Νεκροί απεργοί ανθρακωρύχοι στη Νότια Αφρική από πυρά της Αστυνομίας

Νεκροί απεργοί ανθρακωρύχοι στη Νότια Αφρική από πυρά της Αστυνομίας

Δεν έχει ακόμα ανακοινωθεί επίσημα ο αριθμός των νεκρών απεργών ανθρακωρύχων από πυρά της αστυνομίας στα ορυχεία λευκόχρυσου της επαρχίας Μαρικάνα στη Νότια Αφρική. Οι απεργοί είναι συγκεντρωμένοι εκεί από μέρες και όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, οπλισμένοι με μαχαίρια, τόξα και ακόντια.

Εκπρόσωπος της αστυνομίας δήλωσε πως η αστυνομία απάντησε σε πυρά που δέχτηκε από τους απεργούς. Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία κάνουν λόγο για σώματα που «κείτονται στο έδαφος» χωρίς να διευκρινίζουν τον αριθμό των νεκρών.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του ΒΒC οι νεκροί είναι 10, ενώ η ιστοσελίδα τηςΚαναδικής εφημερίδας National Post (από όπου και οι φωτογραφίες) τους ανεβάζει σε 18!

Εκπρόσωπος της εργατικής ένωσης που συγκάλεσε την απεργία δήλωσε  πως όταν ο πρόεδρός του προσπάθησε να πείσει τους απεργούς να σπάσουν την απεργία, αυτοί του απάντησαν πως «είναι έτοιμοι να πεθάνουν, πως δεν έχουν πρόθεση να κουνηθούν από εκεί, πως πρόκειται να στείλουν να φέρουν τα παιδιά τους μαζί» πάνω στους λόφους, όπου είναι συγκεντρωμένοι.

Θυσία στο βωμό της αγοράς τα αποθεματικά των Ταμείων

Τα ποσά είναι τεράστια και το μεγάλο κεφάλαιο ακονίζει τα νύχια του. Η κυβέρνηση αδίστακτα τα ρίχνει στον τζόγο, αδιαφορώντας αν με αυτόν τον τρόπο διακυβεύει ακόμα και την ίδια την ύπαρξη των Ταμείων. Αλλωστε η κοινωνική ασφάλιση είναι «αναχρονισμός» κατά την Ευρωπαϊκή Ενωση

«Επιδιώκουμε να στηρίζουμε μακροχρονίως την αγορά»! Αυτή η δήλωση του πρωθυπουργικού φίλου καιδιοικητή του ΙΚΑ Μ. Νεκτάριου, αποτυπώνει με τον πιο εύγλωττο τρόπο ποιος είναι ο πραγματικός στόχος της «αξιοποίησης» των αποθεματικών των Ταμείων, μέσω του Χρηματιστηρίου. Τα ποσά είναι τεράστια, ξεπερνούν τα 4,5 τρισ. δραχμές και το μεγάλο κεφάλαιο από καιρό ακονίζει τα νύχια του. Η κυβέρνηση αδίστακτα τα ρίχνει στοn τζόγο, αδιαφορώντας αν με αυτό το τρόπο διακυβεύει ακόμα και την ίδια την ύπαρξη των Ταμείων. Αλλωστε η κοινωνική ασφάλιση είναι «αναχρονισμός» κατά την Ευρωπαϊκή Ενωση, που επιτάσσει τη ριζική «αναμόρφωσή» της, δηλαδή τη διάλυσή της, βρίσκοντας «ευήκοα ώτα» στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ.

Στα 1,728 τρισ. δραχμές - σύμφωνα με κυβερνητικά στοιχεία για το διάστημα μέχρι τον Οκτώβρη του '99 - ανερχόταν η αξία των μετοχών των Ταμείων, χρήματα των ασφαλισμένων που παίζονται αυτή τη στιγμή στο Χρηματιστήριο. Αυτό δε φτάνει για το μεγάλο κεφάλαιο που τα θέλει όλα. Ετσι, ο υπουργός Εργασίας δήλωσε προχτές ότι με κοινή υπουργική απόφαση μετά τις εκλογές θα μπορούν να παίζονται στο Χρηματιστήριο χρήματα των Ταμείων πάνω και από το 20% και το 23% (μετά το 2001) της περιουσίας τους, που θέτει σαν όρια ο Ν.2676/99.

Τα όρια αυτά και αρκετά υψηλά είναι, αλλά και στην πράξη έχουν παράνομα ξεπεραστεί. Στο 22% της περιουσίας του ΙΚΑ ανέρχονταν τα ποσά που έχει παίξει στο Χρηματιστήριο μέχρι το Δεκέμβρη του '98, σύμφωνα με τον κοινωνικό προϋπολογισμό της κυβέρνησης. Στο 22% το ίδιο διάστημα ήταν του ΤΣΑΥ, στο 23% του ΤΣΜΕΔΕ, στο 60% του ΤΣΠ - ΕΤΕ...

Παράλληλα έχει χτιστεί ένας ολόκληρος μηχανισμός που θα διασφαλίζει τη μετατροπή των Ταμείων σε «θεσμικούς επενδυτές», που θα διασφαλίζει τη «στήριξη μακροχρονίως της αγοράς». Η αρχή έγινε από το ΙΚΑ, που είναι και ο μεγαλύτερος ασφαλιστικός οργανισμός της χώρας. Δημιουργήθηκε Ανώνυμη Εταιρία Διαχείρισης Αμοιβαίων Κεφαλαίων (ΑΕΔΑΚ), στην οποία παραδόθηκε όλη η κινητή περιουσία του Ιδρύματος για να την παίζει εν λευκώ στο Χρηματιστήριο. Στην ίδια ΑΕΔΑΚ παραδόθηκαν και οι κινητές περιουσίες τουΟΑΕΕ (ΤΕΒΕ, ΤΣΑ, ΤΑΕ) και του ΟΓΑ. Ετοιμη είναι άλλη ΑΕΔΑΚ, που θα αναλάβει την περιουσία του ΤΣΑΥ και του ΤΣΜΕΔΕ και έπεται συνέχεια...

Η μετατροπή των Ταμείων σε «θεσμικούς επενδυτές» δεν είναι ελληνική ανακάλυψη, αλλά σαφήw απαίτηση του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, που μάλιστα επισημαίνει ότι υπάρχει καθυστέρηση στην προώθησή της. Θέτει τις βάσεις για την ιδιωτικοποίηση των Ταμείων, για το επικείμενο - μετά τις εκλογές - σάρωμα στα ασφαλιστικά δικαιώματα, για τον κοινωνικό μεσαίωνα που θέλουν να επιβάλουν. Σε αυτά τα σχέδια έχουν συμφωνήσει και οι δυο εταίροι του δικομματισμού.

Μπροστά στις εκλογές, στην προσπάθεια άγρας ψήφων, έχουν στήσει έναν... καβγά για το θεαθήναι. Ο πρόεδρος της ΝΔ «ενδιαφέρθηκε» για τα αποθεματικά και εξαπέλυσε απειλές για εισαγγελέα σε βάρος των διοικητών των Ταμείων που παράνομα παίζουν στο Χρηματιστήριο, για να συμπληρώσει πως το πρόβλημα είναι απλώς να μην παιχτούν προεκλογικά. Αλλωστε, η κυβέρνηση της ΝΔ άνοιξε το δρόμο προς το Χρηματιστήριο (Ν.2084/92) και στελέχη της ΝΔ στις διοικήσεις των Ταμείων έχουν προσυπογράψει όλες τις «επενδυτικές αποφάσεις».

Την απάντηση ανέλαβε να δώσει ο υπουργός Εργασίας, που ομολόγησε ότι συνεχώς εγκρίνει και θα εγκρίνει αποφάσεις Ταμείων για... επενδύσεις στο Χρηματιστήριο. Προκλητικά, μάλιστα, κάλεσε «τους διοικητές των Ταμείων να πράξουν το χρέος τους».

