προκειμένου να συλλάβει «υπόπτους»…

Η Παλαιστίνη βρίσκεται υπό την κατοχή του Ισραήλ με την πλήρη στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ, υλοποιώντας τους ευρύτερους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Όταν η κότα θεωρεί ότι δεν είναι κότα…

23-07-2018

Από τη ώρα που ο κύριος Κοτζιάς –εφαρμόζοντας την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ–, παρέδωσε ποικιλότροπα την χώρα στην ευμενή διάθεση των μεγάλων υπερατλαντικών φίλων, συμμάχων και εταίρων,  η πολιτική προσωπικότητά του δείχνει να υπέστη ένα είδος μετάλλαξης. 

Γιώργος Μαργαρίτης

 

«Η εποχή που θεωρούνταν διπλωματία το να κάνεις την κότα πέρασε. Αυτή είναι μια διπλωματία για κοτέτσι και όχι για εξωτερική πολιτική».

Τα παραπάνω πολύ σπουδαία τα εκστόμισε ο υπουργός εξωτερικών της αριστεροακροδεξιάς κυβέρνησης, ανάμεσα σε πολλά και εξίσου σπουδαία άλλα, σε συνέντευξη που έδωσε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο. Και με το γνωστό υπεροπτικό ύφος που τον χαρακτηρίζει εξήγησε ότι ο Σεργκέϊ Λαβρόφ –με τον οποίο «διατηρεί φιλικές σχέσεις»– του ζήτησε (ταπεινά) να τον προσκαλέσει στην Αθήνα. Καθώς η διαδικασία αυτή ακολουθείται στον διπλωματικό χώρο από κυβερνητικούς παράγοντες μικρών χωρών όταν θέλουν να επισκεφθούν την πρωτεύουσα μιας ισχυρής χώρας, ο απληροφόρητος τηλεθεατής της συνέντευξης εύκολα θα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η φτωχή και ασήμαντη Ρωσία εκλιπαρεί την ισχυρή Αθήνα να της δώσει κάποια σημασία.


«Εγώ έδωσα αυτήν την πρόσκληση, αν θέλει θα έρθει, αν δεν θέλει δεν θα έρθει, πάλι καλοδεχούμενος θα είναι»… Συμπλήρωσε μεγαλόψυχα ο «Μεγάλος». Ας κάνουν ότι θέλουν οι φτωχοί Ρώσοι, η ισχυρή Ελλάδα τους συμπονά και τους παραστέκεται. Άντε μπορεί και να τους δώσει και φιλοδώρημα… Αν έρθουν!  

Στις πολύ παλιές ιστορίες, τότε που υπήρχαν οι αριστοκράτες και οι άλλοι, ένα θέμα που έβγαζε πολύ γέλιο ήταν εκείνο του υπηρέτη, του δούλου, που υποδύεται ότι είναι αφεντικό. Πάνω στο μοτίβο αυτό γράφτηκαν αμέτρητες ιστορίες και αρκετές από αυτές μας είναι γνωστές μέσα από την τέχνη της εποχής. Οπωσδήποτε επρόκειτο για πετυχημένες ιστορίες που μπορούσαν εύκολα να «βγάλουν γέλιο» και να διακλαδωθούν σε πλήθος παρεξηγήσεων και απίθανων καταστάσεων σε τρόπο ώστε να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή-ακροατή ή αναγνώστη.

Το κακό είναι ότι ετούτο το μοτίβο είναι υπερβολικά γνωστό και ότι, για διαχρονικούς λόγους ευταξίας, το τέλος ετούτων των ιστοριών είναι καθολικά παρόμοιο. Τελικά τα μεγέθη αποκαλύπτονται,  ο σφετεριστής ταπεινώνεται και τα πράγματα επιστρέφουν στη φυσική τους σειρά: ο ισχυρός είναι ισχυρός και ο αδύνατος, αδύνατος. 

Από τη ώρα που ο κύριος Κοτζιάς –εφαρμόζοντας την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ–, παρέδωσε ποικιλότροπα την χώρα στην ευμενή διάθεση των μεγάλων υπερατλαντικών φίλων, συμμάχων και εταίρων,  η πολιτική προσωπικότητά του δείχνει να υπέστη ένα είδος μετάλλαξης. Έχει προφανώς αποδεχθεί ότι πλέον είναι υπουργός εξωτερικών στην μακρινή Ουάσιγκτον και όχι πλέον στην προβληματική Αθήνα. Χρησιμοποιεί λεξιλόγιο και ύφος ανάλογο και αισθάνεται απόλυτα σίγουρος για τον εαυτό του όταν απευθύνεται σε  «παρακατιανούς». Με δέκα αεροπλανοφόρα πίσω του, να τον στηρίζουν, σιγά μη δώσει σημασία στους Ρώσους…

Ως καλός υπηρέτης όμως διαθέτει αρκετό απόθεμα κουτοπονηριάς και ισχυρό ένστικτο προσαρμογής στη φωνή του κυρίου του.  Την ώρα που «ταπεινώνει» τη Μόσχα προσέχει εξαιρετικά να μην θίξει τους φίλους ή τους εν δυνάμει φίλους του αφεντικού του. Παρουσιάζεται ταπεινός και καθώς πρέπει απέναντι στην ισχυρή Αλβανία (με την οποία, όπως μάθαμε από τους κκ Χάαν και Τσίπρα έχουμε θέμα συνόρων…), την Βόρεια Μακεδονία (στο ΝΑΤΟ πλέον με ελληνική πρόσκληση) ή την Τουρκία.

