Εργάτη δεν μπορείς χωρίς αφεντικά

 Εργάτη δεν μπορείς χωρίς αφεντικά

Προχτές ο Μαρινόπουλος κατέθεσε αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99, η οποία θα εκδικαστεί αύριο. Και δεν είναι σίγουρο πως θα την κερδίσει, γιατί προφανώς δεν έχει τη συναίνεση των πιστωτών του. Στους οποίους, προς το παρόν, δεν ανήκουν οι εργαζόμενοι της επιχείρησης, αλλά είναι ζήτημα αν θα δουν σήμερα το μισθό του Ιουνίου να μπαίνει κανονικά στον τραπεζικό τους λογαριασμό.

Το άρθρο 99 δε σημαίνει πτώχευση. Αλλά όπως λέει κι ένας φίλος, ο αριθμός 99 δεν πρέπει να είναι τυχαίος, χωρίς συμβολική αξία, καθώς το 99% των περιπτώσεων που υπάγονται σ' αυτό, καταλήγουν σε μερικούς μήνες στη χρεοκοπία, ή μάλλον στην πτώχευση, που σημαίνει πως οι εργαζόμενοι (που υπερβαίνουν τις 10 χιλιάδες πανελλαδικά) θα μείνουν στο δρόμο, χωρίς να δικαιούνται ούτε καν μια αποζημίωση.

Κι εδώ αρχίζει να χύνει το επικίνδυνο δηλητήριό της, το υπνωτικό που νανουρίζει την ταξική συνείδηση, η ενορχηστρωμένη ταξική προπαγάνδα. Εφόσον αυτό που προέχει είναι να μη μείνουν στο δρόμο οι εργαζόμενοι, το παν είναι να μη φτάσει στο λουκέτο η εταιρία. Άρα οι δικές τους τύχες είναι δεμένες με αυτήν του αφεντικού τους. Κι είναι κατά συνέπεια υποχρεωμένοι να κάνουν κι αυτοί κάποιες θυσίες, να δεχτούν κάποιες λογικές μειώσεις στους μισθούς τους, κτλ, για να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα της επιχείρησης.

Οι οποίες βέβαια φέρνουν με μαθηματική ακρίβεια τις επόμενες θυσίες. Και δεν αποτρέπουν σχεδόν ποτέ το μοιραίο τέλος. Που είναι ζήτημα, αν θα σε βρει με σκυμμένο το κεφάλι, να παζαρεύεις κάθε φορά πόσα θα χάσεις και πώς θα τη βγάλει καθαρή το αφεντικό, ή σε αγωνιστική εγρήγορση. Γιατί, αν συμβαίνει το πρώτο, θα είναι πολύ αργά για δάκρυα κι αντιδράσεις, μόλις σκάσει το κανόνι κι η σαπουνόφουσκα με τις αυταπάτες. Και όσοι εργαζόμενοι ακολούθησαν αυτόν το δρόμο, θυμήθηκαν πάνω στην πυρά τις προφητικές προειδοποιήσεις των κομμουνιστών, σαν άλλος Κροίσος: ΠΑΜΕ, ΠΑΜΕ, πόσο δίκιο είχες...
Και να πεις πως έχουμε να κάνουμε με τίποτα Κροίσους...

Αυτό είναι λοιπόν το πρώτο, βασικό σημείο που πρέπει να σπάσει στη συνείδηση των εργαζόμενων. Ότι αφεντικά και (μισθωτοί) δούλοι, ίσα κι όμοια είμαστε ούλοι, έχουμε κοινό συμφέρον και θέλουμε την ίδια κατάληξη. Αλλά αν κλείσει τελικά ο Μαρινόπουλος, δεν τους περιμένει όλους η ίδια τύχη. Είναι άραγε στην ίδια μεριά η εργάτρια των 600 ευρώ, ο οικογενειάρχης με το βασικό που έχει στην οικογένειά του άλλα άνεργα μέλη να θρέψει, οι ευέλικτοι τετράωροι κι εξάωροι υπάλληλοι και όσοι έχουν γίνει γενικώς λάστιχο και παιδιά για τα θελήματα αυτές τις μέρες στα καταστήματα (γιατί δεν υπάρχει πολλή δουλειά στο μαγαζί, και καλύπτουν άλλες τρύπες)  με το αφεντικό τους; Φοβάται δηλ ο Μαρινόπουλος πώς θα βγάλει τον επόμενο μήνα, πώς θα πληρώσει τα χρέη του και πως θα έρθουν να του πάρουν οι τράπεζες με πλειστηριασμό την περιουσία του; Μα αφού ο Μαρινόπουλος είναι οι τράπεζες, ένας από τους βασικούς μετόχους της ALPHA-BANK. Θα έρθει να τα πάρει δηλ απ' τη μια τσέπη, για να τα βάλει στην άλλη;

Από πού κι ως πού λοιπόν μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι, λες και θα 'χουν την ίδια (σακατεμένη) μοίρα; Όπως δεν την είχαν ούτε τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης. Που οι υπάλληλοι έκαναν το σκατό τους παξιμάδι και κλήθηκαν να υπογράψουν συναινετικό ψαλίδι στους μισθούς τους (κι όσοι δεν το έκαναν, μπήκαν στο στόχαστρο της επιχείρησης), ενώ ο Μαρινόπουλος έκανε επιθετικά ανοίγματα στην αγορά, εξαγόραζε μικρότερες αλυσίδες, επεκτεινόταν στα Βαλκάνια, κτλ. Και τώρα οδηγεί συνειδητά την εταιρία στην πτώχευση, όχι γιατί δεν έχει να πληρώσει, αλλά γιατί αυτό είναι το περιβόητο σχέδιο σωτηρίας. Σωτηρίας του εαυτού του, όχι των εργαζομένων και της "ευεργέτριας ψυχής" του.

Να μια ασήμαντη, μικρή λεπτομέρεια που διέφυγε από τις περισσότερες εμβριθείς αναλύσεις που διαβάσαμε τις τελευταίες μέρες από "ειδήμονες" της αγοράς, για το πώς έφτασε σε αυτό το σημείο η αλυσίδα, ποια ήταν τα μοιραία λάθη, κτλ. Καμία όμως δεν ανέδειξε την ταξική άβυσσο που χωρίζει τις δύο πλευρές, που είναι -λέει- στην ίδια μπάντα, όλοι μαζί μια οικογένεια. Αναλώθηκαν σε άλλα μαργαριτάρια, όπως πχ να συγκρίνουν τις ελλείψεις στα ράφια του Μαρινόπουλου με το ανατολικό μπλοκ (!), αλλά να ζητάνε λίγες γραμμές παρακάτω άμεση κρατική παρέμβαση (δηλ ζεστό κρατικό χρήμα για τον ιδιώτη) για να σωθεί η επιχείρηση. Είδες τι σου είναι η σοβιετική οικονομία...

Εδώ πια δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με το κλασικό σχήμα του εργοδότη-ζωοδότη ευεργέτη, λες και γεννάει από τα σπλάχνα του δουλειές και τις μοιράζει γενναιόδωρα στους υπαλλήλους του, λες και δεν είναι αυτοί που δημιουργούν όλο τον πλούτο και του επιτρέπουν να καρπώνεται ένα κομμάτι της υπεραξίας που δημιουργείται στην παραγωγή. Αλλά το τσουβάλιασμα αφεντικών και εργατών, λες και το τέλος του Φαραώ σημαίνει πως θα τον θάψουν μαζί με τα κτερίσματα και τους υπηκόους του. Οπότε οι εργάτες δεν έχουν να χάσουν παρά μόνο το αφεντικό και τις αλυσίδες καταστημάτων του, κι αλίμονο αν τελικά τον χάσουν και τι θα κάνουν τότε χωρίς αυτόν; Του φωνάζουν και του εξηγούν σε όλους τους τόνους: εργάτη δεν μπορείς χωρίς αφεντικά. Μην τολμήσεις να το διανοηθείς.

Η δεύτερη παγίδα είναι ο μύθος του καλού αφεντικού, που θα έρθει πάνω σε άσπρο άλογο (μπορεί και πράσινο) να επενδύσει και να δώσει τη λύση. Ο πρίγκιπας του παραμυθιού, που σέβεται απόλυτα την Κυριακάτικη αργία (γιατί έχει υπολογίσει πως δεν το συμφέρει να λειτουργήσει), δεν κάνει ποτέ απολύσεις (από τις "παραδόσεις" που είναι για να σπάνε) και έχει όνομα, τόσο για την πρωτεύουσα (Σκλαβενίτης), όσο και για τη Βόρεια Ελλάδα (Μασούτης). Στην πραγματικότητα βέβαια, ο πρίγκηψ ήθελε μόνο τα 33 καταστήματα-φιλέτα, και έκανε πίσω από τη συμφωνία, επειδή δεν είναι κορόιδο, ούτε πονόψυχος, και φιλόπτωχο ταμείο, αλλά μονοπώλιο, δηλ αρπακτικό που περιμένει να αρπάξει τη λεία του.

Τρίτος και βασικός σκόπελος: το σωματείο στην Αθήνα, που τυπικά δεν έχει αποχωρήσει ακόμα από το ΠΑΜΕ, αλλά ουσιαστικά έχει μετατραπεί σε ανοιχτά εργοδοτικό, στέκει εμπόδιο στην ανάπτυξη αγωνιστικών κινητοποιήσεων και κάθε άλλο παρά συνέβαλε στην ενημέρωση και την εγρήγορση για τις εξελίξεις που διαφαίνονταν, καιρό τώρα. Και είναι προς διερεύνηση αν θα τα βρει τελικά και με τους Συριζαίους της Ομοσπονδίας.

Τα αναλύει πολύ καλά κι η εισήγηση του κλαδικού σωματείου των εμποροϋπαλλήλων, που πήρε την πρωτοβουλία να συγκαλέσει γενική συνέλευση εν όψει της νέας κατάστασης. Την ανέβασε προχτές ο Trash, και αξίζει ο κόπος να τη διαβάσετε ολόκληρη, για να εμβαθύνετε πέρα από την επιφάνεια των πραγμάτων. Όπως αξίζει να ενημερώνεστε από το σωματείο των εργαζόμενων στο Μαρινόπουλο της Βόρειας Ελλάδας, που κινείται σε ταξική κατεύθυνση και το ιστολόγιό του, το οποίο (πέρα από τις σχετικές ανακοινώσεις και την ενημέρωση) έχει πολύ ωραία, εκλαϊκευτικά κείμενα (γιατί Σωματείο, κτλ).

