Στην Ολομέλεια της Βουλής συζητήθηκε σήμερα, Πέμπτη 28 Ιουνίου, η Επίκαιρη Ερώτηση του ΚΚΕ για την εκρηκτική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην Κέρκυρα, εξαιτίας των απορριμμάτων.

Από τα ξημερώματα της Τρίτης, τα ΜΑΤ έχουν κάνει απόβαση στην Κέρκυρα, προκειμένου να επιβάλουν δια της βίας τη λειτουργία του ΧΥΤΑ/ΧΥΤΥ Λευκίμμης. Ο ΧΥΤΑ Τεμπλονίου που συγκεντρώνονταν τα σκουπίδια του νησιού έχει υπερκορεστεί σε τέτοιο βαθμό που δεν χωράει άλλα. Έτσι, η κυβέρνηση, ο δήμος και η περιφέρεια επέλεξαν ως «λύση» τη Λευκίμμη, παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής.

Να μη σκύψει το κεφάλι στην τρομοκρατία, κάλεσε τον εργαζόμενο λαό της Κέρκυρας ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Μωραΐτης, καταγγέλλοντας την απόβαση των ΜΑΤ στο νησί για να λειτουργήσει ο ΧΥΤΑ/ΧΥΤΥ Λευκίμμης.

Ο υπουργός Εσωτερικών, Πάνος Σκουρλέτης, εξέφρασε την αποφασιστικότητα της συγκυβέρνησης να προχωρήσει σε αυτή την επικίνδυνη απόφαση της λειτουργίας του ΧΥΤΑ/ΧΥΤΥ Λευκίμμης, υποστηρίζοντας ότι οι τόνοι των σκουπιδιών που στοιβάζονται στους δρόμους της Κέρκυρας εν μέσω τουριστικής περιόδου «υπονομεύουν την εικόνα όχι μόνο του νησιού, αλλά και όλης της Ελλάδας». Μάλιστα, αντί να απολογηθεί για τα βουνά των σκουπιδιών που έχουν μαζευτεί στην Κέρκυρα, εγκάλεσε με περίσσιο θράσος το ΚΚΕ ότι τάχα δεν έχει θέση για το τι πρέπει να γίνει με τα σκουπίδια.

Ο Π. Σκουρλέτης ισχυρίστηκε πως στη Λευκίμμη δεν θα λειτουργήσει ΧΥΤΑ (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων), αλλά ΧΥΤΥ (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων). Επίσης, ισχυρίστηκε πως η λειτουργία της Λευκίμμης θα είναι μεταβατική. Ωστόσο, η «λύση» της Λευκίμμης, για την οποία επιστρατεύτηκαν τα ΜΑΤ, προβλέπει την εναπόθεση ακατέργαστων δεμάτων, δηλαδή ακατέργαστων σκουπιδιών, λειτουργώντας ως υγειονομική βόμβα για τους κατοίκους της περιοχής.

Συνειδητή επιλογή για να έρθουν οι ιδιώτες

Αποκαλύπτοντας τις πραγματικές στοχεύσεις αυτής της απαράδεκτης κατάστασης με τα σκουπίδια, ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Μωραΐτης σημείωσε πως «με αφορμή το αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί, με ευθύνη των κυβερνήσεων, αλλά και της Τοπικής Διοίκησης διαχρονικά, προχωράει όλο και περισσότερο η ιδιωτικοποίηση της αποκομιδής και της διαχείρισης των απορριμμάτων». 

Επίσης, ρώτησε τον υπουργό τι άλλαξε και ο ΧΥΤΑ Λευκίμμης κρίθηκε κατάλληλος, ενώ η σημερινή κυβέρνηση έλεγε προεκλογικά ότι πρέπει να μη λειτουργήσει, προσθέτοντας πως γίνεται προσπάθεια να περάσει «δια πυρός και σιδήρου» η πολιτική που υπηρετεί τα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Για την απόβαση των ΜΑΤ, τόνισε πως η δημοτική αρχή είναι διπλά εκτεθειμένη, γιατί έλεγε τη Δευτέρα πως «δεν πρόκειται να έρθουν τα ΜΑΤ» και από χθες στα τοπικά μέσα ενημέρωσης κυκλοφορεί επιστολή της με την οποία ζητάει την παρέμβασή τους. 

