Ο απαγχονισμός των 5 κομμουνιστών στα Ιλίσια, 5.4.1944

Κατιούσα

Ένα ακόμα ναζιστικό έγκλημα συντελέστηκε σαν σήμερα το 1944, όταν στη συμβολή των Οδών Παπαδιαμαντοπούλου, Ξενίας και Μικράς Ασίας στα Ιλίσια, έξω από τον κινηματογράφο ΑΛΕΞ, οι κατοχικές δυνάμεις εκτέλεσαν πέντε κομμουνιστές κρατούμενους των φυλακών Συγγρού, που είχαν συλληφθεί λίγο καιρό πριν σε μπλόκο.

Η εκτέλεση δι’ απαγχονισμού διατάχτηκε από τον επικεφαλής των τοπικών ταγμάτων ασφαλείας και της αστυνομίας, ως αντίποινα για το φόνο του ταγματασφαλίτη λοχαγού Κωνσταντίνου Μανωλάκου από ελασίτη λίγες μέρες πριν. Ο Μανωλάκος είχε πλησιάσει απειλητικά  με πιστόλι έναν ελασίτη που με έναν ακόμα σύντροφό του συνόδευε συνεργείο της ΕΠΟΝ του έκανε έρανο υπέρ του ΕΛΑΣ στα Ιλίσια, κοντά στην Παπαδιαμαντοπούλου. Απαίτησε να δει την ταυτότητά του και ρώτησε τι κάνανε στη γειτονιά. Τότε ο ελασίτης αντί για ταυτότητα τράβηξε από την τσέπη του περίστροφο και τον πυροβόλησε.  Ήταν η πρώτη φορά που πραγματοποιούνταν απαγχονισμός στην Αθήνα και ο τοπικός ΕΛΑΣ αντέδρασε την ίδια μέρα, πραγματοποιώντας επίθεση κατά ταγματασφαλιτών την ίδια μέρα. Επρόκειτο για την πρώτη εκ παρατάξεως μάχη τους ΕΛΑΣ Αθήνας, στην περιοχή Ιλισίων (τότε Κουπόνια) και Καισαριανής που έληξε με την αποχώρηση των ταγματασφαλιτών.

Όπως σημείωνε ο Βασίλης Μπαρτζιώτας στο έργο του “Η Εθνική Αντίσταση στην αδούλωτη Αθήνα”: «Ο ΕΛΑΣ νίκησε. Οι φονιάδες κατέβασαν ενωρίς το βράδυ τα 5 πτώματα από τις κρεμάλες και τα έθαψαν οι ΕΛΑΣίτες μαζί με τον λαό. Η διαταγή του Σίμανα να μείνουν επί τρεις μέρες τα πτώματα στην κρεμάλα, για να τρομοκρατηθεί ο λαός, δεν εκτελέστηκε»

Μια ζωή ρουφιάνοι, μαφιόζοι, νταήδες και κατσαπλιάδες

Νεk

Γαλανόλευκα τρικάκια στο κέντρο της Αθήνας χθες, 28 0κτώβρη, με προτροπές από τους υπόδικους, ναζήδες δολοφόνους προς τους «Έλληνες, να κρατήσουν ψηλά τις σημαίες» – διότι προφανώς, «αν δεν κρατήσουν ψηλά τις χριστιανορθόδοξες σημαίες των ελλήνων αστών», θα ξανανιώσουν «τι πα’ να πει να ακονίζονται οι ξιφολόγχες στα πεζοδρόμια»-.
Μια ζωή ρουφιάνοι, μαφιόζοι, νταήδες και κατσαπλιάδες, όπως ακριβώς και τα κατά καιρούς αφεντικά τους.
Ξέρουμε τον ρόλο, που διαδραμάτισαν την περίοδο της τριπλής κατοχής, όπως και αργότερα, οι ιδεολογικοί και πολιτικοί τους πρόγονοι. Υπηρέτες ήταν όλοι τους, αλλοεθνών ιμπεριαλιστών. Τότε, τα βενιζελικής έμπνευσης και δημιουργίας τάγματα ασφαλείας ορκίζονταν στον Γερμανό καταχτητή και φύρερ Αδόλφο, ως κατακάθια κι αποβράσματα, που ήταν -και παραμένουν ακόμη ως τάγματα εφόδου- κι είχαν ως κύρια αποστολή τους την παρενόχληση του ΕΛΑΣ, δηλαδή του αρματωμένου λαού, που βγήκε στα βουνά και στο κλαρί, για να υπερασπιστεί το βιός και την ζωή του, με μπροστάρηδες τους επαναστάτες κομμουνιστές του τόπου μας.
Τα ναζιστικά θρασίμια παρενοχλούσαν με κάθε τρόπο τότε, όπως και τώρα κάνουν άλλωστε, κάθε σοβαρή απειλή για τα συμφέροντα των αφεντικών και προστατών τους.

Ξέρουμε και τώρα, τι ρόλο ακριβώς βαράνε τα χρυσαυγίδια, που σκούζουν και βελάζουν σε κάθε χώρο δουλειάς. Υποτακτικοί των αφεντικών είναι, οπότε ποιες σημαίες ψηλά;…
Οι δικές μας σημαίες είναι ατόφιες κι εργατικές, το διεθνιστικό και κομμουνιστικό κόκκινο των προλετάριων, ακόμη τους φοβίζει…
Σε κάθε ευκαιρία και παντού θα τους ξεμπροστιάζουμε και θα τους απομονώνουμε, κι αυτούς και τα εθνικιστικά πατριδοκάπηλα «ιδεώδη» τους…
Ρίχνουν στάχτη στα μάτια, μα όσο επιμένουν να προκαλούν και να δείχνουν μπόι που δεν έχουν, ας θυμηθούν, πως ο λαός κι οι εργαζόμενοι θα τους ξανατσακίσουν…
Όχι τα αστικά δικαστήρια…
Αυτό πρέπει να είναι το «όχι» τους.

ΣΕ ΠΑΝΙΚΟ Η ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΖΙΝΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Σε πανικό βρίσκεται η εργοδοσία του Καζίνο Κέρκυρας, μετά από την προκήρυξη νέων στάσεων εργασίας από τον Κερκυραϊκό Σύνδεσμο Ιδιωτικών Υπαλλήλων για τους εργαζόμενους του χώρου. Ύστερα από τις προσπάθειές της όλες τις προηγούμενες ημέρες να διασπάσει τους συναδέλφους, να τους τρομοκρατήσει να τους κάνει να σκύψουν το κεφάλι, τώρα προχωράει σε νέες μεθοδεύσεις για να πετύχει τους στόχους της.

