Ο Θεός μας παρέδωσε στους Τούρκους για να μας σώσει από τον Βολταίρο και τον Μαρξ!

       

«Πώς επέτρεψε ο Θεός να πέσει στα χέρια των αγαρινών Μωαμεθανών, των Μουσουλμάνων; Ο Θεός έχει σχέδια μέσα στην πανσοφία του τα οποία εμείς είναι δύσκολο πολλές φορές να ξεδιαλύνουμε. Μπορεί λοιπόν κανένας να ισχυριστεί και για την άλωση της πόλεως στους Τούρκους αλλά ακόμη και για την δική μας την εθνική παλιγγενεσία το 1821 ότι ήταν ένα σχέδιο του Θεού που είχε σχέση με την σωτηρία του κόσμου. Λέει λοιπόν ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: “Τριακόσιους χρόνους μετά την ανάστασιν του Χριστού μας έστειλε ο Θεός τον ‘Αγιο Κωνσταντίνο, πάνω από χίλια έτη ένα χριστιανικό βασίλειο . Ύστερον το εσήκωσεν ο Θεός από τους χριστιανούς και έφερε τον Τούρκον και του το έδωσε δια ιδικόν μας καλόν. Και διατί έφερεν ο Θεός τον Τούρκον και δεν έφερε άλλο γένος; Θα μπορούσαμε να είμαστε υπόδουλοι στους Φράγκους. Είχε προηγηθεί ήδη η Φραγκοκρατία. Γιατί ο Θεός δεν επέτρεψε να ρθουν και να εγκατασταθούν Φράγκοι εδώ, Ευρωπαίοι, Γερμανοί, Γάλλοι, Ιταλοί; Και γιατί έφερε ο Θεός τον Τούρκο και δεν έφερε άλλο γένος;! Δια το ιδικό μας συμφέρον, διότι τα άλλα έθνη θα μας έβλαπταν εις την πίστιν. Τότε λοιπόν ο Θεός έφερε τον Τούρκο κι όχι τον Φράγκο δια ιδικόν μας συμφέρον διότι τα άλλα έθνη θα μας έβλαπταν εις την πίστην, ο δε Τούρκος άσπρα άμα του δώσης , κάμνης ό,τι θέλεις”. Και ο δικός μου ο νους, αν έχει κάποιο φωτισμό, πάει και λίγο παραπάνω. Προκύπτει αυτό και στη συνέχεια. Ότι αυτό έγινε ώστε η Ρωμιοσύνη, οι Έλληνες, να μείνουμε αμέτοχοι στις εξελίξεις οι οποίες επρόκειτο να γίνουν στην Ευρώπη. Διότι στην Ευρώπη με τον Ουμανισμό, με την Αναγέννηση, με τον αθεϊσμό, τα γκρέμισαν όλα. Με τη Γαλλική επανάσταση δεν έμεινε τίποτε όρθιο το ιερό και όσιο, τίποτε όρθιο. Οι Ευρωπαίοι τα κατέστρεψαν όλα. Σκεφτείτε μόνο τον αθεϊσμό του Βολταίρου. Από εκεί ξεκίνησε και ο Μαρξ και εφηύρε τη διάλυση των πάντων, εναντίον του κλήρου, εναντίον της εκκλησίας. Όλα διαλύθηκαν με την Αναγέννηση και με τον Διαφωτισμό, τον περίφημο Διαφωτισμό που δεν είναι Διαφωτισμός, είναι Διασκοτισμός. Ο Θεός λοιπόν προνόησε ώστε μέσα σ’ αυτές τις αλλαγές οι οποίες έγιναν στην Ευρώπη αυτούς τους αιώνες 14^ο, 15^ο, 16^ο, 18^ο, εμείς να είμαστε εδώ φυλαγμένοι, να μας φυλάει ο Τούρκος για να μη χάσουμε την πίστη μας.»

Τα παραπάνω δεν ξεστομίστηκαν από κάποιον γραφικό, από κάποιον που δεν τον ακούει κανείς, από κάποιον που η γνώμη του δεν έχει καμία αξία. Τα παραπάνω ξεστομίστηκαν από πανεπιστημιακό δάσκαλο, από τον Πρωτοπρεσβύτερο Θεόδωρο Ζήση, Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης! Όχι! Ο συγκεκριμένος πρωτοπρεσβύτερος δεν ήταν πανεπιστημιακός δάσκαλος στα μετεμφυλιακά χρόνια ή στα χρόνια της επτάχρονης χούντας! Όχι! Ο συγκεκριμένος πρωτοπρεσβύτερος τις παραπάνω απίστευτες και ανιστόρητες κουβέντες δεν τις ξεστόμισε επί Ιωάννου Μεταξά! Ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης είναι καθηγητής πανεπιστημίου σήμερα και ξεστόμισε τις παραπάνω κουβέντες το 2016 επί πρώτης Αριστερής Ελληνικής κυβερνήσεως. Ο Πρωτοπρεσβύτερος αυτός σκορπά τον σκοταδισμό από τη θέση του καθηγητού πανεπιστημίου.

Η Αριστερή λοιπόν κυβέρνηση, που ενώ γδέρνει τον κοσμάκη, παριστάνει την προοδευτική ψηφίζοντας σύμφωνα συμβίωσης, υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, αποποινικοποίηση καλλιέργειας κάνναβης, δεν ψηφίζει και το διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος έτσι ώστε αν μη τι άλλο αυτές οι απαράδεκτες, ανθελληνικές και ανιστόρητες κραυγές να πάψουν να ακούγονται από πανεπιστημιακούς δασκάλους;! Δεν ψηφίζει το διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος έτσι ώστε να μην μπορεί ο κάθε πρωτοπρεσβύτερος να μετατρέπει τις επιστημονικές έδρες σε έδρες αλχημείας, προφητείας και εμπαιγμού της προόδου και της επιστημονικής γνώσης;! Δεν θα διαχωρίσει όμως η Αριστερή κυβέρνηση το κράτος από την εκκλησία γιατί η σχέση του Αριστερού της κράτους με την εκκλησία είναι παρόμοια με την σχέση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με την εκκλησία, όπως περίπου την περιγράφει ο πανεπιστημιακός δάσκαλος Θεόδωρος Ζήσης παραπάνω! Άλλωστε οι αλχημείες τις Αριστερής κυβέρνησης με την αναγκαιότητα επιβολής των μνημονίων και εφαρμογής τους από τους ιθαγενείς, δε διαφέρουν και πολύ από την αναγκαιότητα επιβολής του Οθωμανικού ζυγού έτσι όπως περιγράφεται από τον Πρωτοπρεσβύτερο Θεόδωρο Ζήση!

