ΠΑΜΕ: Καταγγελία του εργασιακού μεσαίωνα της Aegean

Από ΑΤΕΧΝΩΣ 2020

Τις απαράδεκτες πρακτικές των αεροπορικών εταιρειών της «Aegean», η οποία ενώ επιδοτείται με εκατοντάδες εκατομμύρια από τις κυβερνήσεις, επιβάλλει ένα σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα στους εργαζομένους της καταγγέλλει το ΠΑΜΕ.

Παράλληλα στηρίζει την κινητοποίηση της Επιτροπής Αγώνα Εργαζομένων στο Αεροδρόμιο της Αθήνας την Τετάρτη 10 Ιούνη στις 9.30 π.μ. στο «Ελευθέριος Βενιζέλος».

Σε ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ σημειώνει:

Η εταιρεία, που διαφημίζεται μαζί με τις εκάστοτε κυβερνήσεις για τα εκατομμύρια των τουριστών που μεταφέρει κάθε χρόνο και για τους πελάτες που δίνει σε “FRAPORT” και ομίλους του τουρισμού, από 1η Απρίλη έβαλε σε αναστολή εκατοντάδες εργαζόμενους.
Όμως την ίδια ώρα οι εργαζόμενοι της “Aegean” καταγγέλλουν ότι ενώ είναι σε αναστολή, δουλεύουν μέσω τηλεργασίας και μάλιστα χωρίς ωράριο, από το πρωί ως το βράδυ, καθώς η εταιρεία τους υποχρεώνει να είναι πάντα διαθέσιμοι να απαντήσουν σε κλήσεις ή email.

Στην ουσία η κυβέρνηση επιδοτεί τη δωρεάν εργασία, χωρίς ωράριο, χωρίς καμία προστασία, χωρίς κανέναν έλεγχο.
Αυτή η κατάσταση έρχεται να προστεθεί στις απολύσεις συμβασιούχων, στο μέτρο της εκ περιτροπής εργασίας που ήδη η εταιρεία έχει ανακοινώσει ότι θα εφαρμόσει και συνεπάγεται μείωση μισθών κατά 20%.
Με την απειλή της απόλυσης και της ανεργίας η “Aegean” επιβάλλει τζάμπα εργασία, με κρατική επιδότηση.

Οι εξελίξεις αποδεικνύουν ότι αεροδρόμια, λιμάνια, καράβια, αεροπλάνα είναι κουφάρια χωρίς τους χιλιάδες εργαζόμενους.
Εργαζόμενοι που ξεζουμίζονται καθημερινά για τα κέρδη μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων.
Εργαζόμενοι που όσο τα κέρδη της τουριστικής ανάπτυξης αυξάνονταν, ξέχναγαν τι θα πει ωράριο, σπίτι, ξεκούραση.
Ενώ τώρα με αφορμή τον κορονοϊό, βλέπουν τις εταιρείες να τους κόβουν τον μισθό, να απαιτούν δουλειά 24 ώρες το 24ωρο και να προχωρούν και σε απολύσεις.

• Δεν θα φορτωθούμε τα βάρη της κρίσης
• Πληρώσαμε πολλά, δεν θα πληρώσουμε ξανά!
• Οργάνωση και αγώνας η απάντησή μας

Το ΠΑΜΕ καταγγέλλει τις απαράδεκτες αυτές πρακτικές της “Aegean”.

Καλούμε τους εργαζόμενους να οργανωθούν στα συνδικάτα τους να παλέψουν και να συσπειρωθούν στην Επιτροπή Αγώνα Εργαζομένων στο Αεροδρόμιο της Αθήνας, το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου Ανατολικής Αττικής και τα Συνδικάτα του χώρου.

Στηρίζουμε την κινητοποίηση της Επιτροπής Αγώνα Εργαζομένων στο Αεροδρόμιο της Αθήνας την Τετάρτη 10/6 στις 9.30 στο “Ελευθέριος Βενιζέλος”.

Κανένας χωρίς εισόδημα.
Να πληρώσουν κράτος και εργοδοσία.

ΗΠΑ: Βίντεο καταγράφει οπαδούς του Τραμπ να μιμούνται τη δολοφονία του Φλόιντ!

Από atexnos2019 atexnos2019 

Μια πρωτοφανή αθλιότητα ακροδεξιών οπαδών του αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ κατέγραψε κάμερα στο Νιού Τζέρσι των ΗΠΑ.
Κατά τη διάρκεια διαδήλωσης για τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ στην πόλη Φράνκινβιλ, δύο άντρες θέλησαν να προκαλέσουν τους συγκεντρωμένους φτάνοντας στο έσχατο σημείο παλιανθρωπιάς. Επιχείρησαν να κοροϊδέψουν τη δολοφονία του Φλόιντ, μιμούμενοι την σκηνή του φόνου!
Ο ένας εκ των δύο, πεσμένος στο έδαφος, παρίστανε τον αδικοχαμένο Φλόιντ και ο δεύτερος βρίσκονταν από πάνω του, μιμούμενος τον λευκό αστυνομικό που του πατούσε το λαιμό. Ταυτόχρονα οι δύο άντρες εκτόξευαν ύβρεις και απειλές κατά των διαδηλωτών.

Στο βίντεο που τράβηξε διαδηλωτής, πίσω από τους δύο άντρες που είχαν στηθεί στην άκρη του δρόμου διακρίνονται απλωμένες μια σημαία των ΗΠΑ και μια της προεκλογικής καμπάνιας του Τραμπ.
Σύμφωνα με το δίκτυο ABC, το ένα εκ των δύο ατόμων που πρωταγωνίστησαν στην εμετική σκηνή εργάζεται στην Σοφρωνιστική Υπηρεσία της Πολιτείας του Νιού Τζέρσι.
Μετά τη δημοσιοποίηση του βίντεο αμφότεροι τέθηκαν σε διαθεσιμότητα από τις δουλειές τους, ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη πειθαρχικός έλεγχος.

Κόλαφος για Λαγό και Μίχο η απόφαση για την επίθεση στο «Συνεργείο»