Λίγο πριν την έναρξη του νέου γύρου κινητοποιήσεων την Παρασκευή 17 Αυγούστου, κάλεσε έναν, έναν τους συναδέλφους στο γραφείο της διεύθυνσης, ζητώντας τους να υπογράψουν κείμενο στο οποίο η συγκεκριμένη κινητοποίηση χαρακτηρίζεται ως "προδήλως παράνομη και καταχρηστική", με αστεία αιτιολόγηση. Μάλιστα, πέρα από την αναφορά της στον συνδικαλιστικό νόμο (που αφορά απεργίες και όχι στάσεις εργασίας) αναγνωρίζει ότι χρωστάει δεδουλευμένα στους εργαζόμενους, λέγοντας ωστόσο ψέματα (όπως μας ενημέρωσαν οι συνάδελφοι) σε σχέση με τους μήνες και τα ποσά που οφείλει.

Λίγο παρακάτω στο κείμενο επαναλαμβάνει τη γνωστή θέση της ότι "οι απεργιακές κινητοποιήσεις, εν μέσω τουριστικής περιόδου όχι μόνο δεν συμβάλλουν στην αντιμετώπιση της δυσπραγίας, αλλά επιδεινώνουν το οικονομικό πρόβλημα της επιχείρησης..." προσπαθώντας να ενοχοποιήσει τους ίδιους τους εργαζόμενους για την απλωσιά και την εκμετάλλευση που υφίστανται, επειδή διεκδικούν το αυτονόητο! Χαρακτηρίζοντάς τους λοιπόν αμέσως μετά ασύνετους (αφού συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις) τους καλεί να "απορρίψουν λογικές που μετά βεβαιότητας οδηγούν σε αδιέξοδο και κλονίζουν το αναγκαίο κλίμα συνεργασίας." Για εμάς κύριοι της εργοδοσίας του Καζίνο Κέρκυρας "αδιέξοδο" είναι να δουλεύουμε αλλά να μην μπορούμε να καλύψουμε έστω και τις απολύτως βασικές ανάγκες τις δικές μας και των οικογενειών μας, να μην μπορούμε να πληρώσουμε το νοίκι μας, να μην μπορούμε να αγοράσουμε τα απαραίτητα για τα παιδιά μας. Για εμάς "αδιέξοδο" είναι να έρχονται τα κατασχετήρια των τραπεζών για τα σπίτια μας, να μην μπορούμε να πάμε εμείς ή τα παιδιά μας σε έναν γιατρό αν αρρωστήσουμε κ.ά. Και όλα αυτά εξ αιτίας τις δική σας στάσης, για την δική σας κερδοφορία και "ανάπτυξη". Όσον αφορά το "αναγκαίο κλίμα συνεργασίας" γνωρίζουμε πολύ καλά τι εννοείτε, να συνεχίσετε την ίδια τακτική, να αυγατίζετε δηλαδή τα πλούτη σας κι εμείς να μην βγάζουμε τσιμουδιά ούτε για το γεγονός ότι δεν πληρωνόμαστε στην ώρα μας κι αυτά τα ψίχουλα που δίνετε, ούτε για το ότι δουλεύουμε σε απάνθρωπες συνθήκες, ούτε να ζητάμε πίσω δικαιώματα και κατακτήσεις που μας πήρατε όλα αυτά τα χρόνια, ούτε να έχουμε Συλλογικές Συμβάσεις κ.λπ. Για εσάς "αναγκαίο κλίμα συνεργασίας" είναι να σταματήσουμε οποιαδήποτε διεκδίκηση και να σκύψουμε το κεφάλι, να συμβιβαστούμε με την μισοζωή, για να συνεχίσετε εσείς την αύξηση της κερδοφορίας σας στις δικές μας πλάτες!

Το κείμενο κλείνει με ευθεία απειλή προς τους συναδέλφους πως αν τολμήσουν να προχωρήσουν στην κινητοποίηση, η εργοδοσία θα στραφεί "ενώπιον της δικαιοσύνης" και θα αξιώσει "την αποκατάσταση της αποθετικής ζημίας... στρεφόμενοι (η εργοδοσία) ατομικά εναντίον όλων των προσώπων που, ενώ γνωρίζουν τον παράνομο χαρακτήρα των συγκεκριμένων ενεργειών, συμμετέχουν στην τέλεσή τους και εν τέλει προκαλούν με δόλο βλάβη της επιχειρήσεώς μας." Η εργοδοσία του Καζίνο Κέρκυρας ξεπερνά κάθε όριο διαστρέβλωσης της πραγματικότητας. Αλήθεια, είναι νόμιμο να βυθίζετε στη φτώχεια τους εργαζόμενους και τις οικογένειες τους; Οι διεκδικήσεις των συναδέλφων μας είναι πέρα για πέρα δίκαιες για αυτό εξάλλου και έχουν τη συμπαράσταση δεκάδων συνάδελφων από άλλους εργασιακούς χώρους, που καθημερινά βρίσκονται στο πλευρό τους, στις κινητοποιήσεις τους. Επιπλέον, σας υπενθυμίζουμε ότι εσείς οι ίδιοι έχετε αναγνωρίσει εγγράφως αυτά τα αιτήματα και έχετε δεσμευτεί π.χ. για επαναφορά των συμβάσεων σε παλαιότερα επίπεδα.

Τέλος, καταγγέλλουμε για άλλη μία φορά το κλιμάκιο της ΕΕΕΠ στο Καζίνο Κέρκυρας, το ίδιο δηλαδή το κράτος, που κάνει πλάτες στην εργοδοσία, όπως καταγγείλαμε σε πρόσφατη ανακοίνωσή μας, που ενώ γνωρίζει όσα συμβαίνουν στηρίζει ακόμα και τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς της εργοδοσία. Αξίζει να σημειωθεί ότι μέλος του κλιμακίου αυτού, το μόνο που είχε να πει για όσο εκτυλίσσονται όλες αυτές τις ημέρες στο Καζίνο είναι ύβρεις και συκοφαντίες κατά του ΠΑνεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου. Καμία εντύπωση δεν μας προκαλεί, γνωρίζουν  ποιους φοβούνται τα αφεντικά τους και παίρνουν τα μέτρα τους!

Γερό χαστούκι και απάντηση στην εργοδοσία σε όλα τα παραπάνω είναι η περήφανη και ανυποχώρητη στάση των συναδέλφων του Καζίνο Κέρκυρας, που παρά το κλίμα  τρομοκρατίας, το οποίο για άλλη μία φορά προσπάθησε να στήσει η εργοδοσία, οι συνάδελφοι κατέβηκαν μαζικά στις στάσεις εργασίας ξεπερνώντας ακόμα και το 95% σε συμμετοχή!

