"Αποκαταστάθηκε η δημοκρατία", ανοίγει η ΕΡΤ σύμφωνα με το ΣτΕ

"Αποκαταστάθηκε η δημοκρατία", ανοίγει η ΕΡΤ σύμφωνα με το ΣτΕ 


 Βλέπεις πως, μετά απο προσεκτική μελέτη, κάθε μαλακία διορθώνεται.

 α) Βάζουν μπροστά το Συμβούλιο της Επικρατείας και ο Σαμαράς δεν χρεώνεται το άνοιγμα της ΕΡΤ. Ο σκληροτράχηλος τσάρος ήθελε να τα βάλει με το κατεστημένο, αλλά δεν τα κατάφερε.  Παρομοίως οι Βενιζελοκουβέληδες την βγάζουν καθαρή.

 β) Αποκαθίσταται η δημοκρατία και τα πλήθη επιτέλους μπορούν να αδειάσουν την Μεσογείων. Τα άδεια ψυγεία, μας περιμένουν στο σπίτι.

 γ) Κανένας δεν χρειάζεται αύριο να ψηφίσει την τροπολογία του ΚΚΕ ώστε να δείξει τα δημοκρατικά του αισθήματα και να ρίξει κάποια κυβέρνηση καταλάθος.

 δ) Ο Αλέξης πρέπει να βρει καινούργιο στόχο καθώς το πραξικόπημα τελείωσε.

Άσχετα βέβαια απο τα πολιτικά παιχνίδια, το άνοιγμα της ΕΡΤ είναι μια νίκη, μικρή, αλλά νίκη, την οποία το ταξικό εργατικό κίνημα, την είχε πολύ μεγάλη ανάγκη.

 Περισσότερα σε άλλο θέμα.
 Κόκκινη προπαγάνδα εκτοξεύθηκε από  Redfly

To BBC, ''παράδειγμα προς μίμηση'' του ΣΥΡΙΖΑ και η αποκατάσταση της αλήθειας

To BBC, ''παράδειγμα προς μίμηση'' του ΣΥΡΙΖΑ και η αποκατάσταση της αλήθειας 

O Αλέξης Τσίπρας, στην ομιλία του σε πρόσφατη εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ για τα ΜΜΕ, αναφερόμενος στην βασική αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ για τα ΜΜΕ σημείωσε συγκεκριμένα: «Εμείς οραματιζόμαστε ένα μοντέλο κοντά στο BBC, δηλαδή μια δημόσια τηλεόραση που θα ασκεί τεκμηριωμένη κριτική στην κυβέρνηση. Ενώ η εσωτερική τρόικα οραματίζεται ένα μοντέλο σύγχρονης ΥΕΝΕΔ, που θα λιβανίζει την κυβέρνηση και θα ασκεί λογοκρισία στην αντιπολίτευση».

Ο Αλ. Τσίπρας επικαλείται το βρετανικό BBC ως παράδειγμα, όμως ποια είναι η αλήθεια;

Το BBC είναι ο μεγαλύτερος ραδιοτηλεοπτικός φορέας στον κόσμο σε επίπεδο προσωπικού (23.000). Χρηματοδοτείται κατά κύριο λόγο από την άδεια τηλεθέασης που πληρώνεται από τα νοικοκυριά και ανέρχεται σε 145 λίρες το χρόνο ανά νοικοκυριό (που παρακολουθούν το τηλεοπτικό πρόγραμμα ανεξαρτήτως μέσου). Το BBC παίρνει χρηματοδοτήσεις από την κυβέρνηση αλλά αναπτύσσει επιχειρηματική δραστηριότητα μέσα από τις θυγατρικές του εταιρείες όπως το BBC Worldwide Ltd, BBC Studios and Post Production Ltd, BBC Resources Ltd, που με τη σειρά τους έχουν θυγατρικές ή/και συμμετέχουν ως μέτοχοι σε άλλες επιχειρήσεις/επενδύσεις. Λειτουργεί επομένως σαν μεγάλη καπιταλιστική επιχείρηση με αντίστοιχη δομή διοικητική και συμβούλους πρώην και νυν διευθυντές μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων (Barclays, Amazon, BT Wholesale κα). 

Αντίστοιχα εναρμονισμένες είναι και οι εργασιακές σχέσεις στον οργανισμό. Σύμφωνα με δικά του στοιχεία το BBC έχει 12.000 εξωτερικούς συνεργάτες (contractors). Μεγάλη συζήτηση ανοίχτηκε πρόσφατα στον τύπο με το ζήτημα της κάλυψης οργανικών θέσεων του οργανισμού με εξωτερικούς συνεργάτες με σκοπό τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών. Επίσης πλευρές της λειτουργίας του καλύπτονται από εταιρείες που με τη σειρά τους πληρώνουν τους εργαζόμενους στις ξεχωριστές μονάδες οριακά πάνω από τον κατώτατο μισθό. Μέσα στην πενταετία,  οι μισθοί των εργαζομένων του BBC έπεσαν κατά 10% (ανέβηκαν κατά 7.2%, αλλά με τον πληθωρισμό στο 17.2%). Επιπρόσθετα, στο BBC υλοποιείται το Delivering Quality First Programme με βάση το οποίο έχουν κάνει 7.000 απολύσεις από το 2004 και προγραμματίζουν άλλες 2.000.

Πρόσφατα διέρρευσε πως το BBC σχεδιάζει την ιδιωτικοποίηση της υπηρεσίας αναμετάδοσης, κίνηση που θα φέρει απολύσεις τουλάχιστον 750 εργαζομένων. 

Συν τοις άλλοις, γνωστή είναι και η «συνεισφορά» δεκαετιών  του BBC στην βρώμικη αντικομμουνιστική εκστρατεία, την σταλινολογία, την …βαθύτατη επιστημονική τεκμηρίωση ότι οι κομμουνιστές τρώνε παιδιά… με συστηματικά αφιερώματα διαστρέβλωσης γύρω από το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, αναπαράγοντας επιχειρηματολογία που θα ζήλευε κι ο Γκέμπελς.

