Σε ποιον ανήκει ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν;

Σε ποιον ανήκει ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν;

Μια και κάποιοι σχολιαστές που αυτοαποκαλούνται "αριστεροί", τον επικαλέστηκαν προ ημερών σε συζήτηση στο μπλογκ, είπαμε να φρεσκάρουμε λίγο την μνήμη όλων για το who is who του ανοιχτού υποστηρικτή του φασισμού Σολζενίτσιν

…ή αλλιώς, o Σολζενίτσιν αυτο-αποκαλύπτεται. Το άρθρο αυτό γράφτηκε τον Αύγουστο του 2008 με αφορμή του θάνατο του ρώσου συγγραφέα.

Ο ρώσος συγγραφέας Αλεξάντρ Σολζενίτσιν έγινε γνωστός στη Δύση για τα αντικομμουνιστικά μυθιστορήματα που έγραψε, για τα οποία έφτασε να τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας. Απ’ τους πιο πολυδιαφημισμένους συγγραφείς, κυρίως στις ΗΠΑ, όπου παρουσιάζονταν ως “δημοκράτης” ο οποίος διώκονταν άδικα στην ΕΣΣΔ επειδή πάλευε για την ελευθερία. Αποτέλεσε με βάση αυτά κέντρο της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας τις δεκαετίες του ’60 και ’70.Με το θάνατό του στις αρχές Αυγούστου τα μεγάλα ΜΜΕ αλλά και ισχυροί ηγέτες όπως ο πρόεδρος της Γαλλίας Ν. Σαρκοζί, ο πρωθυπουργός της Ρωσίας Β. Πούτιν αλλά και ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Χαβιέ Σολάνα, δεν παρέλειψαν να μας υπενθυμίσουν τους… «αγώνες του για τη δημοκρατία και την ελευθερία».Δε θα επικεντρώσουμε στα τερατώδη ψεύδη του Σολζενίτσιν σχετικά με τα «θύματα του κομμουνισμού» στην ΕΣΣΔ. Το ότι έφτασε στο σημείο να υποστηρίζει στα σοβαρά ότι ο αριθμός τους είναι 110 εκατομμύρια (!) αρκεί. Σύγχρονες ιστορικές έρευνες με βάση τα αρχεία που άνοιξαν μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ έχουν δώσει πραγματικά στοιχεία και όχι φαντασιοπληξίες. Αντίθετα, σε αυτό το κείμενο θα επικεντρώσουμε σε απόψεις που ο ίδιος εξέφρασε κατά καιρούς για τα επίκαιρα ζητήματα της εποχής, στα οποία δε χωρούν πολλές υποκειμενικές κρίσεις.
Ο Σολζενίτσιν και η Ισπανία

Αφότου πέθανε ο Φράνκο το 1975, το ισπανικό φασιστικό καθεστώς άρχισε να χάνει τον έλεγχο της πολιτικής κατάστασης και στην αρχή του 1976, το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινής γνώμης στράφηκε στα γεγονότα της Ισπανίας. Απεργίες και διαδηλώσεις υπέρ της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας υποχρέωσαν τον κληρονόμο του Φράνκο, το βασιλιά Χουάν Κάρλος, να εισαγάγει πολύ προσεκτικά κάποια φιλελευθεροποίηση προκειμένου να καταλαγιάσει η κοινωνική αναταραχή.
Σε αυτήν την σημαντικότερη στιγμή στην ισπανική πολιτική ιστορία, ο Σολζενίτσιν εμφανίζεται στη Μαδρίτη και δίνει μια συνέντευξη στην εκπομπή Directisimo ένα Σάββατο βράδυ, 20 Μαρτίου 1976, σε prime time ζώνη προγράμματος (βλ. τις ισπανικές εφημερίδες, το ABC και το Ya της 21ης Μαρτίου 1976). Πρόθεσή του δεν ήταν να υποστηρίξει τα αποκαλούμενα μέτρα φιλελευθεροποίησης του βασιλιά. Αντίθετα, ο Σολζενίτσιν προειδοποιούσε για αυτές τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις!

Στην τηλεοπτική συνέντευξή του δήλωσε ότι 110 εκατομμύρια (!) Ρώσοι είχαν πεθάνει όντας θύματα του σοσιαλισμού, και σύγκρινε “τη σκλαβιά στην οποία οι σοβιετικοί άνθρωποι υποβλήθηκαν με την ελευθερία που απόλαυσαν στην Ισπανία”.
Ο Σολζενίτσιν κατηγόρησε επίσης τους “προοδευτικούς κύκλους” ως «ουτοπιστές», επειδή θεωρούσαν την Ισπανία μια δικτατορία. Ως “προοδευτικό”, εννοούσε κάθε αντιπολιτευόμενο, τους φιλελεύθερους, τους σοσιαλδημοκράτες και τους κομμουνιστές.

 ”Το περασμένο φθινόπωρο,” έλεγε ο Σολζενίτσιν, “η παγκόσμια κοινή γνώμη ανησυχούσε για την τύχη των ισπανών τρομοκρατών "

(εννοώντας ως τρομοκράτες τους Ισπανούς αντι-φασίστες που καταδικάζονταν σε θάνατο από το καθεστώς Φράνκο).

 "Όλη την ώρα η προοδευτική κοινή γνώμη απαιτεί δημοκρατική πολιτική μεταρρύθμιση υποστηρίζοντας παράλληλα πράξεις τρομοκρατίας”. ”Εκείνοι που επιδιώκουν τη γρήγορη δημοκρατική μεταρρύθμιση, συνειδητοποιούν τι θα συμβεί αύριο ή μεθαύριο; Στην Ισπανία μπορεί να υπάρξει δημοκρατία αύριο, αλλά αργότερα πώς θα αποφευχθεί η πορεία προς τον ολοκληρωτισμό;”… (όπως πάντα έγκυρες προβλέψεις).

Ο Σολζενίτσιν και η Πορτογαλία
Στις ΗΠΑ, ο Σολζενίτσιν κλήθηκε συχνά να μιλήσει σε σημαντικές συνεδριάσεις. Ήταν, παραδείγματος χάριν, ο κύριος ομιλητής στο συνέδριο του AFL-CIO (μεγάλο αμερικανικό συνδικάτο) το 1975, και στις 15 Ιουλίου 1975 κλήθηκε για να δώσει μια διάλεξη σχετικά με την παγκόσμια κατάσταση στο αμερικανικό Κογκρέσο! Οι διαλέξεις του ήταν προκλητικές, καθώς υποστήριζε τις πλέον αντιδραστικές θέσεις.
Μετά από 40 έτη φασισμού στην Πορτογαλία, όταν πήραν οι αριστεροί ανώτεροι υπάλληλοι στρατού την εξουσία στη λαϊκή επανάσταση του 1974, ο Σολζενίτσιν ήταν υπέρμαχος της αμερικανικής στρατιωτικής επέμβασης στην Πορτογαλία που, σύμφωνα με αυτόν, θα προσχωρούσε στο σύμφωνο της Βαρσοβίας εάν οι ΗΠΑ δεν επενέβαιναν!
Τα λόγια του έχουν ως εξής:

