ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΕΛΑΝΔΡΙΑ

            Πολλοί είναι εκείνοι που με ρωτάνε γιατί στηρίζω και θα ψηφίσω το ΚΚΕ στις 7 Ιουλίου. Η απάντηση είναι απλή: γιατί, το πραγματικό δίλημμα στις εκλογές που έρχονται είναι ένα. Είμαστε μ’ εκείνους που αποδεδειγμένα υπερασπίζονται τα συμφέροντά μας, που οι πράξεις τους δεν είναι ανακόλουθες με τα λόγια τους ή μ’ εκείνους που στα λόγια είναι μαζί μας και στην πράξη στηρίζουν όλες εκείνες τις πολιτικές που κάνουν τη ζωή μας κόλαση;

            Το να δηλώνεις απερίφραστα ότι θα εφαρμόσεις πολιτικές που θα εξαθλιώσουν ακόμα περισσότερο το λαό, όπως κάνει η Ν.Δ. δεν είναι εντιμότητα. Είναι κυνισμός. Το να πλασάρεσαι ως αριστερός όταν ως κυβέρνηση λειτουργούσες ως εξυπηρετητής των συμφερόντων των λίγων εις βάρος των πολλών, όπως έκανε ο Σύριζα, είναι ανεντιμότητα. Το να προσπαθείς να υφαρπάξεις την ψήφο των δυσαρεστημένων απλώς και μόνο για να διεκδικήσεις μερίδιο στην εξουσία την επόμενη μέρα, όπως κάνουν κόμματα τύπου ΚΙΝΑΛ και άλλοι ευκαιριακοί σχηματισμοί-πυροτεχνήματα είναι πολιτική απατεωνιά.

            Η μόνη κερδισμένη ψήφος στις 7 Ιουλίου είναι η ψήφος στο κόμμα που ποτέ δεν είπε ψέματα στο λαό, που ήταν πάντα δίπλα στους πολλούς που παράγουν τον πλούτο κι ενάντια στους λίγους που τους τον κλέβουν και που θα συνεχίσει να το κάνει και μετά τις εκλογές, όταν όλοι οι υπόλοιποι θα μας έχουν ξεχάσει. Και αυτό το κόμμα δεν είναι άλλο από το ΚΚΕ!

Παναγιώτης Κελάνδριας

Καθηγητής στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο – Τραγουδοποιός

TI ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΜΠΙΖΝΕΣ ?!!

Με τυμπανοκρουσίες, που είχαν και άρωμα εκλογών, αλλά και πολλούς «υψηλούς προσκεκλημένους», με πρώτο και καλύτερο τον Αμερικανό πρέσβη Πάιατ, υπογράφηκαν την περασμένη Πέμπτη οι συμβάσεις για την παραχώρηση του δικαιώματος έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στις θαλάσσιες περιοχές «Δυτικά Κρήτης» και «Νοτιοδυτικά Κρήτης».

Πρόκειται για θαλάσσιες περιοχές έκτασης 20.058,4 τετρ. χλμ. και 19.868,37 τετρ. χλμ. αντίστοιχα, οι οποίες προκηρύχθηκαν το 2017, ύστερα από ενδιαφέρον που εκδήλωσαν οι ίδιες οι εταιρείες. Στην ανάδοχο κοινοπραξία μετέχουν η γαλλική «Total» (40%), η αμερικανική «ExxonMobil» (40%) και τα Ελληνικά Πετρέλαια (20%).

Η τελετή υπογραφής των συμβάσεων έδωσε βήμα στην κυβέρνηση να ξεδιπλώσει προεκλογικά όλο το «αναπτυξιακό» της όραμα για λογαριασμό του κεφαλαίου, μέσα από την ανάδειξη της χώρας σε ενεργειακό κόμβο,που θα την καταστήσει πόλο έλξης μεγάλων ξένων επενδύσεων. Σ' αυτόν το στόχο συμπράττει βέβαια και η ΝΔ, η οποία παραλαμβάνει στρωμένο το έδαφος και σ' αυτόν τον τομέα, για να πάει ένα βήμα πιο πέρα, ως η επόμενη κυβέρνηση.

Οπως είπε ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας στην εκδήλωση, η υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης σηματοδοτεί «μια άλλη αναπτυξιακή οικονομική προοπτική στην Ελλάδα (...) για τις επόμενες γενιές, για τη δυνατότητα η χώρα μας να είναι μια χώρα ισχυρή και ο λαός μας να ζει σε ευημερία».

Τι θα κερδίσει ο λαός από τις ενεργειακές μπίζνες;

Απολύτως τίποτα.