Μπροστά στις εργατικές κινητοποιήσεις στην Ελλάδα, το πρότυπο του ΣΥΡΙΖΑ, το BBC όλο το προηγούμενο διάστημα, κράτησε εξίσου προκλητική στάση, εμφανίζοντας μόνο τις προβοκάτσιες και αποσιωπώντας τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις και απεργιακές μάχες. Σε αναμεταδόσεις σκόπιμα ενέπλεκε τους κομμουνιστές στα προβοκατόρικα επεισόδια.

Ενώ να μην παραλείψουμε ότι με αφιερώματα και ρεπορτάζ το BBC πλειοδοτεί στις αιχμές που αναπτύσσει η Βρετανική αστική τάξη, βάζοντας το ιδεολογικό «χαλί» σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις (επερχόμενες και τρέχουσες) αλλά και σε μέτρα που παίρνονται στο εσωτερικό. Χαρακτηριστική άλλωστε και η βιομηχανία ψεμάτων που το ΒΒC επιστράτευσε για τη δικαιολόγηση της συμμετοχής βρετανικών στρατευμάτων στον πόλεμο του Ιράκ, αλλά και στην επέμβαση στη Συρία στο όνομα της εξολόθρευσης όπλων μαζικής καταστροφής που ακόμα… αναζητούνται.

Ίσως η επιστράτευση του BBC ως παράδειγμα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι και ένα είδος επιβράβευσης του οπορτουνισμού για τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έπαιξε το εν λόγω δίκτυο στη δικαιολόγηση των ματοκυλισμάτων των λαών, όπως κάνει και αυτές τις μέρες στη Συρία, προβάλλοντας τους μισθοφόρους αντικαθεστωτικούς σαν αγγελούδια.

Aυτά τα λίγα φτάνουν πιστεύουμε για κάθε καλοπροαίρετο ώστε να κατανοήσει ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για «ελληνικό φιλολαϊκό ΒΒC» είναι μια ακόμα απάτη στα πλαίσια της επιχείρησης του να εξωραΐσει τον καπιταλισμό, σπορ στο οποίο επιδίδεται χρόνια ο οπορτουνισμός. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως προδίδεται από την ίδια την πείρα του λαού, από την ίδια την πραγματικότητα. Ούτε οι συμπράξεις κράτους-ιδιωτών, ούτε οι ημικρατικοί οργανισμοί  αποτελούν λύση και διέξοδο για το λαό. Μόνο η πάλη του για ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που ο λαός θα κάνει κουμάντο στην παραγωγή και ο ίδιος θα 'ναι σε θέση να μαθαίνει και να ενημερώνεται για την πραγματική αλήθεια.



 Αναρτήθηκε από προλεταριος  

Τα παζάρια των γραφειοκρατών του ΣΥΡΙΖΑ

Τα παζάρια των γραφειοκρατών του ΣΥΡΙΖΑ 
Ότι υπάρχουν δύο «κόσμοι» στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι γνωστό δεκάδες και δεκάδες χρόνια. 
Μερικές φορές αυτή η αλήθεια φαίνεται τόσο ανάγλυφα που δεν χρειάζεται να σχολιάσεις ή να προσθέσεις παραπάνω πράγματα.

Ας δούμε λοιπόν τους δύο «κόσμους».

 Ο πρώτος «κόσμος» είναι αυτός της ταξικής γραμμής, της σύγκρουσης με τα μονοπώλια και την εργοδοσία.
ΠΑΜΕ: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΛΕΟΝΑΖΟΝΤΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ
«Το ΠΥΣΔΕ ΠΕΙΡΑΙΑ με βάση την πείρα των προηγούμενων χρόνων και εκτιμώντας τις ανάγκες του σε εκπαιδευτικό προσωπικό (π.χ. αποχωρήσεις λόγω συνταξιοδότησης, διαθέσεις και μετατάξεις στην Α/βάθμια, αποσπάσεις, άδειες εκπαιδευτικών, τα τμήματα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ που θα γίνουν το Σεπτέμβρη κι άλλες ανάγκες) ενημερώνει το υπουργείο ότι δεν υπάρχουν πλεονάζοντες εκπαιδευτικοί στο ΠΥΣΔΕ Πειραιά»


Η παραπάνω απόφαση πάρθηκε μετά από πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ. Συγκεκριμένα, ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ στο ΠΥΣΔΕ πρότεινε: «το ΠΥΣΔΕ Πειραιά ν’ αποστείλει προς το Υπουργείο μόνο τα κενά κι όχι πλεονάσματα εκπαιδευτικών, τα οποία, όπως κάθε χρόνο αποδεικνύονται πλασματικά».

Αντίστοιχη απόφαση πάρθηκε από τα ΠΥΣΔΕ Κέρκυρας και Κεφαλονιάς.

ΣΥΡΙΖΑ: ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΛΕΟΝΑΖΟΝΤΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟΙ
Πάμε στην άλλη άκρη, αυτή του συμβιβασμού, του κοινωνικού εταιρισμού, των παζαριών, της ταξικής συνεργασίας. 

Ας δούμε τι έγινε, στην αντίστοιχη συνεδρίαση του ΠΥΣΔΕ Χίου όπου το αιρετό μέλος ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ. 