«Είναι τραγικό για μας τους άλλους Ρώσους, με την πείρα που έχουμε τώρα, να βλέπουμε αυτά που συμβαίνουν στην Πορτογαλία. Ανησυχούμε. […] Κι όμως τι βλέπουμε; Ένα είδος κακότεχνης αντιγραφής, αυτό βλέπουμε. Όσα έγιναν τότε στη Ρωσία αντιγράφονται στην Πορτογαλία με πολύ λίγες διαφορές. Για μας όλα μοιάζουν με επανάληψη. […] Παρ’ όλα αυτά ο δυτικός τύπος μιλάει όσο πιο σοβαρά μπορεί για τις πρώτες ελεύθερες εκλογές. Οι πανουργίες και οι ανομίες τους είναι ολοφάνερο ότι ποικίλλουν ανάλογα με τις περιστάσεις. Αλλ’ όμως σ’ όλα αυτά αναγνωρίζουμε τον κομμουνιστικό χαρακτήρα, το κομμουνιστικό καλούπι. […] Η Πορτογαλία σήμερα στην πραγματικότητα έχει εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ. Φοβάμαι ότι θα βγει αληθινή η πιο κάτω προφητεία μου, εάν προβλέψω ότι τα γεγονότα απ’ αυτή τη στιγμή και πέρα δεν θα είναι αντιστρεπτά. Η Πορτογαλία πρέπει να θεωρείται μελλοντικό μέλος του συμφώνου της Βαρσοβίας. Αυτό είναι κάτι αναπόφευκτο. Δεν μπορούμε να κοιτάμε αδιάφορα αυτή την τραγική και ταυτόχρονα ειρηνική επανάληψη των κομμουνιστικών μεθόδων. Σε δυο άκρες της Ευρώπης και με χρονική διαφορά εξήντα ετών καταπνίγεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και μέσα σε χρονικό διάστημα μερικών μηνών η δημοκρατία που μόλις γεννιόταν»…

Φυσικά η κινδυνολογία του Σολζενίτσιν για τον εκδημοκρατισμό της Πορτογαλίας μόνο ως παραλήρημα μπορεί να χαρακτηριστεί και ουδεμία σχέση δεν είχε με την εξέλιξη των πραγμάτων. Πράγμα που αναγκάσει τον έλληνα εκδότη του βιβλίο να προσθέσει τη σημείωση«Ο λόγος αυτός εκφωνήθηκε πριν τα γεγονότα λάβουν την τροπή που παρουσιάζουν σήμερα»!
Στις ομιλίες που προαναφέρθηκαν παραπάνω ο Σολζενίτσιν ήταν επίσης εξόχως αποκαλυπτικός όσον αφορά τις απόψεις του για μια σειρά ζητήματα που αναλύονται παρακάτω (στην Ελλάδα κυκλοφόρησαν με τον τίτλο «Ανατολή και δύση», εκδόσεις Ι. Σιδέρης).
Ο Σολζενίτσιν και ο… Βλασόφ
Ως γνωστόν ο στρατηγός Βλασόφ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου πρόδωσε τη Σοβιετική Ένωση και συνεργάστηκε με τους Γερμανούς όταν αιχμαλωτίστηκε απ’ αυτούς. Ο Σολζενίτσιν πασχίζει να εξηγήσει και να δικαιολογήσει την προδοσία του πρώην διοικητή της 2ης Στρατιάς. Γράφει:

«Η 2η Στρατιά κρούσης βρίσκεται σε βάθος 75 χιλιομέτρων μέσα στις γραμμές του γερμανικού στρατού. Και εκείνη τη στιγμή είναι που οι τυχοδιώκτες του Γενικού Επιτελείου βρέθηκαν να μη διαθέτουν καθόλου αποθέματα σε άντρες και εφόδια. Ο στρατός έμεινε χωρίς ανεφοδιασμό και, παρ’ όλα αυτά δε δόθηκε στον Βλασόφ η έγκριση να υποχωρήσει. […]Ασφαλώς, υπήρξε προδοσία απέναντι στην πατρίδα! Ασφαλώς, υπήρξε εγωιστική και δόλια εγκατάλειψη. Όμως από την πλευρά του Στάλιν»!

Για την προδοσία του Βλασόφ ευθύνεται ο Στάλιν που τον ώθησε σε αυτήν. Δεν πρόκειται για καινοτομία. Το επιχείρημα αυτό είναι το ίδιο που επιστρατεύεται σε όλες τις χώρες από όσους ιστορικούς θέλουν να δικαιολογήσουν και να δικαιώσουν ιστορικά τη συνεργασία με τον κατακτητή. Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή στην Ελλάδα τα τάγματα ασφαλείας «ωθήθηκαν» στη συνεργασία με τον κατακτητή λόγω των διωγμών που υπέστησαν απ’ το ΕΑΜ…
Πόλεμος στο Βιετνάμ
Τα χρόνια που ακολούθησαν την ήττα των ΗΠΑ στο Βιετνάμ ο Σολζενίτσιν δε δίστασε να ευθυγραμμιστεί με τις πιο ακραίες αντιδραστικές φωνές, κατηγορώντας τις ΗΠΑ για την αποχώρησή τους και το τέλος του πολέμου!

«Παρακολουθώντας από μακριά αυτή τη φοβερή τραγωδία του Βιετνάμ, σας λέω ότι μισό εκατομμύριο άνθρωποι θα εξολοθρευτούν, ενώ άλλα 4-5 εκατομμύρια (σε αναλογία με την κλίμακα του Βιετνάμ) θα βρεθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και θα ανοικοδομήσουν το Βιετνάμ».

(Οι αναφορές σε υποτιθέμενα εκατομμύρια θύματα δεν είναι τυχαίες. Ακριβώς ίδιες αναφορές χρησιμοποιήθηκαν από κυβερνητικούς κύκλους για να αιτιολογηθεί και να νομιμοποιηθεί στα μάτια της κοινής γνώμης των ΗΠΑ η αποστολή στρατευμάτων στο Βιετνάμ. Περισσότερα γι’ αυτό το θέμα μπορεί να αναζητήσει ο αναγνώστης στο αποκαλυπτικό βιβλίο των Νόαμ Τσόμσκι – Έντουαρντ Χέρμαν «Αντεπαναστατική βία: Λουτρά αίματος στα γεγονότα και στην προπαγάνδα», εκδόσεις Ηριδανός).

«…Έτσι κοίταζαν το μέλλον πριν από δυο χρόνια όταν μια παράλογη, ακατανόητη, χωρίς εγγύηση ανακωχή σκαρώθηκε στο Βιετνάμ. Ήταν και αυτή κοντόφθαλμη θεώρηση. Υπήρχε τόση βιασύνη να υπογραφεί η ανακωχή αυτή, που ξέχασαν να απελευθερώσουν ακόμα και τους δικούς σας αμερικανούς από την αιχμαλωσία.»

Ο Σολζενίτσιν και οι ΗΠΑ
Ο απεριόριστος θαυμασμός του Σολζενίτσιν για τις ΗΠΑ, «ηγέτιδα του δημοκρατικού κόσμου» δεν κρύβεται. Είναι η πιο επιθετική εποχή του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού που στήνει πολέμους και χούντες σε κάθε γωνιά του κόσμου. Η χούντα στην Ελλάδα μόλις είχε πέσει… Μετά απ’ αυτό πώς να μην κατηγορεί… όχι τις ΗΠΑ αλλά όσους τις κατηγορούν!

«Στη Δύση τώρα όλοι στρέφονται ενάντια στης Ηνωμένες Πολιτείες και τις κατηγορούν. Συχνά ακούμε στη Δύση να λένε: “Εσύ φταις Αμερική”. Και σ’ αυτό πρέπει αποφασιστικά να υπερασπιστώ τις ΗΠΑ από τις κατηγορίες αυτές».

