Mεγάλη συμμετοχή στην προεκλογική εκδήλωση του ΚΚΕ Κέρκυρας

Την Τετάρτη 14/1 πραγματοποιήθηκε με μεγάλη προσέλευση κοινού η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση της Τ.Ε. Κέρκυρας του ΚΚΕ ενόψει των εκλογών της 25^ης Γενάρη.

Κεντρική ομιλήτρια στη συγκέντρωση ήταν η Λουΐζα Ράζου, μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και υποψήφια στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του κόμματος. Χαιρετισμό απεύθυναν επίσης οι υποψήφιοι βουλευτές Κέρκυρας του ΚΚΕ, Μιχάλης Μιχαήλ, Μπορμπότης Γιάννης, Παπικινός Κώστας, Πελάης Σταμάτης και Μυρσίνη Χαραλάμπους.
Αποσπάσματα από την ομιλία της Λουϊζας Ράζου:
«Από τις παρεμβάσεις των υποψήφιων βουλευτών μας και στη Κέρκυρα φαίνεται μια μεγάλη σοβαρή ποιοτική διαφορά των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ που εκφράζεται σε όλη τη χώρα, και στην Κέρκυρα, και πρέπει να την πούμε γιατί είναι ουσιαστική , δεν αφορά απλά κάποια σημεία. Τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ σε όλη την Ελλάδα συγκροτούνται από ανθρώπους της δουλειάς, από αγρότες, από ανέργους, από εργάτες,  από συνδικαλιστές,  από γυναίκες, από αυτοαπασχολούμενους, από ανθρώπους των σωμάτων ασφαλείας και απόστρατους  σαν το συναγωνιστή το Μιχάλη Μιχαήλ που έδειξαν και δείχνουν με τη στάση τους στον πιο σκληρό πυρήνα του κρατικού μηχανισμού τι σημαίνει εργατικός λαϊκός πατριωτισμός και η αναγκαία συμπόρευση του με το ΚΚΕ. Αυτά τα ψηφοδέλτια και η διαδικασία συγκρότησης τους δεν έχουν καμία σχέση  με όλο αυτό το πανηγύρι των μεταγραφών που έγινε για  τη συγκρότηση των ψηφοδελτίων  των άλλων κομμάτων και των άλλων πολιτικών σχηματισμών.
Στην ουσία αυτοί οι βουλευτές που βρεθήκαν από το ένα κόμμα στο άλλο, που με άλλο εκλέχτηκαν, με άλλο βρέθηκαν στη βουλή και με άλλο κατεβαίνουν στις εκλογές  δεν έκαναν και κανένα μεγάλο βήμα ή άλμα. Στην ίδια ομάδα παίζουν. Τα κόμματα αυτά, και εκείνα που δημιουργήθηκαν και αυτά που διαλύθηκαν, και αυτά που φαντάζουν σήμερα σαν την επόμενη εναλλακτική λύση βρίσκονται στην ίδια όχθη του ποταμού.  Άρα δεν είναι μεγάλο βήμα π.χ. για την κυρία Τζάκρη από μνημονιακή βουλευτής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ τώρα να βρίσκεται στον περιβόητο αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ.  Όμως για να βρεθούν στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ μέλη, στελέχη, οπαδοί, φίλοι, συνεργαζόμενοι δίνουν πραγματικά διαπιστευτήρια κάθε μέρα  στο σκληρό καμίνι της ταξικής πάλης. Αυτή η συμμαχία, αυτή η συνεργασία είναι μια συνεργασία προοπτικής  και  εγγύησης για το λαό μας, και για τα επόμενα χρόνια, και  για το τι ΚΚΕ χρειάζεται, και γιατί πρέπει να δυναμώσει η λαϊκή συμμαχία με όρους αγώνα και προοπτικής  και όχι από τα πάνω και έξω από τη λαϊκή παρέμβαση».

ΚΕΡΚΥΡΑ-Όχι στο ΚΚΕ, ναι στη Χρυσή Αυγή από την "αριστερή" δημοτική αρχή!!!

 Όχι στο ΚΚΕ, ναι στη Χρυσή Αυγή από την "αριστερή" δημοτική αρχή!!!

Παραθέτουμε ανακοίνωση που εξέδωσε το Γραφείο Τύπου της Τομεακής Επιτροπής Κέρκυρας του ΚΚΕ σχετικά με το αίτημα του Κόμματος για χρήση του Δημοτικού Θεάτρου στις 14 Γενάρη, για την κεντρική προεκλογική συγκέντρωση. Η απάντηση της δημοτικής αρχής ήταν τελικά αρνητική. Παράλληλα, με την αρνητική απάντηση στο ΚΚΕ, η "αριστερή" δημοτική αρχή άφησε ανοιχτή την πιθανότητα παροχής διευκολύνσεων στη ναζιστική Χρυσή Αυγή...! Όταν οι στρατηγικές συγκλίνουν, να περιμένουμε τα πάντα!!!

ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΤΟΜΕΑΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Με αφορμή τη δημοσίευση του «σχεδίου συμφωνίας της Διακομματικής Επιτροπής για τις Γενικές Βουλευτικές Εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου 2015» και την επικείμενη έγκρισή του από τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου στις 15/1 θα θέλαμε να σχολιάσουμε τα εξής:

Στο κείμενο αναφέρεται ότι το ΚΚΕ «δεν ζήτησε»  το Δημοτικό Θέατρο για την πραγματοποίηση προεκλογικής συγκέντρωσης. Πρόκειται για ψέμα. Η αλήθεια είναι ότι το ΚΚΕ ήδη από τις 5/1 με αίτηση του στις αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου ζήτησε το Δημοτικό Θέατρο για την πραγματοποίηση της προεκλογικής του συγκέντρωσης στις 14/1.  Στην προπαρασκευαστική συνάντηση της διακομματικής επιτροπής που έγινε στις 7/1 ενημέρωσε προσωπικά και τον ίδιο το δήμαρχο, Κ. Νικολούζο, ο οποίος απάντησε ότι το θέατρο έχει ήδη παραχωρηθεί στη ΝΔ και μάλιστα προφορικά, χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια διαδικασία. Ο ίδιος ο δήμαρχος δήλωσε ότι είναι αδύνατο να αλλάξει καθώς υπήρχε πρόταση να παραστεί ο πρωθυπουργός. Τις επόμενες μέρες  η δημοτική αρχή επικαλέστηκε το θέμα της δήθεν  «αναλογικότητας» σύμφωνα με την οποία η διάθεση των χώρων γίνεται βάσει των ποσοστών που κατέγραψαν τα κόμματα στις προηγούμενες εκλογές.

Αυτή είναι η αλήθεια. Σε αυτό το πλαίσιο, το ΚΚΕ αναγκάστηκε να οργανώσει την συγκέντρωση του στο Εργατικό Κέντρο το οποίο δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητα του δήμου.

 Έτσι στην επίσημη συνεδρίαση της διακομματικής επιτροπής στις 12/1 το ΚΚΕ όντως «δεν ζήτησε» το δημοτικό θέατρο αφού είχε εκ των πραγμάτων αποκλειστεί. 

Για την ιστορία, να σημειώσουμε ότι η εκπρόσωπος του ΚΚΕ έθεσε ενώπιον της διακομματικής επιτροπής το αίτημα να μην δοθεί καμία διευκόλυνση στη φασιστική ναζιστική «Χρυσή Αυγή». Η απάντηση που έλαβε δια στόματος του προέδρου της διακομματικής επιτροπής  ήταν ότι η «αριστερή» δημοτική αρχή «δεν μπορεί να αποκλείσει κανένα κόμμα της βουλής» …

Κέρκυρα 14/1/2015

πως και με ποιους.ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΤΕ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Το προεκλογικό φυλλάδιο του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει βιογραφικά στοιχεία των υποψήφιων βουλευτών. Συγκεκριμένα,  αναφέρεται ότι 3 υποψήφιοι  υπήρξαν μέλη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ πριν από 25 και πλέον χρόνια.

Ωστόσο, είναι γνωστό ότι οι συγκεκριμένοι αποχώρησαν από το ΚΚΕ πριν από 25 χρόνια , διαφοροποιήθηκαν πολιτικά και μάλιστα προσπάθησαν μαζί με ομοϊδεάτες τους να διαλύσουν το ΚΚΕ.

Στη συνέχεια, όπως και οι ίδιοι αναφέρουν αναδείχτηκαν σε αιρετές θέσεις δήμων όντας μέλη του ΣΥΝ. Ωστόσο, δεν αναφέρουν πως και με ποιους. Για παράδειγμα,  ο ένας αναδείχτηκε με το δήμαρχο που ήταν επίσημος υποψήφιος της ΝΔ και του ΣΥΝ στο Δήμο Θιναλίων και ο άλλος με το δήμαρχο του ΠΑΣΟΚ στο δήμο Αγίου Γεωργίου. Από αυτές τις αιρετές θέσεις υπηρέτησαν προγράμματα και πολιτικές έφεραν στη σημερινή απαράδεκτη κατάσταση τους δήμους.

Πιστοί στον πολιτικό καιροσκοπισμό που διακρίνει το κόμμα τους επέλεξαν να αναφέρουν τη συμμετοχή τους στο ΚΚΕ πριν από 25 (!) χρόνια, προσπαθώντας να εκμεταλλευτούν το κύρος που προσδίδει η ιδιότητα του μέλους του ΚΚΕ. Ωστόσο, έχουν απορρίψει εδώ και πολύ καιρό αυτήν την ιδιότητα και έχουν πολεμήσει το ΚΚΕ με ύπουλα μέσα.

Τώρα θεωρούν ότι με τέτοιες πολιτικές κουτοπονηριές θα υποκλέψουν ψήφους ριζοσπαστών και αριστερών για να τους πάνε σε ένα κόμμα που συντάσσεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον ελληνικό καπιταλισμό. Καλούμε όλους όσοι αισθάνονται αριστεροί, ριζοσπάστες να απορρίψουν αυτά τα καλέσματα του ΣΥΡΙΖΑ που με τα διαπιστευτήρια που δίνει καθημερινά  στο κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, έχει κόψει προ πολλού  κάθε δεσμό με την Ιστορία του λαϊκού κινήματος.

