Σχόλιο-οχετός βγαλμένο από τον βόθρο της χρυσαυγίτικης προπαγάνδας από στέλεχος της ΝΔ

 

 

 Στη ρότα της αποσιώπησης των πολιτικών ευθυνών της κυβέρνησης σχετικά με την υπόθεση Λιγνάδη, ο Μακάριος Λαζαρίδης, βουλευτής της ΝΔ και για χρόνια συνεργάτης του Κ. Μητσοτάκη ως σύμβουλος Τύπου και Επικοινωνίας του γραφείου του, ξεθάβει χυδαιότητες, «copy - paste» από τη χρυσαυγίτικη φαρέτρα.

Χυδαιολογεί εναντίον του Άρη Βελουχιώτη, επικαλούμενος μάλιστα ανυπόγραφο, εμετικό -χρυσαυγίτικης κοπής- αντικομμουνιστικό δημοσίευμα «αναγνώστη» στον ιστότοπο «zougla.gr». 

Ο φασιστικός οχετός που κρύβεται στα μυαλά των “αρίστων” της ΝΔ πολλές φορές δεν μπορεί να συγκρατηθεί, και να καμουφλαριστεί διαφεύγοντας και πνίγοντας στη βρωμιά καθετί στο πέρασμά του. 

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που στέλεχος της ΝΔ επιστρατεύει αντικομμουνισμό δήθεν για να αντιπαρατεθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Είναι όμως κραυγαλέα προκλητικό να επιχειρεί βουλευτής της ΝΔ να βγάλει λάδι την κυβέρνηση, υιοθετώντας τις βρωμιές και τις χυδαιότητες που όλα τα προηγούμενα χρόνια φιλοξενούσαν τα μέσα προπαγάνδας της ναζιστικής εγκληματικής Xρυσής Aυγής.

Όταν η αστική δημοκρατία εκτρέφει τον φασισμό

 

Ο φασισμός και ο Ναζισμός δεν έπεσαν από τον ουρανό στον μεσοπόλεμο (1919-1939). Άπειρες πράξεις των αστικών δημοκρατιών των ιμπεριαλιστικών χωρών, εξέθρεψαν το φαινόμενο, ως άσσο στο μανίκι των ταξικών εξουσιών του κεφαλαίου για να αντιμετωπίσει, σε παγκόσμιο επίπεδο, τα ανερχόμενα κύματα επαναστατικών διαθέσεων των λαών με όχημα την κομμουνιστική ιδεολογία.

 Δεξιές αλλά και σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές από ακραίο αυταρχισμό μέχρι ακραίο εθνικισμό - ρατσισμό υλοποίησαν το σχέδιο. Βρήκαν τότε ως θύματα τους Εβραίους για να φορτώσουν, εσωτερικά, κάθε κακό της κοινωνίας από την ανεργία και την πείνα μέχρι τη «μόλυνση» της θρησκευτικής πολιτιστικής κουλτούρας και… αλλοίωση του αίματος των «καθαρών φυλών» και την ΕΣΣΔ, εξωτερικά, μαζί με τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» για να κτίσουν στη συνείδηση των λαών αδιέξοδα και διλήμματα που προετοίμαζαν την αποδοχή και του φασισμού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η «ομαλή» κοινοβουλευτική μετάβαση στον φασισμό στην Ιταλία, στην Ελλάδα, στην Γερμανία και σε άλλες χώρες. Και όπου δεν έπιανε «ομαλότητα» χύνονταν αίμα όπως στην Ισπανία με τον Φράνκο να σφάζει και τις ιμπεριαλιστικές χώρες να παριστάνουν τις ουδέτερες!

 

Η Γαλλία

Στη Γαλλία της σημερινής «καλής δημοκρατίας» συνεχώς και περισσότερο θεσμοθετούνται αυταρχικά μέτρα υποδαύλισης του ρατσισμού και του αυταρχισμού. Μετά την «ιδέα» για απαγόρευση βιντεοσκόπησης των εγκλημάτων των σωμάτων ασφαλείας κατά του λαού και των αντιπάλων της εξουσίας και αυθαιρεσίας του κεφαλαίου, μια νέα αποκρουστική «ιδέα» κάνει την εμφάνισή της. Η λογοκρισία και η δίωξη επιστημονικών ερευνών και μελετών που επισημαίνουν τους κινδύνους από την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έναντι των «διαφορετικών».