Από iraklis3

Δημοσιεύτηκε η απόφαση του Β’ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών για την επίθεση του τάγματος εφόδου της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή στο «Συνεργείο» στην Ηλιούπολη στις 10/7/2013, με κατηγορούμενους τους Ι. Λαγό, Ν. Μίχο και άλλα μέλη και στελέχη της.
Υπενθυμίζεται ότι οι Λαγός και Μίχος είχαν καταδικαστεί για ηθική αυτουργία σε επικίνδυνες σωματικές βλάβες, ενώ άλλα πέντε μέλη και στελέχη της ναζιστικής οργάνωσης είχαν καταδικαστεί ως φυσικοί αυτουργοί επικίνδυνων σωματικών βλαβών και οπλοχρησίας. Το Εφετείο έχει προσδιοριστεί για τις 11/9/2020.
Η απόφαση εκθέτει με ακρίβεια τον τρόπο λειτουργίας της ναζιστικής οργάνωσης, που είναι παρόμοιος με τις τρεις επιθέσεις που εξετάζει το δικαστήριο στη μεγάλη δίκη της εγκληματικής οργάνωσης (τη δολοφονία Φύσσα και τις δολοφονικές επιθέσεις στους Αιγύπτιους αλιεργάτες και στους κομμουνιστές και συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ) στο πλαίσιο της διερεύνησης ύπαρξης εγκληματικής οργάνωσης του άρθρου 187ΠΚ.
Σύμφωνα με την απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου, η μοτοπορεία των χρυσαυγιτών ξεκίνησε από τον Πειραιά «με τελικό προορισμό το “Συνεργείο”, όπου στεγαζόταν το Αντιφασιστικό Μέτωπο Ηλιούπολης (…) Η πορεία είχε οργανωθεί από την τοπική οργάνωση της Χρυσής Αυγής στον Πειραιά. Συμμετείχαν 40-50 μηχανές, με δύο επιβαίνοντες η καθεμία (…) Τα άτομα φορούσαν στολές παραλλαγής και κοντομάνικα μπλουζάκια μαύρου χρώματος, ορισμένα δε ήταν με τα διακριτικά “Χρυσή Αυγή” (…) Όταν έφτασαν στο “Συνεργείο”, περίπου 10-15 άτομα κατέβηκαν από τις μηχανές και ορισμένοι εξ αυτών επιτέθηκαν στον Παναγιώτη Δριμυλή, ενώ οι υπόλοιποι μπήκαν στο χώρο και προξένησαν φθορές (…) Κατά την επίθεση στον Δριμυλή οι δράστες χρησιμοποιούσαν τα ξύλινα κοντάρια που είχαν μαζί τους, τα κράνη που ορισμένοι έφεραν και τα cryptonite, χτυπώντας τον στο κεφάλι και στο σώμα. Η επίθεση κράτησε 2-3 λεπτά (…) Κατόπιν ανέβηκαν όλοι στις μηχανές και συνέχισαν την πορεία τους φτάνοντας στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στον Άλιμο».
Επίσης, το σκεπτικό της απόφασης για τους πρώην βουλευτές Λαγό και Μίχο «(ο Ι. Λαγός) ακολουθώντας με το αυτοκίνητό του την πορεία, επέβλεπε τη συμμετοχή των προσώπων που ακολουθούσαν την πορεία και την εξέλιξη του συμβάντος. Όπως προκύπτει από τα μηνύματα που είχε ανταλλάξει πριν και μετά το συμβάν, ήταν από τους οργανωτές της πορείας. Και στα μηνύματα που ο ίδιος έστειλε αναφορικά με το συμβάν αναφέρει “πήγε πολύ καλά, αλλά στο τέλος κάνανε προσαγωγές” και χρησιμοποιεί πρώτο πληθυντικό αριθμό (“ήρθαμε και τους γ….σαμε”, “πάμε τώρα στο τμήμα”), το οποίο υποδηλώνει ότι είχε κεντρικό ρόλο στην οργάνωση της πορείας και της επίθεσης και με την παρουσία του ενίσχυσε την απόφαση των ως άνω κατηγορουμένων (και των υπολοίπων αγνώστων δραστών) να πραγματοποιήσουν την επίθεση. Αντίστοιχα και ο δεύτερος κατηγορούμενος (ο Νίκος Μίχος) είχε ανάλογο ρόλο. Ειδοποιήθηκε, δε, για να συμμετάσχει από τα κεντρικά γραφεία του κόμματος».
Υπενθυμίζεται ότι ο Ι. Λαγός εξακολουθεί να είναι σήμερα «ανεξάρτητος» ευρωβουλευτής.
Πηγή: 902.gr

Διακόπτει όλες τις επαφές της με τη Νότια Κορέα η ΛΔΚ – Διώξεις σε αντικαθεστωτικούς “ακτιβιστές” προανήγγειλε η Σεούλ

Κατιούσα

Με έκτακτο δελτίο της τηλεόρασης της ΛΔΚ ανακοινώθηκε την Τρίτη το απόγευμα τοπική ώρα, η απόφαση της κυβέρνησης της χώρας να διακόψει κάθε επαφή με την Νότια Κορέα η οποία πλέον “θα πρέπει πλήρως να αντιμετωπίζεται ως εχθρός”, κατηγορώντας την κυβέρνηση των γειτόνων πως οδηγούν της ενδοκορεατικές σχέσεις σε “κατάσταση καταστροφής”. Η ανακοίνωση επιβεβαίωσε δημόσια αυτό που είχε διαφανεί από το πρωί, όταν οι αρχές της ΛΔΚ αρνήθηκαν να απαντήσουν σε προσπάθειες επικοινωνίες της Ν. Κορέας μέσω τεσσάρων διαφορετικών διαύλων. Μετά το 2018 είχε θεσμοθετηθεί κατόπιν συμφωνίας απευθείας τηλεφωνική γραμμή μεταξύ των ηγετών στις δυο Κορέες, η οποία ωστόσο δεν είχε χρησιμοποιηθεί ποτέ ως σήμερα, παρότι η επικοινωνία αξιωματούχων σε χαμηλότερες βαθμίδες στα σύνορα ήταν καθημερινή ως χθες.
Η απόφαση της ΛΔΚ έρχεται μετά από τις συνεχιζόμενες προκλήσεις ομάδων αυτόμολων “ακτιβιστών” στα σύνορα, που εδώ και χρόνια στέλνουν τεράστια μπαλόνια με προπαγανδιστικά μηνύματα και δήθεν ανθρωπιστική βοήθεια προς τον πληθυσμό της χώρας. Η δραστηριότητα αυτή έχει ενταθεί το τελευταίο διάστημα, οδηγώντας τη ΛΔΚ να απευθύνει εγκαίρως προειδοποιήσεις πως θα έκλεινε το γραφείο επαφών με τη Ν. Κορέα, ένα εργοστάσιο κοινής διαχείρισης των δύο χωρών, καθώς και ότι θα ακυρώσει τη στρατιωτική συμφωνία αποκλιμάκωσης που είχε υπογραφεί το 2018. Παράλληλα, στη χώρα οργανώθηκαν μεγάλες διαδηλώσεις πολιτών που διαμαρτύρονταν κατά της στάσης της Ν. Κορέας το διάστημα που προηγήθηκε της απόφασης για διακοπή των επαφών. Η συγκεκριμένη απόφαση ανακοινώθηκε από την αδερφή του Κιμ Γιονγκ-Ουν, Κιμ Γιο-Τζονγκ, τροφοδοτώντας νέο κύκλο σεναριολογίας στα δυτικά ΜΜΕ για το ρόλο της ως πιθανής διαδόχου του Κιμ, λίγες βδομάδες μετά τον υποτιθέμενο “θάνατό” του.

Μετά από αυτές τις εξελίξεις, η κυβέρνηση της νότιας Κορέας ανακοίνωσε πως θα ασκήσει ποινικές διώξεις σε μέλη των ομάδων αντικαθεστωτικών που προβαίνουν αυτές τις προπαγανδιστικές ενέργειες, κατηγορώντας τις πως “δημιούργησαν εντάσεις μεταξύ Νότου και Βορρά και έβαλαν σε κίνδυνο τη ζωή και την ασφάλεια των (Νοτιοκορεατών) πολιτών στις συνοριακές περιοχές”.  Εδώ υπονοούνται περιστατικά όπως το 2014, όταν μετά από αποστολή μπαλονιών υπήρξαν ανταλλαγές πυροβολισμών μεταξύ συνοριοφυλακών, χωρίς να τραυματιστεί κανείς.