Ο Ν. Μωραΐτης υπογράμμισε πως θα πρέπει να επιταχυνθούν όλες οι διαδικασίες για την εξεύρεση και την κατασκευή νέου κατάλληλου χώρου, μαζί με τη δέσμευση ότι θα κλείσει οριστικά και θα αναπλαστεί ο ΧΥΤΑ στο Τεμπλόνι και δεν θα χρησιμοποιηθεί ο παράνομος ΧΥΤΑ/ΧΥΤΥ Λευκίμμης, ο οποίος έπρεπε να έχει ήδη αποκατασταθεί.

                                                                                                                        Τ.Ε. Κέρκυρας του ΚΚΕ

(αναδημοσίευση από το 902.gr)

                                                                        

Φασίστες στη Θεσσαλονίκη επιτίθενται σε κόσμο στη Ροτόντα και βεβηλώνουν το μνημείο του Ολοκαυτώματος

Κατιούσα

Οι Μακεδονομάχοι έκαναν πάλι το θαύμα τους στη Θεσσαλονίκη, καθώς μετά από ένα ακόμα εθνικιστικό συλλαλητήριο, ομάδα 100 φασιστοειδών αποκόπηκε από την πορεία στου Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης και κατευθύνθηκε προς τη Ροτόντα, όπου επιτέθηκε σύμφωνα με πληροφορίες σε θαμώνες καταστημάτων. Νωρίτερα, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, στα πλαίσια του συλλαλητηρίου είχε πέσει η πρόταση να υπάρξει “πέσιμο” σε καταλήψεις της πόλης, σχέδιο που εκείνη τη στιγμή φάνηκε να απορρίπτεται. Την ίδια ώρα, οι λεβέντες πατριώτες ασχημονούσαν για μια ακόμα φορά κατά του πολύπαθου μνημείου του Ολοκαυτώματος, αποδεικνύονταν ότι κι αν ακόμα δεν είναι γνήσιοι απόγονοι του Μεγαλέξανδρου, χωρίς αμφιβολία είναι “του Αδόλφου τα εγγόνια”. Η επίθεση έρχεται να προστεθεί στο πρόσφατο περιστατικό ομοφοβίας πριν λίγες μέρες στην πόλη, και βέβαια στον άνανδρο ξυλοδαρμό Μπουτάρη από Χρυσαυγίτες ανήμερα της εκδήλωσης για την ποντιακή γενοκτονία. Οι φασίστες σηκώνουν κεφάλι και δεν πρόκειται να σταματήσουν αν δεν τους το κόψουμε από τη ρίζα του συστήματος που τους εκθρέφει.

