Roland Paulsen: Σχετικά με τις ʺπαλιοδουλειέςʺ, στη Σουηδια!

 Roland Paulsen: Σχετικά με τις ʺπαλιοδουλειέςʺ, στη Σουηδια!

O συγγραφεας και δοκτωρ της κοινωνιολογιας, Ronald Paulsen 

Ο Roland Paulsen γραφει στην εφημεριδα Dagens Nyheter (DN) σχετικά με τις ʺπαλιοδουλειέςʺ που υπαρχουν στη Σουηδια και δεν βοηθούν κανενα να βγει από τη δυσκολη κατασταση.

''Στην εφημεριδα Expressen (27/5) έγραψε πρόσφατα η ψυχολόγος, Svala Firus, της Υπηρεσιας Απασχόλησης, (οργανισμος αναλογος του O.A.E.Δ), σχετικά για το οτι οι άνεργοι νέοι δεν εμφανίζονται στις συναντησεις προσλήψεων που οι εργοδότες προσφέρουν δωρεαν. 

«Η ικανότητα του να συμβιβαζεται κανεις με πληκτικα καθήκοντα είναι ελάχιστη", παραπονιέται η ψυχολογος. Οι νέοι πρέπει να μάθουν να "κοπτονται" για κατι και να "αντεχουν τη φυσικη αβεβαιότητα κατά την υποβολή αίτησης για την πρώτη τους δουλειά." Ποιες, ομως, θέσεις εργασίας απορρίπτει η νεολαια που αναφερει, δεν μας λεει η ψυχολογος.

Σε μια άλλη εφημερίδα (σ αυτην) διαβασαμε το ρεπορταζ των Niklas Orrenius και της Josefine Skölds με τιτλο "Οι αόρατοι" , για τους  οικονομικούς μετανάστες οι οποίοι δεν έχουν το καθεστώς του πρόσφυγα, αλλά που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους στον πατο της Σουηδικής κοινωνίας. Εκει μιλαμε για αλλους ορους εργασιας. Μπορει και για ...δεκατρείς ώρες την ημέρα. Για 200 SEK (κορωνες) μονο!

Γιατι αυτη η διαφορά; Είναι το ηθικό υψηλότερο μεταξύ των μεταναστών από ό, τι μεταξύ των «εθνοτικών Σουηδων" που περιγράφει η ψυχολογος Svala Firus;

Oπως ο ερευνητής της μετανάστευσης P. Hansen και άλλοι έχουν δείξει, η μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ χαρακτηριζεται απο μια δυαδικότητα: ​​Από τη μία πλευρά ο ενας όλο και πιο στρατιωτικοποιημένος έλεγχος των συνόρων, όπου οι μη Ευρωπαιοι πρόσφυγες κλεινονται απ έξω, ή κυνηγιουνται μεσα απο παρεμφερεις με το προγραμμα REVA δραστηριοτητες διωξης ʺπαρανομωνʺ μεταναστων, ενω από την άλλη πλευρά, καλλιεργειται η ιδέα ότι η μετανάστευση εργατικού δυναμικού από χώρες εκτός του ΟΟΣΑ θα πρέπει να ενθαρρύνεται. 

Παρά τη φαινομενική αντίφαση φαίνεται η κατασταλτική τάση να έχει μια περίεργη επίδραση στην μετανάστευση εργατικού δυναμικού που εξακολουθεί να συνεχιζεται. Οι οικονομικοί πρόσφυγες που καταφέρνουν να περασουν τα σύνορα πηγαινοντας σε πλουσιότερες χώρες, με περιορισμένη ή ανύπαρκτη αδεια διαμονής, ξέρουν ότι ζουν μια αβέβαιη ύπαρξη. Απεχουν μονο  απο «μια επίσημη κλήση απο τις αρχες», από το να σταλουν πίσω στις χώρες απο τις οποιες εφυγαν. 

Για αυτο, έχουμε μια κοινωνική ομάδα που είναι έτοιμη να εγκαταλείψει πολλά για να μην ερθει σε αντιθεση με τους εργοδότες τους.

Αυτό που βλέπουμε είναι ενα πείραμα μεγάλης κλίμακας μεσα στον απολυτο καπιταλισμό. Αν φανταστούμε ότι αυτό το πείραμα θα γινοταν μεσα απο μια έρευνα, τοτε το κυρίαρχο ερώτημα θα μπορούσε να μοιάζει καπως ετσι: ''Τι συμβαίνει αν δωσεις όλη την εξουσία στα χέρια του εργοδότη, και στερησεις από τους εργαζόμενους ακομη και τη παραμικρή δυνατότητα αντίστασης;''

Εκείνοι που διαβασαν το ρεπορταζ του Niklas Orrenius και της Josefin Sköld γνωρίζουν την απάντηση. Ο απολυτος καπιταλισμός οδηγεί στην απολυτη εκμετάλλευση. Αυτό που βλέπουμε είναι ανθρωπους που εργάζονται για μισθούς πολύ κάτω από τις οχι και ιδιαιτερα δεσμευτικες συλλογικές συμβάσεις εργασίας (29 SEK (κορώνες) την ώρα  μικτα, για παράδειγμα). Αυτό που βλέπουμε εδω είναι μια εκμεταλλευση που δεν σταματά στο οικονομικό θεμα μονο. Εδω υπάρχει επίσης ενα στοιχείο ταπείνωσης που ακριβώς φαίνεται να αυξανεται οσο πιο κατω στην κοινωνική ιεραρχία κατεβαινει κανεις. 

Ένας προσωπικός βοηθός [σημ.*] διηγειται πώς επρεπε να γυαλίσει ...ήδη καθαρα ποτηρια, ή να μετρησει κατι πουλιά στον κήπο, ανάλογα με τη διάθεση του αφεντικου του. Μια καθαρίστρια διηγηθηκε οτι της ειπαν να σφουγγαρισει το πάτωμα φορώντας μόνο μια ποδιά! Στην Ένωση εργαζομένων σε οικοδομες,  η Gesa Markusson μας λέει οτι το ίδιο φαινόμενο επαναλαμβάνεται: Γυναίκες εξαναγκάζονται σε σεξουαλική επαφή για να πάρουν ενα μισθό!

Τα εχουμε δει ολα αυτα τώρα. Και έχουμε δει ότι δεν  αφορουν μόνο την αδήλωτη εργασία. Την επόμενη φορά που κάποιος θα μιλησει για τη σημασία της "μείωσης των κοινωνικών κατώτατων όριων", θα πρέπει να θυμόμαστε τις ιστορίες των μεταναστών εργατων». Εκείνοι που παίρνουν δουλειες με διαφημιστικα και ανεβοκατεβαινουν σκαλες για 50 κορωνες την ωρα, μικτα, το κάνουν μόνο και μόνο επειδή πρεπει. 

