Η απόδραση των Βούρλων - 7. Το πρώτο βήμα

Σάββατο 5 Μαρτίου 1955. Σχεδόν όλα είναι έτοιμα για ν' αρχίσει το σκάψιμο. Το μόνο που λείπει είναι η τσιμεντένια πλάκα με την οποία θα καλύπτεται το άνοιγμα του λαγουμιού τις ώρες που δεν θα γίνονται εργασίες. Όμως αυτή η πλάκα δεν μπορεί να φτιαχτεί πριν ανοιχτεί η τρύπα, μιας και πρέπει να παρθούν σωστά τα μέτρα ώστε να εφαρμόζει με ακρίβεια. Προσωρινά, τον ρόλο της θα παίξει ένα κομμάτι κοντραπλακέ, αλειμμένο με μια λεπτή στρώση υγρού τσιμέντου. Το πρόβλημα που μένει να λυθεί είναι ο θόρυβος από τις σφυριές που θα σπάνε το τσιμέντο τού πατώματος κάτω από το κρεββάτι τού Μπαρτζώκα. Δύσκολο πρόβλημα; Μπα! Ευκολάκι!

Ακρόπολις, 19/7/1955: "Προ μηνός σκοποί χωροφύλακες ειδοποίησαν ότι ηκούοντο υποχθόνιοι κρότοι"
Προφανώς, στην συνέχεια οι κρατούμενοι έβαλαν μυαλό και έκαναν την δουλειά τους αθόρυβα.

Το απόγευμα εκείνου του Σαββάτου, οι πολιτικοί κρατούμενοι διοργανώνουν στον αύλιο χώρο ανάμεσα στα κελιά τους μεγάλο αγώνα βόλλεϋ. Δεν πρόκειται για έναν απλό αγώνα, έτσι για να περνάει η ώρα. Ανάμεσα στις δυο ομάδες που έχουν σχηματιστεί, υπάρχει μεγάλη αντιπαλότητα ενώ και οι θεατές έχουν χωριστεί σε δυο στρατόπεδα που φωνάζουν και βρίζονται μεταξύ τους. Τα πνεύματα είναι οξυμένα, τα νεύρα τεντωμένα, η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη. Επικρατεί πανδαιμόνιο ενώ λάδι στην φωτιά ρίχνουν δυο κρατούμενοι, ένας από κάθε στρατόπεδο, που εμψυχώνουν τις ομάδες τους χτυπώντας λυσσασμένα κάτι άδειους γκαζοντενεκέδες. Η τρομερή φασαρία προσελκύει και άλλους κρατουμένους, που προστίθενται κι αυτοί στους οπαδούς των δυο ομάδων. Οι φύλακες απολαμβάνουν μεν το θέαμα αλλά έχουν και την προσοχή τους τεταμένη, έτοιμοι να επέμβουν αν τα πράγματα βγουν εκτός ελέγχου. Ο πρώτος στόχος που ήταν να στραφεί η προσοχή φυλάκων και λοιπών κρατουμένων αλλού, επετεύχθη!

Στο μεταξύ, έχει αποφασιστεί σ' αυτή την πρώτη φάση να μη πάρουν μέρος οι "βαμμένοι", δηλαδή όσοι πιάστηκαν να έχουν έρθει από ξένη χώρα, επειδή αυτούς τους παρακολουθούν πιο αυστηρά. Γι' αυτό άλλωστε η διεύθυνση συμφώνησε όταν αυτοί οι "βαμμένοι" ζήτησαν να μένουν στο ίδιο κελλί, κάτι που έκανε την παρακολούθησή τους πιο εύκολη. Έτσι, στο κελλί 13 περιμένουν το σύνθημα ο Σωτηρόπουλος με τον Χατζηπέτρο. Μόλις ο θόρυβος γίνεται εκκωφαντικός, ο Χατζηπέτρος βάζει το καλέμι πάνω στο τσιμέντο και δίνει την πρώτη σφυριά. Δίπλα του, ο Σωτηρόπουλος νιώθει να του κόβεται η ανάσα. Μέσα στο στενό κελλί, η σφυριά αντηχεί σαν κανονιά. Στρέφεται προς τον τσιλιαδόρο με αγωνία. Εκείνος του κάνει ένα καθησυχαστικό νεύμα. Δεύτερη σφυριά, νέα αγωνία, νέο νεύμα. Τρίτη σφυριά. Τέταρτη... Μάταια. Εκτός από ένα μικρό σημάδι που προκαλεί η μύτη του καλεμιού, το τσιμέντο μένει απείραχτο. Ο Χατζηπέτρος πεισμώνει. Νέο χτύπημα, πιο δυνατό... κι άλλο... κι άλλο... Τίποτε.

Απ' έξω, ο τσιλιαδόρος αρχίζει να ανησυχεί. Ο Καρράς με τον Τζεφρώνη παραγγέλνουν στον Χατζηπέτρο να καλύψει την κεφαλή του καλεμιού με ένα κομμάτι πετσί για να πνίγεται κάπως ο ήχος τής σφυριάς. Άδικος κόπος. Στρέφεται στον Σωτηρόπουλο: "άντε πες τους ότι για να σπάσει πρέπει να βαρέσω πολύ δυνατά και μπορεί να μας ακούσουν, συνεννοήσου τι να κάνω". Ο Σωτηρόπουλος κάνει να φύγει μα το ξανασκέφτεται. Δεν είναι ώρα για κουβέντες. Ότι είναι να γίνει, πρέπει να γίνει γρήγορα, τώρα. Αλλιώς το πράμα πάει για αναβολή και μπορεί για ματαίωση. Ξανασκύβει πάνω από τον γονατιστό Χατζηπέτρο. "Δεν πάω πουθενά. Έχουμε αποφασίσει ότι σήμερα θα ανοίξουμε την τρύπα. Χτύπα όσο δυνατά χρειάζεται".

Κρατώντας την ανάσα του, ο Χατζηπέτρος ρίχνει μια σφυριά με όλη του την δύναμη. Το κελλί τραντάζεται. Δεύτερη απανωτή. Στην τρίτη το τσιμέντο ραγίζει. Επί τέλους! Μερικά πιο ελαφρά χτυπήματα ακόμη και το τσιμέντο σπάει. Τα πρώτα κομμάτια απομακρύνονται. Από κάτω έχουν στρωθεί μπάζα για να αλφαδιάσει το δάπεδο πριν πέσει το τσιμέντο. Ο Χατζηπέτρος σκάβει με τα νύχια κάτω από την τσιμεντένια επιφάνεια και απομακρύνει όσα μπάζα μπορεί, δημιουργώντας ένα κούφωμα, χάρη στο οποίο το επόμενο χτύπημα σπάζει το τσιμέντο πιο εύκολα. Δουλεύει γρήγορα και μεθοδικά. Μόλις η τρύπα μεγαλώνει λίγο, παίρνει ένα σίδερο και το χρησιμοποιεί ως λοστό για να πετάξει μεγαλύτερα κομμάτια τσιμέντου.

Σε λίγη ώρα η είσοδος του πηγαδιού είναι έτοιμη. Ο Σωτηρόπουλος φεύγει για να ενημερώσει τον Καρρά και τον Τζεφρώνη. Ένας κερδισμένος πόντος στον αγώνα βόλλεϋ τους δίνει την δυνατότητα να ξεσπάσουν σε ζητωκραυγές, οι οποίες χάνονται ανάμεσα στις ιαχές των υπολοίπων θεατών. Πίσω, ο Χατζηπέτρος ξαναρρίχνει τα μπάζα στην τρύπα και βάζει από πάνω το τσιμεντωμένο κοντραπλακέ. Λίγο στοκάρισμα στις άκρες και μια ιδέα ασβέστης κάνει τα πάντα αόρατα στο ανυποψίαστο μάτι. Η δουλειά τής πρώτης μέρας έχει τελειώσει. Τώρα μπορούν όλοι να ανασάνουν ανακουφισμένοι. Αυτό που είχε αποφασιστεί, άρχισε πλέον να γίνεται πραγματικότητα. Το πρώτο βήμα για την απόδραση ολοκληρώθηκε με επιτυχία.

Την επόμενη μέρα, ο Χατζηπέτρος ξηλώνει τις σιδερόβεργες από μια μεταλλική σκάφη στην οποία οι κρατούμενοι έπλεναν τα ρούχα τους και με το τσιμέντο που είχε παραχωρήσει η διεύθυνση των φυλακών για να φτιαχτούν τα παρτέρια, σκαρώνει στο πι και φι μια τσιμεντένια πλάκα που θα αντικαταστήσει το τσιμεντωμένο κοντραπλακέ. Με μια μικρή προσαρμογή, η πλάκα εφαρμόζει στο άνοιγμα με εντυπωσιακή ακρίβεια.

Πριν περάσουν δυο-τρεις μέρες, ο σκληροτράχηλος αρχιφύλακας Μπραΐμης μπαίνει στο κελλί για επιθεώρηση. Ο Μπραΐμης είναι παλιά καραβάνα και όλη αυτή η προθυμία των κρατουμένων να ανακατασκευάσουν την φυλακή τους δεν του φαίνεται πολύ φυσιολογική. Επιθεωρεί με ιδιαίτερη προσοχή τον τοίχο του κελλιού που βλέπει στον μαντρότοιχο αλλά η ματιά που ρίχνει κάτω από τα κρεββάτια είναι επιπόλαιη. Αποχωρεί δίχως να πει λέξη.

Μεταγενέστερο σχεδιάγραμμα της απόδρασης από τον γραφίστα δραπέτη Κυριάκο Τσακίρη.
(λ: λουτρά, τ: τουαλέττες, λ.ε.: λουτρά εργοστασίου - μαύροι κύκλοι: σκοπιές)

Όμως στο κελλί 15, όπου βρίσκονται οι "βαμμένοι", η συμπεριφορά του αλλάζει. Κοιτάζει τον Τζεφρώνη συνοφρυωμένος: "Δεν μου αρέσει αυτή η δουλειά, που όλοι οι καπεταναίοι μαζευτήκατε εδώ". Σ' αυτό το κελλί δεν έχει λόγο να ψάξει τους τοίχους, αφού όλοι είναι μεσοτοιχία με άλλα κελλιά αλλά ελέγχει το δάπεδο χτυπώντας το με το τακούνι του. "Ρε σεις, μπας κι ανοίγετε καμμιά τρύπα;" κάνει αυστηρά στον Τζεφρώνη. Ο Τσακίρης δίπλα, με ύφος ανθρώπου που δεν ανέχεται προσβολές, τραβάει τα σκεπάσματα του κρεββατιού και τα πετάει στο πάτωμα. "Ορίστε, κύριε αρχιφύλακα, ψάξτε". Μη περιμένοντας τέτοια αντίδραση, ο Μπραΐμης αιφνιδιάζεται και δίνει την ευκαιρία στον Τσακίρη να συνεχίσει το θέατρο: "Δεν κάνει να λέτε τέτοια πράγματα".

Ο αρχιφύλακας πείθεται και αποχωρεί. Πείστηκε ότι τρύπα στο πάτωμα του κελλιού 15 δεν υπάρχει αλλά ικανοποιημένος δεν είναι. Τό 'χει σίγουρο πως ετούτοι κάτι ετοιμάζουν. Δεν ξέρει ακόμη τι αλλά θα το βρει...