Ο καβγάς δεν έχει καμιά σχέση, με την πραγματική ανησυχία των εκατομμυρίων συνταξιούχων και ασφαλισμένων, που τους στέλνουν να παρακολουθούν το δείκτη της Σοφοκλέους για να δουν αν θα πάρουν σύνταξη ή αν θα έχουν περίθαλψη.

Ντίνα ΝΤΑΒΟ

Καθ' οδόν... Στην Τήνο

Καθ' οδόν... Στην Τήνο

Τρελός, ξανθός, γαλανός ο Απρίλης από χτες έκανε την εμφάνισή του. Ο «Εσπερινός» του Γιώργου Δροσίνη μάς έρχεται στο νου: «Στο ρημαγμένο παρεκκλήσι/ της άνοιξης το θείο κοντύλι/ εικόνες έχει ζωγραφίσει/ με τ' αγριολούλουδα τ' Απρίλη./ Ο ήλιος, γέρνοντας στη δύση/ μπροστά στου ιερού την πύλη/ μπαίνει δειλά να προσκυνήσει/ κι ανάφτει υπέρλαμπρο καντήλι».

Μια γνώριμη επιθυμία ξαφνικά μας κυριεύει: να δραπετεύσουμε, έστω και νοερά. Στην Τήνο να βρεθούμε αποζητούμε. Μα όταν μιλούμε για την Τήνο, οι περισσότεροι ξαφνιάζονται. Στην Τήνο; Μα τι έχει αυτό το νησί, ρωτούνε και απορούνε. Είναι αυτοί που γνωρίζουν μονάχα την Παναγία της Τήνου και τίποτε περισσότερο. Γι' αυτούς δεν είναι το πολύτιμο πετράδι κεντημένο πάνω στο καταγάλανο τούλι της θάλασσας, είναι ένα τάμα. Πηγαίνουν, ανάβουν ένα κερί, προσκυνούν, τρώνε μια μερίδα λουκουμάδες όσο περιμένουν το πλοίο της επιστροφής. Αυτό είναι όλο και όλο που κατόρθωσαν να δουν, είναι το μόνο που ξέρουν για το πανέμορφο νησί. Μα ακόμα και αυτό το ξεχνούν σε ένα λεπτό, μόλις ο καραβίσιος καφές τους πάρει τη γεύση από το μέλι.

Λαθεύουν, όμως. Η Τήνος είναι ένα από τα ωραιότερα νησιά μας. Είναι ένα κόσμημα, ένα κυκλαδονήσι με μεγάλη πολιτιστική ιστορία, με κατακάθαρες παραλίες, που πάνω τους ακουμπά σα χάδι ένα διάφανο, εξαιρετικό, θεϊκό φως. Ενα φως μοναδικό. Κρατάμε στα χέρια μας μια εξαιρετικά καλαίσθητη έκδοση από τις Εκδόσεις «Φιλιππότη». Είναι: « Η Τήνος του Μεσοπολέμου:Νοσταλγικές μνήμες», που επιμελήθηκε ο ίδιος ο εκδότης: ΟΣτρατής Φιλιππότης.

Διαβάζουμε το «Σύντομο ιστορικό διάγραμμα», που υπογράφει ο Δημήτρης Ζ.Σοφιανός: «Η Τήνος, ένα από τα μεγαλύτερα Κυκλαδονήσια, έχει προσφέρει, πολλά στη διαμόρφωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και παράδοσης, κατά τους νεότερους κυρίως χρόνους. Και κατά την αρχαιότητα, όμως, είχε αναπτύξει προηγούμενο πολιτισμό, όπως μαρτυρούν οι ανασκαφές στην Αγία Θέκλα Πανόρμου, ο γεωμετρικός τάφος στο ίδιο μέρος, τα θεμέλια οικοδομημάτων χρόνων στο Ξώμπουργκο, το περίφημο ιερό του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης στα Κίονια, το Ιερό του Διονύσου, στη θέση όπου σήμερα ο ναός της Ευαγγελίστριας, γλυπτά και κεραμικά διάφορα που βρίσκονται εκτεθειμένα ή φυλάσσονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης. Η μυθολογία αποδίδει την ονομασία του νησιού στον πρώτον οικιστή του που ονομαζόταν Τήνος. Κατά τον Στέφανο Βυζάντιο: «Τήνος Κυκλάς από οικιστού Τήνου. Γνωστά είναι επίσης και τα παλαιά ονόματα της Τήνου "Υδρούσα", που φανερώνει αφθονία πηγών και νερών - τραγική ειρωνεία για τη σημερινή λειψυδρία και ξηρότητα του νησιού-καθώς και "Οφιούσα", πράγμα που μαρτυρεί την αφθονία στο νησί, κατά τους παλαιούς εκείνους χρόνους, όφεων κάθε λογής φιδιών».

Κατά τους Μηδικούς πολέμους αποφασιστική υπήρξε η συμβολή των Τηνίων για τη διεξαγωγή της ναυμαχίας εναντίον των Περσών στα στενά της Σαλαμίνας, πράγμα που οδήγησε στη νίκη των Ελλήνων το 480 π.Χ. Στους βυζαντινούς χρόνους η Τήνος, όπως και τα περισσότερα νησιά των σημερινών Κυκλάδων, είχε υπαχθεί διοικητικά στο Θέμα Αιγαίου Πελάγους και πολύ συχνά υφίστατο τις συνέπειες των πειρατικών επιδρομών Αράβων και άλλων θαλασσοκουρσάρων. Οταν τον Απρίλη του 1204 η Βασιλεύουσα έπεσε στα χέρια των Λατίνων της Δ? Σταυροφορίας, οι Σταυροφόροι στη συνέχεια διένειμαν αναμεταξύ τους τις κτήσεις της άλλοτε κραταιάς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οι Βενετοί, με αρχηγό τον δόγη Δάνδολο, έλαβαν στο μερίδιό τους τα σημαντικότερα εμπορικά λιμάνια και τα κυριότερα νησιά του Ιονίου και Αιγαίου, ανάμεσα στα οποία και τις Κυκλάδες.

Η θέση του νησιού στο κέντρο του Αρχιπελάγους, σε μικρή απόσταση από τα γύρω νησιά, που όλα μαζί σχηματίζουν τη φυσική γέφυρα ανάμεσα στη Μικρά Ασία και στον κυρίως ελλαδικό χώρο, δικαιολογεί την ξεχωριστή σημασία, που αποκτά το νησί αυτό ως προκεχωρημένο φυλάκιο και παρατηρητήριο, της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας στο Αιγαίο, ιδιαίτερα κατά το μεγάλο Τουρκο - Βενετικό πόλεμο για την κατάκτηση της Κρήτης 1645-1669.

Γι' αυτό παρατηρείται εδώ έντονο το φαινόμενο της μετανάστευσης προς τα αστικά κέντρα των μικρασιατικών παραλίων. Θα μπορούσε να μιλάει κανείς ατέλειωτες ώρες για την Τήνο, μα καλύτερα ο αφηγητής να σταθεί στην αναγέννηση της νεοελληνικής τέχνης, της γλυπτικής περισσότερο, αλλά και της ζωγραφικής. Η δραστηριότητα των Τηνιακών μαρμαράδων και καλλιτεχνών, κατά την προεπαναστατική περίοδο, επεκτείνεται σε ολόκληρο τον ελληνικό, το μικρασιατικό και γενικότερα τον βαλκανικό χώρο. Η παλιά πόλη και τα πολλά χωριά της Τήνου, κατάλευκα και πεντακάθαρα, πανέμορφα και φιλόξενα, αποτελούν σήμερα μοναδικούς παραδοσιακούς οικισμούς, που ευτυχώς, με σεβασμό και με καλαισθησία διατηρούν άθικτα το τοπικό τους χρώμα. Καθώς ανεβαίνει κανείς, για να πάει στην Παναγία, στην άκρη δεξιά, στο τέλος του δρόμου στέκονται τα αγάλματα των Φιλιππότη, του Χαλεπά, του Γύζη, του Λύτρα, του Σώχου. Είναι οι καλλιτέχνες που γέννησε η θεία γη της Τήνου, είναι εκείνοι που τίμησαν την Ελλάδα σε ολόκληρο τον κόσμο. Πάμε, λοιπόν, στην Τήνο, χρόνο μη χάνουμε, πάμε να την ανακαλύψουμε.