Η τελευταία μάλιστα χώρα έχει από καιρό δημιουργήσει μείζον διπλωματικό ζήτημα ως προς τη χώρα μας. Κρατά αιχμαλώτους σε καιρό ειρήνης. Αμφισβητεί επίσης σύνορα, παραβιάζει κανόνες και επικράτεια, προκαλεί ποικιλότροπα και απειλεί. Πέρα όμως από το φάσμα διπλωματικών θεμάτων η γειτονική μας σύμμαχος έχει ένα χαρακτηριστικό: είναι εν δυνάμει φίλη με το αφεντικό ή μάλλον είναι αρκετά μεγάλη ώστε το αφεντικό να τη θέλει φίλη του.

Ως προς αυτήν λοιπόν και με βάση τις ιερές επιθυμίες του αφεντικού, η κότα μάλλον αποφάσισε να …κάνει την κότα. «Ποιείν την νήσσαν» το έλεγαν οι αρχαίοι, αλλά μάλλον δεν έχει σημασία. Και στη μια και στην άλλη εκδοχή περί πουλερικών πρόκειται…

katiousa.gr 

Οι συνθήκες ωρίμασαν, οι δεξιοί αφήνουν μούσι…

.

Σφυροδρέπανος

Νιώθετε κι εσείς πως οξύνεται η πολιτική αντιπαράθεση; Δεν το νιώθετε στην ατμόσφαιρα, σαν τον Αντώνη πριν λίγα χρόνια; Βλέπετε ολοένα και περισσότερους στο άμεσο περιβάλλον σας, φίλους και συναδέλφους, να πολιτικοποιούνται έντονα και να καταπιάνονται με ακανθώδη θεωρητικά ζητήματα που θυμίζουν αμφιθέατρο;
Έβαλε γραβάτα ο Τσίπρας; Ήταν κόκκινη, λιλά ή μπορντώ; Τρέκλιζε σουρωμένος ο Γιούνκερ ή είναι στους ανώνυμους ισχυαλγικούς; Άφησε γένια ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Θα κηρύξει ανένδοτο ή κάποιο αντάρτικο;

Οι αριστεροί του γλυκού νερού μισούν τους Κροάτες και τις γραβάτες, που δεν έχουν γένια, αλλά ετυμολογική συγγένεια. Τα φιλελέ σάιτ έχουν όλο το καυτό ρεπορτάζ για τα ξυραφάκια και το μούσι του Κυριάκου και για την ισχυαλγία του Γιούνκερ. Λίγα τα λόγια σας, ρε…
Κι αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο στην φλογερή αρθρογραφία τους, δεν είναι ο ζήλος τους για την αλήθεια, αλλά το πάθος για τους ήρωές τους, που τόλμησε να τους θίξει η πλέμπα στα σόσιαλ μίντια. Κι ίσως μαζί μια πικρία, που ο Γιούνκερ τους πρόδωσε, για την καρδιά ενός σοσιαλδημοκράτη, που βγάζει καλύτερα τη δουλειά, αλλά δεν τον αγαπάει ειλικρινά, όπως αυτοί.
Το πράγμα πάει απ’ το κακό στο χειρότερο, και το χειρότερο είναι πως φαίνεται να βρίσκει κορόιδα και να πιάνει. Κι αν αυτό είναι το επίπεδο και το περιεχόμενο της πολιτικής αντιπαράθεσης στις μέρες μας, είναι να αναφωνείς (παραφράζοντας κι ένα τσιτάτο του Κάρολου): Εγώ δεν ασχολούμαι με πολιτικά