Ώρα αντεπίθεσης και όχι αναμονής

Από την απεργιακή κινητοποίηση στην Αθήνα στις 12 Ιανουαρίου

Καμία ανοχή δεν πρέπει να δείξουν οι εργαζόμενοι στο κλίμα αναμονής που προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση με την προπαγάνδα περί «επόμενης», αισιόδοξης μέρας. Η «επόμενη μέρα» είναι ήδη εδώ και τη ζουν οι εργαζόμενοι που βιώνουν την άγρια εκμετάλλευση στα γκέτο της εργοδοσίας, τα λαϊκά στρώματα που δεν μπορούν να καλύψουν ούτε στοιχειώδεις ανάγκες των ίδιων και των οικογενειών τους.

Τίποτα απ' όλα αυτά δεν θα αλλάξει, χωρίς να ενισχυθεί η ταξική πάλη, χωρίς να δυναμώσουν ο αγώνας και η διεκδίκηση για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις του, την ΕΕ και τους στόχους τους.


Το επιβεβαιώνουν τα σημερινά αντιλαϊκά μέτρα και η προνομοθέτηση των επόμενων από την κυβέρνηση. Το γεγονός ότι κυβέρνηση, ΣΕΒ και ιμπεριαλιστικοί θεσμοί κλείνουν κάθε συζήτηση για ανάκτηση όσων έχασαν οι εργαζόμενοι στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, με την κυβέρνηση να δεσμεύεται ότι δεν θα χάσει τον αντιλαϊκό της «οίστρο» ούτε μετά το καλοκαίρι.
Η προσπάθεια να μπει στο γύψο το δικαίωμα στην απεργία, να χτυπηθεί η οργάνωση των εργαζομένων στην «καρδιά» της στους χώρους δουλειάς, οι διατάξεις για τις λαϊκές κινητοποιήσεις - «ιδιώνυμα αδικήματα».

Το «κάτι καλύτερο» που διαφημίζει η κυβέρνηση δεν αφορά το λαό, τα δικαιώματα και τις ανάγκες του, αλλά τις «ανάγκες» των επιχειρηματικών ομίλων, που περνάνε μέσα από το χτύπημα των λαϊκών δικαιωμάτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πώς η στήριξη των τραπεζικών ομίλων ώστε να τροφοδοτήσουν με φτηνό δανεισμό το νέο γύρο κερδοφορίας, σημαίνει πλειστηριασμούς, ανελέητο κυνήγι και εκβιασμούς για λαϊκά σπίτια και αυτοαπασχολούμενους.

Ενδεικτική είναι και η συζήτηση που ανοίγει τις μέρες αυτές στα αστικά επιτελεία, ενόψει της τέταρτης «αξιολόγησης» και της συζήτησης για το κρατικό χρέος. Είτε «καθαρή» είτε «υβριδική», η «έξοδος στις αγορές» αφορά το ποιος είναι ο ιδανικότερος τρόπος για να δανειστούν φτηνό χρήμα οι τραπεζικοί όμιλοι, για το πώς μέσα από τις λαϊκές θυσίες θα βρεθούν «μαξιλάρια ασφαλείας» για το κεφάλαιο.

Το τι έχει να «δώσει» το σύστημα στα φτωχά λαϊκά στρώματα το δείχνουν και τα «μπαλώματα» και τα εφάπαξ επιδόματα πτωχοκομείου, που καθόλου τυχαία η κυβέρνηση παρουσιάζει ως το «απαύγασμα» της κοινωνικής πολιτικής.

Η αντικατάσταση κάθε είδους δικαιώματος με το διαρκές κυνήγι προϋποθέσεων και όρων για ορισμένα επιδόματα πείνας, η πλήρης ελαστικότητα στην εργασία είναι αυτά που ήδη σήμερα τείνουν να κυριαρχήσουν και προετοιμάζονται ως μέλλον για ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων. Αυτά βαφτίζονται «στήριξη των αδυνάτων» και «μέτρα καταπολέμησης της ανεργίας».

Τα συμφέροντα του κεφαλαίου που υπηρετούν η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα δεν μπορούν να δώσουν τέλος στα βάσανα, αλλά μόνο βάσανα χωρίς τέλος στο λαό. Οι εργαζόμενοι, ο λαός έχουν πληρώσει ακριβά τη στάση αναμονής. Τώρα είναι ώρα οργάνωσης και αντεπίθεσης για όσα δικαιούνται.

(Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του «Ριζοσπάστη» - Πέμπτη 18 Γενάρη 2018).

902gr

Γ. Μαργαρίτης στη δίκη της Χρυσής Αυγής: Η ΧΑ χτυπάει μετανάστες, συνδικαλιστές, όποιον διαφωνεί και χρειάζεται να απειλήσει

Κατιούσα

Στη σημερινή κατάθεσή του στη δίκη της Χρυσής Αυγής, ο πανεπιστημιακος Γιώργος Μαργαρίτης αναφέρθηκε αναλυτικά στην ιδεολογία και την πρακτική της Χρυσής Αυγής, τα ναζιστικά Freikorps που ήταν οι πρόγονοί της, την αρχή του ενός ανδρός και διάφορα άλλα ζητήματα στα οποία κλήθηκε να απαντήσει (πολλά εξ αυτών εντελώς αποπροσανατολιστικά από την ουσία, καθώς προέρχονταν από την πλευρά της υπεράσπισης των κατηγορουμένων). Ακολουθεί η αποδελτίωση με το αναλυτικό κείμενο της σημερινής κατάθεσης, όπως την βρήκαμε στο προφίλ του twitter GoldenDawnWatch, όπου μπορείτε να ενημερώνεστε καθημερινά για την εξέλιξη της δίκης.