Πέραν του γεγονότος ότι τόσα χρόνια οι συγκεκριμένες ομάδες δρουν ασύδοτα παρά τις αναγγελίες περί δίωξής τους, η νέα ένταση μεταξύ των δύο χωρών αποδίδεται και στην άρνηση της νοτιοκορεατικής κυβέρνησης να έρθει σε σύγκρουση με τις ΗΠΑ στο θέμα της οικονομικής συνεργασίας με τη ΛΔΚ, αφήνοντας στα χαρτιά εκτεταμένες διμερείς συμφωνίες σε μια σειρά κλάδων, σε μια περίοδο που η ΛΔΚ αντιμετωπίζει σημαντικές προκλήσεις μετά το κλείσιμο των συνόρων με το μεγαλύτερο εμπορικό της εταίρο την Κίνα λόγω κορονοϊού, ο οποίος μέχρι στιγμής δεν έχει διεισδύσει καθόλου στη χώρα.
(η φωτογραφία είναι από ανάλογη δράση αντικαθεστωτικών με μπαλόνια το 2009)

Αντικομμουνιστικό ρίγος! – Gulag 100: Ορεινός αγώνας δρόμου στον Όλυμπο εμπνευσμένος από… τα γκούλαγκ!

Κατιούσα

Σε μια εποχή που οι ρατσιστικές και οι φυλετικές διακρίσεις υποθάλπονται στην μητρόπολη του καπιταλισμού στις ΗΠΑ και μάλιστα στην καρδιά του αμερικανικού κράτους, όπως στα σώματα ασφαλείας, κάποιοι που οργανώνουν αγώνες ορεινού τρεξίματος εδώ στην Πιερία ονόμασαν έναν τέτοιο αγώνα τους «Gulag – 100», γιατί λέει εμπνεύστηκαν από την ιστορία των Ζεκ «κρατουμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταναγκαστικής εργασίας για πολιτικούς κρατούμενους στην  πρώην ΕΣΣΔ».
Δεν εμπνεύστηκαν να κάνουν έναν αγώνα ορεινού τρεξίματος ενάντια στην λεηλασία των βουνών από τις ανεμογεννήτριες (βλ. Πιέρια όρη), ούτε ενάντια στον νέο «περιβαλλοντικό» νόμο που παραδίδει ορεινούς όγκους, φυσικό πλούτο, σε αδηφάγα επιχειρηματικά συμφέροντα, μονοπώλια και πολυεθνικές, εμπνευστήκαν από τα «GULAG».
Βέβαια ο καθένας έχει δικαίωμα να εμπνέεται από ό,τι θέλει, αρκεί τα γεγονότα να τοποθετούνται  στην σωστή τους διάσταση και χωρίς παραμορφωτικούς φακούς για να μην κακοποιείται η αλήθεια.
Τα «γκουλάγκ» αποτέλεσαν άλλο ένα τόξο στη φαρέτρα της ακραιφνούς αντικομουνιστικής προπαγάνδας για να προσδώσουν στο πρώτο εργατικό – σοσιαλιστικό κράτος την πρώην ΕΣΣΔ χαρακτηριστικά ανελευθερίας και καταπίεσης προς το λαό της.
Τώρα πώς μπορεί να καταπίεζε τον λαό της η πρώην ΕΣΣΔ που πήρε έναν λαό που το 80% πριν την επανάσταση των μπολσεβίκων το 1917 δεν ήξερε να γράφει και να διαβάζει και πέθαινε κάτω από κακουχίες και αντίξοες συνθήκες και έφθασε αυτός ο λαός σε 40 χρόνια να πηγαίνει στο διάστημα, αναπτύσσοντας βαριά βιομηχανία, εκβιομηχανίζοντας την αγροτική παραγωγή, εξασφαλίζοντας εργασία για όλο τον πληθυσμό με πρωτοφανή κοινωνικά δικαιώματα για την εποχή, κατοικίες για όλους και τροφή, παροχή καθολικής και δωρεάν μόρφωσης, υγείας, πρόνοιας, πρόσβαση στον πολιτισμό, τον αθλητισμό, τον ελεύθερο χρόνο κτλ, ας μας το εξηγήσουν οι διάφοροι κοντόφθαλμοι «ειδήμονες» που έχουν εθιστεί να ερμηνεύουν την ιστορία από την σκοπιά των εκμεταλλευτών αστών.
Έχει πάντως αξία να γνωρίζουμε τις κοινωνικοπολιτικές διεργασίες που συντελούνταν στην πρώην ΕΣΣΔ και κυρίως ότι η οικοδόμηση του σοσιαλισμού δεν αποτέλεσε κάποιο μονόπρακτο έργο, αλλά πραγματοποιήθηκε κάτω από εξαιρετικά δύσκολες και σύνθετες συνθήκες (εμφύλιος πόλεμος, επέμβαση της Αντάντ, επίθεση ναζιστικού άξονα) με τον κάθε εσωτερικό και εξωτερικό εχθρό να καραδοκεί, για να υπονομεύσει αυτή την διαδικασία, για την κοινωνική απελευθέρωση, καταργώντας την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Ένας από τους αρχιτέκτονες των μυθευμάτων σχετικά με «γκουλάγκ» ήταν ο Ρώσος συγγραφέας Αλεξάντρ Σολζενίτσιν που τον είχαν πάρει υπό προστασία τους οι ΗΠΑ. Το πόνημά του «αρχιπέλαγος Γκουλάγκ», που έγραψε προς το τέλος του 1960 και στο οποίο βασίστηκε όλη η διεθνής προπαγάνδα των ιμπεριαλιστών, θεωρήθηκε μεταγενέστερα κείμενο άνευ ιστορικής και επιστημονικής σημασίας, που περιείχε  ανακρίβειες και φαντασιοπληξίες του συγγραφέα, ενώ τίποτα από αυτά που έγραψε δεν αποδείχθηκαν όταν άνοιξαν τα αρχεία της πρώην ΕΣΣΔ μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού.
Για την ιστορία να πούμε ότι ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν ήταν υποστηριχτής του Ισπανού δικτάτορα Φράγκο και μετά τον θάνατο του τελευταίου το 1975, μετέβη εκεί για να ανακόψει τις δημοκρατικές διεργασίες που απαιτούσε με μαζικούς αγώνες  ο λαός. Ο Σολζενίτσιν ήταν ακόμα υπέρ της στρατιωτικής επέμβασης της Αμερικής στην Πορτογαλία, όταν μετά από 40 χρόνια δικτατορίας, το 1974, ανώτεροι υπάλληλοι του στρατού μαζί με τον λαό επαναστάτησαν εναντίον της. Ο βίος και η πολιτεία του Σολζενίτσιν ταυτίστηκαν με τις πιο επικίνδυνες και αντιδραστικές θέσεις του ιμπεριαλισμού, όπως όταν έκανε κριτική στις ΗΠΑ που αποχώρησαν από το Βιετνάμ και τερμάτισαν τον αιματηρό αυτό πόλεμο.
Έγγραφα της CIA ήρθαν πρόσφατα στην δημοσιότητα που απομυθοποιούν και απαντούν στις διαστρεβλώσεις και τις υπερβολές σχετικά με τα «γκουλάγκ». Μέσα στα έγγραφα της CIA, υπάρχουν αναφορές για τον αριθμό των κρατουμένων, για τον τρόπο της διαβίωσής τους, για το περιεχόμενο των ποινών τους, κ.α.
Εκεί βλέπουμε ότι τα  «γκουλάγκ» ήταν ενταγμένα στο ποινικό και σωφρονιστικό σύστημα της ΕΣΣΔ, την περίοδο από το 1930 μέχρι τα μέσα του 1950 και οι φυλακισμένοι ήταν 2.000.000. Αυτό σαν ποσοστό επί τοις εκατό του πληθυσμού της ΕΣΣΔ ήταν το πολύ 2,4%, και δίνει απάντηση στα ψέματα του Σολζενίτσιν που μιλούσε για δεκάδες εκατομμυρίων εκτοπισμένων.
Από τα έγγραφα της CIA διαφαίνεται ότι το 90% ήταν ποινικοί κρατούμενοι που ήταν εκεί για βιασμούς, κλοπές, φόνους, μικροαπατεωνιές,  λαθρεμπόριο, καταρρίπτοντας το κίβδηλο επιχείρημα περί στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας αντιφρονούντων και πολιτικών κρατουμένων. Ουδέποτε βρέθηκαν κρεματόρια, θάλαμοι αερίων ή ομαδικοί τάφοι για την διαχείριση των δήθεν εκατομμυρίων νεκρών των «γκουλάγκ». Αυτοί που ήθελαν να τα ταυτίσουν με στρατόπεδα συγκέντρωσης τύπου Άουσβιτς πατώντας στην ανιστόρητη και αντιεπιστημονική θεωρία των 2 άκρων, απέτυχαν οικτρά.
Το σύστημα της καταναγκαστικής εργασίας σαν  αναπόσπαστο τμήμα της ποινικής δικονομίας έδινε την δυνατότητα στους φυλακισμένους να δουλεύουν σε διάφορους κλάδους της οικονομίας κυρίως στις κατασκευές και στην γεωργία. Οι κρατούμενοι τρέφονταν επαρκώς, σύμφωνα με τα έγγραφα της CIA και από το 1954 έπαιρναν και μισθό για 10ωρη εργασία που αργότερα έγινε 8ωρη, όπως όλοι οι εργαζόμενοι.
Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά από τις έρευνες που έφεραν στο φως αποχαρακτηρισμένα αχρεία των ΗΠΑ και των μυστικών υπηρεσιών τους που μόνο φιλοσοβιετική ή φιλοσοσιαλιστική κατεύθυνση δεν είχαν. Υπάρχουν ακόμα δεκάδες  στοιχεία από έγγραφα της CIA που απομυθοποιούν την «κόλαση» των «γκουλάγκ». Η συκοφαντία, το ψέμα, η διαστρέβλωση, η παραποίηση αποτελούν τα συστατικά της αντικομουνιστικής προπαγάνδας.
Ο αντικομουνισμός σαν κυρίαρχη ιδεολογία του συστήματος στρέφεται κυρίως ενάντια στον  λαό, που στις σημερινές συνθήκες του ετοιμάζουν να του φορτώσουν στην πλάτη τα σπασμένα της νέας οικονομικής κρίσης,  για να βρουν διέξοδο τα συσσωρευμένα κεφάλαια και να φέρουν νέα υπερκέρδη στους καπιταλιστές και τα μονοπώλια.
Ο αντικομουνισμός πάει χέρι – χέρι με την αντιλαϊκή πολιτική και την κρατική καταστολή, για αυτό κάθε προσπάθεια προώθησής του πρέπει να απαντάται από τον ίδιο λαό.