Με πληροφορίες και φωτό από seleo.gr και Stelios Nikitopoulos

Μπόχα

Απειλές, αποχωρήσεις βουλευτών και φήμες για προσχωρήσεις σε άλλα κόμματα, κατηγορίες για επαφές με επιχειρηματικά και άλλα κέντρα, παρασκηνιακά παζάρια, δηλώσεις γηπεδικού ύφους και άλλα ...όμορφα περιλαμβάνει η αντιπαράθεση αυτών των ημερών ανάμεσα στα αστικά κόμματα. Σε μια φάση που οι εξελίξεις, με αιχμή τη συμφωνία με την ΠΓΔΜ, επιταχύνουν διεργασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού, ο λαός ξαναγίνεται μάρτυρας ενός καβγά ανάμεσα στους πρωταγωνιστές, που ανασηκώνει έστω και λίγο το «καπάκι», αφήνοντας την μπόχα τους να διαρρεύσει. Παρά τα μεγάλα λόγια και τις φωνές της κυβέρνησης περί «επιχειρηματικών συμφερόντων», περί «απόπειρας ανατροπής του πολιτεύματος» κ.ά., δεν μπορεί να κρυφτεί η μεγάλη αλήθεια. Οτι δεν υπάρχει αστική κυβέρνηση και αστικό κόμμα που να λειτουργούν ανεξάρτητα από επιχειρηματικούς σχεδιασμούς. Και αυτό φαίνεται στην πράξη, κυρίως με την πολιτική που υλοποιούν, η οποία τσακίζει τους εργαζόμενους για να προωθήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Πάει πολύ, επομένως, να παριστάνει η κυβέρνηση το «θύμα» των επιχειρηματικών συμφερόντων, λες και η ίδια δεν έχει σχέση με τέτοια. Αλλωστε, πάντα έτσι ήταν και πάντα έτσι θα είναι, για όλα τα αστικά κόμματα. Είτε βρίσκονται στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είναι στη φύση τους να ανακατεύονται με τα «πίτουρα» (βλέπε επιχειρηματικά συμφέροντα) και ενίοτε να τα τρώνε οι «κότες», αν αυτό επιβάλλει το συμφέρον της αστικής τάξης.

«Μασκαρεύουν» τις πραγματικές αντιθέσεις και την αντιλαϊκή πολιτική τους

Με κάθε ευκαιρία έρχονται στην επιφάνεια οι βαθιές αντιθέσεις ανάμεσα στα κράτη - μέλη της ΕΕ. Μερικά μόνο από τα ζητήματα όπου οι αντιθέσεις αυτές εκδηλώνονται, τροφοδοτούν ανακατατάξεις ή «κουκουλώνονται» με προσωρινούς συμβιβασμούς, είναι τα εξής: Η συζήτηση για το «μέλλον της ΕΕ», οι διαφορετικές τοποθετήσεις σε ζητήματα όπως «διεύρυνση ή εμβάθυνση», που περιλαμβάνουν και την πορεία ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων στην ιμπεριαλιστική Ενωση, οι αντιπαραθέσεις για τη μεταναστευτική πολιτική, που συνολικά βαίνει προς αντιδραστικότερη κατεύθυνση.
Επίσης, οι διαφορετικές «προσεγγίσεις» γύρω από τις σχέσεις με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που αποτυπώνονται σε ζητήματα όπως αυτά για την απάντηση στους δασμούς που επέβαλαν οι ΗΠΑ ή στις κυρώσεις απέναντι στη Ρωσία, οι τριβές για τη διαχείριση του χρέους και συνολικά τους «μηχανισμούς θωράκισης» της Ευρωζώνης απέναντι στους όχι και τόσο μακρινούς κραδασμούς των καπιταλιστικών οικονομιών που είναι μπροστά, οι «ομαδοποιημένες» συνεργασίες κρατών - μελών σε ζητήματα όπως αυτά της πολιτικής «ασφάλειας και άμυνας», του Μεταναστευτικού κ.ο.κ.
Η βάση βέβαια των αντιθέσεων δεν είναι άλλη από τη βαθιά και αγιάτρευτη ανισομετρία στο εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής Ενωσης, την «ψαλίδα» που μεγάλωσε ακόμα περισσότερο στα χρόνια της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, ακόμα και στην «καρδιά» των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών που τη συγκροτούν, τα διαφορετικά συμφέροντα και «προτεραιότητες» των επιχειρηματικών τους ομίλων. Ολα αυτά, στο φόντο των αντιθέσεων που κλιμακώνονται και με τα υπόλοιπα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αλλά και των «μαύρων σύννεφων» που μαζεύονται στην καπιταλιστική οικονομία διεθνώς.