Αυτές είναι λοιπόν οι βασικές δυσκολίες, στον (ούτως ή άλλως δύσκολο κι ανηφορικό) δρόμο που έχουν μπροστά τους οι εργαζόμενοι στον όμιλο Μαρινόπουλος. Κάτι που έγινε φανερό στη χτεσινή εκπομπή της Στεφανίδου, που είχε εκπροσώπους από το ταξικό Σωματείο της Βορείου Ελλάδας, και από το εργοδοτικό της Αθήνας, με τον πρόεδρό του, το Χόρτη (που τον είχε υποστηρίξει βέβαια στο ελεεινό βιβλίο του για το ΠΑΜΕ ο Κρίκας), που βρήκε ευκαιρία και κοινό για να πει τα δικά του, την πιο κατάλληλη ώρα. Και επειδή η παρουσιάστρια είναι παλιά Τατιάνα στο κουρμπέτι, δεν έχασε την ευκαιρία κι αυτή να θέσει το ζήτημα από τη δική της ταξική σκοπιά: λέτε να θέλει ο Μαρινόπουλος να κλείσει την επιχείρησή του; Δεν ήταν καλός εργοδότης λοιπόν, αφού μένατε εκεί τόσα χρόνια;

Ο δρόμος λοιπόν είναι ανηφορικός. Κι είναι η δυσκολία να εξηγήσεις τα αυτονόητα, να ξεκινήσεις από τα απλά, τον αγώνα για το ψωμί, για την επιβίωση, και να προχωρήσεις παρακάτω, να δείξεις τη συνολική εικόνα, την αιτία, τον ένοχο, να σπάσεις χρόνιες, εδραιωμένες αντιλήψεις, την ηττοπάθεια, τη λογική πως είμαστε όλοι μια οικογένεια, και να ξεσκεπάσεις το βρώμικο ρόλο των εργοδοτικών, που πέρασαν στην άλλη πλευρά. Κι είμαστε ακόμα στην αρχή...

   Ηλεκτρονική, Ledra Marriott, Μαρινόπουλος: Όταν εγώ «κοίταζα τη δουλειά μου»…

Από Οικοδόμος 

Σχολιάζει ο Οικοδόμος //

Όταν χρεοκόπησε και έκλεισε η Ηλεκτρονική οι εργαζόμενοι βγήκαν στο δρόμο. Όταν χρεοκόπησε και έκλεισε το Ledra Marriott (Athens Ledra) οι εργαζόμενοι βγήκαν στο δρόμο. Όταν  χρεοκόπησε και είναι έτοιμος να κλείσει ο Μαρινόπουλος (τα σούπερ μάρκετ του – όχι ο ίδιος…) οι εργαζόμενοι βγήκαν στο δρόμο.
Αν όλοι οι εργαζόμενοι συσπειρώνονταν στα σωματεία τους και έβγαιναν στο δρόμο όταν «κοίταζαν τη δουλειά» τους οι εξελίξεις θα ήταν διαφορετικές και σήμερα δεν θα πέταγαν εργαζόμενους στο δρόμο.
Αν όλοι οι εργαζόμενοι έβγαιναν στο δρόμο όταν αγωνίζονταν οι χαλυβουργοί, οι οικοδόμοι, οι ναυτεργάτες, οι εργαζόμενοι της κοκα-κόλα, των τσιμέντων κ.ά., όταν έμεναν απλήρωτοι οι αναπληρωτές, οι ωρομίσθιοι, τα πεντάμηνα κ.ά., όταν έχαναν τη δουλειά τους εμποροϋπάλληλοι, εργάτες, τηλεφωνήτριες, υπάλληλοι, καθαρίστριες και εκατοντάδες χιλιάδες ακόμα απολυμένοι και άνεργοι, όταν τσεκουρώνονται μισθοί και συντάξεις και κατακρεουργούνται εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, δεν θα φτάναμε ως εδώ και δεν θα έπαιρναν και άλλοι σειρά για το δρόμο.
Αν όλοι οι εργαζόμενοι καταλάβαιναν και χρησιμοποιούσαν τη δύναμη της τάξης τους, τη δύναμή τους, τότε θα πέταγαν αυτοί στο δρόμο τους «μαρινόπουλους» που τους πίνουν το αίμα και τους πολιτικούς αγύρτες που τους κοροϊδεύουν και θα χάραζαν τον μοναδικό και παντοτινό δρόμο της δουλειάς, της μόρφωσης, του πολιτισμού, της χαράς της ζωής που αξίζουν και δικαιούνται όλοι οι εργαζόμενοι, όλοι οι άνθρωποι.

Το κόστος της νατοϊκής "προστασίας"

 Το κόστος της νατοϊκής "προστασίας"

Είχα ήδη δημοσιεύσει το χτεσινό κείμενο όταν έπεσε στην αντίληψή μου ένα αρθράκι από τον ιστότοπο του πολιτειακού υπουργείου άμυνας με τίτλο "Οι αμυντικές δαπάνες του ΝΑΤΟ αυξάνονται, λέει ο Γενικός Γραμματέας". Το ρεπορτάζ αφορούσε μια διήμερη σύσκεψη των υπουργών αμύνης του ΝΑΤΟ, η οποία έγινε στην Ουάσιγκτον, εν όψει της προσεχούς σύσκεψης κορυφής του ΝΑΤΟ στην Βαρσοβία την επόμενη εβδομάδα.

Σύμφωνα με όσα είπε ο Γενς Στόλτενμπεργκ σ' εκείνη την σύσκεψη, οι αμυντικές δαπάνες τού ΝΑΤΟ μειώθηκαν επικίνδυνα μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Στόχος του ΝΑΤΟ ήταν οι σύμμαχοι να δαπανούν ετησίως το 2% του ΑΕΠ τους για αμυντικές δαπάνες αλλά λίγες χώρες συμμορφώθηκαν (*). Όμως, η δράση της Ρωσσίας (κυρίως στην Κριμαία) προκάλεσε σοκ και οι σύμμαχοι αποφάσισαν να αυξήσουν τις δαπάνες τους. Όπως δείχνουν τα στοιχεία, εφέτος η αύξηση αυτή έχει φτάσει το 1,5% σε ετήσια βάση, ποσοστό που αντιστοιχεί σε 3 δισ. δολλάρια. "Αυτό είναι πραγματική πρόοδος", σημείωσε ο Στόλτενμπεργκ. "Μετά από πολλά χρόνια που βαδίζαμε προς την λάθος κατεύθυνση, αρχίζουμε να πηγαίνουμε προς την σωστή κατεύθυνση", συμπλήρωσε.

Αθήνα, 22/4/2016: Ο Αλέξης Τσίπρας υποδέχεται τον Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ

Αφού το παραπάνω άρθρο μάς συνέδεσε ιδανικά με όσα λέγαμε χτες, ας επιστρέψουμε εκεί όπου είχαμε μείνει, δηλαδή στο Foreign Military Financing (FMF), δηλαδή στο ταμείο Χρηματοδότησης Ξένων Στρατών του πολιτειακού υπουργείου άμυνας. Το FMF έχει σκοπό την χρηματοδότηση των συμμάχων των ΗΠΑ προκειμένου να αποκτήσουν στρατιωτικό υλικό και σχετική εκπαίδευση πολιτειακής προελεύσεως. Αυτή η χρηματοδότηση μπορεί να γίνεται είτε με την μορφή δωρεάς είτε με την μορφή δανείων.

Τα προγράμματα του FMF έρχονται από παλιά, έστω κι αν τότε ο φορέας διαχείρισής τους είχε άλλο όνομα. Εκπονήθηκαν στα πλαίσια του δόγματος Τρούμαν και αποτελούν την άλλη όψη τού σχεδίου Μάρσαλ. Η χώρα μας έχει πλούσια εμπειρία απ' αυτά, μιας και έχει βιώσει την υλοποίησή τους από την αρχή, στην δεκαετία του '50. Τότε που από την μια ερχόταν η UNRRA να μοιράσει κοντοβράκια και γάλα σε σκόνη στα εξαθλιωμένα ελληνόπουλα κι από την άλλη έρχονταν τα γεράκια για να μας δανείσουν ώστε να αγοράσουμε όπλα.

Δεν ξέρω πόσοι θα εκπλαγούν αν τους πω ότι σε τούτη την χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας είχαμε χάσει τον μπούσουλα και μέχρι πρόσφατα δεν ξέραμε τι χρωστάμε για τα δάνεια του FMF. Μέχρι το 1994, την ευθύνη παρακολούθησης των σχετικών στοιχείων είχε το υπουργείο άμυνας. Τότε, η σχετική αρμοδιότητα μεταβιβάστηκε εν μέρει στο υπουργείο οικονομικών και κάπου εκεί, πάνω στην μεταβίβαση, χάθηκαν. Το τι πληρώσαμε στην συνέχεια και πώς το πληρώσαμε είναι ζήτημα προς διερεύνηση αλλά πολύ φοβάμαι πως ουδείς πρόκειται να το διερευνήσει. Πάντως, στον ισολογισμό τού 2001 (υποβλήθηκε στην βουλή μαζί με τον προϋπολογισμό του 2013) γίνεται μνεία για τις "ατακτοποίητες από το 1995 προκαταβολές, που δόθηκαν για στρατιωτικά δάνεια FMF ύψους 40,5 δισ. δραχμών" (**).

Όταν στις 8/11/2002 οι βουλευτές τού ΚΚΕ ζητούν από την κυβέρνηση στοιχεία για το χρέος των ενόπλων δυνάμεων, το υπουργείο άμυνας (Γιάννος Παπαντωνίου) απαντά: "το χρέος των Ενόπλων Δυνάμεων παρακολουθείται από το συνερωτώμενο Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών". Ο Κολοζώφ με τον Σκυλλάκο επανέρχονται με νέα ερώτηση στις 17/12/2002, επιμένοντας ότι ένα μέρος των δανείων έχει μεταφερθεί στην γενική κυβέρνηση και παρακολουθείται από το υπουργείο οικονομικών αλλά ένα άλλο μέρος εξυπηρετείται και, συνεπώς, παρακολουθείται από το υπουργείο άμυνας. Στριμωγμένος ο Παπαντωνίου, απαντά: "Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία που μας έχουν κοινοποιηθεί από τις ΗΠΑ, τα οφειλόμενα τοκοχρεολύσια για δάνεια FMF (για το έτος 2001) ανέρχονται σε 523,25 εκατομμύρια δολάρια. Διευκρινίζεται ότι οι παρατηρούμενες αυξήσεις, σε σχέση με τον αρχικό σχεδιασμό, οφείλονται στη μεγάλη διαφοροποίηση της ισοτιμίας του δολλαρίου με τη δραχμή" (***). Προσέξτε αυτό για τα "στοιχεία που [δεν τα είχαμε, γι'αυτό] μας έχουν κοινοποιηθεί από τις ΗΠΑ" και γελάστε... κλάψτε... βλαστημήστε... Όπως σας βγει.

Η επιμονή των βουλευτών του ΚΚΕ αποκαλύπτει τελικά ότι στα τέλη του 2000 το συσσωρευμένο χρέος προς τις ΗΠΑ έναντι των δανείων του FMF ανερχόταν σε 6,3 δισ. δολλάρια! Ένας σωρός δισεκατομμυρίων για να αγοράσουμε σαβούρα, όπως είπε στην εξεταστική επιτροπή τής βουλής για τα εξοπλιστικά ο πρώην αρχηγός ΓΕΣ Κωνσταντίνος Παναγιωτάκης: "Η Ελλάδα επί πολλά χρόνια δεχόταν από τις ΗΠΑ ό,τι περίσσευε, αφού παίρναμε οπλικά συστήματα τα οποία ήταν σάπια, με τις λεγόμενες βοήθειες και τα προγράμματα FMF. Ό,τι περίσσευε μας δίνανε. Για να πάρουμε ένα καράβι, έπρεπε να πάει ένα χρόνο το ελληνικό πλήρωμα στο ποτάμι που ήταν αραγμένο επί χρόνια και να το εκσυγχρονίσει, για να το πάρει και να το φέρει πίσω" (****).