Το αντίθετο μάλιστα. Με δεδομένο ότι αυτά τα κοιτάσματα δεν είναι ανεξάντλητα, θα στερηθεί τη δυνατότητα να αξιοποιηθούν για την ευημερία του, για πάμφθηνη Ενέργεια, σημαντικοί φυσικοί και ενεργειακοί πόροι, υπό άλλες βέβαια συνθήκες, με την εξουσία στα χέρια του και με την παραγωγή, τον φυσικό πλούτο κοινωνική ιδιοκτησία και με κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία.

Μήπως άραγε θα αντιμετωπιστεί η ενεργειακή φτώχεια ή το γεγονός ότι η λαϊκή οικογένεια πληρώνει πανάκριβα την Ενέργεια; Σε καμία περίπτωση.

Ας σκεφτούμε το εξής: Τα ΕΛΠΕ, στα οποία το κράτος διατηρεί ακόμα το πλειοψηφικό πακέτο, είναι η πιο κερδοφόρα εταιρεία στην Ελλάδα, με ισχυρή παρουσία στα Βαλκάνια και με συμπράξεις διεθνούς εμβέλειας, όπως δείχνει και η συμμετοχή της στην κοινοπραξία με την «Total» και την «ExxonMobil».

Ποιο είναι το όφελος για το λαό απ' όλο αυτό; Το βρίσκει κανείς όταν βάζει πετρέλαιο θέρμανσης; Το βρίσκει όταν βάζει καύσιμα στο αυτοκίνητό του; Το βρίσκει μήπως στις τιμές των καταναλωτικών προϊόντων; Δεν το βρίσκει πουθενά....

Οι μόνοι ωφελημένοι από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης θα είναι οι πολυεθνικοί όμιλοι και βέβαια και τα ΕΛΠΕ, που αναλαμβάνουν την έρευνα, την εξόρυξη και την εκμετάλλευση των πιθανών κοιτασμάτων.

Στα δεδομένα της δικής τους κερδοφορίας προσαρμόζονται άλλωστε και οι απαράδεκτα ευνοϊκοί όροι των συμβάσεων παραχώρησης, στους οποίους περιλαμβάνονται αστεία ποσά για τη δέσμευση μεγάλου μέρους της ελληνικής επικράτειας, με τεράστια γεωπολιτική και οικονομική σημασία.

Μήπως έτσι εξασφαλίζονται η ασφάλεια και η ειρήνη στην περιοχή;

Ούτε για αστείο!

Τα σχέδια εκμετάλλευσης των ελληνικών υδρογονανθράκων είναι μέρος ενός μεγαλεπήβολου «project», με στόχο τη λεγόμενη «ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία», που περιλαμβάνει εναλλακτικές πηγές τροφοδότησης των κρατών - μελών της ΕΕ, ανταγωνιστικά προς το ρωσικό φυσικό αέριο.

Το σχέδιο αυτό υποστηρίζουν θερμά οι ΗΠΑ, όπως έδειξε και το νομοσχέδιο Μενέντεζ που ψηφίστηκε πρόσφατα στην αμερικανική Γερουσία για την ενεργότερη εμπλοκή των αμερικανικών μονοπωλίων στο διαμοιρασμό του ενεργειακού πλούτου στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Αυτό σηματοδοτεί άλλωστε και η παρουσία της «ExxonMobil» στην κυπριακή ΑΟΖ και τώρα στα νερά της Κρήτης.

Για όλα αυτά, ήταν αποκαλυπτικά τα όσα είπε στην ίδια εκδήλωση ο Αμερικανός πρέσβης, συνδέοντας τα δύο θαλάσσια οικόπεδα που δόθηκαν προς εκμετάλλευση με τις πρόσφατες ανακαλύψεις μεγάλων αποθεμάτων φυσικού αερίου στις θαλάσσιες περιοχές της Αιγύπτου, του Ισραήλ και της Κύπρου, καθώς βέβαια και με τον συνολικό αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, με άξονα την Ενέργεια.

Είναι, λοιπόν, δυνατόν να βάζεις το κεφάλι σου στον ντορβά των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και σχεδίων και να νιώθεις «ασφαλής» και «σταθερός»;

Η ενεργότερη συμμετοχή της Ελλάδας στο ενεργειακό «παιχνίδι» που εξελίσσεται στην περιοχή πάει πακέτο με τη βαθύτερη εμπλοκή σε σχέδια και ανταγωνισμούς που καθιστούν τη χώρα μαγνήτη κινδύνων για το λαό.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι στις πιο πρόσφατες συνόδους του, το ΝΑΤΟ ανέδειξε σε Νο 1 στόχο τη διατήρηση της «ενεργειακής ασφάλειας» στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, την προστασία δηλαδή και με στρατιωτικά μέσα των υποδομών και γενικότερα των επενδύσεων που κάνουν «δυτικά» μονοπώλια, από τις απειλές των ανταγωνιστών τους, κυρίως της Ρωσίας και της Κίνας.