Κέρκυρα 15/1/2015

Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα

 Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα

Σήμερα θα κάνουμε μια ανάπαυλα από την προεκλογική επικαιρότητα για να προβάλλουμε ένα νέο εγχείρημα στο οποίο συμμετέχει η κε του μπλοκ και πιστεύω ότι αξίζει την προσοχή σας. Εδώ και μερικές ώρες κυκλοφορεί στο διαδικτυακό αέρα το ηλεκτρονικό περιοδικό Ατέχνως, τη δραστηριότητα του οποίου μπορείτε να (παρ)ακολουθείτε μέσα και από τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης στους εξής συνδέσμους.

Facebook     Twitter

 Βλέποντας εκ των έσω κι από πρώτο χέρι τη δημιουργία της σελίδας και τα διάφορα στάδια υλοποίησης της αρχικής ιδέας, η εκτίμησή μου είναι ότι έχει φτιαχτεί μια δυνατή ομάδα, με πολύ αξιόλογους συνεργάτες και μερικούς απ’ τους καλύτερους ερασιτέχνες γραφιάδες του διαδικτύου κι ειδικότερα της κόκκινης μπλογκόσφαιρας. Μπορεί να μη συνιστά μια μεγάλη πολιτιστική επανάσταση αλά κίνα, αλλά –όπως θα έλεγαν κι οι παλιοί μαοϊκοί- πατάει γερά σε δυο πόδια (και αν έχανε ποτέ το ένα, θα χώλαινε και θα έπεφτε). Την πολιτική με την ευρεία έννοια (επικαιρότητα, σχόλια, απόψεις, αρθρογραφία) και τον πολιτισμό –ή με άλλα λόγια: τις τέχνες και τα γράμματα.

Όπως αναφέρει κι η ταυτότητα της σελίδας («είσαι ο… και λέγεσαι»), το περιοδικό αφορά θέματα…

…για τη ζωή, τις τέχνες και τα γράμματα.

Και για τους «αγράμματους» τεχνίτες, που θεωρούν εαυτούς άτεχνους, αλλά είναι οι καλλιτέχνες της καθημερινής ζωής που αξίζουν το χειροκρότημα.

Για την τέχνη της πολιτικής και της επανάστασης. Και τους αγώνες που είναι η τέχνη του λαού.

Για ό,τι κάνει τον άνθρωπο «απαλό κι ανθρώπινο». Αλλά και για όσα τεχνηέντως (και όχι έντεχνα) τον κρατούν «τραχύ κι απάνθρωπο», στην κατάσταση του πρωτόγονου, που θέλει μόνο τα απολύτως απαραίτητα για να επιβιώσει και όχι το περιττό, που (του) είναι αναγκαίο, για να ζήσει.

Χωρίς «κουλτούρα να φύγουμε», που απομακρύνει τον άπειρο πρωτάρη, αλλά με κείμενα από ερασιτέχνες γραφιάδες, που είναι τέτοιοι με την κυριολεκτική έννοια του όρου, ως εραστές της τέχνης· και γράφουν για ό,τι μας απασχολεί, μας συγκινεί, μας αποπλανά και μας ορίζει.

Γραφιάδες που έχουν (το) στίγμα, αλλά δεν είναι αναιμικοί κι άχρωμοι. Και δεν τους λείπουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια…

Οι υπόλοιποι τακτικοί (ή και πιο… άτακτοι) συνεργάτες της σελίδας είναι.

Ο Οικοδόμος, που είναι... πολυθεσίτης blogger, αλλά τον γνωρίσαμε και τον αγαπήσαμε απ’ την προσεγμένη δουλειά του στο ομώνυμο ιστολόγιο.

Ο Ηρακλής Κακαβάνης, η συγγραφική δουλειά του οποίου (για το Βάρναλη και όχι μόνο) έχει παρουσιαστεί κι από την κε του μπλοκ στο πρόσφατο παρελθόν. Και με πολλά.. ένσημα στο Ριζοσπάστη παλιότερα.

Ο Θοδωρής από το Cogito Ergo Sum. Εκλαΐκευση και καυστική σάτιρα, που τσακίζουν κόκαλα και… ξύλινα αυτιά.

Ο γνωστός σκιτσογράφος Πάνος Ζάχαρης. Αντικειμενικά (κι ανεξάρτητα από τη θέλησή του) ο καλύτερος.. «γελοίος γράφων» των περιχώρων και πάσης Ελλάδος.

Η Άννεκε Ιωαννάτου, που έχει πλούσια δραστηριότητα σε μια σειρά αντικείμενα και δε νομίζω ότι χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις.

Ο Θανάσης Ν. Καραγιάννης, που πιθανότατα τον γνωρίζετε από τη δουλειά του και τα κείμενά του στο Ριζοσπάστη.

Η Μαρία του 19^ου, την οποία θα θυμούνται οι πιο τακτικοί αναγνώστες από τα αιχμηρά και εύστοχα σχόλια που αφήνει κατά καιρούς στο μπλοκ κι από ένα πρόσφατο κείμενό της, που δημοσιεύτηκε εδώ.

Ο Mauroflight, (κατά κόσμο Παναγιώτης Μανιάτης), που καταπιάνεται με ενδιαφέροντα θέματα σοσιαλιστικής κουλτούρας και τέχνης και εξέδωσε πρόσφατα ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο για την ποίηση στην Οκτωβριανή Επανάσταση.

Η ofisofi που κάνει πολύ αξιόλογη δουλειά στο ιστολόγιό της στα λογοτεχνικά (και όχι μόνο) θέματα.

Η Redflecteur, που δίνει πάντα ιδιαίτερη γεύση στις αναρτήσεις της με βάση την εικόνα και τις εντυπωσιακές φωτογραφίες.

Ο Λουκάς Σπήλιος, που θα παρουσιάζει νέους δημιουργούς, λογοτέχνες, ποιητές και άλλα αντίστοιχα θέματα.

Και ο 2310net, που μας είχε λείψει πολύ, όσο είχε αραιώσει τις αναρτήσεις στο blog του, γι’ αυτό και.. του δώσαμε κίνητρο να γράφει τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, σε σταθερή βάση.

Και σήμερα μας έκαναν επίσημο ποδαρικό μαζί με το Θοδωρή (Teddy) με δύο πολύ ωραία κείμενα, που αξίζει να διαβάσετε ( [1], [2] ).

Η σημερινή πρεμιέρα του Ατέχνως συμπίπτει χρονικά με μια σημαντική ιστορική επέτειο. Η κε του μπλοκ αναδημοσιεύει λοιπόν από τη σελίδα ένα δικό της μικρό σχόλιο, με αφορμή την επέτειο της δολοφονίας των λούξεμπουργκ και λίμπκνεχτ. Που βίωσαν από πρώτο χέρι την αστική βαρβαρότητα ως «εναλλακτική επιλογή» στο σοσιαλισμό και την επανάσταση –κατά το γνωστό σύνθημα-δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» που είχε θέσει η ρόζα, αλλά έκτοτε δεινοπάθησε στα χείλη διάφορων μεγάλων επαναστατών, όπως ο παπανδρέου ο νεότερος (γαπ). Και το τέλος τους αναδεικνύει το διαχρονικά βρώμικο ρόλο, που παίζει η εκάστοτε σοσιαλδημοκρατία.

Η πρεμιέρα του «Ατέχνως» συμπίπτει με μια σημαντική ιστορική επέτειο: τη δολοφονία της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ από τα φασιστικά Φράικορπς υπό τις εντολές του σοσιαλδημοκράτη Έμπερτ. Βλέπετε, κανείς δεν είχε σκεφτεί τότε να αφοπλίσει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους, για να μην χτυπάνε τους διαδηλωτές.

Η σοσιαλδημοκρατία δεν έμεινε όμως στη δολοφονία των ηγετών του Σπάρτακου και την καταστολή της γερμανικής επανάστασης. Έκλεψε το σύνθημα της Ρόζας «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», για να ντύσει με φιλολαϊκή προβιά το λύκο της εκμετάλλευσης. Εκμαύλισε συνειδήσεις, άδειασε τις λέξεις από το νόημά τους και «ξέσκισε αρχαία οράματα». Σήμερα επιζητά εκ νέου να εξαφανίσει τους κόκκινους και να εδραιώσει την εκλογική της κυριαρχία· εντός ΕΕ, ΝΑΤΟ και με συνέδρια για τον εκδημοκρατισμό της αστυνομίας, όπου –οποία ειρωνεία- συμμετείχε και το γερμανικό ίδρυμα «Ρόζα Λούξεμπουργκ»!

Γιατί το σύνθημα της Ρόζας ήταν προφανώς ψευδοδίλημμα. «Σοσιαλισμός» και βαρβαρότητα μπορούν κάλλιστα να παντρευτούν.

Καλοτάξιδο και κάθε επιτυχία.