Ιστορία σε δώδεκα εικόνες

Ιστορία σε δώδεκα εικόνες

(Παραμονές Χριστουγέννων του 1982. Χωριό της Νάξου)

Γρηγοριάδης Κώστας

1. Ο εγγονός έφτασε πριν από λίγο. Οι γονείς του τον υποδέχτηκαν πανευτυχείς - είχαν να τον δουν ένα χρόνο σχεδόν. Πώς ήταν το ταξίδι; Τι κάνει; Πώς πάει η δουλιά του;

- Ολα καλά. Φτιάξτε καφέ κι έρχομαι να τα πούμε, τους λέει και μπαίνει στο δωμάτιο της γιαγιάς του. Τη βρίσκει καθισμένη στην καρέκλα να κοιτάζει έξω και να παίζει νευρικά με το κομπολόι της. Δεν τον έχει αντιληφθεί.

- Γιαγιά μου, τι κάνεις; Χρόνια πολλά, λέει και της δίνει ένα φιλί στο μάγουλο.

- Ποιος είσαι; ρωτάει εκείνη παραξενεμένη.

- Ο Νίκος, ο εγγονός σου.

- Από πού έρχεσαι;

- Από την Αγγλία.

- Μήπως βρήκες τους παράδες μου;

- Οχι γιαγιά, δεν τους βρήκα...

- Τι να σε κάνω τότε;

- ...

- Πόσο έγινες;

- Τριάντα ενός.

- Η Ξανθούλα ήταν τόσο;

- Δεν αναφέρει την ηλικία της, αλλά μάλλον ήταν πιο μικρή...

(Δεκέμβριος του 1961)

2. Γιαγιά κι εγγονός κάθονται στο ντιβάνι και πίνουν τσάι του βουνού.

- Σήμερα ο δάσκαλος με σήκωσε σε τρία μαθήματα: πατριδογνωσία, φυσική ιστορία και αριθμητική. Δεν έκανα λάθος πουθενά!

- Σου είπε «μπράβο»;

- Τρεις φορές.

- Και σ' έβαλε δέκα;

- Με τόνο!

3. Η γιαγιά κάθεται στο ντιβάνι και παίζει με το κομπολόι. Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο εγγονός κρατώντας μια σακούλα.

- Βρήκες; τον ρωτάει με αγωνία.

- Ενα σωρό, απαντάει περήφανα αυτός κι αδειάζει τη σακούλα σ' ένα βαθύ πιάτο που γεμίζει με μεγάλα λαχταριστά βατόμουρα.

- Τελειώσανε! λέει μετά από λίγο ο εγγονός.

- Ηταν πολύ νόστιμα, λέει η γιαγιά.

- Τα χορτάρια στεγνώσανε τελείως. Θέλεις να πάμε αύριο στα χωράφια;

- Θέλω.

4. Γιαγιά και εγγονός πιασμένοι χέρι χέρι περπατάνε σε όμορφα καταπράσινα χωράφια. Κάποτε συναντούν μια ανθισμένη αγροαχλαδιά και στέκονται. Η γιαγιά κάθεται σε μια κοτρόνα με λεία επιφάνεια. Ο εγγονός της τραβάει τη μαύρη μαντίλα και χτενίζει με τα δάχτυλά του τα μακριά άσπρα μαλλιά της. Κόβει ένα αγριολούλουδο και το βάζει στο αφτί της. Υστερα βγάζει από την τσέπη του μια κόκκινη γυαλιστερή ζελατίνα - από αυτές που χρησιμοποιούν για τις μπομπονιέρες των αρραβώνων -, τη σαλιώνει λίγο και με το χρώμα που βγάζει της βάφει τα χείλη. Μόλις τελειώσει, πιάνει την καλαμένια φλογέρα του και παίζει ένα χαρούμενο σκοπό. Η γιαγιά αρχίζει να χορεύει. Το σώμα της δεν τη βοηθάει πολύ, οι κινήσεις της είναι μονοκόμματες και δε συμβαδίζουν πάντα με το ρυθμό, όμως αυτή είναι ενθουσιασμένη. Εχει κουραστεί, λαχανιάζει, αλλά δε σταματάει στιγμή. Χορεύει, χορεύει, χορεύει.

5. Ο εγγονός κάθεται στο τραπέζι της κουζίνας και γράφει. Δίπλα η μητέρα του καθαρίζει φακές. Η γιαγιά κάθεται στο ντιβάνι και παίζει με το κομπολόι.

- Και πού πήγατε; τους ρωτάει η μητέρα σκυμμένη στο πιάτο της.

- Στα χωράφια, απαντάει η γιαγιά.

- Τι κάνατε στα χωράφια;

- Βόλτα, απαντάει ο εγγονός και κοιτιέται συνωμοτικά με τη γιαγιά.

- Μα, στα χωράφια πήγατε για βόλτα;

- Ναι, γιατί; απαντάει ο εγγονός.

6. Η γιαγιά κάθεται στον καναπέ και κρατάει ένα βιβλίο φυσικής ιστορίας. Ορθιος απέναντί της στέκεται ο εγγονός και της λέει το μάθημα: «Οι όφεις, αι σαύραι, αι χελώναι, οι κροκόδειλοι είναι ζώα σπονδυλωτά. Ο όφις δεν έχει πόδας, ενώ η χελώνη, η σαύρα και ο κροκόδειλος έχουν πόδας βραχείς. Ολα όμως αυτά τα ζώα έχουν κοινόν γνώρισμα ότι, όταν κινούνται, φαίνονται ωσάν να σύρουν την κοιλίαν των εις το έδαφος, δηλαδή έρπουν, δι' αυτό λέγονται ερπετά και αποτελούν ιδιαιτέραν ομοταξίαν, την ομοταξίαν των ερπετών...».

- Τα λέω καλά;

- Ναι, ναι, του απαντάει εκείνη.

«Το σώμα των ερπετών είναι συνήθως επίμηκες. Εξωτερικώς καλύπτεται με λέπια σκληρά (φολίδας), όπως ο όφις ή με κερατίνας ή και οστέινας πλάκας, αι οποίαι συνδέονται μεταξύ των και αποτελούν εξωτερικόν θώρακα, όπως η χελώνη...».

- Τα λέω καλά;

- Ναι, ναι!

Οσα ερπετά έχουν πόδας, κινούνται με αυτούς αλλά φαίνονται ωσάν να σύρωνται εις το έδαφος με την κοιλίαν. Οι όφεις δεν έχουν πόδας, αλλά βοηθούνται εις την κίνησίν των από τας σκληράς...».

- Γιατί σταμάτησες, αγόρι μου;

- Γιατί, ρε γιαγιά, το βιβλίο το κρατάς ανάποδα!

7. Ο πατέρας είναι πολύ θυμωμένος.

- Δε σου είπα τόσες φορές ότι δε θέλω να σε ξαναδώ μ' εκείνα τ' αλητόπαιδα; φωνάζει.

Ο εγγονός δεν τολμάει να βγάλει άχνα.

- Δε σου το είπα;

- ...

- Μίλα, ρε τσογλάνι! λέει έξω φρενών πια και βγάζει το ζωστήρα του.

- Κώστα, Κώστα, κρίμα το παιδί! φωνάζει η γιαγιά.

- Μην ανακατεύεσαι, σου είπα! της ξαναλέει, αλλά εκείνη δεν ακούει. Σκεπάζει με το σώμα της τον εγγονό της και ο γιος της, μην μπορώντας πια να κάνει τίποτα, δίνει μια στον αέρα και βγαίνει φουρκισμένος έξω.

8. Γιαγιά και εγγονός κάθονται στο ντιβάνι.

- Θα μου διαβάσεις; λέει εκείνη.