Όλα τα παραπάνω δείχνουν την δύναμη που έχουμε οι εργαζόμενοι όταν οργανωμένα, μαζικά και με ταξικό προσανατολισμό διεκδικούμε τα δικαιώματά μας. Όλα τα παραπάνω δείχνουν πως καμία εργοδοσία δεν είναι ικανή να κάνει τους εργαζόμενους να σκύψουν το κεφάλι, όταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι δεν το θέλουν! Η μέχρι τώρα στάση των συναδέλφων του Καζίνο Κέρκυρας αποτελεί παράδειγμα και για εργαζόμενους άλλων εργασιακών χώρων, που τώρα θα πρέπει να σηκώσουν το κεφάλι και μέσα από το Σωματείο μας να περάσουμε στην αντεπίθεση!

Η "ΑΝΑΠΤΥΞΗ" ΤΟΥΣ ΤΣΑΚΙΖΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΓΩΝΑΣ, ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΑΣ       

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΟΥ

Web: http://sidypker.blogspot.gr

FB: kerkyraikossyndesmosidiotikonypallilon

e-mail: pamesidypker@gmail.com

Τηλ.: 6978404989

Βυζαντινίζοντα καρτούν

Λιάνα Κανέλλη

Απ’ όλες τις κωλοτούμπες του ΣΥΡΙΖΑ η πιο τσίπικη είναι η ελληνορθόδοξη στροφή στα θεία, που έρχεται ως λαμπυρίζον περιτύλιγμα πολιτικών πράξεων κι αποφάσεων που δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο.
Ο διαβολικά καλός Τραμπ, κάτι σαν διάολος με βυζαντινό φωτοστέφανο, κατά την αριστερά, την ικανή να φτιάχνει βυζαντινίζοντα καρτούν, απελευθέρωσε τους δύο στρατιωτικούς, αφού επιστράτευσε απεσταλμένους του αγγέλους, επιτετραμένους ή μη, καμένους κι άκαφτους, τους επιβίβασε στο προεδρικό αεροπλάνο της αποκαλύψεως και τους επέστρεψε με στρατιωτική στολή αρχαγγέλων μετά από εξάμηνη νηστεία στην τουρκική έρημο!… Μάγκας των αγορών ο εωσφόρος, συσκέφθηκε μήνες στο πεντάγωνο για να διαλέξει τον Δεκαπενταύγουστο, βάζοντας γκολ στην επιστήμη της σημειολογίας, εξοβελίζοντας στο πυρ το εξώτερο και τον Τσόμσκι και τον Έκο.
Τα τουιταρίσματα του πρωθυπουργού περί Ορθοδοξίας και παράδοσης, σε συνδυασμό με τις πασιφίστικες κορώνες του Κατρούγκαλου, παρέτειναν το μαρτύριο των γονιών, που έπαιξαν εκόντες – άκοντες το παιχνίδι των ντόπιων Γουόρχωλ, με τα περίφημα τριάντα δευτερόλεπτα αναγκαστικής δημοσιότητας.
Αυτή η χρυσόσκονη του φετινού Δεκαπενταύγουστου που σκορπίστηκε με non paper και διαρροές σε ύφος φετφά μουλάδων, με έφτασε στο αμήν, εμένα, που και θρησκεύομαι και σταυροκοπιέμαι, κι έχω φάει στη μάπα δυο δεκαετίες αντικομμουνιστικό προγκάρισμα από πούρους Συριζαίους, που μέμφονταν και το κόμμα που… κατάντησε να με δέχεται για βουλευτή του.
Φαίνεται ότι η συριζανέλικη οδύσσεια των φθινοπωρινών πνιγμένων και των θερινών απανθρακωμένων επικράτησε στην επικοινωνιακή της ανάσταση και ξύπνησε κατανυκτικά, ανήμερα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, σα να εζήλωσε εκπομπές αμερικανών παστόρων στην τηλεόραση, ανάγοντας το ΝΑΤΟ σε Οικουμενική Σύνοδο για την αποκήρυξη των κυριολεκτικά αρειανών του μέχρι πρότινος ανθούντος αντιαμερικανισμού. Είμαι βέβαιη ότι σε λίγο θα τους χαρίσουμε πολλές ακόμα Σούδες για μια χούφτα οβολών στην αγία κάλπη….

Υπόβαθρο

Και ξαφνικά, όλα καλά! Μετά την απόφαση της Τουρκίας να απελευθερώσει τους δύο Ελληνες στρατιωτικούς, η εικόνα που παρουσιάζει η ελληνική κυβέρνηση για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την κατάσταση που διαμορφώνεται στην περιοχή είναι σχεδόν ειδυλλιακή. Θα λέγαμε μάλιστα ότι θυμίζει τα περί «δυναμικής επανεκκίνησης σε καινούργια βάση», που έλεγαν μετά την επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα τον περασμένο Δεκέμβρη, για να ακολουθήσουν όσα ακολούθησαν. Ο εφησυχασμός που καλλιεργεί η κυβέρνηση σε ό,τι αφορά την επιθετικότητα και προκλητικότητα της Τουρκίας, τον βρώμικο ρόλο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και τη δική της ενεργή συμμετοχή στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, για λογαριασμό της αστικής τάξης, είναι προκλητικός και πρέπει να σημάνει συναγερμό στο λαό. Οι δύο Ελληνες στρατιωτικοί, με τη σύλληψή τους, έγιναν «πιόνια» στη σκακιέρα ευρύτερων γεωπολιτικών παιχνιδιών, που όχι μόνο δεν τελείωσαν με την απελευθέρωσή τους, αλλά παίρνουν ολοένα και πιο οξυμένες μορφές, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων και καπιταλιστικών κρατών για τις σφαίρες επιρροής, τα ενεργειακά κοιτάσματα και τους εμπορικούς δρόμους στην ευρύτερη περιοχή. Σ' αυτό το επικίνδυνο κουβάρι μπλέκουν τους λαούς τα μονοπώλια και οι κυβερνήσεις τους. Και μπορεί το επεισόδιο της κράτησης των Ελλήνων στρατιωτικών να έληξε με θετικό τρόπο, το υπόβαθρο όμως των τουρκικών αμφισβητήσεων, της τουρκικής επιθετικότητας και του ανταγωνισμού ανάμεσα στις αστικές τάξεις Ελλάδας - Τουρκίας συνεχίζει να υπάρχει και να προκαλεί κινδύνους για άλλα, λιγότερο ή περισσότερο σοβαρά «επεισόδια» στο μέλλον.