Χαρίδημος Πένσας

Δολοφονία συνδικαλιστή εργάτη γης από το Μάλι στην Ιταλία – Γενική απεργία των εργατών γης αύριο

Κατιούσα

O 29χρονος εργάτης γης από το Μάλι, Σουμάιλα Σάκο, δολοφονήθηκε χθες στην Καλαβρία της νότιας Ιταλίας, καθώς έψαχνε σε εγκατελελειμμένο χυτήριο μαζί με άλλους μετανάστες για υλικά που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει στην παραγκούπολη Σαν Φερντινάντο όπου διαμένει. Σύμφωνα με τον τραυματία Madiheri Drame, την ώρα που μάζευαν παλιοσίδερα, ένα λευκό φίατ σταμάτησε και τους πυροβόλησε 4 φορές, με αποτέλεσμα ο Σάκο να βρει το θάνατο λίγες ώρες μετά στη νευροχειρουργική κλινική του νοσοκομείο της Ρέτζιο Καλάμπρια, ενώ ο μάρτυρας κι ένας ακόμη μετανάστης τραυματίστηκαν.

Χαρακτηριστική είναι η σπουδή με την οποία οι τοπικές αστυνομικές αρχές έσπευσαν αν αποκλείσουν το ρατσιστικό κίνητρο από τη δολοφονία, αποδίδοντάς την σε εσωτερική βεντέτα μεταξύ των μεταναστών για την πρωτοκαθεδρία στο εμπόριο και την αξιοποίηση παλιοσίδερων. Παράλληλα, ανακοίνωσαν πως θα “εντείνουν τους ελέγχους” στην παραγκούπολη, όπου στοιβάζονται χιλιάδες άνθρωποι σε τραγικές συνθήκες, με σκοπό να εργαστούν στα χωράφια της περιοχής. Μέχρι στιγμής οι δράστες παραμένουν ασύλληπτοι.

Το συνδικάτο USB, στο οποίο ανήκε ο νεκρός εργάτης, καταγγέλλει τις συνθήκες απειλών και ρατσισμού που βιώνουν οι μετανάστες, ιδιαίτερα μετά και την ανάληψη των καθηκόντων της νέας κυβέρνησης, που αποτελείται από ανοιχτά ρατσιστές υπουργούς, όπως ο αρχηγός της Λέγκας του Βορρά, Ματέο Σαλβίνι. “Δεν υπάρχει μόνο ένας υπεύθυνος, δεν υπάρχει τίποτε το τυχαίο, είναι ένα κλίμα μίσους που καλλιεργείται από όσους επιζητούν να διοχετεύσουν την οργή για τις πολιτικές που επιτίθετναι στις συνθήκες ζωής των εργαζομένων και των οικογενειών τους από την ΕΕ, και που εφαρμόζονται από όλες τις κυβερνήσεις,  στους μετανάστες. “

Το συνδικάτο καλεί αύριο σε γενική απεργία των εργατών γης, καθώς και πανεθνική διαδήλωση που έχει εξαγγελθεί στη Ρώμη για τις 16 Ιούνη, κλείνοντας με το σύνθημα: “Συμβαίνει σε έναν, συμβαίνει σε όλους”.