* * *

Την ίδια ώρα, όλο αυτό το «πανόραμα» των αντιθέσεων, που είναι από κάθε άποψη αποκαλυπτικό για το χαρακτήρα της ΕΕ ως διακρατικής καπιταλιστικής ένωσης και ως εκ τούτου «από χέρι» εχθρικής απέναντι στους λαούς, σε κάθε τομέα, αξιοποιείται από την κυβέρνηση ως πεδίο για να ξεδιπλώσει εκ νέου το χρεοκοπημένο αφήγημα της «αλλαγής των συσχετισμών» εντός της ιμπεριαλιστικής Ενωσης, που μπορεί τάχα να αποτελέσει «αριστερή προοδευτική απάντηση» στο «νεοφιλελεύθερο» και «αντιδραστικό» μοντέλο διαχείρισης του σάπιου συστήματος.
Το έργο είναι ξαναπαιγμένο και χρεοκοπημένο, πότε με τον «άνεμο αλλαγής» που φυσούσε στη Γαλλία του Ολάντ και πότε με τις «συμμαχίες του Νότου». Ξαναπαίζεται τώρα με αφορμή την επίσκεψη του πρωθυπουργού στη Βρετανία και τη συνάντηση με τον σοσιαλδημοκράτη ηγέτη των Εργατικών, Κόρμπιν, με τον κυβερνητικό Τύπο να επανέρχεται, προαναγγέλοντας έναν νέο γύρο «πρωτοβουλιών για τη σύμπλευση των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη και διεθνώς» και αποδίδοντας «αέρα αλλαγής» στις γνωστές σοσιαλδημοκρατικές προτάσεις διαχείρισης του σάπιου συστήματος, για τους μηχανισμούς διαχείρισης της ακραίας φτώχειας κ.ο.κ.
Αναποδογυρίζοντας την πραγματικότητα, προσπαθούν να κρύψουν την ουσία των αντιθέσεων, αλλά και την ενιαία αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου, που υπηρετούν με μοιρασμένους και εναλλασσόμενους ρόλους όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις. Βυθισμένη σε βαθιά κρίση, η σοσιαλδημοκρατία φιλοδοξεί να ανακάμψει ως αξιόπιστη δύναμη διαχείρισης για το κεφάλαιο στην ΕΕ και σ' αυτήν τη βάση προβάλλει ως άλλοθι το «αριστερό» της τμήμα, όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε και στη συνάντηση Τσίπρα - Κόρμπιν.

* * *

Ταυτόχρονα, η αντιπαράθεση με τον «νεοφιλελευθερισμό» δεν έχει στόχο μόνο να δημιουργήσει την αυταπάτη ενός διαφορετικού τάχα «μοντέλου διαχείρισης» της οικονομίας, με φιλολαϊκότερους δήθεν όρους, αλλά χρησιμοποιείται και ως «σκιάχτρο» στην άνοδο του ακροδεξιού ευρωσκεπτικισμού, για την οποία η σοσιαλδημοκρατία ενοχοποιεί τις «νεοφιλελεύθερες» πολιτικές, προβάλλοντας ως απάντηση την ενίσχυση των «προοδευτικών» και «αριστερών» τάχα πολιτικών δυνάμεων.
Το σενάριο αυτό δεν είναι καινούργιο για τον ελληνικό λαό. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναρριχήθηκε στην εξουσία ως η «αριστερή απάντηση» στην πολιτική των μνημονίων, για να φέρει σε πέρας τη βρώμικη δουλειά για το κεφάλαιο, με τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις. Δεν χρειάζεται να απαριθμήσουμε τι πέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ τα τρία και πλέον χρόνια της διακυβέρνησής του, σε ό,τι αφορά τόσο τα αντιλαϊκά μέτρα στο εσωτερικό, όσο και τη μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς.
Σήμερα, η αντιπαράθεσή του με τη ΝΔ, που στην πραγματικότητα είναι για το ποιος μπορεί καλύτερα να προωθήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε συνθήκες αναιμικής ανάκαμψης και όξυνσης των ανταγωνισμών, καλύπτεται πίσω από κάλπικα δίπολα όπως «πρόοδος - συντήρηση», «χθες - αύριο», «νεοφιλελευθερισμός - κοινωνικό κράτος» και άλλα. Η ταύτισή τους στα «μεγάλα» και σημαντικά για το κεφάλαιο «βγάζει μάτι», γι' αυτό επιλέγουν να αντιμαχούν στα δευτερεύοντα και επιμέρους.
Συμφέρον του λαού είναι να απορρίψει τα κάλπικα διλήμματα, τις χίμαιρες για μια φιλολαϊκή τάχα ΕΕ, μέσα από την αλλαγή του συσχετισμού υπέρ της σοσιαλδημοκρατίας. Να μη δεχτεί να στρατευτεί κάτω από ξένες για τα συμφέροντά του σημαίες, ούτε να βάλει πλάτη στους στόχους της αστικής τάξης. Η λύση για το λαό βρίσκεται ακριβώς απέναντι: Στη σύγκρουση με το κεφάλαιο, τα κόμματά του και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με τη σημαία των δικών του αναγκών και συμφερόντων.