«Δούρειος Ιππος» της Κίνας στην ευρωπαϊκή οικονομία;

Η πρωτοβουλία «16+1», οι αντιδράσεις της Γερμανίας και η «μεγάλη εικόνα»

Copyright 2018 The Associated

Οι πρωθυπουργοί Κίνας και Βουλγαρίας στη Σόφια, στο περιθώριο της 7ης Συνόδου των «16+1»

Μια παρεμφερή εικόνα με τις ΗΠΑ, τηρουμένων των αναλογιών, καταγράφεται και σε ό,τι αφορά τις ανησυχίες ευρωπαϊκών κρατών και μονοπωλίων για την κινεζική διείσδυση στην ΕΕ, με βασικό «εργαλείο» το σχέδιο «One Belt - One Road» (ΟΒΟR), που ενισχύει τον γεωπολιτικό ρόλο της Κίνας στη Γηραιά Ηπειρο.
Μόλις τον περασμένο Ιούλη έγινε στη Σόφια της Βουλγαρίας η 7η Σύνοδος Κορυφής της πρωτοβουλίας «16+1», που έχει συγκροτηθεί με πρωτοβουλία της Κίνας από το 2012. Σ' αυτήν συμμετέχουν 16 χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, διασφαλίζοντας στο Πεκίνο ακόμα πιο ενισχυμένα «κανάλια» διείσδυσης σε κρίσιμες γεωπολιτικά περιοχές.
Συγκεκριμένα, στην ομάδα «16+1» συμμετέχουν οι εξής χώρες - μέλη της ΕΕ: Βουλγαρία, Κροατία, Τσεχική Δημοκρατία, Εσθονία, Ουγγαρία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Ρουμανία, Σλοβακία και Σλοβενία. Συμμετέχουν όμως και χώρες που δεν είναι ακόμα μέλη της ΕΕ, όπως: Αλβανία, Βοσνία - Ερζεγοβίνη, ΠΓΔΜ, Μαυροβούνιο και Σερβία.

Ανησυχία για τη «συνοχή της ΕΕ»

Οι Βρυξέλλες κεντρικά έχουν εκφράσει εδώ και καιρό τον προβληματισμό τους για την κινητικότητα που αναπτύσσει το Πεκίνο και την «αυτονομία» που διεκδικεί στην «αυλή» τους, στήνοντας «φόρμες» συνεργασίας εκτός ΕΕ.
Δεν είναι τυχαίες οι αναφορές σε ψηφίσματα του Ευρωκοινοβουλίου, για παράδειγμα το 2015, που καλούν τα μέλη της ΕΕ «να μιλούν με μία, κοινή φωνή με την κινεζική κυβέρνηση, στο πλαίσιο και του σημερινού διπλωματικού δυναμισμού της Κίνας». Στο ίδιο ψήφισμα, γίνεται ειδική αναφορά στην πρωτοβουλία «16+1», τονίζοντας ότι «δεν πρέπει να διαιρέσει την ΕΕ ή να αποδυναμώσει τη θέση της απέναντι στην Κίνα».
Ενδεικτικές είναι και οι επιφυλάξεις που επανειλημμένα έχει εκφράσει η Γερμανία, αντιλαμβανόμενη ότι η προέλαση της Κίνας στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα μεγαλώνει κατά πολύ την πίεση και εντός της ΕΕ, απειλώντας τα συμφέροντα των μονοπωλίων της.
Χαρακτηριστικές ως προς αυτό ήταν οι επισημάνσεις που είχε κάνει πέρυσι το φθινόπωρο ο τότε ΥΠΕΞ της Γερμανίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, εξηγώντας: «Αν δεν αναπτύξουμε μία πανευρωπαϊκή πολιτική σχετικά με την Κίνα, τότε η Κίνα θα έχει επιτυχία στη διάσπαση της Ευρώπης».
Αλλά και η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ, σχολιάζοντας από το Βελιγράδι τις συναντήσεις των «16+1», είχε πει με νόημα ότι δεν βλέπει κάτι «εγγενώς λάθος» στο ρόλο που αναπτύσσει η Κίνα, π.χ. στην κατασκευή σιδηροδρομικών δικτύων στην περιοχή, αλλά είναι «ζήτημα μεγάλης αξίας» ότι «μέλη της ΕΕ που συμμετέχουν σε αυτήν την πρωτοβουλία εκπροσωπούν ταυτόχρονα και την κοινή μας εξωτερική πολιτική προς την Κίνα, γιατί διαφορετικά η ΕΕ θα διαιρούνταν και θα στρεφόταν ενάντια στον ίδιο της τον εαυτό...».

«Πρόκληση για τα συμφέροντα της Ευρώπης»

Τις ανησυχίες της ΕΕ και της Γερμανίας ειδικότερα, για τις κινήσεις της Κίνας, αντανακλά μελέτη του Ινστιτούτου «Global Public Policy Institute» («δεξαμενή σκέψης» με έδρα το Βερολίνο), που δημοσιεύτηκε το Φλεβάρη του 2018 με τίτλο «Απαντώντας στην αυξανόμενη πολιτική επιρροή της Κίνας στην Ευρώπη».
Στη μελέτη εκτιμάται ότι «η Κίνα επιδιώκει να αποδυναμώσει την ενότητα της Δύσης, και μέσα στην Ευρώπη και μεταξύ των δύο πλευρών του Ατλαντικού». Ακόμα, ότι «το Πεκίνο προσπαθεί σκληρά να δημιουργήσει μια πιο θετική διεθνή αντίληψη για το πολιτικό και οικονομικό σύστημα της Κίνας ως βιώσιμη εναλλακτική στις φιλελεύθερες δημοκρατίες...».
Η επισήμανση αυτή δεν απέχει πολύ από την αναφορά στην έκθεση της Επιτροπής Εξωτερικών Επενδύσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες, ότι το «μοντέλο» της κρατικής στήριξης σε επιχειρηματικούς κολοσσούς, που ακολουθεί η Κίνα, είναι απειλή για τα ανταγωνιστικά μονοπώλια της Δύσης και, κατ' επέκταση, για το «φιλελεύθερο» σύστημα διακυβέρνησης.
Εδώ βέβαια, πέρα απ' όλα τα άλλα, η υποκρισία των Ευρωπαίων απογειώνεται, αφού οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής είναι κυρίαρχες στην Κίνα, ενώ από τις «φιλελεύθερες δημοκρατίες» της Δύσης δεν λείπουν ούτε ο αυταρχισμός σε βάρος των λαών, ούτε βέβαια τα μέτρα παρεμβατισμού στην οικονομία, που είναι η άλλη όψη της «ελεύθερης αγοράς», στην οποία όλοι ομνύουν.
«Οι κινεζικές προσπάθειες πολιτικής επιρροής αποτελούν πρόκληση για τις αξίες και τα συμφέροντα της Ευρώπης», αναφέρει στο ίδιο πνεύμα η μελέτη, και συνεχίζει με δραματικούς τόνους: «Η Κίνα δεν βρίσκεται απλά στις "πύλες της Ευρώπης", τις έχει ήδη διασχίσει... Τίθενται υπό αμφισβήτηση βασικές παραδοχές που υπήρχαν για το ρόλο της Ευρώπης στον κόσμο...».
Το Ινστιτούτο αναφέρει επίσης ότι τα τελευταία χρόνια αναδείχθηκε έντονα η προσπάθεια της Ρωσίας να ενισχύσει την επίδρασή της στη Δύση, αλλά «αντίθετα, η γοργά αυξανόμενη επιρροή της Κίνας στην Ευρώπη έγινε πολύ λιγότερο αντιληπτή. Εν μέρει, αυτό ίσως συνέβη επειδή οι προσπάθειες του Πεκίνου είναι λιγότερο "φανταχτερές"... Η Ευρώπη αγνοεί την επιρροή της Κίνας που αυξάνεται, θέτοντας την ίδια σε κίνδυνο, γιατί οι μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες προσπάθειες του Πεκίνου έχουν πολύ περισσότερες συνέπειες...
Συνολικά, σε αντίθεση με τη Ρωσία, η Κίνα ενδιαφέρεται για μια σταθερή - αν και εύθραυστη και κατακερματισμένη - ΕΕ και για τη μεγάλη και ενιαία ευρωπαϊκή κοινή αγορά που στηρίζει. Η ηγεσία του ΚΚ Κίνας έχει καταλήξει ότι, με την κατάλληλη "εξημέρωση", τμήματα της Ευρώπης μπορούν να φανούν χρήσιμα για την προώθηση των αυταρχικών του συμφερόντων. Πολιτικά, (η ΕΕ) γίνεται αντιληπτή ως ένα πιθανό αντίβαρο στις ΗΠΑ - το οποίο μάλιστα μπορεί να κινητοποιηθεί ακόμα πιο εύκολα στην εποχή της προσέγγισης "Πρώτα η Αμερική" της διακυβέρνησης Τραμπ...».