Αντιγράφω από την δήλωση του: 
«Δηλώνω, με αίσθημα ευθύνης προς τους συναδέλφους μου, ότι 
 Α. παρέμεινα καθ’ όλη  τη διαδικασία της συνεδρίασης του ΠΥΣΔΕ Χίου, κινούμενος με γνώμονα την ελαχιστοποίηση των απωλειών (πλεονασμάτων)»

 Παρακάτω: 
«Με βάση την εκτίμηση του αλγορίθμου ο αριθμός των εκπαιδευτικών που πλεονάζουν στο ΠΥΣΔΕ Χίου ήταν 354 (Α΄ Χίου: 331, Β΄ Χίου: 23 ).
Με βάση τις παρεμβάσεις του αιρετού (διδακτικό ωράριο διευθυντών, αριθμό μαθητών ανά τμήμα κτλ),όσες έγιναν αποδεκτές από την πλειοψηφία του συμβουλίου, ο αριθμός των εκπαιδευτικών που πλεονάζουν διαμορφώθηκε σε 195 (Α΄ Χίου: 187, Β΄ Χίου: 8)»


Αυτός είναι ο «συνδικαλισμός» του ΣΥΡΙΖΑ. «Πάλη» όχι για καμία απόλυση εκπαιδευτικού (γιατί αυτό θα πει στην ουσία «εκπαιδευτικός που πλεονάζει») αλλά για να απολυθούν λιγότεροι!!! Αισχρό παζάρι δηλαδή με τη ζωή και τη δουλειά δεκάδων (στην περίπτωση της Χίου) εκπαιδευτικών!

Για του λόγου το αληθές. Εδώ βρίσκεται ολόκληρη η δήλωση του εκπροσώπου του ΠΑΜΕ και εδώ του εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ.

Με την ίδια λογική υπογράφουν συμβάσεις που μειώνουν μισθούς, καταργούν δικαιώματα. Γι’ αυτό η εργοδοσία τους έχει στα όπα – όπα και τους ενισχύει με κάθε τρόπο (π.χ. εταιρικά αυτοκίνητα για να ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ στο ΕΚΑ). 

Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, και τα δείγματα γραφής είναι πλέον πολλά (δες π.χ. εδώ και εδώ) για να τα αγνοήσει κανείς. 

ΚΑΝΤΟΥΣ ΠΕΡΑ!
 Αναρτήθηκε από Red Attack

Το χειροκρότημα που με τσάκισε

Το χειροκρότημα που με τσάκισε 
 Δεν με ενοχλεί και τόσο αυτό που είπε χτες στο Ναύπλιο ο πρωθύ: "...να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις και να φτιάξουμε την Ελλάδα της ανάπτυξης που δεν θα εξαρτάται από δανειστές και δανεικά". Βέβαια, γνωρίζω άριστα πως ο πρωθύ είναι αδύνατον να αναφέρει έστω μία χώρα που δεν εξαρτάται από "δανειστές και δανεικά", αλλά έχω συνηθίσει να ακούω μαλακίες από τα χείλη του.

 Δεν με ενοχλεί και τόσο ούτε το άλλο που είπε χτες στο Ναύπλιο ο πρωθύ, πως τάχατες "...δεν πρόκειται να συμβιβαστούμε με τους βολεμένους και τα προνόμιά τους". Κι ας ξέρω πως αυτό το κωλοσύστημα που υπηρετεί με συνέπεια, στηρίζεται πάνω σε βολεμένους, τους οποίους εξαγοράζει με προνόμια. Βλέπετε, έχω συνηθίσει να ακούω παπαριές από τα χείλη του.

 Δεν με ενοχλεί και τόσο ούτε το άλλο που είπε χτες στο Ναύπλιο ο πρωθύ: "...όσο πιο δίκαια μοιραστούν οι θυσίες σε όλους τους Έλληνες πολίτες, τόσο πιο γρήγορα θα τελειώσουν οι θυσίες για όλους τους Έλληνες". Προφανώς, ο πρωθύ θεωρεί τον όρο "έλληνας πολίτης" συνώνυμο του "μαλάκα φουκαρά", μιας και μόνο απ' αυτόν ζητά θυσίες. Για να το πω ανάποδα, ο πρωθύ δεν θεωρεί "έλληνες πολίτες" κάτι λεχάρια εφοπλιστάδες, βιομήχανους, μηντιάδες, μεγαλοεργολάβους κλπ, από τους οποίους ζητάει μόνο μια "θυσία": να τον στηρίζουν. Επιμένω, λοιπόν, ότι τέτοιες καραμνπινάτες μπούρδες δεν με ενοχλούν επειδή τα χείλη τού πρωθύ είναι συνηθισμένα σ' αυτές.

 Δεν με ενοχλεί και τόσο ούτε το άλλο που είπε χτες στο Ναύπλιο ο πρωθύ: "Δεν πιστεύουμε ότι σε μια περίοδο τεράστιας ανεργίας πρέπει να προστεθούν κι άλλοι άνεργοι από το Δημόσιο. Αλλά κάποιες, έστω και συμβολικές, αποχωρήσεις πρέπει να υπάρξουν και από το Δημόσιο". Κι ας μη καταλαβαίνω τι διάολο σημαίνει ο όρος "συμβολική αποχώρηση". Μήπως, κατ' αντίστιξη, υπάρχει και "συμβολικός βιασμός", λες και το βιασμένο κοριτσάκι θα νοιώσει καλύτερα αν μάθει πως βιάστηκε και η τρανς γειτόνισσά της; Σιγά, καλέ, που θα εκπλαγώ! Πρώτη φορά "πυροβολεί" ο πρωθύ;

 Δεν με ενοχλεί και τόσο ούτε το άλλο που είπε χτες στο Ναύπλιο ο πρωθύ για "τα έξι λογιστήρια που υπήρχαν και δεν επικοινωνούσαν μεταξύ τους, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να υπήρχαν τιμολόγια που πληρώνονταν δύο και τρείς φορές". Προσέξτε: δεν είναι βεβαιωμένο ότι υπάρχουν τιμολόγια που διπλοτριπλοπληρώνονταν αλλά ο πρωθύ αμολάει μια ρουκέττα που δημιουργεί εντυπώσεις και όποιος την καταλάβει, την κατάλαβε. Είναι σαν λέω κι εγώ ότι η μονίμως καλοχτενισμένη φράντζα τού πρωθύ μπορεί να σημαίνει ότι ο πρωθύ είναι γκέυ. Μπορεί! Δεν είναι σίγουρο, έτσι; Μια σκέψη κάνω, βρε αδερφέ!