Από τη συνεδρίαση της Δίκης της Χρυσής Αυγής στην αίθουσα στην αίθουσα Γυναικείων Φυλακών Κορυδαλλού – 17/01/2018.
Προσέρχεται ο μάρτυρας Γιώργος Μαργαρίτης.
Πρόεδρος: Πολιτικό ή θρησκευτικό όρκο;
Μαργαρίτης: Πολιτικό
Πρόεδρος: Πείτε μας με τι ασχολείστε.
Μαργαρίτης: Είμαι καθηγητής σύγχρονης πολιτικής και κοινωνικής Ιστορίας στο ΑΠΘ, στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών.
Πρόεδρος: Με τα κοινά έχετε ασχοληθεί;
Μαργαρίτης: Με ό,τι συμβαίνει στον κόσμο, ναι, ασχολούμαι.
Πρόεδρος: Είχατε δεχτεί επίθεση από τη ΧΑ, λεκτική ή οτιδήποτε;
Μαργαρίτης: Αρθρογραφώ, γράφω βιβλία. Υπάρχουν περιοχές από όπου δέχομαι ανώνυμα τηλέφωνα που δεν τους αρέσουν αυτά που γράφω. Προσωπικά η μόνη ενόχληση που έχω δεχτεί είναι να ‘μαι πρωτοσέλιδο σε κάποιες φυλλάδες… Στα αμφιθέατρα ή άλλου είδους χώρους δεν έχω δεχτεί κάτι.
Πρόεδρος: Ασχοληθήκατε και γράψατε για τη ΧΑ επ’ ευκαιρία κάποιου περιστατικού;
Μαργαρίτης: Αυτά που δικάζονται εδώ και μια προσωπική εμπειρία που έκανα άρθρο. Έχω γράψει 300-400 άρθρα. Το έναυσμα είναι αυτός ο άκρατος αντισημιτισμός στα έντυπα της ΧΑ
Πρόεδρος: Ασχοληθήκατε και γράψατε για τη ΧΑ επ’ ευκαιρία κάποιου περιστατικού;
Μαργαρίτης: Αυτά που δικάζονται εδώ και μια προσωπική εμπειρία που έκανα άρθρο. Έχω γράψει 300-400 άρθρα. Το έναυσμα είναι αυτός ο άκρατος αντισημιτισμός στα έντυπα της και η θέση της ΧΑ που δινόντουσαν σε Εβραίους συμπολίτες μας ήταν κάτι που με είχε ενοχλήσει φοβερά και είχα γράψει πάνω σε αυτό. Η προσωπική εμπειρία ήταν το Μάιο του 2011. Ερχόμουν με το τραίνο από τη Θεσσαλονίκη να πάω σπίτι μου στην Αθήνα και στο (λεωφορείο) Β5 είχα μια τρομακτική εμπειρία: άνοιξαν οι πόρτες, με χτυπήματα μπήκαν στο λεωφορείο 5-6 άτομα επικεφαλής ο Κασιδιάρης – τον γνώρισα – είπε «ζήτω το έθνος» και σήκωναν κεφάλια να δουν τα φυλετικά χαρακτηριστικά των επιβατών και αν ήταν κάποιος ξένος τον πετούσαν έξω. Και ήταν γυναίκες και παιδιά και τους έλεγαν «μη βαράτε τα παιδιά» και είπα και γω αν κάτι θέλετε να συμπληρώσω μόλις καταφέραμε να φύγουμε – είχε σταματήσει το λεωφορείο – ο οδηγός τα είχε χαμένα, έλεγε «αφήστε με να κλείσω τις πόρτες». Αυτό που μου έμεινε ήταν τα χτυπήματα, δυνατά χτυπήματα, οι άνθρωποι ήταν φτιαγμένοι για να χτυπάνε. Εγώ μετά τηλεφώνησα στο 100 που με ερώτησε αν εγώ υπέστην επίθεση και είπα «όχι αλλά συνέβη αυτό και κάντε κάτι» και η απάντηση ήταν: «και σας κύριε τι σας ενδιαφέρει;» και κει εξεπλάγην και λέω κάτι δεν πάει καλά στην κοινωνία μας, κάτι δεν πάει καλά στον κόσμο.
Πρόεδρος: Οι επιβάτες δεν αντέδρασαν;
Μαργαρίτης: Όταν καταφέραμε να σώσουμε τη σωματική μας ακεραιότητα μετά με είδαν να τηλεφωνώ και είπαν σε τι κόσμο ζούμε. Και μέσα στην ακαδημαϊκή μου ζωή με είχαν καλέσει δάσκαλοι να μιλήσω για το ναζισμό. Από το κλίμα που υπήρχε εκεί αντιλήφτηκα τι σημαίνει η πολιτική του φόβου, της απειλής του εγκλήματος. Μπορεί να ζω τη ζωή μου ως ακαδημαϊκός, όμως σαν άνθρωπο μου δίνει μια αντίληψη.
Πρόεδρος: Οι γνώσεις σας είναι από τον Τύπο;
Μαργαρίτης: Ναι και ανθρώπους που γνώρισα. Όλα αυτά είναι και θέματα μεταπτυχιακών της σχολής των πολιτικών επιστημών
Πρόεδρος: Τι θέματα έχουν τα μεταπτυχιακά που δίνετε;
Μαργαρίτης: Ανάλυση πολιτικού λόγου της ΧΑ, η σχέση της με το ναζισμό, είναι μερικά από τα θέματα που έχουμε δώσει ειδικά μετά το 2012 που προκύπτει δυστυχώς ως συνιστώσα της πολιτικής ζωής [η ΧΑ]. Μετά τον τραγικό Σεπτέμβρη υπάρχει προκήρυξη αντιφασιστικής πρωτοβουλίας καθηγητών του ΑΠΘ και αντικείμενο ήταν η καταγγελία του νεοναζισμού που απελαύνει στην κοινωνία μας και κινδυνεύει να χτυπήσει τον ακαδημαϊκό χώρο και δεν έχουν θέση μαχαίρια κλπ. Αυτή έγινε Οκτώβρη του 2013 υπό το βάρος των εξελίξεων.
Πρόεδρος: Οι λόγοι των επιθέσεων αυτών;
Μαργαρίτης: Η ΧΑ, ακαδημαϊκά [μιλώντας], ακολουθεί την πεπατημένη της ναζιστικής πρακτικής που έχει να προσφέρει στο σύστημα το βαρύ χέρι, τη βία. Δεν έχει από μόνη της έναν αυθύπαρκτο λόγο ύπαρξης, εξυπηρετεί συμφέροντα κοινωνικών ομάδων, τάξεων. Η ΧΑ εξυπηρετεί σε καιρούς κρίσης να υπάρχει μια βαριά απειλή που να μεταφέρει την ενοχή από τους πραγματικούς ενόχους στα θύματα και να προτείνει πρακτικές που θα στοχοποιούσαν τα ίδια τα θύματα τη κρίσης. Τότε η ΧΑ πήρε τα πάνω της. Οι φασιστικές και ναζιστικές οργανώσεις φτάνουν κάποτε σε ένα σημείο ανάπτυξης που γίνονται κίνημα, όταν το σύστημα αισθάνεται την ανάγκη να τους χρησιμοποιήσει. Αυτό συνέβη το Σεπτέμβρη του 2013 με τις διακηρύξεις και τη δολοφονία Φύσσα και αυτό είναι προσφορά υπηρεσιών στο σύστημα. Αυτή η πρακτική γίνεται και δεν τους προλαβαίνει κανείς. Γίνονται βίαιοι, ανοιχτά βίαιοι, στρατιωτικά βίαιοι, οργανωμένα βίαιοι. Η κοινωνία μας είναι ιεραρχικά δομημένη και αυτό που λέμε σύστημα εννοούμε το κυρίαρχο.
Εισαγγελέας: Η χρηματοδότηση από ποιους γίνεται, αν γίνεται;
Μαργαρίτης: Από αυτούς που παρέχει υπηρεσίες. Η ΧΑ προσφέρει συγκεκριμένες υπηρεσίες. Αποδείξεις όταν έχουμε αρχεία. Ενδείξεις, εκείνο τον καιρό κάποιες, αν θυμάστε, πολύ εκλεκτικές συναναστροφές νεαρών της ΧΑ με Κασιδιάρη π.χ. με πολύ σημαντικά πρόσωπα της Μυκόνου
Πρόεδρος: Συγκεκριμένα;
Μαργαρίτης: Φωτογραφίες υπάρχουν. Δε μπορώ να σας πω ονόματα, φωτογραφίες υπάρχουν.
Εισαγγελέας: Από αυτές τις επαφές βγάζουμε το συμπέρασμα ότι ενδεχομένως υπάρχει χρηματοδότηση από άλλα κόμματα…
Μαργαρίτης: Δε βγάζω κανένα συμπέρασμα. Σας λέω ότι με βάση την κοινή λογική έχουμε ενδείξεις.
Εισαγγελέας: Είπατε για μια ομάδα ατόμων στο λεωφορείο. Από πόσα άτομα αποτελείτο;
Μαργαρίτης: Με ακρίβεια δεν μπόρεσα να μετρήσω αλλά σίγουρα 5-6 άτομα.
Εισαγγελέας: Είχε προηγηθεί συγκέντρωση;
Μαργαρίτης: Όχι.
Εισαγγελέας: Τι φορούσαν;
Μαργαρίτης: Σκούρα ρούχα.
Εισαγγελέας: Κρατούσαν κάτι;
Μαργαρίτης: Όχι αλλά ήταν διαστάσεων εντυπωσιακών.
Εισαγγελέας: Τον ακούσατε να δίνει εντολές; [τον επικεφαλής]
Μαργαρίτης: Όχι αλλά ο μηχανισμός των εντολών είναι σίγουρα προετοιμασμένος. Πάντως όταν κατέβηκε τελείωσε η υπόθεση.
Εισαγγελέας: Έγινε γνωστό το συγκεκριμένο;
Μαργαρίτης: Δεν ξέρω αλλά δεν ήταν μεμονωμένο.
Εισαγγελέας: Υπήρξαν σωματικές κακώσεις;
Μαργαρίτης: Ναι δεδομένου ότι πετάχτηκαν από το λεωφορείο
Εισαγγελέας: Έχετε δει συγκεντρώσεις της ΧΑ;
Μαργαρίτης: Ναι μου έτυχε να διασταυρωθώ με μια στη Θεσσαλονίκη. Μου έκανε εντύπωση ότι είχαν ένα τσαντάκι όλοι ομοιόμορφα κάπου στη μέση, μου είπαν εκ των υστέρων ότι ήταν μαθητές.
Σαπουντζάκης ερωτήσεις για πολιτική αγωγή: Είπατε για το «ζήτω το έθνος». Πιστεύουν πράγματι στο έθνος;
Μαργαρίτης: Είναι μια έννοια που διαμορφώνεται αναλόγως τον περίγυρο και τις εποχές. Με την έννοια της εισόδου της φυλής στο έθνος, η ιδεολογία της ΧΑ συνταυτίζεται με το έθνος και όχι με τον ορισμό του έθνους που έδωσε η Γαλλική επανάσταση το γαλλικό «nation». Όταν λέει «έθνος» εννοεί όσοι έχουν τη σωστή ποιότητα αίματος φυλετικά.
Σαπουντζάκης: Μπορεί κάποιος που λέει είναι Έλληνας να είναι και θαυμαστής του κατακτητή;
Μαργαρίτης: Είναι στην υπηρεσία του ισχυρού. Όταν αυτός πουλαει φυλετική ιεράρχηση και τη Νέα Ευρώπη όπως την έλεγαν τότε, η θεωρία των 3 ομόκεντρων κύκλων που είναι στο κέντρο οι Άριοι, γύρω οι υπόλοιποι λαοί, και μετά οι υπάνθρωποι, είναι μια φυλετική ιεράρχηση. Το να μην είσαι στην μεριά των εκλεκτών, σε θέτει εκτός νομικής προστασίας. Στο αρχικό πρόγραμμα του ναζισμού το ναζιστικό κόμμα λέει δεν αποδέχεται το ρωμαϊκό δίκαιο αλλά το γερμανικό -αυτή είναι η έννοια του Έθνους. Εκεί είναι η πηγή, οι πνευματικοί συνεχιστές. Όσοι είναι εκτός αυτού του κύκλου είναι εκτός νόμου και δε δικαιούνται νομικής προστασίας. Δεν μπορούσαν οι Εβραίοι ως «υπάνθρωποι» να πάνε να κάνουν έφεση στο Άουσβιτς. Η οργάνωση είναι τύπου στρατιωτικού με την έννοια της πειθαρχίας. Μια οργάνωση σαν κι αυτή δε μπορεί να κάνει πολιτικές αναλύσεις βαθιές. Στην πραγματικότητα δεν έχει ιδεολογία. Τη μια είναι με τον εθνικισμό την άλλη με τον κατακτητή. Είναι με εγκληματικές προθέσεις όταν χρειάζεται να εξυπηρετήσει την πολιτική της προσφορά στο σύστημα, πίστη στον Αρχηγό, ένα σύστημα μυστικισμού σε υποκατάσταση κάθε λογικής σκέψης. Αυτό προκύπτει όταν στο επίπεδο των συμβόλων ο μυστικισμός επιστρατεύεται να εξηγήσει την πρακτική, τη δράση της ΧΑ.
Σαπουντζάκης: Μετέρχεται εγκληματικές πράξεις;
Μαργαρίτης: Όταν οργανώνεις ένα τέτοιου στρατιωτικού τύπου [σώμα] με την έννοια των SS δεν το κάνεις προφανώς για να μοιράσεις αγαθοεργίες το κάνεις για να χτυπήσεις. Και η ΧΑ χτυπάει. Χτυπάει μετανάστες, συνδικαλιστές, όποιον διαφωνεί και χρειάζεται να χτυπήσει, γιατί κάνει πραγματικότητα την απειλή.
Πρόεδρος: Τι κερδίζει με την τρομοκρατία;
Μαργαρίτης: Όταν ο κόσμος περνάει ό,τι περνάει, να μη ζητήσει βοήθεια. Αν μέσα στο θύματα υποδειχθούν ότι αυτοί φταίνε [τα θύματα] τότε ο ένοχος μια κατάστασης μένει στο απυρόβλητο. Όταν στο Πέραμα για οικονομικούς λόγους φεύγουν τα πλοία και πάνε στην Ινδία, λες «όχι, δε φταίνε αυτοί αλλά οι συνδικαλιστές» και τους χτυπάμε να τους ξορκίσουμε, τότε πρώτον τρομάζει κάποιος που θα σκεφτεί «άλλος με καταδικάζει σε αυτή τη μιζέρια», αντί να πει για τους εφοπλιστές…
Αντανασιώτης για πολιτική αγωγή: Το «αίμα, τιμή, χρυσή αυγή» τι είναι;
Μαργαρίτης: Το αίμα είναι το κριτήριο ότι «ανήκουμε στη φυλή». Το καθαρό αίμα. Όλους όσους της εναντιώνονται τη βγάζουν έξω από τη νομική τάξη. Το «τιμή» είναι ότι το αίμα το υπερασπίζεσαι με τιμή. Βουτάς μετανάστες και τους βαράς. Να κάνεις επιδρομή σε σπίτια αλιεργατών. Γιατί τιμή είναι να κυνηγάς όσους δεν είναι το αίμα τους σαν το δικό μας.
Βρεττός για πολιτική αγωγή: Για την επίθεση στο ΠΑΜΕ τι γνωρίζετε;
Μαργαρίτης: Είναι μια στρατιωτική επιχείρηση οργανωμένη όπως οι καταδρομικές επιχειρήσεις με συγκεκριμένους στόχους και εκτέλεση. Συσχετισμοί φτιαγμένοι μέσα από αναγνώριση και πληροφόρηση. Τα άλλα τα ξέρουμε από τα sms και «στόχος κατελήφθη» όπως λέγαμε στο στρατό και αυτό δείχνει και το γιατί η οργάνωση είναι οργανωμένη με αυτόν τον τρόπο.
Βρεττός για πολιτική αγωγή: Οι ομοιότητες και οι διαφορές στις επιθέσεις;
Μαργαρίτης: Τρόπος ενέργειας, η πρόθεση, η άνευ ορίων χρήση βίας, η διάθεση να αποτυπώσουν τον τρόμο στην κοινωνία. Οι διαφορές είναι κυρίως τακτικές, μεγέθους.
Βρεττός για πολιτική αγωγή: Είναι μεμονωμένα περιστατικά της ΧΑ ή τα εντάσσετε σε οργάνωση;
Μαργαρίτης: Είναι αλυσίδα πράξεων και είναι τόσο δεμένα που αποκλείεται να έχουν γίνει αυτόβουλα και να μην είναι κομμάτι αναπόσπαστης πολιτικής. Για τη συγκυρία του Σεπτέμβρη σας είπα για το μεγάλο άνοιγμα. Σε μια οργάνωση ένας ανθυπολοχαγός γενικά δεν υπαγορεύει τι θα κάνουμε με τον τάδε λόφο ή σκοπό. Ο στρατός είναι ενιαίο πράγμα. Η ΧΑ λέει ότιι είναι στρατιωτικό σώμα και περηφανεύεται επ’ αυτού.
Βρεττός για πολιτική αγωγή: Παραπέμπονται φυσικά πρόσωπα. Ο Μιχαλολιάκος, η κοινοβουλευτική ομάδα και άλλοι. Ήταν σε γνώση και συναίνεση των ηγετικών στελεχών οι πράξεις αυτές;
Μαργαρίτης: Η έρευνα που έχει γίνει ως τώρα μας έχει δώσει μια σειρά στοιχείων τηλεπικοινωνιών που αποδεικνύουν μια αλυσίδα μεταφοράς…
Πρόεδρος: Ό,τι αποδεικνύουν;