Επικίνδυνα σχέδια

Την περασμένη Δευτέρα, στο περιθώριο του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, που συνεδρίαζε στο Λουξεμβούργο, οι υπουργοί Αμυνας οκτώ κρατών - μελών της ΕΕ και της Βρετανίας προχώρησαν σε μια πρώτη απόφαση για τη συγκρότηση της «Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Επεμβάσεων».
Την «Πρωτοβουλία», στην οποία μεταξύ άλλων συμμετέχουν Γαλλία και Γερμανία, χαιρέτισε με θερμά λόγια ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, με το επιχείρημα ότι «αυξάνει την ετοιμότητα» της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας έναντι των ανταγωνιστών της και λειτουργεί συμπληρωματικά στα πολεμοκάπηλα σχέδιά της ανά τον κόσμο.
Ο νέος αυτός στρατιωτικοπολιτικός σχηματισμός προβλέπει κοινές επεμβάσεις σε τρίτες χώρες, εκτός ευρωενωσιακών συνόρων, με διάφορα προσχήματα, όπως η αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, η διευθέτηση «κρίσεων» και η «απομάκρυνση Ευρωπαίων πολιτών από επικίνδυνες ζώνες».
Απ' αυτήν τη σκοπιά, η συγκρότησή του συνιστά βήμα στην παραπέρα στρατιωτικοποίηση της ΕΕ και πρέπει να ανησυχήσει σοβαρά τους λαούς.
Θυμίζουμε ότι στην ΕΕ «τρέχει» ήδη η λεγόμενη «Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία» (PESCO), με «δομές» και δράσεις που στόχο έχουν την ενίσχυση της «συλλογικής ασφάλειας» των κρατών - μελών, όπως ονομάζουν την υπεράσπιση των μονοπωλιακών τους συμφερόντων ανά τον κόσμο.
Στο πλαίσιο αυτής της συνεργασίας, έχει ήδη καταρτιστεί ένας πρώτος κατάλογος 17 «συνεργατικών έργων», που προωθούν ομάδες κρατών - μελών, ανάμεσά τους και η Ελλάδα.
Σε επίπεδο διακηρύξεων, η PESCO δρα συμπληρωματικά προς το ΝΑΤΟ, παρά τις ανησυχίες που εξέφρασαν αρχικά οι ΗΠΑ ότι συνιστά βήμα «αυτονόμησης» της στρατιωτικής δράσης της ΕΕ από το ΝΑΤΟ.
Σε κάθε περίπτωση, η ανάπτυξη τέτοιων δομών στον τομέα της Αμυνας αναβαθμίζει τη στρατιωτική συνεργασία ανάμεσα σε ομάδες κρατών - μελών και δημιουργεί υπόβαθρο για την παράκαμψη καθυστερήσεων και εμποδίων στην ανάληψη στρατιωτικής δράσης που προκύπτουν από ανταγωνιστικά συμφέροντα στο εσωτερικό της ΕΕ.