- Ναι, απαντάει αυτός και παίρνει το βιβλίο του.

Την είδα την Ξανθούλα

Την είδα ψες αργά,

Που εμπήκε 'ς στη βαρκούλα

Να πάη 'ς την ξενητειά.

Εφούσκωνε τ' αέρι

Λευκότατα πανιά,

Ωσάν το περιστέρι,

Που απλώνει τα φτερά,

Εστέκονταν οι φίλοι

Με λύπη, με χαρά,

Και αυτή με το μαντήλι

Τους αποχαιρετά

Και το χαιρετισμό της

Εστάθηκα να ιδώ

Ως που η πολλή μακρότητα

Μου το 'κρυψε και αυτό

9. Είναι βαθιά νύχτα. Στην αυλή και το σπίτι επικρατεί απόλυτη ησυχία.

Ξαφνικά ανάβει μια λάμπα πετρελαίου και ακούγεται η απελπισμένη φωνή της γιαγιάς.

- Τους παράδες μου! Μου κλέψανε τους παράδες μου! Τους παράδες μου! Κώστααα!

10. Ο πατέρας μαστορεύει ένα κλαδευτήρι. Δίπλα του ο εγγονός ζωγραφίζει σ' ένα μπλοκ. Η μητέρα σιδερώνει και η γιαγιά κάθεται στην καρέκλα, κοιτάζει έξω και παίζει νευρικά με το κομπολόι της.

Ξαφνικά:

- Κώστα, Κώστα, δώσ' μου τους παράδες μου! λέει.

- Πάλι τα ίδια άρχισες; Πάλι τα ίδια; λέει εκείνος εκνευρισμένος.

11. Η γιαγιά κάθεται στην καρέκλα αμίλητη. Ο εγγονός προσπαθεί απεγνωσμένα να της φτιάξει το κέφι.

- Να σου φέρω βατόμουρα;

- Οχι.

- Να σου διαβάσω την «Ξανθούλα»;

- Οχι.

- Θέλεις να πάμε στα χωράφια;

- Οχι.

12. Ο πατέρας είναι ανεβασμένος σε μια ξύλινη σκάλα και καρφώνει το κουρτινόξυλο.

Ο εγγονός τον παρακολουθεί με προσοχή.

Η γιαγιά κάθεται στην καρέκλα, κοιτάζει έξω και παίζει νευρικά με το κομπολόι της.

Ξαφνικά:

- Κώστα, Κώστα δώσ' μου τους παράδες μου! του λέει.

- Παράτα με!

- Κώστα, Κώστα δώσ' μου τους παράδες μου! του λέει.

- Παράτα με!

- Κώστα, Κώστα δώσ' μου τους παράδες μου!

- Σκάσε επιτέλους! φωνάζει τότε έξαλλος ο πατέρας και πετάει το σφυρί πάνω της. Εκείνο τη βρίσκει στο πρόσωπο.

- Ωχ! λέει η γιαγιά κι απ' τη μύτη της τρέχει αίμα.

Ο εγγονός πηγαίνει έντρομος κοντά της.

- Γιαγιά..., λέει.

- Για σένα τους φύλαγα τους παράδες, λέει εκείνη, για να σπουδάσεις... Και κλαίει.

Ο Μπλερ, ο Οργουελ και η αστική κριτική της γενετικής μηχανικής

Ο Μπλερ, ο Οργουελ και η αστική κριτική της γενετικής μηχανικής

Τους «ασκούς του Αιόλου» ανοίγει η απόφαση της βρετανικής κυβέρνησης, να επιτρέψει τη χρήση του ανθρώπινου γονιδιώματος από τις ασφαλιστικές εταιρίες

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σαν «κεραυνός εν αιθρία» βρόντηξε στα αυτιά πολλών η απόφαση της... κεντροαριστερής κυβέρνησης Μπλερ στη Βρετανία, να προωθήσει τη νομιμοποίηση της δυνατότητας των ασφαλιστικών εταιριών να απαιτούν γονιδιακό τεστ πριν δεχτούν την υπογραφή ασφαλιστήριου συμβολαίου από κάποιον πελάτη τους.

Κι όμως, ήταν κάτι σχεδόν αναμενόμενο. Το ότι είναι η κυβέρνηση του «προοδευτικού» Μπλερ εκείνη που έκανε το απονενοημένο βήμα, ούτε αυτό πρέπει να προκαλεί ξάφνιασμα. Η σοσιαλδημοκρατία είναι εδώ και δεκαετίες, και γίνεται όλο και περισσότερο, ο πολιορκητικός κριός των συντηρητικών ιδεών, ο οποίος καλείται να αλώσει ακόμα και δικαιώματα αστικού χαρακτήρα, όπως η ισοτιμία στο δικαίωμα ιδιωτικής ασφάλισης και το δικαίωμα στο απαραβίαστο της προσωπικής ζωής. Καθώς το υπάρχον ασφαλιστικό σύστημα σε χώρες σαν τη δική μας καταλύεται και τείνει να μοιάσει με αυτό της Βρετανίας, η δημιουργία ταξικών φραγμών ακόμα και στην ιδιωτική ασφάλιση θα επιδρά σε όλο και μεγαλύτερες μάζες εργαζομένων.

Επιπλέον, η Βρετανία φαίνεται ότι έχει πάρει την εργολαβία στα ζητήματα εφαρμογής της βιοτεχνολογίας και της γενετικής μηχανικής σε αντιδραστική κατεύθυνση. Τα επιτεύγματα των περασμένων ετών στον τομέα της αναπαραγωγής ζώων με κλωνοποίηση χρησιμοποιήθηκαν, για να ανοίξει ο δρόμος της κλωνοποίησης του ανθρώπου, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις.

Οπως οι ΗΠΑ και μερικές άλλες χώρες, η Βρετανία προωθεί στην αγορά τις γενετικά μεταλλαγμένες τροφές, χωρίς να έχουν δοκιμαστεί επί μακρόν για ενδεχόμενες συνέπειες. Ο άνθρωπος από τότε που πρωτοασχολήθηκε με τη γεωργία και την κτηνοτροφία εφαρμόζει βιοτεχνολογικές μεθόδους, για να βελτιώνει την ποσότητα και την ποιότητα της παραγωγής. Τώρα όμως μπορούμε και επεμβαίνουμε απευθείας στο γενετικό κώδικα κάνοντας ριζικές αλλαγές, πράγμα ποιοτικά διαφορετικό, που γι' αυτό απαιτεί διαφορετική προσέγγιση. Και τώρα, έρχεται να ανοίξει το δρόμο στον οργουελιανό εφιάλτη, που -ω, τι έκπληξη- δε θα προέλθει τελικά από το «σιδηρούν παραπέτασμα», αλλά από τις «χώρες της ελευθερίας».

Σε πρώτη φάση, σκέφτεται να επιτρέψει στις ασφαλιστικές εταιρίες να αρνούνται ευθέως, ή εμμέσως -ανεβάζοντας στα ύψη τα ασφάλιστρα- την ασφάλιση όσων ο γενετικός κώδικας δείχνει αυξημένη πιθανότητα ασθένειας ή θανάτου σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η καθιέρωση τέτοιων ελέγχων, με την κυκλοφορία στην αγορά της γενετικής ταυτότητας των ανθρώπων, θα είναι η αφορμή για το γενικότερο «μαρκάρισμα» των ανθρώπων, με μια ταυτότητα πολύ πιο μοναδική και αξεχώριστη από το φορέα της, από οποιαδήποτε άλλη: το ίδιο του το DNA. Δε θα χρειάζεται να γράφουν κάποιο κωδικό με ανεξίτηλη μπογιά στα χέρια των ανθρώπων, όπως οι Γερμανοί του Χίτλερ στα χέρια των Εβραίων, ή οι Γερμανοί του Σρέντερ στα χέρια των προσφύγων. Ο κωδικός θα είναι γραμμένος ανεξίτηλα σε όλους από τη στιγμή που θα γεννηθούν και θα αρκεί μια εξέταση επί τούτου, ή ίσως και όχι εν γνώσει του υποκειμένου, ώστε να καταχωρηθεί και να χρησιμοποιείται στο εξής για κάθε ανάγκη: επιλογή εργατών, παρακολούθηση, ποινική δίωξη, ευγονική αλά Μένγκελε κτλ.