Η ψευδαίσθηση της λαϊκής κυριαρχίας

Υπάρχουν δύο (τουλάχιστον) προσεγγίσεις για την εκλογική διαδικασία. Η μία υποστηρίζει ότι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία (δυτικού τύπου) είναι το καλύτερο δυνατό πολίτευμα για την όσο το δυνατόν πιο πιστή έκφραση της λαϊκής βούλησης. Υπάρχει, ωστόσο, και η άλλη άποψη, η οποία συνοψίζεται στη γνωστή φράση: Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα, θα ήταν παράνομες.
Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ιταλία είναι μια καλή ευκαιρία για να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε αυτήν τη δεύτερη προσέγγιση. Στην ειδησεογραφία οι εξελίξεις στην Ιταλία καταγράφονται, λίγο – πολύ, ως εξής: «Τον ασκό του Αιόλου άνοιξε ο Ιταλός Πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλα με την άρνησή του να αποδεχτεί ως υπουργό Οικονομικών τον καθηγητή Πάολο Σαβόνα, προκαλώντας την κατάθεση της εντολής σχηματισμού κυβέρνησης από τα κόμματα της πλειοψηφίας και την ανάθεσή της στον άνθρωπο του ΔΝΤ και των οίκων αξιολόγησης Κάρλο Κοταρέλι».
Αυτή η σωστή, σε γενικές γραμμές, περιγραφή της κατάστασης στην Ιταλία, ωστόσο, ξεκινά με μια λάθος διαπίστωση: τον ασκό του Αιόλου δεν τον άνοιξε ο σημερινός Πρόεδρος Ματαρέλα. Τον έχουν ανοίξει άλλοι – αν ποτέ υπήρξε ερμητικά κλειστός…
Η παρέμβαση του Ιταλού Προέδρου για να… διορθωθεί η λαϊκή βούληση που προσφάτως διατυπώθηκε μέσα από την εκλογική διαδικασία δεν είναι μια πρωτοφανής κίνηση.
Αν την τοποθετήσει κάποιος μέσα στα πολλά παραδείγματα τα οποία περιγράφουν τη διάρθρωση των σχέσεων του πολιτικού προσωπικού (στις δυτικές δημοκρατίες) με ισχυρά οικονομικά κέντρα αποφάσεων, η παρέμβαση του Ιταλού Προέδρου ήταν απροκάλυπτα αναμενόμενη, όσο ακριβώς απροκάλυπτη είναι η επιβολή της σφαίρας των οργανωμένων οικονομικών συμφερόντων στο πολιτικό «επιφαινόμενο».
Ποιος κυβερνά;
Μερικά παραδείγματα από το σχετικά πρόσφατο παρελθόν είναι αρκετά και ικανά για να βοηθήσουν όποιον εξακολουθεί να έχει απορίες για το ποιος (και πώς) κυβερνάει τις σύγχρονες δυτικές δημοκρατίες – πρότυπα… Οι περισσότερο απροκάλυπτοι – κατά μια διαφορετική έννοια οι πιο ειλικρινείς – είναι οι Αμερικανοί. Εκεί, στο μοντέλο της δυτικής δημοκρατίας (το οποίο η αμερικανική αυτοκρατορία έχει βαλθεί να μεταλαμπαδεύσει όπου Γης), το χρήμα εμφανίζεται αυτοπροσώπως στις ανώτατες πολιτικές καρέκλες.
Ο Ντικ Τσέινι, για παράδειγμα, αντιπρόεδρος των ΗΠΑ στην κυβέρνηση του «μικρού» Μπους, ήταν ταυτόχρονα το αφεντικό της Χαλιμπάρτον, εταιρείας με πολυσχιδή δραστηριότητα, που ξεκινά από την κατασκευή κτηρίων, δρόμων, φραγμάτων, επεκτείνεται στην κατασκευή εξοπλισμού για την πετρελαϊκή βιομηχανία και φτάνει μέχρι την τροφοδοσία του αμερικανικού στρατού κατοχής στο Αφγανιστάν και το Ιράκ…
Σε εκείνη την αμερικανική κυβέρνηση η Κοντολίζα Ράις, πριν αρχίσει να περιδιαβαίνει τον κόσμο ως υπουργός Εξωτερικών, άρχισε να τον περιδιαβαίνει ως… τάνκερ, αφού για τις «καλές υπηρεσίες» της στην εταιρεία, η Texaco – Chevron βάφτισε με το όνομά της ένα από τα πετρελαιοφόρα της.
Ο σημερινός Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είναι ο ίδιος «χρήμα» αυτοπροσώπως και δεν έκανε καμία εντύπωση το ότι ο πρώτος του υπουργός Εξωτερικών ήταν επίσης «χρήμα» προσωποποιημένο: Ο Ρεξ Τίλερσον ηγείται του πετρελαϊκού κολοσσού Exxon-Mobil και έκανε ένα πέρασμα από την κυβέρνηση προφανώς για μια καλύτερη εποπτεία των συμφερόντων της εταιρείας του.
Ευρωπαϊκά προσχήματα
Στην Ευρώπη η προσπάθεια διατήρησης των προσχημάτων της υποτιθέμενης απόστασης της πολιτικής εξουσίας από το χρήμα και το ωμό διαρθρωμένο οικονομικό συμφέρον ολοένα και γίνεται δυσκολότερη.
Το 2005 είχε προκληθεί σάλος στη Γερμανία με την ανακοίνωση της απόφασης του πρώην καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ να αναλάβει καθήκοντα προέδρου της επιτροπής των μετόχων στη ρωσογερμανική κοινοπραξία (NEGP) που θα αναλάβει την κατασκευή υπόγειου αγωγού για τη μεταφορά φυσικού αερίου της Gazprom, στην προώθηση του οποίου συνέβαλε ως καγκελάριος.
O Σρέντερ δέχθηκε έντονη κριτική και από μέλη του κόμματός του, ενώ οι πρώην σύμμαχοί του, οι Πράσινοι, έκαναν λόγο για υπόθεση που «βρομάει».
Το 2016 αντιδράσεις είχε προκαλέσει και η κίνηση της Goldman Sachs να τοποθετήσει σε θέση συμβούλου και μη εκτελεστικού προέδρου της τον πρώην επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο. Μιλώντας ενώπιον της Εθνοσυνέλευσης, ο Γάλλος υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Αρλέμ Ντεζίρ έκανε λόγο για μια σκανδαλώδη κίνηση που εγείρει αμφιβολίες ως προς τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς περί της σύγκρουσης συμφερόντων.
Συνηθισμένη πρακτική στην Ευρώπη είναι άλλωστε η ανταμοιβή των αξιωματούχων της Κομισιόν μετά το τέλος της θητείας τους με συμβόλαια από πολυεθνικούς κολοσσούς, τους οποίους προφανώς εξυπηρέτησαν όσο είχαν δημόσιο αξίωμα.
Τα πιστόλια των αγορών
Με αυτόν τον τρόπο το πολιτικό προσωπικό μετατρέπεται σε μαριονέτα των οικονομικών συμφερόντων με βασική αποστολή το παραμύθιασμα των ψηφοφόρων. Αν παρ’ ελπίδα οι ψηφοφόροι αγνοήσουν τις υποδείξεις, εμφανίζονται οι δικλίδες προστασίας του συστήματος λειτουργώντας απροκάλυπτα και επιβάλλοντας αυτούς που πρέπει για να κάνουν αυτό που πρέπει.
Κάπως έτσι εμφανίστηκε στο πολιτικό προσκήνιο ο τεχνοκράτης του ΔΝΤ Κάρλο Κοταρέλι, που αναλαμβάνει την αποστολή να «βγάλει την Ιταλία από την πολιτική κρίση» που δημιούργησε, ας μην το ξεχνάμε, το πραξικόπημα του Ιταλού Προέδρου εις βάρος της λαϊκής βούλησης. Τέτοιου είδους καταδρομικές αποστολές μισθοφόρων των αγορών σε βάρος της υποτιθέμενης δημοκρατίας πολλαπλασιάζονται το τελευταίο διάστημα, καθώς γίνεται ολοένα και δυσκολότερη η χειραγώγηση των μαζών που αγνοεί το συμφέρον της και χρειάζεται έναν μεσσία των αγορών για να δει το φως της…
Στην Ιταλία ένας τέτοιος εμφανίστηκε και το 2011. Ο Μάριο Μόντι υπηρέτησε ως Ευρωπαίος επίτροπος Εσωτερικής Αγοράς, Υπηρεσιών, Τελωνείων και Φορολογίας από το 1995 έως το 1999 και στη συνέχεια ως Ευρωπαίος επίτροπος Ανταγωνισμού κατά την περίοδο 1999 έως 2004.
Στις 16 Νοεμβρίου του 2011 κλήθηκε από τον Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας και ανέλαβε πρωθυπουργός όταν οι αγορές κατάφεραν να ξεμπερδέψουν με τον Μπερλουσκόνι…
Έναν τέτοιον δοτό «ηγεμόνα» γνωρίσαμε και εμείς εδώ στα πρώτα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων. Ο Λουκάς Παπαδήμος το 2010 τοποθετήθηκε άμισθος οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Από τη θέση αυτή διαπραγματευόταν με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τον δανεισμό της Ελλάδας στο πλαίσιο της κρίσης χρέους της χώρας.
Στις 31 Οκτωβρίου 2011 ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ πρότεινε να τεθεί σε δημοψήφισμα η νέα δανειακή σύμβαση. Το προτεινόμενο δημοψήφισμα συζητήθηκε στη σύνοδο των G20 στις Κάννες την 1η Νοεμβρίου 2011 με έντονες διαφωνίες και εμφανή άρνηση των υπόλοιπων αρχηγών κρατών, όπως αποκάλυψαν οι «Financial Times», ενώ ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είδε στο δημοψήφισμα μία ευκαιρία εθελοντικής εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Στο ίδιο άρθρο οι «F.T.» αποκάλυψαν τότε και την πρόταση του Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο (ανθρώπου, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, της Goldman Sachs) για την αντικατάσταση της κυβέρνησης Παπανδρέου με μία τεχνοκρατική κυβέρνηση υπό τον Λουκά Παπαδήμο, ο οποίος χάραξε τον δρόμο που ακολούθησαν όλες οι επόμενες κυβερνήσεις…