Να συνεδριάσει το Δημοτικό Συμβούλιο ζητά ο Μ. Χαραλάμπους

Έπρεπε να περιμένουμε την παραίτηση Ασπιώτη εκτιμά ο Μπάμπης Χαραλάμπους μιλώντας σήμερα στην ΕΡΤ Κέρκυρας.
Ουσιαστικά όπως είπε «η τακτική της Δημοτικής αρχής είναι να τοποθετεί κάποιον ως εξιλαστήριο θύμα ώστε να δέχεται τις βολές των πολιτών και βέβαια κάποια στιγμή δεν αντέχει και θα τα βροντήξει». Εκείνο που έκανε εντύπωση στον κο Χαραλάμπους είναι η πληροφορία που δημοσιεύτηκε στον τύπο ότι θα αναλάβει ο ίδιος ο Δήμαρχος την προεδρεία του ΣΥΔΙΣΑ τη στιγμή που έχει ήδη αναλάβει την προεδρεία της ΔΕΥΑΚ στην αρχή της θητείας του και «αντί να πάει μπροστά πήγε προς τα πίσω» και την προεδρεία της ΑΝΙΟΝ μέχρι σήμερα αλλά και σε αυτή την περίπτωση «έχουν ένα πόρισμα ορκωτών λογιστών που δημιουργεί ερωτήματα τα οποία μένουν αναπάντητα». Απέδωσε δε την πρόθεση του Δημάρχου να αναλάβει ο ίδιος και την καθαριότητα, αν αληθεύει η πληροφορία, στο γεγονός ότι πλέον έχει έλλειψη συνεργατών. Οι «γάτες» έχουν εδώ και πολύ καιρό εγκαταλείψει και αντιδημαρχίες και τις ηλεκτρικές καρέκλες όπως είναι η αντιδημαρχία καθαριότητας. Ο κος Χαραλάμπους ζήτησε ακόμη μια φορά να γίνει συνεδρίαση του Δημοτικού συμβουλίου, τονίζοντας ότι μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει αποδεκτό το αίτημα από τη δημοτική αρχή.
ΠΗΓΗ: ΕΡΤ