Μια άλλη κατηγορία που εξαπολύει είναι επειδή η Δύση συνεργάστηκε με τη Σοβιετική Ένωση ενάντια στο ναζισμό! Μια επίθεση πρώτα στη Γερμανία και μετά στην ΕΣΣΔ θα ήταν καλύτερη λύση… Δε σταματάει να προπαγανδίζει την αμερικάνικη επιθετικότητα ενάντια στις σοσιαλιστικές χώρες και γενικότερα να υπερασπίζεται τις πιο επιθετικές ενέργειες των ΗΠΑ:

«Με την πρώτη απειλή του Χιτλερισμού δώσατε το χέρι σας στον Στάλιν! Το λέτε αυτό προάσπιση της δημοκρατίας; Όχι, βέβαια!» «Ο δημοκρατικός κόσμος θα μπορούσε να έχει νικήσει το ένα ολοκληρωτικό καθεστώς μετά το άλλο, το Γερμανικό πρώτα και μετά το Σοβιετικό.» «Εσείς το 1948 σώσατε το Βερολίνο μόνο με την αποφασιστική σας θέληση και δεν έγινε καμιά παγκόσμια σύγκρουση. Στην Κορέα το 1950 αντισταθήκατε ενάντια στους κομμουνιστές και μόνο χάρη στην αποφασιστικότητά σας και παγκόσμια σύγκρουση δεν έγινε. Το 1962 απαιτήσατε να αποσυρθούν οι πύραυλοι από την Κούβα».

Ο Σολζενίτσιν ήταν επίσης υπέρ της αύξησης της αμερικανικής στρατιωτικής ικανότητας έναντι της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία ήταν ισχυρότερη “στα τανκς και τα αεροπλάνα, από πέντε έως επτά φορές” καθώς επίσης και στα ατομικά όπλα που ισχυρίστηκε ότι ήταν “τουλάχιστον δύο, τρεις ή ακόμα και πέντε φορές” ισχυρότερη.
Ο τρίτος κόσμος
Την ίδια στιγμή που όπως προαναφέρθηκε οι ΗΠΑ στήριζαν τα πιο αντιδραστικά καθεστώτα σε ολόκληρο τον κόσμο ο Σολζενίτσιν έρχεται να κατηγορήσει τις χώρες του τρίτου κόσμου, οι οποίες αντί να πουν ευχαριστώ στις ΗΠΑ για τις… χούντες που του προσφέρει αντιδρούν και από πάνω!

«Οι ΗΠΑ δείχτηκαν από καιρό ότι είναι η πιο γενναιόδωρη χώρα του κόσμου. Όπου γίνονται πλημμύρες, σεισμοί, πυρκαγιές, θεομηνίες, επιδημίες, ποιος τρέχει πρώτος σε βοήθεια; Οι ΗΠΑ. Ποιος δίνει τη μεγαλύτερη βοήθεια με αφιλοκέρδια; Οι ΗΠΑ. Και τι ακούν γι’ ανταπόδοση; Επικρίσεις – κατάρες, «Γιάνκηδες πηγαίνετε σπίτια σας». Αμερικανικά πολιτιστικά κέντρα καίγονται και οι αντιπρόσωποι του τρίτου κόσμου σκαρφαλώνουν στα τραπέζια για να ψηφίσουν ενάντια στις ΗΠΑ».

Αντι-σημιτισμός
Τέλος είναι αρκετά γνωστές οι αντισημιτικές θέσεις που έχει εκφράσει. Σε ένα δίτομο έργο για την ιστορία των ρωσο-εβραϊκών σχέσεων (Two Hundred Years Together 2001, 2002)κατηγορεί με έμφαση τους Εβραίους για τις δύο ρώσικες επαναστάσεις του 1905 και του 1917. Επισημαίνει την «κυριαρχία των εβραίων» στην μπολσεβίκικη ηγεσία παρουσιάζοντάς τους σαν αναξιόπιστους και δολοπλόκους. Επίσης κατηγορεί τους εβραίους για δειλία στον πόλεμο και παράβαση των καθηκόντων τους.
Και ένας… συμβολισμός

«Είδα έναν άντρα πεζό, ντυμένο μ’ ένα γερμανικό παντελόνι, γυμνό από τη μέση και πάνω, όλο αίματα στο πρόσωπο, στο στήθος, στους ώμους και στην πλάτη. Μιλώντας με άψογη ρωσική προφορά, μου φώναξε να τον βοηθήσω. Ένας λοχίας τον ανάγκασε να προχωράει μαστιγώνοντάς τον. Ε, λοιπόν, φοβήθηκα να τον υπερασπίσω αυτόν τον βλασοφικό απέναντι στο λοχία των Ειδικών Δυνάμεων. […] Η εικόνα αυτή έμεινε για πάντα χαραγμένη στο μυαλό μου. Γιατί είναι σχεδόν το σύμβολο του Αρχιπελάγους Γκούλαγκ, θα μπορούσε να κοσμήσει το εξώφυλλο αυτού του βιβλίου».

Το σύμβολο των «εκατομμυρίων θυμάτων του κομμουνισμού» είναι ένας συνεργάτης των ναζί…
Οι θέσεις του αυτές δεν ταίριαζαν με το ψεύτικο προφίλ που καλλιεργούσαν εντέχνως μέχρι τότε οι ΗΠΑ, με αποτέλεσμα αφού τον χρησιμοποίησαν να τον πετάξουν σα στυμμένη λεμονόκουπα και να περάσει σε κάποια σχετική αφάνεια για μεγάλο διάστημα… (Σήμερα τα βιβλία του στην Ελλάδα κυκλοφορούν μόνο σε κάτι φτηνές εκδόσεις βιβλίων τσέπης. Περίεργο πράμα για έναν μεγάλο νομπελίστα συγγραφέα που γνώρισε τόσες δόξες).
Ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν σε όλη τη δημόσια πορεία του υπήρξε ένα προπαγανδιστικό όχημα της δύσης απέναντι στο σοσιαλισμό, στους κομμουνιστές και στην μαρξιστική ιδεολογία. Όλες οι δημόσιες τοποθετήσεις του βρίθουν από λάσπη, τερατώδεις ανακρίβειες, υποστήριξη των πιο αντιδραστικών θέσεων κάθε φορά.
Ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν όσους τίτλους μαχητή της ελευθερίας και της δημοκρατίας κι αν του αποδώσουν δεν ανήκει στους λαούς που αγωνίζονται για τη λευτεριά τους, ανήκει στο στρατόπεδο της βαρβαρότητας, στο στρατόπεδο του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και του ιμπεριαλισμού. Να τον χαίρονται.

Πηγή: Παρεκκλήσι 

Ο καπιταλισμός και ο αυτοφωράκιας

Ο καπιταλισμός και ο αυτοφωράκιας



  Posted  by 2310net 





Κάθε μαγαζί το οποίο σέβεται τον εαυτό του και τους άγραφους νόμους της νύχτας συνηθίζει να έχει κάποιον υπάλληλο που δεν κάνει τίποτα ιδιαίτερο στο μαγαζί, αλλά κατέχει ένα καίριο πόστο. Τον λεγόμενο αυτοφωράκια. Πρόκειται συνήθως για περιθωριακούς τύπους, άνεργους, εξαθλιωμένους, ό,τι πιο λούμπεν διαθέτει η γειτονιά. Ο ρόλος του είναι απλός: Όποτε ενοχλείται η γειτονιά ή κάποιος ανταγωνιστής και καλεί την αστυνομία, είναι αυτός που εμφανίζεται ως υπεύθυνος του μαγαζιού για να πάει στο αυτόφωρο. Να αναλάβει δηλαδή την ευθύνη για ένα παράπτωμα στη θέση του πραγματικά υπεύθυνου.