Ποια είναι η στάση της αστικής κριτικής στη συγκεκριμένη εξέλιξη στη Βρετανία; Αλλοτε η προβολή, με εντυπωσιοθηρικό αλλά κούφιο τρόπο, άλλοτε η υποβάθμιση και άλλοτε μια απέραντη υποκρισία. Εντοπίζουν το πρόβλημα στην καθυστέρηση της εξέλιξης του νομικού πλαισίου, σε σχέση με την πρόοδο της Γενετικής. Ρίχνουν την ευθύνη σε κάποιες εταιρίες, αν και παράλληλα δικαιολογούν, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, τις δραστηριότητες που «καθιστούν τις κοινωνίες μας ευάλωτες στην επιστημονική επιθετικότητα των προϊόντων της Γενετικής» («Εξουσία» 21-3-2000). Μιλούν για «έλλειμμα κοινωνικής συναίνεσης ως προς τη διαχείριση της προόδου που συντελείται στη Γενετική» και ανησυχούν γιατί «η αρχή του κέρδους θεσμοθετείται ως μοναδική αρχή κοινωνικής συμπεριφοράς και έτσι ανάγεται σε βασική αρχή κοινωνικής λειτουργίας». Για φαντάσου! Τέτοιο πράγμα στον καπιταλισμό, αν είναι δυνατόν!

Ποιους κοροϊδεύουν; Στον καπιταλισμό το κέρδος είναι εξ ορισμού η κινητήρια δύναμη των πάντων, η μοναδική αρχή κοινωνικής συμπεριφοράς. Το να ελπίζεις σε καπιταλισμό με αρχή κοινωνικής συμπεριφοράς την ευτυχία του ανθρώπου, είναι σα να ελπίζεις σε Χρηματιστήριο χωρίς κομπίνες και φάγωμα του μικρού ψαριού από το μεγάλο.

Και πολύ πονηρά, υπερασπιζόμενοι τάχα την επιστήμη, της χρεώνουν την ευθύνη, αφού οι ανακαλύψεις της έχουν δήθεν μια εγγενή επιθετικότητα. Ούτε η επιστήμη, ούτε οι ανακαλύψεις της έχουν επιθετικότητα, γιατί δεν είναι υποκείμενα του κοινωνικού γίγνεσθαι. Η χρήση ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι δεν ήταν απόφαση ούτε της Πυρηνικής Μηχανικής, ούτε των επιστημόνων, ήταν απόφαση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Η χρήση «έξυπνων» όπλων και εξασθενημένου ουρανίου κατά του λαού της Γιουγκοσλαβίας δεν ήταν απόφαση της Χημείας ή της Φυσικής, αλλά απόφαση του αμερικάνικου και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Ας τα αφήσουν, λοιπόν, αυτά τα περί επιθετικότητας της επιστήμης.

Η επιστήμη -και η φιλοσοφία- είναι το αποτέλεσμα της αρχέγονης προσπάθειας του ανθρώπου να κατανοήσει το περιβάλλον του και τον εαυτό του και να παρέμβει σ' αυτά, έτσι ώστε να απελευθερωθεί από τα υλικά και πνευματικά δεσμά της άγνοιας. Η επιστήμη, αν μπορούσε να υπάρξει χωρίς το κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο εξελίσσεται, θα ήταν ουδέτερη, αλλά επειδή δεν μπορεί να υπάρξει ξεχωριστά από την ιστορική διαδρομή του ανθρώπου χρωματίζεται ανάλογα με την ιστορική περίοδο. Στην αυγή ενός πιο προοδευτικού κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού, όπως ήταν ο καπιταλισμός σε σχέση με τη φεουδαρχία, γίνεται όπλο διαφωτισμού και προόδου στα χέρια της τάξης που παίρνει τα ηνία. Στη δύση του, πριν η πλάστιγγα κλίνει και πάλι προς το νέο, το προοδευτικό, γίνεται στα χέρια των εκμεταλλευτών εργαλείο καταπίεσης, εξαπάτησης, αποπροσανατολισμού και ελέγχου.

Στη σημερινή συγκυρία, οι δυνατότητες της επιστήμης είναι ποιοτικά διαφορετικές από οποιαδήποτε άλλη καμπή. Γι' αυτό και η προσοχή του επαναστατικού κινήματος πρέπει να είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Ταυτόχρονα, και η ιστορική καμπή είναι μοναδική, αφού θα σημάνει την αντικατάσταση ενός ακόμα εκμεταλλευτικού συστήματος, με το πρώτο στην ιστορία μη εκμεταλλευτικό. Μόνο στο σοσιαλισμό η επιστήμη θα μπορέσει να αναδείξει όλο το δυναμισμό της και να χρησιμοποιηθεί σε όφελος ολόκληρης της ανθρωπότητας. Μέχρι τότε, η προσπάθεια αποφυγής της εξέλιξής της είναι όχι μόνο αντιδραστική, αλλά και μάταιη. Αντίθετα, επιτακτική για το λαϊκό κίνημα, για κάθε άνθρωπο που δε δέχεται να οδηγηθεί σαν «πρόβατο επί σφαγή», είναι η αποκάλυψη της χρήσης των επιστημονικών επιτευγμάτων στο πλαίσιο του καπιταλισμού, η κατάδειξη της αναγκαιότητας ανατροπής του, πριν είναι αργά.

Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ

ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΑΝ στην ΚΕΡΛΥΡΑ

Ήρωες του αποσπάσματος

Το παρακάτω αφιέρωμα αφορά τους ήρωες των αποσπασμάτων του εμφυλίου και του μεταβαρκιζιανού καθεστώτος. Μετά την Βάρκιζα ξεκίνησε το πογκρόμ των μαζικών διώξεων των ανταρτών της εθνικής αντίστασης. Εκατοντάδες στρατοδικεία σε όλη την Ελλάδα εξέδιδαν χαλκευμένες αποφάσεις, βασισμένες σε ψευδή στοιχεία, μαρτυρίες ιερόδουλων και παλιών χαφιέδων των Γερμανών, με βάση τα οποία χιλιάδες πατριώτες κομμουνιστές και δημοκράτες εκτελέστηκαν σε όλη την Ελλάδα. Εδώ παρουσιάζουμε τις περιπτώσεις μονάχα μερικών.

Αναστάσιος Ζερβός ή Καπετάν Τάσσος. Καπετάνιος του ΕΛΑΣ, κάτοικος Πάτρας. Ανθυπασπιστής πεζικού και ήρωας του αλβανικού μετώπου. Καταδικάστηκε από το Δικαστήριο Συνέδρων Πάτρας σε θάνατο για δολοφονία μαυραγοριτών.
Εκτελέστηκε στην Κέρκυρα στις 28-2-1948, ετών 29



Αντώνης Μπέης ή Βέης. Γεωργός, κάτοικος Μεγάρων Αττικής, μέλος του ΕΑΜ. Καταδικάστηκε σε θάνατο από το Β Δικαστήριο Συνέδρων Αθηνών το 1946. Εκτελέστηκε στην Κέρκυρα στις 11-3-1948, ετών 24

Αριστομένης Αναγνωστόπουλος (δεξιά). Σωφέρ, μέλος του ΕΑΜ , κάτοικος Άμφισσας. Καταδικάστηκε από το Δικαστήριο Συνέδρων Θηβών το 1946. Εκτελέστηκε στην Κέρκυρα στις 11-3-1948, ετών 40

Ηλίας Λιάκουρας, κλωστουφαντουργός, μέλος του ΚΚΕ. Κάτοικος Αθηνών. Καταδικάστηκε από το Δικαστήριο Συνέδρων Θηβών το 1945. Εκτελέστηκε στην Κέρκυρα στις 3-4-1948, ετών 27 

Δημήτρης Γεωργαντάς, κτηματίας, μέλος του ΕΑΜ, κάτοικος Θηβών. Καταδικάστηκε από το Δικαστήριο Συνέδρων Χαλκίδας το 1946. Εκτελέστηκε στην Κέρκυρα στις 3-4-1948, ετών 29.