Τη θέση των Εβραίων και του κομμουνισμού, στον αποπροσανατολισμό των λαών από τα καθημερινά οικονομικά, εκπαιδευτικά, πολιτιστικά, υγειονομικά και άλλα αδιέξοδα, τώρα κατέλαβαν οι μουσουλμάνοι, οι επιστήμονες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η «ισλαμοαριστερά» που «διαφθείρει την κοινωνία»! 

Διαβάζουμε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ άρθρο των New York Times, ότι η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα εξετάσει ακαδημαϊκή έρευνα που, όπως είπε, τροφοδοτεί «ισλαμοαριστερές» τάσεις που «διαφθείρουν την κοινωνία»! Παράλληλα, καλού – κακού, η γαλλική Βουλή ψήφισε ένα γενικό νόμο κατά του ισλαμισμού «για να έχουμε», κατά τον ίδιο τρόπο που ψήφιζαν κάποτε νομοσχέδια κατά του κομμουνισμού, όπως πχ το δικό μας Ιδιώνυμο με ένθερμο υποστηρικτή τον «Εθνάρχη της Ελληνικής Δημοκρατίας», Ελευθέριο Βενιζέλο.

Η δε υπουργός ανώτατης εκπαίδευσης της Γαλλίας, Φρεντερίκ Βιντάλ, που θα τη ζήλευε και η κα Κεραμέως, ανακοίνωσε ότι το κρατικό Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας θα εξετάσει το σύνολο των ερευνών που γίνονται στη χώρα, με έμφαση στη μετα-αποικιοκρατία! Όχι, δεν στοχεύουν να λογοκρίνουν μια κάποια έρευνα, αλλά το σύνολο των ερευνών και μελετών που υπερασπίζουν την ιστορική αλήθεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα και δεν συμφέρουν στο δρόμο προς τον ρατσισμό και τον αυταρχισμό. Τι και αν η Διάσκεψη των Πρυτάνεων της Γαλλίας χαρακτήρισε τον ισλαμοαριστερισμό «ψευδοέννοια» την οποία χρησιμοποιεί η άκρα Δεξιά. Και στην Ελλάδα είπαν «κάτι» οι Πρυτάνεις, αλλά «φύτεψαν» την «πανεπιστημιακή» αστυνομία στα ΑΕΙ!

Στα έργα του Νοσφεράτου το φέρετρο και ο τάφος έτριζαν μόλις σταγόνες αίματος αθώων παρθένων έσταζαν πάνω του! Το τέρας του φασισμού τρέφεται από τέτοιες «ιδέες» και πολιτικές που ετοιμάζει η «αθώα» αστική δημοκρατία. Μόνο που αυτό δεν είναι λαϊκός μύθος στον κινηματογράφο αλλά σκληρή και αιματηρή πραγματικότητα για τους λαούς.

 

https://www.amna.gr/eu/article/530336/Mainetai-o-politismikos-polemos-sti-Gallia

 

 

Μαίνεται ο «πολιτισμικός πόλεμος» στη Γαλλία

 

ΘΈΣΕΙΣ & ΑΝΤΙΘΈΣΕΙΣ /Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2021, 14:50:56 / Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, των Norimitsu Onishi και Constant Méheut (*) 

 

Κλιμακώνοντας τις επιθέσεις της εναντίον θεωριών της κοινωνικής επιστήμης που υποστηρίζει ότι απειλούν τη Γαλλία, η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε αυτή την εβδομάδα ότι θα εξετάσει την ακαδημαϊκή έρευνα που, όπως είπε, τροφοδοτεί «ισλαμοαριστερές» τάσεις που «διαφθείρουν την κοινωνία». 
Η ανακοίνωση αυτή προκάλεσε φόβους για καταστολή των ακαδημαϊκών ελευθεριών - ιδιαίτερα σε σχέση με σπουδές γύρω από τη φυλή, το φύλο, τις μετα-αποικιακές σπουδές και άλλα πεδία που η γαλλική κυβέρνηση λέει ότι έχουν εισαχθεί από αμερικανικά πανεπιστήμια και υπονομεύουν τη γαλλική κοινωνία. 
Παράλληλα με την εξέλιξη αυτή, ψηφίστηκε από τη γαλλική Βουλή νομοσχέδιο κατά του ισλαμισμού, μιας ιδεολογίας που θεωρείται ότι ενθαρρύνει τρομοκρατικές πράξεις. Όλα αυτά εντάσσονται σε μια δεξιά στροφή του Μακρόν, ο οποίος αντιμετωπίζει κρίσιμες προεδρικές εκλογές το 2022. 
Η υπουργός ανώτατης εκπαίδευσης Φρεντερίκ Βιντάλ ανακοίνωσε ότι το κρατικό Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Ερευνας θα εξετάσει το σύνολο των ερευνών που γίνονται στη χώρα, με έμφαση στη μετα-αποικιοκρατία. «Ο ισλαμοαριστερισμός διαφθείρει όλη την κοινωνία, περιλαμβανομένων των πανεπιστημίων», είπε σε συνέντευξή της, προσθέτοντας ότι ορισμένοι καθηγητές προωθούν «ριζοσπαστικές» και «ακτιβιστικές» ιδέες.  