Η ανταμοιβή του για αυτό είναι ένα μέτριο χαρτζιλίκι. Μικρό αν αναλογιστεί κανείς τις μαυρισμένες σελίδες στο ποινικό του μητρώο. Ο ρόλος του όμως είναι κρίσιμος. Φανταστείτε τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού να είναι υποχρεωμένος να περνά κάθε του βράδυ στο κρατητήριο;


Συνήθως ο αυτοφωράκιας εργάζεται ως freelance. Συνεργάζεται με δυο ή τρία μαγαζιά της περιοχής και πηγαίνει όπου τον καλούν. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει αφεντικά. Αντίθετα, έχει πολλά αφεντικά. Και πρέπει να είναι πιστός σε όλα. Είναι διατεθειμένος να θυσιάσει την αξιοπρέπεια και την τιμή του…στη σωστή τιμή.


Η καταλυτική του παρέμβαση εξασφαλίζει την ομαλή ροή των πραγμάτων. Το αφεντικό είναι στη θέση του, η αστυνομία έχει κάνει τη δουλειά της, οι γείτονες έχουν ηρεμήσει αφού οι αρχές παρενέβησαν και ο ένοχος πήγε στη φυλακή. Κι έτσι, η ίδια ιστορία μπορεί να συνεχιστεί και το επόμενο και το μεθεπόμενο βράδυ.


Κάπως έτσι λειτουργεί και ο καπιταλισμός. Όποτε χρειάζεται εμφανίζεται κάποιος που αναλαμβάνει (ή του επιρρίπτουν) όλες τις ευθύνες. Τα αφεντικά παραμένουν στις θέσεις τους, οι αρχές παρεμβαίνουν και ο λαός πιστεύει ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη όταν ο ένοχος πάει στη φυλακή.


(Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή με πρώην υπουργούς είναι συμπτωματική και καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα). 

''Δυστυχία σου, Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς''!

''Δυστυχία σου, Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς''!

''ΔΥΣΤΥΧΊΑ ΣΟΥ ΕΛΛΆΣ, ΜΕ ΤΑ ΤΈΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΆΣ!

Ώ ΕΛΛΆΣ, ΗΡΏΩΝ ΧΏΡΑ, ΤΙ ΓΑΪΔΆΡΟΥΣ ΒΓΆΖΕΙΣ ΤΏΡΑ...''

Εσυ πληρωνε...μ....

Τι θα κάνουμε Θε μου χωρίς πλούσιους...
 Για να καταλάβουμε τι συμβαίνει και ποιος κυβερνάει αυτό τον πλανήτη αξίζει μια ματιά στην παρακάτω είδηση.
 7 πολυεθνικές αιολικών εκβιάζουν και απειλούν ότι θα αποχωρήσουν αν δεν τοους κάνουν τα κέφια. Ετσι κι αλλιώς οι νόμοι και το πλαίσιο της ΕΕ τους καλύπτει απόλυτα. Και πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς δηλαδή. Δική τους η ΕΕ δικοί τους κι οι νόμοι. Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει ένα πράμα.
 Δεν θέλουν λένε να πληρώσουν την έκτακτη εισφορά.
 Είδατε ανυπακοή οι πολυεθνικές; Για να μη λένε δηλαδή οι κόρακες της ενημέρωσης. Η διαφορά είναι ότι οι πολυεθνικές το λένε και το κάνουν με το έτσι θέλω. Κι αν τους παραζαλίσουν θα τα μαζέψουνε και θα πάνε αλλού. Οπου γουστάρουν. Θα ζητήσουν διαβατήριο από τον Πούτιν.

 Οσο για μας πρέπει μάλλον να πέσουμε στα γόνατα και να τους παρακαλέσουμε να μείνουν.
 Να τους διαβεβαιώσουμε ότι θα είμαστε καλά παιδιά κι ότι θα πληρώσουμε εμείς το λογαριασμό.
 Αρκεί να μη μας αφήσουνε μόνους.
 Τι θα κάνουμε Θε μου χωρίς πλούσιους...

ΗΜΕΡΗΣΙΑ

ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΕΙΣΦΟΡΑΣ
Επτά πολυεθνικές αιολικών απειλούν με αποχώρηση


 "Το νομοσχέδιο δίνει στους ξένους επενδυτές την εντύπωση ότι η ελληνική κυβέρνηση αποσύρει τη στήριξή της προς την αιολική ενέργεια.



Καταγγελία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την έκτακτη εισφορά στον τζίρο των φωτοβολταϊκών σταθμών κατέθεσε ο Σύνδεσμος Παραγωγών Ενέργειας με Φωτοβολταϊκά (ΣΠΕΦ), ενώ επτά πολυεθνικές αιολικών πάρκων, με νέα, τη δεύτερη, κατά σειρά, επιστολή τους προς τον πρωθυπουργό Aντώνη Σαμαρά και τους προέδρους του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο και της ΔΗΜ.ΑΡ. Φώτη Κουβέλη προειδοποιούν για ενδεχόμενη αποχώρησή από τη χώρα λόγω της έκτακτης εισφοράς στον τζίρο των αιολικών πάρκων και των νέεων «περιοριστικών» ρυθμίσεων που προβλέπει το νομοσχέδιο για τις Ανανέωσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ).

 «Η εφαρμογή των μέτρων θα μπορούσε να μας αναγκάσει να επανασχεδιάσουμε την επενδυτική μας πολιτική για την Ελλάδα», φέρονται να αναφέρουν στην επιστολή η Iberdrola - Rokas, η ιταλική Enel, η γαλλική EdF, οι ισπανικές Acciona και Gamesa, η ελβετική Jasper και η δανέζικη Vestas, που κατασκευάζει ανεμογεννήτριες, μέσω των θυγατρικών τους στην Ελλάδα.

 Οι εταιρίες εκφράζουν επίσης αμφιβολία για τη νομική βάση των ρυθμίσων που προωθεί το υπουργείο Περιβάλλοντος- Ενέργειας, υποστηρίζοντας ότι είναι αντίθετες προς κάθε «λογική επιχειρηματική πρακτική»

 Το νομοσχέδιο δίνει στους ξένους επενδυτές την εντύπωση ότι η ελληνική κυβέρνηση αποσύρει τη στήριξή της προς την αιολική ενέργεια και καταργεί τις δεσμεύσεις της για την ενίσχυση του τομέα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής οδηγίας 2009/28/ΕΚ, αναφέρει, μεταξύ άλλων η η επιστολή των εταιρειών..."

 Αναρτήθηκε από Γιώργος Σαρρής

Κλεμμένος ιδρώτας του λαού

Κλεμμένος ιδρώτας του λαού

Πολλές είναι οι πλευρές που σχετίζονται με το αστικό πολιτικό σύστημα και αναδεικνύονται μέσα από την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Η πιο σημαντική, που δεν μπορούν να σβήσουν, με όσα μέσα κι αν προσπαθήσουν να αποπροσανατολίσουν και να χειραγωγήσουν τις λαϊκές συνειδήσεις, είναι ότι τα χρήματα για τα οποία γίνεται λόγος, είναι κλεμμένος ιδρώτας του λαού. Οι κεφαλαιοκράτες, που τα ονόματά τους φιγουράρουν σε διάφορες λίστες με καταθέσεις στο εξωτερικό, μπορεί να μετέφεραν τα χρήματα σε ξένες τράπεζες με νόμιμο ή λιγότερο νόμιμο τρόπο. Το βέβαιο όμως είναι ότι τα αποκόμισαν με τη βούλα των εγχώριων αστικών νόμων, που κάνουν το βίο αβίωτο στο λαό για να μπουκώνουν με κέρδη οι μεγαλοεργοδότες.