Συμπέρασμα: Ευτυχώς που υπάρχουν μηχανισμοί και άνθρωποι που μας φροντίζουν όταν ψηφίζουμε λάθος…

Μην πιστεύετε στα μάτια σας!

Η τελική εικόνα (κάτω δεξιά) που παράγεται από το σύστημα Τεχνητής Νοημοσύνης είναι πολύ δύσκολο να γίνει αντιληπτή ως ψεύτικη φωτογραφία ενός ανύπαρκτου ανθρώπου

Οι ψεύτικες ή παραποιημένες φωτογραφίες εμφανίστηκαν σχεδόν μαζί με την εμφάνιση της φωτογραφίας. Τα προγράμματα ψηφιακής επεξεργασίας εικόνας μετέτρεψαν την τέχνη της παραποίησης σε «επιστήμη». Τώρα η τεχνητή νοημοσύνη (ΤΝ) της επιτρέπει να ανέβει σε ένα νέο επίπεδο, καθώς τα νευρωνικά δίκτυα που οι αλγόριθμοί τους αναλύουν εκατομμύρια φωτογραφίες πραγματικών ανθρώπων και τοποθεσιών, μπορούν να χρησιμοποιήσουν όλη αυτήν την πληροφορία για να κατασκευάσουν απολύτως πειστικά φανταστικά πρόσωπα. Βεβαίως, μπορούν και να εμφανίσουν ένα πραγματικό πρόσωπο σε πράξεις που ποτέ δεν έκανε στην πραγματικότητα και να βρίσκεται σε τοποθεσίες που δεν βρέθηκε ποτέ, ή δεν βρέθηκε κάποια συγκεκριμένη ώρα. Και μάλιστα μπορούν να «αποδείξουν» τα παραπάνω όχι μόνο με τη μορφή φωτογραφιών, αλλά και βίντεο, όπου το άτομο κάνει αυτές τις δηλώσεις ή πράξεις. Τέτοιες φωτογραφίες και βίντεο επίδειξης μπορεί να βρει κανείς ήδη στο διαδίκτυο. Η ψηφιακή ανάλυση των ψευδών εικόνων από ειδικούς καταφέρνει ακόμη να αποδείξει την πλαστότητα, αλλά με τη σημερινή ταχύτητα διάδοσης των πληροφοριών και ιδίως των ψευδών ειδήσεων μέσω κοινωνικών δικτύων, ο σκοπός του πλαστογράφου σε μεγάλο βαθμό θα έχει επιτευχθεί μέχρι να αποδειχτεί ότι πρόκειται για πλαστογραφία.
Τα δίκτυα ψηφιακής ανάλυσης αποτελούνται από διασυνδεδεμένους υπολογιστές διατεταγμένους σε σύστημα που προσομοιάζει στη δομή του ανθρώπινου εγκεφάλου. Η «Google», το «Facebook» και άλλα μονοπώλια χρησιμοποιούν τέτοιες διατάξεις εδώ και χρόνια, ώστε το λογισμικό τους να μπορεί να αναγνωρίζει πρόσωπα σε φωτογραφίες. Μια νεότερη προσέγγιση περιλαμβάνει τα αποκαλούμενα γενετικά δίκτυα αντιφάσεων ή GAN (Generative Adversarial Network), που αποτελούνται από ένα δίκτυο - «γεννήτρια» που δημιουργεί εικόνες και ένα δίκτυο «διευκρινιστή» που αξιολογεί την αυθεντικότητά τους.