Η Γαλλία αποτελεί εδώ και έναν αιώνα ένα κοσμικό κράτος που στηρίζεται στην ιδέα ότι όλοι οι πολίτες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. Η ιδέα αυτή όμως δοκιμάζεται από τις διακρίσεις και την περιθωριοποίηση των μεταναστών, οι περισσότεροι από τους οποίους προέρχονται από παλιές αποικίες. Και το πολιτικό κατεστημένο θεωρεί ότι οι εκκλήσεις κατά των διακρίσεων απειλούν την ταυτότητα και την κοινωνική συνοχή της Γαλλίας. 

Με ασυνήθιστα σκληρή γλώσσα, ο ακαδημαϊκός κόσμος απέρριψε τις κατηγορίες της κυβέρνησης. Η Διάσκεψη των Πρυτάνεων χαρακτήρισε τον ισλαμοαριστερισμό «ψευδοέννοια» την οποία χρησιμοποιεί η άκρα Δεξιά. Και ο οργανισμός που επρόκειτο να πραγματοποιήσει την έρευνα που θέλει η κυβέρνηση, και έχει το όνομα «Αθηνά», ανακοίνωσε ότι δεν προτίθεται να την κάνει. 

Η μάχη αυτή για τις θεωρίες της κοινωνικής επιστήμης, που τις τελευταίες ημέρες έγινε πρωτοσέλιδο σε τουλάχιστον τρεις μεγάλες γαλλικές εφημερίδες, εντάσσεται σε έναν γενικότερο πολιτισμικό πόλεμο στη Γαλλία που τον τελευταίο χρόνο εκδηλώνεται με μαζικές διαδηλώσεις για τον ρατσισμό και την αστυνομική βία, αντικρουόμενες απόψεις για τον φεμινισμό και εκρηκτικές συζητήσεις για το ισλάμ και τον ισλαμισμό. 

Τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί επίσης μικρές και μεγάλες επιθέσεις ισλαμιστών, από τις οποίες έχουν σκοτωθεί 250 γάλλοι πολίτες. 
Αν και ο πολιτισμικός πόλεμος διεξάγεται στα μέσα ενημέρωσης και τη πεδίο της πολιτικής, έχει τις ρίζες του στα γαλλικά πανεπιστήμια. Τα τελευταία χρόνια, μια νέα γενιά κοινωνικών επιστημόνων χρησιμοποιεί καινούργια εργαλεία για να κατανοήσει μια χώρα που ήταν ανέκαθεν απρόθυμη να συζητήσει θέματα όπως ο ρατσισμός. Η τάση αυτή βρίσκει αντίθετους τους διανοούμενους πιο μεγάλης ηλικίας, που θεωρούν ότι οι θεωρίες αυτές είναι αμερικανόφερτες. Ο ίδιος ο πρόεδρος Μακρόν, που δεν έδειχνε στο παρελθόν ενδιαφέρον γι’αυτά τα πράγματα, έχει κερδίσει πολλούς συντηρητικούς τελευταία με τις επιθέσεις του εναντίον «ορισμένων θεωριών της κοινωνικής επιστήμης που εισάγονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες». 
«Η χρήση του όρου `ισλαμοαριστερισμός` έχει γίνει ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους εξουδετέρωσης της ακροδεξιάς», λέει η Κλοέ Μορέν, ειδικός της κοινής γνώμης στο Ιδρυμα Ζαν-Ζορές. Σύμφωνα με τον γάλλο κοινωνιολόγο Μαρουάν Μοχάμεντ, ειδικό για την ισλαμοφοβία, τέτοιοι όροι θα ακούγονται όλο και συχνότερα καθώς πλησιάζουν οι προεδρικές εκλογές, πολύ περισσότερο που εκτρέπουν τη συζήτηση από την κακή διαχείριση της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης από την κυβέρνηση. 

Ο όρος «ισλαμοαριστερισμός» αναφέρθηκε για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του 2000 από τον γάλλο ιστορικό Πιερ-Αντρέ Ταγκιέφ για να περιγράψει τη συμμαχία μεταξύ ακροαριστερών και ισλαμιστών εναντίον των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Τελευταία χρησιμοποιείται από την ακροδεξιά, αλλά και ορισμένους υπουργούς του Μακρόν, για να κατηγορηθούν όσοι είναι ήπιοι με τον ισλαμισμό και ασχολούνται περισσότερο με την ισλαμοφοβία. 

