“Η Νέα Δημοκρατία το τερμάτισε” – Δείτε το Podcast της ΚΝΕ για την καταστολή (VIDEO)

Χωρίς πολλές εισαγωγές, όπως σημείωσαν χιουμοριστικά και οι οικοδεσπότες του νέου podcast της ΚΝΕ ξεκίνησε το επεισόδιο με θέμα την καταστολή και καλεσμένους τη Μαρίνα Λαβράνου από το Τμήμα Λαϊκών Ελευθεριών και Δικαιοσύνης της ΚΕ του ΚΚΕ, όπως και το Βάλσαμο Συρίγο, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος για την Εργατική Συνδικαλιστική Δουλειά.

Η Μαρίνα Λαβράνου “έβαλε γκολ” κυριολεκτικά με το καλημέρα σας, σημειώνοντας πως στο ζήτημα της καταστολής “Η Νέα Δημοκρατία το τερμάτισε”, προσθέτοντας παράλληλα πως “πάτησε στις πίστες που είχε ανοίξει ο ΣΥΡΙΖΑ”, υπενθυμίζοντας το νέο ποινικό κώδικα που πλάσαρε ο τελευταίος ως “προοδευτικό”, αυξάνοντας τις ποινές σε μια σειρά αδικήματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για καταστολή λαϊκών δικαιωμάτων, ενισχύοντας παράλληλα τον τρομονόμο που τάχα θα καταργούσε. Σε αυτά πάτησε η ΝΔ, ενισχύοντας παραπέρα το αντιδραστικό οπλοστάσιο, με “μνημειώδες” σημείο μεταξύ πολλών άλλων την περιστολή των διαδηλώσεων, σημειώνοντας πως η επερχόμενη χρήση καμερών από αστυνομικούς μπορεί να χρησιμοποιηθεί για καταγραφή διαδηλωτών. Σημείωσε επίσης την αξιοποίηση της πανδημίας ως πρόσχημα για να περάσουν γρηγορότερα τα μέτρα.

Ο Βάλσαμος Συρίγος αναφέρθηκε στη στοχοθεσία της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, που “αποτελεί χτύπημα στην καρδιά” του συνδικαλιστικού κινήματος. Υπογράμμισε πως αυτοί που εκλέγονται και κυβερνούν με 20% του εκλογικού σώματος, ζητούν για την απεργία να αποφασίζει ηλεκτρονικά το 50+1% των εργαζομένων, ακόμα και όσων δε συμμετέχουν. Χαρακτήρισε το συνδικαλιστικό νόμο της ΝΔ πιο αναχρονιστικό από τους αναχρονιστικούς, λέγοντας πως “τώρα θα χαίρεται ο Λάσκαρης, γιατί βρήκε ανθρώπους να κάνουν αυτά που ονειρευότανε”, αναφερόμενος στο διαβόητο υπουργό Εργασίας της ΝΔ στη μεταπολίτευση, που ήθελε να καταργήσει την ταξική πάλη με έναν νόμο. Υπενθύμισε ότι αυτός ο νόμος είχε καταργηθεί από τους αγώνες των εργαζομένων στην πραγματικότητα. Συνέδεσε την κατάσταση με αυτά που γίνονται και στην Ευρώπη, καθώς οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά παρά να προστατεύσουν το αστικό αυτό σύστημα, ξέροντας πως νομοτελειακά οι λαοί θα εξεγερθούν. Σημείωσε γλαφυρά πως θέλουν τον κόσμο να είναι “σκάσε και σκάβε, σκάσε και πείνα, σκάσε και μη μιλάς”, με πρόσχημα και την πανδημία, λένε πως “έχουμε πόλεμο”, αλλά στο γιατρό που ζητάει όπλα του “λένε σκάσε και πολέμα”.