«Είναι πολύ προφανές τι συνέβη με τον κορονοϊό»

Ο μεγαλύτερος εν ζωή διανοητής, Νόαμ Τσόμσκι, μιλάει για την πανδημία του κορονοϊού, κάνοντας λόγο για την «τελευταία μεγαλειώδη αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού», ενώ χαρακτηρίζει τον Ντόναλντ Τραμπ ως «τον μεγαλύτερο απατεώνα που υπήρξε ποτέ»!

Το στοίχημα στα καλύτερα του!

«Χείμαρρος» ο Νόαμ Τσόμσκι.

powered by Rubicon Project

• Κάνε like στην σελίδα του Gazzetta.gr/plus στο Facebook για να είσαι ενημερωμένος για ΟΛΑ!

Στα 91 του, ο μεγαλύτερος εν ζωή διανοητής έδωσε άλλη μία συνέντευξη για τον κορονοϊό -θυμίζουμε και την εξαιρετική στις αρχές Απριλίου, που μπορείτε να διαβάσετε εδώ- κάνοντας λόγο για την «τελευταία μεγαλειώδη αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού», ενώ αναφέρεται και πάλι σε «κοινωνιοπαθητικούς παλιάτσους που διοικούν την κυβέρνηση» στην Ουάσιγκτον, εννοώντας, φυσικά, τον Ντόναλντ Τραμπ, τον οποίο, άλλωστε, χαρακτηρίζει ως «τον μεγαλύτερο απατεώνα που υπήρξε ποτέ»!
Ο κορυφαίος Αμερικανός γλωσσολόγος και πολιτικός αναλυτής, λοιπόν, λέει στο Euractiv για την πανδημία, τονίζοντας πως είναι πολύ προφανές τι συνέβη...