Σφήνα «στο κενό που αφήνουν οι ΗΠΑ»

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και άλλα σημεία της έκθεσης, όπως αυτό που σκιαγραφεί τη «μεγάλη εικόνα»: «Το Πεκίνο συνειδητοποίησε νωρίς ότι ο διαχωρισμός των ΗΠΑ από την ΕΕ θα ήταν κρίσιμος για την απομόνωση των ΗΠΑ, την αντιμετώπιση της επίδρασης της Δύσης ευρύτερα και τη διεύρυνση του δικού του διεθνούς διαμετρήματος.
Η Κίνα αντιλαμβάνεται ότι άνοιξε ένα παράθυρο ευκαιρίας για να υλοποιήσει τους στόχους της, παρατηρώντας την κυβέρνηση Τραμπ να αποσύρεται από το ρόλο του φύλακα της διεθνούς φιλελεύθερης τάξης, τον οποίο οι ΗΠΑ είχαν για πολύ καιρό. Αυτό έρχεται να προστεθεί και στις προκλήσεις που οι δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες αντιμετωπίζουν από την άνοδο των ανελεύθερων - αυταρχικών πολιτικών κινημάτων».
Την προσοχή με την οποία η ΕΕ πρέπει να αντιμετωπίσει το «άνοιγμα» της Κίνας στην Ευρώπη επισήμανε και ο επίτροπος Διεύρυνσης Γιοχάνες Χαν, μιλώντας πριν από μερικές μέρες στο αμερικανικό δίκτυο «Politico».
Σχολιάζοντας το χαρακτήρα που αποκτούν οι κινεζικές επενδύσεις στην Ευρώπη και ειδικά στα Βαλκάνια, ο Χαν συμφώνησε πως αυτές θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε «κινεζικούς Δούρειους Ιππους» και υπογράμμισε: «Νομίζω ότι θα έπρεπε να αντιληφθούμε (καλά) τη στρατηγική αντίληψη της Κίνας και να αντιδράσουμε με έναν κατάλληλο τρόπο. Νομίζω ότι αυτή θα είναι μία από τις μεγάλες προκλήσεις για την Ευρώπη...».

ΒΙΟΦΩΤΑΥΓΕΙΑ Μύθοι και θρύλοι για αυτόφωτους ζωντανούς οργανισμούς

Το Panellus stipticus, το πικρό μανιτάρι στρείδι, αναπτύσσεται στα δάση των ανατολικών ΗΠΑ. Το φως που εκπέμπει θεωρούνταν υπερφυσικό από τους πρώτους αποίκους, ένας τρόπος οι νεράιδες να σε οδηγήσουν στην καταστροφή. Προέρχεται άλλωστε από την αξιοποίηση από τους μύκητες της σήψης των κλαδιών. Πιθανότατα πρόκειται για αμυντικό σύστημα που αναπτύχθηκε εξελικτικά, για να αποτρέπει τα ζώα να φάνε το μανιτάρι

Ενας θρύλος λέει ότι αν και οι Εγγλέζοι τον 17ο αιώνα μπορούσαν να αποβιβαστούν στην Κούβα, δεν το έκαναν επειδή περνώντας κοντά από το νησί είδαν φώτα να τρεμοπαίζουν και πίστεψαν ότι ήταν φωτιές που είχαν ανάψει στρατοπεδευμένοι Ισπανοί στρατιώτες. Τα φώτα ήταν στην πραγματικότητα χιλιάδες πυγολαμπίδες, που ίσως άλλαξαν το ρου της Ιστορίας σε σχέση με τον αποικισμό του νησιού.
Αμέτρητοι μύθοι υπάρχουν για τις πυγολαμπίδες σε όλο τον κόσμο. Στις Φιλιππίνες μια εκδοχή λέει ότι είναι τα κομμάτια του άστρου που είχε στο μέτωπό της μια θεόσταλτη πριγκίπισσα και μια άλλη ότι είναι οι απόγονοι ενός νεαρού άντρα που πρόσβαλε μια νεράιδα και τώρα ως ζωύφιο ψάχνει μες στη νύχτα μέχρι να βρει μια γυναίκα ομορφότερη από τη νεράιδα, ώστε να σπάσει το ξόρκι. Στην Ιαπωνία ο μύθος λέει ότι είναι τα δάκρυα μιας όμορφης πριγκίπισσας του φεγγαριού, που αναγκάστηκε να επιστρέψει στον ουρανό στα 20ά της γενέθλια, αφήνοντας πίσω τούς αγαπημένους της. Για τους ινδιάνους Τσερόκι, οι πυγολαμπίδες ήταν άστρα που κατέβηκαν από τον ουρανό για να βοηθήσουν να βρεθεί ένα χαμένο παιδί.
Η βιοφωταύγεια, δηλαδή η ικανότητα ορισμένων ζωντανών οργανισμών να παράγουν φως μέσω ειδικών χημικών αντιδράσεων, συνάρπαζε τον άνθρωπο ανά τους αιώνες. Οι ναυτικοί πίστευαν κάποτε ότι η βιοφωταύγεια στα απόνερα των πλοίων τους ήταν απόδειξη της χείρας του Ποσειδώνα. Οι μύκητες που λάμπουν θεωρούνταν χαμένα πνεύματα νεράιδων. Η βιοφωταύγεια έγινε από παλιά αντικείμενο μελέτης, πολύ πριν εμφανιστεί η σύγχρονη επιστήμη. Ο Αριστοτέλης ήταν ο πρώτος που κατέγραψε με λεπτομέρεια το φαινόμενο που παρατήρησε σε θαλάσσια όντα, σημειώνοντας πως το φως που εκπέμπουν είναι ψυχρό, συγκρινόμενο με το φως που εκπέμπει μια φωτιά ή ένα κερί.