Το ζωντανό παράδειγμα της Κύπρου

Το ζωντανό παράδειγμα της Κύπρου, που κι αυτή απολαμβάνει τη ...στήριξη των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στα ενεργειακά της σχέδια, είναι αποκαλυπτικό. Η ανακάλυψη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ, οι συμπράξεις με άλλα κράτη της περιοχής για την εξόρυξη και την εκμετάλλευσή τους, η στενότερη συνεργασία με τις ΗΠΑ για τη δημιουργία εναλλακτικού ενεργειακού κέντρου στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, ούτε την τουρκική επιθετικότητα απέτρεψαν, ούτε οδήγησαν σε μια δίκαιη λύση του Κυπριακού.

Αντίθετα, η Κύπρος στρατιωτικοποιείται ολοένα και περισσότερο (ΗΠΑ και Γαλλία διεκδικούν βάσεις στο νησί, πέραν των βρετανικών), το ΝΑΤΟ ισχυροποιεί την παρουσία του στην περιοχή και διεκδικεί ρόλο εγγυητή του συστήματος ασφαλείας, σε ενδεχόμενη διευθέτηση του Κυπριακού με ένα από τα διχοτομικά σενάρια που αναθερμαίνονται, η Ρωσία δείχνει τα δόντια της και ο κυπριακός λαός δεν έχει δει κανένα όφελος για τον ίδιοαπό τη μέχρι τώρα αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας.

Κατ' αναλογία, η Τουρκία δεν έχασε χρόνο για να εκδηλώσει τη δυσαρέσκειά της στην παραχώρηση των θαλάσσιων ελληνικών οικοπέδων, έχοντας ήδη μετατοπίσει τις αμφισβητήσεις και τις διεκδικήσεις της ακόμα πιο δυτικά, στον 28ο Μεσημβρινό, αμφισβητώντας παράλληλα το κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας να ορίζει ΑΟΖ που θα συνορεύει με αυτήν της Αιγύπτου, χωρίς τη δική της εμπλοκή.

Στο μέλλον ...Κόλπος του Μεξικού;

Μια τελευταία παράμετρος είναι αυτή των κινδύνων για το φυσικό περιβάλλον και την οικονομία της Κρήτης, συνολικά της Ελλάδας, σε περίπτωση κάποιου ατυχήματος. Δεν είναι τυχαία η προσπάθεια της κυβέρνησης να διασκεδάσει τις ανησυχίες, διαφημίζοντας τους «αυστηρούς περιβαλλοντικούς όρους» που συνοδεύουν τις συμβάσεις παραχώρησης.

Κανείς ωστόσο δεν πρέπει να αισθάνεται ασφαλής, όταν γνωρίζει ότι τέτοιες εγκαταστάσεις και υποδομές μπορεί να αποτελέσουν ακόμα και στρατιωτικούς στόχους σε περίπτωση κλιμάκωσης της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης στην περιοχή.

Οπως δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς ένα σοβαρό ατύχημα, απ' αυτά που έχουμε δει και στο παρελθόν, στον Κόλπο του Μεξικού και αλλού, με μεγάλες και ανεπανόρθωτες συνέπειες για το περιβάλλον, για την αλιεία, για την οικονομία γενικότερα.

Πολύ περισσότερο που στον καπιταλισμό τα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, ακόμα και της ζωής των εργαζομένων, θεωρούνται κόστος, αυξάνοντας τους κινδύνους να συμβεί κάποιο «ατύχημα».

Κριτήριο ψήφου οι εξελίξεις

Ο λαός δεν πρέπει να ξεχνά ότι στον καπιταλισμό οι δρόμοι του πετρελαίου είναι χαραγμένοι με αίμα. Αυτό που παρουσιάζεται ως «ευλογία» για τα μονοπώλια και τα κέρδη τους είναι «κατάρα» για τους λαούς, όπως έδειξαν πλείστα όσα παραδείγματα στη σύγχρονη ιστορία της Λιβύης, του Ιράκ, της Συρίας, χωρών της Αφρικής και πάει λέγοντας.

Γι' αυτό χρειάζεται να αποτελέσει κριτήριο ψήφου η προσπάθεια της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων να κοροϊδέψουν το λαό ότι «ένα νέο κεφάλαιο» ανοίγεται προς όφελός του με την παράδοση του ορυκτού πλούτου της χώρας στα πολυεθνικά μονοπώλια, την ώρα που βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στη δίνη επικίνδυνων ανταγωνισμών με απρόβλεπτη εξέλιξη.