Η συντριπτική πλειοψηφία των καταθετών σε τράπεζες του εξωτερικού και όσοι συμμετέχουν σε «οφ σορ» εταιρείες για να μεταφέρουν φθηνότερα και ευκολότερα τα συσσωρευμένα κέρδη τους ανά τον κόσμο, δεν είναι μεροκαματιάρηδες, αυτοαπασχολούμενοι ή φτωχοί αγρότες. Είναι μεγαλοβιομήχανοι και εφοπλιστές, κατασκευαστές και κεφαλαιοκράτες κάθε είδους, που δε θα έβγαζαν δεκάρα τσακιστή αν στις επιχειρήσεις τους δεν ξεζούμιζαν εκατομμύρια εργατοϋπάλληλους. Γι' αυτούς δουλεύει το αστικό κράτος και η ΕΕ. Για τα δικά τους κέρδη υποτιμάται η εργατική δύναμη σε κρίση και ανάπτυξη, ιδιωτικοποιούνται και εμπορευματοποιούνται οι κοινωνικές υπηρεσίες, μεγαλώνει η φοροαφαίμαξη για τα λαϊκά στρώματα και μειώνεται για τους καπιταλιστές. Ετσι αυγαταίνουν τα κέρδη τους και οι επιχειρήσεις τους γίνονται πιο ανταγωνιστικές.

Αυτό το συσσωρευμένο πλούτο, οι μεγαλοεπιχειρηματίες τον μεταφέρουν στο εξωτερικό, στη βάση των νόμων και των συνθηκών για την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων. Γιατί θεσπίστηκαν αυτοί οι νόμοι; Επειδή οι καπιταλιστές θέλουν να έχουν την ευχέρεια να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους σε όποια χώρα της ΕΕ θέλουν, προκειμένου να επενδύουν τα συσσωρευμένα κέρδη τους εκεί που μπορεί να υπάρξει νέο, μεγαλύτερο και άμεσο κέρδος. Το ίδιο κάνουν και οι Ελληνες καπιταλιστές, οι οποίοι ψάχνουν ταυτόχρονα ένα «ασφαλές» από δασμούς καταφύγιο για τον πλούτο που απέσπασαν από τους εργαζόμενους στην Ελλάδα. Γι' αυτό μεταφέρουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, σε άλλους φορολογικούς παραδείσους, είτε τα έχουν δηλώσει στο ελληνικό κράτος, είτε όχι.

Η συζήτηση που έχει ξεκινήσει με τη λίστα Λαγκάρντ, ακουμπάει και την επιδίωξή τους να επαναπατριστούν κεφάλαια με καλύτερους όρους για να επενδυθούν στην εγχώρια οικονομία. Δεν είναι τυχαίες οι φωνές που στην αναμπουμπούλα λένε «ό,τι έγινε έγινε, να πληρώσουν όσοι έχουν χρήμα στο εξωτερικό ένα συμβολικό φόρο και να τα επιστρέψουν στην Ελλάδα». Να φέρουν δηλαδή τα κεφάλαιά τους ξανά πίσω, «ξεπλυμένα» από κάθε υποχρέωση και να τα επενδύσουν με μεγάλες αποδόσεις στην Ελλάδα. Ο λαός πρέπει να έχει μάτια και αυτιά ανοιχτά. Στην υπόθεση με τις κάθε είδους λίστες έχουμε «πολύ μαλλί να ξάνουμε» και η προσπάθεια αποπροσανατολισμού θα φουντώσει. Κερδισμένος θα είναι ο λαός αν παραμερίσει τις εντυπώσεις και δει την ουσία, που έχει να κάνει με την καρδιά του αστικού συστήματος, τη σαπίλα που αυτό αναδίνει.

Ο,τι είναι πραγματικό δεν είναι και λογικό

Ο,τι είναι πραγματικό δεν είναι και λογικό

Γράφαμε πριν λίγες μέρες για τη λίστα με τους 100... υπερδισεκατομμυριούχους του πλανήτη που δημοσίευσε το «Bloomberg», η περιουσία των οποίων ανήλθε το 2012 στα1,9 τρισεκατομμύρια δολάρια (αυξημένη κατά 241 δισ. δολάρια μέσα σε ένα χρόνο).

Λογικά πράγματα, θα πει κάποιος, από τη στιγμή που ζούμε στον καπιταλισμό. Ετσι δουλεύει το σύστημα. Οταν οι πολλοί εξαθλιώνονται, κάποιοι λίγοι κερδίζουν. Αλλωστε, όταν μιλάμε για τους 100 Κροίσους, στην πραγματικότητα δε μιλάμε παρά για τους μεγαλοκαπιταλιστές ιδιοκτήτες μερικών από τα μεγαλύτερα μονοπώλια του κόσμου.

*

Σε όλο αυτό το σκηνικό, όμως, υπάρχει ένα λεπτό σημείο. Και το σημείο αυτό δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι οι θιασώτες αυτού του συστήματος, του καπιταλιστικού, θέλουν να μας μάθουν να ζούμε - και εν πολλοίς το έχουν καταφέρει μέσα από την κυρίαρχη προπαγάνδα και την κυριαρχία της ιδεολογίας τους - αποδεχόμενοι το «λογικόν» του πράγματος.

Οτι, δηλαδή, είναι τάχα «λογικό», και από μια άποψη «μοιραίο», «αναπόφευκτο» και «αμετάλλακτο» το φαινόμενο της συνύπαρξης της απόλυτης ένδειας με την ξετσιπωσιά της χλιδής.

*

Βέβαια, για να γίνει πιο «γλυκόπιοτη» η αποδοχή αυτής της «μοίρας», επιδίδονται σε θεωρίες περί των «άξιων», των «ικανών» και των «καπάτσων» που τα κατάφεραν σε αυτή τη ζωή. Σε αντιδιαστολή με τους άλλους, με τα δισεκατομμύρια δηλαδή των ανθρώπων, που λόγω «ανικανότητας», «αναξιότητας» ή εν πάση περιπτώσει λόγω «ατυχίας», δεν «προκόψανε».

Ετσι, μέσα από αυτό το σχήμα, που βασίζεται στο δόγμα της «φυσικής επιλογής» αλλά με όρους κοινωνικού δαρβινισμού, εξοβελίζεται ο παράγοντας εκμετάλλευση. Κουβέντα για τις ταξικές ανισότητες. Πλήρης αποσιώπηση για το γεγονός ότι η απανθρωπιά της φτώχειας, ο πόνος της ανέχειας, η δυστυχία της ανέχειας έχουν ως μήτρα εκδήλωσής τους την αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, δηλαδή την κατίσχυση του κεφαλαιοκράτη - καπιταλιστή πάνω στον προλετάριο - εργαζόμενο. Λέξη για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας με βάση τον κανόνα της μετατροπής του ανθρώπου σε εμπόρευμα. Ενα εμπόρευμα που, όποτε το επιθυμούν και με τους όρους που το επιθυμούν, τα αφεντικά το πωλούν και το αγοράζουν φορώντας του τη σιδερένια μπάλα της μισθωτής σκλαβιάς ή το στοιβάζουν στον εφεδρικό στρατό της ανεργίας αποδίδοντάς του την «ελευθερία» της ανέχειας.

Λέξη, τελικά, για το χωρισμό της κοινωνίας σε μια χούφτα «ιδιοκτήτες», από τη μια, και σε έναν ωκεανό πληβείων, από την άλλη, που η μόνη τους ιδιοκτησία είναι το σαρκίο τους και το σαρκίο των παιδιών τους και που μόνο τους «δικαίωμα» είναι να προσφέρουν το σαρκίο τους στον «αφέντη» - εκμεταλλευτή τους.