 Μπορεί όλα αυτά να μη με ενόχλησαν και τόσο πολύ αλλά ομολογώ ότι ανατρίχιασα με την εξαιρετικά ξετσίπωτη προστυχιά τής εξής αποστροφής: "Είναι υποκρισία να μας λένε να «κάνουμε πίσω». Διότι την κατάργησή της (σ.σ. της ΕΡΤ) κανείς δεν μας τη ζήτησε, αλλά να περικοπούν δύο χιλιάδες από το δημόσιο ως τις αρχές του Ιουνίου, όλοι μαζί οι πολιτικοί αρχηγοί το υπογράψαμε, το ψηφίσαμε στη Βουλή και το αναλάβαμε ως υποχρέωση. Να τους κόβαμε από κάπου αλλού, κι όχι από την αμαρτωλή ΕΡΤ; Από πού;"... Καταλαβαίνετε, μωρέ, τί είπε ο πολιτικός αλήτης; Δεν απολύουν κόσμο βάσει μελετών, βάσει αναγκών ή βάσει προγράμματος αλλά επειδή έτσι υποσχέθηκαν οι τρεις πολιτικοί καμπαλλέρος! Και, μάλιστα, τους απολύουν παίζοντας την κολοκυθιά: να διώξουμε από την ΕΒΓΑ της γωνίας - και γιατί να διώξουμε από την ΕΒΓΑ της γωνίας; - εσύ από πού λες να διώξουμε; - να διώξουμε από το ψιλικατζίδικο τής Λιλής - και γιατί να διώξουμε από το ψιλικατζίδικο τής Λιλής; - εσύ από πού λες να διώξουμε; - να διώξουμε από το μπουρδέλο τής μάνας σου...


 Κι όμως, ούτε κι αυτό το ελεεινολόγημα με ενόχλησε τόσο πολύ, όσο με ενόχλησε ότι το ακροατήριο χειροκρότησε. Αυτό το γαμημένο χειροκρότημα με τσάκισε...

Χωρίς ΕΤ-1 γρανάζι δε γυρνά

Χωρίς ΕΤ-1 γρανάζι δε γυρνά 
(εντάξει, πρόλαβαν να το σκεφτούν και να το γράψουν άλλοι το σύνθημα του τίτλου, αλλά νομίζω πως δεν υπάρχουν πνευματικά δικαιώματα σε τέτοιες περιπτώσεις).

 Την κυριακή το απόγευμα στη λδ του βορρά ήταν η ώρα του παιδιού. Εν αρχή στο πάρκο απέναντι από την ετ3. Προσπερνούσες στην είσοδο τους πορτιέρηδες απ’ το ξεκίνημα, που σου άπλωναν στο πρόσωπο την εφημερίδα τους σαν ένταλμα σύλληψης και έβρισκες πιο κάτω, προς τις κούνιες, την ανοιχτή συνέλευση, όπου είχε μετακινηθεί προς άγρα σκιάς. Πρόλαβα τρεις ομιλητές που άρχισαν όλοι λέγοντας πως θα σταθούν σε πιο πρακτικά ζητήματα. Και δεν έχω πρόθεση να αμφισβητήσω ή να ειρωνευτώ τις προθέσεις τους, αλλά είναι ζήτημα αν κατάφεραν να περάσουν ποτέ στο πεδίο της πράξης, γιατί σε τέτοια οργανωτικά ζητήματα, όπου ακούς πολλούς συντρόφους, αργεί να ξημερώσει, ιδίως όταν μιλάμε για εξωκοινοβούλιο κι αντάριζα. Αν τα παιδιά έμεναν μόνα τους να παίζουν, θα ξαναζούσαν τη φαντασίωση της κάτω βουλής και του λευκού πύργου, που είναι ο πιο γρήγορος δρόμος προς τον εκφυλισμό, για ένα και βασικό λόγο: πως είναι η πλέον αυτοαναφορική διαδικασία ατομικής εκτόνωσης κι ικανοποίησης ιδεολογικών φετίχ, η οποία μιλά εξ ονόματος του συνόλου, χωρίς ποτέ να γίνεται συλλογική επί της ουσίας.

 Προχωρώντας προς το δημαρχείο και τον χώρο της προσυγκέντρωσής μας, πέτυχα ένα λεφούσι από άλλα παιδιά, μικρότερης ηλικίας, που γιόρταζαν μαζί με τους γονείς τους τη μέρα του πατέρα. Κι έβαζαν τα κεφάλια τους σε μια χάρτινη φιγούρα με ένα σχέδιο και τη λεζάντα: όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω δυνατός κι έξυπνος σαν τον μπαμπά μου. Και μια άλλη παραδίπλα για τα κοριτσάκια, όπου άλλαζαν μόνο τα γένη στη λεζάντα. Αλλά αν οι διοργανωτές είχαν σκεφτεί οικονομικά και κινηματικά, θα είχαν φτιάξει μόνο ένα και θα συμπλήρωναν τη λεζάντα. Θέλω να γίνω δυνατός-ή κι έξυπνος-η, σαν τον/την μπαμπά μου –γιατί ως γνωστόν, στη λογική του χώρου, το φύλο αποτελεί κοινωνική κατασκευή, βεβαίως-βεβαίως. Αλλά αν το ‘χαν φτιάξει άλλες συνιστώσες του χώρου, θα έλεγε: όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω δυνατός σαν το κουκουέ. Και αν αφορούσε εμάς το πράγμα, θα διοργανώναμε τη μέρα του πατερούλη και θα βάζαμε τη φιγούρα του συντρόφου με το μουστάκι, για να βγάζουμε συλλεκτικές φωτογραφίες.