Πεινασμένα δίκτυα

«Τα νευρωνικά δίκτυα είναι πεινασμένα για εκατομμύρια εικόνες - παραδείγματα, από τις οποίες θα μάθουν. Τα GAN είναι ένας σχετικά νέος τρόπος για να δημιουργούνται αυτόματα τέτοια παραδείγματα», λέει ο Ορεν Ετζιόνι, επικεφαλής του Ινστιτούτου Αλεν για την Τεχνητή Νοημοσύνη, με έδρα το Σιάτλ των ΗΠΑ. Ωστόσο, τα GAN μπορούν να επιτρέψουν στην ΤΝ να παράγει ρεαλιστικές ψεύτικες εικόνες. Το δίκτυο «γεννήτρια» χρησιμοποιεί μηχανική μάθηση για να μελετήσει τεράστιους αριθμούς εικόνων, μαθαίνοντας στην ουσία πώς να φτιάχνει μόνο του εξαιρετικά φυσικές και πειστικές παρόμοιες εικόνες. Αυτές τις στέλνει στο δίκτυο «διευκρινιστή», που έχει εκπαιδευτεί ώστε να εκτιμά αν μια εικόνα ανθρώπου φαίνεται αληθινή. Στο πέρασμα του χρόνου το δίκτυο «γεννήτρια» γίνεται πιο αποτελεσματικό στην παραγωγή ψευδών εικόνων και το δίκτυο «διευκρινιστής» στον εντοπισμό τους (εξού και το «αντιφάσεων» στην ονομασία των GAN).
Η ανάπτυξη τέτοιων μη εποπτευόμενων συστημάτων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Τα GAN μερικές φορές σταματούν να βελτιώνονται. Αν η «γεννήτρια» πάψει να μπορεί να παράγει όλο και πιο ρεαλιστικές εικόνες, τότε και ο «διευκρινιστής» παύει να βελτιώνεται επίσης. Το μονοπώλιο «Nvidia», ένας από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές καρτών γραφικών για υπολογιστές (οι κάρτες γραφικών χρησιμοποιούνται στην ΤΝ για γρήγορη παράλληλη επεξεργασία), ανέπτυξε έναν τρόπο εκπαίδευσης των δικτύων αντιφάσεων, που βοηθάει στην αποφυγή του αδιέξοδου στην εξέλιξη των GAN. Το κλειδί βρίσκεται στην εκπαίδευση και της «γεννήτριας» και του «διευκρινιστή» σταδιακά, τροφοδοτώντας τους με εικόνες χαμηλής ανάλυσης και μετά προσθέτοντας νέα στρώματα εικονοστοιχείων (pixel) που εισάγουν υψηλότερης ανάλυσης λεπτομέρειες, καθώς προχωρά η εκπαίδευση. Επιπλέον, αυτή η τακτική προοδευτικής μηχανικής μάθησης μειώνει το χρόνο εκπαίδευσης των δικτύων στο μισό. Σαν απόδειξη της μεθοδολογίας, η εταιρεία έκανε επίδειξή της χρησιμοποιώντας 200.000 φωτογραφίες διασημοτήτων για να εκπαιδεύσει τα GAN της, τα οποία παρήγαγαν ρεαλιστικές υψηλής ανάλυσης εικόνες προσώπων ανύπαρκτων ανθρώπων.

Στοχεύσεις

Σε αντίθεση με τον άνθρωπο, που έχει εκ γενετής στον εγκέφαλό του την υποδομή για την ανάπτυξη νευρωνικών δικτύων, τα οποία του επιτρέπουν καθώς αναπτύσσεται να αναγνωρίζει και να ερμηνεύει σχεδόν ακαριαία τις εκφράσεις προσώπου, οι μηχανές δεν γνωρίζουν πότε ένα πρόσωπο είναι ρεαλιστικό. Το «Facebook» θεωρεί τα GAN ένα μέσο για να προβλέπει καλύτερα τι ενδιαφέρει τους χρήστες του, στηριζόμενο στο προφίλ που έχει δημιουργήσει γι' αυτούς από την προηγούμενη συμπεριφορά τους. Τελικά, επιδιώκει να κατασκευάσει ΤΝ που να εμφανίζει κοινή λογική. Ο επικεφαλής έρευνας για την ΤΝ της εταιρείας, Γιαν ΛεΚούν και ο ερευνητής μηχανικός Σουμίθ Τσιντάλα περιγράφουν το ιδανικό σύστημα ως «ικανό όχι μόνο να αναγνωρίζει κείμενο και εικόνα, αλλά και για υψηλότερου επιπέδου λειτουργίες, όπως η συλλογιστική, η πρόβλεψη και ο σχεδιασμός, ανταγωνιζόμενο τον τρόπο που σκέφτονται και φέρονται οι άνθρωποι». Δείχνοντας την πρόοδο (ή ένα μέρος της) που έχουν πετύχει, τροφοδότησαν το σύστημά τους με τέσσερα διαδοχικά καρέ βίντεο και αυτό παρήγαγε τα δύο επόμενα, σε μια συνθετική συνέχιση της δράσης, είτε επρόκειτο για έναν άνθρωπο που περπατάει, ή έναν που κάνει κινήσεις με το κεφάλι του.
Οι υψηλού ρεαλισμού εικόνες και βίντεο αρχίζουν να βρίσκουν εφαρμογή όχι μόνο στα ηλεκτρονικά παιχνίδια βίντεο, αλλά και στον κινηματογράφο, μειώνοντας το κόστος παραγωγής σε αυτό που στον καπιταλισμό ονομάζεται βιομηχανία του θεάματος. Στο εξής, το ίδιο φιλτράρισμα που πρέπει να κάνει κανείς στις ειδήσεις και τις πληροφορίες που διαβάζει στο διαδίκτυο, η ίδια αξιολόγηση των πηγών και του συνολικού πλαισίου διάδοσης αυτών των πληροφοριών, θα πρέπει να γίνεται και για ό,τι βλέπει σε μορφή εικόνας, αλλά και βίντεο.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»

Ιστορίες δημοκρατικής απάτης…

        

Η κατάσταση στην Ιταλία, όπου έχουμε πολλά ακόμα «επεισόδια» να δούμε, όπως και οι δηλώσεις τύπου Ετινγκερ – ενδεικτικές για το «ποιόν» της ΕΕ – ότι «οι αγορές θα μάθουν στους Ιταλούς να ψηφίζουν», αποτέλεσαν όπως αναμενόταν «πεδίον δόξης λαμπρόν» για να επανέλθουν τα ιδεολογήματα περί «ανάγκης εκδημοκρατισμού» της ιμπεριαλιστικής ένωσης. Πρώτος πρώτος βέβαια έσπευσε να υποστηρίξει το χρεοκοπημένο αυτό παραμύθι ο πρωθυπουργός, που από το βήμα του ΣΕΒ δήλωνε τις προάλλες ότι «η Ευρώπη οφείλει να κάνει βήματα. Και να κοιτάξει κατάματα το πρόβλημα. Να αντιμετωπίσει τη διάχυτη λαϊκή δυσαρέσκεια και την έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς και τις προτεραιότητές της. Διαφορετικά η πολιτική της κρίση θα είναι αυτή που θα γεννά και θα ανατροφοδοτεί τις νέες οικονομικές της κρίσεις. Και όχι το ανάποδο. Και η οικονομική κρίση θα δώσει τη θέση της σε μια γενικευμένη κρίση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος», προσθέτοντας ότι «η αποφυγή μιας τέτοιας προοπτικής είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εμβάθυνση της δημοκρατίας», τη μείωση της λιτότητας κ.ο.κ.