*

Ομως, στην πραγματικότητα (και εδώ βρίσκεται η αντίφαση που έλυσε ο Μαρξ), τίποτα από όλα αυτά που συνιστούν τη γύρω μας πραγματικότητα δεν είναι «λογικό».

Στο σημείο αυτό ο κύριος Χέγκελ έκανε λάθος: Οχι, το πραγματικό δεν είναι και λογικό, όπως ισχυριζόταν. Με την έννοια ότι τίποτα από αυτά δεν είναι «καλώς καμωμένο». Και τίποτα «θεϊκό» ή «φυσικό» δεν επιβάλλει την «αναπόφευκτη» διαιώνιση αυτής της βαρβαρότητας.

Δεν είναι «λογικό», ούτε «μοιραίο», ούτε «αναπόφευκτο» οι άνθρωποι να συνεχίσουν να χωρίζονται σε εκείνους που αγοράζουν ανθρώπους και στους άλλους που πωλούνται σε άλλους ανθρώπους.

Δεν είναι «λογικό» και δεν πρέπει να αποδεχτούμε σαν κάτι το «λογικό» την πραγματικότητα ότι 100 Κροίσοι διαθέτουν περιουσία που ισούται με 10 φορές το ΑΕΠ της Ελλάδας των 10 εκατομμυρίων ψυχών.

Δεν είναι «λογικό» στην Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων θυμάτων της αιθαλομίχλης και του νέφους της εξαθλίωσης και της κατάθλιψης, να δεχόμαστε σαν κάτι το «λογικό» την πραγματικότητα με τις λίστες των 54.000 καταθετών δεκάδων δισεκατομμυρίων στις τράπεζες του εξωτερικού. Δεν είναι «λογικό» να δεχόμαστε σαν «λογικό» την πραγματικότητα ότι στην Ελλάδα, δίπλα στα 500.000 παιδιά που υποσιτίζονται, υπάρχουν και λίστες 4.500 μεγαλοκαταθετών δισεκατομμυρίων σε Λουξεμβούργο και Λιχτενστάιν. Δεν είναι «λογικό» και δεν πρέπει να επιτρέπουμε να μας το εμφανίζουν σαν «λογικό» ότι δίπλα στους άστεγους και στα εκατομμύρια των ανέργων υπάρχουν και 2.000 μεγαλοκαταθέτες της λίστας Λαγκάρντ.

*

Οχι, τίποτα από την πραγματικότητα της φυλακής στην οποία μας έχουν ρίξει δεν είναι «λογικό».

Το Λογικό είναι να συντρίψουμε τη φυλακή για να φτιάξουμε μια πραγματικότητα χωρίς δεσμά και χωρίς αλυσίδες.

Γιατί, τελικά, δεν είναι «λογικό» 100 άνθρωποι να διαθέτουν περιουσία η οποία ισούται με το άθροισμα του ΑΕΠ όλων των χωρών της Αφρικής.

Μόνο ο «παραλογισμός» ενός συστήματος που έχει ως λογική του τη βαρβαρότητα μπορεί να διατείνεται ότι είναι «λογικό» 100 κεφαλαιοκράτες να έχουν περιουσία η οποία ξεπερνά τα υπάρχοντα όλου του πληθυσμού, του πληθυσμού των 1 δισεκατομμυρίου ανθρώπων, της Αφρικής!

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Υπάρχουν και καλά μνημόνια σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ

Υπάρχουν και καλά μνημόνια σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ

Υμνοι στον Λούλα και στις συμφωνίες που έκανε με το ΔΝΤ για λογαριασμό της πλουτοκρατίας στη Βραζιλία

Την πραγματικότητα στα μέτρα του έφερε, για μια ακόμα φορά, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑΑλ. Τσίπρας, για να κοροϊδέψει το λαό ότι το μείγμα διαχείρισης που πρεσβεύει είναι αμοιβαία επωφελές για τα μονοπώλια και τους ανθρώπους του μόχθου.

Με συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» έφτασε να ισχυριστεί ότι το μνημόνιο που υπέγραψε ο σοσιαλδημοκράτης Λούλα με το ΔΝΤ, αμέσως μόλις ανέλαβε Πρόεδρος της Βραζιλίας, ήταν ένα καλό μνημόνιο. Οπως είπε, «είναι τελείως ανακριβές ότι ο Λούλα τα βρήκε με το ΔΝΤ. Κατ' αρχάς η συμφωνία που είχε στα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης Λούλα η Βραζιλία με το ΔΝΤ, δεν έχει καμία σχέση με το πρόγραμμα που σήμερα εφαρμόζεται στην Ελλάδα».

Είναι προφανής η επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ να εξωραΐσει εκ των προτέρων τις συμφωνίες που είναι έτοιμος να διαπραγματευτεί και συνομολογήσει με την τρόικα, αν αναλάβει τη διακυβέρνηση.

Αυτές οι συμφωνίες, όσα ονόματα κι αν τους δώσουν, δεν πρόκειται να άρουν ούτε μισό απ' τα μέτρα που έχουν φορτωθεί στις πλάτες του λαού, όπως έγινε στη Βραζιλία, στην Αργεντινή και παντού. Απεναντίας, θα σηματοδοτήσουν νέα επίθεση σε βάρος του, αφού αυτό επιτάσσει ο στόχος - και του ΣΥΡΙΖΑ - για επαναφορά των μονοπωλίων σε ανάπτυξη, με ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς τους.

Θέλει να μοιράσει τη φτώχεια

Προσπερνώντας σκόπιμα το γεγονός ότι εκατομμύρια Βραζιλιάνοι επιβιώνουν σε επιεικώς άθλιες συνθήκες, ο Αλ. Τσίπρας ταυτίστηκε πλήρως με τον Λούλα, επικρότησε την πολιτική που άσκησε, με την οποία επανέφερε την βραζιλιάνικη πλουτοκρατία σε τροχιά ανάκαμψης, λέγοντας:

«Η Βραζιλία είναι επίσης ένα κακό παράδειγμα για τους υποστηρικτές του μνημονιακού μονόδρομου, αφού μια αριστερή κυβέρνηση και ένας αριστερός ηγέτης, που όταν εκλέχτηκε είχε την ίδια αντιμετώπιση από το εκεί κατεστημένο με αυτήν που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα στην Ελλάδα, κατάφερε όχι μόνο να σταθεροποιήσει την οικονομία αλλά και να πετύχει ένα αναπτυξιακό θαύμα»!

Με μεγαλύτερη εγκράτεια σχολίασε τα τεκταινόμενα στην Αργεντινή, καθώς εκεί η καπιταλιστική ανάπτυξη εμφανίζει ρυθμούς επιβράδυνσης. Ετσι ανέφερε ότι «δεν αναζήτησε μοντέλα προς αντιγραφή», αλλά «εμπειρίες», ότι «δεν συμφωνούμε με όλα όσα έκαναν οι κυβερνήσεις στην Αργεντινή», αλλά παρ' όλα αυτά κέρδισαν το στοίχημα «για επαναφορά της δημοκρατίας και της αξίας της πολιτικής».

Πρόσθεσε ότι τη χώρα την οδήγησαν στην ανάκαμψη «κυβερνήσεις που σταμάτησαν την εφαρμογή ολέθριων προγραμμάτων λιτότητας» και «έκτοτε γίνεται προσπάθεια επούλωσης των πληγών». Δεν είπε βέβαια ότι αυτές παραμένουν ορθάνοιχτες στο σώμα του λαού που υποφέρει από φτώχεια και ανεργία.