«Είναι άλλη μια κολοσσιαία αποτυχία της νεοφιλελεύθερης εκδοχής του καπιταλισμού. Μαζική αποτυχία. Εάν δεν μάθουμε αυτό το μάθημα, θα επαναληφθεί χειρότερα την επόμενη φορά.
Είναι πολύ προφανές τι συνέβη. Μετά την επιδημία SARS το 2003, οι επιστήμονες γνώριζαν πολύ καλά ότι υπήρχαν και άλλες πανδημίες που θα προέρχονταν, πιθανώς, από την οικογένεια των κορονοϊών. Θα μπορούσαμε να έχουμε προετοιμαστεί τότε. 
Και υπήρχαν δύο τρόποι, προκειμένου να γίνει αυτό. Εταιρείες φαρμάκων: Έχουν τους πόρους, είναι εξαιρετικά πλούσιες λόγω των δώρων που τους προσφέρουμε. Δεν θα το κάνουν. Παρατηρούν τα σήματα της αγοράς. Τα σήματα της αγοράς λένε ότι ''δεν υπάρχει κέρδος'', για να προετοιμαστείτε για την καταστροφή που έρχεται παρακάτω.
Και έπειτα έρχεται το νεοφιλελεύθερο σφυρί: Ότι οι κυβερνήσεις δεν επιτρέπεται να κάνουν τίποτα, ότι οι κυβερνήσεις είναι το πρόβλημα και όχι η λύση.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια απόλυτη καταστροφή λόγω της συμμορίας που διαχειρίζεται την Ουάσιγκτον. Ξέρουν μόνο να κατηγορούν όλους στον κόσμο εκτός από τον εαυτό τους, και είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή. Οι ΗΠΑ είναι τώρα το επίκεντρο της κρίσης. Είναι η μόνη χώρα που είναι τόσο δυσλειτουργική, που δεν μπορεί καν να παρέχει δεδομένα στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας για θανάτους και λοιμώξεις.
Έτσι, τον Φεβρουάριο, η πανδημία μαίνεται ήδη. Όλοι το γνωρίζουν έξω από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ακριβώς στα μέσα Φεβρουαρίου, ο Τραμπ βγαίνει με τον νέο του προϋπολογισμό για τον επόμενο χρόνο. Αξίζει να τον κοιτάξετε προσεκτικά. Περαιτέρω περικοπές για το Κέντρο Ελέγχου Νόσων και άλλα τμήματα της κυβέρνησης που σχετίζονται με την υγεία, για να τα μειώσουν περαιτέρω εν μέσω μιας πανδημίας. Αύξηση της χρηματοδότησης για τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων, περαιτέρω επιδοτήσεις για την καταστροφή της οργανωμένης ανθρώπινης ζωής στο άμεσο μέλλον. Και φυσικά, περαιτέρω χρηματοδότηση για τον στρατό, που είναι ξεχειλωμένος και εκτός ελέγχου, και περαιτέρω χρηματοδότηση για το διάσημο τείχος του.
Αυτό σου λέει κάτι για τη φύση των κοινωνιοπαθητικών παλιάτσων που διοικούν την κυβέρνηση και τη χώρα που υποφέρει από αυτήν.
Τώρα αναζητούν απεγνωσμένα να κατηγορήσουν κάποιον άλλο, να κατηγορήσουν την Κίνα, να κατηγορήσουν τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Και αυτό που κάνουν είναι πραγματικά εγκληματικό. Αχρηστεύουν τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας -τι σημαίνει αυτό; Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δρα σε όλο τον κόσμο, κυρίως σε φτωχότερες χώρες, για την υγεία των μητέρων, τους θανάτους από διάρροια και ούτω καθεξής. Λοιπόν, αυτό που λέτε είναι ''εντάξει, ας σκοτώσουμε πολλούς ανθρώπους στον Νότο, γιατί ίσως αυτό θα βελτιώσει τις προοπτικές εκλογής μου.
Ο Τραμπ, αφού προσπάθησε να ελαχιστοποιήσει την απειλή του κορονοϊού, πήρε στη συνέχεια τον ρόλο του διαχειριστή κρίσεων, ωστόσο χωρίς να αναγνωρίσει ότι είχε κάνει λάθος στην αρχική του απόκριση
Πρέπει να δώσουμε εύσημα στον Τραμπ. Είναι πιθανόν ο μεγαλύτερος απατεώνας που υπήρξε ποτέ. Κάνει τον PT Barnum να μοιάζει με ερασιτέχνη. Και είναι σε θέση να κρατά ψηλά στο ένα χέρι ένα πανό που λέει ''Σ' αγαπώ, είμαι ο σωτήρας σου, εμπιστεύσου με, δουλεύω για σένα μέρα και νύχτα» και με το άλλο χέρι σε μαχαιρώνει στην πλάτη. Έτσι αντιμετωπίζει την εκλογική του περιφέρεια, που τον λατρεύει, είναι μανιακοί, δεν έχει σημασία τι κάνει. Και βοήθησε σε αυτό ένα πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο των μέσων ενημέρωσης, δηλαδή το Fox News, ο Rush Limbaugh, το τμήμα τύπου Breitbart των μέσων ενημέρωσης, το οποίο είναι το μόνο μέρος των μέσων μαζικής ενημέρωσης που παρακολουθούν οι Ρεπουμπλικάνοι.
Παπαγαλίζουν ό,τι λέει, οπότε αν λέει σήμερα ''είναι απλώς γρίπη, ξεχάστε το'', θα πουν ''ναι, είναι γρίπη, ξεχάστε το''. Την επόμενη μέρα λέει ''είναι μια φοβερή πανδημία και εγώ ήμουν ο πρώτος που το παρατήρησα'', όλοι φωνάζουν από κοινού ''είναι ο μεγαλύτερος άνθρωπος στην ιστορία και η ανακάλυψή του είναι το πιο υπέροχο πράγμα που έγινε ποτέ''.
Και αυτό ισχύει διαρκώς και εν τω μεταξύ, ο ίδιος βλέπει το Fox News το πρωί και αποφασίζει τι πρέπει να πει σήμερα. Είναι ένα εκπληκτικό φαινόμενο: Οι Rupert Murdoch, Rush Limbaugh και ο κοινωνιοπαθητικός στον Λευκό Οίκο οδηγούν τη χώρα στην καταστροφή».
Σοκαριστική η έλλειψη αλληλεγγύης στην Ε.Ε.
Ο Τσόμσκι επανέλαβε, εξάλλου, πως υπάρχει «έλλειψη αλληλεγγύης» στην Ευρωπαϊκή Ένωση...
«Αυτό που συμβαίνει διεθνώς είναι πραγματικά πολύ σοκαριστικό όταν το κοιτάς.
Η Γερμανία τα πάει πολύ καλά στην αντιμετώπιση της κρίσης. Είχε πολύ σημαντικές νοσοκομειακές δυνατότητες, περίσσεια διαγνωστικής ικανότητας παρόλο που με κάτι τέτοιο δεν τηρούν αυστηρά τους νεοφιλελεύθερους κανόνες.
Η Ιταλία έχει μια αρκετά σοβαρή επιδημία. Λαμβάνουν βοήθεια από τη Γερμανία; Λοιπόν, παίρνουν βοήθεια, ευτυχώς, από την ''υπερδύναμη'' πέρα από τον Ατλαντικό: Την Kούβα. Η Κούβα στέλνει γιατρούς, υλικά στέλνει η Κίνα, οπότε τουλάχιστον λαμβάνουν βοήθεια. Όχι από τις πλούσιες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό είναι κάτι που αξίζει να σκεφτείς περισσότερο.
Στην πραγματικότητα, η μόνη χώρα που δείχνει πραγματικό διεθνισμό -και αυτό δεν είναι για πρώτη φορά- είναι η Κούβα. Αυτό πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε. Η Κούβα δέχεται επίθεση από τις ΗΠΑ εδώ και 60 χρόνια, οικονομικός στραγγαλισμός, μεγάλης κλίμακας τρομοκρατία, και από κάποιο θαύμα, επέζησαν και συνέχισαν να δείχνουν στον κόσμο τι είναι ο διεθνισμός.
Αλλά δεν μπορείτε να μιλήσετε για αυτό στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να κατηγορήσετε την Κούβα επειδή έχει παραβιάσει τα ανθρώπινα δικαιώματα, πράγμα που κάνει, στην πραγματικότητα, η Αμερική. Έχει τις χειρότερες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο ημισφαίριο. Αυτές οι παραβάσεις λαμβάνουν χώρα στη νοτιοανατολική Κούβα σε ένα μέρος που ονομάζεται Γκουαντάναμο, το οποίο έχουν οι ΗΠΑ, το πήραν από την Κούβα με την απειλή όπλων και αρνούνται να το γυρίσουν πίσω, αλλά αυτό δεν πρέπει το λέμε.
Ένα ευγενικό, υπάκουο άτομο υποτίθεται ότι πρέπει να λέει κάτι διαφορετικό. Υποτίθεται ότι πρέπει να κατηγορεί την Κίνα, να επικαλείται την ''κίτρινη απειλή''. Πηγαίνει πολύ βαθιά στην αμερικανική ιστορία, οι Κινέζοι έρχονται να μας καταστρέψουν, χρονολογείται από τον 19ο αιώνα, μπορείτε να ξυπνήσετε αυτή την απειλή ανά πάσα στιγμή».