 Επόμενος σταθμός η έκθεση βιβλίου κι η παρουσίαση του βιβλίου του γκίντερ για την εξέγερση του σπάρτακου, από τον τηλέμαχο λουγγή. Που είχε προλάβει να γνωρίσει το συγγραφέα, όταν ήταν νέος και είναι –κατά δήλωσή του- τσιτατολόγος, γιατί «έχω κάνει πολλά χρόνια και με τους κλασικούς»! Ο βυζαντινολόγος λουγγής δεν ασχολήθηκε με τις βυζαντινολογίες του κινήματος, αλλά με το θέμα της δουλοκτησίας, κάνοντας αρκετούς παραλληλισμούς (χωρίς να έχει πάντα πολύ αυστηρό ειρμό, γι’ αυτό και μας ρωτούσε διαρκώς αν τον παρακολουθούμε) και προεκτάσεις στον χρόνο –μολονότι στην ιστορία επαναλαμβάνονται μόνο οι εξωτερικές μορφές κι όχι η ίδια η ιστορία.

 Αναφέρθηκε μεταξύ άλλων: στην κρίση της δουλοκτητικής κοινωνίας και τις κρίσεις εν γένει, που ναι μεν διαρκούσαν περισσότερα χρόνια τότε, αλλά παραδοσιακά οδηγούν την εκάστοτε άρχουσα τάξη στην εξαθλίωση των κατώτερων στρωμάτων και σε αντιπαραγωγικές επενδύσεις κεφαλαίων –μπορεί να μην υπήρχαν τράπεζες στην ελβετία, αλλά έφτιαχναν βίλες, θέρμες, πολυτελή λουτρά, κτλ. Στις εξπανσιονιστικές (sic) τάσεις της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας –θυμίζοντάς μας πως ένας είναι ο εχθρός, ο εξπανσιονισμός. Στους τίμιους ρεφορμιστές της εποχής, τους γράκχους, που προσπάθησαν να επιβάλλουν κάποιες φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις , αλλά βρήκαν τραγικό θάνατο σε ενέδρα από πληρωμένους μπράβους και το λούμπεν προλεταριάτο που τρεφόταν με άρτο και θεάματα. Ενώ ανέφερε 4-5 φορές και την αδυναμία σύναψης μιας Λαϊκής Συμμαχίας των δούλων με τα κατώτερα λαϊκά στρώματα. Κι όταν επεκτάθηκε στα αίτια της ήττας και συμπεριέλαβε την έλλειψη ωρίμανσης του υποκειμενικού παράγοντα (καθώς οι δούλοι δεν αποτελούσαν πλειοψηφία στον ιταλικό χώρο), περίμενα συνειρμικά να σημειώσει και την καθοριστική σημασία ενός ισχυρού κκ ως συνειδητής πρωτοπορίας.
 Κι αν όλα αυτά σου φαίνονται (και είναι) κάπως τραβηγμένα σφε αναγνώστη, πρέπει να σκεφτείς πως οι διάφορες μορφές δουλείας (και δουλοπαροικίας) παρέμειναν στο ιστορικό προσκήνιο μέχρι και τον εικοστό αιώνα, για να εξαφανιστούν οριστικά μόνο με την οκτωβριανή επανάσταση που έβαλε στο στόχαστρό της και τη μισθωτή δουλεία.

 Φεύγοντας από τον χώρο της έκθεσης μαζί με άλλους συντρόφους πού ήταν «χρεωμένοι» εκεί –γιατί το παμε είναι τόσο διασπαστικό, που διασπά ακόμα και τις δικές του δυνάμεις, σύντροφε παπαδημούλη- πετύχαμε την πορεία, που είχε ξεκινήσει ήδη από την ετ3. Κι ακολούθησε ένας ιδιότυπος τηλε-μαραθώνιος στους δρόμους της πόλης, για να επιστρέψουμε στο ίδιο σημείο, και να δώσουμε τη σκυτάλη στους μουσικούς που θα έδιναν συναυλία. Κι εκεί υπήρχε πολύς φρέσκος κόσμος, που προτίμησε να μην ιδρώσει με άσκοπες βόλτες στο κέντρο, αλλά να δώσει κατευθείαν το παρών στη στρατού για το μουσικό πρόγραμμα –που θα ολοκλήρωνε ιδανικά μια ωραία μέρα τους στην παραλία για μπάνιο.

 Αλλά η αναδυόμενη μπόχα δεν ερχόταν από αυτούς, ούτε από το δικό μας μπάνιο στον ιδρώτα –ούτε καν απ’ τον παρακείμενο θερμαϊκό. Ερχόταν απ’ τα δελτία ειδήσεων των ιδιωτικών καναλιών που έσπαγαν στην ψύχρα την απεργία, για να σπάσουν τα νεύρα του κόσμου με την αντικειμενική τους ενημέρωση και να βοηθήσουν το σαμαρά να σπάσει αυγά και να κάνει ομελέτα με τα τσόφλια του σάπιου κατεστημένου (που σπάει κι αυτό από στιγμή σε στιγμή). Και φυσικά για να δώσουν γραμμή πως οι εκλογές πρέπει να αποφευχθούν πάση θυσία. Είπαν και ελάλησαν.

 Ευτυχώς στην αστική δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Αν κάποιος καναλάρχης θέλει να σπάσει την «απεργιακή ομερτά», μπορεί να πάρει άδεια για πεντάλεπτο απεργιακό δελτίο και να το βγάλει κανονικά, με ωριαία σχεδόν διάρκεια. Και στο καπάκι να βγάλει πχ τον τράγκα με ένα καυτό απεργιακό θέμα για τα πραγματικά αίτια του θανάτου του χριστόδουλου, με την πολύτιμη συμβολή της δήμητρας λιάνη. Κι εάν κάποιος πολιτικός αρχηγός της συμπολίτευσης θέλει να αποφύγει τις εκλογές χωρίς να γίνει ρεζίλι, μπορεί να περιμένει το συμβούλιο της επικρατείας να τον βγάλει από τη δύσκολη θέση και να το παίζει εκ του ασφαλούς υπεύθυνη κι αγωνιστική δύναμη, που ξέρει από μεταρρυθμίσεις.