Λευτέρης Τζανετής, κάτοικος Αθηνών, χαρτεργάτης, μέλος του ΕΛΑΣ. Καταδικάστηκε από το Δικαστήριο Συνέδρων Αθηνών το 1946. Εκτελέστηκε στην Κέρκυρα στις 3-4-1948, ετών 27

Λάμπρος Λεωνίδας, κάτοικος Θηβών, μέλος του ΚΚΕ, γεωργός. Καταδικάστηκε από το Δικαστήριο Συνέδρων Χαλκίδας το 1946. Εκτελέστηκε στην Κέρκυρα στις 3-4-1948, ετών 20

Γιώργος Γιαταγάνας, τσαγκάρης, μέλος του ΚΚΕ, Κάτοικος Λοκρίδας. Καταδικάστηκε από το Δικαστήριο Συνέδρων Θηβών το 1946. Η κατηγορία του ήταν ότι ήταν κομμουνιστής. Εκτελέστηκε στις 9-12-1948 ετών 49

Ταξιάρχης Κουρουτός, κάτοικος Θηβών, μέλος του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, γεωργός. Καταδικάστηκε από το Δικαστήριο Συνέδρων Χαλκίδας το 1946. Εκτελέστηκε στην Κέρκυρα στις 3-4-1948 ετών 29

Κώστας Παπαδόπουλος, κάτοικος Πειραιά, ηλεκτρολόγος, στέλεχος του ΕΑΜ. Καταδικάστηκε από το Δικαστήριο Συνέδρων Αθηνών το 1946. Εκτελέστηκε στην Κέρκυρα στις 23-4-1948 ετών 23

Κώστας Χριστοφίδης, κάτοικος Νίκαιας, μαθητής, μέλος της ΕΠΟΝ. Καταδικάστηκε από το Δικαστήριο Συνέδρων Αθηνών το 1946. Εκτελέστηκε στην Κέρκυρα, στις 16-9-1948 ετών 19

Άλκης Δήμου, κάτοικος Κοζάνης, Εκτελέστηκε στις 19-5-1949

Ηλίας Δούνιας, κάτοικος Σπάρτης. Εκτελέστηκε στις 15-5-1949

Κώστας Γιαννόπουλος, κάτοικος Αθηνών, φοιτητής Νομικής. Εκτελέστηκε στην Αίγινα στις 7-5-1948

Θανάσης Νταλλιάνης (αριστερά) και Στέφανος Τζαβέλλας, κάτοικοι Σχηματαρίου. Εκτελέστηκαν μαζί στην Αίγινα στις 7-5-1948

Σωτήρης Μπελάρας, κάτοικος Λίμνης Ευβοίας. Εκτελέστηκε στην Αίγινα στις 7-5-1948

Ευγένιος Χαραλαμπίδης, κάτοικος Περιστερίου Αττικής, λογιστής. Διετέλεσε δήμαρχος του ΕΑΜ στο Περιστέρι το 1944. Καταδικάστηκε από το Δικαστήριο Συνέδρων Αθηνών το 1945. Εκτελέστηκε στην Κέρκυρα στις 22-7-1948 ετών 36

Νίκος Γόδας, κάτοικος Νίκαιας, μέλος του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, ποδοσφαιριστής του ΟΣΦΠ. Καταδικάστηκε από το Δικαστήριο Συνέδρων Αθηνών το 1945. Εκτελέστηκε στις 19-11-1948 στην Κέρκυρα, ετών 27

Χαράλαμπος Φαράντος, έφεδρος αξιωματικός του στρατού, μέλος του ΕΛΑΣ. Καταδικάστηκε από το Δικαστήριο Συνέδρων Θηβών το 1947. Εκτελέστηκε στις 23-2-1949

Δημήτρης Χαμόδρακας (Αγιοβλασίτης), κάτοικος Πειραιά. Εκτελέστηκε στην Κέρκυρα στις 23-2-1949 ετών 25

Θύμιος Καστρίτης, κάτοικος Παρνασσίδας, σωφέρ. Καταδικάστηκε από το Δικαστήριο Συνέδρων Θηβών το 1946. Εκτελέστηκε στην Κεφαλλονιά στις 8-4-1949

Γιάννης και Σπύρος Πανταζόπουλος, αδέλφια από την Αγια Μαρινα Στυλίδας. Εκτελέστηκαν στην Αίγινα στις 25-5-1949

Παναγιώτης Κελεμπεσιώτης, γεννήθηκε στην Κω και κατοικούσε στην Αθήνα. Εργάζονταν ως ιδιωτικός υπάλληλος. Καταδικάστηκε από το Δικαστήριο Συνέδρων Πειραιά το 1947 και εκτελέστηκε στις 16-5-1949 στην Κέρκυρα, ετών 22

Γιάννης Μαράμης, κάτοικος Καλαμπάκας. Εκτελέστηκε στην Αίγινα στις 19-5-1949

Φίλιππος Μπέλλος, κάτοικος Αθήνας, τορναδόρος. Καταδικάστηκε από το Δικαστήριο Συνέδρων Αθηνών το 1947. Εκτελέστηκε στην Κέρκυρα στις 16-9-1949

Δόξα και τιμή στους ήρωες τις εργατικής τάξης που έπεσαν στα αποσπάσματα του μοναρχοφασισμού.

κερκυρα- ΕΛΑΣ

1η Οκτωβρίου 1944:

Ο ΕΛΑΣ  χτυπάει γερμανική δύναμη στην Κέρκυρα, με αποτέλε- σμα 40 Γερμανούς αιχμαλώτους. Οι Γερμανοί εγκαταλείπουν την Κέρκυρα

Ανοιχτό γράμμα της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Κέρκυρας προς το Μακκά αντιπρόσωπο της Εθνικής Κυβέρνησης στα Επτάνησα (27.11.1944)

Στις 27 Νοεμβρίου 1944 η Κομμουνιστική Οργάνωση Κέρκυρας (ΚΟΚ) έδωσε στη δημοσιότητα ένα ανοιχτό γράμμα προς το Μακκά, που ήταν τότε αντιπρόσωπος της Εθνικής Κυβέρνησης στα Επτάνησα, καταγγέλοντας στο Κερκυραϊκό λαό τη στάση και τη μεροληψία του Μακκά κατά των αγωνιστών και οπαδών του εθνικοαπαελευθερωτικού κινήματος στο νησί. Το υπόγραφε ο Βασίλης Ανθής, Γραμματέας της Οργάνωσης Κέρκυρας του ΚΚΕ και μέλος της Γραμματείας της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΕΑΜ Κέρκυρας.

[ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ με το ποντίκι πάνω στην εικόνα για να την μεγενθύνετε]

Πηγή:
Αναρτήθηκε στο ιστολόγιο ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

Τί Ήθελες Eλληνάρα μου;

Τί Ήθελες Eλληνάρα μου; 

 Ήθελες μειώσεις μισθών ελληνάρα μου; 
Όχι;  Καλά, τόσο άφελής ήσουνα; 


 Με την εφαρμογή του νέου μισθολογίου στις πρώην ΔΕΚΟ (περικοπές μισθών που θα αγγίξουν το 40%) με αναδρομική ισχύ από τις αρχές του 2012. Δραστικές περικοπές μισθών και στο στενό δημόσιο τομέα (υπουργεία) με την κατάργηση των μισθολογικών ωριμάνσεων, αλλά και την αξιολόγηση του προσωπικού μέσα στο 2013. 