Ότι οι νέοι που έχουν την δυνατοτητα να επιλέξουν προτιμουν να μείνουν στο σπίτι με τους γονείς τους, και ενδεχομένως, να τρεφονται με …noodles (σουπες), δεν εχουν καμμια σχεση με την έκφραση της "κακομαθημενης κοινωνιας", που η  βουλευτης του φιλελεύθερου Κόμματος, Birgitta Ohlsson, έγραφε στο twitter για το αρθρο της ψυχολογου.  

Αντιθετα, είναι ένα υγιές σημάδι. Κάθε φορά που ένας νέος επιλέγει να μη δουλεψει σε μια τετοιου ειδους διαφημιστικη δουλειά, είναι πρόοδος για όλη την ανθρωπότητα.

Για την αποτυχία ευθυνονται οι ενήλικες. Οι χάλια δουλειες δεν βοηθουν κανενα να βγει από την κόλαση. Αν μια κοινωνία κρινεται από το πως αντιμετωπίζει τα πλέον ευάλωτα μελη της, τοτε ζούμε στη μέση του εκφυλισμού''.

Roland Paulsen

---

[Σημειωση*] Προσωπικός βοηθός ειναι μια θεση εργασιας, εξυπηρετωντας  ένα άτομο με αναπηρία, στο σπιτι του.

 

Αναρτήθηκε από Elva S.

Δυο παρεμβάσεις με νόημα

 Δυο παρεμβάσεις με νόημα

Δυο παρεμβάσεις, δηλωτικές των διεργασιών που γίνονται στο παρασκήνιο, μέσα στο ρευστό τοπίο της Ευρωζώνης, φιλοξενεί ο χτεσινός διεθνής Τύπος.

Σε συνέντευξη στην ιταλική εφημερίδα Corriere Della Sera, ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, ρωτήθηκε για τις «πολύ δύσκολες» σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρώπη και για το αν η Ρωσία θα ήταν διατεθειμένη να προσφέρει οικονομική και πολιτική στήριξη στην Ελλάδα σε περίπτωση που η χώρα εγκατέλειπε την Ευρωζώνη.

Ο Ρώσος Πρόεδρος απάντησε: «Αναπτύσσουμε σχέσεις με την Ελλάδα ανεξάρτητα από το αν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ ή εντός Ευρωζώνης.

Έχουμε ιστορικές σχέσεις με αυτή τη χώρα, πολύ στενή και καλή συνεργασία, αλλά αποτελεί κυρίαρχη επιλογή του ελληνικού λαού αν θα παραμείνει εντός συγκεκριμένων ενώσεων ή ζωνών.

Δεν γνωρίζουμε τι θα συμβεί στο μέλλον, γι' αυτό οι όποιες εικασίες τώρα θα ήταν λανθασμένες και αντιπαραγωγικές τόσο για την ευρωπαϊκή οικονομία όσο και για την ελληνική».

Όπως προκύπτει, η Ρωσία διαπιστώνει τη ρευστή κατάσταση στην Ευρωζώνη, που αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα για αναδιάταξη των συμμαχιών της αστικής τάξης στο μέλλον, ανάλογα με τις εξελίξεις και στην οικονομία.

Οι Γερμανοί εργοδότες

Την κατάσταση αυτή αναγνωρίζει και ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Γερμανών Εργοδοτών (BDA) Ίνγκο Κράμερ, σε συνέντευξη που δημοσιεύεται στην εφημερίδα Passauer Neue Presse. 

Κρίνοντας από τη σκοπιά μιας μερίδας των Γερμανών κεφαλαιοκρατών, ζητάει να διασφαλιστεί η συνοχή της Ευρωζώνης.

Ο επικεφαλής της BDA λέει χαρακτηριστικά: «Η υπόθεση της Ελλάδας δεν έχει μόνο οικονομική διάσταση. Έχει και πολιτική διάσταση. Περιμένω ότι μαζί η Ελλάδα και η Ευρώπη θα ανταποκριθούν σε αυτήν την πρόκληση και να εργαστούν από κοινού για να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ. Σε αντίθετη περίπτωση, όλοι θα αναρωτιούνται σε δέκα χρόνια, γιατί δεν μπορέσαμε να υπερασπιστούμε το κοινό μας νόμισμα».

Προσθέτει μάλιστα, ότι «αν οι Ελληνες είναι πρόθυμοι να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις και σε μείωση των όποιων συγκριτικά υψηλότερων κοινωνικών παροχών έχουν σε σύγκριση με πολλές δανείστριες χώρες, θα πρέπει να είμαστε υπομονετικοί μαζί τους»...

902.gr

Άγιον Όρος: Τόπος εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης των εργαζομένων σε συνθήκες μεσαίωνα, το 2015...

 Άγιον Όρος: Τόπος εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης των εργαζομένων σε συνθήκες μεσαίωνα, το 2015...

Επίσκεψη στους χώρους εργασίας του Αγίου Όρους και παρέμβαση στο Πρωτάτο Αγίου Όρους για τις άθλιες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, πραγματοποίησε το Συνδικάτο Οικοδόμων Ν. Χαλκιδικής. Εξοντωτικά ωράρια εργασίας ― Άθλιες συνθήκες εργασίας ― Ανύπαρκτα μέτρα ασφάλειας ― Αποκρουστικές συνθήκες διαβίωσης ― Εξευτελιστικά μεροκάματα ― Μεγάλο χρονικό διάστημα από πληρωμή σε πληρωμή

Στις 29 Μαΐου η διοίκηση του συνδικάτου προχώρησε σε παρέμβαση στο Πρωτάτο Αγίου Όρους και συγκεκριμένα στον Πρωτεπιστάτη. Αιτία της παρέμβασης ήταν:

―Εξοντωτικά ωράρια εργασίας

―Άθλιες συνθήκες εργασίας

―Ανύπαρκτα μέτρα ασφάλειας

―Αποκρουστικές συνθήκες διαβίωσης

―Εξευτελιστικά μεροκάματα

―Μεγάλο χρονικό διάστημα από πληρωμή σε πληρωμή

Πριν την παρέμβαση στην διοίκηση του Αγίου Όρους έγινε περιοδεία στους χώρους δουλειάς και στους χώρους διαμονής των εργαζομένων. Ακολούθησαν συζητήσεις για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και τρόποι αντιμετώπιση τους.