(*) Οι Νοριμίτσου Ονίσι και Κονστάν Μεέ είναι αρθρογράφοι των New York Times 
 
(New York Times) 

 

 

Το ιστορικό φαράγγι της Καντάνου θυσία (για μια ακόμα φορά) στο βωμό των επιχειρηματικών συμφερόντων!

 

Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας κατοίκων για την προστασία του ιστορικού φαραγγιού της Καντάνου:

Μελετώντας το πρακτικό (28/1-10-2020) των 57 (!) σελίδων,  από την συνεδρίαση του Κεντρικoύ Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων (ΚΣΝΜ),  που  έγινε στις 1 Οκτωβρίου 2020 και αφορούσε την γνωμοδότηση του για την   «τροποποίησης της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων υφιστάμενου λατομείου αδρανών υλικών της «Λατομεία Σελίνου Α.Ε.» για την προσθήκη μονάδων παραγωγής έτοιμου σκυροδέματος, ασφαλτομίγματος και διαχείρισης Α.Ε.Ε.Κ.», διαπιστώνουμε ότι: 

1.Οι υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού αγνοήθηκαν συστηματικά (μετά το 2015), δεν ενημερώθηκαν και κατά συνέπεια δεν ενέκριναν μια σειρά από αποφάσεις που πάρθηκαν από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση της Περιφέρειας Κρήτης, προς όφελος της εταιρείας  και εις βάρος του ιστορικού τόπου στο φαράγγι της Καντάνου. Κορωνίδα αυτών των αποφάσεων  αποτελεί η παραχώρηση (για χρήση)  στην εταιρεία του λατομείου 10 στρεμμάτων από τον ιστορικό τόπο και η μετάθεση της αποκατάστασης του περιβάλλοντα χώρου του στο μακρινό 2048!

2.Η εταιρεία δεν έχει εκπληρώσει,  μέχρι σήμερα, την υποχρέωση της για αποκατάσταση του πληγέντος τμήματος του ιστορικού τόπου, που είναι απαράβατος όρος της εγκριτικής απόφασης του ΥΠΠΟ το 2015 για την επαναλειτουργία του λατομείου.

3.Οι υπηρεσίες του ΥΠΠΟ τόσο στην Κρήτη, όσο και στην Αθήνα έχουν κατανοήσει σε βάθος τον κίνδυνο  της περαιτέρω υποβάθμισης και ολοσχερούς καταστροφής του ιστορικού φαραγγιού της Καντάνου από το λατομείο και για αυτό η Διεύθυνση Προστασίας Νεωτέρων Μνημείων (ΔΠΑΝΣΜ)  εισηγήθηκε προς το ΚΣΝΜ (πρακτικό σελ 18) : 

« Α) Tην μη έγκριση, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 16 του Ν. 3028/2002, της τροποποίησης της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων υφιστάμενου λατομείου αδρανών υλικών της «Λατομεία Σελίνου Α.Ε.» για την προσθήκη μονάδων παραγωγής έτοιμου σκυροδέματος, ασφαλτομίγματος και διαχείρισης Α.Ε.Ε.Κ., στη θέση Κακόσκαλα στον περιβάλλοντα χώρο του χαρακτηρισμένου ως ιστορικού τόπου παλιού επαρχιακού δρόμου της Καντάνου, Δήμου Καντάνου-Σελίνου, Περιφερειακής Ενότητας Χανίων, Περιφέρειας Κρήτης και την υποβολή νέας Μ.Π.Ε. στην οποία θα συμπεριλαμβάνονται τα εξής: 