Κοντινή όψη της βιοφωταύγειας που παράγεται από τα δινομαστιγωτά, όταν ενοχληθούν από κάποια ανατάραξη του νερού

Οι πυγολαμπίδες δεν είναι οι μόνοι αυτόφωτοι βιολογικοί οργανισμοί. Είναι απλώς εκείνοι που είναι πιθανότερο να συναντήσουμε στην καθημερινότητα. Βιοφωταύγεια εκδηλώνουν οργανισμοί που ζουν τόσο στη στεριά, όσο και στη θάλασσα. Ανάμεσά τους είναι μύκητες πάνω σε δέντρα που σαπίζουν, ψάρια - θηρευτές σε μεγάλα βάθη που χρησιμοποιούν το φως τους για να έλκουν τα θύματά τους, καλαμάρια που το χρησιμοποιούν για να αποτρέπουν τους θηρευτές τους να τους επιτεθούν και φυσικά τα δινομαστιγωτά, μονοκύτταρο είδος πλαγκτόν, που δίνει το απόκοσμο γαλάζιο φως στα κύματα που σκάνε στις ακτές σε ορισμένες περιοχές του κόσμου. Τέτοιο φαινόμενο ήταν έντονο τον περασμένο Μάη στις ακτές της Καλιφόρνιας, λόγω της κόκκινης παλίρροιας, δηλαδή της άνθισης φυκών, ανάμεσά τους και δινομαστιγωτών, τα οποία όταν διαταραχθούν από κάποιο κύμα εκπέμπουν φως. Το φως αυτό είναι φυσικά πιο εύκολα ορατό τη νύχτα. Σε ορισμένους τόπους, όπως στις Μαλδίβες, αυτό το φαινόμενο βιοφωταύγειας συμβαίνει έντονα και σχεδόν κάθε χρονιά, αν και δεν μπορεί να προβλεφθεί κάθε φορά η ακριβής περίοδος εμφάνισής του. Οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει με βεβαιότητα στο λόγο της φωταύγειας των δινομαστιγωτών, θεωρούν όμως ότι μπορεί να τρομάξει κάποιους θηρευτές τους, αποτρέποντάς τους από το να γευματίσουν με αυτά, και ταυτόχρονα να τραβήξει κάποιους μεγαλύτερους θηρευτές, ώστε να κυνηγήσουν τους θηρευτές των δινομαστιγωτών.

Χιλιάδες πυγολαμπίδες, όπως τις κατέγραψε ο φωτογραφικός φακός με την τεχνική της μακράς έκθεσης, στην περιοχή της Οκαγιάμα, στην Ιαπωνία

Εκτός από τη βιοφωταύγεια, που προέρχεται από εσωτερικές χημικές αντιδράσεις, υπάρχει και ο βιοφθορισμός, που πυροδοτείται από κάποιον εξωτερικό παράγοντα, όπως ο φωτισμός του οργανισμού με κάποιο συγκεκριμένο μήκος κύματος. Για παράδειγμα, τα κοράλια στον Ματωμένο Κόλπο, στα νησιά Κέιμαν, εμφανίζονται κόκκινα, πράσινα ή πορτοκαλί, ανάλογα με το μήκος κύματος του φωτός στο οποίο εκτίθενται και το οποίο αλλάζει σημαντικά την εμφάνιση τόσο των κοραλιών, όσο και των ψαριών και ανεμώνων που ζουν εκεί. Το φως συγκεκριμένου μήκους κύματος απορροφάται και διεγείρει ηλεκτρόνια σε άτομα συγκεκριμένων χημικών ουσιών, που επανέρχονται σύντομα στην κανονική τους ενεργειακή κατάσταση, εκπέμποντας φωτόνια επίσης συγκεκριμένου μήκους κύματος.
Η γνώση για τα φαινόμενα βιοφωταύγειας που έχει η ανθρωπότητα σήμερα δεν μειώνει καθόλου την ομορφιά του φαινομένου, που πάντα συγκεντρώνει το ενδιαφέρον και το θαυμασμό, οπουδήποτε συναντάται.

Doug Perrine

Το ετήσιο υπερθέαμα της βιοφωταύγειας των δινομαστιγωτών σε μία από τις ακτές στις Μαλδίβες νήσους

Ο κοραλλιογενής ύφαλος στον Ματωμένο Κόλπο των νησιών Κέιμαν είναι τόπος διαβίωσης πολλών ειδών που εμφανίζουν βιοφωταύγεια και βιοφθορισμό

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»

ΣΤΙΒΟΣ Τα μετάλλια και οι διακρίσεις να μην κρύψουν τα προβλήματα

Συνέντευξη με τον διακεκριμένο ομοσπονδιακό προπονητή Γιώργο Πομάσκι

Με έξι μετάλλια (τρία χρυσά, δύο ασημένια και ένα χάλκινο) επέστρεψε η ελληνική αποστολή από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου του Βερολίνου, που ολοκληρώθηκε στις 12 Αυγούστου. Η Ελλάδα κατέκτησε την 5η θέση στον πίνακα των μεταλλίων, την καλύτερή της στη διοργάνωση, που την είχε ξαναπετύχει άλλη μια φορά, το 2002 στους αγώνες του Μονάχου. Τα μετάλλια και οι διακρίσεις των Ελλήνων αθλητών γίνονται παράδειγμα για τη νέα γενιά, παρακινούν περισσότερους νέους να ασχοληθούν πιο συστηματικά με τον αθλητισμό, προάγουν το αγωνιστικό πνεύμα και τις αξίες που συνοδεύουν τον κλασικό αθλητισμό.