Για κάθε ζήτημα αναφερόμαστε αναλυτικά:

Εξοντωτικά ωράρια εργασίας: Οι εργαζόμενοι στις κατασκευές που πραγματοποιούνται σε πολλά κτίρια του Αγίου Όρους (παλιά και νέα) είναι αναγκασμένοι να εργάζονται από νύχτα μέχρι νύχτα καθώς οι υπεργολάβοι τους εκμεταλλεύονται λέγοντάς τους ότι <<αφού είσαι στο Όρος και δεν έχεις με τι να ασχοληθείς, κάτσε και δούλευε>>,<< πρέπει να προχωρήσει το έργο και να βγει όσο περισσότερη παραγωγή γίνετε, γιατί την δουλειά την πήρα φτηνά και θα μπω μέσα>>,κ.α. Το μικρότερο ωράριο εργασίας είναι 10ωρο.

   

Άθλιες συνθήκες εργασίας: Οι εργαζόμενοι στα έργα αυτά αντιμετωπίζουν τεράστια δυσκολία στην δουλειά τους καθώς λείπει ο απαραίτητος εξοπλισμός (εργαλεία, αναλώσιμα κ.α.)και αναγκάζονται να εργάζονται σε συνθήκες μεσαίωνα. (Από το πρωί μέχρι το βράδυ κουβαλάνε τις πέτρες με τα χέρια για να κτίσουν τα τοιχία και να πλακοσκεπάσουν τις στέγες, ετοιμάζουν κονίαμα με τα πόδια κ.α.)

Ανύπαρκτα μέτρα ασφάλειας: Δεν συναντήσαμε ούτε έναν εργαζόμενο με κράνος, παπούτσια ασφαλείας, γάντια κ.λπ. Οι εργασίες γίνονται με ακατάλληλες σκαλωσιές (π.χ. κτίσιμο πέτρας με σκαλωσιά για σοβάτισμα, χωρίς δεσίματα, χωρίς καμία προφύλαξη). Εργαζόμενοι στα κάτω τμήματα των κτιρίων κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή καθώς άλλοι εργαζόμενοι δουλεύουν κυριολεκτικά πάνω από τα κεφάλια τους. Ο κίνδυνος ατυχήματος έχει πολλές πιθανότητες να είναι και θανατηφόρος και με αυτές τις συνθήκες δεν θα μιλάμε για ατύχημα αλλά για έγκλημα.

   

Αποκρουστικές συνθήκες διαβίωσης: Οι εργαζόμενοι καθώς λείπουν από τα σπίτια τους δεν μπορούν να έχουν έστω και τα στοιχειώδη για τη διαβίωσή τους και για την ξεκούρασή τους. Πετιούνται από την εργοδοσία στα γιαπιά που τα ονομάζουν εργατόσπιτα. Χωρίς ρεύμα, κουζίνα με τον υποτυπώδη εξοπλισμό (ονομάζουν κουζίνα δωμάτια με μία μποτίλια αέριο χωρίς βρύση, ψυγείο, φως, τραπέζι, καρέκλες, παράθυρα). Οι συνθήκες υγιεινής απίστευτες. Τουαλέτες που χρησιμοποιούνται από 10 άτομα και πάνω που χρησιμοποιούνται και ως ντους. Τα κελιά διαμονής χωρίς φως και με κρεβάτια που μόνο κρεβάτια δεν τα λες. Σε πολλές περιπτώσεις συναντήσαμε σε ένα κελί να διαμένουν έξι, εφτά και οχτώ εργάτες. Παρ' όλη αυτή την κατάσταση πρέπει να ξεκουραστούν για να μπορέσουν να αποδώσουν στις απαιτήσεις της εργοδοσίας την επομένη.

   

Εξευτελιστικά μεροκάματα: Τα μεροκάματα είναι απίστευτα μικρά. Ανειδίκευτοι εργάτες αμείβονται με 25 ευρώ μεροκάματο με ατελείωτες ώρες εργασίας. Δεν παίρνουν ούτε 2,5 ευρώ την ώρα, (στην καλύτερη περίπτωση).

   

Μεγάλο χρονικό διάστημα από πληρωμή σε πληρωμή: Η πληρωμή γίνεται μια φορά το μήνα και όχι κάθε εβδομάδα με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να μην μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους (στην πλειοψηφία είναι εργαζόμενοι που δεν έχουν ένα μήνα στη δουλιά αφού όσοι καταφέρουν να συμπληρώσουν μήνα, φεύγουν ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω τους) και να μην μπορούν να φύγουν από το Άγιο Όρος αφού δεν έχουν να πληρώσουν τα έξοδα επιστροφής. Με αυτό τον τρόπο υποκύπτουν στις ορέξεις των εργοδοτών και εργάζονται μέχρι την ημερομηνία πληρωμής, με ότι αυτό συνεπάγεται. Η έλλειψη χρημάτων αναγκάζει τους εργαζόμενους να γεμίζουν τα μπακαλοτέφτερα των μπακάληδων οι οποίοι κάνουν χρυσές δουλειές αφού οι τιμές των αγαθών είναι απλησίαστες.

Όπως πολλές φορές έχουμε αναδείξει, ότι η υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων του κλάδου από τους μεγαλοκατασκευαστές, με εντατικοποίηση της εργασίας, με εξοντωτικά ωράρια, με καθημερινό κίνδυνο της ζωή των εργαζομένων και όλα αυτά με την απειλή της ανεργίας ισχύουν και στο <<ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ>>. Οι <<ΑΓΙΟΙ ΤΟΠΟΙ>> για τους εργάτες είναι τόποι εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης. Το << ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ>> για τους εργάτες είναι κολαστήριο.

Όλα τα ζητήματα αυτά τέθηκαν στον Πρωτεπιστάτη στις Καρυές Αγίου Όρους και επιφυλασσόμαστε για την παρέμβαση και τη διευθέτησή τους.

Οι συζητήσεις που έγιναν με τους εργαζομένους, είναι ο καθρέφτης στο πως αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι τα προβλήματά τους, ανεξαρτήτως κλάδο. Υπάρχουν εργάτες που αντιστέκονται και υψώνουν το ανάστημά τους, υπάρχουν εργάτες που σκύβουν το κεφάλι και υποκύπτουν και υπάρχουν και εργάτες που τα παρατάνε και φεύγουν χωρίς να ενδιαφέρονται για την κατάσταση που αφήνουν πίσω τους.

Αποδεικνύεται για ακόμη μια φόρα ότι χωρίς μαζικό, λαϊκό εργατικό κίνημα, η εκμετάλλευση θα συνεχίζετε και θα γίνεται ακόμη πιο βάρβαρη.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να μην υποκύπτουν στης ορέξεις της εργοδοσίας και του κεφαλαίου, να μη σκύβουν το κεφάλι και να μην κατεβάζουν τον πήχη, αλλά με την ενεργή συμμετοχή τους στα συνδικάτα και με ταξικούς αγώνες, χτυπώντας τον πραγματικό αντίπαλό τους, να αντιστρέψουμε την σκληρή πραγματικότητα.

ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ και ΣΥΝΑΦΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ Ν. ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ

ΙΟΥΝΙΟΣ 2015

Αυτή είναι η προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα.

 Αυτή είναι η προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα.

Ένα απόσπασμα απο την αποψινή ομιλία του Γ.Γ.της Κ.E του ΚΚΕ στη βουλή , που αποκαλύπτει με εμφατικό τρόπο την προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα. 

Την υπόλοιπη ομιλία διαβάστε την εδώ. 

"Αυτό που οφείλουμε, βέβαια, να αναγνωρίσουμε στην κυβέρνηση είναι ότι πέτυχε να συγκαλύψει τον πραγματικό χαρακτήρα της διαπραγμάτευσης και να καλλιεργήσει σ' ένα βαθμό την κάλπικη αντίληψη ότι «για πρώτη φορά γίνεται διαπραγμάτευση», ότι «οι Ευρωπαίοι έχουν χάσει τον ύπνο τους για να αντιμετωπίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ» και ότι «ο λαός πρέπει να χορτάσει από περηφάνια για την κυβέρνηση και τη διαπραγμάτευση, ανεξάρτητα αν η τσέπη του και το στομάχι του αδειάζει».

Αυτό, ομολογούμε ότι σε ένα βαθμό το έχετε πετύχει, άσχετα αν κι αυτό έχει κοντά ποδάρια, αφού το λογαριασμό θα τον πληρώσουν πάλι τα γνωστά υποζύγια.

Αυτή είναι κι η μεγάλη προσφορά σας στο σύστημα.

Σε μια περίοδο που έπρεπε και πρέπει να δυναμώσει ο γνήσιος ριζοσπαστισμός. Που έπρεπε και πρέπει να δυναμώσει η μαζική λαϊκή κινητοποίηση, η ανασύνταξη του κινήματος. Με στόχους όπως: κατάργηση των μνημονίων, ανάκτηση απωλειών για το λαό, διαγραφή του χρέους, ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων...,

...εσείς διαβεβαιώνατε ότι η ΕΕ είναι «το κοινό μας σπίτι», κοροϊδεύατε το λαό ότι μπορεί να απαλλαγεί από μνημόνια και τρόικες, χωρίς ρήξη με την ΕΕ και το κεφάλαιο, χωρίς δηλαδή σύγκρουση με τους εμπνευστές των μνημονίων.

...Διαβεβαιώνατε το λαό ότι ο εύκολος δρόμος των βουλευτικών εκλογών και της ανάδειξης νέας κυβέρνησης, της δικής σας, «αριστερής», ως νέου διαχειριστή - διαπραγματευτή, θα έφερνε μια άλλη κατάσταση προς όφελός του.

...Εξαπατούσατε το λαό ότι η ΕΕ αλλάζει. Σκορπάγατε ψεύτικες ελπίδες και συνεχίζετε πάλι να εξαπατάτε το λαό ότι μπορεί μέσα στην ΕΕ, σ' αυτήν τη συμμαχία των λύκων, να υπάρχουν σχέσεις ισοτιμίας κι αλληλεγγύης.

...Καλλιεργήσατε τη λογική του μικρότερου κακού, που ξεκίνησε το «μικρότερο κακό» από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, έγινε «να μην πάμε παρακάτω βρε παιδιά» και σήμερα καταλήγουμε στο «μεγαλύτερο κακό» της πρότασής σας στους δανειστές."

   Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΡΟΖΑ , ΜΙΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΡΙΑ ΔΑΣΚΑΛΑ

Από herko

Γράφει η Ελένη Κακναβάτου //

Η Ρόζα Ιμβριώτη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1898. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας κι αργότερα μετεκπαιδεύτηκε στο Βερολίνο και το Παρίσι. Από το 1920-1930 υπηρέτησε ως φιλόλογος σε διάφορα Γυμνάσια. Το 1924, κατηγορήθηκε για τον τρόπο που δίδασκε το μάθημα της Ιστορίας στο Μαράσλειο Διδασκαλείο , με βάση την υλιστική θεωρία, κι αυτό έγινε αφορμή να ξεσπάσουν τα  «Μαρασλειακά», που είχαν στόχο και τον αγώνα του Εκπαιδευτικού Ομίλου για την καθιέρωση της Δημοτικής γλώσσας , στον οποίο εντάχθηκε η Ρόζα, κάνοντας μια προσωπική πολιτική επιλογή,  και εκεί συνεργάστηκε με τον μεγάλο δάσκαλο Δ. Γληνό. Για  τη δράση και τις απόψεις της πλήρωσε με την απόλυσή της αλλά στη συνέχεια επανήλθε την εκπαίδευση. Το 1934 έγινε η πρώτη γυναίκα γυμνασιάρχης και το 1936 ίδρυσε το Πρότυπο Ειδικό σχολείο Αθηνών στην Καισαριανή,  όπου συνεργάστηκε με διαπρεπείς δασκάλους και ψυχολόγους. Στα χρόνια που δίδαξε στα σχολειά και στο Ειδικό σχολείο η Ρόζα απέδειξε έμπρακτα τη θέση της για μια ανθρωπιστική παιδεία που έχει ανάγκη το σύνολο του λαού. Στο βιβλίο της «Ανθρωπιστική Παιδεία- Γενική και πολυτεχνική μόρφωση» γράφει ότι « ο γνήσιος ανθρωπισμός ξαναδίνει στον άνθρωπο εκείνο που του ανήκει, την ανθρωπιά του, τα δικαιώματά του και την αξιοπρέπεια της προσωπικότητάς του».
Από τον αγώνα του λαού μας ενάντια στο φασισμό και από τη μεγαλειώδη πάλη  του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ και των γυναικών της Αντίστασης δε θα μπορούσε να λείψει μια τέτοια φλογερή αγωνίστρια. Το 1943 συμμετείχε στο ΚΣ της ΕΠΟΝ και το 1944 πηγαίνει στην Ελεύθερη Ελλάδα. Διευθύνει το Φροντιστήριο της Τύρνας και συμμετέχει στην εκπόνηση του προγράμματος της εκπαίδευσης της Κυβέρνησης του Βουνού ( ΠΕΕΑ) μαζί με τον Κ. Σωτηρίου και το Μ. Παπαμαύρο. Συγχρόνως δημιουργεί ένα αναγνωστικό για μικρούς μαθητές, «Τα Αετόπουλα». Μετά την κατοχή δραστηριοποιείται στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Γυναικών (ΠΟΓ)  και η προσφορά της για την ισοτιμία των γυναικών είναι πολύ μεγάλη. Στο βιβλίο «Παιδεία και κοινωνία» γράφει μεταξύ άλλων: «Γυναίκα και άντρας πλάι πλάι στην εργασία, αγωνίζονται κι οι δύο για το ψωμί[…] έχουν τα ίδια προβλήματα, τους ίδιους αγώνες, την ίδια κοινωνική συνείδηση, τις ίδιες ελπίδες… Να προχωρήσουμε σε γενική πολιτική δράση».