 Και από την άλλη όμως. Αν θες να στήσεις προ-εκλογικού χαρακτήρα φιέστα, χωρίς να χάσεις την καλή έξωθεν μαρτυρία του ενωτικού αγωνιστή, μπορείς να ρίξεις το ανάθεμα στο διασπαστικό παμε, που βάζει συγκέντρωση στην αγία παρασκευή, αντί να ‘ρθει στο σύνταγμα να γίνει χειροκροτητής του πρωθυπουργήσιμου αλέξη. Κι αν είσαι συνδικαλιστής του ίδιου χώρου και κατά βάθος θες να σπάσει η απεργία, για να δείξουν τα κανάλια τη φιέστα του αρχηγού, αλλά να κρατήσεις το φιλεργατικό προφίλ και να μη σε πουν απεργοσπάστη, μοιράζεις τα κουκιά στην εσηεα, ένας υπέρ, ένας κατά και δεν επιβάλλεις κυρώσεις στους απεργοσπάστες που δυστυχώς σε παράκουσαν –εσύ όμως είχες όλη την καλή θέληση. Να σημειωθεί στα πρακτικά.

 Κι έτσι όλοι μαζί είναι μια ωραία δημοκρατική ατμόσφαιρα, που εξέρχεται σταδιακά από το αδιέξοδο, όχι ακριβώς αλώβητη, αλλά φιλοδοξώντας να κλείσει γρήγορα κι ομαλά το όποιο ρήγμα άνοιξε. Κι εναπόκειται σε εμάς να το κρατήσουμε ανοιχτό και να το βαθύνουμε. 
 Προβοκάτσια από Μπρεζνιεφικό απολίθωμα  

Νίκη στην Απερ-τρία

Νίκη στην Απερ-τρία 
Μικρά παραλειπόμενα των τελευταίων ημερών

 Ο άνθρωπος διαφέρει από τα ζώα γιατί εργάζεται κι έχει συνείδηση. Κι όπως συμπληρώνει ο ψάλτης σε μια ταινία του διαλιανίδη από την χρυσή δεκαετία, ο άνθρωπος εργάζεται κι ασφαλίζεται στο ίκα. Κανένα ζώο δε θα δεχόταν να ασφαλιστεί στο ικα. Το θέμα είναι βέβαια πως τα ζώα μπορεί να μην αναπτύσσουν (ταξική) συνείδηση, αλλά έχουνε τουλάχιστον το ένστικτο της επιβίωσης και παλεύουν για να υπερασπιστούν τη ζωή τους. Ενώ ο αποχαυνωμένος τηλεθεατής έχει απολέσει προ πολλού το πρώτο και (μολονότι βρίσκεται στο όριο της επιβίωσης) δε διαθέτει ούτε το δεύτερο, παραμένοντας απαθής στον καναπέ του.

Πρώτα ήρθαν οι καπιταλιστές και μου έριξαν στο μισό το μισθό μου, για να βγούμε από την κρίση. Δεν αντέδρασα γιατί είχα τηλεόραση, που μου το επιβεβαίωσε. Ύστερα ήρθε η κυβέρνηση, που με ξεζούμισε με φόρους και χαράτσια, για να δούμε φως στο τούνελ. Δεν αντέδρασα γιατί είχα ακόμα τηλεόραση και μπορούσα να δω τη νικολούλη. Μετά ήρθαν οι τράπεζες να μου πάρουν το σπίτι –πριν τις προλάβει η ευδαπ- και τα σώβρακα. Μία από τα ίδια. Και όταν τελικά έπεσε μαύρο στην οθόνη, κατάλαβα πως δεν είχε μείνει τίποτα άλλο πια να μου πάρουν. Αλλά δε βαριέσαι, υπάρχει και το διαδίκτυο.

 Το ευχάριστο είναι ότι υπάρχει κι ένα κομμάτι που προβληματίζεται κι αντιδρά, με διαδηλώσεις και ανοιχτές συνελεύσεις που τις πραγματοποιούν άνθρωποι ελεύθεροι κι ονειρευόμενοι –ενίοτε ίσως και ονειροπαρμένοι. Το πιο σημαντικό είναι πως δεν υπάρχει καμία αναφορά σε εργατική τάξη και άλλες τέτοιες κοινωνικές κατασκευές που χωρίζουν τεχνητά τους (ελεύθερους, ονειρευόμενους) ανθρώπους. Ενώ παράλληλα πληροφορούμαστε πως δε συμμετείχαν οι φίλοι μας τα ζώα, που έχουν τουλάχιστον ένστικτο επιβίωσης, μακριά από τον πολιτισμό και τις κοινωνικές κατασκευές που καταπολεμάνε και καταστρέφουν τα φυσικά μας ένστικτα. Πλάσματα του θεού είμαστε όλοι, είτε τον ονομάζουμε απλά θεό είτε το βαφτίζουμε μητέρα φύση –που τα πάντα εν σοφία εποίησε- κι επιδιώκουμε την επιστροφή μας σε αυτήν και τις βασικές αρχές Της.

 Μια πρώτη γενική εκτίμηση για το κίνημα αλληλεγγύης στην ερτ είναι πως θυμίζει πολύ τις πλατείες, με τη διαφορά πως βασίζεται σε έναν εργατικό αγώνα (όχι όμως του χαρκοβίτη), που δεν είναι φοβικός απέναντι στα σωματεία και τα πολιτικά κόμματα. Με άλλα λόγια θυμίζει πολύ τις πλατείες, με τη διαφορά πως δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτές. Η όποια σύνδεση γίνεται βάση με το κοινό στοιχείο της παρδαλής ποικιλώνυμης σύνθεσης του συγκεντρωμένου πλήθους και σταματά εκεί. Αλλά παραμένει εν μέρει στο μυαλό του χύμα κόσμου, που έχει (διαπαιδαγωγηθεί και) συνηθίσει να είναι χύμα και να μην οργανώνει την πάλη του.