---

Μπέπε Γκρίλο – “Αντισυστημικότητα” πολλών αστέρων στην υπηρεσία του συστήματος

Κατιούσα

Ο Μπέπε Γκρίλο ήταν ήδη για δεκαετίες δημοφιλής κωμικός στην Ιταλία, όταν έγινε διεθνώς γνωστός για την κάθοδό του στην πολιτική το 2009, όταν ίδρυσε μαζί με τον Τζιανρομπέρτο Κασταλέτζιο το Κίνημα των Πέντε Αστέρων, το μεγαλύτερο από τα κόμματα της σημερινής ιταλικής συγκυβέρνησης. Ο Γκρίλο ωστόσο δεν έδρεψε κυβερνητικές δάφνες, καθώς τα τελευταία χρόνια αποσύρθηκε στο παρασκήνιο του κόμματος, αναλαμβάνοντας ρόλο “εγγυητή”.  Παρά τον “παραγκωνισμό του”, είναι σίγουρο πως αυτό το πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα “τηλεκόμματος” σε μια χώρα με ιδιαίτερη παράδοση στην σύμπλευση θεάματος και πολιτικής δε θα έπαιρνε ποτέ την ώθηση που τελικά το έφερε στην εξουσία.
Ο Γκρίλο κλείνει σήμερα τα 70 του χρόνια αφού γεννήθηκε το 1948 στο Σαβινιόνε και μεγάλωσε σε εργατογειτονιά της Γένοβας. Έχοντας έφεση από μικρός στα κωμικά σκετς και τη μουσική, άρχισε να εμφανίζεται ως έφηβος σε νυχτερινά κέντρα. Αρχικά σπούδασε λογιστής για να εργαστεί στην επιχείρηση ραπτικής του πατέρα του, αλλά το 1968 στράφηκε οριστικά στην κωμωδία. Το 1975 μετακόμισε στο Μιλάνο και δυο χρόνια μετά πρωτοεμφανίστηκε στην τηλεόραση στο πρόγραμμα βαριετέ “Secondo voi”. Έγινε πολύ γρήγορα γνωστός χάρη στην κωμική και σατιρική του φλέβα, ενώ απέσπασε θετικές κριτικές για την πρώτη του ταινία “Ζητείται Ιησούς” (1982).  Τη δεκαετία του ’80 έστρεψε τα βέλη του κατά του τότε πρωθυπουργού Μπετίνο Κράξι, χαρακτηρίζοντας τους Σοσιαλιστές των οποίων ηγούνταν ως “κόμμα κλεφτών”, κάτι που οδήγησε ουσιαστικά στον αποκλεισμό του από την τότε αποκλειστικά δημόσια τηλεόραση RAI. H αποκάλυψη των σκανδάλων για τα οποία ο Κράξι δραπέτευσε από τη χώρα, καταδικαζόμενος ερήμην για διαφθορά το 1994 δικαίωσε τον Γκρίλο, που εδραίωσε τη φήμη του πέραν του πεδίου της κωμωδίας. Τα επόμενα χρόνια αποκάλυψε σειρά εταιρικών σκανδάλων, χάρη σε πληροφορίες που λάμβανε από το ευρύ δίκτυο των θαυμαστών του, κάποια από τα οποία έφτασαν και στα δικαστήρια, όπου ο ίδιος καλούνταν τακτικά ως εμπειρογνώμονας.
Το 2005 ξεκινά την πορεία του ως μπλόγκερ με το beppegrillo.it όπου δημοσιοποίησε τα ονόματα Ιταλών βουλευτών που είχαν καταδικαστεί για εγκλήματα καθώς και ένα σκάνδαλο στην ιταλική Telecom. Η κάθοδός του στην πολιτική προετοιμάστηκε από την πρωτοβουλία της “V-day” από την γνωστή ιταλική βρισιά “vaffanculo”, στις 8 Σεπτέμβρη 2007, που συγκέντρωσε πάνω από ένα εκατομμύριο συμμετέχοντες σε όλη την ιταλία. Στόχος ήταν η καταπολέμηση της διαφθοράς και η θέσπιση πιο αυστηρών προϋποθέσεων για την είσοδο στην ιταλική βουλή, την αλλαγή του ιταλικού νόμου και την ευκολότερη ανακλητότητα των βουλευτών. Η απήχηση των θολών αυτών “αντισυστημικών” πρωτοβουλιών οδήγησε τον Γκρίλο το 2009, αφότου απορρίφθηκε η αίτηση εγγραφής του στο κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα ώστε να κατέλθει υποψήφιος στις εκλογές για την ηγεσία του κόμματος, να ιδρύσει το Κίνημα των Πέντε Αστέρων. Η ατζέντα του ήταν ετερόκλητη, αλλά πάντα στα πλαίσια της δυνατότητας “διόρθωσης” του συστήματος μέσω θέσπισης ορίων θητείας για τα δημόσια αξιώματα, μείωση μισθών αξιωματούχων, θέσπιση δωρεάν ίντερνετ, ενώ στον οικονομικό τομέα εξέφραζε έναν κάπως αόριστο ευρωσκεπτικιστικό, λόγο, μένοντας σε επιφανειακές καταγγελίες κατά της Μέρκελ και του “διευθυντηρίου των Βρυξελλών”. Στο λαϊκίστικο αυτό μόρφωμα φάνηκε πως είχαν βρει στέγη ακόμα και φιλοφασιστικά στοιχεία, προκαλώντας κατά καιρούς διάφορα σκάνδαλα. Ο ίδιος ο Γκρίλο δεν δίσταζε να υιοθετήσει, δήθεν χιουμοριστικά, ακραίο αντιϊσλαμικό λόγο, όπως το 2016, όταν αναρωτιόταν πότε ο Πακιστανός δήμαρχος του Λονδίνου Σαντίκ Χαν θα “ανατιναχτεί έξω από το Γουεστμίνστερ”.
To κίνημα των 5 αστέρων άρχισε να εξαπλώνεται μετά τις δημοτικές εκλογές του 2012, και στις αρχές του επόμενου χρόνου, μετά την πτώση της τεχνοκρατικής κυβέρνησης Μόντι το κόμμα απέσπασε περίπου ένα τέταρτο των ψήφων. Ο ίδιος ο Γκρίλο δεν μπορούσε να ασκήσει δημόσιο αξίωμα, καθώς είχε καταδικαστεί το 1980 για ανθρωποκτονία εξ αμελείας στη διάρκεια τροχαίου. Η άρνηση του κόμματος να συμμετάσχει σε συνασπισμό με άλλες δυνάμεις οδήγησε στην κυβέρνηση Ματέο Ρέντσι, που έδωσε τη θέση της πριν λίγο διάστημα στη συγκυβέρνηση Πέντε αστέρων και της ανοιχτά ξενοφοβικής Λέγκας του Βορρά. Ο Γκρίλο, ιδιαίτερα μετά το θάνατο του συνιδρυτή των 5 αστέρων Καζαλέτζιο άρχισε να περνάει σε δεύτερο πλάνο, προαλείφοντας παράλληλο παράλληλα το σημερινό υπουργό ανάπτυξης και εργασίας Λουίτζι ντι Μάιο για την ηγεσία του κόμματος. Λίγους μήνες πριν τις εκλογές, η δημιουργία ενός νέου μπλογκ χωρίς ιδιαίτερες αναφορές στο πολιτικό δημιούργημα του από το Γκρίλο πυροδότησε φήμες αποχώρησής του από το κόμμα, τις οποίες έσπευσε να διαψεύσει, φαίνεται πάντως πως η “ενηλικίωση” του μορφώματός του είναι μια υπόθεση στην οποία ο ίδιος δεν θα έχει λόγο.

Αθλητική ανάπτυξη, αλλά για ποιον;

Κατιούσα

Τελευταία ακούμε όλο και πιο συχνά από διάφορους πολιτικούς, οικονομικούς και επιχειρηματικούς κύκλους για τη σημασία του τουρισμού στην οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας.
Η πλειοψηφία όσων τα λένε αυτά ή δεν γνωρίζει ή εν πάσει περιπτώσει δεν λαμβάνει υπ’ όψη της, ούτε την ιστορική διάρθρωση της Ελληνικής Οικονομίας, ούτε τις αλληλεπιδράσεις των τριών τομέων της οικονομίας, αλλά ούτε και τα εγγενή αρνητικά χαρακτηριστικά του τριτογενούς τομέα στον οποίο ανήκει ο τουρισμός.
Μιλώντας για τον τουρισμό ξεχνούν να υποσημειώσουν, τρία πολύ σημαντικά πράγματα: Πρώτο δεν εγγυάται τη μακροοικονομική σταθερότητα λόγω των επιδράσεων που δέχεται από εξωγενείς παράγοντες (γεωφυσικούς, κλιματολογικούς, περιβαλλοντολογικούς, γεωστρατηγικούς κ.ο.κ.). Δεύτερο η παραγωγή του τουριστικού προϊόντος είναι τόσο σύνθετη, που η κατανόηση και η αξιολόγηση της σημασίας του στην ανάπτυξη μιας χώρας απαιτεί επιστημονική μέθοδο και Τρίτο το όποιο κέρδος από τον Τουρισμό δεν διαχέεται στην κοινωνία ισομερώς, το καρπώνεται μια συγκεκριμένη κοινωνική τάξη και όχι συνολικά οι εργαζόμενοι.