Μαργαρίτης: Στα καταστατικά της κείμενα έχει σαν βάση την «Αρχή του ενός». Στο ναζισμό ο αρχηγός είναι η έκφραση της βούλησης του Θεού. Είναι ένα πρόσωπο παγανιστικά θεϊκό. Η αλυσίδα των αποφάσεων φαντάζεστε να γίνεται ερήμην ενός αρχηγού; Είναι η πίστη. Η κοινή λογική, ακόμα κι αν δεν είχαμε όλα αυτά τα αποδεικτικά στοιχεία, σε τέτοιου τύπου οργανώσεις λέει ότι θα υπήρχε μείζον πρόβλημα αν όλα δεν απορρέουν από τον Αρχηγό.
Πρόεδρος: Λέτε ότι δόθηκε εντολή για τις πράξεις. Από ποιο πρόσωπο;
Μαργαρίτης: Αύγουστο μήνα δίνεται η υπόσχεση ότι η ΧΑ θα καθαρίσει πέριξ Περάματος και Πειραιά. Λαγός. Ήδη ότι προμαντεύουν σημαίνει σχέδιο. Αυτά που συμβαίνουν είναι μέρος σχεδίου. Είναι δυνατόν να μην το ξέρει η ηγεσία;
Πρόεδρος: Ποιους συμπεριλαμβάνετε στην ηγεσία;
Μαργαρίτης: Τον Μιχαλολιάκο.
Πρόεδρος: Ένα άτομο;
Μαργαρίτης: Ναι. Και από κει και πέρα όσοι εμπλέκονται ως στελέχη.
Βρεττός για πολιτική αγωγή: Με αυτά τα στοιχεία που μας είπατε. Την τότε κοινοβουλευτική ομάδα της ΧΑ τη θεωρείτε μέσα στον πυρήνα της ηγετικής ομάδας της ΧΑ;
Πρόεδρος: Τα μέλη πείτε μας.
Μαργαρίτης: Τα μέλη ονομαστικά δεν τα θυμάμαι.
Βρεττός για πολιτική αγωγή: Στάσεις της ηγεσίας του κόμματος απέναντι στα γεγονότα του Περάματος κλπ, του Φύσσα… Δημόσια καταδίκη αυτών έπεσε στην αντίληψή σας;
Μαργαρίτης: «Κλασικές». Ξεκινούμε από διάψευση «τι μας λέτε εδώ;» και εμμένουμε σε αυτό μέχρι τα στοιχεία να γίνουν συντριπτικά και μετά από καιρό μια πολιτική ευθύνη – δεν υπάρχει ποινική – γιατί τα θύματα τα θεωρούν εκτός νομικής προστασίας…
Πρόεδρος: Την πολιτική ευθύνη πώς την αντιλαμβάνεστε;
Μαργαρίτης: Τονίζει και υπογραμμίζει το δικαίωμα της ΧΑ να χτυπάει όποιον θέλει. «Ναι, τους χτυπήσαμε, αυτονόητο πολιτικό δικαίωμα να χτυπάμε όποιον θέλουμε, αλλά ποινικά δε μας αφορά».
Θεοδωρόπουλος για πολιτική αγωγή: Μιλήσατε για την αρχή του ενός. Ξέρετε αν με το καταστατικό του Αυγούστου του ’12 γίνεται όπως γίνεται σε όλες τις περιπτώσεις;
Μαργαρίτης: Πρέπει να γίνει στα συνέδρια ένα μεγάλο μέρος διά βοής που να ζητήσει καθαίρεση. Αν δεν τεθεί, στη ναζιστική λογική είναι πολύ δύσκολο να πεις ότι ξαφνικά ο συγκεκριμένος δεν εκφράζει τη βούληση της βουλής. Είναι μεταφυσική η διάσταση του αρχηγού σε μια ναζιστική οργάνωση.
Θεοδωρόπουλος για πολιτική αγωγή: Είναι δυνατόν, μέλη και στελέχη να εμπλέκονται σε εγκληματικές πράξεις και να γίνονται σε αντίθεση της ηγεσίας;
Μαργαρίτης: Υπάρχει οργάνωση της ΧΑ και γι’ αυτό γίνονται αυτές οι πράξεις. Γιατί είναι οργανωμένες με συγκεκριμένους εγκληματικούς στόχους. Μίλησα για το παράδειγμα του στρατού που δεν κάνει ο καθένας ό,τι θέλει. Υπάρχουν πολλά κείμενα θέσεων της ΧΑ που πολλά έχουν καταστατικά στοιχεία
Θεοδωρόπουλος για πολιτική αγωγή: Για τους αλλοδαπούς που είπατε ότι είναι μια εκ των κατηγοριών εναντίον των οποίων δρα η ΧΑ. Χαρακτηρισμούς που έχει χρησιμοποιήσει;
Μαργαρίτης: Απόλυτης απαξίωσης. Όπως «σκουλήκι» από την κυρία Μιχαλολιάκου. Το σκουλήκι μπορείς να το πατήσεις. Ότι είναι υπάνθρωποι, νομίζω από την ίδια. Ότι ανήκει σε μια κατηγορία που βρίσκεται σε μια κατώτερη βαθμίδα
Θεοδωρόπουλος για πολιτική αγωγή: Αυτοί οι χαρακτηρισμοί απευθυνόμενοι στους οπαδούς, τι συνείδηση διαμορφώνουν;
Μαργαρίτης: Το έγκλημα τελικά θα το κάνει κάποιο χέρι που πρέπει να ‘χει προετοιμαστεί για να κάνει έγκλημα. Κι όλη η μύηση αποβλέπει να κάνει τα μέλη της εκτελεστές αυτών των εγκληματικών πρακτικών.
Θεοδωρόπουλος για πολιτική αγωγή: Τι ευθύνη μπορεί να ‘χει μια πολιτική ηγεσία να ένας απο τους 500 χιλιάδες ψηφοφόρους κάνεις ένα έγκλημα;
Μαργαρίτης: Δεν τα κάνουν ψηφοφόροι. Τα κάνουν στελέχη γνωστά. Ο μηχανισμός τα κάνει μέλη του μηχανισμού. Μπορεί να πει ο ψηφοφόρος «δεν είχα οργανικούς δεσμούς». Και όταν υπάρχει και σχέδιο πίσω από αυτά, ο Αρχηγός μετέχει στη διαμόρφωση του σχεδίου.
Θεοδωρόπουλος για πολιτική αγωγή: Τα «τσακίστε το απόστημα» κλπ, μπορεί να θεωρηθεί πολιτικός λόγος επιτρεπτός; Γιατί είναι διαφορετικό αν το κάνει η ΧΑ;
Μαργαρίτης: Γιατί τα σκληρά λόγια που ακούγονται, ενίοτε και από άλλους, συνοδεύονται και από πράξεις. Το «τσακίστε τους» ακολουθεί το τσάκισμα κάποιου.
Θεοδωρόπουλος για πολιτική αγωγή: Έχει η ηγεσία ενός κόμματος, αν διαφοροποιείται με μια εγκληματική συμπεριφορά, να εκδηλώσει αυτή την αντίθεση και να μην πάρει την ευθύνη;
Μαργαρίτης: Αν έβρισκαν αντίθετη τη ΧΑ, μπορεί να καταγγείλει, να διαγράψει, να ζητήσει η ίδια την ποινική δίωξη ανθρώπων που έκαναν τα εγκλήματα αυτά. Δεν έχει πέσει κάτι τέτοιο στην αντίληψή μου.
Μαλαγάρης για πολιτική αγωγή: Μετά την επίθεση στον Πουλικόγιαννη υπήρχε μήνυμα στο κινητό του Αρχηγού «να αγιάσουν τα χέρια σου» και «freikorps».
Μαργαρίτης: Εθελοντικά ακροδεξιά κόμματα που δημιουργήθηκαν με τη λήξη του πολέμου που ευθύνονται για τη δολοφονία πάρα πολλών ανθρώπων, μεταξύ των οποίων και η Ρόζα Λούξεμπουργκ. Το γεγονός ότι η ΧΑ αναφέρεται σε αυτά για τη δική της δράση επιβεβαιώνει την πρόθεσή της με αυτά τα τάγματα εφόδου να ασκήσει πολιτική.
Μαλαγάρης για πολιτική αγωγή: Η λήψη ενός τέτοιου μηνύματος από τον ίδιο τον Αρχηγό, τι σηματοδοτεί ως προς τη γνώση του;
Μαργαρίτης: Ότι το σχέδιο καλώς εκτελέστηκε.
Μαλαγάρης για πολιτική αγωγή: Οι πρακτικές βίας δεν απωθούν τον κόσμο ώστε να ανεβάσει εκλογικά τη ΧΑ; Πώς συνδυάζονται αυτά;
Μαργαρίτης: Σε περιόδους μη κανονικότητας όπου ο κόσμος θέλει να αποδώσει αυτά που του συμβαίνουν φτιάχνεις πλαστούς ενόχους, έναν αποδιοπομπαίο τράγο, λες στον κόσμο «αυτός είναι ο σωτήρας σου», «εγώ είμαι ο αρχάγγελος που θα σε βγάλω από δω».
Παπαδοπούλου για πολιτική αγωγή: Ποιοι οι στόχοι των επιθέσεων της ΧΑ;
Μαργαρίτης: Μετανάστες, συνδικαλιστές, απειλές έχουν δεχτεί ομοφυλόφιλοι και άλλες ομάδες. Τον έκδηλο αντισημιτισμό να μην ξεχάσουμε, σε όσους έχουν επιβιώσει από την επέλαση του ναζισμού
Παπαδοπούλου για πολιτική αγωγή: Οι πολιτικοί αντίπαλοι;
Μαργαρίτης: Οι εργαζόμενοι. Ο κόσμος της εργασίας που υποφέρει από την κρίση. Είτε άμεσα να χτυπηθούν όσοι εκφράζουν τα συμφέροντα αυτών είτε να εκτραπεί ο κόσμος σε ένα φαντασιακό
Παπαδοπούλου για πολιτική αγωγή: Έχετε υπόψη τι δηλώσεις έχουν γίνει για τον θεσμό της Δημοκρατίας από την ηγεσία της ΧΑ;
Πρόεδρος: Δεν είναι αυτή η κατηγορία…
Παπαδοπούλου για πολιτική αγωγή: Υπάρχει διπλός λόγος στη ΧΑ;
Μαργαρίτης: Ο τρόπος με τον οποίο δηλώνουν εθνικιστές είναι ένα ακόμη εύρημα. Εννοούν ότι “έχουμε το προνόμιο να ανήκουμε σε μια ανώτερη φυλή” και ο εθνικισμός είναι προσχηματικός λόγος που εξυπηρετεί τη φυλετική ιεράρχηση.
Παπαδοπούλου για πολιτική αγωγή: Πόσο κράτησε περίπου η επίθεση;
Μαργαρίτης: 10 -15 λεπτά, επειδή ήταν γεμάτο το λεωφορείο, έπρεπε να προηγηθεί «face control» για να δουν ποιος είναι μελαμψός κλπ.
Τομπατζόγλου για πολιτική αγωγή: Τι επιρροή ασκεί στους δράστες όταν η ηγεσία διαψεύδει τις πράξεις που αυτοί έχουν προβεί;
Μαργαρίτης: Είναι τακτική διδαγμένη: «Θα κάνεις αυτό, θα πούμε ότι δεν τό ‘κανες».  Έλληνες σκηνοθέτησαν ότι δέχτηκαν επίθεση για να δικαιολογήσουν νομικά την επίθεσή τους.
Παπαδοπούλου για πολιτική αγωγή: Έχουν αποπεμφθεί από τον κομματικό ιστό οι δράστες;
Μαργαρίτης: Δημόσια δεν έχουν καταδικαστεί, στιγματιστεί γενικώς. Τα εσωτερικά οργανωτικά της ΧΑ δεν τα ξέρω.
Καμπαγιάννης για πολιτική αγωγή: Αυτό για την επίθεση στο ΠΑΜΕ και τη στοχοθεσία της ΧΑ αφορά και τους μετανάστες;
Μαργαρίτης: Ενώ η επίθεση έχει τα ίδια χαρακτηριστικά τρομοκρατικής επίθεσης, ο πολιτικός στόχος διαφέρει.
Καμπαγιάννης για πολιτική αγωγή: Με τον τρόπο που στοιχειοθετεί η ιστορική επιστήμη τη σύνδεση της ηγεσίας του ναζιστικού κόμματος με την τέλεση των εγκληματικών πράξεων. Υπάρχει ιστορικά ένα βίντεο, ένα έγγραφο που να δίνει εντολή η ανώτατη ηγεσία για εξόντωση του εβραϊκού πληθυσμού;
Μαργαρίτης: Υπάρχει γενικό σχέδιο που οδηγεί στην τελική λύση των Εβραίων. Η Βάνζε [Αναφέρεται στην σύσκεψη σχεδιασμού της τελικής λύσης που έγινε στην περιοχή του Βερολίνου Wannsee].
Καμπαγιάννης για πολιτική αγωγή: Η ανώτατη ηγεσία έχει επιχειρησιακό ρόλο;
Πρόεδρος: Αρκετά.
Σκαρμέας για πολιτική αγωγή: Η είσοδος της ΧΑ επηρέασε την εγκληματική της δράση; Και ιστορικά;
Μαργαρίτης: Η είσοδος στη βουλή ήταν μια ενθάρρυνση για πληρέστερη εφαρμογή του σχεδίου που προανέφερα. Ένα κόμμα που πετυχαίνει μέρος του σχεδίου του. Το γεγονός ότι η μερική επιτυχία του σχεδίου αυτού σπρώχνει στο επόμενο στάδιο να κερδίσουμε εύνοια των μεγάλων της κοινωνίας που οδηγεί σε έξαρση της βίας.
Τσάγκας ερωτήσεις για υπεράσπιση: Για το περιστατικό στο λεωφορείο είπατε ότι δε σας έδωσαν σημασία το 100. Κύριε καθηγητά -δυστυχώς καθηγητά… [Ένταση στην αίθουσα από την αναφορά του συνηγόρου] Μήνυση κάνατε;
Μαργαρίτης: Όχι, δεν έκανα.
Τσάγκας ερωτήσεις για υπεράσπιση: Τσ: Στο Εσωτερικών Υποθέσεων πήγατε; στον εισαγγελέα;
Μαργαρίτης: Όχι.
Τσάγκας ερωτήσεις για υπεράσπιση: Όταν μάθατε ότι ξεκίνησε η ανάκριση, σπεύσατε στην ανακρίτρια να πείτε αυτά τα πράγματα;
Μαργαρίτης: Μπροστά στην κλίμακα των υπόλοιπων εγκληματικών ενεργειών της ΧΑ, θεώρησα αυτό το γεγονός επουσιώδες. Μιλάμε για δολοφονικές επιθέσεις, ενέδρες, να πάω εγώ…
Τσάγκας ερωτήσεις για υπεράσπιση: Το λέει μόνος του ότι είναι επουσιώδες!
Τσάγκας ερωτήσεις για υπεράσπιση: Η κατοχή από το ’41-’44 ήταν μόνο γερμανική; Γιατί τους Τσάμηδες τους έχει αποκαλέσει «συμπατριώτες» ο μάρτυρας. Δεν έχω άλλη ερώτηση.
Ζωγράφος ερωτήσεις για υπεράσπιση : Τα περί φυλετικής συνέχειας δείχνει μυστικισμό;
Μαργαρίτης: Συνδέεται. Ακριβώς επειδή δεν είναι αποδείξιμη βιολογικά, πρέπει να ενδυθεί σε επίπεδο ιδεολογικό.
Ζωγράφος ερωτήσεις για υπεράσπιση: Αυτό είναι δική σας ανάλυση; Γιατί είναι πρωτοφανές.
Πρόεδρος: Συνεχίστε.
Ζωγράφος ερωτήσεις για υπεράσπιση: Μιλήσατε για εγκληματική κανονικότητα. Στην εγκληματική κανονικότητα που κάνουν ομάδες στο πανεπιστήμιο σας κάνατε τίποτα;
Πρόεδρος: Άλλη ερώτηση.
Ζωγράφος ερωτήσεις για υπεράσπιση: Ποιος ψηφίζει τη ΧΑ και είναι τρίτο κόμμα;
Μαργαρίτης: Νομίζω ότι με αυτά που είπα πριν το έχω απαντήσει το ερώτημα.
Ερωτήσεις για υπεράσπιση Οπλ: Είπατε για πράξεις που κάνατε στους φοιτητές με έντυπα κ.λπ. Αυτό θα είχε ενδιαφέρον αν φοιτητές δεν έκλειναν καθηγητές σε τοίχους. Δε χτυπούσαν άτομο με ειδικές ανάγκες. Είναι αποτέλεσμα της δράσης της ΧΑ αυτές οι ενέργειες;
Μαργαρίτης: Η ερώτηση είναι δομικά λάθος γιατί αυτό που περιγράφετε δεν το ζούμε στα πανεπιστήμια.
Πρόεδρος: Αυτά δηλαδή δεν έχουν γίνει;
Μαργαρίτης: Τα τελευταία δεν έχουν. Το τελευταίο είναι του Συρίγου που είναι ειδική περίπτωση.
Πρόεδρος: Το χτίσιμο δεν έχει γίνει; Δεν μπορεί να είστε πανεπιστημιακός και να μην τα ‘χετε ακούσει.
Καμπαγιάννης: Παρεμβαίνει: Ήταν στην Ξάνθη και έχουν αθωωθεί
Όπλ: Μόνο η ΧΑ γιγαντώθηκε σε περίοδο κρίσης;
Μαργαρίτης: Το πολιτικό σκηνικό έχει υποστεί αλλαγές από την επέλευση της κρίσης.
Ερωτήσεις για υπεράσπιση: Έχει διασαλευθεί το δίκαιο μεγάλων ομάδων της ελληνικής κοινωνίας;
Μαργαρίτης: Ασφαλώς.
Ερωτήσεις για υπεράσπιση: Μας είπατε για τα Freikorps. Οι εργατικές κινητοποιήσεις που πολεμήθηκαν από τα Freikorps, πού απέβλεπαν;
Πρόεδρος: Είπε για sms που καταλήγει σε αυτήν τη φράση. Δε θα απαντήσει.
Ερωτήσεις για υπεράσπιση: Με βάση το θέμα της Πολωνίας γνωρίζετε αν η Γερμανία είχε συμμαχία με άλλο κράτος;
Πρόεδρος: Ως εκεί κύριε συνήγορε.
Ερωτήσεις για υπεράσπιση: Χαρακτηρίσατε τις επιθέσεις της ΧΑ. Για να χαρακτηρίσεις κάτι πρέπει να το ‘χεις βιώσει για να βγάλεις συμπέρασμα;
Μαργαρίτης: Από το παραπεμπτικό βούλευμα, από τον Τύπο. Αν πρέπει να έχω μαχαιρωθεί για να καταγγείλω ένα έγκλημα…
Πρόεδρος: Δεν είπε να καταγγείλετε.
Ερωτήσεις για υπεράσπιση: Το βούλευμα σημαίνει τα πραγματικά περιστατικά;
Μαργαρίτης: Είναι όσα έχει διαπιστώσει η ανάκριση.
Ρουσσόπουλος ερωτήσεις για υπεράσπιση: Ο τόπος που έγινε η «καταδρομή» ήταν σε κεντρικό σημείο;
Μαργαρίτης: Ορισμένες φορές είχε κίνηση, ορισμένες όχι.
Ρουσσόπουλος ερωτήσεις για υπεράσπιση: Εκείνη την ώρα;
Μαργαρίτης: Εκείνη την ώρα όχι.
Ρουσσόπουλος ερωτήσεις για υπεράσπιση: Υπήρχε κυκλοφορία που διεκόπη;
Μαργαρίτης: Όχι, δεν ξέρω.
Ρουσσόπουλος ερωτήσεις για υπεράσπιση: Πάμε για να δούμε τι ξέρετε. Τα sms που αναφέρατε είναι αυτά στην ΕΦΣΥΝ;
Πρόεδρος: Είπε και ότι έχει δει και το παραπεμπτικό.
Ρουσσόπουλος ερωτήσεις για υπεράσπιση: Ξέρετε πόσες φορές έχει ελεγχθεί η ΧΑ απο το ΣΔΟΕ;
Μαργαρίτης: Όχι.
Ρουσσόπουλος ερωτήσεις για υπεράσπιση: Το ΚΚΕ;
Μαργαρίτης: Δεν καταλαβαίνω καν γιατί με αφορά αυτό.
Ρουσσόπουλος ερωτήσεις για υπεράσπιση: Αναφερθήκατε πολύ για την Κατοχή. 6/4/41 που εισέβαλε η πολεμική μηχανή στην Ελλάδα κινούνταν με πετρέλαιο που αγόρασαν από τους Σοβιετικούς;
Πρόεδρος: Άλλο.
Ρουσσόπουλος ερωτήσεις για υπεράσπιση: Ένα ναζιστικό κόμμα μπορεί να έχει μέλος κάποιον που είναι εβραϊκού θρησκεύματος;
Μαργαρίτης: Όντως υπάρχουν παραδείγματα που σημαντικές εβραϊκές οικογένειες υπήρξαν μέλη του ναζιστικού κόμματος, επρόκειτο για μεγάλες οικογένειες που φρόντισαν να χρηματοδοτήσουν τη σωστή εποχή. Ο ναζισμός είναι πολύ ευέλικτος, όποιος και αν έχει λεφτά τον βάζει.
Ρουσσόπουλος ερωτήσεις για υπεράσπιση: Γνωρίζετε αν υπήρχε κάποιος Μπολέτης;