Η Μαρίνα Λαβράνου υπογράμμισε πως σε όλο τον κόσμο “οι αστοί πριν πεινάσουν μαγειρεύουν”, υπενθυμίζοντας μια σειρά μέτρα που ήδη και πριν την πανδημία, αλλά και στη διάρκεια της ψηφίστηκαν, όπως και την υποκρισία της ΕΕ, που εξανέστη για τον αυταρχισμό του Όρμπαν το καλοκαίρι, αλλά δεν είπε λέξη για τον αυταρχικό νόμο “Καθολικής Ασφάλειας” στη Γαλλία, όπως και τη διεύρυνση της “κατάστασης έκτακτης ανάγκης”. Αναφέρθηκε επίσης αναλυτικά σε αντίστοιχα νομοθετήματα και πρακτικές, τόσο σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όσο και στις ΗΠΑ. Απέρριψε το ιδεολόγημα ότι για την καταστολή ευθύνεται μόνο μια κυβέρνηση ή ένας υπουργός που έχει εμμονή, τονίζοντας πως οι αστικές τάξεις διεθνώς προετοιμάζονται, ενόψει της μεγαλύτερης καπιταλιστικής κρίσης μετά το 1929, με τα χειρότερα να βρίσκονται μπροστά μας.

Ιδιαίτερη αναφορά έγινε και για τη στοχοποίηση του “εχθρού – λαού” από την ΕΕ, με πρόσχημα την τρομοκρατία, όπου τσουβαλιάζονται ακροδεξιοί, φανατικοί ισλαμιστές και “ακροαριστεροί” ως δείγματα “επικίνδυνου ριζοσπαστισμού”. Ο Βάλσαμος Συρίγος πρόσθεσε πως η σοσιαλιστική ιδεολογία εξακολουθεί να πλανάται πάνω από τις χώρες σήμερα, ανεξάρτητα από την κατάσταση του κινήματος, κι αυτό “τους δημιουργεί σύγκρυο”. Δεν παρέλειψε φυσικά να αναφερθεί και στην πρόσφατη δίωξη που ο ίδιος υπέστη, ένα χρόνο μετά την επιτυχή κινητοποίηση αποτροπής πλειστηριασμού στην οποία συμμετείχε, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι η δίωξη ήρθε από το “τμήμα προστασίας του πολιτεύματος”, κάτι που δείχνει ότι θεωρούν την προστασία της λαϊκής κατοικίας ως απειλή για το πολίτευμα.

Τα υπόλοιπα, άκρως ενδιαφέροντα, μπορείτε να τα παρακολουθήσετε εδώ:

 

«Ολα καλά»;

Την ώρα που τα νοσοκομεία σε όλη τη χώρα και οι αντοχές του λαού έχουν ξεπεράσει προ πολλού τα όριά τους, η κυβέρνηση συνεχίζει προκλητικά να επαναλαμβάνει το «όλα καλά». Σ' αυτό το πνεύμα ήταν και η απάντηση του υπουργού Υγείας στην ερώτηση του «Ριζοσπάστη» στην προχτεσινή ενημέρωση για την πορεία της πανδημίας: Ο,τι ήταν να κάνουμε, το κάναμε. Τώρα τη λύση θα δώσει το εμβόλιο...

Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση έκανε πολλά για το πώς θα διασφαλίσει σε αυτές τις συνθήκες τα συμφέροντα και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Οχι όμως για την προστασία της υγείας και της ζωής του λαού.

Στην πραγματικότητα, η κατάσταση όσον αφορά το σύστημα Υγείας, τα μέτρα προστασίας σε μια σειρά κρίσιμους χώρους είναι χειρότερη απ' ό,τι πριν 9 μήνες. Κι όμως η κυβέρνηση λέει πως ό,τι ήταν να «κάνουμε το κάναμε και κάτι παραπάνω», όλα τώρα καθορίζονται από την ατομική στάση καθενός, ενώ τα ποντάρει όλα στο εμβόλιο, παρ' όλες τις συστάσεις επιστημόνων ότι αυτό δεν θα λύσει το πρόβλημα από τη μια μέρα στην άλλη. Κρύβοντας έτσι πίσω από το εμβόλιο τις ευθύνες της...

Παρ' όλα αυτά, μια μεγάλη γκάμα μέτρων που αφορούν τη διαχείριση προς όφελος της μεγαλοεργοδοσίας, αυτής καθ' αυτής της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης, βρίσκονται ήδη σε εφαρμογή.

Με τις ΠΝΠ που εκδόθηκαν στη διάρκεια του πρώτου κύματος και έγιναν νόμοι μέχρι το περασμένο καλοκαίρι, προβλέπονται μεταξύ άλλων νέα αντεργατικά «εργαλεία» για τη διευθέτηση και οργάνωση του χρόνου εργασίας, τη γενίκευση της εξ αποστάσεως εργασίας, την παραπέρα ελαστικοποίηση των όρων δουλειάς, τη μεταβολή της εργασιακής σχέσης χωρίς το αφεντικό να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.