Ξεπουλάνε και το νερό! Θα τους αφήσεις;

 

Τα πράγματα είναι απλά: Αποφάσισαν, μεθοδεύουν και προωθούν ακόμα και το ξεπούλημα του νερού! Για την ακρίβεια, επιστρέφουν στην ολοκλήρωση του ιταμού σχεδίου που ξεκίνησε πριν από 20 χρόνια όταν επί Σημίτη μετοχοποίησαν την ΕΥΔΑΠ και που πλέον το προωθούν από κοινού με την τρόικα και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις των μνημονίων.

Ως προς τις επιλογές τους και την τακτική που θα ακολουθήσουν, οι πρόσφατες δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου Στ.Πέτσα δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνειών (δείτε τις δηλώσεις εδώ).

Φυσικά για μια ακόμα φορά, ένα ακόμα έγκλημα κατά του λαού και της δημόσιας περιουσίας θα επιχειρούν να το εμφανίσουν σαν «αξιοποίηση» κι άλλα τέτοια ηχηρά παρόμοια. Ταυτόχρονα θα βγάλουν από την ναφθαλίνη των νομικισμών και από όλα τα καταγώγια των δικολαβισμών ό,τι απόθεμα ψεύδους διαθέτουν για να παριστάνουν πως τηρούν την απόφαση 1906/2014 του ΣΤΕ με την οποία κρίθηκε αντισυνταγματική η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ και του νερού ως βασικού αγαθού.

Στην πραγματικότητα, μέσα από τον παράλληλο δρόμο του ξεπουλήματος με την κωδική ονομασία «Συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα» (ΣΔΙΤ), παραδίδουν στους ιδιώτες – όπως σύσσωμοι καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, ο Σύλλογος Μηχανικών της ΕΥΔΑΠ κτλ – το 80% των αποθεμάτων νερού της χώρας. Το διαπράττουν σχεδιάζοντας την παραχώρηση στα πολυεθνικά επιχειρηματικά όρνεα του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (ΕΥΣ) της ΕΥΔΑΠ που εκτείνεται σε τέσσερις νομούς (Αιτωλοακαρνανίας, Φωκίδας, Βοιωτίας και Αττικής) και περιλαμβάνει τα φράγματα του Μόρνου, του Ευήνου και το κανάλι με το οποίο το νερό έρχεται στην Αθήνα, την λίμνη Υλίκη, αντλιοστάσια κτλ.

Η πολιτική τους γυρίζει τον τόπο ένα αιώνα πίσω. Ηταν στα μέσα της δεκαετία του 1920 όταν το νερό παραδόθηκε στα αρπακτικά της αμερικανικής ΟΥΛΕΝ που παρέμεινε στη χώρα μέχρι και το 1974. Ηταν τότε που για χάρη της ΟΥΛΕΝ 

«η δαπάνη κάθε οικογένειας για την παροχή νερού ανερχόταν σε 1.500 δραχμές, έναντι των 150 δραχμών που ήταν ως τότε η ετήσια συνδρομή . Επιπρόσθετα για την τοποθέτηση υδρομετρητή οι υδρολήπτες επιβαρύνονταν με το ποσό των 600 – 700 δραχμών, ενώ απαγορευόταν κάθε επιδιόρθωση βλαβών του δικτύου από ιδιώτες υδραυλικούς. Πολλά δημοσιεύματα της εποχής εκείνης αναφέρονταν στους επαχθείς όρους της σύμβασης του ελληνικού Δημοσίου με την αμερικάνικη εταιρεία. (Είναι χαρακτηριστικός ο τίτλος και ο υπότιτλος της στήλης της εφημερίδας ΣΚΡΙΠ, όπου δημοσιεύονταν διαμαρτυρίες Αθηναίων για την καταλήστευσή τους από την ΟΥΛΕΝ: «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ. ΕΞΕΓΕΡΣΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΟΥΛΕΝ». «Οι άθλοι της αρπακτικής εταιρείας. Πώς ληστεύεται ο ελληνικός λαός» (δείτε εδώ)..

Δίπλα στην πολιτική της εκποίησης των κυβερνώντων της ΝΔ, εξελίσσεται και μια ακόμα  παράσταση πολιτικής απατεωνιάς. Από τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι εν λόγω παριστάνουν να αντιμάχονται το ξεπούλημα, αν και υπήρξαν σημαιοφόροι της προώθησής του με όλους τους τρόπους! Είναι αυτοί, οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ, 

• που ξεπούλησαν τους αγώνες κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού εντάσσοντας και τις ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ στο πρόγραμμα “αξιοποίησης” του ταμείου εκποίησης (ΤΑΙΠΕΔ) του δημόσιου πλούτου για τα επόμενα 99 χρόνια, 
• που υπέγραψαν φαρδιά πλατιά το ΦΕΚ 1472/2016 με το οποίο προσδιόριζαν ακόμα και τα ποσοστά της πρώτης φάσης της εκποίησης (23% της ΕΥΑΘ και 11% της ΕΥΔΑΠ) έως και του 49% των εταιρειών ύδρευσης στη συνέχεια, 
• που στις νέες προσφυγές στο ΣΤΕ το 2018 κατά της δικής τους πια εκποίησης, παρίσταντο για λογαριασμό του τότε υπουργού Οικονομικών Ε.Τσκαλώτου σαν διάδικοι υπέρ της ιδιωτικοποίησης.

Είναι αυτοί που ενώ τον Σεπτέμβρη του 2016 ο υπουργός τους, με ύφος 300… κανατάδων, δήλωνε «Ε. Τσακαλώτος: “Όσο είμαι υπουργός δεν θα ιδιωτικοποιηθεί η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ”», τρεις μήνες νωρίτερα, τον Μάη του 2016, είχαν υπογράψει και νομοθετήσει αυτά:

  

    Αφού είδαμε τις δυο όψεις της ίδιας πολιτικής απάτης, πάμε να δούμε τι εμπειρία υπάρχει από το έγκλημα που προωθούν την ώρα που το… αρνούνται:

    Στον πλανήτη Γη, όπου το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε χώρες που αντιμετωπίζουν τρομερά προβλήματα υδροδότησης, στην Υδρόγειο σφαίρα μας όπου πάνω από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό, μια από τις πλέον προσοδοφόρες μπίζνες είναι η διαχείριση του νερού.

    Καθόλου τυχαίο, λοιπόν, το γεγονός ότι η – σύμφωνα με όλους τους «νόμιμους και ηθικούς» κεφαλαιοκρατικούς κανόνες – μετατροπή του νερού από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα, έχει οδηγήσει τις πολυεθνικές εταιρείες διαχείρισης των υδάτων στη λίστα με τις μεγαλύτερες σε ισχύ πολυεθνικές του κόσμου.

    Μια από αυτές τις πολυεθνικές, που το 2013 είχε καταγραφεί στη 19η θέση στην κατάταξη των πολυεθνικών με το μεγαλύτερο Ενεργητικό στον κόσμο και 3η στην Ευρωζώνη από άποψη ρευστότητας που ξεπερνούσε σε μετρητά τα 18 δισ. ευρώ, είναι η γαλλική «Suez».

    Πρόκειται για την εταιρεία, που, στο πλαίσιο της ελληνογαλλικής φιλίας, επιδιώκει την εξαγορά των υπό ιδιωτικοποίηση ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ. Ηδη η «Suez» κατέχει το 5,5% των μετοχών της ΕΥΑΘ.