Καμπαγιάννης παρεμβαίνει: Έχουμε φέρει το χαρτί που λέει ότι χριστιανός ορθόδοξος ήταν ο άνθρωπος, ας τελειώσει αυτό…
Ρουσσόπουλος ερωτήσεις για υπεράσπιση: Αν υπήρχε τρανσέξουαλ;
Μαργαρίτης: Δεν το γνωρίζω, αν και έχω την αίσθηση ότι εδώ πάτε να διακωμωδήσετε.
Πρόεδρος: Να μην έχετε καμία αίσθηση, απαντάτε στις ερωτήσεις.
Ρουσσόπουλος ερωτήσεις για υπεράσπιση: Επειδή είπατε ότι ο Ρουπακιάς ήταν εξέχον στέλεχος, ο καφετζής της ΧΑ, ξέρετε αν η μητέρα του ήταν οδηγός του Σαμαρά;
Μαργαρίτης: Δεν το ξέρω.
Ρουσσόπουλος ερωτήσεις για υπεράσπιση: Επειδή είστε και Γαλλοτραφής, ο Βολταίρος ήταν ρατσιστής;
Μαργαρίτης: Ο αντισημιτισμός δεν είναι αποκλειστικό επιχείρημα της ΧΑ. Πάντοτε όμως για συγκεκριμένους πολιτικούς σκοπούς.
Ρουσσόπουλος ερωτήσεις για υπεράσπιση: Για τη γενοκτονία των Ποντίων έχετε κάνει εκδήλωση;
Μαργαρίτης: Ναι έχω κατά καιρούς γράψει. Δε λέει σε τίποτα σε μας 2 λέξεις γενοκτονία και ολοκαύτωμα. Ολοκαύτωμα μόνο για τους Εβραίους γενοκτονία για τους Αρμενίους.
Σε αυτό το σημείο η διαδικασία διακόπτεται για τη Δευτέρα 22 Ιανουαρίου στην Αίθουσα τελετών του Εφετείου Αθηνών.