Η ενίσχυση του ΚΚΕ στις εκλογές δεν στέλνει μόνο μήνυμα υπεράσπισης του φυσικού πλούτου της χώρας από τα «σαγόνια» των μονοπωλίων,αλλά αποτελεί εγγύηση ότι από την επόμενη κιόλας μέρα θα δυναμώσει η πάλη ενάντια στην ιμπεριαλιστική εμπλοκή, ενάντια στα επικίνδυνα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, όπου τα ζητήματα της Ενέργειας παίζουν καθοριστικό ρόλο.

Ενα πιο ισχυρό ΚΚΕ θα δώσει με καλύτερες προϋποθέσεις τη μάχη για τα λαϊκά συμφέροντα, ενάντια στην πολιτική που καταδικάζει το λαό στην ενεργειακή φτώχεια, φωτίζοντας την προοπτική της εργατικής εξουσίας, της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και του ορυκτού πλούτου, της αξιοποίησής του για ανάπτυξη προς όφελος του λαού και όχι για τα κέρδη των μονοπωλίων.

Κ.

    

ΤΕΝΕΚΕΔΕΣ....ΞΕΓΑΝΩΤΟΙ !!! [ video ]

Προεκλογικό σποτ που κυκλοφόρησε το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ παρουσιάζει τον κόσμο σαν τενεκέ έτοιμο να γεμίσει από τις υποσχέσεις, τα ψέματα και τις απάτες του οποιουδήποτε.

 

Έτσι το ΠΑΣΟΚ ζητάει από τους τενεκέδες – ψηφοφόρους, να αδειάσουν από τα ψέματα, τις απάτες και τις υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και να γεμίσουν με τις υποσχέσεις (και τα ψέματα) του ΠΑΣΟΚ!

 

Φοβερό και τρομερό σποτάκι. Το ΠΑΣΟΚ ζητάει ψήφους από τενεκέδες!

Δεν μας φαίνεται καθόλου παράξενο αυτό.

Στη χώρα που ο λαός ψηφίζει τον Λεβέντη, τον Βελόπουλο, τον Καμμένο, τον Θεοδωράκη, τον Μιχαλολιάκο, τον Βαρουφάκη, την Κωνσταντοπούλου, 

τον Λαφαζάνη και άλλους παρόμοιους.....γιατί το ΠΑΣΟΚ να μην τον προκαλεί αποκαλώντας τον τενεκέ και ζητώντας την ψήφο του;!

 

 

Δείτε το σποτ του ΠΑΣΟΚ που παριστάνει τον λαό ως τενεκέ! (vid)

 

Νίκος Παπασπύρος: Παραμένω ενεργός στις Παρεμβάσεις, αλλά θεωρώ αναγκαία τη στήριξη του ΚΚΕ

Κατιούσα

Μια ιδιαίτερη δήλωση στήριξης φιλοξενεί το φύλλο του Σαββατοκυριακάτικου Ριζοσπάστη. Το ιδιαίτερο στοιχείο δεν είναι η μετατόπιση και ο χώρος από τον οποίο προέρχεται ο συγκεκριμένος εκπαιδευτικός, αλλά ότι παραμένει ενεργός συνδικαλιστικά στις Παρεμβάσεις -που δε συνεργάζονται με το ΠΑΜΕ- ωστόσο θεωρεί αναγκαία την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ. Ακολουθεί το κείμενο της δήλωσης στήριξης.

Μπροστά στην ολομέτωπη νεοφιλελεύθερη επίθεση που δέχτηκε και δέχεται ο κόσμος της εργασίας, με εργαλείο τα μνημόνια, το ΚΚΕ ήταν και είναι το κόμμα που αντιτάχθηκε στη λογική των μονόδρομων και υπερασπίστηκε τις λαϊκές κατακτήσεις.Σήμερα, η προσπάθεια εδραίωσης ενός νέου διπολισμού ανάμεσα στη ΝΔ και στον ΣΥΡΙΖΑ, με το ψεύτικο δίλημμα της συντήρησης ή της «προόδου», στόχο έχει να αλώσει συνειδήσεις και να αφαιρέσει ακόμα περισσότερες κατακτήσεις.
Την επόμενη μέρα των εκλογών θα είναι αναγκαία μια πιο ισχυρή αντιπολίτευση υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων και γι’ αυτό έχει ιδιαίτερη αξία η ενίσχυση του ΚΚΕ και η δημιουργία ενός κοινωνικού, πολιτικού μετώπου αντίστασης και προοπτικής.
Παρ’ όλες τις επιμέρους επιφυλάξεις μου και παραμένοντας ενεργός στον συνδικαλιστικό χώρο των «Παρεμβάσεων» στην Εκπαίδευση, θεωρώ αναγκαία σήμερα τη στήριξη του ΚΚΕ, που μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα στα σχέδια του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού στη χώρα μας.