Παραδέχτηκε εντούτοις ότι «δεν έλυσαν τα προβλήματά τους, ούτε υπερέβησαν τον καπιταλισμό με τις αντιθέσεις που δημιουργεί και αναπαράγει, κατάφεραν όμως (...) να τριπλασιάσουν το ΑΕΠ, να πολλαπλασιάσουν τις κοινωνικές δαπάνες και να μειώσουν την ανεργία στο 7%».

Θυμίζουμε ότι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά την παραμονή του κλιμακίου του στην Αργεντινή, είχε ενημερώσει για τη δημιουργία θέσεων εργασίας εκεί με ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, δηλαδή επιδόματα πείνας, αντί για μισθό. Η μείωση της ανεργίας από μόνη της δε λέει τίποτα στο βαθμό που επιτυγχάνεται με το μοίρασμα μιας θέσης εργασίας σε 2 και 3 άνεργους και με μισθούς πείνας. Αυτό εγκωμιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Εκθειάζουν την ιμπεριαλιστική ολοκλήρωση

Σε ό,τι αφορά στα γενικά συμπεράσματα της επίσκεψής του, ο Αλ. Τσίπρας υπερασπίστηκε για μια ακόμη φορά σαν αναγκαία την προσήλωση της Ελλάδας, των αστικών κυβερνήσεών της, στην αναζήτηση συμμαχιών σε χώρες της Λατινικής Αμερικής «με τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες», προκειμένου να εξασφαλιστούν «ισχυροί σύμμαχοι και στηρίγματα» στην προσπάθεια της ντόπιας αστικής τάξης να ξεφύγει απ' την κρίση με το μικρότερο δυνατό κόστος.

Κλείνοντας το μάτι σε όλα τα τμήματα της αστικής τάξης και στις διαφορετικές τους επιδιώξεις, ο Αλ. Τσίπρας πρόσθεσε στα παραπάνω: «Τέθηκε η περιφερειακή ολοκλήρωση της Νότιας Αμερικής ως βασικό στοιχείο διασφάλισης της αυτονομίας των λαών της περιοχής από τις αγορές και τις ΗΠΑ, γεγονός που ταυτίζεται με τη δική μας πεποίθηση για την κοινή μοίρα των ευρωπαϊκών λαών».

Οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις και οι καπιταλιστικές ολοκληρώσεις καμία απολύτως σχέση δεν έχουν με τα λαϊκά συμφέροντα, όπως το εμφανίζει ο Αλ. Τσίπρας. Απεναντίας, αποσκοπούν στη θωράκιση των μονοπωλίων που είτε ευρωενωσιακά είτε λατινοαμερικάνικα προωθούν τα συμφέροντά τους στις πλάτες των λαών.

ΕΥΡΩΖΩΝΗ Σφυροκοπούν τους λαούς με φόρους και μέτρα

ΕΥΡΩΖΩΝΗ

Σφυροκοπούν τους λαούς με φόρους και μέτρα

Περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες στη Γερμανία, φοροαφαίμαξη επιπλέον 15 δισ. ευρώ στην Ιταλία το 2013

Μέρκελ και Μόντι φορτώνουν τους λαούς τους με νέες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και φόρους. Το πρόσωπο του σάπιου καπιταλισμού είναι απάνθρωπο, είτε σε χώρες με ανάπτυξη, είτε σε κρίση

Το συγχρονισμένο χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης, που γεννά ακόμα περισσότερα ζόρια στους αστούς να τη διαχειριστούν ελεγχόμενα, επιβεβαίωσε η Κ. Λαγκάρντ από το Μαλάουι όπου βρίσκεται.

Σε δηλώσεις της η επικεφαλής του ΔΝΤ εξέφρασε την ανησυχία της για το ενδεχόμενο να προκληθεί μία «μεγάλη παγκόσμια οικονομική κρίση, σε περίπτωση που δεν ξεπεραστούν τα προβλήματα που ταλανίζουν την Ευρώπη και αποτύχουν και οι προσπάθειες εύρεσης συμβιβασμού για το όριο χρέους των Ηνωμένων Πολιτειών».

Η ίδια είπε ότι τα προβλήματα από την αναιμική οικονομία στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, θα ασκήσουν αρνητική επιρροή και στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, περιλαμβανομένων των αφρικανικών χωρών, οι οποίες ήδη αντιμετωπίζουν κινδύνους λόγω των αυξανόμενων τιμών των τροφίμων.

Σε αυτό το πλαίσιο, τους συνέστησε «να έχουν ισχυρές μακροοικονομικές δομές, να βελτιώσουν τις θεσμικές τους δυνατότητες και να διασφαλίσουν βιώσιμη (...) ανάπτυξη προκειμένου να διατηρήσουν τις εντυπωσιακές οικονομικές επιδόσεις των τελευταίων 10 ετών».

Στο ίδιο πνεύμα, ο Γερμανός ΥΠΕΞ Γκ. Βεστερβέλε, είπε σε συνέντευξή του για την Ευρωζώνη ότι το πρόβλημα της κρίσης δεν έχει ακόμη ξεπεραστεί και ότι για να τεθεί υπό έλεγχο η κατάσταση «θα πρέπει να ακολουθηθεί με συνέπεια και πειθαρχία το τρίπτυχο: δημοσιονομική σταθεροποίηση, πολιτική ανάπτυξης και αλληλεγγύη».

Δηλαδή, λιτότητα μέχρι τελικής πτώσεις για τους λαούς, φιλομονοπωλιακά μέτρα για να γίνουν επενδύσεις και «αλληλεγγύη» μεταξύ των αστών για να προχωρούν οι αντιλαϊκές ανατροπές σε κάθε κράτος μέλος.

Προς επίρρωση των παραπάνω, άρχισαν ξανά τα «όργανα» των περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες για το γερμανικό λαό, καθώς ο υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε προετοιμάζει νέο περιορισμό τους, ύψους 5-6 δισ. ευρώ, προκειμένου να μηδενισθεί το ομοσπονδιακό έλλειμμα το 2014.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Rheinische Post», οι διαβουλεύσεις για τη μείωση στις δαπάνες εμπλέκουν όλα ανεξαιρέτως τα υπουργεία και με βεβαιότητα θα οδηγήσουν σε παραπέρα συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών.

Η κυβέρνηση προβλέπει δημοσιονομικό έλλειμμα 8,8 δισ. ευρώ για το 2013, που ισοδυναμεί στο 0,34% του γερμανικού ΑΕΠ. Το γερμανικό δημόσιο έλλειμμα περιλαμβάνει το έλλειμμα της κεντρικής διοίκησης, αλλά και τα επιμέρους ελλείμματα των ομόσπονδων κρατιδίων, των δήμων και των ασφαλιστικών ταμείων.

Τσουνάμι σε Γερμανία - Ιταλία

Μόλις την περασμένη βδομάδα, το περιοδικό «Spiegel» είχε αποκαλύψει ότι η γερμανική κυβέρνηση προωθεί σχέδιο σκληρής λιτότητας, με περικοπές στα δημόσια έξοδα και μειώσεις σε επιδόματα και κοινωνικές παροχές, προκειμένου να θωρακίσει τη μεγαλύτερη καπιταλιστική οικονομία της Ευρωζώνης.

Ανάμεσα στα μέτρα που σχεδιάζει η καγκελαρία, είναι σύμφωνα με το «Spiegel», η αύξηση του κατώτατου συντελεστή ΦΠΑ από το 7% στο 19%, η μείωση κατά 10 δισ. ευρώ στις φαρμακευτικές δαπάνες καθώς και η ενδεχόμενη αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης ακόμα και πέρα από τα 67 έτη. Ακόμα, προβλέπεται μείωση των κοινωνικών παροχών σε ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, όπως χήρες και ανύπαντρες μητέρες, καθώς και στις δημόσιες δαπάνες για έργα υποδομών.