Με αφορμή τα παραπάνω, ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με έναν από τους βασικούς συντελεστές της φετινής επιτυχίας στο Βερολίνο, τον ομοσπονδιακό προπονητή Γιώργο Πομάσκι, που οδήγησε δύο από τους αθλητές του (τον Μ. Τεντόγλου στο μήκος και την Β. Παπαχρήστου στο τριπλούν) στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.
Ο Γιώργος Πομάσκι γεννήθηκε στη Βουλγαρία και σπούδασε στη Γυμναστική Ακαδημία της Σόφιας, από όπου αποφοίτησε το 1988, ενώ παράλληλα ήταν αθλητής στην Εθνική ομάδα της Βουλγαρίας, με πολλά ρεκόρ στα άλματα. Μετά την αποφοίτησή του, το 1988, ήρθε στην Ελλάδα και από τότε ζει μόνιμα και εργάζεται στη χώρα μας ως προπονητής. Εχει προπονήσει σπουδαίους Ελληνες αθλητές, Ολυμπιονίκες, με σημαντικές διακρίσεις, ενώ το 2017 τιμήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Στίβου με το βραβείο προπονητικής, την υψηλότερη διάκριση που απονέμει η Ομοσπονδία.

Σοβαρά προβλήματα και ελλείψεις στις υποδομές του στίβου

Ξεκινώντας από την ανάγκη οι επιτυχίες των μεταλλίων να μην κρύψουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αθλητές και προπονητές στη χώρα μας, αρχίζουμε τη συζήτησή μας με τον Γ. Πομάσκι ακριβώς από τις δυσκολίες και τις ελλείψεις με τις οποίες βρίσκονται αντιμέτωποι. Κι εκείνος μας εξηγεί:
«Το βασικότερο πρόβλημα τα τελευταία χρόνια είναι οι υποδομές. Εγώ δούλευα τα τελευταία 12 χρόνια σε... "κολυμβητήριο", γιατί πλημμύριζε το γήπεδο! Πέρυσι το στεγανοποιήσαμε. Στο στάδιο, έξω, το ταρτάν είναι ακατάλληλο. Και μιλάμε για το Ολυμπιακό Στάδιο, μιλάμε για την Εθνική ομάδα, το καλύτερο κέντρο προπονήσεων - και αγωνιστικό ταυτόχρονα - της χώρας... Αυτό το στάδιο είναι ακατάλληλο και μέσα και έξω. Δεν γίνονται αγώνες γιατί έχει φθαρεί το ταρτάν, είναι μπετόν και τα παιδιά τραυματίζονται συνέχεια. Κι εγώ δουλεύω μόνο στο κλειστό. Δεν έχουμε βγει ακόμα έξω να κάνουμε προπόνηση. Αυτό είναι τραγικό.
Αντίστοιχα, η Παιανία είναι κλειστή. Δεν έχουμε αγωνιστικούς κλειστούς χώρους. Αυτό είναι ένα καταπληκτικό στάδιο, πάρα πολύ ακριβό, αλλά είναι κλειστό εδώ και 5-6 χρόνια... γιατί δεν έχουμε πέντε καλώδια και δέκα λάμπες να το φτιάξουμε! Είναι ντροπή να είναι κλειστό τόσα χρόνια!».
Γενικότερα για τις υποδομές του στίβου σε όλη τη χώρα, επισημαίνει ότι όλοι οι χώροι είναι «γερασμένοι»: «Ολα γέρασαν! Δεν συντηρήθηκαν κι έχουν μείνει πια μια Πάτρα, ο Βόλος και η Κρήτη, τα τελευταία που φτιαχτήκανε καλά».

Ομως, ο ΣΕΓΑΣ έχει 270 περίπου σωματεία σε όλη την Ελλάδα, που θα έπρεπε όλα να έχουν τις κατάλληλες υποδομές. Γιατί ένα 15χρονο ή 16χρονο παιδί, π.χ., που ξεχωρίζει ως ταλέντο, δεν μπορεί να αφήσει την πόλη ή το χωριό του και να κατέβει στην Αθήνα για τις προπονήσεις του. Αυτό συμβαίνει μετά τα 18 που τελειώνουν τα παιδιά το σχολείο. Μέχρι τότε, πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να προπονούνται στην περιοχή τους. Ομως, δεν υπάρχουν οι υποδομές για να αναπτυχθεί με αυτόν τον τρόπο ο αθλητισμός και ο πρωταθλητισμός.
Παρότι προπονητές και αθλητές θέτουν διαρκώς στους αρμόδιους κρατικούς φορείς αυτά τα θέματα, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα. «Εγώ νομίζω ότι δεν βάζουν προτεραιότητες. Και μπορώ να σας πω ένα πολύ ξεκάθαρο πράγμα: 50 ευρώ είναι το τετραγωνικό, 4.000x50 = 200.000... 200 χιλιάδες κόλλα και άλλα τόσα πες εργατικά, άντε να φτάσεις στις 500 χιλιάδες... Δεν υποτιμάω το ποσό, γιατί καταλαβαίνω ότι είναι λεφτά του ελληνικού λαού που βγαίνουν από τον κόπο του, ωστόσο το λέω με την έννοια ότι είναι ποσά που μπορούν να δοθούν για τη συντήρηση και βελτίωση των υποδομών που είναι απόλυτα αναγκαίες», σημειώνει ο Γ. Πομάσκι.