Δάσκαλος. Αντιπρόεδρος του ΔΣ του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Περικλής». Πρώην μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ ως εκπρόσωπος των «Παρεμβάσεων»

«Αν δεν υπήρχε το ΜεΡΑ25, μάλλον ΚΚΕ θα ψήφιζα»…

Το 1986 κυκλοφορεί ο «Χειμωνιάτικος ήλιος» του Μάνου Χατζιδάκι. Στο σημείωμα του συνθέτη που συνοδεύει τον δίσκο, ο Χατζιδάκις προσθέτει και τα παρακάτω λόγια:

«Λυπάμαι μόνο που τον δίσκο αυτόν θα τον ακούσουν κι ακροατές που δεν μ’ αρέσουν. Μα δεν βρήκα μέχρι στιγμής τρόπο να τους το απαγορεύσω. Κι αυτό μου δημιουργεί μελαγχολία».

    Ας έρθουμε τώρα στα δικά μας, τα συγκαιρινά, τα προεκλογικά.
    Πριν από λίγες μέρες απαντώντας σε έναν συνομιλητή του στο τουίτερ όταν εκείνος τον ρώτησε για το ΚΚΕ, ο κ.Βαρουφάκης έγραψε: «Θρηνώ για τον μαξιμαλισμό τους»… Χτες ο ίδιος άνθρωπος (Βαρουφάκης), δήλωσε στο ραδιόφωνο 247: «Αν δεν υπήρχε το ΜεΡΑ25, μάλλον ΚΚΕ θα ψήφιζα»…
    Τι να του συμβαίνει, άραγε, του κ.Βαρουφάκη; Υποψιαζόμαστε πως δεν πρέπει να είναι και το πιο ευχάριστο συναίσθημα, από τη μια να «θρηνείς» κι από την άλλη να εμφανίζεσαι (εν δυνάμει) συνοδοιπόρος εκείνου που αποτελεί το αίτιο της θρηνωδίας σου…
    Πάσχει, όντως, από τέτοιο οδυνηρό (εσωτερικό) αντιπάλεμα; Η μήπως απλά ψηφοθηρεί ο κ. Βαρουφάκης; 
    Τι να σας πούμε και εμείς. Ως εκ τούτου θα αποφύγουμε να κάνουμε δεύτερες σκέψεις για το αν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις σε αυτή τη δήλωση του κ. Βαρουφάκη. Και θα την θεωρήσουμε ειλικρινή την δήλωση. Ότι, δηλαδή, ο κ. Βαρουφάκης μπορεί και να ψήφιζε ΚΚΕ.
    Υπάρχουν, όμως, ορισμένα στοιχεία που έχουν καταγραφεί πριν ακόμα ο κ. Βαρουφάκης εμφανιστεί ως (εν δυνάμει)… ψηφοφόρος  του ΚΚΕ.
Για παράδειγμα, υπενθυμίζουμε ότι κατά την μεν κυβερνητική του θητεία, ο κ.Βαρουφάκης μας συστήθηκε έτσι:
    α) Θιασώτης της «δημιουργικής ασάφειας»,
    β) οπαδός του «70% καλού μνημονίου»,
    γ) κήρυκας του «λιτού βίου»,
    δ) συνδιαμορφωτής της απόφασης του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου 2015 (που φέρει την υπογραφή του), με την οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που «θα καταργούσε τα Μνημόνια», αποδέχτηκε τα Μνημόνια των προηγούμενων διαβεβαιώνοντας τρόικες και θεσμούς ότι «οι Ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την κατηγορηματική τους δέσμευση να τηρήσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές πλήρως και εγκαίρως…». Τότε ήταν που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (αυτή που θα καταργούσε τα Μνημόνια), υπέγραψε δια του κ.Βαρουφάκη, ενώπιον Θεών και τροικανών, οι ενέργειές της «να απέχουν από οποιαδήποτε κατάργηση μέτρων και μονομερείς αλλαγές»…
    Αυτά (που επαναλαμβάνουμε φέρουν την υπογραφή του κ.Βαρουφάκη) έγιναν τότε.
    Τώρα, κατά την τρέχουσα προεκλογική περίοδο, ο (εν δυνάμει) ψηφοφόρος του ΚΚΕ κ.Βαρουφάκης, μας έχει συστηθεί έτσι:
    α) Τη μια μέρα «συνεργάζομαι και με ΣΥΡΙΖΑ και με ΝΔ»,
    β) την άλλη μέρα «δεν συνεργάζομαι με κανέναν»,
    γ) την επόμενη μέρα κι από τα προ τριετίας είμαι «ασταθής Μαρξιστής» στα βάζω στα ψηφοδέλτιά μου τον κ.Τάκη Μίχα πρώην οπαδό του Τζήμερου,
    δ) τη μεθεπόμενη μέρα είμαι «ρεαλιστικά ανυπάκουος» απέναντι στη – πάντα – λατρεμένη ΕΕ κοκ…
    Ξέρετε, όμως, εδώ κάτι δεν πάει καλά. Κάτι δεν κολλάει. Γιατί όλα αυτά μαζί, τόσο τα πριν όσο και τα σημερινά, είναι ολίγον παράξενα για έναν ψηφοφόρο του ΚΚΕ (από όσο μπορούμε να γνωρίζουμε). Ακόμα και εν δυνάμει…
    Από την άλλη, ποιοι είμαστε εμείς που θα αμφισβητήσουμε την άβυσσο της ψυχής του (κάθε) ψηφοφόρου. Αφήστε που όπως ο Χατζιδάκις δεν είχε τρόπο να αποφύγει ακροατές που δεν του άρεσαν, έτσι και τα κόμματα (του ΚΚΕ συμπεριλαμβανομένου) δεν έχουν τρόπο να αποφύγουν ψηφοφόρους που δεν τους αρέσουν.