Τάκης Πετρόπουλος – Σύμβουλος Δημάρχου Πατρέων σε θέματα αθλητισμού

Στο γενικότερο αυτό πλαίσιο της συζήτησης για την τουριστική ανάπτυξη της χώρας, τελευταία όλο και με μεγαλύτερη έμφαση προβάλλεται η οικονομική δυναμική εναλλακτικών τομέων του τουρισμού, που είναι πολυδιάστατοι, γιατί συνθέτουν το βασικό τουριστικό προϊόν και με κάτι άλλο ενδιαφέρον κι ελκυστικό που απευθύνεται σε μικρότερες ή μεγαλύτερες ειδικές πληθυσμιακές ομάδες.
Ένας τέτοιος τομέας είναι και ο αθλητικός τουρισμός, ο οποίος κατέχει την πρωτοκαθεδρία σε αυτές τις συζητήσεις, επειδή ο αθλητισμός είναι παγκόσμια ένα κυρίαρχο κοινωνικό φαινόμενο, που συγκινεί και συναρπάζει τι μάζες, συνεπώς προσφέρεται για πλατιά κατανάλωση και την παραγωγή επιχειρηματικού κέρδους.
Σε σχέση με αυτό το ζήτημα ανακύπτουν τρία σημαντικά ερωτήματα: Πρώτο η ανάπτυξη του αθλητικού τουρισμού συμβάλει στην αύξηση της κατανάλωσης του συνολικού τουριστικού προϊόντος ή απλά ανακατανέμει την πίτα, παίρνοντας ένα μεγαλύτερο κομμάτι της, χωρίς να τη μεγαλώνει σημαντικά; Δεύτερο είναι ρεαλιστικό να μιλάμε για ανάπτυξη του αθλητικού τουρισμού, χωρίς αθλητική ανάπτυξη, που προϋποθέτει πρωτίστως σύγχρονες υλικοτεχνικές υποδομές (εγκαταστάσεις-εξοπλισμούς). Τρίτο ο αθλητισμός είναι κυρίως κοινωνικό – πολιτισμικό σημαινόμενο (ιδέα, αξία) ή σημαίνον (εικόνα, θέαμα);
Αυτό που πρέπει να προτάξει μια κοινωνία στο πλαίσιο ενός στρατηγικού σχεδιασμού αθλητικής ανάπτυξης καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις απαντήσεις που δίνει στα παραπάνω ερωτήματα.
Ας αναρωτηθεί ο καθένας μας τι χαρακτήρα είχαν και τι εξυπηρέτησε η ανάπτυξη των αθλητικών υποδομών στην πόλη μας τη δεκαετία του 90, που κυμάνθηκε αρκετά πάνω από το μέσο όρο της χώρας. Σε ποια κατάσταση βρίσκονται αυτές οι υποδομές σήμερα, ποιες δημόσιες επενδύσεις έγιναν στον αθλητισμό τα τελευταία 20 χρόνια στην πόλη μας και ποιες είναι οι ελλείψεις σε υλικοτεχνικές αθλητικές υποδομές.
Ενδεικτικά επισημαίνω ότι το Παμπελοποννησιακό Στάδιο χρειάζεται 1 εκ. ευρώ για να εκσυγχρονιστεί και το ίδιο ισχύει περίπου και για τις άλλες μεγάλες δημόσιες υποδομές. Η Πάτρα 3η πόλη της χώρας με ευρύτατο θαλάσσιο μέτωπο δεν διαθέτει μία κωπηλατική βάρκα, δεν έχει γήπεδα για τα νεωτεριστικά αθλήματα όπως Ράγκμπι, Σοφτ Μπολ, Μπέιζ Μπολ, Χόκεϊ, δεν έχει Αθλητικά Κέντρα Τοξοβολίας και Σκοποβολής, Αίθουσα δυναμικών αθλημάτων κ.ο.κ.
Όλοι είμαστε υπέρ της αθλητικής ανάπτυξης και υπέρ των μεγάλων διοργανώσεων στην πόλη μας αλλά κανένας δεν δικαιούται να ευνουχίσει τον αθλητισμό, μειώνοντας τον τεράστιο κοινωνικό του ρόλο, για να στοχεύσει στη δημιουργία ενός νέου πεδίου λαμπρού επιχειρηματικών κερδών. Όποιος το κάνει θα διαπράξει ένα μεγάλο αδίκημα κατά των εργαζομένων και ειδικότερα της νεολαίας, αναλαμβάνοντας και την πολιτική του ευθύνη.
Ας τον κρατήσουμε λοιπόν όρθιο με το κεφάλι πάνω και τα πόδια κάτω.