Η μεγάλη του σοσιαλισμού σχολή

Δημοσιεύτηκε στην Κατιούσα με τίτλο: “Είχα την τύχη να ζήσω μερικά χρόνια από το μέλλον της ανθρωπότητας”

Η πολιτική εξδήλωση της ΚΟΑ “εμείς που σπουδάσαμε στο σοσιαλισμό” έμοιαζε κατά κάποιον τρόπο με συνάντηση παλιών συμμαθητών: παλιοί φίλοι και γνωστοί, αναμνήσεις, πειράγματα, πολλά από αυτά στη ρωσική -που ήταν κι η βασική γλώσσα συνεννόησης πέρα από τα ελληνικά- πλατιά χαμόγελα και αρκετή συγκίνηση, μεταξύ άλλων για αυτούς που λείπουν και πιο ειδικά για τις χώρες που τους σπούδασαν: τη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες Λαϊκές Δημοκρατίες και σοσιαλιστικές χώρες της ΚΑ Ευρώπης.

Δεν ήταν λοιπόν μια τυπική συνάντηση παλιών συμμαθητών, σαν τις άλλες. Αυτή είχε πολιτική ομιλία και καθαρό πρόσημο (αντί για σύναξη ετερόκλιτων χαρακτήρων που έτυχε να βρεθούν στα ίδια θρανία) και κάτι σαν “τιμώμενο πρόσωπο” το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε -και υπερασπιζόμαστε. Ιδίως όσοι τον έζησαν από κοντά, είχαν την τύχη να σπουδάσουν εκεί και ξέρουν πολύ καλά τι ακριβώς ήταν αυτό που χάσαμε, έστω κι αν έζησαν στα τελευταία χρόνια της παρακμής του.

Δεν ήταν προφανώς όλοι οι παλιοί συμμαθητές και δεν εννοώ μόνο αυτούς που δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν πχ λόγω απόστασης -αν και ήρθε τελικά κόσμος από όλη την Ελλάδα. Δεν ήταν πχ αυτοί που είχε στείλει το ΠΑΣΟΚ στα χρόνια της Περεστρόικα να σπουδάσουν -ναι, γινόταν κι αυτό- ή όσοι είχαν πάει μεν με υποτροφία από το Κόμμα, αλλά στην πορεία πέρασαν απέναντι να συναντήσουν τους άλλους, παλιούς και νέους Πασόκους, χύνοντας πολιτική χολή ενάντια στον υπαρκτό -που δεν υπάρχει πια.

Από μια άποψη, δεν υπήρχε σημειολογικά καλύτερο μέρος, για να γίνει αυτή η εκδήλωση από το Κρεμλίνο του Πειραιά, κάτω από τα γραφεία όπου ιδρύθηκε το ΚΚΕ πριν από 100 χρόνια. Από μια άλλη άποψη, ο χώρος αποδείχτηκε πολύ μικρός για να χωρέσει όλους τους (άμεσα ή μη) ενδιαφερόμενους και ίσως χρειαζόταν ένα… μικρό γήπεδο ή μια μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων (σαν αυτήν στον Περισσό, που παραείναι όμως χρωματισμένη -πιο πολύ και από το Κρεμλίνο). Λαμβάνεται υπόψη για την επόμενη φορά, γιατί είναι βέβαιο πως θα υπάρξει, με βάση τη θερμή, μαζική ανταπόκριση, που ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Ένα άλλο ερώτημα ήταν σχετικά με το χρόνο αυτής της εκδήλωσης, που ίσως έπρεπε να έχει γίνει νωρίτερα (αργήσατε 42 χρόνια, είπε μια απόφοιτος από το κοινό, χωρίς να προκύπτει κάποιο ορόσημο το 1976, πέρα από την επιστροφή των πρώτων πολιτικών προσφύγων ίσως). Αλλά έδεσε ωραία με τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από την Οχτωβριανή -και την ίδρυση του κόμματος). Σε κάθε περίπτωση, ο πάγος έσπασε, ο δρόμος χαράχτηκε, και τώρα το βασικό είναι υπάρξει συνέχεια.

Μια συνέχεια που μπορεί να διασφαλιστεί με τα στοιχεία επικοινωνίας που έδωσαν όσοι βρέθηκαν (και ήθελαν να τα δώσουν βέβαια) στους διοργανωτές, πάνω σε μια αίτηση που είχε στο φόντο, ως υδατογράφημα, το χάρτη της ΕΣΣΔ. Αν και το φόντο πίσω από το βήμα της εκδήλωσης ήταν ένας χάρτης με όλες τις χώρες της σοσιαλιστικής κοινότητας στην Ευρώπη. Και τέλος πάντων, το βασικό από γεωγραφική-πολιτική άποψη, όπως είπε ο ομιλητής, Μάκης Παπαδόπουλος, με προσεκτικά επιλεγμένη διατύπωση, είναι να μην μπερδεύουμε εκείνες τις χώρες με αυτές που βρίσκονται σήμερα γεωγραφικά στην ίδια θέση. Και είναι ζήτημα πόσοι -ακόμα κι από τους παρευρεθέντες στην εκδήλωση- πέφτουν σε αυτό το λάθος.

Αυτό που ξεχώρισε από την ομιλία ήταν το κάλεσμα στους… απόφοιτους του σοσιαλισμού να συμβάλουν με διάφορους τρόπους τόσο στην απόκρουση του αντικομμουνισμού και του αντισοβιετικσμού ειδικότερα στις σχολές, όσο ερευνητικά, στη μετάφραση αρχειακού υλικού, ή στην αναζήτηση των αιτιών επικράτησης της αντεπανάστασης. Κι ήταν κοινή διαπίστωση του κοινού (που έζησε σε μια χώρα όπου όλα σχεδόν ήταν κοινά, ενώ τώρα περισσεύουν οι “κοινές γυναίκες”, ως σημάδι “ελευθερίας” και του θριάμβου του καπιταλισμού) πως είναι επιτακτική η ανάγκη να οργανωθούν οι άμυνες και μια συλλογική απάντηση στα αναρίθμητα κρούσματα αντικομμουνισμού στα ελληνικά πανεπιστήμια. “Μόνη μου δεν μπορώ να το κάνω, όλοι μαζί όμως έχουμε πολλές δυνατότητες” είπε μια απόφοιτος, “αρκεί αυτό να μην έχει καμία σύνδεση με πρεσβείες κι επιμελητήρια”, προσέθεσε με νόημα.

Η ίδια απόφοιτος δοκίμασε και τα αντανακλαστικά του κοινού, λέγοντας για πλάκα κάτι για την Πετρούπολη -που πιο πριν την είχε πει με το σωστό της όνομα: Λένινγκραντ- για να κερδίσει τις άμεσες, ουρανομήκεις διαμαρτυρίες των συμφοιτητών της, που την ανακάλεσαν στην παλιά (μα πάντα νέα) τάξη πραγμάτων.

Οι σύντομες παρεμβάσεις που ακολούθησαν ήταν ίσως το πιο ζωντανό και ενδιαφέρον μέρος της εκδήλωσης, και είχαν τα πάντα: βετεράνους με τρεμάμενη φωνή και χέρια (ένας σπούδασε στο Χάρκοβο, που σήμερα ελέγχεται από τη φασιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας), την κόρη του Βάσου Γεωργίου -παλιού, ιστορικού στελέχους του ΚΚΕ που εν είναι πια στη ζωή- αναφορές σε αυτό που κάποιοι ονόμασαν “παιδομάζωμα” ενώ ήταν παιδοσώσιμο, καθώς και στη χαρούμενη ΣΔ του Ουζμπεκιστάν και τη Ρουμανία όπου γλεντούσε ο κόσμος. Καθώς επίσης και συγκίνηση για τις πρώτες γενιές που σπούδασαν σε αυτές τις χώρες και έχουν αποχωρήσει (στη μεγάλη τους πλειοψηφία) από το προσκήνιο και τη ζωή, αλλά και μεγάλη ευγνωμοσύνη για το σοβιετικό (και όχι μόνο) λαό που τους σπούδασε.


Με δυο λόγια ήταν όλες παρεμβάσεις από “τους τυχερούς της ιστορίας” όπως είπε κάποιος, περήφανος που ανήκει σε αυτούς. Για να προσθέσει μια άλλη συντρόφισσα-απόφοιτος πως είναι “περήφανη, γιατί είχα την τύχη να ζήσω επτά χρόνια από το μέλλον της ανθρωπότητας”. Κι αυτή είναι αξία ανεκτίμητη. Μεγαλύτερη και από τη συγκίνηση που πρόσφεραν στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα κάποια συγκροτήματα που έκαναν θραύση στην εποχή τους, τρεις και τέσσερις δεκαετίες πριν, όπως το συγκροτημα “Ερμής” (τι να μας πουν κι ο Ολύμπιανς…).



Στο κλείσιμο, ο Μάκης Παπαδόπουλος είπε πως το ΚΚΕ θα σκεφτεί με ποιον τρόπο και ποιες συγκεκριμένες μορφές μπορεί να αξιοποιήσει καλύτερα στην πράξη αυτή τη μαζική ανταπόρκιση και προσφορά. Έχει συνεπώς ενδιαφέρον να δούμε τις σχετικές πρωτοβουλίες το επόμενο διάστημα.