 Δε θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας

Από Σφυροδρέπανος σ

Οι αστικές εκλογές δεν είναι απλά η γιορτή της δημοκρατίας, αλλά το πανηγυράκι της αστικής δημοκρατίας. Κυβιστήσεις χωρίς αρχή και τέλος, στη βάση ευλύγιστων αρχών και τελών (σκοπών), πολιτικάντικα παζάρια για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων, ίντριγκες, πάθη, σαν επεισόδια πολιτικής σαπουνόπερας, με το λαό στη γωνία να τρώει ποπ-κορν και να παρακολουθεί παθητικά το «θέαμα».
Και οι κομμουνιστές κύριε; Σεμνές υπογραφές του λαού μας στις λεωφόρους του μέλλοντος, απέχουν απ’ τις εν λόγω εορταστικές εκδηλώσεις. Ούτε εκπλήξεις, ούτε κόντρες, μαλλιοτραβήγματα, συντροφικά μαχαιρώματα. Ούτε καν λίγη λάμψη και γκλαμουριά από το star system της πίστας και της τηλεόρασης; Πώς να βρουν λοιπόν θέση στα δελτία ειδήσεων –πέρα από τα ψίχουλα, που υποχρεούνται να τους δίνουν τα κανάλια, βάσει νόμου.
Εξάλλου, όπως λέει και το τραγούδι, δε θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας, και το αστικό 
πανηγυράκι μας…

http://atexnos.gr/

Οι «άνθρωποι του πολιτισμού» και οι εκλογές

Posted by 2310net

Η συμμετοχή στις εκλογές ανθρώπων προερχόμενων από τις τέχνες και τον πολιτισμό, “ανθρώπων του πολιτισμού” ή “λαμπερών προσώπων” σύμφωνα με την ξύλινη μιντιακή διάλεκτο, μας δίνει την ευκαιρία να αναλογιστούμε πολλά πράγματα: τι πολιτισμό έχουμε, τι πολιτισμό θέλουμε, ποιοί τον υπηρετούν, πως τον υπηρετούν, τι σχέση έχουν οι “άνθρωποι του πολιτισμού” με τον λαό και άλλα πολλά. Ας αρκεστούμε για τώρα σε μια γενική καταγραφή του φαινομένου. Για τα υπόλοιπα έχουμε καιρό.
Έχουμε δει κατά καιρούς να πολιτεύονται πολλά “τέρατα” του πολιτισμού, άνθρωποι των γραμμάτων, των τεχνών, άνθρωποι με ταλέντο, άνθρωποι τσακωμένοι με το ταλέντο, άνθρωποι με υπόληψη και σοβαρότητα, άνθρωποι γραφικοί. Είχαμε πάρα πολλά παραδείγματα ανθρώπων για τους οποίους η ενασχόληση με την πολιτική συνδυάστηκε με την υιοθέτηση και υποστήριξη αντιλαϊκών πολιτικών. Μάλιστα αυτοί έγιναν η προσωποποίηση της αντίληψης του λαού είτε να πείθεται για κάποια αντιλαϊκή εξέλιξη (αφού το λέει ο τάδε καλλιτέχνης τότε δίκιο θα έχει) είτε να απορρίπτει συλλήβδην τον πολιτισμό καθώς στο πρόσωπο του “ανθρώπου του πολιτισμού” βλέπει άλλον έναν κυνηγό καρέκλας σε μια λειψή εξουσία.
Σε κάθε περίπτωση η πολιτικοποίηση των “ανθρώπων του πολιτισμού” αντηχεί και την αισθητική των κομμάτων με τα οποία κατεβαίνουν. Πάρτε για παράδειγμα την ΝΔ. Μετά την καθιέρωση του ηθοποιού Καρρά σε βουλευτή που καταλάμβανε πάντα το παραδίπλα από τον Καραμανλή έδρανο ώστε από την πανοραμική λήψη να φαίνεται με λεπτομέρειες η επιτυχία στην βαφή, έχει αναγάγει σε άτυπο πολιτισμικό της εκπρόσωπο τον Ρένο Χαραλαμπίδη. Ο τελευταίος, ο οποίος για αδιευκρίνιστους λόγους θεωρείται καλός ηθοποιός, βλέπει στο πρόσωπο του Σαμαρά μια σημαντική πολιτική προσωπικότητα και καταλήγει να του πλέκει το εγκώμιο όπου σταθεί κι όπου βρεθεί. Φυσικά απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής στις προηγούμενες εκλογές, όμως για τους αποτυχημένους υπάρχει πάντα μια θέση σε κάποιο δημοτικό συμβούλιο ή σε κάποια δημόσια τηλεόραση. Πάντως η πολιτιστική παρέμβαση της ΝΔ θα είχε ενισχυθεί αν είχε υλοποιηθεί η σκέψη να κατέβει υποψήφιος βουλευτής ο τραγουδιστής Βαλάντης. Άλλωστε το κενό που έχει αφήσει ο Αστυνόμος Θεοχάρης είναι δυσαναπλήρωτο…
Η συνέχεια στο atexnos.gr

Ζουν ανάμεσα μας ("αναρχικοί" υπέρ ψήφου -που αλλού;- στον ΣΥΡΙΖΑ!)

 Ζουν ανάμεσα μας ("αναρχικοί" υπέρ ψήφου -που αλλού;- στον ΣΥΡΙΖΑ!)

Αντιπαράθεση στο indymedia για το ζήτημα του εάν οι αναρχικοί πρέπει τελικά να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ ή όχι!

Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η αντιπαράθεση των επιχειρημάτων που ακολουθεί, από την οποία απουσιάζουν εντελώς τα ζητήματα παραμονής της χώρας σε Ευρώ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, οι δεσμεύσεις του Μάαστριχτ, και άλλες τέτοιες μικρής σημασίας "λεπτομέρειες"...

Παραθέτουμε το κείμενο που άνοιξε την συζήτηση (οι υπογραμμίσεις δικές μας), και την πιο σπαρταριστή (και εμφανώς ακροδεξιά) απάντηση σε αυτό, που σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις κανείς δεν μπήκε στον κόπο να λογοκρίνει:
_________

Δυναμικοί αναρχικοί vs εκλογιστές αναρχικοί

1537800

από dynamic anarchy Ιαν. 2, 2015, 12:01 μμ.,

Αν ήμασταν σε καταστάσεις προ 2008 που δεν υπήρχαν οριακές καταστάσεις και αντικειμενικοί λόγοι να ψηφίσουμε ο,τιδήποτε, δεν θα σκεφτόμουν να ψηφίσω τίποτα.

---

Χωρίς να πιστεύουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κάθε ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξει σε βάθος την βαθιά οπισθοδρομική, συντηρητική τάξη των πραγμάτων της ελληνικής κοινωνίας, γιατί απλώς και να θέλει δεν μπορεί, λόγω της ίδιας της δομής της ελληνικής πραγματικότητας, δηλαδή της ελληνικής κοινωνίας, θα πρέπει να παραδεχτούμε αυτό που βλέπουμε καθημερινά τόσο στο διαδίκτυο, όσο και στις τηλεοράσεις, όσοι τις παρακολουθούν ακόμα: δηλαδή ότι γίνεται μεγάλη μάχη να αποδυναμωθεί η όποια Αριστερά ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου.

Μέχρι και ο Παπανδρέου βγήκε από το λήθαργο και την ύπνωση που τον είχαν βάλει και έχει το θράσος να ιδρύει κόμμα, χωρίς κανέναν άλλο σκοπό, από το να κόψει ψήφους από το ΣΥΡΙΖΑ. Ιδρύει κόμμα αυτός που επί εποχής του μπήκαμε στα μνημόνια και ευελπιστεί να μαζέψει τα χαμένα του πράσινα ά-λογα που λοξοδρόμησαν στο ΣΥΡΙΖΑ.

Βλέπουμε επίσης κι άλλα κόμματα διάττοντες αστέρες, όπως αυτό της "Τελείας" του  Γκλέτσου και τα μόνα νέα που ακούμε γι αυτούς είναι η πολεμική τους (προβοκάτσια στην ουσία) εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το πρόσφατο περιστατικό της επίσκεψής του (του Γκλέτσου) στην Κέρκυρα. Του γελοίου αυτού θεατράνθρωπου του είπαν οι οικοδεσπότες του Συριζαίοι, ότι υπήρξε εσκεμμένη καθυστέρηση στη βοήθεια από ελληνικής κυβέρνησης για το ναυτικό δυστύχημα ώστε το Norman Atlantic να βγει από τα ελληνικά ύδατα και να αναλάβουν την εποπτεία της διάσωσης οι Ιταλοί και αυτός ο τιποτένιος ο Γκλέτσος το μόνο που βρήκε να πει και να ξεκινήσει ο καυγάς ήταν, "δηλαδή κι αν ήταν ο Τσίπρας κυβέρνηση τι θα έκανε;".

Να μιλήσουμε μήπως για τον βομβαρδισμό κινδυνολογίας που μας έρχεται από τα υψηλά κλιμάκια της ΕΕ και των Βρυξελλών, αλλά και από την συγκυβέρνηση εδώ, για τον "μέγα κίνδυνο" του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν, ότι για κάποιο ιδιαίτερο λόγο, ο ΣΥΡΙΖΑ χαλάει τη μανέστρα της πολιτικο-οικονομικής διοίκησης και διαχείρισης της ΕΕ και κάνουν το παν να αποτρέψουν την περίπτωση να αναλάβει την κυβέρνηση στην Ελλάδα, διότι μιας και τη θεωρούν επαρχία τους, φοβούνται ότι αυτός ο "έπαρχος" δεν θα είναι και τόσο του χεριού τους. Δηλαδή φοβούνται ότι θα δηλώσει ότι το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο, δηλαδή διαχειρίσιμο και θα προβεί στη διαγραφή του, έστω και μονομερή. Και ο φόβος τους είναι ότι αν γίνει αυτό, τότε πολλοί άλλοι νότιο-ευρωπαίοι λαοί, με πολύ μεγαλύτερα χρέη, μπορεί να θελήσουν να τον μιμηθούν.

Έτσι και σε σχέση με ένα πρόσφατο άρθρο που διάβασα στη Βιβλιοθήκη του μέσου, σε σχέση με τους "αναρχικούς εκλογιστές" του Μαλατέστα και θεωρώντας τον εαυτό μου δυναμικό αναρχικό και όχι στατικό, θα ήθελα να επισημάνω ότι η στατικότητα στις απόψεις, γενικά μοιάζει με την συντήρηση. Η δυναμικότητα από την άλλη, η προσαρμοστικότητα στις περιστάσεις και η ευελιξία στις κάθε δεδομένες συνθήκες που μεταλλάσσονται διαρκώς, είναι αυτό που κρατάει το πνεύμα του αγώνα ζωντανό και αυτό που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα.

Αν ήμασταν σε καταστάσεις προ 2008 που δεν υπήρχαν οριακές καταστάσεις και αντικειμενικοί λόγοι να ψηφίσουμε ο,τιδήποτε, δεν θα σκεφτόμουν να ψηφίσω τίποτα και όντως δεν ψήφιζα τίποτα μέχρι το 2012, παρότι είμαι 49 χρόνων.

Επειδή όμως δεν είμαστε σε εκείνες τις εποχές και επειδή η καλυμμένη ακροδεξιά εξαπλώνεται ύπουλα στις αδαείς μάζες, θα σκεφτώ διπλά και τριπλά αν πρέπει να συμμετέχω ή όχι σε ετούτο το απρόσμενο χειμωνιάτικο εκλογικό πανηγυράκι. Χωρίς να περιμένω να με σώσει από ο,τιδήποτε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θέλω να αφήσω τα ΜΜΕ και την αδαή μάζα να ορίσει αυτό που θα αντιμετωπίσω κι εγώ το αμέσως επόμενο διάστημα από την κυβέρνηση που θα αναδειχτεί στις εκλογές της 25ης Γενάρη. Σε κάθε περίπτωση αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποδειχτεί τόσο σκάρτος, δεν θα έχω χάσει και τίποτα, αν όμως κάνει έστω και λίγα προς το γενικότερο συμφέρον όλων μας, γιατί να σταθώ κι εγώ εμπόδιο στην όποια μικρή ή μεγάλη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης της ελληνικής κοινωνίας του 2015;

***
Και μετά από αυτό το χαριτωμένο και  εμφανώς συντεταγμένο εντός της Κουμουνδούρου κειμενάκι, πάμε στην πιο σπαρταριστή ανταπάντηση σε αυτό, που ομολογουμένως μας άφησε σύξυλους:

Αξίζει πάντως να παρακολουθήσει κανείς όλη την αντιπαράθεση, έχει ένα ενδιαφέρον, και όχι μόνο για το τι κρίνεται και τι όχι, άξιο λογοκρισίας στο εν λόγω μέσο...

Και τέλος ένα μουσικό σχόλιο από εμάς:

ΣΥΡΙΖΑ: Επιχείρηση κατευνασμού των «νοικοκυραίων»

 ΣΥΡΙΖΑ: Επιχείρηση κατευνασμού των «νοικοκυραίων»

Οποιος θέλει να δει από τώρα τι θα γίνει μετά τις εκλογές της 25ης Γενάρη, τις οποίες –όπως όλα δείχνουν- αναμένεται να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει παρά να γυρίσει δυόμισι χρόνια πίσω και να κάνει μια σύγκριση των όσων έλεγε αυτό το κόμμα κατά τη διπλή προεκλογική περίοδο του Μάη-Ιούνη του 2012 με όσα λέει τώρα.

 

Το 2012 ο Τσίπρας έλεγε πως το ευρώ δεν είναι φετίχ, ενώ τώρα διακηρύσσει από τις στήλες της «Κοριέρε ντε λα Σέρα», με ύφος ελέω θεού μονάρχη, ότι «Η Ελλάδα μου δεν θα ζημιώσει την Ευρώπη!». Το 2012 ήταν ο Δραγασάκης που μιλούσε για μονομερή επιβολή μορατόριουμ στην πληρωμή των τοκοχρεολυσίων, ενώ τώρα λέει ο Τόλιος τα ίδια και τον αποδοκιμάζει ο Τσίπρας από το βήμα του διαρκούς συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, διότι μ’ αυτά που λέει προσφέρει όπλα στον Σαμαρά. Πέρα δε από τα στελέχη που όπου βρεθούν κι όπου σταθούν βροντοφωνάζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα προβεί σε καμιά μονομερή ενέργεια, ο ίδιος ο Τσίπρας υποστηρίζει (στο άρθρο του στην «Κοριέρε ντε λα Σέρα»), ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θεωρείται πλέον ένας κίνδυνος, όπως το 2012, αλλά μια πρόκληση με στόχο την αλλαγή». Το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ διακήρυσσε ότι σε μια μέρα, με ένα νόμο, θα καταργήσει τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς τους νόμους, ενώ τώρα διακηρύσσει ότι θα πάει βήμα-βήμα, ανάλογα με την πρόοδο της ανάπτυξης.
 

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ έπαψε να θεωρείται κίνδυνος, όπως λέει ο Τσίπρας, αυτό σημαίνει ότι έχει πείσει τους ιμπεριαλιστές δανειστές ότι δεν αποτελεί κίνδυνο. Επειδή οι ιμπεριαλιστές δεν άλλαξαν, εκείνος που άλλαξε (αν υποθέσουμε ότι ήταν ποτέ κάτι το διαφορετικό) είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Για την ακρίβεια, άλλαξε την προεκλογική ρητορική του, προσαρμόζοντάς την στις ανάγκες ενός κόμματος εξουσίας που θα χρειαστεί σύντομα να τη διαχειριστεί, καθώς και στις ανάγκες ενός κόμματος που θεωρεί δεδομένη την ψήφο των πιο ριζοσπαστικών κοινωνικών στρωμάτων και θέλει να κερδίσει την ψήφο των πιο συντηρητικών στρωμάτων, αυτών που συνηθίζουμε να προσδιορίζουμε ως «νοικοκυραίους». 

Η επίκληση της ψήφου των «νοικοκυραίων» είναι απαραίτητη στον ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο για την κατάκτηση της εκλογικής νίκης, αλλά και ως άλλοθι για την πολιτική διαχείρισης της κινεζοποίησης, που πρόκειται να ασκήσει. Οι «νοικοκυραίοι» θέλουν «πάση θυσία παραμονή στο ευρώ», οπότε η διαπραγμάτευση με τους «εταίρους» θα έχει αυτή την κόκκινη γραμμή. Κι επειδή οι «εταίροι» δεν κατοικούν σε κάποιο ξέφραγο αμπέλι, αλλά σε ένα συνεταιρισμό κρατών που διέπεται από συγκεκριμένους κανόνες (Συνθήκες και παράγωγο δίκαιο) και διοικείται από συγκεκριμένους μηχανισμούς (Συμβούλιο, Κομισιόν, ΕΚΤ), η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (ή με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ) θα είναι υποχρεωμένη να κινηθεί αυστηρά μέσα σε ό,τι υπαγορεύει αυτό το πλαίσιο και με βάση τις αποφάσεις που θα παίρνουν οι μηχανισμοί-θεσμικά όργανα.

 

Για να μην ξεχνιόμαστε και επειδή πολλά και διάφορα ακούγονται για σκίσιμο των Μνημονίων και τα συναφή, αλλά και για σεβασμό των δανειακών συμβάσεων μέχρις ότου υπάρξει «διεθνής διάσκεψη για το χρέος», υπενθυμίζουμε ότι το σύνολο των μνημονιακών δεσμεύσεων περιλαμβάνεται σε απόφαση του Συμβουλίου, δηλαδή του ανώτατου θεσμικού οργάνου της ΕΕ. Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο ΣΥΡΙΖΑ (άλλο αν έχει συμφέρον να το κρύβει), γι’ αυτό ακόμη και κατά την προεκλογική περίοδο διατυπώνει αιτήματα, τα οποία υποτίθεται ότι θα θέσει στη διαπραγμάτευση με τους «εταίρους» και δανειστές. Μάλιστα, ο Τσίπρας καταφεύγει στη γνωστή γενικολογία που καταφεύγουν όλα τα αστικά κόμματα: «κόκκινη γραμμή το συμφέρον του λαού μας». Πώς ακριβώς προσδιορίζεται το συμφέρον, γιατί γι’ αυτό μιλούσαν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις και τα κόμματα που τις στηρίζουν;
 

Τίποτα καινούργιο δεν πρόσθεσε η παρουσίαση του εκλογικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ από τον Τσίπρα στο διαρκές συνέδριο. Πρόκειται για το περιβόητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, το οποίο έχουμε αναλυτικά παρουσιάσει τότε που πρωτοδημοσιεύτηκε. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα φιλανθρωπικών παρεμβάσεων, που ακόμη και αν υλοποιηθεί θα αφήσει άθιχτη την κινεζοποίηση στις βασικές της ορίζουσες.
 

Τίποτα καινούργιο δεν προστέθηκε και στα αιτήματα της διαπραγμάτευσης για το χρέος. Ακόμη και η «εξαίρεση του προγράμματος δημόσιων επενδύσεων από τους περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης για ορισμένη χρονική περίοδο» έχει ξαναειπωθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα παίρνει περίοπτη θέση, γιατί υπάρχει μια τέτοια κίνηση από ιμπεριαλιστικές πρωτεύουσες (κυρίως τη Ρώμη), οπότε αν το ιμπεριαλιστικό παζάρι καταλήξει σε κάτι τέτοιο (βοηθάει και η απειλή ενός νέου κύκλου καπιταλιστικής ύφεσης στην Ευρωζώνη), ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορεί να επαίρεται ότι συνέβαλε σ’ αυτό (ενώ δε θα έχει παίξει κανένα τέτοιο ρόλο). Και βέβαια, ακόμη και αν υπάρξει μια τέτοια απόφαση στην ΕΕ, δε θα σχετίζεται με την αποπληρωμή του χρέους, αλλά με τη δημοσιονομική πολιτική.
 

Ο Τσίπρας, πάντως, απαντώντας στη δραχμοφοβία και την τρομοκρατολογία του Σαμαρά, διακήρυξε: «Και Διαπραγμάτευση θα γίνει! Και Συμφωνία θα υπάρξει! Και το μνημόνιο μαζί με τη τρόικα θα αποτελέσουν παρελθόν!». Δεν αμφιβάλλουμε και για τα τρία. Διαπραγμάτευση θα γίνει, όπως γίνεται πάντοτε. Συμφωνία θα υπάρξει και θα αντανακλά τη θέληση των ιμπεριαλιστών δανειστών (αλλιώς γιατί οι οικονομικά δυνατοί να κλείσουν συμφωνία με τον οικονομικά αδύναμο;). Το Μνημόνιο έτσι κι αλλιώς λήγει στις 28 Φλεβάρη, οπότε τελειώνει η δίμηνη παράτασή του. Η τρόικα θα φύγει και τη θέση της θα πάρει ο ελεγκτικός μηχανισμός της Κομισιόν, με την εμπλοκή και του ΔΝΤ, όπως έχει αποφασίσει το Eurogroup στη συνεδρίασή του της 8ης Δεκέμβρη του 2014.
 

Τα ερωτήματα τα οποία τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι είναι αν μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να εισπράττει τις εναπομένουσες δόσεις του ΔΝΤ (μόνο ο Παπαδημούλης δηλώνει ότι θα συνεχίσει να τις παίρνει) και αν θα δεχτεί την προληπτική γραμμή πίστωσης (ECCL), δεδομένου ότι η πρόσβαση στις «αγορές» για δανεισμό, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα δάνεια, θα είναι για κάποιο χρονικό διάστημα απαγορευτική (στις 7 Γενάρη, το επιτόκιο του τριετούς ελληνικού ομολόγου είχε εκτοξευτεί στο 14%, σχεδόν τετραπλάσιο από το επιτόκιο με το οποίο έγινε η «έξοδος στις αγορές» τον Απρίλη του 2014). Ακόμη κι αν δεχτούμε το απίθανο, ότι δηλαδή θα γίνει «διεθνής διάσκεψη για το χρέος», αυτή θα πάρει χρόνο (χρόνια) και στο μεταξύ τα δάνεια πρέπει να εξυπηρετούνται (τόκοι συν χρεολύσια), που σημαίνει ότι τη διετία 2015-16 θα πρέπει να πληρωθούν 27,5 δισ. ευρώ (στοιχεία του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους). Αν λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνήσει στην πιστωτική γραμμή ECCL και μετατρέψει και τα υπόλοιπα δανείου από το ΔΝΤ σε πιστωτική γραμμή ΕFF, θα πρέπει να συμφωνήσει σε όρους (Μνημόνιο δηλαδή) και σε διαδικασία επιτήρησης. Κι επειδή άλλα περιθώρια δεν έχει εκτός από την παύση πληρωμών, στην οποία διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει, γι’ αυτό τα στελέχη του αποφεύγουν κάθε συζήτηση πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα, μολονότι προκαλούνται συνεχώς από τους αντιπάλους τους. Οι νεοδημοκράτες, βέβαια, ισχυρίζονται πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σχέδιο χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ, εμείς όμως υποστηρίζουμε ακριβώς το αντίθετο: επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να υπηρετήσει τον ελληνικό καπιταλισμό, ο οποίος έχει ως στρατηγική επιλογή την ένταξη στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, δε θα προχωρήσει σε παύση πληρωμών, αλλά θα συνεχίσει να διαχειρίζεται την κινεζοποίηση και τη δημοσιονομική λιτότητα όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
 

Ενόψει των παραπάνω, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει κατά την προεκλογική περίοδο ιδιαίτερο βάρος (που δεν το έδινε παλιότερα) στα ζητήματα της «θεσμικής και δημοκρατικής ανασυγκρότησης του κράτους». Πρόκειται για το αγαπημένο προπαγανδιστικό καταφύγιο όλων των αστικών κομμάτων που διεκδικούν την εξουσία. Ο Καραμανλής υποσχόταν την «επανίδρυση του κράτους», ο Γιωργάκης το «opengov», ο Σαμαράς «μικρό και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα», το ίδιο κάνει και ο Τσίπρας. Βέβαια, ακόμη και αν εφαρμόσει κάποια απ’ αυτά που υπόσχεται, αυτό δε θα έχει καμιά επίπτωση στην ουσία της πολιτικής και στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός. Κάποιες αλλαγές, όμως, θα είναι ένα καλό προπέτασμα καπνού για την πρώτη περίοδο μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όταν θα κάνει το πρώτο και καθοριστικό παζάρι με τους ιμπεριαλιστές δανειστές και φυσικά θα ετοιμάζεται για τις μεγάλες κωλοτούμπες.
 

Τον ίδιο στόχο υπηρετεί και η φιλολογία περί εξεταστικών και προανακριτικών επιτροπών που επίσης άρχισε να χρησιμοποιεί προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας μιλά για εξεταστικές επιτροπές για θέματα όπως «πώς μπήκαμε στο Μνημόνιο», ενώ άλλα στελέχη θυμούνται τη Siemens και την ΕΡΤ και ό,τι άλλο βολεύει την αντιπαράθεση στα ραδιοτηλεοπτικά πάνελ. Ο ΣΥΡΙΖΑ προαναγγέλλει ότι θα μετατρέψει τη Βουλή σ’ ένα τεράστιο δικαστήριο που θα εξετάζει όλες τις εκκρεμότητες του παρελθόντος. Κανέναν, βέβαια, δεν τρομάζει. Θα γελάσουμε, δε, αν αναγκαστεί να συγκυβερνήσει με κάποιους από εκείνους που υποτίθεται ότι θέλει να καθίσει στο σκαμνί. Ολη αυτή η δικαστηριολογία, όμως, βοηθά μια χαρά στο να φεύγει η συζήτηση από την ουσία και να οδηγείται στην άνευ ουσίας πόλωση.
 

Μπορεί ο Σαμαράς να είναι εκείνος που επέλεξε τη σκληρή πόλωση, όμως αυτή πέφτει μια χαρά και στον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλο να συζητάς επί της ουσίας και άλλο ν’ απαντάς στα καθημερινά παραληρήματα της Βούλτεψη, του Μπουμπούκου, της Σπυράκη και του ίδιου του Σαμαρά με επιχειρήματα του ίδιου χαμηλού επιπέδου και ανταλλαγή ευφυολογημάτων. Συμμετέχοντας σ’ αυτό το παιχνίδι της πόλωσης ο ΣΥΡΙΖΑ «μπετονάρει» τους δεδομένους ψηφοφόρους του, ενώ συγκεκριμένα στελέχη (Παπαδημούλης, Μητρόπουλος, Σταθάκης) έχουν αναλάβει το ρόλο του κατευνασμού των «νοικοκυραίων», προβάλλοντας τις πιο δεξιές θέσεις και κυρίως δίνοντας τις διαβεβαιώσεις ότι δεν πρόκειται να υπάρξει ρήξη με την ΕΕ. Οι ρόλοι έχουν μοιραστεί και σ’ αυτό διευκολύνει το γεγονός ότι η πλειοψηφία των εργαζόμενων αντιμετωπίζει ηττοπαθώς τον ΣΥΡΙΖΑ ως το «μικρότερο κακό».

Πηγή: Κόντρα

Άδειασε τον Τσίπρα ο Τσουκαλάς

 Άδειασε τον Τσίπρα ο Τσουκαλάς

ΣΥΡΙΖΑ: Όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά για μετεκλογικές «κολιγιές»

Ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα για κάθε είδους κολιγιές με όλα τα κόμματα της αστικής διαχείρισης -πλην Χρυσής Αυγής- αφήνει ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Συγκεκριμένα, σε συνέντευξή του στη δημοσιογράφο Έλλη Στάη, oύτε λίγο ούτε πολύ παραδέχτηκε ότι, κατά τη γνώμη του, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να συνεργαστεί μετεκλογικά με οποιοδήποτε κόμμα, εκτός της Χρυσής Αυγής. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και σε περίπτωση αυτοδυναμίας, είπε πως «δεν είναι δυνατόν (...) να μην επιχειρήσει ευρύτερα ανοίγματα στην κοινωνία και σε άλλες πολιτικές δυνάμεις».

Στη παρατήρηση της δημοσιογράφου πως ο ΣΥΡΙΖΑ «το μόνο που έχει πει είναι ότι είναι ανοιχτό σε συνεργασία με το ΚΚΕ», ο Κ. Τσουκαλάς απάντησε: «Όχι. [ο ΣΥΡΙΖΑ] έχει υπονοήσει ότι αν χρειαστεί θα προσπαθήσει να διευρύνει τις συνεργασίες με όλους εκείνους οι οποίοι αποδέχονται ένα minimoum προγραμματικών κατευθύνσεων. Και πιστεύω ότι μετά τις εκλογές εάν χρειαστεί, θα υπάρξουν πολιτικές δυνάμεις στον τόπο οι οποίες θα αποδεχτούν ότι πρέπει…».

Ο υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, στη συνέχεια και αφού η δημοσιογράφος ρώτησε αν υπάρχει δυνατότητα συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ ή το κόμμα του Παπανδρέου (τα ανέφερε ονομαστικά), απάντησε: «Δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς τίποτα (...) δε νομίζω ότι μπορεί να αποκλειστεί εκ των προτέρων κανένα είδος συνεργασίας (...) θα συνεργαστεί με εκείνους με τους οποίους θα βρεθεί να συμπλέει σε θεμελιώδη θέματα».

Τέλος, με τα λεγόμενά του, ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς στην ουσία άφησε ανοιχτό ακόμα και το ενδεχόμενο «μεγάλου συνασπισμού», αναφέροντας πως «ούτως ή άλλως υπάρχει ανάγκη συνεργασιών. Μη βλέπετε μέχρι σήμερα που η συνεργασία ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα ήταν εξ αντικειμένου αδύνατη με τον τρόπο με τον οποίο εξελίχθηκαν τα πράγματα. Μεθαύριο οι συνεργασίες θα είναι απαραίτητες ή τουλάχιστον οι συμπλεύσεις ή οι ανοχές, οι συναινέσεις». Σε άλλο σημείο της συνέντευξης ανέφερε ότι μπορεί κάτι τέτοιο να μην είναι εφικτό επί του παρόντος, αλλά «δεν είναι θέμα αρχής, είναι θέμα συγκυρίας»!

Παρά τις προεκλογικές κορόνες και τις κοκορομαχίες που βλέπουμε στα τηλεπαράθυρα, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα του συστήματος έχουν την κοινή βάση ώστε να συγκροτήσουν την επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση και θα το κάνουν. Αυτή η κοινή βάση είναι η αποδοχή του μονοδρόμου της ΕΕ, η αναγνώριση του χρέους (που είτε ολόκληρο είτε μέρος του πρέπει να το πληρώσει ο λαός), η αποδοχή του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, που σημαίνει μαύρη ζωή για τους εργαζόμενους. Οι μικροδιαφορές τους όσον αφορά το μείγμα διαχείρισης δεν είναι αρκετές για να σταθούν εμπόδιο σε αυτό.

Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι η μόνη που δεν θα μεταλλαχθεί μετά τις εκλογές, δεν θα βγει στο «παζάρι» για κυβερνητικές καρέκλες. Θα κατατεθεί στους αγώνες, μέσα και έξω από τη Βουλή, για να παρθούν πίσω οι τεράστιες απώλειες που είχε ο λαός τα τελευταία χρόνια, για να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές ανατροπές.

902

Η «διεύρυνση» του ΣΥΡΙΖΑ

Η «διεύρυνση» του ΣΥΡΙΖΑ

«Προσεγγίσαμε πρόσωπα που είχαν αξιοπιστία. Που με παρρησία και θάρρος έγκαιρα διατύπωσαν τη γνώμη τους, διαχώρισαν τη θέση τους από τις μνημονιακές πολιτικές και με όλους αυτούς συμπορευόμαστε και νομίζω ότι έχουμε γίνει ένα».
Το παραπάνω δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξή του πριν από μερικές μέρες στον τηλεοπτικό σταθμό STAR, με αφορμή όσους έχουν συμπεριληφθεί στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές της 25ης Γενάρη.
Ας δούμε όμως λίγο πιο συγκεκριμένα ποιοι είναι οι αξιόπιστοι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν γίνει ένα με το κόμμα που υποτίθεται ότι πρεσβεύει «ριζοσπαστικά» πράγματα.
- Παναγιώτης Κουρουμπλής: Ψήφισε το πρώτο μνημόνιο ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
- Οδυσσέας Βουδούρης: Ψήφισε το πρώτο μνημόνιο ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, μετά πήγε στη ΔΗΜΑΡ και έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Σαμαρά.
- Θεόδωρος Παραστατίδης: Ψήφισε το πρώτο μνημόνιο ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Ψήφισε το δεύτερο μνημόνιο, αλλά ξαναγύρισε στο ΠΑΣΟΚ και επανεκλέχτηκε βουλευτής. Εδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Σαμαρά.
- Θεοδώρα Τζάκρη: Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ για πολλά χρόνια και υφυπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Παπανδρέου. Ψήφισε: μνημόνιο ένα, μνημόνιο δύο, μνημόνιο τρία. Ολα τα μνημόνια δηλαδή.
- Ηλίας Λιβάνης. Γιος του Αντώνη Λιβάνη, γνωστού και μη εξαιρετέου συμβούλου του Ανδρέα Παπανδρέου και εκδότη.
- Νίκος Τόσκας. Ηταν βασικός συντάκτης του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ για την Αμυνα στις εκλογές του 2009 και επικεφαλής του γραφείου του Πάνου Μπεγλίτη επί δύο χρόνια. Σήμερα είναι υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.
- Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: Επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. «Την περίοδο 1996 - 2004, ως πολιτικός φίλος του Κώστα Σημίτη, είχε στρατευτεί υπέρ του εκσυγχρονισμού», έγραψε ένας παλιός πολιτικός του... «συγκάτοικος» με αφορμή την ένταξή του στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.
- Θεοδόσης Πελεγρίνης: Πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εχει υλοποιήσει μέχρι κεραίας την αντιλαϊκή πολιτική στην Παιδεία. Εχει ψηφίσει και στηρίξει όλους τους μειωμένους προϋπολογισμούς που στραγγαλίζουν οικονομικά τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, έχει αποδεχτεί το PSI που «κούρεψε» 13 εκατομμύρια ευρώ από τα αποθεματικά του Πανεπιστημίου, έστειλε τις λίστες με τις διαθεσιμότητες των διοικητικών υπαλλήλων, ανοίγοντας το δρόμο για απολύσεις, στηρίζει την παρουσία επιχειρηματιών στις σχολές.
Και ο κατάλογος συνεχίζεται...

* * *

«Δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι», λέει ο λαός. Πόσες φορές στο παρελθόν δεν έχει ζήσει ο λαός τέτοιες μεταγραφές, τέτοιες μεταπηδήσεις! Πράγμα καθόλου αφύσικο για δυνάμεις που έχουν σταθερό προσανατολισμό την υλοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης που τσακίζει το λαό. Δυνάμεις που μπορεί απλώς να αλλάζουν γνώμες για το μείγμα διαχείρισης που εφαρμόζεται προς όφελος των επιχειρηματιών. Δυνάμεις που αναγνωρίζουν ότι το χρέος πρέπει να το πληρώσει ο λαός, άσχετα εάν δεν το έχει δημιουργήσει αυτός. Δυνάμεις που δίνουν εγγυήσεις στο κεφάλαιο και ισχυρίζονται ότι όλες οι δεσμεύσεις στο πλαίσιο του σημερινού αντιλαϊκού δρόμου, απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, στις καπιταλιστικές ενώσεις, θα τηρηθούν.

***

Ολοι αυτοί μπορούν και στεγάζονται στο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, γιατί πολύ απλά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετεξελιχτεί σε ένα αστικό κόμμα, σε ένα κόμμα του κεφαλαίου, ξεκόβοντας με τις ιστορικές παραδόσεις του κινήματος, με την Αριστερά, με όποιο ριζοσπαστισμό είχε ποτέ του. Είναι συνομιλητής του κεφαλαίου, της ΕΕ, άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, έχει δώσει άπειρες εγγυήσεις και διαβεβαιώσεις για να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους ως ανερχόμενη δύναμη διακυβέρνησης. Σε αυτή του τη μετεξέλιξη ζητάει από το ΚΚΕ να κάνει το φερετζέ, να του προσφέρει άλλοθι, κάλυψη, δίνοντας ανοχή στην κυβέρνησή του, την ίδια στιγμή που ο ίδιος διαβεβαιώνει τους πάντες ότι θα συνεχίσει - με ορισμένες παραλλαγές - στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα συνθήκες «νεκροταφείου», βάζοντας το κίνημα στην αναμονή, ζητώντας λευκή επιταγή.
Αυτό που βλέπουμε να αποτυπώνεται στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποτυπωθεί άλλωστε και αύριο στην ανάδειξη της νέας κυβέρνησης. Οι αποστάσεις ανάμεσα στα κόμματα της αστικής διαχείρισης δεν είναι τόσο μεγάλες όσο θέλουν να μας τις παρουσιάζουν, όσο θέλουν να φαίνονται, σε προεκλογικές μάλιστα συνθήκες. Αντίθετα, πολλοί πρόθυμοι θα φανούν για να συμπράξουν είτε με τη ΝΔ είτε με το ΣΥΡΙΖΑ στη διαμόρφωση μιας νέας κυβέρνησης συνέχισης της αντιλαϊκής πολιτικής. Αυτό όμως είναι κάτι για το οποίο δεν πρέπει ο λαός να αγωνιά.

Τελικά δεν έχουν τσίπα...

Τελικά δεν έχουν τσίπα...

Οταν καταφεύγεις σε λαθροχειρίες για να τεκμηριώσεις τη θέση σου σημαίνει πως έχεις «λερωμένη τη φωλιά σου». Ο λόγος για τον Θ. Καρτερό και το άρθρο του στη χτεσινή «Αυγή», που προσπαθεί να μας πείσει ότι σήμερα το ΚΚΕ ξεστρατίζει από τις πολιτικές του παραδόσεις - με αναφορά μάλιστα στον Χαρίλαο Φλωράκη -, ότι ποτέ το ΚΚΕ δεν έβαζε προϋποθέσεις συμφωνίας σε κρίσιμα ζητήματα, όπως η θέση για την ΕΕ ή το ΝΑΤΟ, προκειμένου να προχωρήσει σε συνεργασίες.

Προφανώς ο κ. Καρτερός θέλει να ξεχνά ότι το ΚΚΕ πάντα - όχι μόνο σήμερα - έκρινε τη στάση των πολιτικών δυνάμεων όχι με βάση τον αυτοχαρακτηρισμό τους αλλά με βάση την απάντηση στο δίλημμα «με τα μονοπώλια ή με το λαό». Με βάση αυτό το κριτήριο το ΚΚΕ άσκησε αντιπολίτευση και στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, που είχαν έρθει με αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα, που ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε τολμά να διατυπώσει. Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να πείσει ότι η στήριξη των μονοπωλίων, του κεφαλαίου, όπως προβλέπει το λεγόμενο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», είναι προϋπόθεση για τη σωτηρία του λαού. Οσον αφορά τις «εγγυήσεις» αυτής της σωτηρίας δεν υπάρχει τίποτα άλλο έξω από ορισμένες υποσχέσεις για ψίχουλα που είναι σταγόνα στον αντιλαϊκό - αντεργατικό ωκεανό. Αυτά είναι τα «ελάχιστα» στα οποία υποτίθεται θα πρέπει να συμφωνήσει το ΚΚΕ στηρίζοντας ή δίνοντας ανοχή σε μια κυβέρνηση, που βεβαίως θα ασχοληθεί με τα πάντα, με όλη την ατζέντα της οικονομικής διαχείρισης αλλά και της εξωτερικής πολιτικής και όχι με 2 - 3 ζητήματα.

Είναι λοιπόν ένα ερώτημα πώς είναι δυνατόν το ΚΚΕ, να στηρίξει μια κυβέρνηση με πρόγραμμα που βρίσκεται σε αντίθετη κατεύθυνση από το πρόγραμμά του. Πώς είναι, για παράδειγμα, δυνατόν το ΚΚΕ να στηρίξει μια κυβέρνηση που αντί να διαγράψει μονομερώς το χρέος θα διαπραγματευτεί τις δόσεις με τις οποίες ο λαός θα το πληρώσει; Μια κυβέρνηση που αντί να αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ και τα μνημόνια διαρκείας της δηλώνει ότι θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της ΕΕ και της Ευρωζώνης, θα παλέψει για τη σωτηρία του ευρώ; Μια κυβέρνηση που αντί να ανακτήσει τις εργατικές - λαϊκές απώλειες, αντί να ξηλώσει το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο δεσμεύεται ότι θα στηρίξει την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, την επιχειρηματικότητα, το επενδυτικό περιβάλλον; Μια κυβέρνηση που αντί να έχει ως στόχο την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών υπόσχεται ορισμένα ψίχουλα σε όσους έχουν οικογενειακό εισόδημα κάτω από 800 ευρώ, δηλαδή μόνο όσους λιμοκτονούν;(!) Μια κυβέρνηση που αντί να κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια θα τα ενισχύσει;

Τελικά, όχι μόνο δεν έχουν τσίπα αλλά δεν κρύβονται κιόλας. Γιατί στην πραγματικότητα ο Θ. Καρτερός δεν απευθύνεται στο ΚΚΕ - γιατί ξέρει την απάντηση. Απευθύνεται σε όσους εργαζόμενους, νέους, ανθρώπους των λαϊκών στρωμάτων νιώθουν αριστεροί και ριζοσπάστες και τους λέει καθαρά: Ξέρουμε πως δεν μας εμπιστεύεστε, ξέρουμε ότι νιώθετε πως μπορεί να σας προδώσουμε, ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΑΡΦΙ, θα ψηφίσετε ΣΥΡΙΖΑ με το έτσι θέλω, γιατί αλλιώς θα έχετε ιστορικές ευθύνες, θα παίξετε το παιχνίδι της Δεξιάς, των μνημονιακών πολιτικών της Μέρκελ κ.λπ. Γι' αυτό το σκοπό θα ήθελαν πολύ το ΚΚΕ να παίξει το ρόλο του άλλοθι, να αξιοποιήσουν την εμπιστοσύνη που έχει ο λαός στο ΚΚΕ για να προκαλέσουν σύγχυση. Δεν σφάξανε.

Καμιά ανοχή σε κυβερνήσεις που δίνουν χέρι βοήθειας στο σύστημα

Καμιά ανοχή σε κυβερνήσεις που δίνουν χέρι βοήθειας στο σύστημα

Αποσπάσματα από τη χτεσινή ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, στο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας

Με το μυαλό, την καρδιά και την ψήφο τους να κάνουν πολύ πιο δυνατό το ΚΚΕ, κάλεσε τους εργαζόμενους και το λαό της Λάρισας ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, μιλώντας χτες βράδυ στην προεκλογική συγκέντρωση του Κόμματος, που πραγματοποιήθηκε στην κατάμεστη αίθουσα του Δημοτικού Ωδείου.
Ηταν εκεί εργαζόμενοι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Κόμματος της τάξης τους. Αυτοαπασχολούμενοι που βλέπουν στο ΚΚΕ το κόμμα που λέει πάντα την αλήθεια για το λαό και παλεύει για τα λαϊκά συμφέροντα. Αγρότες που έφτασαν από τα χωριά του Νομού για να εκδηλώσουν τη στήριξή τους στο κόμμα που πάντα στέκεται στο πλευρό τους, πρωτοστατεί στους αγώνες τους για να μην ξεκληριστούν από τη γη τους, για να μείνουν στα χωριά τους, έδωσαν το ζεστό τους χειροκρότημα όταν ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρθηκε στα αγροτικά προβλήματα και στις θέσεις του Κόμματος για τη μικρομεσαία αγροτιά. Ιδιαίτερα μαζική εξάλλου ήταν η συμμετοχή των νέων ανθρώπων, με τις κόκκινες σημαίες στα χέρια τους και τα συνθήματά τους να δίνουν νεανικό αγωνιστικό παλμό στη συγκέντρωση.
Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα.
***
Φίλες και φίλοι.
Συντρόφισσες και σύντροφοι.
Να πάμε στην κάλπη με το μυαλό μας στην επόμενη μέρα. Μόνο έτσι θα μπορούμε να σκεφτούμε καθαρά για το ποια δύναμη πρέπει να ενισχύσουμε την Κυριακή της κάλπης και με το χέρι στην καρδιά να κάνουμε πολύ πιο δυνατό το ΚΚΕ.

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Γιατί την επόμενη μέρα θα είναι εδώ ο πραγματικός αντίπαλος: Η ΕΕ, τα μονοπώλια και η εξουσία τους, με ακόμα μεγαλύτερες απαιτήσεις από την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, που έχουν ματώσει για να ικανοποιούν την ανάγκη για την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητά τους.
Την επόμενη μέρα θα είναι εδώ η νέα ΚΑΠ, η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, το ξεκλήρισμα της θεσσαλικής και ελληνικής αγροτιάς, η βαριά φορολογία και η συγκέντρωση της γης σε όλο και λιγότερους.
H πολιτική της ΚΑΠ και της συγκυβέρνησης έκλεισε τα 4 από τα 5 εργοστάσια της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης και πρόσφατα κήρυξε στάση πληρωμών για τους 250 εργαζόμενους και τους 4.000 τευτλοπαραγωγούς, που, αν και παρέδωσαν την παραγωγή τους, είναι απλήρωτοι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ της ΚΑΠ και της ΕΕ και πουθενά δε δεσμεύτηκε ότι θα καταργήσει τα άγρια μέτρα, π.χ., τον ΕΝΦΙΑ στο σπίτι, την αποθήκη, το στάβλο, τη φορολόγηση στο χωράφι και το χαράτσι στον ΟΣΔΕ, στις γεωτρήσεις κ.α. Αντίθετα, εχθρεύεται την εκτροπή του Αχελώου που θα δώσει ανάσα στην περιοχή, και μάλιστα φτάνει στο σημείο ό,τι έχει μισοφτιαχτεί και σχεδόν τελειωμένα έργα - όπως το έργο της Μεσοχώρας - να ζητάει την καταστροφή τους!

Η επιλογή διαπραγματευτή είναι δίλημμα της αστικής τάξης, όχι του λαού

Την επόμενη μέρα, μια ακόμα κυβέρνηση αυτοδύναμη ή συνεργασίας, με κορμό είτε το ΣΥΡΙΖΑ είτε τη ΝΔ, θα συνεχίσει ακριβώς από κει που σταμάτησε η προηγούμενη και θα βαδίσει στα ίδια αντιλαϊκά μονοπάτια - ακόμα και με διαφορετική περπατησιά - της στρατηγικής της ΕΕ, της ενίσχυσης των προνομίων των μονοπωλίων, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.
Και σε όσους με δυσπιστία ακούν το ΚΚΕ να λέει πως κι αυτή η κυβέρνηση θα είναι από χέρι αντιλαϊκή, εμείς απλά ρωτάμε:

• Ενάντια στους λαούς δεν είναι οι αποφάσεις - δεσμεύσεις της ΕΕ που και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζουν;
• Στις πλάτες του λαού δε φορτώνουν το χρέος ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, που, παρά τις διαφορές τους, θέλουν να το ρυθμίσουν γιατί θέλουν ξανά γεμάτα κρατικά ταμεία για να χρηματοδοτήσουν τις επενδύσεις των καπιταλιστών;
• Τα κέρδη τους που αβγαταίνουν από το σμπαράλιασμα των εργατικών δικαιωμάτων δε θέλουν να διασφαλίσουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ με τα σχέδιά τους για την καπιταλιστική ανάπτυξη;

Το δίλημμα ποια κυβέρνηση - για ποια διαπραγμάτευση δεν είναι δίλημμα που αφορά το λαό, αλλά δίλημμα που αφορά τμήματα της αστικής τάξης, μονοπωλιακούς ομίλους που, είτε με επιμήκυνση χρέους που ζητάει η ΝΔ είτε με κούρεμα, χαλάρωση της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, πιο επεκτατική πολιτική που ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ, προσδοκούν να ανακάμψουν τα κέρδη τους.
Η ΝΔ απειλεί ότι η πορεία της χώρας θα ανακοπεί αν η ίδια δεν υπογράψει τη «συμφωνία της επόμενης μέρας» και ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει εντολή για σκληρή διαπραγμάτευση.
Τις συμφωνίες της ΝΔ τις γνώρισε, τις έζησε στο πετσί του ο λαός, πληρώνοντας ακριβά το μάρμαρο.
Συμφωνία όμως θα υπογράψει και ο ΣΥΡΙΖΑ και ας αφήσει τα σάπια περί σκληρής διαπραγμάτευσης.
Γιατί διαπραγμάτευση σημαίνει ακριβώς αυτό: Συμφωνία με όρους, δηλαδή μνημόνιο. Μπορεί να μην το πουν μνημόνιο, μπορεί να το πουν μανιφέστο, συνθήκη, ας το πουν όπως θέλουν. Η ουσία δεν αλλάζει. Νέα μέτρα σε βάρος του λαού θα περιέχει.
ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, την ίδια στιγμή που κοκορομαχούν, κρύβουν από το λαό ότι η όποια ρύθμιση του χρέους και η όποια χαλάρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας, σε συμφωνία πάντα με τους εταίρους, ζητείται όχι για να ανακουφιστεί ο λαός, αλλά για ν' αυξηθεί κυρίως η κρατική στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων.

Η ελπίδα του λαού είναι να έχει ζωή με δικαιώματα, όχι χαμοζωή με ψίχουλα

Ούτε η ΝΔ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούν για ανάκτηση των απωλειών και επιστροφή στα προ κρίσης επίπεδα. Βροντοφωνάζουν όμως ότι θα εγγυηθούν την κερδοφορία του κεφαλαίου, ακόμα και με παραχώρηση της δημόσιας περιουσίας, αλλά και με φορολογική μεταρρύθμιση, ευνοϊκή για τα κέρδη του κεφαλαίου.
Η 13η σύνταξη - κι αυτή μόνο για τις συντάξεις ως 700 ευρώ - που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ακριβώς το ποσό του κοινωνικού μερίσματος που υπόσχεται η ΝΔ για λίγους.
Και κανείς δεν απαντά: Η 14η πότε θα επιστραφεί; Ο 13ος και ο 14ος μισθός πότε θα επανέλθουν; Το έχουμε ξαναπεί: Του Αγίου «Ποτέ».
Ακόμα κι αυτός ο κατώτατος μισθός των 751 ευρώ, μέσα στην εργασιακή ζούγκλα που υπάρχει, το μόνο που μπορεί να κάνει επί της ουσίας είναι να συμπαρασύρει προς τα κάτω και τους μισθούς που σήμερα είναι ακόμα πάνω από τα 751.
Και επειδή δεν είμαστε αφελείς, στην ερώτησή μας ποιος εργοδότης θα δώσει τα 751, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να καθησυχάσει τους μεγαλοεργοδότες λέγοντας: «Θα υπάρχουν αντισταθμιστικά οφέλη», όπως μείωση ή απαλλαγή από ασφαλιστικές εισφορές, φοροαπαλλαγές και άλλα κερδοφόρα για τους καπιταλιστές! Αρα πάλι κι αυτή η ρύθμιση, αν γίνει, τη μεγαλοεργοδοσία τελικά ωφελεί περισσότερο και όχι τους εργάτες και υπαλλήλους.
Καμιά κυβέρνηση δεν πρόκειται να δώσει πίσω στην εργατική τάξη ό,τι έχασε από το εισόδημά της, ό,τι έχασε από τις κατακτήσεις της.
Γιατί ποτέ τα μονοπώλια δεν πρόκειται να δώσουν πίσω - με εξαίρεση ορισμένα ψίχουλα που θα πέφτουν από το τραπέζι τους - από αυτά που πήραν από τους εργαζόμενους, αυτά που τους έκλεψαν.
Γιατί ψίχουλα για το λαό περιλαμβάνει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ, που από πρόγραμμα 100 ημερών έγινε κυβερνητικό πρόγραμμα 4ετίας.
Και έχει το θράσος κιόλας ο ΣΥΡΙΖΑ να εκβιάζει το λαό πως, αν δεν πάρει αυτοδυναμία, δε θα εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Εκβιάζει για τα ψίχουλα... Και μεις ρωτάμε: Από πότε η ελπίδα για την εργατική - λαϊκή οικογένεια ταυτίζεται με τα ψίχουλα;

• Από πότε η ελπίδα για τον άνεργο είναι ένα πιάτο φαΐ με κουπόνια σίτισης;
• Από πότε η ελπίδα είναι μια θέση εργασίας λίγων μηνών σε προγράμματα απασχόλησης των 300 ευρώ και με επιδότηση για τον εργοδότη;
• Από πότε η ελπίδα του συνταξιούχου να μπορεί να ζει χωρίς να επιβαρύνει τα παιδιά του είναι το 1,38 ευρώ τη μέρα;

Η ελπίδα της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας το 2015 είναι να έχει σταθερή δουλειά με δικαιώματα, να μπορεί να ζήσει με αξιοπρέπεια τα παιδιά της με δωρεάν παιδεία, υγεία, περίθαλψη, είναι να έχει ζωή με δικαιώματα και όχι χαμοζωή.
Και η ελπίδα του λαού δεν μπορεί να ταυτιστεί με την ελπίδα της αστικής τάξης, του μονοπωλιακού κεφαλαίου να κερδίζει ολοένα και περισσότερο από την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Για να μπορεί να επενδύει με σίγουρο και ασφαλές κέρδος, να μη σκοντάφτει σε εργατικές απαιτήσεις και τελικά να μην απειλείται η εξουσία της.
Η ελπίδα έρχεται - με το ΣΥΡΙΖΑ - όχι για την εργατική τάξη, το λαό, αλλά για την αστική τάξη, το κεφάλαιο.

Θέλουν συνενοχή του ΚΚΕ στην αντιλαϊκή πολιτική, κάλυψη στην ήδη λερωμένη φωλιά τους

Τελευταία, μαζί με τα περί ανοχής του ΚΚΕ σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που αναμασούν τα στελέχη του, ακούσαμε και τον πρόεδρό του να λέει - με περίσσιο θράσος πράγματι - ότι θεωρεί αδιανόητο το ΚΚΕ να σφυρίζει κλέφτικα, να απέχει από αυτήν την ιστορική στιγμή!
Ομως, ανοχή σημαίνει εντολή σε κυβερνητικό πρόγραμμα. Και το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της ΕΕ, των μονοπωλίων.
Ανοχή ζητάει ο Τσίπρας για να εφαρμόσει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που, όπως λέει, «απελευθερώνει το λαό από τα βαριά δεσμά του μνημονίου»! Ομως απελευθέρωση από τα βαριά δεσμά του μνημονίου σημαίνει κατάργηση όλων των εφαρμοστικών αντιλαϊκών νόμων - κι αυτό δεν υπάρχει πουθενά στο κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Απελευθέρωση από τα βαριά δεσμά του μνημονίου σημαίνει δίνω πίσω στο λαό ό,τι του πήραν με το μνημόνιο. Ούτε αυτό υπάρχει στο κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Κι αυτό είναι το πραγματικά αδιανόητο. Αδιανόητο είναι σήμερα να ζητάς ανοχή για να συνεχίσεις στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο, να μη βγάζεις άχνα για όλα αυτά που έχασε ο λαός τα τελευταία χρόνια. Να θέλεις το ΚΚΕ, τους αριστερούς ανθρώπους, να γίνονται το άλλοθι της δικής σου υποχώρησης, μετάλλαξης, κωλοτούμπας.
Αδιανόητο - για όσους αισθάνονται ακόμα ότι είναι αριστεροί - είναι να ακούν τον κ. Τσίπρα να λέει ότι η θέση της χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ είναι αδιαμφισβήτητη. Οι αριστεροί ήταν πάντα ενάντια στην ΕΕ, την ΕΟΚ παλιότερα, και το ΝΑΤΟ - ας θυμηθούμε την ΕΔΑ που χαρακτήριζε την ΕΟΚ «λάκκο των λεόντων», ας θυμηθούμε τα πρώτα χρόνια του ΠΑΣΟΚ - πριν μεταλλαχτεί πλήρως και αυτό - που έλεγε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».
Αδιανόητο για έναν αριστερό είναι τα διαπιστευτήρια του ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, στο Σίτι και στο Κόμο, στις μαζώξεις του ΣΕΒ, που τους παρακαλάει για να γίνει αυτός το «γκεσέμι» τους, για να τους υπηρετήσει πιστά, να μην ανησυχούν.
Αδιανόητο είναι να ζητάς από το λαό εντολή ανάθεσης, οδηγώντας από το 2012 το κίνημα, το λαό, σε υποχώρηση, παρά το υψηλό σου ποσοστό. Γιατί πάντα οι αριστεροί πάλευαν για να υπάρχει μαζικό εργατικό και λαϊκό κίνημα με ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, στόχευαν να οδηγείται σιγά - σιγά η πάλη του κινήματος ενάντια στα μονοπώλια, ενάντια στο σάπιο σύστημα και το κράτος του. Ο ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα έχει πετάξει στο καλάθι των αχρήστων.
Για όλους αυτούς τους λόγους θα ήταν αδιανόητο το ΚΚΕ να δείξει την παραμικρή ανοχή, γιατί τότε θα έκανε ένα μεγάλο ιστορικό λάθος που θα ισοδυναμούσε με προδοσία του λαού, και τότε ο ίδιος ο λαός δε θα έδειχνε καμιά ανοχή στο ΚΚΕ, όπως κανένας λαός δεν έδειξε ανοχή σε κομμουνιστικά κόμματα που έδωσαν χέρι βοηθείας στο σύστημα στηρίζοντας τις κυβερνήσεις του.
Και ανοχή σε κυβέρνηση που είναι μέσα στο colpogrosso της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σημαίνει χειρότερα δεινά για το λαό αύριο. Συνενοχή του ΚΚΕ θέλουν, όχι μόνο ανοχή! Να τους δώσει με το κύρος του, με την εμπιστοσύνη, με τη συνέπεια και εντιμότητα που το διακρίνει, την κάλυψη στην ήδη λερωμένη φωλιά τους.

Δε θα τους περάσει!

Φίλες και φίλοι.
Συντρόφισσες και σύντροφοι.
Δε θεωρούμε ότι είναι αφελής κανένας τους εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρουν ότι το ΚΚΕ θα κάνει το καθήκον του την επομένη των εκλογών, όποιος κι αν είναι κυβέρνηση.
Γι' αυτό έχουν βάλει στόχο όλοι τους να βγει αποδυναμωμένη η ενοχλητική φωνή του ΚΚΕ μετά από τις εκλογές.
Ομως οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισσες, οι αριστεροί, προοδευτικοί και ριζοσπάστες άνθρωποι της πατρίδας μας θα τους απαντήσουν στις 25 Γενάρη. Δε θα τους περάσει! Θα δυναμώσουν το ΚΚΕ στη Βουλή, ιδιαίτερα σήμερα που βλέπουν ότι υπάρχει πιθανότητα να διεκδικήσει και να κατακτήσει την τρίτη θέση στη Βουλή.