Ουάσινγκτον, 8/3/2001: Ο υπουργός άμυνας των ΗΠΑ Ντόναλντ Ράμσφελντ απαντά σε ερώτηση δημοσιογράφου,
υπό το βλέμμα τού Γ.Γ. του ΝΑΤΟ λόρδου Τζωρτζ Ρόμπερτσον, σε κοινή συνέντευξη τύπου.

Κάπου εδώ και παρ' ότι θα μπορούσαμε να πούμε πολύ περισσότερα και εξ ίσου ενδιαφέροντα (δεν ασχοληθήκαμε καθόλου με το πόσο κοστίζουν οι μίζες, οι οποίες φυσικά δεν αποτελούν ελληνικό προνόμιο!), ολοκληρώνουμε την ματιά μας στο ΝΑΤΟ από οικονομικής πλευράς. Όποιος θέλει να δει περισσότερα στοιχεία ας επισκεφθεί τον ιστότοπο του SIPRI (Stockholm International Peace Research Institute), όπου υπάρχει μια άκρως κατατοπιστική βάση δεδομένων για τις στρατιωτικές δαπάνες όλων των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ από το 1949 μέχρι το 2015.

Θα κλείσουμε με μια αποστροφή του τότε υπουργού οικονομίας και οικονομικών Νίκου Χριστοδουλάκη, ο οποίος το 2003 δήλωσε στην επιτροπή οικονομικών υποθέσεων της βουλής ότι "τουλάχιστον 25 μονάδες (σ.σ. δηλαδή το 25%) του δημόσιου χρέους οφείλονται στις δικαιολογημένες μεν αλλά ιδιαιτέρως αυξημένες αμυντικές δαπάνες της χώρας μας". Φοβάμαι ότι αυτό το τουλάχιστον του υπουργού είναι πολύ ελάχιστον...


--------------------------------------------------
(*) Η Ελλάδα, πάντως, ήταν υπόδειγμα, όπως λέγαμε χτες: 2% ήθελε το ΝΑΤΟ, 4% ξοδεύαμε εμείς!
(**) Καθημερινή, "Τη φενάκη της δημιουργικής λογιστικής αποκαλύπτει ο Ισολογισμός του 2001", 6/4/2003
(***) Ριζοσπάστης, "Δώστε απαντήσεις για το χρέος του υπουργείου Άμυνας", 18/12/2002
(****) Το Ποντίκι, "Xορός δισ. για άχρηστα όπλα με τις μίζες μετρητοίς", 25/11/2012

ΕΚΤΑΚΤΟ: Φασιστικά τάγματα και ουκρανικός στρατός πολιορκούν το Ντεμπάλτσεβο!

 ΕΚΤΑΚΤΟ: Φασιστικά τάγματα και ουκρανικός στρατός πολιορκούν το Ντεμπάλτσεβο!

Σφοδρές μάχες διεξάγονται από χθες το βράδυ σε πολλά σημεία της γραμμής του μετώπου. Σύμφωνα με σημερινή έκτακτη συνέντευξη τύπου του Εντουάρντ Μπασούριν, εκπροσώπου του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονιέτσκ, τη νύχτα της 29ης Ιουνίου 2016 ουκρανικά στρατεύματα βομβάρδισαν τη συνοικία Πετρόφσκι νοτιοδυτικά της πόλης του Ντονιέτσκ, την πόλη Γκορλόβκα και την κωμόπολη Ντοκουτσάεφσκ 830 φορές. Αποτέλεσμα ένας 53χρονος άνδρας και μια 76χρονη γυναίκα βαριά τραυματίες ενώ 13 κατοικίες υπέστησαν ζημιές (δείτε εδώ φωτογραφίες και βίντεο).

Χθες επίσης, στην περιοχή Σιρόκινο, κοντά στη Μαριούπολη, άνδρες απ’ τα φασιστικά τάγματα που δρουν μαζί με τον ουκρανικό στρατό επιτέθηκαν σε ναρκαλιευτές της ΛΔ Ντονιέτσκ, σκότωσαν δύο και αιχμαλώτισαν οχτώ. Να σημειωθεί ότι οι ναρκαλιευτές είχαν ειδοποιήσει τον ΟΑΣΕ για την ώρα και την περιοχή όπου θα βρίσκονται.

Σύμφωνα με πληροφορίες σήμερα το πρωί δυνάμεις του ουκρανικού στρατού επιχείρησαν να εισβάλλουν στο Ντεμπάλτσεβο από την περιοχή του χωριού Λογκβίνοβο (βλ. φωτογραφία). Σύμφωνα με κάποια δημοσιεύματα υπήρξε υποχώρηση του στρατού της Λαϊκής Δημοκρατίας και οι εχθρικές δυνάμεις έσπασαν τη γραμμή του μετώπου και προχώρησαν 5 χιλιόμετρα ενώ υπάρχουν αρκετοί νεκροί και τραυματίες κι από τις δυο πλευρές. Οι πληροφορίες όμως είναι ακόμη συγκεχυμένες.
Από την επικοινωνία με συντρόφους στο Ντονμπάς προκύπτει ότι λαμβάνουν χώρα πολύωρες σφοδρές μάχες στα περίχωρα του Ντονιέτσκ. Η έντονη συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων στη γραμμή του μετώπου από πλευράς του καθεστώτος του Κιέβου τις τελευταίες μέρες και οι σημερινές εξελίξεις, προμηνύουν ίσως μια γενικευμένη επίθεση στις λαϊκές δημοκρατίες.

Xθες ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Πέτρο Ποροσένκο, προέβη σε μια δήλωση που ούτε λίγο-ούτε πολύ ισοδυναμεί με άρνηση της εφαρμογής των συμφωνηθέντων κατά την υπογραφή της εκεχειρίας στο Μινσκ ενώ στην πόλη Χάρκοβο της Ανατολικής Ουκρανίας η υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας συνέλαβε την κομμουνίστρια και πρώην-βουλευτίνα του ουκρανικού κοινοβουλίου Άλα Αλεκσαντρόβσκα (Alla Aleksandrovska) η οποία κρατείται. Η Αλεκσάντροβσκα όπως κι ο γιος της ήταν ιδιαίτερα δραστήριοι στην πόλη ενώ συμμετείχαν στο κίνημα «Για το Χάρκοβο». Υπάρχουν φήμες ότι προσπαθούν να της φορτώσουν κατηγορίες για «αποσχιστική δράση».

Το ακροδεξιό έγκλημα συνεχίζεται με τις ευλογίες της ΕΕ και τη συνενοχή της ελληνικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Θυμίζουμε ότι, όπως έχουμε αναφέρει ξανά, στις περιοχές που βομβαρδίζονται ζούνε εκατοντάδες ελληνικής καταγωγής πολίτες (στο Ντοκουτσάεφσκ, σύμφωνα με την απογραφή του 2001 η ελληνική κοινότητα αριθμούσε 500 μέλη). Η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να καλύπτει τα εγκλήματα του ακροδεξιού καθεστώτος. Όταν απελευθερώθηκε το Ντεμπάλτσεβο το χειμώνα του 2015, σε μια συμβολική κίνηση οι πολιτοφύλακες τοποθέτησαν τη σοβιετική κόκκινη σημαία στη θέση της ουκρανικής σημαίας, σύμβολο πλέον ενός καθεστώτος συνυφασμένου με το νεοφιλελευθερισμό, τον εθνικισμό και τον φασισμό.


Η διεθνιστική αλληλεγγύη οφείλει να δυναμώσει. Νίκη στην αντίσταση των λαϊκών δημοκρατιών! 

Πηγή: solidarityantifascistukraine

Ενός κακού μύρια έπονται

 Ενός κακού μύρια έπονται

BRexit δε θέλατε λαοί της Βρετανίας; Ακυβερνησία δε θέλατε λαοί της Ισπανίας; Να τώρα λοιπόν τα πρώτα αποτελέσματα. Λουστείτε τις συνέπειες των αποφάσεών σας...

Ταπεινωτικός αποκλεισμός για την εθνική Αγγλίας από τους "σον" της Ισλανδίας, που έχουν για τερματοφύλακα ένα σκηνοθέτη και περισσότερα ενεργά ηφαίστεια απ' ό,τι επαγγελματίες παίκτες, όπως έγραψε ο Γκάρι Λίνεκερ -αλήθεια θυμάται κανείς, χωρίς να το γκουγκλάρει, το όνομα εκείνου του ηφαίστειου που εξερράγη το 10' και γέμισε καπνούς όλη την Ευρώπη; Κι έχουν πιο προβλέψιμες καταλήξεις καταλήξεις κι από τους Γαλάτες στο Αστερίξ (ή από τους βάρβαρους στο "Αστερίξ και οι Νορμανδοί"). Και είχαν την άνωθεν βοήθεια του Ευλόγησον, κι έναν κρυφό πράκτορα στον αντίπαλο πάγκο, τον Ρόι Χόντσον. Λες και χρειάζονται οι Άγγλοι προπονητική βοήθεια, για να αποκλειστούν. Α, και μην ξεχνάτε. Φέτος θα είναι η χρονιά τους.

Πάρε κι εσύ Ισπανία ένα ξεγυρισμένο χαστούκι από την Ιταλία, με τη μακρόχρονη παράδοση των κυβερνήσεων συνεργασίας και των πολυκομματικών πόλων. Γιατί αυτή η ομάδα συνέδεσε τη λάμψη της με το καλό φεγγάρι και την κυριαρχία της Μπάρτσα του Γκουαρντιόλα και την παρακμή της με το κλείσιμο αυτό του κύκλου. Και δεν μπορεί να έχουν όλοι την τύχη της Ρεάλ, για να φτάσουν στον τελικό με άκοπα σταυρώματα (αν βέβαια δεν είχαν χάσει από τους Κροάτες στον όμιλο, θα 'ταν στην καλή πλευρά του ταμπλό και θα τα είχαν όλα έτοιμα στρωμένα ως το Παρίσι. Κακό του κεφαλιού τους...)