Θα έδινε ώθηση μια καλύτερη σύνδεση με το πανεπιστήμιο

Μιλώντας γενικότερα για τη στήριξη που θα μπορούσε να δοθεί από την πολιτεία στην υπόθεση της ανάπτυξης του κλασικού αθλητισμού, μπαίνει στη συζήτηση η δυνατότητα διασύνδεσης της δουλειάς και της προετοιμασίας των αθλητών με το επιστημονικό δυναμικό του πανεπιστημίου και των αντίστοιχων σχολών του.
Οπως σημειώνει για το θέμα ο Γ. Πομάσκι, «η εκπαίδευση σήμερα έχει γίνει πιο τυποποιημένη. Πολλά παιδιά βγαίνουν από το πανεπιστήμιο και είναι απροετοίμαστα για να γίνουν προπονητές. Θέλει να φάει τα μούτρα του δέκα χρόνια και αν...», λέει, εξηγώντας ότι ο προπονητής πρέπει να δένει τη θεωρητική κατάρτιση με την πράξη, να είναι και παιδαγωγός, να διαμορφώνει το αγωνιστικό πνεύμα, και όλα αυτά βέβαια πρέπει να διαμορφώνονται μέσα στο πανεπιστήμιο.
Και συνεχίζει δίνοντας ένα παράδειγμα: «Η Κολωνία έχει ένα καλό πανεπιστήμιο κι ένα πάρα πολύ καλό ερευνητικό κομμάτι. Αυτό το ερευνητικό κομμάτι προχτές στο ζέσταμα είχε γεμίσει δυο σκηνές, ενώ στη δικιά μας τη σκηνή ήταν η φυσικοθεραπεύτριά μας με τον γιατρό μας και τέλος... Εμείς οι 3-4, μαζί με τον αθλητή, πρέπει να κερδίσουμε το επιτελείο των 20 ατόμων! Και μπορούμε και κερδίζουμε. Αλλά μήπως αν το είχαμε κι εμείς αυτό το επιτελείο, με το πανεπιστήμιο πιο συνδεδεμένο, θα βοήθαγε τόσο το ίδιο το πανεπιστήμιο όσο κι εμάς...; Γιατί αυτοί μπορούν να παρακολουθούν και να μας τροφοδοτούν με τις τεχνολογικές και άλλες εξελίξεις.
Γιατί ο αθλητής δεν είναι ένα μονοδιάστατο πράγμα, δεν είναι μόνο να μάθει να πηδάει, να βρει τη βαλβίδα... Για να μπορέσει να βρει τη βαλβίδα είναι πολλά από πίσω. Είναι η ψυχολογία μεγάλη υπόθεση, πρέπει πνευματικά να είναι σε καλή κατάσταση, όλες οι ασκήσεις "να του έρθουν κουτί" μέχρι την τελευταία μέρα, να μην έχει τραυματισμούς, να έχει προβλέψει ο φυσικοθεραπευτής το μασάζ εκεί που χρειάζεται, ο γιατρός να μας προστατεύει... Είναι πολλά. Αρα θα ήταν πολύ καλύτερο να δουλεύει μια ολόκληρη ομάδα μαζί».

Τα νέα παιδιά και οι δυσκολίες

Συνομιλώντας με έναν προπονητή πολλών μεγάλων και διακεκριμένων αθλητών, δεν χάνουμε την ευκαιρία να ρωτήσουμε αν υπάρχουν σήμερα στη χώρα μας νέα παιδιά και νέα ταλέντα που να αγαπούν και να θέλουν να ακολουθήσουν το στίβο. Και η απάντησή του έρχεται αποφασιστική:
«Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν! Απλώς, το σύστημα πρέπει να δουλεύει, για να μην τα χάνουμε. Τα τελευταία χρόνια, με πολύ κόπο έχουμε κάνει πολύ καλό σχεδιασμό για τη σύνδεση των σωματείων με την Ομοσπονδία. Κάνουμε κοινές προετοιμασίες 15χρονων, 16χρονων και 17χρονων παιδιών, μαζί με τους μεγάλους αθλητές. Αμέσως, με μια - δυο κοινές προετοιμασίες, τα παιδιά μαθαίνουν κινήσεις, "ρουφάνε", αυτή η μέθοδος ώθησε πάρα πολλά παιδιά να συλλάβουν τα σημαντικά μυστικά του αγωνίσματός τους. Και με τη συζήτηση, με την παρέα, με το βίωμα πια, έχουμε πολύ μεγάλο αριθμό παιδιών αθλητών στις κατηγορίες κορασίδων, παίδων και νεανίδων. Κι έχουμε και αποτελέσματα, επιδόσεις και μετάλλια».
Ο Γ. Πομάσκι επιμένει ότι ο αθλητής πρέπει πρώτα να ξεκινάει από το μυαλό του και να επιμένει να εξελίσσεται σε αυτό που κάνει: «Αμα ρυθμίσεις το πνευματικό, η λογική και το συναίσθημα έρχονται αμέσως και τα πόδια ακολουθούνε. Πρέπει να εξελίσσεσαι. Εμείς κάνουμε τριπλούν, μήκος. Τα ξέρεις όλα για τα άλματα; Πρέπει να εξελίσσεσαι μέσα στα άλματα, στη δουλειά σου. Μπορεί να μην είσαι κανένας Αϊνστάιν ή να μη γράφεις φιλολογικές εκθέσεις, αλλά είσαι σε ένα επάγγελμα. Σε αυτό το επάγγελμα έχεις φτάσει στα άκρα; Εχεις εκπαιδευτεί για όλα, έχεις δει όλες τις περιπτώσεις; Ξέρεις την ιστορία του, ξέρεις πώς θα εξελιχθεί το αγώνισμα; Μπορείς να το προβλέψεις για να είσαι ανταγωνίσιμος;».
Και με αφορμή αυτό, ρωτάμε πώς έχει εξελιχθεί το δικό του άθλημα, τα άλματα του μήκους τις τελευταίες δεκαετίες. «Σε επιδόσεις δεν έχει εξελιχθεί», λέει, «αλλά έχουμε καινούργιες συνθήκες. Σε αυτές τις καινούργιες συνθήκες εξελιχθήκαμε; Πρέπει να προσαρμοστεί αυτή η καινούργια γενιά», σημειώνει ο Γ. Πομάσκι και στη συνέχεια μας εξηγεί αναλυτικά τι είναι αυτό που έχει αλλάξει στις σημερινές συνθήκες:
«Ενα μεγάλο ποσοστό ζει ψευδώς, στο τηλέφωνο. Σερβίρεται στο τηλέφωνο οποιαδήποτε μπούρδα, κι αυτή η μπούρδα γίνεται κανόνας για το παιδί που δεν έχει πείρα και δεν έχει πνευματικό επίπεδο. Του το σερβίρουν και νομίζει ότι έτσι είναι. Ρωτάς ποιος το είπε αυτό και σου απαντάει "το είδα στο internet". Κι άμα ο μεγαλύτερος βλάκας έχει γράψει στο internet κάτι, πρέπει να το δεχτούμε εμείς;
Αυτές οι κοινωνικές συνθήκες επηρεάζουν πάρα, πάρα πολύ τη νέα γενιά. Γιατί υπάρχει μια μεγαλύτερη ποσότητα πληροφοριών, που τα παιδιά δεν έχουν πάντα τη δυνατότητα να φιλτράρουν ποιο είναι το σωστό ή δεν έχουν εκπαιδευτεί να το ψάχνουν παραπέρα. Το έχουν σαν δεδομένο. Κι εσύ αυτό το δεδομένο πρέπει να το ανακαλύψεις πρώτα, γιατί δεν συζητάει μαζί σου, πρέπει να είσαι "μάγος", να το αντιληφθείς, να αρχίσεις να το πολεμάς και να το νικήσεις. Είναι πολλά στάδια.
Αυτές είναι οι καινούργιες συνθήκες και πολλές φορές είμαστε αδύναμοι να αντισταθούμε».

Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