    Στην περίπτωση, βέβαια, του κ.Βαρουφάκη δεν υφίσταται τέτοιο πρόβλημα. Το θέμα, για την ακρίβεια, έχει λυθεί πριν την γέννησή του. Διότι ο κ.Βαρουφάκης, που ούτε ψηφοθηρεί ούτε “εξυπνακίζει”, έφτιαξε κόμμα. Κι έτσι το ΚΚΕ απαλλάσσεται από την «μελαγχολία» να τον έχει ψηφοφόρο… 

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΨΗΦΟΥ

Αυτές τις μέρες  πριν από τις εκλογές όλο και περισσότερο τα κόμματα εξουσίας μας καθησυχάζουν με υποσχέσεις, όπως και σε κάθε εκλογές, και επιστρατεύονται τα πάντα, οράματα, ιδέες, προσδοκίες για να μας πείσουν.

Οι εκλογές γίνονται αυτοσκοπός της αστικής δημοκρατίας, καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση για έλεγχο της κυρίαρχης εξουσίας από τις επιλογές των ψηφοφόρων, με την μετατροπή  της συλλογικής βούλησης του λαού σε κυβερνήσεις και πολιτικές.  Οι λέξεις 'εκλογή' και 'δημοκρατία' έχουν γίνει συνώνυμες. Άλλωστε και στην Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του 1948 δηλώνεται πως η βούληση του λαού, θεμέλιο της κρατικής εξουσίας, «πρέπει να εκφράζεται με τίμιες εκλογές, οι οποίες πρέπει να διεξάγονται περιοδικά, με καθολική, ίση και μυστική ψηφοφορία». Σαν να θεωρείται μια μέθοδος έκφρασης της λαϊκής θέλησης και μόνο αυτή ως βασικό δικαίωμα. Κι έτσι οι εκλογές δεν είναι απλώς ένα μέσο συμμετοχής στη δημοκρατία, αλλά αποκτά αναφαίρετη αξία, ανεξαρτήτως προϋποθέσεων, ακόμα κι όταν περιφρονούνται οι λαοί που εκλέγουν. Πρόσφατο παράδειγμα η μεθόδευση πραξικοπήματος στη Βενεζουέλα που περιλάμβανε βέβαια και τη διεξαγωγή εκλογών. Ακόμα και σε χώρες που καταστράφηκαν από συγκρούσεις με την επέμβαση ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως στο Ιράκ, η διεξαγωγή εκλογών θεωρείται αποκατάσταση κανονικότητας και λειτουργία της δημοκρατίας.  Η εκλογική διαδικασία, που θεωρείται πως κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες προωθεί τη  δημοκρατία, γίνεται ένα είδος προϊόντος εξαγωγής από  τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Δύσης, άλλοθι για τις επεμβάσεις.