Σημειωτέον πως ο ομιλητής δεν είχε την τύχη να σπουδάσει σε σοσιαλιστική χώρα -όπως είπε κι ο ίδιος. Κι εξέφρασε μια δόση -καλώς εννοούμενης- “ζήλειας”, που την νιώσαμε ως θεατές της εκδήλωσης, και εμείς της μειοψηφίας που “δε σπουδάσαμε στο σοσιαλισμό” και θαυμάζαμε τους υπόλοιπους. Αυτούς που είχαν την τύχη να ζήσουν από κοντά κάποια από τα χρόνια του μέλλοντος της ανθρωπότητας. Κι αυτό είναι πολύ σπουδαίο προνόμιο για να πάει χαμένο και να μείνει έτσι, αναξιοποίητο.

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ

 Και ψηφίστηκε το πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα της τρίτης αξιολόγησης από 154 βουλευτές, οι συμπολιτευόμενοι βουλευτές αυξάνονται, με τον πρωθυπουργό να υπεραμύνεται της πολιτικής του και σχεδόν να καμαρώνει για το καλοκαίρι του 2015, γιατί Πήραμε την απόφαση να δώσουμε τη μάχη, να λερώσουμε τα χέρια μας, αλλά να μην αποδράσουμε» επιμένοντας να υποστηρίζει πως με τις επιλογές του απέδειξε πως η αριστερά έχει ρόλο, δεν «αποδρά στα δύσκολα» κι  επιλέγοντας να ειρωνευτεί το ΚΚΕ που «Πορεύεται με τη λογική ότι κάποτε, τη Δευτέρα Παρουσία, θα γίνει η επανάσταση σαν τους χιλιαστές».
           Και δεν είναι μόνο ο πρωθυπουργός που χρησιμοποιεί για την πειστικότητα του λόγου του πρόσφορο λεκτικό, το οποίο δανείζεται από την παρακαταθήκη της αριστερής παράδοσης, με την κατάλληλη επίκληση δεδομένων, τα οποία έχουν προσαρμοστεί διαστρεβλωμένα στην παρούσα πραγματικότητα, και την αντίστοιχη  υποκριτική. Ένας ικανός αριθμός ανθρώπων που δηλώνουν αριστεροί, προβληματισμένοι, αγωνιστές, με θυμό κι απογοήτευση αντίστοιχο λεκτικό χρησιμοποιούν. Μοιάζουν έτοιμοι να έρθουν σε ρήξη με την υπάρχουσα κατάσταση κι αναζητώντας αίτιο για την αδυναμία τους να εκφράσουν με πράξεις τη διάθεσή ανατροπής τους κατευθύνουν όλα τα βέλη τους στο κομμουνιστικό κόμμα. Στοχοποιώντας το για την ανικανότητά του να κάνει υπαρκτό κοινωνικό αίτημα, που να προκύπτει από την πάλη των τάξεων, το αίτημα του κοινωνικού σχίσματος δεν κάνουν απλώς κριτική, αλλά ειρωνεύονται τις κινητοποιήσεις χιλιάδων ανθρώπων, χλευάζουν τις κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις των κομμουνιστών,  απαξιώνουν στην τελική τη δύσκολη, επίμονη δουλειά των  κομμουνιστών στις κινητοποιήσεις και τις απεργίες. Και κάτω από τόνους λέξεων κραυγάζουν τον εσωτερικό τους μονόλογο, τον εσωτερικό μας μονόλογο, ενσωματωμένοι σ’ ένα σύστημα που αν μας απογοήτευσε όμως δεν μας απέβαλε και μη τολμώντας να συγκρουστούμε μαζί του μεταθέτουμε αλλού τις ευθύνες για την ανημπόρια μας, μονολογώντας δικαιολογίες.
          Στην πραγματικότητα αναζητούμε ένα πεδίο όπου τα περιθώρια της παρέμβασής μας να πιστεύουμε πως παραμένουν χωρίς περιστολή, χωρίς στην τελική να διακινδυνεύουμε και πολλά. Και δεν είμαστε ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι μικροαστοί που θεωρούμε πως η καθήλωσή μας στην  απραξία έχει το θετικό πως μας βοηθά να ξαναβρούμε και να επιβεβαιώσουμε αυτό που η δράση μπορεί να μας παρασύρει να παραβλέψουμε.  Κι αυτό δεν είναι παρά η αξιοπρέπεια της προσωπικής στάσης που συνιστά στο κάτω κάτω   τη θεμελιώδη πολιτική αρετή, γιατί πάνω σ’ αυτό το βάθρο στηρίζει ο καθένας  τη συμμετοχή του στη πολιτική προοπτική, όπου γενικώς όλοι προσβλέπουμε: τη δίκαιη κοινωνία. Κι είναι εδώ, ιδιαίτερα για τους διανοούμενους μικροαστούς,  το προνομιακό πεδίο της παρέμβασής μας. Να αναδείξουμε την αξιοπρέπεια της προσωπικής μας στάσης ως πολύτιμο πολιτικό μας κεφάλαιο, μετατρέποντας την πίκρα της πολιτικής μας περιθωριοποίησης, χωρίς πολιτικό φορέα, σε περηφάνια της προσωπικής μας επιλογής, που συν τοις άλλοις βαυκαλιζόμαστε πως αυτό κατά κανένα τρόπο δεν σημαίνει  πολιτική παραίτηση. Γιατί κι έτσι  έχουμε να μάθουμε πολλά, αυτή η πολιτική μας στάση  γίνεται πείρα και η πείρα αυτή πυροδοτεί ενέργειες και στάσεις ζωής από όπου μπορούμε να αντλήσουμε τα όσα πολλά έχουμε να πούμε και να προτείνουμε. Και βέβαια ισχυριζόμαστε πως δεν διαλέγουμε την απόλυτη πολιτική ανυπαρξία μας περιορίζοντας την όποια παράταξη πρεσβεύουμε στην προσωπική στάση του καθενός. Αντίθετα, πιστεύουμε πως μόλις φέγγει αχνά εκείνος ο ολότελα καινούργιος κόσμος τον οποίο εμείς  βλέπουμε και στον οποίο εμείς στοχεύουμε ξεκάθαρα. Μόνο να μην προτρέξουμε, το  πολιτικό περιεχόμενο της προσωπικής στάσης του καθενός δεν θα προκύψει με τον πειθαναγκασμό μιας οσοσδήποτε πεφωτισμένης πολιτικής πρότασης.

               Λες και η επανάσταση, που δεν είναι καθόλου σίγουρο πως στην πραγματικότητα την επιδιώκουμε κατηγορώντας γι’ αυτό τους …άλλους, είναι ένα ξαφνικό  ανάβρυσμα εξεγέρσεων όπου στον κοινό σωρό προσθέτει ο καθένας τη δική του. Κι ενώ  ο όποιος πόλεμος θέλει την πειθαρχία του, εμείς αφηνιάζουμε μπροστά στους επιβλημένους θεούς, ακόμα κι αν διακηρύττουμε πως στους ίδιους  πιστεύουμε, και δεν ανεχόμαστε εμπαιγμούς στο πεδίο του πνεύματος, το πνεύμα μας ανήκει, δηλ. ανήκει στον πιο δυνατό. Δεν υποτασσόμαστε σε μια αγωνιστική πειθαρχία, γιατί δεν είναι παρά ένα συμβόλαιο σκλαβιάς, ακόμα κι αν είναι μια σκλαβιά συμφωνημένη και πρόσκαιρη για ένα σκοπό που δικαιολογεί θυσίες.

               Λόγια, λόγια…. Ανίκανοι να πολεμήσουμε δεν δεχόμαστε την πρόκληση και μιλάμε, μιλάμε χωρίς πράξεις… Έξω από την πράξη πια όλα φαντάζουν ψέματα.

Αντισυστημικοί...

Αν κάτι αξίζει να θυμηθεί ο λαός από το «ξεπουπούλιασμα» των μικρότερων αστικών κομμάτων που γίνεται αυτό το διάστημα, με τους διάφορους βουλευτές τους να κολλάνε ως «τσόντες» σε ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΔΗΣΥ, πιάνοντας στασίδι και για την επόμενη φάση των διεργασιών στο αστικό πολιτικό σύστημα, είναι το πώς όλοι αυτοί παρουσιάζονταν σε μια προηγούμενη φάση ως «αντισυστημικοί», «νέοι» και «άφθαρτοι», που θα έκαναν τάχα τη διαφορά στην πολιτική, παρότι οι θέσεις τους έμοιαζαν «σαν δυο σταγόνες νερό» με αυτές των υπολοίπων. Τελικά, πολύ νωρίς βρίσκονται με τους «παλιούς» και «φθαρμένους» να ψηφίζουν μαζί μνημόνια και αντιλαϊκά μέτρα, επιβεβαιώνοντας ότι τίποτα το «νέο» και το «ριζοσπαστικό» για το λαό δεν μπορεί να γεννηθεί μέσα από τα σπλάχνα του σάπιου συστήματος, με το ανακάτεμα της «σούπας» των αστικών κομμάτων. Η αποστολή εξάλλου όλων αυτών που παίζουν κατά καιρούς το ρόλο του αναχώματος, αυτή είναι: Ο εγκλωβισμός της λαϊκής δυσαρέσκειας σε ανώδυνα για το σύστημα κανάλια και στη συνέχεια η διοχέτευσή της στη βασική κοίτη του συστήματος. Αυτό δείχνει η πείρα από προηγούμενες ανεξαρτητοποιήσεις, μετεγγραφές και «διευρύνσεις», αυτό επιβεβαιώνουν και οι τελευταίες μετακινήσεις βουλευτών από το ένα κόμμα στο άλλο.

Πάει πολύ...

Στον απόηχο της ψήφισης του αντιλαϊκού πολυνομοσχεδίου την περασμένη Δευτέρα, η κυβέρνηση συνεχίζει να προκαλεί τους εργαζόμενους, προσπαθώντας να δικαιολογήσει με διάφορους τρόπους και να νομιμοποιήσει από διάφορα κανάλια την άθλια διάταξη ενάντια στην απεργία. Ειδικά σ' αυτό το ζήτημα, η κυβέρνηση άλλαξε πολλές φορές την επιχειρηματολογία της, δείχνοντας τη δυσκολία που έχει να πετάξει από πάνω της τη ρετσινιά ενός αντεργατικού μέτρου, που κανένας από τους προηγούμενους δεν τόλμησε να ολοκληρώσει. Ετσι, αρχικά ειπώθηκε πως το μέτρο είναι ένας «έντιμος συμβιβασμός» απέναντι σ' αυτά που ζητούσε το ΔΝΤ για τον συνδικαλιστικό νόμο. Αξιοποίησαν μάλιστα ως «μπαμπούλα» τη ΝΔ, που συμφωνεί και πλειοδοτεί σε μέτρα περιορισμού της απεργίας, για να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους στη λογική του «μικρότερου κακού». Μετά προσπάθησαν να υποβαθμίσουν την αντιαπεργιακή διάταξη, λέγοντας ψέματα ότι έχει περιορισμένο εύρος εφαρμογής. Στη συνέχεα επινόησαν το αισχρό επιχείρημα ότι οι αλλαγές στον τρόπο λήψης της απόφασης για απεργία ενισχύουν τη δημοκρατία στους τόπους δουλειάς (!) και ενθαρρύνουν τάχα τη συμμετοχή των εργαζομένων.