Η Βρετανία κι η Ισπανία είναι δύο πολυεθνικά βασίλεια, όπου μπορεί να χάσεις τον μπούσουλα και να μπερδευτείς χειρότερα απ' ό,τι με τις διασπάσεις του εξωκοινοβουλίου. Υπάρχει καταρχάς το ΗΒ, που είναι όμως κάτι διαφορετικό από την Κοινοπολιτεία, με τις παλιές βρετανικές αποικίες, αλλά δεν ταυτίζεται ούτε με την Αγγλία, ούτε καν με τη Βρετανία ως νησί, γιατί παίρνει και το βόρειο κομμάτι της Ιρλανδίας, και γίνεται Μεγάλη Βρετανία (σαν αυτή που έπρεπε να ανατινάξουμε το 44, αλλά...) Εκτός κι αν τη χάσει τώρα με δημοψήφισμα, όπως και τη Σκωτία, που θέλει να μείνει στην ενωμένη Ευρώπη (αυτή τη γλίτωσε και δεν τη λέμε Ηνωμένη) που ξεσκίζεται από αντιθέσεις και φυγόκεντρες τάσεις. Όπως έγραψε κι ο Μώμος στο τουίτερ: φεύγουν Σκωτία, Β. Ιρλανδία, η Μεγάλη Βρετανία γίνεται Βρετανία, διεκδικεί το όνομα η Γαλλία λόγω Βρετάνης, από το Ηνωμένο Βασίλειο (Η.Β) φεύγει το "Η" και το φωνάζουν όλοι Βασίλη.
Κι υπάρχει πάντα το Γιβραλτάρ (και το ενδεχόμενο συγκυριαρχίας) ως συνδετικός κρίκος με την επόμενη παράγραφο.

Στην Ισπανία υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερα διαφορετικά ιδιώματα, που δεν ξέρω πώς θα ΄ταν καλύτερο να τα χαρακτηρίσουμε (γλώσσες, διαλέκτους, κτλ), αλλά είναι πολύ αμφίβολο αν μπορεί να τα καταλάβει κάποιος που μιλάει Καστιγιάνικα (τα επίσημα Ισπανικά). Ιδίως τη γλώσσα των Βάσκων (Euskadi) που πρέπει να παραμένουν αναλλοίωτα (και... σεχταριστικά απομονωμένα) πριν καν εμφανιστούν στη γειτονιά μας τα ινδοευρωπαϊκά φύλα. Κι υπάρχουν τουλάχιστον δύο κοινότητες-περιφέρειες (comunidades), που είναι αυτόνομες αλλά επιδιώκουν την ανεξαρτησία τους. Κι αν αυτό πριν από κάποια χρόνια είχε το χαρακτήρα της εναντίωσης στον Φράνκο και γενικά προοδευτικό πρόσημο, σήμερα γίνεται από μάλλον αντιδραστική, εθνικιστική σκοπιά, με βάση τα συμφέροντα της καταλανικής αστικής τάξης, που δε θέλει να πληρώνει τα σπασμένα του φτωχού νότου (Ανδαλουσία) και πιστεύει πως μόνη της θα πορευτεί καλύτερα. Περίπου ό,τι γίνεται και στο BRexit δηλαδή...

Τώρα, πώς ακριβώς καταφέρνουν να τα συμβιβάζουν όλα αυτά στο πρόγραμμά τους και τι θέση παίρνουν κάποια κόμματα με εκπροσώπους σε πανεθνική κλίμακα, όπως οι Podemos, που βγαίνουν πρώτοι σε Καταλονία και Βασκονία, η απάντηση είναι σαφής: έλα ντε. Προσωπικά, μου θυμίζουν πολύ "το Δώρο του Καίσαρα" από το Αστερίξ, όπου στο γαλατικό χωριό γίνονται εκλογές, η αντιπολίτευση προσπαθεί να συσπειρώσει κάθε πικραμένο από τη διακυβέρνηση του Μαζεστίξ, όπως τον ένα βαστάζο του και τον ψαρά Αλφαβητίξ, και καταλήγει να υποστηρίζει την υποχρεωτική και ταυτόχρονη κατανάλωση ψαριού και κρέατος, για να τους αφήσει όλους ικανοποιημένους.

Κι αφού μιλήσαμε για γαλατικά χωριά, κάπως έτσι μοιάζουν οι συνεπείς αδελφές δυνάμεις, σε αυτές τις χώρες. Τόσο το νέο ΚΚΒ -που δεν έχει σχέση με το ανοιχτά φιλοΠΑΣΟΚικό (αν έγραφα φιλΕργατικό, θα χανόταν το νόημα) ΚΚΒ. Όσο και το ΚΚ των Λαών της Ισπανίας, που δεν παίρνει ούτε καν 30 χιλιάδες ψήφους (όσοι πηγαίνουν κατά μέσο όρο σε έναν αγώνα της Primera Division), σε διάκριση με το ΚΚΙ που την είδε Σύριζα και ενώθηκε με τους Podemos. Όσο και το ΚΚΓ στη Γαλλία, όπου οι αδελφές μας δυνάμεις βρίσκονται συγκεντρωμένες σε κάποια διαμερίσματα του Παρισιού, για να θυμίζουν πιο πολύ γαλατικά χωριά.
Κι αν για τις δύο πρώτες περιπτώσεις, έχουμε τα διαλυτικά αποτελέσματα του τρεϊντγιουνιονισμού και του ευρωκομμουνισμού, είναι ζήτημα τελικά τι ακριβώς γίνεται με το απεργιακό κίνημα στη Γαλλία, κι αν θα αφήσουν να τους νικήσει το όπιο του EURO ή το (χρυσωμένο) υπνωτικό χάπι ενός ρεφορμιστικού συμβιβασμού.

Από ιστορική σκοπιά, να σημειώσουμε επίσης ότι μιλάμε για δύο ξεπεσμένες, ξεδοντιασμένες αυτοκρατορίες, που κάποτε κυριαρχούσαν παγκόσμια, πολέμησαν και μεταξύ τους και τώρα έχουν αρκετά κατάλοιπα της πληγωμένης εθνικής συνείδησης, που (αν και συνείδηση) δε συνειδητοποιεί ακριβώς την απώλεια αυτών των πρωτείων. Πχ σαν τους διάφορους αγγλοχτυπημένους οπαδούς, που νομίζουν πως έχουν το καλύτερο ποδόσφαιρο στον κόσμο, επειδή κάποτε η Λίβερπουλ, κτλ...
Θαυμάσια ασίστ (που θα έλεγε κι ο ισπανολάτρης Μανόλο) για την επόμενη παράγραφο.

Από αθλητική, ποδοσφαιρική σκοπιά, οι Άγγλοι κι οι Ισπανοί έχουν τα πιο δυνατά πρωταθλήματα και τους πιο ακριβούς συλλόγους, που κυριαρχούν στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις. Αλλά σε επίπεδο εθνικών ομάδων, θεωρούνται από τους πιο ηττοπαθείς, τους μεγαλύτερους loser διαχρονικά. Η Ισπανία κατάφερε να αποτινάξει αυτή τη ρετσινιά στον προηγούμενο θριαμβευτικό της κύκλο, που μόλις έκλεισε, αλλά οι Άγγλοι παραμένουν εγγύηση για τη (νυχτερινή) διασκέδαση, από τον εκάστοτε τρύπιο τερματοφύλακά τους, μέχρι τον εκάστοτε προπονητή τους, ακόμα και όταν ξεχειλίζει από ταλέντο η ομάδα τους.

Το ωραίο είναι πως η Ισπανία παραμένει τυπικά ενιαία ως εθνική (Roja) και πρωτάθλημα (κι ας έχει ζητήματα με τον Καταλανό Πικέ, που δεν πανηγυρίζει πολύ τα ισπανικά γκολ, χώρια κάτι περίεργες χειρονομίες που κάνει κατά τη διάρκεια του εθνικού ύμνου. Ο οποίος πάντως δεν έχει λόγια, αφενός γιατί σε ποια γλώσσα θα ήταν κι αφετέρου γιατί σιγά μη συμφωνούσαν μεταξύ τους τι να λέει).

Σε αντίθεση με τη Βρετανία, που έχει τέσσερις διαφορετικές εθνικές ομάδες και ξεχωριστά πρωταθλήματα (όπως το σκωτσέζικο). Αλλά το ΗΒ κατεβαίνει με ενιαία αποστολή στους Ολυμπιακούς Αγώνες (σαν τους Γαλάτες που κατέβηκαν ως Ρωμαίοι, μαζί με τους κατακτητές του, στην ομώνυμη περιπέτεια του Αστερίξ). Αλλά οι Βορειο-Ιρλανδοί κατεβάζουν ενιαία εθνική με τους άλλους Ιρλανδούς, τους... ΕΙΡΕγιώτες, σε άλλα αθλήματα. Αλλά οι Ουαλοί έχουν δική τους ποδοσφαιρική ομοσπονδία και εθνική, με τις ομάδες τους όμως να συμμετέχουν στο πρωτάθλημα της Αγγλίας (Κάρντιφ, Σουόνσι). Και για αυτό παίκτες σαν το Ράιαν Γκιγκς έμειναν χωρίς διακρίσεις σε αυτό το επίπεδο, γιατί έπαιζαν σε αδύναμες εθνικές ομάδες, και με την απορία τι θα γινόταν, αν μπορούσαν να παίξουν πχ στην εθνική Αγγλίας (τίποτα πιθανότατα, γιατί εντάξει, Αγγλία είσαι). Αλλά η Ουαλία φέτος είναι η μόνη βρετανική ομάδα που συνέχισε στην οκτάδα, μετά από το μαζικό BRexit στη φάση των 16 (είχε γίνει και το δημοψήφισμα), σε ένα φινάλε που ούτε ο τερματοφύλακας των Ισλανδών δε θα το σκηνοθετούσε καλύτερα.

Και τώρα έχουμε προημιτελικά με το ευρωπαϊκό clasico, Ιταλία-Γερμανία, αλλά αυτά εν καιρώ...

Είχα προβλέψει και ένα μέρος για τη σημερινή πολιτική κατάσταση σε Βρετανία και Ισπανία, και την ελπίδα που έρχεται από το BRexit και τους Podemos, hope, esperanza, από το esperar, που σημαίνει "περίμενε" ως τη Δευτέρα Παρουσία. Αλλά έχουμε ξεφύγει σε έκταση και γενικώς και δε βρέθηκε χώρος. Όχι για την ανάλυση, για την ελπίδα...

Υγ: η αθλητική ανάλυση θα μπορούσε να είναι και μικρότερη (ή και όχι). Αλλά τη βρίσκω αφάνταστα, καθώς φαντάζομαι τα ξινά μούτρα κάποιων στρυφνών, σοβαροφανών δημοσιολόγων, που μας κοιτάνε υποτιμητικά για τα "ταπεινά μας πάθη" κι εκτονώνουν τη δική τους καφενειακή διάθεση στα σοβαρά, πολιτικά θέματα και τις "αναλύσεις" τους για το ΚΚΕ. Αν ξεγκάβλωναν όμως (όπως το λέμε στη Θεσσαλονίκη) λίγο με την μπάλα, μπορεί να ήταν καλύτερα για όλους μας...

«ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ» Παιχνίδια στις πλάτες των εργαζομένων από εργοδοσία και κυβέρνηση

«ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ»

Παιχνίδια στις πλάτες των εργαζομένων από εργοδοσία και κυβέρνηση

Καλλιεργούν εφησυχασμό, ενώ έχουν ήδη δρομολογηθεί νέες αρνητικές εξελίξεις σε βάρος μισθών και δικαιωμάτων, ανεξάρτητα από την αυριανή απόφαση του δικαστηρίου

Οι συγκεντρωμένοι πέρασαν αιφνιδιαστικά την κεντρική πύλη και πορεύτηκαν μέχρι τα γραφεία της εταιρείας

Νέα παράσταση διαμαρτυρίας στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας «Μαρινόπουλος», στον Αλιμο, οργάνωσαν χτες το πρωί ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, οι ταξικές δυνάμεις στο επιχειρησιακό Σωματείο, Λαϊκές Επιτροπές και Επιτροπές Αγώνα των Νότιων Συνοικιών της Αττικής, απαιτώντας από την εργοδοσία σαφείς απαντήσεις για τις προθέσεις της αναφορικά με την τύχη των 13.000 εργαζομένων στα σούπερ μάρκετ.
Στην άρνηση της εργοδοσίας να μιλήσει μαζί τους, οι συγκεντρωμένοι πέρασαν αιφνιδιαστικά την κεντρική πύλη, παρά την προσπάθεια της Αστυνομίας και της εταιρείας security να τους εμποδίσει. Ακολούθησε πορεία με συνθήματα μέχρι το κτίριο όπου στεγάζεται η εταιρεία «Μαρινόπουλος», με συνθήματα όπως «Θέλουμε δουλειά και όχι ανεργία, την κρίση να πληρώσει η εργοδοσία», ενώ από την ντουντούκα καλούσαν τους εργαζόμενους των άλλων επιχειρήσεων που στεγάζονται στο συγκρότημα να βγουν και να τους συμπαρασταθούν.

Υποχρέωσαν την εργοδοσία σε συνάντηση

Κάτω από την πίεση της κινητοποίησης, η εταιρεία υποχρεώθηκε τελικά να δεχτεί αντιπροσωπεία τους, χωρίς ωστόσο να προκύψει κάτι ουσιαστικό. Αντίθετα, η συνάντηση με την εκπρόσωπο της εργοδοσίας επέτεινε κι άλλο την ανησυχία τους, καθώς αναλώθηκε σε ασάφειες, επαναλαμβάνοντας ότι επιδιώκει την «επιστροφή στην κανονικότητα». Μάλιστα, όπως έγινε γνωστό, ο όμιλος «Μαρινόπουλος» κατέθεσε χτες αίτηση για την υπαγωγή στον πτωχευτικό κώδικα τριών ακόμα συνδεδεμένων εταιρειών, της «Αφοί Μαρινόπουλοι Συμμετοχική ΑΕ», της «Express m ΑΕ» και της «ΞΥΝΟΣ ΑΕ».

Από τη διαμαρτυρία στη Θεσσαλονίκη

Η πρώτη, είναι η «μητρική» εταιρεία του ομίλου, η οποία ασκεί διοίκηση και επί της ουσίας διαχειρίζεται τα οικονομικά του. Η «Express m ΑΕ» αριθμεί 160 καταστήματα (20 σούπερ μάρκετ και 139 express stores) σε όλη την Ελλάδα, με συνολικά χρέη 275 εκ. ευρώ και η τρίτη περιλαμβάνει 19 μικρά σούπερ Μάρκετ, τα οποία είχε εξαγοράσει πριν από 10 χρόνια η «Μαρινόπουλος». Τα καταστήματα βρίσκονται στην Αθήνα και στην Ηπειρο, με συνολικό «άνοιγμα» 19,6 εκ. ευρώ.
Οπως και στην περίπτωση των σούπερ μάρκετ, το Πρωτοδικείο έδωσε χτες προσωρινή δικαστική προστασία μέχρι αύριο Παρασκευή, οπότε θα συζητηθούν όλες (και οι τέσσερις) αιτήσεις για τη λήψη ή όχι προσωρινής διαταγής, μέχρι τη συζήτηση των κύριων αιτήσεων για υπαγωγή στο άρθρο 99, που ορίστηκε για τις 16 Νοέμβρη σε ό,τι αφορά τα σούπερ μάρκετ και στις 21 Σεπτέμβρη για τις άλλες τρεις εταιρείες. Ωστόσο, υπάρχει η εκτίμηση ότι όλες μαζί θα συνδικαστούν τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, οπότε θα κριθεί οριστικά το μέλλον της επιχείρησης.
Από την άλλη, υπάρχουν προμηθευτές που ζητάνε δικαστικά να αρθεί τώρα η προσωρινή προστασία και να ξεκινήσει άμεσα η πτωχευτική διαδικασία, προκειμένου να εισπράξουν τις οφειλές.

Ούτε βήμα πίσω!

Αμέσως μετά τη συνάντηση, η αντιπροσωπεία των εργαζομένων ενημέρωσε τους συγκεντρωμένους για τα αποτελέσματά της και τους κάλεσε να μεταφέρουν το μήνυμα της οργάνωσης και της κινητοποίησης σε όλα τα μαγαζιά. Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν τη στάση της εργοδοσίας, η οποία προσπαθεί με τεχνάσματα να τους καθησυχάσει και να αποσπάσει τη συναίνεσή τους στο σχέδιο για υπαγωγή στον πτωχευτικό κώδικα, που εξυπηρετεί τα δικά της συμφέροντα και μόνο.
Με συνθήματα όπως «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη» και «Εργάτη τα δικαιώματά σου να μην τα παραδώσεις, την κρίση Μαρινόπουλε εσύ να την πληρώσεις», έστειλαν μήνυμα ότι δεν θα επιτρέψουν παιχνίδια στις πλάτες των εργαζομένων, όπως αυτά που σχεδιάζει η εταιρεία με την ανοχή ή και τη στήριξη της κυβέρνησης και της πλειοψηφίας του επιχειρησιακού Σωματείου.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τόσο ο γγ του υπουργείου Εργασίας, όσο και η πλειοψηφία στο επιχειρησιακό Σωματείο αναπαράγουν αυτούσια την επιχειρηματολογία της εργοδοσίας και καλλιεργούν τον εφησυχασμό στους εργαζόμενους, ενώ έχει ανοίξει ο «ασκός του Αιόλου» για τα εναπομείναντα δικαιώματά τους.
Οπως καταγγέλλουν συνδικαλιστές του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, η προσωρινή δικαστική προστασία που ζητάει η εταιρεία, με την αίτηση για υπαγωγή στον πτωχευτικό κώδικα, σε καμιά περίπτωση δεν διασφαλίζει τους εργαζόμενους από νέες περικοπές μισθών, απολύσεις, ανατροπές σε δικαιώματα, αφού στόχος της εργοδοσίας είναι η «εξυγίανση», που σημαίνει νέο γύρο επίθεσης σε βάρος τους.
Το κλαδικό Σωματείο και οι ταξικές δυνάμεις στο επιχειρησιακό Σωματείο διεκδικούν: Να πληρωθεί κανονικά ο Ιούνης και να καταβληθεί το επίδομα άδειας (και τα δύο θα πρέπει να καταβληθούν σήμερα Πέμπτη), να μη χαθεί καμία θέση εργασίας και σε περίπτωση πτώχευσης της εταιρείας να αποκτήσουν οι εργαζόμενοι προτεραιότητα έναντι των πιστωτών της εταιρείας.

Στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις

Μαζικές παραστάσεις διαμαρτυρίας έγιναν χτες το απόγευμα και στη Θεσσαλονίκη («Carrefour Μακεδονίας» και Ευκαρπίας), με απόφαση του Σωματείου Εργαζομένων στις Επιχειρήσεις του ομίλου «Μαρινόπουλος» στη Βόρεια Ελλάδα. Συνεχίζοντας τον αγώνα τους, σήμερα Πέμπτη, οι εργαζόμενοι της επιχείρησης καλούνται να συμμετάσχουν μαζικά στη στάση εργασίας που έχει προκηρυχθεί από τις 5 μ.μ. έως τις 9 μ.μ. και στη συγκέντρωση που θα γίνει στις 8 μ.μ. στο υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης.
Στη συγκέντρωση θα πάρουν μέρος και οι εργαζόμενοι της επιχείρησης «Καρυπίδης» (πρώην «Αρβανιτίδης») που βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας καθώς και εργαζόμενοι άλλων κλάδων που βρίσκονται αντιμέτωποι με την επίθεση της εργοδοσίας.
Στη συνέχεια, αύριο Παρασκευή, οι εργαζόμενοι του ομίλου «Μαρινόπουλος» καλούνται από το σωματείο της Β. Ελλάδας να πάρουν μαζικά μέρος στη Γενική Συνέλευση που καλεί το σωματείο τους, στις 7 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, για να αποφασίσουν τις επόμενες δράσεις τους. Οπως σημειώνει και το Σωματείο, «η λύση δεν βρίσκεται στην υποταγή, αλλά στον μαζικό, ενωτικό, αλληλέγγυο αγώνα που θα δώσουμε ο ένας πλάι στον άλλο».
Τέλος, στην Καβάλα, οι εργαζόμενοι στον «Μαρινόπουλο» σήμερα Πέμπτη και αύριο Παρασκευή συμμετέχουν σε κυλιόμενες στάσεις εργασίας και στις συγκεντρώσεις που έχουν ανακοινωθεί έξω από τα καταστήματα στη δημοτική αγορά και στην ιΙχθυόσκαλα, ενώ στην Ξάνθη, σήμερα Πέμπτη, στο πλαίσιο στάσης εργασίας, θα γίνει συγκέντρωση στις 6 μ.μ., στο κατάστημα του « Μαρινόπουλου» στην οδό Τσιμισκή.