1. 1. Να περιληφθούν όλες οι δράσεις και ενέργειες για την άμεση υλοποίηση της εγκεκριμένης μελέτης αποκατάστασης του πληγέντος τμήματος του δρόμου του ιστορικού τόπου, η οποία να ικανοποιεί τους όρους της εγκριτικής απόφασης του ΥΠΠΟΑ για την περιβαλλοντική αδειοδότηση του λατομείου (ΥΠΠΟΑ/ΓΔΑΜΤΕ/ΔΠΑΝΣΜ/311341/28784/3943/30.11.2015). 
2. Να τροποποιηθούν ως προς το χρονοδιάγραμμα εκτέλεσης των εργασιών αποκατάστασης των εκτάσεων Β1, Β2 και Β3 τόσο η νέα Μ.Π.Ε. όσο και η εκπονηθείσα μελέτη φυτοτεχνικής αποκατάστασης και η εγκριτική της υπ’ αρ. 2462/24.07.2019 Απόφαση της Συντονίστριας Α.Δ.Κ. (Αποκεντρωμένη Διοίκηση Κρήτης) και να υποβληθούν προς έγκριση στην ΥΝΜΤΕΚ. Η αποκατάσταση των εν λόγω εκτάσεων θα πρέπει να υλοποιηθεί σε συνέργεια με την αποκατάσταση του πληγέντος τμήματος του ιστορικού δρόμου και να ολοκληρωθεί σε διάστημα όχι μεγαλύτερο των δύο ετών μετά από την ολοκλήρωση των εργασιών αυτής. Οι παραπάνω εργασίες θα υλοποιούνται υπό την εποπτεία και σε συνεννόηση με την ΥΝΜΤΕ Κρήτης. 

Β) Τη μη επέκταση στο μέλλον της εξορυκτικής δραστηριότητας και σχετικών εγκαταστάσεων νοτιοανατολικά του οριοθετημένου ρέματος και του προστατευόμενου δρόμου, για την προστασία του ιστορικού τόπου της Καντάνου και την ανάσχεση της προϊούσας υποβάθμισης του φυσικού και πολιτιστικού τοπίου της περιοχής. Για το σκοπό αυτό θα πρέπει να κινηθεί η διαδικασία αποχαρακτηρισμού της λοιπής μη αδειοδοτημένης λατομικής περιοχής νοτιοανατολικά του οριοθετημένου ρέματος, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία. »

Για το Β της παραπάνω εισήγησης  και την μη επέκταση του λατομείου , η εταιρεία (φανερά ενοχλημένη)  ζήτησε την ανάκληση του και την αναβολή της συζήτησης στο ΚΣΝΜ. Μάλιστα είχε προηγηθεί, έγγραφο της,  προς την Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων Κρήτης, με την “απειλή” (;) της παράβασης καθήκοντος για τον “παράνομο”  (σύμφωνα με την εταιρεία) περιορισμό της λατομικής περιοχής. (πρακτικό σελ 15)

Όμως η ΔΠΑΝΣΜ στην εισήγηση της προς το ΚΣΝΜ (σελ 18) έκανε σαφές ότι «Απαντώντας (στην εταιρεία) θα λέγαμε ότι επιχειρείται ο περιορισμός της εξορυκτικής δραστηριότητας στην υφιστάμενη αδειοδοτημένη περιοχή, στο άμεσο περιβάλλον του προστατευόμενου επαρχιακού δρόμου, η προστασία του οποίου αποτελεί καθήκον των αρμοδίων Υπηρεσιών του ΥΠΠΟΑ, όπως αναφέρεται στο άρθρο 10 του Ν. 3028/2002.»

4) Καταγράφονται με σαφήνεια οι μελλοντικές προθέσεις της εταιρείας με τα λόγια του μηχανικού και μελετητή της, που συμμετείχε στην συνεδρίαση του ΚΣΝΜ: «Η εταιρεία, όμως, διατηρεί το δικαίωμα, τροποποιώντας, πάντα, τις μελέτες, να μπορέσει να κάνει επέκταση ανατολικά. Υπάρχει χώρος ο οποίος πληροί τις προδιαγραφές, δηλαδή τα 50μ. που έχουν καθοριστεί, τα 20μ. από την ζώνη του οριοθετημένου ρέματος, και λόγω του αναγλύφου, να είναι, πρακτικά, αθέατες οι βαθμίδες εκμετάλλευσης, αλλά αυτό δεν αποτελεί αντικείμενο της παρούσας μελέτης. Αυτό θα γίνει μελλοντικά. Και προφανώς, θα περάσει πάλι από την Υπηρεσία.  ( Πρακτικό ,σελ 37)

Τελικά το ΚΣΝΜ (και στην συνέχεια η Υπουργός Πολιτισμού), ενέδωσαν στις πιέσεις της εταιρείας και δεν συζήτησαν,  ούτε έλαβαν απόφαση, σχετικά με το (Β) της εισήγησης των Υπηρεσιών που αφορούσε «την μη επέκταση στο μέλλον της εξορυκτικής δραστηριότητας.»