Μητροπολίτης Αμβρόσιος – Η σβάστικα δε βγήκε απ’τον παράδεισο

…

Κατιούσα

Ο μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος μπορεί να μην είναι ο μόνος εκπρόσωπος της ιεροσύνης που στηρίζει τη Χρυσή Αυγή, και σίγουρα δεν είναι ο μόνος που, εκφράζει φασιστικές και ρατσιστικές ιδέες ανεξαρτήτως κομματικού προσήμου. Κέρδισε όμως με το σπαθί του τη θέση του επίσημου ιεράρχη της οργάνωσης, ως
“φυσικό” επιστέγασμα μιας πορείας ταγμένης ψυχή τε και σώματι στην ακροδεξιά του τόπου μας.
“Αγαπάτε αλλήλους, αρκεί να μην είναι κουμμούνια, αναρχικοί, άθεοι, πισωγλέντηδες ή ξένοι” θα μπορούσε να είναι το μότο του ιεράρχη, που φροντίζει κατά καιρούς να υπενθυμίζει εμφατικά πώς ακριβώς εννοεί τη θεάρεστη αποστολή του. Κι όλα αυτά υπό τα ανεκτικά όμματα της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Ιεράς Συνόδου, ενάντια της οποίας καταφέρεται εξάλλου κατά καιρούς ο Αμβρόσιος, προφανώς γιατί δεν τις θεωρεί αρκετά σκληροπυρηνικές και σε ό,τι αφορά την ανώτατη ηγεσία της υπερβολικά φιλοκυβερνητική για τα γούστα της. Κι όμως ο ίδιος ο Ιερώνυμος ήταν εκείνος που σε συνέντευξή του στο Σκάι το 2016 είχε δηλώσει για εκείνον πως “Αυτά που επισημαίνει δεν είναι λάθη, είναι ο τρόπος με τον οποίο τα λέει και αυτό που του λένε. Αν ψάξουμε τα κείμενα και τα ψηλαφίσουμε και τα δούμε για το θέμα το κεντρικό που θίγει, δεν κάνει λάθος. Αλλά δεν είναι αυτός ο τρόπος ο κατάλληλος που μπορεί να ενεργήσει ένας ποιμένας”.
Γεννήθηκε σαν σήμερα ως Αθανάσιος Λενής το 1938 στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Πάτρα. Ως έφηβος υπήρξε οικότροφος της διαβόητης χριστιανικής αδελφότητας “Ζωή” φυτώριου έντονου αντικομμουνισμού στα χρόνια του εμφυλίου και ως τη χούντα, συγκατοικώντας με τον μετέπειτα αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο Β’. Η διασύνδεσή του με ισχυρές αδελφότητες της Εκκλησίας συνεχίστηκε και κατά τα χρόνια των σπουδών θεολογίας του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όταν και χειροτονήθηκε διάκονος. Πιο συγκεκριμένα, ίδρυσε μαζί με τους στενούς του φίλους Χρήστο Παρασκευαΐδη, τον μετέπειτα αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο και τον Καλλίνικο, αργότερα μητροπολίτη Πειραιώς την οργάνωση “Παναγία η Χρυσοπηγή”, που λειτούργησε ως εφαλτήριο εκκλησιαστικής ανόδου και για τους τρεις άνδρες. Μετά από κάποια χρόνια σε ενορίες των βορείων προαστίων ανέλαβε το 1968, στο απόγειο της χούντας τη θέση του ιεροκήρυκα της Ελληνικής Χωροφυλακής, ιδιότητα με την οποία δίδασκε στις σχολές της Χωροφυλακής και της Αστυνομίας.
Αν ο Χριστόδουλος ισχυριζόταν πως δεν ήξερε για βασανιστήρια της χούντας επειδή “διάβαζε”, ο Αμβρόσιος δεν είχε κανένα πρόβλημα, με τις μεθόδους των συναδέλφων και μαθητών του, καθώς το 1976, όταν, έχοντας πια αποστρατευτεί με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη, ανέλαβε τιτουλάριος μητροπολίτης Ταλαντίου, προκάλεσε αίσθηση με τον επιβατήριο λόγο του όπου απηύθυνε  «ιδιαιτέρως θερμόν εν Κυρίω ασπασμόν» προς τους φυλακισμένους αξιωματικούς και οπλίτες της Χωροφυλακής και της Αστυνομίας Πόλεων που είχαν φυλακιστεί «συνεπεία οιουδήποτε ατυχούς συμβάντος εν τη ενασκήσει του υπηρεσιακού των καθήκοντος». Ατυχή περιστατικά, όπως για παράδειγμα η δολοφονία του νεαρού Μιχάλη Μυρογιάννη έξω από το Πολυτεχνείο το 1973, με τον ίδιο να χαρακτηρίζει “πρότυπο ζωής” το φονιά Ντερτιλή.  Οι φωνές που εντός κι εκτός εκκλησίας έκαναν λόγο για ανάγκη κάθαρσης της ιεραρχίας από φιλοχουντικά στοιχεία έπεσαν στο κενό, και μάλιστα ο “χωροφύλακας”, όπως ήταν για ευνόητους λόγους το παρατσούκλι του ανέλαβε και αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου στο διάστημα 1976 -1978.  Τη χρονιά εκείνη εξελέγη μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, θέση με την οποία έγινε θλιβερά γνωστός στο πανελλήνιο.
Ζυμώνοντας για χρόνια τις ακροδεξιές του ιδέες στο παρασκήνιο, ενθαρρυμένος κι από την εκλογή του Χριστόδουλο στον αρχιεπισκοπικό θρόνο το 1998, (όπου λέγεται πως στο άκουσμα της είδησης αναφώνησε “Νενικήκαμεν”) ένιωσε την ατμόσφαιρα προϊόντος εκφασισμού τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας στα χρόνια της κρίσης να δίνει αέρα στα ναζιστικά πανιά του, εκδηλώνοντας ανοιχτά τη συμπάθειά του στο μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Μια πρώτη ευκαιρία ήταν τα εγκαίνια των γραφείων της εγκληματικής οργάνωσης στο Αίγιο τον Οκτώβρη του 2012, όταν ο μητροπολίτης έστειλε εκπρόσωπό του “για να μην προκαλέσει σχόλια” με την παρουσία του αυτοπροσώπως, αλλά δηλώνοντας δημόσια τη στήριξή του στη “γλυκιά ελπίδα για τον απελπισμένο πολίτη” που θα μπορούσε να γίνει η ΧΑ αν “διόρθωνε κάποια σφάλματα”. Μάλιστα ένιωσε “δικαωμένος” για τις προτάσεις του να  “σοβαρευτεί” η ΧΑ μετά τη δολοφονία Φύσσα, που τη θεωρούσε αποτέλεσμα κάποιων “ακραίων συμπεριφορών”, που δεν αλλοίωναν το γεγονός πως στο κόμμα υπήρχαν “πολλά σοβαρά άτομα” τα οποία καλούσε ο ίδιος να “αναλάβουν το ρόλο που τους ανήκει”. Σοβαρά άτομα όπως ο Λαγός και ο Παναγιώταρος, με τους οποίους πόζαρε χαμογελαστός με την ευκαιρία των εθνικιστικών συλλαλητηρίων για το Μακεδονικό πριν λίγους μήνες στο Αίγιο, αφού κατά δήλωσή του προτιμά να τον λένε φασίστα παρά κατσαπλιά.
Από γνήσιος φασίστας δε θα μπορούσε παρά να επιτίθεται συχνά πυκνά σε μετανάστες και πρόσφυγες, με αποκορύφωμα τη διαβότη δήλωσή του πως “Το Κράτος προσπαθεί να εντάξει τα παιδιά των μεταναστών-κατακτητών μας στα δημόσια Σχολεία. Άλλοι Έλληνες γονείς αρνούνται να το αποδεχθούν και άλλοι το αποδέχονται! Τα δεινά άρχισαν ήδη. Εν τω μεταξύ οι δήθεν μετανάστες, στην ουσία όμως απεσταλμένοι κατακτητές, άρχισαν ήδη την εγκληματική δράση τους! Επιτίθενται, κλέβουν, τραυματίζουν ή και φονεύουν αθώους Έλληνες πολίτες”. Σε άλλη περίσταση δε δίστασε επίσης να μιλήσει για “ισλαμιστικά στίφη προσφύγων” που δε θα έπρεπε οι καλοί χριστιανοί να αφήσουν να μολύνουν τον τόπο τους.
Αγαπημένος του στόχος βέβαια είναι οι κομμουνιστές, τόσο η κατά φαντασίαν (δικής του) του Σύριζα, όσο και οι πραγματικοί. Σε μια από τις πολλές στιγμές αντικομμουνιστικής υστερίας επιτέθηκε στο ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών για επιστολή του προς τους μαθητές σχετικά με την 25η Μαρτίου, όπου ξεσκέπαζε τον ρόλο του Παλαιών Πατρών Γερμανού έναντι του Παπαφλέσσα, διαστρέφοντας μάλιστα το περιεχόμενο της επιστολής ωσάν να ήταν ο Γερμανός που χαρακτηριζόταν ως τέτοιος. Ο “φασίστας καλόγερος”, όπως τον αποκάλεσε τότε το ΠΑΜΕ, έλαβε την απάντηση που του άξιζε.  Αλλεργία υπέστη ο καλός ιεράρχης και στο άκουσμα της είδησης για τα εγκαίνια του μουσείου Μπελογιάννη στην Αμαλιάδα το 2017, όταν δημοσίευσε έναν οχετό μίσος κατά του “γνωστού μεγαλοαγωνιστού Κομμουνιστο-Συμμορίτη, πράκτορος των Σοβιετικών Μπολσεβίκων και άρα προδότη της Πατρίδος μας, σφαγέα των Ελλήνων αδελφών του κατά την περίοδο του Συμμοριτοπολέμου”, επικαλούμενος μεταξύ άλλων το “Μακελειό” του Στέφανου Χίου, γιατί τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται (στην Πηγάδα).
Πρόσφατα απασχόλησε εκ νέου εκτεταμένα τα ΜΜΕ και την κοινή γνώμη η δικαστική του δίωξη για ανάρτηση μίσους κατά των ομοφυλοφίλων στο προσωπικό του ιστολόγιο το Δεκέμβρη του 2015. Εκεί ανέφερε μεταξύ άλλων σε άρθρο με τίτλο “Αποβράσματα της κοινωνίας σήκωσαν κεφάλι!- Ας μιλήσουμε έξω απ τα δόντια: Φτύστε τους!”: “Μην τους πλησιάζετε! Μην τους ακούτε! Μην τους εμπιστεύεσθε! Είναι οι κολασμένοι της κοινωνίας! Δεν μπορούν κάποιοι ξεφτιλισμένοι να υπερασπίζονται δημοσίως τα πάθη της ψυχής τους! (…) Ψυχικά και πνευματικά πάσχουν! Είναι άτομα με διανοητική διαταραχή! Δυστυχώς αυτοί είναι τρις-χειρότεροι και πολύ πιο επικίνδυνοι από κάποιους,  που ζουν στα τρελλοκομεία!”. Το μονομελές πλημμελειοδικείο Αιγίου έκρινε πως το κείμενο, όπως και η απολογία του ίδιου του μητροπολίτη, όπου ανέφερε πως αν μπορούσε θα χρησιμοποιούσε τουφέκι κατά των ομοφυλοφίλων “να τελειώνουμε”, δεν παραβίαζε κανέναν νόμο, αθωώνοντας τον Αμβρόσιο που φυσικά πανηγύρισε δεόντως τη δικαστική του δικαίωση, μεταξύ άλλων επιδιδόμενος σε παραλήρημα για την “κόκκινη χούντα του Σύριζα”. Ο σάλος που προκλήθηκε από την αθωώτικη απόφαση συνέβαλε στην άσκηση έφεσης από την εισαγγελέα πλημμελειοδικών Αιγίου λίγες μέρες αργότερα και η δίκη πρόκειται να επαναληφθεί. Χωρίς να μπορεί κανείς να προβλέψει με βεβαιότητα την έκβαση της νέας δίκης, το ζητούμενο δεν είναι απλά η καταδίκη του κηρύγματος μίσους σε θεσμικό επίπεδο, αλλά κυρίως από πλευράς κοινωνίας, περιλαμβανομένων όσων αυτοπροσδιορίζονται ως χριστιανοί. Γιατί ένας φασίστας με ράσο δε διαφέρει σε τίποτε από ένα φασίστα χωρίς. Με εξαίρεση ότι ο πρώτος κάνει πιθανόν πιο συχνά τον (αγκυλωτό) σταυρό του…