Ήθελες περικοπές συντάξεων  ελληναρα μου;
Πάλι όχι;  Καλά, για τόσο ηλίθιο σε πήρανε; τώρα σου σερβίρουν

 Μείωση των κύριων συντάξεων κατά 10% από τα 1.400 ευρώ και πάνω. Κλιμακωτή μείωση ακόμα και των χαμηλών συντάξεων (από 700 ευρώ) πιθανόν κατά 2%. Πλαφόν 2.500 ευρώ στις κύριες συντάξεις. Περικοπές ως και 40% στο εφάπαξ. Κατάργηση της 13ης και 14ης επικουρικής σύνταξης. Επανεξέταση του ΕΚΑΣ με θέσπιση εισοδηματικών κριτηρίων. Πλήρης κατάργηση σε ό,τι έχει απομείνει από τη 13η-14η σύνταξη των δημοσίων υπαλλήλων (500 ευρώ δώρο Χριστουγέννων και από 250 ευρώ δώρο Πάσχα και επίδομα αδείας). Μείωση της προνοιακής σύνταξης του ΟΓΑ κατά 30 ευρώ, από 360 σε 330 ευρώ.

Ήθελες αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης  ελληναρα μου; 
Αλήθεια; Πίστεψες τις υποσχέσεις ότι δεν θα το ξανακάνουν; Καλά, τόσο ζώον ήσουνα; Τώρα ακούς τι σου λενε; 

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επιβεβαίωσε την περασμένη Πέμπτη ότι η κυβέρνηση απεργάζεται σχέδιο για να αυξηθεί ο ελάχιστος εργάσιμος χρόνος για να βγει ένας εργαζόμενος στη σύνταξη από τα 15 που ισχύει σήμερα στα 20 χρόνια. Επίσης, υπάρχει σχέδιο αύξησης των γενικών ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 66 - 67 χρόνια.
  
Ήθελες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων  ελληναρα μου; Δεν σε ένοιαζε γιατί θαρρούσες πως οι δημόσιοι υπάλληλοι ήταν προνομιούχοι; Όλοι προνομιούχοι  βρε αδελφέ; 
Μα κι έτσι να 'ταν (που δεν είναι) εσύ τι κερδίζεις, πικρόχολε, όταν αυτοί μακραίνουν τις ουρές της ανεργίας;   
  
Η κυβέρνηση ετοιμάζει σχέδιο απόλυσης 45.000 δημοσίων υπαλλήλων μέσω νέας εργασιακής εφεδρείας και «απομάκρυνσης» 25.000 συμβασιούχων του Δημοσίου μέσω της μη ανανέωσης των συμβάσεων εργασίας. Η εφεδρεία - απόλυση θα αφορά εργαζομένους στο στενό δημόσιο τομέα, σε όλες τις υπηρεσίες και οργανισμούς του Δημοσίου, στις πρώην ΔΕΚΟ, αλλά και στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
  
    Ήθελες Τσεκούρι σε Υγεία και Φάρμακο ελληναρα μου; 
Είπες πως δεν είδες και  δεν άκουσες; Καλά,  σε κώμα ήσουν; Τώρα θα  σου δώσουν την κατάλληλη αγωγή: 

Αύξηση της συμμετοχής των ασφαλισμένων για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης με την αύξηση της χρήσης γενόσημων με στόχο την «εξοικονόμηση» 800 εκατ. ευρώ. Κλείσιμο και συγχώνευση νοσοκομειακών μονάδων με στόχο την «εξοικονόμηση» 1 δισ. ευρώ.

Ήθελες Περικοπές στην Παιδεία ελληναρα μου;
Τι; Δεν σε ενδιέφερε και τόσο; Εσύ μπορεί να επέλεξες να γίνεις τυφλοπόντικας. Τα παιδιά σου να μην έχουν επιλογή; 

 Συγχώνευση 150 σχολών των ΑΕΙ και των ΤΕΙ, αλλά και αύξηση των ωρών διδασκαλίας καθηγητών και δασκάλων, με στόχο τη μείωση της απασχόλησης των ωρομισθίων.

Ήθελες Καρατόμηση επιδομάτων ελληναρα μου; 
Τι είναι αυτά; Ε, αν δεν ξέρεις, μπορεί τώρα να μάθεις...  

Με τη θέσπιση εισοδηματικών κριτηρίων και περιουσιακών στοιχείων για τη χορήγηση των 89 προνοιακών και κοινωνικών επιδομάτων (ανεργίας, πολυτέκνων, αναπήρων, οικογενειακών κ.ά.).

Ήθελες Σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις ελληναρα μου;
Όλοι σου λέγανε ότι είναι αναπόφευκτες; Σοβαρά; Το ΚΚΕ δεν έτυχε ν’ ακούσεις τι έλεγε;


Τη Δευτέρα η κυβέρνηση ανακοίνωσε το ξεπούλημα 23 λιμανιών της χώρας, ενώ την προηγούμενη Παρασκευή την πλήρη ιδιωτικοποίηση των ΕΛΤΑ και της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων (ΕΛΒΟ). Μέχρι το τέλος Αυγούστου η κυβέρνηση θα έχει έτοιμη ειδική νομοθετική ρύθμιση «77 παρεμβάσεων» που θα διευκολύνει την παράδοση κρατικών επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΣΦΑ, ΔΕΠΑ, ΕΛΠΕ, ΟΠΑΠ κ.ά.), δημόσιων εκτάσεων αλλά και υποδομών (αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομους) σε ξένους και ντόπιους επιχειρηματικούς ομίλους.

Ήθελες Κλείσιμο κρατικών οργανισμών ελληναρα μου. 
Μικρό το κακό, σκεφτόσουν κουτοπόνηρα; Εσύ δεν πληρώνεις τώρα για τις αιματηρές «οικονομίες» που κάνει η κυβέρνηση; 

 Μέσω της κατάργησης και συγχώνευσης υπηρεσιών του Δημοσίου, που θα συνοδευτούν και από απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Επίσης, δρομολογούνται κατάργηση χιλιάδων δημοτικών επιχειρήσεων και αυξήσεις των δημοτικών τελών.


 Ήθελες να τραβήξουν αίμα απο ΄σένα ελληναρα μου; 
Όχι; Γιατί ψήφισες ένα λεφούσι απο  σφαγείς και κανίβαλους τότε; 
Σ’ έπεισαν με ψέματα, τρομοκρατία και εκβιασμούς να τα ψηφίσεις"τα χαμουρια", μας λες. Μα το χεις κάνει μια, το χεις κάνει δυο, το χεις κάνει τρεις... το ‘χεις παραχέσει πια. 

Ως πότε θα είσαι ασπόνδυλος, μαλάκας ραγιάς;  




Σημ: τα ψιλα γραμματα απο Ριζοσπάστη
«Ερωτήματα» για τον ελληνάρα, προσθηκη του reck rock views
 Posted by  do.b4tool8  

Καθ' οδόν: Στην Αμοργό

Καθ' οδόν: Στην Αμοργό

Eurokinissi

Οδοιπορικό ποιητικό, ρομαντικό, ξεχωριστό θα έχουμε την τύχη να κάνουμε σήμερα. Η συνάδελφος Κούλα Αντωνίου μάς οδηγεί και μας ξεναγεί στη λευκή, υγρή, αλμυρή παραμυθία. Με νοσταλγία, λοιπόν, στην...

...Αμοργό των αποχαιρετισμών

«Τα κύματα της μνήμης με ξαναγυρίζουν στην Αμοργό των καλοκαιρινών ερώτων, των ανέμελων χρόνων. Στο χθες που πνίγεται στο πέλαγος του σήμερα. Δεν είναι ένας "τουριστικός οδηγός", μια περιήγηση στο αιγαιοπελαγίτικο νησί που πριν από χρόνια προσπαθούσε να σωθεί από τους πειρατές και τώρα απαλλοτριώνεται από τον τουρισμό, τα ιστιοπλόα και από τις "πισίνες" που συνθλίβουν το φλοίσβο της θάλασσας.