   Η ΕΕ και τα δεσμά της Αριστεράς

Από Σφυροδρέπανος 

Γράφει ο Κόκκινος Ρύπος //

Με αφορμή το Βρετανικό δημοψήφισμα, αναπτύχθηκε πλούσια διαπάλη για το ζήτημα της ΕΕ μεταξύ αρθρογράφων εφημερίδων, site αλλά και στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις.
Παρακολούθησα με ενδιαφέρον τη θέση ενάντια στην παραμονή του ΗΒ στην ΕΕ από διάφορες πλευρές που εγκαλούσαν το ΚΚΕ ότι δεν πήρε σαφή αντιΕΕ στάση. Οι αρθρογράφοι και οι οργανώσεις αυτές κινήθηκαν στη θέση ότι μια άμεση έξοδος απ’ την ΕΕ θα ήταν θετικό και ελπιδοφόρο βήμα για το Βρετανικό λαό. Βέβαια αυτή τη φορά δεν ήταν δυνατόν να ειπωθεί το γνωστό κλισέ «Έξοδος από τα κάτω και Αριστερά», καθώς και ο πλέον ανίδεος καταλαβαίνει ότι το BREXIT είναι μια αστική πρωτοβουλία που κινείται από εθνικιστικές-ρατσιστικές δυνάμεις του πολιτικού φάσματος.
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΗΒ;
Υπάρχει πλήρης αποδόμηση των εργατικών δικαιωμάτων με συμβάσεις μηδενικών ωρών, ευέλικτα ωράρια απασχόλησης, κατακερματισμός του εργάσιμου χρόνου και γλίσχρα απομεινάρια του όποιου κοινωνικού κράτους, καθώς έχει προχωρήσει η φιλελευθεροποίηση όλων των τομέων όπως η Υγεία και η Παιδεία. Τούτων δοθέντων το εργατικό κίνημα περιορίζεται σε ισχνές αντιδράσεις και οι όποιες απεργιακές κινητοποιήσεις προέρχονται κυρίως από το Δημόσιο Τομέα. Η δε πολιτική αντιπαράθεση γίνεται με ταμπέλες και κλισέ από το μακρινό παρελθόν και δεν αφορούν καθόλου τα προβλήματα και τη ζωή των εργαζομένων. Κοινώς η εργατική τάξη νοιώθοντας προδομένη από τους Εργατικούς προσβλέπει πότε στους Συντηρητικούς και πότε στους Εθνικιστές.
Σε αυτό το φόντο αντιπαρατιθέμενες μερίδες της Αστικής Τάξης του ΗΒ έχουν τη γνωστή διαμάχη για την παραμονή της χώρας στην ΕΕ κυρίως για το κατά πόσο θα απολαμβάνει κάποια ειδική σχέση με αυτήν ή όχι . Σημειωτέον ότι η Βρετανία είναι η 5η ιμπεριαλιστική δύναμη και έχει σοβαρές οικονομικές δραστηριότητες στις πρώην αποικίες της, αλλά και ειδικές σχέσεις με τις ΗΠΑ που στο πέρας των ετών έχουν φανεί σχεδόν αδιατάραχτες.
Στο πλαίσιο αυτό, το δημοψήφισμα δεν επιβλήθηκε από τη μαζική ταξική αντεπίθεση των προλεταριακών μαζών του ΗΒ αλλά από τη σφοδρή ενδοαστική διαπάλη. Αυτό αναδεικνύεται και μετά το αποτέλεσμα, το οποίο πυροδότησε εξελίξεις εθνοτικών διαχωρισμών μέσα στο ίδιο το ΗΒ και συντηρητική αναδίπλωση των εργατικών λαϊκών ανθρώπων που συνέχισαν να είναι θεατές στην ενδοαστική διαπάλη. Σαφώς  τα εργατικά-λαϊκά στρώματα απ’ την μεριά τους έκαναν τη μισή διαδρομή, καθώς η δυσαρέσκεια τους για την αντιλαϊκή πολιτική τους οδήγησε στο BREXIT μαζικά, όμως αυτό είναι ακριβώς το μισό βήμα, καθώς η κατάσταση του εργατικού κινήματος μόνο θετικές εξελίξεις δεν προοιωνίζει για τους ανθρώπους του μόχθου.
Η θέση λοιπόν όποιου θέλει να λέγεται Αριστερός-ή δεν μπορεί να προσβλέπει παρά στην άνοδο της ταξικής πάλης και της οργάνωσης του εργατικού κινήματος, πολλώ δε μάλλον που το ΗΒ είναι Κέντρο Ιμπεριαλιστικό και μπορεί να σταθεί στον Παγκόσμιο χάρτη με μια αυτόνομη αστική πολιτική, χωρίς κατ’ ανάγκην την απόλυτη πρόσδεσή του σε κάποιο άρμα συμμαχιών. Αυτός που θέλει να λέγεται Μαρξιστής δε μπορεί να διαλέγει ανάμεσα στη Reebok και την Goldman Sachs ή ανάμεσα στο παρασιτικό Χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και το δήθεν παραγωγικό Βιομηχανικό, γιατί εγκλωβίζει την πάλη του λαού στην εναλλαγή κυβερνήσεων ή ακόμα και στην εναλλαγή ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και διαμορφώνει συνειδήσεις που θεωρούν απαραίτητη την ύπαρξη Κεφαλαιοκρατών που θα κινούν την οικονομία, στην οποία απλά οι εργαζόμενοι θα έχουν λίγο καλύτερη  μεταχείριση. Αυτό είναι το παλαιό σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο σε μεταμοντέρνα βερσιόν που όλοι γνωρίζουν την κατάληξή του. Οι «Μαρξιστές» αυτοί κάνουν ζημιά στο εργατικό-λαϊκό κίνημα όταν θέτουν σα στόχο την άμεση έξοδο απ’ την ΕΕ χωρίς την αποτίναξη του ζυγού των μονοπωλίων, γιατί προσβλέπουν σε μια ανεξάρτητη Αστική Δημοκρατία που απλώς θα πιέζεται απ’ το Εργατικό Κίνημα. Η θέση αυτή ακόμα και αν νοηθεί σαν τακτική συγκέντρωσης δυνάμεων με στόχο το Σοσιαλισμό, δίνει όλο το χρόνο στην εθνική αστική τάξη να κάνει τις απαραίτητες συμμαχίες στο Εξωτερικό, αλλά και τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις ενσωμάτωσης στο εσωτερικό, που απομακρύνει την πάλη για το Σοσιαλισμό μέχρι και τη Δευτέρα Παρουσία.
Το δίλημμα λοιπόν υψώνεται από την Ιστορία για ακόμα μια φορά: Μεταρρύθμιση με Κυβέρνηση Ή Επανάσταση και Σοσιαλισμός;
Και ο καθένας κρίνεται για την απάντηση που δίνει!

Αντιλαϊκή κλιμάκωση με πολεμικό χρονοδιάγραμμα

Αντιλαϊκή κλιμάκωση με πολεμικό χρονοδιάγραμμα

«Το βασικό σημείο είναι ότι δεν ξέρουμε, επακριβώς, ποια θα είναι τα αποτελέσματα - συνέπειες του δημοψηφίσματος για το Brexit (...) Ομως, στο τέλος της μέρας σαφώς θα υπάρχουν επιπτώσεις στη σχετική ανταγωνιστικότητα, στο εμπόριο, στις αποφάσεις για το πού γίνονται επενδύσεις και οπωσδήποτε η μελλοντική συμφωνία (με τη Βρετανία) για τον κλάδο των υπηρεσιών θα είναι αποφασιστικής σημασίας».
Την επισήμανση αυτή κάνει ο επικεφαλής της Ομάδας Εργασίας του Γιούρογκρουπ, Τ. Βίζερ, διατυπώνοντας ανοιχτά τις αυξημένες αβεβαιότητες του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και της Ευρωζώνης γύρω από την πορεία της καπιταλιστικής ανάκαμψης στην ΕΕ, σε συνδυασμό, βέβαια, και με τους οξυμένους μονοπωλιακούς ανταγωνισμούς για την απόσπαση μεριδίων από την επιχειρηματική πίτα και για την προσέλκυση κερδοφόρων επενδύσεων.
Σε κάθε περίπτωση, οι εξελίξεις στο εσωτερικό της ΕΕ θα αφήσουν το «αποτύπωμά» τους και στην αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται και στην Ελλάδα από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

***

«Ενα το κρατούμενο» είναι η επιτάχυνση στους ρυθμούς κλιμάκωσης με την εμπροσθοβαρή εφαρμογή των επόμενων αντιλαϊκών μέτρων. Χαρακτηριστικές είναι οι πρώτες τροχιοδεικτικές βολές που εκτοξεύονται από τα επιτελεία της Κομισιόν: «Μετά το Brexit υπάρχουν πιο πολλοί λόγοι να εφαρμόσει πιο γρήγορα η Ελλάδα το πρόγραμμα», τόνιζε χαρακτηριστικά υψηλόβαθμος παράγοντας της Ευρωζώνης, σύμφωνα με τον οποίο «η Ελλάδα είναι η πιο προστατευμένη χώρα του Νότου λόγω του προγράμματος», προσθέτοντας πως «η υπομονή θα είναι μικρότερη», ενώ οι «θεσμοί» «δεν υπάρχει περίπτωση να συζητήσουν για προσαρμογές, αν το πρόγραμμα δεν είναι σε τροχιά εφαρμογής». Σε αυτό το αντιλαϊκό σκηνικό «δεν υπάρχει λόγος τα προαπαιτούμενα του Σεπτεμβρίου να μη γίνουν τον Ιούλιο ή έστω τον Αύγουστο, δεν υπάρχει δικαιολογία αν δεν γίνουν», επισήμαναν οι ίδιοι παράγοντες της ΕΕ αναφορικά με το πακέτο που συνδέεται με την εκταμίευση της υποδόσης ύψους 2,8 δισ. ευρώ.
Εξίσου αποκαλυπτικές είναι και οι δηλώσεις στελεχών της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, οι οποίες φέρνουν στην επιφάνεια μια σειρά από στρατηγικού χαρακτήρα συμπλεύσεις και ταυτίσεις με την Ευρωζώνη και γενικότερα με τους «θεσμούς» του κουαρτέτου. Σε αυτό το επίπεδο, ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, μιλώντας τις προάλλες στο συνέδριο του «Εκόνομιστ» στην Αθήνα, υπογράμμισε ότι «δεν υπάρχει περιθώριο για χάσιμο χρόνου» και ακόμη ότι «κατά τη δεύτερη αξιολόγηση», που περιλαμβάνει και τα νέα χτυπήματα στα Εργασιακά, «θα πρέπει όλες οι πλευρές να επιδείξουν την αντίστοιχη δέσμευση, ώστε να αποφύγουμε φαινόμενα και πρακτικές καθυστερήσεων που υπονομεύουν τη δυναμική της ανάκαμψης»...

***

Την ίδια ώρα, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Γ. Χουλιαράκης, έστελνε το ισχυρό μήνυμα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για την ολόπλευρη στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής, χωρίς παλινωδίες και «αστερίσκους». Σε αυτό το πλαίσιο, ο κυβερνητικός παράγοντας, χαρακτηριστικά, τόνισε πως «στόχος είναι να κρατήσουμε το μομέντουμ και να κλείσουμε τον δεύτερο έλεγχο έως το τέλος Οκτωβρίου»...
Σε κάθε περίπτωση, η δεύτερη «αξιολόγηση», πέρα από το ζήτημα των νέων χτυπημάτων στα Εργασιακά, περιλαμβάνει ένα μπαράζ από αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις με νομοσχέδια που είναι βγαλμένα από τα «κιτάπια» του εγχώριου κεφαλαίου. Σε αυτά συγκαταλέγονται οι παρεμβάσεις που έρχονται να «κουμπώσουν» με το νέο λεγόμενο αναπτυξιακό νόμο, όπως οι νομοθετικές ρυθμίσεις για τις «στρατηγικές επενδύσεις», την «εφοδιαστική αλυσίδα» (logistics), τις «απελευθερώσεις» στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, τις διαδικασίες για τη διαχείριση των «κόκκινων» τραπεζικών δανείων, το νέο κανονισμό για παροχή υπηρεσιών ύδρευσης (συνδέεται με τις ιδιωτικοποιήσεις στον κλάδο), τον «οδικό χάρτη» για την πλήρη «απελευθέρωση» επαγγελμάτων, νέα νομοθεσία για την «κινητικότητα» στο δημόσιο τομέα, αναμόρφωση της νομοθεσίας για την «Επιτροπή Ανταγωνισμού». Την ίδια ώρα, η εφαρμογή των προγραμμάτων για το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» συνδέεται με την «αξιολόγηση των κοινωνικών παροχών», για τις οποίες φαίνεται να σχεδιάζεται και νέο σφαγείο.
Σε ό,τι αφορά το γενικότερο κάδρο, σήμερα, με αφορμή το Brexit, σε συνδυασμό με τις αβεβαιότητες και τους τριγμούς που αυτό συνεπάγεται για τις οικονομίες της ΕΕ και τους οξυμένους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς, η αντιλαϊκή επίθεση ενάντια στους ευρωπαϊκούς λαούς προσλαμβάνει το χαρακτήρα πολεμικού χρονοδιαγράμματος.

Στο ίδιο κάδρο

Στο ίδιο κάδρο

Αν υπάρχει κάτι που χρειάζεται ιδιαίτερο σχολιασμό σε ό,τι αφορά τις εξελίξεις με την εταιρεία «Μαρινόπουλος», αυτό είναι η στάση της κυβέρνησης.
Οταν έγινε γνωστή η αίτηση για υπαγωγή της εταιρείας στον πτωχευτικό κώδικα, το υπουργείο Εργασίας εξέδωσε ανακοίνωση, στην οποία ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι «παρακολουθεί στενά τις διεργασίες στον κλάδο του λιανικού εμπορίου και ιδιαίτερα στην εταιρεία "Μαρινόπουλος ΑΕ" για την εξεύρεση της προσφορότερης λύσης που θα εξασφαλίζει τη βιωσιμότητά της».
Δηλαδή, η κυβέρνηση παρακολουθεί εδώ και μήνες την «Μαρινόπουλος» να κλείνει καταστήματα και να απολύει, την «Ηλεκτρονική» να βαράει «κανόνι», την πρώην «Αρβανιτίδης» να χρωστάει μισθούς και δώρα, και δεν έχει κάνει το παραμικρό για να προστατέψει τους εργαζόμενους, που όλο αυτό το διάστημα ζουν σε καθεστώς ανασφάλειας και ομηρίας!
Μάλιστα, την επόμενη ακριβώς μέρα, κι ενώ η εργοδοσία παρέμενε κρυμμένη από τους εργαζόμενους, ο γγ του υπουργείου ανέλαβε να την εκπροσωπήσει, λέγοντας σε ραδιοφωνικό σταθμό: «Δεν πρέπει να υπάρχει καμία ανησυχία. Η διαδικασία υπαγωγής στο άρθρο 99 δεν έχει να κάνει με πτώχευση, αλλά με προστασία, για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε ένα συγκεκριμένο πλάνο»!
Το στέλεχος της κυβέρνησης δεν μπήκε, βέβαια, στον κόπο να εξηγήσει τι θα περιλαμβάνει αυτό το «σχέδιο», στο οποίο αναφέρεται στις ανακοινώσεις της και η εργοδοσία. Αυτό που ενδιαφέρει την κυβέρνηση - και δεν το κρύβει - είναι να κάτσουν οι εργαζόμενοι στα αυγά τους, να παραμείνουν θεατές των εξελίξεων, όσο η εργοδοσία θα κανονίζει στο παρασκήνιο τις δουλειές της.
Η κυβέρνηση λέει ψέματα στους εργαζόμενους ότι δεν πρέπει να ανησυχούν. Η υπαγωγή στον πτωχευτικό κώδικα δεν διασφαλίζει κανένα από τα συμφέροντά τους, πολύ περισσότερο που ο ανταγωνισμός στον κλάδο κάνει ακόμα δυσκολότερο να επιβιώσει μια εταιρεία τέτοιου μεγέθους χωρίς δραστικές περικοπές στα λειτουργικά της έξοδα, μέρος των οποίων είναι οι μισθοί των εργαζομένων.
Από αυτήν τη σκοπιά, ακόμα κι αν για την ώρα αποφευχθεί το «λουκέτο», είναι βέβαιο ότι θα ξεκινήσει ένας νέος γύρος επίθεσης στα δικαιώματα και τις θέσεις εργασίας, ακόμα πιο σκληρός και πιο διευρυμένος από τον προηγούμενο. Αλλωστε, την ίδια καθησυχαστική τακτική ακολουθεί και η εργοδοσία, η οποία έχει το πιο άμεσο συμφέρον να αποφύγει τα «μπερδέματα» με τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, τώρα που μεθοδεύει την υπαγωγή της εταιρείας στον πτωχευτικό κώδικα.
Γι' αυτό τα στελέχη της στα καταστήματα δεν καθησυχάζουν μόνο τους εργαζόμενους ότι οι κινήσεις της εργοδοσίας αποσκοπούν αποκλειστικά στην προστασία από τους προμηθευτές, αλλά καλλιεργούν και προσδοκίες ότι θα υπάρξει εξαγορά της εταιρείας από άλλον επενδυτή και ότι η κυβέρνηση δεν θα αφήσει να κλείσει μια επιχείρηση τέτοιου μεγέθους.
Απ' αυτό το κάδρο δεν μπορεί να λείπει η πλειοψηφία του επιχειρησιακού σωματείου, που μιλάει για αγωνιστική «επαγρύπνηση», την ίδια ώρα που τα σχέδια της εργοδοσίας βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, ενώ το προηγούμενο διάστημα κλιμακώθηκε η επίθεση σε βάρος των εργαζομένων, χωρίς το σωματείο να οργανώσει καμιά ουσιαστική απάντηση.
Μάλιστα, χτες, μετά τη συνάντηση που είχε η πλειοψηφία με τον γγ του υπουργείου Εργασίας, φρόντισε να τον «ξεπλύνει» κιόλας, ανακοινώνοντας πως «δεσμεύτηκε ότι η κυβέρνηση κάνει συνεχείς παρεμβάσεις για το θέμα και η μέχρι σήμερα επιδίωξή της ήταν και θα είναι η διασφάλιση των δίκαιων αιτημάτων μας όπως αυτά της τέθηκαν»!
Είναι φανερό ότι η οργάνωση του αγώνα των εργαζομένων σε κάθε κατάστημα και πόλη είναι το πιο επείγον ζήτημα αυτήν τη στιγμή. Κι αυτός ο αγώνας δεν μπορεί παρά να στοχοποιεί την εργοδοσία, την κυβέρνηση, αλλά και τη συνδικαλιστική πλειοψηφία, προβάλλοντας το αίτημα να καταβληθούν μισθοί και δώρα, να μη γίνει καμιά απόλυση, να προηγηθούν οι εργαζόμενοι έναντι των πιστωτών σε περίπτωση πτώχευσης.

Το Brexit ανοίγει όλη την ατζέντα για το μέλλον της λυκοσυμμαχίας

Το Brexit ανοίγει όλη την ατζέντα για το μέλλον της λυκοσυμμαχίας

Η ανάγκη προστασίας των μονοπωλίων και άμβλυνσης με ανέξοδες υποσχέσεις της λαϊκής δυσαρέσκειας κυριάρχησε στη σύνοδο των «27»

Eurokinissi

Από τη χτεσινή «άτυπη» Σύνοδο Κορυφής των «27», χωρίς τη συμμετοχή του Βρετανού πρωθυπουργού

Την ανάγκη οργάνωσης της αποχώρησης της Βρετανίας απ' την ΕΕ με συντεταγμένο τρόπο, ώστε να απορροφηθούν οι κραδασμοί και ο αντίκτυπός τους στην καπιταλιστική οικονομία, επεσήμαναν οι αρχηγοί των 27 κρατών - μελών που ατύπως συνεδρίασαν χτες, δίχως δηλαδή την παρουσία του Βρετανού πρωθυπουργού, Ντ. Κάμερον, που συμμετείχε μόνο την πρώτη μέρα των εργασιών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Οι «27» θα επανέλθουν το Σεπτέμβρη με νέα σύνοδό τους στην Μπρατισλάβα, για να εξετάσουν την πορεία αποχώρησης της Βρετανίας.

Στη δήλωση της άτυπης συνεδρίασης αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι «μέχρι το Ηνωμένο Βασίλειο να αφήσει την ΕΕ, το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης εξακολουθεί να ισχύει, τόσο για τα δικαιώματα όσο και για τις υποχρεώσεις».
«Υπάρχει η ανάγκη να οργανωθεί η αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ με μεθοδευμένο τρόπο» σημειώνεται και προτρέπεται η βρετανική κυβέρνηση να ενημερώσει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για τις προθέσεις της «όσο το δυνατόν γρηγορότερα». Μάλιστα, προειδοποιούν ότι «δεν μπορεί να υπάρξει καμία διαπραγμάτευση πριν πραγματοποιηθεί αυτή η κοινοποίηση».
Σε ό,τι αφορά τη διαδικασία, μετά το αίτημα αποχώρησης αναφέρουν ότι τότε και μόνο «το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα εγκρίνει τις κατευθυντήριες γραμμές για τις διαπραγματεύσεις μιας συμφωνίας με το Ηνωμένο Βασίλειο».
Οι «27» εκφράζουν την προσδοκία η Βρετανία να παραμείνει «στενός εταίρος της ΕΕ» και δηλώνουν ότι «οποιαδήποτε συμφωνία συναφθεί με το Ηνωμένο Βασίλειο, ως τρίτη χώρα, θα πρέπει να βασίζεται στην ισορροπία των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων» και πως «η πρόσβαση στην ενιαία αγορά απαιτεί την αποδοχή όλων των τεσσάρων ελευθεριών».