    Εφόσον το σχέδιο ευοδωθεί, η Ελλάδα θα είναι μια από τις περίπου 100 χώρες παγκοσμίως, στις οποίες η «Suez» θα έχει βάλει για τα καλά χέρι στις υπηρεσίες υδάτων τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο ελληνικός λαός θα μπορεί να αισθάνεται περήφανος για το γεγονός ότι θα έχει καταβάλει κι αυτός το μερίδιό του, ώστε να αυξηθεί ο τζίρος των πολυεθνικών ύδατος, που ήδη από τις αρχές του αιώνα είχε ξεπεράσει τα 150 δισ. δολάρια ετησίως σε μια «αγορά νερού» που σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα η αξία της ανέρχεται στο 1 τρισεκατομμύριο δολάρια!

    Ας δούμε, τώρα, πώς παράγεται αυτός ο πλούτος και με τι επιπτώσεις…

1) Σύμφωνα με τη μελέτη «Our Right to Water» (σ.σ.: «Το δικαίωμά μας στο νερό») που εκπονήθηκε από τους David Hall και Meera Karunananthan στο πλαίσιο του προγράμματος «Blue Planet Project», παρότι το 2010 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ εξέδωσε ψήφισμα για την αναγνώριση ύδρευσης και αποχέτευσης ως ανθρώπινο δικαίωμα, η πραγματικότητα είναι η εφαρμογή ενός εκτεταμένου προγράμματος για την «πώληση της δημόσιας περιουσίας συμπεριλαμβανομένων των υποδομών ύδρευσης και αποχέτευσης στα ιδιωτικά συμφέροντα».

     Η αγοραπωλησία του «ανθρώπινου δικαιώματος σε ασφαλές πόσιμο νερό και αποχέτευση» (Εκθεση Οκτωβρίου 2011 του Ειδικού Εισηγητή του ΟΗΕ) αποτελεί δε μια κατάσταση «πιο συχνή στην Ευρώπη από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη ήπειρο».

    Πρόκειται για μια πολιτική, που προωθείται τόσο από την ΕΕ όσο και από το ΔΝΤ, στο όνομα των «επωφελών ιδιωτικοποιήσεων» που τάχα θα βελτιώσουν τις υπηρεσίες και τάχα θα συμβάλουν στην αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους των χωρών που ξεπουλούν το νερό τους.

    Η αλήθεια, σύμφωνα με την έκθεση είναι ότι οι «υπηρεσίες χειροτερεύουν, οι θέσεις εργασίας έχουν χαθεί, τα ιδιωτικά μονοπώλια απολαμβάνουν φουσκωμένα κέρδη για δεκαετίες, ενώ το ποσό των χρημάτων που καταβάλλονται από τους ιδιώτες αγοραστές είναι πάντα πολύ κατώτερο των προσδοκιών».

    Επίσης, όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται, «το μεγαλύτερο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων όλων των εποχών (σ.σ.: και στο νερό) εφαρμόστηκε από την κυβέρνηση Θάτσερ στο Ηνωμένο Βασίλειο επί 17 έτη. Στο τέλος αυτής της περιόδου, το επίπεδο του δημόσιου χρέους στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν περίπου το ίδιο όπως στην αρχή». Σημειωτέον ότι στη Βρετανία η πλήρης ιδιωτικοποίηση του νερού έφερε αυξήσεις κατά 67% μεταξύ 1989 και 1995 και 245% μέχρι το 2006. Το ποσοστό διακοπών των παροχών ανέβηκε κατά 177%. Και όλα αυτά παράλληλα με αλλεπάλληλα κρούσματα δυσεντερίας και δηλητηριάσεων λόγω κρυπτοσποριδίασης, εκτεταμένες διαρροές στους αγωγούς ύδατος που υπολογίζονται σε 200 λίτρα (!) ανά πολίτη, απολύσεις περίπου 8.500 εργαζομένων.

    Στην έκθεση σημειώνεται, ειδικότερα, ότι:

α) Στην Ελλάδα, από το 1999 – 2001 με την εφαρμογή της ιδιωτικοποίησης στο νερό και την έναρξη των λεγόμενων «μετοχοποιήσεων» σε ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ «το κόστος αυξήθηκε κατά 250% – 300%, αλλά οι υπηρεσίες δε βελτιώθηκαν», αφού «σχεδόν όλη η δουλειά γίνεται από εργολάβους, με μεγαλύτερο κόστος από πριν».

β) Στην Πορτογαλία, οι πιέσεις για ιδιωτικοποίηση οδηγούν «σε αυξήσεις στο νερό σε δραματικά ποσοστά και οι ιδιωτικές εταιρείες εμποδίζουν την πρόσβαση σε δωρεάν δημόσιες παροχές νερού, όπως κρήνες νερού».

γ) Στη Βουλγαρία, η ιδιωτικοποίηση του νερού έχει οδηγήσει σε ένα «συγκλονιστικό κατάλογο δόλιας συμπεριφοράς από την ιδιωτικοποιημένη εταιρεία λειτουργίας των υπηρεσιών νερού στην πρωτεύουσα Σόφια», με χιλιάδες νοικοκυριά είτε να είναι αποκομμένα από τις υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης είτε να αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς, τη στιγμή που «τα τέλη για τους βιομηχανικούς χρήστες νερού έχουν μειωθεί κατά δέκα φορές».

δ) Στην Ιταλία, παρά το συντριπτικό ποσοστό (96%) στο δημοψήφισμα του 2011 εναντίον των σχεδίων για την απελευθέρωση και την ιδιωτικοποίηση του νερού, εντούτοις «κορυφαία στελέχη της ΕΕ ασκούν πίεση στην ιταλική κυβέρνηση για την απελευθέρωση και την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών νερού».

2) Αυτή η πολιτική, της ιδιωτικοποίησης του νερού, είναι τόσο «δημοκρατική» όσο η χούντα του Πινοσέτ που ιδιωτικοποίησε μέχρι και τις λίμνες και τα ποτάμια της Χιλής. 

    Επίσης είναι μια πολιτική τόσο «νέα», όσο και ο… 19ος αιώνας. Οπως αναφέρει ο εκ των συγγραφέων του βιβλίου «Επαναδημοτικοποίηση: Επιστρέφοντας το νερό σε δημόσια χέρια», ο Μαρτίν Πιζόν, «όταν τα πρώτα συστήματα υδροδότησης δημιουργήθηκαν στη Δυτική Ευρώπη, στα μέσα του 19ου αιώνα, το όλο σύστημα ήλεγχε ένα ολιγοπώλιο εννέα εταιρειών» (Δέσποινα Παπαγεωργίου, «Crash»).

    Ομως, δύο αιώνες αργότερα, οι «πειρατές του… γλυκού νερού» επιστρέφουν, προσδοκώντας τεράστια κέρδη σε έναν κόσμο στον οποίο, όπως αναφέρει ο ΟΗΕ, το 2040 η ζήτηση του νερού θα είναι κατά 30% μεγαλύτερη από τα διαθέσιμα αποθέματα.