Ταυτόχρονα, αξιοποιούνται στο παζάρι της ΕΕ με τις ΗΠΑ, για τις υποχρεώσεις και το ρόλο κάθε δύναμης στο ΝΑΤΟ.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η «Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Επεμβάσεων» δεν είναι άσχετη με την επερχόμενη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ (11-12/7) στις Βρυξέλλες, όπου ΝΑΤΟ και ΕΕ θα διατυπώσουν έναν νέο «οδικό χάρτη» για το πώς θα ενισχύσουν περαιτέρω τη «συνεργασία» τους.
Θυμίζουμε ότι ένα τέτοιο πρώτο κείμενο, η Κοινή Διακήρυξη ΕΕ - ΝΑΤΟ, είχε υπογραφεί στη Σύνοδο Κορυφής της Βαρσοβίας το 2016.
Ενα από τα βασικά ζητήματα που θα απασχολήσουν τη Σύνοδο είναι η «στρατιωτική κινητικότητα» εντός της ΕΕ, που σημαίνει μεγαλύτερη ευελιξία στη διέλευση και ανάπτυξη ΝΑΤΟικών δυνάμεων που κατευθύνονται σε κρίσιμα μέτωπα.
Το ζήτημα αυτό συζητιέται έντονα στην ΕΕ εδώ και δύο χρόνια, εξαιτίας των γραφειοκρατικών και άλλων προσκομμάτων που θέτουν οι εθνικές νομοθεσίες στη διασυνοριακή διέλευση στρατιωτικών δυνάμεων άλλων κρατών.
Αυτονόητα, το ΝΑΤΟ δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για τη «στρατιωτική κινητικότητα», που αφορά κατά κανόνα δικές του επιχειρήσεις, κυρίως προς τα ανατολικά, στα ευρωενωσιακά σύνορα με τη Ρωσία.
Εξίσου σημαντικό για τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, που συνδέεται άμεσα με το ρόλο και τη συνεισφορά της ΕΕ, είναι το σχέδιο για τα «τέσσερα τριαντάρια», που σημαίνει 30 μηχανοκίνητα τάγματα, 30 αεροπορικές μοίρες και 30 πλοία μάχης έτοιμα να αναλάβουν δράση εντός 30 το πολύ ημερών ή και συντομότερα.
Αυτά τα εφιαλτικά σενάρια απεργάζονται τα κράτη - μέλη της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας εκατέρωθεν του Ατλαντικού, παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις. Και είναι βέβαιο ότι η επομένη της Συνόδου θα είναι ακόμα χειρότερη για τους λαούς, στο φόντο της γενικότερης όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, της αντιπαράθεσης για τις σφαίρες επιρροής και τον έλεγχο ενεργειακών και άλλων δρόμων και πηγών.