Η Ρόζα ήταν παντρεμένη με τον μεγάλο παιδαγωγό και φιλόσοφο, Γιάννη Ιμβριώτη, ο οποίος απολύθηκε από τη θέση του καθηγητή του Πανεπιστημίου και εξορίστηκε, όπως κι αργότερα στην περίοδο της δικτατορίας του 1967.

Η Ρόζα Ιμβριώτη συμμετείχε στην ΕΔΑ την δεκαετία του 1960, αντιτάχθηκε στη «μεταρρύθμιση»  Γ. Παπανδρέου του 1964  κι έγινε μέλος του ΚΚΕ το 1968. Τέλος δούλεψε το 1975  για την ίδρυση και οργάνωση του ΚΜΕ ( Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών).
Για τη δράση και για τα «πιστεύω» της η Ρόζα εξορίστηκε από το 1948 έως το 1951  στο Τρίκερι μαζί με άλλες γυναίκες κομμουνίστριες και αγωνίστριες και στη Μακρόνησο, παρά την κλονισμένη υγεία της.
Πέθανε το 1977 αφήνοντας πολύτιμο παιδαγωγικό, επιστημονικό, συγγραφικό αλλά κυρίως έργο αγώνα και θυσίας στους κατοπινούς προοδευτικούς και κομμουνιστές δασκάλους, στις νεότερες γενιές. Δούλεψε αταλάντευτα για μια παιδεία για όλο το λαό, για μια παιδεία πραγματικά ανθρωπιστική σε ένα σοσιαλιστικό κράτος.  Βασανίστηκε και διώχθηκε, όπως κι άλλοι δάσκαλοι της εποχής της,  κι αντιμετωπίζοντας με σθένος και καρτερία τους βασανιστές, απέδειξε ότι ο άνθρωπος μπορεί να νικήσει τα σκοτάδια και να φέρει το φως, με τη στάση του, με τον αγώνα του στη ζωή και με τις θυσίες του.
Κλείνοντας αυτή τη μικρή αναφορά στο έργο και τη ζωή της Ρόζας θα παραθέσουμε ένα απόσπασμα από το κείμενο αφήγησης της Ν. Αποστολοπούλου από το βιβλίο ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ Β΄ ΤΟΜΟΣ, που δείχνει την προσωπικότητα αυτής της εξέχουσας μορφής του γυναικείου, κομμουνιστικού κινήματος της χώρας μας.  Της κόκκινης Ρόζας, της κόκκινης δασκάλας.
Το Δεκέμβρη του 1949 η Ρόζα Ιμβριώτη αρπάχτηκε από το Τρίκερι και σιδηροδέσμια οδηγήθηκε στο Στρατηγείο Κεντρικής Ελλάδας ( ΣΚΕ) Λάρισας με άλλες 10 συνεξόριστές της. Μα εκείνη ατσαλωμένη με «την κοσμοθεωρία της εργατικής τάξης», όχι μόνο νίκησε τον ταξικό εχθρό , μα άφησε και στους νέους που λάτρευε μια αθάνατη υποθήκη: Πώς νικιέται η βία και η σύγχυση!
Η αφήγηση από την ίδια τη Ρόζα συνεχίζεται πιο κάτω
[..] « Σε στέλνω στη Μακρόνησο, μα ο φάκελος  είναι σαφής, δε θα πεθάνεις από φυσικό θάνατο». Ο Μαγκριώτης κάνει κάποια ελαφρά νεύματα. Ο Στρατηγός σταματάει απότομα. «Θέλετε καφέ;»
 Καθώς με είχε επηρεάσει το μήνυμα που για μένα ήταν λύτρωση, απάντησα: « Πολύ θα τον ήθελα. Αφού είμαι μελλοθάνατη» τον πίνω. Σηκώνεται έπειτα με πλησιάζει και μου δίνει το χέρι.
«Τύχη αγαθή» λέει ειρωνικά.
«Σας εύχομαι ομοίως, Στρατηγέ», απαντώ.
Φωτεινή μέρα. Με  πλημυρίζει το αίσθημα της αυτοπεποίθησης, της εσωτερικής σιγουριάς καθώς περπατάω στους δρόμους της Λάρισας. Με γυρίζουν στο στρατόπεδο με τα πόδια. Όλα μου φαίνονται χαρούμενα τώρα που βγήκα από την κόλαση οριστικά. Οι γυναίκες καθώς περνούν δίπλα μου με όμορφα φορέματα στηριγμένες στο μπράτσο του καλού τους, είναι μια χτυπητή αντίθεση με όσα έβλεπα μήνες τώρα στο ΣΚΕ. Κυλούσαν δίπλα μου θαυμάσια αυτοκίνητα με άψογα ντυμένες κυρίες και φρεσκοξυρισμένους αξιωματικούς. Τα ζαχαροπλαστεία ήταν γεμάτα κόσμο ανύποπτο από το δράμα που παιζόταν. Γελούσαν και μιλούσαν ελεύθερα τούτοι οι άνθρωποι. Ένας νέος πρόσφερε λουλούδια στην αγαπημένη του. Γέμισε  χαρά η ψυχή μου. Αγόρασα μια εφημερίδα, πρώτη φορά από τότε που είμαι εξόριστη, και φρούτα. Ο συνοδός, ένα παιδί 25 χρονών, φαινόταν απορημένος.
«Το ξέρετε που πάτε στη Μακρόνησο;»
Πώς δεν το ‘ξερα. Και τούτο με γέμιζε ευτυχία. Θα γυρνούσα πια στο περιβάλλον μου, στους δικούς μου. Πόσο το’ νιωσα βαθιά τούτο «στους δικούς μου». Αυτή τη στιγμή με ένωνε με αυτόν τον κόσμο ένας βαθύτερος δεσμός, η ηθική συνείδηση. Είμαστε οι άνθρωποι που μείναμε ελεύθεροι και πιστοί  στη δική μας πεποίθηση, ακόμα κι όταν ολόκληρος ο κόσμος στάθηκε εναντίον μας. Μπορεί να μην είχα σπίτι, να μην είχα πια φίλους, να μην είχα πια πού να πατήσω το πόδι μου, χωρίς να φέρω τον κατατρεγμό. Μπορεί να μην έχω θέση ανάμεσα σε τούτους τους ανθρώπους που πάνε κι έρχονται γύρω μου ελεύθερα, που μιλάνε και γελάνε και πράττουνε κατά πώς τους αρέσει- έτσι νομίζουνε… Όμως, εκεί στη Μακρόνησο είναι το σπιτικό μου. Είναι οι δικοί μου. Εκεί δε νιώθεις μόνη, ολότελα μόνη, έστω και την ώρα του μαρτυρίου. Κάποιος άλλος θα είναι κοντά σου, θα βασανίζεται μπορεί κι εκείνος, όμως θα πεις μια κουβέντα την ώρα της ανάπαυλας, θα νιώσεις τη ζέστη και τη συμπόνια, η κοινή συνείδηση σου παραστέκει και σε λυτρώνει. [..]
Αύριο, μεθαύριο φεύγω για τη Μακρόνησο.[…] Ξαναγυρίζω στα νερά μου, πάω πίσω στις αδερφές μου.

Αυτή ήταν η κόκκινη Ρόζα! Έτσι αντιμετώπισε τη Μακρόνησο και τα βασανιστήρια, όπως και χιλιάδες άλλοι, άνδρες και γυναίκες, πολιτικοί και στρατιωτικοί κρατούμενοι, κι έτσι μπόρεσαν και νίκησαν το θάνατο και τον αντίπαλο.
Η κοινή συνείδηση, η κοινή συνείδηση και το χρέος απέναντι στον άνθρωπο!

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ, Ιστορικός Τόπος, τ. 2, (Συλλογική εργασία), 2003, Αθήνα: Σύγχρονη εποχή
Ρόζα Ιμβριώτη, Ανθρωπιστική Παιδεία, Γενική και Πολυτεχνική μόρφωση, 1955, Αθήνα.
Θέματα Παιδείας, τ. 28, σελ. 73  και 43-44 σ. 97
Ρόζα Ιμβριώτη- Γιάννης Ιμβριώτης, Προσφορά στην Παιδεία και τον Αγώνα, άρθρο εφ.  Ριζοσπάστης 7/12/2003
Ηρ. Κακαβάνη, Μαρασλειακά, εφ. Ριζοσπάστης 20/3/2007
Τασία Κοντογιάννη, Για το ρόλο του κομμουνιστή  εκπαιδευτικού, άρθρο ΚΟΜΕΠ 4-5, 2006

Φωνάζει ο κλέφτης...

Φωνάζει ο κλέφτης...

«Προσέξτε να δείτε. Επειδή πολλές φορές ο χώρος σας και το δημοσιογραφικό όργανο που σας εκφράζει λένε ότι η κυβέρνηση δεν εννοεί αυτά που λέει, τι πιστεύετε; Θα είχαμε φτάσει σήμερα σε αυτή τη σκληρή διαπραγμάτευση, η οποία βλέπετε με τι όρους διεξάγεται; Διότι υπάρχει ένας ακήρυκτος πόλεμος. Αυτός ο πόλεμος δεν γίνεται με κανονιοφόρους, δεν γίνεται με στρατεύματα στα σύνορα, αλλά γίνεται με όλους τους σύγχρονους τρόπους που διαθέτει ο επιθετικός καπιταλισμός. Απέναντι σε αυτόν τον πόλεμο, τον ακήρυχτο αλλά πραγματικό, δεν έχετε το δικαίωμα να έχετε τη στάση του τιμητή και του παρατηρητή. Σας παρακαλώ, λοιπόν, και εσάς προσωπικά και το κόμμα σας, ταχτείτε με τις δυνάμεις που υπερασπίζονται τα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας».

***

Αυτά έλεγε, προχτές, στη Βουλή ο υπουργός Εργασίας, Π. Σκουρλέτης, απαντώντας σε Επίκαιρη Ερώτηση του ΚΚΕ. Εδώ ταιριάζει αυτό που λέει ο λαός «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης». Στην πραγματικότητα, όταν απευθύνεται με αυτόν τον τρόπο στο ΚΚΕ, η κυβέρνηση δεν ζητάει συναίνεση στην πολιτική της από το Κόμμα, αλλά από τους εργαζόμενους και το λαό. Ζητάει, δηλαδή, από το κίνημα όχι μόνο να κάτσει στη γωνία, όχι μόνο να γίνει ένθερμος υποστηριχτής της κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, αλλά, επιπλέον, να συνδράμει την υλοποίηση της συμφωνίας στην οποία θα καταλήξουν. Ας υποθέσουμε τώρα ότι η διαπραγμάτευση καταλήγει σ' αυτά που προτείνει η κυβέρνηση και ότι από τη «σκληρή» διαπραγμάτευση που κάνει, απορρίπτεται το σχέδιο των δανειστών.

***

Σε τι ζητάει τη συναίνεση του λαού; Στη διατήρηση όλων των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών μέτρων που ψήφισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και επιπλέον: Στην κατάργηση όλων των λεγόμενων πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, που σημαίνει αύξηση των ορίων ηλικίας και μείωση των συντάξεων μέχρι και 62% για όσους επιλέξουν να φύγουν μετά τα 62 με «πέναλτι». Στη διατήρηση της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, η οποία παγώνει και δεν καταργείται. Στην παραπέρα ενοποίηση των Ταμείων, που, όπως και στο παρελθόν, θα σημάνει νέες μειώσεις σε παροχές και δικαιώματα. Στην «αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος με κριτήριο τη βιωσιμότητα», για την οποία έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση, προγραμματίζοντας μάλιστα αναλογιστικές μελέτες και «κοινωνικό διάλογο» για να νομιμοποιήσει τις εκκολαπτόμενες αντιδραστικές αλλαγές στη συνείδηση του λαού.