    Στο μεταξύ, οι «πειρατές» έχουν να επιδείξουν τα εξής «κοινωφελή έργα» (αναλυτικότερα στοιχεία: «Οι βαρόνοι του νερού», Δ. Παπαγεωργίου «Ιδιωτικοποίηση του νερού: Σκοτώνοντας τη ζωή», «Σώστε το νερό από την ιδιωτικοποίηση»):

• Η εταιρεία «Suez», που η πλειοψηφία των μετοχών της ανήκει στο γαλλικό κράτος, μαζί με την επίσης γαλλική «Veolia» ήλεγχαν το νερό του Παρισιού από το 1985. Πριν από μια δεκαετία εκδιώχτηκαν από την ίδια την πρωτεύουσα της Γαλλίας, από το Παρίσι, όταν πια το Δημοτικό Συμβούλιο της γαλλικής πρωτεύουσας ήταν αδύνατον να παρακάμψει τις μελέτες που αποδείκνυαν τόσο την υποβάθμιση της ποιότητας των υπηρεσιών όσο και την κλοπή που υφίσταντο οι καταναλωτές ύψους δεκάδων εκατομμυρίων κάθε χρόνο από τα τιμολόγια των εταιρειών. Η τιμή του νερού, μετά την εκδίωξη των πολυεθνικών, μειώθηκε κατά 9% και το κόστος λειτουργίας των υπηρεσιών ύδρευσης κατά 35 εκατομμύρια ευρώ!
• Η δράση της εταιρείας «Suez» στη Νότια Αφρική είχε ως αποτέλεσμα το 2000 να ξεσπάσει επιδημία χολέρας στο Γιοχάνεσμπουργκ με πάνω από 250 νεκρούς και 120.000 αρρώστους ως συνέπεια ότι οι φτωχοί Νοτιοαφρικανοί, αδυνατώντας να πληρώσουν τις τιμές του νερού, έπιναν νερό από λίμνες και ποτάμια…
• Η εταιρεία «Suez» μόλις εμφανίστηκε στην Αυστραλία, είχε ως συνέπεια, το 1998, το νερό στο Σίδνεϊ να μολυνθεί σε ασύλληπτα επίπεδα από παράσιτα, αφού η εταιρεία δε θεωρούσε ότι ήταν υποχρεωμένη να αφαιρεί αυτούς τους οργανισμούς από το νερό.
• Η εταιρεία «Suez» εξαγόρασε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 την εταιρεία ύδρευσης της Αργεντινής. Η τιμή, μέχρι την εκδίωξη της «Suez» το 2006, διπλασιάστηκε. Οπως επιπλέον αποδείχτηκε, το 90% των λυμάτων η εταιρεία αντί να τα επεξεργάζεται τα έριχνε στον ποταμό Ρίο ντε λα Πλάτα.
• Η εταιρεία «Suez» οδηγήθηκε το 2009 στα δικαστήρια από την πόλη Κάμντεν του Νιού Τζέρσεϊ που απαιτούσε αποζημίωση ύψους 29 εκατ. δολαρίων, λόγω των ευθυνών της εταιρείας όσον αφορά στην απώλεια νερού, τη μη συντήρηση του δικτύου και τις διακοπές στην υδροδότηση.
• Η εταιρεία «Suez» αποκαλύφθηκε πως για λόγους αύξησης του κέρδους της είχε αδρανοποιήσει τις αντλίες ακατέργαστων λυμάτων στην πόλη Μιλγουόκι, τα οποία κατά δισεκατομμύρια γαλόνια έριχνε στη λίμνη Μίτσιγκαν…

3) Η ιδιωτικοποίηση, τέλος, δεν κάνει κακό μόνο στην υγεία ή στην τσέπη. Σε ορισμένες περιπτώσεις – κατά κυριολεξία – δολοφονεί κιόλας:

α) Στη Βολιβία, πριν από την πτώση του Ουγκό Μπάνζερ το 2002, ο δικτάτορας προχώρησε, υπό την καθοδήγηση του ΔΝΤ, στην ιδιωτικοποίηση της κρατικής εταιρείας ύδρευσης και στην παροχή δικαιωμάτων για εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων και του αρδευτικού συστήματος της Κοχαμπάμπα, της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της Βολιβίας, στην πολυεθνική «Becthel». Αυτό που ακολούθησε ήταν η δολοφονία 7 διαδηλωτών και ο τραυματισμός εκατοντάδων από τις σφαίρες του βολιβιανού στρατού που επιτέθηκε κατά των μαζικών διαδηλώσεων που ξέσπασαν το 2000 ενάντια στις αδιανόητες αυξήσεις της τιμής του νερού.

β) Στον Καναδά, τουλάχιστον επτά άνθρωποι πέθαναν στο Γουάλκερτον του Οντάριο, όταν προσβλήθηκαν από το βακτήριο «E. coli» έπειτα από την ιδιωτικοποίηση της υπηρεσίας ελέγχου της ποιότητας του ύδατος από την «A&L Labs». Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, τα αποτελέσματα του ελέγχου της ποιότητας των υδάτων που προκάλεσαν τους θανάτους είναι «προϊόν πνευματικής ιδιοκτησίας» της εταιρείας και η πολυεθνική αρνήθηκε να τα δώσει στη δημοσιότητα…

Στον κόσμο, λοιπόν, συμβαίνουν αυτά:

 -Στο Παρίσι, το 2011 ο δήμος υποχρεώθηκε να καταγγείλει την σύμβασή του με τις πολυθενικές Suez και Veolia, μετα από 25 ολόκληρα χρόνια, λόγω αποτυχημένης διαχείρισης.
– Στο Βερολίνο, ο δήμος διεξήγαγε σκληρό αγώνα μέχρι να καταφέρει να ξεφορτωθεί την Suez και την γερμανική RWE.
– Στην Γκρενόμπλ, το 2001 ο δήμος απαλλάχθηκε από την Gogese (θυγατρική της Suez), με την συνδρομή της δικαιοσύνης.
– Στην Ολλανδία, το 2005 τίθεται σε ισχύ νόμος που απαγορεύει την παροχή υπηρεσιών ύδρευσης από ιδιώτες και το Άμστερνταμ ιδρύει την Waternet, έναν δημόσιο φορέα υπεύθυνο για τις υπηρεσίες αυτές.
– Στην Γερμανία έχουν εκδιωχθεί οι ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης από όλες σχεδόν τις πόλεις. Στις ελάχιστες πόλεις που παραμένουν, ελέγχονται πλήρως από τα δημοτικά συμβούλια.
– Το 2001, ο δήμος της Βιέννης προστάτεψε τον δημόσιο χαρακτήρα της εταιρείας ύδρευσης της πόλης με νομοθετικές ρυθμίσεις του Δημοτικού Συντάγματος και υιοθέτησε μία Καταστατική Χάρτα για το Νερό, εμποδίζοντας θεσμικά τις πιέσεις της Ε.Ε. για απελευθέρωση της αγοράς και την ιδιωτικοποίηση της δημοτικής εταιρείας ύδρευσης.
– Στο Μάλμε, οι πολίτες υποχρέωσαν με τις κινητοποιήσεις τους την δημοτική αρχή να σταματήσει τις διαδικασίες πώλησης της δημοτικής εταιρείας ύδρευσης.
– Στην Σεβίλλη και την Κόρδοβα της Ισπανίας, οι δήμοι ίδρυσαν τις δικές τους εταιρείες ύδρευσης, αδιαφορώντας για τις πιέσεις των Βρυξελλών που ήθελαν να δοθεί το σύνολο των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης σε ιδιωτικές εταιρείες  (δείτε εδώ και εδώ)

Την ίδια ώρα, εδώ, στην Ελλάδα, επιχειρούν το ξεπούλημα της βασικής πηγής της ζωής. Του νερού. Θα τους αφήσεις;

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