Η Αμοργός είναι ο κυκλαδίτικος άνεμος που παρασέρνει την καρδιά στις ακρογιαλιές του ονείρου, στην πανσέληνο του έρωτα και στα δάκρυα των αποχαιρετισμών. Η θαλασσοβρεγμένη ομορφιά της χαϊδεύει, την Αιγιάλη, το βράχο του Μοναστηριού της Χοζοβιώτισσας, τα Κατάπολα και τα ερείπια της Αρκεσίνης. Το βλέμμα ελεύθερο ατενίζει στον ορίζοντα τη Δονούσα, τα Κουφονήσια, τη Σχοινούσα και την Κέρο. Η Αμοργός είναι ο πηγεμός για μια άλλη Ιθάκη. Είναι το νησί που οι καλοκαιρινές αγάπες σμίγουν με τα κρυστάλλινα νερά του Αιγαίου, με τα ολόγυμνα σώματα που παραδίδονται στο φως του ήλιου, με την αλμύρα του έρωτα στα χείλη, με τα νυχτερινά φιλιά του φεγγαριού. Κι ύστερα, όλα χάνονται στο μελτέμι της λήθης, αφήνοντάς σου μια γλυκόπικρη γεύση τρικυμίας στην καρδιά.

Μια φορά και έναν καιρό, λοιπόν, ήταν ένα καράβι που το έλεγαν "Μιαούλη" και ταξίδευε στην άγονη γραμμή. Πειραιάς, Δονούσα, Αιγιάλη, Κατάπολα, Νίσυρος. Για να πιάσει Αιγιάλη, το πλοίο έκανε δεκατρείς ώρες, ξέχωρα από τις πολύωρες καθυστερήσεις στο λιμάνι του Πειραιά. Ωρες που έλεγες όμως να μην τελειώσουν, γιατί οι παρέες στο κατάστρωμα του πλοίου έσμιγαν μέσα από τα τραγούδια και τις κιθάρες. Ετσι μια αυγουστιάτικη νύχτα με πανσέληνο βρέθηκα στο "Μιαούλης" με προορισμό την Αιγιάλη. Ενα μαγευτικό ταξίδι κάτω από το φως του φεγγαριού και με τραγούδια του Διονύση Σαββόπουλου, όπως το "σβήνω αυτό το φως". Τότε η Αιγιάλη δεν είχε προβλήτα, ούτε ηλεκτρικό ρεύμα. Φθάνοντας ξημερώματα, μας περίμεναν οι βάρκες για να μας βγάλουν στη στεριά. Οταν ανέτειλε ο ήλιος, φανερώθηκε ο κόλπος της με τ' αλμυρίκια του, ενώ πιο ψηλά ξεπρόβαλαν τα τρία κατάλευκα χωριουδάκια. Τα Θολάρια, ο Ποταμός και η Λαγκάδα. Για τους ντόπιους, η έλλειψη του ηλεκτρικού ρεύματος και της προβλήτας ήταν φυσικά ένα σημαντικό πρόβλημα. Για μας, όμως, τους καλοκαιρινούς επισκέπτες, που πια όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας, ήταν ένα τοπίο ρομαντικό που απελευθέρωνε το συναίσθημα. Είχαμε γίνει όλοι μια παρέα με τις αγάπες, το τραγούδι, αλλά μερικές φορές και τις παρεξηγήσεις της. Συζητήσεις, περιπέτειες, στα ταβερνάκια της Αιγιάλης και της Λαγκάδας. Τις νύχτες ο φακός απαραίτητος οδηγός για να περπατήσεις στα καλντερίμια, ενώ οι λάμπες στα ενοικιαζόμενα δωμάτια ήταν το λιγοστό φως για ν' ανακαλύψεις τις μύχιες σκέψεις σου, την αιωνιότητα του έρωτα της ζωής, τον παφλασμό του κύματος να χαϊδεύει τους χτύπους της καρδιάς σου.

Η αιωνιότητα της ομορφιάς

Eurokinissi

Τότε δεν είχαν ανοίξει οι δρόμοι για τα τρία χωριά και δεν υπήρχε δρόμος για τη Χώρα. Αξέχαστα τα καλντερίμια που πήγαινες στα τρία χωριουδάκια. Πιο αλησμόνητη όμως η φιλοξενία των κατοίκων. Περνώντας από τα κάτασπρα σοκάκια στα Θολάρια, όλοι σε καλούσαν για ένα κέρασμα. Κι αν δεν πήγαινες το θεωρούσαν προσβολή. Μια τέτοια συμπεριφορά δεν μπορούσε παρά να σε αγγίξει, να σε συγκινήσει, να μείνει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη, αφού σήμερα ο τουρισμός της κατανάλωσης έχει αλλάξει και τους κατοίκους. Στην άκρη στα Θολάρια υπάρχει ένα αλώνι. Εκεί βλέπεις τον ήλιο να δύει κι ο έρωτας της ομορφιάς βουρκώνει τα μάτια σου. Κι απέναντι η Δονούσα, που όταν είναι καθαρός ο ορίζοντας βλέπεις το ανατολικότερο νησί των Κυκλάδων. Την Αμοργό. Το νησί με το μακρόστενο σχήμα της και τα Θολάρια κρεμασμένα ανάμεσα στις κορυφογραμμές της.

Μια θάλασσα μικρή ήταν το καλοκαίρι μου

Για να πας στη Χώρα της Αμοργού έπρεπε, αφού δεν υπήρχε δρόμος, να πάρεις πάλι το "Μιαούλης" για να φθάσεις στα Κατάπολα. Μια Χώρα κρυμμένη, γιατί έτσι προστατεύονταν παλιά οι κάτοικοι από τους πειρατές. Εκεί φθάσαμε μ' ένα παλιό λεωφορείο που για κλάξον είχε φούσκα -σφυρίχτρα. Μια Χώρα που σε ξαφνιάζει με τα κάτασπρα σπίτια, τις κατάλευκες εκκλησιές, τα κυκλαδίτικα σοκάκια και σκαλοπάτια και με τους παλιούς ανεμόμυλους. Εκεί η βοή του ανέμου των Κυκλάδων, κάτω από τοπία ειδυλλιακά σε παρασύρει στα μονοπάτια της ομορφιάς της ψυχής και του σώματος. Η φύση και η θάλασσα σε προκαλούν για ν' αγαπήσεις βαθιά αυτό το νησί, ν' αγγίξεις τα ειδώλια της ιστορίας του, να κλειστείς στο Κάστρο της Χώρας, να περπατήσεις στα ερείπια της αρχαίας Αρκεσίνης κι ύστερα να γίνεις ένα με το κύμα για να προσκυνήσεις το βράχο της Χοζοβιώτισσας.

Eurokinissi

Το βυζαντινό μοναστήρι της Παναγιάς της Χοζοβιώτισσας είναι άρρηκτα δεμένο με την Αμοργό, αφού είναι το "κόσμημά" της, που κρέμεται σε ένα βράχο πάνω από τη θάλασσα του Αιγαίου. Σύμφωνα με την παράδοση, το μοναστήρι ιδρύθηκε το 1088 από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό. Εικάζεται, όμως, ότι ιδρύθηκε τον 9ο αιώνα από μοναχούς της Παλαιστίνης και ανακαινίστηκε αργότερα από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄. Για να πάει κανείς στο μοναστήρι πρέπει ν' ανέβει πολλά σκαλιά. Καταϊδρωμένοι, φθάσαμε σε μια "όαση" δροσιάς μέσα στα βράχια. Εκεί μας υποδέχτηκαν θερμά ο ηγούμενος και οι μοναχοί. Ξενάγηση στους ιστορικούς θησαυρούς του Μοναστηριού και για να ξαποστάσεις κέρασμα το απαραίτητο λουκούμι.

Αποχαιρέτησα την Αμοργό με πλοίο από τα Κατάπολα για τον Πειραιά, ψιθυρίζοντας "μια θάλασσα μικρή είναι το καλοκαίρι μου, ο έρωτάς μου, ο πόνος μου, μια θάλασσα μικρή, σε καλωσόρισε, σε πικραποχαιρέτησε, σε περιμένει"».