Είναι πλέον  (και ήταν εξ αρχής) πασιφανές, ότι η απόφαση,  τον Μάιο του 2020, του Περιφερειακού Συμβούλιου Κρήτης για τον καθορισμό των λατομικών περιοχών στην ΠΕ Χανίων, που απέκρυπτε την κήρυξη του ιστορικού τόπου και την  σχετική απόφαση του ΣΤΕ, στο φαράγγι της Καντάνου, δεν λήφθηκε τυχαία ή από λάθος! Δρομολογεί την  σχεδιαζόμενη επέκταση του λατομείου στο σύνολο της λατομικής περιοχής των 348 στρ.

Για αυτό και δεν διορθώθηκε όταν δεκάδες φορείς – σύλλογοι και εκατοντάδες πολίτες το ζήτησαν εγγράφως από το Περιφερειακό Συμβούλιο. 

Όπως είναι ξεκάθαρο και το ότι για  να σωθεί το ιστορικό φαράγγι της Καντάνου θα πρέπει άμεσα, όπως προτείνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού και ζητούν οι φορείς και πολίτες, αλλά και το δημοτικό συμβούλιο Καντάνου Σέλινου   «να κινηθεί η διαδικασία αποχαρακτηρισμού της λοιπής μη αδειοδοτημένης λατομικής περιοχής νοτιοανατολικά του οριοθετημένου ρέματος» και  η εξεύρεση νέας λατομικής περιοχής στις προβλεπόμενες θέσεις, από το ΣΧΟΑΠ (Πελεκάνου)  του Δήμου Καντάνου  – Σελίνου. 

ΕΚΦΑΝΣΕΙΣ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

 

Ανάμεσα στις  διάφορες αποκαλύψεις, σχετικά με περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης από τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Δ. Λιγνάδη, που αυτές τις ημέρες διαδέχονται η μία την άλλη είναι κι εκείνη που εμπλέκει δομές ανηλίκων προσφύγων τριών μη κυβερνητικών οργανώσεων, οι οποίες είχαν συμφωνήσει μαθήματα στο θέατρο του Δ. Λιγνάδη για τα παιδιά, τα οποία όμως αρνούνταν πεισματικά μετά τις αρχικές επισκέψεις να ξαναπάνε. Αυτή η αποκάλυψη, σε συνδυασμό με  τις καταγγελίες για τη σεξουαλική κακοποίηση σε εφήβους από τον ηθοποιό σχεδόν συμπυκνώνει την εποχή μας. Δηλ.  ένα επίπλαστο ενδιαφέρον για τον κατατρεγμένο, το οποίο κρύβει τη στυγνή εκμετάλλευσή του, σε συνδυασμό με μια επίδειξη πνευματικής ανωτερότητας που αποδέχεται τον παρία με καθορισμένους όρους στο κοινωνικό περιθώριο που εξυπηρετεί την ισχύουσα τάξη πραγμάτων. Η ανάθεση από ΜΚΟ σ’ έναν σκηνοθέτη, χωρίς να εξεταστούν οι πραγματικές προθέσεις του,  να προσφέρει σε  ασυνόδευτους ανήλικους πρόσφυγες, από χώρες εμπόλεμες, διαφορετικού πολιτισμού,  γνώσεις θεατρικές είναι μια αντιπροσωπευτική εικόνα αυτής της αντίληψης. Σ’ αυτή την εικόνα  μοιάζει να εξαφανίζεται η διάκριση μεταξύ ατόμου και κοινωνίας, και όπου τα άτομα,  από τη μια ανήλικα παιδιά, πρόσφυγες,  χωρίς οικογένεια, χωρίς πατρίδα, χωρίς πόρους και  από την άλλη προικισμένος καλλιτέχνης, μεγαλοαστός, μέρος της κυρίαρχης τάξης της χώρας,  εμφανίζονται ως οι τέλειες αλληγορίες της κοινωνίας. Η εκμετάλλευση της απόγνωσης με το πρόσχημα της τέχνης. Η εκλεπτυσμένη Δύση πάντα εκμεταλλεύεται με …στυλ. Κι αυτό φαίνεται και στις κοινωνικές κατηγορίες που επιλέγονται για να περιγράψουν ή να καθορίσουν ένα κοινωνικό πρόβλημα που συνδέονται στενά με τις πολιτικές στρατηγικές οι οποίες χρησιμοποιούνται για την καταπολέμησή του αφού  ακόμα  και οι λέξεις δεν είναι ουδέτερες.  Έτσι π.χ η λέξη παιδεραστία μοιάζει ίσως και να ωραιοποιεί την σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών ή τη σεξουαλική εκμετάλλευσή τους που σε μεγάλο βαθμό είναι πρόβλημα που σχετίζεται και με τις κοινωνικές ανισότητες.  