Συμβολικός αποκλεισμός της γέφυρας Μεσογγής από εργάτες και αγρότες

• 
  

Σε συμβολικό αποκλεισμό της γέφυρας Μεσογγής, που ενώνει την κεντρική με τη νότια Κέρκυρα, προχώρησαν εργατικά Σωματεία του νησιού που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Κέρκυρας.
Με αυτόν τον τρόπο, διαμαρτυρήθηκαν για την έντονη και προκλητική παρουσία της Αστυνομίας στη Λευκίμμη, για το ΧΥΤΑ Λευκίμμης και για τη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί με τα σκουπίδια στην Κέρκυρα. Στην περιοχή της Λευκίμμης έχουν σταλεί 13 διμοιρίες των ΜΑΤ για να καταστείλουν τις κινητοποιήσεις των κατοίκων. Μάλιστα, όπως καταγγέλλουν οι κάτοικοι, οι αστυνομικοί ασκούν ψυχολογική βία επάνω τους, αφού τους συνοδεύουν μέχρι το σπίτι τους για να βεβαιωθούν πως μένουν εκεί που δηλώνουν.
Τα εργατικά Σωματεία ήταν ο Κερκυραϊκός Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων, ο Σύνδεσμος Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας, το Συνδικάτο Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Κέρκυρας. 

Προσφυγή του Ιράν κατά των ΗΠΑ

       

Το Ιράν προσέφυγε κατά των ΗΠΑ και στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, καταγγέλλοντας την εκ νέου επιβολή των αμερικανικών οικονομικών κυρώσεων. Σύμφωνα με το ΥΠΕ, στόχος είναι «να αποδοθούν ευθύνες στις ΗΠΑ για την παράνομη, εκ νέου και μονομερή επιβολή από αυτές κυρώσεων». Οι κυρώσεις θα τεθούν σε εφαρμογή σταδιακά από τον Αύγουστο.