Πρόκειται για τη συμπύκνωση όλης της απάτης με την οποία χρόνια τώρα ποτίζουν τα λαϊκά στρώματα η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα. Τι να «πρωτοθαυμάσει» κανείς; Το αναποδογύρισμα της πραγματικότητας, όπου οι καπιταλιστικές κρίσεις, οι αγιάτρευτες αντιφάσεις και τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής οικονομίας βαφτίζονται ζητήματα «λάθους διαχείρισης»; Την «αγωνία» για θωράκιση της ιμπεριαλιστικής ένωσης από τη λαϊκή δυσαρέσκεια και μαζί το «ξέπλυμα» του χαρακτήρα της, που τάχα μπορεί να αλλάξει και να πάψει να είναι ένωση του κεφαλαίου, να γίνει πιο «δημοκρατική»; Το ανακάτεμα της λαϊκής δυσαρέσκειας με τους αστικούς σχεδιασμούς, όπως είναι οι προσπάθειες αστικών τάξεων που έχασαν έδαφος τα χρόνια της κρίσης να «επαναδιαπραγματευτούν» με τους ανταγωνιστές τους; Οι εργαζόμενοι και ο λαός – που έχουν ακούσει ξανά το παραμύθι αυτό – διαθέτουν πλέον πείρα και πρέπει να την αξιοποιήσουν. Όχι παλεύοντας μάταια να εξανθρωπίσουν την ιμπεριαλιστική ένωση και το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά οργανώνοντας την πάλη τους ενάντια σε κεφάλαιο, κυβερνήσεις και ΕΕ.

Δεκαετία κλιμάκωσης...

ΛΙΣΑΒΟΝΑ 2010: Το «αγκωνάρι» της νέας στρατηγικής

Από τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία

Το «αγκωνάρι» για τη λεγόμενη «νέα στρατηγική αντίληψη του ΝΑΤΟ 2020» και για να λειτουργήσει το ΝΑΤΟ ως «πολιτικοστρατιωτικός οργανισμός» μπήκε στη Σύνοδο της Λισαβόνας το Νοέμβρη 2010.
Στη Σύνοδο εξετάστηκαν τα βασικά χαρακτηριστικά της «νέας στρατηγικής αντίληψης» της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, που αντανακλούν την όξυνση των ανταγωνισμών, όπως βέβαια και την ανάδυση νέων ιμπεριαλιστικών κέντρων και δυνάμεων όπως η Κίνα, η Ρωσία κ.ο.κ. και αποφασίστηκε:

• Η ενίσχυση και η γενίκευση του προσανατολισμού για τη συγκρότηση ευέλικτων ισχυρών στρατιωτικών μονάδων ταχείας επέμβασης με τη συμμετοχή μισθοφορικών δυνάμεων, η αυστηρή τήρηση της ενιαίας επιχειρησιακής δράσης και της ενιαίας ΝΑΤΟικής διοίκησης.
• Η διεύρυνση των προσχηματικών «ασύμμετρων απειλών» που χρησιμοποιεί το ΝΑΤΟ για επεμβάσεις σε όλο τον πλανήτη και για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας, αγορών και σφαιρών επιρροής προσθέτοντας σε αυτές π.χ. τις κλιματικές αλλαγές, τις ενεργειακές κρίσεις και την ενεργειακή ασφάλεια, τις ανθρωπιστικές καταστροφές, τις επιθέσεις στον κυβερνοχώρο, τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών κ.ά.
• Ο εκσυγχρονισμός του πυρηνικού οπλοστασίου, της προετοιμασίας των αποκαλούμενων «προληπτικών πολέμων» και του «πρώτου πυρηνικού πλήγματος», αλλά και η «διαχείριση κρίσεων», στην κατεύθυνση της καταστολής των διαδηλώσεων, των λαϊκών κινητοποιήσεων, για την αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού».
• Η επιτάχυνση της υλοποίησης του προγράμματος «αντιπυραυλικής προστασίας» με το βλέμμα στη Ρωσία.
• Η ενίσχυση των ιμπεριαλιστικών στρατιωτικών επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ πέραν της ζώνης της συμμαχίας, όπως σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Σομαλία, Πακιστάν κ.α., και μάλιστα ως δράση νομιμοποιημένη από τον ΟΗΕ (με τον οποίο έχει υπογράψει συμφωνία συνεργασίας), συντονισμένη με ανάλογες δυνάμεις που συγκροτεί η ΕΕ, καθώς και με τον λεγόμενο «Συνεταιρισμό για την ειρήνη». Επίσης αποφασίστηκε το ΝΑΤΟ να δράσει για το σχηματισμό κρατικών μηχανισμών (αστυνομίας και στρατού) σε μια σειρά χώρες (Ιράκ, Αφγανιστάν, Κόσσοβο), ώστε να ενσωματωθούν «ομαλά» στα ιμπεριαλιστικά ΝΑΤΟικά σχέδια.