          Τα σεξουαλικά αδικήματα εναντίον των παιδιών βιώνονται ως η πιο δραματική μορφή σεξουαλικής βίας και έχουν να κάνουν με την αντίληψη της παιδικής ηλικίας ως φάση ειδική της ζωής που  συνδέεται με τις έννοιες της ευθραυστότητας και ανορθολογικότητας. Αυτό το  ιδανικό της αγνότητας και της αθωότητας της παιδικής ηλικίας προέκυψε κατά τη το τέλος του 17^ου  αιώνα και στις αρχές του 18^ου  αιώνα. Η εμφάνιση μάλιστα της έννοιας της παιδικής ηλικίας σίγουρα αποτελεί προϋπόθεση για την ηθική καταδίκη της βίας κατά των παιδιών, στο τέλος του 19^ου  αιώνα, και αργότερα, το κίνημα κατά της οικιακής παιδικής κακοποίησης στη δεκαετία του 1960, με επικεφαλής τους Αμερικανούς παιδίατρους. Η σεξουαλική διάσταση της παιδικής κακοποίησης κέρδισε εξέχουσα θέση στις ΗΠΑ με τη συνδρομή και του φεμινιστικού κινήματος κατά της σεξουαλικής βίας στο σπίτι. Στη δεκαετία του 1990 το θέμα της σεξουαλικής  βίας κατά των παιδιών σχετίζεται με την εμφάνιση ενός νέου ιδεώδους της παιδικής ηλικίας, που είναι το παιδί ως αντικείμενο ειδικών δικαιωμάτων. Η κακοποίηση λοιπόν παιδιών ορίζεται ως παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μαζί με τις άλλες μορφές βίας και σεξουαλικής εκμετάλλευσης τους. Σε αυτό το πλαίσιο, τα σεξουαλικά αδικήματα εναντίον των παιδιών αποκτούν μια νέα διάσταση και δεν έχει να κάνει με την κλοπή της αθωότητας ή της αγνότητας, αλλά με βία και παραβίαση των δικαιωμάτων.

           Εάν τα συναισθήματα συμπόνιας προς τα κακοποιημένα παιδιά τα κάνουν να θεωρηθούν ως θύματα βίας, το αίσθημα τρόμου και αποτροπιασμού για ό,τι υφίστανται μπορεί συχνά να εμφανιστεί και  να δημιουργήσει μια αναπαράσταση των ίδιων παιδιών ως διεστραμμένα παιδιά, σεξουαλικά επικίνδυνα. Κι αυτό γιατί έχοντας  αυτά μετατοπιστεί σε ερωτικό έδαφος, το σεξουαλικό παιδί συμμετέχει, παράλληλα με τον παιδόφιλο, στη διαδικασία της ρύπανσης των ενήλικων φαντασιώσεων της παιδικής ηλικίας ως εποχής σεξουαλικής αθωότητας. Και πιθανόν στην πραγματικότητα οι σταυροφορίες κατά της παιδεραστίας αντί να προστατεύει τα κακοποιημένα παιδιά, προστατεύει μόνο το σύγχρονο ιδανικό της παιδικής ηλικίας, βασισμένο στις ιδέες της αγνότητας και της αθωότητας, που απειλούνται. Ίσως γι’ αυτό η αξιοποίηση και η εξιδανίκευση της αθωότητας δεν αντιπροσωπεύουν τον καλύτερο τρόπο για να διασφαλιστούν τα δικαιώματά τους. Γιατί πρόκειται από τη μια  για έναν μηχανισμό που  μπορεί να ενισχύει τη θέση  των παιδιών σχετικά με την ευπάθεια στις σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ διαφορετικών γενεών ή σε άλλες ασύμμετρες αλληλεπιδράσεις. Συγχρόνως όμως  μπορεί να αποκλείει όσους έχουν ήδη χάσει την αθωότητα του δικαιώματος στην προστασία, είτε μπορεί να κρύβει άλλες μορφές βίας και κατάχρησης εξουσίας εκτός από τη σεξουαλική κακοποίηση, είτε να  ενισχύει την πειθαρχική διάσταση της παιδικής νομοθεσίας που βασίζεται σε τεχνικές επιτήρησης και τιμωρίας. Γι’ αυτό και οι ανήλικες πρόσφυγες, μόνοι και απροστάτευτοι, ανεπιθύμητοι στον τόπο που ζήτησαν καταφύγιο, αποξενωμένοι από την κοινωνία που ανέχεται τον εγκλεισμό σε στρατόπεδα όχι μόνο είναι πιο ευάλωτοι σε κάθε είδους βία αλλά και οι συνέπειες από την κακοποίησή τους  τις περισσότερες φορές είναι μηδενικές. 