Στα καθ’ ημάς, η προεκλογική περίοδος περιλαμβάνει κομματικές αντιπαραθέσεις που θέλουν να έχουν ένα άρωμα  σκληρής σύγκρουσης,, μόνο που αυτή, ανάμεσα στα αστικά κόμματα,  μοιάζει στερημένη από περιεχόμενο, αν και κατάλληλη για  να προσφέρει θέαμα. Τα εμπορικά μέσα μαζικής ενημέρωσης εμφανίζονται ως οι σημαντικότεροι κατασκευαστές κοινωνικής συναίνεσης και προώθησης κάθε φορά αντίστοιχων εναλλαγών στην κυβερνητική εξουσία.  Η δημοκρατία συρρικνώνεται στη επιλογή εκπροσώπων για τους οποίους η κατάκτηση των επόμενων εκλογών έχει γίνει πιο σημαντική από την εκπλήρωση υποσχέσεων που έγιναν κατά τις τελευταίες εκλογές Σ’ αυτή τη δεκαετία μάλιστα  της καπιταλιστικής κρίσης βίωσαν οι εκλογείς πώς τα αστικά κόμματα ανταποκρίνονται περισσότερο στα συμφέροντα των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των εμπόρων, των επενδυτών κλπ. Ανεξάρτητα λοιπόν  από το ποιο  αστικό κόμμα είναι στην εξουσία, έχει γίνει φανερό πως  οι κυβερνητικές υπηρεσίες είναι στενά συνδεδεμένες με τα επιχειρηματικά συμφέροντα μέσω της  περιστρεφόμενης πόρτας των ομάδων συμφερόντων, όπου οι αξιωματούχοι, πολιτικοί και κυβερνητικοί υπάλληλοι,  περιστρέφονται μεταξύ του κρατικού και του ιδιωτικού τομέα. Κι είναι κι αυτό απόδειξη πως το αστικό κράτος δεν υπάρχει παρά για να επιβάλλει τα συμφέροντα της οικονομικά ισχυρής τάξης των αστών.  

 Και κάπως έτσι η πολιτική απαξιώνεται, οι πολιτικοί θεωρούνται στην πλειοψηφία τους ανυπόληπτοι, οι επιλογές κατά την εκλογική διαδικασία γίνονται με βάση προσωπικά βιογραφικά ευρέσεως εργασίας, ηθικά κριτήρια, στυλ συμπεριφοράς ενώ σε μεγάλο  ποσοστό  το εκλογικό σώμα μένει αδιάφορο. Και ο γενικός κυνισμός ανάμεσα στις μάζες έναντι των πολιτικών και της πολιτικής τους –ένας κυνισμός που κυμαίνεται πολύ βαθύτερα από ό, τι μπορεί να μετρηθεί μόνο με την επισήμανση του αυξανόμενου αριθμού ανθρώπων που δεν κάνουν κόπο να ψηφίσουν στις εκλογές - είναι η ίδια η απόδειξη ότι η ματαιότητα και η διαφθορά της αστικής πολιτικής έχει γίνει μέρος της λαϊκής συμπεριφοράς.  

Βέβαια, το θετικό των αστικών εκλογών για τις εκμεταλλευόμενες τάξεις είναι ότι για σύντομη έστω περίοδο η γενική προσοχή επικεντρώνεται στο ζήτημα της πολιτικής εξουσίας. Κι επειδή η αστική τάξη καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να συγκαλύψει την ερώτηση για την πολιτική εξουσία ακόμα κι αν φαίνεται να την αντιμετωπίζει, γι’ αυτό η ύπαρξη και η ενδυνάμωση του κόμματος της εργατικής τάξης, του κομμουνιστικού,  είναι καθοριστική για τους αγώνες της. Γιατί  η ψευδαίσθηση ότι τέτοιες εκλογές μπορούν να αποφασίσουν το ζήτημα της εξουσίας είναι ένας από τους πιο προσεκτικά καλλιεργημένους μύθους της αστικής τάξης, η βάση για παγίδευση στην πραγματική κυριαρχία του κεφαλαίου ως επιλογή της εργατικής  πλειοψηφίας. Γι’ αυτό και διαστρεβλώνεται και συκοφαντείται η κομμουνιστική προοπτική, για να συρρικνώνεται η δύναμη του  κομμουνιστικού κόμματος, ώστε να εδραιώνεται  η πεποίθηση πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση και η εργατική τάξη να μη συνειδητοποιεί τη δύναμή της.  Κι έτσι η αστική τάξη χωρίς αντίσταση, όταν η λαϊκή δυσαρέσκεια εντείνεται να μπορεί να υπενθυμίζει στις μάζες πως το κεφάλαιο έχει όλη τη δύναμη να επιβάλλει αυστηρότερους περιορισμούς σε ό,τι μπορεί να επιτρέπεται στις επιλογές που μπορεί να κάνουν.

Η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη δεν είναι μόνο  η έλλειψη συνειδητοποίησης της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης της, αλλά  η έλλειψη αποτελεσματικής οργάνωσης για την καταπολέμησή της. Οι εκλογικές εκστρατείες είναι ένας από τους τρόπους για την οικοδόμηση αυτής της οργάνωσης. Γι’ αυτό η υπερψήφιση του ΚΚΕ είναι η μόνη μας επιλογή.

"Προοδευτικό Μέτωπο" ενάντια στο... ΚΚΕ...