***

Κοινός παρονομαστής σε όλα τα παραπάνω ήταν η προσπάθεια να συκοφαντήσουν, να επιτεθούν και να λοιδορήσουν τους εργαζόμενους που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις των ταξικών συνδικάτων ενάντια στο πολυνομοσχέδιο, με κεντρικό σύνθημα «Κάτω τα ξερά σας από την απεργία». Είναι φανερό ότι με τη συγκεκριμένη διάταξη, που τραβάει την άκρη της κλωστής για να ξηλωθεί συνολικά το δικαίωμα στην απεργία, η κυβέρνηση ανέλαβε μια δύσκολη αποστολή για το κεφάλαιο. Κι αυτό το καταλαβαίνουν οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από το βαθμό συμμετοχής τους στο κίνημα. Απ' αυτήν την άποψη, δεν προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι η κυβέρνηση και τα επιτελεία της συνεχίζουν την προσπάθεια να απαξιώσουν τη συνδικαλιστική οργάνωση και δράση, αξιοποιώντας στην προπαγάνδα τους υπαρκτά ζητήματα, που αφορούν το βαθμό συσπείρωσης και τη λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων, αλλά και εκφυλιστικά φαινόμενα, αποτέλεσμα της δράσης του εκάστοτε κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού - που παρεμπιπτόντως στηρίζει την αντεργατική επίθεση της κυβέρνησης, όπως έδειξε και η στάση του μπροστά στο πολυνομοσχέδιο - φέρνοντας όμως τις ερμηνείες και τις διαπιστώσεις στα μέτρα των άθλιων επιδιώξεων που προωθούν για λογαριασμό της μεγαλοεργοδοσίας.

***

Χαρακτηριστικό είναι ένα ακόμα άρθρο στην «Αυγή», που, ούτε λίγο ούτε πολύ, παρουσιάζει την αντιαπεργιακή διάταξη ως ...αναγκαίο βήμα για να διορθωθεί η χαμηλή εκπροσώπηση των εργαζομένων στα συνδικάτα! Μπερδεύοντας σκόπιμα τα πράγματα, σε σχέση με την κατάσταση των συνδικαλιστικών οργανώσεων στον ιδιωτικό τομέα και στους χώρους δουλειάς, ο αρθρογράφος σερβίρει έναν αχταρμά, για να κρύψει την ουσία: Οτι η αντιαπεργιακή ρύθμιση της κυβέρνησης συνιστά ωμή παρέμβαση του κράτους στον τρόπο λειτουργίας των συνδικάτων, για λογαριασμό της εργοδοσίας, ότι αποτελεί το πρώτο βήμα για το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος στο επίπεδο της επιχείρησης, του χώρου δουλειάς.
Δεν θα περίμενε βέβαια κανείς από μια αντιλαϊκή κυβέρνηση και τα προπαγανδιστικά της επιτελεία να αναφερθούν στις πραγματικές αιτίες που εμποδίζουν ή αποθαρρύνουν τη συμμετοχή περισσότερων εργαζομένων στην οργανωμένη πάλη μέσα από τα συνδικάτα. Γι' αυτό ο αρθρογράφος της «Αυγής» κάνει πως δεν ξέρει τίποτα για την εργοδοτική τρομοκρατία που οργιάζει, τον υπονομευτικό ρόλο του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, τη συνολικότερη ευθύνη των αστικών και οπορτουνιστικών δυνάμεων που δρουν μέσα κι από τα συνδικάτα, για την υποχώρηση του κινήματος, την απογοήτευση που σπέρνουν στους εργαζόμενους, τη λογική της ενσωμάτωσης στους σχεδιασμούς της εργοδοσίας, μέσα από τον «κοινωνικό εταιρισμό», που είναι στρατηγική της ΕΕ, του κεφαλαίου και των κομμάτων του. Αντ' αυτού, η «Αυγή» επαναλαμβάνει κοινοτοπίες, για «κομματικές νομενκλατούρες» και «βολεμένες διοικήσεις» στα συνδικάτα, που απωθούν τους εργαζόμενους. Εκτός του ότι κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια, μιας και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξαν διαχρονικά φανατικό στήριγμα του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, των δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ στο συνδικαλιστικό κίνημα, η «Αυγή» δεν αποφεύγει τον πειρασμό να δανειστεί επιχειρήματα ακόμα κι από τους χρυσαυγίτες, ή τους δήθεν «ακομμάτιστους» και «αντισυστημικούς», στην προσπάθειά της να συκοφαντήσει και να απαξιώσει συνολικά τη συνδικαλιστική δράση.

***

Γι' αυτό ο αρθρογράφος της αναρωτιέται πονηρά: «Την Παρασκευή που έγινε υποτίθεται απεργία, είδε κανείς πολίτης επιχείρηση του δημοσίου ή του ιδιωτικού τομέα που να απεργεί; Πού δουλεύουν όσοι κατέβηκαν στο Σύνταγμα (...); Πού δουλεύουν όταν σε κάθε απεργία που κηρύσσει η ΓΣΕΕ είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι;». Στην απεργία της Παρασκευής πήραν μέρος και διαδήλωσαν με τα πανό των Ομοσπονδιών, των Συνδικάτων και των Εργατικών Κέντρων χιλιάδες εργάτες του ιδιωτικού τομέα, που αναμετρούνται καθημερινά στο χώρο τους με την εργοδοσία και μέσα από μεγάλες δυσκολίες δίνουν τη μάχη της ανασύνταξης, πρώτα και κύρια στον τόπο δουλειάς και στον κλάδο τους. Είναι αυτές οι ζωντανές δυνάμεις του κινήματος που πρωτοστάτησαν για να εκφραστεί και με απεργία η αντίθεση των εργαζομένων στο αντιλαϊκό νομοσχέδιο, να μην περάσει «άβρεχτη» η κυβέρνηση από την ψήφισή του. Απέναντί τους δεν βρήκαν μόνο την κυβέρνηση, την εργοδοσία και τους μηχανισμούς τους, αλλά και σύσσωμο τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, σε όλες τις εκφράσεις του, ο οποίος, εκεί όπου δεν μπόρεσε να αποτρέψει την απεργία, έπαιξε ρόλο ανοιχτά απεργοσπαστικό.

***

Πάει πολύ επομένως να εμφανίζει η «Αυγή» την κυβέρνηση και τους εργοδότες, που χειροκροτούν την αντιαπεργιακή διάταξη, να ενδιαφέρονται δήθεν για τη μαζικοποίηση και το ζωντάνεμα των συνδικάτων. Πάει πολύ να μυξοκλαίει ο αρθρογράφος της για «σωματεία - σφραγίδες, με διοικήσεις και χωρίς ουσιαστικά μέλη», όταν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ βάζουν ανοιχτά πλάτη σε άθλιες διεργασίες και κολιγιές, που μόνο στόχο έχουν να διατηρήσουν το σημερινό αρνητικό για τους εργαζόμενους συσχετισμό στο συνδικαλιστικό κίνημα. Και, τέλος, πάει πολύ να εμφανίζεται η κυβέρνηση ως ο «από μηχανής θεός», που θα διορθώσει με τους νόμους της τα «κακώς κείμενα» στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτή είναι δουλειά των ίδιων των εργαζομένων, των δυνάμεων που μπαίνουν μπροστά στις σημερινές δύσκολες συνθήκες και προϋποθέτει όξυνση της αντιπαράθεσης με το κεφάλαιο, τα αστικά κόμματα, απομόνωση και ήττα της γραμμής τους στο κίνημα.

Ωρα αντεπίθεσης και όχι αναμονής

Καμία ανοχή δεν πρέπει να δείξουν οι εργαζόμενοι στο κλίμα αναμονής που προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση με την προπαγάνδα περί «επόμενης», αισιόδοξης μέρας. Η «επόμενη μέρα» είναι ήδη εδώ και τη ζουν οι εργαζόμενοι που βιώνουν την άγρια εκμετάλλευση στα γκέτο της εργοδοσίας, τα λαϊκά στρώματα που δεν μπορούν να καλύψουν ούτε στοιχειώδεις ανάγκες των ίδιων και των οικογενειών τους.
Τίποτα απ' όλα αυτά δεν θα αλλάξει, χωρίς να ενισχυθεί η ταξική πάλη, χωρίς να δυναμώσουν ο αγώνας και η διεκδίκηση για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις του, την ΕΕ και τους στόχους τους.
Το επιβεβαιώνουν τα σημερινά αντιλαϊκά μέτρα και η προνομοθέτηση των επόμενων από την κυβέρνηση. Το γεγονός ότι κυβέρνηση, ΣΕΒ και ιμπεριαλιστικοί θεσμοί κλείνουν κάθε συζήτηση για ανάκτηση όσων έχασαν οι εργαζόμενοι στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, με την κυβέρνηση να δεσμεύεται ότι δεν θα χάσει τον αντιλαϊκό της «οίστρο» ούτε μετά το καλοκαίρι.
Η προσπάθεια να μπει στο γύψο το δικαίωμα στην απεργία, να χτυπηθεί η οργάνωση των εργαζομένων στην «καρδιά» της στους χώρους δουλειάς, οι διατάξεις για τις λαϊκές κινητοποιήσεις - «ιδιώνυμα αδικήματα».
Το «κάτι καλύτερο» που διαφημίζει η κυβέρνηση δεν αφορά το λαό, τα δικαιώματα και τις ανάγκες του, αλλά τις «ανάγκες» των επιχειρηματικών ομίλων, που περνάνε μέσα από το χτύπημα των λαϊκών δικαιωμάτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πώς η στήριξη των τραπεζικών ομίλων ώστε να τροφοδοτήσουν με φτηνό δανεισμό το νέο γύρο κερδοφορίας, σημαίνει πλειστηριασμούς, ανελέητο κυνήγι και εκβιασμούς για λαϊκά σπίτια και αυτοαπασχολούμενους.
Ενδεικτική είναι και η συζήτηση που ανοίγει τις μέρες αυτές στα αστικά επιτελεία, ενόψει της τέταρτης «αξιολόγησης» και της συζήτησης για το κρατικό χρέος. Είτε «καθαρή» είτε «υβριδική», η «έξοδος στις αγορές» αφορά το ποιος είναι ο ιδανικότερος τρόπος για να δανειστούν φτηνό χρήμα οι τραπεζικοί όμιλοι, για το πώς μέσα από τις λαϊκές θυσίες θα βρεθούν «μαξιλάρια ασφαλείας» για το κεφάλαιο.
Το τι έχει να «δώσει» το σύστημα στα φτωχά λαϊκά στρώματα το δείχνουν και τα «μπαλώματα» και τα εφάπαξ επιδόματα πτωχοκομείου, που καθόλου τυχαία η κυβέρνηση παρουσιάζει ως το «απαύγασμα» της κοινωνικής πολιτικής.
Η αντικατάσταση κάθε είδους δικαιώματος με το διαρκές κυνήγι προϋποθέσεων και όρων για ορισμένα επιδόματα πείνας, η πλήρης ελαστικότητα στην εργασία είναι αυτά που ήδη σήμερα τείνουν να κυριαρχήσουν και προετοιμάζονται ως μέλλον για ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων. Αυτά βαφτίζονται «στήριξη των αδυνάτων» και «μέτρα καταπολέμησης της ανεργίας».
Τα συμφέροντα του κεφαλαίου που υπηρετούν η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα δεν μπορούν να δώσουν τέλος στα βάσανα, αλλά μόνο βάσανα χωρίς τέλος στο λαό. Οι εργαζόμενοι, ο λαός έχουν πληρώσει ακριβά τη στάση αναμονής. Τώρα είναι ώρα οργάνωσης και αντεπίθεσης για όσα δικαιούνται.