 Ο κόσμος που συγκεντρώνεται έχει ανάγκη να ξεσπάσει, να γιορτάσει, να ξεμιζεριάσει· έχει ανάγκη να κάνει χαβαλέ, να αμπελοφιλοσοφήσει, ή να ψάξει στο κτίριο της ετ3 την εμμανουέλα αγγουράκη, που έφτασε να εμπνεύσει και θεατρικό με τίτλο γιατί τον έκανα τάρανδο. Είναι πρόθυμος να κατέβει στην ερτ, στις πλατείες, ακόμα και να ψηφίσει κάτι για να τα αλλάξει όλα. Αλλά δεν είναι έτοιμος να απεργήσει και να χαλάσει την ζαχαρένια του. Μεταφέρει στον αγώνα τα κουσούρια του καναπέ του, όπως όλοι μας σε ένα βαθμό, και τείνει στις εύκολες πολιτικές λύσεις που υπόσχονται επιστροφή στη χαμένη ζαχαρένια του πρόσφατου παρελθόντος. Κι η βασική ευθύνη γι’ αυτό δε βαραίνει φυσικά τον κόσμο, αλλά τις «χύμα οργανώσεις» που τον διαπαιδαγωγούν βαυκαλιζόμενες πως συνδέονται με το αυθόρμητο.

 Εν τω μεταξύ πολλοί αναρωτιούνται αθώα γιατί να απεργούν τώρα οι δημοσιογράφοι. Και λένε πως όταν υπάρχει ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, πρέπει να μπορούν να ενημερώσουν τον κόσμο, να είναι ελεύθεροι να φωνάξουν, αντί να φιμώνονται. Ενώ οι πιο… αθώοι προσθέτουν πως έτσι εξυπηρετούν το παιχνίδι και τους σκοπούς της κυβέρνησης.

 Αλλά αν κάποιος εκδότης ή καναλάρχης καίγεται να ενημερώσει τον κόσμο για τον αγώνα της ερτ, έχει λαμπρό πεδίο δόξας μπροστά του. Μπορεί να πάρει σχετική άδεια απ’ την εσηεα ή όποια άλλη ένωση και να βγάλει απεργιακό πρόγραμμα ή ειδικό φύλλο. Που θα είναι όντως απεργιακό και όχι απεργοσπαστικό, σαν των αστικών φυλλάδων που κυκλοφόρησαν χτες προβάλλοντας τη προπαγάνδα της κυβέρνησης.

 Αλλιώς είναι χίλιες φορές καλύτερο να συνεχίσει η απεργία των δημοσιογράφων –και μόνο για τα παράπλευρα οφέλη της. Δεν είναι μόνο η ερτ που διανύει τις καλύτερες μέρες της από την ίδρυσή της, με τους δημοσιογράφους να νιώθουν για πρώτη φορά ελεύθεροι να πουν αυτό που σκέφτονται –με ό,τι αντιφάσεις κι αν έχει αυτό- και την ετ3 να προβάλλει πραγματικά απεργιακό πρόγραμμα με τους εργατικούς αγώνες της περιοχής. Είναι ότι ακόμα κι αυτά τα ιδιωτικά κανάλια γίνονται σχετικά πιο συμπαθή όταν δεν έχουν δελτία ειδήσεων για να χύσουν δηλητήριο στις συνειδήσεις του κόσμου και χολή εναντίον όσων αγωνίζονται.

 Κάποτε το κρατικό μονοπώλιο της είδησης φίμωνε κάθε αντίθετη φωνή στην κυβερνητική προπαγάνδα, που δεν έπειθε κανένα αλλά ήταν η μόνη που μπορούσε να ακουστεί. Σήμερα το ιδιωτικό μονοπώλιο των πλουραλιστικών μμε είναι πιο εκλεπτυσμένο -και γι’ αυτό πιο αποτελεσματικό- αλλά απείρως πιο χυδαία κυβερνητικό και συστημικό· καθιστώντας τον απόγονο της υενεδ το μόνο ραδιοτηλεοπτικό μέσο σχετικά μεγάλης απήχησης όπου μπορείς να δεις και να ακούσεις κάτι διαφορετικό.

 Ο σαμαράς πάντως εξαργύρωσε το δωράκι που έκανε στον αλαφούζο –τον τρίτο τελικό πακέτο με το κύπελλο συνομοσπονδιών- με ένα γραπτό διάγγελμα στην καθημερινή, για να μας πει πως η ερτ βρισκόταν συνεχώς σε απεργία. Αυτός αντιθέτως προτίμησε το έντυπο ενός δημοκρατικού ομίλου, όπου οκτώ παχυλά αμειβόμενα στελέχη του διαγράφτηκαν από την εσηεα για απεργοσπασία. Κι αφού είναι πιασμένο από άλλους στο διαδίκτυο το όνομα της νεριτ, μπορεί να δανειστεί προσωρινά και την ιστοσελίδα του σκάι. Κρίμα όμως που δε σκέφτηκαν να κυκλοφορήσουν μαζί με το άρθρο κι ένα αυτόγραφο του πρωθυπουργού, για να γίνει το φύλλο ανάρπαστο από το φιλελεύθερο αναγνωστικό κοινό της εφημερίδας. Μα τι σόι δεξιοί είναι αυτοί, χωρίς επιχειρηματικό μνημ… εε δαιμόνιο;
 Σε κάθε περίπτωση ο λαός πρέπει να διδάσκεται από τον εχθρό του και να δει πως δεν υπάρχει διέξοδος, χωρίς σύγκρουση. Ή όπως λέει κι ο σαμαράς, αν δε σπάσεις αυγά δεν κάνεις ομελέτα. Καλ-ομελέτα κι έρχεται αντώνη.