        Ο σκηνοθέτης με το κύρος της θέσης του, την ικανότητα του ταλέντου του μπορούσε να χειραγωγεί για να υποτάσσει στις επιθυμίες του, που ταύτιζε με  τη μαγεία της τέχνης, ανήλικες προσδοκίες.  Κι αυτό δεν είναι εξαίρεση, ακόμα κι αν δεν παίρνει πάντα κακουργηματικό χαρακτήρα. Στην αστική κοινωνία οι σχέσεις κυριαρχίας και υποταγής είναι εγγενείς σε κάθε τομέα που ασκούνται και είναι αυτές που καθορίζουν και τη μορφή σεξουαλικότητας των κοινωνιών. Μια σεξουαλικότητα που χαρακτηρίζεται από την εμπορευματοποίηση, την υποδούλωση, που μετατρέπεται σε αντικείμενο και μέσο ανταλλαγής,  είναι επόμενο  να  δημιουργεί περιβάλλοντα όπου  η σεξουαλική κακοποίηση να θεωρείται μια μορφή έκφρασής του ελέγχου και της υπεροχής πάνω σ’ έναν άλλο άνθρωπο και να αγοράζεται. Γι’ αυτό και σε τέτοιες υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης εμπλέκονται άτομα εξουσίας από χώρους πολιτικής, τέχνης, θρησκείας κλπ. τα οποία, κατά τα φαινόμενα, στην περίπτωση του Δ. Λιγνάδη έδειξαν ιδιαίτερη μέριμνα να καλυφτούν ίχνη, με την καθυστέρηση της δικαιοσύνης να ενεργοποιηθεί.

       Εν ολίγοις, ο σημερινός καπιταλισμός δεν μπορεί να γίνει κατανοητός αγνοώντας τις συγκεκριμένες επιπτώσεις του στις γυναίκες και τα παιδιά, αγνοώντας τον αντίκτυπο του παγκόσμιου συστήματος πορνείας, αγνοώντας την εμπορευματοποίηση της ζωής οπουδήποτε στον κόσμο. Η ενίσχυση των κοινωνικών ανισοτήτων, η φτώχεια πολλών πληθυσμών, ιδίως γυναικών και παιδιών και κατά συνέπεια, η αυξημένη μετανάστευσή τους, είναι παράγοντες που ευνοούν την εμπορία για σκοπούς πορνείας. Τα ανθρώπινα όντα που διακινούνται παγκοσμίως με σκοπό την πορνεία είναι σημαντικά πιο πολυάριθμα από αυτά που διακινούνται για οικιακή εκμετάλλευση ή φθηνή εργασία. Η τάση είναι η πορνεία όλο και νεότερων παιδιών καθώς και η χρήση τους στην πορνογραφία. Η υποβολή στους κανόνες της αγοράς και στους συμβατικούς νόμους ανταλλαγής οδηγεί σε μια ολοένα και πιο διαδεδομένη αποδοχή της πορνείας. Έχει γίνει τώρα και η πορνεία, για έναν σημαντικό αριθμό κρατών και οργανισμών, μια δουλειά όπως οποιαδήποτε άλλη, μια απλή σεξουαλική εργασία και ακόμη και «δικαίωμα» ή «ελευθερία». Στο όνομα της αυτονομίας των ανθρώπων και του δικαιώματος ελέγχου του σώματος κάποιου, γίνεται υπεράσπιση του δικαιώματος στην πορνεία και την εμπορία γυναικών με σκοπό την πορνεία και  αυτή η αντίληψη επιβάλλεται σταδιακά. Η σεξουαλική ελευθερία έχει μετατραπεί πλέον σε  μια αγοραία αξία και ένα στοιχείο κοινωνικής ηθικής. Σε μια διαστρέβλωση των εννοιών και στο όνομα της υπεράσπισης των σεξουαλικών εργαζομένων και του δικαιώματος στην ατομική αυτοδιάθεση όχι μόνο οι σεξουαλικές βιομηχανίες προσαρμόστηκαν στους καπιταλιστικούς κανονισμούς που προάγουν τα οφέλη της αγοράς, αλλά νομιμοποίησαν την εμπορευματοποίηση της σεξουαλικότητας των ανθρώπων.

         Όλα αυτά λοιπόν που αποκαλύπτονται για σεξουαλικές κακοποιήσεις  δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά, είναι εκφάνσεις της κυρίαρχης εξουσίας,  εκφράσεις ενός συστήματος που αγοράζει και πουλά τα πάντα και καλύπτονται από τους επάλληλους κύκλους της κυρίαρχης εξουσίας.