ΣΙΚΑΓΟ 2012: «Ευέλικτη» ιμπεριαλιστική δράση σε όλα τα μήκη και πλάτη

Στο Σικάγο, το Μάη του 2012, εξετάστηκε η πορεία υλοποίησης των αποφάσεων της Συνόδου της Λισαβόνας και δόθηκε βάρος στην εξειδίκευση του ΝΑΤΟικού δόγματος περί «ασύμμετρων απειλών».
Αποφασίστηκαν πρόσθετα μέτρα για την ενίσχυση της πυρηνικής υποδομής και μελετήθηκε παραπέρα το δόγμα της λεγόμενης «έξυπνης άμυνας». Το δόγμα αυτό πήρε υπόψη του την τάση περικοπής των στρατιωτικών δαπανών των κρατών - μελών λόγω της καπιταλιστικής κρίσης. Σύμφωνα με τον τότε γγ του ΝΑΤΟ, Α. Φ. Ράσμουσεν (στην ομιλία του στη Σύσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου το Φλεβάρη του 2011), η έξυπνη άμυνα ανταποκρίνεται «στη διασφάλιση μεγαλύτερης ασφάλειας, με λιγότερα χρήματα, μέσα από μια ευέλικτη συνεργασία, με στόχο τη συνένωση και την κατανομή των πόρων έτσι ώστε τα μέλη του ΝΑΤΟ να μπορέσουν μαζί να αποκτήσουν τις απαραίτητες επιχειρησιακές δυνατότητες».
Το ζήτημα αυτό αποτελεί μέχρι σήμερα ένα από τα κεντρικά θέματα σε όλες τις Συνόδους και ζήτημα γύρω από το οποίο εκδηλώνονται και μεγάλες αντιθέσεις - που αντανακλούν ευρύτερους ανταγωνισμούς - ανάμεσα στα κράτη - μέλη της λυκοσυμμαχίας, με τις ΗΠΑ να πιέζουν για την υλοποίηση από όλους του στόχου του 2% του προϋπολογισμού των κρατών να πηγαίνει για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες.

ΟΥΑΛΙΑ 2014: Βήμα κλιμάκωσης στη σκιά της σύγκρουσης σε Ουκρανία και Μ. Ανατολή

Στον απόηχο της επέμβασης ΗΠΑ - ΕΕ στην Ουκρανία και της διαπάλης με τη Ρωσία, αλλά και των εξελίξεων σε Ιράκ και Συρία, όπου μαίνεται η ιμπεριαλιστική επέμβαση με την εμφάνιση του «Ισλαμικού Κράτους» ως στοιχείου της, η Σύνοδος Κορυφής στην Ουαλία το Σεπτέμβρη 2014 αποφάσισε τη σύσταση ΝΑΤΟικής Δύναμης Ετοιμότητας, ουσιαστικά ένα νέο εκστρατευτικό σώμα πολλών χιλιάδων ανδρών, με πλήρη υποστήριξη από αέρα και θάλασσα, ικανότητα ταχύτατης ανάπτυξης και μόνιμη παρουσία στην Ανατολική Ευρώπη και στις χώρες της Βαλτικής, αλλά και ικανότητα μέσα σε 48 ώρες να αναπτύσσεται και να επεμβαίνει σε κάθε περιοχή του κόσμου.
Χαρακτηριστικά τα όσα σημείωνε ο τότε γγ του ΝΑΤΟ, Α. Φ. Ράσμουσεν: «Συμφωνήσαμε ότι θα διατηρήσουμε συνεχή παρουσία και δραστηριότητα σε αέρα, γη και θάλασσα στον ανατολικό τομέα της συμμαχίας, με στάθμευση εκ περιτροπής στις χώρες της περιοχής».
Αποφασίστηκε ακόμη η αύξηση των δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς για τις ανάγκες της λυκοσυμμαχίας, συζητήθηκε ξανά το ζήτημα της συμβολής όλων οικονομικά (δεδομένου και ότι το 2013 μόνο τρεις ευρωπαϊκές χώρες έπιαναν το στόχο του 2%), αλλά και με δεσμεύσεις για ανάληψη στρατιωτικής δράσης από όλα ανεξαιρέτως τα κράτη - μέλη της. Ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στην εφαρμογή του άρθρου 5 της Ατλαντικής Συμμαχίας «περί Συλλογικής Ασφάλειας και Συνδρομής».
Συζητήθηκαν ακόμα τα επόμενα βήματα για τη διεύρυνση του ιμπεριαλιστικού οργανισμού, την προετοιμασία για ένταξη στο ΝΑΤΟ της Γεωργίας και του Μαυροβουνίου, την παραπέρα σύσφιξη των σχέσεων με Μολδαβία, Ιορδανία και Ουκρανία. Σχετικά με την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και τις αντιδράσεις της Ρωσίας, ο τότε γγ του ΝΑΤΟ, Ράσμουσεν, δήλωνε ότι «καμία τρίτη χώρα δεν έχει δικαίωμα να ασκήσει βέτο στην εισδοχή οποιουδήποτε κράτους στο ΝΑΤΟ».
Εξετάστηκαν ακόμα ο σχεδιασμός της αποχώρησης της «Διεθνούς Δύναμης από το Αφγανιστάν» (ISAF) και η υλοποίηση νέας ΝΑΤΟικής αποστολής το 2015 για την «εκπαίδευση» των ντόπιων δυνάμεων ασφαλείας κατά τα ΝΑΤΟικά πρότυπα, καθώς και ζητήματα για την αντιμετώπιση «απειλών» στον κυβερνοχώρο και την «αντιπυραυλική άμυνα».
Ενδεικτικό των αποφάσεων της Συνόδου της Ουαλίας, όπως και της κλιμάκωσης της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης, είναι το γεγονός ότι μετά από τη Σύνοδο το Ρωσικό Συμβούλιο Ασφαλείας ανακοίνωσε ότι αλλάζει το στρατιωτικό δόγμα της χώρας, «προκειμένου να ανταποκρίνεται στις νέες συνθήκες ασφαλείας, στην επέκταση του ΝΑΤΟ και την αμερικανική αντιπυραυλική Ασπίδα που θα εγκατασταθεί στην Ευρώπη...».