Το τοπίο που διαμορφώνεται στην αγορά εργασίας και για «μετά την πανδημία» υλοποιεί το πάγιο «όνειρο» των ομίλων για δουλειά όπως, όποτε και για όσο απαιτούν τα κέρδη τους, γίνεται πραγματικότητα, σε συνδυασμό με τους νόμους που ψήφισαν προηγουμένως οι κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

Μια δεύτερη ομάδα μέτρων αφορούν «εκσυγχρονισμούς» και μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση του «επιχειρηματικού κλίματος», συμπληρώνοντας την παλιότερη νομοθεσία σε ζητήματα διευκόλυνσης των επενδύσεων.

Με δεκάδες νομοσχέδια, η κυβέρνηση έλυσε ζητήματα γραφειοκρατίας και καθυστερήσεων στις αδειοδοτήσεις επιχειρηματικών σχεδίων, χωροταξικών και περιβαλλοντικών εμποδίων στις επενδύσεις, ψήφισε νόμους που ευνοούν τη μεγαλύτερη συγκέντρωση σε κλάδους, θέσπισε φορολογικά και άλλα κίνητρα για την αποδοτικότερη επένδυση συσσωρευμένων κεφαλαίων.

Ενας τρίτος άξονας στο αντιλαϊκό της έργο αφορά την παραπέρα περιστολή των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών, με στόχο να μπουν εμπόδια στη διεκδίκηση και στη μαχητική έκφραση της λαϊκής δυσαρέσκειας από την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής. Εχουμε νόμο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, νέα κατασταλτικά μέτρα στο όνομα της προστασίας της υγείας, νέα σχέδια για περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος.

Βέβαια, η κυβέρνηση δεν ανακάλυψε τον τροχό μέσα στην πανδημία. Μέσα σε ένα χρόνο από τις εκλογές, ψήφισε πάνω από 120 νόμους, συμπληρώνοντας το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο όλων των προηγούμενων. Ενώ και μετά τον Μάρτη, απέδειξε τι εννοεί όταν λέει ότι η πανδημία μπορεί να μετατραπεί σε «ευκαιρία», αξιοποιώντας το «θα λογαριαστούμε μετά» του ΣΥΡΙΖΑ και το κλίμα συναίνεσης απ' όλα τα αστικά κόμματα.

Επομένως, το «όλα καλά» που αναμασά η κυβέρνηση, δεν αφορά τον λαό που στενάζει, αλλά το κεφάλαιο. Δεν έχει για κριτήριο την προστασία της υγείας του απέναντι στην πανδημία που σαρώνει, αλλά την ανάγκη των επιχειρηματικών ομίλων να θωρακιστούν από τη νέα οικονομική κρίση και να κρατήσουν «υγιή» τα κέρδη τους στις σημερινές συνθήκες.

Ακόμα και τώρα, που καταρρίπτεται το παραμύθι της «πετυχημένης διαχείρισης της πανδημίας», η κυβέρνηση αρνείται να πάρει ουσιαστικά μέτρα ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας και προστασίας του λαού σε κρίσιμους χώρους, όπως σε χώρους δουλειάς και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

Αντίθετα, με αμείωτους ρυθμούς συνεχίζει να ψηφίζει νόμους που διευκολύνουν την επιχειρηματικότητα, όπως το νέο χωροταξικό που ολοκληρώνεται σήμερα και πλήττει πολύμορφα τα λαϊκά συμφέροντα, ενισχύοντας τη συγκέντρωση γης στους μεγάλους ομίλους και τη χρήση της για επιχειρηματικούς σκοπούς.

Το δίλημμα για τον λαό είναι επομένως καθαρό: Θα ανεχτεί να γίνονται η υγεία, η ζωή και τα δικαιώματά του συντρίμμια στα γρανάζια μιας πολιτικής που ετοιμάζει τον επόμενο κύκλο κερδοφορίας για το κεφάλαιο; `Η θα βγει μπροστά με τις διεκδικήσεις του, προσαρμόζοντας σ' αυτές τις δύσκολες συνθήκες τον αγώνα του ενάντια στη βαρβαρότητα που του παρουσιάζουν ως κανονικότητα;