***

Σε ό,τι αφορά τα Εργασιακά, η κυβέρνηση ζητάει συναίνεση σε έναν νέο κύκλο «διαλόγου» με τους εργοδότες και τους εργαζόμενους, προκειμένου οι Συλλογικές Συμβάσεις και διαπραγματεύσεις να «ρυθμιστούν» με βάση τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα. Σε ποια χώρα του κόσμου, όμως, δεν είναι καθεστώς οι ελαστικές μορφές απασχόλησης με μισθούς πείνας, οι ατομικές συμβάσεις, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας και όλα εκείνα τα μέτρα που θωρακίζουν την καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία; Σε καμιά απολύτως. Πρόκειται για ωμή κοροϊδία, αν σκεφτεί κανείς ότι η χτεσινή «Αυγή» καταγγέλλει το δουλεμπόριο με «μαθητευόμενους» από το εξωτερικό σε ξενοδοχεία της Ρόδου και την ίδια ώρα κρύβει ότι αυτό γίνεται με νόμους της ΕΕ και της Ελλάδας, με τους οποίους υλοποιείται μία από τις τέσσερις «ελευθερίες κίνησης» του Μάαστριχτ.
Επίσης, ζητάει τη συναίνεση και τη στήριξη του λαού στην αύξηση του ΦΠΑ, στη διατήρηση του ΕΝΦΙΑ και της έκτακτης εισφοράς, στις ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ.

***

Επομένως, πράγματι έχουμε πόλεμο, όπως λέει ο Π. Σκουρλέτης και μάλιστα όχι ακήρυχτο, αλλά κηρυγμένο από καιρό. Είναι ο πόλεμος που διεξάγουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, το κεφάλαιο σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων με στόχο να στηρίξουν την ανάκαμψη των κερδών τους. Σ' αυτόν τον πόλεμο, ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνησή του δεν είναι ουδέτεροι, είναι ταγμένοι σε αυτόν το στόχο. Και αν προεκλογικά υποστήριζαν ότι μπορεί αυτός ο στόχος να συνδυαστεί με τη λαϊκή ευημερία, οι μετεκλογικές εξελίξεις αποδεικνύουν περίτρανα το αντίθετο. Το ΚΚΕ βρίσκεται στο απέναντι στρατόπεδο, σ' αυτό της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Μάχεται ανυποχώρητα για το πραγματικό τους συμφέρον, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, την ΕΕ και την εξουσία τους, και τις κυβερνήσεις τους...

Π.

Ψεύτικο δίλημμα

Ψεύτικο δίλημμα

Το θέμα είναι ένα και μοναδικό. Η πρόταση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προς τους δανειστές είναι άκρως αντιλαϊκή και αντεργατική. Και δεν είναι δυνατόν ο λαός, που έχει υποστεί τεράστιες απώλειες και έχει φτύσει αίμα εδώ και χρόνια, να καλείται να συναινέσει στη συνέχιση της σφαγής του. Δεν πρέπει να την «πατήσει» τόσο εύκολα από τα τερτίπια της συγκυβέρνησης και των δανειστών και να χρησιμοποιηθεί σαν μαριονέτα για να υλοποιηθούν σχέδια που τον καταδικάζουν.
Εξηγούμαστε:
Από το βράδυ της Τετάρτης, η συζήτηση έχει στραφεί στο εξής: Οι απαιτήσεις των δανειστών προκαλούν σοκ και δεν μπορούν να γίνουν δεκτές. Αντίθετα, προβλήθηκε η πρόταση της συγκυβέρνησης ως επώδυνη μεν αλλά καλύτερη από αυτήν των δανειστών, αν και αποτελεί υποχώρηση από τις προεκλογικές δεσμεύσεις. Τίθεται, λοιπόν, το εξής δίλημμα στο λαό: Ποιο είναι καλύτερο από τα δύο; Τι προτιμάτε; Το σοκ των δανειστών ή την επώδυνη πρόταση της συγκυβέρνησης; Κι έτσι αρχίζει να ξεδιπλώνεται ένα εντελώς «ψεύτικο», και ξένο προς τα συμφέροντα του λαού, δίλημμα. Γιατί όποιο απ' τα δύο κείμενα υιοθετηθεί, ο λαός θα βγει χαμένος. Στόχος τους να κατευθύνουν το λαό να στοιχηθεί πίσω από ένα σχέδιο που είναι καραμπινάτα αντιλαϊκό.
Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά το κείμενο της συγκυβέρνησης και το κείμενο που διέρρευσε ως κείμενο των δανειστών, θα παρατηρήσει ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία. Τα δύο κείμενα έχουν μεγάλες ομοιότητες. Για παράδειγμα: Την ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων που οδηγεί σε μειώσεις σε συντάξεις, τη διατήρηση του ΕΝΦΙΑ και όλων των αντιλαϊκών νόμων που έχουν προκύψει από τη στρατηγική της ΕΕ και τα μνημόνια, τη σωρεία ιδιωτικοποιήσεων, την αύξηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα και σε άλλα είδη, την παραπομπή στο μέλλον για τα Εργασιακά τα περιέχουν όλα και οι δύο προτάσεις. Εάν κάποιος σταθεί σε όσα έχουν διαρρεύσει ως απαιτήσεις των δανειστών, θα δεχτεί ότι όλα τα παραπάνω που αναφέραμε και είναι άκρως αντιλαϊκά, αντεργατικά, είναι περισσότερο ανεκτά, αφού «γλιτώνουμε τα χειρότερα». Την ίδια, όμως, στιγμή που θα καλούν το λαό να πανηγυρίσει για την κάπως καλύτερη συμφωνία, θα συνεχίζονται να υλοποιούνται μνημόνια, θα τίθενται οι βάσεις για νέες ανατροπές στο μέλλον, θα εγκαταλείπεται και η τελευταία σκέψη για ανάκτηση απωλειών. Ταυτόχρονα, για το ίδιο ακριβώς θέμα θα πανηγυρίζουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι δανειστές...
Ανεξάρτητα από την όποια τελική έκβαση αυτής της υπόθεσης, όλα όσα γίνονται τους τελευταίους μήνες είναι - από άποψη στρατηγικής - μια βρώμικη «επένδυση» για το μέλλον για τις αστικές κυβερνήσεις της χώρας, τα αστικά κόμματα, τους καπιταλιστές, την Ευρωπαϊκή Ενωση. Γιατί αυτό που επιχειρούν είναι να εμπεδώσει ο λαός το συμβιβασμό με το μικρότερο κακό. Να θεωρεί ως δεδομένο ότι οι απώλειές του θα συνεχιστούν και να νιώθει τυχερός που δε χάνει ακόμα περισσότερα, να αποδεχτεί ως μονόδρομο μια ζωή με ψίχουλα.
Ο λαός δεν πρέπει να στρατευτεί πίσω από σχέδια που τον καταδικάζουν. Αλλά να δει ξεκάθαρα ότι στο μέλλον που του ετοιμάζουν πρέπει να γυρίσει την πλάτη και να στρατευτεί στον αγώνα για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών του. Αλλος χρόνος να μην πάει χαμένος. Τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ την Πέμπτη 11 Ιούνη είναι ένας σταθμός για τα δίκια του λαού.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Στρατιωτική κλιμάκωση συνεχίζει το μακελειό

 ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Στρατιωτική κλιμάκωση συνεχίζει το μακελειό

Ουκρανοί στρατιώτες κοντά στη γραμμή αντιπαράθεσης

ΝΤΟΝΕΤΣΚ.--
Και η χτεσινή νύχτα συνοδεύτηκε από σφοδρότατους βομβαρδισμούς κατοικημένων περιοχών στην Ανατολική Ουκρανία, αφού τις τελευταίες μέρες έχει αυξηθεί η στρατιωτική δραστηριότητα των δυνάμεων της αντιδραστικής κυβέρνησης κατά των αυτοαποκαλούμενων Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ. Ετσι πολλοί αναλυτές κάνουν ήδη λόγο για ντε φάκτο μη εφαρμογή της συμφωνίας εκεχειρίας της 12 Φλεβάρη στο Μινσκ της Λευκορωσίας. Και χτες υπήρξαν, όπως καταγγέλλουν οι αρχές του Ντονέτσκ, τουλάχιστον 46 επιθέσεις με πυρά πυροβολικού, αλλά και ρουκέτες ενώ υπήρξε και χρήση όλμων, αρμάτων μάχης και βέβαια ελαφριών όπλων. Οπως ανέφερε ο στρατιωτικός διοικητής και εκπρόσωπος του λεγόμενου υπουργείου Αμυνας της ΛΔ Ντονέτσκ, Εντουαρντ Μπασούριν, χτυπήθηκαν 16 κατοικημένες περιοχές συγκεκριμένα στο Σιροκίνο κοντά στη Μαριούπολη, και σε προάστια κοντά στο αεροδρόμιο του Ντονέτσκ που ελέγχουν οι πολιτοφυλακές, ενώ σε ένα από αυτά, το Τελμάνοβο βρήκε το θάνατο ένα παιδί μόλις 1 χρόνου.
Αυτό το νέο μακελειό η ουκρανική κυβέρνηση το παρουσιάζει ως απάντηση στην επιθετικότητα των πολιτοφυλάκων ιδιαίτερα στην πόλη Μαρίινκα κοντά στο αεροδρόμιο του Ντονέτσκ, ενώ οι τελευταίοι απαντούν ότι οι βομβαρδισμοί γίνονται για αντιπερισπασμό στις περιοχές του Ντονέτσκ, ενώ ετοιμάζεται γενικευμένη επίθεση στις περιοχές της αυτοαποκαλούμενης ΛΔ του Λουγκάνσκ.
Σε αυτό το κλίμα, που το αίμα εξακολουθεί να ρέει σε μια σύγκρουση που πληρώνει ο λαός της χώρας, ως αποτέλεσμα της ξένης στα πραγματικά του συμφέροντα ενδοαστικής και ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης, ο γγ του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ αρκέστηκε να δηλώσει ότι «οι εξελίξεις των τελευταίων 24ώρων είναι μια υπενθύμιση ότι η εκεχειρία είναι πολύ εύθραυστη, ότι εξακολουθούν να υπάρχουν παραβιάσεις και ότι είναι όλο και πιο σημαντικό όλες οι προσπάθειες, όλες οι πρωτοβουλίες, να σεβαστούν την κατάπαυση του πυρός».
Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος Τύπου του Προέδρου Πούτιν, Ντμίτρι Πεσκόφ, όταν ρωτήθηκε αν ο Ρώσος Πρόεδρος μπορεί να ζητήσει εκ νέου από τη ρωσική Ανω Βουλή, το Συμβούλιο της Ομοσπονδίας, άδεια χρήσης του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία, σημείωσε μόνο ότι πρέπει να αποφεύγονται «βήματα, τα οποία προκαλούν κλιμάκωση της έντασης και θα σταθούν δίπλα σε προβοκατόρικες ενέργειες, έλλειψη των οποίων δεν παρατηρούμε δυστυχώς απ' την πλευρά του Κιέβου» και κάλεσε σε προσπάθειες για στήριξη των «συμφωνιών του Μινσκ».
Χτες, εξάλλου, με πρωτοβουλία της Λιθουανίας, μη μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ συγκλήθηκε έκτακτα το Συμβούλιο αυτό, για να εξετάσει την κατάσταση στην Ουκρανία, ιδιαίτερα μετά τις μάχες στη Μαρίινκα. Οι πολιτοφύλακες κάνουν λόγο για γύρω στους 400 νεκρούς στρατιώτες και ο ουκρανικός στρατός που το αρνείται μιλάει για τουλάχιστον 80 νεκρούς πολιτοφύλακες. Στη συνεδρίαση μέσω τηλεδιάσκεψης ο εκπρόσωπος του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) κάλεσε σε τήρηση των συμφωνηθέντων στο Μινσκ, ενώ στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και το 15μελές Συμβούλιο.

Η Ουκρανία στο επίκεντρο της Συνόδου του «G7»

Το θέμα της Ουκρανίας και οι σχέσεις με τη Ρωσία θα είναι επίσης από τα σημαντικά θέματα συζήτησης στη Σύνοδο Κορυφής των 7 πιο αναπτυγμένων χωρών (ΗΠΑ, Καναδάς, Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Ιαπωνία) που θα γίνει 7-8 Ιούνη στον πύργο Ελμάου στη Βαυαρία της Γερμανίας. Από αυτήν τη συνάντηση, του λεγόμενου G8, έχει αποκλειστεί η Ρωσία από πέρσι την άνοιξη και την ενσωμάτωση της Κριμαίας. Στη συνάντηση που φιλοξενεί η Γερμανία θα συμμετάσχουν επίσης η ΕΕ, η Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ, έχουν προσκληθεί Αφρικανοί ηγέτες, ο Πρόεδρος του Ιράκ αφού θα συζητηθούν και γενικότερα ζητήματα ενώ και το ζήτημα της Ευρωζώνης και η διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης είναι σίγουρο ότι θα απασχολήσουν τους ιμπεριαλιστές ηγέτες. Η Γερμανίδα καγκελάριος, Α. Μέρκελ, και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, επίσης έχουν προγραμματίσει συνάντηση πριν από την έναρξη της Συνόδου το πρωί της Κυριακής.
Χτες στο Μόναχο έγινε η πρώτη διαδήλωση ενάντια στις πολιτικές του «G7» από μια σειρά οργανώσεων και κομμάτων με μια γκάμα συνθημάτων, ανάμεσά τους και αντίθεσης στην προετοιμαζόμενη Διατλαντική Εταιρική Σχέση (ΤΤΙP), αλλά σε γενικές γραμμές κυριαρχούσαν οι αυταπάτες περί «εξανθρωπισμού» του καπιταλισμού.