ΒΑΡΣΟΒΙΑ 2016: «Σφίγγοντας τη θηλιά» γύρω από τη Ρωσία

Στην ίδια γραμμή, στη Σύνοδο Κορυφής της Βαρσοβίας, τον Ιούλη του 2016, όπου ο Ελληνας πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας είχε και συνάντηση με τον τότε Αμερικανό Πρόεδρο Μπ. Ομπάμα, αποφασίστηκαν:

• Η παραπέρα συγκέντρωση και μετακίνηση ετοιμοπόλεμων στρατιωτικών δυνάμεων προς τις χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία.
• Η ολοκλήρωση της εγκατάστασης και η λειτουργία της λεγόμενης «Πυραυλικής Ασπίδας» με βάσεις στη Ρουμανία, στην Πολωνία, με τη ναυτική στήριξη και γενικότερες υποδομές που συνδέονται με τη χρήση πυρηνικών όπλων. Μάλιστα, στην Ανακοίνωση των Συμπερασμάτων της Συνόδου δηλώνεται η ετοιμότητα του ΝΑΤΟ να χρησιμοποιήσει και πυρηνικά όπλα.
• Η μονιμοποίηση και ενίσχυση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα, στη Βαλτική, στον Βόρειο Ατλαντικό, στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, χρησιμοποιώντας για τις δύο τελευταίες θαλάσσιες περιοχές το πρόσχημα του ελέγχου των προσφυγικών ροών που προκαλούνται και ενισχύονται από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις οδυνηρές συνέπειες σε βάρος των λαών.
• Η συνέχιση της παρουσίας του στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, αλλά και στα Δυτικά Βαλκάνια, στον Καύκασο, στη Βόρεια Αφρική, καθώς και τη μεγαλύτερη παρουσία του ΝΑΤΟ στις περιοχές που γειτνιάζουν και συνδέονται επιχειρησιακά με τη Συρία.

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ 2017: Για την «επόμενη μέρα» σε Μ. Ανατολή - Βαλκάνια

Ακολούθησε, ένα μόλις χρόνο μετά, το Μάη του 2017, η Σύνοδος στις Βρυξέλλες. Υποτίθεται έγινε για τα εγκαίνια των νέων γραφείων της λυκοσυμμαχίας και επισήμως παρουσιάστηκε «απλά» ως «Συνάντηση των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων».
Ωστόσο, πάρθηκαν και σε αυτήν την περίπτωση σημαντικότατες αποφάσεις:
-- Καταλήχθηκε η ενίσχυση της ΝΑΤΟικής εμπλοκής στον πόλεμο στη Συρία, με την επίσημη συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό συνασπισμό κρατών «ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος», στον οποίο πρωταγωνιστούν οι ΗΠΑ για την προώθηση των συμφερόντων τους στη χώρα και την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής - Βορείου Αφρικής. Ως πρώτο βήμα αποφασίστηκε η ΝΑΤΟική επιτήρηση με AWACS και άλλα μέσα του εναέριου χώρου της Συρίας, κατά βάση της παρουσίας της Ρωσίας στην περιοχή, ενώ στο ίδιο μοτίβο, αποφασίστηκε η σύσταση ενός κόμβου συγκέντρωσης, ανάλυσης και διάχυσης κατόπιν στους «συμμάχους» πληροφοριών «σχετικά με τη δράση των τρομοκρατών». Αποφασίστηκε, ακόμα, να ορίσουν έναν «συντονιστή» του ΝΑΤΟ στον αγώνα ενάντια στην «τρομοκρατία».
-- Αποφασίστηκε η πιο ενεργός συμμετοχή όλων των κρατών - μελών στις επιχειρήσεις και αποστολές της λυκοσυμμαχίας, ενώ εκφράστηκαν πιο εμφατικά και οι διάφορες «ρωγμές» που προκαλούν τα διαφορετικά συμφέροντα των καπιταλιστικών κρατών που τη συγκροτούν, με επίκεντρο το ζήτημα της «πιο δίκαιης κατανομής βαρών». Το «ποιοτικό» και άκρως επικίνδυνο στοιχείο των όσων αποφάσισαν δεν είναι «απλά» όλες οι χώρες να πιάνουν το στόχο - όπως είχε καταληχθεί ήδη από τη Σύνοδο Κορυφής της Ουαλίας το 2014 - 2% του ΑΕΠ τους να πηγαίνει σε στρατιωτικές δαπάνες. «Δεν πρόκειται μόνο για τα μετρητά», έλεγε χαρακτηριστικά ο νυν γγ του ΝΑΤΟ Γ. Στόλτενμπεργκ, «αλλά και για σύγχρονες δυνατότητες (σ.σ. «capabilities»). Και πραγματικές συνεισφορές (σ.σ. «meaningful contributions») σε αποστολές, επιχειρήσεις και εμπλοκές του ΝΑΤΟ». Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, εξάλλου, στη Συνάντηση αποφασίστηκε κάθε κράτος - μέλος να καταρτίζει κάθε χρόνο ένα «Εθνικό Σχέδιο», με το οποίο να ενημερώνει και να δεσμεύεται έναντι της λυκοσυμμαχίας για τη συνεισφορά του στους στόχους της.
-- Αποφασίστηκε ακόμη η επιτάχυνση και ολοκλήρωση της εφαρμογής των αποφάσεων της Βαρσοβίας με το βλέμμα στη Ρωσία, ενώ χαρακτηριστικός είναι ο απολογισμός του γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, σε ό,τι αφορά τη συγκέντρωση ΝΑΤΟικών δυνάμεων σε Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, Βαλτική και Μαύρη Θάλασσα, σε συνδυασμό με την εγκατάσταση του συστήματος της «Πυραυλικής Ασπίδας» στην περιοχή, λέγοντας ότι «από το 2014 προχωρήσαμε στη μεγαλύτερη ανάπτυξη δυνάμεών μας από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Τριπλασιάσαμε τη σύνθεση της Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ σε 40.000 άνδρες. Συγκροτήσαμε 8 στρατηγεία στην Ανατολική Ευρώπη. Στις Βαλτικές Χώρες και την Πολωνία προωθήσαμε 4 πολυεθνικούς Σχηματισμούς Μάχης».
Ταυτόχρονα, με τη Ρωσία σταθερά να παραμένει πάντα στην κορυφή της ατζέντας τους, στο περιθώριο της Συνόδου αρμόδιοι ΝΑΤΟικοί αξιωματούχοι έδιναν πληροφορίες για την επιχειρησιακή κατάσταση στα Δυτικά Βαλκάνια, λέγοντας ότι παραμένει «ασταθής» ως περιοχή, καθώς και στις ναυτικές επιχειρήσεις, όπως η «SEA GUARDIAN» που απλώνεται στη Μεσόγειο, με τη συμμετοχή και του ελληνικού ΠΝ.