Δεδομένη η αντιλαϊκή στρατηγική εντός κι εκτός

Η δήλωση των «27» καταλήγει με επαναβεβαίωση της δέσμευσης ότι γι' αυτούς - δηλαδή για τις αστικές τάξεις των 27 κρατών - η ΕΕ παραμένει το «κοινό πλαίσιο» δράσης και με ανακύκλωση αυταπατών για τους λαούς, με το βλέμμα στην ογκούμενη δυσαρέσκειά τους. Υποστηρίζεται, μεταξύ άλλων, πως «είμαστε αποφασισμένοι να παραμείνουμε ενωμένοι και να εργαστούμε στο πλαίσιο της ΕΕ (...) να βρούμε λύσεις προς το συμφέρον των εθνών και των λαών μας (...) Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ένα ιστορικό επίτευγμα της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας και παραμένει το κοινό μας πλαίσιο. Την ίδια στιγμή, πολλοί άνθρωποι εκφράζουν δυσαρέσκεια (...) περιμένουν από εμάς να κάνουμε κάτι καλύτερο, όταν πρόκειται για την παροχή ασφάλειας, απασχόλησης και την ανάπτυξη, καθώς και για την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον».
Στον επίλογο, βεβαίως, γίνεται καθαρό ότι τα παραπάνω δεν αποτελούν παρά κάλπικες ανέξοδες υποσχέσεις, καθώς ξεκαθαρίζεται ότι ο όποιος προβληματισμός θα πρέπει «να δώσει ώθηση σε περαιτέρω μεταρρυθμίσεις, σύμφωνα με το πρόγραμμα στρατηγικής μας, καθώς και στην ανάπτυξη της ΕΕ με 27 κράτη - μέλη».
Η πείρα έχει αποδείξει ότι αυτή η στρατηγική που υπηρετεί το κεφάλαιο είναι κόλαφος για τους λαούς και τα δικαιώματά τους.
Κάτι που, άλλωστε, επαναβεβαίωσαν και τα συμπεράσματα της πρώτης μέρας των εργασιών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Στα συμπεράσματα, επισημαίνεται ως ανάγκη η βαθύτερη ενιαία αγορά για «την προώθηση της παραγωγικότητας και τη διασφάλιση ενός ευνοϊκού κλίματος για τις επενδύσεις», η δημιουργία «κατάλληλων συνθηκών για την προώθηση νέων επιχειρηματικών ευκαιριών» σε ό,τι αφορά την ενιαία ψηφιακή αγορά, ενώ επικροτείται το Επενδυτικό Σχέδιο για την Ευρώπη, ιδίως το Ευρωπαϊκό Ταμείο Στρατηγικών Επενδύσεων (ΕΤΣΕ), καθώς «έχει ήδη αποφέρει απτά αποτελέσματα και αποτελεί σημαντικό βήμα προσέλκυσης ιδιωτικών επενδύσεων, αξιοποιώντας ευφυώς τους περιορισμένους πόρους του προϋπολογισμού».
Επίσης, προαναγγέλλεται η κλιμάκωση των κατασταλτικών μέτρων και η συγκρότηση νέων μηχανισμών με πρόσχημα τον έλεγχο των προσφυγικών ροών στο έδαφος της ΕΕ.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δηλώνει «παρών» για λογαριασμό των ευρωενωσιακών μονοπωλίων στις εξελίξεις στη Λιβύη, επαναλαμβάνοντας «την πρόθεσή του να στηρίξει την κυβέρνηση εθνικής ενότητας», στο πλαίσιο αυτό «επικροτεί την έκδοση της απόφασης 2292 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και τον διευρυμένο ρόλο της επιχείρησης "SOPHIA" στην επιβολή του εμπάργκο όπλων στη Λιβύη και την εκπαίδευση της Λιβυκής Ακτοφυλακής».
Εκφράζει ικανοποίηση για «την παρουσίαση της συνολικής στρατηγικής σε Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ενωσης από την Υπατη Εκπρόσωπο», στρατηγική χαραγμένη με γνώμονα τα συμφέροντα των μονοπωλίων, στο πλαίσιο της οποίας διακηρύσσεται και η ενίσχυση της συνεργασίας με το ΝΑΤΟ με ειδική αναφορά στο Νότο και την Ανατολή! «Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο απηύθυνε έκκληση για περαιτέρω ενίσχυση της ανωτέρω συνεργασίας, υπό το πρίσμα των κοινών στόχων και αξιών μας και δεδομένων των πρωτοφανών προκλήσεων από Νότο και Ανατολή. Αυτή η νέα φιλοδοξία πρέπει να λάβει τη μορφή ταχείας πρακτικής συνεργασίας σε επιλεγμένους τομείς» αναφέρεται στα συμπεράσματα.

Δηλώσεις αρχηγών και παραγόντων της ΕΕ

Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντ. Τουσκ, δήλωσε ότι «η αποχώρηση της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει να είναι ομαλή» και πρόσθεσε ότι «ήταν μια πρώτη ανταλλαγή απόψεων» και πως ακόμα είναι «πολύ νωρίς για να εξαχθούν συμπεράσματα».
Ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ, ανέφερε ότι σε μια «ήρεμη συζήτηση» μεταξύ των «27», τους ενημέρωσε ότι ο ίδιος ζήτησε από τους Ευρωπαίους επιτρόπους να μην προβούν σε καμία διαπραγμάτευση με τη Μ. Βρετανία, πριν ξεκινήσει η διαδικασία αποχώρησης. Είπε, επίσης, ότι κατά τη διάρκεια της συζήτησης, οι «27» συμφώνησαν στην ανάγκη να επιταχυνθούν οι μεταρρυθμίσεις στην ΕΕ και όχι να προστεθούν κι άλλες.
Η Γερμανίδα καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, διαμήνυσε ότι οι κανόνες δεν μπορούν να αλλάζουν και υπερασπίστηκε τις αντιλαϊκές συνθήκες της ΕΕ, τοποθετώντας στο πλαίσιό τους τις όποιες πρωτοβουλίες υπάρξουν. Χαρακτηριστική είναι και η παρέμβαση του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που προειδοποίησε χτες ότι υπάρχει κίνδυνος η απόφαση της Βρετανίας να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ενωση να προκαλέσει φαινόμενο «ντόμινο» στην Ευρώπη. Μιλώντας μετά τη συνάντηση που είχε με τον υπουργό Εξωτερικών του Λουξεμβούργου, ο Σόιμπλε είπε ότι εμμένει στη δήλωσή του ότι «το μέσα (στην ΕΕ) σημαίνει μέσα και το έξω σημαίνει έξω», προσθέτοντας ότι η Βρετανία δεν έχει στη διάθεσή της απεριόριστο χρόνο για να αποφασίσει το πότε θα υποβάλει το αίτημά της για αποχώρηση. Επίσης, εκφράζοντας την ανησυχία τμήματος της γερμανικής αστικής τάξης, σημείωσε ότι «η μακροχρόνια αβεβαιότητα σχετικά με το Brexit είναι πιθανότατα "δηλητήριο" για την οικονομία». Ακόμα, όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα «Handelsblatt», ο Σόιμπλε και το υπουργείο του ετοιμάζει σχέδιο αντιμετώπισης του Brexit, που αφορά στη «δημοσιονομική πειθαρχία» και «προβλέπει το δικαίωμα απόρριψης σχεδίων προϋπολογισμού των χωρών - μελών της Ευρωζώνης, εάν δεν ανταποκρίνονται στους στόχους του ελλείμματος», επίσης «στήριξη μεταρρυθμίσεων» (βλέπε αντιλαϊκών ανατροπών), αλλά και αλλαγές στην ευρωπαϊκή τραπεζική εποπτεία ώστε να αποσπαστεί από την ΕΚΤ, ενώ για τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ESM) σχεδιάζει έναν ισχυρότερο ρόλο.
Ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Φρ. Ολάντ, ανέφερε ότι η Βρετανία θα πρέπει να τηρεί τους κανόνες της ΕΕ και αφού οριστικοποιηθεί το «διαζύγιο», εφόσον επιθυμεί, να διατηρήσει την πρόσβασή της στην ενιαία αγορά. Δήλωσε, ακόμα, ότι οι αμυντικές και ενεργειακές συμφωνίες με τη Βρετανία θα συνεχίσουν να ισχύουν και μετά την αποχώρησή της, φέρνοντας ως παράδειγμα το σχέδιο κατασκευής του σταθμού παραγωγής πυρηνικής ενέργειας στο Χίνκλεϊ Πόιντ. Πρόσθεσε ότι τα άλλα κράτη - μέλη πιθανότατα θα πρέπει να αυξήσουν τις ιδιωτικές και δημόσιες επενδύσεις τους, για να αντισταθμίσουν τις οικονομικές επιπτώσεις που θα έχει το Brexit στην ανάπτυξη.

Τα γνωστά παραμύθια από τον Αλ. Τσίπρα

Ο Ελληνας πρωθυπουργός, σε δηλώσεις του μετά την άτυπη σύνοδο των «27», επανέλαβε τις γνωστές αυταπάτες και ψευδαισθήσεις που η κυβέρνηση σερβίρει στο λαό, περί δυνατότητας φιλολαϊκής στροφής της ΕΕ.
Με έκδηλη την έγνοια του για τη μακροημέρευση της λυκοσυμμαχίας, δήλωσε: «Η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία αποτελεί ένα ιστορικό γεγονός που συγκλονίζει την Ευρώπη (...) Πρέπει, λοιπόν, να αναρωτηθούμε γιατί η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν εμπνέει τους λαούς της. Και πρέπει να αναστοχαστούμε και να δουλέψουμε, προκειμένου να δημιουργήσουμε ένα νέο πιο ελκυστικό όραμα και μια νέα πιο ελκυστική προοπτική για τους πολίτες της Ευρώπης και για το μέλλον της Ευρώπης».
Υποστηρίζοντας την αυταπάτη μιας φιλολαϊκής διαχείρισης εντός ΕΕ, πρόσθεσε: «Πιστεύω ότι το γεγονός πως η ίδια η ζωή μάς αναγκάζει να πάρουμε αποφάσεις (...) να αποφασίσουμε τη δημιουργία μιας καλύτερης Ευρώπης, πιο δημοκρατικής και κοινωνικής Ευρώπης (...) οι σκληρές επιλογές της λιτότητας, η a la carte αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, η αίσθηση των πολιτών ότι δεν αποφασίζουν, ότι όλα αποφασίζονται πίσω από κλειστές πόρτες σε ατελείωτες συνεδριάσεις τεχνοκρατών, οδηγεί την Ευρώπη σε κατάσταση νευρικής κρίσης και σε κατάσταση βαθιάς πολιτικής κρίσης».
Μάλιστα, χαρακτήρισε «υπαρξιακής σημασίας ανάγκη» το να υπάρξει «ένα new deal, μια νέα συμφωνία για μια Ευρώπη που θα ξαναεμπνεύσει τους λαούς της και ιδίως τους νέους ανθρώπους. Και αυτό το new deal δεν μπορεί παρά να συμπεριλαμβάνει και την κοινωνική διάσταση», ζητώντας σε αυτό το πλαίσιο αντικατάσταση του Συμφώνου Σταθερότητας από ένα νέο. Παρουσίασε, μάλιστα, την καπιταλιστική ανάπτυξη σαν την πρώτη εγγραφή μιας κάποιας «κοινωνικής ατζέντας», την ώρα που για την επίτευξή της στην Ελλάδα και σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ τσακίζονται οι λαοί και τα δικαιώματά τους.
Προανήγγειλε, τέλος, «πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση» και «συγκρότηση συμμαχιών σε πολιτικό αλλά και σε γεωγραφικό επίπεδο». Είχε προηγηθεί η διαρροή κυβερνητικών πηγών ότι σχεδιάζεται ένας άξονας των κρατών του Νότου για συντονισμό της παρέμβασής τους, στο πλαίσιο των ενδοαστικών αντιθέσεων που οξύνονται εντός ΕΕ.

Επικοινωνία Τσίπρα - Κόρμπιν

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, πρωτοβουλιών για «προοδευτικές συμμαχίες» με δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, ο Αλ. Τσίπρας λίγες ώρες μετά τη Σύνοδο Κορυφής, εξέφρασε τη στήριξή του στον ηγέτη των Εργατικών της Βρετανίας, Τζ. Κόρμπιν, έναντι των πιέσεων που δέχεται να παραιτηθεί, μετά το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος.
Συγκεκριμένα, σε διαδικτυακή του ανάρτηση, ο Αλ. Τσίπρας αναφέρει ότι συνομίλησε με τον Τζ. Κόρμπιν, «για να του εκφράσω», όπως λέει, «την αλληλεγγύη μου για τις δύσκολες στιγμές της χώρας του».
Στο φόντο μάλιστα του καλέσματος που απηύθυνε χτες και ο απερχόμενος Βρετανός πρωθυπουργός, Ντ. Κάμερον, στον ηγέτη των Εργατικών να παραιτηθεί, ο Αλ. Τσίπρας σημειώνει: «Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την διχαστική και ευρωσκεπτικιστική ρητορική δεν μπορούν να κατηγορήσουν τις προοδευτικές δυνάμεις»...