Ο Πάνος και στις Ευρωεκλογές ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ!

Ο Πάνος είναι απο τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ που έφυγαν για τον ΣΥΡΙΖΑ το 2012 πιστεύοντας στο ''πρώτη φορά αριστερά'' και η δύναμη του κόμματος από το 8,5 % πήγε στο 4,5 %. 

Ο Πάνος προχθές συμμετείχε σε μια σύσκεψη μαζί με άλλους πρώην ψηφοφόρους του ΚΚΕ που έφυγαν για τον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα αποφάσισαν να επιστρέψουν στο ΚΚΕ!
Έχει αξία να μεταφέρω μερικά από αυτά που είπε ο Πάνος στην σύσκεψη:

• Πήγα στον ΣΥΡΙΖΑ καθαρά να δοκιμάσω τι μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση από αριστερούς μέσα στο αστικό πολιτικό σύστημα και επειδή το ΚΚΕ είχε ξεκαθαρίσει πως δεν θα συμμετέχει ποτέ σε αστική κυβέρνηση. 
• Μας έφεραν τον Παυλόπουλο για πρόεδρο το δέχτηκα με βαριά καρδιά...
• Έκαναν το Οχι Ναι και το κατάπια για να μην γίνουμε αριστερή παρένθεση!
• Γίναμε οι καλύτεροι εταίροι του Τραμπ και το δέχτηκα κι αυτό για να πιέσουμε την ΕΕ όπως μας έλεγαν.
• Έφεραν για χατήρι των Αμερικανών την συμφωνία των Πρεσπων την δέχτηκα μπας και μας βοηθήσουν και βγούμε απο τα μνημόνια βλέποντας καθαρά πως για τους Αμερικανους χάνουμε την κυβέρνηση!
• Ψήφισα και στις Ευρωεκλογές μόνο και μόνο για να μην έρθει η ΝΔ! Το αποτέλεσμα γνωστό! Η ΝΔ στην πόρτα της κυβέρνησης. 

Και τώρα; 

• Θα περίμενα σαν ΣΥΡΙΖΑ ένα μήνα μέχρι τις εκλογές να κάνουμε κάτι να φέρουμε αυτόν τον κόσμο που έφυγε για την ΝΔ ξανά στον ΣΥΡΙΖΑ! 
• Να κάνουμε μια προσπάθεια τέλος πάντων!
• Καμιά συζήτηση όμως γι αυτό!

Αντίθετα πριν λίγες μέρες μου έδωσαν μια κατάσταση από ψηφοφόρους του ΚΚΕ να τους πλησιάσω να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ για να μην έρθει η Δεξιά!
Εκει πραγματικά σοκαρίστηκα! 

Λέω μέσα μου τι μου ζητούν τώρα;
Αντι να μου ζητήσουν να αδυνατίσω την ΝΔ μου ζητούν να αδυνατίσω το ΚΚΕ; 

Τελικά ποιον έχουμε απέναντι;

Πέρασαν πολλά από το μυαλό μου!

Εκείνο όμως που θυμήθηκα και είμαι εδώ σήμερα σ' αυτή τη σύσκεψη είναι τα λόγια που μου εξιστορούσε ο παππούς μου από την εξορία του στη Μακρόνησο!

Έλεγε ο παππούς μου:

• Δεν έφτανε μόνο να υπογράψεις δήλωση και να αποκηρύξεις τα πιστεύω σου!
• Δεν έφτανε που αυτή η δήλωση έπρεπε να διαβαστεί στην Εκκλησία του χωριού σου να μάθουν όλοι οι συγχωριανοί σου την ταπείνωση!
• Δεν έφταναν όλα αυτά και άλλα τόσα ταπεινωτικά και προσβλητικά! 
• Μετά την δήλωση έπρεπε τώρα να στραφείς και ενάντια στους πρώην συντρόφους σου!
• Έπρεπε να συμμετέχεις στους κατασταλτικούς μηχανισμούς είτε σαν ρουφιάνος είτε σαν προβοκάτορας και όπου άλλου σε χρειαζόταν το αστικό κράτος και η εξουσία του!

Αυτά τα λόγια του παππού θυμήθηκα όταν μου έδωσαν την κατάσταση να πλησιάσω ψηφοφόρους του ΚΚΕ!

Αυτά τα λόγια θυμήθηκα και είμαι εδώ σήμερα σ' αυτή τη σύσκεψη και ξανά στο πλευρό του ΚΚΕ. Θεωρώ οτι άργησα πολύ αλλά είμαι εδώ!

Αυτά είπε ο Πάνος και αλλα πολλά... και 'γω να του πω: Καλώς ήρθες Πάνο και καλούς αγώνες να έχουμε!
Κ.Μπ.