 Τις επόμενες μέρες θα συναντηθούν κι οι κυβερνητικές εταίρες, οπότε θα αρχίσει να ξεκαθαρίζει λίγο το πολιτικό τοπίο. Μέχρι τότε πολλοί σκέφτονται τα πιθανά σενάρια και προσπαθούν να καταλάβουν τι βρίσκεται πίσω από την επιφάνεια των γεγονότων. Προσπαθεί ο σαμαράς να ρεφάρει από το θέμα της δέπα; Κάνει επίδειξη ισχύος δίνοντας εξετάσεις στους καπιταλιστές; Ετοιμάζει συμπληρωματικό ρόλο για τους ναζί της χρυσής αυγής στην κυβέρνηση; Ή μήπως προωθείται νέο κυβερνητικό σχήμα με πυρήνα το σύριζα; Και πώς εξηγείται η στάση της ebu και άλλων αξιωματούχων ανά την ευρώπη; Τι σχεδιασμοί συγκρούονται σε αυτό το πεδίο;

 Ο λαός όμως πρέπει να κάψει τα σενάρια που του πλασάρουν και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Έχοντας καθαρό σε κάθε περίπτωση αυτό που μας λέει ο στίχος του ποιητή, πως ο πόλεμος και η ειρήνη τους μοιάζουν σα δυο σταγόνες νερό. Και το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το δίπολο (αστική) δημοκρατία-δικτατορία (του κεφαλαίου), με την πρώτη να αποτελεί μόνο το πολιτικό περίβλημα της δεύτερης. Η δημοκρατία κι η δικτατορία τους είναι αδελφάκια –όχι δίδυμα, αλλά- σιαμαία, τα οποία αλληλοσυμπληρώνονται.
 Προβοκάτσια από Μπρεζνιεφικό απολίθωμα

ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Οι χαμηλόμισθοι εξηγούν το «Γερμανικό θαύμα»!

ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Οι χαμηλόμισθοι εξηγούν το «Γερμανικό θαύμα»!

''Φτωχοι παρα το οτι εχουμε δουλεια'', ειναι γραμμενο στα γιλεκα των εργατων!

Του Tomas Lundin, SvD

  

ΒΟΝΝΗ Με 7,6% μόνο - σε σύγκριση με το 24,7% στη Σουηδία – έχει η Γερμανία το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας των νέων στην Ευρώπη. Πάνω από 30.000 θέσεις μαθητείας στις επιχειρήσεις είναι κενές και η εξαγωγιμη βιομηχανία κυνηγα εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό, που δεν υπάρχει. Το πίσω μέρος του μεταλλίου είναι ενας αναπτυσσόμενος τομεας χαμηλών μισθών.

Για τους ακαδημαϊκους, το όνειρο της πλήρους απασχόλησης έχει ήδη εκπληρωθεί. Η ανεργία είναι στο 2,4%. Το ίδιο ισχύει και για τα πάντα, από τορνευτες και χειριστες μηχανηματων μεχρι και ηλεκτρολόγους.

"Είμαστε αντιμέτωποι με μια κοσμοϊστορική αλλαγή με τεράστιες προκλήσεις», έγραψε η Frankfurter Allgemeine Zeitung σε μια σειρά από άρθρα υπό τον τίτλο"δουλειά για όλους", που προκάλεσε μια πλημμύρα αντιδρασεων.

-Ένας μύθος. Η λεγόμενη πλήρης απασχόληση είναι στην πραγματικότητα  ''ο παράδεισος των καθαριστριων" με σταθερά χαμηλούς μισθούς. Δυστοπια, αντι για ουτοπία, λεει ειρωνικα ο Jens Berger στο Spiegelfechter, ένα από τα πιο σημαίνοντα πολιτικα blogs της Γερμανίας. 

Στην πραγματικότητα, oι χαμηλοι μισθοι στη Γερμανία, αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 1/5 πέμπτο της απασχόλησης, το 22,5%, σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Στη λιανική εργασία δουλευουν περισσότεροι από τον 1 στους 3 για  λιγότερο από 85 κορωνες SEK (9,90 ευρω) την ώρα και o 1 στους 5 για λιγότερο από 72 κορώνες SEK (8.50 ευρω). 

Tα κουρεία στην Ανατολική Γερμανία μπορεί εν μέρει να ειναι ευχαριστημενα με ενα ωρομίσθιο μόλις απο 25 SEK (2.91 ευρω) έως 30 SEK (3.49 ευρω) αντιστοιχα.

Oι χαμηλοι μισθοι είναι μόνο ένα από τα προβλήματα που οι επικριτές θετουν. Ένας άλλος λόγος είναι ότι οι υποψήφιοι για θέσεις εργασίας χωρις κατάρτιση, οι μακροχρόνια άνεργοι και οι γυναίκες με παιδιά, εχουν κολλήσει στη παγίδα της ανεργίας. 

Για μια άνεργη γυναίκα με παιδιά η στατιστική πιθανότητα να βρει μια θεση εργασίας μέσα σε 8 μήνες, δεν ειναι μεγαλυτερη από 3%, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Εργασίας και επαγγελματικής έρευνας, IAB. 

Η εξέλιξη αυτή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις πολιτικές μεταρρύθμισεις του πρώην σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ, που είναι γνωστή ωςAgenda 2010, η οποία την περίοδο 2003-2005 απελευθερωνε την αγορά εργασίας και μειωνε το επίδομα ανεργίας.

Από τότε, η ανεργία έχει μειωθεί απο 4,9 εκατομμυρια σε 2,9 εκατομμυρια. Η χαμηλή ανεργία των νέων εξαρτάται, ωστόσο, απο το γερμανικό σύστημα μαθητείας που παρέχει επαγγελματική πείρα και αμεσα χρήσιμες δεξιότητες.

Η μεγάλη πρόκληση τώρα είναι να επωφεληθούν από το διαθέσιμο εργατικό δυναμικό. Για να μπορεσουν να διατηρήσουν τους εργαζομένους μεγαλύτερης ηλικίας, πολλές εταιρείες έχουν εισαγάγει οθόνες υπολογιστή με μεγεθυντικό φακό, ξύλινα δάπεδα σχεδιασμενα για μεγαλυτερες ηλικιες και καρέκλες φιλικες προς "συνταξιουχους''.