Το δημοσίευμα και οι περικοπές που τώρα προωθούνται στον προϋπολογισμό, επιβεβαιώνουν ότι η ισχυροποίηση μιας οικονομίας στον καπιταλισμό, είτε είναι σε φάση ανάκαμψης είτε σε κρίση, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, παρά μόνο με μέτρα που πλήττουν το λαό και ωφελούν το κεφάλαιο.

Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε το γεγονός ότι τα αντεργατικά μέτρα που σήμερα παίρνονται στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης, εφαρμόστηκαν στη Γερμανία από τις αρχές της περασμένης δεκαετίας, επί κυβέρνησης του σοσιαλδημοκράτη Σρέντερ.

Φοροκαταιγίδα πλήττει και το λαό της Ιταλίας, επαληθεύοντας ότι τα αντιλαϊκά μέτρα και τα χαράτσια είναι ενιαία στρατηγική στην ΕΕ και εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη - μέλη, ανεξάρτητα από το βάθος της κρίσης και από το αν έχουν μνημόνιο ή όχι. Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στον Τύπο, οι Ιταλοί θα πληρώσουν το 2013 επιπλέον φόρους της τάξης των 14,7 δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό επιμερίζεται σε 585 επιπλέον ευρώ για κάθε οικογένεια.

Οι συγκεκριμένες αυξήσεις προκύπτουν από την επιβολή φόρου για τη συλλογή απορριμμάτων, την αύξηση του ΦΠΑ στο 22%, που θα ισχύσει από την 1η Ιούλη, την άνοδο του φόρου ακινήτων για χώρους που χρησιμοποιούνται ως αποθήκες, όπως και την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών για τους ελεύθερους επαγγελματίες.

Σύμφωνα με τον ιταλικό Τύπο, μέσα στο Γενάρη προβλέπονται δεκαπέντε πληρωμές φόρων για τα λαϊκά νοικοκυριά, ενώ το Φλεβάρη θα ακολουθήσουν άλλες δεκαέξι.

Διεργασίες για το κυπριακό μνημόνιο

Στην Κύπρο, ο υπουργός Οικονομικών, Β. Σιαρλή, απέρριψε με δηλώσεις του την πιθανότητα να γίνει κούρεμα του δημοσίου χρέους, όπως φαίνεται ότι ζητάει το ΔΝΤ προκειμένου να πάρει μέρος στο πρόγραμμα δανειοδότησης της κυπριακής οικονομίας. Ο ίδιος αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπογραφεί το μνημόνιο από τη νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές του Φλεβάρη.

Ο Κύπριος υπουργός Οικονομικών διευκρινίζει ότι δανειστές του κράτους είναι κατά κύριο λόγο τα κυπριακά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και επομένως από ένα ενδεχόμενο κούρεμα δεν προκύπτει κανένα όφελος για την Κύπρο. Για το χρόνο υπογραφής του μνημονίου, λέει ότι όλα εξαρτώνται από το Γιούρογκρουπ της 21ης Γενάρη, το οποίο θα λάβει τις τελικές αποφάσεις για μια ολοκληρωμένη δανειακή σύμβαση, που θα περιλαμβάνει και το ποσό για την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος.

Το μνημόνιο που ετοιμάζεται να υπογράψει η Κύπρος με την τρόικα, δε θα περιλαμβάνει την αναχρηματοδότηση του δανείου ύψους 2,5 δισ. ευρώ που έλαβε η χώρα από τη Ρωσία το 2011, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Φιλελεύθερος».

Από την πλευρά του, ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γκ. Βεστερβέλε, σημειώνει σε συνέντευξή του ότι η Λευκωσία ότι δεν πρόκειται να λάβει «λευκή επιταγή» με το μνημόνιο και ότι απαιτείται η υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, κυρίως στον τραπεζικό κλάδο.

«Ενας "Lex-Κύπρος" (σ.σ. ειδική μεταχείριση) δεν πρόκειται να υπάρξει» λέει ο Γκ. Βεστερβέλε στη «Die Welt», αναφερόμενος στο πακέτο των 17 δισ. ευρώ που έχει ζητήσει η Λευκωσία, διευκρινίζοντας ότι η ΕΕ «είναι διατεθειμένη να επιδείξει αλληλεγγύη μόνον με αντάλλαγμα την υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων».

Είναι φανερό ότι η τρόικα ενδιαφέρεται πρωτίστως για τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που συνοδεύουν τα δάνεια και το μεγαλύτερο έλεγχο του τραπεζικού τομέα στην Κύπρο. «Η Ελλάδα δεν έλαβε λευκή επιταγή, ούτε η Κύπρος θα τη λάβει» ισχυρίζεται ο Γερμανός ΥΠΕΞ, καλώντας την κυπριακή κυβέρνηση να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις στον τραπεζικό κλάδο.

Κόβει χρήμα η Ιαπωνία

Μέσα στο γενικότερο κλίμα, ένας Αμερικανός διαχειριστής hedge fund, ο Κ. Μπας, είπε σε ομιλία του σε συνέδριο ότι η κρίση «θα τελειώσει με πόλεμο». «Δεν ξέρω ποιος θα πολεμήσει ποιον αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος πως τα επόμενα χρόνια θα δούμε να ξεσπούν πόλεμοι και μάλιστα όχι μικροί», σημείωσε, εξηγώντας ότι το χρέος της πιστωτικής αγοράς έχει ανέλθει στο 340% του παγκόσμιου ΑΕΠ και ότι ο κόσμος δεν είχε ζήσει ποτέ στο παρελθόν ειρηνικά με τέτοιο φορτίο.

Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι ορισμένες κοινωνίες δε θα αντέξουν τις πιέσεις τη στιγμή που χρέος τρισεκατομμυρίων δολαρίων θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί, επιφέροντας βαριές απώλειες σε εκατομμύρια επενδυτών.

Από την πλευρά της, η Ιαπωνία κόβει χρήμα για να τονώσει την οικονομία της, επαληθεύοντας ότι ιδιωτικές επενδύσεις χωρίς κρατική στήριξη και υποδομές για το κεφάλαιο δεν γίνονται.

Με δεδομένα τα παραπάνω, η ιαπωνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να ανακοινώσει νέο πρόγραμμα για τη στήριξη της ντόπιας πλουτοκρατίας, ύψους 12 τρισ. γεν (104 δισ. Ευρώ), για τη χρηματοδότηση του οποίου η ιαπωνική κυβέρνηση θα εκδώσει νέα ομόλογα ύψους περίπου 8-9 τρισ. γιεν.

Το υπουργείο Οικονομικών της Ιαπωνίας θα προσφέρει δάνεια ύψους 100 δισ. γιεν για να «βοηθήσει» τις εταιρείες να αναπτύξουν νέες τεχνολογίες, με τις επιχειρήσεις να συμβάλλουν στο πρόγραμμα με 50 δισ. γιεν όπως αναφέρει το πρακτορείο «Bloomberg».

Επιπλέον, 70 δισ. γιεν θα καταβληθούν σε ένα ταμείο που θα «βοηθήσει» τη χρηματοδότηση συγχωνεύσεων και εξαγορών εταιρειών στο εξωτερικό. Περισσότερα από τέσσερα τρισ. γιεν θα διατεθούν για δημόσια έργα και ο 2,6 τρισ. γιεν για τη χρηματοδότηση των συντάξεων.

Υπενθυμίζεται ότι αυτή τη στιγμή, το δημόσιο χρέος της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της χώρας είναι περισσότερο από δύο φορές το ΑΕΠ της.