Εγκληματικές ευθύνες

Με αφορμή τις νέες πλημμύρες στη Μάνδρα, κυβέρνηση και Περιφέρεια Αττικής φαίνεται πως επαναλαμβάνουν το ίδιο τροπάρι για να καλύψουν τις τεράστιες ευθύνες που έχουν για την ανυπαρξία έργων αντιπλημμυρικής προστασίας. Ετσι, ακούμε και πάλι, όπως και το Νοέμβρη του 2017, μετά τους 24 νεκρούς και τις ανυπολόγιστες καταστροφές, τα περί «κλιματικής αλλαγής που ευθύνεται για τις πλημμύρες», «τεράστιων ποσοτήτων βροχής» κ.λπ.

Και τα λένε αυτοί που, ενώ ξέρουν καλά τον επείγοντα χαρακτήρα των έργων αντιπλημμυρικής προστασίας, ειδικά σ' αυτήν την περιοχή, προτεραιότητά τους έχουν άλλα έργα, με μοναδικό κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου. Είναι όλοι αυτοί που από κοινού:

• Προώθησαν και προωθούν συνειδητά την αλόγιστη επέκταση των πόλεων προς όφελος των κερδοσκόπων, φυσικά χωρίς την εξασφάλιση των αναγκαίων έργων υποδομής.
• Επέτρεψαν, νομιμοποίησαν την καταπάτηση, την κάλυψη των ρεμάτων, το κτίσιμο σ' αυτά, την εξαφάνισή τους ή τον βαρύ «τραυματισμό» τους από οδικά έργα.
• Νομιμοποίησαν την αυθαίρετη δόμηση μέσα σε δάση, δασικές εκτάσεις και καταπατημένη δημόσια γη.
• Αντί για την προστασία και ανάπτυξη του δασικού πλούτου, βασικού παράγοντα για την αποτροπή ή την άμβλυνση πλημμυρικών φαινομένων, υιοθέτησαν δασοκτόνα νομοθεσία. Εξαιρούν από τις αναδασώσεις τεράστιες καμένες περιοχές. Δάση δίνονται στο κεφάλαιο για εκμετάλλευση.
• Αντί για την προστασία των ελεύθερων χώρων, προχώρησαν στην τσιμεντοποίησή τους, αλλά και σχεδιάζουν κτίσιμο σ' αυτούς ολόκληρων πόλεων, όπως το Ελληνικό.

Μετά το Νοέμβρη του 2017, ο «Ριζοσπάστης» είχε κάνει κάποιες σημαντικές αποκαλύψεις. Δυστυχώς, για τους κατοίκους της περιοχής, από τότε μέχρι σήμερα δεν έγινε απολύτως τίποτα. Ενα από τα πλέον χαρακτηριστικά είναι το εξής:

Τον Ιούλη του 2017 αναρτήθηκε από το υπουργείο Περιβάλλοντος το λεγόμενο «Προσχέδιο Διαχείρισης Κινδύνων Πλημμύρας» του Υδατικού Διαμερίσματος Αττικής. Το συγκεκριμένο προσχέδιο, λοιπόν, που θυμίζουμε ότι είναι επίσημο κυβερνητικό ντοκουμέντο, γράφει πως η Νέα Πέραμος δεν κινδυνεύει από πλημμυρικά φαινόμενα, ακόμα και από τέτοια φαινόμενα που συμβαίνουν μια φορά στα 100 χρόνια! Λέει συγκεκριμένα: Η Νέα Πέραμος εντάσσεται στη «χαμηλή ζώνη Μεγάρων - Ν. Περάμου. (...) δεν υπάρχει υψηλός ή πολύ υψηλός κίνδυνος πλημμύρας» ακόμη και «για πλημμυρική βροχόπτωση 100ετίας»! Για τη Μάνδρα διαπιστώνει υψηλό και πολύ υψηλό κίνδυνο, αλλά κατά περίπτωση και σε κάποια τμήματα! Κάπως έτσι αντιμετωπίζουν μια περιοχή που μέσα σε οκτώ μήνες έχει πλημμυρίσει δύο φορές, προκαλώντας ανυπολόγιστες επιπτώσεις στους εργαζόμενους και τις λαϊκές οικογένειες.

Ολα όσα συμβαίνουν, ξανά, αυτές τις μέρες, θέτουν ως επιτακτική ανάγκη να παρθούν επείγοντα μέτρα για την ανακούφιση των πληγέντων και για την αποκατάσταση των ζημιών. Κι επειδή βροχές, πλημμύρες και σεισμοί θα έρθουν και θα ξανάρθουν, έρχεται ξανά στο προσκήνιο η ανάγκη ο λαός να αγωνιστεί και να διεκδικήσει έργα και υποδομές που θα εξυπηρετούν τις ανάγκες του, θα προστατεύουν τη ζωή του. Αγώνας που για να έχει ελπιδοφόρα προοπτική, θα πρέπει να δένεται με την πάλη για έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, να φωτίζει το δρόμο του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού της οικονομίας με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και εργατικό έλεγχο. Στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού, ο ενιαίος κρατικός φορέας κατασκευών θα σχεδιάζει και θα υλοποιεί έργα που θα καλύπτουν το σύνολο των κοινωνικών αναγκών, συνδυάζοντας αρμονικά την κάλυψη των αναγκών για ασφαλείς και ποιοτικές υποδομές κατοικίας, εργασίας, άθλησης, διασκέδασης, μεταφοράς κ.λπ. με την προστασία της δημόσιας υγείας και ασφάλειας και του περιβάλλοντος από φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές.